Κριτική και επερωτήσεις στο άρθρο του Ο.Τ , φύλλο Εφημ. 1954, του π. Σωτήριου Αθανασούλια, “Απάντησις Εις Όσους Ισχυρίζονται Ότι Έρχεται Η Καταστροφή Του Κόσμου Έως Τα Χριστούγεννα” Πανοσιολογιώτατε π.Σωτήριε, εὐλογεῖτε και προσεύχεσθε εντονοτέρως υπέρ πάντων ἡμῶν, Σε γενικές γραμμές το άρθρο σας είναι σωστό με καλές επισημάνσεις, αλλά επιτρέψτε μου να διαφωνήσω σε μερικά σημεία. Ανήκω σε μια ορθόδοξη και ανεξάρτητη ερευνητική εσχατολογική ομάδα, που αναζητά την αλήθεια, γυμνή και μακρυά από ποιμαντικές σκοπιμότητες που ίσως επηρεάζονται και από την “κοινωνική μηχανική” που εξυπηρετεί, σωστά ίσως, το συμφέρον της μη πρόκλησης προώρου πανικού με καταστροφικές συνέπειες. Η προσωπική αναξιότητα μου, η έλλειψη επίσημου εκκλησιαστικού ή θεολογικού τίτλου μου, ουδενί ας μη γίνει εμπόδιο στην αντικειμενική ελπίζω κρίση σας, προς όφελος ψυχών. Οι απόψεις που σας μεταφέρω, οι οποίες είναι συνολικά απόρροια εθελοντικής εργασίας αρκετών ανθρώπων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, να ληφθούν υπ΄όψιν προς εμβάθυνση. Συγχωρέστε με εκ των προτέρων με την καλή σας και ειλικρινή προδιάθεση, για οποιαδήποτε σκληρή γλώσσα και εκτροπή μου πιθανόν ακολουθήσει. Εάν εντοπίσετε ότι ξεπερνά τα θεμιτά όρια ελέγχου εν αγάπη της εν Χριστώ αδελφότητας, μην προσπαθήσετε εξ’αυτού του σημείου και μόνο, να αχρηστέψετε αφελώς το υπόλοιπο περιεχόμενο. Να έχετε πάντα στο νου ότι αυτή δεν είναι προς προσωπικό όφελος και ιδιοτελή κίνητρα ή δημιουργία αίρεσης, αλλά το κοινό καλό της Εκκλησίας, της αληθινής, με το σώμα των πιστών που επικυρώνει συνόδους, και όχι της διοικούσας που διαχρονικά παρεκτρέπεται κάποιες φορές σε κάποια σημεία. Επίσης διαβλέψτε τα όποια μονοτονικά, ορθογραφικά, τυπογραφικά, εκφραστικά και άλλα ατοπήματα μου και θεωρήστε τα γλώσσα εποχής. Ευελπιστώ ότι θα διακρίνετε με την φιλοσοφική σας κατάρτιση πίσω από τους εκκλησιαστικούς τύπους και γλώσσα. Σε ό,τι πω, τίθεται στη διάθεση σας πλήρη τεκμηρίωση και απόδειξη το κατά δύναμη, με γεγονότα, έγγραφα και κυρίως πατερικές και ορθόδοξες πηγές, διασταυρούμενες και συνολικά εκτιμούμενες κατά ορθόδοξη πνευματική συνάφεια, καθώς και βιβλιογραφία. Δεν τεκμηριώνω λοιπόν κατά κανόνα εδώ, διότι πολλά ίσως τα γνωρίζετε, ενθυμηθείτε λόγω σπουδών σας και συνεχούς ενημέρωσής σας, ή βρείτε με ενέργειες σας. Οποιοδήποτε όμως σημείο σας προβληματίσει περί της βάσης του, έχει διαφύγει της εξαιρετικής προσοχής σας ή αλλιώς, παρακαλώ όπως μη διστάσετε να ζητήσετε διευκρινήσεις. Επίσης λόγω της ιδιότητας σας, καταλαβαίνω ότι ίσως θα πρέπει να ζυγίσετε τις απόψεις σας, για να μην υποστείτε πιθανές συνέπειες από μια εξίσου υποθετική δεσποτική κατάχρηση εξουσίας ή αδιαφορίας προς την αλήθεια. Σε καμία περίπτωση δε θέλω να διακινδυνέψετε τη θέση σας από τώρα. Εάν πάλι, στην απάντηση σας συμπεριλάβετε γνώμη για την οποία δεν επιθυμείτε δημοσιοποιήση επ' ουδενί λόγο, σας δίνω το λόγο της προσωπικής μου τιμής ότι τα σημεία ή τις απαντήσεις που θα ξεχωρίσετε και το ζητήσετε, θα τηρηθεί ευλαβική εχεμύθεια, ακόμη και προς μέλη της ίδιας ερευνητικής ομάδας. Θα πρέπει όμως να γνωρίζετε ότι τον καιρό της ανάληψης πλέον της εξουσίας του Αντιχρίστου, έχει προφητευτεί διασταυρωμένα, ότι η εναπομείνουσα διοικούσα Εκκλησία των τύπων πλέον, θα αποδεχτεί τον αντίχριστο μετά τιμών. Το “..καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς “ λοιπόν, ισχύει για τη μεταφερόμενη κυρίως στην έρημο Εκκλησία των τελευταίων 3 περίπου ετών της εξουσίας του ανόμου υπερκυβερνήτη – βασιλιά. 1 Από 15
Συνεπώς τότε, η απόφαση της αποτείχησης στην οποία έχουν ήδη προβεί πιθανόν άκαιρα, σωστά ή λάθος, με ελαφρυντικά ή χωρίς, κάποιοι πιστοί, θα είναι επιτακτική ανάγκη, με συνοδική ή μη απόφαση. Αυτό το γεγονός δεν υπογραμμίζεται, αλλά υποβαθμίζεται δραματικώς λοιπόν στη διδασκαλία της σύγχρονης Εκκλησίας περί των εσχάτων. Εντοπίστηκε δε απλώς σαν σημείο, στην πρόσφατη και εν πολλοίς έγκυρη τοποθέτηση – βιβλιοκριτική απάντηση στον π.Ευθ.Τρικαμηνά από τον Σεβ.Μητρ.Πειραιώς Σεραφείμ, με υπονόηση εξαίρεσης από την ερμηνεία του 15 ου κανόνος της πρωτοδευτέρας Συνόδου. Η υποβάθμιση της αυθεντικής πατερικής θεολογίας και πληροφορίας από μέρος των λογίων είναι εμφανέστατη και καταγεγραμμένη σε σύγχρονα ορθόδοξα κείμενα του πληρώματος της Εκκλησίας. Η εκκοσμίκευση δυστυχώς έφερε αλλοιωμένες κατά την κοινή ομολογία ωραιοποιήσεις περί του κινδύνου της απώλειας, με ένα ρεύμα σαθρής αγαπολογίας προς εξυπηρέτηση επίγειου προσωρινού συμφέροντος και άνευ ισορροπίας μεταξύ αγάπης και δικαιοσύνης του Θεού. Συνεπώς δεν θα γλίτωνε και η σύγχρονη εσχατολογία από την υπέρμετρη ωραιοποίηση που αδρανοποιεί την οφειλόμενη αυξημένη εγρήγορση και σαφή επισήμανση του κινδύνου. Η δική σας συμπερασματική τοποθέτηση “ή ορθόδοξη διδασκαλία για τα έσχατα, ούτε φόβο προκαλεί, ούτε γωνία.”, είναι βεβαίως ορθή και κατανοητή από τους συμμετέχοντας στην πνευματική ζωή που δρέπουν τους καρπούς της χάριτος. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για όλο το πλήρωμα της εκκλησίας. Έτσι τα αληθινά στο ορθόδοξο πνεύμα βιβλία, όπως το “η Σφραγίδα του Χριστού και η προστασία των χριστιανών κατά τον καιρό του Αντίχριστου”, Ι. Μονή Καρακάλου Α. Όρους, δεν αποφεύγουν να επισημαίνουν τον κίνδυνο με εμφατικές λέξεις όπως “τρομερές εκείνες ημέρες“ (σελ. 82), “άμετρος ταλαιπωρία. Φόβος και Τρόμος και διωγμός των Χριστιανών”(σελ. 81), “ερχομός του Αντιχρίστου θα είναι ένα τρομερό γεγονός”, .”.σημαίνει ξεκαθάρισμα της Εκκλησίας” (σελ. 62).
Είναι τρομοκρατική εσχατολογία θεωρείτε; Δυστυχώς η ανευθυνότητα στο θέμα της άμετρης εσχατολογικής ωραιοποίησης, προκαλεί μεγάλη αγωνία στο γνωρίζων πλήρωμα. Η λέξη μαρτύριο απουσιάζει ή υποβαθμίζεται. Οι μικρές αιρέσεις και η εναντίον μαχητικότητα τους δεν είναι σημαντικές πλέον, εάν δεν καταπολεμηθεί πνευματικώς η διαχρονικά μέγιστη παναίρεση του οικουμενισμού, που θα φέρει τον αντίΧριστο στο εξουσιαστικό και πλήρως ορατό προσκήνιο, σύμφωνα με τον αείμνηστο π.Αθ.Μυτιληναίο. Είναι όμως ανησυχητικό το ότι ο Σεβ. Πειραιώς ομολογεί την αδυναμία συνοδικής καταδίκης της παναίρεσης. Διδασκαλίες περί κολάσεως, ακόμα και από σύγχρονους σεβαστούς πατέρες με έκτακτη πανεπιστημιακή θεολογική μόρφωση και ιερατικό αξίωμα, είναι πιθανών ελλειμματικές ως προς την υπογράμμιση του κινδύνου. Αψηφούν εντελώς για παράδειγμα τον Ιερό Χρυσόστομο ή άλλους με πιο κοινότυπες “απειλητικές εκφράσεις” και σαφείς διαχωρισμένους τόπους των ψυχών. Δίνεται έμφαση στην κατάσταση της ψυχής και στην καυστική και φωτιστική ενέργεια του Θεού, αλλά αψηφείται ο διαχωρισμός των ψυχών και η λεγόμενη λήθη των σωζόμενων. Επίσης παραβλέπονται οράματα και μεταθανάτιες διηγήσεις του πληρώματος, και υποβιβάζεται η παράδοση αιώνων σε παρόμοια θέματα. Τεκμήριο η αγιογραφία ιστορικά, η οποία στη σύγχρονη εκδοχή της έβγαλε κατά κανόνα τις ανθρωπομορφικές εικόνες της όντως φρικαλέας κόλασης για να μην τρομάζουν. Μα ο Θεός δεν έγινε ανθρωπομορφικός; Γιατί χρησιμοποιεί την Υπεραγία και τους Αγίους ενώ θα μπορούσε να γίνει η ίδια επέμβαση και αοράτως; Θα εκλείψει η ανθρωπομορφικότητα στην αιώνια ζωή; Γίναμε προχωρημένοι πνευματικά σε σχέση με τους αρχαίους χριστιανούς και αγιογράφους του μαρτυρικού διωγμού και κατανοούμε τα κεκαλυμμένα τότε βαθιά νοήματα περί κόλασης και παραδείσου, ενώ εκείνοι χρειάζονταν την ανθρωπομορφική αναπαράσταση; Γιατί τότε οι καθολικοί 2 Από 15
με το φως από την καρδιά συμβολίζουν ανθρωπομορφικά καλύτερα την σύγχρονη θέση ορισμένων ορθοδόξων περί κόλασης; Τελικά, μήπως και η ίδια η προτροπή των Αγίων και Πατέρων για συνεχή μνήμη θανάτου τρομάζει; Όλα αυτά φοβούμαι ότι συνειδητά ή μη εξυπηρετούν την αγαπολογική ωραιοποίηση, του καλού “Χριστούλη” που τους αγαπάει όλους. Διασπορά άποψης που χαλαρώνει το σεβασμό και το ασκητικό κίνητρο της κάθαρσης, αλλά κυρίως υποσκάπτει την επισήμανση και τον κίνδυνο ότι Εκείνος δε θα τους σώσει όλους. Είναι ο ίδιος Θεός και Κύριος της Παλαιάς Διαθήκης, με το Έλεος Του να τελειώνει την περίοδο της Χάριτος, και να μη λογαριάζει προσωποληπτικά κανέναν που δεν άδραξε την ευκαιρία της προσπάθειας έστω της κάθαρσης ή κατά πιθανής ή απίθανης εξαίρεσης, της τήρησης του καρδιακού νόμου “εν ελλείψει” άλλης ευκαιρίας που Εκείνος γνωρίζει. Ερωτάστε λοιπόν αρχικά για το “Σκοπός της εἶναι ὄχι νά φοβίσει ἤ νά τρομοκρατήσει, ἀλλά νά δώσει χαρά καί ἐλπίδα στούς πιστούς”, μήπως έχουμε ξεφύγει στο άλλο άκρο από αυτό της αιρετικής εσχατολογίας; Μήπως από τη μία έχουμε τα αιρετικά κατά κανόνα όπως σωστά επισημαίνετε “τέτοιες ἀντιλήψεις οὔτε χαρά μεταδίδουν, οὔτε ἐλπίδα, ἀλλά μόνο φόβο καί ἀγωνία “, αλλά και από την άλλη την σίγουρη απονομή μεταλλίου προ του αγώνος, στους σύντομα επερχόμενους υπέρ πάντων Ολυμπιακούς Αγώνες του διαχρονικά μαρτυρικού Χριστιανισμού; Νομίζουμε ότι όλο το ελληνορθόδοξο πλήρωμα θα τους περάσει “με χαρά καί ἐλπίδα στους πιστούς”; Αυτή η εντύπωση προκύπτει από τις επίσημες καθησυχάσεις του εκκλησιαστικού πληρώματος! Εαν είναι έτσι, γιατί ο Άγιος Εφραίμ, και όχι μόνο, υπογράμμισε τους κινδύνους και αποτύπωσε την σκληρότητα και δυσκολία του εγχειρήματος; Γιατί οι Άγιοι ξεχώρισαν την δυσκολία του καιρού των εσχάτων; Είχαν λάθος διδασκαλία ή δεν άνηκαν στην Εκκλησία; Γιατί επισημαίνεται σε κείμενα ο μεγάλος κίνδυνος της απώλειας πιστών χριστιανών; Θα μπορούσαμε βέβαια τους Αγώνες να τους περάσουμε με χαρά και ελπίδα εάν υπήρχε το φρόνημα των πρώτων χριστιανών. Όπως τις αρχαίες εκείνες γυναικείες ψυχές σαν του λιονταριού, που μέσα στις ρωμαϊκές αρένες των θηρίων αποδείχτηκαν πιο πνευματικά “θηρία” από τα θηρία. Αλλά και πάλι έχετε προσέξει την Γραφή; Εὐθέως δὲ μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων Ματθ. 24:22 καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ Ματθ. 24:21 ἔσται γὰρ τότε θλῖψις μεγάλη, οἵα οὐ γέγονεν ἀπ' ἀρχῆς κόσμου Μάρκ. 13:19 ἔσονται γὰρ αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι θλῖψις, οἵα οὐ γέγονε τοιαύτη ἀπ' ἀρχῆς κτίσεως Μάρκ. 13:13 καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος.. Μάρκ. 13:18 προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται ἡ φυγὴ ὑμῶν χειμῶνος. Αποκ. 13:7 καὶ ἐδόθη αὐτῷ πόλεμον ποιῆσαι μετὰ τῶν ἁγίων καὶ νικῆσαι αὐτούς, καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία ἐπὶ πᾶσαν φυλὴν καὶ λαὸν καὶ γλῶσσαν καὶ ἔθνος. Αποκ. 12:11 καὶ αὐτοὶ ἐνίκησαν αὐτὸν διὰ τὸ αἷμα τοῦ ἀρνίου καὶ διὰ τὸν λόγον τῆς μαρτυρίας αὐτῶν, καὶ οὐκ ἠγάπησαν τὴν ψυχὴν αὐτῶν ἄχρι θανάτου. Ματθ. 24:29
Σας φαίνονται αυτά εύκολα; Σας είπε κανείς ότι ωραιοποιώντας τα και υποβαθμίζοντας τα θα βοηθήσετε το ποίμνιο; Διαμορφώνετε καλύτερα την πνευματική κατάσταση τους και προετοιμασία τους; Τα σχετικά των Αγίων για το διαχρονικά δυσκολότατο των αγώνων των εσχάτων τα γνωρίζετε; Δηλαδή οι αγώνες των παλιών Αγίων ήταν ευκολότατοι με χαρά; Πιστεύετε εσείς πραγματικά, ότι κατά τον έξαφνο για τους πολλούς διωγμό του αντιΧρίστου, εάν όντως έρθει στον καιρό μας σύντομα, προσωπικά εσείς και το ποίμνιο σας, θα βρείτε το αρχικό σθένος, (ενδυναμούμενο βέβαια υπερθετικά την τελευταία στιγμή από τον Κύριο), να δεινοπαθήσετε στερούμενοι την υλική πραγματικότητα και να μαρτυρήσετε ακόμη και αν χρειαστεί; Έχει δεχτεί το ποίμνιο σας την καλλιέργεια του μαρτυρικού φρονήματος χωρίς καθόλου αρχικά φόβο και συντριβή, αλλά με χαρά, γνώρισμα των “φτασμένων”;
3 Από 15
'Εχετε όλο το ποίμνιο σας μόνιμα στην ιδανική κατάσταση “Κάθε Χριστιαν[ού], πού ἔχει τόν Χριστό κατοικοῦντα ἐντός του “; Είστε βέβαιος ότι θα έχετε χρόνο και ευκαιρία να το προετοιμάσετε εάν χρειαστεί; Νοιώθετε πλήρεις και έτοιμοι εν παντί καιρώ ήδη, ώστε να γελάτε με το μαρτύριο και να θυμόσαστε τα λόγια του π. Παϊσίου περί ευκαιρίας του μαρτυρίου, που πολλοί ανόητα προσπερνούν και φαντάζονται παρέλαση στην Πόλη αντί για τον πόθο για παράδεισο; Έχετε καλλιεργήσει το αίσθημα αυτό σε όλο το πλήρωμα της τοπικής έστω Εκκλησίας και Μητρόπολης σας; Εάν ναι και έχετε φτάσει τη δική σας και του πληρώματος αγιότητα πάτερ σε τέτοια μέτρα, γιατί δε διδάσκετε και τις άλλες ανά τη χώρα Μητροπόλεις; Δηλώστε το μου ειλικρινά και ταπεινά πάτερ, και θα 'πλέξω' το εγκώμιο σας, προς σωτηρία ψυχών. Έχουμε έλλειψη καλών ποιμένων με αποτελέσματα στο ποίμνιο. Υπάρχουν κατά κοινή ομολογία άλλων ποιμένων, μεγάλες πνευματικές ανάγκες. Υπάρχει ένα τυπολατρικό ποίμνιο που παραπαίει και ενδιαφέρεται πρωτίστως κατά κανόνα για το τάμα της επίγειας εξυπηρέτησης. Δηλαδή να μας έχει καλά ο Θεός, να πάρουμε την Πόλη κ.τ.λ .και άλλες τέτοιες ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις σιωνιστικού τύπου και επίγειας επικυριαρχίας. Λες και εάν λειτουργήσουμε την Αγία Σοφία ,τότε θα αγιάσουμε όλοι αυτομάτως. Φυσικά εάν το ποίμνιο περιμένει και μετά την “Πόλη” και νεκραναστημένους βασιλιάδες και άλλες τέτοιες φαιδρότητες, μετά βυζαντινής ανασύστασης, πολύ φοβούμαι ότι οι περισσότεροι ποιμένες ματαίως υπηρέτησαν τον Κύριο και τη μυστηριακή Ιεροσύνη που τους τίμησε. Το βάρος των πρώην πιστών που θα απωλεσθούν, θα καταδείξει την ποιμαντική ανεπάρκεια και τον υπέρμετρο εφησυχασμό που συντελούν στο ναρκοθετημένο μαρτυρικό φρόνημα “εκ των ψευτοπροφητειών ταύτων”, εφόσον θίξατε τα σχετικά του ορθοδόξου χώρου. Περί των ψευτοπροφητειών της “αναλαμπής της ορθοδοξίας” γνωρίζετε αγαπητέ συνδούλε και έκτακτε διάκονε της Θείας Αυτού Μυσταγωγικής Μεγαλειότητος ή αψηφείτε την παραμονή αυτοαναιρούμενων - λόγω χρόνου και γεγονότων - πλέον προφητειών όπως της υποτιθέμενης του Αγ.Ανδρέα του σαλού σε διάφορα προφητολόγια; Η συγκεκριμένη μιλάει για το τέλος του κόσμου. Διότι εάν το μεγαλύτερο μέρος του εν Ελλάδι ποιμνίου, αναμένει την μακροετή αναλαμπή του ελληνορθόδοξου πολιτισμού δια κοσμικής ισχύος και επέλθει το χάραγμα του αντιΧρίστου ως προϋπόθεση, και αντί της αναμενόμενης αληθούς ανασύστασης του Βυζαντινού πολιτισμού, πολύ φοβούμαι ότι το χάσμα της εκ διαμέτρου αντίθεσης και αναμονής κοσμικής δόξας, θα λειτουργήσει αποκαρδιωτικά ως προς την παραδοθείσα πίστη του ποιμνίου. ‘’Ο Θεός,μας πρόδωσε’’ θα τολμήσουν να πουν, ‘’μας έλεγαν άλλα οι γέροντες’’ κτλ. Πολύ φοβούμαι όπως και άλλοι, κληρικοί ανάμεσα τους, ότι μια καλοστημένη απάτη για να χαθεί η πίστη εκατομμυρίων πιστών είναι σε πλήρη εξέλιξη τις τελευταίες δεκαετίες, συνεπικουρούμενη αφελώς και από καλοπροαίρετους εκκλησιαστικούς ταγούς και μοναχικά τάγματα. Η απώλεια λοιπόν των απροετοίμαστων ψυχών, θα είναι σε τέτοια έκταση από τον προφητευμένο φόβο του αντιχρίστου (βλ. Αγ.Εφραίμ εκ Συρίας), που η απώλεια δια των εσχατολογικών αιρέσεων που σωστά αναφέρετε, και φυσικά εκτός ορθοδόξου χώρου, θα ωχριά υπερεκθετικά μπροστά της. Άλλωστε γιατί να μην πιστέψουμε τη δεδηλωμένη και συγκλίνουσα προφητεία, από σύγχρονο υπεραιωνόβιο γνωστό Μητροπολίτη μας που πρόσφατα εκοιμήθη; Είπε ο πασίγνωστος μαχητικός και μακαριστός πλέον Ιεράρχης, ότι ο αντίΧριστος έρχεται τώρα κοντά και θα τον δούμε, αλλά μόνο δύο εκατομμύρια θα αποδειχτούν πιστοί χριστιανοί και μάρτυρες. Νομίζω όμως ότι ο κατάλογος των βαπτισμένων χριστιανών είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν. Άραγε θα γλυτώσουν λέτε την κλήση εις προκειμένη απολογία οι σύγχρονοι ποιμένες που κατά κανόνα είναι κυριολεκτικά “αλλού” ως προς την καλή και ουσιαστική προετοιμασία του ποιμνίου, αψηφώντας την προεργασία των σκοτεινών δυνάμεων και την σημαία του αντίχριστου 666 που γέμισε πλέον την οικουμένη; Εάν οι ίδιοι έχουν μια σχετική εσωτερική ζέση και αγάπη στον Θεό και τη σχετική ή παντελώς αφοβία που προκαλεί η 4 Από 15
διασύνδεση μετά της Θεότητας στην καρδιά, είναι σίγουροι ότι σε καλή κατάσταση ευρίσκεται όλο το πλήρωμα για τη φουρτούνα και την πιθανή εγκατάλειψη του πλοίου; Ή άραγε τάζουν το αβύθιστο του πλοίου σε σενάριο Τιτανικού; Αν ο καπετάνιος σωθεί προσωρινά και αποδειχτεί αμέλεια του και ευθύνη ζωών αιωνίων, θα μπορέσει να συνεχίσει τη ζωή του κανονικά και με τιμές έχετε την εντύπωση; Γιατί δεν γίνεται πλέον πουθενά λόγος για την φυγή στα βουνά και στις ερημιές όταν χρειαστεί; Γιατί δίνεται η εντύπωση της μόνιμα ανεπηρέαστης εμφανούς εκκλησίας; Γιατί δεν έχει θεσπιστεί η άποψη – διδασκαλία – αντίδραση του πιστού λαού - της τότε υποχρεωτικής αποτείχησης, ακόμη και χωρίς συνοδική απόφαση, όταν ειδωθεί στην Εκκλησία επίσημα το βδέλυγμα της ερημώσεως – αντίΧριστος; Ελπίζω να μη δω κάποια υποβάθμιση της ορθόδοξης διδασκαλίας και αγιογραφικής προφητείας των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων ημών στα σχετικά. Εξυπακούεται ότι τέτοιες λεπτομερείς διδασκαλίες, μετά συνέσεως και ελπίδος εκ της Θείας παντοδυναμίας, μεταφέρεται στο ποίμνιο και στο ιερατείο μας σε ισόποσες δόσεις, προκειμένου να επιτευχθεί ο σκοπός της ετοιμότητας μετά ελπίδος και δυνάμεως πολλής. Ο φόβος του Θεού που επικαλούμαστε στην Θεία λειτουργία είναι βασικό-δομικό συστατικό της ορθόδοξης πνευματικότητας και όχι ο φόβος αντιΧρίστου. Παρ’όλα αυτά είμαστε υποχρεωμένοι μερικοί -μη νεοφωτιζόμενοι- εκ του πληρώματος, να ασχοληθούμε διακονικά μετά των λεπτομερειών του αντιΧρίστου, επειδή λάβαμε εντολή το λιγότερο εκ των Αγίων Πατέρων μας και όχι για να γίνουμε αντιχριστοκεντρικοί. Όμως δεν είναι μόνο αυτός ο ευλογημένος και διωκόμενος μακαριστός Αρχιερέας και ο αδίκως ίσως πολεμούμενος για θεολογούμενο θέμα (το οποίο θα εξετάσουμε παρακάτω) μοναχός Μάξιμος, αυτοί που μιλούν συγκεκριμένα ή σαφώς ορισμένα και περιορισμένα σαν έτη εξουσιαστικής ελεύσεως του αντιΧρίστου. Έχουμε συγκλονιστικές μαρτυρίες από πολλούς και ΑΓΙΟΥΣ ανάμεσα τους, για αυτό και ασχολούμαστε σε βάθος. Έχουμε μία εμφανή σύγκλιση ορθοδόξου αισθητηρίου και σημείων των καιρών στις μέρες μας και προειδοποιήσεις που ολοένα πληθαίνουν. Μήπως είναι και αυτά ψευτοπροφητείες; Κι αν ναι, τότε με τι κριτήρια; Και με ποιά κριτήρια οι προφητείες (και όχι οι διδαχές) του Πατροκοσμά, που εμφανίστηκαν μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, με υποκειμενικές ερμηνείες πρέπει να καθορίζουν την ερμηνευτική προφητική σκέψη του ποιμνίου; Πολλές ορθόδοξες προειδοποιήσεις για το σύντομα επερχόμενο τέλος, συγκλίνουν χρονικά μεταξύ τους, άλλες εμφανέστερα και πιο συγκεκριμένα και άλλες όχι. Το πλήθος δε αυτών, πολύ υπολογίσιμο, που προφανώς το αγνοείτε! Για την ενημέρωση σας επισυνάπτεται. Αυτό πέραν του γεγονότος ότι ολόκληρη η παρούσα θεολογούμενη άποψη περί μόνιμης αγνωσίας του κοινού τέλους που ασπάζεστε, πατάει σε σαθρότατη βάση, διότι βγάζει αγιογραφικά και αγιοπατερικά λόγια ως άχρηστα και λανθασμένα, όπως θα εξετάσουμε σύντομα εδώ και αναλυτικότερα πρώτα ο Θεός. Το προσωπικό τέλος του καθενός, που είναι σαφώς σπουδαιότερο για τον καθένα που αφορά, σε σχέση με το κοινό τέλος, είναι άγνωστο κατά κανόνα. Αλλά όμως υπάρχουν εξαιρέσεις όποτε κρίνει ο Θεός. Συνεπώς το ανθρώπινο ψυχικό συμφέρον είναι αυτό που κρίνει τις σχετικές χρονικές αποκαλύψεις του Θεού και όχι αυθαίρετοι δήθεν κανόνες περί μεγάλου διαχρονικού μυστικού. Η επικρατούσα άποψη δημιουργεί μείζονα προβλήματα στη συνάφεια Γραφής και Πατέρων και η εσχατολογική ερμηνευτική ανεπάρκεια της σύγχρονης θεολογίας έχει ευθύνη. Αποδείχτηκε ανίκανη να συνετίσει εμπεριστατωμένα και διαπαντώς έναν μοναχό και όσους τον πίστεψαν. Δεν απάντησε στις αιτιάσεις του μοναχού συγκεκριμένα αλλά με υπεκφυγή, αποφεύγοντας να αναλύσει επί των συγκεκριμένων δεδομένων που έθεσε ο μοναχός. Είναι ποιμαντική ευθύνη αυτό, η οποία είναι εξορισμού αντίθετη στην αφ' υψηλού υπεκφυγή απαντήσεως. Αυτή η τακτική 5 Από 15
αποφυγής, σαν πονηρός πειρασμός, προκύπτει από νομιζόμενη επάρκεια του διδακτικού και ερευνητικού της έργου. Με ολιγόλογες αυθαιρεσίες δεν απαντιώνται σοβαρά δημόσια ερωτήματα. Θεωρούν μερικοί ότι όλα πλέον έχουν βρεθεί στην ορθοδοξία με πνευματική πληρότητα. Στα Αγιοπατερικά και κατά συνάφεια Αγιογραφικά παραδομένα, δεν κάνουμε εκπτώσεις, ούτε αφ’ υψηλού υπεκφυγές σχολιασμού επί της ουσίας. Αυτή δυστυχώς είναι η συμπεριφορά της απανταχού επίσημης θεολογίας για πολλά έτη τώρα σε σημεία. Χρειάζονται λεπτομερείς απαντήσεις στις θέσεις της άλλης άποψης, σαφείς εξηγήσεις ή παραδοχή αδυναμίας απαντήσεων, και όχι μεθοδεύσεις επικράτησης της άποψης που συμφέρει μέσω επιλεκτικών χωρίων και ερμηνειών αυτών. Διότι έτσι ακυρώνεται η ορθόδοξη συνάφεια και αρμονία σε διάφορα σημεία. Ούτε μπορούμε να αφήσουμε να πλανώνται βασανιστικά ερωτήματα περί αξιοπιστίας των Αγίων Πατέρων. Το θέμα λοιπόν που προσπαθήσατε να καλύψετε ελλιπέστατα στον ορθόδοξο χώρο, και να περιλάβετε την κατηγορία των ρασοφόρων ασκητικών ανθρώπων, δε μπορεί να είναι μόνο ένας, από πριν διάσημος, μοναχός, με πλήρη προηγούμενη συμπάθεια ανά το εκκλησιαστικό πανελλήνιο - και όχι μόνο - που ξαφνικά “πλανήθηκε”. Πολλοί δεν σκέφτονται ότι του ήταν ασύμφορο να ταράξει τα “νερά” και να διαλύσει την προηγούμενη με κόπο κτισμένη διακονία του και κύκλο συμπαθειών του. Η αποφυγή εμβάθυνσης και μη συνειδητοποίησης της κατάστασης του συγκεντρωτικά δεν αφαιρεί αφελέστατες και αμαρτωλότατες κατηγορίες περί “δόξας” και πλουτισμού μετά βιβλίων. Όμως στο προηγούμενο φύλο του Ορ.Τύπου υπήρχε άρθρο με υπονοούμενα! Όλοι οι θρησκευτικοί σύλλογοι βγάζουν βιβλία με τις απόψεις τους, καλύπτοντας έξοδα, συνεπώς δεν βλέπουμε κάτι μεμπτό. Πόσο μάλλον είναι άδικο να το υπονοήσουμε για έναν φτωχό μοναχό, που κατηγορήθηκε εμμέσως με σαθρά και ατεκμηρίωτα υπονοούμενα για πλουτισμό. Το μεγάλο πρόβλημα όμως στο άρθρο σας είναι κυρίως η άστοχη τοποθέτηση-σύγκριση, αυτή που αποτολμήσατε με το μοναχό και τον κ.Λιακόπουλο. Ο μοναχός με μερικές σπουδές θεολογίας και ανάλογες γνώσεις, που χρησιμοποιεί εξ’ ορισμού αποκλειστικά ορθόδοξες πηγές, δεν μπορεί να μπει στην ίδια κατηγορία με έναν ορθόδοξα βαπτισμένο απλά μεν, τηλεπωλητή εκκοσμικευμένου φρονήματος δε, εμπορευόμενο δοκίμια αφιλτράριστων πνευματικών αναμείξεων και εκ προοιμίου πλανερών. Είναι εξ’ ορισμού ο μοναχός μια ειδική περίπτωση, άσχετα εάν η συσχετιστική του ερμηνεία ΜΕΝΕΙ ΝΑ αποδειχτεί εκ του αποτελέσματος, και όχι επιπροσθέτως με - δική σας ή άλλων - απαράδεκτες και πιθανές ψευτοπροφητείες αναιρετικού σκοπού. Διότι αγαπητέ αδελφέ και αξιότιμε λειτουργέ του Υψίστου Θεού μας, λανθανόντως αποδειχτήκατε για την ώρα αντιφατικός στο ίδιο σας το κείμενο, όπου κάνατε αγιογραφική επίκληση κριτηρίου: “ ἄν ὁ λόγος, πού θά μεταδώσει ὁ προφήτης ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου, δέν πραγματοποιηθεῖ καί δέν ἐπαληθευθεῖ, τότε αὐτός ὁ λόγος, δέν προέρχεται ἀπό τόν Κύριο καί ὁ προφήτης μίλησε μέ ἀσέβεια “.
Ο χρόνος του μοναχού και των επιπρόσθετων ερμηνειών του και συμπερασμάτων-προφητειών του, λανθασμένων κατ' εσάς, τρέχει ακόμη. Οπότε από τη στιγμή που ο χρόνος είναι στο μέλλον, μόνο εάν κάποιος έχει την εκ Θεού σαφή πληροφορία μπορεί να πάρει τώρα θέση, αλλιώς κινδυνεύει να ψευτοπροφητεύσει για ένα σωστό προφητικό συμπέρασμα με μεγάλη σύγκλιση και επιβεβαίωση από άλλες αληθινές προφητείες. Αυτό που προβληματίζει είναι το ότι, ενώ αυτές οι άλλες προφητείες κυκλοφορούν τυπωμένες σε βιβλία ή στο διαδίκτυο, δεν σχολιάζονται από επίσημα χείλη, λες και όλοι αυτόματα τις “τοποθετούν” το λιγότερο αρκετές δεκαετίες αργότερα και παρόλο τον περιορισμένο χρονικό προσδιορισμό που εμπεριέχεται κατά περιπτώσεις. Η σύντομη έλευση των δύσκολων ετών μας ενδιαφέρει πρωτίστως, και όχι και αν η Β' παρουσία γίνει το 2018 ή το 2019 κτλ. Έτσι λοιπόν ενώ έχετε κάθε δικαίωμα με σύνεση να αμφισβητήσετε την ερμηνεία και άποψη του μοναχού, που δόθηκε όταν ήταν ακόμα σε κοινωνία με την Εκκλησία, δεν έχετε δικαίωμα του άκαιρου και αυθαίρετου χαρακτηρισμού: “τίς πλανημένες θεωρίες του γιά τήν ἔλευση τοῦ Ἀντιχρίστου “. 6 Από 15
Δεν έχετε αποδείξει θεολογικώς το αδύνατον ή το διαχρονικά απαγορευμένο αυτής της γνώσης. Αντίθετα λόγια αγίων μη αναιρεθέντα με έγκυρο τρόπο, δεν μπορούν να προσδώσουν τον απόλυτο δογματικό χαρακτήρα που επιχειρείται. Όλοι συμφωνούμε για την τότε απόκρυψη, αλλά από τότε τα δείγματα της σχετικής Θείας πληροφόρησης ανά τους Αιώνες αλλά και στην Αποκάλυψη, άλλαξαν τα ερμηνευτικά δεδομένα των σχετικών χωρίων που επικαλείστε. Θα έπρεπε να μιλούσατε περί πιθανής ψευδοπροφητείας – ψευδοερμηνείας και όχι με στόμφο βεβαιότητας. Στον ίδιο παρονομαστή το λιγότερο εντάσσονται και όλες οι μαρτυρίες και μη περί διαφόρων προφητικών λόγων σύγχρονων γερόντων για διάφορα μελλοντικά γεγονότα. Έκτος και εάν αναλάβετε την ευθύνη και επίκληση της άνωθεν πληροφορίας και την επικαλεστείτε δημοσίως, οπότε και θα σας σεβαστούμε δεόντως μετά ιδιαίτερης προσοχής και βαρύτητας σε τυχών μαρτυρία σας. Κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται καθαρά έως τώρα. Δηλαδή αυτό που προσπαθείτε να προλάβετε με το άρθρο σας, την διασπορά δηλαδή μιας πιθανής ψευδοπροφητείας ή ενός λανθασμένου υπολογιστικού συμπεράσματος, το πράττετε, πιθανότατα φοβούμαι, ο ίδιος αφελέστατα και δεν είστε ασφαλώς ο μόνος σε αυτή την λανθασμένη και αντορθόδοξη τακτική αμφισβήτησης πιθανής αποκάλυψης εκ Θεού. Γνωρίζετε εκ της Γραφής βέβαια τις σχετικές συνέπειες , που είναι ιδιαιτέρως σοβαρές στη συγκεκριμένη περίπτωση, δια λόγους που αναφέραμε προηγουμένως. Να σας θυμήσω λοιπόν τα έξοχα σχετικά λόγια ενός ιδιαιτέρως ταλαντούχου συγγραφέα της Εκκλησίας μας. “Δύο εἴδη συκοφαντίας θὰ ἀναφέρουμε. Τὸ ἕνα εἶναι ὅταν ἀμφισβητοῦνται τὰ χαρίσματα μὲ τὰ ὁποῖα τὸ Ἅγιον Πνεῦμα χαριτώνει τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει: «Ἑκάστῳ δίδοται ἡ φανέρωσις τοῦ πνεύματος πρὸς τὸ συμφέρον........Κάθε ἕνας ἔχει τὸ ἰδιαίτερο χάρισμα ἀνάλογα μὲ τὴν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς τὴν πίστη καὶ τὸ συμφέρον, τόσο τοῦ ἴδιου ὅσο καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Ὅποιος ἀρνεῖται τὸ χάρισμα ἑνὸς ἄλλου μέλους τῆς Ἐκκλησίας πέφτει στὸ ἁμάρτημα τῆς βλασφημίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸ Ὁποῖο δίδει τὸ χάρισμα αὐτό.” «Ὀσμὴ Γνώσεως» , Σεβ.Ἱεροθέου Βλάχου, Μητρ. Ναυπάκτου, Εκδ. Τέρτιος, Κατερίνη 1985, σελ. 131-133.
Η σωστή συντηρητική και ορθόδοξη στάση που έχουν κρατήσει ορισμένες μονές και άλλοι, είναι η μέση οδός, η επιφύλαξη. Δηλαδή πολλοί λένε και τα σημεία μαρτυρούν το ότι πλησιάζουν τα γεγονότα του αντιΧρίστου, να παρατηρούμε την εξέλιξη τους και να αυξήσουμε την ετοιμότητα όλων. Δεν ασχολούνται με το εάν έπεσε ή όχι ένας μοναχός μέσα με ακρίβεια από τώρα, ακυρώνοντας και το υπόλοιπο έργο που κάνει. Λες και ο μοναχός ή οι περισσότεροι από εμάς εάν μάθαμε ή μάθουμε το πότε της κοινής ανάστασης, θα μάθουμε σίγουρα και την ώρα της προσωπικής μας Β' παρουσίας. Η κοινή συνισταμένη είναι ότι ακούγονται σοβαρές φωνές, αποδιδόμενες και σε ανακηρυγμένους Αγίους του εξωτερικού ή προσφάτως διακριθέντων και εκ του Θεού, που μαρτυρούν ότι πλησιάζει η ώρα. Όλα συγκλίνουν εκεί και μόνο μετά από επιβεβαιωτική προφητικής σύγκλιση βγαίνει ορθόδοξο συμπέρασμα. Και αυτό μας ενδιαφέρει πρωτίστως, η συνειδητοποιήση της σύντομης έλευσης και όχι η ακριβής ημερομηνία. Η ημερομηνία όμως βοηθάει στην πλήρη συνειδητοποίηση και εκεί οφείλεται η αντίδραση πολλών. “Δυσκολία περί συντελείας να ακούει κάποιος. Μέγας Αγών” --Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος - (P.G. 59, 562)
Όπως βλέπετε ο Ιερός Πατήρ με την Αποστολική ερμηνευτική βοήθεια, αναγνώριζε την δυσκολία εσχατολογικής γνώσης με επίκεντρο την συντέλεια, γιατί ποιος μπορεί να ισχυριστεί την επάρκεια του όταν είναι να κριθεί από τον Δημιουργό; Ποιός γνωρίζει πόσα τάλαντα θα του ζητηθούν; Πολλοί σύγχρονοι έχουν ανάγει σε δογματική βεβαιότητα την εύκολη διάβαση στον δρόμο των εσχάτων, φαρδαίνοντας την πύλη. Συντελεστής είναι και η σύγχρονη άποψη και θεωρία περί απαγορεύσεως της γνώσης της ημερομηνίας εκ των ορθοδόξων δεδομένων. Την θεωρείτε παγιωμένη διδασκαλία της διαχρονικής μας Εκκλησίας. Απορώ δε,πως διέφυγε των σίγουρα 7 Από 15
Θεοφόρων προκατόχων σας και δεν το συμπεριέλαβαν στις οικουμενικές συνόδους και στο σύμβολο της Πίστεως. Τέτοια Θεϊκή και διαχρονική απαγόρευση, όπως ισχυρίζεστε, θα έπρεπε να τύγχανε μεγαλύτερης και σαφέστερης σημασίας και ερμηνείας. Φαίνεται ότι παρέλειψαν αυτοί, το συμπεριέλαβε, καταχρηστικώς όμως ερμηνευτικά, ένας συμπαθής κατά τα υπόλοιπα θεολόγος της μητρόπολης Ηλείας. Η σχετική και σε βάθος πατερική αναδρομή και συνολική αγιογραφική αντιπαράθεση, έχει πιθανότητες να σας διαψεύσει. Έχουμε παγιωμένες στην Εκκλησία σήμερα, αναχρονιστικές αντιλήψεις περί του σχετικού απαγορευτικού. Το κυριότερο όμως είναι η αδυναμία κατανόησης του διαχρονικού ψυχικού συμφέροντος, που μεταβάλλεται ως προς την απόκρυψη ή μη, και αναλογικά με τον εναπομείναντα χρόνο ως προς την Β' Παρουσία. Φυσικά λαμβάνοντας τα πάντα σε συνάρτηση με το υπόλοιπο προφητικό περιεχόμενο και τα λόγια των Αγίων. Θα τεθούν λοιπόν ερωτήματα και σχολιασμοί σε σημεία που αναφέρατε ή υπονοήσατε, πριν λάβετε -Θεού θέλοντος την αγιοπατερική και διαχρονική ορθόδοξη σχετική μελέτη και ανάλυση του θέματος σε πρωτόγνωρο έως σήμερα βάθος. Δυστυχώς πολλοί προσπαθούν με καταχρηστικό τρόπο να επιβάλλουν την άποψη τους σε ένα θεολογούμενο θέμα, το οποίο δυστυχώς με την παρούσα ερμηνεία αφήνει κενά και προβλήματα στη συνάφεια της ορθοδοξίας. Και αυτό δεν έχει γίνει πλήρως κατανοητό. Οι απόλυτες ερμηνείες , περί κρυμμένων Θεϊκών πληροφοριών που δεν λαμβάνουν υπόψιν τον σκοπό της Θείας Οικονομίας, και τις χρονικές μεταβολές που διαμορφώνουν αναλόγως αυτόν τον σκοπό, είναι καταδικασμένες να υποχωρήσουν υπό το φως της Αληθείας και εκτιμήσεως όλων συγκεντρωτικά και αντιπαραθετικά των ορθόδοξων δεδομένων στα σχετικά. Θα έπρεπε από πριν να εξετάσετε μετά ιδιαίτερης προσοχής την περίπτωση του διασημότατου μοναχού και τις δημοσιευμένες στο διαδίκτυο απολογίες του. Η κρίση του σαν “προφήτη” η ψευτοπροφήτη” ισχύει συμπερασματικά, μόνον εάν δεχτούμε την λανθασμένη αντίληψη ότι ο μοναχός έδωσε προφητεία, κάτι που αρνείται γραπτώς. Θα έπρεπε να το προσέξετε ιδιαιτέρως το λεπτό αυτό σημείο. Πιαστήκατε τουλάχιστον “αδιάβαστος” γιατί βάζουμε τον καλό λογισμό πρώτα. Θα έπρεπε να ξέρετε εκ δηλώσεως του, ότι η επίκληση της βοήθειας του Θεού και η οποία εξ' αυτού τυχούσα παρεχόμενη υποστήριξη ή φωτισμός, για το συμφέρον του πληρώματος, στιγμιαίως και για συγκεκριμένο σκοπό, διαφέρει από την καθαρή προφητεία δια της πνευματικής ακοής και νοητικής εκλάμψεως κυριευόμενης καρδιάς και νου εκ του ασύλληπτου Φωτός. Ο μοναχός Μάξιμος, ως μοναχός τότε της Εκκλησίας, δεν ισχυρίστηκε προφητεία, αλλά ένα καθαρά ερμηνευτικό προφητικό συμπέρασμα. Το ίδιο κάνουν πολλοί ερμηνευτές του γ. Παϊσίου και άλλων θεωριών ανά το πανελλήνιο, συμπεριλαμβανομένων πολλών σεβαστών ασκητών που προσωρινά επλανήθησαν. Μονές ή πρόσωπα του Αγίου Όρους που συντηρούσαν το θρύλο της Πόλης για τα 555 έτη μετά την άλωση, είχαν παρασύρει αδερφούς ανά την Ελλάδα σε ρεζίλεμα διαρκείας σε ιστοτόπους συζητήσεων. Πρέπει να τους στιγματίσουμε ως ψευτοπροφήτες; Το ίδιο κάνουν και έκτακτοι ακαδημαϊκοί, που προσπάθησαν με άδολη καρδιά να συγκεντρώσουν τον εσχατολογικό πατερικό πλούτο. Πέρα από τα όποια σωστά τους, ευρέθησαν με κρίσιμα λάθη σε ορισμένα σημεία, όπως της λεγόμενης επταετίας - προτεσταντικής προέλευσης, όπως έχουμε αποδείξει και βιβλιοκρίνουμε πέραν πάσης αμφιβολίας. Δια τον λόγον αυτόν, σας επισυνάπτω τη σχετική μελέτη. Δε σημαίνει ότι πρέπει να χαρακτηριστεί όλη η προσπάθεια και το έργο “κακόδοξο” εκ μερικών λαθών και ερμηνευτικών και επιφανειακών συμπερασμάτων σε διάφορα σημεία. Άλλωστε και ο συγκεκριμένος ακαδημαϊκός, ομολόγησε την αναγκαστική επιφανειακότητα σε σημεία, αναγκαστικώς λόγω της έκτασης του αντικειμένου. Συνεπώς είναι σωστά “καλυμμένος”. Τα λάθη δε αυτά, είναι σαφώς μεγαλύτερα και σπουδαιότερα από του μοναχού ως προς την 8 Από 15
αναγνώριση του αντιΧρίστου, και θα υποδειχθούν με σαφήνεια. Άλλο λανθασμένο σημείο στην επιστολή σας είναι η γενικόλογη έκφραση στην οποία βάζετε μέσα την φράση “ οἱ παραπάνω πλανημένες ἀντιλήψεις ἤ σενάρια γιά τό τέλος τοῦ κόσμου καλλιεργοῦν, ὅπως ἤδη ἀναφέραμε, τόν τρόμο, τήν ἀνασφάλεια καί τήν ἀγωνία “. Είναι ψευδές ότι το βιβλίο του μοναχού που έχετε σε αναφορά και
λανθασμένα κατατάξει, δημιουργεί τέτοιο κλίμα. Αυτό διότι έχει σημεία και κεφάλαια που δημιουργεί την ελπίδα στην Υπερφυσική Βοήθεια του Υψίστου, το οποίο είναι ορθοδοξότατο κριτήριο και σε εναρμόνιση συναντάται και στην περίφημη σχετική προφητεία του Αγ. Εφραιμ του Σύρου αλλά και αλλού. Αλήθεια γνωρίζετε την συγκεκριμένη προφητεία; Ξέρετε κάποια αμφισβήτηση της γνησιότητας της δια μέσου των αιώνων; Καλλιεργεί φόβο; Τρόμο σίγουρα καλλιεργεί στους ολιγόπιστους. Η δικαιοσύνη και η Αλήθεια απουσιάζουν από το σημείο αυτό του άρθρου σας λοιπόν αγαπητέ αδερφέ Εν Χριστώ και σεβαστέ πατέρα, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό. Αυτό γιατί χωρίς διάκριση τοποθετήσατε μια καθαρά ορθόδοξη ερμηνευτική προσπάθεια, ανεξαρτήτου αποτελέσματος, μαζί με τις αιρετικές. Είναι κρίμα η αγνή πρόθεση σας να αμαυρώνεται στην συνείδησή των πιστών από τέτοια σημεία. Θα έπρεπε όμως σίγουρα στην περίπτωση του μοναχού, να σας υποψιάσει η δια νόμου καταδικαστέα απόφανση της εγκόσμιας δικαιοσύνης, περί της εξαφάνισης του φακέλου του από την Μητρόπολη Κορίνθου, η δημόσια άρνηση της ιδιότητος του και ο υποκριτικός χαρακτηρισμός “φερόμενος” ως μοναχός, όταν όλο το πανελλήνιο δια τηλεοράσεως τον ήξερε από πλείστες εκπομπές. Το ίδιο συχνή ήταν και η εγγραφή του σε επίσημους κατάλογους της Εκκλησίας. Αυτά πριν την επίσημη αποπομπή του από την Μητρόπολη. Αυτή δε έγινε επισήμως για τρίτους λόγους, με πιθανό βασικό κίνητρο όμως την αποφυγή εμπεριστατωμένης κριτικής του βιβλίου του. Οι ατεκμηρίωτοι χαρακτηρισμοί “κακοδοξία”, ετυμολογικά πλήρως άστοχοι σε ένα εσχατολογικό θεολογούμενο θέμα. Η αποφυγή ανάλογης προβεβλημένης κριτικής σε όντως απορριπτέα από πλήθος πιστών, διαστρεβλωμένα εκδοθέντα κείμενα της “αποστολικής διακονίας”, μόνο καχυποψία δημιουργούν στο πλήρωμα της Αληθείας. Το ίδιο και άλλα γεγονότα αλλά να μη μιλήσω φρονώ εκτενέστερα και περί διανομής Κορανίων μπροστά σε κάμερες και περί ταυτίσεως δεδηλωμένου μαγίστρου με ορθοδόξους επισκόπους. Το έχουν κάνει άλλοι καλύτεροι κατά καιρούς. Εάν αποδειχτεί η ερμηνευτική αστοχία όσων μιλούν για “βάθη Θεού”, περί “απόκρυψης από τους αγγέλους και δια αυτόν το λόγο από τους ανθρώπους”, όπως εσείς υπονοήσατε στο κείμενο σας, προσθέτοντας καταχρηστικώς ένα “ακόμη” που αλλοιώνει το Αγιογραφικό κείμενο, πρέπει να βαπτιστεί κακοδοξία; Ερωτάστε λοιπόν εσείς αλλά και το ευρύ πλήρωμα της Εκκλησίας: 1) Γνωρίζετε βάσει μεγάλου Αγίου μας το λόγο που δεν εγνώριζαν τότε οι Άγγελοι και ειπώθηκε το σχετικό; 2) Επιπροσθέτως γνωρίζετε ότι ο βασικός σκοπός όλης της τότε απόκρυψης αφορά μόνο τις ψυχές των ανθρώπων και όχι των παγιωμένων Αγγέλων, οι οποίοι ειδικά τότε δε χρειαζόταν να το γνωρίζουν όπως και οι τότε άνθρωποι; 3) Ποιός Άγιος αναγνωρισμένος είπε ότι η γνώση των Αγγέλων πρέπει στα πάντα να είναι ανώτερη των αγωνιζομένων ανθρώπων και ποιός ότι οι Άγγελοι δεν θα μάθουν ποτέ; 4) Ποιός Άγιος κανονικός, και όχι τίτλος τιμής, είπε ότι κανείς ποτέ δε θα μάθει την Β' παρουσία ή ότι είναι αδύνατον να μαθευτεί κάποτε; 5) Εάν όντως κάποιος το είπε, και δεν το αναίρεσε με άλλα λεγόμενα, γιατί έδωσε ο Θεός στην Γραφή σαφή αναφορά που ξεχωρίζει στη σχετική γνώση την τελευταία γενιά προ της ενανθρωπήσεως; 6) Και γιατί αυτό επιβεβαιώνεται ασφαλώς στην Αποκάλυψη, δηλαδή ότι οι διωγμένοι των τελευταίων 3,5 ετών θα γνωρίζουν σίγουρα το πότε, παίρνοντας κουράγιο από τη δοκιμασία;
9 Από 15
7) Υποθέτωντας την θεωρία της μόνιμης απόκρυψης του χρόνου, δεν μπορούσε ο Θεός να πει “μετά από σύντομο διάστημα” και να αποφύγει το καταμετρημένο διάστημα, το οποίο αυτόεπιβεβαιώνεται στην Αποκάλυψη και τους Πατέρες, όπου μετά από ένα συγκεκριμένο γεγονός θα ξεκλειδώσει την ημερομηνία ή έστω θα την προσδιορίσει με σχετική σαφήνεια; 8) Γιατί σύγχρονος σεβαστός Ιερέας με πανεπιστημιακή μόρφωση, βασισμένος στους Άγιους Πατέρες, διδάσκει ότι το Άγιο Πνεύμα θα αποκαλύψει τον αντίχριστο στον κατάλληλο καιρό, προσδιορίζοντας έτσι έμμεσα αλλά σαφέστερα τον σύντομο χρόνο της Αυτού Παρουσίας; 9) Ποιός Άγιος κανονικός είπε ότι, ενώ ο κανόνας είναι το άγνωστο της κοινής αλλά και ιδιαίτερης Β' Παρουσίας για την ανθρωπότητα, δεν θα υπάρξουν κατ' οικονομία και για συγκεκριμένο λόγο εξαιρέσεις; 10) Ποιος Άγιος είπε ότι όποιος δίνει ημερομηνία συνθετόμενη από χρονολογικά στοιχεία και διαστήματα έγκυρων ορθοδόξων πηγών, ότι είναι σίγουρα πλάνη; Γιατί δεν μπορεί να γίνει κατανοητό ότι μια έτοιμη και πλήρης ημερομηνία στην Γραφή, θα ήταν αντίθετη στην βούληση του Θεού για διαχωρισμό της γνώσης της τελευταίας γενιάς; 11) Γιατί τα χρονικά διαστήματα και πληροφορίες των Αγίων και της Γραφής πρέπει να τα θεωρήσουμε άχρηστες και περιττές πληροφορίες εάν δεχτούμε την κυριολεκτική ερμηνεία; 12) Γιατί να πρέπει να δεχτούμε, υιοθετώντας την σύγχρονη επικρατούσα άποψη, ότι μερικοί Άγιοι μίλησαν αντιφατικά και αυτοαναιρέθηκαν στο θέμα; 13) Γιατί αγιοποιήθηκαν μερικοί που “προσπάθησαν” να γνωρίσουν τις βουλές και τα “βάθη”του Θεού, δηλαδή την Β' Παρουσία; 14) Γιατί ο Θεός μέσω Αγίων του, έδωσε χρονικές πληροφορίες αλλά και γεγονότα, και αυτά όλα, μαθηματικά υποδηλώνουν τη βούληση Tου να ξεκλειδώσει το χρόνο που πρέπει η ημερομηνία; 15) Όταν θες να κρατήσεις κάτι κρυφό για πάντα, δε δίνεις τα 8 από τα δέκα νούμερα του συνδυασμού από τους πρώτους αιώνες. Ούτε συνεχίζεις τις αποκαλύψεις ώστε να λείπει το τελευταίο 'κλικ' από την κλειδαριά. Πως γίνεται και έχουμε πλέον σήμερα, ελάχιστες πιθανές ημερομηνίες είτε για να πραγματοποιηθεί είτε η Β' παρουσία είτε να βγουν συγκεντρωτικά σοβαρές προφητείες και λόγια Αγίων ανακόλουθα; 16) Γιατί πολλοί δε βλέπουν/ξέρουν την από Αγίους διδασκόμενη εξαγωγή πρόσθετων χρονικών πληροφοριών από τις Γραφές; 17) Γιατί η εξήγηση σας παραβλέπει κάθε λογική εξήγηση με πληρότητα και συγχρονισμό ορθοδόξων πληροφοριών που αδυνατείτε να εκτιμήσετε συγχωνευτικά; 18) Ποιός Άγιος απαγορεύει την χρησιμοποίηση μαθηματικών και στοχαστικής λογικής προς εξαγωγή χρονικών πληροφοριών εκ των Ιερών Κειμένων και των ημερολογίων; 19) Γιατί οι Άγιοι βλέπουν χρονικούς συσχετισμούς γεγονότων που χωρίζουν την ιστορία από διαστήματα στην Γραφή, που αδυνατείτε να δείτε ή σχολιάσετε; 20) Γιατί δε σχολιάσατε ποτέ το γιατί οι άγιοι μίλησαν για όλα ανεξαιρέτως τα στοιχεία που συνθέτουν πλήρη ημερομηνία από τους πρώτους αιώνες; 21) Γιατί δεν σχολιάσατε ποτέ την επανάληψη των κυριότερων Θεϊκών γεγονότων προς την Ανθρωπότητα σε συγκεκριμένη ημερομηνία καθώς και την καταγραφή τους στην εκκλησιαστική γραμματεία; 22) Γιατί δεν αντιληφθήκατε ότι η σαθρότητα της κυριολεκτικής ερμηνείας ημέρας και ώρας άρχισε από νωρίς και από την Αγία Γραφή, που επιβεβαιωτικά από τους Αγίους Πατέρες, δίνει την ώρα , δηλαδή τα μεσάνυχτα; 23) Γιατί δεν σχολιάσατε την ορισμένη καταγραφή χρόνων από Αδάμ ως της Β' παρουσίας σε ορθόδοξο λατρευτικό βιβλίο;
10 Από 15
24) Γιατί ποτέ σύνοδος δεν άλλαξε ή καταδίκασε την καταγραφή αυτή που αντιτίθεται στο υποθετικά απαγορευμένο των χρόνων; 25) Γιατί δεν σχολιάσατε το ίδιο για δημοσιευμένους λόγους σύγχρονων Αγίων και γερόντων που μιλούν για τον Αντίχριστο και ότι θα ειδωθεί στην γενιά μας; 26) Εάν υπάρχει πλήρης άγνοια και καμία δυνατότητα πρόγνωσης εκείνων των χρόνων και καιρών, πως έχουμε χρονικούς προσδιορισμούς μερικών έστω δεκαετιών, που εξ ορισμού οφείλονται σε επενέργειες του Αγίου Πνεύματος; 27) Πως επιτρέπει το Άγιο Πνεύμα να πληροφορούνται σαφέστερα οι ενάρετοι αυτοί άνθρωποι και κατά συνέπεια το πλήρωμα αφού ισχύει ο “απαράβατος” κανόνας του αγνώστου; 28) Γιατί όλοι οι οπαδοί της “αναλαμπής” (του οικουμενισμού;) και των “γεγονότων”, εφορμόμενοι από την επιλεκτική ερμηνεία ορισμένων μαρτυριών για τον γέροντα Παίσιο αποφεύγουν να σχολιάζουν έγκυρα το γνωστό χειρόγραφο που αποτυπώνει την ανησυχία, αλλά και την καταγεγραμμένη συμβουλή του Γέροντα περί 666 - ενώ ήταν στον κόσμο μας εν ζωή; 29) Γιατί δίνει σαφείς οδηγίες σε ενήλικο προφανώς άνθρωπο, τουλάχιστον 25 έτη πριν, για καλλιέργεια χωραφιού προς επιβίωση των 3,5 ετών του αντιχρίστου; 30) Γιατί υπάρχει αυτή η παπικού τύπου προτεραιότητα στον γέροντα Παίσιο ανά το πανελήνιο και όχι στο ευρύτερο προφητικό πλαίσιο και άλλων χαρισματούχων; 31) Γιατί υπάρχει γενικώς αυτή η μόνιμη υπεκφυγή της σαφούς εξηγήσεως και ενασχόλησης επί των δεδομένων και ερωτηματικών και παρατηρείται μια επιβολή απόψεων μετά απαξιωτική υπεκφυγής, και κυριολεκτικής ερμηνείας γνωστών χωρίων που προκαλεί ερωτήματα; 32) Μήπως βολεύει την εκκοσμίκευση η άποψη του “ουδείς γνωρίζει και ποτέ δεν θα μάθει” όταν όλα γύρω μαρτυρούν ότι πλησιάζει επικίνδυνα; 33) Γιατί εν τέλει δεν μπορεί να γίνει εύκολα κατανοητό ότι το σωτηριολογικό συμφέρον (που αποτελεί και το πρώτιστο κριτήριο για τον Θεό) της τελευταίας γενιάς είναι εκ διαμέτρου εντελώς αντίθετο από όλων των υπολοίπων όσον αφορά την αποκάλυψη του χρόνου της Β' παρουσίας; Συνεπώς εν αδυναμία σαφών και σοφών απαντήσεων και εξηγήσεων και συνέχιση υπεκφυγής και 'στολίσματος' των θεμάτων και απόψεων άλλων με κρίσεις όπως “πλάνη”, με αερολογία και ανεπάρκεια εξηγήσεων σαν δομικό χαρακτηριστικό συμπεριφοράς, δείχνει σε όλους τους αληθινούς αναζητητές ότι κάτι δεν πάει τόσο καλά όσο θα έπρεπε στο σημείο αυτό. Θα ήταν άραγε πρέπων ο χαρακτηρισμός μιας πιθανής ημερομηνίας ή συγκεκριμένου διαστήματος “κακόδοξη” άποψη; Έχει κακοδοξία το λατρευτικό βιβλίο της Εκκλησίας μέσα; Όχι διότι απονέμει δόξα και λατρεία στην Αγία Τριάδα. Δε μπορούμε να χαρακτηρίσουμε κακόδοξο κάτι τέτοιο, μη δογματικό και μη αντίθετο στη διαχρονική παράδοση της Εκκλησίας. Η αναμονή αντιχρίστου και της Β' Παρουσίας όχι σε μια ημερομηνία κάποιων ετών μακρυά, αλλά καθημερινώς είναι εντολή. Δεν μπορώ να κατανοήσω πλήρως γιατί ένας χριστιανός που περιμένει τον αντίχριστο στις θλιβερές μέρες μας, αύριο και μεθαύριο και κάθε ημερομηνία του υπόλοιπου της ζωής του, είναι σε κακοδοξία. Η ανασφάλεια του ως προς την ημερομηνία τον γλυτώνει από την κακοδοξία άραγε; Δηλαδή όποιος βάζει στον νου του κάθε μέρα την πιθανή αυριανή ημερομηνία του αντιχρίστου κατά μόνιμη επανάληψη δεν έχει κακοδοξία αλλά άσκηση; Άλλωστε ακόμα και η γνωστοποίηση μιας πιθανότερης από των συνηθισμένων ημερομηνία, δεν αφαιρεί το άγνωστο του προσωπικού τέλους. Συνεπώς είτε κάποιοι πιστεύουν ότι μπορεί και να γίνει γνωστή η Β' παρουσία, αλλά και αυτοί που δεν το πιστεύουν, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν κακόδοξοι. Εκτός εάν νομίζει η Ιερά Σύνοδος ότι μπορεί να δημιουργήσει δόγμα, χωρίς να απαντήσει σε μερίδα πιστών συγκεκριμένα ως προς τις αιτιάσεις τους. Οι αρχαίοι Πατέρες πάντως ήταν σαφέστατοι στα επιχειρήματα των άλλων 11 Από 15
αιρετικών. Το Άγιο Πνεύμα αποκάλυπτε τα λάθη και τα ψέματα. Εδώ γιατί δεν έχουμε την ίδια ενάρετη και θεϊκή συμπεριφορά άραγε; Υπάρχει κάποιος άραγε που να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα; Από τις αμφίβολες ερμηνείες, χωρίς την ανάλογη ορθόδοξη συνοχή μετά των Αγίων όπως θα εξεταστεί στο μέλλον, ξεχωρίζουμε την, κυριολεκτική ερμηνευτική προχειρότητα του “περί της ημέρας και ώρας εκείνης” και άλλες τέτοιες λογικοφανείς ερμηνείες. Τέτοιες ερμηνείες δυστυχώς αφήνουν αναπάντητα ερωτήματα και δεν στηρίζονται στην πλήρη συνάφεια των ορθοδόξων κειμένων και πληροφοριών, αλλά σε στοχασμούς συγχρόνων κυρίως ερμηνευτών με προχειρότητα συμπερασμάτων. Θα έπρεπε οι εξηγήσεις τόσων Αγίων στους οπαδούς των αρειανών περί του Υιού, να είχαν πείσει για το επικίνδυνο της κυριολεκτικής και διαχρονικής ερμηνείας. Είναι αποκομμένες από την ορθόδοξη συνάφεια λόγων Πατέρων με χρονολογικά στοιχεία και καταγραμμένων ενεργειών του Θεού. Συνεπώς τέτοιες ερμηνείες αντικρούονται έμπρακτα από τους Άγιους Πατέρες. Χωρίς την πλήρη αγιοπατερική υποστήριξη των χωρίων, δίνονται προτεσταντικού τύπου προεκτάσεις με ρηχότητα και ρήξη των υπολοίπων ορθοδόξων στοιχείων. Ο προβληματισμός από τα Αγιοπατερικά αυτούσια λόγια περί χρονολογικών στοιχείων που έφερε στο φως ο γνωστός μοναχός, και που όλοι απέφυγαν να απαντήσουν επί της ουσίας, υπεκφεύγοντας τα παντελώς κατά περιπτώσεις, φαίνεται δεν προβλημάτισαν όσο θα έπρεπε την ορθόδοξη σκέψη. Στην εσχατολογική έρευνα άλλωστε, που κατά κοινή ομολογία χρειάζεται εμβάθυνση, όπως και στην συσχετιστική ερμηνεία της Αποκαλύψεως, με σεβασμό στους τρόπους και τις προηγούμενες προσπάθειες φωτισμένων ανθρώπων, ουδείς πλήρης και αλάνθαστος. Παρομοίως αυτό ισχύει ακόμα και για Θεωμένους ανθρώπους. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζονται απόψεις που αφορούν τη συνθετική ανεύρεση της ημερομηνίας του κοινού τέλους του παρόντος φθαρτού κόσμου, με ορθόδοξα πάντα συσχετισμένα χρονικά στοιχεία και άλλες ερμηνευτικές επιβεβαιώσεις από σύγχρονους πατέρες και Αγίους. Η επιφανειακή αναγωγή ενός θεολογούμενου θέματος αυθαίρετα σε 'δογματικό', χωρίς την ύπαρξη μιας σε βάθος μελέτης πολλών πατερικών συγγραμμάτων, παρά αντιπαραβάλλοντας μόνο μερικά αγιογραφικά χωρία χωρίς επεξηγήσεις των αντιφάσεων που προκύπτουν από άλλα σημεία της Γραφής και τους Πατέρες, με ύφος αλάνθαστου καρδιναλίου κατά περιπτώσεις, είναι αντορθόδοξη κίνηση και πρακτική. Ίσως μια πιθανή λανθασμένη γνωμοδότηση της εκκλησιαστικής συνόδου, με ασαφές και αδύναμο σκεπτικό, κρατημένο μακρυά από την δημοσιότητα, θα έπρεπε να ήταν σημείο προβληματισμού. Διαφαίνεται να αψηφείται η εκκλησιαστική ιστορία και πραγματικότητα με ανάλογες παντελώς άκαιρες και αφελέστατες προσπάθειες, που δείχνει ότι δεν έχει μελετηθεί σε βάθος. Δεν σχολιάζεται τίποτα επί των δημοσίων ερωτημάτων και θέσεων που επί έτη έχουν τεθεί. Το “καρδιναλικό” ύφος της υπεκφυγής και της απαξίωσης, για να καλύψει την αδυναμία αντίκρουσης επιχειρημάτων και εξήγησης λόγων Αγίων και χωρίων της Γραφής που δεν “συμφέρουν”, είναι εκ του πονηρού ενέργεια, η οποία ασφαλώς δεν εξαιρεί ούτε Πατριάρχες. Ας μη νιώθει κανείς μας επάρκεια στις Αγιογραφικές κυρίως, αλλά και επιλεγμένες προχείρως αγιοπατερικές ερμηνείες και συσχετισμούς. Η ορθοδοξία δε βασίζεται φυσικά μόνο στις γνώμες της σημερινής γενιάς και επικρατούσας άποψης, αλλά στο χρυσό Πατερικό μέσο όρο και παράδοση, η οποία εν πολλοίς έχει καταγραφεί. Επίσης η γνώμη των σημερινών εν δυνάμει Πατέρων και Αγίων της Εκκλησιάς, κρίνεται από το γνωρίζων πλήρωμα και τον Θεό, ως προς το κατά πόσο συγχρονίζεται με τα λόγια και το πνεύμα των προκατόχων, προτού επιχειρήσει ταπεινά οποιαδήποτε πρόσθεση και επεξήγηση. Και δυστυχώς κατά κοινή ομολογία υπάρχει σχετικό πρόβλημα, ακόμα και από καλοπροαίρετους. Φυσικά θέλω να πιστεύω ότι η επιλογή σας να χρησιμοποιήσετε τα όντως προδηλωμένα (περίπου) ανακριβή, “ὁ Ἀντίχριστος γεννήθηκε τό 1983 καί θά
12 Από 15
ἐμφανιστεῖ τό 2013 γιά νά κυβερνήσει τό κόσμο γιά 7 περίπου χρόνια”, δεν οφείλονται σε προσπάθεια
μαθηματικής απόδειξης της “πλάνης” του εν λόγω μοναχού. Αυτό διότι γνώριζε τα μαθηματικά δημοτικού και ότι φυσικά από το 2013 και έπειτα έως το 2018 ο χρόνος είναι, “χοντρικά”, αρκετά λιγότερος από τα 7 έτη, τα οποία όμως κακώς έχουν επικρατήσει στον ορθόδοξο χώρο έως σήμερα, παρόλο που οι Πατέρες μιλούν σαφώς για 3,5 μόνο έτη. Επίσης το γεγονός ότι θα έρθει το 2013, αναφέρεται κατά προσέγγιση και δεδηλωμένα (2012 αλλά και ο τρόπος υπολογισμού), ενώ μεταγενέστερα εξηγείται το +-1. Η χρονιά-κλειδί 2013, η οποία ακόμη δεν είναι καν στο ημερολόγιο μας, αναφέρεται σαν χρονιά-ορόσημο της αύξησης της διασημότητας στο παγκόσμιο στερέωμα και όχι της ανάληψης της εξουσίας ή της σαφούς αποκάλυψης του ανόμου. Ως γνωστόν εκ των Πατέρων και εκ των ορθοδόξων προφητειών, οι περισσότεροι δε θα μπορέσουν εξ αρχής να συνειδητοποιήσουν πλήρως την αποκάλυψη του μελλοντικού βασιλιά με το καλοσυνάτο αρχικό προφίλ από την πρώτη στιγμή. Μόνο τη στιγμή της ανάληψης της εξουσίας και της δημόσιας εμφάνισης των 2 προφητών ή λίγο πριν, θα μπορέσει να γίνει ευρύτερα ορατό το άμεσο μέλλον από τους υποψιασμένους πιστούς. Συνεπώς, εάν ο σκοπός σας δεν ήταν να τον ελέγξετε άκαιρα πριν την παρέλευση του διαστήματος, σύμφωνα με τον Αγιογραφικό ερμηνευτικό υπολογισμό του, θα έπρεπε να δείξετε περισσότερη γνώση των επεξηγήσεων, τόσο σε αυτό, όσο και σε επόμενο βιβλίο του. Φαινομενικά και επιφανειακά έχετε όντως εντοπίσει ένα αδύναμο εκφραστικά σημείο, το οποίο όμως χρησιμοποιείται για δημιουργία λανθασμένων εντυπώσεων. Θα έπρεπε να γνωρίζετε την - υπό έγκυρες ακόμα προϋποθέσεις - εναρμόνιση της θεωρίας του με πληθώρα άλλων ρήσεων και σχετικών επισημάνσεων συγχρόνων Αγίων και σεβαστών πατέρων. Θα μπορούσατε απλά και ευγενικά, να επισημαίνατε την ανακρίβεια των λόγων του, που υποδηλώνει το ερευνητικό και ερμηνευτικά συμπερασματικό ύφος του στο σημείο, σε συμφωνία βεβαίως με τη δήλωση του στο βιβλίο, και όχι τον καθαρό προφητικό λόγο μετά Θείας Αποκαλύψεως όπως λανθασμένα και επιπόλαια του προσάπτετε. Η ερμηνευτικά συμπερασματική αποκάλυψη δεν σημαίνει ότι ο Θεός δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει και τέτοιου είδους μέθοδο, βασισμένη σε συσχετισμούς και χρήσεις προηγουμένων προφητικών στοιχείων, που πλέον δικαιολογούν και την αποστολή τους στο διαχρονικό ορθόδοξο λόγο. Μάλιστα είναι και ασφαλέστερη ως προς πολλά σημεία. Ίσως είναι και η καλύτερη πλέον μέθοδος, ακριβώς λόγω της σημερινής δυσπιστίας πολλών ταγών και μελών της Εκκλησίας. Εν ολίγοις προσπαθείτε να αποδημήσετε – Πατερικώς ατεκμηρίωτα δυστυχώς - την ό,ποια συμβολή στην ορθόδοξη εσχατολογία και μελέτη, την πιθανή ή πιθανότατη για όσους γνωρίζουν επιπλέον στοιχεία που αγνοείτε, σωστή και έγκαιρη προειδοποίηση του για τα επερχόμενα, με μια τεχνική που υποκρύπτει αφέλεια ή παρερμηνεία. Η επισήμανση ερμηνευτικών δυνατοτήτων και ο βασανισμός των νοημάτων των Ιερών κειμένων, κατά προτροπή Αγίου, με επανάληψη της βασικής ορθόδοξης θέσεως περί αντιΧρίστου, και με μόνο νέο στοιχείο τους σαφέστερους χρονολογικούς προσδιορισμούς, δεν αποτελούν γνήσιο προφητικό λόγο, αφού δε δηλώθηκε ποτέ από το φορέα καθαρά ως τέτοιος. Υπό αυτήν την έννοια και βαρύτητα που αποδίδετε ως προς το τι καθίσταται προφητικός λόγος, όλοι ανεξαιρέτως οι ορθόδοξοι αναλυτές προφητειών που δίνουν μελλοντολογικά πιθανά σενάρια και ερμηνείες, προσδιορίζοντες χρονικά διαστήματα μέσα σε γενιές, δεκαετίες και αιώνες, έχουν εκφέρει προφητικό λόγο. Αφελείς είναι συνάμα και οι απόψεις σύγχρονων θεολόγων που θέλουν τις προφητείες ως πλήρως ανερμήνευτες κατά συνάφεια με το υπόλοιπο πλαίσιο των υπολοίπων στοιχείων. Αν και η νοηματική πληρότητα αρκετών προφητειών γίνεται εμφανέστερη αφού παρέλθουν, δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ως εντελώς μελλοντολογικά άχρηστη ή πλήρως ανερμήνευτη την ύπαρξη προφητείας πριν πραγματοποιηθεί.
13 Από 15
Παρομοίως δε, αναγνωρισμένοι πλέον άγιοι έχουν εκφέρει προφητικό λόγο, και έχουμε τεκμηριωμένα το δικαίωμα να τον θεωρήσουμε σαφέστερα ως τέτοιον. Το συμπέρασμα είναι πως ο αντίΧριστος έρχεται στην τωρινή γενιά και πιθανότατα λίαν συντόμως, αφού μια τέτοια περίπτωση προφητικού λόγου, έχει προφητεύσει ότι μοναχές που σήμερα θα πρέπει να είναι 85 ετών, θα δουν τον αντίΧριστο. Αγνοείτε όμως και πολλά άλλα ενδεικτικά στοιχεία και αγιοπατερικές πληροφορίες περί της αληθούς φύσης των συγκεντρωμένων προφητειών και εκτιμήσεων, που περαιτέρω ενισχύουν την ερμηνεία του μοναχού. Αγνοείτε επίσης πιθανόν, αγιοπατερικές πληροφορίες περί της προσωπικότητας του Αντιχρίστου και ταυτοποίησης του στην εποχή μας, τις οποίες ο μοναχός γνωρίζει. Για να ελεγχθεί ο μοναχός σύμφωνα με τις θεωρίες του σαν αστοχία και πλάνη περί της ημερομηνίας και όχι των υπόλοιπων ορθοδοξότατων στοιχείων που σύλλεξε, θα πρέπει να περιμένετε μέχρι το τελευταίο τρίμηνο του 2014 και εφόσον δεν διαφαίνεται στον τότε κοντινό ορίζοντα κάποια παγκόσμια διακυβέρνηση ή μεγάλο βασίλειο με έναν υπέρ ηγέτη βασιλιά. Περί της αστοχίας της τότε γνωμοδότησης της Ι. Συνόδου που αναφέρεστε, θα έπρεπε να το κοιτάζατε καλύτερα. Βαρύγδουπες εκφράσεις χωρίς επεξήγηση περί στήριξης ή όχι στην Γραφή και στην Παράδοση, ήταν τελείως άστοχες και εξέθεσαν το κύρος της Συνόδου στο σχετικό. Αυτό διότι όποιος παίρνει το βιβλίο βλέπει τις εκατοντάδες παραπομπές του στην πατρολογία και την Γραφή. Συνεπώς η τότε - το λιγότερο ατυχής - έκφραση της συνόδου που προχείρως αναπαράγατε, δεν βοηθά το άρθρο σας, άλλα υποδείχνει την προχειρότητα της έρευνας ή και πιθανή σκοπιμότητα ίσως εν αγνοία σας. Μια πιθανώς σοφότερη έκφραση της τότε ανακοίνωσης θα ήταν “συνιστᾶ στούς πιστούς νά εἶναι προσεκτικοί σέ κείμενα καί λόγους πού έχουν πρωτοφανή και υποκειμενική ερμηνεία σε ορισμένα σημεία, παρόλο που στηρίζονται στην Γραφή και τους Πατέρες. “ Όμως μια που φέρατε το θέμα στην επικαιρότητα, το ανεπίτρεπτο αυτό λάθος της τότε ΔΙΣ, δείχνει κακή γνωμοδότηση το λιγότερο. Αυτό δε ισχύει και χωρίς να εξετάσουμε άλλες πιθανές σκοπιμότητες εκ της εκκοσμίκευσης. Διότι τα έτη του τέλους του κόσμου εκ της παραδόσεως, αναφέρονται λανθασμένα και προχείρως ερμηνευμένα σε λειτουργικό βιβλίο και κατ' επέκταση στην εκκλησιαστική παράδοση. Άρα ακόμη και να αποδειχτεί, διότι μένει και να αποδειχτεί στο μέλλον, ότι η ΔΙΣ είχε δίκαιο – δεδομένου το αποδεδειγμένο μη αλάνθαστο της διαχρονικά και ιστορικά – ο τρόπος που το επικοινώνησε έκθεσε το κύρος της, αλλά και πιθανόν η συνεχόμενη προσβολή στο πρόσωπο του μοναχού, τον οδήγησε σε αποτείχηση. Και αυτό χωρίς η Εκκλησία να έχει πράξει με πληρότητα το ποιμαντικό καθήκον της για μια καλοπροαίρετη ενέργεια που αντιμετωπίστηκε με εχθρότητα. Παράλληλα η οικουμενιστική αγαπολογία και εξήγηση προς κάθε αιρετικό συνεχίστηκε από ορισμένους κύκλους, όταν ένα πιθανώς άρρωστο ή σοφό κατά παραχώρηση Θεού μέλος της, δεν έλαβε ποτέ σαφείς και ειλικρινείς απαντήσεις, που αντικειμενικά θα αρκούσαν στον ίδιο και κυρίως σε όσους βρήκαν ενδιαφέρουσα την ερμηνευτική του άποψη. Και ίσως γνωρίζετε ότι αρχικώς ήταν Αρχιερείς ανάμεσα τους. Θα σας συμβούλευα λοιπόν να αναθεωρήσετε γραπτώς την άποψη σας, κρατώντας μια πιο ερευνητική στάση και ακολουθώντας την μέση οδό της επιφύλαξης αρχικά. Είναι πολύ προτιμότερο από το να ρισκάρετε τόσο πολύ με ρηχές εκτιμήσεις και τοποθετήσεις με δικό σας αστήρικτο – άκαιρο- αντιπροφητικό λόγο, έναντι μιας πιθανής Θείας αποκάλυψης. Τέτοιες ενέργειες δεν αρμόζουν στο επίπεδό σας, τόσο το ποιμαντικό, όσο και το μορφωτικό. Επί ευκαιρία της σύστασης μας προς την πανοσιολογιότητα σας, αναφέρθηκαν κάποια σημεία που αφορούν και άλλα μέλη της Αγιοτάτης Εκκλησίας μας, και συνεπώς η κοινοποίηση των απόψεων μας ας ευχηθούμε να ωφελήσει και άλλες ψυχές.
14 Από 15
Επίσης , θα πρέπει να καταλάβετε, ότι η ωραιοποίηση της εσχατολογικής δοκιμασίας της Αποκαλύψεως, η οποία δεν είναι πλήρως συμβολική, όπως αφελώς πιστεύουν και ενάντια σε αρχαιότερες καταγεγραμμένες απόψεις της ορθοδόξου γραμματείας, είναι μία ωρολογιακή βόμβα. Επαναλαμβάνω ότι η διαπίστωση του κενού της σύγχρονης ορθοδόξου εσχατολογικής διδασκαλίας, περί αντιΧρίστου, και ανάλογης συμπεριφοράς τον καιρό της εσχάτης προδοσίας, είναι εμφανής στο επίσημο ποίμνιο και κοινώς αποδεκτή. Μάλιστα ,πρόσφατα (φέτος) εκδόθηκε και βιβλίο ακαδημαϊκού,του κ. Ταμιωλάκη περί αντιΧρίστου και Πατέρων, με το οποίο ομολογείται το συγκεκριμένο πρόβλημα. ‘’ Όχι απλά επιτρέπεται αλλά μάλλον επιβάλλεται να εξετάσουμε τα αποκαλυπτικά εσχατολογικά γεγονότα με σύγχρονους όρους και νέες προοπτικές.”, Η διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας για τον αντίχριστο, σελ. 99 ), Διδακτ. Διατριβή - Βασ. Ταμιωλάκη, 2012, Εκδ. Λυδία.
Συνεπώς η άποψη μας μέχρι να καταφέρει κάποιος να απαντήσει τουλάχιστον στο ερώτημα γιατί δόθηκε πολύ-επιβεβαιωμένο συγκεκριμένο διαστημα στην Αποκάλυψη που μαρτυρά την Β' παρουσία, επιβεβαιωμένο και από τους Πατέρες, ενώ θα μπορούσε να αποφευχθεί, να μην καταφεύγει στην κατά γράμμα ερμηνεία της μόνιμης “απαγορευμένης γνώσης” με απόλυτη βεβαιότητα. Παρομοίως θα πρέπει να εξηγηθεί, γιατί για κάτι “απαγορευμένο” οι Άγιοι έκαναν περιοδικές αναφορές και συμπεριλήφθηκαν χρόνοι προσδοκίας για το τέλος του κόσμου σε εκκλησιαστικό λειτουργικό βιβλίο. Η μη έμπρακτη αναγνώριση της κυριολεκτικής ερμηνείας με την απόλυτη διαχρονικότητα που δίνουν στις έννοιες της αρετής, απουσιάζει σε αυτή την περίπτωση. Τέλος η αναφορά στην δοκιμασία του αντίχριστου και της τυραννίας του, ως προϋπόθεση του τέλους, θα έπρεπε να τονιζόταν και αυτό θα προστάτευε από όλες τις ψευτοπροφητείες που περιγράφουν ξαφνικές απόλυτες καταστροφές. Συμπερασματικά φρονούμε ότι λόγω των πονηρών καιρών μας, ότι ο κίνδυνος της αγιοπατερικά προφητευμένης προδοσίας από υποσύνολο της επίσημης Εκκλησίας και του λαού, πιθανών και στην χώρα μας, κατά τον τον καιρό της δοκιμασίας, θα πρέπει να γίνει σαφής σε κάθε πιστό, ώστε να μάθει να ξεχωρίζει και να προσέχει. Κάθε αυθεντικός ποιμένας θα πρέπει να διδάξει, ότι εάν κάποτε ο ίδιος προτείνει αντίθετα στα παραδομένα, να μην γίνει πλέον πιστευτός. Η έγκαιρη σωστή προετοιμασία για όλα τα ενδεχόμενα εξασφαλίζει στον κάθε πιστό κάθε πνευματικής βαθμίδας την αποφυγή φόβου και πανικού στην πλέον κρίσιμη στιγμή. Έτσι θα μπορέσει να λειτουργήσει καλύτερα η δυνατότητα μελλοντικής πνευματικής και συμβουλευτικής προσφοράς του, σε άλλα αδύναμα και αμέτοχα βαπτισμένα μέλη της Εκκλησίας. Συγχωρέστε οποιοδήποτε λάθος οφείλεται σε δική μου αναξιότητα και ανεπάρκεια και λάβετε οποιαδήποτε ωφέλιμη επισήμανση ως παροχή Θεού και όχι προσωπική ικανότητα. Τα κακά ανήκουν σε μένα και μόνο. Το ίδιο και οι πιθανές επικοινωνιακές ασάφειες, τις οποίες θα χαρώ ιδιαιτέρως να ξαναπροσπαθήσω να γίνουν κατανοητές. Η εμβάθυνση στην σχετική γνώση λοιπόν, όσο πλησιάζει το τέλος / η ανακαίνιση μετά διάλυσης των στοιχείων και δομών του κόσμου τούτου, εάν προτιμάτε, είναι επιτακτική ανάγκη. Η απώλεια της πίστης πολλών που δεν γνωρίζουν όσα θα έπρεπε, θα είναι δραματική και προφητευμένη εξέλιξη. Η ζυγισμένη άποψη που βλέπει τη δυσκολία και την κλήση στη μέγιστη δοκιμασία του χριστιανισμού, μετά τεράστιας βοήθειας παράλληλα από τον Δημιουργό, είναι η ορθοδοξότερη και ασφαλέστερη μέση και βασιλική οδός, που οδηγεί στον ουράνιο στόχο όλων μας. Μετά τιμής και αδερφικού, διάπυρου και εγκαρδίου ασπασμού, φιλώ την χείρα σας και προσμένω τα αποτελέσματα της ευλογίας σας, καθώς και τις απαντήσεις σας ή το ενδιαφέρον σας για εμβάθυνση απόψεων που επισημάνθηκαν εδώ. Ο Εν Χριστώ ελάχιστος συνδούλος , Βασίλειος 15 Από 15