Pinball on location

Al bijna mijn hele leven associeer ik flipperen met vakantie. En vaak ook andersom. Dat begon ergens begin jaren tachtig, toen ik met mijn ouders en drie broers twee weken naar De Koog op Texel ging. Dagelijks hoogtepunt was een bezoek aan de amusementshal in de hoofdstraat waar minimaal twaalf kasten gebroederlijk naast elkaar stonden. Alle andere arcademachines en racers konden mij gestolen worden, de kwartjes verdwenen in hoog tempo in machines als Charlie’s Angels, Mata Hari en The Harlem Globetrotters.

Een kleine veertig jaar later is er voor mij persoonlijk weinig veranderd in de flipper- en vakantiecombinatie. Hoewel, de wereld heeft in de tussenliggende vier decennia niet stilgestaan. Vroeger stond er standaard in elk café een flipperkast, had elk zichzelf respecterend dorp een speelhal en trof je kasten aan bij de snackbar op de hoek en op de lokale camping. En in sommige gevallen was vroeger alles beter. Helaas staan er veel minder kasten op locatie, maar dankzij sites zoals Findapinball.com kan je in elke uithoek in Europa kasten vinden, mits iemand ooit de moeite heeft gedaan om ze te registreren.

Sinds vijftien jaar gaat onze zomervakantie naar Lago Maggiore op de grens van Italië en Zwitserland. Mijn schoonouders hebben daar een geweldig huis en vinden het leuk om een keer per jaar de kleinkinderen wat langer te zien. In de eerste jaren van ons verblijf daar stonden er her en der op de campings nog wel een paar flippers, maar een jaar of tien terug verdwenen ze helaas allemaal. Gelukkig is er een uitzondering op de regel en dat is Bar Carioca gelegen op tien minuten van het oude stadscentrum van Locarno. Ondanks dat het een stad in Zwitserland is, waan je je bij Carioca in Italië. De eigenaar en barman spreekt geen Engels, geen Duits, maar wel Italiaans en zelfs Nederlands. Ooit was hij namelijk getrouwd met een Zeeuwse, maar sedert jaren woont hij hier weer en baat hij deze gelegenheid uit.

Ik kom er elk jaar gedurende mijn vakantie bijna dagelijks om een goede cappuccino te drinken en te flipperen. De kasten worden er neergezet door Golden Games en zijn goed onderhouden. In de loop der jaren heb ik er Medieval Madness (MM), Monster Bash, Junk Yard, Attack From Mars (AFM) en Cirqus Voltaire gespeeld. De exploitant koopt waarschijnlijk geen ‘nieuwe’ kasten, want toen ik deze zomer arriveerde was de MM teruggekomen in plaats van de AFM die er het jaar ervoor had gestaan. Behalve een flipper stond er ook een poolbiljart, een tafelvoetbaltafel en een soort photoplay-achtige gokautomaat. Die dingen liet ik voor wat ze waren, we kwamen om te flipperen.

De MM-machine stond op vijf ballen per spel, een frank per credit (komt overeen met een euro) en zes spellen voor vijf frank. Prima geprijsd. Ondanks dat de machine al meer dan twintig jaar in allerhande cafés had gestaan werkte hij naar behoren, was het speelveld mooi en ook de body toonde weinig verkleuring. Natuurlijk was er wel schade te zien bij de flipperknoppen. De barman kondigde vol trots aan dat hij op plek vier stond van de highscores, met ongeveer 1 miljard. Twee uur later was hij een illusie armer om vervolgens (als wraak?) vreselijke Duitse symfonische rock van The Scorpions op te zetten.

In de twee weken die volgden, kwam ik regelmatig een uurtje flipperen. Meestal om een koffie te drinken en soms een biertje. Qua speciaal bier is het slecht toeven in Zwitserland en ik probeerde een IPA voor zeven frank maar die smaakte naar een mengeling van kruidnagels en chocola. Doel was om uiteindelijk de Grand-Champion-plek te veroveren die er door een vaste flipperende klant deze winter was opgezet. Het werd bijna een obsessie om 163.000.000 te bereiken. Op de laatste dag in het laatste potje leek het te gaan lukken. Genoeg opgebouwd, voldoende extra ballen. Ik liep al voorbij de 130.000.000 toen het laatste kasteel, goed voor 20.000.000, verslagen was. Ik mikte op multiball toen de barman het lumineuze idee had om Opus op te zetten. Een rockband uit Graz, Oostenrijk. Ik dacht ongemerkt aan de besnorde zanger, miste het multiballschot en zag mijn laatste bal verdwijnen in de outlane. No extra ball left, game over. ‘Live is life,’ zong de band, terwijl ik de kroeg verliet. ‘Tot volgend jaar,’ riep de barman me nog na. Highscore op de Medieval Madness

Jim in actie op de Medieval Madness in Locarno