AvIEL CAHN en Assis carreiro, een gesprek hun stem. Wagner zingen bijvoorbeeld, dat moet je gewoon zijn. We zien ook dat steeds meer regisseurs van hun zangers eisen dat ze ook sterke acteurs zijn, die heel ver gaan qua inleving. De flexibiliteit die men van artiesten vraagt, de hang naar multi-talenten, dat hoort echt bij de tijdsgeest. Maar het komt zeker de waarachtigheid, het realisme van de voorstellingen ten goede. Carreiro: Bij het ballet merken we ook dat verhalen over echte mensen van vlees en bloed, een Romeo & Julia, een Onegin of de vrolijke Don Quichot, wel aanslaan bij een jong publiek dat wellicht bij ballet meteen aan prinsessen en prinsen dacht. Soms moet je inspelen op wat hen bezighoudt. Een Romeo & Julia rond Valentijn werkt. De helft van het publiek waren koppeltjes die hand in hand de zaal verlieten... zo schattig. Er is hier zoveel groot talent per vierkante meter dat het zonde zou zijn er niet mee te werken Cahn: Laat ze dan maar naar onze Così fan tutte komen, er is geen betere
leermeester in de liefde dan Mozart. Maar ik kan niet garanderen dat ze hand in hand naar huis gaan, eerder met veel vragen. (Lacht) Tussen de bedrijven door evalueren Carreiro en Cahn de kwaliteit van zowel Zwitserse als Belgische chocolade. Deze ogenschijnlijk futiele vergelijkende studie legt speels het internationaal karakter van hun leef wereld bloot. Beiden zijn ze wat we expats noemen, beiden staan ze aan het hoofd van een instituut dat ‘Vlaanderen’ in de titel voert. Welke affiniteit hebben ze met dat ‘typisch Vlaamse’ dat onze artistieke export zou kenmerken en waar men inter nationaal nogal gek op is? Carreiro: We hebben dansers van 19 verschillende nationaliteiten in ons gezelschap, we werken met choreografen van overal ter wereld, daar zit het hem niet. Het is eerder de manier waarop en de intensiteit waarmee men hier werkt, die kenmerkend is. Vooral door de kleinschaligheid, wat zich soms ook vertaalt naar middelen, zet men koppig in op creativiteit. Out of the 13
box denken én doen. Om de creativiteit die hier leeft te benadrukken, heb ik het Made in Flanders label geïntroduceerd voor werken die bij ons ontstaan en speciaal voor onze dansers gemaakt werden. Cahn: Het gaat inderdaad meer over een Made in Flanders gevoel, dan dat we typisch Vlaamse producties zouden maken. Een van de enorme voordelen die we hier kennen is bijvoorbeeld dat onze musici zich telkens inleven in de geest van het werk dat ze brengen. Italiaanse, Franse of Duitse opera’s vermalen ze niet tot eenheidsworst. Ze spelen dat met… het vereiste accent. Dat is een rijkdom qua diversiteit, die je in huizen als het Bolsjoi niet tegenkomt. Daar is alles Russisch. De lokale toets zit soms ook in de verankering in het brede culturele veld. Wanneer we ervoor zorgden dat een theaterregisseur als Stef Lernous van Abattoir Fermé aan de slag ging met Tristan und Isolde en we zijn interpretatie van die Wagner brachten, dan is dat uiteraard een productie die alleen hier tot stand kan komen. Voor Fabre met Tragedy of a Friendship, idem dito. Dit seizoen KUNSTHUIS