Η
γιαγιά θυμήθηκε τη δασκάλα της, την κυρία
Σάντη, που ήταν πάντοτε μαζί τους, συνταξιδιώτης στις ατέλειωτες διαδρομές τους και ακούραστος φύλακας των ονείρων τους. Πολλές φορές, τη φανταζόταν να προχωρεί πρώτη, μπροστά από την ομάδα, με το φακό της να ρίχνει φως στις σκοτεινές υπόγειες στοές που ήθελαν να εξερευνήσουν, για να βρουν κρυμμένους θησαυρούς.