´ MAGING MALAPIT SA DIYOS
“Pinalambot Niya ang Mukha ni Jehova”
“P
AKIRAMDAM ko’y wala nang halaga ang buhay ko,” ang sabi ng isang lalaking naligaw ng landas. Nang magbagong-buhay siya, natakot siyang baka hindi na siya mapatawad ng Diyos. Pero naaliw siya ng ulat ng Bibliya tungkol kay Manases na nasa 2 Cronica 33:1-17. Kung nadarama mong wala nang halaga ang buhay mo dahil sa iyong mga kasalanan, maaaliw ka rin ng karanasan ni Manases. Si Manases ay lumaki sa makadiyos na pamilya. Ang kaniyang ama, si Hezekias, ay isa sa pinakamahuhusay na hari ng Juda. Isinilang si Manases mga tatlong taon matapos makahimalang pahabain ng Diyos ang buhay ng kaniyang ama. (2 Hari 20:1-11) Tiyak na itinuring ni Hezekias ang kaniyang anak bilang isang regalo na bunga ng awa ng Diyos. Sinikap niyang ituro sa kaniyang anak na ang tunay na Diyos lamang ang dapat sambahin. Pero hindi laging tinutularan ng mga anak ang kanilang makadiyos na mga magulang. Ganiyan ang nangyari kay Manases. Wala pang 13 anyos si Manases nang maulila siya sa ama. Nakalulungkot, “ginawa [ni Manases] ang masama sa paningin ni Jehova.” (Talata 1, 2) Ang batang hari bang ito ay naimpluwensiyahan ng kaniyang mga tagapayong walang pagpapahalaga sa pagsamba sa tunay na Diyos? Walang sinasabi ang Bibliya. Binanggit lamang nito na naging malupit si Manases at nagtaguyod ng pagsamba sa mga idolo. Nagtayo siya ng mga altar para sa huwad na mga diyos, inihandog ang kaniya mismong mga anak, nagsagawa ng espiritismo, at naglagay ng inukit na imahen sa templo ni Jehova sa Jerusalem. Matigas ang ulo ni Manases. Hindi niya pinakinggan ang paulit-ulit na mga babala ni Jehova, ang Diyos na pinagkakautangan niya ng buhay dahil sa Kaniyang himala.—Talata 3-10.
Nang dakong huli, hinayaan ni Jehova na mabihag sa Babilonya si Manases. Habang naroroon, napag-isipan ni Manases ang mga ginawa niya. Nakita ba niyang hindi pala siya kayang protektahan ng kaniyang walang-buhay na mga idolo? Naalaala ba niya ang mga bagay na itinuro sa kaniya ng kaniyang makadiyos na ama? Anuman ang napag-isip-isip niya, nagbago si Manases. Sinasabi ng ulat: “Pinalambot niya ang mukha ni Jehova na kaniyang Diyos at patuloy na nagpakumbaba nang lubha . . . At patuloy siyang nanalangin sa Kaniya.”1 (Talata 12, 13) Pero talaga bang mapapatawad ng Diyos ang isang nakagawa ng gayon kalulubhang kasalanan? Naantig si Jehova sa taimtim na pagsisisi ni Manases. Dininig ng Diyos ang kaniyang pagmamakaawa “at isinauli siya sa Jerusalem sa kaniyang paghahari.” (Talata 13) Upang patunayan ang kaniyang pagsisisi, ginawa ni Manases ang lahat para maituwid ang kaniyang mga pagkakamali—inalis niya sa kaniyang kaharian ang pagsamba sa mga idolo at pinasigla ang kaniyang bayan na “paglingkuran si Jehova.”—Talata 15-17. Kung inaakala mong hindi ka mapapatawad ng Diyos sa mga nagawa mong kasalanan, alalahanin ang karanasan ni Manases. Ang ulat na ito ay bahagi ng Salita ng Diyos. (Roma 15:4) Maliwanag, gusto ni Jehova na malaman nating siya ay “handang magpatawad.” (Awit 86:5) Ang tinitingnan niya ay ang kalagayan ng puso ng nagkasala, hindi ang kasalanan nito. Kung mananalangin at magsisisi ang isang nagkasala, hindi na uulitin ang kaniyang pagkakasala, at sisikaping gawin ang tama, gaya ng ginawa ni Manases, ‘mapapalambot niya ang mukha ni Jehova.’—Isaias 1:18; 55:6, 7. 1 Ganito ang mababasa sa Biblia ng Sambayanang Pilipino: “Sinikap niyang palubagin ang galit ni Yaweng kanyang Diyos.”
PAGBABASA NG BIBLIYA PARA SA ENERO: ˛ 2 Cronica 29–Ezra 10