Η ομάδα g-crew η οποία σχηματίστηκε τον Οκτώβριο του 2014 με βασική εργασία την συσχέτιση της επιστήμης των μαθηματικών με τα διάφορα είδη τέχνης , ολοκληρώθηκε εντός των χρονικών ορίων με την εξής χρονολογική σειρά διαδικασιών. 1) εννοιολογικός χάρτης (αφίσα) – καθορισμός αρμοδιοτήτων 2) πρόλογος 3) συμπλήρωση ερωτηματολογίου 4) κυρίως θέμα (εφαρμογή στην καθημερινή ζωή – σημαντικά επιτεύγματα – διασκεδαστικοί τρόποι ) Τα μέλη της ομάδας ασχολήθηκαν κυρίως με την μουσική , την ποίηση , τις εικαστικές τέχνες , τον κινηματογράφο και το θέατρο. Απάντησαν στα ερωτήματα που απασχολούσαν την ομάδα. Με σωστή συνεργασία και έγκυρες πηγές πληροφοριών , η ομάδα κατάφερε να ολοκληρώσει την εργασία , πέρα από τους προβληματισμούς και τους περιορισμούς. Τα μέλη της ομάδας : Κοστρίβα Μαρία Κωνσταντέλλου Ελισάβετ Λύκου Σοφία Κοντογιάννης Αλέξανδρος Λουκά Κατερίνα
ΘΕΑΤΡΟ Το αρχαίο ελληνικό θέατρο αναπτύχθηκε στα τέλη της αρχαϊκής περιόδου και διαμορφώθηκε πλήρως κατά την κλασική περίοδο, κυρίως στην Αθήνα. Το αρχαίο ελληνικό θέατρο κατείχε από νωρίς σημαντική θέση στην κοινωνική ζωή, όμως στα χρόνια της ακμής της αθηναϊκής Δημοκρατίας έφτασε στα υψηλότερα επίπεδα καλλιτεχνικής έκφρασης και λαϊκής αποδοχής. Τη διοργάνωση των παραστάσεων την ανέλαβε το κράτος. Ο επώνυμος άρχοντας αναλάμβανε την επιτήρηση των δραματικών αγώνων. Τις δαπάνες της παράστασης αναλάμβαναν εύποροι πολίτες που τους απονέμονταν ο τίτλος του χορηγού, οπότε το θέατρο ήταν δωρεάν για όλους τους πολίτες. Οι θεατρικές παραστάσεις είναι διαγωνιστικό χαρακτήρα και δίνονταν τα μεγάλα Διονύσια τον Μάρτιο μέχρι Απρίλιο και στα Λίναια τον Ιανουάριο μέχρι το Φεβρουάριο. Συμμετείχαν τρεις δραματουργοί στον θεατρικό διαγωνισμό οι οποίοι παρουσίασαν μία τετραλογία αποτελούμενη από τρεις τραγωδίες και ένα σατυρικό δράμα. Ο Διθύραμβος ήταν ένα αρχαιότατο αυτοσχεδιαστικό χορικό τραγούδι που σε αντίθεση με τα ατομικά είδη αρχαίας ποίησης την ελεγεία και τον ίαμβο ήταν μια ομαδική καλλιτεχνική έκφραση που είχε ως αφορμή θρησκευτικές λατρευτικές λειτουργίες. Ο Διθύραμβος εξέφραζε τις σκέψεις και τα συναισθήματά του λαού. Ο ποιητής Αρίωνας φαίνεται να είναι ο πρώτος που παρουσίασε χώρο από σάτυρους. Οι τραγικοί ποιητές του πέμπτου προ Χριστού αιώνα ειδικότερα ο Φρύνιχος και ο Αισχύλος όχι μόνο συνέθεταν τα έργα τους αλλά τα σκηνοθετούσαν τα χορογράφος και έπαιζαν σε αυτά ως ηθοποιοί. Τους ρόλους στο αρχαίο ελληνικό θέατρο τους ερμήνευαν μόνο άντρες φορώντας μάσκες που μπορεί να άλλαζαν ακόμη και για τον ίδιο ρόλο ανάλογα με τις ανάγκες της παράστασης εκτός από τις τραγωδίες και τις κωμωδίες στις αθηναϊκές γιορτές παίζονταν και σατυρικά δράματα που ήταν εύθυμες παραστάσεις όπου ο χώρος αποτελούνταν από σάτυρους θυμίζοντας την καταγωγή του θεάτρου από τον διθύραμβο. Το αρχαίο ελληνικό θέατρο αποτελούνταν από από την σκήνη, Την ορχήστρα, το κοίλον, το προσκήνιο, τα παρασκήνια, τη θυμέλη, τον εύριπο (αγωγός απορροής των υδάτων στην περιφέρεια της ορχήστρας από το μέρος του κοίλου), τους αναλημματικούς τοίχους (τοίχοι στήριξης του εδάφους στα άκρα του κοίλου), τις αντηρίδες(πυργοειδείς τοίχοι κάθετοι προς τους αναλημματικούς που χρησίμευαν στην καλύτερη στήριξή τους), τα διαζώματα, τις σκάλες, τις κερκίδες, τα ειδώλια(οι θέσεις των θεατών), την προεδρία (η πρώτη σειρά των καθισμάτων όπου κάθονταν οι επίσημοι). Στο θέατρο του Διονύσου γράφτηκαν περισσότερες τραγωδίες και κωμωδίες του 5ου και 4ου αιώνα προ Χριστού. Χτίστηκε τον 6ο αιώνα προ Χριστού και από τότε ανοικοδομήθηκε και επεκτάθηκε πολλές φορές. Το θέατρο ήταν αρχικά μόνο ένας περίβολος που περιείχε μόνο τον αρχαιότερο ναό του Διονύσου και έναν θυσιαστικό βωμό. Αργότερα προστέθηκε μια αίθουσα εξαλείφοντας τον παλαιότερο ναό και χτίστηκε ένας δεύτερος επεκτείνοντας τα όρια του. Η ψηλότερη σειρά θέσεων του υψωνόταν περίπου 35 μέτρα επάνω από το χαμηλότερο μέρος του περιβόλου. Οι Αθηναίοι πίστευαν ότι ο ίδιος Διονύσιος μπορούσε να βλέπει όχι μόνο τις παραστάσεις που δίνονταν προς τιμή του, αλλά και τις θυσίες που προσφέρονταν στο βωμό του, το οποίο ήταν το πιο σημαντικό για αυτούς. Το αρχαίο ελληνικό θέατρο άσκησε τεράστια επίδραση στην ανάπτυξη του παγκόσμιου θεάτρου. Με τις επιδράσεις στο ρωμαϊκό θέατρο αλλά και αργότερα στην αναγέννηση και στην εποχή του Διαφωτισμού. Οι δημοκρατικές παραδόσεις του αρχαίου ελληνικού θεάτρου αλλά και η θεματολογία του με τις πανανθρώπινες αλήθειες που αγγίζουν θεατές με διαφορετική κουλτούρα και σε διαφορετικές εποχές, έχουν κάνει το αρχαίο ελληνικό θέατρο να είναι όπως ακριβώς την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, προίκα όλης της ανθρωπότητας
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ Ο κινηματογράφος ή αλλιώς σινεμά αποτέλει σήμερα την αποκαλούμενη έβδομη τεχνη. Αρχικά εμφανίστηκε περισσότερο ωσ μια νέα τεχνική καταγραφής και οπτικοποίησης της κίνησης (Κινηματογράγος=κίνηση+γραφή). Ιστορία Πρόδρομοι του κινηματογράφου Είναι γενικά δύσκολο να αναδειχθεί ένας μοναδικός εφευρέτης του κινηματογράφου, ως τεχνική της κινούμενης εικόνας.Σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της τεχνικής του κινηματογράφου είχε η ανακάλυψη και διάδοση της φωτογραφίας, που πραγματοποιήθηκε 19ου αιώνα. Μία από τις πρώτες και ιδιαίτερα σημαντικές αναλύσεις της κίνησης με τη βοήθεια φωτογραφικής μηχανής, έγινε περίπου το 1878, όταν ο Βρετανός φωτογράφος Edward Muybridge, έχοντας καταφέρει να αναπτύξει μεθόδους διαδοχικής φωτογράφισης, απεικόνισε την κίνηση ενός αλόγου, αποδεικνύοντας τότε, πως κατά τη διάρκεια του καλπασμού του υπάρχουν στιγμές που τα πόδια του δεν έχουν επαφή με το έδαφος. Την ίδια περίπου εποχή, ο Γάλλος φυσικός Ετιέν Μαρέ κατόρθωσε να συλλάβει φωτογραφικά το πέταγμα ενός πουλιού με τη βοήθεια μιας φωτογραφικής μηχανής με τη δυνατότητα να αποτυπώνει 12 στιγμιότυπα ανά λεπτό. Τα σημαντικότερα ίσως επιτεύγματα σχετικά με την ανάπτυξη της κινηματογραφικής τεχνικής έγιναν στα τέλη του 1880, με την εφεύρεση του κινητοσκοπίου από τον Ουίλλιαμ Ντίκσον. Το κινητοσκόπιο, ήταν μία μηχανή προβολής, με δυνατότητα να προβάλλει την κινηματογραφική ταινία σε ένα κουτί, το οποίο ήταν ορατό μόνο από έναν θεατή, μέσω μιας οπής. Η συσκευή παρουσιάστηκε για πρώτη φορά επίσημα στις 20 Μαΐου του 1891, μαζί με την πρώτη κινηματογραφική ταινία. Στη Γαλλία, οι αδελφοί Ογκύστ και Λουί Λυμιέρ, βασιζόμενοι στο κινητοσκόπιο των Ντίκσον και Έντισον, εφηύραν τον κινηματογράφο (cinematographe) που αποτελούσε μία φορητή κινηματογραφική μηχανή, λήψεως, εκτύπωσης και προβολής του φιλμ. Στις 28 Δεκεμβρίου του 1895, έκαναν και την πρώτη δημόσια προβολή, στο Παρίσι. Η ημερομηνία αυτή αναφέρεται από πολλούς ως η επίσημη ημέρα που ο κινηματογράφος με την σημερινή του γνωστή μορφή έκανε την εμφάνισή του. Εκείνη τη δημόσια προβολή παρακολούθησαν συνολικά 35 άτομα επί πληρωμή και προβλήθηκαν δέκα ταινίες συνολικής διάρκειας περίπου δεκαπέντε λεπτών. Οι πρώτες κινηματογραφικές ταινίες ήταν μικρής διάρκειας, παρουσιάζοντας συνήθως στατικά, μία σκηνή της καθημερινότητας. Ο κινηματογράφος ως τέχνη Ένας από τους πρώτους κινηματογραφιστές που χρησιμοποίησε την διαθέσιμη τεχνική της εποχής με σκοπό την παραγωγή ταινιών κάτω από όρους τέχνης, υπήρξε ο Ζωρζ Μελιέ, ο οποίος θεωρείται και από τους πρώτους κινηματογραφικούς σκηνοθέτες. Επιπλέον, εισήγαγε τεχνικές οπτικών εφέ, ενώ για πρώτη φορά πρόβαλε έγχρωμες ταινίες, χρωματίζοντας την κινηματογραφική ταινία (καρρέ) με το χέρι. Εκτιμάται ότι το 1908, στις Ηνωμένες Πολιτείες υπήρχαν περίπου 10.000 κινηματογράφοι. Το 1912 (ή 1911) ο θεωρητικός χρησιμοποίησε για πρώτη φορά σε δοκίμιό του τον όρο έβδομη τέχνη για να περιγράψει τον κινηματογράφο.
ΠΟΙΗΣΗ
Η ποίηση είναι μία από τις βασικές κατηγορίες τού λόγου , του έμμετρου λογου , έναντι του πεζού λόγου και του διαλόγου και κατ'επέκταση της λογοτεχνίας. Η μελέτη της ποίησης αποτελεί την ασφαλέστερη οδό της ψυχικής αποκάλυψης και του βίου ανθρώπου. Τα είδη ποίησης που ανέπτυξαν οι αρχαίοι Έλληνες ήταν : το έπος , η λυρική ποίηση και το δράμα. ΔΡΑΜΑ Στη νέα ελληνική γλώσσα , η λέξη έχει αποκτήσει τη σημασία ενος δυσάρεστου γεγονότος ή μίας ανεπιθύμητης κατάστασης. Γεννήθηκε και αναπτύχθηκε στην Αττική και ξεκίνησε από το αρχίκο άσθμα , τον διθύραμβο. Τα είδη του δράματος είναι τρία : η κομωδία , η τραγωδία και το σατυρικό δράμα. ΕΠΟΣ Είναι λογοτεχνικό είδος και τα κύρια χαρακτηριστικά του ειναι : το μεγάλο μέγεθος , ο έμμετρος λόγος και εξειδικευμένα εκφραστικά μέσα. Περιγράφουν κυρίως θρυλικές πράξεις και ήρωες του παρελθόντος και το θέμα τους είναι μυθολογικό. Η λέξη έπος σημαίνει λόγος. Στη σύγχρονη λεξικογραφία ως έπος χαρακτηρίζουμε το μεγαλειώδες έργο τόσο σε έκταση όσο και σε θεματογραφία. ΛΥΡΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ Είναι λογοτενικό είδος , το οποίο αναπτύχθηκε στην αρχαία Έλλαδα. Πήρε το όνομα της από τη συνοδεία της λύρας. Είναι η ποίηση που έχει ποικίλα θέματα , όπως η καθημερινότητα , τα ανθρώπινα συναισθήματα και πολεμικές αφηγήσεις. Στις αρχές του 7ου αιώνα αναφέρονται τα πρώτα δείγματα λυρικής ποίησης. Κάποια χαρακτηριστικά της είναι : το μέτρο , οι λογότυποι και οι εκφράσεις.
ΜΟΥΣΙΚΗ Ως μουσική ορίζεται η τέχνη που βασίζεται στην οργάνωση ήχων με σκοπό τη σύνθεση, εκτέλεση και ακρόαση/λήψη ενός μουσικού έργου. Με τον όρο εννοείται επίσης και το σύνολο ήχων από το οποίο απαρτίζεται ένα μουσικό κομμάτι.Η μουσική από τη φύση της δεν μπορεί να εκφράσει ολόκληρο τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου και, γι' αυτό, έχει ανάγκη από τις λέξεις και άλλα μη μουσικά εκφραστικά μέσα. Η μουσική γεννήθηκε μαζί με τον άνθρωπο, ο οποίος νωρίς άρχισε να ξεχωρίζει αρμονικούς φυσικούς ήχους που τον βοηθούσαν στην παραγωγή και τη ζωή του. Σιγά-Σιγά άρχισε να τον αναπαράγει, να τους ανασυνθέτει δημιουργικά.Τα μουσικά του δημιουργήματα ο άνθρωπος τα χρησιμοποίησε για να επικοινωνήσει με τους συνανθρώπους του, να εξορκίσει το φόβο, να επικαλεστεί τους προγόνους, να εξευμενίσει τους θεούς του, και να εκφράσει το θαυμασμό, την αφοσίωση και την αγάπη. Στην αρχαιότητα η μουσική αποτελούσε στοιχείο μόρφωσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι αρχαίοι Έλληνες, παρά την έντονη θρησκευτικότητά τους, Δε δημιούργησαν μυστικιστική μουσική και απέδωσαν θεία προέλευση στη μουσική και όχι μυστηριακή. Αντίθετα, στο Μεσαίωνα, που η μουσική παιδεία είναι ασθενής μέχρι και ανύπαρκτη, κυριαρχεί ο μυστικισμός και η νοσηρότηταΣτους νεότερους χρόνους ως μουσική ορίζεται η τέχνη έκφρασης των αισθημάτων και των ιδεών με τη βοήθεια ήχων, αρμονικά συνδυασμένων, η μελωδία μιας μουσικής σύνθεσης που εκτελείται με φωνή ή με όργανα, η ορχήστρα, το σύνολο των μουσικών (εκτελεστών, οργανοπαιχτών) το σύνολο των ηχητικών αξιών της εικόνας, που στηρίζεται στη μελωδία, την αρμονία, το ρυθμό, τον τονισμό, το μουσικό ρυθμό κλπ. Η μουσική κάθε έθνους και κάθε εποχής χαρακτηρίζεται από επιλογή τύπων ηχητικών συνδυασμών και κανόνων χρησιμοποίησής τους. Οι μουσικές "γλώσσες" των διάφορων εθνών, εποχών και συνθετών έχουν μεγάλη ποικιλία, σ' όλες, όμως, υπάρχουν αρχές, δομές και κοινά γενικά χαρακτηριστικά. Η μελωδία είναι το σπουδαιότερο εκφραστικό μέσο της μουσικής. Η μουσική δραστηριότητα του ανθρώπου περιλαμβάνει τη δημιουργία, την εκτέλεση και την πρόσληψη , στις οποίες αντιστοιχούν τα τρία στάδια του έργου: σύνθεση, εκτέλεση, ακρόαση. Σύμφωνα με το περιεχόμενό της, η μουσική διακρίνεται σε λυρική, επική, δραματική, ηρωική, τραγική, χιουμοριστική, σοβαρή και ελαφρά, με βάση την εκτέλεση, σε φωνητική και ενόργανη και τέλος με βάση τη σύνθεση, σε θεατρική, χορευτική, ενόργανη ή σε μουσική με συνοδεία απαγγελίας. Διακρίνεται επίσης, σε μουσική θεάματος, για μουσικό θέατρο, για θέατρο πρόζας, για κινηματογράφο, μουσικής συναυλίας, συμφωνική, μουσική δωματίου, μαζική, μουσική για τραγούδι (ύμνος, νανούρισμα, σερενάτα, βαρκαρόλα), χορού (γκοπάκ, βαλς, πολωνέζα), εμβατήριο στρατιωτικό ή πένθιμο, σουίτα, ουβερτούρα, συμφωνικό ποίημα, κονσέρτο, ορατόριο, καντάτα, σονάτα, τρίο, κουαρτέτο, κουιντέτο, ρομάντσα, ή σε τελετουργική μουσική: ψαλμός, δρώμενα, χορικά, λειτουργίες, ρέκβιεμ.
Κύρια συστατικά της μουσικής: 1) ο ήχος, χωρίς αυτόν δεν μπορεί να νοηθεί μουσική και σε αυτόν ακριβώς περιέχονται τα άλλα στοιχεία, όπως η χροιά (το ιδιαίτερο χρώμα που ξεχωρίζει την μια φωνή από την άλλη, το ένα όργανο από το άλλο), η εκπομπή που ο ήχος παίρνει το επιθυμητό ύψος, την οξύτητα ή τη βαρύτητα, η ένταση, δηλαδή η ενδυνάμωση του ήχου, και, τέλος, η διάρκεια, που εξαρτάται από την παράταση ή την παύση των παλμικών δονήσεων, που κάνουν τον ήχο. 2) Ο ρυθμός, δηλαδή ο τρόπος διαδοχής των χρονικών στοιχείων, με μετρικές μονάδες, που ξεχωρίζουν καθαρά μεταξύ τους. 3) Η μελωδία, που παρουσιάζει τη διαδοχή των ήχων, που προχωρούν ξεχωριστά και σύμφωνα με κάποια λογική σειρά. 4) Η αρμονία, που είναι η ταυτόχρονη εκφορά, η συνήχηση περισσότερων φθόγγων. Η ευρωπαϊκή μουσική βασίζεται στη μείζονα και στην ελάσσονα κλίμακα.
ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ Οι Εικαστικές Τέχνες είναι ενσωματωμένες στην καθημερινή μας ζωή και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του τοπικού και παγκόσμιου πολιτισμού. Συνιστούν εκφραστικά μέσα με τα οποία αναπαριστούμε εμπειρίες, ιδέες, αξίες, συναισθήματα και ταυτόχρονα απαιτούν διανοητικές λειτουργίες όπως αντίληψη, μνήμη και σχηματισμό εννοιών προάγοντας έτσι την ολόπλευρη ανάπτυξη των παιδιών. Μέσα από τις Εικαστικές Τέχνες ο άνθρωπος επικοινωνεί, δημιουργεί και διατηρεί τον πολιτισμό και το περιβάλλον του, και ταυτόχρονα καλλιεργεί το σεβασμό και την κατανόηση ανάμεσα στους ανθρώπους. Επιπλέον στο σύγχρονο κόσμο το πεδίο των Εικαστικών Τεχνών παρεμβαίνει στις πρακτικές εφαρμογές της εικόνας (π.χ. φωτογραφία, διαφήμιση, ψηφιακή εικόνα) οι οποίες επιδρούν καθοριστικά στον τρόπο ζωής και σκέψης των ανθρώπων. Οι εικαστικες τεχνες χωρίζονται στις έξης κατηγορίες: 1)Αρχιτεκτονική (είναι τοσο η τέχνη όσο και η επιστήμη του σχεδιασμού και της υλοποίησης κτιρίων) 2)Γλυπτική (η τέχνη της καλλιτεχνικής δημιουργίας - έκφρασης, που εκτελείται μέσω της δημιουργίας τρισδιάστατων μορφών σε οποιοδήποτε μέσο) 3)Γραφιστική (μια σειρά καλλιτεχνικών και επαγγελματικών ειδικοτήτων που επικεντρώνονται στην οπτική επικοινωνία και την παρουσίαση) 4)Ζωγραφική (η τέχνη της παραγωγής ή αναπαράστασης μίας πραγματικής ή φανταστικής εικόνας, μέσω προσωπικής εργασίας, με την βοήθεια φυσικών ή ηλεκτρονικών μέσων) [2] 5)Κεραμική (η παραγωγή προϊόντων από πηλό που ψήνεται σε ψηλές θερμοκρασίες για να γίνει σκληρός και ανθεκτικός) 6)Κινηματογράφος (τεχνική καταγραφής της κίνησης και οπτικοποίησής της, όπως δηλώνει και ο ίδιος ο όρος) 7)Κόμικς (είναι μια μορφή οπτικής τέχνης που αποτελείται από εικόνες που συνήθως συνδυάζονται με κείμενο, το οποίο συχνά βρίσκεται σε συννεφάκια κειμένου ή λεζάντες) 8)Σχεδιασμός (εκδήλωση της ικανότητας του ανθρώπινου πνεύματος να ξεπερνά τους περιορισμούς του) 9)Τυπογραφία (η τέχνη της αποτύπωσης γραπτού λόγου και εικόνων σε χαρτί, ύφασμα, μέταλλο ή άλλο υλικό με τη βοήθεια τεχνικών μέσων και συνήθως σε μαζική κλίμακα) 10)Φωτογραφία (τέχνη και επιστήμη της δημιουργίας οπτικών εικόνων μέσω της καταγραφής και αποτύπωσης του φωτός, με χρήση κατάλληλων συσκευών) 11)Χαρακτική (η τέχνη της εγχάραξης μιας σκληρής επίπεδης, κυλινδρικής ή άλλου είδους επιφάνειας με σκοπό την δημιουργία διακοσμητικών σχεδίων σ' αυτήν την επιφάνεια)
Που χρειάζονται περισσότερο μαθηματικοί υπολογισμοί στον χώρο της μουσικής
100
Αγόρια
10
1 Στα διαστήματα
Στις νότες
Στον ρυθμό
Ποιός από τους παρακάτω επιστήμονες ανήκει στους σύγχρονους;
20 15 Αγόρια
10 5 0 Ευκλείδης
Αινστάιν
Πλάτωνας
Ποιό κοινό χαρακτηριστικό έχουν τα μαθηματικά με τις εικαστικές τέχνες; 14 12 10 8 6 4 2 0
Αγόρια
Ποιά απο τις παρακάτω σχέσεις παραπέμπει στον κινηματογράφο;
16 14 12 10 8 6 4 2 0
Αγόρια
Μουσική και χορός
Μουσική και ζωγραφική
Κίνηση και γραφή
Πιστεύεται οτι τα μαθηματικά βοηθούν στην δημιουργία της κινούμενης εικόνας;
14 12 10 8
Αγόρια
6 4 2 0 Ναι
Όχι
Δεν γνωρίζω
Που χρειάζονται περισσότερο μαθηματικοί υπολογισμοί στο χώρο της μουσικής ;
9 8 7 6 5 4 3 2 1 0
Κορίτσια
Στα διαστήματα
Στις νότες
Στον ρυθμό
Ποιός από τους παρακάτω επιστήμονες ανηκει στους σύγχρονους;
16 14 12 10 Κορίτσια
8 6 4 2 0 Ευκλείδης
Αινστάιν
Πλάτωνας
Ποιό κοινό χαρακτηριστικό έχουν τα μαθηματικά με τις εικαστικές τέχνες; 14 12 10 8 6 4 2 0
Κορίτσια
Ποιά από τις παρακάτω σχέσεις παραπέμπει στον κινηματογράφο;
10 8 6 Κορίτσια
4
2 0 Μουσική και χορός
Μουσική και ζωγραφική
Κίνηση και γραφή
Πιστεύετε ότι τα μαθηματικά βοηθούν στην δημιουργία της κινούμενης εικόνας ;
12 10 8 Κορίτσια
6 4
2 0 Ναι
Όχι
Δεν γνωρίζω