popclockdesign @ gmail.com
URBAN STYLE MAGAZINE art & urban culture magazine ISSN 1791-3888 Διμηνιαία Έκδοση Τεύχος: 15ο // Μαϊος.Ιουν. 2010
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ / ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ Μιχάλης Μεϊμάρογλου (info@urbanstylemag.gr) ΣΥNEΡΓΑΤΕΣ/ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ Αντώνης Παπανδρέου, Αλέξανδρος Γερασίμου, Ανδρέας Αμανατίδης, Αριστέα Παπαδημητρίου,
Αφροδίτη Αποστολίδη, Αφροδίτη Ιωάννου, Αγγελική Τουραμάνη, Βούλα Πετρίδου, Γιάννης Βενιζέλος, Δημήτρης Πόθας, Δήμητρα Μεϊμάρογλου, Έβη Χατζησαββίδη, Ελένη Λαμπράκη, Ιωάννα Αναγνωστίδου, Ιωάννα Αργύρη, Θεόδωρος Μορφίδης, Κατερίνα Νάσου, Λίλα Σεβαστάκη, Μαρία Τουμπή, Monika Gren, Μηνάς Παπανικολάου, Νίκος Γραμμάτος, Όλγα Παπαδοπούλου, Οδυσσέας Πανιεράκης, Παναγιώτης Καρατζάς, Στέλλα Ρουσνίδου, Σωτήρης Βογιατζόγλου, Χρήστος Δασκαλάκης
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ Μιχάλης Μεϊμάρογλου ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Μιχάλης Μεϊμάρογλου, SXC ΠΡΟΩΘΗΣΗ Αλέξανδρος Γερασίμου, Απόστολος Πατσελής, Νίκος Δενάζης, Χρήστος Δασκαλάκης, Παναγιώτης Καρατζάς, ΛΟΓΙΣΤΙΚΑ Ειρήνη Δρόσου ΝΟΜΙΚΑ Παπαδοπούλου/Μπουρινάρη Σοφία WEB www.urbanstylemag.gr / www.usmag.gr http://urbanstylemag.blogspot.com www.myspace.com/urbanstylemag www.facebook.com/urbanstylemag www.issuu.com/urbanstylemag
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ “UrbanStyleMag” Χρυσομαλλούσης 1A Μυτιλήνη, Λέσβος Τ.Κ. 81100 E. info@urbanstylemag.gr T. +306982633331
URBAN STYLE MAGAZINE art & urban culture magazine ISSN 1791-3888 Bi Monthly publication, Issue #15 // May.June 2010
PUBLISHING MANAGER / CHIEF EDITOR Michael Meimaroglou (info@urbanstylemag.gr) EDITORS Antwnis Papandreou, Aleksandros Gerasimou, Andreas Amanatidis, Aristea Papadimitriou,
Afroditi Apostolidi, Aphrodite Ioannou, Aggeliki Touramani, Voula Petridou, Giannis Venizelos, Dimitris Pothas, Dimitra Meimaroglou, Evi Xatzisavvidi, Eleni Lampraki, Iwanna Anagnwstidou, Iwanna Argyri, Theodwros Morfidis, Katerina Nasou, Lila Sevastaki, Maria Toumpi, Monika Gren, Minas Papanikolaou, Nikos Grammatos, Olga Papadopoylou, Odysseas Panierakis, Panagiwtis Karatzas, Stella Rousnidou, Swtiris Vogiatzoglou, Xristos Daskalakis
ART DIRECTOR Michael Meimaroglou PHOTOGRAPHY Michael Meimaroglou, SXC
PROMOTIONAL ACTIVITIES Alexandros Gerasimou, Apostolos Patselis, Nikos Denazis, Minas Papanikolaou, Xristos Daskalakis, Panagiwtis Karatzas LOGISTICS Eirini Drosou LAW Papadopoylou/Mpourinari Sofia WEB www.urbanstylemag.gr / www.usmag.gr http://urbanstylemag.blogspot.com www.myspace.com/urbanstylemag www.facebook.com/urbanstylemag www.issuu.com/urbanstylemag
CONTACT “UrbanStyleMag” Chrisomallousis 1A Mytilene, Lesvos, Greece PS. 81100 E. info@urbanstylemag.gr T. +306982633331
Cover by USM “Eat the watermelon“ Το περιοδικό UrbanStyleMag κυκλοφορεί κάθε δίμηνο από τον αστικό μη κερδοσκοπικό σύλλογο Αστικές Δράσεις. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική του περιεχόμενου του περιοδικού με οποιονδήποτε τρόπο μόνο με την προηγούμενη έγκριση του εκδότη. UrbanStyleMag is published every two months by the urban non-profit club Civil Actions. You may reprint, reproduction, total or partial content of the magazine in any way only with the prior permission of the publisher.
editorial “Eat the watermelon ...” Eat it what are you waiting for? A lot time ago was enclosed in the shell and you were looking forward to the taste it. You threw the seed, and the fruit is set now. It’s time to try it. Red, sweet, with a lot of seeds that stacks in your throat. Something like this is the Greek reality today, a beautiful fruit, full of seeds which you have to spit it because it will make your gut hurt. Summer is just around the corner and it doesn’t smell like previous summers. Deluge of misinformation in the world by the media about the real situation of our country. For their bad luck, it exists the web and all the real information is out there. I want to make a reference to this point, to the most informative and entertaining blog of Greece, the name is troktiko (rodent). Poke its nose in the right places in the right time. And I am glad that out there, are many such as rodents and their number are growing day by day. That objective is, all those voices that are screaming through the Blogs, to have an impact on our society. All this screams must become a movement, the one to initiate another. Saying’s like “Now, I’ll save the situation?” or “Yes Morea because all those who do it better?” must be eliminated from your head. These are some quotes which unfortunately represent the largest part of the Greeks. You can save the situation “brother and sister”. Consider to your rotten garden and make it bright and clean again. Your neighbor will do the same. UrbanStyleMag # 15 ... So cool, simple and colorful. Good summer and happy reading!
Text. Michael Meimaroglou ( info@urbanstylemag.gr )
«Φάε το καρπούζι…» Φάτο λοιπόν τι περιμένεις; Τόσο καιρό ήταν κλεισμένο στο καβούκι του και περίμενες με ανυπομονησία για να το γευτείς. Εσύ έριξες τον σπόρο, και ορίστε τώρα ο καρπός. Ήρθε η ώρα να το δοκιμάσεις. Κόκκινο και γλυκό, με πολλά κουκούτσια που σου κάθονται στο λαιμό. Κάπως έτσι είναι η ελληνική πραγματικότητα, ένα ωραίο φρούτο, γεμάτο κουκούτσια που πρέπει να τα αποβάλεις γιατί θα σου κάνουν κακό στο έντερο. Το καλοκαίρι είναι προ των πυλών και όμως δεν μυρίζει καλοκαίρι όπως τα προηγούμενα. Καταιγισμός παραπληροφόρησης του κόσμου από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για την πραγματική κατάσταση της χώρας μας. Για κακή τους τύχη όμως υπάρχει ο παγκόσμιος ιστός και τα άπλυτα βγαίνουν στην φόρα. Θέλω να κάνω μία αναφορά σε αυτό το σημείο, για το μεγαλύτερο ενημερωτικό και ψυχαγωγικό blog της χώρας μας που ακούει στο όνομα troktiko. Χώνει τη μουσούδα του εκεί που πρέπει να τη χώσει. Και χαίρομαι που υπάρχουν πολλά τέτοια τρωκτικά και ο αριθμός τους μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Ο σκοπός όμως είναι, όλες αυτές οι φωνές που ακούγονται από τα Blog να έχουν αντίκτυπο στην κοινωνία μας. Όλοι αυτή η οργή πρέπει να γίνει κίνηση, ο ένας να κινήσει τον άλλον. Πρέπει να αποβάλλετε από το μυαλό σας την ατάκα «Τώρα εγώ θα σώσω την κατάσταση;» ή το άλλο πετυχημένο «Ναι μωρέ γιατί όλοι αυτοί που το κάνουν είναι καλύτεροι;». Αυτές είναι οι εκφράσεις που αντιπροσωπεύουν δυστυχώς, το μεγαλύτερο κομμάτι των Ελλήνων. Μπορείς να τη σώσεις την κατάσταση αδερφέ και αδερφή. Δες τη σαπίλα που υπάρχει στον κήπο σου και εξαφάνισε την. Και ο γείτονας θα κάνει το ίδιο θα σε μιμηθεί. Μπορεί να μην καταλαβαίνει γιατί το κάνει αλλά με τον καιρό θα το συνειδητοποιήσει. UrbanStyleMag #15 λοιπόν… δροσερό, λιτό και χρωματιστό. Καλό καλοκαίρι και καλή ανάγνωση ! // 5
περιεχόμενα 8 30 48 79
12 38 55 80
18 20 41 42 74 78 82
mission cine.building pause art.ist 17th street θυμάμαι grayzone black&white spot issue.people fashion.trash recycle alcoholic food.square urban story
14 24 48 60
16 20 26 56 58
Edward Norton Trash Deco 5 years anniversary of Mobilee records John Hellson Blues Revenge Ελπίδα Αβραμέλη Αnne Lomberg USM cover story Χρύσα Χωριατέλλη Kaiovodo Street sofa 6 // USM
62
57
mission
Photography. Theo Kondakos
NL part 2 Μία φορά και έναν καιρό στην Ολλανδία... One upon a time in the Netherlands...
8 // USM
mission
// 9
10 // USM
mission
cine,building Text. Antonis Papandreou (cinecran@yahoo.gr)
Fur. Αn imaginary portrait of Diane Arbus Σκηνοθεσία: ΣΤΙΒ ΣΕΙΝΜΠΕΡΓΚ Σενάριο: ΕΡΙΝ ΚΡΕΣΙΝΤΑ ΓΟΥΙΛΣΟΝ Ηθοποιοί: ΝΙΚΟΛ ΚΙΝΤΜΑΝ , ΡΟΜΠΕΡΤ ΝΤΑΟΥΝΙ ΤΖΟΥΝΙΟΡ Διάρκεια: 123 λεπτά Χρονολογία παραγωγής: 2006 Είδος ταινίας: ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΗ Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ Το 1958, η Diane Arbus (Nicole Kidman) ζει στη Νέα Υόρκη με το σύζυγό της Allan Arbus (Ty Burrell), καταξιωμένο εμπορικό φωτογράφο μόδας και διαφήμισης, και τα δυο τους παιδιά. Στο διαμέρισμά τους, έχουν το στούντιο όπου στήνονται οι φωτογραφήσεις του συζύγου της, με την ίδια να επιμελείται τις στυλιστικές λεπτομέρειες. Η απλή ζωή της διαγράφεται ήρεμη, ασφαλής, ευημερής. Ένα βράδυ που ο πλούσιος γουνέμπορος πατέρας της κάνει επίδειξη της τελευταίας του κολεξιόν στο στούντιο των Arbus, η Diane παρατηρεί τον άρτι αφιχθέντα ένοικο του επάνω διαμερίσματος, Lionel (Robert Downey Jr.), και γοητεύεται από το γεγονός ότι έχει το πρόσωπό του καλυμμένο με μάσκα. Σύντομα, θα γνωρίσει τον Lionel, ο οποίος θα την εισάγει σ’ έναν ολόκληρο κόσμο από ‘φρικιά’ που θα τη συνεπάρει τόσο, ώστε να την αναγκάσει να χρησιμοποιήσει για πρώτη φορά τη φωτογραφική της κάμερα. Η Diane Arbus αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση στην εξέλιξη της τέχνης της φωτογραφίας. Εκτός από τη ριζοσπαστική δουλειά της, με την οποία εξύμνησε ανθρώπους που η “κανονική” κοινωνία είχε εξοστρακίσει σαν τερατουργήματα της φύσης, μεγάλο ενδιαφέρον στη ζωή της αποτελεί και η απόφασή της ν’ αφήσει την στρωτή οικογενειακή ζωή που είχε με το σύζυγό της για ν’ αναζητήσει τα αλλόκοτα φωτογραφικά θέματά της. Μια ταινία απαράμιλλης ομορφιάς με εξαιρετική σκηνοθεσία, άψογες ερμηνείες και φυσικά άρτια φωτογραφία.
12 // USM
Stay Σκηνοθεσία: ΜΑΡΚ ΦΟΡΣΤΕΡ Σενάριο: ΝΤΕΙΒΙΝΤ ΜΠΕΝΙΟΦ
Ηθοποιοί: ΓΙΟΥΑΝ ΜΑΚ ΓΚΡΕΓΚΟΡ , ΡΑΙΑΝ ΓΚΟΣΛΙΝΓΚ , ΝΑΟΜΙ ΓΟΥΟΤΣ , ΜΠΟΜΠ ΧΟΣΚΙΝΣ Διάρκεια: 98 λεπτά Χρονολογία παραγωγής: 2005 Είδος ταινίας: ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΘΡΙΛΕΡ Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ Ο ψυχίατρος Σαμ Φόστερ κάνει αγωνιώδεις προσπάθειες να αποτρέψει από την αυτοκτονία έναν μυστικοπαθή νεαρό ασθενή του, τον Χένρι Λέθεμ, την παραμονή των 21ων γενεθλίων του. Όμως στην προσπάθειά του αυτή, ο ψυχίατρος θα μπει σε ένα εφιαλτικό ταξίδι χωρίς επιστροφή, που θα τον διχάσει ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην φαντασία. Καθώς διεισδύει όλο και περισσότερο στη ζωή του Χένρι, και στο λαβύρινθο του υποσυνείδητού του, επηρεάζει και τη σχέση του με την κοπέλα του και πρώην ασθενή του, Λίλα. Τελικά καταλήγει στο σημείο να μην γνωρίζει τι είναι αληθινό και τι συμβαίνει μόνο στη φαντασία του. Ο σκηνοθέτης Μαρκ Φόρστερ δημιουργεί ένα ψυχολογικό θρίλερ, που εμπλέκει έναν έντονα συμβολικό κόσμο ονείρων, ύπνωσης, παραισθήσεων και την πιο περίεργη εμπειρία που έχει βιώσει ποτέ ο ανθρώπινος νους.
cine,building
An education
Σκηνοθεσία: ΛΟΝ ΣΕΡΦΙΓΚ Σενάριο: ΝΙΚ ΧΟΡΝΜΠΙ Ηθοποιοί: ΕΜΑ ΤΟΜΣΟΝ , ΑΛΦΡΕΝΤ ΜΟΛΙΝΑ , ΠΙΤΕΡ ΣΑΡΣΓΚΑΑΡΝΤ , ΚΑΡΕΙ ΜΑΛΙΓΚΑΝ , ΝΤΟΜΙΝΙΚ ΚΟΥΠΕΡ Διάρκεια: 101 λεπτά Χρονολογία παραγωγής: 2009 Είδος ταινίας: ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ Χώρα παραγωγής: ΑΓΓΛΙΑ Βρισκόμαστε στην ωραιοποιημένα συντηρητική και ρομαντικά νοσταλγική Αγγλία του ‘60. Σ’ ένα προάστιο του Λονδίνου, θα γνωρίσουμε την Jenny η οποία θέλει να σπουδάσει στην Οξφόρδη, κι όλη της η ζωή περιστρέφεται γύρω από αυτή την προδιαγεγραμμένη επιτυχία. Διάβασμα, ασχολίες, έξοδοι, φιλίες, αγόρια -όλα φιλτράρονται και μετριούνται σε κατάλληλες “οξφορδιανές” δόσεις από τους υπερπροστατευτικούς γονείς της . Όταν στο δρόμο της θα βρεθεί, εντελώς τυχαία, ο ακαταμάχητα γοητευτικός David, θα την παρασύρει με τους μαγευτικούς και μυστηριώδεις τρόπους του σε κύκλους που ποτέ της δεν είχε φανταστεί. Μια ταινία ρομαντική αλλά και κυνική, γλυκερή αλλά και πικρή, τολμηρή μα εντέλει ηθικοπλαστική η οποία ξεχωρίζει για την αναμφισβήτητη χημεία των πρωταγωνιστών, την εκπληκτική φωτογραφία (βραβείο Φεστιβάλ Sundance) και βέβαια το ξεχωριστών αποχρώσεων σενάριο του Νικ Χόρνμπι.
Issiz Adam Σκηνοθεσία: ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ ΝΟΛΑΝ
Σενάριο: ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΝΟΛΑΝ, ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ ΝΟΛΑΝ Ηθοποιοί: ΧΙΟΥ ΤΖΑΚΜΑΝ , ΝΤΕΙΒΙΝΤ ΜΠΟΟΥΙ , ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΜΠΕΙΛ , ΜΑΙΚΛ ΚΕΙΝ , ΧΙΟΥ ΤΖΑΚΜΑΝ , ΣΚΑΡΛΕΤ ΓΙΟΧΑΝΣΟΝ , ΧΙΟΥ ΤΖΑΚΜΑΝ Χρονολογία παραγωγής: 2006 Χώρα παραγωγής: Η.Π.Α, ΑΓΓΛΙΑ Διάρκεια: 131 λεπτά
Ο τριαντάρης Αλπέρ είναι ένας ταλαντούχος σεφ που διευθύνει το δικό του εστιατόριο. Μπορεί στην επαγγελματική του ζωή να έχει γνωρίσει την επιτυχία, αλλά δεν ισχύει το ίδιο και στα προσωπικά του. Ενώ η καθημερινότητά του αναλώνεται μεταξύ γαστρονομικών δημιουργιών, σχέσεων της μίας νύχτας και call-girls, μια επίσκεψη σε ένα μαγαζί μεταχειρισμένων δίσκων και βιβλίων στα δρομάκια του Μπέγιογλου, θα αλλάξει για πάντα τη ζωή του. Η Άντα είναι μια γοητευτική, απλή και σχετικά σταθερή γυναίκα λίγο πριν τα 30 της, που σχεδιάζει και ράβει παιδικά κοστούμια. Μια μέρα, καθώς τριγυρνά στα σοκάκια του Μπέγιογλου αναζητώντας ένα παλιό βιβλίο, μπαίνει στο ίδιο βιβλιοπωλείο με τον Αλπέρ. Εκ φύσεως γυναικάς, ο Αλπέρ εντυπωσιάζεται από την ομορφιά της και αρχίζει να την πολιορκεί. Αναζητώντας μια ευκαιρία για να την γνωρίζει, βρίσκει το βιβλίο που ψάχνει, το αγοράζει και της το προσφέρει. Αυτό το βιβλίο θα αποτελέσει τη σπίθα για μια παθιασμένη σχέση ανάμεσα στους δύο ήρωες. Ο Αλπέρ, όμως, προσπαθώντας να βρει χώρο για την Άντα στη ζωή του, αρχίζει να αισθάνεται περιορισμένος, την ίδια στιγμή που εκείνη, αγνοώντας το “δηλητήριο” που τρέχει στις φλέβες του αγαπημένου της, ζει την απόλυτη ευτυχία του έρωτα. Η ταινία μιλά για τους ανθρώπους που ο σύγχρονος τρόπος ζωής τους οδηγεί στην απομόνωση και τη μοναξιά, γι αυτούς που ενώ χρειάζονται την παρουσία άλλων ανθρώπων στη ζωή τους, τυφλώνονται από τη βοή και τη δίνη της μεγαλούπολης, για να ανοίξουν τα μάτια τους μόνο όταν είναι πολύ αργά. Είναι μια ιστορία πικρή μα γεμάτη ελπίδα που μιλά για φαγητό, μητέρες, παλιά τραγούδια και αγάπη. Μην την χάσετε. Τip : Για όσους ενδιαφέρονται για το μουσικό κομμάτι το soundtrack με τουρκικά τραγούδια της δεκαετίας του ’70 και όχι μόνο θα σας μαγέψει.
// 13
Edward Norton ινφο Ο Edward Harrison Norton γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου το 1969 στη Βοστόνη και μεγάλωσε στο Columbia του Μaryland. Ο πατέρας του Edward Norton Sr, είναι δικηγόρος ο οποίος εργάστηκε ως Ομοσπονδιακός κατήγορος επί θητείας του προέδρου Carter ενώ τα τελευταία χρόνια ασχολείται με το πρόγραμμα ‘Nature Conservancy’ στην Ασία, έχοντας ήδη βοηθήσει στην ίδρυση του μεγαλύτερου φυσικού πάρκου στην Κίνα. Η μητέρα του Robin Rouse, ήταν καθηγήτρια Αγγλικών. Ενδιαφέρθηκε για το θέατρο από τα 5 του χρόνια όταν η baby sitter του τον συνόδευσε σε μια μουσική παράσταση της ‘Σταχτοπούτας’. Στα 8 του παίρνοντας μέρος σε μια σχολική θεατρική παράσταση ξάφνιασε τον δάσκαλό του ρωτώντας τον “Ποιος είναι ο αντικειμενικός σκοπός του ήρωα;”. Φοίτησε στο Yale και ενώ κάποια από τα προπτυχιακά του μαθήματα ήταν Ιαπωνικά, Αστρονομία και Θέατρο, πήρε πτυχίο στην Ιστορία το 1991. Η πρώτη του δουλειά ήταν στην Ιαπωνία στην εταιρία ‘The Enterprise Foundation’ που ίδρυσε ο παππούς του James Rouse διάσημος κατασκευαστής υπεύθυνος για την αναμόρφωση πολλών υποβαθμισμένων περιοχών στην Αμερική (ανάμεσα τους το λιμάνι της Βαλτιμόρης, αλλά και το Columbia όπου μεγάλωσε ο Norton). Μετά από δική του παρότρυνση επέστρεψε στη Νέα Υόρκη για να κυνηγήσει καριέρα στην ηθοποιία. Το 1994 εντυπωσίασε σε μια οντισιόν τον θεατρικό συγγραφέα Edward Albee και κέρδισε ένα ρόλο στο έργο ‘Fragments’ και μια θέση στον θίασο Signature Theater Company με τον οποίο εμφανίστηκε σε αρκετές off-Broadway παραστάσεις (τελευταία εμφάνισή του στο θέατρο ήταν το 2003 στο έργο ‘Burn This’). Το 1996 οι παραγωγοί στο Hollywood ψάχνουν έναν νεαρό ηθοποιό για να συμπρωταγωνιστήσει στο πλευρό του Richard Gere στο δικαστικό δράμα «Prime Suspect». Ο Norton κάνει οντισιόν, λέγοντας ψέματα ότι κατάγεται από το Kentucky (από όπου καταγόταν ο χαρακτήρας που υποδυόταν) και έχοντας τελειοποιήσει την προφορά του παρακολουθώντας το «Coalminers Daughter». Κέρδισε το ρόλο ανάμεσα σε 2100 υποψήφιους! Για την εκπληκτική ερμηνεία του ως Aaron Stampler ενός φαινομενικά ήσυχου και ντροπαλού αγοριού που κατηγορείται για φόνο κέρδισε βραβεία πρωτοεμφανιζόμενου σχεδόν από όλες τις ενώσεις κριτικών στην Αμερική καθώς και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ δεύτερου ανδρικού ρόλου. 14 // USM
cine,building Την ίδια χρονιά εμφανίστηκε σε 2 ακόμα ταινίες: ως χαζούλης αρραβωνιαστικός της Drew Barrymoore στο μιούζικαλ του Woody Allen «Everyone Says I Love You» εντυπωσίασε και με τις φωνητικές και μουσικές του ικανότητες. Σαν να μην ήταν αρκετοί αυτοί οι τόσο διαφορετικοί ρόλοι, κέρδισε ακόμα περισσότερο την εκτίμηση του κοινού και των κριτικών ως δικηγόρος του Larry Flynt στο «The People Vs Larry Flynt» του Milos Forman. Δεν είναι και μικρό κατόρθωμα για έναν πρωτοεμφανιζόμενο ηθοποιό. Στα γυρίσματα της ταινίας του Forman γνώρισε την Courtney Love με την οποία ήταν ζευγάρι μέχρι το 1999. Το 1998 μάλιστα έπαιξε κιθάρα σε δύο συναυλίες του συγκροτήματος της Love ‘Hole’ στην Νέα Υόρκη. Επόμενη ταινία του ήταν το «Rounders» (1998) του John Dahl, όπου υποδύθηκε τον άρτι αποφυλακισθέντα χαρτοκλέφτη φίλο του Matt Damon. Στη συνέχεια ξύρισε το κεφάλι του και πήρε 15 κιλά σε μυς για να υποδυθεί τον νέο-Ναζί Derek Vinyard στο «American History X». Παρόλες τις προστριβές για το μοντάζ της ταινίας που καλύφθηκαν εκτενώς από τον τύπο (ο σκηνοθέτης Tony Kay κατηγόρησε το studio και τον Norton ότι μόνταραν την ταινία εκ νέου και θέλησε να αποσύρει το όνομά του από τα credits) αυτό που έμεινε είναι η συγκλονιστική ερμηνεία του Norton με την οποία κέρδισε και την δεύτερη υποψηφιότητα του για Όσκαρ, αυτή τη φορά πρώτου ανδρικού ρόλου. Ακολούθησε μια ταινία σταθμός για την καριέρα του και όχι μόνο. Το «Fight Club» (1999) του David Fincher. Μια ταινία που απογυμνώνει το αμερικάνικο όνειρο και την καταναλωτική κοινωνία και όπως ήταν φυσικό θάφτηκε από πολλούς κριτικούς και Αμερικάνικα μέσα ενημέρωσης. Δεν σημείωσε ιδιαίτερη επιτυχία στο box office όμως μετά την κυκλοφορία της σε dvd κατάφερε να αποκτήσει φανατικούς οπαδούς που και να λάβει διαστάσεις cult. Tο 2000 ο Norton κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με την χαριτωμένη και έξυπνη ρομαντική κομεντί «Keeping the Faith» όπου υποδύεται ένα καθολικό παπά που ερωτεύεται την ίδια γυναίκα με τον παιδικό του φίλο, ραβίνο Ben Stiler. Αμέσως μετά εμφανίστηκε δίπλα σε δύο θρύλους της υποκριτικής, τον Marlon Brando και τον Robert DeNiro στην ταινία «The Score» (2001), όπου για άλλη μια φορά κατάφερε να ξεχωρίσει ως αυτιστικός Brian, alter ego του κλέφτη Jack. Η μαύρη κωμωδία «Death To Smoochy» του Danny De Vito (2002) θεωρείται μια παρένθεση στην καριέρα του. Την ίδια χρονιά έγραψε το σενάριο (χωρίς credit) και έκανε μια μικρή εμφάνιση στο «Frida» με πρωταγωνίστρια την τότε σύντροφό του, Salma Hayek. Επόμενος ρόλος αυτός του πράκτορα του FBI που καταφέρνει να συλλάβει τον Hannibal Lecter, Will Graham στο prequel του «Silence of the Lambs», «Red Dragon» (2002) στο πλευρό των Anthony Hopkins και Ralph Fiennes.
Το καθηλωτικό «The 25th Hour» του Spike Lee, όπου ο Norton υποδύεται έναν έμπορο ναρκωτικών που περνάει την τελευταία μέρα της ελευθερίας του πριν οδηγηθεί στη φυλακή, είναι μια από τις πρώτες ταινίες που γυρίστηκαν στη Νέα Υόρκη μετά την 11η Σεπτεμβρίου και η μόνη που τολμά όχι μόνο να δείξει το Ground Zero αλλά και να βάλει τους χαρακτήρες της να μιλούν για αυτό. Η συμμετοχή του στο remake του «The Italian Job» το 2003 ήταν αποτέλεσμα ενός συμβολαίου που είχε με την εταιρία και ο ηθοποιός το έκανε γνωστό μέσω του τύπου. Αρνήθηκε μάλιστα το mini cooper που του χάρισαν και το έστειλε πίσω στον παραγωγό με ένα σημείωμα που ανέφερε “Γιατί δεν το δίνεις σε κάποιον που πραγματικά συμπαθείς και σε συμπαθεί και εκείνος;”. Μετά από 2 χρόνια απουσίας (όπου ανάμεσα σε άλλες ασχολίες πήρε δίπλωμα πιλότου) επέστρεψε το 2005 με το «Kingdom Of Heaven» του Ridley Scott. Δεν έδειξε ούτε στιγμή του πρόσωπό του, κρυμμένος πίσω από την ασημένια μάσκα του λεπρού βασιλιά Baldwin, και το όνομά του δεν αναφέρεται καν στους τίτλους της ταινίας. Ένα χρόνο αργότερα τον είδαμε στο ανεξάρτητο διαμαντάκι «Down In The Valley» και το 2007 ως μάγος Eisenheim στο «The Illusionist» κέρδισε πάλι το κοινό με την γεμάτη ένταση ερμηνεία του. Την ίδια χρονιά βγήκε στις αίθουσες το «The Painted Veil» βασισμένο στο μυθιστόρημα του Sommerset Maugham, μια ταινία όνειρο ζωής για τον Norton στην οποία είχε αναλάβει και την παραγωγή. Αυτή την περίοδο θα έχουμε την ευκαιρία να τον δούμε ως Bruce Banner, alter ego του τέρατος στο «The Incredible Hulk», ενώ το έτοιμο αστυνομικό δράμα «Pride and Glory» με συμπρωταγωνιστή τον Colin Farrell ψάχνει διανομή μετά τα πρόσφατα προβλήματα που αντιμετώπισε η New Line. Ο Edward Norton έχει μεγάλη δραστηριότητα εκτός κινηματογράφου. Η εταιρία παραγωγής Class 5 Films που έχει ιδρύσει και διευθύνει ετοιμάζει ένα ντοκιμαντέρ για τον Barak Obama (τον οποίο υποστήριξε ανοικτά στις προκριματικές εκλογές των δημοκρατικών για το χρίσμα), ενώ είναι πολύ γνωστός για τις περιβαλλοντικές ευαισθησίες του που κάνει πράξη σε κάθε ευκαιρία. Μέσω του ‘The Enterprise Fountation’ στο οποίο έχει θέση στο διοικητικό συμβούλιο από το 2000, πιέζει το Κονγκρέσσο για οικονομικά ‘πράσινα’ σπίτια για τις φτωχές περιφέρειες, ενώ ήταν δική του ιδέα το πρόγραμμα ‘Solar Neighbors’ της ΒΡ, όπου η εταιρία δωρίζει ένα φωτοβολταϊκό σύστημα σε φτωχή οικογένεια του Los Angeles κάθε φορά που ένας celebrity αγοράζει ένα. Αυτή την περίοδο προβάλλεται στην Αμερική το ντοκιμαντερ του National Geographic ‘Strange Days On Planet Earth’ στο οποίο είναι οικοδεσπότης και αφηγητής. Το μεγάλο ταλέντο του, η ευφυΐα του και οι προσεκτικές του επιλογές καθώς και οι πολυποίκιλες δραστηριότητες του τον καθιστούν έναν από τους σημαντικότερους ανθρώπους στο Hollywood σήμερα.
// 15
TRASH DECO Pozing. Konstantinos Kapenis Shooting. Michael Meimaroglou
Περιοχή
οδός Φιλίππου, Καβάλα
Λεπτομέρειες
Μήνυμα για ανακύκλωση. Χρησιμοποιόντας κάδρα με φωτογραφίες απο μπαταρίες, πλαστικά πάνο σε πιάτο.
Decorating Filippou street, Kavala, Greece
Area Project details
Passing the message of recycling. Using Photographs with plastic, batteries in a plate. You it your trash! Recycle! 16 // USM
pause Smokey Bandits - DEBUT ( Klik Records ) ( Mixture of styles )
Cryogenics - Commonwealth Soldiers ( Kraak Records ) ( BREAKS / BIG BEAT / FUTURA ) One really good dirty EP is coming from Kraak Records on this issue. It’s the first release of Cryogenics and the album listens to the name “Commonwealth Soldiers”. The ep includes 6 tracks filled up with breaks, big beats, in a deep futura atmosphere. My label on this release? A Dark Trip through Breaks. Support and Njoy! Ένα πολύ καλό βρώμικο ep έρχεται από την Kraak Records σε αυτό το τεύχος. Cryogenics και το όνομα του album “Commonwealth Soldiers” . Η ηλεκτρονική κυκλοφορία περιλαμβάνει 6 κομμάτια γεμάτα breaks, big beats σε μία άκρως φουτουριστική ατμόσφαιρα. Πώς θα ονόμαζα αυτό το άλμπουμ; Ένα σκοτεινό ταξίδι μέσα από Breaks. Απολαύστε το! Michael Meimaroglou ( Michael.Mic )
A big stir has been made for this release and wasn’t unfair. This amazing production consists of a composition of 14 musicians! We can’t put a music label for this album because it’s simply not possible. I would characterize it as a soundtrack of a western movie , or a new western! Some elements of the music styles that you can find is Reggae, Funk, Jazz, Balkan, Mexican, Groove, Breaks. The Smokey Bandits project began in October 2007 in Athens at the studio Quasamodo and ended with the latest configurations and mixes in Thessaloniki in February 2009. The thirteen tracks of Debut, offer a trip of melodies and images. Enjoy! Έγινε μεγάλος ντόρος για την συγκεκριμένη κυκλοφορία και δεν έγινε άδικα. Πρόκειται για μία καταπληκτική παραγωγή που αποτελείτε από μία σύνθεση 14 μουσικών! Δεν μπορούμε να βάλουμε μία μουσική ταμπέλα για αυτό το album γιατί πολύ απλά δεν γίνεται. Θα το χαρακτήριζα ως soundtrack κάποιας ταινίας western, η καλύτερα new western! Μερικά ίσως μουσικά στοιχεία του release θα ήταν Reggae, Funk , Jazz , Balkan , Mexican , Groove, Breaks. Το Smokey Bandits project ξεκίνησε τον Οκτώβρη του 2007 στην Αθήνα στο studio των Quasamodo και ολοκληρώθηκε με τις τελευταίες συνθέσεις και μίξεις στη Θεσσαλονίκη τον Φεβρουάριο του 2009. Τα 13 κομμάτια του Debut προσφέρουν ένα ταξίδι μελωδιών και εικόνων. Απολαύστε το! Michael Meimaroglou ( Michael.Mic )
Τα ρόδα της ερήμου – Ή τώρα ή ποτέ ( Indepetent release) ( Ελληνόφωνο Ροκ ) Δώδεκα νέα τραγούδια που ξεπηδάν από τις στάχτες τους, βάζοντας πάλι φωτιά στα ηχεία μας. Η Τρίτη δισκογραφική τους δουλειά έχει τίτλο «Ή τώρα ή ποτέ» , έρχεται να σου μιλήσει για τα υπαρξιακά σου προβλήματα τα οποία δημιουργούνται από την κοινωνία και τον κόσμο που ζούμε εν έτη 2010, σου φωνάζουν να ζήσεις και να αγωνιστείς για τα πάντα, να ξεπερνάς το κάθε εμπόδιο, να ψάχνεις την ουσία στις όμορφες στιγμές, εκεί βρίσκεται η ουσία της ζωής μας. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο τραγούδι γιατί απλά όλος ο δίσκος έγινε αγαπημένος, έχουμε να κάνουμε με ένα διαμάντι για το Ελληνικό ροκ που θα έπρεπε σίγουρα να κυκλοφορήσει και να μείνει στην ιστορία, όχι βέβαια πως δεν θα γίνει επειδή είναι ανεξάρτητο και αδέσποτο δισκογραφικά! Νίκος Γραμμάτος ( Rockap.gr )
18 // USM
Ορέστης Ντάντος – Είναι κι άλλοι σαν κι εμάς ( Ακτή – Sony Music ) ( Ελληνόφωνο Ροκ ) Ο Ορέστης Ντάντος καταθέτει μαζί με την ψυχή του και τα μουσικά του ερεθίσματα, τα οποία ταλαντεύονται ανάμεσα στο Rock, Blues, Funky, βουτηγμένα σε μνήμες Ελληνοροκάδικες, επηρεασμένες από τον Παύλο Σιδηρόπουλο, τις Τρύπες, πάντα όμως με μέτρο χωρίς να μπορέσεις να τον χαρακτηρίσεις μιμητή. Έχει το δικό του «μουσικό» πινέλο και απλά δανείζεται μερικά χρώματα και από άλλους, εξάλλου έτσι είναι η μουσική και οι νότες, τις δανειζόμαστε για να πλέξουμε – ντύσουμε μουσικά τα δικά μας όνειρα, τους στίχους από τα βιώματά μας και να ταξιδέψουμε παρόμοιες ανήσυχες ψυχές με την δική μας… και ο Ορέστης φαίνεται ότι είναι μία από αυτές. Καταθέτει πολύ όμορφους στίχους με τους οποίους μιλάει απλά και καθημερινά αφήνοντας όμως τα ωραία του μηνύματα, με φωνή που δεν δείχνει να είναι προικισμένη με τρελές δυνατότητες αλλά πάντα σωστή, ζεστή και προπάντων ακούγεται ότι ζει απόλυτα αυτά που μας τραγουδά και για μένα αυτό μετράει πάνω απ’ όλα, τουλάχιστον στην ροκ μουσική. Νίκος Γραμμάτος ( Rockap.gr )
music,echoe
Null – Άχρωμος αιώνας ( IMPACT MUSIC ) ( Ελληνόφωνο Ροκ ) Οι Null είναι μια πολύ δεμένη μπάντα που αποτελείται από μουσικούς με πείρα στον χώρο, μια μπάντα που δεν φοβάται να χρησιμοποιήσει πιο mainstream στοιχεία στον ήχο τους, δυνατές κιθάρες, clubίσιες λούπες αλλά δείχνουν να μην τους νοιάζει το όλο πακέτο του δίσκου και δεν κινούνται άκρως εμπορικά για να πιαστούνε, μου δείχνουν ότι βγάζουν την μουσική που γουστάρουν, είτε είναι με απλό στίχο και hit στοιχεία ή άκρως σκοτεινή όπως στο τραγούδι «Με κάθε αυγή». Ο στίχος τους κατά κύρια βάση κινείται μέσα από σκοτεινά μονοπάτια, πάρτε γεύση από το «Να ζήσω» : «Κουράστηκα, βαριανασαίνω οι πόθοι μου με πονούν οι αισθήσεις μου όλες γελάνε, τη σάρκα μου τώρα χτυπούν» … δεν φοβούνται να μιλήσουν για τον έρωτα που συνδυάζεται πάντα με την μουσική, να μιλήσουν με απλά κατανοητά λόγια γι αυτόν, όπως στο «Να ξαναγεννηθώ» : «Θέλω να ξαναγεννηθώ, στην αγκαλιά σου να βρεθώ, γίνε η πρώτη μου πνοή, μια καινούρια ζωή, Θέλω να ξαναγεννηθώ, μαζί σου να ονειρευτώ, γίνε το φως μου, ο άγγελός μου». Νίκος Γραμμάτος ( Rockap.gr )
Κωστής Μαραβέγιας – Welcome to Greece ( ilegal productions/ EMI ) ( Pop, rock ) Ο Κωστής Μαραβέγιας αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση τραγουδοποιού για την σημερινή ελληνική δισκογραφία.Εξαιρετικός μουσικός, περφόρμερ και συνθέτης ξεχώρισε αμέσως με τραγούδια που η μελωδία και ο στίχος τους χαρακτηριζόταν από ευρηματικότητα, χιούμορ, ευφυία και χαρούμενη διάθεση. Σε αυτή την καινούργια δουλειά που κυκλοφόρησε με τον τίτλο ”welcome to Greece” συνεχίζει με το συγκρότημα του, τους Ilegal αυτό που ξεκίνησε πριν από μερικά χρόνια : να συνδυάζει χρώματα, μελωδίες, πολυρυθμίες και τάσεις μουσικής.Αλλωστε οι επιρροές του πολλές : από ιταλική και γαλλική μουσική μέχρι ροκ,ποπ και λάτιν.Στην Ιταλία μάλιστα και συγκεκριμένα στο Μπάρι, έζησε για ένα διάστημα λόγω σπουδών και του δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσει ανθρώπους διαφορετικών εθνικοτήτων και να παίξει μαζί τους.Αλλωστε δεν πάνε και πολλά χρόνια από τότε που συστήθηκε στο ελληνικό κοινό με την πρώτη του δουλειά –είχε προηγηθεί το “una ratsa, μια φάτσα” που κυκλοφόρησε απο το Manifesto στην Ιταλία και την FM Records στην Ελλάδα…και τώρα με το “welcome to Greece” που κυκλοφορεί από την νεοσύστατη “ilegal productions” και την ΕΜΙ επανήλθε στη δισκογραφία μετά από δυο χρόνια δίνοντας μια δουλειά βγαλμένη από κάποιο χαρούμενο αστικό τοπίο, από διάφορα παραθαλάσσια σημεία της Ευρώπης. Σε αυτό το αποτέλεσμα συμβάλλει σημαντικά και η μπάντα του Mαραβέγια με τους εξαιρετικούς της μουσικούς και μόνιμους συνεργάτες του τα τελευταία χρόνια οι οποίοι εμφανίζονται μαζί του και επί σκηνής : ο Νίκος Παπαβρανούσης στα τύμπανα, ο Ιλάν Μανουάχ στα σαξόφωνα και τα πλήκτρα, ο Άγγελος Παπαδάτος στο κοντραμπάσο και ο Γρηγόρης Ντάνης στις κιθάρες. Αλέξανδρος Γερασίμου
Roberta Gambarini - So in love ( GROOVIN’ high ) ( Vocal jazz ) Νομίζω πως ότι και να γράψει κανείς για την σπουδαία Roberta Gambarini θα είναι λίγο.Από τα πρώτα της βήματα μέχρι και σε αυτήν εδώ την τελευταία της δισκογραφική δουλειά που φέρει τον τίτλο «So in love» έχει καταφέρει σημαντικά πράγματα.Πρόκειται άλλωστε για μια φημισμένη και ταυτόχρονα ανερχόμενη προσωπικότητα της vocal jazz της Ιταλίας.Βέβαια η καριέρα της δεν περιορίζεται εντός συνόρων αλλά πιάνει όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης έχοντας ήδη προλάβει να συνεργαστεί με τους μεγάλους της jazz..Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα καλύτερα από την αρχή. Γεννημένη στην Βόρεια Ιταλία και συγκεκριμένα στο Τορίνο η Roberta Gambarini ξεκίνησε τις σπουδές της μαθαίνοντας αρχικά κλαρινέτο -στα 17 της χρόνια -ενώ παράλληλα έπαιζε και τραγουδούσε σε διάφορα club του Ιταλικού βορρά. Μεσολάβησαν συμμετοχές και βραβεύσεις σε φεστιβάλ ώσπου βρέθηκε το 1998 με υποτροφία στη Βοστόνη.Μόλις το 2006 κυκλοφορεί το πρώτο της άλμπουμ «Easy to love» μια θαυμάσια δουλειά που την καθιέρωσε από νωρίς ως μεγάλη τζαζ ερμηνεύτρια. Ακολούθησε ακόμα μια ηχογράφηση στο στούντιο κάτι που αποτυπώθηκε σε cd το 2008 με την ονομασία «You can there» για να φτάσουμε στην κυκλοφορία του «So in love» του περασμένου καλοκαιριού. Σε αυτό το άλμπουμ η Roberta Gambarini σκάρωσε με τους συνεργάτες της όμορφες μελωδίες όπως και στις προηγούμενες δουλειές της άλλωστε. Είπαμε ότι και να γράψει κανείς για την Roberta Gambarini θα είναι λίγο. Νομίζω πως αρκεί να σιγοτραγουδάς συνθέσεις σαν το «too late now» ή το « you are there» χαμένος κάπου στις Ιταλικές Αλπεις… Αλέξανδρος Γερασίμου
// 19
art,ist
Cover / Interview: Michael Meimaroglou, Christos Daskalakis
5 years anniversary of Mobilee records
Brainstorming with Anja Schneider, And.id & Dan Curtin
Yes they are coming from Berlin and sharing with us some of their thoughts!
We have the pleasure to celebrate the 5 years anniversary of Mobilee records with Anja Schneider, And.Id & Dan Curtin. 5 years of active participation in the electronic dance music scene, with a consistence of talented producers and creative minds, Mobilee records without a music taboo, hags around different music styles, combining them uniquely with electronic music elements. For the history, Mobilee records was launched in 2005 and quickly established itself as one of the brightest new stars in Berlin’s glittering galaxy of electronic music labels, producers and DJs. Founded and owned by Anja Schneider and Ralf Kollmann, the label boasts a sound that is simultaneously familiar and innovative. Based on the timeworn structures of house and techno, mobilee’s approach is a triple threat: its records reference vintage dancefloor minimalism, trade ideas with like-minded contemporaries, and suggest surprising new directions for a genre that has weathered both hype and backlash—yet keeps on clicking.
20 // USM
‘5 Years Anniversary of mobilee records – a small trip’
Anja Schneider
The five years that have passed for mobilee records, have definitely been the best five years of my life so far! I have been meeting really interesting, talented and funny people. These people will always be important to me and I’m really glad that I am still working with them. We have had some great parties – all our label showcases when we get to party together and our events at Sonar.
‘The Future Of mobilee’
Times are changing, in fact they’ve been changing for a while, and for this we have to stay on our toes and adapt. Record sales are in a difficult situation, not just at mobilee but across the industry, so we want to develop all sides of our business so that each area can support the other. I hope we are still doing what we love in years to come, with passion and hard work I’m sure we can make it happen.
‘Mobilee & Sonar festival 2010?’
This year at Sonar we have a lot planned – more than ever! We have a label showcase at City Hall on Wednesday 16th and on Thursday 17th, for the first time, we are going to party on the Spanish waves and host a boat for the afternoon. You can buy tickets for these parties on RA here: http://www.residentadvisor.net/event.aspx?166221 http://www.residentadvisor.net/event.aspx?164265 We also have two parties on the rooftop of the Hotel Diagonal – with Diynamic and Supplement Facts, I can’t wait!
‘The First Record You Ever Bought?’
Bonny M – ‘Night Flight to Venus’ haha don’t tell anybody!
‘Favourite Album to play?’
This is very difficult. To listen to at home – ‘Greatest Hits of Johnny Cash’
‘Analogue or digital?’ Analogue
‘Mobilee in a colour palette?’ Silver, grey and gold….
// 21
art,ist
Mobilee Records…
Mobilee is a big family. Music diversity under a common purpose.
And.id & B.A.N.D.
And.id B.A.N.D. was an idea that I had in my mind for many years and it came to life with the 4th installment of mobilee’s Back to Back compilation series. At the moment B.A.N.D. are 4 members: Francesco Paolo D’Andrea on Bass, Tasos Korkovelos on Keys, Vasilis Baharidis on Drums & Percussions, and myself on the electronics. All the musicians involved in this project are very talented and this is the key to our creativity! For our first attempt at working together, we decided to recompose some of mobilee’s classic releases, and ’mobilee Back 2 Back Vol. 4’ was the result. Performing live and some new compositions as B.A.N.D. are in the pipeline…we will strike again in the future…be aware!! :)
And.Id
Greece or Berlin…
Berlin for business, Greece for summer vacations :) Unfortunately it’s not easy to live in Greece and especially in Thessaloniki and to try and be an artist. There are not so many flight connections to the rest of Europe and if there are, tickets are too expensive. Part of the business is to travel around and perform my music.. I did it for some time whilst based in Greece, but after a while I had to make the move. Berlin is in the center of Europe and it’s the center of electronic music. Most of the artists are living here and most of the labels are based here. The way of life is relaxed and I’m very inspired by the city!
Future plans...
I want to work more with the B.A.N.D. I am not in a rush, because I know it will happen at the right time! Some remixes from me are on the way, to be released in 2010, as well as some new productions as And.Id.
How is encountered the Greek producers abroad ?
At the moment Greek producers are doing really good in the electronic music scene. Everybody respects us. It’s hard work but I’m happy to see people from my country making a big impact on the scene a lot at the moment and having great releases and careers. Some of them have already started their own labels and I fully support this. Labels such as These Days, Orpheas, Quantize, Rhythmetic, Mangali and more are all owned by Greeks. 22 // USM
Back 2 Back tour vol. 4
It was a big challenge for me. When Anja proposed me to do it, I took a couple of days to think about how I wanted to present it. After one week I got back to the mobilee office with my idea about “And.Id and B.A.N.D.” It was something totally different, but the guys accepted it and they fully supported me and the project. After many hours in the studio, jamming, recording cutting and mixing sessions we really liked the result and we released it! It was a big challenge because its not easy for a label that is “electronic” based (in a way) to release something like this..but it worked and people loved it! I’ve been touring Europe for the last 3 months and the feedback for the Back to Back compilation was really really good !
Dan Curtin Mobilee Records & Dan Curtin Yes!
Lifeblood
Sit back in a comfortable chair in front of some good speakers, close your eyes, listen to Lifeblood and then tell me your words about it!
Influences and Favourite artists Funkadelic, Kraftwerk, J Dilla, Carl Craig
Techno, Minimal, Soul, Hip Hop... Techno: Somethign you never heard before. Minimal: needs more funk! Soul: emotion to music Hip Hop: The expression of a people. Tell us a vivid music memory that you remember ? Smoking a joint and listening to the Traxx records compilation The House Sound Of Chicago and suddenly feeling the full force of house music like a bolt of ligntening and realizing that this was the music I had been waiting for my whole life and then knowing that it was my path.
Mobilee Links
http://www.mobilee-records.de
// 23
art,ist
Interview: Panagiotis Karatzas ( obsi1989@hotmail.com ), English version: Dimitra Karatza
Ο Γιάννης Τσαπανίδης γεννήθηκε το 1970 στην Καβάλα. Σε ηλικία 14 ετών ξεκίνησε να ασχολείται με την μουσική και να μιξάρει βινύλια για πρώτη φορά. Με το πέρασμα του χρόνου προσπάθησε να βρει τι του ταιριάζει καλύτερα και έτσι ξαφνικά η ηλεκτρονική μουσική μπήκε στην ζωή του. Στις αρχές του 90 ένας
νέος ήχος έφτασε στα αυτιά του και άρχισε να τον επηρεάζει ήταν η Progressive House,η οποία έπαιξε τεράστιο ρόλο στην ζωή και την μουσική του. Το 2002 αφήνει την Ελλάδα για να εγκατασταθεί στην Γερμανία όπου ξεκίνησε και ο πειραματισμός του με την μουσική παραγωγή χρονιά αργότερα μετά από μεγάλη προσπάθεια και σκληρή δουλειά κατάφερε να κυκλοφορήσει το πρώτο του L.P. και στην συνέχεια ακολούθησαν αρκετά E.P.’s και remixes σε διάφορες εταιρίες όπως Deepsessions Recs, Dark Pleasure Recs, 220V Recs ,No Smoking Records , Bavaria Records και υποστηρίχθηκε από ορισμένα γνωστά ονόματα όπως Christian Cambas, Facundo Mohhr, Federico Epis , Ingo Vogelmann και άλλους. Τέλος ο John αποδεικνύει πως η εξέλιξη ποτέ δεν σταματά .και ότι η θέληση για να επιτεύξεις τους στόχους σου είναι αρκετή.
John Tsapanidis was born in 1970 in Kavala. In the age of 14 he started dealing with music and mixing vinyls for the first time. As time passed by, he tried to find what kind of music suits him better and suddenly electronic music became part of his life. In the ‘90s, a new sound reached his ears and started to affect him. It was progressive House, witch had a big impact on his life and his music as well. In 2002 he leaves Greece to live in Germany, where his experiment on music production started. Years later, after hard work and big effort, he managed to release his first L.P. and after that many E.P’s and remixes at various labels like Deepsessions Recs, Dark Pleasure Recs, 220V Recs ,No Smoking Records , Bavaria Records. Known (famous) names such as Christian Cambas, Facundo Mohhr, Federico Epis , Ingo Vogelmann supported him. Lastly, John proves that progress never stops and that the will for achieving your goals is quite enough. 24 // USM
John Hellson Θα ήθελα να μου πεις πως ξεκίνησες την ενασχόληση σου με την μουσική τη σε τράβηξε και σε έκανε να συνεχίσεις;
Ποτέ δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ με την μουσική. Εκτός από ένα άτομο στην οικογένεια μου τον θειο μου ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης ενός club,όλοι ασχολούμασταν με τον αθλητισμό παρά με την μουσική .Ξεκίνησα μπορώ να πω κατά λάθος έτυχε να βρίσκομαι σαν επισκέπτης στο club του θειου μου και στεκόμουν διπλά στον dj και τον παρακολουθούσα αυτός γύρισε και με ρώτησε εάν θέλω να παίξω μουσική μιας και δεν είχαν ανοίξει οι πόρτες ακόμη .Πιστεύω ότι είναι προφανές ότι κάπου κόλισα γιατί δεν είχα ξαναπιάσει βινύλιο στην ζωή μου ήμουν 14 τότε. Αυτή ήταν η αρχή μετά από αυτό ένιωθα εξαρτημένος από την μουσική. Το τι με έκανε να συνεχίσω; Απλό η αγάπη για τη μουσική.
Ποιο είναι το μουσικό σου style και ποιες οι επιρροές σου; Σαν ακροατής είμαι openminded εξάλλου κάθε style μουσικής έχει κάτι να σου δώσει. Σαν dj και παραγωγός ασχολούμαι με την Progressive/Tech house.Βασικές επιρροές; Πολλές και διάφορες από κάθε style μουσικής αλλά για το style που ασχολούμαι είναι σίγουρα η Progressive house.Δεν ξεχωρίζω ποτέ κάποιον παραγωγό η dj αλλά με σιγουριά αυτός που με επηρέασε πολύ ήταν ο Chris Fortier.
Από το 2002 ζεις μόνιμα στην Γερμανία πιστεύεις ότι στο εξωτερικό υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για τους νέους παραγωγούς η είναι το ίδιο παντού; Πλέον λόγω του internet τα πράγματα είναι πιο εύκολα η μουσική βιομηχανία ενημερώνεται συνέχεια και φυσικά οι νέοι παραγωγοί/djs έχουν περισσότερες ευκαιρίες. Αν ρίξεις μια ματιά στο Beatport θα δεις non stop releases από ονόματα που πρώτη φορά ακούς στην ζωή σου κ έπονται περισσότερα .Δεν υπάρχουν πολλές διαφορές με το εξωτερικό και μπορώ να πω με σιγουριά ότι στην Ελλάδα έχουμε καλύτερη μουσική παιδεία είτε με πιστεύετε είτε όχι είναι η αλήθεια.
Έχοντας πολλά χρονιά στο χώρο της μουσικής παραγωγής πιστεύεις ότι οι Έλληνες παραγωγοί έχουν να ζηλέψουν κάτι από τους ξένους παραγωγούς; Οι Έλληνες παραγωγοί/djs κατά την άποψη μου είναι αν όχι οι κορυφαίοι αλλά από τους κορυφαίους στον κόσμο απλά συμβαίνει το σύνηθες φαινόμενο στην Ελλάδα η ξενομανία και για αυτό το λόγω λίγοι είναι οι Έλληνες που φαίνονται ψηλά.
Ποιες είναι οι σκέψεις σου για το μέλλον και ποια είναι τα σχέδια σου. Οι σκέψεις και τα σχέδια έγιναν σκοπός θέλω να αποδείξω ότι δεν είμαι τυχαίος και ούτε ασχολούμαι με την μουσική επειδή είναι μόδα όπως κάνουν πολλοί δυστυχώς σκοπός μου είναι να συνεχίσω να κάνω μουσική σκοπεύοντας κάθε φορά σε κάτι καλύτερο.
Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου.
Εγώ ευχαριστώ για τον δικό σου. Σας εύχομαι ότι καλύτερο στην προσπάθεια που κάνετε με το USM. I ‘d like you to tell me how you started dealing with music, what attracted you and made you continue. I never intended to deal with music. Except from one person in my family – my uncle, who owned a club – we all were into sports rather than music. I may say I started by chance. I happened to be a visitor at my uncle’s club, standing next to the dj, watching him. He turned to me and asked if I wanted to play music since the club wasn’t open yet. I believe it was obvious that somewhere there I liked it because never before in my life had I come in touch with vinyls, I was 14 then. That was the start. After that, I felt addicted to music. What made me continue? Ιt’s pretty simple, love for music. Which is your music style and which are your influences? As a listener, I’m openminded. Besides, every style of music has something to give you. As a dj and a producer, I deal with Progressive/Tech house. Basic influences? Various from every music style, but as far my style is concerned, definitely Progressive house. I never single out producers or dj’s , but surely the one who influenced me more was Chris Fortier. Since 2002, you live permanently in Germany. Do you believe there are more chances for new producers abroad or is it the same everywhere? Nowadays, thanks to the Internet, things are much easier. The music industry updates all the time and of course new producers/djs have more chances. If you visit Beatport , you’ll see non stop releases from names you ‘ve never heard before. There aren’t many differences with abroad and I can tell for sure that in Greece we have better music education. Either you believe me or not, it’s the truth. Having spent many years in the music industry, do you think Greek producers lack in anything from the foreign ones ? In my opinion, Greek producers/djs are – if not the best – some of the best in the world .It ‘s just the same old phenomenon in Greece, xenomania. That’s why few Greeks reach the top.
RELEASES: L.P.’s : John Hellson ‘’Come Along’’ Deepsessions Recordings E.P.’s : - Keep Me Deep ( Feat. Deborah) - Deepsessions Recordings - Skickin - 220V Recordings - Den Mporo - 220V Recordings - Give Me Some More - Superpursuit Records - Infected - Superpursuit Records Forthcoming E.P.’s : - Lightforming E.P. - dbeatzion Records - Tanza E.P. - 220V Recordings - Termine E.P. - Atlant Digital - Earth Dance E.P. - Drops - Minor Error E.P. - Mistique Digital - The Streets Are Empty - Mistiuque Digital Remixes: - Eliad K - Underdark ( incl. John Hellson Remix ) Deepsessions Recordings - Atrium Sun - Everything Will Be ( incl. John Hellson Remix ) Deepsessions Recordings - Jabocca - The Clock Is Dead ( incl. John Hellson Remix ) Dark Pleasure Records - Fernando Ferreyra - Nebular ( incl. John Hellson Remix ) Deepsessions Recordings - Valandi Pangea - Restless ( incl. John Hellson Remix ) Deepsessions Recordings - MJ Motta - Deadly Climax ( incl. John Hellson Remix ) Pollux Germany - K Mass - Mind Game ( incl. John Hellson Remix ) Deepsessions Recordings - Bobby Deep - Charisma ( incl. John Hellson Remix ) No Smoking Recordings Forthcoming Remixes: - Cristian Poow - Sensed ( incl. John Hellson Remix ) Dbeatzion Records - Andreja Z - Patterns ( incl. John Hellson Remix ) Drops - Enormous Dee - Blow - ( incl. John Hellson Remix ) Movement Recodings
Which are your thoughts and plans for the future? The thoughts and plans became goals. I want to prove that I’m no ordinary man and that I don’t deal with music because is in fashion, as many people – unfortunately – do. My purpose is to keep on making music, aiming every time to something better.
Compilations: - John Hellson - Fjord ( Original Mix ) - Global db Recordings - John Hellson - Keep Me Deep ( Echofusion’s V2 ) Deepsessions Recordings - K Mass - Mind Game ( John Hellson V2 ) Deepsessions Recordings - John Hellson - Give Me Some More ( Original Mix ) Silver Screen Recordings - John Hellson - Infected ( Original Mix ) Bavaria Recordings - John Hellson - Nothin 2 Lose ( Original Mix ) Global db Recordings
Thank you very much for your time. Thank you for yours. I wish you the best in your attempt with USM.
Info: www.myspace.com/johnhellson www.facebook.com/john.hellson
// 25
art,ist Επιμέλεια/Φωτογραφία: Αλέξανδρος Γερασίμου ( alex@urbanstylemag.gr )
BLUES REVENGE
Ατέλειωτες blues περιπλανήσεις…
Το blues στην Ελλάδα ποτέ δεν έβρισκε πρόσφορο έδαφος. Χρειαζόταν πάντα κάτι που θα ξεπερνούσε όλα τα εμπόδια για να το κάνει να αντέξει. Τα blues στην Ελλάδα τελικά άντεξαν. Βεβαίως υπάρχουν ακόμα δυσκολίες αλλά ολοένα και ξεπερνιούνται, όσο δημιουργούνται μικρές εστίες που συντηρούν και πάνε αυτό το είδος και λίγο παραπέρα. Ένα συγκρότημα που πραγματικά αποτελεί μια -όχι μικρή αλλά μεγάλη- εστία δημιουργίας και έμπνευσης, είναι οι Αθηναίοι Blues Revenge που μπορεί να μην έχουν δισκογραφήσει ακόμα κάποια δουλειά -δεν διαθέτουν καν demo-, εντούτοις είναι μια πολύ ενεργή ομάδα σε επίπεδο συναυλιών καθώς έχουν παίξει σε ζεστούς και φιλικούς χώρους, σε πολλές μουσικές σκηνές. Εμείς κάναμε μια κουβέντα με τον Τάσο Δρίτσο -μπασίστα του γκρουπ- για όλα όσα αφορούν το συγκρότημα αλλά και για αυτό το πηγάδι που λέγεται μουσική…
26 // USM
Πότε ξεκίνησε το ταξίδι που ακούει στο όνομα Blues Revenge; To group Blues Revenge με την σημερινή του μορφή δημιουργήθηκε 2 χρόνια πριν, δηλαδή το καλοκαίρι του 2008, μετά από μια αρκετά μεγάλη προσπάθεια από μέρους μου, να βρω μουσικούς που θα μπορούσαν να παίξουν blues και να δημιουργήσουμε ένα group για να παίξουμε αυτή τη μουσική. Σ’ αυτή την προσπάθεια αναζήτησης κάποια στιγμή συνάντησα τον κιθαρίστα Αντρέα Γκομόζια (κατά την γνώμη μου έναν από τους δυο, τρεις καλύτερους κιθαρίστες που έχουμε στην Ελλάδα σε αυτό το μουσικό είδος), του συστήθηκα, του είπα ότι θα με ενδιέφερε να παίξουμε μαζί και ευτυχώς για μένα πέτυχα τον Αντρέα σε μια περίοδο που και αυτός ψαχνόταν να κάνει κάτι. Έτσι βρεθήκαμε, ταιριάξαμε μουσικά αλλά και σαν χαρακτήρες, πράγμα πολύ σημαντικό και κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι που ακούει στο όνομα Blues Revenge. Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από το όνομα του γκρουπ; Το όνομα του group ήταν ιδέα του Αντρέα. Το είχε χρησιμοποιήσει και παλιότερα με άλλους μουσικούς. Το Revenge – εκδίκηση δεν έχει να κάνει με κάποια άγρια ένστικτα ούτε με κάποιου είδους βεντέτα, αλλά με το γεγονός ότι και αυτός μετά από αρκετό καιρό αδράνειας, επανέρχεται με αυτό το group στα μουσικά πράγματα και έτσι παίρνει την εκδίκηση του απέναντι στο χαμένο χρόνο. Πως βλέπετε την εξέλιξη των blues στην Ελλάδα; Μπορεί το είδος αυτό να βρει τόπο στη χώρα μας να «πατήσει» κάπου και να πάει παραπέρα; Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος. Το blues παρόλο που έχει εξελιχτεί αρκετά σαν μουσική στην πραγματικότητα είναι μια λαϊκή μουσική με πολλή μεγάλη παράδοση. Μια λαϊκή μουσική όμως, μιας άλλης χώρας. Στην Ελλάδα είναι απλώς ένα στυλ μουσικής με λίγους, πλην όμως «φανατικούς» ακροατές. Εμείς χαιρόμαστε όταν παίζουμε την μουσική αυτή σε ανθρώπους που δεν την γνωρίζουν ιδιαίτερα και τους βλέπουμε να συμμετέχουν και στο τέλος να φεύγουν χαρούμενοι και ευχαριστημένοι έχοντας κουνηθεί λίγο από τη θέση τους. Αυτός είναι ο στόχος που βάζουμε. Τα τελευταία 2-3 χρόνια νιώθω πως κάτι συμβαίνει μαζικά πέρα από αυτό που λέμε έντεχνο και αυτό που βγαίνει είναι κάτι διαφορετικό ως προς την αντίληψη των πραγμάτων που άπτονται της μουσικής βιομηχανίας της χώρας μας. Παρά τις δυσκολίες που ανέκαθεν υπήρχαν πιστεύετε πως βγαίνουν πράγματα προς τα έξω, ακούγονται πιο εύκολα δουλειές από ότι στο παρελθόν ; Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι γίνονται πράγματα αλλά θα διαφωνήσω στο ότι γίνονται με ένα μαζικό τρόπο. Γίνονται ατομικά, μέσα από τις μοναχικές προσπάθειες καθενός από εμάς. Και αυτό που έχει νομίζω σημασία, πέρα από τη δυνατότητα κάποιου να μπορεί να εκφράζεται όπως θέλει, είναι και το περιεχόμενο αυτής της έκφρασης. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα ξέσπασμα με τη χρήση των δωρεάν υπηρεσιών που συναντάμε στο διαδίκτυο (facebook, myspace κ.α) όπου ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει το δικό του «χώρο» και να προβάλλει τη δουλειά του...Διαθέτοντας και εσείς προσωπικές σελίδες νιώθετε πως κερδίζετε πράγματα από όλο αυτό ; Το διαδίκτυο είναι μια ευκολία που έχουμε σήμερα στα χέρια μας σε σχέση με τα παλιότερα χρόνια. Εμείς το χρησιμοποιούμε σαν ένα εργαλείο προκειμένου να επικοινωνήσουμε και να κάνουμε γνωστή την παρουσία μας. Η αλήθεια είναι ότι ο πραγματικός χώρος του μουσικού είναι η σκηνή και εκεί παίζονται όλα, εκεί προβάλλεται η δουλειά, εκεί κερδίζεις τον κόσμο.
Τι μουσικές ακούνε οι Blues Revenge ; Οι μουσικές που ακούμε έχουν να κάνουν κυρίως με το χώρο της blues και της jazz μουσικής. Αλλά και μουσικές όπως Classic Rock, Country, Soul, Funk είναι μέσα στα ακούσματά μας. Από κει και πέρα όταν ακούς κάτι και είναι πραγματικά καλό δεν σε ενδιαφέρει η ετικέτα του είδους. Απλώς το απολαμβάνεις. Είστε ένα πολύ ενεργό συγκρότημα και σε επίπεδο συναυλιών καθώς εμφανίζεστε συχνά σε διάφορα μουσικά στέκια. Τι ρόλο παίζουν τα live για την μπάντα των Blues Revenge; Τα live είναι το Α και το Ω για το group. Όπως είπαμε και πριν εκεί κρίνονται όλα. Ειδικά για μας που δεν έχουμε –προς το παρόνδισκογραφία αλλά και σαν άτομα δεν είμαστε ιδιαίτερα επικοινωνιακοί, καταλαβαίνεις τι εννοώ, δημόσιες σχέσεις κλπ. Ο χειμώνας που μας πέρασε ήταν για μας πραγματικά πολύ δημιουργικός. Κάναμε πάνω από 40 live και τα περισσότερα από αυτά σε καινούργιους για μας χώρους. Γνωρίσαμε ανθρώπους βρεθήκαμε ξανά με παλιούς φίλους, γενικά περάσαμε καλά. Εχετε τζαμάρει επί σκηνής με αρκετό κόσμο, με σπουδαίους μουσικούς. Γιώργος Κοντραφούρης, Κωστής Χριστοδούλου, Δημήτρης Πολύτιμος ,Γιάννης Κασσέτας,Γιώργος Πανούσης Χρήστος Πολύδωρος,Γιάννης Φλώρος είναι μερικά μόνο ονόματα που έχετε παίξει μαζί ... Σαν group αποφασίσαμε για διάφορους λόγους να είμαστε trio. Ο Αντρέας Γκομόζιας - κιθάρα, ο Τάσος Δρίτσος (εγώ) - μπάσο και ο Χρήστος Ανδριανός – τύμπανα. Όμως συνειδητή είναι και η επιλογή σε πολλά live να καλούμε γνωστούς και καταξιωμένους μουσικούς από το χώρο του blues και της jazz να παίξουν μαζί μας. Δυο βασικοί λόγοι μας οδήγησαν σε αυτό. Πρώτον, γιατί οι περισσότεροι από αυτούς τους μουσικούς είναι ακόμα και παιδικοί μας φίλοι και είναι μεγάλη χαρά για μας να βρισκόμαστε και να παίζουμε μαζί τους. Και δεύτερον, είναι πολύ ενδιαφέρον σε σχέση με το μουσικό αποτέλεσμα η συνεργασία με αυτούς τους ανθρώπους. Κάθε φορά που παίζουμε με καθέναν από αυτούς ο ήχος αλλάζει, το αποτέλεσμα είναι διαφορετικό και ελπίζω ενδιαφέρον και για αυτούς που το ακούν. Ένα ευχαριστώ σε όλους τους φίλους μουσικούς που παίζουν μαζί μας. Με ποιο συγκρότημα ή καλλιτέχνη θα θέλατε να παίξετε μαζί επί σκηνής; ………… Τα επόμενα σχέδια των Blues Revenge είναι… Αυτό που θέλουμε είναι και η επόμενη χρονιά να είναι ανάλογα δημιουργική με την φετινή και να μπορέσουμε να κάνουμε μια καλή ηχογράφηση στο studio. ΛΙΝΚ www.myspace.com/bluesrevenge // 27
KOLAZ
28 // USM
17th street
Covered. Stella Rousnidou ( missstellastar@hotmail.com )
Graffiti: Είδος “καλλιτεχνικής παρανομίας”; Το Graffiti, σύμφωνα με τον ορισμό που δίνει η ιστοσελίδα Wikipedia, είναι η αναγραφή συνθημάτων ή η ζωγραφική σε επιφάνειες ορατές, σε δημόσιους χώρους (για παράδειγμα σε τοίχους).
Ωστόσο για όσους ασχολούνται πραγματικά με το graffiti, τα παραπάνω δεν ισχύουν, είναι κάτι παραπάνω από ζωγραφική. Δεν είναι “παίρνω ένα σπρέι και μουντζουρώνω τους τοίχους”. Είναι τέχνη που κρύβει μέσα της τις ευαισθησίες όσων ασχολούνται. Είναι τρόπος έκφρασης για πολλά παιδιά, και τρόπος ζωής, ενώ για τους πιο παλιούς παραμένει ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής τους. Είναι μια τέχνη γεμάτη ιδέες, συναισθήματα, απόψεις αλλά και ανησυχίες της νέας γενιάς. Με αυτό τον τρόπο προσπαθούν να αντισταθούν στο κατεστημένο αλλά και στα κοινωνικά στερεότυπα και γενικότερα σε ότι δεν τους αρέσει. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι γκραφιτάδες ενεργούν αυτόνομα αλλά και αυθόρμητα, χωρίς να πάρουν έγκριση από τον αρμόδιο ή αρμόδιους για να φιλοτεχνήσουν τον τοίχο ενός εγκαταλελειμμένου σπιτιού ή το βαγόνι ενός τρένου. Όμως η οι κυβερνήσεις θεωρούν τα graffiti βανδαλισμό και παράνομη πράξη, και για αυτό το λόγο η Επιτροπή Περιβάλλοντος και η Ευρωπαϊκή Ένωση θέσπισαν την ποινική του δίωξη με την κατηγορία της φθοράς σε δημόσια περιουσία. Το graffiti πρωτοεμφανίστηκε ως κίνημα στην Νέα Υόρκη γύρω στο 1960 με 1970 και εκφράστηκε από πιτσιρικάδες που έγραφαν το όνομά τους ή το ψευδώνυμο τους σε τοίχους, καρτοτηλέφωνα, υπόγειες διαβάσεις και στο τέλος στον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο και στο μετρό. Στην Ελλάδα το κίνημα εμφανίζεται σε κλειστές ομάδες (crew) στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, οι οποίες θα δημιουργήσουν και τα πρώτα graffiti στα τρένα των ΗΣΑΠ και του ΟΣΕ. Τα πρώτα ακούσματα της ραπ μουσικής, το πρώτο hiphop συγκρότημα (TXC), η έλευση των περιοδικών (“Style wars”), των βιβλίων (“Spraycan Art”) και των σπρέι, έδωσαν ώθηση στα νέα παιδιά να ασχοληθούν ακόμα πιο πολύ με το νέο αυτό καλλιτεχνικό φαινόμενο. Ακολούθησαν οι επισκέψεις ξένων writers, όπως του Colorz από τη Γαλλία και του Bez από την Ολλανδία το 1992-93, οι οποίοι βοήθησαν τα νέα μέλη με την εμπειρία τους. Το 1998 καθιερώθηκε ο θεσμός του Πανελλήνιου Φεστιβάλ Graffiti σε συνεργασία με την Ελληνοαμερικανική Ένωση ενώ το καλοκαίρι του 2002 διεξήχθη για πρώτη φορά το πρόγραμμα «Χρωμόπολις», στο οποίο συμμετείχαν πολλοί επώνυμοι καλλιτέχνες στη δημιουργία ενός κοινού σκοπού. Ήταν μια ευκαιρία και ένα κίνητρο για τις δημοτικές αρχές να γνωρίσουν ζωντανά ένα νέο τρόπο εικαστικής παρέμβασης στο αστικό, γκρίζο, μουντό τοπίο και μια μοναδική ευκαιρία να γνωρίσουν αυτούς τους καλλιτέχνες. Το graffiti έτσι συνεχίζει τον δρόμο του και στην Ελλάδα με εκδηλώσεις να το στηρίζουν, νέες ομάδες να δημιουργούνται, προσωπικές πρωτοβουλίες να ομορφαίνουν χώρους μακριά από τη δημοσιότητα κ.λπ. Επίσης, μέσα από τη δραστηριοποίηση ενεργών writer, πολλές επιφάνειες του δημόσιου χώρου έχουν μετεξελιχθεί σε χώρους ελεύθερης έκφρασης και δημιουργίας, όπου νόμιμα μπορεί ο οποιοσδήποτε να ζωγραφίσει. Τέτοιες επιφάνειες υπάρχουν στις γέφυρες του Τροχονόμου στη Νέα Ιωνία, στο γήπεδο της Καλαμαριάς στη Θεσσαλονίκη κ.λπ. Το βάψιμο μιας επιφάνειας παύει να είναι παράνομο, αν υπάρχει άδεια από τον φορέα ή τον ιδιώτη στον οποίο ανήκει, κάτι που πλέον είναι γνωστό τόσο στους ίδιους τους γκραφιτάδες όσο και στην αστυνομία. Όσον αφορά τώρα τις αντιδράσεις του ελληνικού κοινού, αυτές δε διαφέρουν σε τίποτα από το εξωτερικό, και ποικίλουν: άλλοι το θεωρούν βανδαλισμό, άλλοι τέχνη και άλλοι απλώς graffiti. Πολλοί θεωρούν πως πρόκειται για απίστευτη αισθητική ρύπανση, πως υπάρχει μηδενική πρωτοτυπία, πως “είναι απλώς μια νευρωτική μόδα κάποιων ανασφαλών ανθρώπων”. Άλλοι πάλι δεν μπορούν να εξηγήσουν για ποιο λόγο κάποιοι πρέπει να θεωρούνται “βάνδαλοι” απλά και μόνο επειδή θέλουν να δώσουν λίγο χρώμα στο γκρίζο των τοίχων. Ενώ για κάποιους άλλους τα graffiti υποδηλώνουν τη άμεση επιθυμία του ανθρώπου της πόλης να ακυρώσει τους ειδικούς χώρους, να κάνει δικά του εκείνα τα κομμάτια του τσιμέντου που του έχουν επιβληθεί παρά τη θέλησή του. Οι καλλιτέχνες ζωγραφίζουν κτίρια με θέματα την ειρήνη, τη φιλία, την αλληλεγγύη, κλπ. Από την εμφάνιση των πρώτων graffiti μέχρι σήμερα, υπάρχει μια διαρκής εξέλιξη της τέχνης του graffiti αλλά και μια γενικότερη αποδοχή από την κοινωνία, γεγονός που συνιστά έναν καλό οιωνό για τους καλλιτέχνες του δρόμου. Στην Ελλάδα έχουμε πολλούς εκπροσώπους του graffiti, που μπορούν να θεωρηθούν σπουδαίοι καλλιτέχνες με ιδιαίτερο ταλέντο. Ενδεικτικά μερικοί από αυτούς είναι οι: Jasone,live2,lue,G.Mavridis,Ser,Jorz, Nast, Zone, Nade, Rino, Apset, Onare, Ionas, Inva,s Wake, Amok,Rtm, Rasel,Risk,Siveone, Toulis,Dante,Smartie, Dwayne, Noone,Homo, Jerz,Saco, Wher,Zap,Dee71, Merlin, Artemis,WFC,Ozone, Jamer, Nerz, Speg, Dask, Sake κ.α. που όλοι συμμετέχουν κατά καιρούς σε διάφορα φεστιβάλ και σχετικές εκδηλώσεις. 30 // USM
Ένας από αυτούς ο Rino, 25 χρονών από τη Θεσσαλονίκη, μας μίλησε για το αγαπημένο του πάθος, το graffiti. Στο επίσημο προφίλ σου στο My Space, δηλώνεις πως ο καθένας μπορεί να σε αποκαλέσει ως έναν freelance graffiti artist/painter/live artist/muralist/illustrator. Τελικά τί απο όλα αυτά πιστεύεις πώς αντιπροσωπεύεις εσύ καλύτερα; Πόσο καιρό ασχολείσαι με το graffiti; Με αντιπροσωπεύουν όλα τα παραπάνω , ξεκίνησα καθαρά με το graffiti αλλά με τον καιρό πρόεκυψαν ασχολίες και σε άλλους τομείς, έτσι μεταπηδώ πλέον σήμερα σε όλα τα παραπάνω στοιχεία προσπαθώντας να παράγω μερικά όμορφα art works για να ευχαριστηθούν τα μάτια σας. Με to graffiti ασχολούμαι από το 1998 και συνεχίζω ακάθεκτος μέχρι σήμερα. Πώς ακριβώς θα χαρακτήριζες εσύ το δικό σου τρόπο έκφρασης στους τοίχους, και γενικώς, σε ποια επιφάνεια σου αρέσει να αφήνεις την “πινελιά” σου; Ο τρόπος έκφρασης μου (βαψίματος) είναι ένας συνδυασμός ρεαλισμού ,γραφιστικής και commix. Άλλοτε είναι βρόμικος ,άλλοτε καθαρός αλλά πάντοτε πολύχρωμος και εκφραστικός. Η επιφάνειες που γουστάρω να αφήνω το στίγμα μου είναι πάνω σε πολυώροφα κτίρια ,όσο μεγαλύτερο το τοιχάκι τόσο το καλύτερο!! Από που αντλείς την έμπνευση σου ώστε να σχεδιάζεις συνεχώς; Ότι ζωγραφίζεις σου βγαίνει εκείνη την ώρα ή το έχεις επεξεργαστεί πρώτα στο μυαλό σου και έπειτα το απεικονίζεις; Εμπνέομαι από τα πάντα που είναι γύρω μας ,από την καθημερινότητα και από την επικαιρότητα. Τώρα όσον αφορά τον τρόπο που ζωγραφίζω άλλες φορές μου βγαίνει κατευθείαν στο χαρτί η στον τοίχο ενώ άλλες φορές κατόπιν μερικής επεξεργασίας κάποιας αρχικής ιδέας στο μυαλό μου την οποία εξελίσσω πάλι επιτόπου. Πόσο διαδεδομένο είναι το graffiti αυτήν την εποχή στην Ελλάδα, και βλέπεις να υπάρχει κάποια αλλαγή στον τρόπο αντιμετώπισής σας τόσο από την κοινωνία, όσο και από την πολιτεία όσα χρόνια ασχολείσαι με αυτό; Είναι πολύ διαδεδομένο το graffiti στην Ελλάδα και γίνεται ακόμη πιο γνωστό όσο περνάνε τα χρόνια .Ο κόσμος έχει εξοικειωθεί με αυτό και δεχόμαστε όλο και περισσότερα θετικά σχόλια για αυτά που κάνουμε ,αλλά παρόλα αυτά όλο και κάποιος περαστικός θα βρεθεί και θα εκφράσει την δυσαρέσκεια του μια στο τόσο .Δεν είμαστε όλοι το ίδιο . Πριν βάψεις έναν τοίχο ρωτάς; Σε νοιάζει να πάρεις την άδεια από κάποιον ή όπου βρεις και σ’ αρέσει, ξεκινάς το “έργο” σου; Πλέον ζητάμε άδεια για τον τοίχο που είναι να βάψουμε αλλά αυτό γίνεται μόνο σε τοίχους που πάμε να ζωγραφίσουμε πρώτη φορά και για να αποφύγουμε τυχόν ενοχλήσεις από τους φίλους μας τους μπάτσους , για να είμαστε free να βάφουμε όποτε θέλουμε και όσο θέλουμε χωρίς να μας λέει κανείς τίποτα!! Υπάρχουν όμως και οι « καβάτζες » μας από τοιχάκια στα οποία δεν χρειάζεται άδεια. Είναι μια φωνή ύπαρξης μέσα στην ανωνυμία της πόλης. Είναι μουντζούρα ή τέχνη; Ασφαλώς και είναι τέχνη , όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο απλά είναι άσχετος και κολλημένος. Ο κάθε graffitas το βιώνει και το νιώθει διαφορετικά!! Αλλά σε γενικές γραμμές είναι μια βαλβίδα εκτόνωσης , έκφρασης και φυσικά μια φωνή ύπαρξης μέσα στην ανωνυμία της πόλης για τον κάθε καλλιτέχνη. Το graffiti για σένα τί είναι; GRAFFITI IS MY LIFE Βρείτε, λοιπόν, τον Rino στο My Space: www.myspace.com\rinoprs Επιπλέον, αν θέλετε να ρίξετε μια ματιά σε συναντήσεις γκραφιτάδων ανά τον κόσμο και να θαυμάσετε τη δουλειά σπουδαίων καλλιτεχνών του graffiti, επισκεφτείτε το παρακάτω link: http://wallstreetmeeting.de Άλλα ενδιαφέροντα sites: http://artcrimes.com http://spikesixtyniner.com http://woostercollective.com
32 // USM
17th Street
// 33
34 // USM
17th Street
// 35
reflections, memories, music icons
under the gray
κάτω απο το γκρίζο
προβληματισμοί, αναμνήσεις, μουσικές εικόνες
// 37
θυμάμαι Covered. George Athanasiou
Goat, Κατσίκα Η οικόσιτη κατσίκα (επιστημονική ονομασία: Αιξ η κατοικίδιος, Capra aegagrus hircus), γίδα ή αίγα, είναι υποείδος της εξημερωμένης κατσίκας και κατάγεται από την άγρια (μη εξημερωμένη) κατσίκα της Νοτιοδυτικής Ασίας και της Ανατολικής Ευρώπης. Πρόκειται για ζώο μηρυκαστικό, της οικογένειας των βοοειδών και της τάξης των αρτιοδάχτυλων. Μαζί με το πρόβατο θεωρείται από τα πρώτα ζώα που εξημερώθηκαν από τους ανθρώπους. Εκτρέφονται για το γάλα, το κρέας και για το τρίχωμά τους.[1] Τον τελευταίο αιώνα έγιναν δημοφιλή ζώα και ως κατοικίδια[2] Εχθροί της είναι τα σαρκοφάγα ζώα και τα αρπακτικά πουλιά. Η ευκολία στην απόκτηση και στη συντήρησή της, έκανε πολλούς να τη χαρακτηρίσουν «αγελάδα του φτωχού». Η κατσίκα λέγεται και γίδα ή αίγα (το τελευταίο ιδίως στην Κρήτη, όπου σερβίρεται και βραστή). Οι αρσενικές κατσίκες καλούνται τράγοι. Το νεαρό άτομο των δύο φύλων καλείται κατσίκι ως την ηλικία του ενός έτους και βετούλι από τον πρώτο ως το δεύτερο χρόνο του. Η εγχώρια (ντόπια) ελληνική κατσίκα έχει διάφορα ονόματα ανάλογα με τα χρώματά της. Έτσι, η μαύρη κατσίκα λέγεται κόρμπα, η μαύρη με κοιλιά κίτρινη γκιόσα, η κοκκινωπή κάμπινα, η ασπρόμαυρη μπάρτσα, η σταχτιά κανούτα, καφετί κανέλλα και η άσπρη φλώρα. ( Wikipedia ) The domestic goat (Capra aegagrus hircus) is a subspecies of goat domesticated from the wild goat of southwest Asia and Eastern Europe. The goat is a member of the Bovidae family and is closely related to the sheep as both are in the goat-antelope subfamily Caprinae. There are over three hundred distinct breeds of goat.[1] Goats are one of the oldest domesticated species. Goats have been used for their milk, meat, hair, and skins over much of the world.[2] In the twentieth century they also gained in popularity as pets.[3] Female goats are referred to as does or nannies, intact males as bucks or billies; their offspring are kids. Note that many goat breeders prefer the terms “buck” and “doe” to “billy” and “nanny”. Castrated males are wethers. Goat meat from younger animals is called kid or cabrito, and from older animals is sometimes called chevon, or in some areas “mutton”. ( Wikipedia )
38 // USM
κάτω απο το γκρίζο
Για πόσο ακόμα θα την θυμάμαι; For how long i will remember the goat?
// 39
[GRAYZONE] // γκρίζα ζώνη
Μουσική Επιμέλεια: Αριστέα Παπαδημητρίου (aristeapj@gmail.com)
[NOW PLAYING]
Arcade Fire - Wake Up http://www.youtube.com/watch?v=V8pwUl6Rla8
// 41
Black&white Επιμέλεια/Φωτογραφία: Αριστέα Παπαδημητρίου ( aristeapj@gmail.com )
Something filled up my heart with nothing, someone told me not to cry.
42 // USM
Hold your mistake up, before they turn the summer into dust. // 43
We’re just a million little gods causing rain storms turning every good thing to rust. 44 // USM
black&white
With my lightning bolts a glowing I can see where I am going to be // 45
black&white
You’d better look out below
46 // USM
spot Covered. Michael Meimaroglou
Ελπίδα ΑβραμέληElpida Avrameli Η Ελπίδα Αβραμέλη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1989. Απόφοιτος του τμήματος φωτογραφίας του AAS College στη Θεσσαλονίκη. Ασχολείται με τη φωτογραφία από το 2008.Τους τελευταίους μήνες είναι μέλος της δημιουργικής ομάδας Visual Options Photo Team. Αγαπά όλα τα είδη φωτογραφίας, με εμφανή προτίμησή στην ανθρωποκεντρική θεματολογία. Φιλοδοξεί να ασχοληθεί με τη φωτογραφία ομορφιάς και μόδας, καθώς και με τα πορταίτα καλλιτεχνών. Η δουλειά της εμφανίζει επιρροές από φωτογράφους όπως Annie Leibovitz, David LaChapelle, και Cindy Sherman. Elpida Avrameli born in Thessaloniki in 1989. Graduated from the department of photography AAS College of Thessaloniki. Dealing with photography since 2008. The last few months is a member of the creative team Visual Options Photo Team. He loves all kinds of photography, with apparent preference for humanistic themes. Purports to deal with the beauty and fashion photography, and the portaita artists. Her work shows influences of photographers like Annie Leibovitz, David LaChapelle, and Cindy Sherman. http://avrameli.com http://photo.visual-options.com
48 // USM
spot
// 51
52 // USM
spot
// 53
54 // USM
UrbanStyleMag
#15
issue
contact’s
ISSUEPeople
Αnne Lomberg Επιμέλεια: Αλέξανδρος Γερασίμου (alex@urbanstylemag.gr)
Αnne Lomberg : “Is the life on the Earth, is the life after birth...”
Η Ανν Λόμπεργκ είναι μια Αμερικανίδα ηθοποιός. Γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1949 στο Berkeley και υπήρξε μια από τις πιο ευχάριστες όσο και ιδιαίτερες φυσιογνωμίες του ελληνικού κινηματογράφου. Την γνωρίσαμε μέσα από την ταινία «Κορίτσια στον ήλιο», ένα αριστουργηματικό ασπρόμαυρο φιλμ γυρισμένο στην Ανδρο σε σκηνοθεσία του τεράστιου Βασίλη Γεωργιάδη και σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Εκεί στην ηλικία των μόλις 20 ετών της δόθηκε ο πρωταγωνιστικός ρόλος αυτός της «Ανναμπελ Στόουν» που ερμήνευσε εξαιρετικά στο πλευρό του Γιάννη Βόγλη. Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 3 Νοεμβρίου του 1969 και απέσπασε 4 βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και ήταν υποψήφια για χρυσή σφαίρα καλύτερης ξένης ταινίας το 1970. Δεν είχε περάσει μεγάλο διάστημα από το «Ραντεβού με μια Αγνωστη» με την ίδια να κρατά και εδώ πρωταγωνιστικό ρόλο έχοντας δίπλα της πάλι τον Γιάννη Βόγλη αλλά και τους Ελενα Ναθαναήλ, Δημήτρη Μυράτ, Λυκούργο Καλλέργη, Βασίλη Ανδρεόπουλο…Tο σενάριο στην ταινία αυτή είναι του Πάνου Κοντέλη και η σκηνοθεσία είναι ξανά του Γεωργιάδη.Η ηθοποιός με το σχεδόν παιδικό πρόσωπο και την ξεχωριστή παρουσία θα γυρίσει ακόμα μερικές ταινίες μεγάλου μήκους όπως το «Νησί της Αφροδίτης», όπου θα συναντήσει την Κατίνα Παξινού υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιώργου Σκαλενάκη αλλά και το «Συνομωσία στη Μεσόγειο» πλάι στον Λάκη Κομνηνό. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην Ελλάδα και πριν προλάβει να εξαφανιστεί από το προσκήνιο με τον ίδιο γοητευτικό τρόπο με τον οποίο εμφανίστηκε θα τραγουδήσει εκπληκτικά το “Is the life on the Earth, is the life after birth...” στο Sweet Movie του Χατζιδάκι…
56 // USM
issue,people
USM Cover Story
Covered / Photoshooting: Michael Meimaroglou
posing Thomas Chasapis
// 57
58 // USM
issue,people
// 59
Χρύσα Χωριατέλλη
Chryssa Horiatelli Covered. USM
Chryssa Horiatelli is a self-taught artist who was born with pencil in hand in Mytilene, Greece. After a short interval from her artistic course to study Media and Communication, she has now found her way home, studying Fashion Design, which combines her two great loves; drawing and making clothes. Her portfolio includes realistic human portraits and figures, abstract compositions and decorative wall paintings, made of ink, pencil, acrylics and oil.
60 // USM
issue,people
// 61
Street Sofa
Interview / Photoshooting. Michael Meimaroglou, The guests
PARTICIPATING. Bego Aramayona, Gerda Baumgartner, Elli, Monika Gren OCCUPATION. University Students AREA. Amsterdam, Time. 22.00
Ο καναπές είναι έξω στο δρόμο και σας περιμένει για συζήτηση. Σε αυτό το τεύχος χρησιμοποιήθηκαν 2 καναπέδες 2 θέσεων, περιοδικά, τραπεζάκι, 2 φλιτζάνια καφέ, ένα βάζο, ένα κάδρο, μία εξάδα μπύρες, καλαθάκι ψάθινο που στο εσωτερικό του φιλοξενούσε διακοσμητικό παπάκι και μία γλάστρα. The couch is out in the street and waiting for debate. In this issue we used from trash, two sofas, magazines, a coffee table, two cups, a vase, a frame, a dozen beers, a wicker basket with a duck inside.
62 // USM
issue,people
Elli speaking The best things are trash ?
The best things are in trash! Things you might find in trash will not possibly be as good as new...but, there is a triple benefit in re-using other people’s trash: First of all, you can be again creative (remember your childhood?). Who knows? You might be the next big artist! Secondly, at the end you are going to have out of nothing a completely unique object, that will be one of its kind and that carries its own unknown story! And last but not least, making things out of trash is a very simple, smart and fun way to recycle. So, make a nice gesture to the environment and don’t forget: one’s trash can be another’s treasure!
// 63
Monika speaking The best things are trash ?
‌.if you smash! Them...But cmon, look around the artificial stuff around just thrown away, beautiful banana peels, plastic bags and stinky books. Someone gives them as a present to the road. They had their use in and time and then are not needed anymore by someone somehow. Till I see it, I grab it I love it. Sitting on the street sofa with the white table from the trash mountain in the next street. Plastic flowers, art magazines from the past (how to draw a nose), a kitty basket, some cups, the longhaired guy giving advise where to search for more kitchen stuff.. Everything you need you can find on the street. Sometimes within the trash. Are the best things trash? No, the best things are going to be trash. Make the best with some trash. Use it transform it produce it and back. Circle of trash. Smash. The car is coming. The next presents are, too
64 // USM
issue,people
Gerda speaking The best things are trash ?
Trash are things. But the best ones? People throw their leftovers away: Food, dirt, used clothes, assigned shoes, antique pieces of furniture. Every object has its own history even the chaw of a chewinggum. Don’t let them die, take them, give them a new home, a place to sleep, a place to rest. Well, I wouldn’t say that I like trash in general; I was disgusted by the stinking garbage piles allover Amsterdam. At the same moment I became witness of our own trash dispersion which made me think. So in this case I could well concede trash to be a good thing. Trash opens eyes, affords creativity, changes minds and brings people to the street; in the middle of the night sitting in our outdoor living room made out of trash.
// 65
by Dimitris Delikouras
66 // USM
issue,people
// 67
68 // USM
Μαξιλάρι… μπορείς επάνω του να ονειρεύεσαι για χρόνια.... Επιμέλεια: Ελένη Λαμπράκη (eleni_l_1987@hotmail.com)
Για όλους εμάς τους λάτρεις του ύπνου το μαξιλάρι αποτελεί μία από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις. Όμως, όπως συμβαίνει συνήθως με όλα τα αντικείμενα που περιβάλλουν την καθημερινότητά μας, πόσα πράγματα γνωρίζουμε πραγματικά γι’ αυτό;
70 // USM
μαξιλάρι Η ύπαρξη του μαξιλαριού ως βοηθήματος ύπνου συναντάται πρώτη φορά στην Αρχαία Αίγυπτο και συγκεκριμένα σε τάφους επιφανών και κοινωνικά ανώτερων Αιγυπτίων (λίγο μακάβριο αυτό, άσε που πολλές φορές τα αιγυπτιακά μαξιλάρια ήταν πέτρινα). Η χρήση τους αποτελούσε ένδειξη υψηλής καταγωγής (τι κοινωνικός ρατσισμός είναι αυτός παρεμπιπτόντως;), ενώ στην Κίνα και την Περσία και πολύ αργότερα στην Ευρώπη αποτελούσαν μορφή υψηλής τέχνης. Βέβαια, τα μαξιλάρια τότε διαφέρουν κάπως από την ιδέα που έχουμε για τα μαξιλάρια σήμερα, αν σκεφτεί κανείς πως στην αρχαία Κίνα μπορούσες να συναντήσεις μαξιλάρια από πορσελάνη, ξύλο ή πέτρα. Το πιο αξιοσημείωτο όμως ήταν το μαξιλάρι από νεφρίτη, το shitou zhentou, το οποίο θεωρούταν ότι είχε θεραπευτικές ιδιότητες ενάντια στον πονοκέφαλο και την κατάθλιψη, ενώ συνέβαλε στην όξυνση του πνεύματος. Υπάρχει ένας διαχωρισμός ανάμεσα σε μαξιλάρια ύπνου (τα ωραία μαλακά που ακουμπάμε το κεφάλι μας και ονειρευόμαστε, αγγλιστί pillows) και σε αυτά που χρησιμοποιούνται σαν κάθισμα σε καρέκλα ή και μόνα τους (cushions), ενώ ένας άλλος τα διαχωρίζει σε ύπνου, ορθοπεδικά και διακοσμητικά. Η κατασκευή τους είναι απλή. Παίρνεις ένα υφασμάτινο σακί και το γεμίζεις με φτερά, πούπουλα, συνθετικό υλικό, αφρό, βαμβάκι αν είσαι της πολύ υγιεινής σχολής ή ότι άλλο έχει ευχαρίστηση η αχαλίνωτη φαντασία σου και το ράβεις. Στην Ασία χρησιμοποιούν μέχρι και πλαστικά κυβάκια!! Τώρα όσον αφορά τα μαξιλάρια ύπνου κυκλοφορούν σε πολλά μεγέθη και είναι συνήθως ορθογώνια. Ένα μαξιλάρι μέτριας σκληρότητας συνήθως είναι ιδανικό για ατελείωτους ύπνους. Στα ορθοπεδικά συναντάμε μαξιλαράκια για το λαιμό ιδιαιτέρως ανακουφιστικά και κατάλληλα για ταξίδι, τη μέση και την σπονδυλική στήλη. Τα διακοσμητικά πάλι είναι τα πιο χαριτωμένα συνήθως, γιατί μη έχοντας κάποια πρακτική χρησιμότητα πέραν του ντεκόρ, κυκλοφορούν σε διάφορα σχέδια, χρώματα, μεγέθη και ξεκινάνε από τα πιο μικροσκοπικά, καταλήγοντας σε αυτά που ανήκουν στην κατηγορία των τεράστιων μαξιλάρων. Παρ’ όλα αυτά επειδή βρίσκονται παντού μες το σπίτι, σε καναπέδες, πολυθρόνες και λοιπά έπιπλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν είτε για έναν ελαφρύ ύπνο στον καναπέ, είτε για πιο άνετο κάθισμα. Φυσικά υπάρχουν και τα λεγόμενα novelty pillows σε διάφορα αστεία σχέδια π.χ. χάμπουργκερ για να προσδώσουν μία εύθυμη νότα στο χώρο σας. Και σαφώς δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε την εξαιρετικά χρήσιμη λειτουργία του μαξιλαροπόλεμου, πολεμικής τεχνικής η οποία αναπτύσσεται εντός της οικίας αλλά και την εξάσκηση στο μποξ με μαξιλάρι όταν δεν έχουμε εύκαιρο σάκο. Σίγουρα αποτελέσματα στην εκτόνωση νεύρων. Για τους πιο ευαίσθητους υπάρχουν σαφώς και υποαλλεργικά. Ο μέσος όρος ζωής ενός μαξιλαριού είναι τα 4 χρόνια και καλό είναι να το τηρούμε καθώς το μαξιλάρι αποτελεί hot spot για τα ακάρεα, μικροοργανισμούς που τρέφονται με απονεκρωμένα ανθρώπινα κύτταρα και προκαλούν αλλεργίες. !0% του βάρους ενός μαξιλαριού διετίας αποτελείται από ακάρεα και τα υπολείμματα τους. Τέρμα όμως με τις αηδιαστικές πληροφορίες. Διαβάσαμε πως Γερμανός καθηγητής δημιούργησε ένα μαξιλάρι το οποίο καταπολεμά το ροχαλητό. Πιο συγκεκριμένα το εν λόγω μαξιλάρι συνδέεται με υπολογιστή που μετρά τα decibel του ήχου του ροχαλητού και εάν ξεπεράσουν το όριο το μαξιλάρι με κινήσεις αλλάζει τη θέση του κεφαλιού διακόπτοντας έτσι το ενοχλητικό ροχαλητό. Μερικές χρήσιμες αναφορές του μαξιλαριού στην pop κουλτούρα μας: • The Pillows (Τα Μαξιλάρια, γιαπωνέζικο συγκρότημα) • The Silly Pillows (Τα Ανόητα Μαξιλάρια, αμερικάνικο συγκρότημα) • Surrealistic Pillow (Σουρεαλιστικό Μαξιλάρι, δίσκος του συγκροτήματος The Jefferson Airplane) • Pillow of Death, ταινία του 1945 • Stone Pillow, ταινία του 1985 • The Pillow Book, ταινία του 1996 βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο • Jacob’s Pillow (το μαξιλάρι του Jacob, τοποθεσία στη Μασαχουσέτη) • Ray Pillow, Αμερικάνος τραγουδιστής της country • Pillow (γνωστή και ως She-Beast, κατά κόσμον Theresa Jean Bell) μία από τις πρώτες γυναίκες bodybuilder. • Τα μαγικά μαξιλάρια, βιβλίο του Ευγένιου Τριβυζά • Κάτω απ’ το μαξιλάρι, τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου Κάθε βράδυ που ξαπλώνουμε ακουμπάμε το κουρασμένο μας κεφάλι στο μαλακό μαξιλαράκι μας και ονειρευόμαστε. Αυτό το μαξιλάρι αν είχε φωνή φανταστείτε τι θα μας έλεγε… // 71
URBANSTYLEMAG JUST GOOGLE IT !
BACKpage fashion/home/books/tech/life/trash μόδα/σπίτι/βιβλία/τεχνολογία/ζωή/σκουπίδια
fashion,trash
Stylist: Ioanna Anagnostidou ( fairyland.j@hotmail.com )
74 // USM
// 75
76 // USM
fashion,trash
// 77
recycle Επιμέλεια: Βούλα Πετρίδου
Το χαρτί είναι ίσως ένα από τα πιο βασικά στοιχεία που χρησιμοποιούμε καθημερινά για να καλύψουμε ακόμα και την πιο μικρή μας ανάγκη. Από το χαρτί κουζίνας μέχρι και τα βιβλία που διαβάζουμε, είναι ένα υλικό που βρίσκεται παντού γύρω μας. Αυτό όμως, που κανείς μας δεν αναλογίζεται κατά τη διάρκεια της χρήσης, είναι ότι προέρχεται από έναν ζωντανό οργανισμό – το δέντρο. Η κατανάλωση του χαρτιού άρχισε στις αρχές του αιώνα και έφτανε μέχρι τους 5.000.000 τόνους για όλο τον πλανήτη. Τώρα πλέον, η ετήσια κατανάλωση είναι 40 φορές μεγαλύτερη, ξεπερνώντας τους 200.000.000 τόνους το χρόνο. Η υπερκατανάλωση αυτή οφείλεται, βέβαια, στον τρόπο που έχουμε μάθει να ζούμε και στη σπατάλη με την οποία χειριζόμαστε όλα τα υλικά μέσα, ιδιαίτερα αυτά που είναι χαμηλού κόστους, όπως το χαρτί. Μπορεί η οικονομική του αξία να μην είναι σημαντική, αλλά η παραγωγή του κοστίζει πάρα πολύ στο περιβάλλον. Το κόψιμο των δέντρων αποτελεί πλέον μια από τις πιο επιβλαβείς δραστηριότητες, αφού συμβάλλει στην καταστροφή των δασών. Τα δέντρα βέβαια, κόβονται όταν ολοκληρωθεί το μέγιστο της ανάπτυξής τους, που είναι περίπου λιγότερο από 80 χρόνια. Αυτό το χρονικό περιθώριο, όμως είναι μικρό σε σχέση με το κανονικό χρόνο που χρειάζεται ένα δάσος για ν’ αναπτυχθεί πλήρως. Επίσης, αυτό που δεν είναι τόσο γνωστό είναι ότι το χαρτί προέρχεται κυρίως από τεχνητές καλλιέργειες δέντρων, οι οποίες παρά τη λήψη μέτρων προστασίας του περιβάλλοντος, δημιουργούνται μετά από εκχερσώσεις δασών. Δάση που χρειάστηκαν πάνω από 1000 χρόνια για να αναπτυχθούν, εξαφανίζονται σε μερικά λεπτά. Όλα αυτά συμβαίνουν γύρω μας καθημερινά και μακροπρόθεσμα θα έχουν μεγάλη επιρροή στη ζωή μας. Εμείς μπορούμε να βοηθήσουμε σ’ αυτόν τον φαύλο κύκλο με το πιο απλό τρόπο. Εκτός από την ανακύκλωση, που είναι η πιο οργανωμένη δραστηριότητα για να σωθεί ο πλανήτης, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ελαττώσουμε τη χρήση του χαρτιού στη καθημερινή μας ζωή. Είδη που μπορούν να το αντικαταστήσουν βρίσκονται μπροστά μας και συνήθως δεν τα βλέπουμε – όπως το ανακυκλωμένο χαρτί ή μια υφασμάτινη σακούλα αντί για τις χάρτινες. Υπάρχουν δύο τρόποι για να αντιμετωπίσουμε το πλανήτη μας. Ο ένας είναι ζώντας ξένοιαστα, διασκεδάζοντας δίχως προβληματισμούς και δεύτερες σκέψεις και ο άλλος κάνοντας μια μικρή αλλαγή στον τρόπο ζωής μας που θα συμβάλλει στη βελτίωση του περιβάλλοντος. Η επιλογή είναι δική μας..
78 // USM
alcoholic
Επιμέλεια: Στράτος Μαμώλος ( barman )
Summer Coctails
Μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε το αλκοόλ και την πόση του, την ιστορία του και πολυποίκιλη χρήση του. Να μήν παραλείψουμε όμως τους ευφιέστατους συνδιασμους του που φθάσαμε σήμερα να κάνουμε ενόνοντας ολόκληρες ιστορίες μέσα σε ένα σέϊκερ.. Καλοκαιρινές προτάσεις Hawaiian Margarita 45ml gold tequila 10ml triple sec 15ml amaretto 15ml blue curacao 20ml fresh lemon juice 1/2 ροδελα ανανα 1 μπάλα παγωτό μάνγκο. Blendit with ice c Frozen Margie-cadorita 1-1/2 oz. top shelf silver tequila 1/2 oz. Grand Marnier or Cointreau 1 oz. fresh lime juice 1/2 oz. fresh lemon juice 1/4 cup diced avocado 1 oz. half-and-half 1 tsp. sugar Lime wedge for garnish Avocado slice for garnish (optional) Blendit with 8 ice cubes.
Τρόπος παρασκευής. Βάζουμε στο μπλέντερ τη βότκα, το χυμό, το σιρόπι, καθαρίζουμε με ένα κουταλάκι του γλυκού το φρούτο του πάθους (passion fruit) και το ρίχνουμε μαζί με τα υπόλοιπα υλικά στο μπλέντερ κρατώντας μια άκρη για γαρνίρισμα στο τέλος. Σερβίρουμε σε martini glass όπου συμπληρώνουμε με σαμπάνια την υπολειπόμενη δόση.
Porn Star Martini 1 oz absolut vanilla 1 oz pineaple juice 1 oz sirup vanilla 1 passion fruit 2 oz champain // 79
food,square
Επιμέλεια: Μαρία Τουμπή (Κλινική Διατροφολόγος - Διαιτολόγος)
Καρπούζι Κάποιοι το τρώνε και δροσίζονται.... Άλλοι βέβαια το πίνουν, όχι μόνο σε εξωτικά κοκτέιλ, αλλά και σε μορφή μπύρας. Το αγαπημένο φρούτο της Αμερικής, πρόσφατα χάρισε την καλοκαιρινή του γεύση σε μια νέα μπύρα από σιτάρι που υπόκειται μια δεύτερη ζύμωση χρησιμοποιώντας φρέσκο καρπούζι. Και αν αναρωτιέστε πως είναι το αποτέλεσμα, η παραγωγός ζυθοποιεία “21st Amendment Brewery” δηλώνει πως το αποτέλεσμα είναι μια υποκίτρινη δροσερή μπύρα με μια ιδέα από άρωμα και γεύση ώριμου καρπουζιού.... Μιας που στην Ελλάδα βέβαια το προτιμούμε σαν επιδόρπιο μια ζεστή νύχτα του καλοκαιριού ή σαν συντροφιά σε ένα καλοκαιρινό μπανάκι, ας δούμε συνοπτικά ποια είναι τα οφέλη αυτού του φρούτου με την κατακόκκινη καρδιά...
80 // USM
• Το καρπούζι είναι καλή πηγή βιταμινών και μετάλλων. Ενδεικτικά, 2 φλιτζάνια με λεπτές φέτες καρπούζι σας παρέχουν περίπου το 25% των ημερήσιων αναγκών σας σε βιταμίνη Α, το 30% σε βιταμίνη C, το 6% σε βιταμίνη Β6, το 8% σε κάλιο και μαγνήσιο και το 4% σε φώσφορο! • Πρόσφατα καθορίστηκε από τους ερευνητές σαν το νωπό τρόφιμο με την υψηλότερη περιεκτικότητα σε λυκοπένιο. Το λυκοπένιο είναι ουσία με έντονη αντιοξειδωτική δράση, δηλαδή προστατεύει το σώμα από τις ελεύθερες ρίζες που προκαλούν όχι μόνο γήρανση αλλά και σοβαρότερες βλάβες στα κύτταρα, όπως για παράδειγμα καρκινική εκφύλιση. Στο λυκοπένιο οφείλεται επίσης το έντονο ροζ-κόκκινο χρώμα του καρπουζιού. • Το καρπούζι είναι πλούσιο σε νερό, συνεπώς βοηθάει στην ενυδάτωση του οργανισμού η οποία είναι άκρως σημαντική ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες. Αν ψιλοκόψετε καρπούζι σε ένα φλιτζάνι, τότε πρέπει να γνωρίζετε ότι το 92% αυτού είναι νερό. Αντίθετα με όσα πιστεύουν οι περισσότεροι καταναλωτές, περιέχει πολύ μικρή ποσότητα σακχάρων, ακόμα λιγότερη και από ένα μήλο σε αντίστοιχη ποσότητα σερβιρίσματος. • Καταναλώστε καρπούζι και σώστε την καρδιά σας! Πρόσφατες έρευνες που παρουσιάστηκαν από το Αμερικανικό Υπουργείο Υγείας έδειξαν ότι το καρπούζι βοηθά στην υγεία της καρδιάς καθώς περιέχει αργινίνη και κιτρουλίνη, ουσίες οι οποίες βοηθούν στην καλή κυκλοφορία του αίματος, αλλά και στην υγιή διατήρηση των αρτηριών της καρδιάς. Και για το κλείσιμο....απλή και δροσερή... Γρανίτα από Καρπούζι: Υλικά: • • •
½ κιλό καρπούζι (χωρίς κουκούτσια και περίβλημα) 100 γραμ. ζάχαρη 100 γραμ. νερό
Οδηγίες: • Βράζουμε το νερό και τη ζάχαρη σε μία κατσαρόλα και ανακατεύουμε μέχρι να πήξει ελαφρά. • Πολτοποιούμε το καρπούζι στο μπλέντερ και προσθέτουμε το σιρόπι, αφού κρυώσει. • Γεμίζουμε με το μείγμα παγοθήκες ή και πλαστικές θήκες ειδικές για γρανίτα και τις βάζουμε στην κατάψυξη, τουλάχιστον για 12 ώρες. • Αν θέλουμε να σερβίρουμε σε ποτήρι, προσθέτουμε σε μπλέντερ το παγωμένο μίγμα και έξτρα πάγο. Προαιρετικά και κατά βούληση προσθέτουμε αλκοόλ (βότκα ή λευκή τεκίλα!). Μην ξεχάσετε το καλαμάκι και ένα φύλο δυόσμου ή μέντας για γαρνίρισμα! Στην υγειά σας ;) Πηγή: www.watermelon.org
// 81
urban story Επιμέλεια: Αγγελική Τουραμάνη
ΜΙΑ ΦΕΤΑ ΚΑΡΠΟΥΖΙ ΣΕ ΦΟΝΤΟ ΓΚΡΙ. ΤΟΥ ΤΣΙΜΕΝΤΟΥ. Περιμένω πώς και πώς το καλοκαίρι. Ναι, για να πάω στη θάλασσα, να αρχίσω τα κοκτέιλς χωρίς τελειωμό, τα μπάνια με μπύρα σε πολυσύχναστα μπιτς μπαρ και τις ρομαντζάδες στην άμμο. Τη ρομαντζάδα δεν τη φορολογεί κανείς ευτυχώς –ακόμα δηλαδή-. Κι όμως κάποιο καλοκαίρι αποφάσισα να φύγω απ το νησί και να πάω να δουλέψω σ’ ένα μπαράκι σε μια «μεγαλούπολη». Κάπως έπρεπε να βγουν οι διακοπές –μπορεί να ένιωθα ακόμα φοιτήτρια αλλά δεν ήμουν, φρόντιζε ο τραπεζικός λογαριασμός και η φθίνουσα πορεία του να μου το θυμίζουν-. Μετά από ένα βαρετό χειμώνα προσαρμογής στο νησί, πρώτη χρονιά πίσω στα πάτρια εδάφη, είχα βγάλει λέπια από τα πολλά μπάνια μέχρι τα μέσα Ιουνίου, τ’ ομολογώ. Οι ζέστες είχαν αρχίσει από τον Απρίλιο εκείνη τη χρονιά κι η δουλειά μου (η χειμερινή) δε με εμπόδιζε ευτυχώς στο να ζω το υπόλοιπο της μέρας μου. Αυτό βέβαια το λέω τώρα. Τότε σιχτίριζα ολημερίς κι οληνυχτίς χωρίς διακρίσεις. 21 Ιουνίου λοιπόν. Ημέρα Πέμπτη. Τα μπογαλάκια μου και δρόμο. Ανεβαίνω στο πλοίο έχοντας ήδη ενημερώσει τους φίλους στην πόλη που πέρασα 6 φοιτητικά χρόνια. Κοιμήθηκα στο πάτωμα του «Σαμοθράκη» από άποψη, σαν καλή φοιτήτρια και σωστή χύμα ταξιδιώτισσα. Και το επόμενο απομεσήμερο με βρήκε στη Θεσσαλονίκη. «Σκάει ο τζίτζικας εδώ» σκέφτηκα όλο χαρά κατεβαίνοντας από το πλοίο και αντικρίζοντας τον επιβατικό σταθμό. Πάντα μ’ άρεσε η ζέστη του Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη. Ειδικά τέτοια ώρα. Τρελή θα με πεις. Ε, δίκιο θα ‘χεις, μόνο που τώρα, όλα ήταν καλύτερα, γιατί τίποτα δεν ήταν πια μια δεδομένη καθημερινότητα. Επίσης δεν είχα εξεταστική, πακέτο με το διακαή πόθο να λιώσω στο Ποσείδι (Όχι ότι με πτοούσε ποτέ ιδιαίτερα, αλλά ένιγουέι) Έφτασα με τα χίλια ζόρια στο διαμέρισμα της παλιάς μου συγκατοίκου που τώρα έμενε με μια κοινή μας φίλη, όχι με σκοπό να κάνω την τουρίστρια (πήγαινέ με εδώ, πήγαινέ με εκεί), άλλωστε την πόλη την ήξερα σαν την παλάμη μου, αλλά να ζήσω λίγο ακόμα από την καθημερινή ζωή μας μαζί. Το ψυγείο είχε τα απολύτως απαραίτητα. Νερό, βότκα, καρπούζι, χυμό με 7 βιταμίνες, πάγο και κάτι κατεψυγμένα φαγητά της μαμάς. (Σωτήρια αποδείχτηκαν στην πορεία αυτά τα τελευταία.) Κι ενώ οι συγκάτοικοι έλιωναν στη δουλειά, ξεφόρτωσα, έκανα ένα κρύο ντους, έβαλα ένα αεράτο φουστανάκι κι έξω από την πόρτα! Παλιές καλές συνήθειες. -Κόβονται; Δεν κόβονται- Βόλτα στην παραλία με ίσιο παπούτσι και το αγαπημένο μου ραδιόφωνο στα ακουστικά. Ο ήλιος έπεφτε σιγά σιγά μπροστά στα μάτια μου κι εγώ εκεί. Το λαλά στ’ αυτιά και δώσ’ του. Δεν τους καταλαβαίνω αυτούς που ακούνε καλοκαίρι στην πόλη και βγάζουν αυτόματα σπυράκι στο δόξα πατρί. Είναι τόσο όμορφη η πόλη το καλοκαίρι. Βρίσκεις την ευκαιρία να δεις το άλλο της πρόσωπο. Αυτό που δεν προλαβαίνεις να δεις σε κανονικές συνθήκες γιατί δε σ’ αφήνουν οι υποχρεώσεις. Και η θάλασσα δεν είναι μακριά εδώ που τα λέμε. Μέχρι πριν δυο ώρες οι δρόμοι ήταν πίτα, όλοι φορτωμένοι κι έτοιμοι για τη μεγάλη έξοδο. Όπου φύγει, φύγει. Θα βουλιάξει πάλι η Χαλκιδική. Μπαράκια με λίγο κόσμο, ως επί το πλείστον κουστουμαρισμένους -ποπό! Θα σκάσει αυτός!- επιχειρηματίες και μη, που χαλάρωναν με μια παγωμένη μπύρα μετά τη δουλειά. Μουσικές όμορφες. Μεσημεριανές! Γέλια και κουβέντες. Όλοι τους ήξεραν ότι το Σάββατο ήταν κοντά. Μια ψηλή κοπέλα με γοργό βήμα περνάει ανάμεσα τους και τους παρατηρεί. Κι αυτοί ούτε που την παίρνουν χαμπάρι. Σταματήστε τη γη να κατέβω, σας λέω!! Κι εσύ εκεί, ναι εσύ! Σταμάτα να τρέχεις σαν τρελός και ψάξε να βρεις τι κρύβεται σε μικρά πράγματα όπως ένα ήσυχο απόγευμα στην πόλη! Ντριιιιν! Το τηλέφωνο διέκοψε τις σκέψεις μου. Στην άλλη άκρη της γραμμής μια φιλική φωνή. - «Δεν πιστεύω να πήρες τους δρόμους ακόμα δεν ήρθες!» - «Εεεε....» (Όπως λέμε ‘πόσο καλά με ξέρεις’) - «Άσε τα εεε και πήγαινε σπίτι, ετοιμάσου και σε μιάμιση ώρα να είσαι στο ‘εμπάργκο’». 82 // USM
Αυτό ήταν, πάνε περίπατο κι οι σκέψεις, κι οι άνθρωποι, κι όλα. Σαν μπαλόνια γεμάτα ήλιο που έφευγαν πολλά μαζί από τα χέρια του πλανόδιου στην Αριστοτέλους και χάνονταν ψηλά στο πουθενά. Μαζί τους κι ο ήλιος. Τα φώτα είχαν ανάψει κίτρινα, φόντο ο ουρανός. Πορτοκαλί, μοβ, ροζ, μπλε, κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο, κι η πόλη γινόταν ακόμα πιο όμορφη. Είχα φτάσει ήδη στο ‘κατάρτι’. Πήρα τη Βενιζέλου προς τα πάνω κι ανέβηκα στο αστικό των Συκεών. Κίνηση μηδέν. Σε δέκα λεπτάκια άκουγα τη χαρακτηριστική χαζοχαρούμενη φωνή. «Επόμενη στάση... Σκαλάκια». Μιλάμε για πολύ κέφι – γιατί όχι;- Αυτό αποσύρθηκε αργότερα γιατί γελούσαν οι επιβάτες κι έβαλαν μια άλλη να τα λέει. Πιο ...σοβαρή. Κακώς, αν θες τη γνώμη μου. Είχε πλάκα η χροιά της φωνής της. Τους έβλεπες ρε παιδί μου, εκεί που ήταν όλοι τους μουρτζούφληδες, ξαφνικά έσκαγε το γελάκι κάτω απ’ τα μουστάκια. Τι έλεγα; Α, ναι. Σε δέκα λεπτά. Μικρές οι αποστάσεις, πόλη και χωριό, δύο σε ένα η Θεσσαλονίκη. Μ’ αρέσει αυτό. Εμ σαμπού, εμ κοντίσιονερ. Στο σπίτι η μουσική τέρμα κι από κούραση τίποτα. Μωρέ μπράβο! Το βράδυ όλοι μαζί μιλούσαμε για παλιές εποχές και γελούσαμε σαν παιδάκια. Είχα ξεχάσει πόσες χαζομάρες έχω κάνει μαζί τους... -«Άντε νωρίς νωρίς σπίτι, έχουμε ξύπνημα αύριο!» (Μη μου τη λες αυτή τη λέξη!) Το άλλο πρωί μας βρήκε στο αμάξι για Βουρβουρού. Ήταν κι αυτοί σκασμένοι από τη δουλειά. Ε, καλά, δε με χάλασε κιόλας ένα weekend στον παράδεισο... Όλα είναι σχετικά τελικά. Από Δευτέρα πάλι. Πέρασε ένα καλοκαίρι κάπως έτσι. Όπως ακριβώς το ήθελα. Σα να μην είχα φύγει ποτέ. Απ’ τη μια οι καθημερινές στην πόλη, μοιρασμένες ανάμεσα σε μοναχικές βόλτες στους δρόμους του κέντρου και σε μια άκρως τρελή συγκατοίκηση με πολλή φασαρία (και κάποιες ευγενικές παρατηρήσεις από την από κάτω, που σχεδόν σαν συνένοχη μας την έλεγε και κρυφογελούσε μαζί μας), κι απ’ την άλλη Σαββατοκύριακα στη θάλασσα. Πότε εδώ και πότε εκεί. Πότε ξυπόλητη στον Αρμενιστή με την αλμύρα κι ένα νόστιμο και ζουμερό ροδάκινο στο χέρι (Φτου! Έσταξε στο μαγιό μου! Στίβει; Λες και μ’ ένοιαζε...) και πότε σκαρφαλωμένη στις πλατφόρμες, σ’ εκείνα τα ...κοσμοπολίτικα με τις κουρτίνες από ολόλευκη γάζα, τις φράουλες και τ’ ακριβά κρασιά. Όλα χρειάζονται. Γνώρισα νέους φίλους, πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους της πόλης που όταν ζούσα εκεί, περνούσαν δίπλα μου κάθε μέρα, αλλά σα να ‘ταν αόρατοι, εγώ δεν τους έβλεπα. Κι όμως! Είχαν τόσα να μου πουν! Δεν αγχωνόμουν, γιατί νόμιζα κατά βάθος, πως δε θα ‘φευγα ποτέ. Έλα όμως που δεν ξέρεις ποτέ πως στα φέρνει. Μεγάλο κλισέ αυτό αλλά είναι αλήθεια – ευτυχώς; χμμμ-. Άκουσα καινούριες μουσικές, είδα ένα κάρο εκθέσεις, και παραστάσεις. Είναι άλλο πράγμα ρε παιδί μου, όταν πας κάπου με άλλη διάθεση και για περιορισμένο χρόνο. Λες, «τώρα θα τα προλάβω όλα!» Η δουλειά; Mόνο με δουλειά δεν έμοιαζε. Πήγαινε η ώρα πέντε κι εγώ ξενέρωνα που έπρεπε πάλι να περιμένω το αύριο. Έτσι έπρεπε να ΄ναι όλες οι δουλειές. Μην ξεχνάς, είναι το ένα τρίτο της ζωής σου. Κάποια πρωινά στο σχόλασμα, είδα τον Όλυμπο να χαιρετά την καινούρια μέρα από απέναντι, περιστοιχισμένη από νότες και φίλους, παύλα συνεργάτες, παύλα βάλε-ό,τιθες... Η νύχτα σε κουράζει λένε. Κάτι άλλες να δεις... Εγώ πάντως δε θα κουραστώ ποτέ να βλέπω ανθρώπους να χαμογελούν και να διασκεδάζουν. Οι μέρες κυλούσαν τόσο γρήγορα. Έφυγα μετά από τρεις μήνες. Με βαριά καρδιά. Μ’ αυτά και με τ’ άλλα ήταν κιόλας Σεπτέμβρης. Μου έδωσε όμως, είναι η αλήθεια, μια μεγαλοπρεπή σπρωξιά και με ξύπνησε από τον ύπνο. Είχα όρεξη να κάνω πράγματα. Πού ξέρεις. Μπορεί μια μέρα να χρειαστεί να φύγω κι από δω και να γυρίζω πίσω, όπως στη Θεσσαλονίκη, για να δω και να κάνω όλα όσα δεν πρόλαβα. Μακάρι όλα τα καλοκαίρια της ζωής μου να ‘ναι όπως αυτό. Υ.Γ. Επίσης, τότε άρχισα για πρώτη φορά να σκέφτομαι σοβαρά ότι η ζωή είναι μικρή και ίσως θα ‘πρεπε να την αλλάξω. Ε, ποτέ δεν είναι αργά για να βρεις την άκρη. ;-) Καλό καλοκαίρι!
Φωτογραφία. Οι ομπρέλες του Ζογγολόπουλου παρέα στη μοναχική μου βόλτα. 17/7/2007. Ώρα: 21:19
// 83
internet DATA
CREDITS FOR URBANSTYLEMAG WEB HOSTING TO
COOLHOST.GR