ประวัติครอบครัว ชื่อบิดา นายยอห์น บรรทม บุญธาตุ ชื่อมารดา นางอันเจลา พยอม บุญธาตุ เกิดเมื่อวันที ่ 1 มกราคม 1988 บ้านห้วยเซือมใต้ ชัยพร บึงกาฬ ปัจจุบันสัตบุรุษ วัดแม่นักบุญอักแนส ห้วยเซือมใต้ รับศีลล้างบาป 24 กุมภาพันธ์ 1988 วัดแม่นักบุญอักแนส ห้วยเซือมใต้ รับศีลก�ำลัง 10 เมษายน 1999 วัดแม่นักบุญอักแนส ห้วยเซือมใต้ พระวาจาน�ำชีวิต “ผู้ใดที่ยกตนขึ้นจะถูกกดให้ต�่ำลง ผู้ใดที่ถ่อมตนลง จะได้รับการยกย่องให้สูงขึ้น” (ลูกา 18:14) มีพี่น้อง จ�ำนวน 3 คน เป็นคนที่ 2
ชีวิตนักบวช โปสตูลันต์ นวกภาพ ปฏิญาณตนครั้งแรก
10 ตุลาคม 2009 5 สิงหาคม 2010 4 สิงหาคม 2012
โรงเรียนมารีย์อุปถัมภ์ สามพราน นครปฐม นวกสถานมารีย์นิรมล สามพราน วัดน้อยโรงเรียนเซนต์แมรี่ อุดรธานี
การศึกษา 2001 ระดับประถมศึกษา จากโรงเรียนบ้านห้วยเซือมใต้ บึงกาฬ 2004 ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น จากโรงเรียนบึงกาฬ บึงกาฬ 2006 ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย จากศูนย์บริการการศึกษานอกโรงเรียนอ�ำเภอบึงกาฬ บึงกาฬ 2017 ปริญญาตรีวิทยาศาสตรบัณฑิต เอกอาหารโภชนาการและการประยุกต์ จากมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
ประสบการณ์การท�ำงาน - ภารกิจที่ได้รับมอบหมาย 2012-2013 หมู่คณะมารีย์อุปถัมภ์ สามพราน สอนค�ำสอน/จริยธรรม และผูช้ ว่ ยดูแลบ้านธารพระพร 2013-2014 หมู่คณะมารีย์อุปถัมภ์ สามพราน รับผิดชอบร้านขนม 2014-2015 หมู่คณะมารีย์นิรมล สามพราน ผู้ดูแลเยาวชนธิดารักษ์ สามพราน 2015-2016 หมู่คณะมารีย์นิรมล สามพราน รับการอบรมซิสเตอร์ผู้เยาว์ 2016-2018 หมู่คณะพระหฤทัย บ้านโป่ง ผู้ช่วยผู้ดูแลนักเรียนประจ�ำ 2018 -ปัจจุบัน กรุงโรม อิตาลี นักศึกษา
ความเป็นมาของกระแสเรียก ...ชีวติ ในวัยเด็กของซิสเตอร์นนั้ ถ้าจะให้พดู กันตามตรง คงต้องบอกว่า ไม่เคยมีความคิดทีจ่ ะอยากเป็นซิสเตอร์มาก่อน เลย แต่ที่จ�ำได้ดีและเป็นความฝันเสมอมาคือ อยากจะเป็นครู อาสาสมัครที่ไปสอนตามชนบท ตามดอยที่อยู่ห่างไกลจาก ความเจริญ นัน่ เป็นความฝันมาตัง้ แต่เด็ก ๆ จนกระทัง่ วันหนึง่ มีเพื่อน ๆ มาชวนไปค่ายกระแสเรียกของซิสเตอร์คณะหนึ่ง ด้วยความที่เป็นเด็กเห็นเพื่อน ๆ ไปก็อยากจะไปด้วย แต่พอ วันก่อนเดินทางแค่วนั เดียวก็มเี หตุทำ� ให้ไปไม่ได้ จ�ำได้วา่ ร้องไห้ หนักมากเพราะอยากจะไปกับเพื่อน ๆ จนกระทั่งเวลาผ่านไป หลังจากที่เรียนจบชั้น ม.3 ที่ โรงเรียนบึงกาฬ ก็ตัดสินใจที่จะไม่เรียนต่อเพราะอยากจะ ท�ำงานหาเงินช่วยเหลือที่บ้าน จึงตัดสินใจเรียนต่อการศึกษา นอกโรงเรียนในระดับมัธยมปลาย พร้อมกับท�ำงานไปด้วย และ ได้ไปท�ำงานที่โรงเรียนนารีวุฒิ บ้านโป่ง ซึ่งเงินเดือนทุกเดือน ที่ได้รับจะส่งกลับไปที่บ้านเสมอ เพราะอยากช่วยพ่อแม่ให้มี ความสุขสบายมากที่สุดเท่าที่ลูกคนนี้จะท�ำให้ได้ และตลอด เวลาที่ ท� ำ งานก็ ไ ด้ เ ห็ น ชี วิ ต ของบรรดาซิ ส เตอร์ ที่ ห มู ่ ค ณะ
บ้านโป่ง ทีท่ ำ� ให้เกิดค�ำถามในใจของตนเองว่า บรรซิสเตอร์เขาอยูด่ ว้ ยกันได้ยงั ไง ท�ำงานหนักทุกวัน แต่สงิ่ ประทับ ใจที่สุดคือสมาชิกทุกท่านมีรอยยิ้มให้พวกเราพนักงานเสมอ เวลาที่อยู่กับเด็ก ๆ ก็มีรอยยิ้มที่มีความสุข เวลาที่ ดิฉันมีปัญหาพวกท่านก็จะคอยช่วยเหลือ ให้ก�ำลังใจเสมอ อะไรกันนะที่ท�ำให้พวกท่านสุขใจแบบนั้น ดิฉันอยากมี ความสุขใจแบบนั้นบ้าง แต่นั่นก็เป็นเพียงความปรารถนาที่ต้องเก็บไว้ในใจ ไม่กล้าที่จะบอกกับใคร อีกอย่างดิฉัน เป็นห่วงครอบครัวของดิฉัน ไม่อยากให้พ่อแม่ พี่น้องล�ำบากใจกับความปรารถนาของดิฉัน แต่เป็นเพราะพระเจ้า ทรงเตรียมแผนการของพระองค์ส�ำหรับดิฉัน เพราะในช่วงเวลานั้นมีซิสเตอร์อุดม ศรีดารุณศิลป์ เป็นอธิการิณี และก็เป็นท่านเองที่จุดประกายให้ค�ำถามที่อยู่ในใจของดิฉันได้รับค�ำตอบ ท่านได้มอบหนังสือชีวประวัติของ ซิสเตอร์เอวเซเบีย ปาโลมิโม ผู้ซึ่งเป็นสมาชิกคณะธิดาแม่พระองค์อุปถัมภ์ ฉันใช้เวลาไม่นานนักในการอ่านจนจบ และฉันก็ประทับใจในชีวติ ของซิสเตอร์เอวเซเบีย ทีใ่ นความสุภาพถ่อมตนของท่าน พระเจ้าได้ทำ� ให้ทา่ นกลับกลาย เป็นเจ้าสาวของพระคริสตเจ้า และฉันก็ได้ยึดท่านเป็นแบบอย่างในชีวิต โดยผ่านทางการช่วยเหลือของซิสเตอร์ อุดมทีค่ อยให้คำ� แนะน�ำช่วยเหลือค�ำ้ จุนกระแสเรียก ไม่ใช่สำ� หรับดิฉนั คนเดียว แต่ทา่ นคอยให้คำ� แนะน�ำกับทุกคน ทีป่ รารถนาติดตามพระคริสตเจ้าเสมอ และท�ำให้ฉนั กล้าทีจ่ ะก้าวเดินตามเส้นทางกระแสเรียกทีพ่ ระเจ้าทรงเรียก ในคณะธิดาแม่พระองค์อุปถัมภ์...