I S S U E 1 0 6
m a y 2 0 1 4
1
2
ch e ck out
h s e r f e th
4 1 S S ctions www.oz
o
.co e u q i t u nbo
m
e l l o c
the new fashion e store selected designers + brands for selective people www.ozonboutique.com
OZON RAW ΜΑΪΟΣ2014 Τεύχος 106
OZON RAW MAY 2014 Issue 106
μηνιαία δωρεάν έκδοση / ΑΘΗΝΑ
monthly publication / ATHENS
Εκδότης Γιώργος Κελέφης Αρχισυντάκτρια Νέλλυ Σκουφάτογλου info@ozonweb.com Art Director Δημήτρης Κουρκούτης art@ozonweb.com Fashion Editor Μάνος Τζότζος fashion@ozonweb.com Finance Manager Βασίλης Σούρτης Beauty Editor Μαρία Παπαδοπούλου, Λονδίνο
Publisher Yorgos Kelefis Editor in Chief Νelly Skoufatoglou info@ozonweb.com Art Director Dimitris Kourkoutis art@ozonweb.com Fashion Editor Μanos Jojos fashion@ozonweb.com Finance Manager Vasilis Sourtis Beauty Editor Maria Papadopoulou, London
Συνεργάτες Μανώλης Κρανάκης, Νατάσσα Παπαχρήστου, Δάφνη Ανέστη, Μαρία Άντελμαν, Βαγγέλης Καμαράκης, Δέσποινα Ραμαντάνη, Βίκυ Φλώρου, Εύα Γουβιανάκη
Contributors Manolis Kranakis, Natasha Papachristou, Dafni Anesti, Maria Antelman, Vagelis Kamarakis, Despina Ramantani, Vicky Florou, Eva Gouvianaki
Φωτογράφοι Γιώργος Μαυρόπουλος, Θοδωρής Μάρκου, Γιώργος Μαλεκάκης, Νικόλας Βεντουράκης, Γιώργος Καπλανίδης, Κώστας Αυγούλης, Δημήτρης Σκουλός, Κώστας Σταυρόπουλος, Χρήστος Τζίμας, Κωνσταντίνος Καρτελιάς, Λάμπρος Τυρλής, Winter Vandenbrick, Masami Naruo
Photographers Yiorgos Mavropoulos, Thodoris Markou, Yiorgos Malekakis, Nikolas Ventourakis, Yiorgos Kaplanidis, Costas Avgoulis, Dimitris Skoulos, Kostas Stavropoulos, Cristos Tzimas, Konstantinos Kartelias, Labros Tyrlis, Winter Vandenbrick, Masami Naruo
Απόδοση-επιμέλεια σε Ελληνικά - Αγγλικά Μάκης Παπασημακόπουλος Fashion Intern Λάζαρος Τζοβάρας Editorial Intern Oisin Fogarty-Graveson
English - Greek adaptation Μakis Papasimakopoulos Fashion Interns Lazaros Tzovaras Editorial Intern Oisin Fogarty-Graveson
Σύμβουλος έκδοσης Σπύρος Βλάχος
Editorial consultant Spyros Vlachos
Cover photo by Stefan Giftthaler Styling Luca Termine Grooming/Hair Cristina Crosara (Green apple) Model Kai (2morrow)
2
Ιδιοκτησία- Διεύθυνση Γιώργος Κελέφης – Εκδόσεις Contempo, Aγίου Μάρκου 29, 10560, Αθήνα Τ: 210 3634009 F: 210 3634008 E: info@ozonweb.com www.ozonweb.com twitter.com/ozonmagazine facebook.com/ozonmag Κωδικός Εντύπου 7915 Επιτρέπεται η αναδημοσίευση ή η αναπαραγωγή του περιοδικού μόνο με άδεια του εκδότη. Address Yorgos Kelefis – Contempo Publications, Agiou Markou 29, 10560 Athens, Gr, T: 210 3634009 F: 210 3634008, E: info@ozonweb.com, www.ozonweb.com twitter.com/ozonmagazine facebook.com/ozonmag This magazine cannot be republished or reproduced without the permission of the publisher.
FRANKLIN & MARSHALL SHOPS-IN-SHOP: Athens: attica, Golden attica - Thessaloniki: attica Mediterranean Cosmos, Notos Galleries
contents 6 Editorial Unforget Tab le 8 10 i love athens/photogr aphy clean bandits/music 12 13 the l ast shooting/photogr aphy ashen faces/thoughts 14 15 under the skin/cinema in your shoes/still life 16 18 fnews/fashion frsx xl/event 20 24 georgia mitropoulos/interview makis gazis/interview 26 28 enke fezzol ari/interview leon of athens/interview 30 32 b irgif/interview xenia/interview 34 40 woman child/fashion dream child/fashion 48 56 lover child/fashion cause i b elieve in mir acles.../fashion 62 68 all you need is the air/still life b eaut y 76 78 selections new face 79 80 PLUS
4
Brasil 7a0ker Windbre
Bra Cla zil ssic
Bγήκα από τον ΔΑΝΑΟ με το στομάχι μου σφιγμένο. Είχε πιάσει ένα ψιλόβροχο, ο ουρανός μουντός, μια κοπέλα έπεσε μπορστά μου, κάποια άλλη προσφέρθηκε να την βοηθήσει να σηκωθεί ξανά. Η δημοσιογραφική προβολή της ταινίας του Πάνου Κούτρα με είχε διαλύσει, ή έτσι τουλάχιστον ένιωθα τα πρώτα εκείνα λεπτά. Κάπου μέσα μου, σκέφτηκα πως οι συμπτώσεις ήταν πολλές. Η ιστορία της ταινίας κλείνει με τη Θεσσαλονίκη και τη θέα της από το Πανόραμα, εκεί που πήγα σχολείο, την ίδια θέα που είχα από τους αποκριάτικους χορούς στο ξενοδοχείο Νεφέλη. Μετά θυμήθηκα πως στο ίδιο ΞΕΝΙΑ της Κοζάνης, κεντρικό σημείο γυρισμάτων για την ταινία, είχα καταλύσει με την οικογένειά μου κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 80. Θυμήθηκα το τζάκι στο λόμπυ του ξενοδοχείου, τη θέα της πόλης από ψηλά. Μια βουτιά στα παιδικά και εφηβικά μου άγουρα χρόνια, πολλές διαφορετικές ερμηνείες της ίδιας ανάγκης. Να ανήκω κάπου. Η ταινία του Κούτρα μιλά για τη συνειδητοποίηση, για την περίεργη εκείνη στιγμή που συνειδητοποιούμε ποιοι τελικά είμαστε, πού βρισκόμαστε και προς τα πού πάμε. Είναι αφιερωμένη στην προσωπική οδύσσεια του καθενός, στην ενηλικίωση και την ανάμνηση της απώλειας της χαμένης αθωότητας. Είναι το δικαίωμά μας να ανήκουμε εδώ, και να διεκδικούμε το παντού. Είναι η ανάγκη μας να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε στα χρόνια του μίσους.
editO rial
illustration by birgif
6
Shop & Trade S.A. + 30 210 340 8400
Είναι το κορίτσι που μεγάλωσε στα γόνατα του Miles Davis ενώ ο Allen Ginsberg –ως οικογενειακός φίλοςσύχναζε στο σπίτι της. Στο σπίτι της Neneh, τα ενδιαφέροντα πολλά, κυρίως μουσικά αλλά η μικρή Σουηδέζα δεν μπορούσε να βρει το δρόμο της. Οπότε αποφασίζει να αφήσει την οικογένεια, το σπίτι και τη χώρα της. Μετακομίζει στο Λονδίνο και το 1989 έρχεται η μεγάλη της στιγμή με την κυκλοφορία του πρώτου της άλμπουμ με τον τίτλο “Raw like sushi”. She’s the child that grew up sitting on the knees of Miles Davis, the child that counted Allen Ginsberg as a family friend. In the house Neneh grew up in, there were many topics of interest, mainly musical but the young Swede could not find her way, so she decided to leave her family, her house and her homeland. She moves to London and gets her big break in 1989 when her debut album Raw Like Sushi hits the shelves.
8
un forget table NATASHA PAPACHRISTOU Η Miss Cherry είναι όμορφη, ραπάρει, έχει καλή φωνή και στενές σχέσεις με τη μουσική σκηνή και κουλτούρα του Bristol, φοράει fly μπουφάν, κολάν και υπερμεγέθη χρυσά κοσμήματα. Από το άλμπουμ πρώτα κυκλοφορεί το “Buffalo Stance” το οποίο την αναγάγει στο απόλυτο B-girl ενώ το ίδιο χαρακτηρίζεται ως house ύμνος. Και μετά ακολουθεί το “Manchild” – λιγότερο συμπαθητικό, λιγότερο χορευτικό, όπου στο ίδιο μοτίβο της εποχής, η Cherry συνεχίζει παρόλ’ αυτά, να κάνει αυτό που φαίνεται πώς ξέρει να κάνει καλύτερα. Με ένα μωρό στην αγκαλιά της, ξεκινάει ένα μονόλογο που φτάνει και ίσως ξεπερνάει και τα όρια του «κατηγορώ» προς αυτόν τον άντρα που αρνείται να μεγαλώσει, αρνείται να δεχτεί τις ευθύνες του, αρνείται να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, που στην τελική δεν σέβεται τον ίδιο τον εαυτό του. Πιο ωμή και πιο επιθετική από την εποχή των pre και early 90s, η Neneh Cherry αρχικά σε καθηλώνει με την παρουσία της και όταν ξεπεράσεις την αδιαφιλονίκητη επιθυμία να τη χαζεύεις στο βιντεοκλίπ, τότε αρχίζεις να ακούς και να παρατηρείς καλύτερα τους στίχους. Το συμπέρασμα; Να μάθουμε να σεβόμαστε τον εαυτό μας, να μην περιμένουμε τους άλλους να δράσουν για εμάς, γεγονός που μου θυμίζει τα λόγια μίας ιδρύτριας γνωστής εταιρείας καλλυντικών, όπου το μόττο της ήταν ότι ποτέ δεν ονειρεύτηκε την επιτυχία πάντα δούλευε για να καταφέρει τελικά να την έχει. Η ίδια η Cherry δεν είναι τόσο «παραγωγική», μόλις πρόσθεσε στο ενεργητικό της το τέταρτο σόλο άλμπουμ της, ενώ στο βιογραφικό της συγκαταλέγονται άλλα τρία άλμπουμ, αποτέλεσμα διάφορων συνεργασιών. Στα 50 της χρόνια συνεχίζει να είναι όπως τότε, απλή και εμβληματική, μπορεί να μην ζει πλέον σε χίπικα κοινόβια, ούτε να είναι μέλος του wild bunch του Bristol αλλά επέστρεψε και κάθε επιστροφή είναι και ένα καινούριο, αισιόδοξο ξεκίνημα. Στα 50 μου χρόνια θέλω να μπορώ κι εγώ να είμαι όπως τώρα, με τον ίδιο άνθρωπο που είμαι τώρα και να κάνουμε μαζί καινούρια ξεκινήματα.
Miss Cherry is beautiful, she can carry a rhyme, has a good singing voice, keeps it tight with the Bristol scene, wears flight jackets, leggings and oversized gold jewelry. First to dash out of her debut album is Buffalo Stance, a track that cements her place as the ultimate B-girl and gets hailed as a house anthem. Manchild follows, less of a hit, less of a dance track, but still in tune with the times, as Cherry does what she does best. With a baby in her arms, she points the finger at the man that refuses to grow up, to take responsibility for his actions and who ultimately has little respect for himself. With an added rawness and a stronger sense of aggression than during her time in the pre and early 90s, Neneh Cherry’s presence pins you down and when you get past the fact that all you want to do is stare at her as she struts and parades on screen, you start to listen to her lyrics; lyrics that tell us to respect ourselves, to never wait for others to act for us. Something that reminds me of a motto coined by the founder of a famous cosmetics company, which said that she never dreamt of success, she always worked towards actually attaining it. Cherry herself, who is not as productive, has just come out with her fourth solo album. Now in her 50s, she continues to be as simple and emblematic as ever. No longer living in hippy communes, no longer a part of the Bristol wild bunch, but amongst it and as with every return, hers too is a brand new, optimistic beginning. I hope that in my 50s, I will still be with the person I am currently with, so we can try our hand at our very own new beginnings.
Distributed by NEW CULT Ltd., Λ. Βουλιαγµένης 22, Γλυφάδα, Αθήνα, 2109601018, www.newcult.gr
Ο Γεώργιος Κωνσταντίνος Μαλεκάκης, φωτογραφίζει την Αθήνα, την αγαπημένη του Αθήνα, όπως τη βλέπει εκείνος. Απλή, αληθινή, καθημερινή, ουσιαστική. O Μαλεκάκης, με εμπειρία χρόνων στην επαγγελματική φωτογραφία (στη μόδα και στη διαφήμιση), παραμένοντας εξωσυστημικός, πραγματοποιεί την έκθεση στην γκαλερί ΣΚΟΥΦΑ, στα πλαίσια μιας μεγαλύτερης δράσης, του ¨ αϊ λοβ άθενς πρότζεκτ¨, δηλώνοντας μια καινούρια οπτική στην καλλιτεχνική φωτογραφία. George Konstantinos Malekakis, captures images of Athens, his beloved Athens, as he sees it. In it’s simple, true, everyday state. Malekakis, with years of experience in professional fashion and advertising photography, remains outside of the established “system” and is about to present a show at the Skoufa Gallery, which forms a part of his wider “I Love Athens Project”. His aim is to establish a new point of view for artistic imagery.
10
photography
I love athens A «clean» point of you
nelly skoufatoglou Αν μπορούσες με μία πρόταση να αποδώσεις το κίνητρο που σε έκανε να φωτογραφίσεις την πόλη με αυτό τον τρόπο, ποια θα ήταν αυτή; “Παίρνω ως δεδομένο ότι είναι αισθητική ανικανότητα να μην αποδέχεσαι την πόλη σου ως χώρο έμπνευσης και έκφρασης“, ίσως. Τι θα άλλαζες στην πόλη μας; Από πού θα ξεκινούσες σε ό,τι αφορά την αισθητική της ταυτότητα; Η βιομηχανία της διαφήμισης, του κινηματογράφου, της μόδας, των περιοδικών, έχει δημιουργήσει αισθητικά απόδεκτά στερεότυπα πόλεων, κάτι το οποίο δεν έχει συμβεί στην πόλη μας. Εμείς θέλουμε να το καταφέρουμε αυτό, με την προβολή μιας φρέσκιας εικόνας σε στοχευμένο κοινό. Μέσω της ηλεκτρονικής κοινωνικής διαδυκτίωσης (blog, facebook, twitter, flickr, instagram), με τη δημιουργία σεμιναρίων για επαγγελματίες φωτογράφους και ερασιτέχνες καθώς και με εκθέσεις του αποτελέσματος αυτού στην Αθήνα και σε όλες τις μητροπόλεις του κόσμου. Το προφίλ μιας πόλης διαμορφώνεται με την εικόνα που βγάζει προς τα έξω, δημιουργώντας αποδοχή, οικειοποίηση και διάθεση προς εκμετάλλευση των χώρων και δυνατοτήτων της. Σε τι αποσκοπεί το “αϊ λοβ άθενς πρότζεκτ“; Θεωρείς πως θα έχει ευρύτερη ανταπόκριση; Είναι μια ιδέα για τη δημιουργία μιας αντικειμενικής εικόνας για την πόλη της Αθήνας, με στόχο την προβολή της αισθητικής της, απενοχοποιημένη από κοινωνικοπολιτικά και πολιτιστικά δεδομένα και στερεότυπα. Με την προαγωγή καινούριας και «καθαρής» οπτικής . Το project θέλει να δημιουργήσει τις συνθήκες, να εξάψει την φαντασία και να παρέχει το αισθητικό υπόβαθρο, ώστε ο τουρίστας, ο φωτογράφος, ο ρεπόρτερ, ο δημοσιογράφος, ο καλλιτέχνης, ο κινηματογραφιστής, ο διαφημιστής να την χρησιμοποιεί ως φόντο. Δηλαδή να γίνει μια αισθητικά αποδεκτή πλέον πόλη, όπως της αρμόζει. Με συνεργάτες επαγγελματίες στην παραγωγή εικόνας, στην επικοινωνία και στην εκπαίδευση, η επιτυχία της προαγωγής της πόλης της Αθήνας σε διεθνές επίπεδο με πολιτιστικό ,οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό όφελος είναι δεδομένη. Τι ήταν αυτό που σου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ενώ φωτογράφιζες; Ότι η πόλη μας είναι όμορφη ακόμη. Συνεχίζει να υπάρχει και να προσφέρει ερεθίσματα. Όταν φωτογραφίζει κανείς, πρέπει να πάρει το χρόνο του και να παρατηρήσει τις δράσεις και το τοπίο. Μέσα σε αυτό το χρόνο, εγώ παρατήρησα τον εαυτό μου. Θα έλεγα ότι η πόλη της Αθήνας είναι αυτό ακριβώς που βλέπει κανείς, όπως εκείνος το αντιλαμβάνεται.
If you could give us your motive for trying to capture images of Athens within a sentence, what would that sentence be? Perhaps that “I take it as a given that not accepting your own city as a place of inspiration and expression is a form of aesthetic impotence” What would you change in Athens? Where would you start from, when it comes to the city’s aesthetic identity? Advertising, cinema, fashion, magazines have all had their hand in creating aesthetically acceptable stereotypes for cities, something that hasn’t happened here. That is what we want to achieve, through the promotion of a fresh image to a targeted audience. By using social media platforms (blog, facebook, twitter, flickr, instagram), by setting up seminars for professional and amateur photographers alike and of course through exhibiting the results of this entire effort in Athens and in metropolitan centers around the globe. A city’s profile is formed by the image it projects, creating acceptance, familiarity and by making its spaces and potential openly available. What does the “I love Athens Project” hope to achieve? Do you think it will be widely accepted? It’s an idea for the creation of an objective image for the city of Athens, so as to properly project its aesthetics, cut loose from social, political and cultural stereotypes. We want to promote a new point of view, a “clean” point of view. The project wants to provide the conditions through which an aesthetic backdrop can be provided, through which the imagination can be spurred. For the tourist, the photographer, the reporter, the journalist, the artists, the film maker or advertiser. We want the city to become aesthetically accepted, just like it deserves. We’re working with professionals in the fields of image production, communication and education, so we feel that we can achieve our goal of promoting Athens and creating the backdrop for cultural, financial, social and political gains. What impressed you the most while you were photographing? The fact that our city is still beautiful. It can still stimulate you. When trying to capture images, one needs to be able to take the time and notice what’s going on around him. Within that time frame, I noticed myself. I’d say that Athens is exactly what you see, exactly as you understand it.
Για πολλούς μπορεί να είναι προφανές ότι η μουσική βιομηχανία έχει φτάσει σε αδιέξοδο, εξαιτίας των εταιρικών συμφερόντων και ελέγχου. Ως τέχνη έχει συρρικνωθεί- έχει τυλιχτεί με πλαστικό και μοιάζει εξωτερικά αδιαπέραστη. Είναι δύσκολο για μία μπάντα να τοποθετήσει τον εαυτό της στο πολυκατάστημα της μουσικής μίμησης, χωρίς όμως να χάσει τον εαυτό της. Φαίνεται, ωστόσο, πως οι Clean Bandit, με τον επαναστατικό και ανένταχτο σε κάποιο είδος ήχο τους, το πέτυχαν, παραμένοντας άθικτοι. To many it can seem all-too-obvious that the music industry has become deadened by corporate control. The art has become shrink-wrapped in plastic, and seemingly impenetrable from the outside. It is rare that a group can place themselves within this mega store of musical mimesis without losing a part of themselves. It seems, however, that Clean Bandit, with their revolutionary ‘genrebending’ sound, have managed to do just this, unscathed.
12
music
Clean Bandit New Eyes
Oisin Fogarty-Graveson Το συγκρότημα συνδυάζει επιδέξια στοιχεία της κλασικής τους παιδείας, έχοντας υπάρξει μέλη ενός τετράχορδου κουαρτέτου ως φοιτητές, και των επιρροών τους από synth στοιχεία και κρουστά, αποτελώντας μία από τις σπάνιες περιπτώσεις της mainstream σκηνής, που σπάει τα καλούπια. Οι Clean Bandit είναι κάτι περισσότερο από μια ηχητική εμπειρία. Συχνά υποστηρίζουν ότι ενδιαφέρονται εξίσου για το οπτικό κομμάτι της δουλειάς τους. Μάλιστα, παράλληλα με την ωραία δουλειά μπροστά από την κάμερα, έρχονται και οι ιστορίες στο παρασκήνιο κάθε φωτογραφίας. Είναι παθιασμένοι με το να δίνουν στους θαυμαστές τους επίγνωση του τρόπου με τον οποίο δουλεύουν. Έχοντας σχηματιστεί μόλις το 2009 στο Cambridge,ο συνδυασμός techno και κλασικής μουσικής που επιχειρούν, ξεχωρίζει στην Αγγλική underground σκηνή, και μόλις σε πέντε χρόνια έχουν βρεθεί στην κορυφή των Αγγλικών charts με το single Rather Be. Στο διεθνώς αναγνωρισμένο κομμάτι τους, συμμετέχει ο Jess Glyne, ένας από τους πολλούς τραγουδιστές που έχει συνεργαστεί με τους Clean Bandit. Ας έχουμε κατά νου πως το ντεμπούτο album τους δεν έχει ακόμα κυκλοφορήσει –είναι προγραμματισμένο για τις 2 Ιουνίου-, κι όμως έχουν ήδη ταξιδέψει ανά τον κόσμο, κάνοντας γυρίσματα για τα video τους, παίζοντας τη μουσική τους και εξαπλώνοντας τη φήμη τους στην Ευρώπη. Η επερχόμενη κυκλοφορία, “New Eyes”, θα ξεχειλίζει, θεωρώ, από ομορφιά, τόσο οπτική όσο και ακουστική∙ και, όπως προτείνει και ο τίτλος, θα αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε την μουσική. Οι Clean Bandit είναι σίγουρα μια μπάντα που αξίζει κανείς να ακολουθήσει, και αν δεν είστε ήδη θαυμαστής των κομματιών τους που βρίσκονται στην κορυφή των charts, μια περαιτέρω διερεύνηση στη δισκογραφία τους θα αποκαλύψει μερικά διαμάντια, που ωθούν τις μουσικές συμβάσεις στα όρια τουςκάτι το εξαιρετικό.
www.cleanbandit.co.uk
The band expertly brings together elements of their classical background, having been part of a string quartet in university, and trap-influenced synth and percussion styles; the result being one of the rare acts in the mainstream music scene whom are truly breaking the mold. Clean Bandit are more than just an aural experience, however. The band regularly claim to be just as concerned with their visual releases. Additionally, alongside the beautiful camerawork comes the stories behind each shot. The band are passionate about giving their fans an insight into how they operate. Only having formed in 2009, the Cambridge-founded classico/techno amalgamate have torn the UK underground scene apart, and in just five years placed themselves at the top spot of the UK charts with their single Rather Be. The now internationally recognised tune features Jess Glynne, one of the many vocalists to work with Clean Bandit, and remained at No1 for over a month this year. One must bear in mind that the outfit have yet to release their debut album, it being scheduled for release on June 2nd, and yet they have already travelled the world shooting their videos, playing their music, and the band’s reputation is creeping across Europe too. The incoming release, ‘New Eyes’, will, I assume, be brimming with beauty; both aural, and visual; and, like the name suggests, change the way we see music. Clean Bandit are definitely one to watch, and if you are not a fan of their chart-topping tunes, a further exploration into their discography will reveal some gems that stretch musical-conventions to their breaking points; something extraordinary.
photography
The Last Shooting It's better to burn out than to fade away polina paraskevopoulou Βράδυ Φεβρουαρίου του 1994. Ο φωτογράφος Youri Lenquette βρίσκεται πίσω από το φωτογραφικό φακό στο studio του στο Παρίσι. Μπροστά του στέκεται ο Kurt Kobain με ένα 22αρι περίστροφο, σκηνοθέτης της ίδιας του της φωτογράφισης. Παίζει επίμονα με το όπλο. Το βάζει στον κρόταφό του, στο στόμα του και στη συνέχεια στοχεύει το φακό. Λίγες εβδομάδες αργότερα βρίσκεται νεκρός στο σπίτι του στο Seattle, μ’ένα όπλο κάτω από το πηγούνι του και ένα στίχο του Neil Young ως επίλογο, γραμμένo σ’ενα κομμάτι χαρτί «It's better to burn out than to fade away». Τραγική ειρωνεία. Οι εκκωφαντικοί ήχοι των Nirvana δεν υπερνικούν τον ήχο της σκανδάλης και ο αυτοκαταστροφικός καλλιτέχνης κείτεται νεκρός, πνιγμένος στις ουσίες σε μια λίμνη αίματος. Μια φωτογράφιση προειδοποιητικό μήνυμα ή απλή σύμπτωση; O Youri Lenquette, φωτορεπόρτερ για το Γαλλικό μουσικό περιοδικό Best γνώρισε το συγκρότημα στα τέλη του 1991, όταν χρειάστηκε να κάνει ένα ρεπορτάζ για την περιοδεία των Nirvana στην Αυστραλία και από τότε διατήρησε πολύ καλή φιλική σχέση με τον Kobain. Ο ίδιος ποτέ δεν πίστεψε πως η συγκεκριμένη φωτογράφιση ήταν μια προσπάθεια του rock star να αφήσει ένα μήνυμα. Άλλωστε οι πόζες με όπλο είναι κλασικές στις rock φωτογραφίσεις. «Ένας άλλος λόγος που με κάνει να πιστεύω ότι δεν ήταν προμελετημένο, είναι ότι πριν φύγει εκείνο το βράδυ, ο Kurt είχε πραγματικά συνεπαρθεί με τις φωτογραφίες μου από τους ναούς Angkor, και είχαμε υποσχεθεί ότι θα πάμε εκεί μαζί στο τέλος της περιοδείας...». Στις 8 Απριλίου του 1994 ο Youri, μαθαίνει για την τραγική κατάληξη του τραγουδιστή, καλεί στο πρακτορείο του για να μην πουλήσουν τις φωτογραφίες στις οποίες ο Kurt βάζει το περίστροφο στο στόμα και τον κρόταφό του. «Είχα μερικές πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις από οικονομική άποψη. Αλλά όλες προέρχονταν από εφημερίδες που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα μιλούσαν ποτέ για τους Nirvana και στις οποίες ο Kurt σίγουρα δεν θα ήθελε να εμφανιστεί». Είκοσι χρόνια μετά, η Addict Galerie στο Παρίσι, με αφορμή την επέτειο από το θάνατο του Kobain, φιλοξενεί για πρώτη φορά στο σύνολό της αυτή την πραγματική τελευταία φωτογράφιση του τραγουδιστή πριν από την τελική πτώση από τον γυάλινο πύργο της παράνοιας όπου είχε κλειστεί, οδηγημένος από το ταραγμένο ψυχολογικό του υπόβαθρο, την ξαφνική δημοσιότητα, μια εξίσου προβληματική σύζυγο και τη χρήση ουσιών. Το λογοπαίγνιο του τίτλου "The Last Shooting" συναρπάζει αλλά και σοκάρει με τον κυνισμό του, αφού οπτικοποιεί σε μεγάλο βαθμό μια rock τραγωδία που σήμανε το τέλος της Generation-X αλλά χάρισε την αθανασία στη μουσική. Στην έκθεση συμπεριλαμβάνονται τα φύλλα κόντακτ, καθώς και αδημοσίευτες φωτογραφίες σε μεγάλη εκτύπωση του 27χρονου τότε Kobain αλλά και όλου του συγκροτήματος. Πηγαίνοντας στην έκθεση, αντηχεί στα αυτιά μας η φωνή του Kobain. «Come as you are, as you were. As I want you to be. As a friend, as an old memory. Take your time. Hurry up. The choice is yours» Και εμείς απαντούμε: Ok Kurt. Here we are now, entertain us...
It’s a February night in 1994. Photographer Youri Lenquette sits behind the lens in his studio in Paris. Kurt Cobain stands in front of him, holding a 22 caliber pistol, directing his own shoot. He focuses on the gun, sticking the barrel against his temple, in his mouth, aiming it at the camera. Just a few weeks later, he is found dead in his house in Seattle, with a shotgun under his chin and a Neil Young lyric as his final words. “It’s better to burn out than to fade away”. The deafening sounds of Nirvana aren’t loud enough to overcome the sound of a trigger being pulled and the self-destructive front man lies dead, swimming in a pool of blood. Was the shoot intended as a warning or was it just a coincidence? Lenquette, who at the time was a photographer for French magazine Best, met the band at the end of 1991, when he had to run with a story about the Australian leg of Nirvana’s tour and had since remained close with Cobain. He never believed that the shoot was Cobain’s way of getting a “final” message across. Posing with guns is after all a rock shoot staple. “Another reason why I don’t believe that it was premeditated, is that Kurt was really taken by my images of the Angkor temples and we had promised each other that we would go there together at the end of the tour”. On April 8, 1994, Youri receives the news concerning the singer’s tragic end and asks his agency not to sell the photos in which Kurt has the revolver in his mouth and on his temple. “I had some very tempting financial propositions. But they came from newspapers that would have never spoken about Nirvana under normal circumstances and that Kurt certainly wouldn’t have wanted to appear in“. Twenty years later, Addict Galerie in Paris, marks the anniversary of Cobain’s death, by hosting the shoot in its entirety, before the artist’s final fall from the ivory tower of paranoia, built by his troubled psychological background, his sudden publicity, his problematic marriage and frequent use of drugs. The title itself, "The Last Shooting", fascinates and shocks at the same time with its cynicism, since it visualizes a real rock tragedy that marked the end of Generation-X, but gave Nirvana’s music immortality. The exhibition includes contact sheets and previously unseen shots of Cobain and the whole group in large print. On our way to the exhibition, the voice of Cobain echoes in our ears. «Come as you are, as you were. As I want you to be. As a friend, as an old enemy. Take your time. Hurry up. The choice is yours». To which we respond: Ok Kurt. Here we are now, entertain us...
Τι συμβαίνει όταν ο frontman ενός διάσημου συγκροτήματος που φωτογραφίζεται σπάνια, ζητάει να βγάλει μια σειρά φωτογραφιών που ο ίδιος έχει σκηνοθετήσει και μέσα σε λίγες βδομάδες αποδεικνύονται προφητικές για το επερχόμενο γεγονός του θανάτου του; What happens when the front man of a famous rock band, who rarely agrees to be photographed, asks to be caught in a series of images that he himself has staged? What happens when those same images echo with the news of his death, which comes only a few weeks later?
KURT COBAIN The Last Shooting YOURI LENQUETTE Exhibition open until June 21st 2014 Addict Galerie16 Rue de Thorigny, 75003 Paris Tuesday - Saturday 11:00 - 19:00
13
Ο Οσίν ΦόγκαρτυΓκρέβσον έφτασε στην Αθήνα φέτος στις 10 Φεβρουαρίου, από τη Μ. Βρετανία για να παρακολουθήσει ένα πρόγραμμα σπουδών. Ύστερα από 3 μήνες, μοιράζεται μαζί μας την οπτική του πάνω στις υπο-κουλτούρες που συνάντησε και τους λόγους που τις καθιστούν τόσο σημαντικές.
Ashen Faces
The Children of Athens and their Burning Boulevards Oisin Fogarty-Graveson Τα τελευταία χρόνια, τα μέσα παρουσιάζουν την Αθήνα υπό το φως μιας φλόγας, σαν ένα έτοιμο να εκραγεί τοπίο πολιτικών αναταραχών, εχθροπαθούς αναρχίας και φλεγόμενων λεωφόρων. Αυτό που συνειδητοποίησα είναι ότι ενώ φυσικά και επικρατεί κοινωνική ένταση, από τα ερείπια μιας πόλης που μαστίζεται από την κρίση, αυτό που αναδύθηκε από την ισοπέδωσή της, είναι πολύ πιο «καυτό». Τα όμορφα χλωμά πρόσωπα των παιδιών, πολύ σύντομα έγιναν σοφά και μεγάλωσαν στις αστικές τους κούνιες. Οι τοίχοι της πόλης υψώνονται με περηφάνια απέναντι στην τραγωδία, περιθωριακοί καλλιτέχνες, μουσικοί και skateboarders περνούν ανάμεσα από τα κέρινα σπλάχνα της και σταματούν είτε ένας- ένας είτε σε ομάδες, για να προσθέσουν τη δική τους αγκαλιά. Περιπλανώμενος στην Αθήνα είδα μία ανερχόμενη υποκουλτούρα να κυριαρχεί. Τα ταξίδια μου, που κρατούν 3 μήνες μόνο, με βρίσκουν να γίνομαι φίλος με τους καλοπροαίρετους skateboarders, οι οποίοι έπαιξαν καταλυτικό ρόλο καθώς μεγάλωνα. Οι skaters, γυναίκες και άντρες, παίζουν σαν παιδιά, με τις ώρες σε δάση από τσιμέντο. Παρεξηγημένοι από τους περαστικούς, αυτοί οι ρομαντικοί, τελειοποιούν την «τέχνη» τους, ακριβώς όπως οι καλλιτέχνες και οι μουσικοί με τους οποίους περπατούν δίπλα. Αυτή η τρόικα που πυροδοτεί την νεο-αθηναϊκή επανάσταση κουλτούρας, είναι τόσο σημαντική για την Ελλάδα όσο η Punk και η Dread για την Αγγλία. Είναι η απόδειξη πως δεν χάθηκαν όλα και πως οι νέοι που κακοποιούνται από τις οικονομικές και πολιτικές τιμωρίες, μπορούν να έχουν λόγο μέσα από τη δημιουργία. Αυτές οι ταλαιπωρημένες ψυχές, που όταν πηγαίνω να τους συναντήσω μου χαμογελούν ζεστά δίνοντάς μου το χέρι τους, είναι οι πιο δυνατοί άνθρωποι. Είστε όλοι οι πιο δυνατοί άνθρωποι, γιατί μπορείτε ακόμη να εκτιμήσετε την ομορφιά και πάνω από όλα να περάσετε καλά. Είμαι πεπεισμένος πως δεν είμαι ο πρώτος που αντιλαμβάνεται ότι είναι αδύνατον να χωρέσει κανείς την αισθητηριακή κακοφωνία και την προκλητική αύρα της πόλης, σε κανέναν αριθμό σελίδων. Ωστόσο, μπορώ να πω με αδιαμφισβήτητη βεβαιότητα πως άντρες, γυναίκες και παιδιά κάθε εθνικότητας και κοινωνικού επιπέδου, προσπαθούν απεγνωσμένα να ενωθούν μέσα από όλες τις όμορφες, μπερδεμένες και συχνά τρομακτικές καταστάσεις που συναντούν περιπλανώμενοι άσκοπα σε μια μητρόπολη σαν την Αθήνα. Είμαστε όλοι μας ταξιδιώτες χωρίς σκοπό, που προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε με την παράνοια των δημόσιων δομών, καθώς οδηγούν τα εύθραυστα σώματά μας ακόμη πιο βαθιά στο χάος. Πρέπει λοιπόν, να κρατήσουμε κοντά μας αυτά που μας κάνουν ξανά παιδιά. Όταν «ηγέτες» μας ήταν οι γονείς μας και μας έφερναν κοντά τους, αισθανόμασταν ανίκητοι. Μπορεί οι φλόγες να θέλουν να καταπιούν την ήδη κατεστραμμένη πόλη, αλλά όπως ο φοίνικας αναγεννάται από τις στάχτες του τραγουδώντας, έτσι και η Αθήνα, πιστεύω πως περνά σε μία νέα εποχή μεγαλείου. Πολλοί θα είναι εκείνοι που θα την επισκέπτονται για να δουν τα ερείπια, όχι της αρχαίας αλλά της σύγχρονης εποχής. Εκείνα που θα αποτελέσουν την κληρονομιά και ταυτόχρονα τη διαθήκη για τους νέους εραστές, μαχητές και φυσικά skaters.
In past years, the media has presented Athens by the light of a flame; an explosive hotbed of political distress, rancorous anarchy, and burning boulevards. What I have come to realise is that whilst of course there does exist potent societal tension; from the ruins of a city bedevilled by crisis, what has risen from the raze is far more ardent. The beautiful ashen-faces of children, too soon made wise and aged by their urban cribs. The city walls, elated with murals to tragedy, cast artists, musicians, and skateboarders through its waxy innards; and they each stop, one by one, or in groups, to add their own embrace. On wandering Athens, a prevalent subculture emerges. My travels, only three months gone, have seen me befriend the kindhearted skateboarders whom catalysed my own growth; we men and women, like children, play hour after hour, in forestal concrete. Misunderstood by those passing, these romantics are perfecting their craft, like the artists and musicians they walk side-by-side. This troika that drives Athens nu-cultural revolution, is as important to Greece as Punk and Dread was to the UK. It is the proof that all is not lost, that the young people abused by financial and political punishment, are able to speak through creation. These poor souls, whom smile warmly and offer their hands to me as I walk to meet them, are the strongest of people. You are all the strongest of people, for you can still appreciate beauty, and above all else, have fun. I am confident that I am not the first to realise that one cannot capture the cacophony of sensory and emotive vibrations present in a city in any amount of pages, however, I can say with rivalling confidence that men, women, and children from all walks of life (both native and otherwise, in every sense imaginable) are all desperately attempting to tie together all the beautiful, confusing, and often terrifying threads they stumble over when wandering aimfully through a metropolis like Athens. We are all aimless wanderers, attempting to deal with the absurdity of communal mechanics as they drive our fragile bodies ever further into the distance. So we must keep these close, these that make us children once more. When our leaders were our parents, and they would drive us toward closeness, we would feel invincible. Alas, impassioned fires claim the broken, but from the ashes will rise a phoenix, and its healing song. Athens, I believe, is entering its next era of greatness, and people will come to see the ruins still, but not those of Ancient Greece, but those of the modern day. Those lying as testament to the new young lovers, fighters, and, of course, skaters.
Nikolas Giakoumakis
Oisin Fogarty-Graveson arrived in Athens on February 10th this year, coming from the UK as part of a study programme. Three months on, he gives us his insights into the sub-cultures he has encountered, and why they are so important.
thoughts
14
cinema
Under the skin Can you take it? manolis kranakis Φέρνοντας στο νου το «The Man Who Fell to Earth» του Νίκολας Ρεγκ και θυμίζοντας περισσότερο ένα ambient βίντεο κλιπ μεγάλης διάρκειας παρά μια τυπική ταινία επιστημονικής φαντασίας, το φιλμ του Τζόναθαν Γκλέιζερ φτάνει σε μια αίθουσα δίπλα σας για να δοκιμάσει την αντοχή ακόμη και του πιο υποψιασμένου θεατή στην παράδοξη ταυτότητα ενός εγχειρήματος που μοιάζει αδύνατον να περιγράψεις με λόγια. Αλλωστε, τα λόγια περιττεύουν, σε μια ταινία όπου κυριαρχεί πρωτίστως ο ήχος, οι αισθήσεις, μια σειρά από αλλόκοτες εικόνες που θυμίζουν ψυχεδελικό τριπ, ένας τρόμος για το άγνωστο και το γυμνό κορμί της Σκάρλετ Τζοχάνσον, η οποία αποδεικνύεται μια θαρραλέα ηθοποιός – και όχι μόνο επειδή δεν φοβάται να γδυθεί ή να επιδοθεί σε στοματικό έρωτα on camera. Κορίτσι της διπλανής πόρτας, διαρκής ανδρική φαντασίωση, alien με τον τρόπο που ο καθένας μπορεί να νιώσει «εξωγήινος» ακόμη και αν κατάγεται από τη Γη, τέρας και τελικά ένα πλάσμα που γνωρίζει το απόθεμα εξουσίας που κρύβει ακόμη και η πιο σεξουαλική επαφή, η Τζοχάνσον μπαίνει «κάτω από το δέρμα» της ηρωίδας της για να αναδυθεί ως ένα σύμβολο ενός ψηφιακού και ταυτόχρονα γήινου χωροχρόνου που λειτουργεί περισσότερο ως ένα διαρκές παιχνίδι με το υποσυνείδητο. Σκηνοθετημένο στην εντέλεια, προδίδοντας ωστόσο συχνά την «κατασκευή» του, το τρίτο κομμάτι της ιδιοσυγκρασιακής φιλμογραφίας (θυμηθείτε τα «Sexy Beast» και «Birth») ενός από τους πιο ενδιαφέροντες δημιουργούς της εποχής μας, βασίζεται ελέυθερα στο ομώνυμο βιβλίο του Μάικλ Φέιμπερ και κυκλοφορεί ανάμεσά μας ως ένα ανένταχτο φιλμικό πείραμα, μια αλληγορία πάνω στη γυναικεία σεξουαλική αφύπνιση, ένα δοκίμιο πάνω στον αστικό τρόμο και τελικά μια νέα εκδοχή πάνω στο «one night stand» που δεν γίνεται ποτέ σπουδαίο σινεμά, αλλά ερεθίζει μονοκόμματα το φαντασιακό αφήνοντας το σημάδι του με πρωτόγνωρο τρόπο.
Echoing of Nicholas Roeg’s “The Man Who Fell to Earth” and reminding us more of an ambient music clip than an actual sci-fi movie, Glazer’s creation hits a theatre near you and challenges the endurance of even the most clued-in viewer, as it presents a paradoxical undertaking that defies description. Besides, words seem pointless in a movie that focuses on sound and senses; a series of images that remind us of a psychedelic trip, of a manifested horror rooted in the naked and sensual body of Scarlett Johansson, who proves to be a very brave actress indeed. And not just because she dares to be naked on film, or perform oral sex on camera. A girl next door, a constant male fantasy, an alien inasmuch as someone might feel like an alien, even though they come from Earth, a monster and ultimately a creature that knows all too well the power held by a sexual contact, Johansson gets “under the skin” of her character and is reborn as a symbol of both digital and actual time and space, constantly playing with our subconscious. Masterfully directed, it is the third chapter of an idiosyncratic body of work (Glazer’s previous films include “Sexy Beast” and “Birth”), the latest offering of one of the most interesting creators of our times, freely based on the Michael Faber novel of the same name. It’s an experiment in film, an allegory concerning the awakening of female sexuality, an essay on urban horror, and ultimately a new spin on the “one night stand”, which never offers up great cinema but instantly challenges our fantasies, leaving its mark in an unprecedented way.
Παραισθησιογονα ερεθιστικό και υποσυνείδητα εφιαλτικό, το «Κάτω από το Δέρμα» του Τζοναθαν Γκλέιζερ είναι η ταινία επιστημονικής φαντασίας που κανείς δεν μπορούσε ποτέ να... φανταστεί. Προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες από την 1η Μαΐου. Hallucinogenically sensual and subconsciously nightmarish, Jonathan Glazer’s “Under the Skin”, is a science fiction film that no one could have ever imagined. Jonathan Glazer’s “Under the Skin” hits Greek cinemas on May 1st.
15
trendspotting by lazaros tzovaras
1. Vans Off the Wall Τα Vans χάρη στη σταθερότητα και γερή κατασκευή τους, παραμένουν τα πιο δημοφιλή παπούτσια για όσoυς εκτιμούν την ποιότητα και την ελευθερία της έκφρασης. Για την Άνοιξη του 2014, η Vans, παρουσιάζει το κλασικό Old Skool σε μία ποικιλία σχεδίων και χρωματικών συνδυασμών για άνδρες και γυναίκες. Η συλλογή Golden Coast, η οποία χαρακτηρίζεται από τα χρώματα που είχε λανσάρει η ίδια η Vans τη δεκαετία του ’60 και ’70 για το κλασικό της sidestripe μας προτείνει ιδανικά streetwear κομμάτια που ξεχωρίζουν. Vans' simple canvas shoes became a staple throughout Southern California, especially because of their stable and sturdy construction which made the shoes popular for those that value quality and freedom of expression. For spring 2014, Vans introduces an increased offering of the Old Skool in a variety patterns and colors for men and women. First up, is the ultimate streetwear Golden Coast collection, sporting colors inspired by an original Vans color palette from the late 60s and 70s featuring the iconic sidestripe. 2. Boxfresh H Boxfresh γεννήθηκε το 1989 στην Αγγλία και σε σύντομο
χρονικό διάστημα κατάφερε να γίνει αγαπητή στο κοινό. Η επιμονή στην ποιότητα σε συνδυασμό με την επιθυμία για υψηλή αισθητική, αποτελούν τη βάση της τελευταίας συλλογής. Ανθεκτικά υλικά συνδυάζονται με καλαίσθητα και άνετα σχέδια, που μπορούν να φορεθούν κάθε στιγμή της ημέρας, ολοκληρώνοντας την εμφάνιση του πιο απαιτητικού άνδρα καταναλωτή. Born in England in 1989, the Boxfresh label has not taken long in becoming a crowd favorite. Their focus on quality and aesthetics, provides a stable base for their most recent line. Durable materials, combined with comfortable and stylish designs, that are suitable for any occasion, complement the look of even the most exacting male consumer.
Sport shoe was a landmark for Reebok. The simplicity of its design and sharp sense of style, has made the popular running shoe a clubbing staple over the last few decades, while its retro features and modern detailing make sure that it retains its timeless quality. 4. Puma InCycle Flipped Ball Το Μουντιάλ, αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για την Puma και τα InCycle Flipped Ball sneakers. To συλλεκτικό αυτό μοντέλο, είναι εμπνευσμένο από τα εξάγωνα κομμάτια που ενωμένα, απαρτίζουν μια μπάλα ποδοσφαίρου. Η επιφάνεια από καμβά των InCycle Flipped Ball sneakers, αναπαριστά το εσωτερικό της. Διατίθενται σε τέσσερα χρώματα, μαύρο, κόκκινο, μπλε και πράσινο, ενώ έχουν χρησιμοποιηθεί, υλικά κατασκευής υψηλής ποιότητας και καινοτομίας του Cradle to Cradle. The Flipped Ball is Cradle to Cradle Certified Basic and the definition of Clever. This limited edition shoe is inspired by the hexagon panels of a traditional football with a unique pattern and stitched canvas on the upper that replicates an inside-out football. The shoe is available in four colours, black, red, blue and green - in high quality materials.
3. Cl utility sport by Reebok Classics To 1983, το CL Utility Sport αποτέλεσε παπούτσι “σταθμό” για την Reebok. Η απλότητα του σχεδίου και η επιθυμία για υψηλή αισθητική, έκαναν το γνωστό running shoe ένα από τα αγαπημένα αντικείμενα των clubbers των τελευταίων δεκαετιών, κάτι που συνεχίζεται έως σήμερα. Τα ρετρό στοιχεία σε συνδυασμό με τις μοντέρνες λεπτομέρειες εξασφαλίζουν τη διαχρονικότητά τους. In 1983, the CL Utility
Vans: 210 6198418 / Boxfresh (New Cult) 2109601018 / Reebok Classics: 210 8930876 / Puma: 2105758450
2
4
1
3
trendspotting
5. CONVERSE By John Varvatos Η σταθερή φιλοσοφία της Converse σε συνδυασμό με την νεωτεριστική οπτική του John Varvatos, αποτελούν τη βάση της πετυχημένης συνεργασίας τους, που μετρά ήδη δεκατρία χρόνια. Με το τελευταίο του project, o Varvatos επαναφέρει το Converse Weapon Mid, το παπούτσι που πρωτοεμφανίστηκε στο παρκέ του μπάσκετ το 1986 και φέρει την υπογραφή του Larry Bird, του κορυφαίου μπασκετμπολίστα των Boston Celtics. H επανέκδοση του Weapon διαθέτει ελαφρώς λεπτομερή φόρμα και πολύ απαλό δέρμα με φθαρμένο vintage look. The steady philosophy of Converse, coupled with the modern fashion outlook of John Varvatos, has been the basis of their thirteen year relationship. With his latest project, Varvatos brings back the Converse WeaponMid, a shoe that first made its basketball court “debut” in 1986, a trademark of Boston Celtics legend Larry Bird. The Weapon re-issue follows a slightly slimmer line and employs soft leather and a worn vintage look. 6. Frank Wright Το label Frank Wright ιδρύθηκε στο Λονδίνο το 1885. Τα κομψά σχέδια και τα πολυτελή υλικά που χρησιμοποιεί, τo
έκαναν αγαπητό στο κοινό σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Στην τελευταία συλλογή έχει αντλήσει επιρροές από την πλούσια κληρονομιά του, την οποία έχει συνδυάσει με την νεανική κουλτούρα. Frank Wright was established in London in 1885 and has cemented its place in youth culture, becoming a wardrobe staple on the terrace scene. For its last collection, Frank Wright draws on influences from the rich heritage of the brand, to create trend led footwear, combining classic designs with modern styling. 7. Adidas Stan Smith Μετά από δύο χρόνια απουσίας, το διασημότερο παπούτσι για τένις Adidas Stan Smith επέστρεψε ανανεωμένο στα ράφια των καταστημάτων. Κατασκευασμένο από υλικά υψηλής ποιότητας, το απόλυτο πλέον steet sneaker, αρχικά κυκλοφόρησε σε τρία διαφορετικά χρώματα στο πίσω του μέρος ενώ αυτό το καλοκαίρι εμφανίστηκε και στην suede εκδοχή του σε πράσινο και μπλε. Πριν από δύο μήνες ο ίδιος ο Stanley Roger Smith, ο ζωντανός θρύλος πίσω από το παπούτσι, έγινε “Αθηναίος για 3 μέρες“. After two years away, the most famous tennis shoe of all time, the Adidas Stan Smith, makes its return to shop shelves. Made out of
high quality materials, the ultimate street sneaker made its comeback in three different colors, while in addition, suede versions in green and blue also became available in the summer. The two new colors offer even more choices for fans of the design. Stanley Roger Smith, the legend behind the shoe, was the star of the comeback campaign, even visiting Athens and becoming “an Athenian for three days”. 8. Salomon X-scream To X-SCREAM της γνωστής running εταιρίας Salomon, προσφέρεται για ένα δυναμικό τρέξιμο μέσα στην πόλη, με μέγιστη απορρόφηση κραδασμών και θεωρείται το πιο ευέλικτο City Trail παπούτσι, όντας ιδανικό για όλες τις επιφάνειες που μπορεί να συναντήσει κανείς, όπως άσφαλτο, σκαλιά, πεζοδρόμια κ.α. Το παπούτσι διαθέτει QUICKLACE σύστημα για εύκολο δέσιμο-λύσιμο κορδονιών, που εξασφαλίζει ασφάλεια και απόλυτη προσαρμογή. Salomon's X-SCREAM is ideal for dynamic urban running, offering maximum shock absorption and is the most flexible City Trail design, suitable for any number of surfaces, such as asphalt, sidewalks etc. It comes with a QUICKLACE system, that ensures safety and an ideal fit.
Converse: 2109699585 / Frank Wright: 2114039016 / adidas originals: 210 6845930 / Salomon (Shop & Trade) 2103408400
6
PHOTOS BY marios kalamaris
8
5
7
fnews by eva gouvianaki
Adidas originals
www.adidas.gr/210-8930876
1
H adidas Originals επαναπροσδιορίζει το εμβληματικό σήμα κατατεθέν της– τις τρεις ρίγες- στην καλοκαιρινή συλλογή της για το 2014. Η σειρά αποτελείται από bomber jackets, σορτς και φυσικά τις κλασικές φόρμες που αποκτούν μια πιο ανανεωμένη εικόνα. Ξεχωρίζουν τα χαλαρά floral τοπ καθώς και μια ποικιλία από πολύχρωμα σύνολα. Η adidas παρουσιάζει μια ευρεία παλέτα ξεβαμμένων αποχρώσεων του γκρι και του χακί, συνδυασμένη με animal prints και μαύρο, τόσο στα σπορ όσο και στα streetwear κομμάτια της. adidas Originals reinvents the iconic three-stripe logo for its Spring/Summer 2014 collection. The collection is full of bomber jackets, cool and sweatshorts not to mention a line of revamped classic sweat-suits. We loved the loosely tailored shirts and, as well as the various brightly-colored outfits, adidas includes an array of grey and khaki washed tones; complemented with black and animal prints in both sports and street-wear pieces.
18
Vans/ Beatles Yellow Submarine
2
www.vans.com/210-3443900
Η Vans και το “Off the Wall” spirit συναντούν τα θρυλικά σκαθάρια σε μια συλλογή παπουτσιών που συνδυάζει περίτεχνα την μουσική, την pop κουλτούρα και το ιδιαίτερο στυλ. Για πρώτη φορά, τέσσερα μοντέλα Vans Classics “ντύνονται” με μοναδικά artworks εμπνευσμένα από τον δίσκο και την ομώνυμη ταινία των Beatles “Yellow Submarine”. Η αυθεντική σιλουέτα του Sk8-Hi επανεκδίδεται με διαφορετικό artwork σε κάθε πλευρά, περιλαμβάνοντας τα τέσσερα πορτρέτα των Fab Four της ταινίας. Όλα τα παπούτσια της συλλογής έρχονται σε συλλεκτικά κουτιά, έχουν custom artwork στους πάτους, ενώ κάποια διαθέτουν custom labels στη γλώσσα του παπουτσιού. Βρείτε τα στα official Vans stores και σε επιλεγμένα καταστήματα. Vans and their “Off The Wall” spirit meet up with the legendary Beatles, in a footwear collection that elaborately combines music, pop culture and a unique sense of style. Four Vans Classics designs are for the very first time decked out in one-of-akind artwork, inspired by Yellow Submarine, the Beatles record and film of the same name. The authentic form of the Sk8-Hi, gets re-issued with different designs on each side, which include the likenesses of the Fab Four themselves, as they appeared in the film. All shoes in this line come in collector’s boxes and are adorned with custom artwork on the soles and some come with artwork on the tongue of the shoe as well. You will find them at official Vans outlets and selected stores.
Superdry S/S 2014
www.superdry.com/210-3408400
3
Αν και σχετικά νέα στον χώρο της μόδας, καθώς ιδρύθηκε μόλις το 2003, η Superdry έχει καταφέρει να εδραιωθεί στην παγκόσμια αγορά προσφέροντας κομμάτια που συνδυάζουν επιρροές από τα Ιαπωνικά γραφικά σχέδια και την vintage Americana με τις αξίες της Βρετανικής ραπτικής. Φέτος, για την Άνοιξη και το Καλοκαίρι του 2014, η Superdry ανεβάζει τον πήχη. Η καινούργια της συλλογή περιλαμβάνει urban κομμάτια κατάλληλα για την πόλη, την παραλία αλλά και την διασκέδαση. Υλικά όπως δέρμα, μετάξι, δαντέλα αλλά και denim συνδυάζονται με γήινα αλλά και έντονα χρώματα και prints και περιλαμβάνονται στην μεγάλη ποικιλία της συλλογής. Despites its relative newcomer status in the world of fashion, having established itself in 2003, Superdry has managed to set its flag on the world market, with designs that combine influences from Japanese art and vintage Americana, with the values of British tailoring. For the Fall and Summer of 2014, Superdry raises the bar. Their new collection includes, urban designs, suitable for the city, the beach and for fun. Materials such as leather, silk, lace and denim, combine with earthly and vibrant colors and prints and make up the large variety of choices included in the collection.
fnews
FRANKLIN & MARSHALL SS 14
4
www.franklinandmarshall.com / 210-6241000
Η Ιταλική εταιρία Franklin & Marshall εδώ και χρόνια κυριαρχεί στον τομέα του αμερικάνικου πανεπιστημιακού στυλ προσφέροντας μεγάλη ποικιλία αθλητικών και casual ρούχων, πάντα με την υψίστη ποιότητα του “made in Italy”. Φέτος, η F&M εμπνέεται από τα παραδεισένια τοπία της Καραϊβικής καθώς και από την πλούσια βλάστηση της Χαβάης και δημιουργεί πολύχρωμα εμπριμέ κομμάτια που διατηρούν τον άνετο σπορ χαρακτήρα τους ακολουθώντας τις συνεχώς εξελισσόμενες τάσεις της μόδας. Italian label Franklin & Marshall has for years led the line in the area of American varsity style, offering up a large range of athletic and casual clothes, always with the high quality their “made in Italy” tag provides. This year, F&M takes inspiration from the heavenly vistas of the Caribbean and the lush vegetation of Hawaii and creates colorful printed fabrics that maintain the casual sporty character of the label, while keeping up with the constantly evolving trends of the fashion world.
Dstrezzed www.dstrezzed.com www.newcult.gr /210-9601018
5
Η Dstrezzed είναι μια εταιρία που δημιουργεί πολυτελή κομμάτια με vintage χαρακτήρα. Εφαλτήριο για την δημιουργία του brand στάθηκε το όραμα ενός μετανάστη στην Αγγλία εν ονόματι Aleksander R. Dentski, ο οποίος θέλησε να βελτιώσει τις ζωές των σκληρά εργαζόμενων ανδρών της εποχής, προσφέροντάς τους άνετα και ποιοτικά ενδύματα. Με έδρα πλέον το Amsterdam, η εταιρία συνεχίζει να μοιράζεται ακριβώς το ίδιο όραμα και δημιουργεί κατεξοχήν αντρικά κομμάτια που στοχεύουν στον όμορφο σχεδιασμό και στην λειτουργικότητα.
A.L.E.
6
www.ale.com.gr/210-2853813
Εμπνευσμένος σχεδιασμός, τολμηρά κοψίματα και ιδιαίτερες λεπτομέρειες, εκφράζουν την φιλοσοφία της εταιρείας. Μοναδικά, καλοραμμένα κομμάτια και πρωτότυπες ιδέες, συνθέτουν μια εξαιρετική χειροποίητη συλλογή. Σχέδια που ξεχωρίζουν, αποκλειστικά υφάσματα και ελευθερία στην κίνηση, χαρακτηρίζουν την A.L.E. Ρούχα που μοιάζουν με έργα τέχνης, ρούχα που σε κάνουν να θέλεις να τα φορέσεις με την πρώτη ματιά, ρούχα που χωρίς αμφιβολία θα ικανοποιήσουν τις ανάγκες ακόμη και της πιο απαιτητικής γυναίκας. Αυτή τη φορά, το όραμα της εταιρίας ζωντανεύει μέσα από το φακό του Νίκου Παπαδόπουλου Inspired design, bold cuts and unique details reflect the philosophy of the brand. Unique pieces, meticulous stitching and original ideas compose an exceptional handmade collection. Designs that stand out, exclusive fabrics and freedom of movement is the recipe behind A.L.E. Clothes that look like works of art, clothes you want to wear at first sight, clothes that will undoubtedly satisfy the needs of the most fashionable woman. This time the company's vision comes alive through the lens of Nikos Papadopoulos.
Dstrezzed is a company that creates luxurious pieces with a vintage character. The starting point for the label was the vision of England immigrant Aleksandr R. Dentski, who wanted to better the lives of the hard working men of his time, by offering them comfortable and high quality garments. With the label’s headquarters having switched to Amsterdam, they still share the same vision, which is the creation of primarily male designs that aim for attractive lines and functionality.
19
frs
fashion room service xxl edition
Rites of Passage Project Fresh Hotel
Τετάρτη 9 Απριλίου 2014. Μια μέρα που θα θυμόμαστε με μεγάλη χαρά και ικανοποίηση. Καταφέραμε να κάνουμε πραγματικότητα το πιο μεγάλο Fashion Room Service που έγινε ποτέ. Στόχος μας ήταν και θα είναι να ενεργοποιήσουμε το ιστορικό κέντρο της Αθήνας και να δώσουμε ζωή στην πόλη με αφορφή τη μόδα σε συνδυασμό με την τέχνη και τη μουσική. Σύμμαχός μας σε αυτή την προσπάθεια, όπως κάθε φορά από το ξεκίνημά μας, η ABSOLUT με ένα μοναδικό cocktail experience, προσφέροντας διαφορετικά cocktails σε κάθε venue. Το χώρο τους μας πρόσφεραν το Fresh Hotel, το ανανεωμένο Grecotel Pallas Athena, το City Circus και το Fashion Workshop by Vicky Kaya. Τέσσερα δυνατά σημεία υποδέχτηκαν σχεδιαστές, σπουδαστές, ανθρώπους της μόδας, street artists και καλλιτέχνες οι οποίοι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, βοηθώντας το όραμα του περιοδικού ΟΖΟΝ για ένα ζωνανό και δημιουργικό κέντρο της Αθήνας, να μεγαλώσει. Στο Fresh Hotel και στο Grecotel Pallas Athena οι επισκέπτες είδαν από κοντά συλλογές και προϊόντα των: Puma, Max Factor, Reebok Classic, Freddy, Attr@ttivo, A.L.E,
20
WeSC, Pepper Vally, Τhe KNLs, CandyBag, We are still Bold & Beautiful, Ioanna Kourbela, “Rites of Passage” project, New Cult, Nudie Jeans, Artemis Creations, Ancient Greek Jewels, 3rd Floor, Bunny Tales Accessories, V Society, Le Club, π Kosmima, Storydrops, de.bour, TheKNL’s, PROPS, ReDO, Sea you soon, Deep Shallow Exposition, DIDO, Len.go, Ozon Boutique, Anna Veneti, Pericles Kondylatos, Maggoosh, C2C_Clothing, Erica Leftheri, Aumorfia, Nadia Rapti, Nefelia Architectural Fashion. Η ABSOLUT, πιστός υποστηρικτής της νέας γενιάς ταλαντούχων καλλιτεχνών. σε συνεργασία με τη δημιουργική ομάδα του OZON έδωσε την ευκαιρία σε τρεις πρωτοεμφανιζόμενους σχεδιαστές να εκθέσουν τις δουλειές τους στο City Circus. Ξεχώρισαν οι Nazezhda, The Jinx και Mohxa. Στο Fashion Workshop by Vicky Kaya στο Κτήριο 1 παρουσιάστηκε μία έκθεση με τις προσωπικές δημιουργίες των φοιτητών του Fashion Workshop, προβλήθηκε το βίντεο ”Circus” της Μάρας Δεσύπρη, ενώ είχαμε την ευκαιρία να δούμε μία ιδιαίτερη έκθεση φωτογραφίας, αποτέλεσμα της τελικής δουλειάς των σπουδαστών, από τους Βαγγέλη Κύρη, Μάρα Δεσύπρη και Genevieve Majari. Αποκορύ-
φωμα, η live performance των Onirama στο rooftop της σχολής. Παράλληλα, στο Kτήριο 2 του Fashion Workshop απολαύσαμε ολόκληρες τις συλλογές τριών καταξιωμένων και αγαπημένων labels: Deux Hommes, ΣΟΜΦ και Atelier Loukia. Δεν ξεχνάμε, φυσικά την ΚΡΙ ΚΡΙ, που από το rooftop του Fashion Workshop by Vicky Kaya δρόσιζε τους καλεσμένους με γευστικό Frozen Yogurt. Μαζί μας ήταν η Taxiplon που ανέλαβε τις μεταφορές των καλεσμένων, το MTV, ο En Lefko και το Queen.gr που ως χορηγοί επικοινωνίας, προσέφεραν ξεχωριστές εμπειρίες από την διεξαγωγή του event στους τηλεθεατές, ακροατές και αναγνώστες τους αντίστοιχα. Στο Art Wall του FRESH Hotel το περιοδικό OZON RAW παρουσίασε επίσης την έκθεση Mr. Kalamaris by Magneto, σαν μέρος της εκδήλωσης Fashion Room Service, στο πλαίσιο του Back to Athens 2014, καθώς και τους Cacao Rocks και This is Opium για την έκθεση “Zadig” στη γκαλερί Sarri 12. Τέλος, φρόντισαν να χορέψουμε και να διασκεδάσουμε με καλή μουσική ο Νίκος Δρογώσης, οι Λατέρνατιβ, ο Konstantinos So S, o Kissing Strangers, o Manos Mak και o Κωνσταντίνος Μπελιάς.
frsxxl 2014
event
The Jinx City Circus
Storydrops Fresh Hotel
竏前MO
WeSC
Ioanna Kourbella
Deux Hommes
We are still bold & beautiful
Fresh Hotel
Fashion Workshop by Vicky Kaya
Moxha
Fresh Hotel
Fresh Hotel
Atelier LOUKIA
Fashion Workshop by Vicky Kaya
City Circus
Fashion Workshop by Vicky Kaya
de.bour
Sea you soon
Nazezhda
Fresh Hotel
Reebok Classic Fresh Hotel
Fresh Hotel
3rd floor
Fresh Hotel
City Circus
New Cult
Grecotel Pallas Athena
21
event
Len.go
Grecotel Pallas Athena
Ď€ jewellery
Erica Lefteri
Grecotel Pallas Athena
Fresh Hotel
Fresh Hotel
Grecotel Pallas Athena
Puma
C2C clothing
Aumorfia
Fashion Workshop by Vicky Kaya
Ancient Greek Jewels
Max Factor
Nadia Rapti
Deep Shallow Exposition
Pericles Kondylatos
Fresh Hotel
Fresh Hotel
reDO
Fresh Hotel
Fresh Hotel
Props
Fresh Hotel
Fresh Hotel
Grecotel Pallas Athena
Grecotel Pallas Athena
Dido
Fresh Hotel
frsxxl 2014
Artemis Creations
CandyBag Fresh Hotel
Grecotel Pallas Athena
the KNLs
Bunny Tales Accessories
Nefelia Architectual Fashion
Pony - Freddy - Hummel
attr@ttivo - A.L.E.
Fresh Hotel
Fresh Hotel
Grecotel Pallas Athena
Fresh Hotel
Fresh Hotel
PHOTOS BY PINELOPI GERASIMOU
Wednesday April 9th 2014. We remember the date fondly. Because that’s when it all came together for us, as we managed to pull off the biggest Fashion Room Service to date. Our goal was and always will be the re-invigoration of the capital’s center, to bring back some much need energy through fashion, music and the arts. Our ally throughout this entire journey, ABSOLUT vodka. This time round, our visitors had the chance to taste two different cocktails at every venue they visited. Our efforts were welcomed by the Fresh Hotel, the refurbished Grecotel Pallas Athena, City Circus and the Fashion Workshop by Vicky Kaya. Four dynamic venues that helped us host a variety of designers, students, fashion aficionados, street artists and artists, all of whom brought their A-game, helping OZON further enhance its vision of a vibrant and creative Athens. At the Fresh Hotel and the Grecotel Pallas Athena, visitors had the chance to experience collections and products by: Puma, Max Factor, Reebok Classic, Freddy, Attr@ttivo, A.L.E, WeSC, Pepper Vally, Τhe KNLs, CandyBag, We are still Bold & Beautiful, Ioanna Kourbela, “Rites of Passage” project, New Cult, Nudie Jeans, Artemis Creations, Ancient Greek Jewels, 3rd Floor, Bunny Tales
Maggoosh
Grecotel Pallas Athena
Accessories, V Society, Le Club, π Kosmima, Storydrops, de.bour, TheKNL’s, PROPS, ReDO, Sea you soon, Deep Shallow Exposition, DIDO, Len.go, Ozon Boutique, Anna Veneti, Pericles Kondylatos, Maggoosh, C2C_Clothing, Erica Leftheri, Aumorfia, Nadia Rapti and Nefelia Architectural Fashion. At City Circus, we had the chance to look at the work of three new designers, handpicked by the Ozon magazine creative team, to present their collections at the ABSOLUT rooms, set up by Absolut Vodka. Nazezdha, The Jinx and Mohxa, all shired.
Pepper Vally
Grecotel Pallas Athena
Anna Veneti
Grecotel Pallas Athena
At the Fashion Workshop by Vicky Kaya, in Ktirio 1, students of the workshop had the chance to showcase their creations, Mara Desipri presented her video, “Circus”, while we also had the chance to enjoy a photography exhibition, with images from Vaggelis Kiris, Mara Desipri and Genevieve Majari. To top it all off, Onirama performed live on the workshop’s rooftop. At the same time, in the workshop’s Ktirio 2, we enjoyed the collections of established designers Deux Hommes, ΣΟΜΦ and Atelier Loukia, all the while staying frosty with KRI KRI’s frozen yoghurts. Taxiplon came along for the ride, making sure that all our guests swiftly moved from venue to venue , as well as MTV, En Lefko and Queen.gr, who as media sponsors channeled the energy of the event to their viewers, listeners and readers. OZON RAW also presented the exhibition of Mr. Kalamaris by Magneto on the Art Wall of the FRESH Hotel as part of the event, while Cacao Rocks and This is Opium were at the Sarri 12 gallery, as part of the Zadig exhibition. Last but not least, Nikos Drogosis, Laternative, Konstantinos So S, Kissing Strangers, Manos Mak and Konstantinos Belias made sure that we danced on with their selections. Vicky Florou
23
24
interview
GEORGIA MITROPOULOS vintage society Από μικρή κιόλας ηλικία, ανέπτυξε πάθος με την τέχνη και η μόδα, αρχικά ως μοντέλο και αργότερα ως make-up artist για να την κερδίσει το styling. Έχει εμμονή με τα vintage αντικείμενα και «χτίζει» τη συλλογή της από τα δεκαπέντε της. Ξεκίνησε το ταξίδι της από το Ντιτρόϊτ, μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, ήρθε στην Ελλάδα και κατόπιν επέστρεψε στη Νέα Υόρκη, έχοντας αποκομίσει σημαντικές εμπειρίες. Εμπνέεται κυρίως από τη γαλλική ποίηση, πιστεύει στη μαγεία και σε εκείνους που δεν φοβούνται να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Το αγαπημένο της χρώμα είναι το μαύρο και λατρεύει το δέρμα. From a young age, she indulged herself with art and fashion, first as a model, then moving on to makeup, before finally drifting towards styling. As an obsessive vintage enthusiast, she has been building her collection since the age of fifteen. From Detroit to NYC to Greece, then back to NYC, these life adventures have developed her senses. Her main influences come from French poetry, while she also believes in magic, and in those who are not afraid to pursue their dreams. Her favorite color is black, and she loves leather. Interview Nelly Skoufatoglou Photo by Nick Suarez
Ποιον θα επέλεγες σαν έναν από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους που επηρεάζουν το σύγχρονο κόσμο της μόδας; Τον Slimane για τον οίκο St.Laurent. Από τις φωτογραφήσεις που έχεις κάνει ποιες έχεις απολαύσει περισσότερο; Πραγματικά αγαπώ όλες τις φωτογραφήσεις που έχω κάνει γιατί ήμουν αρκετά τυχερή να συναντήσω γλυκούς και δημιουργικούς ανθρώπους, αλλά αν πρέπει να ξεχωρίσω μία θα είναι η συνεργασία μου με τον David Agbodji και την Missy X για το Flaunt Magazine. Αγαπώ το Flaunt και όταν ήμουν νεότερη αποτέλεσε μία από τις βασικές μου επιρροές. Τι θεωρείς ότι δεν πρέπει να λείπει από έναν άντρα και μία γυναίκα σήμερα; Από αυτά που δεν αγοράζονται: τρόποι. Από αυτά που αγοράζονται: δερμάτινα παντελόνια. Τέλος. Έχεις δοκιμάσει να εργαστείς ποτέ στην Ελλάδα; Το δοκίμασα και τα κατάφερα. Εργαζόμουν για τον όμιλο Λυμπέρη, σαν make-up artist για τα Vogue, Ego Weekly, κλπ. Κατά την Athens Exclusive Designers Week, άνοιξα μία Pop-up Boutique με vintage κομμάτια από το εξωτερικό. Μου άρεσε πολύ να συνεργάζομαι με τους καλλιτέχνες της εγχώριας σκηνής σαν στυλίστρια, να κάνω editorial για ανεξάρτητα περιοδικά και να στέλνω δουλειές μου εκτός Ελλάδας. Ποιες είναι οι κύριες διαφορές που εντοπίζεις στο να εργάζεσαι ως στυλίστρια στην Ελλάδα σε σύγκριση με το εξωτερικό; Η διαφορά είναι πως στην Ελλάδα υπάρχουν μερικές ανεξερεύνητες σκοτεινές πηγές έμπνευσης. Σαν αποτέλεσμα, αυτοί οι ευφυείς καλλιτέχνες στην Αθήνα, αντιμετωπίζουν τη δουλειά τους με περισσότερο συναίσθημα και με μία ποιητική διάθεση που βρίσκω εξαιρετικά ρομαντική και chic. Στη Νέα Υόρκη από την άλλη, επικρατούν τόσα πολλά διαφορετικά στυλ, οπότε πρέπει κανείς να μένει πιστός στον εαυτό του. Υπάρχουν όμως πολλές, μεγάλες ευκαιρίες και όραμα. Είναι ένα μαγικό μέρος για να βρίσκεται κανείς. Τι αγαπάς περισσότερο στη δουλειά σου; Αγαπώ τη δουλειά μου γιατί μου αρέσει να κάνω τους ανθρώπους να δείχνουν και να αισθάνονται σέξι. Η καρδιά μου θέλει να ψωνίζει vintage κομμάτια και μου φαίνεται σαν όνειρο να
ταξιδεύω από μαγαζί σε μαγαζί. Είναι το πάθος μου. Θέλω επίσης να συναντήσω και να συνεργαστώ με ξεχωριστά άτομα. Ασχολείσαι με κάποιο συγκεκριμένο project τελευταία; Αυτή την περίοδο δουλεύω πάνω στο The Society of Vintage. Ταυτόχρονα συνεργάζομαι με αρκετούς φωτογράφους στη Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες για διάφορα εντιτόριαλ. Το The Society of Vintage, είναι μία συλλογή vintage ρούχων από Νέα Υόρκη, Παρίσι, Αθήνα, Λος Άντζελες και Ντιτρόϊτ. Είναι μία «κοινωνία» ατόμων που ενδιαφέρονται για τη μοναδικότητα και την ποιότητα του στυλ. Θα μας βρείτε στο Instagram ως thesocietyofvintage. Η μεγαλύτερη πρόκληση που συνάντησες ως στυλίστρια; Ως στυλίστας πιστεύω πως πρέπει να έχεις όραμα. Χρειάστηκε να δω μέσα μου για τις απαντήσεις που έψαχνα, πέρα από τα media και το εμπορικό κομμάτι. Με ποιον ονειρεύεσαι να συνεργαστείς σε μελλοντική φωτογράφηση ή/και γενικότερα; Θα ήθελα να συνεργαστώ με την Ιωάννα της Λωραίνης για την τραγική της δύναμη και τον Yves St. Laurent για την κομψότητά του. Ονειρεύομαι να κάνω φωτογράφηση με τον Karl Lagerfeld ή τον Alber Εlbaz, για το πάθος και την αφοσίωσή τους στην ποιότητα. Who would you describe as an important fashion influence in today’s scene? Hedi Slimane for St.Laurent Can you give us an insight into one of your most enjoyable shoots? I actually love all my shoots because I am lucky enough to have stumbled upon very sweet creative types, but I would say that shooting for Flaunt Magazine with David Agbodji , and Missy X was one of the best. I love Flaunt, and when I was younger it was one of my first influences. What are your ‘must haves’ for either men or women right now? What money can’t buy: manners. What money can buy: leather pants. The End. Have you ever tried working in Greece? I tried and succeeded in working in Greece. I was under the umbrella of Liberis Publications, and worked as a makeup artist for
Vogue, Ego Weekly, etc. During the Athens’ Exclusive Designers Week, I opened a Pop-up Boutique full of Vintage clothing from overseas. I also loved working with the local artists and creatives as a stylist, submitting to independent magazines, and to ones abroad. What would you say are the major differences between working as a stylist in Greece, and working as a stylist abroad? The difference is that there are some really dark inspirations in Greece. As a result, these intelligent artists in Athens are really emotional and poetic in their work, which I find romantic and chic. Whereas in NYC there are so many different styles, and one must be true to oneself, but there are so many amazing opportunities and visionaries. It’s a magical place to be. What do you love most about your work? I love my job, because I love to make people feel and look sexy. Shopping for vintage, drives my heart and soul and traveling around shops is dream-like, it’s my obsession. I also aim to meet and work with super cool people. Can you give us an idea of the sort of projects you have been working on lately? The project I am currently working on is The Society of Vintage. I am also working along with NYC based and L.A based photographers for various editorials. The Society of Vintage, is a vintage collection from NYC, Paris, Athens, L.A & Detroit. It’s a society of people who care about the quality and individualism of style. We currently reside on Instagram under the name: thesocietyofvintage. We will soon be selling items and hosting pop-up shops. What was the biggest challenge you met whilst working as a stylist? As a stylist I believe you have to be a visionary, and I had to look beyond media and merchandising, instead looking within to find the answers. What would be your dream shoot, or collaboration? My dream collaboration would be with Joan of Arc for her tragic power, and Yves St. Laurent for his elegance. My dream shoot at the moment would be with Karl Lagerfeld or Alber Elbaz, each for their passion and dedication to quality.
25
interview
makis gazis seeking Ο Μάκης Γαζής είναι ένας Αθηναίος casting director από το 1992, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στην σκηνοθεσία στην Αθήνα (Σχολή Κινηματογράφου Τηλεόρασης Λυκούργου Σταυράκου) και στο Λονδίνο (NFTS). Έχει συνεργαστεί με τους πιο καταξιωμένους Έλληνες σκηνοθέτες σε χαρακτηριστικές ταινίες και την τηλεόραση, ενώ έχει ανακαλύψει πολλούς Έλληνες ηθοποιούς, οι οποίοι έχουν ήδη μια αξιόλογη καριέρα. Ο Γαζής έχει επίσης δουλέψει με σκηνοθέτες, όπως ο Steven Spielberg, ο John Madden, ο Sam Mendes και ο Guy Ritchie μεταξύ άλλων, ενώ έχει υπάρξει υπεύθυνος για πολλές διεθνείς τηλεοπτικές καμπάνιες. Makis Gazis is an Athenian casting director, since 1992, after finishing his studies in film direction in Athens (Stavrakos Film Academy) and London (NFTS). He has worked with the most acclaimed Greek directors in feature films and TV and has discovered many Greek actors who already have a bright career. Gazis has also worked with directors such us Steven Spielberg, John Madden, Sam Mendes, Guy Ritchie among others, and he has been responsible for many international TVC campaigns. Interview Nelly Skoufatoglou Photo by Marios Kalamaris
www.makisgazis.com
Ένας ηθοποιός, ψάχνει πάντα ‘τη φόρμουλα της επιτυχίας’ που θα τον κάνει να κερδίζει τις εντυπώσεις στις οντισιόν. Υπάρχει κατα τη γνώμη σου και αν ναι ποια είναι αυτή; Μεγαλύτερη συνταγή επιτυχίας σε μια ακρόαση από την ανεβασμένη αυτοεκτίμηση και την διάθεση να ακούει με προσοχή αυτά που του λέμε δεν υπάρχει. Η ακρόαση είναι επικοινωνία και η σωστή προυπόθεση ειναι να ξέρει ο ηθοποιός τους κανόνες της, πέρα απο την σωστή προετοιμασία: να είναι δηλαδή καλός στις σκηνές που έχει να δοκιμαστεί, χωρίς περιττές συμπεριφορές εντυπωσιασμού. Συνήθως γνωρίζεις εκ των προτέρων τι ψάχνεις πριν από μία οντισιόν ή σου προκύπτει; Δηλαδή προσαρμόζεις τις ανάγκες σε κάτι διαφορετικό που μπορεί να συναντήσεις; Πόσο σε επηρεάζει η προσωπικότητα του ηθοποιού; Συνήθως γνωρίζω απο πριν τί ψάχνω γιατί υπάρχει ένας προγραμματισμός. Υπάρχουν περιπτώσεις, κατά τη διάρκεια μιας ακρόασης, να βρεθείς μπροστά σε έναν ηθοποιό εντελώς διαφορετικό απο τις προυποθέσεις που έχει ο ρόλος για τον οποίον γίνεται η ακρόαση και ξαφνικά να έχεις και μια option διαφορετικής προσέγγισης του χαρακτήρα γιατί «διάβασε» τις σκηνές με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο, όχι όμως έξω απο τα πλαίσια του χαρακτήρα και –ναινα έχεις την έκπληξη. Πώς επιλέγεις τους ηθοποιούς για ένα ρόλο; Η επιλογή γίνεται βάσει των προυποθέσεων που έχει ο χαρακτήρας του σεναρίου. Σημαντικό ρόλο πάιζουν τα εξωτερικά χαρακτηριστικά και η ηλικία. Αν κατά τη διάρκεια της ακρόασης βρεθεί εκείνος ο ηθοποιός που μπορεί να κάνει την υπέρβαση και να μας δώσει μια άλλη πιο σπουδαία ματιά στον χαρακτήρα αλλά δεν πληροί απόλυτα τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, τότε μπαίνουμε σε δίλημμα. Πόσο διαφέρει σαν πρόκληση η επιλογή ανάμεσα σε αναγνωρίσιμα ή διάσημα πρόσωπα και σε πρωτοεμφανιζόμενα; Είναι εντελώς διαφορετική η προσέγγιση που γίνεται, γιατί απο τα διάσημα πρόσωπα περιμένεις και εσύ να δεις
26
αν άρεσε ο ρόλος στο σενάριο που τους προτείνεις και αν θέλουν να είναι στη δουλειά αυτή, ενώ ένα πρωτοεμφανιζόμενο άτομο δεν έχει τη δυνατότητα να ασκήσει τέτοιο βέτο. Πώς αισθάνεσαι όταν κάνεις casting σε απλούς ανθρώπους- που δεν είναι ηθοποιοί; Το έχεις κάνει ποτέ; Είναι πολύ δύσκολό ορισμένες φορές και πολύ έυκολο κάποιες άλλες, έχει να κάνει με το σενάριο, τον χαρακτήρα, το ποιοί διάσημοι ηθοποιοί μπορεί να συμμετέχουν και να έχουν το κίνητρο να εμφανιστούν μαζί τους σε κάποιες σκηνές. Και ναι το έχω κάνει στο “Αυτή Η Νύχτα Μένει» του Νίκου Παναγιωτόπουλου, και στο “Hardcore” του Ντένη Ηλιάδη. Πώς θεωρείς ότι σε έχει επηρεάσει το να παρατηρείς και να αξιολογείς τις ερμηνευτικές ικανότητες ανθρώπων, των οποίων κρατάς ίσως το κλειδί της επιτυχίας ; Έχεις κερδίσει κάτι από αυτό; Αν ρωτάς αν έχει επηρεαστεί ο χαρακτήρας μου η απάντηση είναι όχι. Κάνω απλά τη δουλειά μου μακριά απο προσωπικές συμπάθειες και προτιμήσεις, σκοπός μου είναι να προάγω το project για το οποίο εργάζομαι, όχι τυχόν φίλους μου. Γιατί ναι, μέσα από τη δουλειά μου γνώρισα ηθοποιούς με τους οποίους γίναμε καλοί φίλοι και άλλους ηθοποιούς με τους οποίους γίναμε «φίλοι» και όταν ο ρόλος δεν πήγε σε αυτούς έγινα «εχθρός» τους. An actor, is forever searching for the ‘winning formula’ for auditions. In your opinion what makes a good audition? The greatest recipe for success is your own self-regard and your willingness to listen intently to what is being asked of you. Listening is fundamental to communication and an actor must be fully aware of the rules of this, not just focus on preparation. In other words he must be able to properly play out his scenes, without gunning for overblown drama. On audition day, do you ‘know’ what you’re looking for or do you let it find you? How much does an actor’s personality mold your casting process? I usually know what I’m looking for beforehand, because there is always a plan
in place. There are however instances during an audition, where you find yourself facing an actor, who is completely outside of what you are looking for as far as the role is concerned and who presents to you a different take on the character. In that case, yes, you can be pleasantly surprised. How do you select the actors you want to see at an audition? I select the actors based on the style of the character in the script. External features and age also play their part. If an actor manages to present a different take on the character, even though he does not fit the external characteristics of the role then that presents itself as a dilemma. How did the challenges differ between managing the celebrities to the new faces? It’s a completely different approach, because if it’s an established actor you’re also waiting to see if he likes the script and would like to be a part of the project. An unknown actor doesn’t have that option. How do you feel about casting real people? Have you ever done that? It can be very difficult, but it can also be extremely easy as well. It’s all down to the script, the characters, what established actors you can get on board and what incentive you can give them to share some scenes with them. And yes, I’ve done it, in Nikos Panagiotopoulos’ “Afti I Nihta Menei” and Dennis Iliadis’ “Hardcore”. How has observing and evaluating people’s performance and looks, or holding the keys to the gate of their success, affected your own personality? What do you feel you’ve gained through this process? If you’re asking whether my own character has changed, then the answer is no. I’m just doing my job, staying away from personal likes and dislikes. My aim is to further the project I’m working on, not the careers of friends. I’ve met a number of actors through this job. Some of them have become my friends and some of them have become my friends then switched over and become my enemies, when a part didn’t come their way.
28
interview
enke fezzolari dreams come true O Enke Fezzolari ήρθε στην Ελλάδα στην ηλικία των 12 ετών, σήμερα είναι 32. Γεννήθηκε στην αλβανική πλευρά της λίμνης Οχρίδας, στο θρυλικό Πόγραδετς. Με τη μητέρα του καθηγήτρια της Ιστορίας του Κομμουνισμού και τον πατέρα του, στρατιωτικό με σπουδές στην Οικονομία, μετακόμισαν στα Τίραννα. Καλοκαίρι του 1993, ήρθαν στην Αθήνα. Ύστερα από παρότρυνση των καθηγητών του στο Λύκειο, περνά τις εξετάσεις της δραματικής σχολής του κρατικού θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Αυτή τη στιγμή είναι ένας από τους πιο πολλά υποσχόμενους σκηνοθέτες και ηθοποιούς στην Ελλάδα. Enke Fezzolari came to Greece at the age of twelve, some twenty years ago. He was born on the Albanian side of Ohrid lake, in Pogradec. He moved to Tirana with his mother, a professor of the History of Communism and his father, a military man with studies in economics. In the summer of 1993, they moved to Greece together and eventually, spurred on by his teachers in high school he sits the exams for the national theatre of Northern Greece, which he passes with flying colors. He is currently one of the most promising directors and actors in Greece. Interview Nelly Skoufatoglou Photo by Christos Tzimas
Είσαι πολύ νέος και όμως βλέπουμε το όνομά σου να φιγουράρει σε αρκετές σημαντικές δουλειές, πολλές φορές 2 και 3 την ίδια περίοδο. Στην Ελλάδα της κρίσης πώς σε κάνει να αισθάνεσαι αυτό; Τυχερός και περήφανος ύστερα από πολλή δουλειά. Τυχερός γιατί υπάρχουν άνθρωποι που με εμπιστεύτηκαν και συνεχίζουν να το κάνουν, όχι επειδή είμαι καλό παιδί μα επειδή καλλιτεχνικά συμπορευόμαστε. Οφείλω στους συνεργάτες μου πολλά και κυρίως στους ηθοποιούς μου. Χωρίς αυτούς τίποτα δεν θα συνέβαινε. Πες μας μερικά πράγματα για τις «Σκηνές από ένα Γάμο» και τη συνεργασία σου με Δάνη Κατρανίδη, Παναγιώτα Βλαντή και Σταμάτη Κραουνάκη. Ήταν μια πιστευτή έκπληξη για μένα να σκηνοθετώ τον Δάνη Κατρανίδη, έναν ηθοποιό με μακρά πορεία σε θέατρο και κινηματογράφο και την Παναγιώτα που είναι καταξιωμένη. Ο Κραουνάκης είναι ένα πολύ σημαντικό όνομα στη μουσική. Απλόχερος και γεμάτος συναίσθημα. Θα χαρακτήριζα αυτή τη δουλειά “ευτυχή συγκυρία”. Πρόσφατα βρέθηκες στο Σεράγεβο μεταφέροντας την παράστασή σου “Hecuba, Hekube, Hecabe, Hécube, Εκάβη project”, ένα χρόνο μετά. Πώς προέκυψε αυτό; Στο Φεστιβάλ του 2013, που είχε γενικό θέμα “The Art of Touch”, η Ελλάδα συμμετείχε με τη διαδραστική μουσικοθεατρική εγκατάσταση, “The list project”, που απέσπασε και το βραβείο καλύτερης συμμετοχής, όπου βραβεύτηκα ως σκηνοθέτης. Η φετινή συμμετοχή της Ελλάδας συμπίπτει με την ανάληψη από τη χώρα μας της Προεδρίας του Συμβουλίου της Ε.Ε. Συμπίπτει όμως και με τη συμπλήρωση 30 χρόνων από την πρώτη διοργάνωσή του φεστιβάλ, κατά τη διάρκεια των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων που πραγματοποιήθηκαν στο Σαράγεβο το 1984. Το Hecuba, Hekube, Hecabe, Hécube, Εκάβη project, είναι ένα μουσικοθεατρικό πολυπολιτισμικό έργο πάνω στην τραγωδία Εκάβη του Ευριπίδη με συντελεστές Έλληνες και μετανάστες στην Ελλάδα καλλιτέχνες. Στην παράσταση μπλέκονται περίτεχνα διάφορες ξένες γλώσσες με την ελληνική, ακούγονται αλβανικά και αφρικάνικα κείμενα, και ελληνικά, αλβανικά, αφρικάνικα μοιρολόγια και τραγούδια της ξενιτιάς. Μέσα από την ανθρώπινη ματιά των συντελεστών και με άξονα τον τραγικό λόγο, το έργο αναζητά μιαν απάντηση στην αγω-
νία που γεννά ο φόβος του ξένου, του μετανάστη και αναδεικνύει την ανάγκη για μια πραγματική συνάντηση με τον Άλλο. Η παράσταση είναι παραγωγή της εταιρείας Highway σε συνεργασία με το «Στέκι Πολιτισμού Αλβανών Μεταναστών στην Ελλάδα» στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Πολιτισμών, και έκανε πρεμιέρα το 2012 στο Θέατρο Θησείον. Υπάρχει και κάτι άλλο που φέρει το όνομά σου. Το έργο "Η Κασσάνδρα και ο Λύκος", της Μαργαρίτας Καραπάνου στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Πως προσέγγισες αυτό το βιβλίο μεταφέροντάς το επί σκηνής; Η Κασσάνδρα είναι μια παράσταση βασισμένη στο σημαντικό λογοτεχνικό θησαυρό της Μαργαρίτας Καραπάνου όπου ουσιαστικά, με την συγκατάθεση των ηθοποιών επί σκηνής ζωντανεύουμε μερικές από τις σελίδες του. Η Έλλη Μερκούρη κρατάει το ρόλο της Κασσάνδρας και ο Σόλωνας Τσούνης ξεδιπλώνει άλλοτε δραματικά και άλλοτε κωμικά, τους αληθινούς και φανταστικούς χαρακτήρες της ζωής της Κασσάνδρας. Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με ένα ζωντανό και φαντασιακό ημερολόγιο (αυτοβιογραφικό) επί σκηνής. Τα αφαιρετικά video, οι μουσικές επιλογές και ο παιδότοπος συμπληρώνουν το παζλ αυτής της παράστασης (το σκηνικό μοιάζει με νεκροταφείο-χωματερή παιχνιδιών). You’re still very young and yet we see your name in the credits for a variety of important projects, sometimes two or three times in a single season. How does that make you feel, seeing as this takes place, in the middle of the Greek crisis? Lucky and proud after putting in all this work. Lucky, because there are people that trusted me and continue to do so. And not because I’m a “nice guy”, but because our artistic visions are similar. I owe the people I work with a lot, especially my actors. Without them, nothing would have happened. Tell us a few things about "Skines apo ena gamo” (Scenes from a wedding” and your collaboration with Danis Katranidis, Panagiota Vladi and Stamatis Kraounakis. It was a real surprise for me to get to direct Danis Katranidis, an actor with a long career in both theatre and cinema and Panagiota who is such an established professional. Kraounakis is a hugely important figure in the music
world. Generous and so full of emotion. I’d say this project has been a “joyous coincidence”. You were recently in Sarajevo, with your show “Hecuba, Hekube, Hécube, Ekavi”, following you a year later. How did this come about? During a festival in 2013, which ran under the banner of “the art of touch”, Greece participated with the List Project, an interactive installation of theatre and music, for which I received a director’s award. Greece’s participation this year, coincides with our country standing at the helm of the European Union Council and also with the thirty year anniversary of the Sarajevo Winter Olympics of 1984. The Hecuba, Hekabe, Hecabe, Hécube, Ekavi project, is a multicultural theatrical and musical piece of work, based on Euripides’ Ekavi tragedy, with the participation of a number of Greek and immigrant artists. The show combines a variety of languages, as one gets to hear Greek, Albanian and African texts, as well as songs coming from all these national directions. Through the human point of view of all these participants and with the language of tragedy as its axis, the project seeks to answer the anguish born from the fear of the outsider, the foreigner, the immigrant and highlights the need for a very real meeting with the Other. The show is produced by the Highway company, who have worked closely with the Cultural Stand for Albanian Immigrants in Greece, within the context of the Festival of Cultures and made its initial run in 2012 at the Thision theatre. There is also something else that bears your name. Margarita Karapanos’ “Cassandra and the Wolf” play at the Mihalis Kakogiannis foundation. How did you approach this book, in order to bring it to the stage? The play is based on this very important literary treasure that Margarita Karapanos has given to us and with the help of the actors, we try and make some of its pages come to life on stage. Elli Merkouri holds down the role of Cassandra and Solonas Tsounis reveals the real and fantastic characters in Cassandra’s life, both comically and dramatically. We’re essentially dealing with a living, fantastical journal, on stage. The abstract videos, the choice of music and the playground complete the puzzle.
Sweatshirt/Φούτερ Modas Cabezon (Ozonboutique.com)
29
interview
leon of athens global Ο Τιμολέων Βερέμης, ευρύτερα γνωστός στο καλλιτεχνικό στερέωμα ως Leon, γεννήθηκε πριν 28 χρόνια στο Λονδίνο. Ξεκίνησε να ασχολείται με την μουσική από πολύ μικρή ηλικία και το 2010 κυκλοφόρησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο “Futrue”. Φέτος, μας συστήνεται ξανά ως Leon of Athens και επιστρέφει στην μουσική σκηνή με καινούργια μπάντα, νέους ήχους, σημαντικές συνεργασίες και τον δίσκο “Global”. Το καινούργιο του άλμπουμ, το οποίο μάλιστα κυκλοφορεί από την δική του δισκογραφική εταιρία, ηχογραφήθηκε στα Tarbox studios του Dave Fridmann ενώ την παραγωγή υπογράφει ο καταξιωμένος Tony Doogan. Timoleon Veremis, better known on the artistic circuit as Leon, was born in London 28 years ago. He began to dabble in music from a very young age and in 2010, came out with his debut recording effort, entitled Futrue. This year, he is re-introducing himself as Leon of Athens and returns with a brand new band, new sounds, important collaborations and his new record, “Global”. His newest, self-published effort, was recorded at Dave Fridmann’s Tarbox studios, with well-established producer Tony Doogan sitting at the helm. Interview Nelly Skoufatoglou Photo by Christos Tzimas
www.leonofathens.com
Στο χρονικό διάστημα από το Futrue μέχρι το Global μεσολάβησαν πολλές αλλαγές. Ο παραγωγός Tony Doogan, οι ηχογραφήσεις στην Αμερική και η σύσταση της δικής σου δισκογραφικής εταιρίας είναι ίσως οι σημαντικότερες. Πως επηρέασαν αυτές την μουσική σου αλλά και εσένα τον ίδιο; Νομίζω ότι τα 3 χρόνια που μεσολάβησαν ήταν μια περίοδος ωρίμανσης. Καταστάλαξα στο τι ακριβώς θέλω να κάνω αλλά και στον τρόπο που μπορώ να το επιτύχω. Το κυριότερο όλων, είναι ότι αποφάσισα ότι θέλω να κάνω κάτι που θα έχει διάρκεια. Αυτός είναι και ο λόγος που καθυστέρησα να βγάλω δεύτερο δίσκο αλλά δεν με πειράζει. Θεωρώ ότι έθεσα τις απαραίτητες βάσεις. Υπάρχει κάτι, κάποιο συναίσθημα ή κάποια ιδέα, που θέλεις να περάσεις μέσα από το Global; Δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη ιδέα ή κατεύθυνση. Το Global είναι ένας δίσκος που έχει αρκετή ποικιλία. Το κάθε κομμάτι έχει έναν δικό του κόσμο και μιλάει για κάτι τελείως διαφορετικό. Για παράδειγμα το κομμάτι Global αναφέρεται σε έναν φανταστικό άνθρωπο που έχει ανάγκη να νιώσει γαλήνη, ενώ το Slow Down μιλάει για την Αθήνα, την άνοδο του φασισμού αλλά και για την ανάγκη για αλλαγή. Από πού αντλείς την έμπνευση σου; Αρχικά από ανθρώπους και ανθρώπινες σχέσεις αλλά και από άλλες μορφές τέχνης όπως ο κινηματογράφος. Γενικά μου αρέσει πολύ η αίσθηση και οι εικόνες του Αμερικάνικου indie κινηματογράφου. Εμπνέομαι όμως και από εικόνες, από μέρη που έχω συναντήσει αλλά και από πράγματα που φαντάζομαι και δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα. Το καλλιτεχνικό σου όνομα είναι Leon of Athens και παράλληλα ο καινούργιος σου δίσκος ονομάζεται Global. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το πρώτο αποκαλύπτει την ταυτότητα ή καλύτερα την μουσική καταγωγή σου, ενώ το δεύτερο υποδηλώνει τους στόχους σου; Ναι, αλλά δεν θα ήθελα να το πω με ένα τρόπο μεγαλόπνοο. Το Global είναι και λίγο χιουμοριστικό. Δείχνει περισσότερο την διάθεση, όχι ένα μεγάλο στόχο να κατακτήσουμε τον κόσμο.
Δείχνει ότι η μουσική δεν είναι κάτι τοπικό αλλά κάτι πολύ ευρύτερο και ότι εμείς έχουμε την διάθεση να επικοινωνήσουμε με ανθρώπους από διάφορα μέρη του κόσμου. Υπάρχει κάποιο κομμάτι που ξεχωρίζεις από το Global; Κάθε κομμάτι μου αρέσει πολύ και το αγαπώ. Όλα είναι πολύ σημαντικά για μένα. Ίσως το πιο προσωπικό να είναι το Pilot. Είναι το πιο συγκινησιακό κομμάτι του δίσκου. Αναφέρεται στην φιλία, στην μετανάστευση, στην αδελφικότητα και τον αδερφό μου. Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον; Το φθινόπωρο πρόκειται να κάνω ένα ευρωπαϊκό τουρ και ονειρεύομαι να κάνω και ένα αμερικάνικο. Φυσικά για το μέλλον σκέφτομαι και έναν τρίτο δίσκο. Θα ήθελες να μείνεις στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό; Εγώ θα ήθελα να ζήσω στην Ελλάδα. Από όλες τις απόψεις μου αρέσει πολύ η Ελλάδα. Μου αρέσει ο καιρός, οι άνθρωποι. Εδώ αισθάνομαι ότι είναι το σπίτι μου. Απλά νομίζω ότι για το δικό μου είδος μουσικής είναι απαραίτητο, για κάποια χρόνια τουλάχιστον, να χτίσω κάποιες βάσεις και στην Αγγλία. Θα έγραφες ποτέ ελληνικό στίχο; Έχω γράψει μερικά κομμάτια αλλά δεν τα έχω εκδώσει ακόμα. Κάποια στιγμή μπορεί, δεν το αποκλείω. There have been many changes between Futrue and Global. Producer Tony Doogan coming on board, recording sessions in America, establishing your own record label, are just a few of those. How has this affected you and your music? I think the three years that came between the two records have allowed me to mature. I’ve come to realize what it is that I want and how to go about achieving it. Most important of all, is the fact that I decided that I want to do something that will last. That’s why it’s taken me so long to make this record, but that’s alright. I think I’ve built a steady base. Is there an emotion or an idea that you want to promote Τ-Shirt/Mπλούζα DIG ATHENS (Ozonboutique.com)
30
through Global? There’s no set idea or direction. Global is a very varied record. Each track lives in its own world and talks about something completely different. For example, the track titled Global refers to an imaginary person who seeks to find peace, while Slow Down talks about Athens, the rise of fascism and the need for change. Where do you draw inspiration from? Primarily from people and human relations, but also from other art forms, like cinema. I really like the sense and imagery of American independent cinema. I also find inspiration in imagery that I have seen in places I have been to as well, and also from things that I imagine but don’t necessarily exist. Your stage name is Leon of Athens, while your record is called Global. Would it be fair to say that your name describes your music identity and the album name signifies your goals? I suppose so, but I wouldn’t want to say it in a pompous way. Global is also quite humorous. It signifies a disposition rather than an actual goal to conquer the globe. It says that music is not of one place, that it is more expansive than that and that we want to communicate with people from all over the world. Is there a track that stands out for you in Global? I love every track the same, they’re all important to me. Perhaps the one that strikes a more personal note is Pilot. I think it’s the most touching track on the record. It’s about friendship, immigration, brotherhood, and my brother. What are your plans for the future? I’m heading out on a European tour this fall and I dream of touring the United States. Obviously I’m also thinking of a third album. Would you like to live in Greece or abroad? I’d like to live in Greece. I like every aspect of Greece. I like the weather, its people. I feel like this is my home. It’s just that for my kind of music, I think it’s important to build a base in England. Would you ever write Greek lyrics? I’ve written a few tracks, but they remain unreleased. Maybe sometime in the future, I wouldn’t say it’ll never happen.
31
32
interview
Birgif personal ΠίσωαπότονBirgifκρύβεταιοΆγγελοςΕυσταθόπουλος.ΟBirgif είναιένακομμάτιτουεαυτούτου,πουπροσπαθείνακρατήσειανεξάρτητοαπότοβιοποριστικόκομμάτι,αυτότης γραφιστικής και του animation. Το κάνει καθαρά για τον εαυτό του, ορίζοντας το έργο του ως μία διαφοροποιημένη ταυτότητα. Birgif is the avatar ofAggelos Efstathopoulos, a part of his life that he tries to keep separate from his professional career, working as a graphic designer and animator. He does this purely for himself, defining his work as a separate entity. Interview Nelly Skoufatoglou Photo by Christos Tzimas www.birgif.tumblr.com
Τι επιλέγει να απεικονίσει ο Birgif; Κυρίως ασχολούμαι με τον να παρατηρώ και να αποτυπώνω πρόσωπα, ρούχα, στυλ, καταστάσεις. Μου δίνει μεγάλη ευχαρίστηση η διαδικασία και το αντιμετωπίζω σαν να μαζεύω φωτογραφίες από ανθρώπους που συναντάω και με ενδιαφέρουν. Είναι πολλά τα υπαρκτά πρόσωπα που μου έχουν κάνει εντύπωση και έχω επιλέξει να απεικονίσω με το δικό μου τρόπο, κρατώντας αυτό στο οποίο εγώ επικεντρώθηκα. Είναι όμως άλλα τόσα τα πρόσωπα τα οποία πηγάζουν καθαρά από τη φαντασία μου. Παρατηρώντας κανείς τα σχέδιά σου βλέπει πως δεν είναι ρεαλιστικά, αλλά εξπρεσιονιστικά και γραμμικά με τις μορφές αλοιωμένες και παραμορφωμένες; Γιατί επέλεξες αυτό τον τρόπο; Στην προκειμένη ακολουθώ τη γραμμή που μου βγαίνει η οποία σίγουρα δεν είναι ρεαλιστική. Σου μεταδίδει ένα πιο ακραίο συναίσθημα. Αν για παράδειγμα δεις κάποιον να φωνάζει, να ουρλιάζει και το στόμα του είναι παραμορφωμένο, μπαίνεις πιο βαθιά στη σκηνή και στην κατάσταση ακριβώς επειδή είναι παρατραβηγμένο και αντιρεαλιστικό. Τα σχέδιά μου έχουν μία φωτογραφική λογική. Είναι όλα «πορτραίτα» και έχουν να κάνουν με έναν άνθρωπο που τον βάζω σε μία ακραία συνθήκη για να μεταδώσω πιο δυναμικά την ένταση. Δεν σε φοβίζει η πιθανότητα του λάθους; Ξεκινάω με μια λευκή κόλλα. Το λάθος είναι υποκειμενικό. Μπορεί κάτι που θα βρεις εσύ λάθος να το έχω κάνει επίτηδες και η προσπάθειά μου να καλύψω ένα λάθος να σου φανεί υπέροχη. Δεν προσχεδιάζω αυτό που θα ζωγραφίσω. Δεν ζωγραφίζεις σε μεγάλη κλίμακα. Θα ήθελες να επιχειρήσεις κάτι μεγαλύτερο όπως ένα mural, πχ; Αυτό που κάνω στο χαρτί είναι συγκεκριμένο. Με εντυπωσιάζει και μου αρέσει αλλά έχω εξελίξει πολύ το στιλό και το μαρκαδόρο σε σχέση με το σπρεϋ και το mural προϋποθέτει πως μπορείς να είσαι ακριβής, όπως έχω ανάγκη εγώ να είμαι,
σε μεγάλη κλίμακα. Αυτό δεν μπορώ να το κάνω τη δεδομένη στιγμή. Δεν το επιχειρώ γιατί είμαι τελειομανής. Ποιοι καλλιτέχνες ή κινήματα σε έχουν επηρεάσει; Δε θα ήθελα να πω πως μου αρέσει εξολοκλήρου κάποιο κίνημα, καθώς θα σημαίνει πως μου αρέσουν όλα από αυτό το ρεύμα. Θα προτιμήσω να απομονώσω καλλιτέχνες όπως ο Edward Dorey και ο David Hockney. Έχει ο Birgif συγκεκριμένους βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους; Είναι σημαντικό για μένα να διατηρήσω την ευχαρίστηση που μου δίνει αυτό το έργο αυθεντική και αναλλοίωτη και να μην επηρεαστεί από τις δουλειές μου. Ο χαρακτήρας των illustrations μου μπορεί κάποιους να τους αγγίξει και άλλους να τους αφήσει παγερά αδιάφορους. Δεν με ενδιαφέρει κάποιος να το πάρει επειδή είναι ωραίο. Θα ήθελα αν υπάρξει διαμοίραση του έργου να οφείλεται στο ότι προκαλεί συναίσθημα. Δεν θέλω να είναι απλά όμορφο, προκλητικό, μεγάλο. Γι αυτό και είναι αυστηρά αφαιρετικό. Αυτή είναι η φθορά και αλλοτρίωση που θέλω να αποφύγω, χωρίς να σημαίνει ότι το αντιμετωπίζω σαν το υπερέργο που θέλω να διασωθεί. Αυτοί είναι όλοι οι στόχοι μου. What does Birgif try and visualize? Mostly faces, clothes, style, situations. I take great pleasure from gathering images of people that I meet and who interest me. There are many people out there that have made an impression on me and I’ve chosen to capture them in my own way, holding on to what it was that drew me in. However, there are so many more faces that come directly from my imagination. When one looks closer at your designs, it’s evident that they are not realistic, but sit comfortably in the realm of expressionism, with the figures appearing distorted. Why present them this way? I just follow the line that comes to me naturally, and that is definitely not in line with any sense of realism. It comes across as much more of an extreme
emotion. If for example you see someone screaming and his mouth is distorted, then you instantly delve deeper into the essence of the scene, clearly because it is so extreme and non-realistic. My designs follow a form of photographic logic. They are all portraits and focus on a person that I put through extreme conditions, so I can then better relay a sense of tension. Are you not afraid of mistakes? I start out with a blank sheet of paper. A mistake is subjective. What you think of as a mistake, could be on purpose and an attempt to cover up a mistake, might seem to you quite wonderful. I don’t really plan what I’m going to draw. You don’t paint on a large scale. Would you like to take on a larger project, such as a mural? What I do on paper is very specific. I find it quite impressive and I like it a lot, but I’ve also built up my skill with a pen or marker not a spray can. A mural needs for you to be precise on a large scale and that’s something I need as well. I can’t do that right now, so no, I wouldn’t want to do it yet. I’m a perfectionist. What artists or movements have left their mark on you? I wouldn’t say I like the entirety of a specific movement. I’d much rather focus on artists, such as Edward Dorey or David Hοckney. What are your short and long term goals? It’s important for me to maintain the pleasure I get from my work. To maintain its authenticity and not let it be affected by my professional commitments. The nature of my illustrations can touch some and leave others completely cold. I don’t really care if someone buys it because they consider it beautiful. If my work is to be shared, I want that to happen because it creates emotion. I don’t want to simply be beautiful, or challenging, or big. In that way it’s strictly abstract. That is the sort of decay and alienation I want to avoid, without it meaning that I look at it as some sort of grand work. Those are all my goals.
33
interview
xenia discovering Μόλις ανακοινώθηκε η επιλογή του «Xenia» στο 67ο Φεστιβάλ Καννών, συναντήσαμε τους πρωταγωνιστές. Η ταινία «Xenia», είναι το τέταρτο μεγάλου μήκους φιλμ του Πάνου Κούτρα, το οποίο επιλέχθηκε να κάνει επίσημα την πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ ,αυτό το Μαΐο. Το έργο, αφηγείται την ιστορία του Ντάνυ και του Οδυσσέα, δύο αδερφών από Αλβανίδα μητέρα και Έλληνα πατέρα, ηλικίας 16 και 18 ετών αντίτοιχα. Τα δύο αγόρια, μετά το θάνατο της μητέρας τους, ξεκινούν ένα μακρύ και δύσκολο οδοιπορικό με σκοπό να βρουν τον πατέρα τους, που εξαφανίστηκε όταν ήταν ακόμη παιδιά. Ο Κώστας Νικούλι (Ντάνυ) και ο Νίκος Γκέλια (Οδυσσέας) μας μίλησαν για την συνεργασία τους με τον Πάνο Κούτρα και πρώτο τους, ουσιαστικά, ταξίδι στον κόσμο του κινηματογράφου. On the eve of the 67th Cannes Film Festival, we met up with the stars of Panos Koutras’ creation, that has officially premiered at the international festival. “Xenia” tells the story of Danny, 16 and Ulysses, 18, two brothers born to an Albanian mother and a Greek father. The two boys, following the passing of their mother, embark on a long and arduous trip, hoping to find their father, who left them when they were still children. Kostas (Danny) and Nico (Ulysses) talked to us about working with Panos Koutras and their first journey into the world of cinema. Interview Nelly Skoufatoglou Photos by Marios Kalamaris
Κostas: T-Shirt/Μπλούζα Dstrezzed (New Cult) Trouser/Παντελόνι G-Star Raw (Folli Follie Group) Νico: Shirt/Πουκάμισο H&M Shorts/Βερμούδα Franklin&Marshall (Folli Follie Group)
34
35
36
Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον Πάνο Κούτρα; Κώστας: Όλα ξεκίνησαν περίπου το Νοέμβριο του 2011. Ενώ ακόμη φοιτούσα στο λύκειο, είχα αποφασίσει ότι θέλω να σπουδάσω σε δραματική σχολή, οπότε αναζήτησα και βρήκα μια υποκριτική ομάδα για να κάνω προετοιμασία. Ήταν μια ερασιτεχνική ομάδα στο Γκάζι, ονόματι Non Actors, στην οποιά είδα μία ανακοίνωση, ότι ζητούνται αλβανικής καταγωγής ηθοποιοί, ηλικίας 16-21 ετών, από το πρακτορείο Athens Casting. Μετέπειτα, ζήτησα από ένα φίλο μου να μου κλείσει ραντεβού, στο οποίο και πήγα και στη συνέχεια συναντήθηκα με τον Πάνο. Το επόμενο δοκιμαστικό πήγε εξίσου καλά και έκτοτε περνούσα σχεδόν ανά δύο μήνες από casting. Το καλοκαίρι του 2012, γνώρισα το Νίκο σε ένα κοινό casting για να δούμε αν «δένουμε» ως δίδυμο. Αφού επιστρέψαμε από τις διακοπές, ξεκινήσαμε πιλοτικά γυρίσματα διάρκειας 20 ημερών για να δούμε αν ταιριάζουμε. Νίκος: Για μένα όλα ξεκίνησαν τη μέρα που ήρθε ένα συνεργείο από την Athens Casting στη σχολή αναζητώντας νέα πρόσωπα. Έτσι γύρισα ενα δοκιμαστικό βίντεο. Ενώ με κάλεσαν σε casting, λόγω εργασιακού φόρτου και θεωρώντας οτι δε θα με επέλεγαν, έχασα την πρώτη ευκαιρία. Καθώς όμως ο Πάνος συνέχιζε να ψάχνει τον πρωταγωνιστή, εντελώς τυχαία, ένας γνωστός μου που δουλεύει στην Athens Casting με πρότεινε. Αποφάσισα να μην χάσω ξανά το ραντεβού. Έτσι και έγινε. Τα υπόλοιπα τα περιέγραψε πολύ καλα ο Kώστας. Στην αρχή κάναμε πρόβες 2-3 φορές την εβδομάδα και ύστερα 6 μέρες την εβδομάδα για έναν ολόκληρο χρόνο. Τα κανονικά γυρίσματα πόσο κράτησαν; Τρεις μήνες πάνω-κάτω. Από μέσα Μαΐου, μέχρι τέλη Ιουλίου. Ήταν μια πρωτόγνωρη διαδικασία που δεν γνωρίζαμε πώς θα εξελιχθεί. Είναι η πρώτη μας κινηματογραφική εμπειρία, ταυτόχρονα και η πρώτη μας μεγάλη, ολοκληρωμένη παραγωγή. Εντοπίσατε κοινά στοιχεία με τους ρόλους σας, βασικά πράγματα που σας συνδέουν και σας βοήθησαν να αποδώσετε καλύτερα την προσωπικότητα των χαρακτήρων; Κώστας: Σίγουρα. Ο Πάνος βρήκε τους κατάλληλους χαρακτήρες από ό, τι φάνηκε. Ο δικός μου ρόλος για παράδειγμα, ήταν gay ενώ εγώ είμαι straigt. Ο σκηνοθέτης μου ζητούσε να μην προσεγγίζω το ρόλο στερεότυπα, αλλά να εξωτερικεύσω όλη την παιδικότητα που κρύβω μέσα μου χωρίς να σκέφτομαι τη σεξουαλική του ταυτότητα. Αυτό είναι ένα στοιχείο πολύ χαρακτηριστικό και της δικής μου συμπεριφοράς. Ούτως ή άλλως ο gay δεν αισθάνεται gay. Αισθάνεται κανονικός, είτε εμπίπτει σε θηλυπρεπή πρότυπα είτε όχι. Ο τρόπος προσέγγισης των χαρακτήρων, ήταν εξαιρετικά ανθρώπινος. Νίκος: Εγώ με τον Οδυσσέα ταυτίστηκα σε άλλο επίπεδο. Ο ίδιος είναι πολύ πιεσμένος και οργισμένος. Σαν ρόλος είναι ένα πολύ καταπιεσμένο παιδί τόσο από την οικογένειά του, όσο και από τον ευρύτερο κοινωνικό του περίγυρο. Έχει φύγει από τα 14 από το σπίτι κόβοντας κάθε επαφή με την οικογένειά του, προκειμένου να βρει τον εαυτό του. Ο Οδυσσέας δείχνει να είναι εντελώς διαφορετικός σαν προσωπικότητα από τον Ντάνυ, αλλά ταυτόχρονα είναι τόσο ίδιος. Έχουν κοινά βιώματα, σε διαφορετικές όμως στιγμές, που απλά έτυχαν διαφορετικής αντιμετώπισης. Εγώ βρήκα κοινό σημείο επαφής στην καταπίεση και το ρατσισμό που βίωσα όταν ήρθα στην Ελλάδα, μέχρι να καταφέρω να ενσωματωθώ. Κακά τα ψέμματα, το «Αλβανός» δεν φεύγει ποτέ. Ένα βασικό κομμάτι της πλοκής της ταινίας περιστρέφεται γύρω από ένα talent show στη Θεσσαλονίκη. Τι σημαίνει αυτό για τους χαρακτήρες; Πώς το προσεγγίσατε ερμηνευτικά; Νίκος: Η αλήθεια είναι πως μέσα στα σοβαρά θέματα που διαπραγματεύεται η ταινία, η ενασχόλησή μας με το talent show είναι ίσως κάτι παράδοξο. Δρα και σαν αφορμή
για να δεθούμε σαν αδέρφια, βρίσκοντας ένα στόχο ανεξάρτητο και έξω από την καθημερινότητά μας. Είναι τόσο βαρύ το ζήτημα του να βρούμε τον πατέρα μας, αλλά ο τρόπος που το αντιμετωπίζουμε μέσα από όλη τη διαδικασία ή την αφορμή του talent show, μας βοηθά να κρατιόμαστε στην επιφάνεια και να μην εγκαταλείπουμε την προσπάθεια για μια καλύτερη ζωή παρά τις συνεχείς ατυχίες. Θα έλεγα πως συμβολίζει την ελπίδα. Κώστας: Ο Ντάνυ, ζητά από τον Οδυσσέα να πάνε στη Θεσσαλονίκη, βλέποντάς το σαν ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή. Ο Οδυσσέας έχει μια υπέροχη φωνή, όπως η μητέρα μας. Το όνειρό της να ασχοληθεί με το τραγούδι θεωρώ πως πρέπει να το πραγματοποιήσει ο Οδυσσέας. Είναι το μόνο μου όνειρο. Τι σας δίδαξε η συμμετοχή σας στην ταινία. Υπάρχει κάτι που κρατάτε από τους ρόλους σας; Νίκος: Ο Οδυσσέας θεωρεί πως είναι καλύτερο να αφήνουμε τα δυσάρεστα γεγονότα πίσω μας και να προχωράμε. Να τα διαγράφουμε ακόμη κι αν δεν έχουμε τις απαντήσεις. Κατάλαβα πως δεν γίνεται να σβήσεις το παρελθόν χωρίς να λύσεις τα προβλήματα, χωρίς να δώσεις κάποιες απαντήσεις στα ερωτηματικά. Πάντα θα τα βρίσκεις μπροστά σου. Δεν γίνεται να γίνεις κάποιος άλλος και να προχωρήσεις, αν δεν αποδεχτείς ποιος ήσουν πριν προσπαθήσεις να σε αλλάξεις. Αν δεν έχεις συνειδητοποιήσει τα πραγματικά σου κίνητρα. Κώστας: Δεν είναι η Ιθάκη ο στόχος, αλλά το ταξίδι προς ένα προορισμό τον οποίο δεν είναι ανάγκη να έχουμε ορίσει εκ των προτέρων. Ο πατέρας στην περίπτωση των δύο παιδιών, αποτελεί το εφαλτήριο, την αφορμή για να ξεκινήσουν το δικό τους ταξίδι. Συμβολίζει καθαρά την ανάγκη να αποδοθούν ευθύνες. Ουσιαστικά, η όλη διαδικασία της περιπλάνησης και η ταλαιπωρία στη ζωή είναι που μας δένει με άλλους ανθρώπους και μας βοηθά να βρούμε τον πραγματικό εαυτό μας. Το ”Xenia“ είναι η πρώτη σας κινηματογραφική δουλειά. Πώς αισθάνεστε που η προσπάθειά σας έχει διακριθεί, φτάνοντας στις Κάννες και ξεχωρίζοντας ανάμεσα σε χιλιάδες συμμετοχές από όλο τον κόσμο; Νίκος: Πολύ χαρούμενοι, αν αναλογιστεί κανείς πως υπάρχουν αξιόλογοι και αναγνωρισμένοι Έλληνες ηθοποιοί, οι οποία παρά τη συμμετοχή τους σε αρκετές, αξιόλογες δουλειές δεν είχαν την ευκαιρία να βρεθούν σε αυτή τη θέση. Νομίζω πως μόνο όταν βρεθούμε στις Κάννες θα συνειδητοποιήσουμε περί τίνος πρόκειται. Δεν έχουμε την εμπειρία, ούτε καν τις γνώσεις για να έχουμε άποψη. Δεν έχουμε δει ούτε την ταινία. Αγνοούμε το ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Κώστας: Στην πρώτη μου δουλειά ως ηθοποιός, χωρίς να έχω τελειώσει καν τις σπουδές μου και να έχω καταφέρει οτιδήποτε άλλο στο χώρο, βρίσκομαι να συμμετέχω σε ένα τόσο μεγάλο θεσμό, να είμαι κομμάτι μιας παραγωγής που βρίσκεται 3η σε κατάταξη. Μου φαίνεται τεράστιο, τόσο που δεν μπορώ καν να το πιστέψω. Η ζωή σας πέρα από τα γυρίσματα πώς είναι; Κώστας: Οι γονείς μου επέστρεψαν στην Αλβανία όταν τελείωσα το σχολείο. Εγώ έμεινα στην Ελλάδα και ζω μόνος τα τελευταία δύο χρόνια. Μέχρι πρότινος κολλούσα πλακάκια για να επιβιώσω. Οι γονείς μου, είναι πλέον σε θέση να με βοηθήσουν κάπως και τον τελευταίο καιρό με συντηρούν μέχρι να ξαναεργαστώ, προκειμένου να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις της σχολής. Νίκος: Εγώ δουλεύω από τα 17, σε καφέ- μπαρ. Κάνω δύο δουλειές τη μέρα προκειμένου να πληρώνω τη σχολή και να καταφέρω να κάνω αυτό που επιθυμώ. Πρόσφατα άφησα τη μία δουλειά, γιατί δεν προλάβαινα να ανταποκριθώ στις πρόβες σε συνδυασμό με τα μαθήματα. Πιεζόμαστε και οι δύο πολύ οικονομικά αλλά είμαστε αποφασισμένοι να ακολουθήσουμε αυτό το επάγγελμα.
T-shirt/Μπλούζα Reebok Classics
37
Πώς φαντάζεστε το μέλλον σας επαγγελματικά, μετά το ”Xenia“; Αισθάνεστε μεγαλύτερη την ευθύνη απέναντι στους ρόλους που θα ακολουθήσουν, λόγω αυτής της σημαντικής διάκρισης; Νίκος: Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να επαναπαυθεί με την «επιτυχία» αυτή. Σαφώς και είναι μία κατάκτηση, αλλά δεν μπορώ να βασιστώ αποκλειστικά στη συγκεκριμένη δουλειά και τη διάκρισή της. Κάθε συνεργασία οφείλω να την αντιμετωπίζω σαν μια νέα εμπειρία, έναν προορισμό που πρέπει να ανακαλύψω, να κατακτήσω, από την αρχή. Θεωρώ πως ένας ηθοποιός οφείλει να λειτουργεί έτσι. Κώστας: Κάθε ρόλος είναι διαφορετικός. Χαίρομαι εξίσου, για την διάκριση της πρώτης μας δουλειάς, απλά δεν το έχω πιστέψει ακόμη. Δεν θέλω να μείνω σε αυτό, ούτε να αξιολογηθώ από αυτή τη συνεργασία και μόνο. Είμαι πολύ νέος, άπειρος. Το μόνο που αισθάνομαι προς το παρόν είναι μια μεγαλύτερη αίσθηση ευθύνης. Γνωρίζω πως μελλοντικοί εργοδότες, κοινό και κριτικοί, θα περιμένουν περισσότερα από εμένα και εγώ θα πρέπει να μην προδώσω εκείνους που με εμπιστεύτηκαν. Θα πρέπει να αποδείξω πως άξιζα αυτό το ρόλο και τη διάκριση στις Κάννες. Δεν αρκεί μία επιτυχία για να χτίσει κανείς μια αξιόλογη καριέρα. How did your collaboration with Panos Koutras come about? Nico: It all started in November 2011. I was still in school and had decided that I wanted to try and get into drama school, so I started preparing for it. There was an amateur group in Gazi, called the Non Actors and I saw that they were looking for Albanian nationals between the ages of 16 and 21, through Athens Casting. I asked a friend to book me an appointment, I went, they liked me, I was then booked to see Panos, who also liked me and from then on I went through castings every two months. I met Nico in the summer of 2012, during a casting, where we tested the waters of how we were as a duo. Upon returning from our holidays, we began a 20 day try out to see if we clicked. You know the rest. Kostas: The Athens Casting folks came by the school one day and we shot a video with them. They called me up but I was working that day. On top of that, I didn’t really think I’d get the gig so I missed the meeting. Panos continued looking and my name was put forward by chance, by someone that worked at Athens Casting. I decided not to miss my chance again. That was more or less how it was for me too. Loads of castings that reminded me of the project, just as it was about to fade from my mind. When we had our first rehearsal together, we had no idea that we’d gel as much as we did. How long did the the actual filming take? Three months more or less. From the 14th of May to the 25th of July. It was a unique experience and we didn’t know where it would lead. Our first cinematic experience and our first big production, rolled into one. Did you find common elements between the characters and yourselves? Kostas: Sure. Panos certainly picked out the right characters. My character was gay and although I’m straight, Panos asked that I approach the part in a childlike manner, without thinking about the sexual aspect. He wasn’t asking me to find the homosexual in me, but rather that get in touch with my inner child, a characteristic that I know all too well. In any case, a gay man doesn’t feel gay. He feels normal whether or not he expresses himself in a feminine way. The approach was just based on the character’s humanity. Nico: I really struggled with the role of Ulysses, since the character is really repressed and angry. He faces pressure from both his family and his social circle. He leaves home at 14 and never speaks to his family again. Nico seems the complete opposite of Danny, but at the same time they are exactly the same. They share common experienc-
es, thoughs at different times and with different reactions. I think where I connected with the character was on the racism level, which is something I dealt with, until I managed to assimilate myself. Let’s face it the “you’re an Albanian” tag never leaves you. A central part of the plot revolves around a talent show in Salonika. What does this mean to the characters? Nico: There is a paradox there. In that the film deals with many serious issues, but focuses on a talent show. It provides a reason for us to bond as well, a goal that is independent and outside our world. Finding our father is such a serious and heavy affair, but dealing with the talent show keeps us afloat. Kostas: Danny asks Ulysses to go to Salonika with him, as he sees it as a chance for a better life. Ulysses has a beautiful voice, just like our mother. Her dream was to have a career in singing and that can be realized through Ulysses. Nico: For me on the other hand, it’s different. I’ve left myself behind in coming to Athens. Along with everything else I left due to my rough times in Crete, I also left my love for singing behind. Kostas: It’s not about finding your way home. It’s about the journey. The search for the father is the springboard. It symbolizes the psychological part of it, the “whys”, the responsibilities. Essentially the whole process is what binds them together and offers up all the answers. It’s essentially your first film. Your only job so far. How do you feel, seeing your work in this getting recognized and praised and reaching Cannes? I don’t think we fully comprehend it yet. We don’t really know what happens when a film gets to the point of going to something like the Cannes festival. There are many excellent and well established Greek actors that never managed to go on such a journey. Kostas: It’s my first job as an actor, I haven’t even finished my studies yet and yet here I am at 19 years of age, taking part in a film that climbs to third place in the standings. It’s immense, so much so that I can’t even fathom it. Nico: I think we’ll only realize it all when we get there. We’ll go to Cannes like we’re going on a daytrip to Nafplio and we will not even have seen the movie. We’ll see it there. I think we’ll suddenly just enter this chaotic world. We’re just excited about seeing the film more than anything else. What’s your life like beyond the shoots? Kostas: My parents are in Albania now. They went back when I finished school. I stayed on and have been living alone for the past two years. Up until now, my job was laying tiles, but now my parents are in a position to help me out financially again and are doing so, until I get another job. Nico: I’ve worked in bars and cafes since I was 17. I work two jobs a day to cover my drama school expenses and be able to do what I want. I recently left one of my jobs in order to focus on my rehearsals. How do you imagine your life after Xenia, professionally? Do you feel a greater responsibility inasmuch as your future projects are concerned? Nico: I don’t think we fully comprehend it yet. I definitely won’t let myself rest on my laurels. Yes, it’s a great achievement, but I can just rely on that. Every project should be seen as a new experience, a destination that I must discover, to conquer all over again. I think an actor should always have this mindset. Kostas: Every role is different. Of course I’m happy with how well my first project has done, but I haven’t fully realized it yet. I don’t want to stay with just that, nor do I wish to be judged on that alone. I’m still very young and inexperienced. The only thing I feel right now is a greater sense of responsibility. People will expect more from me now and I must not fail those who put their faith in me. I have to prove that I was worth it.
Jacket H&M Shirt/Πουκάμισο Quiksilver (Shop&Trade)
38
39
Photos by Yorgos Mavropoulos
Stylist Lazaros Tzovaras Hairstylist Konstantinos Sakkas Make up Artist Efi Ramone (D-Tales) Model Billie (D Models) Stylist's assistant Aleksa Chrisidi
Jerkin/Ζακέτα H&M Trouser/Παντελόνι Αttrattivo Shoes/Παπούτσια Reebok Classics
41
Jacket G-Star Raw (Folli Follie Group) Shirt/Πουκάμισο Ben Sherman (Shop&Trade)
T-shirt/ Μπλούζα Nazezhda Trouser/Παντελόνι Attr@ttivo
Suit/Κοστούμι Pepe Jeans (Shop&Trade)
Skirt/Φούστα Nazezhda Shoes/Παπούτσια G-Star Raw (Folli Follie Group)
Blazer/ Σακάκι Ben Sherman (Shop & Trade) Shirt/Πουκάμισο Ben Sherman (Shop & Trade) Polo Sweatshirt/ Πόλο Μπλούζα H&M Trousers/ Παντελόνι Wesc (WeSC BB) Jacket Majestic (New Cult) Shoes/ ΠαπούτσιαNazezhda Vans (VF Hellas) Trouser/Παντελόνι
T-shirt/Μπλούζα Freddy (Body Art)
Photos by Stefan Giftthaler Styling Luca Termine
Grooming/Hair Cristina Crosara (Green apple) Model Kai (2morrow)
Swater/ Ζακέτα Fabio De Felice
Suit/Κοστούμι Antony Morato (Shop&Trade) Shirt/Πουκάμισο Hackett London (Shop&Trade)
XENIA
T-Shirt/Μπλούζα Fabio De Felice Trouser/Παντελόνι Giorgio Armani
Shirt/Πουκάμισο Bermuda/Βερμούδα Uman
Turtleneck/Ζιβάγκο Burberry (Attica) Trouser/Παντελόνι Canali
Cardigan/Ζακέτα Biblos Neckerchief/ Μαντίλι Etro
54
Shirt/Πουκάμισο Gaetano Navarra Trouser/Παντελόνι Dolce&Gabbana Suspenders/ Τιράντες Borsalino
55
Photos by Panayiotis Simopoulos Styling Riccardo M. Eduardo Chiacchio
Model Daniel Stowe (EliteModelLondon)
56
Red leather jacket, wool choker All vintage
57
58
Top made by stylist knickers, necklace stylist's own
59
Jacket LAB Pal Zileri Shirt Mariano Rubinacci Scarf, Gloves stylist's own
60
Shirt Mariano Rubinacci Chilli pendant and cufflinks Neapolitan Artisanal Jewellery
61
Photos by Kostas Stavropoulos
Stylist Manos Jojos (This is Not Another Agency.com) Hairstylist Nikos Mpimpas Stylist's assistant Lazaros Tzovaras
Total look Franklin&Marshall (Folli Follie Group)
Shirt/πουκάμισο H&M Παντελόνι/Trouser Pepe Jeans (Shop&Trade) Παπούτσια/Shoes Vans (VF Hellas) Σακάκι/Blazer Hackett London (Shop&Trade)
Total look H&M
65
Total look Franklin&Marshall (Folli Follie Group)
66
Πουκάμισο/Shirt G-Star RAW (Folli Follie Group) Bερμούδα/Shorts H&M
67
Franklin&Marshall (Folli Follie Group)
Photos by Christos Tzimas Styling Lazaros Tzovaras
H&M
70
Antony Morato (Shop&Trade)
71
Hype (New Cult)
72
Franklin&Marshall (Folli Follie Group)
73
Desigual (Shop&Trade)
74
A.L.E.
75
Beauty
MODEL SHOT Top, KESH Collection, American Apparel Jewellery, vintage (H&M)
Model Lottie (FM LONDON)
Hair Stylist Yuko Aoi using Bumble and bumble
Photos by Masami Naruo
Make Up & Styling Maria Papadopoulou
STILL-LIFE SHOT Calligraph:ink love lasts forever, limited edition paper eyelashes, created for Shu Uemura by Paperself, Shu Uemura
FACE Lightbulb Fluid Foundation No.574, Point Cealer No.7YRL, Shu Uemura EYES Pressed Eye Shadow No.813, Calligraph:ink Liquid Liner, Ultimate Natural Mascara, Shu Uemura LIPS Rouge Unlimited Lipstick No.320, Shu Uemura FOR MORE INFO americanapparel.eu shuuemura-usa. com/product/ Calligraphic-inkpaper-lasheslove,default,pd.html
LOVE. FOREVER. Λένε πως μπορείς να δεις την αγάπη απλά κοιτώντας τον άλλον στα μάτια. Μερικές φορές, ένα βλέμμα είναι αρκετό για να ερωτευτείς. Ο SHU UEMURA, δημιούργησε ένα συλλεκτικό ζευγάρι ψεύτικων βλεφαρίδων από χαρτί, με ένα μήνυμα. Το εν λόγω σετ, θα το βρει κανείς στη συλλογή “blossom” του οίκου. Προτιμήστε ένα σχεδόν γυμνό, φυσικό μακιγιάζ και δώστε έμφαση στο βλέμμα με μία διακριτική cat-eye γραμμή, χρησιμοποιώντας ένα λεπτό υγρό eye-liner. Προσθέστε απλά αυτές τις εντυπωσιακές και ιδιαίτερες βλεφαρίδες. Αδύνατον να μην ερωτευτείς αυτό το look. They say you can see love by looking in one’s eyes. Sometimes, a single look is enough to fall in love. False eyelashes instantly change your look and make your eyes stand out a whole lot more. SHU UEMURA has created a limited edition set, made out of paper, with a message. This pair of calligraphy lashes is part of the “blossom” collection. Keep a natural semi-nude make-up, accentuate your look with a subtle cat-eye line using a fine liquid liner and simply add these unique beauties. There. A look to fall in love with. 76
77
selections
Photos by Christos Tzimas (This is Not Another Agency.com) Styling Lazaros Tzovaras Models Konstantina & Toko (ACE Models)
1
2
6
3
7
4
8
5
9
6
10
1. Jacket H&M, T-Shirt/ Μπλούζα Freddy (Body Art), Trouser/Παντελόνι Attr@ttivo, Shoes/Παπούτσια adidas originals (Adidas Hellas) 2. Blazer/Σακάκι Attr@ttivo, Shorts/Βερμούδα adidas originals (Adidas Hellas), Shoes/Παπούτσια Η&Μ 3. Dress/Φόρεμα Attr@ttivo, Shirt/ Πουκάμισο adidas originals (Adidas Hellas), Belt/ Ζώνη Stylist's Own, Shoes/ Παπούτσια Vans (VF Hellas) 4. Jacket/ Τζάκετ G-Star Raw (Folli Follie Group), Shirt/ Πουκάμισο A.L.E., Trouser/Παντελόνι Tom Tailor (Shop&Trade), Shoes/Παπούτσια Pepe Jeans (Shop&Trade) 5. Jacket/Τζάκετ Majestic (New Cult), Shirt/Πουκάμισο Ben Sherman (Shop&Trade), Shorts/Βερμούδα G-Star Raw (Folli Follie Group), Shoes/Παπούτσια Vans (VF Hellas) 6. Trouser/Παντελόνι Freddy (Body Art), Jacket/Τζάκετ Cycle (Shop&Trade), Shirt/ Πουκάμισο Hackett (Shop&Trade), Shoes/Παπούτσια Converse (Folli Follie Group) 7. Shirt Khujo (New Cult), Shorts/Βερμούδα Tom Tailor( Shop&Trade), Shoes Vans (VF Hellas) 8. Jacket/Τζάκετ adidas originals (Adidas Hellas), Tshirt/Μπλούζα Reebok Classics (Adidas Hellas), Shorts/Βερμούδα H&M, Shoes/Παπούτσια Converse (Folli Follie Group) 9. Trouser/Παντελόνι Dooa (New Cult), Tshirt/ Μπλούζα adidas originals (Adidas Hellas), Shoes/Παπούτσια Converse (Folli Follie Group) 10. Jacket/Τζάκετ Franklin&Marshall (Folli Follie Group), Tshirt/Μπλούζα Devergo, Trouser/Παντελόνι H&M, Shoes/Παπούτσια Puma (Sportswind SA) 11. Jacket/Τζάκετ Devergo, T-shirt/Μπλούζα Superdry (Shop&Trade), Shorts/Βερμούδα Vans (VF Hellas), Shoes/Παπούτσια adidas originals (Adidas Hellas)
78
n e w f a c e KONSTANTINA Greece/ 19 / ACE Models
Σπουδάζει στο Πάντειο Πανεπιστημίο, στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών. Με τι ασχολείσαι στον ελευθερό σου χρόνο; Όταν δεν έχω υποχρεώσεις με τη σχολή, μου μαρέσει να γυμνάζομαι. Συγκεκριμένα, τον τελευταίο καιρό κάνω πιλάτες. Επίσης, ασχολούμαι αρκετά με την τέχνη. Προσπαθώ να παρακολουθώ θεατρικές παραστάσεις και επιδείξεις μόδας. Είναι κάτι που μου διευρύνει τους ορίζοντες. Πώς σκέφτεσαι τον εαυτό σου ιδανικά σε δέκα χρόνια; Σίγουρα κάπου στο εξωτερικό να ασχολούμαι με τη βιομηχανία της μόδας. Αν όχι ως μόντελο, σίγουρα ως στυλίστρια σε κάποιο γνωστό περιοδικό. She studies at the Department of International and European Studies of the Pantion University. What do you do in your spare time? When I don’t have any academic commitments, I like to work out. I’ve been getting involved in pilates lately. I also tend to try and follow the arts. I go to plays and fashion shows. It’s something that I feel broadens my horizons. Where do you see yourself in ten years? Certainly somewhere abroad, working in the fashion industry. If not as a model, then as a stylist at a well-known publication. Jean, T-shirt Attr@ttivo Shoes/Παπούτσια Puma (Sportswind SA)
79
p.l.us FRSXXL 2014, 9/4/2014
PHOTOS BY PINELOPI GERASIMOU
@ FRESH HOTEL, GRECOTEL PALLAS ATHENA, CITY CIRCUS & FASHION WORKSHOP BY VICKY KAYA
80
COCKTAIL EXPERIENCE BY ABSOLUT
SEEK SPRING / SUMMER 2015
J U LY 8 T H — 10 T H 2014 K Ü H L H AU S
LU C K EN WA L D ER ST R A S S E 3 W W W.S EEK E X H I B I T I O N S .C O M
10 9 6 3 B ER L I N
THE CONVERSE CHUCK TAYLOR ALL STAR TIE-DYE SNEAKER 82