Gac magazine nr 7 by Joost Huijsing

Gooise Atletiek Club Hilversum

GAC MAGA ZINE BELOFTE

Maart 2014

Jaargang 79 nummer 826/7 - maart 2014

In dit nummer: IEDER JAAR WEER, VOOR ALTIJD, DIE BELOFTE 4 Ze hielden van rennen. Hardlopen, zo je wilt. Hadden mooie verhalen onderweg, tussen het hijgen door.

ATLEET EN TRAINER: BOUWEN OP VERTROUWEN 10 Er zijn trainers die een onwrikbaar vertrouwen in de een of andere methode hebben. Ik ben niet zo’n trainer.

VIER JAAR NA DATO 12 Zijn enthousiasme voor de club is na vier jaar niet verminderd: “Ik blijf er bij dat het een club is die zeer de moeite waard is om lid van te zijn en om je voor in te zetten.

SYLVIA & SYLVIA 20 het meest bijzondere is dat die twee vrouwen verenigd worden in één persoon: Sylvia Barlag. Een gesprek met iemand met vele petten.

Voorzitter 2.0 “Het waren twee mooie dagen” zegt de naïeve en vrolijke stagiaire in de tv commercial als hij alle lofuitingen in de speeches, als ware hij decennia lang in dienst, bij zijn afscheid in ontvangst heeft genomen.

colofon Jaargang 79 - Nummer 826/7 - maart 2014 Aan dit nummer werkten mee: Edward Swier - Joost Huijsing - Esther Gross - Elmer van Krimpen - Hans Jonker Siebe Turksma - Lineke Braspenning - Ferdy Cornelissen - Miriam van Reijen Eindredactie: Carla van Lingen Vormgeving: Ron Meijer Basisontwerp huisstijlconcept: KentieDesign bno | www.kentiedesign.eu Fotograﬁe: Wim Kluvers en Matthieu van den Berg Drukkerij: Drukkerij Badoux, Houten Inleverdatum kopij magazine juni 2014: 1 mei 2014 . Mailadressen: Kopij clubblad Magazine clubblad@gach.nl Nieuwsbrief nieuwsbrief@gach.nl Website communicatie@gach.nl Ledenadministratie: Chris van de Kamp Chrysantenstraat 13, 1214 BK Hilversum tel. 035-6215516 email ledenadministratie@gach.nl Aanmelden: Formulieren in het clubhuis. Of: http://www.gach.nl/kennismaken/lid-worden/inschrijven/ Lidmaatschapsduur: Minimaal 1 jaar Opzeggen: Ieder kwartaal, mits 1 maand tevoren schriftelijk of via email bij ledenadministratie gemeld. Clubhuis GAC - Arenapark1, Arena 103 1213 NZ Hilversum

Zo voelt dat een beetje, na vier jaar. Want de Oude Dame GAC (vrij naar Juventus) kijkt als 86-jarige eminentie op mij neer en zucht: Weer een bestuurlijke passant verwerkt. Want zo voel ik dat ook wel: Vier jaar voorzitterschap is een zucht in de lange historie van onze prachtige club. In mijn professionele leven heb ik tenminste twee dingen geleerd: zorg bijtijds voor goede opvolging en: niet over je graf regeren. In de eerste les hoop ik een goede leerling te zijn geweest: In de najaarsvergadering van 2013 hebben we Paul Maas voorgesteld als de kandidaat van het bestuur om het voorzitterschap in april aanstaande van mij over te nemen. Paul loopt zich inmiddels al warm en heeft er veel zin in om zijn tanden te zetten in de uitdagingen die er liggen. En wij hebben er als bestuur vertrouwen in dat Paul met toewijding en enthousiasme GAC zal verder leiden. Les 2: Niet over je graf regeren. Moet ik niet doen. Toch prikkelt het om iets over de toekomst te zeggen. En dus daagt de tweede levensles mij uit. Iets te zeggen over het proﬁel van de vereniging, over het aanbod dat we als club moeten ontwikkelen in antwoord op de nieuwe en andere vragen uit de samenleving; van sporters, lopers, trimmers, mensen op zoek naar beweging. Over het koesteren van waarden en onze historie en vernieuwing, over vooruitgang en misschien wel drastische verandering. Over GAC 2.0. Ik doe het niet (hier). Dat is uiteindelijk aan jullie allen en aan het bestuur dat jullie daarvoor het mandaat geven. Ik krijg weer tijd om lekker te lopen, ik zal het vergaderen niet missen. Nu nog de discipline opbrengen om de vrij gekomen tijd echt om te zetten in lichaamsbeweging. Dat ga ik wel doen. En dan heerlijk lopend terugkijken op een paar jaar waarin ik heb kunnen bijdragen aan de mooiste club van Nederland. En dan hoop ik stiekem dat GAC een voorzitter krijgt die het verdient: Een voorzitter 2.0. Eric Bouwmeester

GAC Homepage: www.gach.nl GAC E-mail: info@gach.nl

Belofte, Laat het woord eens bewust door je mond rollen. Het voelt als een loos en hol woord, een softie. De Van Dale vertelt ons dat het een heel serieus woord is. Een woord met de betekenissen ´een mondelinge of schriftelijke toezegging´ en ´een verklaring ter vervanging van de eed´. Als je een

Belofte

doet hoor je je daar aan te houden volgens de

algemene regels van fatsoen. Houden we ons nog aan deze regel? Wat is een

Belofte

nog waard? Hoe vaak zeggen we niet “Ik kon er niets aan

doen...” of “Ja maar...”, in de volle overtuiging dat we er echt niets aan konden doen. Externe factoren krijgen de schuld van het breken van vele

Beloftes. Als puber gebruikte ik het soms om van het ´gezeur´ af te zijn door te zeggen “Ja mam, ik Beloof je dat ik morgen mijn kamer opruim...”. Het woord Belofte hoor ik nog zelden om mij heen. Eerder spreken we informeel een Belofte uit, bijvoorbeeld “Je krijgt het geld morgen terug”. Of we dekken ons van tevoren al in met de woorden “Ik zal proberen...”

Belofte,

wat is het woord nog waard?

Voor dit magazine geldt -gelukkig- de derde betekenis volgens de Van Dale: ´iemand die een

Belofte inhoudt, een talent´. 3

Esther Gross

Ieder jaar weer, voor altijd, die belofte Ter overdenking: Een belofte, die doe je. En breek je. Een belofte, die ben je. En blijf je. Het was een paar winters terug. Kerst. Tijd om terug te kijken, tijd voor het maken van plannen. Onder het knisperend cadeaupapier bleek een hardloopbroek te zitten. Een shirt. En een trui. Nu moest het gebeuren. Beloofde ik mezelf én mijn omgeving. Dezelfde dag nog mailde ik, immers een dag eerder nog had ik in De Gooi-en Eemlander de advertentie van de Loopclinics gezien. Ik was, nog altijd zittend onder de boom, plots hardloper. Een stuk of twaalf trainingen, op weg naar de City Run. Wel bij GAC, maar zonder verplichting lid te worden. Ik was niet zo van de clubjes, wilde de handen vrij houden. Maar dit nu was de kans het lopen toch, eventjes in ieder geval, serieus op te pakken. Ik trof er gelijkgestemden. Allemaal vol plannen. Richting de City Run. Niet verder. Vooral niet verder. Ze hielden van rennen. Hardlopen, zo je wilt. Hadden mooie verhalen onderweg, tussen het hijgen door. Het ging, opvallend toch, vaak over eten. Het duurde niet lang voor er eetafspraken werden gemaakt, met een man of acht. Al diezelfde winter én tot op de dag van vandaag. Wat lopen betreft koos iedereen nadien zijn eigen weg. Ik ook. Na de City Run van 2011 stopte ik prompt weer. Geen tijd, maakte ik mezelf wijs. In 2012 pakte ik de draad weer op, nadat ik een clinicgenoot die wél lid was geworden, tegen het ranke lijf was gelopen. Werd lid, maar blesseerde me een half jaar later. Mijn meniscus protesteerde ﬂink toen ik in het bos op een stronk stapte. Inmiddels is de schade hersteld. En loop ik lekkerder dan ooit. Jos en Joost, mijn trainers van het eerste uur, trof ik geregeld. In de bossen, in de kantine. En bij die etentjes. Zo kwam het idee: bij een start van de nieuwe clinics zou ik weer eens meelopen. Voor mijn eigen plezier én voor een stukkie in het clubblad.

Ook hij doet weer mee aan de Loopclinics. Twee jaar lang liet hij verstek gaan, was alles gericht op de Alpe d'HuZes. ,,Maar dat is geweest. Nu loop ik weer.'' Hij wil weer goed zijn begin april, voor de City Run. Denk niet dat hij anders stil zou zitten, want hij mountainbiket op zondag met vrienden. Jan is trouwens, ook als hij amper traint, sowieso snel. Marjolein, de oudste van het hele stel, is er ook weer. Na de warming-up splitsen onze wegen. Marjolein is de zeventig inmiddels gepasseerd. ,,Het hoeft niet meer zo hard te gaan. Of eigenlijk, het gaat niet meer zo hard.'' En dus is ze overgestapt van 'de snelle tien' naar de 'gezellige tien'. Oftewel, de minder snelle tien. Zeg toch vooral geen langzame tien. Dat willen ze niet horen. Dat verdienen ze ook niet. Ze zijn er immers, als belofte van de toekomst. Iedere zaterdag weer. Misschien, heel misschien worden er, ooit, op termijn, een paar lid. Van mijn lichting deden er een stuk of zes dat. Lang niet allemaal lopen we zo hard als toen. Het eten en drinken zijn voor sommigen belangrijker gebleken. Ze doen zichzelf ook nog iedere week een belofte. Volgende week, dan komen ze weer. Echt. Edward Swier $ Wim Kluvers

Half januari 2014 was het moment daar, voor een feest der herkenning. Na een klein dipje in 2013 hadden zich dit jaar toch weer 92 lopers ingeschreven. Voor de 5 of 10. Voor de begeleiding, iedere zaterdag. Voor steun en vertrouwen. Voor tips en tricks. Voor gezelschap tijdens de training. Er bleken oude bekenden tussen te zitten. Vitus was er weer. Ik herkende hem direct, aan zijn loopje. Geblokt. Hoewel al 25 jaar geleden gestopt als rugbyer zie je het nog steeds aan hem af. Taai. Het hele jaar door loopt hij zijn loopjes. De City Run is een hoogtepunt, vanwege de gedegen voorbereiding. De clinics vormen voor hem de basis voor een heel jaar. ,,In december gaat, ieder jaar weer, mijn klok af. Dan schrijf ik me in.'' Ook Jan is er, die kleine aalvlugge Jan. Uit Eemnes.

Ze zijn er immers, als belofte van de toekomst. Iedere zaterdag weer.

Dat belooft te veel goeds. We weten het allemaal. Als iets te goed is om waar te zijn, zal het wel niet waar zijn. Toch trappen ook de meest kritische azijnzijkers er met enige regelmaat in. Ik reken me zelf graag tot het gilde der kritische azijnzijkers, maar doe af en toe ronduit stomme aankopen omdat de belofte onweerstaanbaar groot is. En dat is dom, want er zijn eigenlijk altijd signalen die op een niet te vervullen belofte (bedrog) wijzen.

schappelijk bewijs dat het niet werkt. Dit weerhoudt de leverancier er niet van om de enige positieve publicatie in een obscuur medium als bewijs aan te voeren.

Ik schaam me nog steeds diep voor mijn tijdelijke vrijage met antioxidanten. Zo’n twintig jaar geleden - op de marathonbeurs in Rotterdam - is het een handige verkoper gelukt mij een prijzig abonnement te verkopen voor de maandelijkse levering van een exclusief – niet bij de drogist verkrijgbaar pakket pillen. De antioxidanten zouden mijn prestaties sterk verbeteren en me bovendien behoeden voor allerhande ziektes. Dit voorbeeld bevat al een flink aantal ‘te goed om waar te zijn’ waarschuwingssignalen. Signaal 1: verkoopactiviteiten op een zwak moment van de koper. Op zo’n marathonexpo tref je nerveuze lopers aan die alles aangrijpen om de finish in een goede tijd te halen. Je gelooft het niet – totdat het je zelf overkomt – dat je een dag voor de marathon nog een nieuw paar schoenen voor de wedstrijd zou kopen. Lopers vlak voor een belangrijk evenement staan open voor de gekste dingen. Verkopers van ‘beloftes’ weten dit. Signaal 2: hoge prijs. De argeloze koper koppelt kwaliteit en prijs. Het kost een paar centen, maar dan heb je ook wat. Gek genoeg werken duurdere dingen beter. Duurdere verpakkingen paracetamol verdrijven de pijn beter dan de Kruidvat variant. Verkopers van ‘beloftes’ weten dit. Signaal 3: exclusief. Dit is niet zo maar iets, je kunt het alleen bij ons krijgen. Waarom zijn we hier gevoelig voor? Ik kan geen goede reden bedenken. Verkopers van ‘beloftes’ willen graag exclusief zijn (houdt de prijs hoog). Signaal 4: grote belofte. Het hoofdsignaal: te goed om waar te zijn. Er is bijna niets wat prestaties op een legale manier sterk verbetert. Een belangrijke uitzondering voor de lange afstand is suiker. Dat werkt. En gek genoeg is het goedkoop, kun je het in alle soorten en smaken en zo’n beetje overal krijgen. En wat krijgen suikers als dank: een slechte reputatie. Signaal 5: ook goed voor allerhande andere zaken. Een eigenschap die bijna alle ‘alternatieve’ middelen lijken te hebben. Ook al maken ze die belofte alleen bij toeval waar. Verkopers van te veel belovende middelen lijken als volgt te redeneren: “Als die sukkels geloven dat ze van een vitamientje sneller gaan lopen, vinden ze het vast ook niet gek dat het kanker voorkomt”. Signaal 6: een beroep op de wetenschap. Antioxidanten waren op het moment dat ik erin trapte ‘hot’ en spelen daadwerkelijk een grote rol bij de bescherming van je spieren wanneer er gepresteerd moet worden. Dit maakt ze echter nog geen prestatieverhogend middel. Van flink wat ‘te goed om waar te zijn’ middelen is er juist weten-

Een ander voorbeeld uit de sportpraktijk waar nog een aantal waarschuwingssignalen uit kan worden gedestilleerd: Chi-running. Hier mijn letterlijke vertaling van de eerste helft van de achterﬂap van het boek “Chi running’’ van Danny Dreyer. Het begint met een ‘testimonial’ (getuigenis, aanbeveling):

Waarschuwingssignalen genoeg. Toch was de koude douche van mijn echtgenote nodig om mijn abonnement op de antioxidanten op te zeggen. Maar goed ook. Later bleek dat het slikken van extra antioxidanten de werking van de lichaamseigen antioxidanten kan verzwakken. Gelukkig doen veel ‘te goed om waar te zijn’ middelen helemaal niets (geen garanties). In het voorgaande verwijt ik verkopers van niet te vervullen beloftes kwader trouw. Ik vrees echter dat ﬂink wat handelaars in beloftes er zelf met hart en ziel in geloven.

“Het meest opwindende en revolutionaire boek dat dit decennium de hardloop gemeenschap treft” – Toby Hanser, auteur van Train Hard, Win Easy Het gaat verder met: Alleen al in de VS doen meer dan 24 miljoen mensen aan hardlopen, maar 65 procent zal dit jaar minstens een keer moeten stoppen vanwege een blessure. Anderen zullen ervoor kiezen door de pijn heen te lopen. Maar in dit baanbrekende boek, leert de ultraloper Danny Dryer ons de hardlooptechniek die hij creëerde om blessures te helen en te voorkomen en ook op iedere leeftijd, sneller, verder en met veel minder moeite te lopen. ChiRunning gebruikt de diepe krachtsreserves in de kernmusculatuur van de romp, een benadering die uit disciplines als yoga, Pilates en t’ai chi voortkomt. Dit uitstekende stap-voor-stap programma biedt training principes aan en is gemakkelijk te leren. Einde citaat. Je vindt hier een aantal signalen uit het antioxidanten voorbeeld terug. Er zijn ook een paar nieuwe: Signaal 7 – revolutionair. Mensen houden van revolutionaire uitvindingen. Spannend, nieuw. Tegen de gevestigde orde. Je traint al jaren ijverig drie keer per week, maar gaat niet meer vooruit. Laat de revolutie maar komen. Signaal 8 – gebaseerd op traditie. Merk op hoe gemakkelijk iets revolutionair en toch gebaseerd op traditie kan zijn (t’ai chi en yoga in dit voorbeeld). Een echte revolutionair zet zich af tegen tradities. Een verkoper van beloftes eet van twee walletjes en hoopt maar dat het niet opvalt. Signaal 9 – de uitvinding van één man. We houden van heldhaftige uitvinders, niet van degelijk werk van groepen. Eenmans uitvindingen zijn echter meestal mythes of ondeugdelijk. Signaal 10 - makkelijk. Hoe revolutionair en steunend op traditie iets ook mag zijn, hoe dramatisch de resultaten dan ook, je hebt het zo geleerd. Als je het zo formuleert, klinkt het nogal ongeloofwaardig. De klapschaats werkte echt en daar was een generatie schaatsers voor nodig om de overstap te maken. Als je echt iets wilt veranderen is het zelden gemakkelijk. Signaal 11 - getuigenissen. Veel ‘te goed om waar te zijn’ middelen worden omgeven door persoonlijke aanbevelingen (kijk maar eens naar ‘dalurentelevisie’ op de commerciële netten). Ik hoop dat mijn 11 signalen je voor de misstappen – zoals ik ze regelmatig doe – kunnen behoeden. Voor de beginnende scepticus zijn de volgende websites interessant: www.kwakzalverij.nl www.skepsis.nl Siebe Turksma

Spreekwoorden en Belofte Als de bruid is in de schuit, dan zijn de beloften uit. (eenmaal getrouwd dan blijft er weinig van de beloften over) Een belofte in dwang duurt niet lang. (een afgedwongen belofte houdt geen stand) Belofte is een hemd der dwazen. (een nietszeggende belofte kan toch tijdelijk gelukkig maken) Belofte maakt schuld. (als je iets beloofd hebt moet je dat ook nakomen) De vruchten zullen de beloften der bloemen overtreffen. (het is nu al goed, maar het eindresultaat wordt nog veel beter) Het land van belofte. (de plaats waar het goed toeven is) Veel beloven en weinig geven, doet de gek in vreugde leven. (veel mensen zijn al blij met een belofte en geloven alles) Esther Gross

Lopen bij een wedstrijdgroep dat belooft wat GAC heeft een enorme loopsportafdeling. Hardlopen op niveau A t/m F. Toch is er meer. Er is ook nog een viertal wedstrijdgroepen die zich op het lopen richten. Drie van de vier richten zich vooral op jongere atleten. Nummer vier richt zich op hardlopers vanaf een jaar of 25. Er is geen harde bovengrens. Waarin is deze wedstrijdgroep anders dan een loopgroep uit de loopsportafdeling? Het belangrijkste is dat de begeleiding veel intensiever is. Iedereen (die dat wil) heeft een individueel trainingsschema en individuele doelen. Als je werkt volgens een individueel schema hoort er ook een logboek bij. Dit logboek is een belangrijk hulpmiddel voor bijsturing van de training, niet alleen voor de beste resultaten maar ook om blessures zo veel mogelijk te voorkomen. Er is bovendien de mogelijkheid tot het (samen) doen van gerichte krachttraining. Het is niet alleen trainen. De groep gaat af en toe op trainingsweekend. Er wordt daar getraind, maar het is er vooral ook gezellig. De groep is hecht. Atleten uit de groep ondersteunen elkaar bij wedstrijden als supporter of haas.

Er zijn ruime mogelijkheden voor individuele doelen. Van 800 meter baanwedstrijden tot ultralopen. Je moet om mee te kunnen doen wel redelijk kunnen lopen. Denk daarbij aan 42 minuten op 10 kilometer voor de mannen en 45 minuten voor de vrouwen. De ervaring leert dat iedereen met een gericht schema en individuele begeleiding al rap sneller wordt. Er is één nadeel: de contributie is wat hoger, maar daar zit dan wel een wedstrijdlicentie en toegang tot de ﬁtness bij. Je mag gerust een paar weken komen proberen (zonder direct wedstrijdlid te worden). We trainen samen op dinsdag en donderdag vanaf 19.00 uur. Bel of mail even als je interesse of vragen hebt. siebe@turksma.eu 0653552241 Siebe Turksma

Liene Malsch Ze was een veelbelovend talent op de ultralangeafstand. Honderdkilometerlopen, vierentwintiguurslopen, Liene genoot van de uitdagingen: afzien en rennen in de nacht, berg op, berg af. ’s Nachts geflankeerd door koeien in de bergweiden, overdag toegejuicht door volle terrassen en kinderen die vanuit de schoolramen de lopers met geklap begeleidden. En dan zegt het lijf op een kwade dag: stop.

de hele nacht vol, als ik naar de wc moest, ging ik een kroeg in en werd ik door alle feestvierders toegejuicht tot ik weer buitenstond met stramme benen en weer moest starten. Alleen tegen het eind heb ik stukjes gewandeld. Mijn beste tijd was 10 uur en 33 minuten. Het was een belevenis. Ik heb nog altijd een beeld op mijn netvlies dat ik ’s nachts door de bergen liep en bij zonsopgang door de nevel iemand op een hellinkje zag staan met een alphoorn. Daar word ik nog koud van.

Liene: “Ik ging in Zwitserland studeren. Sport en bewegen is mijn leven dus het lag voor de hand dat ik ging langlaufen. Ik hoorde dat er ergens een marathon gelanglauft zou worden. Dat leek me ontzettend leuk dus ik schreef me – ongetraind - op het laatste moment in. ’s Nachts moest ik vanuit mijn woonplaats Zürich met de trein via Chur naar Sankt-Moritz. Ik had me zo’n marathon heel relaxt voorgesteld. Met wandelen er tussen door, desnoods een terrasje, maar de werkelijkheid was anders. Bij de start werd ik meegesleept door een meute van 12.000 deelnemers. Als het niet helemaal ging lukken kon ik halverwege de tocht met de trein terug. Dat liep anders. Ik was er sneller dan verwacht en niet echt moe. Ik plakte er iedere keer weer een dorp aan vast tot er geen keuze meer was: ik moest door. De maximumtijd die je er over mocht doen was 6 uur en ik kwam op 5 uur 49 binnen. De volgende dag kon ik amper nog lopen van de spierpijn en besloot een training te gaan volgen. Bij die langlauftraining was hardlopen een vast onderdeel. Zo maakte ik kennis met mijn tweede grote sportliefde: hardlopen. Toen ik in Nederland terugkwam werd langlaufen naadloos vervangen door hardlopen. Ik werd lid van AVA ‘81 in Almere en later van Blauw Wit in Amsterdam. Mijn hart lag bij ultralopen. In Zwitserland bestaat het gezegde: “Irgendwann musst du nach Biel”. Ooit moet je naar Biel. Een van de bekendste en grootste 100-kilometerlopen van Europa. Je start om 22.00 uur en hebt 24 uur de tijd om de ﬁnish te halen. En daar stond ik dan met zo’n 5.000 deelnemers. Langs het hele parcours was het feest. De terrassen zaten

De 100 km heb ik vier keer in Biel gelopen en een keer in Winschoten. Allemaal tussen de 10 en een half en 11 en een half uur. En ik heb twee keer meegedaan aan een 24uursloop: 24 uur non stop hardlopen en kilometers binnenhalen. De eerste keer in Almere heb ik 151 km gelopen. Daags erna werd ik gebeld door de Atletiekunie: met de uitnodiging mee te lopen voor de Europese kampioenschappen in Apeldoorn want ik had 1 km boven de limiet (150 km) gelopen. Ik was zeer vereerd en zei ja. Ik heb wel goed gelopen: 156 en nog iets maar mijn energielimiet was bereikt. Meer zat er niet in. Bovendien begon mijn knie op te spelen. Dat was een teken aan de wand. Ik heb nog een hele tijd doorgelopen – inmiddels al weer geruime tijd als lid bij GAC. Eerst bij de marathongroep die trainde voor de marathon in Rotterdam. Mijn allerlaatste lange loop liep ik in het jaar dat GAC-lid Wil Rutten halverwege de wedstrijd overleed (1998). Dat vergeet ik nooit. Ik heb het nog binnen de 4 uur gered, geen beste tijd, maar meer zat er niet meer in. De sportarts velde het oordeel: stoppen met hardlopen: je knie is versleten. Ik heb mijn lidmaatschap opgezegd, ik kon zelfs geen hardloopwedstrijden op tv meer bekijken. Ik ben gaan ﬁtnessen en zwemmen maar ik miste vooral de gezelligheid van de vereniging, meer nog dan het lopen. Een paar jaar later kwam nordic walking in beeld. Ik ging in de leer bij Riet van Engelen en jaren later hoorde ik dat er bij GAC serieus genordict werd. Ik heb een poging gewaagd en me er vol ingestort. Ambitie heeft er bij mij altijd ingezeten. Misschien een reactie op mijn opvoeding: we moesten wel aan sport doen maar het mocht geen prestatiesport zijn.

Het leukste? Langlaufen staat voor mij op de eerste plek. Ik ga ’s winters naar Finland met een groepje vrienden en dan maken we lange tochten vanuit een eenvoudig berghotel. Het zijn tochten buiten de loipes op echte langlaufski’s. Daar in het noorden liggen echt zo’n geweldige pakken sneeuw. Kan je weinig gebeuren als je valt. Maar daar is ook veel meer ruimte. Afdalingen - ook in de loipes - zijn daar nooit met van die scherpe bochten zoals in de Alpen. Er is ruimte om hele mooie bochten te maken. En dan ’s middags wordt het langzaam donker, kleurt de hele hemel rood en dan staan daar die rendieren langs je route in de sneeuw te graven naar mos. Onvergetelijk mooi is dat, de stilte, de rust…

Met nordiccen ga ik ook weer fanatiek aan de slag. Ik wil deze sport op een hoger niveau tillen, zowel binnen als buiten de club. Dat betekent: trainers opleiden, groepen vormen op verschillende niveaus. Vervolgens een beter beeld naar buiten brengen van nordiccen. Heel veel mensen denken dat het iets is voor hoogbejaarden: sjokken met stokken. Begrijpelijk want je ziet in Nederland nogal wat mensen met stokken door het bos sjouwen. Het is lastig om zo’n beeld te veranderen. Het is nog steeds een tweede keus. Als je niet meer kan hardlopen dan… Maar ik zou het graag anders zien. Als combitraining bijvoorbeeld: de ene dag hardlopen, de andere dag nordiccen. Verder wil ik de snellere trainingen uitbreiden, de C- en D-groepen. Daarna nog een E-groep, misschien. Er moet een onderscheid komen tussen nordiccen en nordic walking. Ik bedenk het niet, het staat al in het Witte Boekje. Als je het googled heb je al 15.000 hits van verenigingen die er serieus mee bezig zijn. Daar wordt de sport naar een hoger niveau getild. Dan mag iedereen aan nordic walking doen met stokken zeulend door de bossen, maar als je gaat nordiccen moet je de techniek beheersen. Dan gaat het over een serieuze sport. Goed nieuws: we gaan met 5 man snelle nordiccers mee doen aan de City Run. We hebben speciale toestemming gekregen van Dick Slootbeek om mee te doen met de 5 km prestatieloop. We starten achterin en moeten binnen 45 minuten binnen zijn. Dat gaat makkelijk lukken. Carla van Lingen $ Wim Kluvers

Atleet en trainer: bouwen op vertrouwen Een koude, sombere dinsdagavond op een hel verlichte atletiekbaan. Het regent bij vlagen, maar gelukkig is er weinig wind. Op het programma 7 x 1000 meter tussen de 3’36 en 3’50. Zwaar. Over twee weken een belangrijke 10 km wedstrijd. De duizendjes gaan in wedstrijdtempo. Tenminste in het geplande wedstrijdtempo. Een zware training. Als de training te zwaar is, zou het effect wel eens negatief kunnen zijn. Morgen een korte training. Donderdag weer intensief. Vrijdag kort. Zaterdag en zondag: heuveltjes en kilometers, flink wat kilometers. Is het niet te veel? Of misschien toch te weinig om het gewenste resultaat te halen.

Het gebied tussen te weinig en te veel is klein. Het verschil tussen een podiumplaats in een persoonlijk record en een blessure is groot. Als je eruit wilt halen wat erin zit, zul je op het scherpst van de snede moeten trainen. Dat kan bijna niemand alleen. Voor het best haalbare heb je een team nodig. In de topsport kan zo’n team uit één of meer trainers, een fysiotherapeut, een masseur, een mentale begeleider, een sportarts en een aparte coach bestaan. Wij moeten het doen met een klein team bestaande uit atleet en trainer/coach, met incidentele hulp van fysiotherapeut, masseur en sportarts. En dan heb ik het over de wedstrijdsport. In de recreatiesport (als ik dat woord nog mag gebruiken) bestaat er vooral een trainer-groeprelatie; in de wedstrijdsport een trainer-atleetrelatie. Deze laatste is een stuk intensiever, met o.a. als gevolg een hogere contributie. Hoe werkt zo’n atleet-trainerteam? In de klassieke rolverdeling bedenkt de trainer wat de atleet moet gaan doen en de atleet voert de bedenksels van de trainer uit. Maar hoe weet de trainer wat goed is voor de atleet? Het simplistische antwoord is dat dat nu eenmaal het vak van de trainer is. Een trainer moet weten welke prikkels eﬀectief zijn. Er zijn trainers die een onwrikbaar vertrouwen in de een of andere methode hebben. Ik ben niet zo’n trainer. Er is nog heel veel te leren over welke trainingsprikkels het beste werken en tegelijkertijd een laag blessurerisico hebben. Bovendien is iedere atleet anders en reageert anders op een trainingsprikkel. Ondanks dat de trainer een vak bedrijft dat in zijn kinderschoenen staat, moet de atleet vertrouwen hebben in het plan dat de trainer opstelt.

Terug naar de koude, sombere dinsdagavond met de zeven duizendjes. De duizendjes zitten er op. Het gevoel dat overblijft is voor elk van de atleten anders. Er is er een die eruit ziet als een vogeltje na zijn laatste vlucht. Snel overleg: “Hoe voelt het?” “Ging van geen kanten.” “Morgen maar even aankijken, misschien overslaan.” Een andere atleet staat verbaasd naar zijn horloge te kijken. “De laatste in 3’36, 8 seconden te snel, heel gemakkelijk.” Ik denk: hmm, mooi, maar één snelle duizend maakt nog geen PR. Ik zeg: “Mooi, dat ziet er goed uit voor volgende week. Bewaar 3’36ers volgende week maar voor de laatste kilometers.” Deze dinsdagavondtraining maakte onderdeel uit van een plan, maar wel een heel ﬂexibel plan. Geen blind vertrouwen in onwrikbare principes, maar gebouwd op voortdurende communicatie tussen trainer en atleet.

Gelukkig hebben we te maken met iets dat in de regeltechniek een closed-loop systeem heet. De atleet koppelt zijn reacties op de training terug naar de trainer. Die terugkoppeling – aan de hand waarvan de trainer de training kan bijstellen – heeft meerdere vormen. Ten eerste een logboek. Door goed bij te houden hoe elke training ‘valt’ en hoe zijn algemene toestand is, kan de atleet heel georganiseerd naar de trainer communiceren. Het logboek is ook zeer nuttig voor de atleet zelf. Het verschaft inzicht in allerhande factoren die het welbevinden van de atleet beïnvloeden. Ten tweede is er het contact tijdens de training. De atleet kan direct zijn gevoel uiten. De trainer kan dan natuurlijk ook direct horen en zien hoe het gaat. Ten derde wordt er in sommige gevallen ook ﬂink heen en weer gebeld en gemaild. Hiermee krijgt het trainer-atleetteam pas echt inhoud. Net zoals de atleet er op moet kunnen vertrouwen dat de trainer een goed plan maakt, moet de trainer erop kunnen vertrouwen dat de atleet in zijn terugkoppeling niets achterhoudt (bijvoorbeeld de eerste waarschuwingssignalen van een blessure). Atleet en trainer vormen een team dat is gebaseerd op vertrouwen en een gezamenlijk belang. Beide willen ze de best mogelijke prestaties. Toch wringt het daar wel eens. Soms is de trainer ambitieuzer dan de atleet. Of erger, soms zal de trainer in zijn ambitie de atleet te ver drijven (gebeurt regelmatig in de topsport). De atleet kan ook zijn blessure- en overtraindheidsrisico negeren en meer of harder trainen dan de trainer aangeeft.

Overwegingen van een stukjesschrijver: De hier beschreven dinsdagavondtraining is fictief, maar realistisch. Voor een niet-fictieve weergave sta ik te veel midden in het proces. In dit stukje heb ik weer eens zitten worstelen met het weergeven van het geslacht van de personages (in dit geval de atleten). Ik heb er voor gekozen de neutrale mannelijke variant te gebruiken om zodoende ‘hij of zij’ en ‘atle(e)t(e)’ constructies te vermijden. Ik had natuurlijk ook de vrouwelijke vorm of een mix kunnen kiezen. De mannelijke vorm roept echter geen verwachtingen (typisch) op, terwijl er bij de vrouwelijk vorm al snel meer in gelezen wordt dan er bedoeld is. Iets over de vorm van dit stukje. Mijn normale stijl van schrijven is wat ik ‘informeel belerend’ noem. Meestal met een vrij harde boodschap die verzacht wordt door pogingen tot humor en een vaak overdreven gebruik van afzwakkende woorden (meestal, vaak, soms, nogal eens). Na een eerste versie van dit stukje in de ‘informeel belerende’ vorm weggegooid te hebben, zat ik voor het schrijvers blok. Er wilde geen letter meer komen. Dan maar lezen. Toevallig pakte ik een actiethriller die begon met een staccato beschrijving van de plek waar nog op de eerste bladzijde iemand aan zijn einde zou komen. ‘Dat kan ik ook’, dacht ik. Zie daar de eerste alinea van dit stuk. De rest is weer informeel belerend, met een paar andere pogingen tot stilistische variatie. En ja, het stukje heeft ook weer een boodschap. Zelfs twee. Siebe Turksma

Promises, promises! Wat is taal toch een mooie bewaarplaats voor kennis en ervaring. Bijvoorbeeld het inzicht dat beloven in verband staat met het maken van schuld. Het is in veel talen vastgelegd, als spreekwoord of gezegde. Het zou me niet verbazen als deze koppeling ook als “eeuwenoude Chinese wijsheid” bestaat.

Het goede doel.... ....dat ben jij zelf! Hoe vaak komt het in de sport niet voor dat een voornemen wordt uitgesproken dat verder gaat dan “ik ben in topvorm” of “ik ga m’n uiterste best doen”. Als het daarbij blijft kan het geen kwaad en neemt iedereen het bereikte resultaat voor wat het is. Oké, wie weet volgende keer beter. Maar als iemand vooraf iets belooft als “minstens goud” of “mijn p.r. gaat vandaag zeker sneuvelen” werkt het anders. Dan ontstaat in de eerste plaats een verwachting die enorme druk legt op de sporter. Bovendien: het resultaat wordt dan anders beoordeeld. De psychologen zijn steeds meer te weten gekomen hoe dit allemaal werkt. Zij veronderstellen dat wij in staat zijn om onze eigen innerlijke “tegenstand” te creëren: om onze doelen te bereiken maken we het voor onszelf moeilijk. In plaats van ieders medewerking te vragen (een vanzelfsprekende strategie) kiezen we soms voor die druk. We zorgen ervoor dat we anderen iets verschuldigd zijn. Dat geeft stress, en die werkt prestatiebevorderend. Het interessante aan competitiesport is dat de druk van de tegenstanders (een druk die onderdeel is van de afgesproken en georganiseerde situatie) niet altijd voldoende blijkt te zijn. We doen er zelf een schepje bovenop en beloven ook nog eens een persoonlijk wapenfeit. En nemen het risico dat een “teleurstellend” resultaat (hoe goed dit in feite ook is) leidt tot een verhoging van het schuldgevoel. En tot extra stress bij een volgende keer. Er moet immers nog steeds iets worden vereﬀend. Sommige sporters hebben deze peper-in-de-kont nodig om maximaal te kunnen presteren. Vaak hebben ze in hun dagelijks leven ook de gewoonte om tegenstand te organiseren (uitstelgedrag!). Anderen kunnen op scherp staan zonder zichzelf opgelegde druk. Zij gaan meestal ook relaxter door het leven en hebben niet de neiging tot zich schuldig voelen. Wie is uiteindelijk beter af? Dat blijkt bij topsporters vaak pas als zij de wedstrijdsport verlaten. De een gaat lekker als recreant genieten, de ander stopt radicaal met alles. Zonder druk is er niets meer aan. Wat jammer. Niets moet, niets hoeft. Je hoeft niets te bewijzen, niets hoeft te worden vereffend. Dat is toch de instelling voor een sportief (en daardoor vaak ook gezond en lang) leven?

Wie mee wil doen aan de New York Marathon zal ontdekken dat hardlopen een verdomd dure sport is. Reken voor je reis en verblijfkosten, plus je inschrijving maar ruim 3000 euro. Ook als je geen last hebt van de crisis is dat een hoge prijs voor 42 kilometer zweten. Het kan gelukkig veel en veel goedkoper - en dan kan je jezelf nog voordoen als een edel en nobel mens ook. Hier komt de tip om voor pakweg 600 euro aan die droommarathon te gaan meedoen! Echt, dit is geen grap. Ik kreeg dit sprookjesaanbod van CliniClowns. Als ik met de pet rond ga bij familie, vrienden, collega’s en hardloopmaatjes om geld op te halen voor die lieverds die zieke en gehandicapte kinderen aan het lachen willen maken. Dan mag ik maximaal 40% van het opgehaalde geld zelf gebruiken voor mijn dure marathonreis. Haal ik 5900 euro op dan mag ik van de clowns 2600 euro daarvan gebruiken voor mijn plezierreisje naar New York. Het gekke is dat ‘het goede doel met de rode fopneus’ er niet omheen draait: het staat zwart-op-wit. Ik sta, als marathongek, op een mailinglist en kreeg een berichtje van ze, maar ze schrijven het ook gewoon op hun website. Het aanbod heet Sponsorpakket 2. Van elke bij elkaar gebedelde euro (tot die 5900) gaat veertig cent terug naar de hardloper. Sporten voor het goede doel wordt steeds populairder. Van Alpe d’HuZes tot Roparun en New York Marathon. Meer en meer ﬁetsers, schaatsers, zwemmers en atleten doen hun duursport niet meer in de eerste plaats voor eigen lol, ze zamelen geld in voor iets nobels. Maar nooit hoorde ik geldinzamelaars erbij vertellen dat ze op deze wijze zelf ook meedeelden. Geen idee of andere goede doelen net zo’n aanbod hebben als CliniClowns. Geen idee ook of veel sporters op deze wijze meeproﬁteren van hun gebedel. Maar ik krijg er wel een vieze smaak van in mijn mond. Joost Huijsing

Hans Jonker

Vier jaar na dato Eric Bouwmeester (1954) draagt eind april de voorzittershamer over aan zijn opvolger. Hij is dan vier jaar lang voorzitter geweest van onze club. Hij stopt niet omdat hij er genoeg van heeft, maar een heel aantrekkelijke baan heeft de strijd met GAC geslecht. De overvolle fulltime werkweek valt niet te combineren met een drukke vrijwilligersbaan als voorzitter. Zijn enthousiasme voor de club is na vier jaar niet verminderd: “Ik blijf er bij dat het een club is die zeer de moeite waard is om lid van te zijn en om je voor in te zetten. Als deze baan niet op mijn pad was gekomen was mijn terugtreden niet aan de orde geweest.”

Zijn je plannen gerealiseerd? “Nee, slechts gedeeltelijk. Ik wilde de communicatie verbeteren met de leden en daarbuiten. Daar hebben we met de nieuwe website, magazine en online Nieuwsbrief en actievere externe PR echt stappen vooruit gezet. Een belangrijk resultaat van dit bestuur is ook de vernieuwde opzet van de ledenadministratie die het vele werk heeft verlicht. Er is een degelijk vrijwilligersbeleid gekomen waarin het veel transparanter is geworden wat voor belangstelling en deskundigheid onze leden hebben. En op dit moment werken we aan het veiligstellen van de accommodatie op lange termijn met de vernieuwing van de contracten met gemeente en Nike. Dat zijn allemaal verbeteringen waar we tevreden over kunnen zijn. Ook de samenstelling van het bestuur is verbreed. We hebben nu twee bestuursleden die de jongere generatie vertegenwoordigen: Alle Koperdraad en Harry Bontje. En we hebben meer vrouwen in het bestuur; naast Joke Kooiker zitten er nu ook Barbara Majoor en jijzelf.” Wat is niet gelukt? “Ik ben minder tevreden over de wachtlijsten. De belangstelling van jonge jeugd – dankzij John Dankers en z’n team – voor onze club is groot maar we kunnen al die wachtenden niet verwerken. Dat zit me dwars. Ik vind het temeer opmerkelijk omdat bij GAC driekwart van de accommodatie in het weekend ongebruikt ligt. Iedere zaterdag rond half twaalf ligt de atletiekbaan er maagdelijk bij. Op die uren zijn de kantoren van Nike gesloten. Niets staat ons gebruik wat dat betreft in de weg. Natuurlijk moet er meer geregeld worden dan alleen een baan. We missen ook voldoende gekwaliﬁceerde trainers om al die jongeren op te vangen. Nog een punt: toen ik 14 jaar geleden hier kwam zag ik een witte vereniging. In mijn optiek is atletiek een gekleurde sport. Maar je kunt het aantal anders gekleurde mensen bij GAC op de vingers van een hand tellen. Ik heb hierover gesprekken gevoerd met ROC, met de welzijnskoepel van de gemeente maar iedereen vertelde me dat ik weinig hoop moest hebben. Allochtone jongeren voetballen, allochtone meisjes zullen hooguit in hun eigen gemeenschap een groepje starten.” Wat is je grootste zorg? “De ledentallen en de ledensamenstelling. Jarenlang hebben we ons hier geen zorgen over gemaakt. We waren een bloeiende en groeiende club. Nu zien we de curve dalen terwijl er een veelbelovende categorie aan de zijlaan staat te trappelen die niet kan instromen. Als we daar een oplossing voor vinden lopen we in de tred van het Meerjarenbeleidsplan met 1 tot 2% groei. De vraag voor de toekomst is dus: wat kunnen we doen om de trend in dalende ledentallen te keren: de wacht-

lijsten, de jeugd die rond hun 18e naar de studentensteden trekt en de grote groep tussen de 45 en 80 die langzamerhand kleiner zal worden als de groei van onderop stagneert.” Er zijn al ideeën over toch? “Kijk naar Power GAC training. Dat is een vorm die dicht tegen onze loopsport aan ligt. Daar trainen jongere mensen die dat heel aantrekkelijk vinden. We moeten toe naar een ﬂexibeler programmering. Dat kost dan x en van die inleg zou een trainer een vergoeding kunnen ontvangen. En wat is er op tegen om op zondag te trainen? Bij alle sportverenigingen wordt de hele dag benut. Mensen willen wel lopen of atletiek bedrijven, maar die willen dat op een manier en op een moment doen waarop dat het beste schikt. Bijvoorbeeld meer tijdstippen verdeeld over de trainingsavond. Ook het lidmaatschap in de huidige vorm is niet meer aantrekkelijk voor veel hardlopers. Die willen een clinic voor twee maanden of 15 weken en dan zien ze wel verder. Het aanbod moet dus korter, het moet ﬂexibeler en het moet gevarieerder. Dat is wat we ook zien in de samenleving. Mensen stellen zich een doel en daar gaan ze voor trainen. Wij hopen nog steeds dat ze lid worden maar dat is niet de realiteit voor iedereen. Dat sluit aan bij wat we zien in het hele vrijwilligerswerk. Het is moeilijk om mensen te vragen

om langdurig een vaste baan binnen de club te vervullen. Wordt de vraag overzichtelijk in zowel tijd als in verantwoordelijkheden, dan blijken er meer mensen beschikbaar te zijn. Dat kan ook gelden voor trainingen en trainers: korter, projectmatiger, en niet levenslang. Ook hebben we goede professionele trainers die mee kunnen denken over de vraag: hoe krijgen we jongere mensen naar de club? We moeten ons realiseren: lopen kan iedereen. Koop professionele schoenen, een outﬁt, download een trainingsprogramma voor beginnende lopers en ga de bossen in of de hei over. Dat geldt niet voor tennis of hockey. Wij moeten het dus zoeken in de toegevoegde waarde: professionele begeleiding, blessurepreventie, sociale context, dat zijn onze sterke punten. Je werd lid in 2000. Wat veranderde er toen je voorzitter werd? Aanvankelijk veranderde er niets in mijn beeld en hoe mensen tegen me aankeken. Als mensen je wat langer (her)kennen als voorzitter dan komen er ook indringender vragen of suggesties op je af. Het is belangrijk dat mensen alles tegen je kunnen zeggen. Daarom heb ik vanaf het begin mijn 06 nummer en mijn mailadres zichtbaar gemaakt. Natuurlijk zie ik opmerkelijke dingen die in zichzelf historisch mooi zijn en de kracht van de vereniging vertegenwoordigen, maar die tegelijkertijd ook hinderlijk kunnen zijn in het ontwikkelen van een nieuwe toekomst van die vereniging. We hebben een oude kern van mensen die de club dragen en/of gedragen hebben, en die als persoon, of als generatie of als groep een cultuur in stand houden zoals die was of zoals zij hem beleven. Maar die wringt nog wel eens met actuele ideeën. Ik heb gemerkt dat het niet mee valt om de oude harde kern mee te krijgen met veranderingen die noodzakelijk zijn.

Hoe anders moet je een club als GAC besturen vergeleken met je professionele werkzaamheden? Daar zijn grote verschillen. Waar ik me meer dan ooit bewust van ben geworden is hoe belangrijk het is te erkennen en herkennen dat het een vrijwilligersvereniging is die draait op vrijwillige inzet van mensen. De manier waarop je dat organiseert en hoe je met elkaar omgaat is fundamenteel anders dan in een bedrijfssituatie. Je moet in een club ook veel geduldiger zijn want dingen duren langer. Nu ben ik nogal ongeduldig maar dat heb ik moeten leren. Er zijn zaken die echt maanden k unnen duren. En we hebben ook kwesties gehad die echt onacceptabel waren en die veel te lang op mijn bord hebben gelegen. Past dit bij mijn vraag naar je grootste blunder? Ik heb door de lessen in geduld niet altijd goed herkend dat er ook zaken zijn waar wel snelheid moet worden gemaakt om ze op te lossen. Bijvoorbeeld het uitslagen systeem van Clemens dat om inpassing in onze nieuwe web-omgeving vroeg. Dat is een aanﬂuiting geweest. We hebben dat veel te lang laten bungelen en dat kan niet. Ik had er aan bij kunnen dragen dat we dit netter en sneller hadden moeten oplossen. Ook het onderwerp over het protocol kindermishandeling heeft zich eindeloos voortgesleept. Ik heb geleerd dat je iets in de vereniging moet kunnen overdragen/delegeren, maar je moet er een tijdslimiet aan verbinden. Mensen die zich vrijwillig verbinden moeten dat wel doen met een commitment. En vergis je niet, we hebben bijna 400 vrijwilligers die taken verrichten. Ik zeg wel eens, we hebben een lagere begroting over een heel jaar genomen dan de Cityrun in een dag. En hoe kan dat? Omdat we weinig kosten maken en veel zelf doen met al die mensen die zich voor GAC inzetten. Carla van Lingen $ Wim Kluvers

STRIP

door Stéphane Wieneke

De Knipperij Al 20 jaar van van wens tot trends...

E&M Expres Personenvervoer Met speciale taxi tarieven voor vervoer van en naar schiphol Maartensdijk – Schiphol Hilversum – Schiphol Bussum – Schiphol

€ 52.50 € 52.50 € 52.50

20% korting op uw behandeling

Voor “gewone” taxiritten kunt u een dag van te voren reserveren, nachtritten alleen op aanvraag.

• Bij inlevering van deze advertentie • Op alle behandelingen • Elke vrijdag tussen 17.00 - 20.00 uur

Eerste 2 kilometer € 7,50 Overige kilometers € 2,00 per kilometer

Oosterengweg 84 - (Riebeeckgalerij) - Hilversum gratis parkeren!!

035 - 5771505 info@emexpres.nl

Telefoon: 035 - 685 43 42

T E G E L Z E T B E D R I J F

Peter Philipsen & Zn. v.o.f COMPLETE BADKAMER INSTALLATIE EN AL UW TEGELWERK. OOK VOOR AANLEG VAN VLOERVERWARMING

webdesign s hosting domeinnaamregistratie social media s online marketing

IT2day sponsort de volgende GAC evenementen: Spieren voor Spieren City Run Arena Games Hilversum Maple Leaf Cross

TELEFOON Peter: 06 - 533 949 46 Dennis: 06 - 543 154 51

06 21 633 090 De Kwekerij 66 s 3741 WM Baarn info@it2day.nl s www.it2day.nl

Lambikstraat 24 | 1336 MB Almere email: peterphilipsen@planet.nl

Ouder worden: onvermijdelijk tijdsverval? Master wereldrecords laten zien dat er een duidelijk verval in prestaties is met toenemende leeftijd. Maar wat ligt er eigenlijk ten grondslag aan dit tijdsverval? En is een 10 kilometer tijd van een master te vergelijken met die van een senior? Correctie naar leeftijd In de atletiek wordt gebruik gemaakt van zogenaamde correctietabellen. Deze tabellen zijn gebaseerd op de achteruitgang die verwacht wordt per leeftijdscategorie. Deze achteruitgang is zo gelijkwaardig voor de verschillende leeftijdscategorieën dat prestaties op verschillende leeftijden eerlijk met elkaar kunnen worden vergeleken. Een bepaalde tijd wordt vermenigvuldigd met de leeftijdsfactor. Loop je op 50-jarige leeftijd een 10 kilometer in 50 minuten dan komt dit volgens de tabel overeen met 44.45 (50 min x 0.8944) van een senior. Dezelfde tijd op 90-jarige leeftijd houden wordt onmogelijk geacht. Dit zou overeenkomen met een seniorentijd van 21.21, ruim 5 minuten onder het huidige wereldrecord. De correctietabellen zijn ontstaan uit de constatering dat vermindering van snelheid en kracht gelijk gaan met leeftijd. Ook in een sport als wielrennen is een soortgelijke afname zichtbaar. Interessant omdat er in beide sporten verschillende fysieke en biomechanische processen actief zijn. Dit suggereert dat de leeftijdsgebonden prestatieafname het gevolg is van een algemene afname in menselijke voortbeweging. Kortere passen Oudere sprinters behouden hun pasfrequentie. Omdat de snelheid daalt met de jaren betekent dit dat de paslengte afneemt. Onderzoek heeft laten zien dat de kleinere pas te wijten is drie dingen; de type 2 spiervezels zijn onderhevig aan spierafbraak (atroﬁe), oudere lopers zijn minder goed in staat snel kracht op te bouwen en hun maximale kracht is geringer. De geringere elastische energie van pezen en spieren is waarschijnlijk de oorzaak van de vermindering van kracht en snelheid.

Meer vet geldt niet voor atleten Met de leeftijd neemt vaak ook de vetmassa toe. Echter, masteratleten laten deze verandering van lichaamssamenstelling niet zien wanneer ze een stevig trainingsprogramma blijven volgen. Hetgeen wat wel verandert, is de structuur en de hoeveelheid spieren. Met het ouder worden veranderen een aantal snelle (en sterke) type 2 spiervezels zodat ze meer gaan lijken op de langzamere type 1 spiervezels. Hierdoor kan een spier in totaal minder kracht leveren en minder snel kracht opbouwen. Dit wordt waarschijnlijk veroorzaakt doordat er minder zenuwcellen aanwezig zijn die de type 2 spiervezels aansturen. Deze verandering is ook zichtbaar bij actieve masteratleten. Minder stijf met het ouder worden Ondanks training is er met het ouder worden een duidelijke afname in spiermassa. Tussen je 20e en 80e kan je 40% van je spiermassa verliezen. Met als gevolg een ongeveer gelijke afname in spierkracht. En dus verlies van snelheid. Stijver als je ouder wordt? Niet altijd. Tegengesteld aan wat je misschien zou verwachten worden je pezen met het ouder worden minder stijf. Hierdoor ben je minder goed in staat de elastische energie (veerkracht) van deze pezen te gebruiken. Het gaat waarschijnlijk om een afname van ruim 30%. En dus een verder verlies van snelheid. Gezond ouder worden Masteratleten worden in de wetenschap nogal eens beschouwd als een uitzonderlijk fenotype en een voorbeeld voor “exceptioneel succesvol ouder worden”. Het uithoudingsvermogen, kracht, snelheid, balans en cognitieve vermogens zijn aanzienlijk beter dan van niet-sporters. En hoewel de resultaten van masteratleten afnemen, neemt het niveau van deze prestaties aanzienlijk toe. Zo zou het wereldrecord voor 70-plussers van Ed Whitlock op de marathon (2h54) in 1896 goed zijn voor Olympisch eremetaal op deze afstand. Miriam van Reijen $ Wim Kluvers

Minder training? Veel masters rapporteren dat ze minder vaak, minder lang en minder intensief trainen. De reden is voornamelijk dat ze aangeven meer herstel nodig te hebben. Studies laten echter niet zien dat masters ook meer last hebben van blessures. De vermindering van trainingsarbeid lijkt dus vooral om deze blessures te voorkomen. In een studie waarin jongere en oudere lopers hetzelfde trainingsprogramma volgden bleken ze in staat tot dezelfde prestatie.

De plek van Dick Slootbeek… de hoge lat van de marktmeester! Hij zag zijn vader, broer en zus hardlopen bij GAC. Pas op zijn achtste verjaardag mocht hij lid worden van de atletiekclub. Sindsdien heeft de sport hem in de greep, al 48 jaar lang. De wedstrijdsport en vooral de strijd erin sprak hem erg aan. Hij specialiseerde zich in het polsstokhoogspringen en behaalde uiteindelijk met 4,20 meter een 2e en 3e plaats op de NK junioren. Geïnspireerd werd hij door de Oekraïense atleet Sergej Boebka. Het persoonlijk record van Boebka van 6,14, (1994 Sestrière, Italië) staat nog altijd voor het huidige wereldrecord. Dick hield na zijn 35ste de wedstrijdsport voor gezien. Te veel blessures dreigden. Hij koos voor het sociale van het rennen in een groep. Veel GAC-ers kennen Dick als voorzitter Hilversum City Run, het vele vrijwilligerswerk bij het bestuur, jeugdtrainer, loopsporttrainer, technische commissie en loopsportcommissie. De plek van ... Dick zijn plek is het terrein van de Hilversumse markt aan het Langgewenst bij de Vorstin. De plek staat voor een heel jaar hard werken, het bij elkaar krijgen van het geld van de sponsors, de gigantische inzet van de vrijwilligers, de communicatie en werving en het maken van afspraken met de gemeente en winkeliers. En dat is meer dan de start en de finish van de City Run. Op het moment dat je de vrolijke kinderen bij de Kids Run ziet vertrekken na het verlossende startschot, valt er een last van je af, dan is er geen weg meer terug, de run loopt! Dick komt al jaren op de markt, met de fiets of de sponsorauto van de City Run, meestal voor boodschappen. Dick: Ïk kijk dan altijd of er geen gekke dingen gebeuren op de markt. De beleidsontwikkelingen worden goed bijgehouden. Binnenkort wordt de markt opgeknapt en wordt de oude bioscoop vervangen door een nieuwe. Het is een bijzondere plek en het ruikt er altijd anders, soms naar stadsverkeer en dan weer naar patat, noten of groenten. Bij de laatste City Run stonden de masseurs op de plek van de viskramen. Dat doen we dit jaar anders!¨ zegt hij lachend. Zondag 6 april gaat de City Run weer van start. Als het goed is zal ook burgemeester Pieter Broertjes, op ‘de plek van Dick’, starten voor de 5 km. Elmer van Krimpen $ Wim Kluvers

VOOR UW COMPLETE ADMINISTR RA ATIE

& LOONADMINISTRRAATIE

VERZORGING VAN UW AANGIFTE INKOMSTENBELASTING

Bredestraat 8 3632 AZ Loenen a/d Vecht T 0294 233 907 F 0294 232 583

VERZORGING VAN UW VERZOEK VOORLOPIGE TERUGGA AA AF

E info@hulsman.nl W www w.hulsman-r .huls oestenburg.nl

ADVISERING IN AL UW FINANCIÃ&#x2039;LE AANGELEGENHEDEN

6SRUWHQ EHUHLNEDDU PDNHQ

YRRU LHGHUHHQ

5DEREDQN VWHXQW GH *RRLVH $WOHWLHN &OXE 6SRUW LQWHJUHHUW HQ YHUELQGW 'DDURP VWHXQW 5DEREDQN GH VSRUWHQ ZDDU ZH DOOHPDDO JUDDJ QDDU NLMNHQ PDDU RRN GH VSRUW ZDDU ZH DOOHPDDO DDQ PHH NXQQHQ GRHQ 2P GLH UHGHQ YHUELQGHQ ZH RQV GDQ RRN PHW WURWV DDQ GH *RRLVH $WOHWLHN &OXE

ZZZ UDEREDQN QO KYS 6DPHQ VWHUNHU 'DW LV KHW LGHH YDQ FRÂ¸SHUDWLHI EDQNLHUHQ

Meedoen aan REN-methode voor HAZELWORMENONDERZOEK

Nou Joost, ik weet niet of er nog iemand op jouw oproep heeft gereageerd om mij op te volgen als de grote hazelwormenteller. Maar gelukkig heb ik zelf iemand kunnen vinden: Ans van der Knaap gaat het van mij overnemen. Nadat Jelle Harder 10 jaar deze klus voor zijn rekening heeft genomen, heb ik dit ondertussen ook alweer 5 jaar gedaan. Ik heb het van hem overgenomen omdat ik het belang van de continuïteit van dit project inzag. (Jelle zal daar verder in dit stuk nog een mooi voorbeeld van geven.) In die 5 jaar is mij opgevallen dat er een soort van harde kern van melders bestaat: je komt regelmatig dezelfde namen tegen. Leuk! Maar natuurlijk zijn ook anderen van harte uitgenodigd hun bijdrage te leveren. Doe mee aan dit bijzondere natuurproject! Nog iets opvallends: in 2011 zijn er twee hazelwormen tegelijk op dezelfde plek gesignaleerd, en dat zelfs twee keer. En het kan nog sterker: in 2012 meldde Clemens er maar liefst drie bij elkaar. Dit jaar zal het bord / de plattegrond niet meer op het grote prikbord in de gang komen te hangen, maar meer naar links op het muurtje in de hoek. Ook zijn daar de meldingsformulieren te vinden en extra (achtergrond-)informatie. Ik hoop dat iedereen onder het lopen blijft opletten: het is altijd leuk om een hazelworm te spotten en er met z’n allen even naar te kijken. Vergeet vooral niet te onthouden waar je hem gezien hebt, en spreek met elkaar af wie dit gaat melden op het bord. Hoe je dit moet doen staat er duidelijk bij, doe dit alsjeblieft zo volledig mogelijk, dat maakt het voor Ans wat gemakkelijker. Rest mij nog om iedereen te bedanken voor alle meldingen, en Ans heel veel succes te wensen met deze waardevolle en interessante klus. Monica van Damme

Monica, dank je wel. Ik hoop het er net zo zorgvuldig vanaf te brengen als jij hebt gedaan. Als iemand vragen heeft over een vondst, neem contact met me op: a.vanderknaap@xs4all of 06 21110213. Nog even een herhaling van wat je kunt vinden en melden: levende, maar ook dode (!) hazelwormen; noteer waar (m.b.v. punaises op het prikbord en op het

formulier), bijvoorbeeld ﬁetspad of bospad, e.d.; man of vrouw; datum en tijd. Hoe zijn man en vrouw van elkaar te onderscheiden? Een mannetje heeft rondom dezelfde kleur, een vrouwtje is van boven licht, van onderen donker. De onderzoeksperiode is vanaf begin april tot eind september/begin oktober, dan zijn de hazelwormen actief. Ans van der Knaap

Natuurlijk begint mijn stukje met het bedanken van Monica. Hulde. In 1998 is door GAC-leden een beperkt begin gemaakt met het registreren van hazelwormen, maar ook van ringslangen. Daarna is het voortvarender aangepakt waarbij ook het bekende waarnemingenbord in de hal werd opgehangen. Dat werkt erg ‘drempelverlagend’. Na de training kun je direct de waarneming noteren, je hoeft het niet te onthouden. Het resultaat is dat er in al die 15 jaren samen niet minder dan 688 hazelwormen, 155 ringslangen en ook nog 10 levendbarende hagedissen zijn genoteerd. Als dat geen prachtige prestatie is! Bijzonder is ook dat ons onderzoeksgebied 28 km2 omvat. Dus 28 vakken van 1 km2. Bij de start in 1998 wisten we dat er in de tien jaar daarvoor in slechts 9 vakken wel eens een hazelworm was gezien. Slechts een paar jaar na de start van het GAC-onderzoek (de REN-methode) bleek dat in vrijwel alle vakken hazelwormen leven. In die tien jaar vóór het onderzoek zijn er gemiddeld slechts 1,8 hazelwormen per jaar geregistreerd in de databanken. Dankzij GAC is dat aantal jaarlijks opgelopen tot gemiddeld 44,5 per jaar. Een toename van 2472% en daarmee een ware prestatie. Vermeldenswaard is dat onze gegevens nu gebruikt gaan worden bij het grote monitoring onderzoek wat de komende jaren op en rond de nieuwe natuurbruggen (ecoducten) bij de Zwaluwenberg wordt gehouden. Met behulp van onze data is al een aardig beeld te krijgen waar nu hazelwormen leven. Hoe zal dat verlopen als de natuurbruggen helemaal klaar zijn en de dieren er gebruik van gaan maken? De monitoring hoopt hierop ook antwoorden te vinden. Tot slot: Zie je een hazelworm of een ringslang? Bekijk het dier met je groep en verwonder je over de schoonheid er van. Onthoud de informatie die nodig is en zet dat zo snel mogelijk op het bord. Het onderzoek gaat nu weer verder met een nieuwe coördinator. Help Ans de zomer door met veel nieuwe waarnemingen! Ans, succes. Jelle Harder

Sylvia & Een heel bijzonder dubbelportret dit keer van twee vrouwen die op heel verschillende manieren met atletiek en GAC verbonden zijn. De één topatleet die in 1980 tiende werd op de meerkamp bij de Olympische Spelen in Moskou.

In de 87-jarige geschiedenis van onze club kennen we vier deelnemers aan de Olympische Spelen: Trudy Ruth, Dini Hobers, Sander Berk en Sylvia Barlag. Jammer dat de laatste pas lid werd na haar grootste sportsuccessen. Zij was nog lid van ADA in Amsterdam toen ze op de zevenkamp in Moskou uitkwam. Gelukkig kan GAC wel trots zijn op haar huidige atletiekprestaties: topbestuurder in de binnenlandse, buitenlandse en wereldbond. Wat is je absolute hoogtepunt in de atletiek? Als ik het aan mijn man Kors vertel, dan zeg ik altijd: het allerleukste was de Universiade, de Studentenspelen, in 1979 in Mexico. Dat was echt ongelooﬂijk leuk. Zowel sportief een hoogtepunt als qua gebeurtenis. Ik werd daar tweede, dat is natuurlijk moo.i Het was een heel andere sfeer dan bij de Olympische Spelen, het jaar erop. Dat is een te groot circus? Een circus? Dat viel nog wel mee in 1980. Eigenlijk pas vier jaar later werd het heel commercieel, bij de Coca Cola Games in Los Angeles. In ’80 waren we allemaal nog amateur. Maar het was anders: het was Rusland, de repressie. Je ziet het nu een heel klein beetje met Sotsji. Het hele militaire gedoe er om heen. Om het Olympisch dorp, iedere vijftig meter een militair met een kalashnikov. Mijn beste prestaties waren wel in 1980, maar ik had pech tijdens de Spelen. Ik had een schouderblessure, waardoor ik met name met kogelstoten behoorlijk achterbleef op mijn topprestatie. Zeker anderhalve meter. Ik had wel een injectie gekregen tegen de pijn maar die hielp niet goed genoeg. En dan sta je er en je moet toch gewoon door. Je haalde wel de finale. Ik werd tiende. Dat is helemaal niet slecht, zeker niet in die jaren. Met de Oost-Europeanen, die vooral bij de vrouwen volslagen dominant waren. Dat gebeurde met allerlei middelen, maar het is te lang geleden om daar iets aan te veranderen. Er is niemand uit die tijd die zegt “ik was toen niet zuiver op de graad”.

Je beste onderdeel was hoogspringen. Was dat ook favoriet? Tuurlijk, wat je het beste kan vind je ook het leukste. Het minste vond ik de 800 meter, dat was zoiets als de marathon. Dat vond ik, en dat vind ik nog steeds niet leuk. Als ik nu naar atletes kijk die de 800 meter gaan lopen dan krijg ik nog steeds pijn in mijn buik. Als je ooit 800 meter al lang vond, hoe is dat nu rennend door het bos? Ik loop bij GAC vooral voor de gezelligheid. Ik loop te kletsen, je moet mij echt niet vragen om drie kilometer op snelheid te lopen, want dat gaat niet goed. Ik kan het wel, maar dan ga je als een topsporter lopen en dan ga je helemaal kapot. In welke groep loop je? Heel lang bij Jaap van Hamersveld en met Niek Vogel. Ik heb ook veel bij Elbert getraind en nu bij Wilma in de intervalgroep. Dat ligt me toch het best. Naast je actieve sporten probeer je ook als sportbestuurder de top te halen. Nou ja de top is natuurlijk voorzitter hè. De voorzitter van de Europese of de Wereldbond, maar dat zijn fulltime banen. Zelfs vicevoorzitter kan je niet zijn naast gewoon werk er naast. Wat is jouw functie? Gewoon bestuurslid. In Europa heb ik drie zaken in portefeuille: ontwikkeling van de sport en innovatie, duurzaamheid en vrouwenzaken. Alle onderdelen kunnen vrouwen nu doen, marathon, polsstokhoog, steeple chase, alleen de tienkamp nog niet op Olympische Spelen. Maar alle andere onderdelen zijn nu mogelijk. In 1984 pas de marathon, vóór die tijd vond men dat vreselijk - vrouwen met snot voor de ogen! In de IAAF werk ik aan duurzame ontwikkeling in de sport. Dat is dus Triple P: people, planet, proﬁt. Zorgen dat het groen is, maar het is meer dan alleen milieu, dat ‘people’ is ook van groot belang.

& Sylvia De ander een recreatief loopster die in drie belangrijke sportbesturen zit: de Atletiekunie, bij de Europese bond en in de Counsil van de International Association of Athletics Fedarations. Maar het meest bijzondere is dat die twee vrouwen verenigd worden in één persoon: Sylvia Barlag. Een gesprek met iemand met vele petten.

Nog even de vrouwenatletiek. Gek is dat het heel vroeger wel mogelijk was om lange afstanden te lopen... In 1928 op de Spelen in Amsterdam liepen vrouwen de 800 meter, maar dat vonden de mannen zo vreselijk om te zien. Vrouwen die hijgend over de finish kwamen - dat was vrouwonwaardig. Toen is het eruit genomen betutteling van vrouwen natuurlijk. In de jaren zestig kwam Kathy Switzer als eerste illegaal uit op de marathon van Boston, ongelooflijk. Nu is het op het gebied van meedoen fifty-fifty, maar nog steeds is het in besturen of in de coaching voor vrouwen nog moeilijk. Op dat terrein liggen we achter op de politiek. Internationaal wordt er in besturen nog rustig gezegd “vrouwen nemen een plek weg van een man!” Daar moet je nog altijd tegen vechten, tegen die vooroordelen. Vrouwen hebben daar zelf ook schuld aan, ze zijn vaak minder ambitieus. Eigenlijk vind ik het mooi als je kijkt naar het bedrijfsleven. Ik noem vaak het voorbeeld van L’Oreal. Een cosmeticabedrijf waarvan de producten meer gebruikt worden door vrouwen dan door mannen. Daar hebben ze bewust gezegd: dan kan het dus niet dat het bedrijf geleid wordt door alleen mannen of door een meerderheid mannen. Dan moet je echt denken aan een omslagpunt van 30-70 naar 70-30. Heeft GAC er ooit van geprofiteerd dat jij en ook Wim Slootbeek in het bestuur van de Atletiekunie zaten? We hebben wel eens gepraat met het toenmalige bestuur, dat ging over de mogelijkheden om naschoolse opvang en huiswerkbegeleiding met sporten te combineren. Maar daar was de club toen nog niet aan toe. Het is nog steeds een goed idee denk ik. Het kan wel een voordeeltje zijn dat je als club met een hoofdbestuurslid iets dichter bij informatie zit. Maar ik kan natuurlijk niet GAC een voordeeltje geven. De sport moet vooruit, daar gaat het om, niet mijn club. Toevallig hadden we laatst een internationale uitreiking en toen vroeg verslaggever Toine van Peperstraten me nog ‘wat doe je voor Nederland in het internationale bestuur?’ Ik stond even met mijn mond vol tanden, want ik zit daar niet om leuke dingen voor ons land te doen.

Camiel Eurlings zei dat onlangs ook: hij zit niet voor Nederland in het IOC, het is net andersom: hij vertegenwoordigt het IOC in Nederland. Dat geldt voor mij ook. Maar natuurlijk neem ik wel alles mee wat ik weet en ken. Is je topsportverleden een voordeel? Ja natuurlijk: het helpt dat je de sport van binnen uit kent. Net als Sebastian Coe in Engeland bijvoorbeeld. Zijn Olympische verleden telt mee, maar ook dat hij in de politiek zit en een eigen bedrijf leidde. Kom je nog meer vroegere topsporters in de besturen tegen? Ja, in European Athletics zit Erki Nool, de tienkamper uit Estland, Olympisch kampioen in Sydney. Dan Gabriela Szabo, 5000 meter kampioene, een geweldige loopster. In de IAF heb je Sebastian Coe, Sergej Boebka de beroemdste polstokhoogspinger, de Cubaan Alberto Juantorena, de Poolse Irena Szewinska, sprinter Frankie Fredericks.... Bijzonder toch, want in het bestuur van de KNVB zie je weinig voetbaltoppers. Nee, maar in het IOC wel. Maar daar zie je, ik zal geen namen noemen, sommige oudsporters die helemaal niks te vertellen hebben. Soms zitten atleten er alleen om hun naam. Mart Smeets vond dat jij het IOC in moest... Ja dat weet ik, daar heb ik hartelijk om gelachen. Ja hoor nog een baantje erbij... Ik vind het een hele goede keuze dat Camiel Eurlings er nu zit. Een man met een goede babbel die een maatschappelijke positie heeft die wat voorstelt, dat scheelt echt. Want al die boegbeelden hebben soms weinig te melden en spreken slecht Engels, laat staan Frans. Nou dat schiet niet op hoor. Je sportcarrière kostte heel veel tijd en je bestuurswerk nu? In mijn toptijd trainde ik acht keer per week in de winter, tussen de 2 en 3 uur. Tel daar reizen bij op dan kom je wel aan meer dan een halve werkweek. En dat is dit werk ook zo ongeveer. Lees verder op pagina 23

De smaak die vroeger zo gewoon was. H u d s o n d r e e f 3 8 - 3 5 6 5 AV U t r e c h t info@zeldenrijksnacks.nl

Elektrotechniek & Beveiliging

Schoonmaakdiensten

• Sterk- en zwakstroom • Verlichting • Telefoon • Brand- en inbraakbeveiliging

Enkhuizerzand 43 - 1274 Huizen

voor:

• GLAS - SPIEGELS • ISOLATIEGLAS • GLAS-IN-LOOD • GLASREPARATIES

VOOR ALLE VORMEN VAN SCHOONMAAK-

Ind. terrein Nwe Havenweg - Hilversum naast Gamma

WERKZAAMHEDEN Coehoornstraat 201222 RT Hilversum Tel. (035) 683 33 20

ARNO OCKELOEN

06-22606580

HRSNGMNSTK 7 woordzoeker - Streep de onderstaande woorden weg. De letters die overblijven vormen een zin. Stuur je antwoord naar redactie@gach.nl.

ATLETIEK BAAN BEGELEIDING BELOVEN BEREIKEN BRONS CLUBHUIS COACH DOORZETTER GELOOF

HARD HOOGTEPUNT KAMPIOEN LOPEN MEDAILLE OVERWINNEN PRESTEREN TEGENSLAG TIJD TOEKOMST

VERTROUWEN VERWACHTING WAARMAKEN WEDSTRIJD WERPEN WILSKRACHT WINNAAR ZACHT ZILVER

De oplossing van HRSNGMNSTK 6: een gezonde geest in een gezond lichaam. De goede oplossing is ingestuurd door Joram Vriezen..

HGV glashandel bv G. van Amstelstraat 423 E 1216 CA Hilversum

STEPHAN HENDRIKS

06-23297749

BG B NE D ENG OVH I T E P E E MBW AR C KHG T L O B E L K E I EN E NE P NH A

O E C E L R A I G P V T R R R

S A R O L R T A N E O E E E D

035 – 623 1891

Z I V E K E L R R N T L T W J

M E U S I S I W O S A T S A I

N E L H N K A D M U E A E A R

C I D E B C E O I Z W V R R T

W O G A H U K N R N I E P M S

D E A T I E L O E N G L N A D

T J I C O L O C B A A N V K E

U N I T H D L G E L O O F E W

G E B T N U P E T G O O H N R

N E N N I W R E V O B R O N S

Vervolg van pagina 21

En dan ook nog een ‘gewone’ baan en een gezin... Je hebt ook avonduren en weekenden en mijn vakantie gaat voor een groot deel op aan deze dingen, dat is waar. Tegenwoordig ben ik ook wel zo brutaal dat ik af en toe een half uurtje tijdens mijn werk afsnoep. Ik werk hard zat hoor... Die ‘gewone’ baan dat is bij Thales. Kwaliteitsmanager, verantwoordelijk voor de kwaliteit en ontwikkeling en bouw van radars. Grote militaire radarsystemen vooral voor marines, het bedrijf dat vroeger Hollandse Signaal heette. Hebben je 3 carrières vaak gebotst? Nee... bovendien liep het niet allemaal gelijk in de tijd. Ik loop nu nog maar één keer per week, alleen als het heel erg lekker weer is kom ik aan een tweede keer toe. Ik ben ook van nature niet zo’n loper... Ik houd wel van spelletjes, dus ik golf erbij en ik doe aan ﬁtness. Zelf vind ik dat ik wat weinig sport, maar van anderen hoor ik dat ze het juist veel vinden. Werk en besturen is wel eens lastig te combineren. Dus ‘koop’ ik wel wat extra vakantie in, alleen maak ik dat anders op dan anderen. Ik reis minimaal twee keer per maand naar Genève of naar kampioenschappen. Die wedstrijden, daar moet je echt naar toe, contacten onderhouden, je gezicht laten zien. Niet alles gaat op zijn Nederlands, wij zijn nogal recht voor zijn raap, maar internationaal gebeurt ook heel veel buiten de vergaderingen om: onderhandelen op de tribune. Die internationale wedstrijden zijn toch ook de krenten in de pap? Zeker. Je komt overal, hebt de mooiste plaatsen. In London bij de Spelen heb ik bijvoorbeeld het hele atletiekprogramma gezien. Een paar keer was ik ook Jury of Appeal, dan ben je echt bezig. Bijvoorbeeld met die kogelslingeraarster uit Duitsland, daarvan was een worp niet opgemeten, een beroemd geval inmiddels. Zij is nog derde geworden omdat het gelukt is de afstand van die poging nog te achterhalen. Het kostte nog een hele avond om dat allemaal goed te krijgen. Maar degeen die het meeste plezier heeft gehad in London is mijn man Kors. Als bestuur van een Olympische sport ontvang je ook ‘wildcards’ voor andere evenementen. Zo ben ik ook bij het hockey geweest en bij de paarden in Greenwich. En Kors heeft nog veel meer gezien.

NORDICCEN meer dan walken Nordiccen noemen wij de sportieve variant van nordic walken. Nordiccen is dus méér dan alleen maar wandelen met stokken. Voor nordiccen heb je een goede techniek en een behoorlijke conditie nodig. Een nordic-training lijkt veel op een hardlooptraining, met in- en uitlopen en bijvoorbeeld intervallen of heuvels. Na het inlopen wordt er ook aan de techniek geschaafd.

Je hebt zoveel petten, als je jezelf voorstelt aan een onbekende, wat zeg je dan? Gaat het om een werkrelatie dan begin je niet met de sport, maar het komt altijd wel ter sprake. Maar andersom, als ik in zomaar een loopgroep van GAC terecht kom dan begin ik echt niet over mijn bestuurswerk. Veel recreatieve lopers hebben daar weinig voeling mee, die kennen me alleen als Sylvia die aardig kan lopen. Omdat ik nog steeds wel mooi loop denken ze dan dat ik het ook heel lang kan volhouden, maar dat is niet waar. Dat kan ik helemaal niet - en ik wil het ook niet. Soms hoor ik wel mensen om me heen praten over bijvoorbeeld doping in de sport. Vaak wordt daar veel onzin over verteld, dan kriebelt het wel, maar vaak reageer ik er ook niet op.

Nordiccen past goed in een combitraining: wie niet alleen maar wil hardlopen of dat te zwaar vindt, maar wel meer keren per week wil trainen, kan een van de trainingen vervangen door nordiccen. Nordiccen is namelijk minder belastend voor het bewegingsapparaat, maar conditioneel kan het net zo zwaar zijn als hardlopen. De techniek moet wel eerst geleerd worden, anders blijft het bij wandelen met stokken.

Joost Huijsing $ Wim Kluvers

Liene Malsch

GAC organiseert in het voor- en najaar een basiscursus nordic. In de eerste vier weken is er vrijwel alleen aandacht voor de techniek. In de A-groep die daarna uit de deelnemers gevormd wordt, wordt de techniek verder geoefend en een begin gemaakt met het lopen van langere afstanden in een hoger tempo. Wie dit te lang vindt duren, of eerst eens wil kijken of nordiccen wel wat voor hem/haar is, kan meedoen met een kennismakingsworkshop nordiccen voor hardlopers. De eerstvolgende wordt georganiseerd op donderdagavond 24 april a.s. Voor meer informatie, ook over eventuele andere data, en aanmelden: nw@gach.nl

Zin

in Zon

Â½

$//( %$1.(1 PD[ PLQXWHQ

(UJROLQH ]RQQHEDQNHQ 0HGFRV GHÃ&#x20AC;QLWLHI RQWKDUHQ , 3 / JHHQ ODVHU

6SUD\ 7DQQLQJ EUXLQ ]RQGHU ]RQ

&ROODJHHQ OLFKWWKHUDSLH KXLGYHUEHWHULQJ HQ YHUMRQJLQJ

7DQGHQ EOHNHQ

/DUHQVHZHJ Â&#x2021; &- +LOYHUVXP 7HO Â&#x2021; 0RELHO (PDLO LQIR#]RQQHVWXGLREDUEDUD QO ,QWHUQHW ZZZ ]RQQHVWXGLREDUEDUD QO GDJHQ SHU ZHHN JHRSHQG

Bent u slachtoï¬&#x20AC;er van een verkeers (of bedrijfs-) ongeval en heeft u letsel opgelopen? Wij verhalen namens u de schade bij de aansprakelijke verzekeraar. Neem voor een vrijblijvend gesprek contacxt met ons op via 035 - 647 04 07 of 06 10 73 38 67. Of kijk op www.letselschadeh etgooi.nl Letselschade â&#x20AC;&#x2DC;t Gooi â&#x20AC;¢ J.A. Kalï¬&#x201E;aan 1H â&#x20AC;¢ 1222 HZ Hilversum 06 10 73 38 67 â&#x20AC;¢ info@letselschadehetgooi.nl

Blessure Herstel Groep Daar stond ik dan, midden in een natuurgebied. De frisse lucht, de gezelligheid en de beweging in de natuur zijn ineens omgeslagen naar pijn. Wandelen gaat niet meer, doorbijten en rustig hardlopend door met de groep naar het clubgebouw. Hoewel, hardlopen? Ze hadden er graag een filmpje van op facebook gezet. Gelukkig kon ik terecht bij de fysiotherapeut in het clubgebouw. Op het wachtbankje deed ik weer nieuwe contacten op, altijd leuk. Ondertussen vroeg ik me af wat deze blessure ging brengen. ‘Rust’ was het advies voor de overbelaste pees in de rechtervoet, ‘wanneer het weer gaat, langzaamaan het hardlopen opstarten.’ Maar als het dan weer gaat, hoe beoordeel je langzaamaan? Gelijk met mijn eigen groep anderhalf uur mee lopen zag ik niet zitten. Ik merkte dat ik het hardlopen niet echt aan durfde omdat de blessure voor mij als een donderslag bij heldere hemel was gekomen. Het opstarten wilde er maar niet van komen. De Blessure Herstel Groep was mij wel bekend. Maar om mij daar gelijk voor in te schrijven? Dat is toch meer voor echt geblesseerden? Ik moest zelf toch best kunnen opstarten? Ondertussen waren drie maanden verstreken en de hardloopschoenen stonden nog steeds in de kast. Tijd om mezelf streng toe te spreken! Hup, computer aan en informatie zoeken over BHG. Oeps, moest ik eerst een formulier invullen en mailen, best een drempel. Maar wie A zegt, moet ook B zeggen. Al snel kreeg ik een heel vriendelijk antwoord met informatie over de duur en opbouw van de blessuretraining en een uitnodiging om de eerstkomende zaterdag te verschijnen. Mooi, geen lange wachttijden en er werden geen drempels opgeworpen. Om 9.15 uur was ik in het clubhuis om kennis te maken met de andere geblesseerden. Of is doorzetters een beter woord? Eerst deden we een rondje blessureleed en aansluitend de eerste training. De training is elke week wisselend op de baan of in het bos. Iedereen bouwt op zijn eigen manier en niveau op aan de hand van een wekelijks trainingsschema. Soms sla je een week van het trainingsschema over, soms doe je een week nog een keer extra. Afhankelijk van hoe je je voelt en hoe het in de afgelopen week ging. Heb je een beetje hetzelfde schema, dan trek je met elkaar op. Op zaterdag train je op de club en door de week loop je een keer voor jezelf. Vooral voor het goed uitvoeren van de oefeningen had ik de trainers nogal eens nodig. Dat je begeleidt wordt door fysiotherapeuten is heel prettig, ze weten waar ze over praten.

Voor wie is de BHG bedoeld? Voor iedere GACer die een blessure heeft opgelopen en weer terug wil stromen naar zijn eigen groep. Of je nu in een A groep loopt of in een F groep, je trainingsprogramma wordt aan je niveau aangepast. Dus mag je van je behandelaar weer gaan lopen, meld je dan aan bij de Blessure Herstel Groep. Deze training wordt op zaterdagmorgen gegeven door Jan Pijl, van de Sportmedische Commissie, Stephanie van Leeuwen en Bea Splinter.

De aard van je blessure maakt weinig uit voor het programma dat qua opbouw voor iedereen hetzelfde verloopt. Na een gezamenlijke warming-up ga je met je eigen weekprogramma en een stopwatch in de hand aan de slag. Op die manier let je beter op wat je precies doet, hoe het voelt en voorkom je terugval. De trainers helpen je de training te doseren en zo te voorkomen dat je weer in je oude fouten valt en opnieuw geblesseerd raakt. Verder is er veel aandacht voor de loophouding, looptechniek en voldoende kracht van de romp en benen. Na een ernstige blessure duurt het gemiddeld een half jaar voor je terug bent op je oude niveau. Sinds de start in maart 2012 is de BHG eigenlijk geen week zonder deelnemers geweest. Het blijft wel een kleine groep van maximaal 10 deelnemers. Ongeveer 30 mensen per jaar maken gebruik van de unieke trainingen. Modder dus niet verder in je oude groep en wacht ook niet op de volgende basisgroep. Je kunt op ieder moment instromen in de BHG. Meld je aan bij de Sport Medische Commissie op de site: http://www.gach.nl/training/hardlopen/blessureherstelgroep/ Bea Splinter Bea Splinter

De stok achter de deur was al snel niet meer nodig. Heerlijk vond ik het om weer te lopen met gezellige mensen om je heen. Elke week ging het een stukje beter. De 12 weken vlogen om. Tijd om te bedenken wat ik wilde doen na BHG was niet nodig want ik kreeg een doortrainschema na BHG: op zaterdag mee met de eenuursgroep en een keer in de week voor mezelf lopen volgens een voorbeeldschema met oefeningen. Ik heb geen moment spijt gehad van mijn aanmelding. Zonder BHG was ik nu niet meer aan het hardlopen. Esther Gross

KASANMOENTALIB ARCHITECTEN bv

B N A

KORT WERK

woning- en utiliteitsbouw advies en ontwerp

035-6281720 www.kasanmoentalib-architecten.com

uitgesport? kom mode spotten in de gooische brink hilversum Loop je vast op je werk ? Zit je op een doodlopend spoor ? Loop je al een tijd op je tandvlees of op je wenkbrauwen ? En wil je toch op een actieve manier met je problemen aan de slag ? Dan is coaching door een runningtherapeut vast iets voor jou ! Surf naar www.loopjezelfbeter.nl en meld je aan voor een gratis kennismakingsessie !

Algemene Leden Vergadering Afgelopen Algemene Ledenvergadering is besloten om als proef de voorjaars-ALV naar de dinsdagavond te verplaatsen. Een vaste trainingsavond die dinsdag 22 April 2014 gevolgd wordt door de Algemene Leden Vergadering die om 21.00 uur begint: een half uur om te douchen en bij te komen van de training.

FURSTER van TELLINGEN • Binnen- en buitenschilderwerk • Behang en alle soorten wandafwerking • Meerjaren-onderhoudsplan • Isolatie- en veiligheidsglas

Kroostweg 43a, 3704 EB Zeist • 030 - 695 45 04 Kamerlingh Onnesweg 96, Hilversum • 035 - 685 50 07

Foto G. van Ophem

• Bruidsfotograaf • Portretfotografie •Pasfoto’s Leeuwenstraat 40 1211 EW Hilversum Tel: 035 621 4892

Het bestuur nodigt alle leden, Ereleden, Leden van Verdienste en Gulden Leden uit om deze Algemene Leden Vergadering bij te wonen. Op de agenda staan de benoeming van de nieuwe voorzitter, het jaarverslag en de ﬁnanciële resultaten van 2013, en de presentatie van de ideeën om onze kantine aantrekkelijker te maken. Houd voor verdere Agendapunten de website en het informatiebord in de gaten. Tot dinsdag 22 april om 21.00 in de kantine van ons clubhuis. Het Bestuur.

De Klaverblad Arena Games komen er weer aan!

Op zondag 13 juli vindt de volgende editie plaats van de Klaverblad Arena Games. Vorig jaar was deze wedstrijd een groot succes: prachtig weer, goede atleten, baanrecords en Nederlandse records. Natuurlijk hoopt de organisatie er dit jaar weer een minstens net zo mooie wedstrijd van te maken!

Vrijwilligers gezocht De Klaverblad Arena Games zouden niet kunnen bestaan zonder de hulp van tientallen vrijwilligers. Daar kan jij er ook een van zijn! Lijkt jou het leuk om op de dag voor de wedstrijd te helpen bij het gereedmaken van de atletiekbaan? Of op de wedstrijddag zelf de scoreborden bij het springen of werpen te bedienen? We kunnen je hulp goed gebruiken. Daarnaast zoeken we ook mensen die het leuk vinden om buitenlandse atleten op te halen en/of weer terug te brengen van en naar Schiphol. Dat zal op vrijdag, zaterdag, zondag en/of maandag zijn. Je kunt je als vrijwilliger aanmelden bij Ewald Koekkoek: ewald@klaverbladarenagames.nl Je bedrijf verbinden aan de Klaverblad Arena Games Heb jij een eigen bedrijf en zou je je als sponsor aan de Klaverblad Arena Games willen verbinden? Of ken je iemand anders die dat zou willen? Er zijn verschillende mogelijkheden. Denk dan aan het tonen van je logo op de website en sociale netwerken (Facebook en Twitter) van de Klaverblad Arena Games. Maar ook via onze flyers, posters en het programmaboekje kan er aandacht worden gegenereerd. Ook is het mogelijk om op de dag zelf een spandoek op te hangen op de atletiekbaan. Uiteraard kan ook het een en ander gecombineerd worden. Ben je hierin geïnteresseerd of ken je iemand die hier mogelijk interesse in heeft? Je kunt de sponsormogelijkheden bespreken met Hans van der Weiden: hans@vanderweiden.nl. Programma Klaverblad Arena Games 2014 Het exacte programma moet nog door de Atletiekunie worden vastgesteld. Houd de website van de Klaverblad Arena Games (http://www.klaverbladarenagames.nl) in de gaten voor het laatste nieuws.

Het voorlopige programma ziet er als volgt uit: Mannen: 100 meter, 400 meter, 800 meter, 3000 meter, 110 meter horden, verspringen, polsstokhoogspringen, kogelslingeren, kogelstoten, discuswerpen en speerwerpen. Vrouwen: 100 meter, 400 meter, 800 meter, 100 meter horden, verspringen, hoogspringen, kogelslingeren, kogelstoten en discuswerpen. Ferdy Cornelissen

De Spieren voor Spieren City Run De Spieren voor Spieren City Run rekent dit jaar ook weer op heel veel GAC’ers op zondag 6 april: als loper, als supporter, als vrijwilliger of alle drie. Zonder GAC en haar leden is het eenvoudigweg onmogelijk om een evenement te organiseren zo groot als de Spieren voor Spieren City Run. De promotiecampagne is inmiddels in volle gang en dagelijks schrijven zich tientallen deelnemers in. Ook de ABN AMRO Business loopt al aardig vol. We liggen goed op schema en dat moet ook wel want de Spieren voor Spieren City Run valt dit jaar twee weken eerder dan vorig jaar. Toch verwachten we ongeveer hetzelfde aantal deelnemers. En dat betekent, dat we zo’n 400 vrijwilligers nodig hebben om alles op de dag in goede banen te leiden. Ons commissielid-vrijwilligers is Christa Prins. Het is ieder jaar weer een gigantische klus, waarbij ze steun krijgt van Ditte Oerlemans en Ella Mihaljevic. Het moet en het zal ze weer lukken.

Wij maken altijd reclame met als argument dat er wel vier redenen zijn om mee te lopen op 6 april: gezondheid, sportief bewegen, loopplezier voor jong en oud en dat allemaal ook nog eens voor een goed doel. Maar er zijn ook minstens vier redenen te bedenken om je aan te melden als vrijwilliger. Ten eerste geeft het heel veel voldoening. Ten tweede leer je weer nieuwe mensen kennen en vergroot je daardoor je eigen netwerk, ten derde ontvang je als vrijwilliger het mooie blauwe dri-ﬁt runningshirt en tenslotte mag je ‘s avonds naar het grote vrijwilligersfeest in de Vorstin. We rekenen op je komst, als loper, als supporter of als vrijwilliger! Tot 6 april! De organisatie van de Spieren voor Spieren City Run

Hennnipman Bouwbureau

Administratiekantoor

W.J. KOSTERINK

To make things happen

• Administratie • Belastingen • Adviesbureau voor startende ondernemers

Kapittelweg 338 1216 JP Hilversum Tel. (035) 623 20 31

Tijmen Hennipman (06-22242726 hennipman@wxs.nl

Nw. Loosdrechtseweg 69 1231 KN Loosdrecht

Tel 035-5825502 fax 035-7440045

de speciaalzaak voor zijden bloemen in ‘t Gooi • Verhuur van bloemdecoraties aan bedrijven, vraag vrijblijvend een oﬀerte • Verkoop aan particulieren op donderdag en vrijdag van 10.00 tot 17.00 uur en zaterdag van 11.00 tot 17.00 uur Havenstraat 18c, 1211 KL Hilversum, Tel. 035-6230920, www.meanderbloemsierkunst.nl

Bedrukte kleding voor je loopgroep? Bij ThisWay kun je terecht voor een mooi bedrukt shirt, met logo of tekst. Van running shirt tot t-shirt en... ook leverbaar per stuk!

ThisWay kledingbedrukking Pr.Frederik Hendriklaan 41, Naarden www.thisway.nl | info@thisway.nl 035- 6560186,

VAN SMALFILM NAAR DVD Wij zetten al uw smalfilms en videobanden over op DVD of VIDEO

Foto cees v/d graaf Emmastraat 36 1211 NH Hilversum Tel. 035-6347423 - e-mail: foto.emma@planet.nl

Alcohol? Pas vanaf 18 jaar! Sinds 1 januari 2014 is de leeftijdsgrens voor verkoop van alcohol verhoogd van 16 naar 18 jaar. Vanaf dat moment zijn ook jongeren onder de 18 jaar die in de openbare ruimte alcohol bij zich hebben strafbaar. Dit geldt niet alleen op straat, in het winkelcentrum, station, park of café, maar ook in sportkantines. Het maakt dan niet uit of de ﬂes of het blikje open of dicht is. Ben je jonger dan 18 jaar dan kun je hiervoor een boete krijgen. De hoogte van de boete is vastgesteld op € 45,- voor jongeren tot 16 jaar en € 90,voor 16- en 17-jarigen.

LENTELOOP OP ZATERDAG 22 MAART DE ENIGE EN ECHTE WEDSTRIJDLOOP RECREANTEN De Loopsportcommissie organiseert als vanouds de LENTELOOP. Er wordt met een leeftijdshandicap gelopen zodat de winkansen wat eerlijker verdeeld zijn. Onze parcoursbouwers hebben weer een mooie route uitgezet. Voor de wandelaars/nordic walkers een ronde van 6 km, en voor de hardlopers één of twee rondes van 4 km. Inschrijven kan binnenkort via de site van GAC of via lijsten op het prikbord. de liefhebbers kan er ingetekend worden voor een certificaat. De startbewijzen voor de hardlopers zijn op 22 maart vanaf 8.30 uur in de kantine op te halen, de startbewijzen voor de wandelaars en nordic walkers worden in één keer opgehaald door een trainster van de wandelgroepen en in het bos verdeeld. Het inlopen is om 9.00 uur vanaf het clubhuis naar de start (kwartiertje lopen) op het Heidelaantje in het bos tegenover Kievitsdal. Volg het fietspad richting spoorlijn. Na 150 m. ligt aan de rechterkant de startplek. Kijk voor handicap en starttijden op www.gach.nl De prijsuitreiking vindt na afloop plaats in het clubhuis. Daar kun je kijken of je een leuke prijs hebt gewonnen op je startnummer. Ook zullen er prijzen worden verloot.

Er zal dan ook geen zwakalcoholhoudende drank zoals bier, wijn of mixdrank (sterke drank mocht al niet voor je 18e) worden verkocht aan jongeren onder de 18. Let op: ook drank (laten) halen voor iemand onder de 18 is verboden. Ook als je nog geen 18 jaar bent en op het terrein of in het gebouw alcohol bij je hebt kun je een boete krijgen. De gemeente gaat streng controleren. Wat verandert er bij onze vereniging? GAC ondersteunt deze leeftijdsverhoging. Vanaf 1 januari 2014 zullen wij geen alcohol schenken aan leden en bezoekers die jonger zijn dan 18 jaar. De barvrijwilligers zullen bij twijfel vragen om je ID-bewijs te laten zien. Zij moeten het beleid uitvoeren. Het is belangrijk dat onze barvrijwilligers de nieuwe regels kennen en ook weten hoe ze het beste hiermee om kunnen gaan. Daarom krijgen ze een actuele cursus Instructie Verantwoord Alcoholgebruik (IVA) aangeboden. Wij hopen dat alle leden hun medewerking verlenen en begrip tonen voor onze barvrijwilligers die dit uit moeten voeren. Met hartelijke groet, namens de kantinecommissie, Gert Wingelaar.

De Loopsportcommissie

Komt er een Marathongroep? Een aantal trainers heeft de koppen bij elkaar gestoken om te bezien of er weer een echte marathongroep kan starten. In het verleden was er een vrij grote groep lopers die jaarlijks gezamenlijk naar een bepaald doel toewerkte, bijvoorbeeld de Marathon van Rotterdam. Omdat er geluiden zijn over een gemis van een dergelijke groep, gaan de trainers van de groepen vanaf B/C tot en met F niveau, gericht de belangstelling hiervoor inventariseren. Er is een aantal voorwaarden om aan zo’n uitdaging te beginnen o.a.: • je moet minstens op B/C niveau lopen • een jarenlange loopervaring hebben • al een aantal halve marathons gelopen hebben. Bij voldoende belangstelling gaan we het regelen. We richten ons waarschijnlijk op de

marathons die in het voorjaar plaatsvinden. De voorbereiding voor een marathon stellen we op circa een jaar voor mensen die nog nooit een marathon gelopen hebben. De lopers krijgen een schema waar ze tot circa 3 maanden vóór de marathon zelf mee aan de slag moeten. De laatste 3 maanden voor de wedstrijd stellen we een of meer groepen (verschillende tijdsdoelen) samen, die intensief naar die marathon toe gaan werken. Ook belangstellenden, die nu nog geen lid zijn van GAC kunnen hieraan meedoen. Bovengenoemde voorwaarden gelden uiteraard ook voor hen. Zie je dit als een leuke mogelijkheid om je marathondroom te verwezenlijken, geef je dan op. Vermeld daarbij in welke groep je nu traint of – voor niet GAC-ers: wat je duurlooptempo is - en wat je loopervaring globaal is. Geef je op bij je huidige trainer, of rechtstreeks bij Bert List: bertlist@gmail.com of Peter Beukers pgbeukers@gmail.com

Klaverblad en GAC: topprestaties verzekerd!

www.klaverblad.nl

OF WACHT JE NOG OP HET LENTEZONNETJE? -

Deskundig schoenenadvies d.m.v. een loopanalyse. De nieuwe GAC clubkleding. Uitgebreide collectie schoenen, kleding en accessoires. Uitgebreide collectie kinderkleding, spikes en wedstrijdschoenen. Als GAC lid altijd 15% spaartegoed in combinatie met je klantenkaart. Bij aankoop van hardloopschoenen krijg je je inschrijfgeld van de SvS Hilversum City Run gratis.

Liefst zes keer zijn GAC-leden genomineerd bij de verkiezing van de Hilversumse Sportkampioenen. Op donderdag zes maart was de uitreiking. Natuurlijk is de winnaar belangrijk, maar al deze mannen en vrouwen hebben de naam van GAC hooggehouden. Hier zijn zeâ&#x20AC;Ś

illig Sportvrijw

Aswin JĂ¤ge

rs Sportvrouw

Brigitte v.d. K amp

Sportm an

Sportploeg

e Dames Mast

Wim T hreels

rs GAC

Talent t/m 17 jaa

Sportvrouw

Mirjam Koersen

Roman Monte