ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΩΡΟΥ ΧΡΗΣΤΕΣ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝΤΑΙ

Αφορμή αυτής της ερευνητικής εργασίας στάθηκε η καθημερινή περιήγηση στο Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας, στο πλαίσιο του συνθετικού θέματος του 9ου εξαμήνου. Κεντρική παρατήρηση ήταν η ερημοποίηση κεντρικών πλατειών και η ανικανότητα αυτών να προκαλέσουν το ενδιαφέρον για κοινωνική επαφή και συμμετοχή, ως αποτέλεσμα της γενικότερης απαξίωσης του δημόσιου χώρου. Αντικείμενο της διάλεξης είναι η ερμηνεία της σημερινής εικόνας των πλατειών στο Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας και η αναζήτηση των αιτίων που τη συνδιαμορφώνουν, με πρωτογενή (φωτογραφικό υλικό, προσωπική εμπειρία) και δευτερογενή στοιχεία (βιβλιογραφικές, κινηματογραφικές αναφορές). Στο πρώτο σκέλος, με μια αναδρομή στη γένεση του δημόσιου χώρου και της πλατείας και μέσω της καταγραφής της ιστορικής εξέλιξης και των μεταλλάξεων που υπέστησαν μέσα στο χρόνο, επαναπροσδιορίζεται ο ρόλος που διαδραματίζουν στη σύγχρονη εποχή, επισημαίνοντας τους βασικούς παράγοντες που έχουν συμβάλει στην απαξίωση τους. Στο δεύτερο σκέλος, επιχειρείται η καταγραφή των αμιγώς ελληνικών παθογενειών του δημόσιου χώρου στο κέντρο της Αθήνας, που καταστρατηγούν τον ενεργό και ουσιαστικό ρόλο της πλατείας στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων της πόλης. Στο τρίτο και τελευταίο σκέλος, επιλέγεται η παρουσίαση της πλατείας Κλαυθμώνος –ως χαρακτηριστικό παράδειγμα “μαύρης τρύπας” μέσα στον αστικό ιστό της πόλης– που αποτελεί παράλληλα αντικείμενο μελέτης της διπλωματικής εργασίας. Έχοντας προσδιορίσει τους παράγοντες που αναστέλλουν τη λειτουργία του δημόσιου χώρου ως κοινωνικού πυκνωτή στο Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας, η παρέμβαση στην πλατεία Κλαυθμώνος αποτελεί την ιδανική πρόκληση ενάντια στην άποψη ότι η απαξίωση είναι φαινόμενο μη αναστρέψιμο.