GS '80 / De Waggel 1 alias Smeerzakken Boys Voor zij die er niet bij konden zijn: Het Voorseizoen Na de thema-a(al)vond leek het weer eens tijd om een keer serieus te doen. Dat was ook de opzet toen we naar Angerlo Vooruit gingen, maar met de wetenschap dat we moesten spelen in sporthal ‘de Panòven’ leek ook dat initiatief eigenlijk bij voorbaat alweer kansloos. Tegen Tattoo Henny & consorten is het altijd al lastig, maar dit keer leek de wedstrijd al verloren nog voor er een bal gespeeld was. De opmerking van Knauf dat ‘de scheidsrechter “Frans” van Wie is het?’ was (zie afbeelding), waar de goede man inderdaad verdacht veel op leek, deed het laatste restje ernst uit onze voornemens verdwijnen. Zodoende verloren we, ondanks treffers van Aal, Knauf (driemaal) en Ollie, met 6-5, maar gelukkig was de 3e helft van een welhaast ongekend niveau. Met de tot vervelens toe door Aaltje herhaalde mop – ‘Heb je al gehoord van die terrorist in Ulft, die een auto op wilde blazen? Die heeft de bek verbrand aan de uitlaat!’ – begon deze overigens al voordat we richting Panòven vertrokken, maar eindigde die pas vele uren en kannen pils later. Holt liet echter zien dat er geen alcohol nodig is om tot versprekingen te komen, blijkens zijn versie van de mop van Aal, verteld aan vader Pothoff: ‘Heb je al gehoord van die terrorist en die uitlaat? Die wilde zijn auto opblazen…’ Aaltjes bron was overigens de film Meatballs. Hammie Hoofdmoot van de avond was echter een nieuw thema. Ook dit vond zijn oorsprong al in de Waggel toen het vertrek nog moest plaatsvinden. Een advertentie in de Voetzoeker was hier de aanleiding voor, waarin de Hengelose Cement Industrie reclame maakte via de tekst ‘HCI. Helemaal mijn idee.’ Snuss bracht echter in dat ‘Helemaal mijn idee’ moest leiden tot HMI in plaats van HCI. Hiermee bleek het startschot gegeven voor weer een avond die nergens over zou gaan, want via HMI kwam het gesprek als vanzelf op ‘Hammie’. En het niveau was hoog, uiteenlopend van de Hammievraag, Salihammiedzic, West Hammie United (concurrent van West Brom-wich Albion, red.), Shakespeartoneelstuk Hammielet, Hammie Altintop en de Waggelhits Ramses Shaffy - Hoog Hammie (kijk omhoog Hammie), Rednex met Hammie Hammie alsmede een willekeurig nummer van Hammie & de Rekels tot de diverse levensvragen die gesteld werden. Zoals aan tafel, bij het ontbijt: ‘Mag ik nog wat boter, Hammie?’ Of betreffende de verschillende fysieke ongemakken waarmee de vaste supporter van Gendringen (‘Wat is de stand, jongens?’ –‘Ze staan al achter, Hammie!’) te kampen heeft: ‘Heb i’j nog last van ow schouder, Hammie?’ en ‘Hoe is het dan met ow been, Hammie? (Halve zool…)’ Rocky Verder werd nog maar weer eens herinnerd dat Kooi vroeger altijd bij Arentsen de tuin moest harken voor 1 gulden, was al om half 11 de eerste pot op, hadden we het ook nog over de luchtverfrisser in de auto van de voormalige trainer van het 2e (zie logo) en over de pizzeria, waar – in navolging van Penningharses jr., die tijdens het ‘Ja wat? Beste plarken’-weekend in Tilburg doodleuk (en bloedserieus) een breudje donor bestelde – nu ook getekend kan worden voor een dönercodicil. Daarnaast had Gary last van zijn rug, maar leek het in de overvolle Waggel moeilijk om een goede stoel te krijgen. Voor onze langharige spits echter geen probleem, al vroeg menigeen zich wel af hoe hij daar toch zo snel aan kwam. Ook daar had Garrie evenwel antwoord op. ‘Heb ik gewoon “gevraagd”: Hier dat ding!!!’ De Umdrèjers bedachten vervolgens dat ‘Maggie Simpson’ mooi bij sportshop ’t Zwoerdje zou kunnen werken als ‘Shaggy Mimpson’, terwijl tenslotte een variant gemaakt werd op de films waarin vader Kokkie (straatvechter Jos) zichzelf speelt – in de boksfilms Kokkie I t/m V schittert hij als zwaargewicht, namelijk een combinatie van de welbekende neven Rouke en Ronnie Snoezen: Rocky Cnossen.
D2
GS '80 / De Waggel 1 alias Smeerzakken Boys Voor zij die er niet bij konden zijn: De Ouverture Na een niet bijster succesvol seizoen 2004-2005 was er afgelopen zomer werk aan de winkel voor de beleidsmakers der Smeerzakken. Voor Ollie zelfs letterlijk, aangezien het Blumer-syndicaat de familie Heinst achterna lijkt te gaan. In een poging de gehele Grotestraat in het bezit te krijgen, begonnen ze logischerwijs naast de deur: elektrozaak Tuininga werd overgenomen en in een nieuw jasje gestoken. Nieuwe gezichten waren er ook bij Smeerzakken Boys, waarvan Joost ‘Penningharses jr.’ Heuvels de meest opvallende was. Na de aankoop van Ravanelli jr., een jaar eerder, was hij het volgende talent van opleidingsinstituut het slechtste van het slechtste dat de overstap wist te maken naar de Smeerzakken. Van de inbreng van Ravanelli jr. konden we in de afgelopen competitie nog maar mondjesmaat profiteren, aangezien hij door een gebroken arm een groot deel van het seizoen buitenspel stond. Dat deze regel in de zaal niet geldt, bleek niet ter zake te doen. Momenteel is Rava echter weer blessurevrij en keert hij langzaam maar zeker terug op topniveau. Waar de transfer met Blumer binnen een mum van tijd afgerond was, hadden de onderhandelingen met Penningharses jr. meer voeten in de aarde. De weinig charismatische verdediger had wel oren naar een overstap naar Smeerzakken Boys, maar stelde hierbij wel torenhoge eisen: belangrijkste voorbehoud was nog wel dat Penningharses jr. niets minder dan de aanvoerdersband claimde. Op voorwaarde dat Heuvels deze band dan wel zelf uit eigen zak zou betalen, werd ingestemd met alle condities en werd hij Smeerzak. Be(de)kerronde 1 Alhoewel de krant er rijkelijk zijn kolommen mee vulde, was er bij ons geen enkele sprake van een ‘keeperssoap’. We waren ervan op de hoogte dat Dave met vakantie was, hetgeen overigens niet voor iedereen in Angerlo gold, dinsdags na de kermis: "De trainer wist van niets", vertelde verdediger Peter Nusselder na afloop. "Dave is vanochtend op vakantie naar Bulgarije gegaan. Wij wisten het wel, maar Alex niet." Ook vrijdag, toen we de competitie zoals vertrouwd openden met de 1e bekerronde (tegen Achilles ’12), was onze goalie er dus nog niet. "Ik neem aan dat hij geen midweekje geboekt heeft", aldus Nusselder. Zodoende begon Tuutje onder de lat, maar ook zonder hem was er nog geen vuiltje aan de lucht geweest. Zoals we immers met enige regelmaat talenten wegplukken vanuit opleidingsinstituut het slechtste van het slechtste, kunnen we bij een gebrek aan doelmannen altijd nog een beroep doen op een goalie uit het Megchelse Opleidingsinsti-Tuutje. Geen vuiltje aan de lucht was er ook tegen de gasten uit Hengelo (O), die met slechts vier spelers naar de IJsselweide waren gekomen. Uiteindelijk behaalden we twee doelen die we onszelf gesteld hadden: na de 19-4 van Pothoff in de 49e minuut had iedereen gescoord én in de laatste minuut wisten we nogmaals doel te treffen, een nipte 20-4 eindstand was het resultaat. In helft drie werd vooral de kermis besproken. Verenigingsbreed schaven Over de kermis later meer. Eerst openden we het seizoen in onze geliefde Panòven, tegen GSV 38. Op de (vernieuwde) site van GS '80 / De Waggel was te lezen dat ‘Ravanelli jr. met drie puntgave treffers de grote man was’. Een uitspraak waarvan geen woord gelogen is, maar die toch verdacht overkomt in de wetenschap dat diezelfde Ravanelli jr. eveneens – met grote neef Tokus – de grote man is achter de gereviseerde site. Niettemin leverde de uitwedstrijd in Giesbeek ons, mede dankzij een treffer van Holt, een keurige 2-4 overwinning op. Al direct na afloop merkte de altijd scherpe Penningharses jr. op, dat we met hem als captain nog louter zeges geboekt hadden. In het doel had overigens ook Hristo Bedeker een significant aandeel in de winst. Diezelfde avond ging het slechtste van het slechtste naar eigen zeggen ‘lachwekkend slecht naar verlies’, maar ook voor deze jongens is er dit seizoen wat te winnen (lees: voor Pollie). Een mooi initiatief is namelijk om het Fernando Couto Fair Play klassement (3e) en ons Cor Lems-klassement te bundelen – en om met daarbij opgeteld de ‘prestaties’ van GS '80 / De Waggel 2 en 4 te komen tot een verenigingsbrede competitie voor de schavers onder ons (lees: Pollie): het Fernando Lems-klassement. Tussenstand: Pothoff 1 – Pollie 0. GS '80 / De Waggel 1 – Achilles ’12 1: Tuutje, Pothoff, Aal, Snuss, Gary, Penningharses jr. (c), Ravanelli jr. Uitslag 20-4: Gary 6, Snuss 4, Aaltje 3, Penningharses jr. 3, Tuutje 1, Pothoff 1, e.d. 1 GSV ’38 1 – GS '80 / De Waggel 1: Dave, Pothoff, Ravanelli jr., Holt, Snuss, Penningharses jr. (c), Hark. Uitslag 2-4: Ravanelli jr. 3, Holt 1 / Pothoff geel D2
GS '80 / De Waggel 1 alias Smeerzakken Boys Voor zij die er niet bij konden zijn: de Bright Side-Battle Dat er in Zevenaar altijd wat gebeurt, bleek ook ditmaal weer geheel uit te komen. Met de duels tegen ’t Pluumke, LZVV en Ruvo reeds achter de rug (die later aan bod komen), allereerst aandacht voor de clash tegen Bright Side 2. Dat was namelijk spektakel van de bovenste plank, alsmede spanning en sensatie van de eerste orde. Met slechts één wissel – captain Penningharses jr., die na een keurige toss weer netjes de bank opzocht – en een technische commissie bestaande uit Hark en Snuss werden de gastgevers in de Heerenmätenhal tegemoet getreden. Onder leiding van arbiter K.W. ‘Uncle Fester’ Osinga, die ons al vaker floot, deden we goede zaken. Niet alleen vanwege de drie punten die we uiteindelijk mee naar de Waggel konden nemen, maar ook inzake het Fernando Lemsklassement. Niettemin kwamen we al gauw op achterstand. De vroege 1-0 achterstand werd enkele minuten voor rust echter ongedaan gemaakt, op wonderbaarlijke wijze. Een afgeslagen vrije trap van Bright Side werd een prooi voor Dave, die nog maar net voor de zijlijn bij de bal kon. Zodoende zat er voor hem maar weinig anders op dan het leder weg te rossen, met onverwachte gevolgen: van een metertje of 40 belandde de uithaal van Dave regelrecht in de kruising van de verbouwereerde Zevenaarse goalie, 1-1. Een minuut voor de pauze kwamen we zelfs op voorsprong, toen Gary uit een intrap zijn instormende broertje Aal bediende, die in de verre hoek raak schoot, 1-2. Spoedcursus schaven Na de hervatting was er de dreiging van vermoeidheid bij de Smeerzakken, aangezien wij het dus moesten doen met één wissel, terwijl opponent Bright Side kon beschikken over twee voltallige veldteams van vier spelers. Niettemin konden we even op adem komen toen leidsman Uncle Fester zijn eerste gele kaart uitdeelde, aan de woopitakie van Bright Side, die wat al te enthousiast ingleed op een Smeerzakken Boy. Van deze man-meer-situatie konden we niet profiteren, maar vreemd genoeg lukte dat even later wel toen we zélf met drie man in het veld stonden. Dat Gary geel zou krijgen kon je al minutenlang aan zien komen, want reeds op de bank zat hij zich op te naaien over de in zijn ogen uitermate irritante tegenspeler: ‘Die geef ik dadelijk wel een zaag’, aldus de gekortwiekte aanvaller, die vrijwel direct na zijn invalbeurt de daad bij het woord voegde. Geheel terecht kreeg Gary dan ook een afkoelingsperiode van twee minuten aan zijn broek (plus een punt voor het Fernando Lems-klassement), waarbij duidelijk werd dat hij vaker hoog genoteerd staat in de topscorerslijst dan in de kaartencompetitie, want bij zijn overtreding blesseerde Gary zichzelf nog meer dan het eigenlijke slachtoffer. Een spoedcursus bij erkend schaver Pothoff lijkt in dat opzicht geen overbodige luxe. Gedurende de ondertalsituatie was het evenwel Smeerzakken Boys dat zijn naam eer aan deed en captain Penningharses jr. die zich een ware aanvoerder toonde. Na een onvervalste ‘panna’ stoomde hij door tot bij het vijandelijke doel, alwaar hij koel afrondde, 1-3. (R)opwelling Kort hierop werd de marge weer één, toen Ravanelli jr. op beheerste wijze zijn eigen doelman passeerde, 2-3. Met nog een kleine 10 minuten op de klok kwam Bright Side ook op gelijke hoogte, hetgeen het startsein was voor wat met gevoel voor eufemisme gerust een ‘hectische slotfase’ genoemd mag worden. Met nog zes minuten te gaan opende gewezen captain Aal het bal door ook een kaartje te pakken – zijn eerste sinds de gele prent zijn intrede deed in het futsal. Op Aaltje toevertrouwde en dus kale wijze overigens, want hij trapte de bal weg door tegelijkertijd tevens een tegenstander te poorten… Nog geen minuut later werd het nog gezelliger langs de lijn, toen Aal gezelschap kreeg van Pothoff (op dat moment, met zijn tweede veldverwijzing dit seizoen, de virtuele leider in het Fernando Lems-klassement, red.) en Robèrt. Ditmaal was het Pothoff die, met een overtreding die men al mijlenver aan kon zien komen, Robèrt hardhandig naar de grond werkte. Robèrt, zoals bekend niet voor een kleintje vervaard, liet deze aanslag niet op zich zitten en duwde de onschuldige Pothoff, zich van geen kwaad bewust, op zijn beurt weer omver over de reservebank heen. Met als gevolg dat beiden de eenzame Aaltje op mochten zoeken van Uncle Fester en Pothoff wegens plaatsgebrek maar bij Aal op schoot ging zitten. De niet zelden van enige homo-erotische neigingen verdachte Robèrt zag het met lede ogen jaloers aan. Feit was wel dat er tussen de lijnen weinig over bleef. Aan onze kant vond Dave voor zich alleen nog de twee voormalige slechtste van
het slechtste-vedetten Ravanelli jr. en Penningharses jr. terug, zodat het behoudens de keepers dus drie tegen twee was. Een bijzonder aparte situatie, waarin niet gescoord werd. Nog maar amper gecompleteerd verloren beide ploegen vervolgens wederom een mannetje. Penningharses jr. ontsnapte aan zijn bewaker en dreigde andermaal alleen op het doel af te gaan. Voor hij echter goed en wel weg was werd hij al neergelegd. Een forse overtreding, die nog wat erger leek doordat onze aanvoerder juist versnelde. Een fikse smak op de zaalvloer later sloegen bij de captain, normaliter een toonbeeld van onberispelijk gedrag, kortstondig de stoppen door en gaf hij de nummer 8 van Bright Side, die het eerder ook al met Gary aan de stok had, zo’n ferme duw dat deze zelf ook achterover viel. Waarna de arme Penningharses jr. door zijn sparringpartner in de houdgreep werd genomen, totdat Uncle Fester tussenbeide kwam – en de twee kemphanen allebei met rood naar de kant konden. Of, zoals hij, Joost H., het zelf verwoordde in zijn aan de KNVB gerichte verweerschrift: Een kleine 10 minuten voor tijd kreeg ik, Joost Heuvels, een rode kaart te zien van de scheids. De situatie was als volgt, ik onderschepte de bal op onze eigen helft, en liep richting het doel van de tegenstander. Ik heb het doel echter niet bereikt omdat ik rond de middenlijn van achteren hard onderuit werd gehaald. Ik kwam hard ten val, en aangezien het op dat moment een gelijke stand was en mij de mogelijkheid tot een eventueel doelpunt werd ontnomen, werd ik kwaad. In deze opwelling heb ik de tegenstander een duwtje gegeven en hem toegeschreeuwd waar hij nou helemaal mee bezig was, wat hem bezielde. Hierop reageerde de tegenstander door mij een duw te geven! We hebben elkaar dus allebei een duw gegeven en gingen er beide volledig terecht af met rood. De kaarten waren terecht maar gezien het feit dat mijn tegenstander en ik meteen na de rode kaart elkaar ons excuses aanboden hebben en samen op de tribune de wedstrijd hebben afgekeken leek het ons niet nodig om de kaarten door te geven. De scheidsrechter besloot echter anders en ik zal de consequenties op me moeten nemen. Toch wil ik graag toevoegen dat de wedstrijd niet gemeen of hard was, al doen de vele kaarten anders geloven. Het was een spannende pot voetbal waarbij op dit ene moment de emoties even naar buiten kwamen en op een verkeerde manier werden geuit! Mijn excuses hiervoor. Hopende u hiermee genoeg geïnformeerd te hebben, en ook wil ik u vragen of u het feit mee wilt nemen in uw beoordeling, dat het echt geen smerige harde wedstrijd was, en dat alles binnen een minuut na de rode kaart weer dik in orde was tussen mij en mijn tegenstander. Alvast bedankt. Voetbalgroetjes van Joost Heuvels, ongeslagen aanvoerder van GS '80 / De Waggel 1
Met inmiddels weer twee teams van gelijke grootte (vier om vier, waarbij we nog van geluk mochten spreken, aangezien de geblesseerd geraakte Gary toch al niet meer terug had kunnen keren) leek deze zinderende partij te eindigen in een gelijkspel, ware het niet dat doelman Dave daar anders over dacht. Hij waagde in de slotminuut nog een doelpoging, maar zijn schot werd geblokt. De bal viel hierna echter alsnog voor zijn voeten, zodat Dave nogmaals mocht aanleggen. Met succes, dit keer, waardoor we een rasechte Smeerzakken-overwinning binnenhaalden (3-4) en bovendien meteen al afstand namen van de concurrentie in het Fernando Lems-klassement, met punten voor de gebroeders Drankbak en titelfavoriet Pothoff, alsmede een heuse driepunter (direct rood) voor captain Penningharses jr. Zoals hierboven door hem reeds vermeld werden de beide rode kaarten dus ook doorgegeven door arbiter Fester, terwijl dit volgens beide partijen niet echt nodig was. Niks te vertellen De scheidsrechter was echter vastbesloten en mocht er nog enige sprake van twijfel zijnerzijds zijn geweest, dan werd deze wel de kop ingedrukt door de leider van Bright Side. Die bleek namelijk in het geheel niet onder de indruk van het dreigement van leidsman Fester ‘dat hij hem anders ook nog op het formulier zou zetten’. De reactie hierop liet aan duidelijkheid niets te wensen over: ‘Zal mij een bal jeuken… Jij hebt thuis zeker niks te vertellen?’ Al met al was het een enerverende avond, die gewoon weer een overwinning voor Smeerzakken Boys opleverde – waardoor we bovendien aan kop gaan in de Sturko League – en die aanvoerder Penningharses jr. tevens de ranglijst van het Fernando Lemsklassement aan deed voeren. En zoals het een echte aanvoerder betaamt, informeerde hij naderhand ook nog naar de reden van de afwezigheid van Holt, die tijdens de 3e helft nog altijd vermist bleek. ‘Ja Joost ik mis jou ook heel erg. Anneke claimt mij nogal. Ik mag niks meer zelf beslissen. Ik zit onder de plak. Volgende week ben ik weer je vriendje!’, was het logische antwoord van onze topscorer. Bright Side 2 – GS '80 / De Waggel 1: Dave, Penningharses jr., Gary, Pothoff, Aaltje, Ravanelli jr. Uitslag 3-4: Dave 2, Penningharses jr. 1, Aaltje 1 / Penningharses jr. rood, Aaltje, Pothoff en Gary geel D2
GS '80 / De Waggel 1 alias Smeerzakken Boys Voor zij die er niet bij konden zijn: de Zegereeks Dat we goed bezig waren was reeds langer bekend, maar voordat we goede zaken deden inzake het Fernando Lems-klassement, scoorden we ook al hoge ogen in de Sturko League. Nadat we al een ronde hadden overleefd in de strijd om de KinderBacardi Cup (na het afhaken van hoofdsponsor Amstel de nieuwe naamgever van ons bekertoernooi, red.) en de eerste competitiewedstrijd wonnen, gingen we vrolijk verder met punten bijeen sprokkelen. Mooie bijkomstigheid was dat de opponent onze favoriete tegenstander ’t Pluumke was, met uiteraard nog altijd good old ‘Pierre Littbarski’ in de gelederen. Onderschatting was er dan ook waarschijnlijk de oorzaak van, dat eenieder een bijzonder matige warming-up deed – met uitzondering van captain Aaltje, die bij afwezigheid van Penningharses jr. zijn oude stiel van aanvoerder weer oppakte en gelijk het goede voorbeeld gaf. Het was evenwel de collega van Aal, ’t Pluumke-captain Pierre, die de show stal met enkele prachtige uitspraken. Veteraan Fanatiek als de begaafde linkspoot op zijn oude dag nog altijd is, kon hij niet begrijpen dat er niet direct een wissel het veld betrad toen een andere ploeggenoot uitviel. Vooral ook de manier waarop Pierre zijn grieven kenbaar maakte, was illustratief voor de passie waarmee de snordrager nog altijd zijn sport bedrijft: ‘Kom dan, doe dan een wissel erin maaahhhn!!!’ Overigens viel er ook met gelijke partijen weinig eer te behalen voor de mannen van ’t Pluumke, waarbij aan onze zijde met name een ontketende Holt te zien was. Met vier treffers was hij verantwoordelijk voor bijna de helft van onze productie (9-4). Dat we de dubbele cijfers niet haalden lag niet zozeer aan het verweer van Pierre en zijn jongens (vaste supporter Louis Ravanelli had niet zelden schik, red.), maar had meer te maken met de karrenvracht aan kansen die we onbenut lieten, want vooral Gary had zijn vizier niet helemaal op scherp staan. Of, zoals analyticus Hans Kraayebezem het naderhand verwoordde: ‘Ow motten ze ophangen…’ Niettemin versloegen we ’t Pluumke eenvoudiger dan we gewend zijn. Op een gegeven moment zag Gary nog de schoen van Pierre en keek hij tegen diens losse veter aan, waarop de veteraan deze diende te strikken. De normaalste zaak van de wereld, al was Pierre zelf bang dat men zou denken dat hij van vermoeidheid naar de grond ging, hetgeen hij ontkende: ‘Ik ben niet moe hoor!’ Alternatieve verklaring Zo bleken we dus ook te kunnen winnen zonder de inbreng van onze afgelopen zomer aangetrokken captain Penningharses jr. Zelf was hij er echter van overtuigd wel degelijk een rol van betekenis te hebben gespeeld, blijkens zijn reactie op de mededeling dat we zonder hem gezegevierd hadden: ‘Maar in jullie harten was ik bij jullie. Doordat ik geestelijk bij jullie was kwam de winnaarsmentaliteit naar boven. Gefeliciteerd mannen, ik ben trots. Voetbalgroetjes Joost.’ Overigens is ook vader Heuvels een veteraan, hetgeen zoon Penningharses jr. liet merken toen hij op het voetbalveld meldde – tijdens de werkzaamheden aldaar – vrij weinig uit te voeren (zie afbeelding): ‘Ik doe geen reet, veteraan!’ Dat lijkt althans logischer dan de alternatieve verklaring voor deze uitspraak, waarmee
Joost zou reageren op het wel heel vreemde verzoek van zijn vader om een string te dragen (‘Ik doe geen reetveter aan!’). Volgens het woordenboek is een reetveter trouwens een ‘[grof] billenkoordje’, hetgeen ook nog de benaming zou kunnen zijn voor een ‘muziekgezelschap dat gezamenlijk zingt’ met onder meer musicalster B. van Dijk (zanger) en onder begeleiding van meneer B. Clinton (saxofonist). Auto, vliegtuug (Rowwen Hèze) De wedstrijd erop bracht een avond vol noviteiten. Dat we speelden zonder wissel was al wel eens vaker voorgekomen, maar dat deze vijf man plus lijder naar de uitwedstrijd togen met slechts één auto was een primeur. Het was echter wel het vliegtuig van de fam. Heuvels dat als vervoersmiddel diende, waardoor we – aldus Holt – waarschijnlijk de indruk maakten ‘een stel drankbakken op weg naar een weekendje weg’ te zijn. Eenmaal in Lochem stond arbiter Bergervoet ons al ongeduldig, maar toch ook enigszins bezorgd op te wachten: ‘Waar bleven jullie toch?’ We waren dan ook rijkelijk laat, want de jongens van LZVV kenden hun klassieken en wisten tegen wie ze moesten spelen. Zodoende waren ze als echte smeerzakken van sporthal gewisseld en duurde het even eer we de nieuwe gevonden hadden. Net op tijd arriveerden we desondanks, al begonnen we alsnog met een man minder (dit omdat Hark onze flessen van water voorzag bij het prachtige nieuwe woord bidonvulkraan). Gelukkig maakten we onze naam, Smeerzakken Boys, weer meer dan waar en door met z’n allen in te zakken en waar mogelijk eruit te komen, bleken we dodelijk doeltreffend. Normale goal Aangezien iedere Smeerzak deze wedstrijd scoorde, diepe en eenzame spits Holt er twee maakte en LZVV middels een eigen doelpunt ook een duit in het spreekwoordelijke zakje deed, kwamen we tot een totaal van zeven treffers. Ruim voldoende voor wederom een onvervalste Smeerzakken zege, want de thuisploeg wist Dave slechts driemaal te passeren. Dit tot grote ergernis van de jongens uit Lochem, die naar eigen zeggen enorm veel kansen verprutsten, terwijl ze ook al niet te spreken waren over de wijze waarop wij doeltreffend waren: ‘Die lui hebben nog geen normale goal gemaakt man!’ Naderhand bleek captain Penningharses jr. zich razendsnel de kenmerken van een doorgewinterde Smeerzak eigen te hebben gemaakt, want nadat we bij wasvrouw Loes de tas met spullen hadden achtergelaten, gebeurde datzelfde met Holt, die door coureur Heuvels geen kans werd geboden om weer in te stappen en zich dientengevolge genoodzaakt zich te voet naar de Waggel te begeven. Derde helftal De derde helft was vervolgens zoals gebruikelijk gezellig en bovendien opmerkelijk drukbezocht. Waar we tijdens de eerste twee helften aantreden zonder wissel, met vijf spelers en één lijder, bleek tijdens de derde helft opeens wel iedereen aanwezig te kunnen zijn. De situatie was zelfs zó schrijnend dat de spelers die zich namens Smeerzakken Boys in het zweet hadden gewerkt, bij terugkomst in de Waggel opgewacht werden door diverse ‘ploeggenoten’, die al vrolijk aan het bier zaten. Terwijl sommige tegenstanders in onze competitie wel eens kunnen beschikken over twee voltallige teams, blijken wij dus op meerdere vlakken inzetbaar; één ploeg voor de wedstrijden en daarnaast ook nog een 3e helftal. Vooral bij gewezen aanvoerder Aaltje was duidelijk te merken dat hij al even bij onze sponsor vertoefde. Onbekend is wie het onderwerp van gesprek was, maar hoe dan ook loog zijn uitspraak er niet om: ‘Béste tieten… voor een vrouw van 85!’ Ook ter sprake kwam het fenomenale tvoptreden van Waggelaar Kokkie, die door weerman Piet Paulusma gevraagd werd naar het terrasweer en zich onsterfelijk maakte middels de woorden: ‘Ik denk een 8, Piet!’ Om dit glorieuze televisiedebuut vervolgens nog een dunnetjes over te doen, toen de Friese meteoroloog hem vroeg of hij toevallig de zoon was van de beroemde tennisser Jos Kok (en of hij Maarten heette, aangezien zijn moeder hem anders wel ‘Kok Kok’ had genoemd) en Kokkie met een onmiskenbare Waggeluitspraak repliceerde: ‘Joa zèkers!’ De nieuwste Waggelhit is tenslotte afkomstig uit de voormalige hitserie Friends: ‘Smelly Kits, what are they feeding you?’ GS '80 / De Waggel 1 – ’t Pluumke 1: Dave, Ravanelli jr., Knauf, Ollie, Gary, Holt, Aal. Uitslag 9-4: Holt 4, Knauf 2, Ollie 2, Gary 1 LZVV / Sport-inn Lochem 1 – GS '80 / De Waggel 1: Dave, Penningharses jr., Holt, Hark, Ravanelli jr. Uitslag 3-7: Holt 2, Dave 1, Penningharses jr. 1, Hark 1, Ravanelli jr. 1, e.d. 1 D2
GS '80 / De Waggel 1 alias Smeerzakken Boys Voor zij die er niet bij konden zijn: de Kerstspecial Twee ontmoetingen met Ruvo leverden slechts een tweetal puntjes op; zowel de 2e als de derde uitgave van de oranjehemden wist de Smeerzakken op een gelijkspel te houden. Belangrijker dan dit dubbele puntverlies was echter dat we weer konden beschikken over één van onze meest fervente aanhangers. The Return Of The(o) Hooligan konden we helaas niet gepaard doen gaan met een klinkende overwinning, maar dat vader Le Comte weer als supporter aanwezig kon zijn, was al een overwinning op zich. Bovendien was het Theo zelf die na de wedstrijd (5-5) hoogstpersoonlijk voor een lichtpuntje zorgde. Houts vriendinnetje Anneke was namelijk ook een aandachtig toeschouwer, samen met zusje Wilbrink. Toen deze twee ‘nieuwe’ dames na de wedstrijd voor TheoHooligan langs de zaal uitliepen, liet deze en passant merken weer helemaal terug te zijn: ‘Wat zun dat dan veur kippen?!?’ Daarnaast bleek de terugkeer langs de lijn van vader ook de broertjes Drankbak tot redelijk grootse daden te inspireren; van de vijf gescoorde treffers, werden er vier gescoord door dit duo. Medeklinker Een ander tweetal dat de laatste weken furore maakt op sportcomplex de IJsselweide is het illustere duo Buxus & Klinker. In een bijzonder amusante sfeerreportage over een zaterdag arbeiden op ons voetbalveld, maakte schrijvende collega Guessmaker slechts een kleine vergissing; hij betitelde de bestratende broertjes Dekkers als ‘Buxus & Klinker’, terwijl de geestelijke vader van deze briljante vondst – Fertie Buekkink – toch echt doelde op Ruud ‘Onkruud’ Eijmans (Buxus) en, inderdaad, Bas Dekkers (Klinker). Onze Hark zou, als hulpje van zijn grote broer, hooguit Medeklinker genoemd kunnen worden… Hij staat echter al sinds jaar en dag toch vooral bekend als ‘de Architect’ – of ook wel de Reiger. En sinds het tweede duel met Ruvo kan er aan dit lijstje nog een bijnaam toegevoegd worden; het was namelijk Dekkers die onze eerste drie treffers voor zijn rekening nam en daarmee een onvervalste Harktrick op zijn naam schreef. Overigens is ‘Medeklinker’ natuurlijk ook geen verwonderlijke benaming voor een woordkunstenaar die, samen met zwager Knauf, furore maakte bij zesletterwoordenspel Lingo. Daarnaast was de reactie van Hark, toen hij hoorde dat zusje Krista thuiskwam met Knauf: ‘Zo, dus jij gaat mijn zwager worden.’ Waarop die dikke in de spits weer antwoordde: ‘Dat zeggen ze op voetballen ook altijd al, “Knauf wat ben je zwaar geworden…”!’ De Kromme Na zijn trio doelpunten was het evenwel grotendeels gedaan met de dadendrang van de Architect en nam hij, aldus notulist Gary, iets ‘te veel hooi op de Hark’. Dat gold bijna ook voor Ido, deze avond ons scorebordstandbijhoudkeerltjen, die een drukke 50 minuten had. Gescoord werd er namelijk aan de lopende band en over en weer, uiteindelijk door beide partijen even vaak. Resultaat was derhalve een, volgens Hark, ‘bloedeloze 8-8’. Niettemin was de derde helft geslaagd, niet in de plaats omdat er bij de Waggel weer volop bakjes pinda’s op tafel te vinden waren, die vervolgens uiteraard alweer gauw door het café vlogen – voor de vaste volger van deze verslagen (en/of kenner van Gary) is het dan al overbodig om te melden dat hiermee zowel de pinda’s als de bakjes bedoeld worden. Nutteloos is iets wat daarentegen niet gezegd kon worden van het bier van Ido, want dat was allerminst nöt-teloos. Leuk was wel het shirt van Ido, waaruit bleek dat hij – getuige de opdruk van een Amerikaanse stad – een paar ‘beste Boston’ had. Een hoofdrol was tenslotte ook nog weggelegd voor Ravanelli jr., al schitterde hij gedurende de derde helft door afwezigheid. Ook tijdens helft 1 & 2 viel hij niet erg op, maar voor aanvang des te meer. Zonder de afwezige Aaltje dachten we veilig te zijn, maar het zoek doen geraken van ballen lijkt een Haverkamp-kwaaltje; ditmaal was het Ravanelli jr. die een bal in het plafond van de IJsselweide deed verdwijnen. Tot overmaat van ramp verliet hij ons direct na de wedstrijd, omdat hij met de vrouw een verjaardag had in het huis van ‘dr. Van Hanegem’, alias De Kromme. Maar het kan nog gekker: Penningharses jr. was er niet omdat hij lootjes moest trekken… GS '80 / De Waggel 1 – Ruvo 3: Dave, Ravanelli jr., Gary, Holt, Aal, Pothoff, Penningharses jr. Uitslag 5-5: Aaltje 3, Gary 1, Dave 1 GS '80 / De Waggel 1 – Ruvo 2: Tuutje, Ravanelli jr., Holt, Pothoff, Snuss, Hark, Ollie, Gary Uitslag 8-8: Hark 3, Snuss 2, Pothoff 1, Ollie 1, Holt 1