Οι επίμονες κρίσεις προκαλούν στα άρρωστα παιδιά, τις μεγάλες βλάβες, καθώς σταδιακά καταστρέφουν κρίσιμα κέντρα του εγκεφάλου (ο οποίος δεν προλαβαίνει να αντικαθιστά τα «καμένα» κύτταρα). Εκτός εάν έχει κάποιος το νου του και δεν αφήνει το παιδί ούτε στιγμή από τα μάτια του. Εκτός εάν οι επιληπτικές κρίσεις δεν είναι πάμπολλες (το πολύ μιαδυο το μήνα). Εκτός εάν αυτές καταστέλλονται σε χρόνο μηδέν, αν είναι δυνατόν< Όλη τη βδομάδα που πέρασε, λόγω αλλαγής της ώρας, το παιδί κοιμότανε ελάχιστες ώρες το πρωί και καθόλου τα βράδια. Η στέρηση ύπνου, το τρέξιμο, ο πυρετός, το πολύ ζεστό μπάνιο αλλά και τα αιφνίδια και έντονα συναισθήματα (ξαφνική απογοήτευση, μεγάλη θλίψη, αλλά και ξεκαρδιστική χαρά), όλα αυτά είναι παράγοντες εκλυτικοί. Έτσι, δεν παραξενευτήκαμε όταν, το απόγευμα του περασμένου αββάτου, την ώρα που η κορούλα μας έπαιζε τρελό κυνηγητό με το σκυλάκι μας στην αυλή, ξαφνικά έμεινε με βλέμμα απλανές, κοιτώντας τον ουρανό, λες και σταμάτησε ο χρόνος, λες και κάποιος ήθελε να την ακινητοποιήσει για ν’ απαθανατίσει το βροντερό της γέλιο και την κρυφή χαρά μας< Ευτυχώς ήταν η νταντά δίπλα της και γλιτώσαμε το πέσιμο στο τσιμέντο και τους τραυματισμούς. ε πέντε λεπτά η κρίση έφυγε. Ίσως επειδή (όπως πάντα) αμέσως χορηγήσαμε στο παιδί υπόθετο Stesolid, αποφύγαμε το παρατεταμένο επεισόδιο, η κορούλα μας έπεσε σε λήθαργο κι ελπίζουμε να δόθηκε λίγος χρόνος στον εγκέφαλό της να αναπληρώσει κάποια από τα κύτταρα που καταστράφηκαν.
196