MIRANDA VATOPOULOU finding your lost sun

MIRANDA VATOPOULOU

finding your lost sun

Our deepest fear is not that we are inadequate. Our deepest fear is that we are powerful beyond measure. It is our light not our darkness that frightens us the most. We ask ourselves who am I to be brilliant, gorgeous and talented. Actually, who are you not to be?

Your playing small doesn’t serve the world. There is nothing enlightened about shrinking so that other people won’t feel insecure around you. We were born to manifest the glory of God that is within us. It is not just in some of us, it is in all of us. And when we let our light shine, we unconsciously allow others to do the same. As we are liberated from our own fears, our presence automatically liberates others.

Williamson

Maryanne

ίδιο μα

κουλτούρα της τυπογραφίας, το κλείσιμο του ματιού στην εμμένεια της -σχεδόν τετριμμένης πλέον ρήσης- «scripta manent», αλλά και η εξαγωγή, η επιλογή και η αφαίρεση, καθώς και η ακόλουθη επανένθεση σε νέο πλαίσιο στοιχείων από το παρελθόν της τέχνης, της ιστορίας και την ανθρώπινης γνώσης και επινοητικότητας, υποδεικνύουν το διττό γεγονός: τίποτα δεν διατηρείται αυτούσιο, αλλά την ίδια στιγμή τα πάντα μπορούν να διασωθούν ως σπαράγματα, ως αποσπάσματα, ως θραύσματα. Αρκεί να παρατηρήσει κανείς με προσοχή τις εικόνες της Μιράντας Βατοπούλου. Ψυχεδελικές μορφές και σχήματα, φιγούρες από κλασικούς πίνακες, πρόσωπα από περιοδικά, αφίσες και ταινίες, εικόνες που παραπέμπουν σε εικονογραφήσεις μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας, σχέδια της ίδιας της καλλιτέχνιδας, αντικείμενα του υλικού πολιτισμού. Διάσπαρτες λέξεις ή αποκομμένες φράσεις. Το παλίμψηστο της νεαρής Μιράντας Βατοπούλου θα μπορούσε να παρομοιαστεί με έναν χάρτη που αντί να κωδικοποιεί και να απλουστεύει την επιφάνεια που απεικονίζει, αντιθέτως επιστρωματώνει ολοένα και ελαχιστότερες λεπτομέρειες καταβυθίζοντας τον θεατή σε μια εντροπική «ανάγνωση». Να λοιπόν που κατατείνουν, μάλλον, και οι τίτλοι των έργων της: «Βρίσκοντας τον χαμένο σου ήλιο», «Πίστεψε στα μάτια σου», «Παράδεισος και Χάος (Big Bang)», «Χαμένος ήλιος», «Παράλληλο σύμπαν», «Το ίδιο μα διαφορετικό», «Αταξία», «Μετάβαση»… κ.ά. Η Μιράντα Βατοπούλου μας ανοίγει μια ευκαιρία για να κοιτάξουμε ακόμα και τον ίδιο μας τον εαυτό ως ένα πρόσωπο διάφανο και διαπερατό. Φτιαγμένο από τα ίδια υλικά που συγκροτούν και τον μεταβατικό κόσμο.

The Same but Different

Vangelis Ioakimidis art curator

he most fundamental factor that shapes contemporary life (which is the realm of contemporary art) at a time when various relativisms of postmodernity have been phased out – or rather, assimilated – is no longer division or discrimination, or even coexistence. The most influential factor that shapes modern life in all its manifestations is layering. Reality now emerges as a palimpsest with multiple layers of writing yet minimal depth and maximum transparency. All aspects of life – culture, identities, subjects – are now deposited on the epithelium of the present like layers in a file in image processing software such as Photoshop.

Miranda Vatopoulou’s work illustrates this condition with admirable lucidity. Her images metabolise into art the bulimic gaze of a young person – the modern subject par excellence. Street art, graffiti, the rapidfire imagery of a graphic novel, mediated interactions with classical art; architecture, history, pop culture, music, interculturalism – every mark on the map of the contemporary human perception unfolds spectacularly before us. The variety of images, the different mediums (drawing, painting, collage, and more), the colourful materiality of her works, all point to the same perception of a multidimensional ecosystem.

Yet if we were to single out one characteristic reoccurrence in Miranda Vatopoulou’s practice, it would certainly be her recurring use of images from old books. The associations here are strong and vivid.

The heritage of typography, a nod to the obsession of the – almost trivialised – phrase scripta manent, as well as the extraction, selection and removal of elements from the past of art, history and human knowledge and ingenuity only to then reintroduce them into a new context, all point towards this twofold truth: nothing remains intact; yet at the same time everything can be salvaged as a fragment, a shard, a splinter.

One close look at the images of Miranda Vatopoulou suffices: psychedelic forms and shapes, figures from the canon of painting, faces from magazines, posters and films, images sourced from science fiction book illustrations, self-portrait drawings, objects of material culture. Random words, fragments of phrases. The palimpsest of the young artist Miranda Vatopoulou could be likened to a map which, rather than encoding and simplifying the area it depicts, instead deposits layers in increasingly minute detail, plunging the viewer in an entropic act of “reading.” This is also punctuated by the titles of her works: Finding Your Lost Sun, Believe in Your Eyes, Heaven and Chaos (Big Bang), Lost Sun, Parallel Universe, The Same but Different, Disarray, Transition.

Miranda Vatopoulou offers us an opportunity to turn and face ourselves as transparent, permeable figures. Made from the stuff this transitory world is made of.

υτή είναι η ιστορία μου. Μια ιστορία περιορισμού για να χωρέσω σε μια αφηρημένη αντίληψη για το τι σημαίνει να προσαρμόζεσαι, ενώ ταυτόχρονα πάντα ήθελα να ξεχωρίζω και να φωτίζω με το δικό μου φως – ακόμη και όταν δεν ήξερα ότι είχα ένα τέτοιο φως. Ποτέ δεν θέλησα να νιώσω απελπισία, ούτε είμαι άνθρωπος που απελπίζεται. Κι όμως, μέσα από έναν λαβύρινθο δικής μου κατασκευής, έχανα και έβρισκα τον εαυτό μου πάλι και πάλι, ενώ ταυτόχρονα κρατιόμουν σφιχτά από την βαθιά θαμμένη ελπίδα ότι είμαι καλλιτέχνης. Μια λέξη που ποτέ δεν ένιωσα ότι άξιζα να προφέρω δυνατά, που ποτέ δεν πίστεψα ότι είχα δικαίωμα να ισχυρίζομαι ότι μου ανήκει, και όμως ένα συναίσθημα τόσο οξύ και δυνατό που, όσα κι αν πέρασα, ποτέ δεν χάθηκε. Τρία χρόνια μετά, μπορώ να πω ότι η μεταμόρφωση και το ταξίδι άξιζαν τον κόπο. Οι απότομες πτώσεις με γέμισαν μελανιές αλλά δεν με τσάκισαν· απελπίστηκα αλλά άντεξα ώστε να ξαναπροσπαθήσω· κουράστηκα αλλά δεν εξαντλήθηκα. Προσπάθησα ξανά και ξανά να βρω τον εαυτό μου, να ακολουθήσω το φως και τον ήλιο, να βρω τον δρόμο μου – ένα μονοπάτι που πάντα ήξερα ότι υπάρχει, αλλά που συχνά έχανα. Μέχρι που το κουβάρι άρχισε να ξετυλίγεται και συλλάβησα τα νοήματα, καλά κρυμμένα στα βάθη του – νοήματα που τελικά έλαβαν σχήματα και μορφές που είχαν νόημα για μένα, που ήταν απελευθερωτικά. Παλιοί χάρτες που ανέσυρα από μια στοίβα έγιναν η βάση για τα πρώτα μου σκίτσα και σχέδια, και τους επεξεργάστηκα

νέα

γοητεία που μου ασκούν

τα ταξίδια και την εσωτερική ανάγκη να γνωρίζω και να καταγράφω τα βήματά μου, καθώς έτσι μαθαίνω, έτσι προχωράω ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης. Κάθε έργο είναι σύνθετο, πολυεπίπεδο – ένα είδος λαβύρινθου, που προσκαλεί τον θεατή να βρει τη δική του ερμηνεία κάθε συμβόλου, τη δική του διέξοδο. Είναι μια ιστορία δίχως τέλος. Μια πράξη αναγνώρισης και σύνδεσης, που είναι τελικά αυτό που αντιπροσωπεύει το έργο μου: να προσδιορίσω ποια είμαι, ποια πορεία θέλω να ακολουθήσω, παρά τα εμπόδια που μπορεί να υψωθούν στον δρόμο μου.

χάρτες

Οι διαφορετικοί χαρακτήρες σε κάθε έργο δεν είναι στην πραγματικότητα παρά πτυχές του εαυτού μου, καθρεφτίσματα της νοητικής μου κατάστασης σε διαφορετικές στιγμές. Το μοτίβο μιας ζέβρας υποδεικνύει την ανάγκη να δεχτούμε καθένας τα δικά του, αληθινά χρώματα, να αποδεχτούμε τον πραγματικό μας εαυτό – μια διαδικασία δυσκολότερη και πιο περίπλοκη από όσο θα θέλαμε να παραδεχτούμε. Τα φίδια έχουν διττή σημασία στα έργα μου, σύμβολα ανανέωσης καθώς αλλάζουν δέρμα, αλλά και αναφορές στο επιτραπέζιο παιχνίδι Φιδάκι. Τα συνεχή σκαμπανεβάσματα λειτουργούν ως μεταφορά για την προσωπική μου διαδρομή, αλλά και ως μια εικαστική παρότρυνση προς τον θεατή να εξερευνήσει τη σύνθεση απ’ άκρη σ’ άκρη. Η μαϊμού συμβολίζει την ψευδαίσθηση ότι έχεις τον έλεγχο –κάτι που συχνά προσποιούμουν ότι έχω όταν ακόμη έψαχνα για τον χαμένο ήλιο. Παρά τις διαβολικές κολοκύθες που μου έκλειναν τον δρόμο, τις ακαθόριστες μορφές και τον δράκο των παραισθήσεων, η καλλιτέχνης μέσα μου ποτέ δεν σταμάτησε να ψάχνει για τον ήλιο, ποτέ δεν έπαψε να πιστεύει ότι η τέχνη είναι η διέξοδός μου από όλα αυτά, η τελική μου απελευθέρωση. Αγάπη, φως, φύλακες άγγελοι που σου δίνουν φτερά για να πετάξεις μακριά από κάθε χαοτική κατάσταση, όσο περίπλοκη και σαγηνευτική κι αν είναι, είναι θέματα που διατρέχουν αυτό το έργο. Αυτή είναι η δική μου ιστορία. Μια ιστορία επώδυνης αναζήτησης μέσα στην ψυχή μου, αλλά κυρίως μια ιστορία αγάπης. Αγάπης που ποτέ δεν χάθηκε – για τους γύρω μου, για τη δημιουργία και, βαθιά μέσα μου, ακόμη και όταν δεν ένιωθα να την αξίζω, για μένα την ίδια. Πόσο χαώδης είναι αυτός ο αγώνας φαίνεται στον ιλιγγιώδη στροβιλισμό των χρωμάτων, στις λεπτομέρειες κάθε έργου, στον κρυφό αλλά και τον φανερό συμβολισμό της δουλειάς μου στο σύνολό της. Το ταξίδι προς το φως είναι λιγότερο ξεκάθαρο, αφού το μονοπάτι αυτό ούτε ίσιο ούτε βολικό υπήρξε. Δεν θα ήθελα να είναι αλλιώς όμως. Όπως απελευθερωνόμαστε από τον φόβο μας, η παρουσία μας αυτόματα απελευθερώνει και άλλους – ελπίζω η τέχνη μου να το κάνει αυτό για εσάς, όπως το έκανε πράγματι και για μένα.

Miranda Vatopoulou

Finding Your Lost Sun Τ

his is my story. A story of shrinking to fit into an abstract concept of what fitting in means, whilst at the same time always wanting to stand out and shine my light – even when I didn’t know I had such a light.

I never wanted to feel despair and I am not a desperate person; yet somehow, through an intricate maze of my own making, I lost and found myself over and over again, all while clinging to the deeply buried hope that I am an artist. A word I never felt I deserved to say out loud, never believed I was justified in claiming as my own, yet a feeling so poignant and intense that, through it all, it never

Three years down the line, I can say that the transformation and the journey were worth it. The sharp downfalls left me bruised but not broken, exasperated yet resilient to try again, worn out but not exhausted. I tried time and time again to find myself, to follow the light and the sun, find my path – a path that I always knew was there, but which was often lost.

Until it all started to unravel, and I deciphered the meanings, hidden within its depths – meanings that eventually morphed into shapes and forms that made sense to me and were liberating. Old maps salvaged from old heaps were used as the basis for my first doodles and drawings, and I reworked them, forging new paths over the past trails. My fascination with maps stems from my love of travel and an inner need to recognise and trace my steps, as this is how I learn and progress as a person and an artist.

Each work is complex, layered – a labyrinth of sorts, inviting viewers to find their own interpretation of each symbol, their own way out.

It’s a story that continues. An act of recognition and connection, which is ultimately what my work stands for: identifying who you are and which pathway you wish to follow, despite any obstacles that might stand in your way.

The varied characters in each artwork are in fact aspects of myself, representations of my state of mind and being at different moments. The recurring image of a zebra highlights the need to own your true colours and accept your true self – a process that is harder and more complicated than we like to admit. Snakes have a dual meaning in my works, as they shed their skin and resurface anew, but are also references to the Snakes and Ladders board game. The continuous ups and downs act as a metaphor for my journey and as a visual cue for the viewer to search into the entire composition. The monkey is an illusion of control, of being in charge – something I often pretended to be when I was still searching for the lost sun.

Despite the evil pumpkins in the way, the incomplete figures and the hallucinatory dragon, the artist in me never stopped looking for the sun, never stopped believing that art was my way out of it all and the penultimate liberation. Love, light, guardian angels that give you the wings to fly out of any mess, no matter how convoluted and seductively beautiful it may be, are underlying themes of this work.

This is my story. A story of painful soul-searching, but most importantly of love. A love that was never lost for those around me, for creating art and, deep down, even when I did not feel worthy of it, for myself. The complexity of the struggle is evident in the dizzying array of colours; it is reflected in the details of each artwork, in the hidden and more obvious symbolism of my work as a whole. The journey towards the light is less clear, as that pathway was not straightforward, nor was it a consistent ride. But I wouldn’t have it any other way.

“As we are liberated from our own fears, our presence automatically liberates others” – I hope my art does this for you, as indeed it did for me.

The Maze of Your Golden Cage

In a sense, perhaps in its essence, my work is all about love and infinity – or rather love and infinity are the elements that tie all my work together. That is why my work is so layered. One image, or medium, could never be enough to convey it all. And that is why there is no starting or ending point in my work. There is no linear, or other, narrative that one may follow, as I see life as a series of ups and downs, back and forth.

Archetypal symbols in my works convey emotions, not always knowingly, and I often find myself employing animals to do so: a tiger for strength, an elephant for stability, a bird to describe our perpetual seeking for what, to me, is the only true infinity we can ever know: LOVE…

μάλλον

αγάπη και το άπειρο είναι τα συνδετικά στοιχεία που

το σύνολο της δουλειάς μου. Γι’ αυτό η δουλειά μου είναι τόσο πολυεπίπεδη. Μια εικόνα, ή ένα μέσο, δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι αρκετό για να μεταδώσει τα πάντα. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει σημείο αφετηρίας ή τερματισμού στη δουλειά μου. Δεν διακρίνεται κάποια γραμμική, ή άλλη, αφήγηση, αφού βλέπω τη ζωή σαν

THE MAZE OF YOUR GOLDEN CAGE 127 x 290 cm, mixed media

Lost and Found

In my work, maps symbolise the infinite possibilities that lie ahead of each and every one of us, the infinite paths we may take and the infinite possible places we may find ourselves arriving at. There are many different pathways to arrive at the same destination, so put your belt on and start exploring. I am a traveller in search of my treasure – just as you are in search of your own. We all share the love and the unknown.

Ψάχνω και βρίσκω

Στο έργο μου, οι χάρτες συμβολίζουν τις άπειρες δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά σε καθένα από εμάς, τα άπειρα μονοπάτια που μπορούμε να πάρουμε και τα άπειρα πιθανά μέρη στα οποία μπορεί να βρεθούμε. Υπάρχουν πολλά και διαφορετικά μονοπάτια για να φτάσουμε στον ίδιο προορισμό, γι’ αυτό βάλτε ζώνη και αρχίστε την εξερεύνηση. Είμαι μια ταξιδιώτισσα που αναζητά τον θησαυρό της, όπως κι εσείς τον δικό σας. Όλοι μοιραζόμαστε την αγάπη και το άγνωστο.

Love Is a Beauty

Love is a beauty and is a positive force that transforms everything in its path, and that’s all that matters.

We make a lot of detours, but if you know what you want, you always move to the same compass point; you are always heading towards the same destination.

Once obstacles are overcome, we go back on course. There isn’t any map in the world that can guide you to your dream, only your heart, and that’s why you must listen to your heart and follow it.

Η αγάπη είναι ομορφιά

Η αγάπη είναι ομορφιά. Είναι μια θετική δύναμη που μεταμορφώνει τα πάντα στην πορεία της, και αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία. Κάνουμε πολλές παρακάμψεις, αλλά αν ξέρεις τι θέλεις, πάντα πας προς το ίδιο σημείο της πυξίδας, πάντα κατευθύνεσαι προς τον προορισμό σου. Μόλις ξεπεραστούν τα εμπόδια, ξαναπαίρνεις τον δρόμο. Δεν υπάρχει κανένας χάρτης στον κόσμο που μπορεί να σας οδηγήσει στο όνειρό σας, εκτός από την καρδιά σας. Γι’ αυτό, πρέπει να την ακούτε και να την ακολουθείτε.

LOVE IS A BEAUTY 145 x 125 cm, mixed media

Believe in Your Eyes

Dreaming is free but requires courage. It takes courage to believe in yourself and delve into the unknown. Many people have dreams but are afraid to pursue them. Yet, ‘it is the possibility of having a dream come true that makes life interesting. Dreams are the language of God.’ And, ‘when you want something, the universe conspires in helping you to achieve it.’

Να πιστεύετε στα μάτια σας

να ονειρεύεσαι δεν κοστίζει, απαιτεί όμως θάρρος.

κουράγιο για να πιστέψεις στον εαυτό σου

να πας προς το άγνωστο. Πολλοί άνθρωποι έχουν

αλλά φοβούνται να τα κυνηγήσουν. Κι όμως, η πιθανότητα να γίνει ένα όνειρο πραγματικότητα είναι που δίνει ενδιαφέρον στη ζωή. Τα όνειρα είναι η γλώσσα του Θεού. Και όταν θέλεις κάτι, το σύμπαν συνωμοτεί για να σε βοηθήσει να το πετύχεις.

BELIEVE IN YOUR EYES

85 x 115 cm, mixed media

Heaven and Chaos (Big Bang)

Meticulous drawings allows me to focus on the moment, to process and record thoughts, to struggle with the terrible, or the mundane. Colours help me escape, breathe, or express what cannot otherwise be shown – a state of mind, a concept, the unknown.

You’re Golden

From my point of view, all my works are nothing more than a map to life. But I know they are also a journal, an exploration, a statement – and a thousand other things, too, perhaps. I want them to act as more than a window to my soul and mind; this is why eyes are a recurring motif in my works. I want my works to become a mirror, or a window, for viewers, too.

Είσαι χρυσάφι

Από τη δική μου σκοπιά, κάθε μου έργο δεν είναι παρά ένας χάρτης για τη ζωή. Γνωρίζω όμως επίσης ότι είναι ένα ημερολόγιο, μια εξερεύνηση, μια δήλωση – και άπειρα άλλα πράγματα ίσως. Θέλω τα έργα μου να επιδρούν ως κάτι περισσότερο από ένα παράθυρο στην ψυχή και τον νου. Γι’ αυτό τα μάτια είναι ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στα έργα μου. Θέλω επίσης να γίνουν για τον θεατή ένας καθρέφτης ή ένα παράθυρο.

Which One Are You?

Each character plays a significant role in this story. Each one of them is me – different aspects of me in a different phase or all at the same time. Our existence is a mystery, but we are all the same and all different. I am always the same and always different.

WHICH ONE ARE YOU? 126 x 136 cm, mixed media

Lost Sun

I feel that what the viewer chooses to see, or how one interprets what they see in such a busy image, not only defines their own experience of the work, but in fact interprets, gives meaning to the work itself.

Transition

The world is a labyrinth, our mind is a maze, and everything is a weird version of Snakes and Ladders. We live, love, explore, experience moments of victory and trauma, loss and pleasure, agony and elation. We may find truth and balance, yet in a split second, or years down the road, we may find ourselves more lost than we had ever thought possible. Remember, though: time is a healer, and love is a beauty… Never lose hope and faith. Never stop dreaming. There are places, phases, mazes, and there is you with a backpack full of love, ready to conquer the world.

Μετάβαση

Ο κόσμος είναι ένας λαβύρινθος, το μυαλό μας ένα κουβάρι, και τα πάντα είναι μια παράξενη παρτίδα Φιδάκι. Ζούμε, αγαπάμε, εξερευνούμε, βιώνουμε στιγμές νίκης και τραύματος, απώλειας και ευχαρίστησης, αγωνίας και αγαλλίασης. Μπορεί να βρούμε την αλήθεια και την ισορροπία κι όμως, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, ή ίσως χρόνια αργότερα, να βρεθούμε τόσο χαμένοι όσο δεν φανταζόμασταν ποτέ. Όμως να θυμάστε: ο χρόνος

Dreaming

This life is for dreamers, people who take action and understand the universal language called Love – the language that everyone understands, ‘the language of enthusiasm, of things accomplished with love and purpose, and as part of a search for something believed in and desired.’

THE SAME BUT DIFFERENT 75 x 75 cm, mixed media

MIRANDA VATOPOULOU

She was born in Athens in 2001. From a very young age, she was drawn to painting as a form of escapism, and her dream was to become an artist. Time passed, and this dream started to become blurry until it was forgotten. Until she came across one of the most defining paths of her academic and artistic career: following the IB curriculum and subconsciously choosing Visual Arts as a Higher-Level subject. She has always had very good communication skills and a passion for all things new and creative. Yet until four years ago, she had not found a productive outlet and a way to put these skills to good use. The Visual Arts course changed this, as it enabled her to develop the concepts in her mind that were almost hidden in her subconscious and allowed her to explore the hidden fantasies of her own world. Exploring one’s mind is the only way to live in a new world each day, and being able to visualise these fantasies gave her motivation and focus in her work. What she enjoys most about the process of making art is that it is all about risk-taking, challenging oneself to continuously develop one’s ideas and eventually choose the pathway one wants to follow.

Περνώντας τα χρόνια, το όνειρο αυτό άρχισε να ξεθωριάζει μέχρι που λησμονήθηκε. Ώσπου βρέθηκε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι στην ακαδημαϊκή και καλλιτεχνική της πορεία, όταν ακολούθησε το πρόγραμμα σπουδών για το Διεθνές Απολυτήριο (IB) και υποσυνείδητα επέλεξε τα

κείμενα Βαγγέλης Ιωακειμίδης Μιράντα Βατοπούλου επιμέλεια κειμένων Μαρίνα Κουρούμαλη Σοφία Κουρούμαλη μεταφράσεις κειμένων Δημήτρης Σαλταμπάσης φωτογράφιση έργων Γιάννης Κατούφας Μιχάλης Κατούφας σχεδίαση – παραγωγή Εκδόσεις Νηρέας www.art.com.gr

Published on the occasion of the exhibition

MIRANDA VATOPOULOU Finding Your Lost Sun Arts Center Municipality of Athens in January, 2023 Ευχαριστώ πολύ την οικογένεια μου που με στηρίζει στα πρώτα μου καλλιτεχνικά βήματα!

text Vangelis Ioakimidis Miranda Vatopoulou text editing Marina Kouroumali Sofia Kouroumali text translation Dimitris Saltabassis photography John Katoufas Michael Katoufas production Nereus Publishers www.art.com.gr