Revista 2014 sagrada familia by Pilar baston

botando unha ollada atrás Soa o espertador, estiro o brazo para apagarlo, mais … non, non é o espertador; agora que o penso, hai moito que non teño necesidade de poñelo. Pero algo me espertou, escoito con máis atención, eses ruídos tan familiares de cada mañá, os nenos xa están espertos. Calzo as zapatillas e despois de poñer a bata saio do cuarto e únome o rebulicio que me espertou. Coloco un calcetín aquí, fago unha coleta alá e … listo, nun santiamén preparados para sair cara ó cole. En canto marchan volve a reinar o silencio. Dubido; non sei se meterme de novo na cama ou vestirme e ir pasear. Miro pola fiestra, vai mal día, qué farei entón? Logo cambio de idea: almorzar, si, creo que tomarei un café con leite e terei que poñerme dunha vez por todas coa historia. Bufff, incomódame só pensalo. – Escribe algo sobre a túa xubilación - dixéronme. – Resume a túa traxectoria no Colexio - suxeríronme. Por suposto, aceptei encantada e, agora, como resumo realmente tantos anos de traballo? De vida? – É un artigo, non un libro de memorias – insinuáronme. Sírvome un café con leite e sento, bebo un grolo, afasto a taza, collo boli e papel, suspiro … como o enfoco, sobre que falo, por onde comezo? Bueno esta é sinxela: polo principio. “Cheguei a Aldán xa empezado o curso; corría o ano 1974. Traía o maletín cheo de ilusións, proxectos, ideas e, como non, temores por suposto, porque quen non albergaría algún no seu primeiro día dun traballo, nunha vila nova? - Ergo o boli e penso: non!, e véxome na obriga de corrixirme – daquela era só unha aldea. Unha aldea fermosa cunhas poucas casas espalladas pola ladeira da montaña e algunha outra bañada polo mar. O mar! Canto me gustou dende sempre! Supoño que é algo que nos pasa moi a miúdo ós que vimos do interior. Cuando non o coñeces non che parece tan importante, mais unha vez o viches, una vez que o uliches ….xa non podes vivir sen el. Encántame (sempre me gustou) a situación do cole. Ves o mar, oles o mar e, se te esforzas, chegas a oílo. Cando cheguei aquí a maioría da xente vivía, dunha maneira ou doutra, del: pescando, cosendo redes, traballando en conserveiras ou coas bateas do mexillón…. Agora, corren outros tempos e, aínda que perduran algúns destes labores, xa non é a maioría a que se adica a eles. Cando comecei a dar clases, as que guiaban o cole eran Relixiosas de Mª Inmaculada Claretianas, aínda que naquela época vivía dona Xosefa; grazas o seu empeño acompañando ó seu irmán párroco (xa falecido) Xosé Graña puxeron os cementos de todo isto que agora coñecemos. Eramos poucas segrares as que por aquel entón ensinabamos aquí e, quizais foi ese feito o que nos fixo compartir as nosas vivencias, as nosas diferentes experiencias con cada alumna (nun principio só eran nenas), coa finalidade de lograr mellor os nosos obxectivos: sacalas adiante, facelas mulleres de ben, de proveito, preparadas para a vida que as esperaba unha vez concluíran aquí os seus estudos.

Despois viñeron os nenos, máis movidos, más xoguetóns, máis travesos. Cada novo curso era un reto. E con eles, novos compañeiros de fatigas; ó principio foron poucos pero coas sucesivas reformas educativas o noso número aumentou de xeito considerable. Se ben con algúns deles compartía moi pouco tempo, con outros seguía coincidindo ó longo de toda a xornada. E non só iso cambiou xa que dende hai algúns anos son as Cruzadas de Santa María as que nos dirixen. Traballei duro. Aquí formei a miña familia e criei ás miñas fillas. Disfrutei, paseino ben, pero tamén en ocasións sufrín, disgusteime, enfadeime….e sempre souben con quen podía contar, a quen tiña ó meu carón. Cambiou Aldán, cambiaron as súas xentes, cambiaron os nenos … Recordo os meus comenzos e, a pesar dos atrancos, porque os houbo, creo que boto de menos aquela época. Son consciente de que as cousas teñen que cambiar, “hai que ir cos tempos!” recórdannos constantemente. Pero creo que non quero. Gustábame poder falar cos pais de ti a ti. Gustábame poder compartir cos meus compañeiros as miñas dúbidas ou ideas sobre os rapaces sen que se sentiran intimidad@s. Gustábanme aqueles nen@s que te saúdaban alí onde queira que te atopaban… Deixo o boli, despreguízome, releo a última frase, dubido… Levo a taza a ós beizos. Vaia! Arrefriou o almorzo! Quéntoo de novo e reláxome. É unha vida tranquila a que desexo agora. E xa a teño. Unha aperta ós que o desexen e un perdón a aqueles que, aínda sen querelo, puiden molestar en calquera momento destes case corenta anos ó voso lado.

Maricarmen

VISITA AO CASCO VELLO DE CANGAS Os alumnos de 3º e 4º de E. Primaria visitamos o 13 de novembro, o Casco Vello de Cangas. Fomos en autobús ata o pobo. Alí esperábanos Cristina ( a nosa guía durante o percorrido por Cangas). Visitamos a Capela do Hospital e o Mercado, onde vimos distintos peixes e mariscos; logo estivemos na Ex-Colegiata. No século XVIII a igrexa foi queimada, pero un Cristo non ardeu. Entón os habitantes de Cangas chamáronlle “O Cristo que non ardeu”. E por último explicounos as distintas funcións das casas con patín e o quiosco-reloxo da alameda. Tamén nos dixo ata onde chegaba o mar antes do aterrado: batía no Mercado. Claudia Martínez e Borja Figueroa 4º E.P.

Plaza da Leña

6-3-2014

1º e 4º ESO Os alumnos de 1º e 4º de ESO, viaxamos ao Museo de Pontevedra para visitar as salas de Arqueoloxía (1º ESO) e facer una actividade na sala Castelao (4º ESO). Ao rematar, ámbolos dous cursos visitamos a Sala de Méndez Núñez ( que recrea o que puido ser o despacho do célebre mariño pontevedrés) e a Cámara da Fragata Numancia (primeiro buque acoirazado que posuíu España). Nesta cámara e baixo unha tenue luz, parécenos estar realmente no interior dun barco. Posiblemente esta cámara fora testigo da frase que como consecuencia da campaña do Callao,se lle atribúe a Méndez Núñez: Más vale honra sin barcos que barcos sin honra.

-40-

¿Sabías que “A Capela do Hospital” la mandó construir Gonzalo de Nogueira y Araújo por los años 1711 y1712? Tiene una nave, de planta rectangular y cubierta de madera. Levantada al lado de la” Casa da Bola”. Fue desmantelada por los años 60 para construir el edificio Novagalicia Banco. Debido a la presión popular fue reconstruida a finales de los años 90 en “Os Xardíns do Señal”. Ahora se dedica a exposiciones.

Saúl y Jennifer La Ex-colegiata de Cangas, junto al Cruceiro de Hío, es la gran joya artística del municipio. Se construyó en el siglo XVI. Parte de esta iglesia es de estilo ojival evolucionado, y el resto pertenece a la época del Renacimiento. Conserva un buen retablo en la capilla mayor. ¡Con 49 m de alto! Muy interesante. ¿Sabías que tiene un Cristo que no ardió cuando los turcos quemaron la iglesia? Se encuentra en la parte posterior, entrando a la izquierda. Puedes ir a verlo. Juan J. y Raúl P.

La casa con patín es la muestra más representativa de la arquitectura popular marinera, tratándose de la vivienda marinera por excelencia. A principios del siglo pasado, la tipología de esa casa era más abundante en Cangas. Hoy aún se pueden encontrar algunos ejemplares. El patín, que es la escalera exterior de piedra, podría ir cubierto siendo prolongación del tejado y su uso podría ser múltiple: acceso a vivienda, tomar el sol o el fresco, como lugar de reunión por las noches ¡Cuántas cosas! Marina y Laura

Encóntrase situada no paseo principal da vila, ao lado do mar. Posiblemente sexa a casa máis interesante, dende o punto de vista artístico, do núcleo urbano. Data do século XIX, de estilo Neoclásico tardío. Posúe tres balcóns e ao final a bola que lle dá o nome. Xa sabes como é a ``CASA DA BOLA``? É moi bonita ! Raúl V. y Antía L.

FARO DE VIGO 28 – 12 – 2013

PARQUE DE AVENTURA MARÍN PARQUE FORESTAL DE LOURIZÁN 19 – 5 – 2014

Este curso despedimos aos nosos compañeiros Mari Carmen e José Antonio con motivo da súa xubilación. Desexámolles que sexan felices ao mesmo tempo que lles damos as grazas polo seu traballo e dedicación.

Co remate do curso 2012-2013 xubílase Xosé Antonio Rábade, mestre deste Centro dende hai quince anos. É o primeiro profe seglar que se enche de xúbilo porque isto é, en definitiva, o significado de xubilación. Agora, Xosé Antonio, comezará una nova etapa da súa vida que lle permitirá face-las cousas de xeito máis relaxado, ó non ter que estar pendente de reloxos, porque chega tarde ós sitios. A xubilación permítenos ata iso: “chegar tarde”: chegar tarde para buscar o pan, para pasear co can, para xogar co seu neto… Pode chegar algo tarde porque ten todo o tempo do mundo para el e para os seres que quere. Feliz etapa,compañeiro ! Mari Carmen González, mestra

Querida Mari Carmen: Supoñemos que hoxe andarás un pouco tristeira, un pouco emocionada e tamén un pouco contenta, por que non? E no medio de todas esas emocións farás tamén algo de balance do que foi a túa vida como profesora. Pero non te enganes, un non colga os hábitos de profesor dun día para outro, e menos ti, que o levas no sangue. Queremos darche hoxe as grazas pola túa dedicación e por deixar en nós esa fonda pegada do traballo ben feito, do esforzo e do optimismo, como faría un bo capitán, sempre ó pé do temón. Pois non só quixeches facer de nós bos alumnos, senón tamén boas persoas. As túas recomendacións e consellos quedarán connosco, no noso recordo e no noso corazón. Que te acompañe o noso cariño e que a vida, nesta nova etapa, te colme das maiores satisfaccións. Sempre serás a nosa profesora Mari Carmen. Os teus alumnos e alumnas

-41-

PALACIO REAL

MUSEO DEL PRADO

HARD ROCK

PARQUE DE ATRACCIONES

ZOO

WARNER

HOTEL AVENIDA

Traballando co programa GIMP e con motivo da celebración do ano de O Greco, Óscar Broullón ( 4º ESO ) integrou aos seus compañeiros de clase e a súa tutora como personaxes do famoso cadro do pintor “El entierro del conde de Orgaz”

NADAL 2013 Como cada ano nestas datas, un grupo de alumnos/as de ESO subimos a Geriatros a cantarlles aos nosos veciños maiores uns villancicos e pasala tarde con eles.

FESTA DE ANIVERSARIO Un ano máis os alumnos de 2º da ESO visitan o centro Geriatros para celebrar a súa festa de aniversario. Un grupo de residentes contoulles aos alumnos e alumnas en que consistían os seus oficios (mineiro, redeira, costureira e traballadora dunha fábrica de licores), e o alumnado fíxolles preguntas relativas a ese traballo.

Paixón polo deporte. Intentar sempre mellorar. Renderse non existe. Aguanta ata o final. Grande loita cada día. Ün sentimento sen máis. Imposible deixalo atrás. Sempre contigo está. Moitos días de adestramento. Obter a recompensa do esforzo. É a mellor sensación que existe. Vivilo sen máis. Intentar superarse. Demostrar o que vales. Adestrar sen máis. Irene Dacosta Docampo 4º ESO

O teu cálido sorriso, Tenro coma o orballo de verán, Engaiolante coma o pequeno tulipán. Un fermoso sentimento que me invade, Sen antes pedir permiso. O teu cálido sorriso. Reconfortante como a máis sincera verdade, Renacente dun amor de malos presaxios, Incide en min coma un pobre naufraxio. Sorríndome dende a beira do mar. O teu cálido sorriso. Rita Seijas Novas 4º ESO

Tanto mar alrededor de ti. Estás en la cima del Teide. Nuestra gastronomía rica es. Estás en Tenerife, isla de placer. Recuerdo tus playas llenas de gente, Isla llena de sol y calor. Fueron buenos tiempos a tu lado. Estás en Tenerife, isla donde renacer. Joshua Afonso Plasencia 4º ESO

Os nenos/as do primeiro ciclo de E. P. traballamos nun proxecto sobre os medios de comunicación. Visitamos unha emisora de radio e fixemos un pequeno programa. Máis tarde fomos ao Diario de Pontevedra para saber como se fai un xornal e elaboramos nos un pequeno na aula.

Eiquí estamos moi atentos na visita que fixemos a emisora de radio.

Eiquí posamos na redacción do Diario de Pontevedra

Na excursión de fin de curso visitamos aos bombeiros de Pontevedra e pasámolo xenial coa escuma.

Aquí estamos coñecendo un pouco máis o proceso de elaboración e comercialización do mexillón.

Non nos podemos esquecer cando fomos matemáticos, científicos e artistas…

Científicos no laboratorio e matemáticos na clase

De excursión

Como cada ano, dende a biblioteca do centro, tamén queremos deixar a nosa pegada nesta edición de Andoriña e desexarvos a todos un Feliz Verán!!!

A continuación tedes un pequeno resumo da nosas actividades ó longo do curso:

Cada semana, todos os nenos do centro teñen a posibilidade de levar a súa casa historias coas que surcar novos mares e descubrir mundos novos.

Este ano, por primeira vez, entregamos o “Premio á clase máis lectora”, que resultou ser 1º de Primaria. Parabéns cativos!!!

Como nos encantan os contos adicamo

proxecto que xurdiu de forma exp

enriquec

MUSEO MASSÓ

Como parte deste proxecto recibimo 3 anos

“CONTOS PARA LEVAR NO PETO”

co que pasamos un rato moi agradab

persoa

Coa chegada da primaveira e con ela o bo tempo, prantamos na clase algunhas sementes que cos nosos coidados medraron axiña en un curto período de tempo transformaronse en fermosas prantas

Como nos gusta moito saír do cole durante este curso viaxamos a sitios coma: MUSEO MASSÓ PARQUE DE BOMBEIROS DO MORRAZO TEATRO CAIXANOVA EN PONTEVEDRA PARA VER A OBRA “LUME”

4 ANOS

3 ANOS

5 ANOS

Como sabedes, este ano adicóuselle o Día das Letras Galegas a Xosé María Díaz Castro e no Sagrada Familia quixemos celebrar esta festa por todo o alto. Colocamos carteis polos corredores do colexio e durante a semana fomos coñecendo un pouco máis a figura deste poeta de Guitiriz. O venres, 16 de maio, tivo lugar un acto de celebración para todos os alumnos do colexio no que se mesturaron a música, a poesía, o debuxo… Participamos algúns alumnos de Primaria e Secundaria recitando poemas de Díaz Castro, acompañados dun pouco de expresión corporal, para a que se utilizaron diversas pezas de tea e algún disfraz. Alí déronse cita o sol, a herba, as sombras xogando cos ollos do poeta e o río, que acabou formando parte da bandeira galega. Tamén contamos coa presencia do propio Xosé María (encarnado no fabuloso actor Pablo Pousa de 2º de ESO) que nos foi contando a súa vida aos poucos. As pezas musicais interpretadas foron Esa lus; Ven bailar, Carmiña; Foliada de Tenorio e Con Díaz Castro. Como telón de fondo, algúns alumnos de ESO confeccionamos un mural coa faciana do homenaxeado e un verso seu moi significativo: A beleza feriume para sempre. Os alumnos de ESO tamén concursamos decorando os muros do patio con debuxos alusivos ao tema e o gañador foi 4º de ESO cunha obra moi orixinal, aínda que o resto das composicións eran tamén bastante xeitosas.

Foi un día estupendo do que nos imos lembrar sempre!

Os alumnos/as de 2º ESO, na asignatura de Tecnoloxías, realizamos un proxecto que consistiu na elaboración de beléns artesanais de dimensións reducidas para participar no concurso que promove o concello de Cangas. Os traballos tiñan que ser orixinais, realizados con materiais reciclables, que tiveran que ver con algo do noso entorno e que non excedesen dun metro cadrado. O resultado foi bastante bo, xa que nos esforzamos moito e pasámolo moi ben traballando en grupo.

Nun dos beléns representamos a ponte de Rande, feito con madeira, plastilina, papel de seda e botes de iogures bebibles.

Outro grupo fixemos un belén nun viñedo e para elo empregamos corchos de botellas, madeira e follas de vide seca.

O terceiro, tiña motivos mariñeiros: o pesebre estaba dentro dunha peixeiera, latas de conserva servíronnos para facer barcas e a cuna do neno Xesús. Coas cunchas de mexillóns fixemos as cabezas dos personaxes.

Noutro grupo realizamos os personaxes con plastilina e papel de seda, representamos o pesebre sobre un campo de atletismo. A Virxe María, San Xosé e o neno Xesús subiron ao podio. Mentres o anxo facía salto de altura, os pastores salvaban obstáculos. Este traballo resultou ser o gañador do primeiro premio no concurso de beléns do concello. Por elo quedamos moi contentos e satisfeitos co resultado.

Non sei cando nin sei onde, nenos e nenas, pero non hai moito nin moi lonxe de aquí, tamén vos digo, houbo tres castañas valentes que se negaron a ser sacrificadas na fogueira un bo día de magosto. Non lles faltaba razón: Berta quería ir á universidade, algún día sería unha excelente profesora de primaria; Mariña quería facer carreira como cociñeira e chegar a gañar unha Estrela Michelín; e a Lúa agardáballe un brillante futuro como cantante de ópera, os entendidos dicían que tiña unha voz potente, cálida e sonora. -Vaia mágoa que se perdan tres rapazas tan espelidas!- dicían as súas veciñas e amigas. Para evitar o seu triste final fixeron de todo: recolleron miles de sinaturas, solicitáronlle ao alcalde facer unha grande manifestación polas rúas da vila, foron a un programa de televisión a contar a súa historia… Todo en van, meus nenos. O magosto era o magosto e Berta, Mariña e Lúa deberían morrer coma todas as demais en pro dunha tradición de moitos séculos! -Non me parece xusto!- dicía Berta-. Xa non estamos nos tempos de María Castaña! As cousas cambiaron moito dende entón! -Parece cousa do demo que teñamos que irnos agora, no mellor da nosa vida e con tanto por facer!- lamentábase Lúa. Pero Mariña non dicía nada. Cavilaba e cavilaba sen parar tratando de atopar unha solución que puidese cambiar ese final que se achegaba a elas máis e máis a cada minuto que pasaba. Finalmente, unha raiola de esperanza alumeounas cando Mariña dixo, aínda sen moito convencemento: -Miñas amigas, e os nenos e nenas? Quizais eles poidan facer algo por nós. Os adultos non nos escoitan, pero os pequenos teñen aínda o corazón limpo e a mente aberta. Que vos parece? -Estupendo! Podemos ir polos colexios contando a nosa historia! Que vos parece?- boureou Berta, á que lle facía moita ilusión ir a algún cole, por aquilo de ser profesora. Así o fixeron e todos os nenos e nenas decidiron botarlles unha man. A cuestión era como. Pensaron e pensaron ata que un dos nenos dixo: -Que vos parece se facemos unha cadea humana para impedir que os maiores collan estas castañas para asalas no lume? Está ben que sigamos a tradición, pero tamén convén ser flexibles con ela e non seguila ao pé da letra! -Si!- responderon os nenos a unha-. Mariña, Berta e Lúa atrevéronse a ter soños e a desexar que se cumpran. Temos que salvalas! E os nenos e nenas dos arredores colléronse das mans e formaron tal cadea que chegou ata o mar. Os adultos tiveron que desistir das súas pretensións e así as tres castañas soñadoras non pereceron nas lapas. Cos anos, foron conseguindo todo aquilo que se propuxeran ao principio e chegaron a ser moi famosas.

Todos sabemos que as recompensas máis gratificantes son aquelas que non son materiais, aquelas que nos chegan ó corazón con pequenos xestos. Isto é o que sucede con proxectos solidarios. Este ano foi o Proxecto Meghalaya, o elixido polos estudantes de ESO, o que nos deu esa satisfacción. O 12 de febreiro celebrouse no colexio a oitava edición do Bocata Solidario co fin de recadar fondos para dito proxecto consistente na reparación do tellado e acondicionamento dun centro de acollida e estudos de rapaces sen recursos no noreste da India. Os nosos alumnos participaron masivamente nesta proposta completamente voluntaria na que o coste dos bocatas ía enteiramente destinado á aportación do colexio ó Proxecto Meghalaya, xestionado por Manos Unidas. Podemos darnos por satisfeitos co resultado que, aínda que non sexa moi cuantioso, supón moito para os seus destinatarios, que agradeceron vivamente a nosa aportación cunha tarxeta e unha nota moi agarimosas. Dende aquí queremos dar as grazas a todos os participantes nesta iniciativa, e moi especialmente á AMPA José Graña e ás empresas que, ano tras ano, colaboran desinteresadamente connosco. Grazas ás panadarías Aval , Cal Barral e Rogelio Iglesias e Hijos, ó Supermercado Carlos de Beluso, e a Disalmo. ¡Esperamos que o ano que vén estudantes e profesores sigades á colaborar desta maneira tan entusiasta para facer este mundo un pouquiño mellor! Marta Ruíz (ANPA)

Marina

Lucía

Antía L.

Valeria

Baixo a lúa do amencer nace o río nas montañas. Mentres el ten que correr, o vento voa polas brañas. Laura Coya 1º ESO

Na alba dos tempos eu cheguei ao mundo cos ollos abertos. Xabier Dacunha

Chegar ao cume da montaña, sen motivación para seguir. Elaboraren unha “artimaña” para poderen seguir. Sabela Vázquez

Joshua

Óscar

David

Fran

Irene

Raúl

Miguel

Ana E.

Martiño

Laura G.

Todos intentamos lembrar o noso primeiro día de clase no colexio, ese no que moitos de nós tiñamos xa irmáns e curmáns maiores. Houbo algúns choros o primeiro día por atopármonos sós arredor de moita xente descoñecida. Con ela compartiriamos moitas experiencias durante os seguintes trece anos. Todo isto recordarémolo sempre, pero hai que seguir camiñando.

Alexandra

Iago

Sabela

Noelia

Patricia

Noa

Rita

Ana T.

-48-

Laura R.

parte desta gran e humilde familia. Agora rematamos 4º ESO, ese curso que por ser o último, parecíanos tan lonxano. Queremos destacar que grazas á nosa convivencia diaria aprendemos a ser máis tolerantes, a pensar nos demais, a axudarnos uns a outros, a coñecer o sentimento de compañeirismo e de amizade; en definitiva, a converternos nunha gran familia que non esqueceremos. Nestes últimos trece anos pasamos por unha chea de cousas ben distintas: de colorear unha ficha, a facer un exame global; de preocuparnos soamente do tempo para ver se poderiamos saír xogar, a facelo polos compañeiros de clase; de querer chegar a 4º para saír do colexio, a non querer marchar. Pero temos que pensar en positivo, para poder celebrar que, vaiamos a onde vaiamos, xuntos ou separados, imos demostrar que pasamos por este colexio e que el pasou por nós. Por último, queríamos dar as grazas aos profesores/as por estar ao frente, por ter paciencia, por enfadarse, por transmitirnos todos os seus coñecementos, por toda a dedicación, por convertirnos en persoas, por rirse con nós; grazas por deixarnos formar parte desta gran e humilde familia.

Colexio Sagrada Familia

Andoriña

Ano 2014

CASA DAS CIENCIAS MUNCYT DOMUS

DESTINO… A CORUÑA

Ordenador Macintosh

Seat 600

Encefalógrafo

Ala de avión

Lavadora

Sidecar

Avión Iberia

Disco duro

3º e 4º ESO

ANTES

DESPOIS

DÍA DA PAZ O día 30 de xaneiro celebramos no colexio o Día da Paz. Este ano o lema escollido foi “Ser bo compañeiro, un camiño para a paz” co que quixemos salientar a importancia da fraternidade e de traballar todos a unha para conseguir a harmonía no mundo. Pintamos un mural no que un alumno e unha alumna do colexio comezaban a percorrer un camiño cheo de cousas negativas como lixo, pedras atrancando o paso, nubes grises, palabras cargadas de tristura e xenreira…, e fomos cambiando todo isto por flores de ledicia, pombas de esperanza, pasos de constancia e esforzo, e palabras cheas de amor e comprensión. Finalmente, os alumnos de 6º colocaron a palabra PAZ nun sol enorme e brillante. Os nenos e nenas de educación infantil e primaria colaboraron axitando uns pés elaborados con cartolina nos que se escribiron desexos de paz e concordia. Cantamos a canción Odio por amor, de Juanes, e bailamos coa canción Traerás la paz. Todos aprendemos ese día o importante que é traballar a diario para acadar unha boa convivencia no noso entorno e no mundo enteiro.

Faro de Vigo deu a noticia da nosa celebración Los colegios de Aldán dan ejemplo con actos con motivo del Día de la Paz 31.01.2014 | 01:11

Tanto el colegio Sagrada Familia como el Centro público de Espiñeira, en la parroquia canguesa de Aldán, conmemoraron el Día de la Paz con actos en sus auditorios en los que se reunieron grandes y pequeños que rindieron tributo a una paz tan necesaria en estos tiempos tan turbulentos. (…)

E. PRIMARIA

O Colexio Sagrada Familia de Aldán celebrou, por cuarto ano consecutivo, o día do deporte. Neste dia, tódolos alumnos do colexio, dende infantil ata a ESO, participan de maneira activa e lúdica, neste día, no que se pretende dar a coñecer, de forma atractiva, as distintas disciplinas deportivas de atletismo, volei, etc. Os alumnos de infantil e primaria, equipados coas camisetas que a ANPA do colexio lles regalou, fixeron probas atléticas nas que destacaban o salto de altura e lonxitude, ou os lanzamentos de xavelina e peso, así como as probas de velocidade e obstáculos. Os alumnos da ESO, desprazáronse ata a praia para realizar as súas actividades. O fútbol praia, o balonmán praia e o volei praia foron os deportes elixidos para que os nenos disfrutaran dunha mañá diferente. Ó rematar a xornada, a ANPA obsequiou a todos os participantes cun detalle individual e cun trofeo a cada clase participante.

ANPA

5 ANOS 4 ANOS

3 ANOS

1ยบ ESO

2ยบ ESO

3ยบ ESO

PROFES

4ยบ ESO

-55-

Este curso , ó igual que en anteriores, os alumnos/as de 4º de ESO prepararon a dramatización da obra de Miguel Mihura : “TRES SOMBREROS DE COPA”. A pesares das dificultades que elo conleva, superaron a proba con nota. NORABOA!!!

Os alumnos/as de 3º ESO representaron a obra “LA CELESTINA” de Fernando de Rojas. Tendo en conta a dificultade que a obra entraña, souberon facelo coa dignidade que o traballo requería. GRAZAS!!!

Un mércores coma outro calquera, a profe Esther e cinco nenos chamados: Adrián, Adriana, Claudia, David M. e Diego, foron participar nun concurso patrocinado por Sogama en Radio Voz: ”Ecopreguntoiro”. Partiron en autobús cara Vigo . Pasárono moi ben. Ao chegar viron que as paredes eran moi interesantes pois absorbían o son. Despois xa escoitaron cuns cascos a canción “Hei Brother”para probar a acústica.O seu capitán era David M., que mostrou unha boa actitude ante os seus compañeiros. Perderon o concurso por un punto, contra o colexio Sobrado de Nebra. Rematado este, saíron un pouco, pero só un pouco, tristes...pero despois de comprar unhas lambetadas, a ledicia volveu ao seu corpo. De seguido colleron o autobús e foron cara Cangas,onde os esperaban algúns dos seus pais, os outros nenos foron cara ó colexio onde llo contaron todo os seus compañeiros, e ledos volveron ás clases facer a súa rutina diaria. A experiencia foi moi positiva , e no colexio estamos dispostos a participar tódolos anos neste concurso. Claudia G. F. Adriana

Claudia

ANUNCIO PARA PROMOCIONAR O MEDIO AMBIENTE EMITIDO NA RADIO DURANTE O CONCUSO ECOPREGUNTOIRO: “Os nenos de sexto do colexio Sagrada Familia de Aldán lémbranvos que o teu medio dáche a vida, agora tócache a ti darlle vida a el. Toma conciencia, actúa, conserva o teu medio para salvar o planeta. Seguro que cho agradecerá.”

David M.

Adrián

Diego

Fomos protagonistas dun titular do diario: Un colegio de Aldán revoluciona el sistema de educación infantil El método trata de desarrollar las «inteligencias múltiples» de los niños 

Los niños de infantil gatean al ritmo de derecha e izquierda para aprender coordinación y lateralidad.

El colegio Sagrada Familia de Aldán está revolucionando el sistema de educación infantil. «Hasta ahora los niños se dedicaban a hacer fichas», explica el profesor Francisco Durán, que lleva 21 años como docente, «es lo más habitual en todos los centros». Pero ahora recorren circuitos similares a los de una pista americana, serpentean entre conos, mantienen el equilibrio sobre filas de neumáticos colocadas al tresbolillo y recorren colgados de los brazos un pequeño tramo de escaleras. ¿Por qué? Durán tuvo la oportunidad de realizar un curso de formación en el que aprendió del colegio Montserrat. Este centro de Cataluña explicó sus sistemas de educación, que recoge parte del método Doman, basado en el trabajo de este terapeuta, que sostiene que los programas de estimulación sensorial pueden hacer crecer físicamente el cerebro y mejorar la función neurológica de los pacientes. Con estos mimbres y su propio bagaje educativo y pedagógico el centro concertado, imparte el Programa de Desarrollo Básico. En las edades más tempranas realizan pruebas

de arrastre, braquiación.

gateo

«El gateo se hace para que identifiquen bien la mano derecha y la izquierda y aprendan estas diferencias y mejoren la lateralidad», señala el docente que está acompañado por la profesora Lupe Rial. Siempre hay dos docentes en cada clase de este tipo de ejercicios. El profesor Francisco Durán explica que fortalecer los brazos a esta edad temprana resulta fundamental para poder luego coger el lápiz con destreza y tener fortaleza en las extremidades. Suso Santos, el profesor de inglés, habla a sus alumnos de tres años en este idioma y tiene en la cerdita de dibujos animados Pepa Pig su mejor aliado para las clases de los más pequeños. «Nuestro sistema educativo es deficiente en el aprendizaje de idiomas. Es imprescindible dedicarle horas a este asunto. Las

tecnologías resultan vitales para paliar este déficit». En el aula los niños de educación infantil van rotando cada diez minutos por diferentes rincones. Un área está dedicada al desarrollo matemático, otra al del lenguaje y es una alfombra de goma espuma en la que juegan e interactúan. Van rotando por los diferentes espacios. «No existe un solo tipo de inteligencia, sino que son múltiples y se trata de estimular al niño para que las desarrolle todas», asegura Francisco Durán. «Estamos muy contentos con los resultados», apostilla Amparo Gómez Niño, la directora, que forma parte del Instituto Secular Cruzadas de Santa María, que rige el centro. Fotografías Leandro Aballe

HUMOR GRÁFICO

Ana E.

Alex G.

Laura G.

Raúl D.

Óscar B. Alex G.

4º ESO

TÍTULO Actividades Infantil Protagonistas da Voz de Galicia Celebramos o Nadal Beléns artesanais 2014 ano do Greco Actividades 1º ciclo de E.P. Berta,Mariña e Lúa Refráns de outono Achegámonos a Geriatros Día da Paz Ecopreguntoiro 2nd Meeting Point Obradoiro de coiro Poemas Visita ao casco vello de Cangas Bocata solidario Caligramas Destino A Coruña Acrósticos Actividades –Biblioteca Visitas culturais 1º - 2º ESO Dramatizacións Compoñendo estrofas Ofrenda floral Letras Galegas As Letras Galegas nonoso colexio Programa GIMP Visita ao museo de Pontevedra Xubilacións Botando una ollada atrás 4º ESO en Madrid Manualidades Despedida 4º ESO Matrículas de Honor Humor gráfico Pasatempos Día do deporte

PÁXINA 2-3-4 5 6-7-8-9 10-11 12 13-14-15 16 17 18 19 20 21 22 23 24-25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36-37 38-39 40 41 42-43 44 45 46-47 48 49 50-51 52-53

DIRECCIÓN: Colexio Sagrada Familia REDACCIÓN: Alumnos e alumnas

Xosé María Díaz Castro naceu nos Vilares de Parga-Guitiriz no ano 1914. De orixe labrega, ingresou no Seminario de Mondoñedo aos dezasete anos, mais abandonou a formación eclesiástica en 1936 para se dedicar ao ensino privado en Vilagarcía de Arousa. Cursou a carreira de Filosofía e Letras na especialidade de linguas modernas e en 1948, unha vez licenciado, marchou a Madrid, onde residiu a maior parte da súa vida, para traballar como tradutor en diferentes institucións oficiais e editoras (coñecía case todas as linguas europeas). En 1961, quince anos despois de lle ser premiada a composición Nascida dun sono nun certame en Betanzos, viu a luz o seu único libro, Nimbos, que o convertiu nunha das voces poéticas máis destacadas das letras galegas do século XX; porén, os seus primeiros poemas xa apareceran na Escolma de poesía galega, IV. Os Contemporáneos, editada por Galaxia en 1955. A singularidade do seu posicionamento estético e ideolóxico e a forza expresiva dos seus versos concédenlle un lugar destacado no panorama da poesía de posguerra. O universo lírico de Díaz Castro xira á volta do ser humano, o amor, a vida, a morte e o tempo. Tamén encontran espazo na súa escrita a relixiosidade (enfocada desde o ascetismo e desde a necesidade de aprofundar na esencia das cousas) e a preocupación por Galiza; por veces, recorre á paisaxe dunha maneira simbólica para introducir a súa visión sobre a realidade do país. Díaz Castro revelouse como un grande mestre da técnica versificadora e dos recursos estilísticos. Un dos principais trazos característicos da súa obra, influída pola lectura dos clásicos, é a cuidada selección do léxico (a pesar de tender para o emprego de ruralismos e dialectalismos) e o evidente interese pola lingua, que se manifesta nunha poesía elegante e sinxela. Tras unha vida entregada á investigación, ao ensino e á tradución, o poeta lugués faleceu en Lugo en 1990.

Pom-pom de la MATERIAIS NECESARIOS: -Plantilla de cartón (en forma de coroa circular) - Fío de la (da cor que queiras) - Texoiras PASOS A FACER: 1. Colles un trozo de cartón, e o recortas na forma dun círculo ou dun corazón, e outro máis pequeno dentro. Tes que facer dúas plantillas,e ao rematar, xuntalas. 2. Colles un trozo de la, valo pasando polo burato o suficiente tempo para que quede a la ben pegada ao cartón e que casi no se vexa o burato. 3. Separas un pouco os cartóns, cada un para un lado e recortas a la de tal maneira que os trozos de la se alboroten. 4. Rapidamente colles un trociño de la aparte, e a pasas pola separación dos cartóns, apretas, fas dous ou tres nudos, para que quede ben seguro. Despois retiras con coidado os cartóns do pom-pom. 5. Separas os cachos de la que forman o pom-pom e daslle forma. 6. Por último, cortas os cachos de la ata que queden á mesma altura Raquel L.

Broche de flor

MATERIAL: - Pistola de silicona caliente - Dos colores de goma eva - Tijeras - Imperdible Todos estos materiales los puedes encontrar en una tienda de manualidades. PREPARACIÓN:

Para poder trabajar con la silicona, enchufa la pistola para que se caliente. Mientras se va calentando, recorta con las tijeras una tira de 27cm de largo y 1cm de ancho para los pétalos. Recorta otra tira de 6,5cm de largo y 1cm de ancho para el centro de la flor. Recorta también dos pequeños cuadrados que cojan por el imperdible. Ahora coge la tira más pequeña, échale un poco de silicona, y enrróllala en forma de espiral. Mientras dejas que se seque, recorta la tira más larga en trozos de 3cm. Cuando ya los tengas recortados, coge uno cualquiera y pega uno de sus lados a la flor, y sigue así con todos. Cuando ya termines y tengas los petalos bien sostenidos, coje uno de los cuadrados y pégalo por la parte de atrás. Después coge el imperdible, pégalo encima, y déjalo secar muy bien. A continuación pega el otro cuadrado por el medio del imperdible. ¡Ya tienes tu broche terminado! Es un bonito detalle para regalar a tus amigas. Adriana M.

Carteira cun brick de leite MATERIAIS: 1 brick de leite . Papel adhesivo. Tesoiras PREPARACIÓN: 1º Limpamos con auga e xabón o brick de leite 2º Desdoblamos de todo o brick. Ten que quedar ben plano. 3º Hai que cortar de esquina a esquina un trociño de cartón na parte superior e na inferior. 4º Dóblanse os bordos cara adentro. Así: 5ºDobramos a carteira deixando na parte onde está o tapón, 5 cm de brick por riba.Despois córtase unha parte: 6º Destápase o tapón e márcase.Córtase o burato. 7º Desdóblase de todo como ó principio. Fórrase toda a carteira e vólvese a doblar. Recórtase o burato do tapón. 8º Grápanse as dúas partes. XA A TES FEITA! Melisa

Un año más, como ya viene siendo costumbre, dos ex alumnos de nuestro colegio, Antía y Gabriel, han logrado sacar matrícula de honor. No han sido pocos los que pasando por la Sagrada Familia lo han conseguido, de hecho las estadísticas hablan por sí solas. Si repasamos los últimos años podemos ver como siempre estamos en la cabecera, haciendo mención por ejemplo a Javier Martínez, Alicia Fdez, Andrea Martínez, Ana Díaz , Carmen Pérez o Cristina Vizoso. Es evidente que el nivel es alto y que el esfuerzo de los profesores da su fruto y se ve recompensado con alumnos eficientes que obtienen grandes resultados. No es de extrañar que en los institutos tengamos buena fama y que se nos destaque por alumnos brillantes. La clave de todos estos muchachos con calificaciones magistrales se debe a una buena base y a la constancia y empeño que ponen cada día. Solo con horas y horas de dedicación se llega a la cima del éxito. Y si algo hay que tener claro es que a veces se necesita sacrificar lo que somos hoy por lo que queremos ser mañana. Esperemos que dentro de un par de años podamos ver entre las generaciones del colegio buenos médicos, abogados o periodistas. Cristina Vizoso. (Antigua alumna del colegio)

ENTREVISTA A GABRIEL Y A ANTÍA Siempre es un placer encontrarse con los antiguos alumnos y mantener una conversación informal con ellos. Hoy han estado en el colegio Antía y Gabriel y, después de felicitarles por la matrícula de honor que acaban de obtener en segundo de bachillerato, les hemos hecho tres preguntas: 1ª.- ¿Qué os ha supuesto conseguir matrícula? ¿La buscabais? Antía.- Sí, la buscaba para ayudar a mis padres y por orgullo personal, he trabajado por ello. Gabriel.- Satisfacción y felicidad. Al empezar el Bachillerato aspiras a lo máximo, te esfuerzas para superarte, no sólo por conseguir matrícula. Los dos opinan que es una pena que se tenga que dar sólo a unos pocos alumnos, “hay mucha gente que se la merece, y es una pena que por una décima se queden sin ella”. 2ª La formación recibida en el colegio os ha facilitado conseguir vuestras metas. Gabriel.- Es difícil contestar, Lo que sí es cierto es que si llevas una buena base tienes ventaja, un camino andado con respecto a los demás. En primero de bachillerato nos dimos cuenta de que íbamos con buen nivel, superior a la media. Antía.-Además de ir con buena basa tenemos hábito de estudio, ya que en el colegio nos exigen que estudiemos todos los días. Hacemos un pequeño recorrido por las asignaturas y reconocen que están agradecidos a los profesores que les dieron clase, no sólo en ESO, sino también en los cursos anteriores. 3ª.- ¿Qué carrera queréis estudiar? Antía.- Doble grado de filología española e inglesa. Me gustaría dar clases en España o en el extranjero. Gabriel.- Si no cambio de opinión haré Ingeniería industrial. Nos despedimos de ellos después de hacerles unas fotos para la revista. Se les ve muy contentos…

Despois da boa experiencia vivida no 1st Meeting Point que tivo lugar en Aldán en xaneiro do 2013, os colexios xestionados polo Instituto Secular Cruzadas de Santa María, fundado polo padre Tomás Morales SJ, volvémonos reunir os días 25, 26, 27 e 28 en Madrid. O punto de encontro foi o colexio Nuestra Señora de las Delicias, que se atopa no centro de Madrid, polo que era o lugar perfecto para poder desenvolver moitas actividades. Había unhas 175 persoas entre alumnos e profesores dos colexios Sagrada Familia (Aldán), Sagrados Corazones (Ciudad Los Ángeles, Madrid), Safa – Grial (Valladolid) e Nuestra Señora de las Delicias (Madrid). Participaron alumnos de 5º e 6º de educación primaria e de 1º, 2º e 3º de educación secundaria. A experiencia foi tan positiva, ou incluso máis, que a vivida en Aldán. Despois dunha longa, pero divertida, viaxe en autobús, chegamos a Madrid ás 22:30 horas do venres 25. Alí esperábannos os alumnos de 3º da ESO do colexio Nuestra Señora de las Delicias, xunto cos seus profesores. Despois de cear, repartímonos por habitacións. O sábado pola mañá almorzamos, distribuímonos por patrullas e coñecemos os monitores que nos ían acompañar nesta “aventura”. Empezamos a xornada cun ofrecemento do día, no que fixemos unha pequena reflexión, para continuar con actividades grupais por idades nas que falamos sobre uns vídeos de testemuñas; a continuación tiveron lugar as competicións deportivas (fútbol, baloncesto e voleibol). Despois de comer, demos unha boa camiñata e visitamos a cripta e o museo do padre Tomás Morales SJ, e a continuación fomos ao parque do Retiro para dar un paseo nas barcas. Cando chegamos ao colexio, ceamos e tivo lugar o Talent Show, onde houbo moitas actuacións preparadas con agarimo polos alumnos.

Dentro das actividades levadas a cabo durante o Nadal, os alumnos de E. Infantil, Primaria e Secundaria, levaron a cabo diferentes actividades artísticas:

Festival de Panxoliñas Teatro de Nadal Un Nadal de Contos O Crebanoces

Comezando polos máis novos do colexio, os alumnos de E. INFANTIL, levaron a cabo un festival cunha temática navideña moi relacionada cos contos clásicos: UN NADAL DE CONTOS. Vestidos de diferentes personaxes que dan vida a estes contos, fóronse achegando ao Portal de Belén a ofrecerlle ao Neno Xesús os seus agarimos e cantar as súas panxoliñas. Os encargados da representación teatral de Nadal que coma tódolos anos preparamos por estas datas, foron os alumnos de cuarto e quinto de E.Primaria, que baixo a dirección das súas mestras, prepararon e interpretaron unha fermosa peza titulada: “ O PASTOR E A ESTRELA”. A continuación cada curso dende E. Infantil ata 4º da ESO, foron interpretando as súas panxoliñas, que ano tras ano preparan con entusiamo e coa ledicia, propio destas datas navideñas.

Para rematar, e sin esquecernos da visita dos Reis Magos, que todos os anos nos traen algúns agasallos, alumnos de Primaria e Secundaria, representaron unha das obras máis coñecida e representada nestas datas en diferentes partes do mundo. Falamos de “O CREBANOCES” unha obra musical, composta por Piort Ilich Chaikovski ,onde os soños xiran entorno a música e a danza . Foi esta unha actividade moi positiva para os alumnos que participaron e para todos que a puideron ver, amosando atención e disfrute no desenvolvemento do que acontecía. Todos eles foron quen de apreciar os sons das fermosas melodías compostas polo gran compositor Chaikovski, e as interpretacións de baile e expresión que , con gusto e esforzo , levaron a cabo os máis de 90 alumnos que subiron ao escenario. O Crebanoces é un conto de fadas-ballet estructurado en dous actos. A música foi composta por Piotr Ilich Chaikovski entre 1891 y 1892. Foi o terceiro dos seus ballets. A historia está baseada nunha adaptación de Alejandro Dumas (pai) do conto El cascanueces y el rey de los ratones, de Ernst Theodor Amadeus Hoffmann. A historia desenvólvese na noite de Nadal onde a familia Stahlbaum dan unha festa. Clara e o seu irmán, fillos dos Stahlbaum, saúdan aos invitados. Clara espera impaciente ao mago Drosselmeyer,o seu tío favorito, un fabricante ,de xoguetes algo máxico que sempre chega con algunha novidade. O mago chega cun misterioso e afable sobriño, Fritz, e unha gran caixa de sorpresas da que van saíndo diferentes xoguetes que reparte entre os invitados. Clara recibe un regalo especial: un gran crebanoces de madeira. O seu irmán tamén o quere, e persíguea ata conseguir rompelo. Pero o tío Drosselmeyer, recolle o crebanoces e repárao cunha venda e o deixa case perfecto.

A festa remata, os invitados vanse e Clara quere levar o seu novo xoguete á súa habitación, pero a súa nai pídelle deixalo xunto á árbore de Nadal. Antes da medianoite, a nena baixa para acompañar ao seu Crebanoces. Quédase durmida e comenza a soñar que todo se fai grande ao seu arredor. Chega o Rei dos Ratos cunha banda de roedores que aterrorizan a nena. Apararecen os soldadiños de xoguete comandados polo crebanoces para defender a Clara; Fritz axúdaos e a nena síntese protexida por estes novos amigos. Pero Fritz comeza a perder a batalla. Clara ármase de valor e lanza unha das súas zapatillas ao Rei dos Ratos. Finalmete, derríbao, e o Crebanoces mátao e os ratos fuxen. O Crebanoces transfórmase nun fermoso príncipe e invita a Clara a unha viaxe a través do bosque encantado. O pesadelo rematou e a fantasía comeza. Ao chegar ao bosque, atópanse con diferentes personaxes reais e fantásticos, todos cheos de maxia, alegría e dozura. Clara, e o príncipe chegan ao Reino dos Confites, onde os recibe a Fada de Azucre, (Sugar Plum), rodeada de nubes e anxos. A Fada anuncia aos doces habitantes do seu reino que chegaron uns invitados. A continuación comeza unha festa que deleita aos invitados, na que danzan sucesivamente,o té de China, os Merlitóns coas súas frautas , e as Flores encabezadas pola súa Raíña, a Rosa.

Rematada a celebración Clara e o príncipe, voltan de regreso á realidad. Clara esperta, deitada no sofá, e intenta expllicarlles aos pais o sucedido, pero estes non lle cren e pensan que todo foi un sono. Nese intre chegan o tio Drosenmmm e Fritz, e Clara non tardou nada en recoñecer a este coma o príncipe da súa viaxe ao Pais dos Soños. ¡UN REINO ONDE AS COUSAS MÁIS MARABILLOSAS PODEN SER VISTAS POR AQUELES QUE TEÑEN OLLOS PARA OBSERVALAS!

Foi unha actividade fermosa e moi creativa, onde os nenos tiveron unha implicación importantísima e puxeron moitísima ganas e ilusión por levar a cabo este

“SOÑO DE NADAL”

Os alumnos/as de 4º e 5º de E. P. participaron nun taller de tratamento do coiro. Despois de atender as explicacións do mestre artesano, cada un elaborou o seu propio monedeiro.

13-3-2014 Con moita atención escoitaron as explicacións do artesán, quedando sorprendidos polos métodos utilizados para curtir as peles.

Momento das explicacións e elaboración do monedeiro ( feito con pel de porco)

O pasado 13 de maio os alumnos e alumnas trouxemos flores para ofrecerllas á Virxe de Fátima. Neste acto, os de infantil e Primaria cantámoslle bonitas cancións e os de ESO recitámoslle uns fermosos poemas compostos por nós mesmos. Foi moi emotivo ver como, pouco a pouco, os pés daVirxe ían quedando cubertos de vivas cores e un fino perfume se expandía polo salón de actos. Mentres, Ela ía ollando o noso trafego desde o seu pedestal coa súa cariña de Nai agarimosa, sempre atenta e ao noso lado cando a necesitamos. É de lei que lle amosemos o noso amor neste día tan sinalado.

LA BI RIN TO Claudia Tania

O 12

GLÍ

FI A=@ B=? C=! D=” E=/ F=1 G=2 H=3 I=4 J=5 K=6 L=7M=8 N=9 Ñ=10 O=· P=, Q=< R=> S=£ T=& U=´ V=$ W=¥ X=+ Y=± Z=% Yeray

Oito animais

Seis froitas

R A V

C A

L O M

Q W E R

G D M B

C A

S H D F

N S A R

E U T

C Z A

L N I

E W R

F Ñ X

A T A N O D

E A R O A E D S G

R W Q F H N G H S

E T D S G M N I

O A D A M O R A S

Alicia

E S A

Lucía

SOPA DE LETRAS

SUDOKU 1 6

1 3

4 7

8 9

1 1

ATOPA A FRASE ESCONDIDA 3

13O

CÓDIGO 5A

9-B

3-C

4-E

1-F

7-G

10-I

27L

20M

16P

12Q

19R

23S

25T

26U

15V

Durante o segundo trimestre, os alumnos de 3º de ESO, na área de Educación Plástica e Visual e en colaboración coa materia de Lingua Castelá, impartida pola profesora Marisa, realizaron un proxecto común coa creación libre da portada dun libro como telón de fondo. As obras propostas para a interpretación individual das portadas foron: “El lazarillo de Tormes” e “La celestina”. Para a realización das mesmas, cada alumno seleccionou a un artista plástico sobre o cal realizou unha serie de traballos previos coa finalidade de coñecer a súa técnica e aplicala posteriormente no traballo final. No

transcurso

proxecto,

rapaces

amosaronse moi colaboradores e participativos reflectíndose isto no resultado final e na calidade dos traballos.

Para poder coñecer o autor elixido e a súa técnica, os alumnos e alumnas realizaron dous traballos dos que podemos ver aquí alguns exemplos. No primeiro traballo, reproduciron unha obra dese autor; despois fixeron outro debuxo que elixiron eles e no que tiñan que utilizar a técnica do autor devandito.

Profesora de Plástica: María Blanco Malvido

La mariposa y la hormiga: Había una vez una hormiguita que se había alejado de su casita. Confusa y sin ningún tipo de comunicación empezó a cantar una canción, para un poco rejalarse y luego un té tomarse.

El encantamiento del clarinete: Estaba la reina en su gabinete, mientras un músico tocaba el clarinete. Sus obras eran preciosas, pero para la reina venenosas... La reina estaba maravillada, pues, ¡su música estaba encantada! No contenía su sonrisa, la alegre reina Clarisa.

De repente apareció una extraña mariposa, con un ala azul y la otra rosa. “- Pequeña amiguita, veo que te has perdido Si no fuera por la oruga yo ya me habría ido -” Le dijo la mariposa encogiendo sus alas, que eran exageradamente largas. “- Me he separado de mi familia, no sé a dónde ir, y mi padre me dice siempre, que yo sola podría morir -” “- No te alarmes, pequeña hormiga; te daré comida en mi casa y podrás ser mi amiga”

Los aplausos al joven sorprendían, pues el confuso músico no lo entendía. Había sido la malvada bruja sin fama, La mariposa por un sendero la acompaña con su sucio vestido , que hasta tenía una escama... hasta que llegan a una pequeña cabaña, llena de flores: margaritas, El músico al ver a la bruja reír, rosas, violetas y florecillas pequeñitas. comprendió que Clarisa iba a morir. El joven debía hacer algo... De repente llegó una hormiga muy avisaría a Máriel el mago. preocupada, que parecía muy cansada. Máriel dijo que un beso lo arreglaría, “- Hija mía,al fin te encuentro. pero... ¿dónde lo encontraría? No vuelvas a irte, Más tarde lo comprendió, te dije que no te fueras, así que... dulcemente la besó. nada más voy a pedirte -” ¡La reina despertó Se despidió y volvió a su casa, y su amor al joven juró! donde la esperaban preocupados familiares, amigos y hermanos. Raquel López Baqueiro, 6º E.P. Unos días después,apareció posada, la mariposa, y algo preocupada, y la invitó a su casa a jugar y un poco de té allí tomar. Laura Piñeiro Gómez – 6º E.P.

Este curso na asignatura de Informática, os alumnos/as de 4º ESO traballamos co programa Gimp ( tratamento de imaxes). Entre outras tarefas, realizamos unha portada para a revista escolar. O requisito que nos pediron para a súa composición foi que debía de conter imaxes do noso entorno, do colexio e dun evento internacional deste ano: O Greco. Dos 19 traballos feitos , considerouse que o mellor realizado era o de Patricia Rodríguez. É ela polo tanto a autora da portada desta revista 2014. A continuación mostramos algúns exemplos do traballo realizado polos seus compañeiros.

O día 19 de maio 4º ESO visita PSA PEUGEOT CITROËN VIGO. O obxectivo desta foi que os alumnos/as poidesen achegarse a unha empresa que utiliza alta tecnoloxía para a súa produción de envergadura mundial. As cifras de 2013 nesta planta de Vigo así o demostran: 

Máis de 6.900 traballadores



406.500 vehículos e 37. 000 coleccións.



8 modelos diferentes: monovolumens, berlinas e utilitarios lixeiros.



Cerca de 1.200 robots e 88 autómatas implantados.



Máis de 1.800 vehículos producidos cada día.



A produción expórtase a un total de 90 países dos cinco continentes.

Colexio Sagrada Familia

A horta de outono mantén ao seu dono.

Andoriña

Ano 2014

Polo san Martiño vai ver o teu santiño

Moita flor na primavera, bo outono nos espera.

Marina

Breixo

Valeria e Xavier Outono quente Inverno, detente. Por S. Andrés, todo día noite é. Laura V.

Primavera seca, verán chuvoso e outono, desastroso Andrea

Se chove e vai vento pecha a porta e queda dentro.

Violeta na primavera, bo outono nos espera. Raúl

Claudia

Sofía Se en setembro empeza a chover, outono seguro é. Xavier S.

En setembro, arden os montes, en outubro, secan as fontes.

Polo S. Simón pon o tapón, polo S. Martiño proba o viño.

Lucía

Laura T.