Teenage Mutant Ninja Turtles LE

De Limited Edition in volle glorie

Na het finaliseren van het artikel over de TMNT PRO kreeg ik de gelegenheid om bij Cv100-lid Karel Ruijbroek ook de LE-versie te spelen. Dit artikel stipt alleen kort de verschillen aan tussen de LE en de PRO.

Over de PRO-versie is in Spinner 2020-3 al geschreven. Deze viel bij uw verslaggever best in de smaak. Zou de LE-versie de overtreffende trap zijn en de welbekende toef slagroom op de taart brengen? Net als bij de PRO is de ontwerper John Borg, is het art- work van de hand van Zombie Yeti en is de software afkomstig van Dwight Sullivan. TMNT is er in totaal in drie varianten: een PRO, Premium en een LE. In dit artikel komt dus de LE aan bod. Het speelveld van de Premium en LE zijn gelijk aan elkaar. Van de LE zijn er vijfhonderd stuks gemaakt.

Het speelveld Het speelveld ziet er op eerste oogopslag hetzelfde uit als bij de PRO. Dan valt op dat de diverter op de ramps in de vorm van een vliegtuig is en zie je bij de popbumpers ineens een gekke figuur. Karel zou Karel niet zijn als er niet al wat mods in deze TMNT zouden zitten. Meest opvallend is het ‘brandende’ gebouw rechtsachter en de ‘rioolbuis’ links op de wireform. Zoals gezegd, beschikt de LE over een andere diverter dan de PRO. Deze diverter ziet er niet alleen anders uit, Stern noemt het een ’glider’, maar maakt het ook mogelijk de bal van baan/ramp te laten wisselen. Hierdoor kun je als speler bepalen of je de bal op de linker- of rechterflipper terug wilt hebben en dat kan wel eens goed van pas komen om een gewenst schot te kunnen maken. Bij de popbumpers valt verder een extra figuur op. Kenners van de serie zullen hier zeker superschurk Krang in herkennen. De spinning pizzadisc kan verder net als bij de PRO ballen magnetisch vasthouden maar kan hier zowel links- als rechtsom draaien. Hierdoor worden de ballen meer kanten uit verstrooid en dit brengt zo meer variëteit. De ballen worden verder niet onder de bus gelocked, maar in de bus zelf. Anders dan bij de PRO kan bij de LE een multibal zelfs bestaan uit maximaal acht in plaats van zes ballen.

Het LE speelveld

Speltechnisch niet van belang, maar ten opzichte van de PRO is er nog een aantal andere extra’s te vermelden, zoals standaard een shaker aan boord, ontspiegeld glas, betere luidsprekers, speciale inner sideblades, speciale coated siderails en lockbar, metalen apron, et cetera. Bij een LE hoort natuurlijk ook ander artwork op de kopkast en cabinet alsmede een mirrored backglas. Gewoon een compleet strak afgewerkt plaatje gemaakt door veelzijdig kunstenaar Zombie Yeti.

De hamvraag: Hoe speelt-ie? Het spelverloop tussen de PRO- en LE-versie kent eigenlijk, naar mijn mening, geen wezenlijke verschillen. Als ik dan toch iets zou moeten noemen, is dat de diverter op

Schurk Krang

Ramp diverter

de ramps bij de Pro alleen de bal kan stoppen waar je bij de LE deze ook kan gebruiken om de bal ook van ramp te laten wisselen. Zo krijg je dus als gebruiker de keuze of je de bal terug wilt hebben op de linker- of rechterflipper. Daar kan je zeker leuk gebruik van maken, maar of dit speltechnisch nu zo’n groot verschil is? Hetzelfde kun je zeggen van het feit dat de spinning pizzadisc nu twee richtingen uit kan Pizzadisc draait links- en rechtsom

Uitzicht vanaf de flippers

draaien en dat de ballen voor de multibal nu uit de bus zelf komen in plaats van onder de bus uit. LE kent wel een multibal van maximaal acht ballen in plaats van zes bij de PRO. Kortom, het spelverloop is mijns inziens voor iemand die het puur om het flipperen gaat geen echte motivatie om een LE (of Premium) te verkiezen boven de PRO. De meerprijs van circa 3.000 Euro ten opzichte van een PRO is vooral voor de diehard TMNT-fan. Je krijgt er in ieder geval een plaatje van een flipperkast voor. De LE is, net als de PRO, een flipper met lekkere soepele schoten en de bal loopt lekker rond. Het duurde even voor ik de schoten te pakken had, maar daarna ging het een stuk beter. En yep, dat je kunt kiezen op welke flipper de bal terugkomt, kan zeker wel eens handig zijn. Verder zijn drie flippers altijd leuker dan twee en maakt het net wat extra schoten mogelijk. Ook dat valt in de smaak bij uw reporter. De software is verder behoorlijk uitontwikkeld en deze biedt voldoende variëteit in een thuisomgeving. Goed luisteren naar de aanwijzingen en kijken op het scherm en als laatste de knipperende lampjes schieten, dan komt het best goed. Stern heeft ook voor het eerst een zogenaamde ’coop-mode’ geïntroduceerd waarmee je of tegen elkaar kunt spelen in teams of juist samen tegen de flipperkast (dan wordt de voortgang door alle spelers gedeeld, dus speler twee begint met wat speler een al bereikt heeft). Dit is echter geen specifieke LE-feature. Dat het Turtles-thema minder populair is in Nederland en wellicht ook wel wordt gezien als een thema gericht op kinderen, kan wel eens een showstopper zijn voor een groot verkoopsucces in Nederland. Maar je zou deze kast ook kunnen zien als een ideale familieflipper. Maar dat heeft niets te maken met LE versus PRO. Kortom, ga hem gerust eerst eens spelen alvorens een knoop door te hakken en overtuig jezelf (of niet) of deze flipperkast iets voor je is.

Dank nogmaals aan Karel Ruijbroek voor het mogen spelen van deze nieuwe kast!! Ik heb in ieder geval een aandenken voor hem achtergelaten (in ieder geval tot de volgende softwarerelease…). Alleen constant dat deuntje van Teenage Muntant Ninja Turtles in je hoofd op de weg naar huis is best irritant ….