ΧΟΡΩΔΙΑΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
Το Δημοτικό Σχολείο Στομίου πήρε μέρος στο Χορωδιακό Φεστιβάλ Καρδίτσας, στις 13/3/14 το οποίο παρουσίαζε ο κ. Αλέξης Κωστάλας. Πρόκειται για μια καταξιωμένη διοργάνωση υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων σε συνεργασία με την Περιφερειακή Εκπαίδευση Θεσσαλίας . Η μετακίνηση έγινε με λεωφορείο και τα παιδιά τα συνόδευαν οι γονείς. Το Φεστιβάλ άρχισε στις 19.00 ακριβώς και σε αυτό συμμετείχαν και άλλα σχολεία από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Το Δημοτικό Σχολείο Στομίου παρουσιάστηκε δεύτερο και ερμήνευσε 5 τραγούδια τα οποία είναι: «Ο Γλάρος», «Άσπρα καράβια», «Η γοργόνα», «Γεια σου χαρά σου Βενετιά» , «Μίλησέ μου». Τη χορωδία συνόδευσε και ορχήστρα η οποία περιελάμβανε γονείς, δασκάλους και παιδιά που ήξεραν κάποια όργανα. Συγκεκριμένα η Εβελίνα Βόγια και η Μαρία Κοντονίκου έπαιξαν κιθάρα, ο Άγγελος Γιαταγάνας μπουζούκι, ο κ. Νίκος Σελήνης ακορντεόν, η κ. Σούλα Γκούμα και ο κ. Δημήτρης Αλεξίου κρουστά και η κ. Δήμητρα
Τσιβοπούλου πιάνο. Μαέστρος της χορωδίας ήταν η κ. Βάσω Ευαγγελούλη. Κατά τη διάρκεια των τραγουδιών προβλήθηκαν ζωγραφιές των μαθητών και φωτογραφίες της περιοχής του Στομίου από την κ. Αλεξάνδρα Σάββα. Τα τραγούδια που ερμήνευσε η χορωδία είχαν μεγάλη επιτυχία. Αυτό που έκανε τους κριτές να απορήσουν ήταν ότι ήμασταν πολύ λίγα παιδιά κι όμως τα καταφέραμε και αφήσαμε πολύ καλές εντυπώσεις. Τέλος να αναφέρουμε και τη σημαντική βοήθεια του κ. Ανδρέα Καλογιάννη στην όλη προετοιμασία των παιδιών , αλλά και του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων για την οργάνωση της εκδρομής. Εύη Παλάσκα ΣΤ΄ τάξη
Η 25η Μαρτίου Η 25η Μαρτίου είναι διπλή γιορτή. Γιορτάζει και η πατρίδα μας και η θρησκεία μας. Τη μέρα αυτή όλοι οι Έλληνες σαν ένας άνθρωπος ξεσηκώθηκαν εναντίον των Τούρκων και ελευθέρωσαν την Ελλάδα μας . Από τότε η 25η Μαρτίου γιορτάζεται με επισημότητα . Σε όλα τα ελληνικά σχολεία γίνεται γιορτή. Οι μαθητές παίζουν θεατρικά , απαγγέλλουν ποιήματα και τραγουδούν πατριωτικά τραγούδια, ενώ οι διευθυντές των σχολείων εκφωνούν πατριωτικές ομιλίες. Όπως κάθε χρόνο λοιπόν, έτσι και φέτος γιορτάσαμε στο σχολείο μας την 25η Μαρτίου παραμονή της μεγάλης ημέρας. Συγκεντρωθήκαμε όλοι στο σχολείο νωρίς. Στην αρχή τα παιδιά τραγούδησαν πατριωτικά τραγούδια. Ύστερα με τη σειρά έβγαιναν τα παιδιά για τα ποιήματα και τα θεατρικά. Ακόμη μας μίλησε η κ. Βάσω Ευαγγελούλη για τη σπουδαιότητα αυτής της γιορτής και το πόσο περήφανοι πρέπει να είμαστε για τους προγόνους μας. Στο τέλος προβλήθηκε το βίντεο από τη συμμετοχή μας στο Διεθνές Φεστιβάλ Καρδίτσας και βραβεύτηκαν οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς που συμμετείχαν καθώς και ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων για την οργάνωση της εκδρομής. Η γιορτή έκλεισε με τον Εθνικό Ύμνο.
Την ημέρα της 25ης Μαρτίου πήγαμε στην εκκλησία. Μετά τη δοξολογία, πήγαμε όλοι μαζί στο μνημείο όπου και καταθέσαμε στεφάνια.. Ύστερα κατεβήκαμε από την εκκλησία, μπήκαμε όλοι στις γραμμές και παρελάσαμε στον κεντρικό δρόμο του χωριού.
Εκείνη τη στιγμή που κρατούσα τη σημαία, ένιωσα πολύ περήφανη. Κάθε χρόνο η 25η Μαρτίου με κάνει να νιώθω περήφανη τόσο γιατί είμαι Ελληνίδα, όσο και γιατί είμαι Χριστιανή.
Μάρτης
Παντού στην Ελλάδα επικρατεί η συνήθεια να δένουμε στο αριστερό, ή και στα δύο χέρια λίγο πιο πάνω από τον καρπό, ένα βραχιολάκι από κόκκινη και λευκή κλωστή. Η κλωστή αυτή μπαίνει στην πρώτη Μαρτίου, και πέφτει από μόνη της, ή βγαίνει την τελευταία μέρα του Μαρτίου, από όπου και πήρε το όνομα «Μάρτης». Στην Βουλγαρία, το βραχιολάκι αυτό αποτελείται από χοντρότερα σχοινάκια για τους άνδρες και πολύ πιο λεπτά για τις γυναίκες.
Ερμηνεία Είναι ένα έθιμο σύμφωνα με το οποίο αυτός που φορά το Μάρτη, κυρίως τα μικρά παιδιά, προστατεύονται είτε από ασθένειες γενικά ή «για να μην τα κάψει ο ήλιος» / για να «μην τα μαυρίζει ο ήλιος» ή για να «μην τα πιάνει το μάτι». Συμβολικά το λευκό και το κόκκινο χρώμα το συναντάμε συχνά στη δεισιδαιμονία όταν είναι να αποτρέψουμε κάποιο κακό. Αυτό μνημονεύεται και από τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς. Ο Αρτεμίδωρος στα «Ονειροκριτικά» συσχετίζει τους διάφορους στεφάνους των μαγισσών, ο Βιργίλιος στα «Βουκολικά» αναφέρει πολύχρωμους μίτους περιδεμένους τρεις φορές σε εικόνα ερωμένου για να τον σαγηνέψουμε. Ο Πετρώνιος αναφέρει όμοιες μαγγανείες, όπου δένουμε πολύχρωμο στήμονα στον τράχηλο. Οι
Βυζαντινοί αναφέρουν τη χρήση βαμμένης κλωστής κατά της βασκανίας. Στα Ελευσίνια μυστήρια κατά την αρχαιότητα οι νεαροί μύστες φόραγαν κρόκους στο δεξί χέρι και στο πόδι. Πρόκειται λοιπόν για έθιμο πανάρχαιο, ή όμοιο πανάρχαιων εθίμων. Το ιδιότυπο αυτό ασπροκόκκινο βραχιολάκι όταν έφευγε ο Μάρτιος στην κεντρική Ελλάδα τουλάχιστον το έβγαζαν και το κρεμούσαν στο πιο ψηλό κλαδί των δένδρων που ήταν πλησίον στα σπίτια με τις χελιδονοφωλιές και αυτό γιατί: Ο Μάρτιος είναι, ο μήνας της εαρινής μετανάστευσης πτηνών από την Αφρικανική ήπειρο στην Ελλάδα κυρίως και στα Βαλκάνια κατ΄ επέκταση. Τα πτηνά αυτά μεταφέρουν συχνότατα ασθένειες των θερμότερων κλιμάτων που με την αυξημένη υγρασία της άνοιξης επωάζονται. Στη λαογραφία αναφέρεται πως τα παιδιά πρέπει να σέβονται, να αγαπούν και να μην πειράζουν τα χελιδόνια επειδή λειτουργούσαν ως «οικόσιτα» πτηνά που έκτιζαν τις φωλιές τους στους τοίχους των σπιτιών με το σκεπτικό ότι ήταν χρήσιμα εξολοθρεύοντας τα έντομα, κυρίως κουνούπια, που ήταν βλαβερά για τον άνθρωπο και τα οποία κουνούπια τα ίδια τα χελιδόνια μετέφεραν στο πτίλωμα τους από το ταξίδι τους από την Αφρική. Ο ένας λόγος ήταν εν μέρει αυτός, ο δεύτερος λόγος ήταν ότι οι παλαιότεροι γνώριζαν για τις ασθένειες αυτές και δεν ήθελαν να αρρωστήσουν τα παιδιά τους. Μαζί με τα υγιή χελιδόνια και άλλα πουλιά μεταναστεύουν και ασθενή. Ειδικά το ασθενές χελιδόνι εάν δει κόκκινο χρώμα το αποφεύγει και δεν πλησιάζει, αντιθέτως το υγιές χελιδόνι μάζευει την ασπροκόκκινη κλωστίτσα που την βρίσκει στο ψηλό κλαδί του δένδρου και την μεταφέρει στην φωλιά του για να αποτρέψει την χρήση της από τον ασθενή εισβολέα και να κλωσήσει τα υγιή αυγά του. Για τον λόγο αυτό της υγείας οι παλαιότεροι είχαν σκαρφιστεί την χρησιμότητα των χελιδονιών, κυρίως, και απέτρεπαν τα παιδιά να παίζουν μαζί τους και να πλησιάζουν τις χελιδονοφωλιές. Από τη Βικιπαίδεια
Ήπειρος Λαογραφικά
Συρτός στα δύο Μεικτός κυκλικός χορός που συναντάμε σε ολόκληρη την Ήπειρο. Χορεύεται σε διπλοκάγκελο σχήμα (άνδρες στον εξωτερικό κύκλο – γυναίκες στον εσωτερικό), ή σε έναν κύκλο με τους άνδρες να προηγούνται και τις γυναίκες να ακολουθούν. Παρουσιάζεται ως ομοιογενής αλυσιδωτή χορευτική φόρμα. Η λαβή των χεριών είναι με λυγισμένους τους αγκώνες. Παλαιότερα η λαβή στις γυναίκες ήταν και με τα χέρια κάτω. Σήμερα το βλέπουμε μόνο στις ηλικιωμένες. Τραγούδια που χορεύονται στα δύο είναι: ” Πήραν την πόλη πήρανε” , “Μια χρυσή λαμπάδα”, “Κίνησαν το δρόμο δρόμο”, “Νίτσα Νίτσα περβολίτσα”, “Από μικρός στα γράμματα”, “Μάγια μου’ χεις καμωμένα”, “Δέλβινο και Τσαμουριά”, “Στης πικροδάφνης τον ανθό”, “Δεν ξαναπερνώ από τούτο το στενό”, “Δεροπολίτισσα”, “Βασιλικός θα γίνω στο παραθύρι σου”, “Αυτά τα μαύρα μάτια που με κοιτάζουνε”, “Για πάρε με για πάρε με”, “Α μωρέ σεβντά”, “Μαύρο μου χελιδόνι”. Χοροί τύπου στα δυο με «θληκωτή» λαβή και ιδιαίτερη τοπική απόδοση είναι οι: “Δυο-δυο κι άλλα δυο”, “Είμαι μικρό το μαύρο”, “Αχ φεγγάρι μου”, “Τα μάρμαρα”, “Της γαλανής το φόρεμα της ρούσας το φουστάνι”. Χορεύονται με 5 κινήσεις ξεκινώντας με το αριστερό. Τα βήματα του χορού είναι : 1: α. Το δεξί σηκώνεται στον αέρα, το ίδιο και η φτέρνα του αριστερού β. Το δεξί πατάει στη φορά και κατεβαίνει η φτέρνα 2: Το αριστερό πατάει πίσω από το δεξί σταυρωτά 3: Το δεξί πατάει στη φορά του κύκλου 4: α. Το αριστερό σταυρώνει πάνω από το δεξί σε άρση και σηκώνεται η φτέρνα του δεξιού β. Το αριστερό πατά στη φορά και κατεβαίνει η φτέρνα του δεξιού. 5: Το δεξί πατάει στη φορά του κύκλου 6: Το αριστερό πατάει στη φορά, σταυρωτά πάνω από το δεξί κύκλο,
Ο χορός αυτός χορευόταν σε ανοιχτό διπλοκάγκελο, τριπλοκάγκελο ή
τετραπλοκάγκελο, ανάλογα με την περιοχή, από χορευτές που έκαναν την ίδια κίνηση. Ήταν ο πιο διαδεδομένος χορός αφού οι περισσότεροι χοροί της Ηπείρου κατέληγαν σ’ αυτόν. Ονομάζεται και Πωγωνίσιος. Με το χορευτικό του μοτίβο χορεύονται κι άλλοι χοροί, όπως η «Γενοβέφα», τα «Κλάματα», ο «Χειμαριώτικος», το «Γιάννη μου το μαντήλι σου» κλπ. Η θέση των χορευτών στο διπλοκάγκελο ή τριπλοκάγκελο (δύο εσωτερικοί κύκλοι γυναικών και ένας εξωτερικός ανδρών) δεν εξαρτιόταν από την ηλικία ούτε την κοινωνική τους τάξη και είναι ένας τρόπος χορού που συναντιέται και στην ευρύτερη Βαλκανική περιοχή.
Ο ρόλος του χορού και οι λειτουργίες που επιτελούσε στην κοινωνία του χωριού Ο χορός ήταν άμεσα συνδεδεμένος με τη ζωή των κατοίκων του χωριού. Εκτός από διασκέδαση αποτελούσε ευκαιρία για ευρύτερη κοινωνική συναναστροφή, δυνάμωνε το συναίσθημα της ενότητας, της συντροφικότητας, της αγάπης σ’ όλες της τις μορφές, αναδείκνυε τις ιδιαιτερότητες της κάθε προσωπικότητας. Κατά τη διάρκεια του χορού φαινόταν όλο το πλάτος του ηθικού υπόβαθρου πάνω στο οποίο στηρίζονταν και δρούσε η κοινωνία του χωριού. Η συμμετοχή των κατοίκων στον μεγάλο κύκλο του χορού ενίσχυε τη συνοχή και την ενότητά τους. Αποτελούσε μια ευκαιρία για έκφραση και επικοινωνία. Μέσα από το χορό φαίνεται η κοινωνική θέση της γυναίκας και η υπεροχή του άνδρα (αυτός δίνει παραγγελιές στα όργανα, η γυναίκα δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες). Η εμφάνιση κυρίως της κοπέλας στο χορό αποτελούσε μια κοινωνική αναγκαιότητα. Ήταν η επίσημη εμφάνιση (γύρω στα δεκατέσσερά της χρόνια) και η είσοδός της στην κοινωνία σαν μέλος ενεργό πλέον. Ουσιαστικά παρουσιαζόταν σαν υποψήφια νύφη, γι’ αυτό και η εμφάνισή της γινόταν με τη μεγαλύτερη δυνατή επισημότητα με την προστασία, την έγκριση και την αυστηρή επίβλεψη της οικογένειάς της.
Η προστασία του άνδρα στη γυναίκα φαίνεται και από το διπλοκάγκελο σχήμα με τις γυναίκες να χορεύουν μέσα. Τα πανηγύρια και οι γάμοι έδιναν την ευκαιρία στους νέους να συναντηθούν μεταξύ τους. Εκεί γινόταν και οι πρώτες κουβέντες για τα προξενιά, από τους γεροντότερους. Βασιλικός θα γίνω Στίχοι: Παραδοσιακό Μουσική: Παραδοσιακό Βασιλικός θα γίνω στο παραθύρι σου, στο παραθύρι σου κι ανύπαντρος θα μείνω για το χατίρι σου, για το χατίρι σου Το φεγγάρι κάνει βόλτα στης αγάπης μου την πόρτα Το φεγγάρι κάνει κύκλο στης αγάπης μου τον κήπο Έβγα απ’ το παραθύρι κρυφά απ’ τη μάνα σου, κρυφά απ’ τη μάνα σου και κάνε πως ποτίζεις τη μαντζουράνα σου, τη μαντζουράνα σου Το φεγγάρι κάνει βόλτα στης αγάπης μου την πόρτα Το φεγγάρι κάνει κύκλο στης αγάπης μου τον κήπο Τέσσερα πορτοκάλια, τα δυο σαπίσανε, τα δυο σαπίσανε Ήρθα για να σε πάρω και δε μ’ αφήσανε, και δε μ’ αφήσανε Το φεγγάρι κάνει βόλτα στης αγάπης μου την πόρτα Το φεγγάρι κάνει κύκλο στης αγάπης μου τον κήπο Ο ήλιος βασιλεύει κι η μέρα σώνεται, κι η μέρα σώνεται κι ο νους μου απ’ την αγάπη δε συμμαζώνεται, δε συμμαζώνεται Το φεγγάρι κάνει βόλτα στης αγάπης μου την πόρτα Το φεγγάρι κάνει κύκλο στης αγάπης μου τον κήπο
Έβγα να σε δω, έβγα να σε δω Έβγα να σε δω, να παρηγορηθώ
Τσάμικος
Το φεγγάρι κάνει βόλτα στης αγάπης μου την πόρτα Το φεγγάρι κάνει κύκλο στης αγάπης μου τον κήπο
Είναι παραδοσιακός ελληνικός χορός. Η ετυμολογία της λέξης προέρχεται από τη λέξη Τσάμης, που σημαίνει λεβέντης, και αναφέρεται στο λεβέντικο ανάστημα που κατά παράδοση διαθέτουν οι χορευτές. Κατά άλλη εκδοχή η ονομασία προέρχεται από την Τσαμουριά, περιοχή της Θεσπρωτίας στην Ήπειρο. Ονομάζεται επίσης και Κλέφτικος επειδή αγαπήθηκε και χορεύτηκε πάρα πολύ από τους κλέφτες της Τουρκοκρατίας . Σαν ηρωικός χορός πρωτοχορεύτηκε από άνδρες . Ο Τσάμικος μετά από κάθε μάχη και νίκη είχε την τιμητική του. Εκφράζει τη λεβεντιά, την παλληκαριά και την αντρειοσύνη. Είναι χορός µε πολλές φιγούρες, άλματα, χτυπήματα και γονατίσματα. Παλιότερα ο τσάμικος χορευόταν μόνο από άνδρες αλλά στην σύγχρονη εποχή παίρνουν μέρος και γυναίκες. Η χορευτική αυτή διάταξη, δηλαδή οι άνδρες πιασμένοι από τα χέρια στον εξωτερικό κύκλο και οι γυναίκες μπροστά από τους άνδρες στον εσωτερικό, µε την οποία χορεύουν και σήμερα ακόμη σε πολλές περιοχές και κυρίως στα χωριά της Ηπείρου, καθιερώθηκε από σεμνότητα για να µην κρατάει ο νέος το χέρι της νέας μέχρι να έρθει η σειρά τους να χορέψουν. Ο Τσάμικος χορεύεται σ’ όλη τη Στεριανή Ελλάδα με κάποιες ιδιαιτερότητες. Μια από τις ιδιαιτερότητες είναι ο ρυθμός της μουσικής. Χορεύεται κυκλικά με 10 χορευτικά βήματα και έχει μέτρο 3/4. Ανάλογα με την περιοχή, συναντάμε και άλλες μορφές Τσάμικου, με 8, 12, 14 και 16 βήματα. Στα ορεινά της Ρούμελης για παράδειγμα προτιμούν τα 8 βήματα, ενώ αντίθετα στην Πελοπόννησο τον χορεύουν με τα 14. Συνήθως στα χωριά, όταν συμμετέχουν και οι γυναίκες, χορεύεται µε 8 ή 10 βήματα και πολύ περιορισμένα µε 12. Φιγούρες εκτελεί µόνο ο πρώτος άνδρας, ενώ οι υπόλοιποι (άνδρες και γυναίκες) ακολουθούν µε τα απλά βήματα του χορού. Είναι χορός για τους δεξιοτέχνες πρωτοχορευτές οι οποίοι μπορούν να αυτοσχεδιάσουν με βάση τους στίχους και τη μελωδία του τραγουδιού. Το κεφάλι, το βλέμμα και όλη η κίνηση του πρώτου χορευτή εκφράζει
Ποιος σε φίλησε, ποιος σε φίλησε Ποιος σε φίλησε και σε κοκκίνισε Έλα, έλα, με τ’ εμένα, να περνάς χαριτωμένα Έλα, έλα, το πουλί μου, τώρα που ’μαι μοναχή μου Εσύ είσαι το σταφύλι και εγώ το τσάμπουρο φίλα με εσύ στα χείλη και εγώ στο μάγουλο Στης πικροδάφνης τον ανθό Στίχοι: Παραδοσιακό Μουσική: Παραδοσιακό Στης πικροδάφνης τον ανθό Έγειρα ν' αποκοιμηθώ Λίγο ύπνο για να πάρω Κι είδα όνειρο μεγάλο Παντρεύουν την αγάπη μου Σε πείσμα, σε γινάτι μου Άιντε και τη δίνουν στον εχθρό μου Για το πείσμα το δικό μου Στο γάμο τους με προσκαλούν Και για κουμπάρο με καλούν Για να πάω να στεφανώσω Δυο κορμάκια να ενώσω Περνώ τα στέφανα χρυσά Κράτα καημένη μου καρδιά Με λαμπάδες από ασήμι Να υπάρχει εμπιστοσύνη Στης πικροδάφνης τον ανθό Έγειρα ν' αποκοιμηθώ Άιντε λίγο ύπνο για να πάρω Κι είδα όνειρο μεγάλο
ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ περηφάνια. Οι κινήσεις πρέπει να εναρμονίζονται και με το ιστορικό του τραγουδιού. Ο κορυφαίος πρέπει να βιώνει το τραγούδι και να ανταποκρίνεται στο ύφος αυτού. Αυτοσχεδιάζει εκτελώντας φιγούρες, κάνοντας πηδήματα, ψαλίδια, στροφές επιδεικνύοντας έτσι τη λεβεντιά του και τις χορευτικές του ικανότητες. Τα βήματα του χορού είναι τα εξής: 1: Το δεξί πόδι προς τη φορά και λίγο πίσω. 2: Το αριστερό προς τη φορά, τα δάχτυλα προς το κέντρο. 3: Το δεξί προεκβολή στο κέντρο ελαφρά στα δάχτυλα. 4: Το δεξί σε προεκβολή πίσω και λίγο δεξιά. 5: Το αριστερό προεκβολή στο κέντρο, ελαφρά στα δάχτυλα. 6: Το αριστερό βήμα δεξιά. 7: Το δεξιό βήμα δεξιά και τα δάχτυλα προς το κέντρο 8: Πήδημα στο δεξιό – άρση του αριστερού λυγισμένου πίσω. 9: Το αριστερό πόδι αριστερά (αντίστροφα στη φορά) 10: Το δεξί πόδι αριστερά. 11: Το αριστερό πόδι αριστερά. 12: Πήδημα στο αριστερό και άρση του δεξιού προς τα αριστερά και πάνω 13: Το δεξιό πόδι βήμα δεξιά, (μέτωπο προς τη φορά.) 14: Το αριστερό βήμα δεξιά με τα δάχτυλα προς το κέντρο. 15: Το δεξί βήμα δεξιά, στα δάχτυλα, που στρέφουν προς το κέντρο. 16: Το δεξί χιαστί μπροστά από το αριστερό, στην άκρη των δαχτύλων.
Λουλούδι , λουλουδάκι θα σου πω μια καλημέρα! Χαίρομαι πολύ που σε είδα! Σου στέλνω πολλά φιλιά και σ’ ευχαριστώ πολύ!!! Αθανασίου Ακριβή Β΄ τάξη Τα χρυσά τα λουλούδια είναι χρυσά σαν τον ήλιο! Η παπαρούνα μυρίζει σαν τη φύση! Γιαταγάνας Αργύρης Β΄ τάξη Τα λουλούδια είναι γαλανά πολύ όμορφα και πολύ χρωματιστά! Όμορφα λουλούδια πολύχρωμα λουλούδια! Γιαταγάνας Αποστόλης Β΄ τάξη
Αινίγματα Είτε κοπελούδα, είτε μια παιδούλα, μια φορά το χρόνο ντύνομαι νυφούλα. Τι είναι; Άνοιξη σ΄ευχαριστώ καλοκαίρι σε δροσίζω σε τρέφω το φθινόπωρο χειμώνα σε ζεσταίνω. Τι είναι;
Μέσα από το χορό και το τραγούδι μαθαίνουμε για τον πολιτισμό και την ιστορία μας. Oι ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί και τα δημοτικά τραγούδια μας διασκεδάζουν και ταυτόχρονα μας γυμνάζουν.
Μικρή- μικρή νοικοκυρά, μεγάλη πίτα φτιάχνει. Τι είναι;
Δήμητρα Φάρρου Γυμνάστρια
Αθανασίου Ακριβή Β΄ τάξη
ά:
ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΜΕ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ Γιαουρτόπιτα Υλικά : 400 γρ. αλεύρι 300 ml ελαιόλαδο 300 γρ. γιαούρτι 2 μπέικιν πάουντερ 300 γρ. ζάχαρη 2 βανίλιες 4 αυγά Εκτέλεση: Σε ένα μπολ ρίχνουμε το ελαιόλαδο και τη ζάχαρη και τα ανακατεύουμε. Στη συνέχεια προσθέτουμε ένα ένα τα αυγά και το γιαούρτι και συνεχίζουμε να ανακατεύουμε. Τέλος προσθέτουμε στο μείγμα μας το αλεύρι, τις βανίλιες, το μπέικιν και τα ανακατεύουμε όλα μαζί. Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε ένα ταψί και σε αυτό ρίχνουμε το μείγμα μας. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φόυρνο στους 180º C για 40 λεπτά περίπου. Μπορείτε να σερβίρετε τη γιαουρτόπιτα με γλυκό του κουταλιού της αρεσκείας σας. Θανάσης Αλεξίου Γ΄ Τάξη Αρακάς Υλικά:
1 κιλό αρακά 2 κρεμμυδάκια φρέσκα 1 ματσάκι άνηθο 1 καρότο 1 πατάτα 1 φλιτζάνι ελαιόλαδο 2 κουταλιές ντομάτα πελτέ Αλάτι, πιπέρι
Εκτέλεση: Πλένουμε τον αρακά ,κόβουμε σε μικρά κομματάκια την πατάτα και το καρότο , ψιλοκόβουμε τα κρεμμυδάκια και τον άνηθο. Σε μια κατσαρόλα τσιγαρίζουμε τα κρεμμύδια και τον άνηθο με το ελαιόλαδο. Ρίχνουμε τον αρακά ,τις πατάτες, το καρότο και τον πελτέ και τα ανακατεύουμε. Προσθέτουμε το αλάτι , το πιπέρι και το ανάλογο νερό και το αφήνουμε να βράσει ώσπου να πιει τα υγρά του. Αλέξανδρος Τσιάρας Δ΄ Τάξη
1 κούπα ελαιόλαδο 2 κούπες ζάχαρη 5 αυγά 1 κούπα γάλα 2 βανίλιες Ξύσμα από ένα πορτοκάλι 1 πακέτο φαρίνα
λεση:
Κέικ με ελαιόλαδο Υλικά:
1 κούπα ελαιόλαδο 2 κούπες ζάχαρη 5 αυγά 1 κούπα γάλα 2 βανίλιες Ξύσμα από ένα πορτοκάλι 1 πακέτο φαρίνα
Εκτέλεση: Χτυπάμε το λάδι με τη ζάχαρη και τις βανίλιες. Μετά ρίχνουμε ένα ένα τα αυγά, μετά το γάλα ,το ξύσμα , και τέλος τη φαρίνα. Ψήνουμε το κέικ στους 170º C για 45 λεπτά. Βασίλης Αλβανός Δ΄ Τάξη
Η ελιά Ελιά δέντρο ευλογημένο! Τους καρπούς σου λαχταρώ να αγγίξω , να γευτώ. Με λαχτάρα περιμένω. Ελιά μας τιμημένη! Στις ρίζες σου ο Χριστός μαρτύριο υπομένει, στην προσευχή σκυφτός… Ελιά σύμβολο ιερό, με το άσπρο περιστέρι! Είναι τόσο φανερό, κάνεις στον πόλεμο καρτέρι!
Οι μαθητές της Γ΄ τάξης: Αλεξίου Θανάσης, Βέης Αλέξης, Βόγια Εβελίνα, Κοντονίκου Μαρία, Σοφίτης Σωκράτης και Δ΄ τάξης :Αλβανός Βασίλης, Τσιάρας Αλέξανδρος
Το έθιμο του χαρταετού Το πέταγμα του χαρταετού την Καθαρά Δευτέρα πέρα από τη χαρά και τη διασκέδαση που προσφέρει, έχει ουσιαστική σημασία. Σύμφωνα με όσα λέγονται και γράφονται , ο χαρταετός έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Τον 4ο αιώνα π.Χ. ο μαθηματικός και αρχιμηχανικός Αρχύτας (440-360 π.Χ.) από τον Τάραντα της Νότιας Ιταλίας, καλός φίλος του Πλάτωνα και οπαδός του Πυθαγόρα, χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του τον χαρταετό και λέγεται ότι είναι ο εφευρέτης του. Το 1752 ο Βενιαμίν Φραγκλίνος διαπίστωσε με τη βοήθεια ενός αετού τον ηλεκτρισμό στην ατμόσφαιρα και έφτιαξε το αλεξικέραυνο. Επίσης οι χαρταετοί αποτελούν κομμάτι της πίστης των λαών της ανατολής. Οι λαοί αυτοί στολίζουν τους χαρταετούς με ευχές και επιθυμίες και πετώντας τους, προσπαθούν να τις στείλουν όσο πιο κοντά γίνεται στο Θεό.
Οι μαθητές της Γ΄και Δ΄Τάξης
Πασχαλινά ήθη και έθιμα Πριν το Πάσχα και τη Μεγάλη Εβδομάδα, το Σάββατο του Λαζάρου τα παιδιά τραγουδούν τα κάλαντα του Λαζάρου. Ο κόσμος τους δίνει αυγά και τα βάζουν σε στολισμένα καλαθάκια. Την Κυριακή των Βαΐων πηγαίνουμε στην εκκλησία και παίρνουμε βάγια. Τη Μεγάλη Εβδομάδα κάθε βράδυ έχει εκκλησία. Τη Μεγάλη Πέμπτη βάφουμε κόκκινα τα αυγά και μετά την εκκλησία πάμε στη νονά ή στο νονό για να μας δώσει τη λαμπάδα και τα δώρα μας. Τη Μεγάλη Παρασκευή έχουμε τον Επιτάφιο. Το απόγευμα πηγαίνουμε να προσευχηθούμε και το βράδυ γυρίζουμε τον Επιτάφιο γύρω από το χωριό. Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί οι μαμάδες μας ετοιμάζουν τη μαγειρίτσα και οι μπαμπάδες μας , σουβλίζουν τα αρνιά. Το βράδυ πάμε στην Ανάσταση και ανάβουμε τις λαμπάδες που μας έχουν φέρει οι νονοί και οι νονές μας. Μετά την εκκλησία τρώμε τη μαγειρίτσα και τσουγκρίζουμε τα αυγά. Την Κυριακή του Πάσχα ψήνουμε το αρνί στη σούβλα και τσουγκρίζουμε αυγά. Β΄ τάξη: Γιαταγάνας Αργύρης, Αθανασίου Ακριβή, Γιαταγάνας Αποστόλης
Ο Πέτρος και ο λύκος Στα πλαίσια του πολιτιστικού προγράμματος «Χορωδία και συμφωνική μουσική» οι μαθητές άκουσαν το μουσικό παραμύθι «Ο Πέτρος και ο λύκος» στο οποίο τα διάφορα μουσικά όργανα παριστάνουν τους ήρωες του παραμυθιού και με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά μαθαίνουν τα όργανα της συμφωνικής ορχήστρας. Στη συνέχεια οι μαθητές της Α΄ και Β΄ τάξης έγραψαν το παραμύθι αυτό με λίγα λόγια . «Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Πέτρος (έγχορδα όργανα) που ήταν στην αυλή. Άκουγε το πουλάκι (φλάουτο) κι έπαιζε μαζί του. Μετά
ήρθε η πάπια (όμποε) και η γάτα (κλαρινέτο). Η γάτα ήθελε να φάει το πουλάκι . Ύστερα ήρθε ο λύκος (3 κόρνα) και ήθελε να φάει την πάπια. Σε μια στιγμή την κατάπιε ολόκληρη. Τότε ο παππούς (φαγκότο) που άκουσε τη φασαρία μάλωσε τον Πέτρο που ήταν έξω και τον κλείδωσε στο δωμάτιό του. Μετά ο λύκος ήθελε να φάει το πουλάκι. Ο Πέτρος που άκουσε τη φωνή του πουλιού , βγήκε έξω και έπιασε το λύκο με ένα σκοινί. Ο παππούς τον ξαναμάλωσε γιατί μπορούσε να πάθει κάτι κακό. Στη συνέχεια ήρθαν οι κυνηγοί ( ξύλινα πνευστά) και πήγαν το λύκο στο ζωολογικό κήπο. Ο Πέτρος δεν άφησε τους κυνηγούς να σκοτώσουν το λύκο. Στο τέλος ο λύκος έκανε εμετό και έβγαλε ζωντανή την πάπια. Έτσι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Α΄ τάξη: Βλούχος Γιάννης, Σπυριδούλα Αλεξανδρή, Αργυρώ Σελήνη, Τσιάρα Ηλιάνα, Ελένη Καστρινού, Γκαμπριέλα Μαξούτ, Κωνσταντίνα Κοντονίκου Β΄ τάξη: Γιαταγάνας Αργύρης, Αθανασίου Ακριβή, Γιαταγάνας Αποστόλης
Πώς γινόταν το ψάρεμα στο παρελθόν! Οι κάτοικοι ασχολούνταν κυρίως με το ψάρεμα. Ψάρευαν με πάνινα δίχτυα, τα οποία τα έπλεναν και τα έβαφαν κάθε μέρα. Οι βάρκες ήταν ξύλινες με κουπιά ή πανιά. Επίσης ψάρευαν με πυροφάνι, με λάμπες πετρελαίου. Υπήρχαν πολλά ψάρια στην περιοχή. Δεν υπήρχε λιμάνι και τις βάρκες τις έβγαζαν έξω στο μέρος που είναι σήμερα το Δημαρχείο. Β΄ τάξη: Γιαταγάνας Αποστόλης, Γιαταγάνας Αργύρης
Μικρός μαθητής πιάνει το σταυρό Φέτος την ημέρα των Θεοφανίων το σταυρό έπιασε ο μαθητής της Β΄τάξης Γιαταγάνας Αποστόλης. Εξέπληξε όλους του παρευρισκόμενους ευχάριστα.
Συντακτική επιτροπή εφημερίδας Οι μαθητές της ΣΤ΄ τάξης και οι εκπαιδευτικοί του Δημοτικού Σχολείου Στομίου