Rinze Terluin schrijft boeken over hoe wij ons eigen leven creëren. Loslaten is daarbij een belangrijke vaardigheid. Hoe reageerde hij toen de diagnose kanker zijn leven op z’n kop zette? ‘Door mijn ziekte is alles in een ander daglicht komen te staan. Ik heb mezelf afgevraagd: wat heb ik tot nu toe gedaan met mijn leven? Dat lijkt een onontkoombare vraag in dit soort omstandigheden. Mijn spirituele begeleidster die mij bij deze zoektocht helpt, vroeg me wat ik toch allemaal zo nodig moest bereiken en ik antwoordde dat ik wilde schitteren, bestsellers schrijven, volle zalen trekken. Ze keek me op dat moment alleen maar heel liefdevol en een beetje meewarig aan. Toen besefte ik dat mijn wensen grotendeels door mijn ego werden ingegeven en dat dat de perfecte manier was om niet echt bij mezelf te komen. Ik weet niet of dat de reden is dat ik ziek ben geworden, maar ik heb een sterk gevoel dat heling niet kan plaatsvinden als mijn ego nog pontificaal aan het roer staat. Vanaf dat moment is de grote ego-afbouw begonnen. Als er iets is, wat ik door mijn ziekte heb geleerd, is het bescheidenheid. Dat ging overigens niet vanzelf, maar ging gepaard met veel verzet. Maar ik heb die bescheidenheid echt leren waarderen.’
Aan het woord is Rinze Terluin. Zijn begroeting was allerhartelijkst. Met een grote zwaai ging de voordeur van zijn riante boerderij aan de rand van het Drentse Dwingeloo open. Rinze biedt krentewegge met koffie en thee aan en gezeten in de zonovergoten en ook anderszins afgunstwekkende tuin maken we kennis. Het is moeilijk te geloven dat deze vitale vijftiger überhaupt ziek is, en zelfs een paar weken geleden, toen de ziekte zich even heel nadrukkelijk manifesteerde, afscheid heeft genomen van zijn dierbaren in de overtuiging dat zijn einde nabij was. Verder gevraagd naar zijn nieuw verworven bescheidenheid zegt Rinze: ‘Je moet wel, zo’n ernstige ziekte haalt je gezondheid onderuit en daarmee ook je werk en deels je relatie. Dit slaat je je ego uit handen, alles waar je denkt vat op te hebben ontglipt je. En ook al voel ik me nu erg goed, en dringt het ego weer aan op nieuwe plannen, die bescheidenheid blijft.’ ‘Het klinkt misschien raar, maar als het niet zo heftig was, zou ik iedereen gunnen wat ik > Naturelle
45