stość pilotożowej ankiety, za elementy obiegu nieformalnego uznaliśmy hybrydalne sposoby dostępu – potencjalnie łączące w sobie wariant nieformalny i formalny: pożyczanie (obejmujące nie tylko pożyczanie od znajomych, ale np. też z bibliotek) oraz serwisy internetowe udostępniające materiały audiowizualne w przekazie strumieniowym (choć bywają one też kanałami oficjalnej dystrybucji treści). Bardziej zniuansowany obraz wykreowaliśmy w drugiej fazie badania.
Skala obiegu formalnego i nieformalnego Głównym celem badania pilotażowego było zrozumienie skali uczestnictwa przez Polaków w formalnym i nieformalnym obiegu kultury. Przez udział w obiegu formalnym rozumiemy zakup legalnych książek, nagrań muzycznych, filmów lub seriali, na fizycznych nośnikach lub w postaci plików cyfrowych. Przez udział w obiegu nieformalnym rozumiemy zarówno bezpłatne pożyczanie treści (przede wszystkim od znajomych) jak i różne formy uzyskiwania bezpłatnego dostępu do treści w postaci cyfrowej, przede wszystkim online – ale także tych udostępnianych na fizycznych nośnikach (płyty CD, pendrive). Pierwszy – zapewne niezbyt optymistyczny wniosek – z badania pilotażowego jest taki, że korzystanie z treści kultury nie jest dla większości Polaków priorytetem. Jedynie 13% osób deklaruje, że w ostatnim roku zakupiło film, muzykę lub piosenkę – uczestnicząc w formalnym obiegu treści. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na nasze zainteresowanie procesami obiegu treści, w tej fazie badania nie uwzględnialiśmy innych form uczestnictwa, nie opartych na cyrkulacji treści (np. oglądanie filmów w kinie, udział w koncertach i festiwalach muzycznych, korzystanie z masowych mediów nadawczych; choć można z dużym prawdopodobieństwem założyć, że pominięcie tych aktywności nie
32
Polacy i obieg nieformalny