“O camiño” CEIP. XOAQUÍN LORIGA
O CACHARELO reaparece ano tras ano o domingo de entroido para poñer orde no mundo e co seu TOXO consegue que impere a súa lei sendo temido dende Deza e Trasdeza…. Curso 2016 - 2017
Lalín a 5 de xuño do 2017
Oueridos lectores/as: Xa tedes ante vós un novo exemplar da revista escolar do CEIP Xoaquín Loriga de Prado. A revista “O Camiño” recolle unha selección de traballos e actividades feitas polos nosos nenos e nenas coa axuda dos seus mestres/as no presente curso escolar; confiamos en que vos gusten. Tamén dende o EDLG agradecemos a colaboración e o esforzo da comunidade educativa deste centro que foron os que fixeron posible a saída deste novo exemplar. Atentamente,
Equipo de Dinamización da Lingua Galega
Índice INFANTIL --------------- 4 – 25 p.
PRIMARIA ---------- 26 – 52 p.
₪ primeiro e segundo -- 27 – 33 p. ₪ terceiro e cuarto ------- 34 – 40 p. ₪ quinto e sexto -----------41 - 52 p.
ESPECIALIDADES --- 53 – 58 -P. ₪ Biblioteca --------- 54 – 55 p. ₪ Inglés ----------------- 56 – 57 p. ₪ Música -------------------- 58 p.
ORLA 3
EDUCACIÓN INFANTIL
4
ALÓ POLO MES DE SETEMBRO @S PEQUEN@S DE 3 ANOS COMEZABAN A SÚA ANDADURA NA ESCOLA, E ESTES FORON OS SEUS PRIMEIROS PASOS… •
COMEZAMOS TRABALLANDO CO “PITIÑO BRANCO”, CONTO INCLUÍDO NO LIBRO EDITADO POLA CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN, E QUE LEVA POR TÍTULO: “O PROCESO DE ADAPTACIÓN. E TI…VAS Á ESCOLA?”
•
PARALELAMENTE, E COMO LLES GUSTOU MOITO O CONTO: “O POLO PEPE VAI Á ESCOLA”, FIXEMOS O NOSO PROPIO POLO PEPE PARA A NOSA AULA…
5
E COMO DISFRUTARON TANTO, AFONDAMOS UN POUCO MÁIS NA HISTORIA DO POLO PEPE, E POR EXTENSIÓN, QUIXEMOS SABER MÁIS DO MUNDO DOS PITIÑOS!! •
RECREACIÓN DO CONTO DO POLO PEPE.
•
PORTADA DO PROXECTO DOS PITIÑOS REALIZADO NO 1º TRIMESTRE.
6
EXPERIENCIA: “A PEGADA DOS PÉS”
7
O PORQUÉ DESTA EXPERIENCIA Non soemos prestarlle moita atención ás medras dos pés,
malia que aí se notan moito os cambios, así que decidimos facelo, tentando que nos permitise velas individualmente e con respecto ó grupo. Buscamos información sobre as razóns polas que
medraban os pés, a que se debían. Falamos da correspondencia entre altura/anos/medida dos pés. Marcamos a contorna, fixemos as pegadas, táboas de rexistro… E traballamos co libro de María Solar: “Teño uns pés perfectos”, onde queda patente que un pode saber moitas cousas dalgo que está moi afastado, e sen embargo, o que máis preto temos, ás veces é o gran descoñecido!!
8
9
10
VISITA DE ANXO MOURE Aproveitando a visita de Anxo Moure o día do magosto do colexio, estivemos traballando algún dos seus contos. O primeiro deles foi “O Carballo con botas”. Con el aprendemos a respectar a natureza, os nosos bosques e árbores, a reciclar … Comezamos tamén a traballar algunhas das árbores autóctonas (os seus nomes, follas, froitos...) que aparecen no conto, tales como o carballo, castiñeiro, bidueiro, buxo, teixo... Puxémonos man á obra para deixar a nosa pequena achega ó coidado do medio ambiente, e plantamos unhas landras en botas vellas, tal e como nos transmitiu o conto, dentro do vello, da destrución … pode xurdir a esperanza, a vida!! Agora só queda esperar á primavera para que comecen a agromar os NOSOS CARBALLOS CON BOTAS!!
11
OS CACHARELOS O NOSO ENTROIDO 12
CADERNO SOBRE OS CACHARELOS
13
14
24 DE FEBREIRO DÍA DE ROSALÍA DE CASTRO
A NOSA PEQUENA HOMENAXE A ROSALÍA POLO SEU 180 ANIVERSARIO!! 15
TRABALLAMOS CO SEU LIBRO: “PARECE UNHA ROSA” COS POEMAS DESTA OBRA FIXEMOS ROSAS DE PAPEL COAS LETRAS
16
Os nen@s de 5º de educación infantil convertíronse en membros da “Tribu do Pisotón” , como todo indio tamén elexiron o seu nome. Resolvede os xeroglíficos e daredes con eles .
ATOPARÁS AS SOLUCIÓNS NA SEGUINTE PÁXINA.
AGORA TÓCAVOS ADIVIÑAR QUEN É QUEN ?
22
23
24
25
EDUCACIÓN PRIMARIA Primeiro e segundo curso
26
27
28
EDUCACIÓN PRIMARIA Terceiro e cuarto curso
34
37
39
40
EDUCACIÓN PRIMARIA Quinto e sexto curso
41
Os alumnos de 5º e 6º cursos xunto cos nosos titores, Sabina e José Licesio, realizamos unha saída pola bisbarra de Lalín cos seguintes obxectivos: -
Lingüísticos….contos, lendas, historias ………….. Ciencias Sociais e da Natureza…..Os ecosistemas, a saúde, a paisaxe…….. Deportivos……Ruta de sendeirismo…….
Distribuíronse os alumnos en grupos de traballo: -
Grupo A….Os cogumelos Grupo B ….As follas das árbore Grupo C….As sementes Grupo D…As prantas mediciñais Grupo E…O lixo
Con todo o material recollido fixemos un traballo de aula, clasificandoo por grupos .
42
43
44
45
TRABALLO DO ALUMNADO DE SEXTO SOBRE O
TEXTO EXPOSITIVO
A NOTICIA
TRABALLO DO ALUMNADO DE SEXTO SOBRE O
TEXTO ARGUMENTATIVO CARTAS AO DIRECTOR
Despois da saída a Pontevedra a ver a exposición de FRANCESCO TONUCCI… quedounos a curiosidade da súa opinión sobre:
DEBERES SI, DEBERES NON E DEMOS NÓS A NOSA:
49
Os alumnos de 6º curso de Educación Primaria quixemos coñecer un pouco máis ao mestre do CEIP. Xoaquín Loriga,
Don José Licesio Lalín Villamarín. Amablemente comentámosllelo e comentounos que non tiña ningún inconvinte sempre que se fixese dentro dunhas normas de respeto e que aquelas preguntas que non cosiderase oportunas non as respondía. Polo que aceptamos encantados. O mestre saudounos e deunos algúns datos, donde naceu e donde vive. E comenzamos a entrevista por grupos de traballo. P 1 - Con cantos anos comenzou a ser mestre ? R – Cando tiña 26 anos aprobei a oposición ao corpo de Mestres do Estado. Destinaronme a Inspección de Educación de Pontevedra donde estiven 16 anos. Máis tarde polo ano 1.999 voltei a Lalín con destino no CEIP Xesús Golmar, logo no IES Ramón Mª Aller, e por último no CEIP Xoaquín Loriga. P 2 - Por que decidiu ser mestre ? R – Foi unha casualidade. Un amigo de xuventude un día comentoume “ E por que nonos presentamos as oposicións para mestres, que este ano hai prazas ? Abriron o prazo para a matrícula e nós enterámonos lendo a prensa. O día que íamos matricularnos sorteamos a que provincia nos presentábamos e saíu Pontevedra. Fomos as probas e eu aprobei. P 3 - Gustaríalle darnos clases este curso, os de sexto ? R – Cada curso que comenza para nós os Mestres independientemente do alumnado, supón un novo reto, novos alumnos, novos obxectivos e moitas veces una nova lei. Polo que tratamos de levar a cabo o curso que elixamos coa mellor obxectividade e procurando o mellor para cada alumno. Outra cousa e que por mor de diferentes motivos se consiga ou non. P 4 - Cal foi o curso máis difícil ou o mellor para vostede ? R – Non hai un mellor nin un peor curso. Todo depende do ánimo do alumnado e do mestre, e tamén da empatía alumno-mestres que é bastante importante no ensino, ao meu entender. P 5 - Como se sinte neste colexio ? R – Ben. Hai como un ambente familiar entre toda a comunidade escolar. En todos os sitios donde traballei procurei crear un bo ambente xa que sempre tiven presente “ xa que hai que estar procurar estar o mellor posible ” outra cousa é que os compañeiros o entendan de esa maneira. P 6 - Cales son a súas aficcións ? R – Ler, pintar, facer sendeirismo, as tradicións e a natureza. Un consello facede deporte, non importa cal deles. Compaxinade a actividade física coa intelectual. Faravos sentir mellor.
P 7 - Cando era cativo, que pensaba que sería de maior ? R – A miña meta era ser policía, non sei se era porque viamos películas do oeste americano. Máis adiante militar, polo traxe e tamén pola disciplina. Son desas persoas que lle da bastante importancia a disciplina. E por último enxeñeiro. Policía non o conseguín pero militar algo logrei, xa que son sarxento de artillería. E enxeñeiro, cursei estudos de enxeñería eléctria na Universidade de Tarragona. P 8 - Que recordos ten da súa profesión de mestre ? R – Hai moitísimos, chegarían para escribir un libro con bastantes páxinas. O seu título podería ser “ Curiosidades dun mestre dunha escola no rural galego ” Algunha que se me vén agora a cachola podería a ser: Vouvos contar unha interesante e outra para poder rirnos un pouco. A primeira- Nun curso de 2º da ESO animei ós alumnos de matemáticas a que se presentaran a Olimpiada Matemática que se celebraría en Galicia. Primeiro era a fase provincial e logramos que dous alumnos pasaran a fase, clasificándose para a Galega que se celebrou en Ferrol. Dous anos máis tarde outros alumnos que se animaron a presentarse pasaron a provincial e clasificáronse para a fase galega que se celebrou en Santiago. Un deles gañou a galega e clasificouse para a fase nacional que se celebrou na Rioxa.
A segunda- Nun curso, na asignatura de Ciencias Naturais en 1º da ESO. comenteilles aos alumnos facer una colección de minerais entre todos para una exposición no centro e que coñeceran a xeosfera ( parte sólida ) da nosa bisbarra. Eles encantados, tomaron a idea moi ben, e cunhas normas básica cadaquén e por grupos puxéronse mans a obra dando un prazo de tres meses para recoller material. Ao día seguinte pola mañá antes de entrar estaba esperando un pai dun alumno e díxome que tiña un saco con material para a colección. Ao entrar na clase o seu fillo estaba todo presumido xa que era o primeiro en aportar algo para a colección de minerais. Abrimos o saco para ollar que tiña, e atopámonos co saco cheo de mineral para as leiras ou para os prados.
P 9 - Cantos anos leva exercendo a profesión de mestre ? R – Ao remate deste curso cumprirei 34 anos de servizo. P 10 - Cambiando de tema, que opina das eleccións de Estados Unidos, a quen elixiría: A Donald Trump ou Hillary Clinton ? R – A ningún dos dous. Un país necesita xente con outros ideais, menos capitalismo e máis ecoloxismo. Presidentes que defendan, a igualdade entre as xentes, a natureza ( da que dependemos e tan maltratada está ), os dereitos dos cidadáns e a orde mundial para que o planeta “ A Terra ” siga existindo moitos millóns de anos máis. P 11 - Que consello nos daría á nosa xeración ? R – Diríavos que ante todo sexades persoas. Respectade ós demáis e que vos respecten a vós. Que elixades o que máis vos guste nesta vida e independientemente do diñeiro sexades felices. Que calquer profesión é digna e respectuosa sempre que a desempeñedes con honradez, e a sociedade saberá valorárvolo. Respectade ás mulleres xa que sin elas non estariamos neste mundo. E como di a televisión “ vivide como galegos e presumamos de selo ”.
Nada máis, querémoslle agradecer a súa cordialidade e deferencia cara todos nós, en prestarnos o seu tempo libre. Moitas grazas.
ESPECIALIDADES
LINGUA INGLESA
BIBLIOTECA ESCOLAR
EDUCACIÓN MUSICAL
53
56
57
MÚSICA - SANTA ICÍA 2016 O DÍA 22 DE NOVEMBRO CELEBRAMOS SANTA ICÍA, A PATROA DA MÚSICA. NESTE CASO, DANDO A BENVIDA Á AULA DE MÚSICA ÓS MÁIS CATIVOS DO COLEXIO: OS NENOS DE 3 ANOS. OS ENCARGADOS DE RECIBILIOS FORONS OS ALUMNOS DE 3º DE PRIMARIA AGASALLÁNDOOS CUNHA CANCIÓN: A ESCALA MUSICAL.
58
Pousada Gulias, AARÓN
Diéguez Montoto , ADRIÁN
Taboada Ríos, GUILLERM O
López Santiso, RAQUEL
Ceballos Pereiro, ÁNGELA
Vales Blanco, SERGIO
Lameiro Insua, MARCOS JOSÉ
Remeseiro Rodríguez, DAVID
Vales Costoya, NURIA
Gil Abeledo , ADRIÁN
Promoción 2008 - 2016
Quinteiro Varela, RAQUEL
Fernández Cuíña , NURIA
Rozas Rozas, BREOGÁN
Lamas Gil, ÁNGEL
Soto Penalta , TOMÁS
Rodríguez Pereira, VANESA
Hermida Lamas, NEREA
Os pés colgando La Voz de Galicia, 4-I-1995 A poucos nenos coñecín eu que debuxasen con máis graza e orixinalidade que o Toñito da Cándida, que debe andar agora polo Brasil. Un día, na hora do recreo, en vez de saír a xogar cos compañeiros a un souto veciño da escola, quedou pintando monicreques na pizarra. Cando volvimos, atopámonos coa estampa dun can precioso no medio do encerado, feito con xiz de colores, que tiña a particularidade de que en vez de cabeza propia, levaba posta a cara do mestre. Aquela audacia costoulle unha terrible lapada. Cando marchabamos para a casa, baixando pola Costa das Carrizas, xuroume chorando que non o fi xera por mal. Non recordo ben o argumento, pero máis ou menos quería dicir que o can era o del, un animal polo cal sentía adoración, e que a ocorrencia de poñerlle a cara do mestre era porque lle parecía moi listo. Onte lin tamén a historia dun neno ruso, alumno da célebre escola para nenos cegos e xordos da cidade de Zagorsk, a quen lle mandaron modelar un paxariño pousado na póla dunha árbore; representouno sentado como se fose unha persoa, é dicir, cos pés colgando. O profesor censurouno, non por coutar a fantasía do pequeno, senón para corrixir o que era un erro. Se Deus chega a sabelo cando fi xo o mundo, probablemente os paxaros se sentarían hoxe como a xente, aínda que só fose para que este neno tivese razón.