« Χρωματοπιτσιλίσματα - ιστοριοδημιουργήματα »
Στο έργο συμμετέχουν δύο νηπιαγωγεία. Το 1ο Ολοήμερο Νηπιαγωγείο Χρυσούπολης και το 5ο Ολοήμερο Νηπιαγωγείο Πύργου. Γίνονται συνοδοιπόροι σε ένα μαγικό ταξίδι δημιουργίας έργων τέχνης και συγγραφής ιστοριών που απορρέουν από τα ίδια έργα τέχνης, που δημιουργούν μαζί τα δύο νηπιαγωγεία. Η πρώτη μας ιστορία : « η περιπέτεια της κόκκινης ομπρέλας »
Νηπιαγωγεία και εκπαιδευτικοί που συμμετέχουν στο πρόγραμμα : 5ο Ολοήμερο Νηπιαγωγείο Πύργου: Παπαευθυμίου Αικατερίνη 1ο Ολοήμερο Νηπιαγωγείο Χρυσούπολης: Μαρία Γιαννίκη & Ελένη Παπαδοπούλου
« η περιπέτεια της κόκκινης ομπρέλας »
Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη … δως της κλότσο να γυρίσει παραμύθι να αρχινήσει …
μια φορά και έναν καιρό ήταν φθινόπωρο, το αεράκι φύσαγε, παρέσερνε τα φύλλα και τα σήκωνε ψηλά, ο ήλιος έτρεχε να κρυφτεί πίσω από τα σύννεφα.
Το μικρό ξανθό αγόρι ξεκινούσε για το σχολείο, ξαφνικά άρχισε να ψιχαλίζει. Το μικρο αγόρι έτρεξε στην σκοτεινή ντουλάπα όπου η μαμά φύλαγε τις ομπρέλες, και πήρε την μικρή κόκκινη ομπρέλα του
Η μικρή κόκκινη ομπρέλα περίμενε πολύ καιρό μέσα στην ντουλάπα, μαζί με τις μεγάλες ομπρέλες, ποτέ της δεν είχε δει τον έξω κόσμο. -Πως θα ήταν άραγε, αναρωτήθηκε ?
Ο αέρας φυσούσε δυνατά και σιγο-ψιχάλιζε, το ξανθό αγόρι κρατούσε σφιχτά στο χέρι του την κόκκινη ομπρέλα.
Η κόκκινη ομπρέλα που για πρώτη φορά έβγαινε έξω ενθουσιάστηκε με τα δέντρα, τα σύννεφα, τα φύλλα, τη βροχή, τι όμορφα που ήταν όλα πόσα θα ήθελε να τα γνωρίσει από κοντά βαρέθηκε πια να μένει διαρκώς κλεισμένη στην σκοτεινή ντουλάπα ήθελε να δει τον ήλιο, τα πουλιά, να ταξιδέψει μακριά, να γνωρίσει νέους τόπους και να κάνει καινούργιους φίλους
Κοιτούσε τον αέρα και σκέφτηκε να του ζητήσει βοήθεια, φωνάζει τότε δυνατά : -αέρα μου καλέ φύσηξε δυνατά και πάρε με μακριά, βοήθησε με να ταξιδέψω και να γνωρίσω καινούργιους τόπους, να κάνω νέους φίλους
Ο αέρας λυπήθηκε την μικρή κόκκινη ομπρέλα
-Με μεγάλη μου χαρά μικρή μου ομπρέλα, αλλά πρόσεχε μην χαθείς γιατί τώρα το φθινόπωρο πότε δυναμώνω και πότε ησυχάζω και φύσηξε μια φουυυυυυυ, και φύσηξε δυο φουυυυυυυυυυυ, και φύσηξε τρεις φουυυυυυυυυυυυυυ και την πήρε μακριά ….
Ζαλισμένη από χαρά η μικρή κόκκινη ομπρέλα ταξίδευε στον αέρα Χαιρέτισε τα δέντρα…
πέταξε ως τα σύννεφα……
καλημέρισε τα σπουργίτια …..
Στροβιλίστηκε με τα φθινοπωρινά φύλλα ……. και μεθυσμένη από χαρά ξέχασε την συμβουλή του αγέρα
Ο αέρας ξαφνικά δυνάμωσε και έτσι μικρή και αδύναμη όπως ήταν την παρέσυρε και πλέχτηκε στα κλαδιά ενός δέντρου
-Βοήθεια, θα σκιστεί η καινούργια μου κόκκινη φορεσιά, βοήθειααααα, φώναξε Πόσο μόνη και αβοήθητη ένιωθε……
Πόσο θα ήθελε να βρίσκεται στα χέρια του μικρού ξανθού αγοριού
ή και ακόμα μέσα στη σκοτεινή ντουλάπα με τις άλλες ομπρέλες.
-Βοήθειααααααααααααααα ……………..
-Βοήθειαααααααααα !!!! φώναξε δυνατά η μικρή κόκκινη ομπρέλα απελπισμένη… Όμως δεν την άκουγε κανείς….. Πέρασε έτσι αρκετή ώρα ώσπου κάποια στιγμή πέρασε κάτω από το δέντρο ένα ασπρόμαυρο σκυλάκι.
-Τι έπαθες μικρή ομπρελίτσα μου; την ρώτησε. Η μικρή κόκκινη ομπρέλα του εξήγησε την περιπέτειά της. Ο σκύλος την λυπήθηκε και προσπάθησε να την βοηθήσει προσπαθώντας να πηδήξει όσο το δυνατόν πιο ψηλά! Αλλά που….
-Στάσου να φωνάξω την φίλη μου την γάτα την Ροζαλία! Αυτή μπορεί να σκαρφαλώσει! είπε. Ήρθε η γάτα η Ροζαλία και φρουπ! Ανέβηκε γρήγορα στο δέντρο και με τα νύχια της προσπάθησε να γραπώσει την μικρή κόκκινη ομπρέλα! Αλλά που…. -Δεν μπορώ να σε πιάσω, τα νύχια μου γλιστράνε! είπε λυπημένη η γάτα η Ροζαλία…
Κάτι μικρά σπουργιτάκια περνούσαν εκείνη την ώρα από εκεί και είδαν την μικρή κόκκινη ομπρέλα σκαρφαλωμένη στο δέντρο. Βοήθειαααα !!!!! φώναξε δυνατά η ομπρέλα. Βοηθήστε με καλά μου σπουργιτάκια !!!
Τα σπουργιτάκια την λυπήθηκαν και όλα μαζί προσπάθησαν με τα ράμφη τους να την σηκώσουν! Αλλά που…..
Τότε φώναξαν τον αέρα να τους βοηθήσει…. Ο αέρας την λυπήθηκε και έβαλε όλη του την δύναμη και φύσηξε ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΑ!!!!!!!
Η μικρή κόκκινη ομπρέλα στροβιλίστηκε στον αέρα και ΜΠΟΥΜ!!!! έπεσε σε μια λακούβα με λασπόνερα!!!!!!!!
Βρώμικη και φοβισμένη, έβλεπε πόδια να περνάνε από δίπλα της και να μην της δίνει κανείς σημασία……..
Ξαφνικά δυο χέρια την σήκωσαν, την καθάρισαν και είδε μπροστά της τον Αλέξανδρο, το μικρό ξανθό αγόρι !!!
-Που ήσουν μικρή μου κόκκινη ομπρελίτσα !!!! Σ’ έψαχνα παντού !!!!! έλα να σε πάρω σπίτι.
Την πήγε στο σπίτι και την έβαλε στην ντουλάπα με τις άλλες ομπρέλες !!!!
Η μικρή κόκκινη ομπρέλα καθαρή και καταχαρούμενη διηγήθηκε την περιπέτειά της, στις άλλες ομπρέλες και αποκοιμήθηκε !!!
Έπρεπε να είναι ξεκούραστη μέχρι …. την επόμενη περιπέτειά της!!!!!!