Interview met Candy Dulfer

Na de coronatijd, waarin Candy nog harder werkte dan normaal, maakt de saxofonist zich op voor een Europese tour waarbij ze de theaters in Nederland zeer zeker niet vergeet! De geboren Amsterdamse is klaar voor haar show Sax, Candy & Rock ’n Roll die een aanvulling is op haar gelijknamige boek. Candy: „Eigenlijk komt in de theatershow het boek tot leven. Mensen zeiden dat ik een boek moest schrijven, maar ik dacht destijds: nee nog lang niet, wat heb ik nou te vertellen? Maar als je er dan aan begint, realiseer je hoeveel je hebt meegemaakt. De theatershow is om de muziek ook echt te laten horen.” Op kerstavond, 24 december, staat Candy in de Amsterdamse poptempel Paradiso. Daar brengt ze dan ook nieuwe muziek ten gehore. „We zijn de afgelopen anderhalf jaar als 't ook maar éven kon

een nboek moest schrijven,

de studio in gedoken voor nieuwe muziek. De afsluiter van de tour door Europa eindigt met een groot feest in Paradiso.” Die nieuwe muziek schreef Candy tijdens de pandemie vertelt ze. „In die periode ben ik eigenlijk nog harder gaan werken dan ervoor! Radioprogramma, muziek gemaakt… Bovendien heb ik veel voor andere mensen gedaan. Dat is altijd onze werkethiek geweest. Ook was het echt een moment van „Mijn vader heeft me één keer lesgegeven, toen kregen we al ruzie.” refl ectie.” Hecht Al vroeg werd duide lijk dat Candy, net als haar vader Hans Dulfer, gék was op de saxofoon. De twee hebben een hechte band. „We zijn heel close en aan mekaar gewaagd”, vertelt Candy. „Hij liet me meelopen bij optredens en zo leerde ik. Hij heeft me maar één keer een half uurtje lesgegeven, toen kregen we al ruzie. Bijzonder hoe zo’n

machoman altijd geloofde dat zo’n verlegen en tuttig meisje van 12 haar eigen band kon hebben. Doordat hij zo in me geloofde durfde ik zoveel meer dan ik ooit dacht. Zo liet hij me eens de telefoon voor een boeking zelf aannemen en souffl eerde hij. Het was een studentenvereniging die mijn band wilde boeken toen ik 12 was. Mijn vader zei: ‘zeg maar klootzak’. Dus ik met zo’n meisjesstem: ‘oké klootzak’. Dat vonden ze prachtig en toen waren we geboekt.” Op haar dertiende trad Candy al op tijdens het North Sea Jazz Festival. Van huis uit leerde ze om balans te houden tussen werken en vrije tijd. „Mijn vader had al vroeg ➜

NAAM: Candy Dulfer GEBOREN OP: 19 september 1969 GEBOORTEPLAATS: Amsterdam VERLIEFD/VERLOOFD/ GETROUWD: gelukkig met Rafaël

GROOTSTE ERGERNIS: „Ik erger me aan mensen die niet bereid zijn om te onderzoeken en maar wat roepen.” LEUK OM TE WETEN: Candy is gék op vintage spullen. Check haar insta @walkincandystore om alles te weten te komen.

een goede balans ontdekt: ik neem een baan overdag en als ik thuiskom, met het gezin eten en daarna spelen. Die houding heb ik meegekregen waardoor ik zowel een muzikantenleven als gewoon leven heb gehad. Het was weinig slaap, maar heel veel lol. Ik speelde gewoon met vriendinnen en heb m’n atheneum gehaald. Studeren hoefde ik niet, het ging zo goed met de muziek.” Niet alleen Candy’s vader leerde en beschermde zijn dochter, ook haar moeder

„Vrolijk word ik van dingen waarbij je mensen blij maakt. Ik ben wel echt een people pleaser. Klein complimentje op straat of als je iemand ziet huilen even vragen of ‘t gaat. Eigenlijk heel zelfzuchtig om iets van liefdadigheid te doen, omdat je er zelf heel blij van wordt. Je bent dan even moe, maar je krijgt er energie voor 10 voor terug.”

Inge liet zich niet onbetuigd. Zij ging bijvoorbeeld mee als er een reportage gemaakt werd. „Dan kon ze tegen een fotograaf bijvoorbeeld zeggen: ‘Nee, dat bloesje hoeft voor de foto niet verder open’.”

d. ls er

Candy tijdens een bezoekje aan Parijs met haar vriend Rafaël.

Een warme jeugd, daarop blikt de muzikante die n dierbare jeugdherinneringen koestert, terug. „Ik zeg wel eens: ‘Ik lijd aan een gelukkige jeugd’. Opa en oma kwamen altijd over de vloer en we aten geprakte aardappeltjes met oma’s gehaktballen. M’n moeder maakte zelf hippe kleren en we gingen de stad in voor tweedehands kleren. In de zomer gingen we naar jazzfestivals in Frankrijk.” Hoewel Candy op muzikaal gebied al haar dromen uit

zag komen, bleef een wens zagkomenbleefeenwens onvervuld: een kindje. „Ik wilde heel graag een familie met kind, dat is niet gelukt, maar dat komt niet door mijn carrière. Ik ben nu op mijn 52e wel heel gelukkig „Ik zeg wel eens: ‘Ik lijd aan een gelukkige jeugd’.” met mijn vriend en zijn twee kinderen van 12 en 15.” Het hebben van bonuskinderen maakt Candy gelukkig: „Zo blij word ik ervan om vroeg op te staan en boterhammen voor ze te smeren. Echt een uiterste met het optreden in de avond.” Naast haar fi jne gezin leeft Candy voor haar muziek, die inmiddels weer ruimbaan krijgt. Ze schetst de tomeloze energie die het spelen haar geeft . „Ik zei wel eens voor corona als we voor een optreden uit eten waren met de crew en dat ik met een koffi e verkeerd daar zat: ‘Als ik nou morgen doodga, dan kunnen jullie zeggen dat ik heel gelukkig was’. Waarna iedereen met de ogen rolde, haha.” ■