Verslagen Gendringen 1 seizoen 2012/13

Zege op KSV voor Gendringen vooral redelijk en degelijk ‘Bezoek uit Vragender levert de rood-witten drie treffers en dus eerste drie punten op’ GENDRINGEN – Na een voorbereiding van een maand is het altijd weer afwachten hoe ploegen verschijnen aan de competitiestart. Over het elftal van trainer Wolf Wannet mocht geconcludeerd worden dat het, in ieder geval tegen KSV, goed genoeg was voor een overwinning.

De gasten werden met 3-0 verslagen, al kan het spel beter.

Dat dit geen irreële gedachte is werd bewezen tijdens de oefenen bekerwedstrijden die aan het duel met de tegenstander uit Vragender voorafgingen. Tegen het Varsseveld van onze ex-coach Marcel Lucassen werd gewonnen, na een ruime nederlaag bij DCS eindigde de bekerwedstrijd tegen DVC’26 in Didam in 0-0, en ook de vriendschappelijke ontmoeting met Viod leverde een gelijkspel op (2-2). Vervolgens werd weer voor de beker gespeeld en kreeg Trias op de IJsselweide met 5-2 klop. De laatste bekerwedstrijd, op de dinsdag na de kermis, is voor de meeste spelers en trainers van Gendringen doorgaans geen pretje en ook het uitduel met AVW’66 was op die regel geen uitzondering. Toch herstelden we ons na rust nog aardig en tijdens een goede periode hing de gelijkmaker in de lucht, maar in de slotfase stelde de thuisploeg in Westervoort orde op zaken; door die nederlaag is ons bekertoernooi ten einde en dus kunnen we ons volledig richten op de competitie.

Dat doen we niet langer onder leiding van alleen Wolf Wannet, want onze hoofdtrainer wordt dit seizoen bijgestaan door assistent Koen van Loon. Andere nieuwe gezichten zijn er in de spelersgroep, want vergeleken met een paar maanden geleden hebben we versterking gekregen van Brian Hogeweide, Tom Venhorst en Jesse Döring. Brian besloot deze zomer dat hij vaker in het eerste elftal wilde spelen en verruilde Silvolde om die reden voor Gendringen. Tom kwam over van

SVGG uit Megchelen om het een keer op een hoger niveau te proberen, en Jesse ten slotte keerde na twee seizoenen bij onze oosterburen in Anholt terug op het oude nest. Tijdens de voorbereiding bleek dat meer dan de elf spelers die tegen KSV konden starten in aanmerking kwamen voor een basisplaats, maar de keus viel uiteindelijk op Yannick in het doel, de broertjes Hendrixen op de backposities en Niek en Peter centraal achterin. Op het middenveld werd de twee posities voor de verdediging bezet door Jesper en Wouter, terwijl Jorik en Brian op de vleugels stonden; in de spits was er plaats voor Kelvin en Jesse. De nieuwe dug-outs werden zodoende bevolkt door Joost, Bram en Tom. Ruim een jaar geleden promoveerde KSV enigszins verrassend naar de vierde klasse, maar nog opmerkelijker was dat men er vervolgens al relatief vroeg in slaagde om zich te verzekeren van klassenbehoud. Geringschattend moest er dan ook zeker niet gedaan worden over de equipe uit Vragender, ook al leverde de twee onderlinge ontmoetingen ons vorig seizoen zes punten op. Voordat we ons konden laten verrassen was het dit keer al 1-0, want nadat er amper een minuut gespeeld was had Brian zijn competitiedebuut in het rood-wit al met een treffer bekroond. Aangespeeld door Job speelde hij zich op de zestien vrij, en zijn schot bleek de keeper van de bezoekers te machtig. Arbiter E. Hogeweide kon vervolgens niets anders doen dan naar de middenstip wijzen en dus mocht KSV aftrappen. Daarna was er helaas ook voor ons een tegenvaller. Het was voor Joost weliswaar mooi dat hij op roodharigendag al snel in mocht vallen, maar de reden daarvoor was minder leuk: Jesper liep opnieuw een hamstringblessure op en al na enkele minuten moest hij zich laten vervangen – Stijn ging vervolgens naast Wouter

spelen en Joost werd rechtsback.

Diverse kansen op een tweede doelpunt lieten we daarna onbenut, waarbij Peter na een corner van Brian nog het dichtstbij was met een kopbal op de lat. Omdat we nalieten de marge te vergroten hield KSV hoop en de gasten kwamen er gaandeweg de eerste helft een paar keer uit, maar echt dreigend werd het nooit en kort voor de pauze kwamen we toch op 2-0: Kelvin draaide een vrije trap in en probeerde Niek te bereiken, maar die ging onder de bal door. Achter hem toucheerde zijn bewaker het leder echter wel, waardoor de goalie op het verkeerde been stond en er voor de Gendringse supporters weer wat te juichen viel. Coach Wannet liet halverwege weten dat eigenlijk alleen de tussenstand hem tot tevredenheid stemde en Kelvin werd verzocht om in de tweede helft ook een ‘echte goal’ te maken (met dank aan Rob Z. van dagblad De G. kwam het eigen doelpunt van KSV in de krant overigens ook op naam van onze topscorer Meijer).

Na de hervatting werd de trainer op zijn wenken bediend; Stijn onderschepte een matige uittrap van de doelman, Jorik speelde door op Kelvin en die bleek de bal ook met rechts uitstekend in de verre hoek te kunnen laten verdwijnen.

De vraag of Meijer nu eigenlijk links- of rechtsbenig is kan op deze manier nog altijd niet echt met zekerheid beantwoord worden, maar de stand was 3-0 en de wedstrijd was gespeeld. Hoewel de opponent ondanks de achterstand niet of nauwelijks meer aandrong, was het toch mooi dat we ‘de nul’ wisten te houden tijdens het eerste duel van de nieuwe competitie.

Komende zondag wacht ons het uitduel met Dinxperlo, waar we vorig jaar nog verloren.

Opstelling: Y. Döring; S. Hendrixen, Blumer, Nusselder (c), J. Hendrixen; Te Kaat, Brom (Heuvels), Ebbers, Hogeweide; J. Döring (Venhorst), Meijer.

Gendringen komt in Dinxperlo niet verder dan gelijkspel ‘Equipe Wannet maakt achterstand ongedaan, maar duel eindigt zonder winnaar (1-1)’ DINXPERLO – Waar vooraf was ingezet op een zege op Dinxperlo, mocht na afloop geconcludeerd worden dat de derby terecht eindigde in een puntendeling. Jesse Döring tekende in de tweede helft voor de gelijkmaker: 1-1.

De bedoeling was, uiteraard, om na de 3-0 overwinning op KSV ook uit Dinxperlo drie punten mee te nemen. Al snel bleek dit evenwel een lastige opdracht te worden. Het eerste gevaar kwam nog wel van ons, maar de arbiter weigerde om de bal op de stip te leggen toen Kelvin toch wel degelijk aangetikt werd. Daarna was het helaas lange tijd gedaan met de dadendrang van de rood-witten en was de thuisploeg zeker in het eerste gedeelte van de eerste helft de bovenliggende partij. Dinxper zakte ver in en kwam er vervolgens vaak snel uit, terwijl de warmte ons in de benen leek te slaan. Van enthousiast aanvalsspel was amper sprake en ook in verdedigend opzicht zag het er niet altijd goed uit. Yannick wist met behulp van zijn defensie nog wel een vroege openingstreffer te voorkomen, maar even later was het toch raak voor de gastheren. Een afgeslagen spelhervatting werd opnieuw voor het doel gebracht en bij de tweede paal was een tegenstander door iedereen uit het oog verloren.

Voor Yannick was er ditmaal ook geen houden meer aan, want met een schuiver in de lange hoek werd hem het nakijken gegeven, 1-0. Kort hierop volgde een drinkpauze, waarin getracht werd enigszins orde op zaken te stellen en dat

lukte voor een deel ook. De tegenstoten van Dinxperlo namen in ieder geval in aantal en ook qua dreiging af, maar aan de andere kant slaagden we er te weinig in om de doelman op de proef te stellen. In de rust gaf Joost aan zich niet helemaal lekker te voelen (de momenten dat hij níet het idee heeft dat hij lekker is zijn schaars, maar zondag was er een) en Jorik, die vanwege een gemiste training op de bank was begonnen, mocht in de tweede helft alsnog zijn opwachting maken. Stijn, aan de wedstrijd begonnen als rechtermiddenvelder, zakte zodoende een linie, terwijl de twee posities centraal op het middenveld door het ontbreken van de geblesseerde Jesper werden ingenomen door Wouter en Bram. Alhoewel de thuisploeg nog een stuk of drie goede kansen kreeg op een tweede treffer, waren er ook aan Gendringen-zijde verschillende mogelijkheden. Kelvin kopte van dichtbij over nadat Jorik hem net niet helemaal goed in stelling had gebracht na een knappe rush, maar onze linkspoot bereidde even later wel de gelijkmaker voor. Een lange bal van Yannick werd op de linkerflank opgepikt door Meijer, die enkele opponenten voorbij dribbelde en Jesse aanspeelde. Op slechts enkele meters van het doel had hij er weinig moeite meer mee om de bal in de hoek te schuiven, 1-1. Nadat de stand in evenwicht was gebracht had het winnende doelpunt aan beide kanten nog kunnen vallen, maar geen van beide keepers liet zich nog verschalken en dus was een gelijkspel het re-

sultaat, waarmee zowel Dinxperlo als Gendringen vrede mee moest hebben. Positief was dat we nu in ieder geval een punt overhielden aan het bezoek aan sportpark ’t Welink, waar we een jaar geleden nog met 3-1 onderuitgingen.

Daarentegen zal het de trainers Wannet en Van Loon minder tot tevredenheid stemmen dat we verzuimden om het combinatiespel, dat we tijdens de voorbereiding bij vlagen zeker lieten zien, nu op de mat te leggen. Deels had dat er weliswaar mee te maken dat Dinxperlo in de duels de grenzen van het toelaatbare opzocht en dat de scheidsrechter blijkbaar van mening was dat er veel mocht gebeuren voordat die grens bereikt was, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we zelf ook scherper voor de dag hadden moeten komen.

Een kans op revanche is er gelukkig zondag alweer, als Reünie naar de IJsselweide komt. De ploeg uit Borculo eindigde vorig seizoen als tweede achter kampioen Eibergen en was zondag te sterk voor RKZVC, dat na een jaar in de derde klasse terug is in 4C en beschouwd mag worden als een belangrijke titelkandidaat. De 2-1 zege van Reünie toont daarmee wel aan dat er ook deze jaargang rekening gehouden moet worden met de Borculoërs. Aan ons zondag de uitdaging om te laten zien dat dat ook voor Gendringen geldt dit seizoen.

Opstelling: Y. Döring; Heuvels (Te Kaat), Blumer, Nusselder (c), J. Hendrixen; S. Hendrixen, Schweckhorst, Ebbers, Hogeweide; J. Döring, Meijer.

Gendringen blijft ook na bezoek van Reünie ongeslagen ‘Equipe Wannet komt openingsfase door en boekt daarna ruime overwinning (4-0)’ GENDRINGEN – Tevreden was men bij Gendringen niet helemaal na de eerste twee competitiewedstrijden, maar dat er vier punten behaald werden mocht toch positief genoemd worden. De ongeslagen status bleef intact na het duel met Reünie: 4-0.

Dat één zwaluw nog geen zomer maakt op de IJsselweide weten we nog van vorig seizoen, en ook deze jaargang was het bij vlagen meer dan behoorlijke spel uit de voorbereiding niet echt terug te zien tijdens de ontmoetingen met KSV en Dinxperlo. Het niveau tijdens de trainingen van afgelopen week was ook niet wat de trainers Wolf Wannet en Koen van Loon ervan verwacht zullen hebben, en dus was niet iedereen er gerust op dat het treffen met Reünie een goed resultaat op zou leveren. Gelukkig was topscorer Kelvin wel inzetbaar; een infectie, opgelopen in een Italiaanse fontein, was nu echt niet meer te negeren en dus volgde vrijdag een bezoek aan de huisarts. Erger nog dan de volgens hem vreselijk pijnlijke ingreep (‘Operatie achter de rug, nog nooit zo veel pijn gehad’) was de bijbehorende antibioticakuur, maar voordeel was dat hij zondag wel voldoende hersteld was om in de basis te beginnen. Vanwege afwezigheid tijdens de training zat Niek deze middag op de bank, zodat de defensie voor keeper Yannick bestond uit van links naar rechts Job, Peter en Wouter centraal en Joost, met kort daarvoor Bram en Stijn. De spitsen Kelvin en Jesse moesten vanaf de

vleugels van bruikbare ballen worden voorzien door Jorik en Brian. De gasten uit Borculo hadden een goed weekend gehad, door (ondanks een flinke periode met een man minder te hebben gespeeld) te winnen van een van de belangrijkste titelkandidaten, RKZVC. Vanwege het 2-2 gelijkspel bij AD ’69 van een week eerder had Reünie net als wij vier punten, en in de openingsfase bleek dat de bezoekers alles op alles wilden zetten om met zeven punten weer terug naar huis te gaan. We hadden onze handen vooral in de eerste vijf à tien minuten vol aan de sterke voorhoede van de opponent en slaagden er niet of nauwelijks in om zelf onze spitsen te bereiken. Bij een van de eerste keren dat we wel wat konden uitrichten in aanvallend opzicht leverde dit een corner op, die door Bram bij de tweede paal werd neergelegd. Daar zorgde Brian ervoor dat hij precies op het goede moment op de juiste plaats stond en zo hoefde hij de bal maar op zijn voet te laten komen om voor de 1-0 te komen. Deze treffer gaf ons vertrouwen, maar belangrijker voor het spelbeeld was nog wel dat Reünie ineens enigszins de kluts kwijt leek.

De ploeg bleef dreigend, maar door onnauwkeurige passes verdween de angel uit menig aanval. Ook de gasten waren uit een hoekschop nog het dichtst bij een doelpunt, maar Yannick reageerde alert op de kopbal van dichtbij. In de rust hielden we er rekening mee dat de tegenstander na de pauze vol druk zou zetten, maar onder leiding van arbiter René Hakvoort (die de geblesseerd

geraakte scheidsrechter Hoebink verving) en met Gijs voor Jorik (last van zijn oog) hadden we relatief weinig moeite om de voorsprong vast te houden. Toen Kelvin op randje buitenspel verder mocht na een uittrap van onze keeper en Job zich ook als een jachthond aan het front meldde, kwam Meijer na een combinatie met zijn exact even oude ploeggenoot weer in balbezit en met een stiftje liet hij de Reünie-doelman kansloos, 2-0. Vervolgens slaagden we erin de boel achterin dicht te houden en was er voor de Borculoërs geen doorkomen aan. Omdat ze het wel bleven proberen en zodoende ruimte weggaven, konden wij via twee perfect uitgevoerde counters uitlopen naar een ietwat geflatteerde 4-0 zege: Brian stuurde Kelvin de diepte in en zeer beheerst scoorde de linkspoot zijn tweede van de middag, om even later na uitstekend voorbereidend werk van Stijn ons vierde doelpunt in te leiden. Niek, voor Jesse in het veld gekomen als spits, liet zien dat het zestienmetergebied van de tegenstander ook geen onbekend terrein voor hem is en schoot hoog de 4-0 binnen. Een knappe overwinning, waar we overigens niet te lang van moeten nagenieten, want zondag staat ons het waarschijnlijk niet minder lastige uitduel met Bon Boys te wachten. We zullen zien hoe constant we nu zijn.

Opstelling: Y. Döring; Heuvels, Ebbers, Nusselder (c), J. Hendrixen; Te Kaat (Hakvoort), Schweckhorst, S. Hendrixen, Hogeweide (Siebelink); J. Döring (Blumer), Meijer.

Gendringen blijkt voorlopig nog lang niet constant genoeg ‘Bon Boys maakt achterstand ongedaan en verslaat rood-witten uiteindelijk ruim (2-6)’ HAAKSBERGEN – De start van de competitie was voor Gendringen, zeker gezien het aantal behaalde punten, veelbelovend. De nederlaag van zondag bij Bon Boys was dan ook een flinke streep door de rekening, vooral vanwege de wijze waarop deze tot stand kwam: 2-6.

Een week geleden nog werd Reünie, een van de betere ploegen in onze klasse, op de IJsselweide met 4-0 verslagen.

Hoewel trainer Wannet en zijn spelers erkenden dat er deze middag weinig tegenzat, gaf de ruime zege zelfvertrouwen voor het uitduel met Bon Boys dat zondag op het programma stond. Waar we de wind tegen de Borculoërs echter vooral mee hadden, kenden we tegen Bon Boys vooral tegenslag.

Met dezelfde elf als een week eerder kwamen we, na een eerste kwartier waarin beide ploegen elkaar weinig toegaven, nog wel op voorsprong.

Kelvin zorgde voor onrust in de achterhoede van de opponent en dit leverde balverlies op. Stijn bedacht zich geen moment en krulde de bal die hij zomaar voor zijn voeten kreeg op fraaie wijze in het door de keeper verlaten doel, 0-1. Een goal die enigszins uit de lucht kwam vallen, maar aan de andere kant had ook Yannick zich tot dat moment nog niet echt bovenmatig hoeven inspannen. Daar kwam helaas snel verandering in, want we konden niet lang genieten van onze voorsprong. Bij een aanval van de ploeg uit Haaksbergen leek er aanvankelijk weinig aan de hand, maar uit de kluts kwam de bal toch

weer voor de voeten van de Bon Boys-spits. Die vond aan de linkerkant een medespeler, en aangezien Joost juist naar binnen was gekomen kreeg die de benodigde tijd en ruimte om uit te halen. Het schot in de bovenhoek was overigens bijzonder knap en zo had onze goalie het nakijken, 1-1. Daarmee was het leed nog niet geleden in de eerste helft, want voor de pauze moesten we nog twee tegentreffers incasseren.

Eerst was, nota bene bij een inworp van de thuisploeg, aan onze kant de organisatie weg.

Samen met het feit dat we een paar duels op rij net een stap te laat waren leidde dit ertoe dat Bon Boys zo door onze defensie sneed en dat de linkerspits vrijgespeeld werd. Deze zette de bal ineens voor en bij de tweede paal was de rechtsbuiten ter plekke om voor de 2-1 te zorgen. Met die ruststand was er nog relatief weinig aan de hand geweest, maar een afstandsschot waarop Yannick zich verkeek had de 3-1 tot gevolg, waardoor we halverwege een verschil van twee doelpunten goed te maken hadden. In de rust bleef Jesse achter in de kleedkamer en kwam Gijs voor hem in het veld als versterking van het middenveld, waarbij het de bedoeling was dat Brian en Jorik op de vleugels wat dieper gingen spelen. Nog voordat we konden bepalen of deze wijziging goed uitpakte keken we echter al tegen een 4-1 achterstand aan. Een snelle counter werd perfect uitgevoerd door Bon Boys en terwijl de centrumspits naar de zijkant was uitgeweken, werd zijn voorzet door een mee opgekomen midden-

velder in de lange hoek achter Yannick geschoven. Vooral ook omdat we zelf moeite hadden om kansen te creëren leek het bijna niet te doen om de wedstrijd nog te doen kantelen, maar de 4-2 had een feit moeten zijn. Na een steekpass van Brian stuitte echter op de keeper, en een paar tellen later lag de bal achter Yannick: 5-1.

In plaats van een aansluitingstreffer was er zodoende sprake van de definitieve beslissing, en hoewel de 5-2 van Brian werd ingeleid door een goede actie van Jorik, hadden we niet veel meer tot juichen. De 6-2 die in de slotminuut nog viel was slechts voor de statistieken. De vraag, vooraf gesteld, of we in staat zouden zijn om op een constant niveau te (blijven) presteren na de prima zege op Reünie moest zodoende helaas met nee worden beantwoord. De ene week met vier goals verschil winnen en de week erop met datzelfde verschil onderuitgaan getuigt immers nog altijd van een fikse wisselvalligheid. Zondag komt Etten op bezoek en als we al meenden dat deze ontmoeting eenvoudig drie punten zou opleveren, dan weten we na dit resultaat én na de 2-0 overwinning van Etten op RKZVC wel beter. Dat we kunnen voetballen en winnen hebben we aangetoond, nu is het nog zaak om te leren niet te verliezen.

Scoreverloop: 0-1 S. Hendrixen, 1-1, 2-1, 3-1, 4-1, 5-1, 5-2 Hogeweide, 6-2.

Opstelling: Y. Döring; Heuvels, Ebbers, Nusselder (c), J. Hendrixen; Te Kaat, Schweckhorst (Blumer), S. Hendrixen, Hogeweide; J. Döring (Hakvoort), Meijer.

Gendringen maakt geen aanspraak op zege tegen Etten ‘Gemeentelijke derby eindigt teleurstellend, maar wel verdiend in puntendeling (1-1)’ GENDRINGEN – De aanwezigheid van meer ploegen uit de regio was een van de redenen voor Etten om voor aanvang van dit seizoen overschrijving naar de vierde klasse C aan te vragen, en op de IJsselweide stond zondag de eerste op het programma. De groen-witten hielden er een punt aan over.

De wijze waarop het gelijkspel na negentig minuten in beide dug-outs begroet werd, was bepaald niet hetzelfde; Etten vierde de remise alsof er een fraaie overwinning was geboekt, terwijl aan Gendringenzijde het gevoel dat er twee punten verloren waren overheerste. Een verschil dat weliswaar goed te verklaren was, maar dat op basis van het wedstrijdbeeld niet geheel logisch was. De gasten speelden vanuit een gesloten defensie en leken weinig moeite te willen doen om het spel te maken, maar kregen wel enkele goede kansen, terwijl de rood-witten veel moeite hadden om dreigend te worden. Trainer Wolf Wannet kon deze zondag weer een beroep doen op de van een blessure herstelde Jesper en ruimde op het middenveld een plek in voor de 26-jarige routinier.

Omdat Stijn verhuisde naar de positie van rechtsback, nam Joost plaats op de bank. Daar werd hij vergezeld door keeper Robert en spits Koen, die in de ochtend al met het tweede hadden gespeeld, en Jorik. De rappe aanvaller viel eveneens buiten de basiself, aangezien de linkerflank bezet werd door Bram. Centraal op het middenveld speelde Wouter naast Jesper, terwijl Niek weer samen

met Peter in het centrum van de defensie werd opgesteld. De voorspelling dat de wedstrijd zich voornamelijk op de helft van de tegenstander zou afspelen kwam uit, maar de manier waarop we zouden proberen ons tegen deze strijdwijze te verweren kwam niet helemaal goed uit de verf. Bij te veel spelers ontbrak de scherpte die nodig is om, juist als de opponent de ruimte om te voetballen klein maakt en er dus snelheid én precisie in de combinaties gevraagd worden, door de vijandelijke verdediging heen te breken. Gelukkig voor ons was Yannick wel bij de les, want nadat de spits profiteerde van een misverstand tussen Peter en Job kon deze alleen op het doel af gaan, maar onze keeper bleek de sterkste in het één-tegen-één-duel, voorkwam een tegentreffer en zorgde er zo mede voor dat er halverwege nog een brilstand op het scorebord stond. Verder werd Yannick namelijk niet echt op de proef gesteld, en aan de andere kant was er ook niet veel te beleven voor het doel van de bezoekers. Na de pauze veranderde er wat dat betreft weinig en beten we onze tanden nog steeds stuk op de hechte defensie van Etten, terwijl ook de tegenstander weinig gevaar stichtte. Toen dit eenmaal wél gebeurde, en de spits van de gasten een plotselinge schietkans kreeg, was een reflex van onze goalie voldoende om een achterstand te voorkomen. De 0-1 kwam er niettemin alsnog, en het was niet verwonderlijk dat de openingstreffer viel uit een spelhervatting. We wisten een corner nog half weg te werken, maar toen de bal op-

nieuw voor het doel werd gebracht stond er bij de tweede paal een tegenstander op de goede plek om, via de grond, tegendraads raak te koppen.

Met nog een half uur op de klok wisten we zodoende dat er nog minstens twee keer gescoord diende te worden om de verwachte drie punten in Gendringen te houden. Op de 1-1 hoefden we in ieder geval niet lang te wachten, want die viel slechts luttele minuten nadat we op achterstand waren gekomen. Eigenlijk de enige echt goede aanval van de middag leverde direct resultaat op, niet in het minst omdat de organisatie bij Etten even weg was.

Een snel genomen vrije trap kwam via Niek terecht bij de nog maar net ingevallen Jorik, die de bal breed legde op Brian en zelf gelijk weer de diepte zocht. De Silvoldse aanwinst bediende Jorik vervolgens weer op maat en in het zestienmetergebied liet hij kameraad en Etten-doelman Michiel Kok met een hard schot in het zijnet kansloos. Voor hetzelfde geld was de treffer overigens afgekeurd, omdat een van de toeschouwers waarschijnlijk dermate verbaasd was over onze vlot lopende aanval dat diegene zijn of haar hond losliet. De op dat moment even wat minder trouwe viervoeter kon gelukkig niet voorkomen dat Jorik scoorde, maar verder dan 1-1 kwamen we niet.

Scoreverloop: 0-1, 1-1 Te Kaat.

Opstelling: Y. Döring; S. Hendrixen, Blumer, Nusselder (c), J. Hendrixen; Hogeweide, Ebbers, Brom (Heuvels), Schweckhorst; J. Döring (Te Kaat), Meijer.

Ook Gendringen slaagt er niet in koploper Witkampers te stoppen ‘Rood-witten geven doelpunten op bezoek bij lijstaanvoerder te makkelijk weg (5-0)’ LAREN – Net als veertien dagen eerder, toen er bij Bon Boys ruim verloren werd, heeft het eerste elftal van Gendringen zichzelf en de meegereisde supporters geen plezier gedaan, door weer met duidelijke cijfers te verliezen. Witkampers won: 5-0.

De gedachte die van tevoren leefde, dat we ons tegen de koploper uit Laren niet kansloos hoefden te achten, kwam op het kamp aldaar niet uit. Zoals ons ook twee weken geleden in Haaksbergen overkwam scoorde de tegenstander voor rust al drie keer, en keken we halverwege tegen een nauwelijks nog in te halen achterstand aan. Trainer Wannet wijzigde zijn opstelling in vergelijking met de wedstrijd tegen Etten op één positie: Jorik keerde terug in de basis en ging naast Kelvin in de spits spelen. Jesse was al enige weken wat minder in vorm en besloot, in overleg met de technische staf, om voorlopig even op zondagochtend te gaan voetballen. Waar Gendringen twee tegenvallende resultaten achter de rug had, is Witkampers de competitie uitstekend begonnen. Vier wedstrijden werden winnend afgesloten, terwijl het duel met AD ’69 bij een 1-1 tussenstand gestaakt werd. Niemand zal er echter van uitgaan dat het team uit Laren het hele seizoen zonder nederlaag zou blijven.

Mede gezien de goede partij die we aan het eind van de vorige jaargang op de mat legden bij Witkampers (2-2) hoopten we er vooraf op dat wij misschien voor een verrassing konden zorgen in Laren. Dat scenario kon echter al vroeg de

prullenbak in. Slechts een paar minuten na het startsignaal keken we namelijk al tegen een achterstand aan, en hoewel we zeker in de eerste helft de nodige moeite hadden met de gevaarlijke aanvallers van de opponent, had de openingstreffer weinig met een fraai uitgespeelde aanval te maken.

Een vrije trap werd van de zijkant voor het doel gebracht en bij de eerste paal nog gemist.

Mede hierdoor ging de bal vervolgens echter ook aan diverse andere spelers voorbij, totdat er bij de tweede paal een Witkamper op de goede plek stond om Yannick van dichtbij kansloos te laten: 1-0. Nog geen tien minuten later ging er wel aardig combinatiespel van de tegenstander vooraf aan de tweede tegengoal. De organisatie was bij ons even weg op het middenveld en daarna ook in de defensie, met als gevolg dat de spelverdeler zijn spits met één pass alleen voor de keeper kon zetten. Oog in oog met Yannick bleef de aanvaller rustig en met een sleepbeweging werd onze goalie gepasseerd: 2-0. Net als tegen Bon Boys konden we ook deze keer weinig terugdoen nadat we op achterstand waren gekomen; een bal die met enig geluk voor de voeten van Brian terechtkwam werd met links goed ingeschoten, maar verdween via het lichaam van een verdediger naast het doel.

Zoals ook bij al zijn andere pogingen deze middag was de claim van de Silvoldenaar dat de bal op de stip moest vanwege hands tevergeefs. Aan de andere kant was het voor de pauze nog wel een keer raak, wederom uit een spelhervatting. Job wist een vrije trap bij

de tweede paal nog wel met het hoofd weg te werken, maar toen de bal op de rand van het strafschopgebied belandde was er niemand met een rood-wit shirt ter plekke om dte voorkomen dat de bal ineens binnen kon worden geschoten: 3-0. In de tweede helft kwam Joost in het veld voor Bram en gingen Jorik en Brian wat verder vooruit, hetgeen meer druk op de achterhoede van Witkampers opleverde. De kans op 3-1 die we kregen was voor Kelvin en met zijn inzet was weinig mis, maar het schot werd met een fraaie reflex gepareerd door de keeper, zodat de marge drie bleef. Daar bleef het niet bij, maar helaas vielen de doelpunten wederom aan de verkeerde kant. Na een Gendringse aanval schakelde de thuisploeg snel om, viel een lange pass precies achter onze laatste linie en had Yannick ten slotte ook geen antwoord op het schot van de linksbuiten: 4-0. In de slotfase kwam de koploper ook nog aan een vijfde treffer, na een aanval die eigenlijk al afgeslagen leek, en op die manier incasseerden wij opnieuw een zware nederlaag.

Meldenswaardig was nog wel dat er na Carlo Siebelink, die zijn opwachting maakte tijdens de wedstrijd tegen Reünie, weer een invalbeurt was voor een debutant: A-junior Samir Nadjibie, van de lichting Ebbers en Hakvoort, maakte zijn eerste competitieminuten.

Scoreverloop: 1-0, 2-0, 3-0, 40, 5-0.

Opstelling: Döring; S. Hendrixen, Blumer, Nusselder (c), J. Hendrixen; Hogeweide (Nadjibie), Ebbers, Brom (Venhorst), Schweckhorst (Heuvels); Te Kaat, Meijer.

Gendringen doet wat het moet doen tegen laagvlieger MEC ‘Gasten uit Miste en Corle houden helft stand, maar keren puntloos huiswaarts (3-0)’ GENDRINGEN – Het was wel weer eens tijd voor een overwinning voor Gendringen, en wat dat betreft kwam het niet slecht uit dat MEC op bezoek kwam op de IJsselweide. De promovendus was niet bij machte om het de rood-witten daadwerkelijk lastig te maken: 3-0.

Trainer Wolf Wannet voerde noodgedwongen enkele wijzigingen door voor het thuisduel met de ploeg uit Miste en Corle. Jesper was in Oekraïne op zoek naar een flinke bos hout voor de deur (of voor de tafel in de kantine), terwijl Peter aan de wedstrijd tegen Witkampers een enkelblessure had opgelopen. Reserveaanvoerder Kelvin droeg daarom de band deze zondag en liet niet na om te benadrukken dat hij als captain nog nooit een competitiewedstrijd verloren had. Een zege was ook meer dan welkom; niet alleen omdat de afgelopen drie duels (nederlagen bij Bon Boys en Witkampers en een gelijkspel tegen Etten) teleurstellende resultaten hadden opgeleverd, maar ook om niet te ver weg te zakken op de ranglijst. Voor keeper Yannick bestond de defensie deze middag uit Joost, Wouter, Niek en Job, terwijl de middenlinie en de voorhoede bevolkt werden door tweemaal drie man; de aanvallers waren Brian, Kelvin en Jorik, terwijl op het middenveld plaats was voor Bram, Stijn en Tom Venhorst. Voor onze aanwinst van SVGG, die in Megchelen beter bekend is als Toon Plant (om hem niet te verwarren met de talloze andere Tommen Venhorst die daar wonen), was het zijn eerste ba-

sisplaats. Nadat het aanwezige publiek voor aanvang al was vermaakt door Monic van den Broek en haar lieftallige echtgenoot Angelo, was het daarna de beurt aan ons om de toeschouwers wat moois voor te schotelen. MEC was echter niet naar Gendringen gekomen om mee te werken aan een galavoorstelling en trok zich grotendeels terug op eigen helft, om op die manier de ruimtes klein te houden en ons niet de gelegenheid te geven om aan voetballen toe te komen. In die opzet slaagde men zeker voor de pauze heel behoorlijk, want echt grote kansen wisten we niet te creëren. Wat dat betreft had de eerste helft bijna schriftelijk afgedaan kunnen worden en dat is ook precies wat in de dug-out gebeurde. Genoteerd werden schietkansen voor Brian en Bram, en aan de andere kant een schot van MEC dat niet eens zo heel ver over het doel van Yannick verdween.

Na rust hadden de bezoekers er van meet af aan meer moeite mee om ons tegen te houden en Jorik liet al snel enkele malen zijn bewaker die hielen zien. Bij de derde keer leverde dat ook succes op, want na een tweetal verdedigers te zijn gepasseerd legde Jorik terug en hoefde Brian alleen nog maar binnen te tikken: 1-0. MEC had vervolgens nog 35 minuten om wat aan de achterstand te doen, maar in plaats daarvan was het duel acht minuten later al gespeeld. De diepte in gestuurd door Wouter hield Kelvin zich twee mandekkers van het lijf, om uiteindelijk met een fraaie schuiver in het zijnet ook de keeper kansloos te laten, 2-0. Weer even later

probeerde de opponent bij een vrije trap toch nog wat gevaar voor ons doel te stichten. Tom kon echter opruimen, de laatste man van MEC verslikte zich in deze lange bal en verspeelde het leder aan Brian. Die kon in een keer opstomen richting het vijandelijke doel, bedankte onze aanvoerder Kelvin vriendelijk voor het meelopen en schoof de bal zelf onder de keeper door: 3-0. Een ouderwetse actie van Meijer, die een tegenstander poortte en ook een tweede bewaker passeerde had een beter lot verdiend, maar zijn inzet ging net naast.

Opmerkelijk was vervolgens ook nog de actie van onze oudploeggenoot Mike, die meende dat hij een bal wel op souplesse met buitenkant links terug kon bezorgen bij Yannick. Dat bleek evenwel iets te veel gevraagd voor de oude vos, die van geluk mocht spreken dat het raam van de commissiekamer er nog in zit en de lachers op zijn hand kreeg. Binnen de lijnen was er het laatste kwartier helaas niet veel meer te beleven, want we bleken er niet in te slagen om er nog een paar doelpunten bij te maken. Voor de broodnodige drie punten was dat gelukkig ook niet noodzakelijk; die zaten in de knip. Een mooi moment voor een overwinning bovendien, aangezien we een vrij weekend voor de boeg hebben. De zondag erop wacht ons AD’69-uit.

Scoreverloop: 1-0 Hogeweide, 2-0 Meijer, 3-0 Hogeweide.

Opstelling: Y. Döring; Heuvels, Blumer, Ebbers, J. Hendrixen; Schweckhorst, S. Hendrixen, Venhorst; Hogeweide, Meijer (c), Te Kaat.

Gendringen laat twee dure punten liggen in Aalten ‘AD’69 houdt rood-witten enigszins gelukkig van scoren af en boekt gelijkspel (0-0)’ AALTEN – AD’69 bleek afgelopen seizoen, als promovendus nieuw in de vierde klasse, een lastige tegenstander voor Gendringen. Deze zondag mochten de roodwitten het meest aanspraak maken op een overwinning, maar bleef het bij 0-0.

Nadat op de 3-0 zege op MEC een vrij weekend volgde, stond zondag het uitduel met AD op het programma. Ruim een jaar geleden verloren we in Aalten nog met 3-2 en eindigde het duel in Gendringen later in een 1-1 gelijkspel. Trainer Wolf Wannet kon nog altijd geen beroep doen op aanvoerder Peter, terwijl ook Niek een twijfelgeval was. In de warmingup bleek hij evenmin fit genoeg om te spelen, zodat we begonnen zonder de twee spelers die de afgelopen jaren het vertrouwde centrale duo vormden. Gelukkig werden deze posities uitstekend ingevuld door Wouter, al vaker als verdediger opgesteld, en Jesper. Brom maakte in het verleden vooral furore als razendsnelle aanvaller, liet zich in de loop van vorig seizoen al een linie zakken en toonde aan nu ook in de achterhoede prima uit de voeten te kunnen. Omdat ook de backs Joost en Job een goede wedstrijd speelden was er voor keeper Yannick niet veel te doen, maar eenmaal moest onze doelman in de eerste helft toch handelend optreden. Een knappe aanval van de thuisploeg resulteerde in een grote kans, maar met zijn voet wist de Torwart deze inzet te keren, zodat een achterstand ons bespaard bleef. Terwijl Jesper bij afwezigheid van Peter en Niek

de oudste man aan Gendringen-zijde was, droeg Kelvin wederom de aanvoerdersband.

Dat gaf hem in de ogen van de scheidsrechter echter nog niet het recht om met de leidsman in discussie te gaan, want de woorden ‘mag ik vragen waarom je niet floot’ leverden onze captain een gele kaart op, terwijl talloze overtredingen op de enkels van onze linkspoot weer gewoon toegestaan waren en de AD-verdedigers vaak hun gang konden gaan. Mede daardoor slaagden wij er wel moeilijk in om kansen te creëren. Een opening van Jesper stelde Jorik in staat om zijn man op te zoeken, maar zijn doelpoging belandde in het zijnet, terwijl Jesper, Kelvin en Brian bij spelhervattingen hun hoofd net niet goed achter de bal konden krijgen bij de tweede paal. Waar de ploegen in de eerste 45 minuten al met al aardig in evenwicht waren, lieten we na rust zien dat er maar één team was dat recht had op de overwinning. Na een fraaie actie van Jorik keerde de doelman van AD het schot van Brian nog, maar twintig minuten voor tijd leken we dan toch verdiend op voorsprong te komen. Kelvin kreeg na een geweldige actie een terechte penalty toegewezen door zijn vriend de scheidsrechter en mocht vanaf elf meter aanleggen. Normaal gesproken is het dan raak bij onze topscorer en de keeper werd ditmaal ook de verkeerde kant opgestuurd, maar helaas belandde de bal niet in het zijnet maar op de paal. Het kwam Meijer op de verwensing ‘Loser penalty mis sukkel’ van een van zijn beste voetbalvrienden te staan, maar

als speler die regelmatig het verschil maakt voor ons elftal verdient de gelegenheidsaanvoerder wel wat meer krediet.

Een tegenvaller was de gemiste strafschop overigens wel, al was het positief om te zien dat het niet tot gevolg had dat het wedstrijdbeeld kantelde; Gendringen bleef de bovenliggende partij en bleef kansen krijgen. Tot een doelpunt leidden deze helaas niet; na een uitstekend opgebouwde aanval via Joost, Toon en Bram kreeg de stiftbal van de vrijgespeelde Jorik te weinig vaart en hoogte mee, Kelvin schoof op aangeven van de mee opgekomen Job net naast, Brian kopte de bal na een corner van Kelvin ook net langs de verkeerde kant van de paal en in de slotminuut kon de AD-goalie een schuiver van Jorik maar net uit zijn hoek tikken. Yannick werd aan de andere kant nog slechts één keer op de proef gesteld, maar hoefde bij een schot dat naast ging uiteindelijk niet in actie te komen. Het bleef zodoende 0-0 en dus lieten we twee dure punten liggen – RKZVC, komende zondag te gast op de IJsselweide, won namelijk wel en passeerde ons op de ranglijst. Daarna volgen nog een thuisduel met Lochem en een uitwedstrijd bij TVO, en dan zit de eerste competitiehelft er alweer op. Een woord van dank tot slot aan Emre, die niet alleen vlagde maar ook de rol van Hans ‘Hé hallo’ Meijer op zich nam als elftalleider.

Scoreverloop: 0-0.

Opstelling: Y. Döring; Heuvels, Brom, Ebbers, J. Hendrixen; Schweckhorst, Venhorst, S. Hendrixen; Hogeweide, Meijer (c), Te Kaat.

Gendringen blijft met lege handen achter tegen RKZVC ‘Equipe Wannet mist op beslissende momenten scherpte en verliest onnodig (1-2)’ GENDRINGEN – RKZVC was de afgelopen jaren vaak een maatje te groot voor het elftal van Gendringen, maar zondag deden de rood-witten niet of nauwelijks onder voor de ploeg uit Zieuwent. Dat er toch verloren werd was dan ook erg teleurstellend: 1-2.

Sinds het jeugdige RKZVC een paar seizoenen geleden uit de vijfde klasse terugkeerde in 4C bleek de formatie uit Zieuwent al een geduchte tegenstander voor Gendringen, waartegen we met wisselend succes speelden. Ruim een jaar geleden bleken we in de nacompetitie de voorlaatste horde te zijn die RKZVC moest nemen voordat promotie naar de derde klasse een feit was.

Tot verbazing van velen ging het de club van onze ex-trainer Jos Heutinck op dat niveau echter een stuk minder af, met degradatie als gevolg. RKZVC keerde zodoende terug in 4C en liep daarin niet weg voor de rol van titelfavoriet. Een van de sterkste ploegen van onze competitie hebben ze nog altijd, maar de prestaties lieten in de eerste weken te wensen over. Pas de laatste drie wedstrijden werden, zonder tegendoelpunt, gewonnen van MEC, AD’69 en Lochem. Aan ons de taak om deze zegereeks tot stoppen te brengen, hetgeen we probeerden te doen in een opstelling die iets gewijzigd was in vergelijking met een week eerder; Niek, hersteld van zijn hamstringblessure, nam zijn plek in het centrum van de defensie weer in naast Wouter. Jesper, die hem daar in Aalten uitstekend verving, keerde terug op het midden-

veld, zodat Bram op de bank plaatsnam. Nadat iedereen zijn handtekening op de voetbal van de Pupil van de Week had gezet, de warming-up achter de rug was en scheidsrechter Hup (Onno Hup) het beginsignal had laten klinken, gingen we van start. Hoewel Yannick de eerste van de twee keepers was die, na een schot van de Zieuwentse mid-mid, in actie moest komen, was de eerste echte kans van de middag voor ons. Jorik, vanaf de linkerflank begonnen, kwam naar binnen en schoot op doel, waarna de goalie redding bracht. Helaas kon ook Stijn in de rebound niet het laatste zetje geven, zodat de openingstreffer uitbleef.

Ook na een klein kwartier, na wederom een prima actie van linksbuiten Jorik, verzuimden we om de 1-0 op het scorebord te brengen. Toon Venhorst leek bij zijn eerste doelpoging op de cornervlag te mikken, en ook in de herkansing kon de middenvelder zijn derde basisplaats op rij niet bekronen met een treffer, aangezien het schot met links evenmin doeltreffend was. Op dat moment was de aanval echter nog altijd niet voorbij; dat was pas het geval toen Jesper de bal bij poging drie hoog over schoot. Veel gebeurde er vervolgens even niet voor beide doelen, totdat de naar rechts uitgeweken linkerspits van de bezoekers in balbezit kwam. Een dieptepass van Job belandde in de voeten van een tegenstander, waarna de buitenspeler aan het werk werd gezet. Zonder dat iemand met een rood-wit shirt hem een strobreed in de weg leek te leggen mocht deze het veld oversteken, totdat hij voor het

doel verscheen en Yannick met een tegendraadse schuiver in het zijnet het nakijken gaf: 0-1. Kort voor de pauze had Jorik, die oog in oog met de keeper verscheen, ons op gelijk hoogte kunnen brengen.

De ruststand was echter 0-2, en wederom leidde balverlies onzerzijds (ditmaal van Jesper) de tegengoal in. Eén pass op de spits was vervolgens voldoende om deze alleen voor de goal te zetten, en via de handen van Yannick was het raak. Met Niek in de tweede helft in de spits, waarbij Kelvin en Jesper ieder een linie zakten, trachten we voorin wat balvaster te worden en de aansluiting te hervinden.

Het eerste kwartier lukte dat niet en ontsnapten we diverse malen aan de 0-3, maar uiteindelijk kwamen we toch terug in de wedstrijd. Schoten van Jesper (op de kruising) en Stijn (tot corner verwerkt) leverden niets op, maar een actie van Jorik wel; hij werd gevloerd en Kelvin mocht een penalty nemen: 1-2. Met een beetje geluk hadden we in de resterende twintig minuten nog op 2-2 kunnen komen, maar schoten van Kelvin en invaller Bram konden de RKZVC-goalie niet in verlegenheid brengen. Een zure nederlaag derhalve, waarbij we onszelf de das omdeden, want we verloren zondag meer van onszelf dan van de ploeg uit Zieuwent.

Scoreverloop: 0-1, 0-2, 1-2 Meijer.

Opstelling: Y. Döring; Heuvels, Blumer, Ebbers, J. Hendrixen; Venhorst, Brom (Schweckhorst), S. Hendrixen; Hogeweide, Meijer (c), Te Kaat.

Gendringen geeft niet thuis en ziet Lochem naderen ‘Rood-witten gaan tegen laagvlieger voor tweede keer onderuit op eigen bodem (1-5)’ GENDRINGEN – De ongeslagen status in eigen huis waren we al kwijt sinds een week geleden verloren werd van RKZVC, maar zondag bleek ook Lochem in Gendringen de sterkste: 1-5.

Terwijl we tegen de gasten uit Zieuwent nog lange tijd uitzicht hadden op minstens een punt en daar op best aanspraak op mochten maken, viel er op de nederlaag tegen Lochem weinig af te dingen.

Nadat we op dinsdag oefenden tegen DZC’68 en na de pauze speelden met Kelvin en Brian als creatieve jongens afwisselend in de punt van de aanval, besloot trainer Wolf Wannet deze opstelling ook op zondag toe te passen. Nog altijd zonder de geblesseerde Peter bestond de verdediging voor keeper Yannick uit Joost, Wouter, Niek en Job, terwijl Jesper en Stijn daarvoor de controleurs waren. De flanken werden bezet door Jorik op rechts en op links Bram, die met een fraaie steekpass al na enkele minuten de naar binnen gekomen Jorik de diepte in stuurde. Oog in oog met de doelman wachtte die echter wat te lang, zodat een verdediger alsnog tussenbeide kon komen. Daarna waren er schietkansen voor Stijn en Kelvin, maar het grootste gedeelte van de eerste helft waren de bezoekers in balbezit – al leidde dat niet direct tot veel kansen. Kwalijk was daarbij evenwel dat Lochem op het moment dat ze voor Yannick verschenen ook gelijk doeltreffend waren. Na twintig minuten verzuimden Wouter en Joost om een crosspass te onderscheppen, kon er vanaf

onze rechterflank voorgezet worden en werd de bal bijkans op de doellijn ingekopt door de rechtshalf van Lochem: 0-1.

Dat leek ook de ruststand te worden, aangezien er in het restant van de eerste helft weinig meer gebeurde voor beide doelen, maar kort voor de pauze slaagden de gasten er toch in om de marge te verdubbelen – een van de voorwaartsen van Lochem ging er op links vandoor, mocht ongehinderd opstomen richting het midden van het veld en had vanaf een meter of zestien een schot in de korte hoek in petto dat Yannick te machtig bleek: 0-2.

Halverwege werd aangegeven dat er niet gewisseld werd en dat de basiself in eerste instantie nog op jacht kon naar de aansluitingstreffer, maar enkele minuten later lag de 0-3 al achter Yannick. Ondergetekende bevond zich op dat moment nog in de kleedkamer en moest het dus doen met een verslag van derden, maar ons centrale duo noch onze keeper zag er bij dit tegendoelpunt blijkbaar goed uit. Wedstrijden tegen de equipe uit Lochem zijn doorgaans doelpuntrijk en toen we met nog zo’n 25 minuten op 13 kwamen leefde de gedachte dat er wellicht nog wat mogelijk was; net als een week eerder werd Jorik gevloerd en benutte Kelvin vervolgens de penalty. Bram, die op papier hangend op links werd geposteerd maar in de praktijk vooral op de positie van buitenspeler kwam te voetballen, werd vervolgens vervangen door Gijs. Toon Venhorst nam de plaats in van Jesper, die in het verleden door zijn vrienden al tot Van Brommel werd omge-

doopt en inmiddels ook de stijl van de PSV-middenvelder (inclusief een abonnement op gele kaarten) heeft overgenomen.

Ook voor het ingevallen duo was er echter weinig eer aan dit duel te behalen, want we slaagden er niet in om voor 2-3 te zorgen en op die manier de spanning daadwerkelijk terug te brengen. In plaats daarvan scoorde Lochem nog tweemaal en liepen we weer tegen een ruime nederlaag aan. Waar dat eerder tegen Witkampers en Bon Boys nog toegeschreven kon worden aan de klasse van de tegenstander, mochten we het nu voornamelijk onszelf aanrekenen. Lochem liet weliswaar zien een prima elftal te hebben, dat verzorgd voetbal speelde zoals we van de ploeg gewend waren en dat lager op de ranglijst stond dan vooraf verwacht, maar meer kwaliteit dan Gendringen hadden de geel-blauwen toch ook weer niet. De opponent is ons nu tot op een punt genaderd, en om de rest van de teams uit de middenmoot niet uit het oog te verliezen zullen er zondag, op bezoek bij het als elfde geklasseerde TVO, drie punten gepakt moeten worden. Tegen de ploeg uit Beckum (gemeente Hengelo, Overijssel) mag wel weer eens aangetoond worden dat we kunnen voetballen en voor een goed resultaat kunnen knokken, aangezien een zege alweer te lang geleden is.

Scoreverloop: 0-1, 0-2, 0-3, 13 Meijer, 1-4, 1-5.

Opstelling: Y. Döring; Heuvels, Blumer, Ebbers, J. Hendrixen; Brom (Venhorst), Hogeweide, S. Hendrixen; Te Kaat, Meijer (c), Schweckhorst (Hakvoort).

Opluchting overheerst bij Gendringen na zege op TVO ‘Rood-witten boeken in Beckum zwaarbevochten, maar verdiende overwinning (1-2)’ BECKUM – De rit naar de gemeente Hengelo, Overijssel was lang, maar bleek uiteindelijk de moeite waard voor Gendringen. Met dank aan twee doelpunten van Jorik te Kaat werden drie belangrijke punten behaald: 1-2.

Na tien gespeelde wedstrijden, die ons vlaggenschip drie keer winst, driemaal een gelijkspel en vier nederlagen opleverden, was TVO de laatste tegenstander die we nog tegen moesten komen. Een blik in de geschiedenisboeken leerde dat de laatste keer dat het eerste elftal van Gendringen een bezoek bracht aan de club uit Beckum dateerde uit het eind van de jaren zeventig. Onze elftalleider Hansje ‘Beton’ Meijer was in die tijd nog speler, wat niet één van de huidige selectieleden nog persoonlijk heeft meegemaakt. Na het zien van de arbiter van dienst vermoedde onze trainer dat scheidsrechter Ter Huerne ook destijds aanwezig moet zijn geweest op sportpark Kruund’nhof, maar dit bleek niet het geval. Vergeleken met een week geleden was er aan Gendringen-zijde sprake van één personele en enkele positionele wijzigingen: Niek nam plaats op de bank, en zijn plek centraal achterin werd overgenomen door Jesper. Aangezien de voorhoede bestond uit Kelvin, Jorik en Brian, die nadrukkelijk de opdracht kreeg ook regelmatig vanuit het centrum te spelen, waren er op het middenveld nog drie plekken te vergeven: Stijn, Bram en Toon Venhorst namen deze voor hun rekening. Mede omdat Martin het zich persoonlijk aan leek te trekken dat hij onze assistent-

scheidsrechter was tijdens de wedstrijden tegen Bon Boys, Witkampers en Lochem (die in totaal zestien tegendoelpunten opleverden) werd de vlag deze middag gehanteerd door Emre.

Door analyticus en Gelderlanderverslaggever Rob Z. waren we ingelicht over de opponent, die met name over één gevaarlijke aanvaller beschikte, en die informatie bleek aardig te kloppen. De uitblinker aan de kant van TVO was evenwel de stadionomroeper, die zijn mededelingen niet alleen met een klassiek belletje aankondigde, maar de toeschouwers er ook op wees dat er in de rust koffie van Douwe Egberts zou worden geschonken, ‘voor een redelijke prijs’ bovendien. In het veld was er vanaf minuut één een overwicht voor Gendringen, maar we verzuimden onszelf te belonen voor het spel dat er bij vlagen heel behoorlijk uitzag. Vooral Jorik was, op beide flanken, zijn bewaker regelmatig te snel af; in de afwerking ontbrak het bij hem en zijn ploeggenoten vervolgens echter aan een beetje aan geluk en/of finesse. Pas na een half uur hoefde Yannick zich voor het eerst echt in te spannen, en dat dit was na een kopbal uit een corner was veelzeggend. Toch keken we halverwege, tegen de verhouding in, tegen een achterstand aan. Wouter verspeelde in de laatste linie de bal, waarna de ploeg uit Beckum razendsnel omschakelde en de bal na enkele passes achter onze keeper lag, 1-0. Het zelfvertrouwen van ons jeugdige team was, na het onnodige verlies tegen RKZVC en de ruime nederlaag tegen Lochem, toch al

enigszins broos en de nieuwe achterstand hielp daar niet echt bij. Toch lieten we ons niet uit het veld slaan en stond er ook in de tweede helft een elftal op het veld dat vol overtuiging op zoek ging naar de drie punten.

Prettig daarbij was dat de acties van Jorik weer rendement opleverden; de afgelopen twee duels scoorde Kelvin uit penalty’s die werden gegeven na overtredingen op de snelle buitenspeler, en ditmaal haalde hij zelf twee keer de trekker over.

Enkele minuten na rust bood hij na een knappe rush nog de kans aan Kelvin, maar nadat die op de doelman stuitte was Jorik in de rebound ter plekke om alsnog de gelijkmaker binnen te schieten, 1-1. Een kwartier later stond Bram met een fraaie steekpass aan de basis van onze tweede treffer; Jorik werd gelanceerd, omspeelde in het zestienmetergebied nog een tegenstander en gaf daarna met een strakke schuiver in de korte hoek ook de keeper het nakijken, 1-2. Omdat we nalieten het duel met een derde doelpunt voortijdig te beslissen (Jorik raakte op aangeven van opkomende back Job de paal) bleef het spannend tot het laatste fluitsignaal, maar toen dat klonk was de opluchting des te groter. IJs en weder diendende wachten ons nu, na het inhaalweekend, in 2012 nog twee competitiewedstrijden; uit bij KSV in Vragender en op de IJsselweide tegen Dinxperlo.

Scoreverloop: 1-0, 1-1 Te Kaat, 1-2 Te Kaat.

Opstelling: Döring; Heuvels, Brom, Ebbers, J. Hendrixen; Schweckhorst, Venhorst, S. Hendrixen; Te Kaat, Hogeweide (Blumer), Meijer (c).

Gendringen na zege bij TVO op herhaling tegen KSV ‘Rood-witten in Vragender naar zwaarbevochten, maar verdiende overwinning (1-2)’ VRAGENDER – Voor aanvang van de uitwedstrijd tegen KSV was een overwinning voor Gendringen het enige wat telde. Eenvoudig ging het niet, maar de drie punten werden wel weer in de wacht gesleept: 1-2.

Zowel qua scoreverloop als qua spelbeeld was het uitduel met KSV in Vragender bijna een kopie van de ontmoeting die we twee weken geleden in Beckum hadden met TVO. De achterstand die we daar in de eerste helft opliepen was niet verdiend, maar na de pauze werd deze toch nog ongedaan gemaakt. Vanwege een voetblessure was Kelvin deze zondag een twijfelgeval, en nadat hij donderdag amper had kunnen trainen moest de warmingup uitwijzen of hij wel of niet zou kunnen starten. Met Gijs, Jesse, Rick en Koen was het om die reden de bedoeling een extra wissel mee te nemen naar sportpark De Bult, alleen was Gijs zaterdag bij de A1 geblesseerd geraakt. Ploeggenoot Peter Masselink, die ’s ochtends al bij de selectie van het 2e zat, was echter bereid om ook in de middag aan te sluiten en werd net als Koen en Rick door Alwin in Vragender afgeleverd.

Nu we toch bezig zijn met opsommen, mag uiteraard ook reservekeeper Robert niet vergeten worden. In het veld konden we niet beschikken over Peter, nog altijd uitgeschakeld vanwege een enkelblessure, en Wouter, die zich in Oostenrijk de fijne kneepjes van het vak van skileraar liet bijbrengen.

De achterhoede was daarom voor 75 procent Sjikkerus tijdens het duel met KSV; naast

rechtsback Joost werd het centrum gevormd door Jesper en Niek, terwijl Job de linkerflank bestreek. Voorin stonden Jorik, Brian en Kelvin, de middenlinie bestond uit Stijn, Bram en Tom Venhorst. De speelstijl van de uit Megchelen afkomstige voetballer wordt door sommigen wel eens als ‘onGendrings’ omschreven, en het is dan ook niet vreemd dat hij ook wel Alloch-Toon genoemd wordt. Het zat Tom zondag overigens niet mee, want al na een minuut ging hij door zijn enkel en dat bleek niet veel later een voortijdig einde van zijn wedstrijd te betekenen. Na het nog tien minuten te hebben geprobeerd zat er weinig anders op dan een vroege wissel, en de bij de selectie teruggekeerde Jesse maakte zodoende eerder dan verwacht zijn rentree – Kelvin zakte een linie en ging samen met Bram en Stijn op het middenveld voetballen.

Dit alles had geen negatieve gevolgen voor het wedstrijdverloop hoeven hebben, want we waren grotendeels de bovenliggende partij en wisten te voorkomen dat de snelle KSVspits ruimte kreeg om gevaar te stichten. Schoten van Jorik en Jesse gingen echter naast of werden gekeerd door de doelman, en bij een spaarzame uitval van de thuisploeg was het wel raak. Jorik liet zich aftroeven, waarna Yannick niet handig ingreep toen een aanvaller van KSV in het strafschopgebied in balbezit kwam. Samen met de tegenstander ging onze goalie naar de grond, en nadat de arbiter naar de stip had gewezen werd er vanaf elf meter beheerst ingeschoten: 10. Hoewel we ons hierdoor

niet uit het veld lieten slaan en een licht overwicht hielden, had het bij rust ook zomaar 2-0 kunnen staan. De KSV-spits verscheen volkomen ongedekt oog in oog met Yannick, maar die trad ditmaal uitstekend op.

In blessuretijd kwamen we zelfs op gelijke hoogte: Brian verlengde met het hoofd en misschien ook wel zijn elleboog een vrije trap van Kelvin, 1-1. In de tweede helft was het wachten op een tweede Gendringse treffer, en uiteindelijk viel die ook. Voordat het zover was hadden Jorik en Kelvin al wel de pech dat diverse schoten geblokt werden en baalde Joost dat zijn inzet met links op de paal belandde. Omdat Kelvin een kwartier voor tijd via het been van en tegenstander alsnog de 1-2 op het scorebord bracht mocht dat de pret voor ons echter niet drukken.

Een leermoment was er daarna nog wel voor Payman Masselink; hem werd een mogelijk debuut in de hoofdmacht door de neus geboord, omdat hij bij gebrek aan voldoende roodwitte kousen de blauwe FC Eibergen-sokken van Robert aan had getrokken. Gelukkig kon Peter er zelf om lachen, al was dat voor niemand een verrassing. Vrolijke gezichten waren er ook toen bleek dat we gestegen waren naar de vierde plaats. Tegen Dinxperlo zullen we zondag moeten proberen die positie vast te houden.

Scoreverloop: 1-0, 1-1 Hogeweide, 1-2 Meijer.

Opstelling: Y. Döring; Heuvels, Brom, N. Blumer, J. Hendrixen; Schweckhorst, S. Hendrixen, Venhorst (J. Döring (K. Blumer)); Te Kaat, Hogeweide, Meijer (c).

Gendringen blijkt verre van klaar voor duel met Reünie ‘Rood-witten gaan na bepaald niet gelukkige voorbereiding onderuit in Borculo (4-0)’ BORCULO – Voor de winterstop had het eerste elftal van Gendringen tweemaal op rij gewonnen, maar de eerste competitiewedstrijd van het nieuwe kalenderjaar leverde een teleurstelling op: Reünie was in Borculo te sterk: 4-0.

Dat er op sportpark De Wildbaan gevoetbald kon worden, was voor velen een verrassing.

Waar er in de eerste week van de winterse voorbereiding nog buiten getraind en gespeeld kon worden en we oefenden tegen het tweede (voorafgaand aan de nieuwjaarsreceptie) en tegen Varsseveld, afgewisseld met een training, werd het daarna vooral behelpen. Toen de sneeuw en de vrieskou hun intrede deden kon er op het veld niet meer getraind worden en moesten we onze toevlucht zoeken tot andere activiteiten en/of locaties. Een avond spinnen in de sportschool en twee keer een oefenwedstrijd op kunstgras (tegen Ulftse Boys en AZSV 2) vormden de schamele basis waarop we onze conditie naar het niveau moesten brengen dat voldoende zou zijn om ons te meten met Reünie, al ging vrijwel niemand ervan uit dat er in Borculo daadwerkelijk gevoetbald zou kunnen worden op 3 februari. Nadat we donderdag nog één keer op de IJsselweide konden trainen bleek zondag echter dat er toch echt aangetreden diende te worden. De verwachting was dat de meeste teams uit de regio een verre van ideale voorbereiding achter de rug zouden hebben en dat ook de tegenstander niet geheel topfit aan de start zou verschijnen, maar Reünie leek

scherper dan wij waren en op de zege van de thuisploeg viel uiteindelijk niet veel af te dingen. De equipe uit Borculo stak weliswaar evenmin in een grootse vorm, maar er ging aan hun kant minder mis dan bij ons. Een voordeel voor Reünie was ook dat men, na balverlies onzerzijds, uit een counter toe kon slaan en zodoende op voorsprong kon komen – eerder dit seizoen waren wij het die in Gendringen op 1-0 kwamen, waarna we een sterke wedstrijd speelden en uitliepen naar een 4-0 overwinning. Die was verdiend maar geflatteerd, en dat gold ook voor de uitslag die zondag na 90 minuten op het scorebord stond. Na een kwartier werd een foutieve pass vanuit onze achterhoede afgestraft: na twee passes werd de Reünie-spits op randje buitenspel alleen op Yannick afgestuurd en werd onze keeper kansloos gelaten, 1-0. Onze defensie, bestaande uit Joost, Jesper, Niek en Job, had de handen vol aan de gevaarlijke voorhoede, terwijl de middenvelders Bram en Stijn (op de vleugels) en Tom en Brian (centraal) ook moeite hadden om de beweeglijke opponent op te vangen. De spitsen Kelvin en Jorik werden als gevolg daarvan moeizaam bereikt. Toch verschenen ook wij voor het doel van de tegenstander. Na een snel genomen vrije trap leidde een fraai één-tweetje tussen Brian en Kelvin ertoe dat eerstgenoemde een aardige kans kreeg, maar zijn inzet verdween net langs de verkeerde kant van de tweede paal. Aan de andere kant was het wel raak, voor de tweede keer, toen

een voorzet vanaf de rechterflank belandde op het hoofd van de aanvallende middenvelder en diens kopstoot Yannick te machtig was: 2-0. Na rust mochten we aanspraak maken op in ieder geval de aansluitingstreffer, maar Kelvin had de pech dat hem eerst de bal van de voet sprong toen hij alleen op weg naar het vijandelijke doel kon, en dat even later na een knappe actie zijn inzet door de keeper werd gekeerd. Het zat ons evenmin mee toen de arbiter vervolgens het vlagsignaal van Emre negeerde en verzuimde om een aanvaller van Reünie wegens buitenspel terug te fluiten. De 3-0 werd derhalve goedgekeurd en daarmee was de wedstrijd wel gespeeld. De invallers Jesse en Gijs, terug van een enkelblessure (Peter was daarvan nog niet volledig hersteld en bleef op de bank, Wouter ontbrak wegens skiverplichtingen), konden niet voorkomen dat de opponent ook nog een vierde keer scoorde en dat we zelf bleven steken op nul. Voor ons is het vooral te hopen dat we de komende tijd de arbeid kunnen verrichten die nodig is om weer fit te worden, want over twee weken wacht alweer het thuisduel met Bon Boys, waarna ontmoetingen zullen volgen met achtereenvolgens Etten, Witkampers, Dinxperlo en MEC. Scoreverloop: 1-0, 2-0, 3-0, 40.

Opstelling: Y. Döring; Heuvels, Brom, N. Blumer, J. Hendrixen; Schweckhorst (Hakvoort), Venhorst, Hogeweide (Döring), S. Hendrixen; Te Kaat, Meijer (c).

Gendringen zorgt voor weinig spannende derby in Etten ‘Rood-witten hebben weinig moeite met Etten en beslissen duel voor rust al (1-4)’ ETTEN – Amper een kwartier had Gendringen zondag nodig om Etten op de knieën te krijgen. Daarna liep de score op tot 0-4 en zag de thuisploeg geen kans om de spanning nog terug te brengen, zodat een verdiende zege een feit was: 1-4.

Exact een maand geleden kwam Gendringen voor het laatst uit in competitieverband, maar de beide duels waren niet met elkaar te vergelijken. Niet alleen was Reünie een sterkere tegenstander dan Etten, de conditie waarin de rood-witten aan de aftrap verschenen was vooral anders. Naderhand ging de KNVB tweemaal over tot een algehele afgelasting, maar de wedstrijd in Borculo ging begin februari wél door en leverde voor onze verre van fitte selectie een kansloze nederlaag op. Winterstop deel II duurde vervolgens tot afgelopen zondag, en gelukkig hadden we nu voldoende trainingen en oefenduels in de benen om klaar te zijn voor de echte hervatting van de competitie. Peter, die bijna hersteld is van zijn enkelblessure, deed net als de van vakantie teruggekeerde skileraar Wouter bij het tweede mee, maar verder kon trainer Wannet beschikken over een voltallige selectie.

Voor assistent Koen was de krachtmeting in Etten om twee redenen speciaal; hij was er in het verleden actief als speler en bovendien mocht Van Loon junior als Pupil van de Week de aftrap verrichten op sportpark de Treffer. Gelukkig was hij lange tijd de enige die onze doelman Yannick wist te passeren. De supporters die mee

waren gekomen uit Gendringen zullen overigens wel verbaasd hebben opgekeken toen ze Joost ‘Mister Copa Mundial’ Heuvels rond zagen lopen op flitsende kicksen met een oranje Nike-logo. Het was echter geen imagoswitch die dit veroorzaakte: de sloffen van Joost hadden het begeven en gelukkig mocht hij een paar van Jorik lenen. Inmiddels is de rossige rechtsback wel weer als vanouds teruggekeerd bij een vertrouwd paar Adidas (zie foto). Jorik daarentegen liet zien dat er in zijn nieuwe

later al was het Kelvin die van rechts naar binnen kwam en de keeper met een knal in de korte hoek verraste, zodat we op een relatief veilige marge stonden. Nog voor de pauze scoorden we nogmaals, en dit doelpunt werd extra hartstochtelijk gevierd: Toon Plant was degene die na een corner de 03 binnen mocht rammen, zijn eerste competitiegoal in het shirt van Gendringen. Op aangeven van Bram gleed Kelvin in de tweede helft uit een vrije zijn tweede van de middag binnen, 0-4. Het doelpunt dat

schoenen nog wel een paar doelpunten zitten. Net als tijdens de thuiswedstrijd, toen hij er als invaller verantwoordelijk voor was dat we een minuut na de 0-1 van Etten weer op gelijke hoogte kwamen, nam hij onze eerste treffer voor zijn rekening. Nadat Stijn met de bal aan de voet het veld was overgestoken en inleverde bij Jorik, ging deze zijn bewaker voorbij en was het via een fraai schot in de verre hoek raak: 0-1. Amper een minuut

Etten nog maakte uit een vrije trap was slechts voor de statistieken. Jorik kwam er tot slot nog achter dat een arbiter niet graag wordt uitgemaakt voor ‘mafkees’ en kreeg geel.

Scoreverloop: 0-1 Te Kaat, 0-2 Meijer, 0-3 Venhorst, 0-4 Meijer, 1-4.

Opstelling: Y. Döring; Heuvels, Brom, N. Blumer, J. Hendrixen; Schweckhorst, Venhorst, Hogeweide (K. Blumer), S. Hendrixen; Te Kaat (Hakvoort), Meijer (c).

Gendringen verslaat na Etten ook Dinxperlo eenvoudig ‘Rood-witten winnen tweede derby op rij, wederom op overtuigende wijze (3-0)’ GENDRINGEN – Het lijkt erop dat Gendringen ‘Winterstop II’ goed uitgekomen is. Tegen Dinxperlo werd de tweede overwinning op rij geboekt, nadat eerder Etten verslagen werd. Op de IJsselweide werd het 3-0.

Voor trainer Wolf Wannet viel er weer wat te kiezen, door de terugkeer van Wouter en Peter.

Eén keuze werd al voor hem gemaakt; Jesper zat afgelopen week vanwege zijn werk in Oekraïne, kon zodoende niet trainen en nam derhalve plaats op de bank. Zijn plek in het centrum van de defensie naast Niek werd ingenomen door de van een blessure herstelde Peter. Wouter keerde op de positie van rechtsback terug in de basis in plaats van Joost, die ’s ochtends speelde bij het tweede elftal en ’s middags aan de slag moest voor onze sponsor Resec (zoals onlangs al uitvoerig aan de orde kwam in een brief van Heuvels aan zijn oma, waarop de redactie van de Voetzoeker beslag had weten te leggen). We startten derhalve met dezelfde elf als dinsdag, toen onze buurman SDOUC in een vriendschappelijk duel verrassend werd verslagen (2-5, na een 0-5 stand bij rust). Na een minuut stilte, voor onze overleden oud-voorzitter A.J. Sanders, werd al snel duidelijk dat we niet veel van de bezoekers te vrezen zouden hebben als we ons eigen niveau maar haalden. De equipe uit Dinxperlo miste de spits die het ons tijdens de uitwedstrijd nog vaak lastig maakte vanwege een schorsing en was in aanvallend opzicht vooral onmachtig. Overigens

leek bankzitter Jesper al snel zijn opwachting te mogen maken, want kameraad Niek verdween na een botsing met de keeper van de tegenstander met een hoofdwond naar de kleedkamer en het had er alle schijn van dat het duel voor hem slechts een paar minuten duurde. Opgelapt door verzorger Berrie keerde de stopper, getoond met een fraaie tulband om zijn hoofd, echter toch weer terug binnen de lijnen.

De aandacht ging deze middag desondanks vooral uit naar onze voorwaartsen, want behalve een schot van Dinxper op de kruising hoefde Yannick niet vaak in actie te komen. Onze spitsen hadden het een stuk drukker, aangezien het spel zich voornamelijk op de helft van de tegenstander afspeelde.

Het was niettemin middenvelder Tom die de score openbrak, na een spelhervatting.

Een cornerbal van Kelvin werd bij de tweede paal opgepikt door Jorik, die teruglegde op Bram. Diens schot stuitte op Niek, die de bal in een poging zijn edele delen te beschermen zomaar klaarlegde voor Toon van de Plant. Sinds zijn vriendin in Afrika zit en de lente eraan zit te komen, begint zijn scorend vermogen op het veld tot bloei te komen, want net als tegen Etten bedacht Tom zich geen moment en schoot hij raak, 1-0. Dat deze treffer een stuk minder uitbundig gevierd werd dan twee weken eerder, geeft al wel aan dat het tegenwoordig normaal wordt gevonden dat ook deze middenvelder af en toe een goaltje meepikt.

Even later deed Stijn dat hem na: de bedrijvige linkshalf was na een corner van Dinxperlo

razendsnel aan de andere kant, en schatte de schitterende pass van Kelvin op waarde door zijn bewaker uit te kappen en ook de doelman te passeren, 20. Zonder dat we zelf in de problemen kwamen liepen we in de tweede helft uit naar 3-0, toen Jorik enkele tegenstanders te snel af was en uiteindelijk ook de keeper klopte. Volgens linksback Job mocht ook zijn assist hierbij zeker niet onvermeld blijven (een ingooi). Op dat moment stond er bij ons al een andere sluitpost onder de lat; Yannick viel uit en werd vervangen door junior Marijn Holl, die zo zijn competitiedebuut beleefde – zoals het hoort met een clean sheet. Aan de andere kant had de score nog hoger uit kunnen vallen: de voor de moegestreden Brian ingevallen Jesper kreeg op aangeven van Jorik een geweldige kans, maar schoot de bal van een paar meter afstand op de lat. Kelvin mocht van elf meter aanleggen, maar schoot op de paal en had niet het geluk dat de bal via de goalie alsnog over de lijn ging. Voor de drie punten maakte dat evenwel weinig uit, want de zege kwam geen moment in gevaar. Zondag mogen we proberen onze heroverde vierde plaats (Reünie verloor van RKZVC) te behouden; daarvoor zullen we ook uit bij MEC weer moeten winnen.

Scoreverloop: 1-0 Venhorst, 2-0 S. Hendrixen, 3-0 Te Kaat.

Opstelling: Y. Döring (Holl); Ebbers, Blumer, Nusselder (c), J. Hendrixen; Schweckhorst, Venhorst, Hogeweide (Brom), S. Hendrixen; Te Kaat, Meijer.

Gendringen viert vrolijk Pasen met twee driepunters ‘MEC en Bon Boys kunnen rood-witten niet van overwinning afhouden (1-3 en 3-2)’ WINTERSWIJK / GENDRINGEN – Twee wedstrijden in drie dagen hebben voor Gendringen goed nieuws opgeleverd. Nadat zaterdag gewonnen werd van MEC (1-3) was men op maandag ook te sterk voor angstgegner Bon Boys: 3-2.

Dat er tijdens het Paasweekend een dubbel programma was voor de hoofdmacht van Gendringen lag aan de weersomstandigheden dan wel de beslissing van MEC om, een zondag eerder, het duel met de rood-witten af te gelasten.

De KNVB plande dit gelijk weer in, zodat we op zaterdag in Winterswijk speelden. Op de dramatische grasmat van de club uit Miste en Corle was het lastig om verzorgd te voetballen, maar toch slaagden we erin om de wedstrijd bij rust al zo goed als te beslissen.

Kelvin schoot de bal met rechts in het dak van het doel nadat hij zijn bewaker had uitgekapt en zorgde zo voor de 0-1, terwijl hij even later onze tweede treffer voorbereidde. Jesper, deze dag centraal achterin geposteerd naast Peter, stond na een hoekschop nog voorin en hoefde zijn krullenbol maar tegen de bal te drukken: 0-2. Nog voor de pauze werd het ook 0-3, toen goed storend werk van Bram en Brian ertoe leidde dat Jorik in balbezit kwam. Hij werd gevloerd en dus mocht collega-spits Kelvin vanaf elf meter aanleggen. Even leek het erop dat onze topscorer net als tegen Dinxperlo miste (en corle, red), maar zijn inzet was zo hard – en raak – dat het net aan flarden was geschoten. Na de hervatting nam MEC wat meer risico en lukte het ons niet om te profiteren van de ruimte die hun defensie daarbij weggaf. In plaats daarvan kwamen we redelijk onder druk te staan, zonder dat de voorsprong in gevaar kwam. De enige tegengoal die we moesten incasseren was een benutte strafschop.

Jesper kreeg de bal op zijn arm en dus wees de arbiter naar de stip

(al gaf Jesper zelf aan niet bewust hands te hebben gemaakt, en zoals eenieder weet spreekt hij altijd de waarheid). Yannick ging naar de goede hoek, maar kon niet voorkomen dat de 1-3 op het scorebord kwam. Daar bleef het evenwel bij, zodat we ons na een ontspannen zaterdagavond (vooral Toon van de Plant zorgde ervoor dat hij op tijd zijn rust pakte) konden gaan voorbereiden op de tweede wedstrijd van het weekend – thuis tegen Bon Boys, de tegenstander waartegen we de afgelopen jaren welgeteld één punt pakten en die eerder dit seizoen een maatje te groot bleek (6-2).

Het gemis van enkele spelers bij de opponent en het vertrouwen dat wij na drie zeges op rij hadden zorgde er gelukkig voor dat de verhoudingen deze middag anders lagen. De gevaarlijke voorhoede van de gasten bezorgde onze defensie nog altijd het nodige werk, wat in de openingsfase vooral veel corners opleverde, maar aan de andere kant leverde ook de tandem Kelvin-Jorik veel dreiging op. Beiden waren hun bewakers met enige regelmaat te snel en/of te slim af, maar een doelpunt bleef lange tijd uit. Nadat Kelvin in de eerste minuut uit een vrije trap van Bram al de lat had geraakt, was het in de laatste minuut van de eerste helft raak.

Na een lange bal kwam Kelvin enigszins fortuinlijk in balbezit, maar zijn messscherpe voorzet had met geluk niets te maken. Bij de eerste paal hoefde Jorik alleen nog maar binnen te koppen en dat deed hij beheerst: 1-0. Na rust liepen we zelfs uit naar 3-0, waarbij we tweemaal uitstekend gebruikmaakten van de fouten van Bon Boys. Bij onze tweede treffer was er storend werk van de centrale middenvelders ‘Teun & Toon’, zodat de bal belandde bij Bram.

Die liet zien dat je ook met voetbalschoenen van het type F30 een zuivere pass kunt geven, want Jorik werd perfect gelanceerd en

hield vervolgens zelf ook het overzicht. Vrij voor het doel was het voor de meegelopen Kelvin vervolgens een koud kunstje om de breed gelegde bal in het lege doel te schuiven: 2-0. Gesteund door deze comfortabele stand ging niet lang daarna rechtsback Wouter op avontuur. Hij dreigde balverlies te leiden maar knokte knap terug, waarna wederom Jorik de diepte in kon worden gestuurd. De makkelijk scorende spits (zo toonde hij ook zaterdag aan) ging ditmaal voor eigen succes, maar via de handen van de keeper kwam Kelvin alsnog in scoringspositie. Een sprong in de lucht en een knikje met het hoofd volstonden om zijn vierde doelpunt van het weekend te kunnen vieren. Zonder dat het onmachtige Bon Boys vervolgens veel kansen creëerde scoorden de bezoekers wel tweemaal, en omdat wij verzuimden een van de vele kansen op een vierde goal te benutten werd het in de slotfase toch nog spannend. Op karakter trokken we de 3-2 voorsprong echter over de eindstreep, zodat we terug kunnen kijken op een vrolijk Pasen, dat zes punten opleverde en bovendien de wetenschap dat we in staat zijn een sterke opponent als Bon Boys te kloppen. Dat geldt overigens ook voor AD’69, zondag te gast op de IJsselweide; zij klopten koploper Witkampers.

We zijn dus gewaarschuwd.

Scoreverloop MEC uit: 0-1 Meijer, 0-2 Brom, 0-3 Meijer (pen.), 1-3 (pen.).

Opstelling: Döring; Ebbers, Brom, Nusselder (c), J. Hendrixen; Schweckhorst, Venhorst, Hogeweide (Blumer), S. Hendrixen; Te Kaat, Meijer.

Scoreverloop Bon Boys thuis: 10 Te Kaat, 2-0 en 3-0 Meijer, 31, 3-2.

Opstelling: Döring; Ebbers, Blumer, Nusselder (c), J. Hendrixen; Schweckhorst, Venhorst (Hakvoort), Brom (Hogeweide), S. Hendrixen; Te Kaat, Meijer.

Gendringen blijft ook tegen AD aan goede kant score ‘Gasten uit Aalten komen na rust terug, maar weten gelijkmaker niet te scoren (2-1)’ GENDRINGEN – Vier wedstrijden op rij had Gendringen gewonnen, en zondag werd duel nummer vijf aan die zegereeks toegevoegd. De drie punten tegen AD’69 waren zwaarbevochten maar - vooral op basis van de eerste helft - verdiend: 2-1.

Het plan om tegen de opponent uit Aalten te starten met dezelfde elf als tegen Bon Boys kon al tijdens de warming-up de prullenbak in.

Tom Venhorst leek, nadat hij op Paasmaandag met een enkelblessure was uitgevallen, tijdig hersteld. De gekwetste enkel van Toon overleefde het warmlopen echter toch niet, zodat Jesper een linie zakte en Brian alsnog in de basis begon.

Niet alleen voor Toon een tegenvaller, ook voor Brom was dit een streep door de rekening. De krullenbol had net een paar fel gele schoenen aangeschaft, die in de lentezon zelfs letterlijk pien an de ogen deden. Deze pasten perfect bij een rol als creatieve spelverdeler achter de spitsen Kelvin en Jorik, maar misstonden enigszins nu Jesper moest fungeren als breekijzer op het middenveld. Problemen leverde deze noodgedwongen wissel overigens niet op, want in de eerste helft werd AD amper gevaarlijk. Aan de andere kant kwamen we al in de openingsfase regelmatig in de buurt van het Aaltense doel en het wachten was op de eerste treffer. Die viel na een kwartier en werd ingeleid door een dieptepass van Brian op Jorik. De snelle aanvaller dribbelde vanaf de linkerflank naar binnen en eenmaal in het centrum aange-

komen werd de in het strafschopgebied staande Kelvin bereikt. Meijer hield zich zijn bewaker van het lijf, draaide goed weg en had uit de draai weinig moeite om van dichtbij onder de keeper door binnen te schieten: 1-0. Weer een kwartier later slaagden we erin de marge te verdubbelen en wederom bereidde Jorik het doelpunt van Kelvin voor.

Ditmaal weggestuurd door Stijn ging Te Kaat eerst nog voor eigen succes, en bijna was hij ook doeltreffend. Na zijn tegenstander te hebben uitgespeeld stuitte Jorik echter op de keeper. De bal kwam wel weer bij hem terecht en in tweede instantie werd Kelvin in stelling gebracht door zijn aanvalskompaan; deze kans was voor onze topscorer, die vrijdag nog in de krant verscheen, bijna niet te missen en dat gebeurde dan ook niet, 2-0.

Behoudens een moment van miscommunicatie in onze achterhoede, hetgeen een kans voor AD opleverde, wist we de bezoekers ver van onze goal af te houden en het enige wat we ons halverwege konden verwijten was dat onze voorsprong ‘slechts’ 2-0 bedroeg.

Een week geleden had de ploeg uit Aalten al aangetoond dat een dergelijke achterstand zelfs tegen koploper Witkampers niet onoverkomelijk was (AD won met 3-2) en ook op de IJsselweide speelde men in de tweede helft een stuk sterker dan voor rust. Ons niveau daarentegen was lager dan tijdens de eerste 45 minuten en dat leidde voor ons tot een lastig tweede bedrijf, zeker nadat AD op 2-1 was gekomen. Yannick verrichte vorige

week tegen Bon Boys nog een heldendaad door bij een stand van 0-0 een penalty te stoppen (opmerkelijk genoeg maakte degene die toen het verslag schreef daar helemaal geen melding van) maar verkeek zich nu op een hoge bal die het zestienmetergebied in werd geslingerd. De AD-spits zette zijn hoofd tegen de bal voordat onze goalie er was en zo was de stand 2-1. Gelukkig voor Yannick en voor ons hielden we de gasten in het resterende half uur in bedwang en bleven we aan de goede kant van de score, ook al lukte het ons niet echt meer om zelf nog dreigend te worden. Toen dat wel gebeurde werd Jorik op de rand van het strafschopgebied ten koste van een overtreding afgestopt, maar resteerde niet meer dan een vrije trap. De zege, onze vijfde op rij alweer, kwam echter niet meer in gevaar. Eenzelfde reeks heeft ook RKZVC, komende zondag onze tegenstander in Zieuwent, neergezet. De huidige nummer twee van de ranglijst is hard op weg naar directe promotie naar de derde klasse, voor ons is het zaak een plek in de nacompetitie te veroveren. De vierde plaats die we momenteel bezetten geeft daarop sowieso recht; wanneer we in staat zijn om die vast te houden eindigt ons seizoen dus nog niet op 5 mei, maar krijgen we nog een vervolg.

Scoreverloop: 1-0 en 2-0 Meijer, 2-1.

Opstelling: Döring; Ebbers, Blumer, Nusselder (c), J. Hendrixen; Schweckhorst, Brom, Hogeweide, S. Hendrixen (Hakvoort); Te Kaat, Meijer.

Gendringen maakt indruk met zege in Zieuwent ‘Topscorer Meijer met beide treffers wederom doorslaggevend voor rood-witten (1-2)’ ZIEUWENT – Gendringen heeft een naam hoog te houden als het gaat om presteren na de winterstop, en vooralsnog wordt ook dit seizoen vastgehouden aan die gewoonte. Zondag werd een knappe overwinning geboekt op RKZVC: 1-2.

De reeks van vijf wedstrijden op rij die vijftien punten opleverden werd zodoende uitgebreid met een zesde zege. De bestaande serie was al netjes, maar naast de overwinningen op tegenstanders als Etten, Dinxperlo, MEC en AD’69 maakte alleen de wedstrijd tegen angstgegner Bon Boys écht indruk. Een nog grotere uitdaging wachtte ons zondag in Zieuwent; RKZVC is al jaren een opponent waar we het lastig mee hebben, is als nummer twee van de ranglijst hard op weg naar rechtstreekse promotie en had bovendien eveneens vijf winstpartijen achter de rug. Voor de volledigheid kon daar nog aan worden toegevoegd dat de equipe uit Zieuwent gewoon een erg goed voetballende ploeg is. We konden onze borst dus natmaken en deden dat zonder de inbreng van Tom Venhorst, die kampte met dezelfde enkelblessure die hem tegen AD aan de kant hield. Wel leverde dit Toon van de Plant een nieuwe bijnaam op, want als Berrie II nam Tom de honneurs van onze zieke verzorger waar.

Zijn plek op het middenveld werd op de Greune Weide ingenomen door Stijn, zodat er op de linkerflank een basisplek was voor Gijs. Met verder dezelfde tien als tegen AD (toen Brian in de basis startte)

gingen we de strijd aan met RKZVC, waarbij er vooral in de eerste helft sprake was van evenwicht. Beide teams leken beducht voor de gevaarlijke voorhoede van de tegenstander en alhoewel dat wellicht ook niet onterecht was, leidde het er wel toe dat er voor de keepers weinig te doen was voor de pauze. Yannick stond op de goede plek bij twee schoten van de thuisploeg, terwijl een vrije trap van Jesper op slag van rust door de andere goalie uit de hoek werd gehaald. Zo werden de kleedkamers opgezocht met een brilstand en was het de vraag of er in de tweede helft wél gescoord zou worden. Het antwoord kwam, zoals vaker de afgelopen weken, van onze topscorer Kelvin.

Nadat Job op links de achterlijn had gehaald kwam Jorik nog niet aan afronden toe, maar toen een voorzet vervolgens maar half werd weggehaald door de Zieuwentse defensie stond Meijer op de juiste positie. In het zestienmetergebied kon hij de bal ineens op de slof nemen en de doelman had geen antwoord op de inzet van onze linkspoot: 0-1.

Daarna brak evenwel een periode aan waarin de gastheren de bovenliggende partij waren.

Yannick greep ten koste van een gele kaart in toen de spits van RKZVC aan de aandacht van onze verdedigers dreigde te ontsnappen, maar nadat de bijkomende vrije trap niets opleverde was het alsnog raak.

Gijs kreeg de opnieuw ingebrachte bal bij de poging om weg te werken ongelukkig op zijn hand en de arbiter wees gedecideerd naar de stip. Vanaf elf meter joeg de linksbuiten

van de thuisploeg de bal al even gedecideerd in de touwen: 1-1. Ook na de gelijkmaker hadden we het enige tijd lastig, maar in de slotfase wisten we toch weer aan de druk van RKZVC te ontsnappen en kregen we mogelijkheden om in de aanval te gaan. Toen de ingevallen Brian zijn kameraad Jorik aan het werk zette, kon deze richting het vijandelijke doel. Bij een eerdere poging (na een uitstekende interceptie van Stijn) werd Jorik nog gestuit door een verdediger, maar ditmaal kon de Zieuwentse achterhoede niet voorkomen dat hij een mannetje passeerde en vervolgens Kelvin bediende. Vanwege het hobbelige veld en de uitstormende keeper durfde Meijer het niet aan om ineens in te schieten, maar na een sleepbeweging om de doelman heen lukte het alsnog om met rechts de 1-2 binnen te schieten. Door alle ballen in de resterende minuten zo hard en ver mogelijk weg te schieten hielden we de voorsprong vast en zo boekten we een knappe overwinning. We staan nu zelfs gedeeld derde (met Bon Boys), maar zondag wacht ons wederom een loodzware opgave; dan komt koploper Witkampers naar de IJsselweide.

Het team uit Laren speelt op donderdag eerst nog de streekderby tegen Lochem en kan de eerste positie op de ranglijst dan nog verstevigen.

Scoreverloop: 0-1 Meijer, 11, 1-2 Meijer.

Opstelling: Döring; Ebbers, Blumer, Nusselder (c), J. Hendrixen; Schweckhorst, S. Hendrixen, Brom (Hogeweide), Hakvoort; Te Kaat, Meijer.

Gendringen maakt indruk met zege op koploper ‘Lijstaanvoerder Witkampers krijgt op de IJsselweide pak slaag van rood-witten (6-0)’ GENDRINGEN – De zege op RKZVC van een week geleden was knap, maar de wijze waarop koploper Witkampers zondag naar een 6-0 nederlaag werd gespeeld was nog fraaier. Voor Gendringen was het alweer de zevende overwinning op rij en het betekende een plaatsbewijs voor de nacompetitie.

Een half seizoen geleden was de ploeg in Laren nog veel te sterk gebleken voor het elftal van trainer Wolf Wannet, en gingen we met 5-0 hard onderuit. Dat we in de afgelopen reeks van zes zeges onder andere Bon Boys en RKZVC hadden verslagen zorgde echter voor een behoorlijk zelfvertrouwen aan onze kant. Daarbij kon Witkampers op de IJsselweide niet beschikken over twee gevaarlijke aanvallers en was de lijstaanvoerder sinds de winterstop al niet meer zo in vorm als tijdens de eerste periode, die met 24 uit 8 een prooi voor ‘de kampers’ was. In de afgelopen weken waren er bijvoorbeeld nederlagen tegen RKZVC en AD’69, terwijl er ook gelijkgespeeld werd tegen Dinxperlo. Afgelopen donderdag werd de beladen streekderby tegen Lochem echter gewonnen en zo was er in Gendringen opeens de mogelijkheid om promotie naar de derde klasse veilig te stellen; de nummers één en twee gaan een niveau hoger spelen en bij een overwinning zou het verschil met Bon Boys acht punten blijven (of meer), met nog twee wedstrijden voor de boeg. De kans is nog altijd groot dat Witkampers de twee benodigde punten gaat pakken

in de duels met Reünie en Bon Boys, maar de equipe uit Laren zal er na de afstraffing op de IJsselweide waarschijnlijk toch niet gerust op zijn. In de openingsfase leek het er nog niet op dat de koploper tegen een smadelijke nederlaag aan zou lopen, want de beide teams hielden elkaar in evenwicht en het duurde even voordat de score geopend werd.

Een vrije trap van Kelvin, die op de lat terechtkwam, vormde de inleiding voor de 1-0. Gijs pikte de bal op in het zestienmetergebied, omspeelde zijn tegenstander en gaf een afgemeten voorzet bij de tweede paal. Daar hoefde Niek alleen nog maar raak te knikken: 1-0.

Nog voor de pauze verdubbelden we de marge, toen Bram de bal bij een rebound voor zijn voeten kreeg. Waar de wondersloffen van Sjakie in het verleden voor de stripheld bepaalden wat hij moest doen, werd Bram gestuurd door zijn F30’s en knalde hij vanaf een meter of zestien ineens raak: 20. Na de pauze leek het duel gespeeld, toen Kelvin op aangeven van Job op de keeper schoot en Jorik van enkele meters afstand de rebound binnen kon tikken: 3-0. Het had niettemin nog spannend kunnen worden toen we vlak daarna met tien man op het veld kwamen te staan; Jesper pakte op niet al te handige wijze zijn tweede gele kaart en moest dus van het veld af. Witkampers slaagde er echter niet in hiervan te profiteren, integendeel: wij maakten via Jorik en Kelvin optimaal gebruik van de ruimte die de opponent weggaf en dankzij hun treffers liepen we uit naar 5-0. Invaller

Brian deed na een schitterende assist van Gijs ook nog een duit in het zakje en bepaalde de eindstand op 6-0. Volgens de aanwezige verslaggever van de Gelderlander, die het een jaar geleden nog nodig vond bijkans het halve verslag van de kampioenswedstrijd van Eibergen te wijden aan onze keeper Robert, was er zelfs sprake van een ‘bij vlagen fenomenaal spelend Gendringen’ en gaven we ‘een enerverende show’. Man of the match Kelvin ‘Mitra’ Meijer werd in de slotfase nog vervangen door Peter Payman Masselink, die zodoende zijn officiële debuut mocht maken in de hoofdmacht en naderhand rondliep met een brede glimlach op zijn gezicht. Dat was overigens niet echt bijzonder, aangezien de goedlachse verdediger altijd opgewekt is. Zondag moeten we proberen om tegen Lochem onze achtste zege op rij te boeken. Mochten we na de reeks van zeven overwinningen denken dat dit eenvoudig wordt, dan hoeven we alleen maar even terug te denken aan de wedstrijd die we in november op eigen veld speelden tegen de geel-blauwen; die lieten ons, tijdens onze minste wedstrijd van het jaar, alle hoeken van het veld zien en wonnen met 1-5. Van onderschatting kan dus geen sprake zijn.

Scoreverloop: 1-0 Blumer, 20 Schweckhorst, 3-0 en 4-0 Te Kaat, 5-0 Meijer, 6-0 Hogeweide.

Opstelling: Döring; Ebbers, Blumer, Nusselder (c), J. Hendrixen; Schweckhorst, S. Hendrixen, Brom, Hakvoort; Te Kaat (Hogeweide), Meijer (Masselink).

Gendringen verslaat ook Lochem en pakt periode ‘Rood-witten zijn verzekerd van toetje; vraag is alleen hoe dit geserveerd wordt (2-4)’ LOCHEM – Toen het seizoen enkele wedstrijden oud was, had vrijwel niemand er rekening mee gehouden dat Gendringen de derde periode zou pakken. Toch gebeurde dat, door met 2-4 van angstgegner Lochem te winnen.

Nadat we in de eerste zes duels van deze jaargang weliswaar overtuigend hadden gewonnen van KSV en Reünie, maar we ook hard onderuit waren gegaan bij Bon Boys en Witkampers, leek het behalen van zowel de eerste als de derde periode een illusie. De ploeg uit Laren behaalde immers 24 punten uit de eerste acht wedstrijden, terwijl we in de laatste zeven speelrondes niet alleen Bon Boys en Witkampers zouden treffen, maar ook nog op bezoek moesten bij titelkandidaat RKZVC. Het blijkt echter raar te kunnen lopen, want nadat we de eerste wedstrijd van 2013 nog met 4-0 verloren van Reünie, wisten we acht keer op rij te winnen.

Zes van die zeges vonden plaats in de strijd om de derde periodetitel, die we dankzij de driepunter in Lochem veiligstelden. Daar moesten we het overigens doen zonder Jesper, die na zijn twee gele kaarten van een week eerder geschorst was. Tom Venhorst was na zijn blessure weer hersteld, maar nog niet fit genoeg voor een basisplaats, zodat Brian in de basis terugkeerde als man achter de spitsen. In november gingen we in eigen huis nog met 1-5 onderuit tegen Lochem, dat opvallend genoeg op een teleurstellende negende plaats staat (nog lager dan bijvoorbeeld MEC, dat toch echt

minder kwaliteiten heeft dan Lochem. Of ándere kwaliteiten, wellicht). In ieder geval lieten de geel-blauwen ook zondag weer zien in ruim voldoende mate te beschikken over voetballend vermogen, en legde men een alleraardigst positiespel op de mat. Waar de thuisploeg echter niet in slaagde, was het afstoppen van onze spitsen Kelvin en Jorik. Een overtreding op Kelvin werd ten onrechte niet gehonoreerd met een penalty en Jorik raakte twee keer de paal, maar uiteindelijk kwamen we toch op een verdiende 0-1 voorsprong. Op de linkervleugel schakelde Job zichzelf weer eens in en volgens beproefd recept leverde hij de bal weer in bij Kelvin.

Die verschalkte de keeper met een listig puntertje: 0-1. Toen Yannick vervolgens met een bijzonder knappe redding wist te voorkomen dat de gastheren op gelijke hoogte kwamen, scoorden we op slag van rust nog een keer. Jorik ging achter een uittrap van Yannick aan en maakte optimaal gebruik van het matige verdedigen van de tegenstander. Jorik schudde zijn bewaker af en gaf ook de doelman het nakijken: 0-2. Na de pauze stonden we nog geen minuut op het veld toen het al 0-3 stond. Kelvin ontdeed zich van zijn cipier en met een schot tussen de benen van een andere verdediger door liet hij de sluitpost kansloos. Wederom onze topscorer stond aan de basis van de 0-4. Meijer werd neergelegd en kreeg dit keer wél een strafschop, waar Brian zich met doeltreffend vervolg over ontfermde. We bleken vervolgens wel de ervaring van Jesper te missen;

een week eerder hield hij ons scherp, door er tegen Witkampers voor te zorgen dat we met tien man kwamen te staan. Er was nu niemand die met een dergelijke tactische vondst op de proppen kwam, waardoor ons niveau daalde en Lochem terug kon komen tot 2-4. Dat deed gelukkig niets af aan alweer onze achtste overwinning in successie. Hoewel we ons nu moeten richten op het spelen van nacompetitie, is ook directe promotie via het bereiken van de tweede plaats wellicht nog mogelijk - als het doelsaldo daarvoor althans niet doorslaggevend is. Voorwaarde daarvoor is wel dat we zondag zelf van TVO winnen.

Gebeurt dat, dan moeten we afwachten of Witkampers (de huidige nummer twee) van Bon Boys wint. Zegevieren de gasten uit Haaksbergen, dan eindigen we met hen gedeeld op plek twee. Bij een gelijkspel in Laren komen we op gelijke hoogte met Witkampers, en in beide gevallen zal (zo is op dit moment in ieder geval het vermoeden) een beslissingswedstrijd worden gespeeld. Maar nogmaals: voorwaarde daarvoor is wel dat we zondag zelf van TVO winnen.

Een mooie aanleiding om maar weer eens te benadrukken dat we ook deze opponent absoluut niet mogen onderschatten en scherp moeten zijn.

Scoreverloop: 0-1 Meijer, 0-2 Te Kaat, 0-3 Meijer, 0-4 Hogeweide, 1-4, 2-4.

Opstelling: Döring; Ebbers, Blumer, Nusselder (c), J. Hendrixen; Schweckhorst, S. Hendrixen, Hogeweide (Venhorst), Hakvoort; Te Kaat, Meijer.

Gendringen legt na nieuwe zege beslag op derde plek ‘Directe promotie zit er ondanks overwinning op TVO niet meer in voor rood-witten (4-0)’ GENDRINGEN – Het werd de afgelopen weken nog even spannend voor Gendringen: met een beetje mazzel zou er een beslissingswedstrijd om directe promotie naar de 3e klasse worden afgedwongen.

Ondanks de 4-0 overwinning op TVO kwam die er echter niet, want concurrent Witkampers stelde in Laren de tweede plaats veilig door zelf van Boys Boys te winnen.

Witkampers, dit seizoen lange tijd de koploper in 4C, maakte het zichzelf nog knap lastig. In Gendringen hadden ze zich al van promotie kunnen verzekeren maar werd een 6-0 nederlaag geleden, terwijl een week later ook Reünie te sterk bleek.

Uitgerekend tegen Bon Boys, dat de derde plek deelde met Gendringen, maakte de ploeg uit Laren het wél af. De stand op de IJsselweide deed daarom niet echt meer ter zake, aangezien we deelname aan de nacompetitie al eerder hadden afgedwongen. Daarin nemen we het op tegen de nummer vijf van de 4e klasse D, Veluwezoom. De ploeg uit Velp komt op donderdag (Hemelvaartsdag) op bezoek in Gendringen, waarna op zondag de return op het programma staat. Het duel met TVO was waarschijnlijk niet te vergelijken met de twee komende ontmoetingen, want de gasten uit Beckum traden aan met een veredeld tweede elftal. Men was al zeker van de elfde positie op de ranglijst, zodat voor aanvang reeds duidelijk was dat TVO via de nacompetitie moet gaan proberen om vierdeklasser te blijven. De trainer van de opponent had er zodoende (logischerwijs) voor

gekozen om spelers die een schorsing riskeerden of niet honderd procent fit waren aan de kant te houden, terwijl wij alleen de geschorste Jesper misten. De uitwedstrijd in Beckum leverde nog drie erg zwaarbevochten punten op (12), maar hoewel we deze middag verre van briljant speelden was het duel al snel beslist.

Kelvin zette ons met zijn rechtervoet op voorsprong, terwijl Brian na een balletje breed van Jorik alleen nog maar binnen hoefde te schuiven: 2-0. Meer spektakel was er buiten de lijnen, waar het in en om de kantine een drukte van belang was en het derde elftal het ’s ochtends behaalde kampioenschap vierde. De spanning voor ons speelde zich vooral in Laren af, waar Witkampers en Bon Boys elkaar lange tijd in evenwicht hielden. In de slotfase deed de thuisploeg daar echter wat het moest doen en uiteindelijk liepen ‘de Kampers’ nog uit naar een 4-1 zege. Wij waren vrijwel direct na de pauze al uitgelopen naar een 3-0 voorsprong, toen Jorik diep werd gestuurd door Brian en Kelvin bediende. De mooiste goal van de middag was evenwel voor onze Man of the Match, Gijs ‘Opskeer’ Hakvoort. Waar we vele kansen om de score verder op te voeren onbenut lieten, beloonde Gijs zichzelf met zijn eerste competitietreffer in de hoofdmacht. Een bal van rechts werd in het strafschopgebied knap gecontroleerd, waarna het schot in de bovenhoek nog fraaier was: 4-0. Op dat moment waren Kelvin en Peter, die beiden op scherp stonden en geen gele kaart mochten

pakken, al vervangen door Toon Venhorst en Peter Masselink, terwijl Jesse Döring in het veld kwam voor Jorik.

Alhoewel er naderhand, vanwege de zege van Witkampers, even sprake was van lichte teleurstelling, mogen we trots op de afgelopen weken terugkijken. Na de nederlaag tegen Reünie hebben we immers geen punt meer laten liggen en boekten we tegen TVO alweer de negende overwinning op rij.

Het mag echter ook duidelijk zijn dat deze reeks weinig waarde meer heeft als Veluwezoom donderdag op de IJsselweide tegenover ons staat. We hopen er overigens op dat de steun van de supporters dan weer net zo groot is als afgelopen zondag, inclusief de spandoeken die de talenten van Jorik hadden gefabriceerd. Het enige voordeel van de zege van Witkampers was het feit dat we Bon Boys passeerden en dus als derde zijn geëindigd. Na een periode waarin we er (op dat moment waarschijnlijk niet onterecht) van uitgingen dat Witkampers, RKZVC en Bon Boys een maatje te groot waren voor dit Gendringen, is een plek bij de eerste drie al een prestatie op zich. We zullen nu zien of we in staat zijn om het seizoen met nog eens vijf wedstrijden weten te verlengen.

Scoreverloop: 1-0 Meijer, 2-0 Hogeweide, 3-0 Meijer, 4-0 Hakvoort.

Opstelling: Y. Döring; Ebbers, Blumer, Nusselder (c) (Masselink), J. Hendrixen; Schweckhorst, S. Hendrixen, Hogeweide, Hakvoort; Te Kaat (J. Döring), Meijer (Venhorst).

Gendringen gaat met hakken over de sloot door ‘Rood-witten stellen pas in slotfase van return tegen Velwezoom orde op zaken (2-0 en 2-2)’ GENDRINGEN/ROOZENDAAL – Na de eerste van twee duels met Veluwezoom leek er donderdag nog geen vuiltje aan de lucht voor Gendringen. Op zondag werd het toch nog spannend, maar de volgende ronde van de nacompetitie om een plek in de derde klasse werd niettemin bereikt: 2-0 en 2-2.

Met diverse andere activiteiten en festiviteiten die op Hemelvaartsdag op het programma gingen we er bij voorbaat al van uit dat er weinig publiek zou zijn op de IJsselweide, op het moment dat wij het zouden opnemen tegen Veluwezoom.

Dat bleek te kloppen, maar een groot aantal supporters bleek niet noodzakelijk om goed te voetballen. Het eerste half uur speelden we namelijk bijzonder sterk en hadden de gasten uit Velp (Rozendaal) niets in te brengen. Kelvin bepaalde de stand met een prachtige boogbal na voorbereidend werk van Jorik en met een rake vrije trap in die periode op 2-0, en dat was slechts een magere afspiegeling van de krachtsverhoudingen. In het laatste kwartier van de eerste helft had Veluwezoom ons wat beter onder controle en werd er niet meer gescoord, en ook na de pauze hielden beide keepers hun doel schoon. Zodoende keken we enigszins ontevreden terug op de eerste van twee ontmoetingen met de nummer vijf van 4D en waren we doordrongen van het feit dat de return op de Pinkenberg zeker geen formaliteit was. Drie dagen later werden we al gauw hard met de neus op die feiten gedrukt, want op het kunstgrasveld van

Veluwezoom keken we na een paar minuten reeds tegen een achterstand aan. De 1-0 voor de geel-blauwen was overigens geheel verdiend, want wij hadden een mindere dag, terwijl de gastheren stukken sterker voor de dag kwamen dan in Gendringen. Na de lastige openingsfase slaagden we er wel in de tegenstander wat beter op te vangen, maar zelf kansen creëren zat er nog niet in. Dat leek na de hervatting beter te lukken, aangezien we toen in ieder geval met enige regelmaat in de buurt van het doel van Veluwezoom verschenen, maar de tweede treffer van de middag was toch weer voor hen. De organisatie in onze achterhoede was even niet optimaal, waardoor een lange uittrap van de goalie via twee balcontacten leidde tot een grote kans voor de spits, die met een simpele pass alleen voor Yannick werd gezet en beheerst scoorde: 2-0, hetgeen betekende dat beide teams weer in evenwicht waren. Dat evenwicht had in het voordeel van Veluwezoom veranderd kunnen worden toen weer een uitbraak een levensgrote mogelijkheid opleverde, maar gelukkig voor ons werd een bal van dichtbij hoog over geschoten. Met Brian inmiddels voor Jesper lag er aan de andere kant ook voor onze aanvallers ruimte om van te profiteren, en in de slotfase deden we dit ook. Na een overtreding op Stijn mocht Kelvin aanleggen en alhoewel zijn inzet nog op bijzonder fraaie wijze werd tegengehouden door de sluitpost, was Jorik er in de rebound als de kippen bij om de voor ons bevrijdende 2-1

binnen te werken. Een onoverzichtelijke situatie, waarbij een verdediger zich vergreep aan Jorik terwijl zijn eigen keeper een terugspeelbal verwerkte, leverde ons in de slotminuut nog een penalty op. Kelvin benutte deze feilloos en zorgde er zo voor dat we voor de elfde keer op rij ongeslagen bleven: 2-2. Met Pinksteren wacht ons nu een dubbele ontmoeting met oude bekende Bon Boys; na eerst met 3-2 te hebben verloren van RKPSC wonnen zij zondag met 4-0, uiteraard ruim voldoende voor een plek in de volgende ronde. Zaterdag komt de equipe van trainer Gerard Bos om 18.30 uur op bezoek in Gendringen, twee dagen later staat het duel in Haaksbergen op het programma (om 14.30 uur). Zoals we weten een lastige opponent, maar iets anders mag ook niet verwacht worden in de strijd om promotie. Kansloos zijn we geenszins, zeker niet als we wat meer voetballen zoals donderdag in de eerste helft en wat minder zoals we afgelopen zondag hebben gedaan.

Gendringen-Veluwezoom: Scoreverloop: 1-0 en 2-0 Meijer.

Opstelling: Y. Döring; Ebbers, Blumer, Nusselder (c), J. Hendrixen; Schweckhorst, S. Hendrixen, Brom (Hogeweide), Hakvoort; Te Kaat, Meijer.

Veluwezoom-Gendringen: Scoreverloop: 1-0, 2-0, 2-1 Te Kaat, 2-2 Meijer (pen.).

Opstelling: Y. Döring; Ebbers, Blumer, Nusselder (c), J. Hendrixen; Schweckhorst, S. Hendrixen, Brom (Hogeweide), Hakvoort; Te Kaat, Meijer.

Gendringen heeft nog één finale te gaan ‘Rood-witten rekenen tijdens return in Haaksbergen overtuigend af met Bon Boys (1-1, 0-5)’ GENDRINGEN/HAAKSBERGEN – De strijd tussen Gendringen en Bon Boys was drie helften lang uiterst spannend, maar tijdens de return was er – op eigen veld nota bene – na de pauze geen eer meer te behalen voor de ploeg uit Haaksbergen. De rood-witten plaatsten zich zodoende voor de finale van de nacompetitie en nemen het daarin op tegen Reünie.

Het Pinksterweekend stond voor de voetballers van ons vlaggenschip in het teken van de halve finale tegen Bon Boys, waarin we de kans op promotie naar de derde klasse levend konden houden. De Tukkers waren jarenlang een angstgegner die we maar niet konden verslaan, maar enkele weken geleden slaagden we hier toch eindelijk een keer in.

Met dat resultaat in het achterhoofd kregen we op zaterdag bezoek van de Bonifatius Boys en moesten we proberen een goede uitgangspositie te creeren. In een wedstrijd die meer spannend dan goed was lukte ons dat redelijk, al duurde het tot de slotfase voordat we een doelpunt wiste te produceren.

Nadat een uittrap van Yannick in de voeten van een tegenstander belandde en deze rechterspits via een een-tweetje met zijn ploeggenoot vrij voor ons doel verscheen, waren we in de tweede helft op een 0-1 achterstand gekomen. Een corner van de ingevallen Brian stelde Niek in blessuretijd echter in staat om de 1-1 binnen te koppen. “Ik verwacht dat een individuele actie maandag de beslissing brengt wie er door zal gaan”, liet trainer Wolf

Wannet naderhand optekenen door de Gelderlander, en de eerste aan wie je bij zo’n opmerking denkt is uiteraard Peter. Het was dan ook onze aanvoerder die tijdens de return op sportpark De Greune voor de 0-1 zorgde. Al na een paar minuten kreeg hij de bal uit een hoekschop van Kelvin op de pantoffel, en nadat de eerste inzet nog op een tegenstander stuitte was het in tweede instantie raak. Zonder dat we in het vervolg van de eerste helft grote kansen weggaven had Bon Boys een overwicht, en eenmaal had men de gelijkmaker móeten scoren. Bij een makkelijk gegeven penalty (Peter, liggend op de grond, kreeg de bal tegen zijn arm gespeeld) kreeg Yannick de kans zijn fout van zaterdag goed te maken, en deze greep hij met beide handen aan. Hij pakte de inzet van de Bon Boys-spits ook met beide handen vast en voorkwam zo dat de thuisploeg op gelijke hoogte kwam. Na rust was het snel gedaan met de spanning die er drie helften lang was geweest. Jorik tikte na voorbereidend werk van Gijs vrijwel direct op listige wijze de 0-2 binnen, terwijl de opponent even later met tien man kwam te staan. Kelvin had na een lange pass van Yannick mazzel dat hij niet onthoofd werd door de uit zijn goal gekomen doelman, die zijn doldrieste actie moest bekopen met een rode kaart (die dan weer goed stond bij zijn haarkleur). Het Haaksbergse tiental zag geen kans meer om het ons nog lastig te maken, en het laatste half uur hadden we helemaal beter schriftelijk af kunnen

doen. Op aangeven van Jorik had Jesper er na zestig minuten namelijk 0-3 van gemaakt, terwijl diezelfde krullenbol er na een voorzet van Bram twee minuten later verantwoordelijk voor was dat Kelvin van dichtbij de 0-4 kon scoren. Voornaamste doel was vanaf dat moment alles heel houden en ook zorgen dat de ‘op scherp’ staande Jesper, Kelvin en Peter geen gele kaart zouden pakken. Teun en Molletje werden mede daarom vervangen door Brian en Jesse, die nog een vijfde treffer mogelijk maakten. Jesse werd na een pass van Jorik gevloerd door de ingevallen sluitpost, waarna Brian de strafschop voor zijn rekening nam. Van een plek in de finale waren we toen al zeker, maar de ontlading was er na negentig minuten niet minder groot door. Tegelijkertijd moeten we beseffen dat we nog niets gewonnen hebben; pas zondag, tegen Reünie, kunnen we onze uitstekende reeks écht bekronen.

Gendringen-Bon Boys: Scoreverloop: 0-1, 1-1 Blumer.

Opstelling: Döring; Ebbers, Blumer, Nusselder (c), J. Hendrixen; Schweckhorst, Venhorst (Hogeweide), S. Hendrixen, Hakvoort; Te Kaat, Meijer.

Bon Boys-Gendringen: Scoreverloop: 0-1 Nusselder, 0-2 Te Kaat, 0-3 Brom, 0-4 Meijer, 0-5 Hogeweide (p.).

Opstelling: Y. Döring; Ebbers (Venhorst), Blumer, Nusselder (c), J. Hendrixen; Schweckhorst, S. Hendrixen, Brom (Hogeweide), Hakvoort; Te Kaat, Meijer (J. Döring).

Gendringen flikt het weer: 3e klasse!

‘Equipe Wannet wint in finale na verlenging van Reünie en dwingt promotie af (2-3)’ ZIEUWENT – Na vijf jaar in de vierde klasse C mag Gendringen zich weer derdeklasser noemen. Er waren vijf wedstrijden in de nacompetitie voor nodig, maar na de 23 overwinning op Reünie bleek die extra inspanning de moeite meer dan waard. Met een selectie die vrijwel volledig intact blijft mogen de spelers van trainer Wolf Wannet het in de derde klasse gaan proberen.

Op het veld van RKZVC werd in Zieuwent zo een kroon op de tweede seizoenshelft gezet.

Uitgerekend Reünie was op 3 februari de laatste ploeg die erin slaagde om Gendringen te verslaan; na die nederlaag werden de resterende negen competitieduels winnend afgesloten. Dat leverde ons vanzelfsprekend de derde periode en dus deelname aan de nacompetitie op. Bijna promoveerden we nog rechtstreeks, maar op de laatste speeldag verzekerde Witkampers zich toch nog van directe promotie door de tweede plaats veilig te stellen. Voor ons stonden er dus nog maximaal vijf wedstrijden op het programma, waarvan de eerste twee tegen Veluwezoom werden gespeeld. Nadat we deze opponent hadden afgeschud moest ook Bon Boys eraan geloven en wisten we dat de finale een feit was. Daarin dienden we het op te nemen tegen Reunie, dat af had gerekend met VVO en Neede. Op sportpark de Greune Weide speelde het team uit Borculo, dat in 4C als vijfde eindigde, op papier thuis en dus traden wij in het blauw aan. Dat deden we in dezelfde

opstelling als zes dagen eerder, toen we in Haaksbergen met 05 van Bon Boys wonnen. Op basis van de eerdere resultaten was het lastig om aan te geven welke formatie zich de grootste kansen toe mocht dichten om de derde klasse te bereiken; medio september versloegen we Reünie op de IJsselweide met 4-0, maar een paar maanden later gingen we in Borculo met dezelfde cijfers onderuit. Het cliché dat een finale ‘een wedstrijd op zich’ is en dat de vorm van de dag bepalend zou zijn klopte dan ook, want van meet af aan was duidelijk dat de beide ploegen aan elkaar gewaagd waren. De twee elftallen waren daarnaast beducht voor elkaars aanvallers, en na ruim een kwartier bleek waarom. Onnodig balverlies aan onze linkerkant leidde een counter van Reünie in, waarbij de ene spits de bal op de rand van ons zestienmetergebied afleverde bij zijn collega. Deze linkspoot draaide knap weg en Yannick had geen antwoord op diens harde schot: 1-0. Gelukkig duurde het niet lang voordat we weer op gelijke hoogte stonden. De Borculose defensie verkeek zich op een verre uittrap van onze doelman, en zonder dat er een verdediger tussen kon komen stond Jorik ineens voor de goal van de tegenstander.

De sluitpost was klein van stuk, maar waarschijnlijk had ook een keeper die wél zonder keukentrapje bij de lat kon geen redding kunnn brengen op de uitgekiende lob van onze razendsnelle aanvaller: 1-1. Na deze gelijkmaker had Jesper ons, uit een schitterende pass

van Kelvin, op soortgelijke wijze op voorsprong kunnen zetten. Zijn poging strandde echter wel op de uitgekomen goalie, terwijl Jorik bij een gevaarlijke uitbraak gestuit werd door een verdediger. Aan de andere kant hield ook Yannick zijn doel schoon en dus zochten we de kleedkamer op met een 1-1 tussenstand. Het duurde in de tweede helft helaas niet lang voordat hierin verandering kwam. We gaven op rechts ietwat onhandig een vrije trap weg, die indraaiend genomen werd. Geen van de tegenstanders kon het hoofd tegen de bal zetten, maar omdat ook wij daar niet in slaagden zeilde de bal bij de tweede paal zomaar achter de verbouwereerde Yannick in het zijnet: 1-2. Tegen Veluwezoom (in de return) en Bon Boys (tijdens het eerste duel) hadden we evenwel reeds aangetoond over veerkracht te beschikken, en dat lieten we nu opnieuw zien. Een combinatie tussen Gijs en Job kwam op links niet helemaal uit de verf, maar dat bleek niets uit te maken toen Gijs een herkansing kreeg om de bal voor het doel te brengen. De voorzet van Opskeer kwam terecht bij Kelvin, die met het hoofd verlengde en tot zijn vreugde zag hoe ook deze inzet in het zijnet dwarrelde: 2-2. Nog een ruim half uur resteerde er vervolgens voor beide ploegen om een derde treffer te produceren, en aan beide kanten scheelde het een aantal keer bijzonder weinig. Reünie schoot een bal op de buitenkant van de paal, Job voorkwam met een perfecte sliding

dat zijn directe tegenstander de bal zo ongeveer op de doellijn het laatste, beslissende zetje kon geven en de ingevallen Tom riskeerde zijn edele delen door een schot van de Reüniespits op pijnlijke wijze te keren. Aan de andere kant werden onze spitsen Kelvin en Jorik, aanvallende middenvelder Jesper en invaller Brian gevaarlijk, maar doelpunten bleven vooralsnog uit. Brian, die terugkeert op het oude nest en Gendringen na een seizoen weer verruilt voor Silvolde, had zijn laatste wedstrijd voor onze club in de slotfase van de reguliere speeltijd onvergetelijk kunnen maken, maar van dichtbij stuitte hij op de doelverdediger. Zodoende moest een verlenging van twee keer vijftien minuten uitmaken of een van beide teams erin zou slagen om de finale te beslissen, voordat een penaltyserie hiervoor zou zorgen. De spanning was buiten, maar ook binnen de lijnen om te snijden, maar dat weerhield onze jongste van het stel, rechtsback Wouter, er niet van om brutaal op avontuur te gaan. De vleugelverder trok ten aanval en met buitenkantje rechts had Kroes een steekpass op Kelvin in petto. Die ging tussen alle verdedigers door, zodat Meijer vrijwel direct alleen voor de keeper stond. De beheerste schuiver ging onder het lichaam van de sluitpost door en rolde langzaam over de doellijn: het resultaat was een explosie van alles wat Gendrings was. Supporters die de pech hadden zich in de buurt van Koen Blumer te bevinden belandden, zonder dat ze het zelf in de gaten hadden, aan de nadere kant van de tribune, terwijl ook onze begeleiding en wisselspelers niet meer wisten hoe ze het hadden. In het

veld was het vervolgens zaak om allereerst de eerste helft van de verlenging uit te spelen en daarna ook het laatste kwartier ongeschonden door te komen. Nog mooier was het geweest als Brian, die tot twee keer toe een goede kans kreeg aangeboden door Kelvin, of de eveneens ingevallen Jesse de 2-4 had kunnen maken, maar omdat dit niet lukte bleef het spannend. De scheidsrechter leek na een prima wedstrijd nog wel zin te hebben in een afsluitende strafschoppenreeks en nam in het laatste kwartier opeens enkele beslissingen die door ons hevig betwist werden, zodat Reünie nog een paar keer gevaar kon stichten uit vrije trappen. De spanning bleef mede daardoor bewaard tot letterlijk de allerlaatste seconde, maar de ontlading was er na ruim 120 minuten des te groter door: de arbiter blies voor de laatste keer op zijn fluit en wat volgde was een aaneenschakeling van onvervalste kippenvelmomenten: promotie naar de derde klasse was een feit en dat zou gevierd gaan worden. Jesper was al snel over de teleurstelling heen (door een nieuwe gele kaart mist hij na de zomerstop de eerste bekerwedstrijd) en rende als in zijn jonge jaren het veld in, waar hij spoedig gevolgd werd door onze supporters. Naast onze sponsoren willen we dan ook de fans bedanken voor hun steun, gedurende het hele seizoen maar in het bijzonder deze zondag.

Zeker gezien het positieve resultaat was het een voorrecht om op het veld te mogen staan, want de sfeer was meer dan bijzonder. De promotie is een mooi afscheidscadeau voor assisten-trainer Koen, die zelf weer voor de groep gaat staan en komende zomer begint als

hoofdcoach van Viod 2. De overwinning betekende tevens dat onze topscorer ook volgend weer op de IJsselweide te bewonderen is, waar hij dan de kans krijgt om het weer te flikken. Voor ons staat over enkele dagen alweer een mooie gelegenheid om onze promotie te vieren op het programma, tijdens een welverdiend weekendje weg. Het zal een zwaar weekend worden, want zondag klinkt de wekker alweer vroeg; die ochtend wordt onze selectie (en met ons hopelijk nog veel meer supporters) om half elf verwacht op sportpark de Buitenboom in Babberich, waar ook Gendringen 2 in de finale van de nacompetitie staat. Het tweede kan een prachtig seizoen voor onze club, met titels voor Gendringen 3 en 5 nóg mooier maken.

Wij vierden op maandag nog eens feest met oud-Hollandse spelen, zoals een kroegquiz op het terras van de Waggel, een telefoongesprek van Bram ‘XXL’ Schweckhorst, ijscohappen met Toontje van de Plant, schuttingklauteren met Jorik en leider Hans, die warme herinneringen ophaalde aan zijn vrijgezellentijd. De echte volhouders brachten ’s avonds ook nog een bezoekje aan de altijd gezellige kermis in Netterden, maar het echte slotakkoord was voor Peter Masselink; hij bedankte Harry iPad op originele wijze voor de ongetwijfeld fraaie beelden van een dag eerder.

Scoreverloop: 1-0, 1-1 Te Kaat, 2-1, 2-2 Meijer, 2-3 Meijer.

Opstelling: Y. Döring; Ebbers, Blumer, Nusselder (c), J. Hendrixen; Schweckhorst (Venhorst), S. Hendrixen, Brom (J. Döring), Hakvoort; Te Kaat (Hogeweide), Meijer.