ISSN 1791-3888 Διμηνιαία Έκδοση, Τεύχος #32 2013 Bi-Monthly Release, issue No 32 2013
founder / chief editor
Michael Meimaroglou (info@urbanstylemag.gr)
senior editor Panagiotis Karatzas (p.karatzas@urbanstylemag.gr)
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ / ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ Μιχάλης Μεϊμάρογλου (info@urbanstylemag.gr) ΒΟΗΘΟΣ ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗ Παναγιώτης Καρατζάς (p.karatzas@urbanstylemag.gr) ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ Αλέξανδρος Γερασίμου, Γιώργος Μυλωνάς, Δήμητρα Μεϊμάρογλου, Ιωάννα Αναγνωστίδου, Μαρία Τουμπή, Μάκης Μπενάκης, Μαρί Μουσταϊζή, Νίκος Γραμμάτος, Νίκος Δενάζης, Οδυσσέας Πανιεράκης, Στέλλα Ρουσνίδου, Σοφία Θεοδώρα Γιλτιζή, Σοφία Παυλίδου, Φώτιος Μπάλας, Χρήστος Δασκαλάκης, Νικόλ Ερίνη, Θεόδωρος Αλεξέλλης MΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ Νικόλ Ερίνη ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Μιχάλης Μεϊμάρογλου ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ Δήμητρα Μεϊμάρογλου WEB www.urbanstylemag.gr ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ “UrbanStyleMag” Χρυσομαλλούσης 1A, 81100, Μυτιλήνη, Λέσβος info@urbanstylemag.gr | T. +30 6973646193
editors
Gerasimos Alexander, George Milonas, Dimitra Meimaroglou, Joanna Anagnostidis, Maria Toubi, Makis Benakis, Mari Moustaizi, Nick Grammatos, Nikos Denazis, Odysseas Panierakis, Stella Rousnidou, Sophia Pavlidou, Sophia Theodora Giltizi, Fotios Balas, Chris Daskalakis, Nicole Erini, Theo Alexellis
translation Nicole Erini
art director
Michael Meimaroglou
logistics
Dimitra Meimaroglou
web
www.urbanstylemag.gr
mailbox
“UrbanStyleMag” Chrisomallousis 1A street Mytilene, Lesvos, Greece PS. 81100 E. info@urbanstylemag.gr T. +30 6973646193
cover by. Anazio Caza Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική του περιεχόμενου του περιοδικού με οποιονδήποτε τρόπο μόνο με την προηγούμενη αναγραφή της Πηγής. Οι απόψεις που διατυπώνονται στο παρόν έγγραφο αποτελούν αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη και δεν εκφράζουν κατ’ ανάγκην την επίσημη θέση του Εκδότη.
4 URBANSTYLEMAG
editorial TEXT. MICHAEL MEIMAROGLOU ( INFO@URBANSTYLEMAG.GR )
“You are on a staircase and you climb up the stairs. You go up, higher, and higher, you don’t know where you are going but you keep heading higher. Every stair is different. All stairs have been made at different times and their compositions vary. There is always one material that prevails. The staircase craftsmen may vary too, but it always looks the same. The molding has no variations. If you discontinue your ascending course, at some point the stair that upholds you will collapse; it’s metal bearing and susceptible to the ambient conditions.
“Είσαι σε μία σκάλα και ανεβαίνεις. Aνεβαίνεις, ανεβαίνεις, δεν ξέρεις πού πας αλλά συνεχίζεις να ανεβαίνεις. Το κάθε σκαλί είναι διαφορετικό. Έχει φτιαχτεί με διαφορά ώρας και το μείγμα του σκαλιού έχει αποκλίσεις. Πάντα κάποιο υλικό υπερτερεί. Ο τεχνίτης της σκάλας μπορεί να διαφέρει αλλά η όψη της είναι ίδια. Το καλούπι της δεν έχει διαφορές. Αν σταματήσεις την άνοδο, με την πάροδο του χρόνου το σκαλί που σε κρατάει θα υποχωρήσει, είναι μεταλλικό και ευαίσθητο στις περιβαλλοντικές συνθήκες. Ανάλογα με το ύψος θα υποστείς και τις συνέπειες της πτώσης.
The concequences of the fall will be determined by the height.
Αν συνεχίζεις να ανεβαίνεις οι πιθανότητες να πέσεις ελαχιστοποιούνται. Έχεις την αγωνία για το επόμενο σκαλοπάτι και για το τι σε περιμένει στο τέλος της σκάλας.
If you keep heading high, the chances to fall will be minimized. You’re anxious about each stair, and about what might await for you at the end of the staircase.
Μη μετράς τα σκαλιά και την ενέργεια που μετακινεί το κάθε σου βήμα. Να μετράς τις σκέψεις για το αποτελέσμα που θα σε κάνουν ευτυχισμένο. “
Don’t count the stairs, or the energy that moves your steps. Count thoughts about the outcome, the thoughts that will make you blissful.”
Απόσπασμα από το κείμενο του Ορέστη Ερμπανίδη της Μαγδαληνής & του Ωρίωνα. Τόμος Α’. 2013 “Χαμόγελο στην σκέψη“.
Excerpt from the original text of Orestis Erbanidis of Magdalene & Orion. Vol. 1, 2013 “The Smile in Thought” USM 5
contents
X
TOM TRAGO 14 INTERVIEW panos karatzas GREGG GIARELIS 24 INTERVIEW ALEX GERASIMOU
CAVEMAN 130 fotios balas
AMSTERDAM DANCE EVENT 30 NICOLE ERINI
FashionTrash 102 EDITOR. IOANNA ANAGNOSTIDOU
We (heart) AMSTELREDAMME 36 NICOLE ERINI
decoroom 114 editor. sofia pavlidou
EC13 44 Valeria Horozidi 60 ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΚΑΒΟΥΛΗΣ 70 vt4d 73 LA CATEDRAL FUTUMÉTRICA 86 Haralampous 94 6 URBANSTYLEMAG
pause
GREGG GIARELIS - FIVE YEARS OF TROUBLE Δεν ξέρω από τι υλικό είναι φτιαγμένο το μπλουζ. Ξέρω σίγουρα όμως ότι στην Ελλάδα εξελίσσεται κάποιες φορές υπόγεια, «προστατευμένο», ενώ άλλες φορές εξελίσσεται με έναν τρόπο φανερό, σα να δυναμώνει μέσα στις μουσικές εστίες και στις σκηνές που υπάρχουν σε αυτόν τον τόπο.
Rhadoo - FABRIC 72 (FABRIC RECORDS)
O Rhadoo επιστρέφει, αυτή τη φορά με τη συμμετοχή του στο compilation series του Fabric και μαζί με τους φίλους του, που τον ακολουθούν σε μία συναρπαστική διαδρομή. Όλες οι παραγωγές που έχει κάνει ο δυναμικός κι ενθουσιώδης Ρουμάνος περιγράφουν τον ήχο της επόμενης χρονιάς: φρέσκος, απλός, και κυρίως groovy. Μια πραγματική ακουστική απόλαυση. Θα τολμούσα ακόμα να πω πως το compilation στο σύνολό του αντιπροσωπεύει το νέο club ήχο. Πατάει σε πρωτόγνωρα εδάφη στη μουσική. Έχουμε να κάνουμε με δεκαεπτά κομμάτια, τα περισσότερα ακυκλοφόρητα ή ακόμα και άγνωστα. Ραφιναρισμένη σύνθεση, με συμπαγή ήχο και ένα deep, χορευτικό feel. Απλό arrangement, με κρουστά που ταλαντεύονται και με τους ήχους από το background και τα pads να κάνουν το μυαλό να στροβιλίζει και να τριγυρνά. Να τον παρακολουθείτε το νεαρό, έχουμε πολλά ακόμα να δούμε απ’αυτόν στο μέλλον. Κυκλοφόρησε στις 21 Οκτωβρίου. Rhadoo strikes again, this time participating in the Fabric compilation series along with all his friends, who have joined him in this exciting musical voyage. All the productions brought forth by this vigorous Romanian, describe next year’s new sound wave. A true aural pleasure; fresh, simple and above all, groovy. I’d even dare say that the whole compilation represents the new club sound, it’s all about newfound territory in audio land. We’re talking about seventeen tracks, most of them unreleased or even unheard. Some sophisticated, clear and solid tunes, with a deep’n dancey feel. Simple arrangement and swinging percussions, with background sounds and pads that make your mind spin and wander. Watch out for this ardent young man, ‘cause we have a lot yet to see from him. Out on October 21st Panos Karatzas
‘Ενας από τους κυριότερους εκπροσώπους της μπλουζ κοινότητας στην Ελλάδα είναι ο κιθαρίστας, τραγουδιστής και τραγουδοποιός Γρηγόρης Γιαρέλης, γνωστός από τη θητεία του στο εξαιρετικό εγχώριο μπλουζ σχήμα των Congo Square Blues Band. Εδώ στην πρώτη του δισκογραφική δουλειά τα πάει περίφημα, παραδίδοντας έξι αριστουργηματικές συνθέσεις που σου υπενθυμίζουν γλυκά γιατί το μπλουζ είναι ίσως αυτό που κάποτε ήταν το ρεμπέτικο στην Ελλάδα και ποια είναι η ουσία του στο μουσικό σύμπαν. Με μια φοβερή ομάδα καταξιωμένων μουσικών του συγκεκριμένου είδους, συμβάλλει ώστε το είδος αυτό στην να κάνει κι άλλα βήματα στο εγχώριο μουσικό στερέωμα. Παίζουν οι μουσικοί: Μπάσο ο Δημήτρης Ιωάννου (μπασίστας, τραγουδιστής και ιδρυτικό μέλος των Blues Cargo), τύμπανα ο Στέλιος Γαβριηλίδης (πρώην ντράμερ και επίσης ιδρυτικό μέλος των Blues Cargo), στα πλήκτρα ο Γιώργος Λαγογιάννης και ο Ορέστης Βαβίτσας (επίσης μέλη των Blues Cargo). Την παραγωγή ανέλαβε και επιμελήθηκε ο Γιάννης Μεθενίτης. Το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ ηχογραφήθηκε στο Nashville του Tennessee μαζί με τον παραγωγό Steve Haggard των Wild Oats records και συμπεριλαμβάνεται στο 2012 Wild Oats sampler CD. Η τελική επεξεργασία έγινε στο Memphis από τον Glenn Meadows των Mayfield Mastering Studios. Τέλος να αναφέρουμε το Νίκο Λύρα, ιδιοκτήτη των Cotton Rοw Studios του Memphis, του οποίου η σημαντική βοήθεια και στήριξη συνέβαλε καταλυτικά στην κυκλοφορία του δίσκου. Guitarist, singer and songwriter Gregg Giarelis is one of the most significant representatives of what I‘d call ‘Greek Blues’. Already known for his time in the exceptional Congo Square Blues Band, he released his first album - titled ‘Five Years of Trouble’- along with a team of great musicians. Six masterfully composed pieces that remind you what the essence of this genre is within the musical universe and display its astonishing ability to be loved and adopted by culturally different artists across the globe. Collaborating musicians: The Blues Cargo bassist, vocalist and founding member, Dimitris Ioannou (bass), the former Blues Cargo drummer and also founding member, Stelios Gabrielidis (drums) and also Blues Cargo members George Lagogiannis and Orestis Vavitsas (keys). The production was undertaken by Giannis Methenitis. Last track of the album, was recorded in Nashville, Tennessee, with producer Steve Haggard of Wild Oats records and is also included in the 2012 Wild Oats sampler cd. Mastering was done in Memphis by Glenn Meadows of the Mayfield Mastering Studios. Last but not least, Nick Lyras, owner of Memphis- based Cotton Row Studios, has been a catalytic contributor in this project by providing his priceless and effective support. Alexandros Gerasimou
8 URBANSTYLEMAG
music echoe
BotoX – BotoX Το συγκρότημα εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια στην Καβάλα, δίνοντας συναυλίες εντός και εκτός της πόλης. Η όρεξή τους για συνεχή δημιουργία τους οδήγησε στον πρώτο τους δίσκο, τον οποίο τύπωσαν οι ίδιοι και του έδωσαν το όνομά τους: BotoX. Ο δίσκος περιέχει δεκατρία τραγούδια, με τα δύο από αυτά (το «Intro» και το «Outro») να θυμίζουν τη χρυσή εποχή του ελληνόφωνου ροκ και των κυκλοφοριών. Όπως και τα κρυμμένα τραγούδια στο τέλος… Ρομαντικές εποχές, μου αρέσει. Οι Botox ακούγονται δεμένοι και καλοδουλεμένοι. ‘Ηχος αρκετά «τσαμπουκαλεμένος» και σκληρός, με έξυπνα riffs, δυναμικά τύμπανα, ωραίες μπασογραμμές, που σε συνδυασμό με τα βαριά, δυνατά φωνητικά του Κώστα Ζέκου διαμορφώνει τη δική του ταυτότητα και δίνει το στίγμα της μπάντας. Ένα κράμα hard rock μπολιασμένο με στοιχεία metal, φυσικά με μια χροιά της αγαπημένης δεκαετίας του ‘90. Με στίχους βιωματικούς που αντανακλούν προσωπικές σκέψεις και κλέβουν λίγο άρωμα από συναισθήματα απόγνωσης και θλίψης. Μια αξιόλογη δουλειά που, δίχως αμφιβολία, συνεισφέρει σημαντικά στη νέα Ελληνική ροκ σκηνή. Νίκος Γραμμάτος
Παύλος Παυλίδης & B movies Ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί Αυτός είναι ο πέμπτος δίσκος για τον Παύλο Παυλίδη. Ένας δίσκος για τον οποίο χρειάστηκα αρκετό χρόνο μέχρι να βρω λέξεις να περιγράψω. Δεκαπέντε νέα τραγούδια με όμορφες μελωδίες, ωραίες συνθέσεις, προσεγμένη παραγωγή, καλαίσθητο artwork και ωραία digipack συσκευασία. Να σημειώσω πως στο δίσκο συμπεριλαμβάνεται και το live στη Σύρο. Από τη μία πλευρά, έχουμε να κάνουμε με την καλύτερη μέχρι τώρα δουλειά του Παυλίδη. Από την άλλη, θυμάμαι πως στις πρώτες ακροάσεις του δίσκου προτίμησα μακράν τα τελευταία κομμάτια λόγω του πιο γρήγορου ρυθμού τους. ‘Ισως αυτοί που προτιμούν το γνώριμο και τη συνήθεια, αυτοί που επιθυμούν ένα βαρύ ηλεκτρισμό και πειραματισμούς - για παράδειγμα τον ήχο των Ξύλινων Σπαθιών- να βρουν το δίσκο κάπως μονότονο. ‘Αλλοι μάλλον θα τον λατρέψουν. ‘Ομως έτσι δε γίνεται πάντα ούτως ή άλλως με την Τέχνη και τα πάντα στη ζωή; Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Παυλίδης αυτό που κάνει, το κάνει καλά, η σκηνή μας τον χρειάζεται και πάντα θα τον περιμένει να την εμπλουτίσεικαι μαζί μ’αυτή και τις συλλογές μας.
Νίκος Γραμμάτος
USM 9
SUNDAYMAN – RETRONOME REMIXED (RESTLESS WIND)
Για την ώρα, δύσκολο να βρείτε κάτι καλύτερο από το Retronome Remixed. Αγαπημένο soundtrack των θερινών –και μετα-θερινών- διακοπών και όχι μόνο. Και επιμένω σε αυτό. Είτε βγαίνει από ανάγκη είτε προκύπτει αβίαστα όλη αυτή η καταιγιστική άποψη και μαζί της αυτός ο υπέροχος καλλιτεχνικός οργασμός, το συνολικό αποτέλεσμα χρήζει αναφοράς από όλους όσους καταπιάνονται με κάθε είδους πειραματική μορφή τέχνης. Εδώ έχουμε μια προσέγγιση πάνω σε ένα Ρετρονόμο, ήτοι τη δεύτερη δισκογραφική δουλειά του Sundayman -κατά κόσμον Κυριάκο Μουστάκα- και πρώτη υπό της σκέπη της Restless Wind, του αξιόλογου label του Simon Bloom. Μια δισκογραφική δουλειά που κυκλοφόρησε πέρυσι για να επανέλθει φέτος στο προσκήνιο με αυτό το άλμπουμ, με άλλο ύφος και διάθεση. Yellow Slots, Simon Bloom, Yosebu, Ado, Nteibint, Allone, Soundifical και Dimi Phaze είναι οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν, ισάριθμοι με τα κομμάτια του Retronome από το οποίο πήραν το πρωτότυπο υλικό, τις πρωτογενείς συνθέσεις του Sundayman. Το δελτίο τύπου της εταιρείας, εντυπωσιακό και ουσιώδες : “Προς τιμήν όλων των συντελεστών του “Retronome Remixed”, παρέχεται στο ενδιαφερόμενο κοινό η δυνατότητα να το αποκτήσει δωρεάν κατεβάζοντας το ανάλογο αρχείο από την ιστοσελίδα της RestlessWind. H διαθεσιμότητα για το συγκεκριμένο downloading ορίστηκε να είναι τόση, όση είναι ακριβώς κι η ανάγκη για μουσικήαπεριόριστη!” Όσοι πιστοί μουσικόφιλοι σπεύσατε αμέσως. For the time being, Retronome Remixed is one of the best albums you could possibly discover (you’ll thank me later). One of my favourite releases this year, it has made it to my summer and post-summer playlists- and will stay there for many seasons to come. I insist. Either this boisterous outlook and creative climax derive from artistic needs or effortless skills, the overall result is worth the attention of all those who are into experimental forms of art. Seven tunes approaching Retronome, the second album by Sundayman –aka Kyriakos Moustakas- and first with Simon Bloom’s label, Restless Wind. An album that was released last year and now makes a comeback, featuring artists such as Yellow Slots, Simon Bloom, Yosebu, Ado, Nteibint, Allone, Soundifical and Dimi Phaze. These gentlemen take Sundayman’s magnificent material and transform it to something new and equally fascinating. The press release states that “In honour of all the contributors to “Retronome Remixed”, the audience is provided with the opportunity to acquire the album by downloading it for free, from the website of Restless Wind. The availability of this particular download is set to be equal to the need for music: unlimited!” An album not to be missed. Alexandros Gerasimou 10 URBANSTYLEMAG
music echoe
Deetron – Music Over Matter (Music Man Records )
Οκτώ χρόνια μετά το πρώτο του άλμπουμ, Twisted, που κυκλοφόρησε με το φημισμένο Βέλγικο label Music Man Records και μετά από μια σειρά mix CDs, ο Deetron επιστρέφει (επιτέλους!) με έναν καταπληκτικό δίσκο. Ήδη διάσημος για τους smooth deep house & techno ήχους του, όμως κυρίως για την απίστευτη δεξιοτεχνία του ως DJ (μπορεί να παίζει σε τρία decks ταυτόχρονα, ενώ έχει αποδείξει ότι το ζήτημα “analogue ή digital” Djing δεν τον απασχολεί - είναι καλός και στα δύο), ο φοβερός Ελβετός βρίσκεται σ’ένα μεταβατικό στάδιο στην πολυετή καριέρα του. Τα ονόματα των συμμετοχών σ’αυτή τη δουλειά μιλάνε από μόνα τους: Ripperton, Cooly G, Delv!s, Ben Westbeech, Seth Troxler, Fritz Kalkbrenner, George Maple και Hercules and Love Affair. Το φωνητικό στοιχείο, παρόν σχεδόν σε κάθε κομμάτι, είναι ένα από τα μεγαλύτερα ατού του album και μάλλον το κύριο χαρακτηριστικό του. Οι χροιές της sexy φωνής του Seth Troxler, της μαγευτικής του Fritz Kalkbrenner, μαζί με πολλά άλλα ηδονικά ακούσματα, οδηγούν στο ίδιο –φανταστικό- αποτέλεσμα. Όπως έχει πολύ σωστά περιγραφεί, το Music over Matter είναι «ένα πρισματικό Eight years after his debut album, ‘Twisted’, released by the ripping Belgian μωσαϊκό από φωνητικές υφές και επιδέξια φιλοτεχνημένα grooves». label Music Man Records, and a number of mix CDs in the meantime, Deetron makes a zealous comeback with a trully astonishing record. Οι λέξεις είναι μάλλον ανεπαρκείς για να αποδώσουν πλήρως οποιαδήποτε περιγραφή του απεριόριστου και πολύπλευρου ταλέντου του Deetron, οπότε θα Renowned for his smooth deep house & techno sounds, as well as his exσας συμβούλευα να αφήσετε τον ίδιο τον ήχο να σας εξηγήσει τι εννοώ εδώ. traordinary skills (such as those of delivering rapturous three-deck sets and nailing both analogue and digital Djing) this gem of an artist finds himself in a Το single “Count On Me” κυκλοφόρησε με την Aus Records ως 50η κυκλοφορία transitional phase in his decade-plus career. του label, ενώ ακολούθησαν το “Rhythm” και τελικά το album, στις 21 Οκτωβρίου, από τη Music Man Records. The names of his collaborators in this album speak for themselves: Ripperton, Cooly G, Delv!s, Ben Westbeech, Seth Troxler, Fritz Kalkbrenner, George Maple Διαθέσιμο σε digipack CD, ψηφιακά και σε 3LP συμπεριλαμβανομένου CD. and last but certainly not least, Hercules and Love Affair. Νικόλ Ερίνη
The vocal element, present in nearly every track, is the prevailing feature and one of the most prominent assets of the record. Sexy vocals by Seth Troxler, enchanting ones by Fritz Kalkbrenner and lots of other audible dainties that have the same result. Music over Matter is, as it’s been pretty aptly described, “a prismatic mosaic of vocal textures and expertly crafted grooves”. However, no words can do justice to the mighty, multi-faceted and untrammelled talent this Swiss artist is. You’ll have to let its sound show you what I mean. “Count On Me” has been out for a couple of months on Aus Records as a single and the label’s 50th release, followed by “Rhythm” on Music Man Records and finally, the album, on the 21st of October by the same label. Available on digipack CD, digitally and on 3LP incl. CD! Nicole Erini
USM 11
Το Καβαλιώτικο ροκ συγκρότημα «Cameres», με το Νίκο Γραμμάτο στα φωνητικά και το Γιάννη Βογιατζή στην κιθάρα, μετά από πέντε χρόνια παρουσίας στο χώρο της Ελληνικής εναλλακτικής σκηνής και μετά από μία promo διαδικτυακή κυκλοφορία («Θα είμαι εκεί Promo 2009»), παρουσιάζει την πρώτη του επίσημη δισκογραφική δουλειά. Τίτλος της, «Θα είμαι εκεί». Το ντεμπούτο άλμπουμ τους περιέχει οκτώ κιθαριστικά, ηλεκτρικά και δυναμικά κομμάτια, που άλλοτε φλερτάρουν με το σκληρό ροκ που αγαπάμε ήδη τρεις δεκαετίες τώρα, ενώ άλλοτε διαλέγουν πιο ρυθμικά μονοπάτια. Οι στίχοι είναι ελληνικοί, στη γλώσσα με την οποία γνωρίσαμε τον κόσμο, μεγαλώσαμε, τραγουδήσαμε, ερωτευθήκαμε για πρώτη φορά… Ο δίσκος αυτός ολοκληρώθηκε με τη σημαντική βοήθεια φίλων, καταξιωμένων μουσικών της πόλης και όχι μόνο. Είναι η απόδειξη πως η συνεργασία, η αγάπη και το πάθος μαζί μπορούν να δημιουργήσουν τα πάντα και να υπερνικήσουν κάθε εμπόδιο. Συμμετέχουν οι: Άγγελος Μουρβάτης (ψυχή - Cosmicray), Κώστας Παρασκευάς (Nemesis), George Marios, Θανάσης Κουτσογιάννης, Αντώνης Κοπανούδης, Λάζαρος Σιμιτσής, Κώστας Κιρκιτζώτης, Τάσος Καραπαπάζογλου (Nemesis) και ο Γιώργος Σεχλίδης. Links: www.cameresband.gr/ YouTube - http://www.youtube.com/cameresband Facebook - https://www.facebook.com/cameres Bandcamp - http://cameres.bandcamp.com/ SoundCloud - https://soundcloud.com/cameres
artist
Interview. PANOS KARATZAS (P.KARATZAS@urbanstylemag.gr) nICOLE ERINI (NICOLE.ERINI@URBANSTYLEMAG.GR)
fast talking with | συνεντευξη
tom trago
Amsterdam- based DJ and producer, Tom Trago, is well-known for his unique and distinguishing sound. A sound whose description would be rather poor if explained as merely a blend of various genres and musical elements, even though that catalogue appears to be somewhat endless. His vivid, emotionful sound derives from a topnotch personal taste, combined with a very dynamic set of incentives, temperament, mentality and of course, persistent effort. He ‘s talented. Really talented, no doubt about that. But his success is not only an outcome of this charisma, but also of his intelligent, we’d say, approach of circumstances and environmental stimuli. That’s what one deduces from his interviews and his -admittedly impressive- bio. Trago doesn’t follow recipes; he prefers to compose starting from zero, trying new and raw materials, taking chances and trusting his instincts while maintaining an openminded attitude towards work - which is perhaps the best recipe after all... On the occasion of this year’s Amsterdam Dance Event (ADE), he talks to us about his participation in this major festival, the EDM scene of the Dutch capital, his procedural habits and rituals when it comes to music, as well as the new album he’s releasing with Rush Hour this month.
O Ολλανδός DJ και παραγωγός Tom Trago ζει στο Άμστερνταμ και είναι γνωστός για το μοναδικό, χαρακτηριστικό του ήχο. Η περιγραφή αυτού του ήχου μάλλον θα τον αδικούσε αν περιοριζόταν στο να τον εξηγήσει απλά ως συνδυασμό πολλών ειδών και μουσικών στοιχείων, παρόλο που ο κατάλογος των στοιχείων αυτών φαίνεται πραγματικά ατελείωτος. Ο ζωντανός, «ανθρώπινός» του ήχος προκύπτει από το συνδυασμό ενός άψογου προσωπικού γούστου, ιδιοσυγκρασίας, ψυχοσύνθεσης, κινήτρων και φυσικά, επίμονης προσπάθειας. Έχει ταλέντο. Πολύ ταλέντο, καμία αμφιβολία πάνω σ’αυτό. ‘Ομως η επιτυχία του δεν οφείλεται μόνο στο χάρισμά του, αλλά και στην έξυπνη, θα λέγαμε, προσέγγιση συγκυριών και περιβαλλοντικών ερεθισμάτων. Αυτό διακρίνει κανείς διαβάζοντας συνεντεύξεις του και το – ομολογουμένως εντυπωσιακό- bio του στο προσωπικό του website. Ο Tom δεν ακολουθεί δοκιμασμένες συνταγές, μάλλον δεν ακολουθεί καν συνταγές. Συνθέτει αρχίζοντας από το μηδέν, δοκιμάζοντας νέα, «ωμά» υλικά, με βάση την εμπιστοσύνη στο ένστικτό του και με μία «χαλαρή», ανοιχτόμυαλη στάση απέναντι στη δουλειά. Κι ίσως αυτό, τελικά, να είναι η καλύτερη συνταγή όλων. Με την ευκαιρία του φετινού Amsterdam Dance Event (ADE) στο οποίο συμμετέχει, μας μιλάει για την τεράστια και πολύ σημαντική αυτή διοργάνωση, για τη σκηνή της Ολλανδικής πρωτεύουσας, για τις συνήθειες και τα τελετουργικά του όσον αφορά στη μουσική, όπως και για το νέο του album που κυκλοφορεί από τη Rush Hour αυτό το μήνα. 14 URBANSTYLEMAG
music echoe
Στο bio σου στο Resident Advisor παρουσιάζεσαι ως “a modern day renaissance man”, ως ένας «σύγχρονος αναγεννησιακός άνθρωπος». Ως πρωτοπόρος, με πολλά ταλέντα που εν ολίγοις, αρνείται να συμβιβαστεί. Δεδομένου ότι κατά πολλούς έχεις δημιουργήσει έναν τελείως νέο, χαρακτηριστικά δικό σου ήχο, θα έλεγες πως το να αποφεύγει κανείς τους συμβιβασμούς είναι το κλειδί της επιτυχίας; ‘Ενιωσες ποτέ πως το τολμηρό σου στυλ ίσως αποτελεί ρίσκο; Δεν είμαι σίγουρος αν έχω δημιουργήσει έναν εξ’ολοκλήρου νέο ήχο, ποιος το έχει κάνει αυτό άλλωστε; Αλλά η προσπάθειά μου να βρω τον δικό μου ήχο έχει μεγάλη σημασία για μένα, έχει να κάνει με τη διαμόρφωση της εσωτερικής μου φωνής. Και προκειμένου να το κάνω αυτό, δοκιμάζω νέα και διαφορετικά πράγματα, δημιουργώ καινούριους ρυθμούς, αλλάζω τα τέμπο, αγοράζω νέο εξοπλισμό. Η αλλαγή είναι που κρατάει το ενδιαφέρον μου. Δε φοβάμαι μήπως δεν ακούγεται όπως ένας δίσκος που αγόρασα και μου άρεσε, αυτός είναι ένας φόβος που δεν είναι καλό να έχει κανείς. Επίσης, η συνεργασία με άλλους μουσικούς και παραγωγούς μπορεί να είναι πολύ αποδοτική, γόνιμη και ένα καλό είδος «συμβιβασμού». Όλα αυτά εμπεριέχουν ένα κάποιο ρίσκο, όμως θα προτιμούσα να το ονομάσω «ανακάλυψη νέων εδαφών». Μου αρέσει να ανακαλύπτω νέα πράγματα στη μουσική και στη διαδικασία παραγωγής της. Αναλογιζόμενοι το γεγονός πως πολλοί άνθρωποι παίζουν «σύμφωνα με τους κανόνες» και επιτυγχάνουν, τη στιγμή που άλλοι ενώ προσπαθούν να ξεχωρίσουν, δεν τα καταφέρνουν... τι είναι αυτό που έκανες διαφορετικά εσυ (εκτός, προφανώς, του ότι είσαι διαφορετικός) ; Μου είναι δύσκολο να το εντοπίσω αυτό. Νομίζω πως το να έχεις καλούς φίλους και άτομα που σ’αγαπούν γύρω σου, βοηθάει πολύ. Το να έχεις ανθρώπους με καλό γούστο, που να μπορούν να σε καθοδηγήσουν στην πορεία σου είναι επίσης πολύ σημαντικό. Πάντα είχα μέντορες και συναδέλφους γύρω μου να μιλάω για μουσική. Το να είσαι επιλεκτικός είναι αναγκαίο, υποχρεωτικό θα έλεγα. Φτιάχνω πάρα πολλά beats, μόνο και μόνο για να τα κάνω. Έχεις αναφέρει τη φράση «ειλικρινής μουσική». Δώσε μας έναν σύντομο ορισμό του τι εννοείς μ’ αυτό. Κατ’ εμέ σημαίνει να μην παρεκκλίνω από τη μουσική που μου αρέσει να ακούω και να φτιάχνω. Πιστέυω πως όλοι έχουν κάποια μουσική ταυτότητα. Ορισμένοι τη βρίσκουν εύκολα ενώ άλλοι δυσκολεύονται, όμως το θεωρώ σημαντικό να τη βρει κανείς. Νιώθω πως κάθε μέρα έρχομαι όλο και πιο κοντά σ’αυτό που θεωρώ «εγώ», τόσο σχετικά με τη μουσική όσο και με την προσωπική μου ζωή. Βασικά, η μουσική μου είναι αντανάκλαση της προσωπικής μου ζωής. Έχεις επίσης αναφερθεί ως ένας (αρχικά) «ντροπαλός νέος DJ». Αληθεύει αυτό; Αν ναι, πώς το ξεπέρασες; Νομίζεις πως αυτό το χαρακτηριστικό συνδέεται με το ότι εστιάζεις στη μουσική και όχι στο εμπορικό της στοιχείο; Αν έχεις αυτό το μεγάλο δωμάτιο υπό έλεγχο, είναι σα να καβαλάς ένα δράκο, όμως αν δεν το έχεις είναι σα να καβαλάς ένα μαινόμενο ταύρο. Αρχικά έπρεπε να μάθω να ελέγχω αυτες τις ενέργειες, ίσως γι’αυτό νόμιζαν πως είμαι ντροπαλός. Με το να παίζω όλο και πιο συχνά απέκτησα περισσότερη αυτοπεποίθηση, πλέον μου βγαίνει τελείως φυσικά το να ανεβαίνω εκεί πάνω, μπροστά σε ένα πλήθος και να παίζω. Η εστίαση στη μουσική για μένα είχε πάντα περισσότερο ενδιαφέρον απ’όλη αυτή την party- DJ υπερβολή, παρόλο που όντως μου αρέσει να παρτάρω.
In your RA bio you are cited as a “modern day renaissance man”; a man of multiple talents who, in a few words, refuses to compromise. Considering you are credited with having created a whole new form of music, a distinctive sound, the “Tom Trago sound”, would you say that avoiding compromises is the key to success? Do you feel that your bold style is daring and includes risk? Not sure if I‘ve created a whole new form of music, who has? But trying to find my own sound is really important to me, it’s about shaping my inner voice. And in order to do so, I try new and different things; create new rhythms, change the tempos, buy new equipment. For me, change is what keeps it interesting. I’m not afraid if it doesn’t sound like a record I‘ve bought and loved- and neither should anyone else. Also, working with other musicians and producers can be fruitful and a good form of “compromising”. All these things include some sort of risk, but I’d rather call it “discovery of new grounds”. I like discovering new things in music and its production process. Reflecting on the fact that a lot of people play by the book and do achieve success, whereas others, who try to stand out, fail... what is it that you did differently (apart from -apparently- being different)? It’s hard for me to pinpoint that. I think that being surrounded by good friends and loving people is something that helps a lot. Tasteful people, able to guide you through the processes, are very important too. I’ve always had mentors and colleagues to talk with, about music. Being selective is also imperative. I make a lot of beats, just for the sake of experimenting. You have mentioned the term “honest music”. Give us a brief definition of that. For me, it means staying close to the music I love to hear and make. I believe everybody has a certain musical identity. Some may find it easily whereas others may struggle, but I think it’s important to find it. I feel that, everyday I come closer to what I think of as “me”, regarding my music as well as my personal life. My music is a reflection of that, actually. You have also been described as (initially) “a shy young DJ”. Is it true? And if so, how did you overcome that? Would you link that quality to your focus on the music and not the commerciality? If you are in control of that big room it’s like riding a dragon; but if you can’t control it, it can be like riding a ragging bull. In the beginning I had to learn how to control these energies, maybe that’s why people thought I was shy. By playing more often, I became more confident; now it feels natural to stand up there, in front of a crowd and do my thing. The focus on music has always been more interesting to me than the whole extravagant party- dj thing, although I do like to party.
USM 15
Ας μιλήσουμε για τη σκηνή στο Άμστερνταμ. Δώσε μας μια δική σου περιγραφή του πώς ήταν όταν μπήκες σ’αυτή και πώς έχει αλλάξει από τότε. Πρωτομπήκα στη νυχτερινή ζωή του ‘Αμστερνταμ μέσω των hip hop parties στις αρχές του 2000. Αργότερα μου τράβηξε περισσότερο το ενδιαφέρον η house και σύχναζα σ’αυτά τα parties. Υπήρξε μια περίοδος γύρω στο 2004 όπου πολλά από τα παιδιά της hip hop επηρεάστηκαν από την πιο jazzy πλευρά της house και της disco, οπότε η μετάβασή μου έγινε με αρκετά φυσικό τρόπο. Η όλη σκηνή είναι μακράν πιο επαγγελματική απ’ότι ήταν ας πούμε στα ‘90s και υπάρχουν πλέον πολλές διοργανώσεις και clubs, όπως το Trouw και το Studio 80 για παράδειγμα. Έχουν καλλιεργήσει μία νέα γενιά ανθρώπων που αγαπούν το party και τη house. Μ’αρέσει πολύ η νυχτερινή ζωή στο ‘Αμστερνταμ αυτή τη στιγμή, περνάω καλά, έχει μεγάλη ποικιλία και γίνονται πάρα πολλά πράγματα. Σχετικά με τη διαδικασία της παραγωγής, πού εστιάζεις περισσότερο, στο τεχνικό κομμάτι ή στην αίσθηση του vibe; Ή αυτά τα δύο είναι μάλλον συνυφασμένα; Η αίσθηση και το vibe είναι χωρίς αμφιβολία η νούμερο ένα προτεραιότητά μου. Το τεχνικό κομμάτι έρχεται τελευταίο. Είναι πολύ σημαντικό να κάνεις πράγματα που δεν είναι γραμμένα στις οδηγίες, παρόλο που είναι εξίσου σημαντικό να ξέρεις τον εξοπλισμό σου. Το να δοκιμάζεις και να πειραματίζεσαι είναι ο καλύτερος τρόπος για να ανακαλύπτεις νέο έδαφος. Υπάρχει πάντα κάτι καινούριο για να μάθεις. Τα κομμάτια σου, εκτός από το συνδυασμό πολλών μουσικών στοιχείων και ειδών, είναι διάσημα για το «ανθρώπινο» στοιχείο τους, μια αίσθηση που ξεπερνά τον αυστηρά ψηφιακό ήχο. Πώς καταφέρνεις να το διατηρείς αυτό; Δεν είναι κάτι στο οποίο στοχεύω ακριβώς, όταν ξεκινάω την παραγωγή. Μάλλον είναι ο συνδυασμός εξοπλισμού, samples και synths που χρησιμοποιώ. Με το να χρησιμοποιείς διαφορετικές πηγές ήχων μπορείς να βάλεις περισσότερη «ζωή» σε κάποιες παραγωγές. Κυκλοφόρησες το πρώτο σου album το 2009, το δεύτερο το 2011 και τώρα μέσα στο 2013 κυκλοφορείς το τρίτο. Πώς καταφέρνεις να βγάζεις κάτι φρέσκο κάθε φορά; Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετώπισες στην πορεία; Συνεχώς εμπνέομαι από άλλα έργα τέχνης ή μουσικής και κάνω σαν τρελός όταν δω κάτι που μ’αρέσει. Πρώτα ενθουσιάζομαι και μετά θέλω να κάνω κάτι παρόμοιο κι εγώ. Ισάξιο ή και καλύτερο. Καμιά φορά το πετυχαίνω, αλλά τις περισσότερες φορές συμβαίνει το αντίθετο. ‘Ομως με κρατά σε εγρήγορση, με κάνει να συνεχίζω. Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να «μεταφράσω» μια ιδέα σε μια ολοκληρωμένη σύνθεση. Δε μπορώ εύκολα να προσδιορίσω ένα beat, αλλά το όλο ψάξιμο, η ρύθμιση, η συναρμολόγηση κομμάτι- κομμάτι μέχρι την ολοκλήρωση είναι αυτό στο οποίο ξοδεύω τον περισσότερο χρόνο και την ενέργειά μου.
16 URBANSTYLEMAG
Let’s talk about the scene in Amsterdam. Give us your personal description of how it was when you were first introduced to it and how it has been changed since then. I was introduced to Amsterdam nightlife through hip hop parties in early 2000. Later on I became more interested to house music and frequented those parties. There was a period around 2004 where a lot of hip hop kids got influenced by the jazzier side of house and disco, so the transition came quite naturally for me. The whole party scene is way more professionalized compared to, say, the ‘90s and there are a lot of organizations and clubs, like Trouw and Studio 80 for example. They ‘ve nurtured a new generation of party kids and house lovers. I enjoy the nightlife in Amsterdam at the moment, it’s quite diverse and there is loads happening. When it comes to production, where do you focus the most, on the technical part, or the feel of the vibe? Or are these rather intertwined? The feel and vibe are no doubt my number one priority. The technical part comes last. It is very important to do things that are not written in the manual, although it is equally important to understand your equipment. Just trying new things is the best way to discover new territory; there is always something new to learn. Your tracks -apart from combining many musical elements and genres- are known to have a certain ‘human’ feeling, something beyond the strictly digital sound. How do you manage to maintain that? It’s not something I set out to achieve per se, perhaps it’s the combination of gear, samples and synths I use. By using different sound sources you can get more ‘life’ into certain productions. You released your first album in 2009, your second in 2011 and now your third in 2013. How do you manage to come up with something fresh each time? What were the greatest challenges you encountered during the process? I constantly get inspired by other works of art or music and I go crazy when I see or hear something I like. First I get psyched and then I want to make something myself. Equal it, or even try to top it. Sometimes I succeed; more often I don’t. But it does keep me going. The greatest challenge for me is to translate an idea into a finished composition. I can’t easily tap a beat, but arranging it and seeking out that piece to fulfillment is what I spend most of my time and energy on.
music echoe
Τι μουσική ακούς στον ελέυθερό σου χρόνο; Όλα τα είδη. Πραγματικά οτιδήποτε, από παραδοσιακή μέχρι r&b, μέχρι techno κλπ. Τις περισσότερες φορές αφήνω το shuffle να παίζει, έτσι για την έκπληξη. Προσπαθώ να αγοράζω δίσκους σε κάθε μου ταξίδι. Μ’αρέσει αφάνταστα να αγοράζω βινύλια από μαγαζιά στα μέρη που πάω. Η όλη διαδικασία του να ψάχνω, να βουτάω σ’αυτά... Το λατρεύω. Ο καλύτερος τρόπος να ακούω νέα μουσική είναι συνήθως τις Κυριακές τα απογεύματα. Ξυπνάω, φτιάχνω τσάι, κάνω χόρτο και ακούω τους σωρούς μου από νέους δίσκους. Τι εξοπλισμό χρησιμοποιείς στο studio; Ποιο είναι το καινούριο αγαπημένο σου παιχνίδι και γιατί; Κυρίως hardware όπως MPC 2000 XL, SP1200, Roland 808, Juno 106, Nordlead 2, μερικά Moogs, Orban reverb, Drawmer compressor. Κάνω το περισσότερο editing και recording στο Logic. Το αγαπημένο μου νέο παιχνίδι είναι το MFB 522 και το Nord Drum. Είναι πολύ μικρά και μπορείς να τα πας παντού. Οι ήχοι είναι πολύ «ατόφιοι». Επίσης μου αρέσει ν’αγοράζω φτηνό εξοπλισμό, πολύ απλά πράγματα. Αυτό που μου αρέσει στα αναλογικά είναι ότι δε χρειάζεται να κοιτάς την οθόνη όλη την ώρα.
What kind of music do you listen to in your free time? All kinds of music. Anything really, from folk to r&b to techno etc. Most of the time I let shuffle surprise me. I try to buy records on every trip. I love buying vinyl at local stores. The whole digging process, emerging yourself in it... I love that. The best way to listen to new music is usually on a Sunday afternoon. Wake up, drink tea, smoke weed and listen to the new pile of records. What equipment do you use in your studio? What is your favorite new toy and why? Mostly hardware like MPC 2000 XL, SP1200, Roland 808, Juno 106, Nordlead 2, some Moogs, Orban reverb, Drawmer compressor. I do most of my editing and recording in Logic. My favorite new toy is the MFB 522 and the Nord Drum. They are really small and you can take them everywhere. The sounds are really solid. I also like to buy really cheap equipment, just simple stuff. The thing I like about analog stuff is that I don’t have to look at the screen all the time.
Φέτος στο ADE παρουσιάζεις την τελευταία σου δουλειά. Τι να περιμένουμε; Τι θεωρείς διαφορετικό ή νέο σ’αυτή; Είναι η πρώτη φορά που συνδυάζω τη μουσική μου με το visual στοιχείο (δημιουργία του Meeus van Dis). Θα παίζω κυρίως υλικό από το νέο μου album. Άλλαξα το set up μου έτσι ώστε να μπορώ να προβλέπω τη στιγμή, οπότε θα είναι πιο «ζωντανό», πιο live απ’ότι ήταν πριν. Πραγματικά ανυπομονώ για το touring αυτού του album.
You will be presenting your latest work in ADE this year. What should we expect? What is it that you consider different or new about it? This is the first time I combine my music with visual elements (created by Meeus van Dis). I will be mostly playing material from my new album. I changed my set up in a way which enables me to anticipate to the moment, so it will be more ‘live’ than before. I’m really looking forward to touring this album.
Το ADE είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό φεστιβάλ, είναι ένας θεσμός. Ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να περάσεις στον κόσμο σχετικά με αυτό το τεράστιο event; Θα έλεγα, φτιάξτε ένα πρόγραμμα αλλιώς θα χαθείτε. Υπάρχουν τόσα πολλά να δει και να ακούσει κανείς.
ADE is more than just a festival, it’s an institution. What is the most important message you’d like to get across to our readers about this major dance event? I’d say, make a schedule, because otherwise you’ll get lost. So much to see and hear.
www.tomtrago.com
www.tomtrago.com
USM 17
artist
Interview. alexandros gerasimou (a.gerasimou@gmail.com)
interview with | συνεντευξη
GREGG GIARELIS FIVE YEARS OF TROUBLE Ο κιθαρίστας, τραγουδιστής και τραγουδοποιός Γρηγόρης Γιαρέλης γεννήθηκε το 1982 στην Αθήνα. Η επαφή του με το blues ήρθε σε μικρή ηλικία μέσα από δίσκους του Muddy Waters και του Buddy Guy, ενώ ξεκίνησε να παίζει κιθάρα στα δέκα του μόλις χρόνια. Βασικές του επιρροές υπήρξαν κιθαρίστες όπως οι: Otis Rush, Albert King, Albert Collins, Ronnie Earl και Buddy Wittington. Από το 2004 βρίσκεται στο προσκήνιο είτε ως σόλο μουσικός είτε ως μέλος μουσικών σχημάτων, ενώ έχει μοιραστεί το πάλκο με καλλιτέχνες όπως ο Lucky Peterson, Michael Dotson και Eddie Taylor Jr. Ολοκλήρωσε την πρώτη προσωπική δισκογραφική δουλειά του το 2012, με τίτλο “Five years of trouble” και έξι πρωτότυπες συνθέσεις. Gregg Giarelis is a guitarist, singer and songwriter born in Athens, Greece. Early recordings of Chicago bluesmen heard around the house and a deep fascination towards the guitars hanging in the living room was what triggered Gregg’s interest in guitar playing at the age of ten and led to a further involvement with blues. Over the years he intensified his relationship with the guitar, singing and songwriting. His playing was influenced by great blues artists such as Otis Rush, Albert king, Albert Collins, Ronnie Earl, Colin James and Buddy Wittington. Gregg has been performing frequently since 2004 as a solo artist or in the context of blues bands and has shared the stage with great blues artists like Lucky Peterson, Michael Dotson and Eddie Taylor Jr. “The boy can play the blues...” Such were Benny Turner’s words to the audience after the 10 minute long jam that took place at the “Saloon” blues club in New Orleans, during one of Greg’s trips to the United States. His first solo album, entitled “Five Years of Trouble”, consists of six original compositions; five songs and one instrumental track. 24 URBANSTYLEMAG
music echoe
When and how did you begin your music education? It’s been about twenty years. I was initially interested in an old acoustic guitar we had at home and so I began my first chords. Moreover, music has always had a basic role in my environment. It became part of my everyday life at a very early age, with a lot of soul, blues and jazz sounds.
Ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική πριν από… Πάνε περίπου είκοσι χρόνια. Το ενδιαφέρον μου τράβηξε μια παλιά ακουστική που βρισκόταν στο σπίτι και έτσι ξεκίνησα μαθαίνοντας τα πρώτα μου ακόρντα. Πέραν αυτού, η μουσική είχε πάντοτε βασικό ρόλο γύρω μου και έγινε έτσι από πολύ νωρίς κομμάτι και της δικής μου καθημερινότητας με πολλά ακούσματα πάνω στη soul, το blues και τη jazz.
Tell us a few things about Five Years of Trouble, your first solo album. It consists of six original compositions which were written in 2011. I recorded five of them in 2012 in Greece, whereas the sixth was recorded later on that year in Tennessee USA, after an invitation by the Nashville-based label Wild Oats Records. Its style is consistent with that of the form known as the Chicago Blues. Many Chicago bluesmen have had a great influence on me, Buddy Guy , Αlbert Collins and Otis Rush for example. These six pieces of music have something in common, a similar background if you will; the thoughts and mood I experienced during the period in which they were composed.
Κάνεις εδώ το ντεμπούτο σου στη δισκογραφία –σε προσωπικό επίπεδο- με μια ιδιαίτερη κυκλοφορία, με την ονομασία “Five Years Of Trouble”. Μίλησέ μου για το υλικό αυτής της δουλειάς. Το cd αποτελείται απο έξι τραγούδια, πρωτότυπες συνθέσεις. Τα τραγούδια γράφτηκαν μέσα στο 2011 και τα πρώτα πέντε ηχογραφήθηκαν το χειμώνα του 2012 στην Ελλάδα. Το τελευταίο τραγούδι ηχογραφήθηκε το καλοκαίρι του ίδιου έτους στην Αμερική μετά απο πρόσκληση της Wild Oats records που εδρεύει στο Nashville του Tennessee. To ύφος της μουσικής ακολουθεί την παράδοση της σχολής του Chicago, πολλοί εκπρόσωποι της οποίας -όπως για παράδειγμα o Buddy Guy , o Αlbert Collins και ο Otis Rush- αποτελούν μερικές απο τις βασικές μου επιρροές. Τα έξι αυτά τραγούδια έχουν ένα κοινό, κατά κάποιο τρόπο υπόβαθρο σκέψεων και διάθεσης, απόρροια των εμπειριών εκείνης της περιόδου που γράφτηκαν.
How did you come up with the album title? The CD was named after its third song. It refers to a story of mine; an experience with intense emotions and thoughts I wanted to communicate through my music.
Πώς προέκυψε ο τίτλος της δισκογραφικής αυτής δουλειάς; Το cd πήρε τον τίτλο του από το τρίτο του τραγούδι. Αφορά σε μια ιστορία που έζησα από πολύ κοντά, με όλα της τα συναισθήματα και τις σκέψεις και θέλησα να την επικοινωνήσω μέσα από τη μουσική.
Which sounds and artists thrill you? Are there any recent releases that have caught your attention? I’d pick Lurrie Bell’s “The Devil Ain’t Got no Music”. An exceptional record I highly recommend. Regarding sounds, there are many things that appeal to me from time to time. For instance I love the soulful playing and singing of Larry McCray, Jimmy Johnson, Muddy Waters, T-Bone Walker, Otis Rush and Albert King.
Ποιες είναι οι μουσικές που σε συγκινούν περισσότερο; Ποιους δίσκους έχεις ξεχωρίσει τελευταία; Θα έλεγα το “The Devil Ain’t Got no Music” του Lurrie Bell. Ένας εξαιρετικός ακουστικός δίσκος που αξίζει να τον αναζητήσει κανείς. Σε σχέση με τα μουσικά ακούσματα, κατά καιρούς μου έχουν τραβήξει το ενδιαφέρον για ακρόαση και μελέτη αρκετά πράγματα. Το soulful παίξιμο και τραγούδι καλλιτεχνών όπως o Larry Mc Ray, o Jimmy Johnson, ο Muddy Waters, o T-Bone Walker, ο Otis Rush, o Albert King και πολλοί άλλοι.
What is your source of inspiration? What makes you write music? I’d say it is the desire to express and share experiences through music. My will to compose can be motivated by a simple event of my everyday life, or a more significant experience. It isn’t always clear. Tell us a few things about the musicians and all those who contributed in this project. I was lucky enough to collaborate with a team of great musicians and people. The musicians, whom I worked with are: The Blues Cargo bassist, vocalist and founding member, Dimitris Ioannou (bass), the former Blues Cargo drummer and also founding member, Stelios Gabrielidis (drums) and also Blues Cargo members George Lagogiannis and Orestis Vavitsas (keys). The production was undertaken by Giannis Methenitis. Last track of the album, was recorded in Nashville Tennessee with producer Steve Haggard of Wild Oats records and is also included in the 2012 Wild Oats sampler cd. Mastering was done in Memphis by Glenn Meadows of the Mayfield Mastering Studios. Last but not least, Nick Lyras, owner of Memphis- based Cotton Row Studios, has been a catalytic contributor in this project by providing his priceless and effective support.
Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για σένα και τι σε οδηγεί στο να γράφεις μουσική; Είναι θα έλεγα η διάθεση για έκφραση και μοίρασμα εμπειριών μέσα από τη μουσική. Ίσως είναι ένα απλό καθημερινό γεγονός ή μια πιο σημαντική εμπειρία που μπορεί να κινητοποιήσει τη διάθεση για σύνθεση. Δεν είναι πάντοτε σαφές. Πώς βλέπεις την εξέλιξη του blues στην Ελλάδα; Από τη μία πλευρά υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι νέοι άνθρωποι, με πολλή όρεξη να ασχοληθούν. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια έντονη κινητικότητα σε επίπεδο δημιουργίας σχημάτων καθώς και συναυλιών γύρω από το blues. Από την άλλη πλευρά, η προσωπική μου εμπειρία είναι πως το ελληνικό κοινό είναι ιδιαίτερα δεκτικό στο blues. Υπάρχει κατά τη γνώμη μου μια ευκολία στην ταύτιση του κόσμου με αυτό, στο να το ακούσουν, να το νιώσουν και να το ευχαριστηθούν. Νομίζω πως το blues στην Ελλάδα μπορεί να ανθήσει ακόμη περισσότερο και να αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη δυναμική. Οι χώροι φιλοξενίας ζωντανής μουσικής καθώς και το ραδιόφωνο είναι πολύ σημαντικοί παράγοντες για να ευδοκιμήσει περαιτέρω αυτή η κατάσταση και η υποστήριξή τους είναι απαραίτητη. USM 25
music echoe
Social networks... Really useful tools or just an unavoidable burden…? It is obvious that they gain more and more popularity, compared to the more ‘traditional’ means of networking. Nowadays it is much easier for us to announce an event, a release or contact a label etc. These are all positive aspects. They may become a burden from the moment you don’t have enough time to deal with all that, but you have to nonetheless. I think social networks are part of a contemporary overall approach of communication, thus they include both its positive and negative attributes. How do you think the recent economic developments affect the music industry and more specifically, the labels and the market demand for CDs? This is yet to be clarified, but I think it‘s a process running its course. One of the positive aspects of the internet is that it enables musicians to distribute their work directly to the audiences, without having to involve mediators. We have a lot yet to see… You clearly prefer English lyrics. Has the choice of language concerned you? Was it ever an issue? Regarding language, it was never a matter of choice, or an issue. I consider the connection between blues and the English language -along with its various idioms- somewhat unbreakable. Not to be absolute, but I think it would be very, very difficult to sing blues in Greek, Swedish, German etc. Regarding the language of the domestic national environment, there is also a commercial aspect. Full, direct comprehension of the lyrics makes it easier for people to identify with the music; therefore an album with lyrics of a foreign language might be less likely to obtain success. If I asked you to choose a song -or a verse- from your album, something that stands out for you… which one would you choose? Hmm, I‘m guessing it would be “Raindrops on my window”. Perhaps because of its theme or my mood at the time I was writing it, but in a way it does stand out for me. As for the verse, it would be from the same song: “...this is where my home was, this is where I stood, somebody get me a raincoat, ‘cause the weather’s just been rude”. What are your plans for the near future? For the time being, I’m scheduling some performances for this October; my second album is also on its way. You can find all the details regarding dates, news and updates on my Facebook page and my Reverbnation profile. Links http://www.reverbnation.com/gregggiarelis https://www.facebook.com/GreggGiarelis http://www.southernrock.gr/cms/index.php?option=com_content&ta sk=view&id=8431&Itemid=134 http://www.cdbaby.com/Artist/GreggGiarelis
26 URBANSTYLEMAG
Μίλησέ μου για τους μουσικούς που συμμετείχαν σε αυτή τη δουλειά αλλά και για όσους συντέλεσαν ώστε να βγει προς τα έξω το τελικό αποτέλεσμα. Είχα την τύχη να συνεργαστώ με μια ομάδα εξαιρετικών μουσικών και ανθρώπων συνάμα. Στο μπάσο είναι ο Δημήτρης Ιωάννου, μπασίστας, τραγουδιστής και ιδρυτικό μέλος των Blues Cargo, μιας μπάντας με πορεία 26 ετών στη blues σκηνή της Ελλάδας και από την οποία προέρχεται το σύνολο των μουσικών που συμμετείχαν σε αυτή τη δουλειά. Στα τύμπανα είναι ο Στέλιος Γαβριηλίδης, πρώην ντράμερ και επίσης ιδρυτικό μέλος των Blues Cargo. Τέλος, στα πλήκτρα και στο πιάνο είναι ο Γιώργος Λαγογιάννης και ο Ορέστης Βαβίτσας, επίσης μέλη των Blues Cargo. Παραγωγός, υπό την καθοδήγηση του οποίου έγιναν οι ηχογραφήσεις και η μίξη του δίσκου είναι ο Γιάννης Μεθενίτης. Η τελική επεξεργασία έγινε στο Memphis, από τον Glenn Meadows των Mayfield Mastering Studios. Θα ήθελα να αναφέρω επίσης τον ιδιοκτήτη των Cotton Raw studios στο Memphis, Νίκο Λύρα, όπως και την πολύ σημαντική βοήθειά του για την κυκλοφορία του δίσκου. Εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης (social networking).... Πραγματικά χρήσιμα εργαλεία ή πραγματικά αναγκαίο κακό; Τα τελευταία χρόνια είναι σαφές πως κερδίζουν μεγάλο έδαφος συγκριτικά με τους παραδοσιακούς τρόπους δικτύωσης. Μπορείς σήμερα πολύ εύκολα να δημοσιεύσεις μια συναυλία, μια δισκογραφική δουλειά, ή να έρθεις σε επαφή με μια δισκογραφική εταιρεία κλπ. Σίγουρα όλα αυτά είναι θετικά. Ίσως αναγκαίο κακό γίνεται από τη στιγμή που δεν έχεις το χρόνο να ασχοληθείς με αυτό, αλλα παρ’όλα αυτά πρέπει να το κάνεις. Προσωπικά θα έλεγα πως ανήκει σε μια πιο σύγχρονη αντιμετώπιση της επικοινωνίας, όπως αυτή έχει εξελιχθεί με όλα της τα θετικά και τα αρνητικά. Τώρα με τη γενικότερη κρίση που επικρατεί και παίρνει μπάλα και τη δισκογραφία οδηγούμαστε σε ένα γρήγορο ψαλίδισμα της «παραδοσιακής» δομής και υπόστασης του cd, δηλαδή την αίσθηση του απτού όπως την ξέραμε μέχρι σήμερα… Πού βλέπεις να πηγαίνουν τα πράγματα σε επίπεδο δισκογραφικών εταιρειών στο εγχώριο μουσικό στερέωμα; Σίγουρα είναι κάτι που μένει να δούμε, όμως νομίζω πως είναι κάτι που ολοκληρώνει τον κύκλο του. Η κατάσταση των δισκογραφικών στην Ελλάδα είναι απόρροια της γενικότερης οικονομικής κατάστασης και με τους όρους που τίθενται, πολύ δύσκολα νομίζω κάποιος μουσικός θα δεχόταν συνεργασία. Ένα απο τα θετικά του internet είναι πως πλέον ένας μουσικός μπορεί να διαθέτει προς πώληση το προϊόν της δουλειάς του χωρίς να υπάρχει κάποιος μεσάζοντας ανάμεσα στον ίδιο και στο κοινό. Πραγματικά μένει να δούμε... Επιλέγεις ξεκάθαρα να εκφραστείς με ξένο στίχο. Σε απασχολεί καθόλου το ζήτημα επιλογής γλώσσας; Πώς βλέπεις τη χρήση της δικής μας γλώσσας αλλά και της Αγγλικής, στο εγχώριο μουσικό περιβάλλον; Σε σχέση με τη γλώσσα δεν τέθηκε κάποιο θέμα επιλογής ή προβληματισμού. Θεωρώ πως το blues και η Αγγλική γλώσσα με τα ποικίλα ιδιώματα της, έχουν κάτι παραπάνω απο στενή σχέση. Δε θέλω να είμαι απόλυτος, όμως νομίζω πως πολύ δύσκολα μπορεί να αποδοθεί στα Ελληνικά, στα Σουηδικά, στα Γερμανικά κλπ. Όσον αφορά στη γλώσσα στο εγχώριο μουσικό περιβάλλον, υπάρχει και η εμπορική διάσταση του πράγματος. Αν κάνεις ένα δίσκο στα Αγγλικά, ξέρεις πως δε θα έχει την ίδια απήχηση με έναν Ελληνικό δίσκο. Η κατανόηση και η ταύτιση με τα Ελληνικά είναι σαφώς ευκολότερη για τον περισσότερο κόσμο γιατί είναι άμεση.
music echoe
Αν σου έλεγα να κρατήσεις ένα τραγούδι ή ένα στίχο από αυτή τη δουλειά, ποιο θα ήταν αυτό; Χμμ, μάλλον θα ήταν το “Raindrops on my window”. Ίσως να είναι η θεματολογία του ή η διάθεσή μου όταν το έγραφα, αλλα κατά κάποιο τρόπο το ξεχωρίζω. Αν ήταν και κάποιος στίχος, θα ήταν από το ίδιο τραγούδι, ο παρακάτω: “...this is where my home was, this is where I stood, somebody get me a raincoat, ‘cause the weather’s just been rude”. Πιστεύεις ότι σε αυτή τη χώρα όπως τη ζούμε τώρα, καθημερινά συμβαίνουν πράγματα στην Τέχνη αλλά και γενικότερα; Ναι. Αυτό θεωρώ πως είναι όντως έτσι. Μια κρίση που από τη μία εξαθλιώνει μεγάλο μέρος του κόσμου, που μας θέτει σε έναν συνεχή προβληματισμό για το μέλλον και προκαλεί απογοήτευση, θεωρώ πως από την άλλη γεννάει Τέχνη. Είτε είναι ζωγραφική, είτε είναι μουσική, είτε είναι κινηματογράφος κλπ. Και η Τέχνη δεν ξέρω αν από μόνη της μπορεί να είναι το φάρμακο αλλά σίγουρα καταπραΰνει τον πόνο, βοηθάει και ανανεώνει. Τα επόμενα σχέδιά σου είναι… Προς το παρόν προγραμματίζονται εμφανίσεις μέσα στον Οκτώβρη, ενώ στον ορίζοντα υπάρχει και η ηχογράφηση του δεύτερου δίσκου. Για νέα, updates και ημερομηνίες μπορείτε να ενημερώνεστε μέσα απο την σελίδα μου στο Facebook καθώς και μέσα απο το προφίλ μου στο Reverbnation. Links http://www.reverbnation.com/gregggiarelis https://www.facebook.com/GreggGiarelis http://www.southernrock.gr/cms/index.php?option=com_content&ta sk=view&id=8431&Itemid=134 http://www.cdbaby.com/Artist/GreggGiarelis
USM 27
festival
TEXT. nicole erini (nicole.erini@urbanstylemag.gr)
ADE /// Culture, Art & Economy The grand musical institution of Amsterdam Dance Event - which started as a 3-day conference in 1996 with 300 delegates and 30 DJs performing, and grew to become the number one destination for savvy music lovers worldwide - keeps stunning EDM fans annually with its striking features and drawing attention to the different structural components of EDM, as well as highlights the evolution of the Dutch music scene. Ο τεράστιος μουσικός θεσμός του ADE, που άρχισε σαν ένα 3ήμερο φεστιβάλ-συνέδριο το 1996 με μόλις 300 συνεδριακούς αντιπροσώπους και 30 DJs και κατέληξε να το γνωρίζουμε ως τον νο.1 προορισμό παγκοσμίως για γνώστες και λάτρεις της μουσικής, έχει τραβήξει την προσοχή τόσο στα καταπληκτικά events της διοργάνωσής του, όσο και σε διάφορα σημεία του χώρου της EDM και φυσικά, στην εξέλιξη της Ολλανδικής μουσικής σκηνής.
30 URBANSTYLEMAG
music echoe Το πραγματικά εντυπωσιακό σχετικά με το ρόλο της Ολλανδικής μουσικής βιομηχανίας μέσα στη διεθνή EDM σκηνή, είναι το γεγονός πως από την αρχή του 21ου αιώνα και τις γνωστές, ποικίλες και ραγδαίες αλλαγές που αυτή επέφερε, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή μιας συνεχούς προμηθευτικής ροής του χώρου με DJs και παραγωγούς που σημειώνουν φαινομενική επιτυχία σε όλο τον πλανήτη. Και ευτυχώς οι Ολλανδοί δείχνουν πρόθυμοι και ικανοί να διατηρήσουν σταθερή τη ροή αυτή για πολύ καιρό ακόμα. Παρόλο που πολλοί συχνά θεωρούν (ή μάλλον παρερμηνεύουν) την ηλεκτρονική dance μουσική ως μια προέκταση της pop ή ως απλά μια «αγορά ναρκωτικών», πρόκειται πραγματικά για ένα είδος διαφορετικό και μάλιστα αναγκαίο. Αφήνοντας το debate μεταξύ EDM μουσικόφιλων στις δύο πλευρές του Ατλαντικού στην άκρη, η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι μονάχα ένα είδος ιδιαίτερο˙ για πολλούς είναι ακόμα και «καλύτερο» από πολλά ρεύματα που έχουν υπάρξει ευρέως δημοφιλή στην ιστορία της μουσικής, όσο γενικευμένο ή υποκειμενικό κι αν ακούγεται αυτό. Μην ξεχνάμε πως η σκηνή αυτή εμπεριέχει τόση ποικιλία κι είναι τόσο τεράστια και αχανής, που είναι μάλλον δύσκολο να εξερευνηθεί -πόσο μάλλον να κριθεί- στο σύνολό της, όμως πάραυτα νομίζω πως το προκείμενο εδώ είναι σαφές, γνωρίζουμε για ποιο κομμάτι της EDM μιλάμε. Θα τολμούσα ακόμα να πω, κατανοώντας το λόγο για τον οποίο εν μέρει θεωρείται «καλύτερη», πως έχει δύο πολύ σημαντικά χαρακτηριστικά κοινά με την κλασική μουσική. Πρώτον, εστιάζει και επιδιώκει να εκφράζεται κυρίως μέσω του ήχου αντί των στίχων, και δέυτερον, τα μεγάλα ονόματά της είναι γνωστά λόγω της δουλειάς τους και όχι της δημόσιας εικόνας ή περσόνας τους και της προσωπικής ζωής τους. Το τελευταίο έχει μεγάλο πολιτισμικόκοινωνιολογικό ενδιαφέρον γιατί υποδηλώνει πολλά για τις προτιμήσεις και τις προσδοκίες των μουσικόφιλων της EDM και ως εκ τούτου για την EDM κουλτούρα και τις υποκουλτούρες που αυτή συμπεριλαμβάνει. Πέραν αυτού, η ηλεκτρονική μουσική με τη φύση του ήχου της και της παραγωγής του, προφέρει σε ταλαντούχα και έξυπνα μυαλά τη δυνατότητα να εκφραστούν και να παράγουν χρησιμοποιώντας ανεξάντλητους συνδυασμούς από ό,τι έχει προκύψει από την Τεχνη της μουσικής και την τεχνολογία μέχρι σήμερα. Υπάρχουν μεν απόψεις σαν αυτή του David Byrne που υποστηρίζουν πως η δημιουργικότητα στη μουσική βασικά «δεν βελτιώνεται» και πως απλώς αλλάζει μέσο έκφρασης, όμως από την άλλη τα παιδιά-θαύματα της EDM, με αναλογικά και ψηφιακά μέσα και ένα παγκόσμιο δίκτυο επικοινωνίας και ερεθισμάτων στη διάθεσή τους, δείχνουν μια ανεπανάληπτη έκρηξη δημιουργικότητας και ευστροφίας. Ένα ταξίδι στο Άμστερνταμ τις ημέρες του ADE δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το ότι διανύουμε την πιο δημιουργική εποχή στην ιστορία της μουσικής- ίσως και στην Ιστορία γενικότερα. Ενώ η μουσική είναι σίγουρα ο κορμός και το ζωτικό στοιχείο της υπόθεσης, με όλα τα διαφορετικά είδη κι υποκατηγορίες της, τις κοινότητές τους και τις προτιμήσεις των μελών των κοινοτήτων αυτών στον πυρήνα της επιτυχίας της EDM –και του ADE συνεπώς- αν θέλουμε να δούμε το φαινόμενο της ηλεκτρονικής μουσικής σφαιρικά δεν μπορούμε να παραμελήσουμε το οικονομική πλευρά του πράγματος. Όπως γνωρίζουμε κι έχουμε επιβεβαιώσει , οι Ολλανδοί είναι ικανοί και στην Τέχνη, και στην επιχειρηματικότητα. Η πρώτη έρευνα σχετικά με την οικονομική σημασία της dance μουσικής στην Ολλανδία, που έγινε το 2002 και μια ακόμα που δημοσιεύθηκε τον Οκτώβριο του 2012 από την EVAR Advisory Services, έχουν ήδη τονίσει το γεγονός πως «ο χορός (EDM) είναι επίσης ένας τρόπος ζωής συνώνυμος με τη νυχτερινή ζωή, την ευχαρίστηση και ένα συγκεκριμένο στυλ και τρόπο συμπεριφοράς. Διαχωρίζεται ουσιαστικά από άλλα είδη μουσικής και κουλτούρες και διαφέρει σε πολλά σημεία, κάτι που τον κάνει μοναδικό στη σύγχρονη κοινωνία μας».
What is really remarkable about the Dutch music industry regarding its role in the ever-growing global EDM scene, is the fact that since the beginning of the 21st century, a point in time marked by the various, radical musical changes we all have witnessed, it has been spearheading the supply of an unceasing flow of DJs and producers with phenomenal international success. And luckily, it doesn’t show any intention to stop doing that any time soon. Even though electronic dance music is widely and often misperceived as merely an extention of pop music or as a drug market, it is indeed different and much needed. Electronic music -putting the debate between fans on the two sides of the Atlantic aside- is not only a unique kind of music; for a great many it is even “better”, subjective and generalized as that may sound, than many popular genres the globe has been a host to (let’s not forget it is a scene so vast it’s rather hard to be explored –let alone judged- in its entirety, but nevertheless I think the point here is clear). I might even dare say that it seems to have two very important traits in common with the genre of classical music. One, it focuses on and expresses mainly through the sound instead of the lyrics and two, its major stars are mostly renowned because of their work and not their public image or personal life. The latter is exceptionally interesting in terms of cultural sociology, as it implies a lot about the EDM fans’ preferences and expectations and thus, the EDM culture and the sub-cultures it encompasses. Furthermore, electronic music offers talented and witty minds the opportunity to express themselves using an inexhaustible number of combinations of, pretty much everything, the Art of music and Science & Technology have brought forth so far, and also to collaborate with various fields of Art and business. While David Byrne suggests that creativity in music actually “doesn’t improve”, the modern prodigies of EDM, having both analogue and digital means in their disposal as well as a global network of stimuli, show an unprecedented burst of creativity and knack. A visit to the city of Amsterdam during ADE leaves no doubt as to whether we are experiencing the most creative era in the history of music – or perhaps in the History altogether. Whereas music is undoubtedly the spinal cord here, with the different music styles, their own communities and community members’ preferences being at the heart of the success of the EDM industry -and ADE for that matter- one cannot neglect the economic significance of it all. As clearly established, the Dutch are skilled in Art and business. A 2002 survey –the first-ever regarding the economic significance of dance music in the Netherlands- and a following study published in October 2012 by the EVAR Advisory Services, have already outlined the fact that dance is “also a way of life that is synonymous with nightlife, pleasure and a certain style and manner of behaviour. It distinguishes itself essentially from other music and cultures on a number of points, which makes it rather unique in our contemporary society.”
USM 31
As stated in the 2012 research, the musical evolution matters not only because of its artistic aspect. It iterates with the economics of EDM, the “Dance-onomics” (“what is hot, what is not”, for whom and where) and thus has its own unique effect on the economic performance of the EDM industry and its structure. And as an expression of social trends I might add, shifts in standards related to music along with their economical influence, have an impact on society itself which then gives feedback to -and concequently affects- both economy and music; meaning that, musical evolution can be viewed simultaneously as an impact (to economy and society), and a manifestation of a precedent influence (coming from those fields). It’s a sort of ‘chicken-egg’ paradigm. During ADE 2012, Richie Hawtin stated in his DGMag interview something that really clarifies the vital bidirectional connections between music, technology, economy and the human emotion. As the English- Canadian techno genius says, “The reason the more underground people have had any success and longevity in the last 20 years is because we’ve taken control of our careers. We’ve had our own labels, we do our own music with no producers or secret people behind us, so it’s that control that’s taken us to this level. It’s also control, the idea that technology is what we use to give life to our ideas, our emotions, that come out through that technology into entertainment”. He also adds that the mobile phone with its gyroscopic capabilities will be the next phase, the laptop becoming the modern day equivalent of the guitar. The Netherlands really give us the chance to observe closely all the above. ADE is not the number one musical institution for no reason now, is it. And it’s not only an institution. I think of it as an undeniably and greatly significant, experiential cultural event, extraordinarily interesting even for non-EDM lovers. It is more than a festival, more than just a chance to go crazy dancing and swirling around in the Dutch capital, and certainly much more than an opportunity to have those troubled Euro notes thrown around like confetti at a parade. ADE is a place for thinkers.
Όπως αναφέρει η έρευνα του 2012, η μουσική εξέλιξη έχει σημασία όχι μόνο λόγω του καλλιτεχνικού στοιχείου της. Αναπροσεγγίζει την οικονομία της EDM, τα «Dance-onomics» («what is hot, what is not», για ποιον και πού) κι έτσι έχει τη δική της μοναδική επιρροή στις οικονομικές επιδόσεις της EDM βιομηχανίας και στη δομή της. Θα πρόσθετα και πως, ως έκφραση κοινωνικών τάσεων, οι αλλαγές στα δεδομένα και πρότυπα σχετικά με τη μουσική μαζί με τις επιπτώσεις των αλλαγών αυτών, έχουν αντίκτυπο στην κοινωνία η οποία με τη σειρά της ανατροφοδοτεί –και επομένως επηρεάζει- και την οικονομία και τη μουσική. Με άλλα λόγια, η μουσική εξέλιξη είναι ταυτόχρονα και αντίκτυπο (στην οικονομία και την κοινωνία) και εκδήλωση προηγούμενης επιρροής (προερχόμενης από αυτά τα πεδία). Είναι παράδειγμα του προβλήματος «κότα- αυγό». Στο ADE 2012, ο Richie Hawtin δήλωσε στη συνέντευξη που έδωσε στο DJMag κάτι που αποσαφηνίζει τους ζωτικούς αμφίδρομους δεσμούς μεταξύ μουσικής, τεχνολογίας, οικονομίας και ανθρώπινου συναισθήματος. Όπως η Αγγλο-Καναδική διάνοια της techno είπε, «Ο λόγος που πολλοί από την underground σκηνή είχαν όποια επιτυχία και διάρκεια τα τελευταία 20 χρόνια, είναι επειδή έχουμε πάρει τον έλεγχο της καριέρας μας. Κάναμε τα δικά μας labels, κάνουμε τη δική μας μουσική χωρίς παραγωγούς ή άλλους ανθρώπους από πίσω, στο παρασκήνιο, οπότε είναι αυτός ο έλεγχος που μας έχει φέρει σε αυτό το επίπεδο. Επίσης έλεγχο δίνει η ιδέα ότι η τεχνολογία είναι αυτό που χρησιμοποιούμε για να δώσουμε ζωή στις ιδέες μας, τα συναισθήματά μας, που βγαίνουν μέσω αυτής της τεχνολογίας στο χώρο της ψυχαγωγίας». Επίσης πρόσθεσε ότι το κινητό τηλέφωνο με τις γυροσκοπικές του δυνατότητες θα είναι η επόμενη φάση, με το λαπτοπ να γίνεται το σύγχρονο αντίστοιχο της κιθάρας. Η Ολλανδία πραγματικά μας δίνει μια πολύτιμη ευκαιρία να παρατηρήσουμε όλα τα παραπάνω από κοντά και εις βάθος. Το ADE δεν είναι ο νο. 1 μουσικός προορισμός στον πλανήτη χωρίς λόγο. Το θεωρώ ως μία μοναδικά σημαντική, βιωματική πολιτισμική πλατφόρμα και event, με τεράστιο ενδιαφέρον ακόμα και για άτομα που δεν ακούν ηλεκτρονική μουσική. Είναι κάτι παραπάνω από φεστιβάλ, σίγουρα παραπάνω από μια ακόμα ευκαιρία να χορέψει κανείς και να τριγυρνάει μέσα στην Ολλανδική πρωτεύουσα και πολλά περισσότερα από ευκαιρία να πετάξει τα κουρασμένα ευρώ σαν χαρτοπόλεμο σε καρναβάλι. Το ADE είναι ένα μέρος για ανθρώπους που σκέφτονται.
32 URBANSTYLEMAG
music echoe
USM 33
Photography Koen Peters
We (heart) AMSTELREDAMME TEXT. nicole erini (nicole.erini@urbanstylemag.gr)
Once your feet hit the ground in Amsterdam, you can tell why the Dutch are so fond of the marvel we’ve come to know as the Dutch EDM scene. And once you get to know the Dutch, you can tell why this scene and the musical institution of ADE flourished in the Netherlands; the place is more than fertile for culture and all sorts of Arts (if you haven’t got an idea, read about Amsterdam in the next UrbanStyleMag issue- or go ahead and book your tickets to the Dutch capital and see for yourself).
36 URBANSTYLEMAG
Mόλις πατήσεις το πόδι σου στο Άμστερνταμ καταλαβαίνεις γιατί οι Ολλανδοί αγαπούν την ηλεκτρονική μουσική σκηνή τους. Και μόλις γνωρίσεις τους Ολλανδούς καταλαβαίνεις γιατί η σκηνή αυτή και ο μουσικός θεσμός του ADE άνθισε στη χώρα αυτή˙ το έδαφος είναι γόνιμο για κάθε είδος Τέχνης (αν δεν έχεις υπόψη, διάβασε στο επόμενο τεύχος του UrbanStyleMag το αφιέρωμα στο Άμστερνταμ –ή κλείσε εισιτήρια για την Ολλανδική πρωτεύουσα τώρα, για να δεις για τι πράγμα μιλάω).
music echoe
Τη στιγμή που στη Μεγάλη Βρετανία η ιστορία της ηλεκτρονικής μουσικής συνοδέυεται από διαμαρτυρίες αντίστασης και επανάστασης, ενώ σε άλλες χώρες έχει μια χροιά πολιτικής και κοινωνικής απάθειας, στην Ολλανδία η ηλεκτρονική μουσική σκηνή αποτελεί ακόμα έναν λόγο εθνικής υπερηφάνειας. Δεν είναι άξιο απορίας˙ οι ενθουσιωδώς προμοταρισμένοι, βιρτουόζοι Ολλανδοί καλλιτέχνες φιγουράρουν ανάμεσα στους αγαπημένους του πλανήτη. Επίσης όπως όλοι ξέρουμε, το ADE (εκτός από πραγματικά αισθησιακό φεστιβάλ - μουσικό θαύμα) είναι το μεγαλύτερο φεστιβάλ και μουσικό συνέδριο, παγκοσμίως. Αυτή τη χρονιά το ADE είχε φαινομενική επιτυχία, με ρεκόρ προσέλευσης κόσμου σε πάρτυ, συνέδρια και λοιπά events. 300,000 επισκέπτες στο σύνολο, με το μέσο όρο να είχε κυμανθεί μέχρι φέτος στους 240,000. Με τη διεθνή dance βιομηχανία, μουσικόφιλους και party animals, καλλιτέχνες και media παρόντες στο 5ήμερο γεγονός που άρχισε στις 16 Οκτωβτρίου και τελείωσε στις 20, το ADE 2013 ήταν κυριολεκτικά μια παγκόσμια συγκέντρωση. Μιλάμε για εκατοντάδες καλλιτέχνες να εμφανίζονται στα καλύτερα venues, καφέ, δισκάδικα, γκαλερί κ.ά., μαζί με χιλιάδες επαγγελματίες του χώρου και φυσικά, ένα κοινό ανυπόμονο να ακούσει την καλύτερη dance μουσική. Μιλώντας για αριθμούς, η επίσημη λίστα δεδομένων του ADE 2013 έχει ως εξής: Καλλιτέχνες 2,156 Επισκέπτες 300,000 Συνεδριακοί επισκέπτες 5,000 Επισκέπτες του Playground 7,500 Clubs & venues 115 Events 300 Δημοσιογράφοι και media 460 Ομιλητές 317 Εθνικότητες 75 Και μιλώντας για πρωτοστάτες της EDM κι ένα αληθινά τυχερό, παθιασμένο κοινό, οι επισκέπτες είχαν να κάνουν την -σίγουρα δύσκολη- επιλογή ανάμεσα σ’ένα τεράστιο αριθμό καλλιτεχνών, events, venues, και μουσικών ειδών (συγκεκριμένα σχεδόν όλα τα μουσικά είδη πέρασαν από το ADE φέτος). Μερικά από τα ονόματα που έστειλαν πολλά ζευγάρια παπούτσια στα σκουπίδια, ήταν: Adam Beyer (SE), Afrojack (NL), Armin van Buuren (NL), Black Coffee (ZA), Calvin Harris (GB), Carl Cox (GB), Carl Craig (US), Chris Liebing (DE), Chuckie (NL), Danny Tenaglia (US), David Guetta (FR), DJ Shadow (US), Goldfish (ZA), Gui Boratto (BR), Guy Gerber (IL), Henrik Schwarz (DE), Joris Voorn (NL), Laurent Garnier (FR), Maceo Plex (US), Martyn (NL), Maya Jane Coles (GB), Michael Mayer (DE), Nina Kraviz (RU), Paul Oakenfold (GB), Pete Tong (GB), Richie Hawtin (CA), Seth Troxler (US), Solomun (DE), Tiësto (NL) Tom Trago (NL) – και άλλοι. Πολλοί άλλοι. Ο DJ που βγήκε πρώτος στον κόσμο για το 2013, από το DJMag Top 100 show, ήταν ο Ολλανδός (τι έκπληξη) DJ Hardwell. Για τη μουσική βιομηχανία και τους φανς όμως, το ADE δεν είναι μόνο ο απόλυτος EDM προορισμός. Είναι και ο καλύτερος τρόπος να μένεις ενημερωμένος για τις τελευταίες εξελίξεις, να κρατάς επαφή με brands και καλλιτέχνες, να εμπνέεσαι από δημιουργικούς ανθρώπους και γενικά να βιώνεις ό,τι συμπεριλαμβάνεται στη διεθνή μουσική σκηνή και βιομηχανία. To ADE 2013 το κατάφερε αυτό ακόμα μια φορά με μια ατελείωτη σειρά από special events όπως το ADE Playground, τα ADE Conferences και το ADE Green, ανάμεσα σε πάρα (πάρα) πολλά άλλα.
Whereas in the UK, the history of electronic music is speckled with anti-state and rebellious protests as well as tabloid-turmoils often related to drug use, and in other countries accompanied by some sort of political or social apathy, the Dutch see their EDM scene as one more source of national pride. Well, no wonder they do; their zealously promoted, virtuoso domestic artists feature amongst the most celebrated ones, globally. Furthermore, the sensational electronic experience that is ADE, is the world’s biggest club festival & conference. This year ADE had a phenomenal success, attracting a record 300.000 festival visitors and 5.000 conference delegates from around the world. With the international dance industry, music lovers, artists and media present at the 5-day event which took place from the 16th to the 20th of October, ADE 2013 was truly a global music gathering. We’re talking about hundreds of DJ’s and acts performing in Amsterdam’s finest venues, cafés, record stores, lounges and art galleries, as well as thousands of key professionals and a passionate festival audience eager to hear the best that dance music has to offer. Speaking about numbers, the official fact list of ADE 2013 is as follows: Artists 2,156 Festival visitors 300,000 Conference visitors 5,000 Playground visitors 7,500 Clubs & venues 115 Events 300 Journalists & media 460 Speakers 317 Nationalities 75 And speaking about EDM prodigies and a truly lucky, passionate audience, the music fans had the chance to choose from a vast number of artists, events, venues and nearly every music genre. Some of the names that made the attendants’ shoes come to the end of their lives , were: Adam Beyer (SE), Afrojack (NL), Armin van Buuren (NL), Black Coffee (ZA), Calvin Harris (GB), Carl Cox (GB), Carl Craig (US), Chris Liebing (DE), Chuckie (NL), Danny Tenaglia (US), David Guetta (FR), DJ Shadow (US), Goldfish (ZA), Gui Boratto (BR), Guy Gerber (IL), Henrik Schwarz (DE), Joris Voorn (NL), Laurent Garnier (FR), Maceo Plex (US), Martyn (NL), Maya Jane Coles (GB), Michael Mayer (DE), Nina Kraviz (RU), Paul Oakenfold (GB), Pete Tong (GB), Richie Hawtin (CA), Seth Troxler (US), Solomun (DE), Tiësto (NL) Tom Trago (NL) - and many more. The artist who was voted #1 DJ in the world during DJMag Top 100 show, was the Dutch -Du(tc)h- DJ Hardwell. For both industry and fans though, ADE is not only the definitive destination to enjoy the best electronic music, but also the best way to stay up to date on the latest developments and trends, get in touch with brands and artists, be inspired by creative thinkers and experience to the maximum, everything that the global electronic music scene and industry encompasses. ADE 2013 made that feasible once again, by a series of special events and festival features, such as ADE Playground, ADE Conferences and ADE Green, amongst others.
USM 37
Η αξεπέραστα ελκυστική και πολυαναμενόμενη πλατφόρμα, το ADE Playground, σημείωσε -όπως είχε προβλεφθεί- φοβερή επιτυχία. Το ημερήσιο πρόγραμμά του μεταμόρφωσε το Άμστερνταμ στο μεγαλύτερο pop-up store του πλανήτη και ήταν πιο πλούσιο από ποτέ. Studio sessions, hardware workshops, προβολές ταινιών, εκθέσεις Τέχνης, performances σε μαγαζιά από κορυφαία labels και πολλά άλλα exclusive events – για παράδειγμα τα Music talks, Q&A συνεδρίες με έμπειρους καλλιτέχνες και γνώστες της EDM. Μια μοναδική εμπειρία και ευκαιρία για τους πορωμένους με την ηλεκτρονική μουσική, να πάρουν πολύτιμες πληροφορίες για το παρασκήνιο της EDM και να γνωρίσουν από κοντά διάσημα ονόματα της σκηνής, σε χώρους πρωτότυπους και ασυνήθιστους (ταράτσες, μαγαζιά με ρούχα, σινεμά, ακόμα κι ένα κοντέινερ στη μέση της πόλης). Το ADE Playground είναι η καλύτερη ευκαιρία του ανθρώπου σήμερα να ασχοληθεί με τη μουσική, να μάθει από τους καλύτερους και να δικτυωθεί με ομοϊδεάτες της EDM. Στον κινηματογράφο Melkweg προβλήθηκαν διάφορα καινούρια ντοκυμαντέρ και ταινίες με θέματα γύρω από τη μουσική, που έδωσαν εικόνες στους ήχους ρευμάτων που αγαπήθηκαν σε παρελθόν και παρόν και επηρρέασαν την εξέλιξη της EDM. Τα θέματα είχαν τρομερό ενδιαφέρον: το πώς οι performers κοντρολάρουν κι εκστασιάζουν το κοινό, πώς η house κυριαρχούσε στα διάσημα πάρτυ της Νέα Υόρκης και πώς η rave σκηνή αναπτύχθηκε στα ‘90s και έκανε τα bpm να τρέχουν και το κοινό να ακολουθεί. Το Native, Ableton & Pioneer showcase του ADE Playground ήταν η χαρά του πορωμένου με τον εξοπλισμό και το softwear. Το κοινό είχε απ’όλα, από εκκολαπτόμενους παραγωγούς που μόλις αρχίζουν καριέρα στο υπνοδωμάτιό τους μέχρι έμπειρους και φτασμένους. Όλοι είχαν την ευκαιρία να μάθουν τα πάντα για τα τελευταία μπιπ της μουσικής τεχνολογίας, να δοκιμάσουν το καλύτερο gear που κυκλοφορεί, να γνωρίσουν τις ομάδες που βρίσκονται πίσω από τα αγαπημένα τους παιχνίδια και να πάρουν συμβουλές από tech ειδικούς και φυσικά, διάσημους καλλιτέχνες. Σα να μην ήταν όλ’αυτά αρκετά για να μετατρέψουν τις μέρες αυτές σε περίοδο απόλυτης ευτυχίας για τους music lovers, το ADE όπως πάντα εκτέλεσε και ένα φουλ πρόγραμμα ημερήσιων συνεδρίων, κάνοντας το event την υπέρτατη πλατφόρμα κριτικού διαλόγου και debate στο χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής. Τα ADE conferences συμπεριέλαβαν το ADE Pro, το Hard Dance Event (HDE) που εστίασε στα πιο σκληρά είδη dance μουσικής, το ADE Next για φιλόδοξους παραγωγούς και μουσικούς και τέλος, το ADE University, για φοιτητές που θέλουν να πάρουν ρεαλιστικές πληροφορίες για τη δουλειά στη βιομηχανία της διασκέδασης από μέντορες του είδους. Μέσω του ADE University, το ADE λάνσαρε και την καταπληκτική πρωτοβουλία που ονόμασε ADE Global Intern Program, μοναδική στο χώρο ευκαιρία για τους φοιτητές να αρχίσουν τις καριέρες τους στις καλύτερες εταιρείες EDM του κόσμου. Τα ADE Conferences είχαν καλεσμένους ομιλητές ονόματα όπως ο Nile Rodgers, ο Giorgio Moroder, ο Richie Hawtin, ο Tiesto κ.ά.
38 URBANSTYLEMAG
The utterly exciting, highly anticipated feature ADE Playground gained –as expected- enormous success. The daytime program transformed Amsterdam into the biggest pop- up store on the planet and offered a platform for studio sessions, hardware workshops, movie screenings, art exhibitions, in-store performances by top record labels and more exclusive events – for instance Music talks; Q&A sessions with experienced performers and EDM insiders. A once-in-a-lifetime experience for electronic music fans to get all the needed information and insight, and get up close and personal with top professionals in unusual venues (roof top terraces, clothing stores, cinema’s or even a container, right in the middle of the town). This year’s ADE Playground was more elaborate than ever before; the best-ever opportunity for man to engage, learn and liaise with like-minded individuals. Melkweg cinema hosted a selection of new musical documentaries and films which provided a deep, insightful look at topics such as how producers control the crowd and induce trance-like sensations, how house music ruled New York city back in the day, and how the rave scene developed and got people’s bpm racing in the early ‘90s. Native, Ableton and Pioneer showcase at ADE Playground, called all gearheads and softwear junkies to show them how it’s done. From budding bedroom producers to experienced performers, all attendants had the rare chance to find out about latest developments in music technology, sample some of the best gear available, meet the team behind everyone’s favorite machines and take precious advice from tech companies’ leading experts and famed artists. As if those weren’t enough to make those five days an EDM bliss for music lovers, ADE also offered a full program of daytime conferences, making the event the utimate platform for critical dialogue and debate in the field of electronic music. ADE conferences included ADE Pro, Hard Dance Event (HDE) focusing on the harder styles in dance music, ADE Next for aspiring producers and musicians, and finally ADE University, for students eager to learn about the realities of working in the entertainment industry from masterly professionals and mentors. Through ADE University, ADE launched the ADE Global Intern Program a great initiative giving talented students the opportunity to kick-start their careers in the world’s foremost EDM companies. Conference guests included Nile Rodgers, Giorgio Moroder, Richie Hawtin, Tiesto and many more.
music echoe
Photography Vincent van den Boogaard
Και έχει κι άλλο (Ολλανδοί, τι να λέμε). Αντίθετα στην -αρκετά προκατηλειμένη και στενόμυαλη- αντίληψη των EDM haters, ότι η σκηνή “είναι μόνο για τα λεφτά και για να τρελαίνει τα παιδάκια με τα ψυχωτικά bpm” (υπάρχουν κι αυτοί, τι να κάνεις), φέτος το ADE έκλεισε πολλά στόματα τονίζοντας τη δεοντολογική του πλευρά. Συνεργάστηκε με την ID&T και λάνσαρε το ADE Green, ένα απόγευμα γεμάτο διαδραστικά panels, συζητήσεις και debates για τη βιωσιμότητα των υλικών και το ταίριασμα της EDM με την προστασία του περιβάλλοντος. Σκοπός ήταν να ενημερώσει και να προκαλέσει ευαισθησία σχετικά με ζητήματα οικολογίας στα party animals, όπως και να διαδώσει πληροφορίες μέσω επαγγελματιών, σχετικά με την ανάγκη, τις μεθόδους και τα πλεονεκτήματα της ένταξης των βιώσιμων υλικών στο lifestyle και στις επιχειρήσεις. Οι επισκέπτες του ADE Green είχαν την ευκαιρία να δουν παρουσιάσεις και case studies από πρωτοπόρους ειδικούς στην περιβαλλοντολογία με εστίαση στα προβλήματα, τις λύσεις και τις καλύτερες πρακτικές.
And there is even more (yes, the Dutch make this possible). Contrary to the - quite biased and narrow-minded - belief of EDM haters that “it’s all about money and beguiling people with those mental bpm’s”, this year’s ADE kept several spiteful mouths shut, gracefully underlining the ethical aspect of the gathering. It collaborated with ID&T and organized ADE Green, an afternoon filled with interactive panels, discussions and debates on sustainability and the coupling of EDM with the environmental protection. The aim was to inculcate sensitivity to green issues and spread awareness among party-goers, as well as to provide professional information about the need, methods and advantages of integrating sustainability into lifestyle and business. Attendants had the chance to see presentations and case studies from leading experts, focusing on the problems, the solutions and the best practices; more specifically on the many green opportunities that artists and management can get involved in, and how they can inspire their fans to do the same. In the effort to promote environmental-friendly ways of holding musical gatherings, ADE Green even integrated the celebration of sustainable festival food. An incredibly thoughtful and inspiring initiative that makes the abbreviation of EDM fit to imply Environmental Dance Music.
USM 39
Πιο συγκεκριμένα δόθηκε έμφαση στις πολλές δυνατότητες που έχουν οι καλλιτέχνες και οι μανατζερς να αναμειχθούν στην οικολογία και να εμπνέυσουν τους φανς να κάνουν το ίδιο. Στην προσπάθεια να προωθήσει τους φιλικούς προς το περιβάλλον τρόπους διοργάνωσης φεστιβάλ, το ADE Green έδωσε έμφαση και στο οικολογικό, φεστιβαλικό τρόφιμο. Μια υπέροχη και αξιοθαύμαστη πρωτοβουλία που κάνει τα αρχικά EDM να μπορούν να σημαίνουν και Environmental Dance Music. Μιλώντας για φαγητό, το ADE ικανοποίησε την πείνα του κόσμου για δημιουργικότητα, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Ένα πανέξυπνο feature του ADE ήταν το Native Instrument’s Cookery School, όπου τα πιο διάσημα ονόματα της EDM έκαναν επίδειξη ικανοτήτων και μίξαραν, αυτή τη φορά μέσα στην κουζίνα αντί πάνω στο booth. Έδειξαν έτσι μια πιο καθημερινή όμως εξίσου δημιουργική, πλευρά του εαυτού τους, και ανέδειξαν το γεγονός πως η δημιουργικότητα δεν είναι τρόπος να κάνεις συγκεκριμένα πράγματα, αλλά περισσότερο ένας τρόπος να ζεις και να εμπλουτίζεις όλες τις δραστηριότητές σου. Η λίστα με τα δωράκια και τις απολαύσεις του ADE είναι αστείρευτη, θα μπορούσαμε να μιλάμε μέχρι το ADE 2014 - το οποίο δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε πως δεν θα είναι ακόμη ένας θρίαμβος. Συνοψίζοντας τα παραπάνω, δεν θα ήταν και υπερβολή αν λέγαμε πως το ADE είναι ένα κομματάκι Παράδεισου όχι μόνο για όσους ακούν ηλεκτρονική μουσική, αλλά και για επαγγελματίες επιχειρήσεων, τεχνολογίας, περιβαλλοντολογίας, για διορατικούς παρατηρητές κοινωνικών τάσεων και γενικά για οποιονδήποτε αισθάνεται δημιουργικός και ψάχνεται για έμπνευση συνοδευόμενη από πληροφορία. Οπότε... stay tuned. Και σιγουρέψου ότι θα πάρεις τα εισιτήριά σου για το ADE 2014 εγκαίρως γιατί τα events γίνονται sold out σε χρόνο Α-DE-τέ. Για προφανέστατους λόγους. Περισσότερες πληροφορίες (ναι, έχει κι άλλα) στο επίσημο website του ADΕ: www.amsterdam-dance-event.nl
40 URBANSTYLEMAG
Photography Johan Vivie
music echoe
Photography Tom Doms
LINKS ADE OFFICIAL www.amsterdam-dance-event.nl ADE Global Intern Program http://www.amsterdam-dance-event.nl/blog/2013/10/ade-global-internprogram-about-to-kick-off/12264/
ADE Green http://www.amsterdam-dance-event.nl/blog/2013/10/ade-green-mysteryland-a-pioneer-in-combining-dance-music-with-sustainability/10264/
Learn From The Trailblazers at ADE Green http://www.amsterdam-dance-event.nl/blog/2013/10/learn-from-the-trailblazers-at-ade-green/9168/
Native Instruments: Cooking up a storm at ADE http://www.amsterdam-dance-event.nl/blog/2013/10/native-instrumentscooking-up-a-storm-at-ade/10170/
Talking about food, ADE satisfied people’s hunger for creativity figuratively and literally. A really neat and smart feature of ADE was the Native Instrument’s Cookery School, where EDM’s most prominent performers demonstrated their mixing skills behind the kitchen counter instead of the DJ booth. Giving their fans the chance to see them creating in a more ‘personal’ space and manner, the artists showed that creativity - and Art for that matter - is not a way to do specific things, but rather something you live by and dress all your activities with. The list of ADE goodies and delights can go on and on until ADE 2014, when the major event is undisputedly going to thrive again. Taking all these under consideration, it wouldn’t be an overstatement saying that ADE is a genuine Heaven on Earth not only for music lovers, but also for people involved in business & technology, environmental engineers, keen observers of social trends and generally anyone who feels creative and seeks inspiration along with information. So stay tuned for next year’s ADE and make sure you get your tickets in time; the events are sold out - for obvious reasons - in the blink of an eye. For more info visit the official ADE website: www.amsterdam-dance-event.nl USM 41
17 street th
author. URBANSTYLEMAG
ec13 I´m from Spain. I don´t have answers about what I´m doing in the streets but I got questions. That´s the reason cos the work is classified at Specific Investigation Lines on my blog and portfolio. I´m discovering about life and cosmos. In my pieces I have used adhesive tape, aerosol, porcelain tile, aluminum, methacrylate ... but I´m not closed to other stuff. I just want that the piece will be integrated. It must modify the space and It must be the space itself. more Abstractism in Street Art http://streetactivity.wordpress.com http://www.flickr.com/ec13 http://instagram.com/_ec13_
44 URBANSTYLEMAG
17TH street
PRISM IDEA 2011
USM 45
alien code 2013
46 URBANSTYLEMAG
17TH streets
Mind & Emotion 2013
USM 47
PSV 2012
48 URBANSTYLEMAG
17TH streets
RED BURNER 2013
USM 49
THREE ELEMENTS 2012 - MAIN
50 URBANSTYLEMAG
17TH streets
APPROPRIATION DOOR 2011
USM 51
FULL COLOR 2012- DETAIL
52 URBANSTYLEMAG
54 URBANSTYLEMAG
under the gray
κάτω απο το γκρίζο
Haralampous
GRAYZONE GRAYZONE GRAYZONE [NOW PLAYING]
Echonomist - Blowback (Original Mix)
http://www.youtube.com/watch?v=QbTImjcOIVI
USM 59
spot
Valeria Horozidi Ονομάζομαι Χοροζίδη Βαλέρια, κατοικώ στην Κοζάνη και ασχολούμαι ερασιτεχνικά με την φωτογραφία τα τελευταία χρόνια. Ασχολούμαι κυρίως με αυτοπροαίρετα ωστόσο τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει να φωτογραφίζω και άλλα πρόσωπα.. Αν μπορούσα να χαρακτηρίσω τη δουλειά μου θα έλεγα ότι είναι fine art - conceptual, με σκοτεινά, μελαγχολικά στοιχεία που κύριο συστατικό τους πάντα είναι το συναίσθημα...
60 URBANSTYLEMAG
spot
USM 61
62 URBANSTYLEMAG
spot
USM 63
64 URBANSTYLEMAG
spot
USM 65
66 URBANSTYLEMAG
issuePeople
USM #32
interview. alexandros gerasimou
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΚΑΒΟΥΛΗΣ Το καλλιτεχνικό τρίπτυχο ενός πολύ δημιουργικού ανθρώπου. Ο Στέφανος Κακαβούλης γεννήθηκε στην Αυστραλία το 1977. Απόφοιτος σκηνοθεσίας του «ΙΕΚ ΑΚΜΗ» και Υποκριτικής της Δραματικής Σχολής του Γ. Αρμένη, από το 2004 ασχολείται με το θέατρο (και όχι μόνο) σαν ηθοποιός, σκηνοθέτης και θεατρικός συγγραφέας. Έχει συμμετάσχει σαν ηθοποιός σε παραγωγές εντός και εκτός ελληνικών συνόρων, ενώ και με τις τρεις του ιδιότητες έχει προσφέρει σημαντικό έργο στο χώρο του τόσο σε όγκο όσο και σε περιεχόμενο. Ενδεικτικά αναφέρονται οι συμμετοχές του στις παραστάσεις : Ιμπρεσάριος του Μότσαρτ, σκην. Π. Παγουλάτος (Frank), Η σημασία να είναι κανείς σοβαρός του Όσκαρ Ουάιλντ, σκην. Γ. Λιβανός (Algie), Αντίνοος του Fernando Pessoa, σκην. Γ. Λιβανός (Αδριανός), Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϋ, σκην. Γ. Διαμαντόπουλος (Peter), Κύναστον του ιδίου , σκην. Κ. Χατζημιχαηλίδης (Κύναστον), ΒΕΝΤ του Martin Sherman, σκην. Δ. Καρατζιάς (Horst). Ως Horst στο BENT απέσπασε το βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλου από τα Gay Theater Αwards 2012, το ένα από τα δύο βραβεία που απέσπασε η παραγωγή μαζί με αυτό της Καλύτερης Θεατρικής Παράστασης. Περισσότερα για την υπέροχη αυτή παραγωγή μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Από την ίδια διοργάνωση βραβεύθηκε φέτος και το έργο του Παιδιά του Πατρός ως Καλύτερο Πρωτότυπο Κείμενο. Επίσης, έξι έργα του έχουν ανέβει σε αθηναϊκές σκηνές. Τα Παιδιά του πατρός είναι το έβδομο. Ενδεικτικά αναφέρονται: Διονυσιακή Νύχτα, (σκην. Γ. Παλούμπης), Το παιδί μέσα μου και Παιχνίδια ρόλων σε σκηνοθεσία του ιδίου. Επίσης, σαν κινηματογραφιστής έχει σκηνοθετήσει μία ταινία μικρού μήκους (Βάρυπνα), μία μεσαίου (Διονυσιακή Νύχτα) και τέσσερα ντοκιμαντέρ ( Ο ανδριάντας του Σπύρου Λούη, Συντήρηση της Ακαδημίας Αθηνών, Ο περίπατος του Παράσχου και Καπνίζουν Παρελθόν – συμμετοχή στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 2012). Τέλος, έχουν εκδοθεί : η ποιητική του συλλογή Αρχής γευόμενης (εκδ. ONEL), πέντε μονόπρακτα βασισμένα σε διηγήματα του Guy De Maupassant (εκδ. Ηριδανός) και το θεατρικό του Παιδιά του πατρός (εκδ. ΑΡΜΟΣ). Καθώς φαίνεται, ο Στέφανος διανύει μια πολύ δημιουργική περίοδο και δεν έχει καμία πρόθεση να σταματήσει την προσφορά του στο χώρο των Τεχνών. Περισσότερα για τη δουλειά του Στέφανου μπορείτε να δείτε εδώ.
70 URBANSTYLEMAG
issuePeople Έχεις δουλέψει στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Ποιος χώρος από τους τρεις σε έχει κερδίσει; Προς τα πού γέρνει η ζυγαριά (αν γέρνει); Ο κάθε χώρος έχει τη δική του γοητεία. Νομίζω ότι η μέχρι τώρα πορεία μου δείχνει προς τα πού γέρνει η ζυγαριά. Θέατρο. Το ξεκίνημά σου πώς ήταν; Τι σε ώθησε στο να ασχοληθείς με την υποκριτική και τη σκηνοθεσία; Συσσωρευμένα συναισθήματα που κάποια στιγμή βρήκαν μια κοινή συνισταμένη έκφρασης. Για δεύτερη συνεχή σεζόν παρουσιάζεται υπό τις δικές σου σκηνοθετικές οδηγίες στο «Βρυσάκι», η βραβευμένη παράσταση τα «Παιδιά του πατρός». Μίλησε μας για αυτή τη δουλειά. Τι να πω που να μην έχει ειπωθεί... Ένα έργο που αγαπήθηκε πέρυσι από τον κόσμο γι΄ αυτό και το συνεχίζουμε. Είναι η πρώτη φορά που κουβαλάω το «τριπλό βάρος» του συγγραφέα- σκηνοθέτη και ηθοποιού. Πες μας κάποια λόγια για τους ηθοποιούς και τους υπόλοιπους συντελεστές αυτού του έργου… Θα σταθώ στην παρουσία του Σπύρου Φωκά, τον οποίο θεωρώ πυλώνα της παράστασης. Η χαρά που ένιωσα όταν δέχτηκε να κρατήσει τον αμφιλεγόμενο ρόλο του ιερέα ήταν πολύ μεγαλύτερη από αυτή που ένιωσα όταν κράτησα το βραβείο καλύτερου κειμένου στα Gay Theater Awards 2013 για τα Παιδιά του πατρός. Τι πιστεύεις ότι λείπει από το σημερινό θέατρο; Από την άλλη, πώς βλέπεις όλη αυτή την ιστορία με το κλείσιμο των θεάτρων αλλά και κάποιων πολυχώρων που λειτουργούν ως πεδία θεατρικής δράσης; Κανένα μικρό θέατρο δεν θα κλείσει. Όλος αυτός ο θόρυβος προκλήθηκε από μεγάλα θέατρα και παραγωγές που αισθάνθηκαν τον κίνδυνο της απειλής. Τα μικρά θέατρα όλο και δυναμώνουν σε φήμη και σε κοινό. Αυτό συμβαίνει γιατί πραγματικά ό,τι καλύτερο έχει να δείξει το σημερινό θέατρο σε δυναμικό βρίσκεται σε αυτούς τους χώρους. Από συγγραφείς μέχρι ηθοποιούς. Σ’ αυτά τα θέατρα είναι που γράφεται το μέλλον του θεάτρου κι από αυτά είναι που πολύ μεγάλοι συγγραφείς και ρεύματα ξεκίνησαν. Υπάρχει κάποια από τις δουλειές σου που να ξεχωρίζεις μέχρι στιγμής; Θα πρέπει να απαντήσω ανάλογα με την ιδιότητα που είχα στην κάθε δουλειά. Υποκριτικά ας πούμε, θα σταθώ στον Αντίνοο, ένας μονόλογος ποιητικός βασισμένος στο ομώνυμο ποίημα του Πεσσόα. Επίσης στον Κύναστον, έργο δικό μου εποχής (Αγγλία του 17ου αιώνα), όπου κράτησα τον ομώνυμο ρόλο. Συγγραφικά, αν και όλοι πιστεύουν ότι τα Παιδιά του πατρός είναι δείγμα της πιο ώριμης και βαθυστόχαστης γραφής μου μέχρι σήμερα, εγώ θα προτιμήσω τον Ακάλεστο ο οποίος θα ανέβει και φέτος στο θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα σε σκηνοθεσία δική μου. Καταπιάνεται με ένα θέμα που με συγκινεί ιδιαίτερα, που μου τρώει τα σωθικά θα έλεγα. Το πόσο αφορά η ποίηση και το πνεύμα στη σημερινή υλιστική μας εποχή. Επίσης, σημαντικά διεθνή ονόματα της house και techno σκηνής φιλοξενούνται κάθε τόσο από τις ομάδες «Reform», «Meltdown» και «Emergent». Όσον αφορά στην επαρχία, κάθε καλοκαίρι αξίζει κανείς να τσεκάρει το «Healthy Summer» στα Χανιά και το «Βloom» στην Κάρυστο Εύβοιας. Πίσω από αυτά τα festivals είναι ο Lee Fraged και ο Slydex αντίστοιχα.
Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για σένα, για να δημιουργήσεις ένα σενάριο για μια θεατρική παραγωγή ή για μια ταινία; Όλα γύρω μας αποτελούν έμπνευση. Το τι θα επιλέξεις και το πώς θα το διαχειριστείς είναι εντελώς άλλο ζήτημα. Εκεί είναι όλη η ουσία του γραψίματος. Έχεις δουλέψει σε διεθνείς παραγωγές. Ποιες οι διαφορές πάνω στη δουλειά σε σχέση με την Ελλάδα; Έχω συμμετάσχει σε δύο διεθνείς παραγωγές: στο Lara Croft II και στο ουγγροελληνικής παραγωγής Csudafilm. Οι συνθήκες δουλειάς, παραγωγής, νοοτροπίας είναι εντελώς διαφορετικές. Τι να πρωτοαναφέρω;;; Εκεί που μας βγάζω το καπέλο όμως είναι ότι με ψίχουλα ή με καθόλου λεφτά, την ταινία θα την κάνουμε!!! Ακόμα κι αν όλο το συνεργείο είναι δύο άτομα!!! Παρακολουθείς καινούργιες θεατρικές ή κινηματογραφικές παραγωγές; Υπάρχει κάποιο φιλμ (μικρού ή μεγάλου μήκους) ή κάποια θεατρική παράσταση που ξεχώρισες τελευταία; Μια ταινία που με γοήτευσε ήταν το Stoker του Κορεάτη Chan-wook Park με τους Matthew Goode και Nicole Kidman στους βασικούς ρόλους. Υποβάλουσα ατμόσφαιρα, λιτές υπαινικτικές ερμηνείες και δυνατό στόρυ στα όρια του ψυχολογικού θρίλερ. Πιστεύεις ότι σε αυτή τη χώρα όπως τη ζούμε τώρα, καθημερινά συμβαίνουν πράγματα στην Τέχνη αλλά και γενικότερα στη κοινωνία παρά τη κρίση που επικρατεί; Μα η Τέχνη ανθεί μόνο σε καιρούς κρίσης γιατί τότε την έχουμε πιο πολύ ανάγκη. Να μας υπενθυμίζει αξίες και υψηλά νοήματα! Τα επόμενα σχέδιά σου είναι… Το έργο μου «Ακάλεστος» στο θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα με τον Κώστα Γαλανάκη και τρεις νέους ηθοποιούς. Επίσης το έργο μου «Γκρέκα Μάνα» που θα ανέβει στο θέατρο Vault σε σκηνοθεσία Μενέλαου Τζαβέλλα. Σαν ηθοποιός θα κρατήσω τον επαναστατικό και εριστικό ρόλο του Τζιμ στα «Οργισμένα Νιάτα» που θα ανέβουν σε σκηνοθεσία Γ. Λιβανού στο studio Κυψέλης.
USM 71
72 URBANSTYLEMAG
issuePeople
vt4d Ονομάζομαι Τρευλόπουλος Νικόλαος και κατάγομαι από τη Θεσσαλονίκη. Τα τελευταία χρόνια διαμένω στη Μυτιλήνη (Λέσβος). Ασχολούμαι με το εικαστικό κομμάτι πρώτα ως μαθητευόμενος στο εργαστήριο του Φ.Ο.Μ. και δεύτερον ως πόσο ζηλεύω αυτούς που το κάνουν καλά’’. Φέτος έκανα την πρώτη ατομική έκθεση στο Αρχοντικό Γεωργιάδη. Παρουσίασα δουλειά του 2012΄ και του 13’. Ένα κομμάτι της ήταν έργα μεγάλων διαστάσεων εκτυπωμένα σε φωτογραφικό χαρτί . Η ιδέα προήλθε από την αγάπη μου για τη χαρακτική . Οικονομικοί όμως λόγοι με οδήγησαν στο να ψάξω ένα διαφορετικό τρόπο προσέγγισης.Τα πρωτότυπα ήταν τυπώματα σε φωτογραφικό χαρτί από injectεκτυπωτή με σινική μελάνι , κομμάτια χαρακτικών , στένσιλ , μαρκαδόρους και αυτοσχέδιες σφραγίδες. Νομίζω ότι η πλειοψηφία των έργων μου αγγίζει την ΠΟΠ αισθητική ή απλά εγώ θέλω να το πιστεύω αυτό.Τα υλικά που χρησιμοποιώ γενικά είναι χαρτόκουτα , μελάνια ,στένσιλ , σπρέι , μαρκαδόρους , πολλούς μαρκαδόρους , ακρυλικά και πενάκια. Δημιούργησα το vT4dωςstreetprojectγια να μπορέσω να λειτουργήσω κυρίως έξω από το εργαστήριο μου. Αρχικά κάνοντας κάποιες τοιχογραφίες με απλά μέσα (πλαστικά χρώματα και ανεξίτηλους μαρκαδόρους) , συνέχισα με stencilκαι τώρα έχω παθιαστεί με τα stickers.Γενικά λόγω της αυξημένης διάσπασης και προχειρότητας , δυσκολεύομαι να κάνω focusσε ένα μόνο πράγμα. Ζηλεύω , σχεδόν φθονώ , τους streetartist που είναι εύστοχοι , εύστροφοι και πάντα έχουν να πουν κάτι με ένα stencil,με ένα ινσταλέσιον ή οτιδήποτε. Αυτοί είναι η βασική μου επιρροή και ο Κωστάκης Ανάν.
USM 73
74 URBANSTYLEMAG
issuePeople
USM 75
76 URBANSTYLEMAG
issuePeople
USM 77
78 URBANSTYLEMAG
issuePeople
USM 79
80 URBANSTYLEMAG
issuePeople
USM 81
82 URBANSTYLEMAG
issuePeople
USM 83
LA CATEDRAL FUTUMÉTRICA A street art´s documentary starring Spidertag + EC13 + El Niño de las Pinturas. It tells the story of artistic intervention who performed in gold ruins of Granada. In about 21 minutes, it combines modern art and a wild, original and independient experience. Film, video art, documentary, black and white, friendship and graffiti. All this in an amazing film. Title: La Catedral Futumétrica Timing: 20.39 minutos Directed by: Spidertag Starring: El Niños de las Pinturas + EC13 + Spidertag Location: Granada Year: 2013 Style: video arte / documental (arte urbano / graffiti) Video Editing: Vasilijs Mercalovs Produced by: M.P. de Azpillaga Photography: Maldito Dwarfi Musicans: YSUCKLOVE ÑAPS Spidertag /// http://spidertag.wordpress.com El Niño de las Pinturas (Sex) ///http://www.elninodelaspinturas.es EC13 /// streetactivity.com
86 URBANSTYLEMAG
issuePeople
https://vimeo.com/74698165 USM 87
88 URBANSTYLEMAG
issuePeople
USM 89
90 URBANSTYLEMAG
issuePeople
USM 91
92 URBANSTYLEMAG
issuePeople
USM 93
Haralampous Faces 94 URBANSTYLEMAG
issuePeople
USM 95
96 URBANSTYLEMAG
issuePeople
USM 97
backpage
Fotios_Balas “CAVEMAN” Ήταν σκοτεινά. Λάθος, ήταν θεοσκότεινα. Όμως δεν είχα πρόβλημα, είχα συνηθίσει στην έλλειψη φωτός. Η σπηλιά είχε αρκετή υγρασία. Αν και κυκλοφορούσα γυμνός, δεν κρύωνα ιδιαίτερα. Μερικές φορές άναβα καμιά φωτιά για να αλλάξω παραστάσεις. Τότε ήταν που έβλεπα όλες τις ασυνάρτητες τοιχογραφίες που είχα κάνει όσο καιρό έμενα στη σπηλιά, παρατηρώντας τον εσωτερικό της κόσμο. Δηλαδή τον δικό μου κόσμο… Δε θυμάμαι πως βρέθηκα εκεί, ούτε πόσο καιρό έμεινα, ούτε καν πού ήταν η έξοδος. Όμως ούτε και με ένοιαζε. Παράξενο. Εγώ, ένας τόσο κοινωνικός άνθρωπος, που έβγαινε για έναν καφέ και κατέληγε να ενώνει πέντε τραπέζια στη σειρά για να χωρέσουν όλοι οι καλεσμένοι του, ξαφνικά απομονώθηκα. Εγώ, που πήγαινα σε ένα πάρτι και έφευγα με είκοσι γνωριμίες παραπάνω, ξαφνικά έγινα αγοραφοβικός. Δεν ήμουν πια αυτός που γνώριζαν όλοι και δεν ήξερα ακόμη την αιτία. Βρέθηκα, ξαφνικά, μέσα σε μια σπηλιά. Κι όμως, ένιωθα καλά. Χωρίς κινητό, laptop, δουλειές, φίλους... Δεν ήμουν πλέον εγώ. Η απώλεια της ταυτότητάς μου με ηρεμούσε απίστευτα και όσο ο καιρός περνούσε αφηνόμουν όλο και περισσότερο σε αυτό, προχωρούσα όλο και πιο βαθιά μέσα στη σκοτεινή σπηλιά μου. Συνήθισα να φλερτάρω σε καθημερινή βάση, ασύστολα, με το σκοτάδι… Ένα πρωινό λοιπόν, ξύπνησα απότομα εξαιτίας του ήχου που έκαναν πεντακόσιες επτά νυχτερίδες πάνω από το κεφάλι μου. Πρέπει να έκαναν ομαδικό σεξ, δεν εξηγείται αλλιώς. Καθόμουν και τις χάζευα, ίσως και να ζήλεψα λίγο. «Θεέ μου γιατί με έκανες πιστό και σχεσάκια;!» Το σώμα μου ήταν μέσα στα χώματα. Έτριψα τα μάτια μου και λίγο πριν σηκωθώ, μια νυχτερίδα έπεσε με δύναμη ακριβώς δίπλα στον δεξί μου ώμο. Την έβλεπα να χαροπαλεύει και καθώς έκανα την κίνηση να την ακουμπήσω, είχε ήδη ξεψυχήσει. Πρέπει να την είχαν βιάσει οι υπόλοιπες. Σκέφτηκα ότι δεν έπρεπε να πάει αδικοχαμένη. Αυτή η νυχτερίδα θα γίνει το must-have κολιέ της φετινής σεζόν! «Ω ναι!! Θα κάνω θραύση!» Πετάχτηκα όρθιος από την χαρά μου, τη φόρεσα με ένα κορδόνι στο λαιμό, πόζαρα στα στάσιμα νερά ενός λάκκου και άρχισα να εξερευνώ την ατελείωτη σπηλιά…
Περπατούσα κρατώντας έναν αναμμένο πυρσό και βρέθηκα σε ένα σημείο όπου η σπηλιά ήταν γεμάτη σταλακτίτες. Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν φαλλικό σχήμα, σαν να ήθελαν κάτι να μου πουν... Λίγο πιο κάτω, καθώς έστριβα, έπεσα πάνω σε τέσσερις αρκούδες. Αρκετά μεγαλόσωμες, με δερμάτινες στολές, μερικές είχαν και tattoo. Καθόντουσαν γύρω από ένα ξύλινο κυκλικό τραπέζι, άκουγαν μουσική, έπιναν μπύρες. Μάλλον θα τις είχαν διώξει από τον «Αρκτούρο» λόγω έλλειψης προσαρμοστικότητας, σκέφτηκα. «Γειά σας bears! Θέλετε παρέα;;!» ρώτησα, χωρίς να είμαι σίγουρος αν ήθελα να πάω… «Είσαι πολύ skinny και twink για τα γούστα μας, φύγε!!»απάντησαν με ένα στόμα, μια φωνή! «Όρεξη σας είχα, παλιοφώκιες!» απάντησα τσατισμένος και αυτές πετάχτηκαν όρθιες και άρχισαν να με κυνηγάνε! Έτρεχα να γλυτώσω από τα παχύδερμα ενώ ταυτόχρονα με είχε πιάσει νευρικό γέλιο. Ξαφνικά βρέθηκα σε αδιέξοδο. Στην προσπάθειά μου να γλιτώσω, άρχισα να μετακινώ πέτρες και να σκάβω με τα χέρια μου το χώμα. Πάνω στον πανικό μου άκουσα μια κραυγή. «Α ΑΑΑΑ ΑΑΑ!!» Δεν πίστευα στα μάτια μου! Ο Ταρζάν!! Ήταν τόσο σέξι, κρεμασμένος από το σχοινί, να πλησιάζει προς το μέρος μου! Προσγειώθηκε μπροστά μου και μου είπε λαχανιασμένος : «Μην ανησυχείς, θα τους καθυστερήσω εγώ, εσύ κοίτα να φύγεις από εδώ». Μου έδωσε ένα γλωσσόφιλο, πρόσθεσε ένα“Call me!” και έφυγε. Συνέχισα να σκάβω με μανία το χώμα ώσπου έπεσε και με πλάκωσε ολόκληρο. Βρέθηκα θαμμένος μέσα στο σκοτάδι και έσερνα το γυμνό μου κορμί στην προσπάθειά μου να σωθώ. Ξαφνικά βρέθηκα μπροστά σε ένα τεράστιο τούνελ. Μπροστά μου υπήρχε η σπονδυλική στήλη ενός τυραννόσαυρου. Τι ευτυχία Θεέ μου! Αυτό ήταν τεράστιο δώρο! Με αυτά τα οστά θα έφτιαχνα ολόκληρο σετ με καναπέδες και μια τραπεζαρία, ή ένα γλυπτό που όμοιό του δεν θα είχε ξανακάνει κανείς! Αυτό ήταν! Πλέον ήθελα να φύγω από εδώ... Η σπηλιά είχε αρχίσει να με πνίγει. Άρχισα να φλερτάρω ξανά με την πάρτη μου. Συνέχισα να προχωράω τυφλά προς το φώς. Όσο το φώς μεγάλωνε, τόσα περισσότερα άρχισα να θυμάμαι. Κούκλες Barbie, πούπουλα,ατελείωτα μπάνια στην θάλασσα, χρώματα, έντονα χρώματα, βινύλια, κόλλα, φτερά, κόκκαλα, άγρια φιλιά, ρίσκο, ρίσκο, ρίσκο, ξανά και ξανά..εξπρεσιονισμός, μπαρόκ, γκροτέσκο, σουρεαλισμός , «Να ζήσεις Φώτη και χρόνια πολλά..» Ναι! Με λένε Φώτη..το φώς μεγαλώνει..πλησιάζω στην έξοδο. Ξαφνικά σταμάτησα. Ένιωσα την καρδιά να μου χτυπά τα σωθικά σαν το γάντι του Μοχάμεντ ‘Αλι! Θυμήθηκα το όνομά του, το πρόσωπό του… Ναι, ναι, ναι. Θυμήθηκα. Έπεσα με τα γόνατα στο χώμα. Το όνομά του, το χαμόγελό του, τον τρόπο που φιλάει και όλα όσα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί του..Κάθισα αρκετή ώρα κάτω. Και είπα: «Θα βγω! Θα πάω να τον βρω και ότι είναι να γίνει θα γίνει!» . Σηκώθηκα όρθιος και έτρεξα με φόρα στην έξοδο της σπηλιάς, πάνω στο φώς. “No light, no light...” που λέει και η Florence, μόνο που εγώ δε φοβάμαι ούτε το φώς, ούτε το σκοτάδι πια!
100 URBANSTYLEMAG
fotios balas
Title: “No light, no light…” Self-portrait photography by Fotios Balas.2013. Print on paper. 200 cm × 150 cm.
USM 101
fashiontrash EDITOR. Joanna anagnostidou (Fashion designer)
102 URBANSTYLEMAG
fashionTrash
USM 103
104 URBANSTYLEMAG
fashionTrash
USM 105
106 URBANSTYLEMAG
fashionTrash
USM 107
108 URBANSTYLEMAG
fashionTrash
USM 109
110 URBANSTYLEMAG
Haralampous
decoroom EDITOR. sofia pavlidou
114 URBANSTYLEMAG
decoroom
USM 115