ΜΑΡΤΗΣ 2016

"Επι της αυρίου εκίνησαν και ήλθαν στην Λιοδώραν, το παρεπόταμον του Αλφέως ολόρθα εκατεβαίναν στην Ίσοβαν εδιάβηκεν αλλάγι από τους Τούρκους, το μοναστήρι εκάψασιν, εδε αμαρτία που εγίνη."

1

Χρονικόν του Μορέως, στ. 4669-4672.

ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ 2 ΧΡΟΝΟΣ ΑΡ.ΦΥΛΛΟΥ : 16 ΜΑΡΤΗΣ 2016 ος

Η Μαφία του Ελαιολάδου Είναι μια υποψία, που διακατέχει τους ανθρώπους από αγροτικές περιοχές που παράγουν το αγαθό αυτό, εδώ και δεκαετίες και απάντηση δεν έχουν λάβει. Παράγουν ελαιόλαδο με πολύ κόπο, κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες και με τον κίνδυνο των καιρικών φαινομένων είτε εντόμων που καραδοκούν να ροκανίσουν το αγροτικό εισόδημα οικογενειών χωρίς άλλους ετήσιους πόρους. Οι μεσάζοντες, λεγόμενοι και έμποροι, παίρνουν έτοιμο το λάδι και το διακινούν κατά το δοκούν με αποτέλεσμα να φθάνει στο πιάτο του καταναλωτή, ειδικά στο εξωτερικό, ακόμη και πάνω από 20 ευρώ το λίτρο. Η διακίνηση αυτή γίνεται υπό την εποπτεία ανθρώπων που ελέγχουν αποκλειστικά το προϊόν και το βαπτίζουν έξτρα παρθένο χωρίς να πληρεί τις προϋποθέσεις με αποτέλεσμα να καρπώνονται περισσότερο κέρδος σε συνδυασμό με τις αλλαγές στον τόπο και την χώρα προέλευσης. Το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο είναι θεωρητικά η καλύτερη και πιο αγνή ποιότητα λαδιού που μπορεί να παραχθεί. Για να πάρει κανείς την πολυπόθητη ένδειξη ου έξτρα παρθένου ελαιολάδου και να την χρησιμοποιεί στην αγορά, πρέπει να πιστοποιήσει ότι το λάδι του παράγεται σε ελεγχόμενο κλίμα και χωρίς διαλύτες ώστε να μην επηρεάζεται από μεγάλες μεταπτώσεις στην θερμοκρασία. Σε ελέγχους, λόγου χάριν, που έγιναν στις ΗΠΑ μόνο το 20% και λίγο παραπάνω του Ιταλικού ελαιολάδου που φθάνει εκεί ως έξτρα παρθένο είναι ακριβώς αυτό που αντιπροσωπεύει. Το υπόλοιπο νοθεύεται στην χώρα προέλευσής του κυρίως με ηλιέλαιο με την προσθήκη σταγόνων χλωροφύλλης που προσδίδουν στο παραγόμενο προϊόν το επιθυμητό χρώμα του ελαιολάδου. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει με το μοδάτο αγουρέλαιο που ως νοθευμένο περιέχει και εκχύλισμα μέντας ή άλλων φυτών για να επιτύχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Στην δημοφιλή τηλεοπτική εκπομπή "60 Λεπτά " στο αμερικανικό δίκτυο CBS τέθηκε το θέμα τις νοθείας του ελαιολάδου και οι αποκαλύψεις ήταν συνταρακτικές. Η νοθεία βέβαια δεν είναι νέο φαινόμενο ούτε αποκλειστικά Ιταλικό. Όμως η διαφορά είναι πως η Ιταλική Μαφία ελέγχει την διακίνηση του ελαιολάδου σε μεγάλο βαθμό. Στην εκπομπή μίλησε και ένας Σικελός παραγωγός που αντιμάχεται την Μαφία έχοντας δημιουργήσει έναν

συνεταιρισμό με άλλους 200 παραγωγούς. Ο παραγωγός ανέφερε πως την ημέρα που δημιουργήθηκε αυτή η ένωση του έκαψαν το αυτοκίνητο και μέρος του σπιτιού, ενώ βρίσκονταν εντός της οικίας του με την σύζυγο και την κόρη του.

ΑΓΡΟΤΙΚΑ Τη χειρότερη φορολογία στην Ευρώπη «διεκδικούν» οι Έλληνες αγρότες! Ακόμη δεν είχε ξεκαθαρίσει το τοπίο αναφορικά με το τελικό ύψος του αφορολόγητου ορίου των 9.500 ευρώ, για το οποίο δεσμεύτηκε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σε δυο δόσεις, κατά τις συναντήσεις με τους εκπροσώπους των αγροτών από τα μπλόκα και το οποίο τελεί υπό αίρεση. Την ίδια ώρα, ειδικό προνομιακό φορολογικό καθεστώς για τα αγροτικά εισοδήματα έχουν επιλέξει αρκετές χώρες του Νότου της Ε.Ε. (Ισπανία, Πορτογαλία), αλλά και του πρώην ανατολικού μπλοκ (Πολωνία, Ρουμανία, Ουγγαρία), με τη χρήση φοροαπαλλαγών, χαμηλών συντελεστών και φορολόγηση βάσει αντικειμενικών κριτηρίων, οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις δεν επιβαρύνονται με υπερβολική φορολογία, γεγονός που στηρίζει ουσιαστικά την πρωτογενή παραγωγή. Αδικούνται κατάφωρα με την πρόσφατη κατανομή δικαιωμάτων ενιαίας ενίσχυσης οι 40άρηδες αγρότες που ξεκίνησαν τη δραστηριότητά τους στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, όπως αποκαλύπτει το σχετικό δισέλιδο αφιέρωμα της εφημερίδας Agrenda. Από τη μια οι παλιοί κάτοχοι ιστορικών δικαιωμάτων, ευνοημένοι από την προηγούμενη κυβέρνηση, από την άλλη οι νεοεισερχόμενοι, αγαπημένα παιδιά της σημερινής, κάποιοι πληρώνουν τη νύφη. Είναι γεγονός πλέον πως οι αγρότες, όσοι απομείνουν θα πρέπει να υπερβάλουν εαυτόν για να ανταπεξέλθουν στα νέα μέτρα του φορολογικού και ασφαλιστικού κυκεώνα που θα προκαλέσει έναν φαύλο κύκλο στην εξίσωση, αγρότης + καταναλωτής = κυβέρνηση. Απορίας άξιον εστί η στοχευόμενη και εκδικητική συμπεριφορά των κυβερνόντων έναντι των λίγων και εναπομεινάντων παραγωγικών ομάδων της χώρας. Οι εισαγωγείς αγροτικών προϊόντων καραδοκούν για να αποτελειώσουν τον ευαίσθητο τομέα της αγροτιάς.

ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ Πέλοπας ο Ηλείος ( Ο πρώτος Ολυμπιονίκης των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων) Ο Κόροιβος ο ολυμπιονίκης ήταν ένας ταπεινός φούρναρης και αθλητής από την Ήλιδα, που κέρδισε τον αγώνα δρόμου ενός σταδίου στους πρώτους καταγεγραμμένους Ολυμπιακούς Αγώνες, το 776 π.Χ.. Ο αγώνας αυτός αποτελούσε το μοναδικό αγώνισμα στίβου στις πρώτες 13 Ολυμπιάδες και ο Κόροιβος υπήρξε ο πρώτος καταγεγραμμένος ολυμπιονίκης. Ο τάφος του βρισκόταν στα σύνορα της Ήλιδας και πάνω του υπήρχε επιγραφή αναφερόμενη στη νίκη του αυτή. Τάφος που έχει ανασκαφεί, κοντά στην συμβολή Αλφειού και Ερύμανθου νότια του χωριού Άσπρα Σπίτια, εικάζεται ότι ήταν ο τάφος του Κοροίβου. Ο Κόροιβος αυτός ταυτίζεται κάποτε με τον Κόροιβο τον ήρωα, πρόσωπο της ελληνικής μυθολογίας. Ο απλός αγώνας δρόμου, το «στάδιον» ήταν το πρώτο αγώνισμα που καθιερώθηκε. Μέχρι τους 15ους Ολυμπιακούς αγώνες οι αθλητές που έπαιρναν μέρος φορούσαν μια μικρή ποδιά, ενώ αργότερα αγωνίζονταν εντελώς γυμνοί έμπνευση του Όρσιππου από τα Μέγαρα νικητή των 15ων Ολυμπιακών Αγώνων ( 720πχ), επιδεικνύοντας την επίδοσή τους στο πολεμικό βάδισμα και τρέξιμο. Τέρμα ήταν το σημείο που βρίσκονταν το βραβείο, ενώ οι θεατές στέκονταν δεξιά και αριστερά κατά μήκος της αμμώδους διαδρομής που είχε μήκος εξακοσίων Ολυμπιακών ποδιών (περ. 192 μέτρα). Οι αθλητές ανταγωνίζονταν σε ομάδες τεσσάρων. Οι επί μέρους νικητές ανταγωνίζονταν μεταξύ τους, επίσης σε ομάδες τεσσάρων. Μέρος της αγωγής των νέων ήταν η συνεχής εξάσκηση στον δρόμο που ελάμβανε χώρα στο «ξυστό» ή στην «παραδρομίδα» του γυμνασίου, σε έναν δηλαδή μακρό διάδρομο ο οποίος ήταν χωρίς ανωμαλίες, λείος (ξυστός) και αρκετά φαρδύς για να χωρά σειρά αθλουμένων νέων. Ως τη 13η Ολυμπιάδα (728 π. Χ.) το στάδιο ήταν το μοναδικό αγώνισμα στην Ολυμπία. Η σημασία του ήταν τόσο μεγάλη ώστε η εκάστοτε Ολυμπιάδα ελάμβανε την ονομασία της από τον νικητή σταδιοδρόμο. Ετσι, π.χ., ο Κόροιβος, ο πρώτος σταδιονίκης από την Ηλιδα, χάρισε το όνομά του στην πρώτη Ολυμπιάδα το 776 π.Χ. (Κοροιβιάς). Σύμφωνα με την παράδοση, ο Ηρακλής ­ πρόγονος του γενάρχη των Ηλείων ­ ήταν ο πρώτος που συνέλαβε την ιδέα του αγωνίσματος της ταχύτητας δρόμου. Ο ίδιος όρισε το μήκος του σταδίου στην Ολυμπία σε 600 πόδια, έβαλε τους αδελφούς του, τους Κουρήτες, να συναγωνισθούν και στεφάνωσε τον νικητή με κλαδί αγριελιάς. Η παράδοση αυτή φυσικά οδηγεί στον Ιδαίο Ηρακλή της Κρήτης αφού αδέλφια του είναι οι Κούρητες και χαρακτηρίζει την αρχαιότητα του αθλήματος στην προϊστορική εποχή.

2

Ο Όμηρος (Ιλ. Ψ 740 κ.εξ.) αναφέρει το αγώνισμα του δρόμου ανάμεσα στους αγώνες που διεξήγαγαν οι Αχαιοί και στους οποίους νικητής αναδείχθηκε ο Οδυσσέας. Στο πέρασμα των αιώνων πολλά στοιχεία ξεχάστηκαν, όχι όμως και ο τεράστιος Ολυμπιονίκης Κόροιβος ο οποίος αποτέλεσε έμπνευση αθλητικού ιδεώδες σε πολλά σωματεία με μεγαλύτερο παράδειγμα ο Ολυμπιακός Πειραιώς που στο έμβλημα του απεικονίζεται ο Κόροιβος έμπνευσης ενός εκ των ιδρυτών του, του αεροπόρου ήρωα Νότη Καμπέρου. ΤΙ ΜΕΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΙΣΟΒΑΣ Κε ΔΗΜΑΡΧΕ; Επανέρχομαι σένα θέμα που έχει ξαναθιχτεί στο πρόσφατο παρελθόν με την Μονή της Ίσοβας και την ανάδειξη της ως ένα από τα πιο εξέχοντα στον Δήμο Ανδρίτσαινας-Κρεστένων. Το μοναδικό σε αυτήν την κατάσταση, γοτθικό μνημείο στην Ελλάδα τυγχάνει τριτοκοσμικής μεταχείρισης τόσο από την Πολιτεία (εξαίρεση αποτελούν ατομικά κάποιοι αρχαιολόγοιβλέπε Κα Ράλλη), όσο και από τον δήμο στα όρια του οποίου ανήκει. Δεν έχει καν ενδιαφερθεί για την ανάδειξη του μνημείου που αποτελεί κόσμημα για το χωριό, αλλά και για τον Δήμο με αποτέλεσμα ιδιωτική πρωτοβουλία να αποτελεί όαση στην αδιαφορία των αρχόντων του Δήμου (Δημάρχου και συμβούλων). Προφανώς ο Δήμος ενδιαφέρεται περισσότερο για τα χωριά των ημετέρων αντιδημάρχων που βασικό τους μέλημα είναι να ενδιαφέρονται μόνο για τα χωριά τους και πέραν τούδε αγρόν ηγοράζουν. Δεν έχει μόνο χόρτα το Καλίκωμο και το Πλουτοχώρι, αλλά και το Μπιτζιμπάρδι Κε Δήμαρχε και Κύριοι Σύμβουλοι, και συγκεκριμένα η Μονή που την επισκέπτονται δεκάδες αρχαιολόγοι κάθε χρόνο, ερχόμενοι από την άλλη άκρη της Ευρώπης για να δουν το μνημείο, αλλά δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση λόγω των πατουλιών που έχουν περικυκλώσει την μονή δημιουργώντας απρόσιτο σημείο πρόσβασης και φωτογράφησης από μόνο από μακριά.

Η αφαλαρίδα

ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ Ν ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΪΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ Μετά από πολλές προσπάθειες και παρακλήσεις για την συλλογή στοιχείων για την σύνθεση βιογραφικών Μπιτζιμπαρδαίων που έχουν φύγει από την ζωή και έδωσαν το δικό τους στίγμα στο χωριό μας, δυστυχώς δεν έγινε κάτι εκτός από υποσχέσεις και ενθουσιασμό της στιγμής. Προφανώς είναι καλύτερα να περάσουν οι πρόγονοί μας στην λήθη του χρόνου και να πάψουμε να θυμούμαστε τους ανθρώπους που έβαλαν ένα λιθαράκι στην ιστορία του χωριού μας. Θα ευχαριστήσω όσους είχαν προθυμοποιηθεί και βοήθησαν για τα μέχρι σήμερα στοιχεία και παραμένω με την ελπίδα για το μέλλον.

Απόκριες τέλος; Κατά τις προηγούμενες δεκαετίες το Μπιτζιμπάρδι φημιζόταν για την γιορτή της αποκριάς και το γλέντι που στηνόταν και τις τέσσερις Κυριακές αλλά και την καθαρή Δευτέρα. Οι Μπιτζιμπαρδαίοι οργάνωναν μια γιορτή που είχε γίνει γνωστή σε μεγάλη ακτίνα της περιφέρειας και η συμμετοχή ήταν καθολική αφού όλο το χωριό συμμετείχε σ΄αυτήν. Αυτό ίσχυσε μέχρι και πριν από λίγα χρόνια αλλά με το πέρασμα του χρόνου άρχισε να μειώνεται και τα τελευταία χρόνια να εκλείπει. Την αποκριά που μας πέρασε παρατηρήθηκε μια ανείπωτη ηρεμία από την μη προσέλευση κόσμου από τα αστικά κέντρα (ελέω κρίσης) και η γιορτή περιορίστηκε στην φιλότιμη προσπάθεια μερικών παιδιών να διασκεδάσουν τις εντυπώσει που έβαλαν την γιορτινή πινελιά τους, και το πάρτι που έστησε ο σύλλογος του χωριού στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του σχολείου. Η δράση του συλλόγου, βέβαια, τείνει να γίνει θεσμός αλλά τα οικονομικά του κόσμου είναι πλέον περιορισμένα και το μικρό κόστος της συμμετοχής είναι ένα κόστος. Ας ελπίσουμε του --------------------------------------------------χρόνου να καλυτερεύσουν τα πράγματα.

3

ΑΛΗ ΜΟΥΛΑΣ Ιστορικό Διήγημα υπό Αγ. Τσελάλη ( Ολυμπιακά Χρονικά 1970) (ΣΤ’ ΜΕΡΟΣ) Τα έχασαν. Η ταραχή και η σύγχυση αφάνταστη, απερίγραπτη. Έκαναν να πισωπατήσουν. Σφύριζαν στα νώτα τους τα βόλια. Δείλιασαν, τσάκισαν. Άλλοι έπεφταν πληγωμένοι, άλλους τους έπερνε του ποταμού το ρέμα. Έλυωναν τα χιόνια στα βουνά και το ποτάμι ήταν φουσκωμένο. Έξαλλοι έφευγαν άτακτα, αλλόφρονες, κατρακυλούσαν προς τη ρεματιά, να διαβούν το γεφύρι του Αλφειού. Πνίγηκαν πολλοί. Πέταξαν τα΄ άρματα κι έφευγαν, δεν ήξεραν πούθε να κάμουν οι αγάδες. Έτρεχε ξέφρενος ο πελώριος Αβδούλαγας.

- Στάσου ρε να πολεμήσης…Του φώναξε ο Αγγελής, ο Βώβος, που έστεκε στα βράχια πάνω από την γέφυρα του Αλφειού, άγγελος της λευτεριάς, χάρος της τυραννίας. Αυτός, έτρεχε. Έφευγε. Σημάδεψε ο Βώβος, του έρριξε. Έπεσε κείνος μπρούμητα, κατρακύλισε στα μυτερά βράχια της όχθης…Το πελώριο κορμί του και τα κεμέρια του ξεσκίστηκαν. Γέμισαν τα βράχια κρέατα και γρόσια. Ο Αλή Μουλάς είδε, έσφιξε του αλόγου του τα χαλινά κι φώναξε άγρια: - Γιουρούσι, φωτιά στη φωτιά. Και ξεπέζεψε, έπιασε μετερίζι ένα πουρνάρι κι άδειασε τα πιστόλια του στου Αγγελή το στήθος. Το βόλι τον πέτυχε κατάκαρδα. Έγειρε ο γέρος κι έπεσε. Έστρεψε ο Αλή Μουλάς προς την ποταμιά να φτάσει να προστατεύσει του δικούς του, την Εμινέ. Δεν πρόφτασε. Είδε ο Φωτεινός ο Βώβος κι έτρεξε, τον έφτασε κι άδειασε τη πιστόλα του στην πλάτη του.Κοντοπόδιασε, βόγγιξε, εταλαντεύθη, έγειρε κι έπεσε πλευρά πάνω στα κοντοπρίνια. Τον δρασκέλισε ο Φωτεινός κι εγύρισε ανήσυχος να βοηθήσει τον πατέρα του, που κείτονταν αιμόφυρτος. Με το δρασκέλισμα ακούει τον λαβωμένο που βόγγαγε κι έλεγε αναστενάζοντας.

- Που είσαι, καλέ μου αδερφέ; Γύρισε πίσω πάρε με… Παραξενεύτη ο Φωτεινός, γύρισε πίσω, τον κύταξε. Ανάφερνε ο Αλή Μουλάς και στριφογύριζε σαν το λαβωμένο φείδι και μούγγριζε κι έσφιγγε τα δόντια από τον πόνο. Τα μάτια του, θολωμένα, πονεμένα μισάνοιξαν προς τον Φωτεινό, που έστεκε πάνω απ’ το κεφάλι του. Ο Φωτεινός- κόχλαζε μέσα του τού πολεμιστή ο θυμός, του γιού ο πόνος και το μίσος για του γονιού του το φονιά – έσυρε το γιαταγάνι του να τον αποτελειώση. Ο Αλή Μουλάς τον κύτταξε κατάματα με τα …. Συνέχεια στην Σελ.4

ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ

4

Συνέχεια από Σελ.3 … σβυσμένα μάτια του. Κι ήταν η ματιά του παράξενη, γιομάτη ικεσία. Σαν να ζητούσε ελέηση, βοήθεια και συγχώρεση. Εξέχυνε έντονα, έκδηλα, μια στοργή που χρόνια έβραζε μέσα του και ήθελε να φουσκώσει και να ξεχυθεί. Πυκνωμένη μέσα στα σπλάχνα του σα να ανλύεται τώρα, τούτη τη στιγμή, και ξεχύνονταν από τα στήθεια του ζεστή σαν το αίμα του, που έτρεχε από την πλάτη του. Τα ματοφυλλά του ανασηκώνονταν με δυσκολία. Και η ματιά του, μελαγχολική, πονεμένη, στυλώθηκε στο πρόσωπο του Φωτεινού. Εστάθη με το σπαθί γυμνό στο χέρι, σηκωμένο ο Φωτεινός. Σαν να εμαγνητίστη από την φωνή του λαβωμένου, από το βλέμμα του. Σαν να συμπόνεσε, να ελυπήθη τον τραυματισμένο άνθρωπο. Κάτι σκίρτησε μέσα του, του γέμισε τα σπλάχνα συμπόνοια και συμπάθεια για τούτον το λαβωμένο, που κείτεται στα πόδια του και βογγάει και τον κοιτάει στα μάτια. Για τούτον τον Τούρκο που τυράννησε το γένος του, σκότωσε το πατέρα του… Κάτι παράξενο, αλλόκοτο τον συνεπήρε. Το χέρι του αδράνησε κι έγειρε, και το γιαταγάνι άγγιξε του λαβωμένου το πρόσωπο. Το κοίταξε εξεταστικά, εταστικά και σαν να τον ώθησε κάποια από μέσα του φωνή, έσκυψε και τον ρώτησε: - Πες μου, εσύ ρε άνθρωπε, πούθε κρατεί η γεννιά σου; Πούθε είναι η μάννα σου και από πού η σειριά σου; - Εγώ είμαι ο Αλή Μουλάς. Πρώτα με λέγαν Γιάννη. Η μάνα μου απ’ του Μπέρεκλα, ο κύρης μου απ’ του Δέλγα. Είχα αδερφό τρανύτερο κι αυτός εβγήκε Κλέφτης, μαζί με τον πατέρα μου. Η ψυχή του Φωτεινού αναταράχτη, και το μυαλό του επήγε στον τουρκεμένο, τον αλλαξόπιστο αδερφό. Εστάθη απάνω στο κεφάλι του ασάλευτος, βουβός. Εκείνος τον κοίταξε ικετευτικά και στοργικά. Τον εμαγνήτιζε τούτη η ματιά. Σαν να τη γνώριζε, κάπου να την είχε ξαναϊδή. Ένα σκίρτημα αλλόκοτο, παράξενο του γέμιζε τα σπλάχνα του με συμπάθεια. Κι ένστικτα, ψυχόρμητα, τον άρπαξε στην αγκαλιά του, τον έκοψε στον ώμο, τον έφερε γοργά στο μέρος που κείτονταν ασάλευτος, νεκρός ο Αγγελής ο Βώβος και τον απόθεσε δίπλα στον γέρο απαλά. Έσκυψε, χαϊδεψε, φίλησε τον πατέρα του νεκρό. Γύρισε, ξέγδυσε τον λαβωμένο, έβγαλε τη σημαία απ’ το κοντάρι, του έδεσε την πληγή σφιχτά. Κρέμασε τα όπλα τους στον ώμο του ζυγαριά με τα δικά του, τους εφορτώθη στην πλάτη και τους δυο και πήρε τον ανήφορο, έφθασε στο χωριό, στο Στρογγυλό, που ήταν γιατρός με τα νιστέρια του και με τα γιατροσόφια του.

- Γιατρέ, πολλούς εγιάτρεψες, σφαγμένους, λαβωμένους. Κι εμέ τον αδερφούλη μου δε θα τον γιατρέψεις;…Είπε και τον απόθεσε μπροστά στον γιατρό.

- Τι να την κάμω την ζωή, Τούρκος και πατροκτόνος; Ψιθύρισε ο Αλή Μουλάς.

- Να ζήσεις αδερφούλη μου κι ας είσαι τουρκεμένος. Είδε το νεκρό γέρο Αγγελή, εξέτασε του

πληγωμένου την πληγή, κίνησε το κεφάλι του ο γιατρός.

- Εγώ πολλούς εγιάτρεψα τραυματισμένους. Μα του αδερφού σου η πληγή βαθειά ‘ ναι και δε γειαίνει…

- Αν θέλεις αίμα γιατρικό, πάρε απ’ την καρδιά μου. Τον κοίταξε ο γιατρός λυπητερά, γύρισε ξανά εξέτασε τον τραυματισμένο. Εκείνος εσήκωσε το χέρι του, έκανε τον σταυρό του κι έγερνε, αγκάλιασε το άψυχο κορμί του γέρο Αγγελή του Βώβου και ξεψύχησε. Ο Φωτεινός έσκυψε τους εφίλησε, έβγαλε την καπότα του, τους σκέπασε, έσυρε τη σημαία, διάτρυτη από τα βόλια κι από τις σπαθιές, καταματωμένη από το αίμα πατέρα και παιδιού, την έδεσε στο κοντάρι κι έφυγε, βρήκε τους πολεμιστές, που γύριζαν από τον Αλφειό, καταφορτωμένοι λάφυρα. Ύψωσε την σημαία κι είπε: - Στο Λάλα να διώξουμε κι εκείνους. Και κίνησε μπροστά. Οι Τούρκοι κλείστηκαν στα κάστρα. Κατάπληκτοι και καταφοβισμένοι. Πως, πότε εξύπνησε και δυνάμωσε κι άντρειωσε ο ραγιάς;…

ΤΕΛΟΣ Υπεύθυνος: Γιώργος Η. Ζέρβας Επικοινωνία: 6932620202 210/5766374 e-mail: zervasgeorge72@gmail.com zervasgeorge@rocketmail.com Έντυπο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα