Voces Indignadas nº 7 - Marzo

Page 1

voces indignadas

FAI POSIBLE A REVISTA: 0,50€

A REVISTA DO moVEMENTO 15m de Lugo.

MOBILIZACIÓN ESTUDIANTILP7

P3

P6

Nº7- MARZO-2012

REFORMA LABORAL

REFORMA FINANCIEIRA

ARTE LIBRE, BANCO DE TEMPO, BANCOS... INFO de Actividades e Concentracións en acampadalugo.blogspot.com


sabías que...

-El pasado día el Banco Central Europeo inyectó más de ½ billón de euros a los bancos al 1% de interés (100.000 millones en España)

Los bancos invierten este dinero en comprar deuda pública a un interés de al menos el 4%, sacando de ello una ganancia que no reinvierten en la población: siguen sin dar créditos ni estimular la economía; en cambio, nosotros debemos devolver ese dinero más los intereses. En resumen pagamos por usar nuestro propio dinero.

-Nos dicen que tenemos un 8,51% de déficit en 2011, en Reuters se ratifican en la información que contaron hace unos días: altos funcionarios de la Comisión Europea sospechan que es una estrategia para suavizar los recortes de este año. Falta un análisis detallado, pero el Gobierno debería explicar con claridad cómo es posible que las autonomías, que en el tercer trimestre de 2011 cumplían con el objetivo del año, se hayan desviado 16.400 millones en solo tres meses. Lo mismo sucede en el Gobierno central, donde aparecen 3.000 millones inesperados en apenas un mes. El 8,51% del déficit oficial coincide con los pronósticos de los que hablaban varios ministros del PP desde octubre del año pasado. Antes de las elecciones del 20-N, vaticinaban un 8,4% mientras la UE calculaba solo un 6,6%. -La decana Elena Grau permitió llevar a cabo una asamblea en la Facultad de Historia de Valencia la noche del día 21, asegura que en ningún momento se planteó la posibilidad de no permitir la concentración en la Universidad. De hecho, la misma decana fue la que recordó a la Policía que no podía entrar al recinto universitario, y además asegura que "para debatir, las puertas de la Universidad siempre estarán abiertas".

Rir por non chorar

2


infórmate Reforma laboral

A

reforma laboral é un atentado contra os dereitos dos traballadores. A primeira gran mobilización tivo lugar o día 19 de febreiro, cando distintos sindicatos, grupos políticos e movementos sociais saíron á rúa para tratar de parar a reforma. A situación de desprotección dos traballadores e desempregados españois é tal que, máis que nunca, paga a pena o esforzo coletivo. Os sindicatos deben ser un instrumento máis de loita e unión cidadá contra os ataques que recibe a maior parte da poboación por parte da clase dominante. Se ben as cúpulas sindicais e algunhas actitudes das mesmas deben ser duramente criticadas, o fundamental debe ser a unión de traballadores por riba dunha afiliación concreta e de rencillas internas. Os sindicatos deben ser unha ferramenta, non unha fin, para a defensa dos intereses dos traballadores frente a un goberno pregado ante a vontade do sector privado que quere máis precariedade para maximizar os beneficios.

A mobilización do día 19 de febreiro debe ser unha primeira pedra para a unidade sindical, e, máis importante, para a unidade da clase traballadora. Agardamos a realización de novas manifestacións de rexeita a esta reforma e, en caso de non seren escoitadas, instaremos a unha folga xeral dos traballadores para demostrar que non se pode xogar coas nosas condicións laborais para favorecer aos poderes económicos. Non daremos nin un paso atrás fronte aos que tratan de fragmentar a clase traballadora baixo divisións inútiles entre sindicatos, movementos sociais e traballadores en xeral. A conciencia de clase debe estar máis viva que nunca, a manipulación do poder político e mediático non debe ferir o espírito crítico colectivo. Só seremos máis e máis fortes se permanecemos unidos como o que somos e defendemos sen medo os nosos dereitos laborais, conseguidos con máis que esforzo noutros tempos e aos que non renunciaremos de calquera xeito.

puntos que debemos conocer

1. El contrato indefinido con una indemnización por despido de 45 días por año trabajado desaparece. A partir de ahora, todos los nuevos contratos indefinidos tendrán indemnizaciones de 33 días, con un tope de 24 mensualidades. 2. Despedir será aún más barato: las empresas podrán hacerlo directamente con 20 días de indemnización por año trabajado (con un tope de 12 mensualidades) y será el trabajador el que tendrá que recurrir a la Justicia si considera que su despido no estaba justificado por alguna causa económica o de la producción 3. Contrato indefinido de apoyo a ¿emprendedores?: Dirigido a empresas de menos de 50 trabajadores, salvo en el título del artículo, sin ninguna distinción respecto a emprendedores y microempresa, salvo la deducción para el primer contratado menor de 30 años, que originará derecho a una deducción fiscal de 3.000 €, lo cual me deja un poco frío, por otra parte, una importante novedad, el período de prueba de 1 año, lo cual dará derecho a DESPEDIR SIN INDEMNIZACIÓN ALGUNA EN ESE PRIMER AÑO DE TRABAJO. 4. Gobierno amplía las causas por las que se puede despedir con 20 días de indemnización. A las razones que ya incluía la anterior reforma laboral del Ejecutivo de Zapatero (que introdujo la existencia de pérdidas como motivo de despido objetivo), se añaden otras, como 3


la disminución de ventas o ingresos durante tres trimestres consecutivos. 5. Movilidad geográfica: Se podrá ordenar unilateralmente el traslado de trabajadores motivado por causas económicas, técnicas, organizativas o de producción, con un preaviso de 30 días, dando derecho al trabajador a optar por cobrar los gastos del traslado o solicitar la extinción del contrato con indemnización de 20 días por año y máximo de 12 mensualidades. 6. De ahora en adelante, los empresarios podrán bajar el sueldo a los trabajadores sin necesidad de acuerdo, simplemente por razones de competitividad o productividad, según el texto del decreto. 7. En cuanto a los expedientes de regulación de empleo (ERE) las empresas no necesitarán, como hasta ahora, la aprobación de la autoridad laboral competente, sólo tendrán que comunicarle su decisión. Deberán también consultar las condiciones con los representantes de los trabajadores, pero, en caso de que no haya acuerdo, el empresario tendrá poder unilateral para imponer sus condiciones, que los trabajadores podrán recurrir en los tribunales. 8. La reforma abre la puerta a que los organismos y entidades del sector público despidan al personal laboral indefinido que ha accedido a su plaza mediante oposiciones aduciendo causas económicas, técnicas, organizativas y de la producción similares a las que invocan las empresas. 9. Si un convenio no se renueva en dos años, se pierden los derechos adquiridos. 10. El absentismo laboral individual del trabajador deja de estar vinculado al que haya establecido para el conjunto de la plantilla, con el fin de justificar más fácilmente el despido. Desde ahora, bastará con que un trabajador falte de forma justificada más de un 20% de las jornadas a su trabajo durante dos meses o un 25% en cuatro meses para poder prescindir de él. Esta situación podría ser inconstitucional, ya que entra en conflicto con varios artículos de la Carta Magna, como el derecho a la protección de salud (Art. 43.1). 11. Se suprimen los incentivos existentes desde 2006 para los contratos por reincorporación de las mujeres tras el permiso por maternidad. 12. Los desempleados que estén cobrando una prestación por desempleo estarán OBLIGADOS a realizar "un trabajo social para la comunidad".

4


“O goberno destitúe a cúpula da Oficina Nacional de Investigación Antifraude eliminando ós responsables das investigación do caso Gürtel e do caso Urdangarín”.

C

on esta nova amanecía o 1 de marzo preguntándonos a que enmenda ou trampa do sistema se acollería novamente o actual Goberno para desfacerse dun organismo que executaba as súas responsabilidades até o de agora correctamente. O problema era que na situación de crise insostible na que vivimos desentendíase de xerarquías e, con probas, conseguirá sentar nun tribunal ao mesmísimo xenro do rey. Tal vez a resposta é isa precisamente, era o único organismo que levaba tan lonxe este tipo de investigacións de desvío de diñeiro público. O diputado de Compromís, Joan Baldoví, fará petición de comparecencia ao ministro de Facenda, Cristobal Montoro, ca fin de que explique as repentinas e sospeitosas destitucións. Declara tamén o alarmante da depuración efectuada polo PP nun departamento básico para a saúde da democracia e das institucións, que demostrara polo de pronto bó traballo pero que resultou realmente molesto, a xulgar pola a rapidez coas que se fixeron as destitucións no momento clave no que se atopan a maioría das causas em-

prendidas por este organismo Trátase entón dunha caza de bruxas sen precedentes como o acontecido co avogado Baltasar Garzón? Víctor de la Morena é o inspector de Facenda que se ocupaba dos expedientes máis relevantes. Cinco xefes máis do equipo encóntranse destituídos tamén. A iniciática das destitucións atribúense a Pilar Valiente, nombrada recentemente xefa adxunta da ONIF (Oficina Nacional da Investigación Antifraude), anteriormente número dous de dita oficina, onde se atopaba nun posto de menor relevancia… A súa labor no pasado é ben coñecida. Foi presidenta da Comisión Nacional de Mercado de Valores durante o gobernó de Aznar e houbo de dimitir por unha actuación “indebida” no caso de “Gescartera” cando sospeitáronse tratos de favor aos implicados. Os destituídos esperan sen cometido algún. Na expectativa de destino, e no caso de que chege a marzo esta situación e non se lles designe outro posto, perderán todos os seus complementos. Camps absolto, Garzón inhabilitado, a oficina antifraude destituída.

5


O

reforma financiera

ministro de economía Luis de Guindos presentou unha reforma financieira que según el mismo explicou ten como obxectivo a restauración da confianza nas entidades financieiras que recibirán uns 50.000 millóns de euros. Este novo privilexio da banca prodúcese a causa dos activos tóxicos que as entidades financieiras valoran en 200.000 millóns de euros. En ningún momento se plantexa a depuración de responsabilidades por parte das millonarias directivas das entidades que cos seus movementos especulativos afectaron a toda a economía mundial, perxudicaron aos seus clientes e, finalmente, a todo o Estado, que terá que pagar cos cartos de todos as perdas dunha sorte de xogadores de casino que ven as súas perdas cubertas polos petos de tódolos cidadáns. A irresponsabilidade, alén do pago das súas débedas malia que non compartan os seus beneficios, inclúe ao Banco de España como regulador das actividades financieiras no Estado Español, e aos propios Gobernos de España pola súa inacción en materia reguladora do mercado financieiro. O que a reforma agocha é a culminación do proceso de privatización das caixas de aforros, xa que as bases que proclama facilitarán as fusións entre bancos e, polo tanto, a centralización en grandes grupos que acabarán con entidades máis pequenas, destruirá emprego e voltará a aproveitarse do presuposto de todos os contribuintes sen que os beneficios do gasto nos favorezan. Ademáis, a reforma non permitirá aumentar o crédito ás familias. Actualmente as entidades financieiras reciben diñeiro do Banco Central Europeo cunhas condiciones mellores cas de calquera familia ou Estado, que teñen que pagar posteriormente uns intereses moito maiores de xeito que de novo os cidadáns perdan contra a banca.

A verdadeira reforma do sistema financieiro entendemos que debería ir encamiñada á loita contra a evasión en paraisos fiscais, a gravación das transaccións financieiras especulativas, a fin das rescates a banca, a moratoria indefinida dos desafiuzamentos e a aceptación de dación en pago por parte das entidades, xunto coa creación dun parque de vivendas en alquiler estatal constituído polas vivendas desafiuzadas por entidades intervidas, e finalmente a regulación estricta e depuración de responsabilidades dos mandatarios das caixas de aforros e bancos que coas súas actividades poñen en risco a estabilidade económica dunha economía real que afecta as meirande parte das familias do Estado.

6

- Solicitamos que se abra unha investigación sobre as posibles responsabilidades legais e penais dos directivos das caixas na súa nefasta xestión. Tamén pedimos que se pronuncien acerca da legalidade na trasferencia de TODO o patrimonio das caixas a unha banca privada. - Pedimos a nacionalización inmediata de Novagalicia Banco, para crear un xérmolo de Banca Pública con sentido ético e vocación social, instrumento indispensable para saír da crise. - Pedimos unha auditoría pública do proceso de bancarización, na que poidan participar cidadáns e movementos sociais, e no que se poida comprobar que intereses actuaron e que decisións foron tomadas e por quen, de xeito que a cidadanía poida informarse dos motivos ocultos da desastrosa operación que estamos presenciando. - Solicitamos ás autoridades políticas que inicien o proceso de creación dunha nova caixa de aforros, cuns estatutos que reforcen a democracia interna e o control cidadán, e cunha vocación social, como instrumento de aforro e crédito popular.


A

mobilización estudiantil

mobilización estudantil que comezou últimamente é unha consecuencia máis da aplicación das políticas neoliberais no ámbito de importancia capital da educación. As constantes reduccións orzamentarias, o deterioro premeditado do ensino público, a difamación e degradación dos profesionais da educación e a constante devaluación deste dereito básico e necesario para a construcción dunha sociedade non poden ser permitidas. Os estudantes e profesores sábeno e mobilizáronse na meirande parte das cidades do Estado Español, impulsados polas cargas policiais contra os manifestantes que en Valencia protestaban polo deterioro das condicións dos estudantes nun instituto público. Ante esta situación de ataque en tódolos ámbitos ao ensino público en tódolos seus niveis, esiximos: • 1. O aumento das partidas orzamentarias adicadas a educación en tódolos niveis. Nin a crise nin calquera outro pretexto poden servir cando se trata do futuro da mocidade do Estado. Moitas outras partidas orzamentarias poden ser reducidas ou eliminadas sen perxudicar á maior parte da poboación e hipotecar o futuro de xeracións vindeiras. • 2. Unha ratio adecuada de alumnos por profesor en tódolos niveis do ensino, coa consecuente mellora da calidade das condicións dos docentes e do servizo ao alumnado. • 3. Uns plans de estudo constantes, á marxe do último resultado electoral, elaborados por profesionais docentes e non por políticos influenciados por intereses distintos á educación. • 4. A gratuidade de facto do ensino primario e secundario, en canto a taxas e material escolar básico, e a concesión de

becas suficientes e non de xénero crediticio para garantir o dereito á educación universitaria. • 5. A fin das interferencias dos grandes grupos financieiros nas universidades e a xestión completamente pública dos servizos ofertados polas mesmas. • 6. A marcha atrás ou reforma fundamental dos puntos centrais da Estratexia Universidade 2015 e a súa mercantilización da formación, aumento de taxas, interferencias do sector privado no ensino público e a primacía de valores de mercado ante os puramente académicos. Cómpre, pola contra, unha universidade autónoma, formadora e non elitista. • 7. A rectificación, asimesmo, dos pasos atrás que supón o Plan Bolonia en canto a normativas de permanencia, compatibilidade do estudo e traballo... • 8. A garantía dun ensino que respecte e poña en valor as características culturais e lingüísticas das diferentes rexións do Estado e a fin dos ataques á educación nas linguas propias dos diferentes territorios. • 9. A laicidade completa do ensino. • 10. Un acceso digno ao mercado laboral ante o altísimo porcentaxe de paro xuvenil con todo tipo de graos de formación. Queremos solucións laborais alternativas, alén da precariedade, a temporalidade ou a emigración que semellan ser as únicas ofrecidas pola clase política até o de agora. A chamada vai dirixida a toda a mocidade estudantil, nais e pais, profesores e personal non docente e todo o que teña a conciencia de defender a educación como base dunha sociedade. A mobilización ten que ser constante e a tódolos niveis. Animamos á unión entre colectivos e sindicatos de estudantes, de profesores e 7


de proxenitores, así como demáis axentes sociais, para a coordinación da expredescontento de forma sión do noso constante. As concentracións e manifestacións pacíficas demostran que non se detén ao pobo a base da represión policial, difamación ou medo. Sobra dicir,

mais repetimos dunha volta máis, que malia as actuacións illadas e a manipulación mediática, a acción non violenta é a premisa principal desta loita que, se ben promete ser longa, prometeremos non abandonar.

Comunicado en apoyo a los alumnos del IES Lluis Vives, Valencia

Los alumnos del IES Lluis Vives nos comenzaron a dar una lección de dignidad cuando se movilizaron en defensa de una educación pública de calidad. Son conscientes de que las políticas actuales atacan este derecho básico y viven en primera persona las consecuencias de los recortes en educación. La respuesta del Estado no se hace esperar y, desde el primer momento, la policía actúa como el brazo armado de una dictadura encubierta, atacando la libertad de expresión, apaleando de manera desmesurada a menores de edad que, entre vejaciones e insultos, violencia física, presiones y abusos de poder, sigue luchando. Tras una manifestación que se salda con una carga policial y tras las detenciones a varios de sus compañeros, la respuesta vuelve a dar otra lección. Lejos de amedrentarse, los estudiantes, profesores, padres y demás defensores de la justicia y de la educación pública se vuelven a manifestar, esta vez no sólo en defensa de la educación, sino como muestra de repulsa a la violencia policial de la que el Ministerio del Interior, Generalitat y alcaldía es cómplice, así como unos medios de comunicación que, en su gran mayoría, a través de la ocultación y la mentira demuestran cómo sirven fielmente a sus amos. Es triste lamentar imágenes como las vividas en Valencia, pero es nuestra responsabilidad aprender la lección que nos dan estos estudiantes, profesores, personal no docente y demás manifestantes que nos dejan claro de qué lado tenemos que estar. Nos unimos a su lucha por una educación pública y de calidad, y denunciamos la política del miedo que nos intentan infundir. Exigimos el cese inmediato de la represión de la libertad de expresión, la liberación de los detenidos y el fin de las actuaciones policiales violentas y desmedidas. Pedimos justicia para los responsables políticos y materiales de las agresiones.

Finalmente pedimos a la ciudadanía, padres, madres, estudiantes, profesores y demás compañeros, que demostremos que no tenemos miedo, que seguiremos apoyando toda lucha justa por nuestros derechos y que la violencia no será el camino para detener la lucha por nuestro futuro y el de los que nos seguirán.

8


X

Manifesto a prol da arte libre. O Marzo Negro lugués e unha nova edición do INDIGNARTE.

a vai tempo que un novo vídeo do grupo de hackers e ciberactivistas "Anonymous" percorre a rede: o "Marzo Negro". Dende o 15M de Lugo querémonos facer eco desta iniciativa e deixar a nosa propia pegada. Para quen non a coñeza, estas liñas poden resumir a acción proposta: "No descargues ni un disco, no veas una película en el cine o descargues una copia, no compres ni un DVD... espera cuatro semanas para hacerlo en Abril (...) y dejaremos un buen agujero en los beneficios de esas compañías en el primer informe del año, un golpe económico que será visto por los gobierno como una señal de importantes pérdidas de ingresos" Vivimos inmersos nun sistema que prima aos intermediarios, de modo que o lucro económico que xorde dunha creación, sexa do tipo que sexa (dende a creación de artistas ata a agrícola), beneficia sempre nun porcentaxe ben maior a quen comercia co axeno. Esta iniciativa pretende ferir precisamente ás garrapatas da porcentaxe (discográficas, distribuidoras, editoriais... que obteñen case sempre máis do 70% dos beneficios, nos mellores dos casos) e que forman parte dos grandes lobbies cuxos intereses se están a defender por riba da liberdade na rede, promovendo a censura e facendo uso do seu poder económico para influir no poder político. Agora: apoiar ou non a inciativa do "Marzo Negro" é unha decisión persoal que nos corresponde tomar a cada un de nós. Se alguén se decide a facelo que lembre que temos bibliotecas públicas e redes de intercambio paralelas, polo que neste caso "negro" non significa "baleiro". Por outra banda o 15M de Lugo pretende aportar o seu gran de area en prol da arte libre e daquelas persoas que se adican á arte, artesanía ou creación intelectual e non hai mellor marco ca este. Por esta razón facemos un chamamento moi especial para o día 17 deste mes de Marzo. Convidámosvos a unha festa da arte libre e do comercio digno da cultura. Queremos facer un escenario urbano no que tódolos artistas que queiran podan compartir as súas creacións co público, vendelas directamente e sen intermediarios, e dalas a coñecer a un novo auditorio. Faremos da praza un escenario. As persoas interesadas en participar poderanse dirixir ao 15M como grupo organizador para establecer os requisitos de tempo, material, horarios... e así axudar a organizar un cartel coherente e cunha orde adecuada de interveción. Quen queira traer as súas creacións para expoñelas e vendelas pode contactar igualmente, axudando así a unha boa organización do evento, e poderá dispor dun lugar propio para a correcta exposición da súa obra. Tanto se és creador ou consumidor de cultura, estás invitado a participar nesta festa a partires das 16.00 hrs na Praza Maior, lembra que será o 17 de Marzo: unha nova edición, máis grande e mellor, de INDIGNARTE. Marzo Negro para la industria, brillante para la cultura. Durante toda a tarde levarase a cabo o VIII Mercadiño de troco e ás 18:30 a asamblea de debate. Os artistas/artesáns/músicos/actores... interesados en intervir deben porse en contacto có 15M Lugo antes do 10 de marzo, para unha boa organización do evento. Moitas gracias a todos!

9


o banco de tempo de lugo

por Camen PG Granxeiro

1.- ¿En que consiste un banco de tempo? - Son grupos de persoas que intercambian servizos sen intermediación da moeda de curso legal, co que resolven necesidades da súa vida diaria sen que lles custe diñeiro. A unidade de intercambio e de valor é a hora, independentemente do servizo que se ofreza ou que se reciba. Todas as habilidades teñen o mesmo valor.

2.- ¿Quen e cando comezou o de Lugo? - Iniciouse en 2008 cun grupo moi pequeno de persoas vinculadas á Cova da Terra que xa tiñamos interese no tema das moedas complementarias e os bancos de tempo. Logo foron uníndose máis persoas e estableceuse unha pequena normativa de funcionamento. Nese mesmo ano A Cova adicou as súas xornadas periódicas sobre economía alternativa ás moedas complementarias e participaron distintos bancos de tempo e redes de troco incipientes de Galicia, e o tema dos bancos de tempo xurdiu con máis forza na nosa cidade, incluso con relativa incidencia mediática. 3.- ¿Como funciona o Banco do Tempo de Lugo? ¿Que "servizos" se ofrecen? - Funciona a través dunha páxina interactiva en internet, na que figura o que cada quen ofrece e pide. Cando unha persoa quere algo basta con pedilo e poñerse dacordo. Tamén hai un correo electrónico que nos conecta. E temos esa pequena normativa que comentei, que máis ben é unha explicación pormenorizada do funcionamento do banco. Ofrécense e pídense servizos de todo tipo: clases de idiomas ou música; axudas puntuais para a casa, bricolaxe, horta, etc.; temas informáticos; masaxes; coidado de animais; ensino de artesanía...

4.- ¿Como se pode facer uso deses servizos? ¿Que datos é preciso dar e que datos se poden consultar? - Cada persoa decide o que ofrece e pide e tamén é necesario ter algún xeito de contacto, como teléfono ou correo electrónico para que a persoa que pide poida poñerse en contacto. Estes datos figuran na páxina, á que só se pode entrar cunha clave que se da únicamente aos membros do banco. 5.- Ademais do xa explicado, ¿que outras actividades se promoven? ¿Onde se fan? - O Banco de Tempo de Lugo iniciou tamén os Mercadiños de Troco e Doazón, que logo se fixeron xunto co centro social Vagalume e despois se decidiu non facelos por separado senón acudir aos que se estaban empezando a facer por parte do 15M para sumar forzas e participación. Tamén se teñen ofrecido obradoiros. En vez de esperar a que alguén o pida só para ela/el se ofrece a todo o grupo e resultan experiencias máis divertidas e enriquecedoras.

6.- ¿Como nos podemos poñer en contacto en caso de querer participar dalgunha maneira? Basta escribir un correo-e a: bancotempolugo@yahoo.es Logo ás persoas interesadas en entrar no banco se lle envía toda a información. 10


actividades

O

xoves día 9 tivo lugar na Praza Maior, diante da Fundación Caixa Galicia, un acto reivindicativo contra os rescates aos bancos, a favor dunha Banca Pública e contra o proceso privatizador das Caixas. A Plataforma en Defensa do Aforro Público levou a cabo unha recollida de firmas para pedir à fiscalía que inicie unha investigación sobre a xestión das antigas Caixas de Aforros. O venres día 24 celebrouse en moitas cidades de España un acto polo mesmo motivo informando á cidadanía da situación actual das Caixas de Aforros. En Lugo foi tamén na Praza Maior frente á Fundación Caixa Galicia. O Sábado 18 tivo lugar o VII Mercadiño de Conciencia, mercado de troco con gran afluencia de xente e pola tarde celebramos a Asemblea de Debate cos temas da Xustiza española e a Reforma Laboral. O Martes 21 convocamos unha Concentración-Cacerolada, uníndonos á loita polo ensino público, gratuito e de calidade dos compañeiros de Valencia e en repulsa da violencia policial exercida contra os estudantes do IES Lluis Vives de Valencia. Dende mediados de mes sucédense as movilizacións estudiantís en toda España en defensa do ensino público, contra os recortes e contra a reforma laboral. En Lugo o día 19 houbo unha manifestación, convocada polos Sindicatos CCOO e UXT en contra da Reforma Laboral, os membros do 15M de Lugo acudimos a ela como bloque crítico, identificados con algo amarelo para mostrar o noso descontento pola actuación das cúpulas dos sindicatos maioritarios e a nosa unión na loita polos nosos dereitos e contra a reforma laboral.

Envía os teus artigos (coas fontes utilizadas adxuntas se se trata dun artigo de información) a: acampadalugo.información@gmail.com ou acampadalugo@gmail.com 11


2

opinión

984

por Pepe Saavedra

Se dice desde el gobierno que la reforma laboral tiene por principal objetivo generar empleo y recuperar la senda del crecimiento. Esta afirmación puede resultar cierta si no se ha leído el contenido de dicha reforma. Desgraciadamente, vivimos en una realidad en la que una mentira repetida hasta la saciedad se convierte en verdad. Si uno se detiene a estudiar las medidas concretas se puede llegar a la conclusión de que si esta reforma está diseñada para generar empleo, entonces no estamos en el año 2012, nos encontramos en 1984. Como en la terrorífica novela de George Orwell, en la que los nombres de los ministerios son exactamente los opuestos de las funciones que se les suponen, los trabajadores son inducidos al odio y al miedo, la disidencia es perseguida y aniquilada con precisión, uno comienza a descubrir que la realidad que percibimos es una capa superficial que envuelve un núcleo podrido y enfermo. Nos dicen que los resultados de esta reforma no se verán a corto plazo, y yo no me pregunto cuánto tiempo tardarán en hacer efecto, sino qué alegarán cuando las cifras del paro pasen del rojo al negro. Estamos en un momento en el que el capitalismo neoliberal ha triunfado. Es hora de recoger los frutos de la victoria, que no son otros que nuestros derechos laborales, el estado de bienestar y la dignidad de los pueblos. Este proceso tuvo un principio y tendrá un final. Será nuestra generación la que decida cuándo y cómo terminará esta locura que más allá de llevarse por delante pagas extras, días de vacaciones o educación universal, está poniendo en una situación terminal el planeta que dispone los recursos para que la vida se desarrolle. Y más allá del derecho a la sanidad, a la vivienda o al trabajo, este monstruo económico ha devorado en gran parte de la población la capacidad de soñar, ha secado la fuente de imaginación humana para crear un mundo diferente, ha erradicado la valentía necesaria para estar dispuesto a estrellarse estrepitosamente en un intento utópico por transformar la realidad. Pero curiosamente, desde la primavera pasada, los sueños se apoderan de los despiertos, los locos crecen en número y señalan a los cuerdos como enfermos. No debe pensarse en la élite que nos domina como una casta maligna que persevera en su intención de degradar la sociedad, simplemente, el caos capitalista está desatado. Los cortafuegos han sido retirados poco a poco desde los años setenta, y el uno por ciento se ha nutrido sin reparos del milagro de la libre competencia. Somos las víctimas de la libertad. No, nuestros líderes no son malvados, lo que sucede es que no saben qué hacer. Las medidas para comenzar un proceso de transformación atacan directamente sus propios intereses, por lo tanto no serán tomadas. Tampoco permitirán un referéndum que permita abrir la vía de la metamorfosis social, ya que son conscientes de que una vez comience, su poder de control se desvanecerá y el viejo método de dominación quedará relegado al museo de los horrores. Así pues, los gobiernos, ya sea en España, Grecia o EEUU, realizarán un plan de ajustes progresivo que mantenga la paz social el máximo tiempo posible. Saben que tendrán que reprimir los brotes de protesta y saben también que a mayor represión más reacción en-

12


contrarán por parte de los ciudadanos. La solución será tratar de dividir a la ciudadanía y fomentar un conflicto que confunda la realidad y el origen de los problemas. Nos hablarán de la libertad del individuo, de la identidad propia y colectiva, del estado, de la nación y de la constitución como herramientas para volver de nuevo a la senda del progreso. Nuestros gobernantes son encantadores de serpientes. Sus discursos sólo los tragan los crédulos. Nos han robado, nos han estafado y en un futuro muy próximo vamos a volver a unas épocas que nuestros abuelos tratan de olvidar, pero aunque el horizonte es negro y las perspectivas demoledoras, jamás ha existido un tirano imposible de derribar. El capitalismo neoliberal no es una excepción.

C

arta abierta a toda la policia del país

por José Manuel Pérez Afonso

Señores/as policías me he decidido a escribirles esta carta después de tener un desencuentro dialéctico con un amigo que es policía. No comenzaré criticándoles y no les insultaré, los trataré como a personas que son, trabajadores/as a la disposición del ciudadano y que salvaguardan nuestros derechos, contemplados entre otros documentos en nuestra Constitución de 1978. Me parece importante destacar que recientemente en A Coruña, varios policías han perdido la vida por intentar salvar otra, lo cual es loable y por ello quiero darle mis condolencias a familiares y amigos de los fallecidos. Todo el mundo aplaude el valor que hay que tener para dar la vida por los demás, todo el mundo defiende actuaciones que habitualmente ustedes cumplen, entre las que se pueden destacar auxiliar y proteger a las mujeres maltratadas en este país, jugarse la vida en la lucha contra el terrorismo, la lucha contra esa lacra social que es la droga y un largo etcétera. Por todo les felicito de corazón, pero no por ello debemos dejar de ser críticos con ustedes. Verán, yo soy uno de muchos que dentro del 15M defiende que los policías son personas, y que se alegran cuando gente de esa profesión y otra tan denostada como la militar se acercan a las asambleas a dar su opinión y participan como personas libres que son. Y no se equivoquen, hay mucha gente que piensa igual que yo, aunque debo decir que hay quien piensa todo lo contrario. Pues bien, está en sus manos hacer cambiar de opinión a quienes despotrican contra ustedes solo por el hecho de ser policías ¿Cómo?, se preguntarán. Es fácil, siendo los defensores de la ley, incluso por encima de los designios y deseos de las cúpulas policiales y políticas de este país. Pues ustedes se deben al pueblo y son parte de él. ¿Ustedes deben hacer prevalecer la ley, verdad? Entonces, ¿por qué la incumplen cuando alguno de ustedes no va identificado? Y es más ¿no deberían ustedes mismos detener a los compañeros/as que no cumplan esa ley? Pero esto no es más que anecdótico, y por ello quiero resaltar otros aspectos: “Derecho a la vida y la integridad física y moral. Sin que, EN NINGÚN CASO, pueda ser sometido alguien a tortura ni a penas o tratos inhumanos o degradantes”.

“Derecho a la libre elección de residencia y a la libre circulación por el territorio nacional, recogido en el art.19, así como el derecho a entrar y salir libremente de España en los términos que la ley establezca; derecho que no podrá ser limitado por motivos políticos e ideológicos”. 13


"Derecho de expresión”, que engloba entre otros, el siguiente enunciado por el art.20, según el cual:

“Se reconoce y protege el derecho a expresar y difundir libremente los pensamientos, ideas y opiniones mediante palabra, el escrito o cualquier otro medio de reproducción.”.

“Derecho de reunión pacífica y sin armas, sin necesidad de autorización previa, y con comunicación previa a la autoridad, que sólo podrá prohibirlas cuando existan razones fundadas de alteración del orden público, con peligro para personas o bienes, en los casos de reuniones en lugares de tránsito público y manifestaciones, según el art.21.”

Estos son derechos fundamentales recogidos en nuestra Constitución, y yo espero y deseo que todo policía los defienda por encima de sus superiores y de las decisiones políticas de turno, y cuando yo vaya a protestar por la calle pacíficamente sin poner en peligro nada ni a nadie, ellos defiendan mi derechos a la integridad física y no me peguen, quiero y deseo que respeten y defiendan mis derecho a la libre circulación cuando quiera ir a una plaza a hablar y dialogar pacíficamente con más gente. Expresando y difundiendo mis ideas y pensamientos ya sea de viva voz como por medio de folletos sin que nadie intente multarme o denunciarme por ello, pues son mis derechos, son sus derechos como ciudadano/a también.

No se dejen engañar por los medios o por los políticos que solo miran por sus intereses. Yo estoy protestando para defender mi futuro y también el suyo y de sus familiares y amigos, por ello les pido desde lo más profundo de mi corazón que cuando reciban ordenes injustas, abran los ojos y miren a la gente que tienen delante, que son ciudadanos como ustedes, que claman justicia y que le piden a su policía y a todos los Cuerpos de Seguridad del Estado que los proteja, porque el Estado somos todos, el pueblo es a quién deben ustedes proteger, como han hecho en innumerables ocasiones y deben seguir haciendo. No nos peguen, únanse, demuestren que son parte del pueblo, demuestren que son ciudadanos que también sufren.

14


A

ver cuál la tiene más larga

por Lea

Podría decirse que ese el juego de los sindicatos ante la situación actual, una competición “cortomentalista” en donde cada uno intenta sobresalir sobre el resto. Había pensado poner de título “Los sindicatos son imbéciles”, pero después caí en la cuenta que el titular y el contenido hubiese sido redundante. Y para muestra, un botón, la pasada manifestación del día 19 de febrero… corrección, del día domingo 19 de febrero. Me hizo recordar el chiste “vamos a ir al sol, pero vamos de noche así no nos quemamos”. Al mediodía, eso sí, por lo menos se incomodó a las palomas de la plaza. No se puede realizar un acto de reivindicación con la premisa de pasar lo más desapercibido posible. Dentro del absurdo faltó solamente que una vecina desde algún balcón pida silencio porque su hija dormía después de salir de fiesta y todos los organizadores pidieran el más absoluto silencio, no vaya a ser que caigamos mal. Los sindicatos llevan tiempo hablando en un idioma que los trabajadores no entienden, se olvidaron de aquella base que los llevó a ser el instrumento poderoso que son hoy, se metieron de lleno en la gloria pasada descuidando el presente. Habrá quien diga que hacen mucho, que están atados de pies y manos, que son parte necesaria del sistema (para bien o para mal); pero intenten ir a cualquiera de los sindicatos con un problema laboral, la primera pregunta es: ¿eres afiliado? Así, como un cubo de agua fría, no importa que tu jefe te acose sexualmente, que te hayas roto la pierna trabajando y la mutua de tu empresa no se haga cargo, o que te despidan por salir 15 minutos después de hora cuando te pedían que te quedes 20 sin pagártelos, primero está el negocio, en la primera cita siempre te cuentan los beneficios de la afiliación y lo importante de tener la cuota pagada a final de mes, ¿y el problema laboral? Bien… gracias. Otra cosa que genera vergüenza es el look de las manifestaciones, globos, camisetas, cada cosa con su sigla para que se distinga bien de que parte está cada uno, es decir, un reparto de merchandising estéril, un gasto de dinero chabacano que no ayuda y que sin dudas a muchos le hace perder las ganas de participar en un reclamo más que justo. Párrafo aparte para la CIG, siempre separándose del resto, su ceguera no les deja ver que uniendo fuerzas quizás se pueda lograr algo, hacen su acto para su público, inspiran una contienda como si se tratase de un partido de fútbol, entonces si eres del Depor jamás serás del Celta, es decir si apoyas a UGT o CCOO no puedes apoyar a la CIG, pierden el norte y no ven que los trabajadores son los mismos, que están cansados de los emblemas que solamente se llenan la boca de palabras vacías. Para finalizar, la gente está cansada, los sindicatos no hacen autocrítica, sacan a pasear la tortuga y se les escapa, llegan tarde a los reclamos, quizás es tiempo de mirar hacia atrás, replantear cosas, olvidarse del negocio y sobre todo, escuchar a la gente, que al fin de cuentas es la base de toda fuerza.

EL PRÓXIMO 25 DE MARZO TOMA LA CALLE MANIFESTACIÓN GALLEGA CONTRA EL EXPOLIO DE LOS BANCOS - POR UNA BANCA PÚBLICA PARA LOS CIUDADANOS

15


H

19f: manifestación contra a reforma laboral

oxe é un mal día, un mal día porque estamos aquí para defender os nosos dereitos fronte ao Estado, un Estado que debería velar pola defensa e benestar do cidadán sexa cal sexa a súa ideoloxía ou afinidade política. Non estamos aquí para protestar en contra dunhas siglas ou doutras, se non para protestar fronte a inxustiza e a perda de dereitos de toda a cidadanía, dereitos polos que moita xente morreu na historia deste país. Por que sempre pagamos os platos rotos os mesmos? Dín que hai que facer un esforzo para saír desta crise, pero só lle piden o esforzo precisamente aos que non tivemos responsabilidade nela. Por que nos minten? Por que os recortes non os fan nos salarios das castas políticas? E, por que non dicilo, por que as cúpulas sindicais non se recortan tamén o salario? Non se deixen enganar, somos xente normal, con preocupacións normais e vidas normais. Loitamos día a día para pagar o noso pisiño ou aluguer, e temos dificultade para chegar a fin de mes. Somos estudantes, camareiros, profesores, funcionarios, fontaneiros, amos de casa, pensionistas, etc. Cando estamos nas rúas, pensamos nos nosos fillos, pais, avós, amigos e demais familia, porque isto non trata de diñeiro, trata de persoas. Persoas que poderán ser despedidas por romper unha perna, por unha pulmonía ou por ter cancro. Non se equivoquen, con 9 días de baixa xustificada medicamente poderán botalos dos seus traballos. Traballos nos que os salarios son peores ano a ano, pois os sueldos non suben igual que os prezos, verdade que non? Suben os impostos, pero recortan en beneficios sociais e por riba, queren privatizar os servicios básicos do estado do benestar, sanidade e educación. Por que minten nas contas do Estado? Por que non somos iguais ante a xustiza? Por que os que máis teñen sempre saen beneficiados coas medidas tomadas polos diferentes gobernos? E o que é máis importante, por que nos deixamos dividir por cuestións de bandeiras, siglas, cores, linguas, etc? Saiamos todos xuntos cunha soa voz pedindo o que é xusto, loitando por un futuro mellor non só para uns poucos, por unha sociedade baseada no respecto mútuo e no cumplimento dos Dereitos Humáns. Dende o 15M apostamos por unha loita non violenta, pois todo o conseguido por medio da violencia perde o seu valor, non podemos pasar de oprimidos a opresores. Queremos un cambio real, loitamos porque esta sociedade debe espertar, sen olvidarse de ninguén, pedimos xustiza e igualdade para todas as persoas independientemente da súa cor, sexo, orientación sexual, relixión, ou ideoloxía. Pedimos demasiado? Claro que non, pero non loitamos o suficiente, día a día no noso traballo, na nosa casa, no bar mentres tomamos o café. Que non vos de medo nin vergoña pedir axuda para loitar polo que é xusto, isto só se pode facer coa axuda do veciño, do amigo e do familiar e de toda aquela persoa que que quere ter un futuro digno. NON Á REFORMA LABORAL!

16


17


18


19


20


axenda

MARZO: Sábado 17: A partir das 16:00h INDIGNarte e Mercado de Arte Libre VIII Mercadiño con conciencia Trae o que poidas, leva o que necesites. 18:30h Asemblea de Debate (consulta o tema no blog e ven a dar a túa opinión, entre todos buscaremos alternativas) Domingo 25: Manifestación galega CONTRA RESCATES ÓS BANCOS POR UNHA BANCA PÚBLICA

ASEMBLEAS OPERATIVAS OS XOVES 8 E 22 ÁS 20:00h NA PRAZA MAIOR. REUNIÓNS DE GRUPOS DE TRABALLO OS XOVES A PARTIR DAS 20:30h SEGUE TODAS AS NOSAS ACTIVIDADES/ACCIÓNS E REIVINDICACIÓNS NO BLOG:

participa

acampadalugo.blogspot.com

Blog oficial de Acampada Lugo. http://acampadalugo.blogspot.com/

En Facebook: Para participar, opinar e aportan enlaces, fotos... xa existe o grupo orixinal malestarlugo. http://www.facebook.com/groups/200621709950880/?ap=1 acampada Lugo (páxina oficial) https://www.facebook.com/pages/Acampadalugo/147320708673541?sk=info En twiter #acampadalugo

Edición revista dixital (máis extensa): http://issuu.com/revistam15mlugo

NON ME TIRES: RECÍCLAME OU COMPÁRTEME. GRACIÑAS!

Correo de contacto de Movemento 15M Lugo: acampadalugo@gmail.com ou acampadalugo.informacion@gmail.com

21


Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.