ipuinak

JON ETA ASIER Duela gutxi, Asier eta biok basoan geuden jolasten. Bat-batean espasiontzi bat jausi zen zerutik, orduan Asier eta ni espasiontzira hurbildu ginen eta barrura sartu ginen exploratzera . Barruan estralurtar bat zegoen baina hilda zegoenez barrutik atera eta kanpoan utzi genuen.

Asierrek eta biok botoi bat pultsatu genuen eta bat-batean espasontzia ilargirantz abiatu zen baina Asierrek beste botoi bat pultsatu zuen eta berriro ere Lurrerantz abiatu zen. Espasiontzitik jaitsi ginen eta estralurtarrarengana joan ginen, konturatu ginen bizirik zegoela.

Estralurtarra begiak ireki zituen eta korrika hasi zen bere espaziontzirantz, eta honetan sartu zen eta joan zen Martera.

Hurrengo egunean Asier eta ni eskolara joan ginen . Patioan jolasean geundela maisuarengana joan ginen eta kontatu genion gure abentura, berak pentsatu zuen gezurra zela, imaginazio handia geneukalako edo‌ Gu oso haserretuta geuden guztia egia zelako eta gainera abentura polit bat izan zelako.

Erabaki genuen maisuri kontatzea non izan zen abentura, espaziontziak zulo bat erreta basoan utzi zuelako eta zulo horrek espaziontziaren forma hartu zuelako.

Hurbildu ginenean espaziontziak utzitako zulora.

Maisua harrituta eta guri begira geratu zen han ikusitakoarekin.

JON ALFONSO DURAN Basurtuko ospitalean jaio zen 2000ko azaroaren 9an .

Galdakaoko Gandasegi eskolan ikasten ari da 6.mailan.

Bi ipuin egin ditu: lehenengo ipuina honela du izenburu “Amets miragarri bat” eta bestea “Jon eta Asier”.

Ipuin honetako protagonistak Asier eta Jon dira.

Behin, Asier eta Jon basoan jolasten ari zirela zeruan gauza arraro bat ikusi zuten. Pentsatu zuten meteorito bat zela baina ez, ez zen meteorito bat espaziontzi bat zen…

BI UMEK EXOSFERARA JOAN NAHI DUTE

Baziren behin bi gaztetxo deitzen zirenak Antón eta Carlos.

Antónek 12 urte zeuzkan, bere altuera zen 1m eta 55cm koa. Berak gauza asko zekizkien.

Carlosek berriz 14 urte zeuzkan eta bere altuera zen 1m 50cm-koa.

Carlos eta Antón bizitzen ziren herri batean Galdakao deitzen zena eta oso polita zen.

Carlos eta Antón nahi zuten ikertu nolakoa zen Exosfera baina horretarako egin behar zuten espaziontzi bat eta bien artean egin zuten espaziontzia, baina Antónek esan zuen hara heltzeko zeharkatu behar zutela: Estratosfera, Troposfera, Mesosfera , Termosfera eta azkenean helduko ziren Exosferara.

Antónek eta Carlosek zeharkatu behar zutenean Estratosfera bertan ikusi zuten hegazkinak eta Eberest mendiaren gailurra baina bat-batean motoreak ez zuten fuzionatzen eta Antónek konpondu zuen.

Zeharkatu behar zuten hurrengo geruza Toposferara zen eta momentu batean ikusi zituzten hegazkin supersonikoak. Carlos eta Antón guztiz harrituta zeuden biek.

Mesosferan dauden aurorak ikusi eta apunteak ere hartu zituzten.

Han ikusitakoarekin marrazki bat egin zuten, kolore berdea zen nagusi .

Carlos eta Antón Termosferan zeuden oraindik baina orduan ikusitako beste aurora gorria zen. Antónek beste aurorarekin konparatu zuen eta momentu batean Carlosek esan zion Antóni: -Antón badakizu Exosferara gaudela?

Eta Antónek erantzun zion: -Demostratu egidazu.

Antónek ikusi zuen satelite bat eta jadanik bazekiten Exosferan zeudela. Handik ikusten ziren baita ere eta ondo baino hobeto: kometak, planetak, Ilargia eta Eguzkia.

Antónek eta Carlosek biok batera esan zuten:

-Zein polita den espazioa baina Carlosek esan zion Antóni: -Antón bada ordua etxera itzultzeko.

Antónek eta Carlosek egindako bidaia zoragarria izan zen.

Juan Andrés Arboleda Murcia Colonbian (Pereira) jaio zen 2000ko ekainaren 31n.

Bera da hiru anaietatik nagusiena, ertainak Brayanth du izena eta Dani gaztetxoena da. Hirurak oso zintzoak dira.

Juan Andrések egin duen ipuin honela du izenburu:

“BI UMEK EXOFERARA JOAN NAHI DUTE”

“BI UMEK EXOFERARA JOAN NAHI DUTE”

Badira bi ume, Antón eta Carlos deitzen direnak.

Egun batean biak Exosferara joan nahi dute baina Carlosek esan zion Antoni Exosferara joateko zeharkatu behar zutela:Troposfera, Estratosfera , Mesosfera , Termosfera eta Exosfera baina horretarako espaziontzi bat egin beharko dute.

Lortuko al dute bi lagunek euren helburua?

Duela asko, Jupiter planeta lurrundu zen eta horregatik Jupiterreko estralurtar guztiak alde egin zuten.

Estralurtarrak alde egin zuten Lur planetara heltzeko asmoarekin baina bakarrik euretako bat heldu zen “Roger� .

Beste guztiak espazioan zehar galdu ziren.

Roger ilegabea zen , begi handiak zituen eta buru handia eta luzea zuen.

Rogerrek ikusi zuenean bera bakarrik zegoela, espaziontzi bat egitea pentsatu zuen bere lagunen bila joateko, baina berak ez zekien non eta ze material behar zuen horregatik planeta hartako neska bati galdetzea erabaki zuen baina orduan pentsatzen hasi zen bera beste planetakoa zela eta gizakiok ez zekitela bere esistentziaz.

Orduan esan zuen : -Ai ama , ai ama, zelan egongo dira nire laguntxoak?

Roger gero eta urduriago ipintzen hasi zen baina kasualitatez , ikusi zuen zeruran, han urrunean aparatu handi eta luze bat . Aparatu hura kohete bat zen eta korriketan joan zen.

NASAko kohete bat zen eta Roger prest zegoen bere lagunen bila joateko.

Roger kohetean sartu eta despegatu zuen .

Plis-plas batean , unibertsoko beste punta batean zegoen eta orduan....han zeuden bere lagunak. Guztiak kohetean sartu ziren, oso estu baina sartu ziren .

Rogeren lagun batek esan zuen: -Eskerrak etorri zarela Roger !!!! , leku hau ez da aproposa bizitzeko jajaja !!!!

Baina Roger, orduan ere, triste jarraitzen zuen ez zeukalako nora joan.

Bat –batean planeta berri batera heltzen ari zirela konturatu ziren. Planeta hartan ez zegoen biztanlerik eta horregatik erabaki zuten han bertan bizitzen geratzea.

Ainhoa barrientos Bahamonde Galdakaon(BIZKAIA )jaio zen 2000ko apirilaren 1 ean .

Bere zaletasunak igeri egitea eta dantzatzea dira.

Beste zaletasun batzuk ere baditu : Aste buruetan NOJARA joatea, bere lagunekin egoteko eta AKARLANDARA joatea patinatzera.

Libur honetaz aparte beste bat ere idatzi du : “PLATANOBINTZIREN IDEIA” Orain egindako liburuaren izenburua, hau da : “ROGER ESTRALURTARRA”

Rogerren planeta sunsitu egin da eta horregatik bere lagunekin Lur-planetara joateko asmoa du.

Hasieranera bera helduko da bakar-bakarrik baina helduko ote dira Rogerren lagunak planeta hortara?

SUMEDIA ETA FEROCITAURUS Ohian tropikalean galduko herrialde batean, sumendi zahar bat zegoen. Bertan, dinosauro basatien azkenengo taldea bizi zen.

Mende askotan zehar bizi izan dira Lurrak jasandako aldaketak gaindituz.

Euren eskutalekutik irtetzeko planak egin zituzten eta helburu moduan Lurra gainhartzea zen.

Fericitaurus eta Tiranosaurus Rex benetan beldurgarriak ziren. Eurak erabaki zuten sumenditik irtetzea denbora gehiegi isolatuta egon zirelako. Zenbait urte egon ziren lan egiten sumendiko hormetatik lurreratzeko.

Lortu zutenean euren hatzaparrak eta hortzak prestatu zituzten mundua ikaratzeko asmoz.

Sumenditik irten zirenean mundua oso aldatuta ikusi zuten.

Azkenean mendi batzuen goiko aldetik herri bat ikusi zuten etxe bat biztanleekin.

Hauek puntu txiki txikiak ematen zituzten.

Pentsatu barik, arin arin abiatu ziren herrira dena hondatzeko asmoarekin.

Baina zenbat eta hurbilago egon etxeak handiagoak ziren. Heldu zirenean eurek baino askoz altuagoak ziren.

Dinosaurioen ondoan ume bat zegoen eta bere aitari esan zion:

-Aita, aita, dinosaurio txiki batzuk aurkitu ditut! Etxera eraman ahal ditut?

Dinosaurioak herriko umeen maskota bihurtu ziren, oso dibertigarriak gainera!

Dinosauroek ondo Ikasi zuten gauzak ez direla beti berdinak izaten eta moldatzeko prest egon behar dela.

AsierBasoko Lopez.

Galdakaon jaio zen 2000ko urriaren 19an.

Gandasegi eskolan 2 urtekin hasi zituen bere ikasketak eta momentu honetan 6.mailan dago.

Sumendia eta Ferozitaurusa

Ohian tropikaletan galdutako herrialde batean, sumendi zahar bat zegoen. Bertan, dinosauro basatien azkenengo taldea bizi zen.

Mende askotan zehar bizi izan dira Lurrak jasandako aldaketak gaindituz. Euren berak euren eskutalekutik irtetzeko planak egin zituen.Euren helburua Lurra gainhartzea zen.

Fericitaurusek, tiranosaurus Rex benetan beldurgarria zen.Berak,erabaki zuen sumenditik irtetzen denbora gehiegi isolatuta egon zirelako.Zenbait urte egon ziren lan egiten sumendiko hormak lurreratzeko.Lortu zutenean,zituzten mundua ikaratzeko asmoz.

Sumenditik irten zirenean mundua oso aldatuta ikusi zuten eta‌

MAIALEN ETA NAROA L - MEO ESPAZIONTZIAN

Duela urte batzuk Galdakao izeneko herri batean bi neska bizi ziren.

Bata Maialen deitzen zen eta bestea Naroa. Oso lagun onak ziren biak.

Maialen oso neska atsegina eta jatorra zen, gauza onak egiten zituen hoietakoa.

Naroa ere oso neska bikaina zen baina batzuetan oso maltzurra.

Egun batean Naroak esan zion Maialeni ea nahi bazuen bere etxean jolastu, eta Maialenek erantzun zion: -Bai noski, Naroa!

Naroaren etxean jolasten zeuden bitartean, Maialenek ideia bat eduki zuen.

-Aizu Naroa! Zergaitik ez dugu espaziontzi bat egiten espazioko planeta guztiak ezagutzeko?

-Ondo da. Erzntzun zuen Naroak.

Handik gutxira biak hasi ziren espaziontzia egiten. Baina konturatu ziren, pieza asko falta zitzizkiela espaziontzia eraikitzeko.

Biak oso azkarrak zirenez, esan zuten: -Zergaitik ez ditugu inguruneko klaseak ematen oso txarto dabiltzan neska mutilei?

Bost euro orduko kobratuko genuke. Zer iruditzen zaizu Naroa?

Hurrengo egunean ikastolan Maialenek eta Naroak pankarta batzuk egin zituzten ikastolako sarrerako atean jartzeko. Hiru edo lau neska-mutil apuntatu ziren eta bildutako diruarekin ferreteria batetara joan ziren piezak erostera.

Arratsaldeko bostetan han zeuden Naroaren etxeko patioan ezspaziontzia egiten. Bost ordu igaro zuten pieza guztiak montatzen.

Oso berandu zenez Maialen etxera joan behar izan zen afaltzera.

Espaziontzia Naroaren garajean geratu zen.

Egun bat pasa ondoren Maialenek eta Naroak espaziontzia hartu zuten eta espaziorantz abiatu ziren.

Maialenek eta Naroak kaxa handi bat eraman zuten unibertsoko gauza harrigarrienak bertan gordetzeko.

Termoesfera zeharkatu ondoren planeta guztiak ondo baino hobeto ikusten ziren.

Maialenek liburu majiko bat zeukan, bere irudimeneko sorgin batek emandakoa, eta liburuan agertzen ziren hitzekin oso erreza zen espaziontzia gidatzea.

Bat-batean Maialeni liburua jausi zitzaiĂłn eta espaziontzia Marten dagoen sumendi arraro baten kontra txokatu zuen.

Guztiz estropeatuta zegoen espaziontzia.

Espaziontzitik jeitsi zirenean estralurtar askorekin topo egin zuten.

Estralurtarrak oso beldurtuta zeuden Naroa eta Maialen ikustean. Baina azkenean lagunak egin ziren. Estralurtarrek lagundu zien pilo bat espaziontzia konpontzen.

Berandu zen eta Naroa Maialen joan behar ziren euren planetarantz.

Azkenik Naroa eta Maialen alde egin baino lehen estralurtar batek esan zien: -Itxaron pixka batean, nire sabeleko izar bat emango dizuet zuek zaintzeko eta gu estralurtarroi gogoratzeko.

Maialen eta Naroa irribarre handi batekin Lurrarantz abiatu ziren.

Espaziontziari “L-.MEO� izena jarri zioten (Lagun Minen Espaziontzi Onena)

Lucia calvache Torres Ecuadorren jaio zen 2000ko otsailaren 22 an.

Momentu honetan Gandasegi (Egia) eskolan Ikasten ari da.

Txiki-txikitatik, saskibaloian jolastea eta ipuinak Idaztea ditu gustuko.

“Maialen eta Naroa L-MEO Espaziontzian” ipuina idazteaz gain beste ipuin batzuk ere idatzi ditu, euren artean “Hartz Txikia” Asko gustatzen zaizkio ipuinak idaztea.

Maialen eta Naroa oso lagun minak dira. Biak dira Galdakao herrian jaioak.

Egun batean Maialen eta Naroa jolasten zeuden bitartean, Maialeni ideia bat bururatu zitzaion: espaziontzi bat egin eta espazioko planeta guztiak ezagutu.

Arazo bat daukate eta…

Mitane eta Nagoreren abentura

Maitane eta Nagore Mungian bizi dira. 6. mailara daude eta Lurrari buruz ikasten ari dira.

Maitane neska argala da, ile marroia eta begi berdeak ditu.

Nagore berriz, potolotxua da eta ile horina eta begi urdinak ditu.

Klasea amaitu ondoren, bakoitza bere etxera doa korriketan, Lurrari eta Unibertsoari buruzko dokumentala ikustera.

Dokumentala ikusi ondoren, telefonoz deitu eta geratzen dira Maitaneren lorategian jolasteko.

Egun batean, harrapaketara jolasten ari direla, bat-batean neska arraro bat agertzen zaie. Orduan, Nagorek galdetzen dio: - Kaixo neska, nor zara eta nongoa zara?

- Ni Anekren naiz, eta Jupiterretik nator.

- erantzuten dio Anekrenek.

- Eta nola etorri zara honartino?

- galdetzen dio Nagorek.

- Ni espaziontzi batean etorri naiz. azaltzen dio Anekrenek.

Maitane eta Nagore elkar begiratzen dira segundo batzuetan baina azkenean Nagorek esaten du: - Eta zertarako etorri zara hona?

- Nire planeta ur faltan dago.- azaltzen dio Anekrenek.

- Eta zer nahi duzu? Lur planetako ur guztia zure planetara eraman?galdetzen dio Maitanek.- Ezta pentsatu ere.

- Ez, ez, bakarrik itsasoko ur pizka bat, besterik ez, nire planetako atmosfera zeharkatzerakoan ur gazia, ur geza bilakatzen da eta gainera bikoiztu egiten da.- azaltzen dio Anekrenek.

Maitane eta Nagore espaziontzia ikustean, harantz joaten dira korriketan.

Nahi gabe pilotatxo batekin botoi gorri bati eman eta espaziontzia mugitzen hasten da.

Anekrene oso larrituta jartzen da bere espazintzia ezin ezingo delako geratu Jupiterrera heldu arte.

- Baina zer egin duzue? orain ezingo duzue zuen etxeetara itzuli.- izutzen ditu Anekrenek.

- Bai zera, modu bat egon behar da. Pelikuletan beti dago moduren bat.esaten du Maitanek - Bueno, moduren bat egon badago baina ez dakit funtzionatuko duen.esaten die Anekrenek.

- Eta zein da modu hori?- galdetzen dio Nagorek.

- Jupiterreko erregeari, ura eraman behar diozue, orduan berak hitz magikoak esango ditu eta zuen etxeetara bueltatu ahal izango zarete.

- azaltzen die Anekrenek.

-Bale, ba orduan Mundaka ingururantz joan gaitezen, hango ura oso egokia da eta.- esaten du Maitanek.

Anekrenek espaziontzia Mundakarantz joateko programatzen du, eta harantz abitazen dira.

Mundakako itsasertzera iritistean, espaziontzitik sare moduko zerbait ateratzen da eta itsasoko ur pizka bat hartzen du.

Ura hartu ondoren Jupiterrerantz abitazen dira.

Ura eraman ondoren, erregeak honako hau esaten die:

- Ura ekartzeagaitik nahi duzuena eskatu eta lortu dezakezue.

- Guk nahi dugun gauza bakarra, gure etxeetara itzultzea da.- esaten dio Maitanek.

Orduan, erregeak hitz magikoak esan ondoren, Maitaneren lorategira iristen dira.

Mitane eta Nagore elkar begiratzen dira irribar eginenez, abentura hura ez dutelako zekula santan ahaztuko.

MARINA

DE LA FUENTE

LIGERO

Marina, Basurtoko ospitalean jaio zen, 2000ko urtarrilaren 18an.

Hiru urtekin Gandasegin hasi zituen ikasketak, eta orain 6.mailan dago.

Zazpi urtekin pianoa jotzen hasi zen “Maximo Moreno” musika eskolan.

Berak duen beste zaletasun bat, boleibolera jolastea da.

“Maitane eta Nagoreren abentura” ipuina idatzi baino lehen “Hartz txikia”, “Lisiren ametsa” eta “Unibertsoari buruzko dena dakiten umeak” idatzi ditu.

Marinari ipuinak idaztea asko gustatzen zaio, eta hiru ipuin hauek idazterakoan, bururatu zaio, nagusia denean idazlea izatea.

“MAITANE ETA NAGOREREN ABENTURA” Maitane eta Nagore Mungian bizi bizi dira.

Egun batean, harrapaketara jolazten ari zirela neska arraro batekin topo egin ziren.

Neska horrek Anekren deitzen zen, eta Jupiterrekoa zen. Anekren zergaitik Lurrara etorri zen eta zertarako azldu zien. Hori gustia azaltzerakoan, bere espaziontzia Maitaneren lorategian zegoela aipatu zuen. Maitane eta Nagore korriketan espaziontzira sartu ziren, eta nahi gabe, pilotatxo batekin, botoi gorri bat sakatu eta…

Bazen behin zortzi urteko neska bat gogo handia zuena espaziora joateko.

Amets bat euki zuen eta amets horretan, abentura asko izan zituen.

Bere lagun minarekin hasten da bere ametsa: Ametsean ateratzen dira nabe espazialak eta ni batean sartu nintzen nire lagun minarekin, eta justo momento horretan gure atzean zetorren martziano bat. Nire lagun mina atera zen korriketan eta ni geratu nintzen martzianoari begira eta berari lagundu nion nabea martxan jartzen , eta tratu bat egin genuen: nik laguntzen banion berak erakutsiko zigun espazio osoa.

Hor bertan bukatu zen amets guztia, momento horretan izartu nintzelako.

(1999-08-13) Brasilen jaio zen.

Caroline 12 urteko neska bat da, eta 6.mailan dago.

5 urtekin hasi zen eskolara, eta berak idatzitako lehenengo liburua “ Pipalandia eta Gozokilandia” deitzen zen.

Orain “Unibertsoko Abenturak” idatzi du.

Berak esaten du, abeslaria eta dantzaria izango dela nagusia izaten denean.

Honela hasten ipuin berria: Bazen behin zortzi urte zeuzkan neska bat.Berak gogo handia zeukan espaziora joateko.

Egun batean amets bat eduki zuen. Amets horretan espaziora doa bere lagun minarekin eta…

Baziren behin bi anai, Mikel eta Ander izenekoak. Biak ziren Bilbon jaiotakoak.

Mikelek 16 urte zituen, eta Anderrek 18 Biak austronautak izan nahi zuten txiki-txikitatik hori gustatzen zitzaien izatea eta.

Egun arrunt batean, etxean aita da amagaz zeudela logelaren leihotik irten ziren, eta izugarrizko espaziontzi handi batekin ilargira abiatu ziren, espierientzia berri bat bitzitzeko.

Kohetean sartu ziren eta ilargirantz abiatu ziren. Bi ordu pasa eta gero heldu ziren. Han ez zegoen ezer, dana zulotuta zegoen , eta gris kolorekoa zen guztia.

Esperientzia hura bizi ondoren Ander eta Mikel etxera bueltatu ziren, ezer gertatu izan ez balitz bezala eta sekretua mantendu zuten.

Ametsa errealitatea bihurtu zen.

Egunak pasa eta gero eurek nahi zuten joan I. Amerika, H.Amerika, Ozeania, Antartida, Europa, Asia eta Afrika ezagutzera, hau da, kontinente guztiak eta batez ere ikertzeko zer gertatuko ote zen . Afrikara abiatu ziren

Afrikan guztia normal zegoen eta ez zen ezer arraro ikusten

Geroago Asiara joan ziren eta han bai bazegon zerbait arraroa, sumendi handi eta arrokaz beterik zegoena, sumendia esnatu zen eta hasi zen laba eta harriak jaurtitzen.

Beldur asko eduki zuten, kohetea hartu behar zuten hori gertatu zelako. Pentsatu zuten ez zutela berriro esperientzia hura bizi nahi.

Etxera ailegatu zirenean gurasoak oso beldurtuta zeuden.

Anaiak damutu egin ziren egindakoarekin. Hurrengo batean ezer egingo baino lehenengo gurasoekin komentatuko zuten.

JUNE EALO GONZÁLEZ Bilboko Basurto ospitalean jaio zen 2000ko martxoaren 31.

Hiru urtekin hasi zituen ikasketak Gandasegi eskolan.

Bere zaletasunak, dantzatzea eta abestea dira.

Asteburuetan bere lagunekin jolastea eta ondo pasatzea guztatzen zaio .

Ipuin honetaz aparte beste bi ere egin ditu .

“ ILARGILAREN BILA ”

Ipuin honetako protagonistak Mikel eta Ander dira .

Eurek ilargira joan nahi dute ikertzera baina gurasoak ez diete uzten , Nahiz eta gurasoek ez utzi bi mutiko bihurri hauek etxeko leiho bateteik irtetea lortzen dute. . .

HIRU LAGUNAK Duela gutxi Galdakaon hiru lagun zeuden: Lehenengoa Aitzol izenekoa, bigarrena Jon eta azkenik Iker izeneko mutila.

“Plaza Gorrian� bizikletan ibiltzen zeuden . Aitzolek burua gira egin zuen eta espaziontzi bat ikusi zuen mendi tontor batean jausten. Jonek bazekien mendi tontor hori non zegoen eta hiru lagunak batera bertara joan ziren.

Zelako sustoa hartu zuten heldutakoan astronauta bat ikusi zutelako, gainera hitz egiten ari ziren bitartean espaziontzitik beste hiru

astronauta gehiago agertu ziren eta bakoitzak lagun bana hartuta espaziontzira igo ziren.

Espaziontzira igo da segidan, lotan geratu ziren.

Izartu zirenean espaziontziko leihotik begiratu zuten eta konturatu ziren Marten zeudela.

Handik bajatu eta Marte lehenengo aldiz zapaldu zuten hiru umeok.

Marten eguna pasatu zuten eta handik buelta handia eman eta gero Eguzkiaren beroa sentitzen zuten baina hiru lagunei asko gustatzen zitzaien.

Ez zuten Lurreko paisairik inoiz ikusi eta hori zela eta handik azken bidaia izatea erabaki zuten.

U.S.A. oso polita iruditu zitzaien, gainera sorpresa ederra zuten.

AITZOL EGILEOR PLAZA Galdakao( 2000/12/26 ) Aitzol Egileor, Gandasegi ikastetxean txiki -txikitatik ikasten ari da eta momentu honetan 6. ikasten ari da.

Aitzoli asko gustatzen zaio futbola eta baita musika entzutea ere.

Aitzol Lan-Bide taldean jolasten du.

Bere Amak klase partikularretan apuntatu du.

Nagusia denean futbol jokalaria izan nahi du eta Athletic-en jolastea gustatuko litzaioke .

Aitzoli asko gustatu zaio ipuin hau egitea eta beste bat egitea nahiko luke aurreratzean .

HIRU

LAGUNAK

Duela gutxi Galdakaon hiru lagun zeuden: Lehenengoa Aitzol izenekoa, bigarrena Jon eta azkenik Iker izeneko mutila.

Hiru lagunek espaziontzi bat ikusi zuten .

Zelako sustoa hartu zuten heldutakoan astronauta bat ikusi zutelako, gainera hitz egiten ari ziren bitartean espaziontzitik hiru astronauta gehiago agertu ziren eta bakoitzak lagun bana hartuta espaziontzira igo ziren‌

Marta eta Ane Marten bizi diren bi etralurtar berdeak dira. Buruan bi antena dauzkate, sudur txikia eta eskuak eta oinak oso handiak.

Egun batean espaziontzia hartu zuten ilargia esploratu nahian.

Bidaian zehar izar-ihezkorrak eta ezagutzen ez zuten planeta asko ikusi zituzten. Hoietako batera joatea erabaki zuten. Espaziontzitik bajatu zirenean ikusi zuten planeta hark eurena baino askoz desberdinagoa zela, lurrean adar berdeak hasten zirela eta haiek inoiz ikusi ez zuten zuhaitzak zeudela.

Lur planetan zeuden adar haietatik fruituak hasten ziren. Harrituta geratu ziren eta dastatzea erabaki zuten. Fruita haiek asko gustatu zitzaizkien. Orduan pentsatu zuten horrelako landareak eramatea haien planetara, han landatu eta egunero ikustera joango ziren jarraipen bat eginez.

Konturatu ziren poliki-poliki landareak lehortzen zihoazela.

Ongarri desberdinak botatzen saiatu ziren landareak ez sikatzeko baina azkenean guztiz sikatu ziren.

Zoritxarrez euren planetak ez zuen oxigeno nahikorik landareak bizirik irauteko.

JANIRE FUENTES Barakaldoko Gurutzeta ospitalean jaio zen 2000ko martxoaren 21ean.

Bi urtekin Gandasegiko eskolan hasi zituen bere ikasketak eta gaur egun 6.mailan dago.

Bere zeletasunak hauek dira: Ipuinak idaztea, lagunekin jolastea eta dantzatzea.

Ipuin Honetaz gain beste bat idatzi du “Uxue eta Maddiren ametsak�.

Duen ilusiorik handiena, bere bizitzaz istorio bat idaztea da.

Marta eta Ane bi estralurtarrak dira eta Lurra aztertzea dute helburu.

Egun batean bere espaziontzia hatu zuten Ilargia exploratu nahian baina beste plane batzuk ikusterakoan beste batera joatea erabaki dute baina‌

ZARATA EDERRA Duela hilabete batzuk, Paul bere lehengusua den Anderren etxera aste baterako joan zen lo egitera.

Bi lehengusuak ez dira oso altuak. Anderrek begi urdinak eta ile motza eta horia dauka, Paulek berriz begi marroiak eta ile luze eta horia du.

Egun batean, biak sofan telebista ikusten ari zirela erabat asperturik, teleskopio batetik begiratzea bururatu zitzaien, eta gauza arraro bat ikusi zuten,espainiarantzi zetorren.

Kalera irten ziren zer gertatzen zen ikustera baina ez zuten ezer arrarorik ikusi.

Paulek esan zuen :

-Ander, nahi baduzu futbolera jolastuko gara denbora pixka baten.

Eta Anderrek erantzun zion :

-Hobe izango da etxera bueltatzen bagara teleskopiotik berriro begiratzeko.

- Ederto ! . Esan zuen Paulek

Bat-batean zarata hots handi bat entzun zuten , bazirudien Uraburun zerbait jausi zela.

Minutu batzuk pasatu eta gero, Anderrek Joni (bere lagun on bati) telefonoz deitu zion bere etxe ondoan zerbait jausi zela esanez .

Jonek, modu azkar batean Ander eta Paul gonbidatu zituen zarata hura ikertzen joatea .

Uraburura heldu bezain laster hiru lagunak zelaia ikertzen hasi ziren gauza arraro bat urrunean ikusten zelako. Hiru lagunak beldurrez hurbildu ziren leku hartara eta harrituta geratu ziren espaziontzi bat ikustean .

Espaziontziaren barruan tximino batzuk zeuden, eta eurekin komunikatzea lortu eta gero jakin zuten zein zen euren eginkizuna.

Euren lana satelite batera energia eramatera zen, satelite hura Lur planetara jausi ez zedin .

Tximinoek laguntza eskatu zien hiru mutikoei eta hauek modu arinean pentsatu zuten nola konpondu.

Tximinoek baldintza bat bete behar izan zuten laguntza jasotzeagatik: Paul, Ander eta Jon eurekin joango ziren espaziontzian unibertsoa ezagutzera.

Ander Gil Alejandre Deuston (Bilbo) jaio zen 2000ko abenduaren 29an.

Bi urtekin Gandasegi eskolan hasi zituen bere ikasketak .

Gaur egun Anderrek hamar ditu eta 6.mailan dago.

Aarreba bat dauka eta bere izena Lucia da.

Anderrren jobia futbola da eta talde berean Jon Herreras eta Paul Oñarte – Etxebarria jolasten dute.

Iaz liburu bat idatzi zuen (Jonen eta Anderren txapelketa) eta aurten berri bat sortu du: “Zarata ederra” eta oso gustora sentitu da idazterakoan .

“ZARATA EDERRA” “Zarata ederra” ipunaren protagonistak Jon, Ander eta Paul dira.

Ander Paulen lehengusua da eta aste baterako geratu da Anderren etxera joateko lo egitera .

Egun batean Uraburun espaziontzi bat jausten da.

Anderrek Joni deitzen dio esanez ahal badute bera eta Paul bere etxera joan eta Jonek baietz esaten dio .

Uraburura heldu bezain laster espaziontzia ikusiten dute eta barruan bi tximino daude.

Jon , Ander eta Paul tximinoekin komunikatzea lortzen dute eta badakite tximinoen eginkizuna zein den. Tximinoen eginkizuna satelite batera energia eramatea da.

Lortuko dute eramatea gure lagunek satelitera energia?

BI ANAI EUSKALDUN

Baziren behin bi anai, Iker eta Aitzol izenekoak .

Aitzol altua eta argala zen. Iker baxuagoa zen baina guapoagoa.

Biok 12 urte zituzten, baina Iker zertxobait listoagoa zen .

Bere etxeko lorategia oso handia eta zabala zen eta hori zela eta gauza askotarako erabiltzen zuen.

Egun batean, Iker eta Aitzol futbolean jolasten ari zirela bat-batean Aitzolek zarata bat entzun zuen. Aitzol ikaratu zen baina Iker lorategia exploratzen hasi zen, berak jakin nahi zuen zer zegoen han bertan eta.

Aitzol leihotik begiratzen zegoen eta bat-batean oihu bat entzun zuen, Iker ondo bazegoen ikustera joan zen eta bat-batean galdetu zion Ikerri :

- Iker zer da hori?

Eta Ikerrek erantzun zion : - Espasiontzi bat.

Orduan Aitzolek esan zion :

- Montatu gaitezen eta goazen mundua zeharkatzera.

Eta Ikerrek erantzun zion :

-Ados,goazen ba Ipar polora aurora borealak ikustera.

Ipar poloan aurora borealak ikusi zituzten, baina laster batean alde egin zuten hartz zuri bat ikusi eta ikaratu egin zirelako.

Bidai erdian, espasiontzia gelditzen hasi zen, eta basamortu erdian

jausi egin zen erregai barik geratu zirelako. Hala eta guztiz sorte handia eduki zuten, zeramaten erregaia ganbeluen semena zelako.

Geroago espaziontzia erregaiaz bete eta etxera bueltatu ziren.

IKER GUTIERREZ-SOLANA Barakaldoko ospitalean jaio zen 2000ko otsailaren 2an.

Bi urte zituelarik Gandasegiko ikastetxean ikasten hasi zen.Orain 6. mailan dago eta 11 urte ditu.

Ipuin hau idatzi baino lehen beste bi ipuin idatzi ditu:”SUPER KOHETEA”, eta, “KOHETE APURTUA”.

Idatzi duen azken ipuin hau “BI ANAI EUSKALDUN”, du izenburu.

IKERREK eta AITZOLEK kohete bat aurkitzen dute eta mundua zeharkatzeko asmoa dute. Ipar hemisferiora aurora borealak ikustera doaz eta hartz polar bat ikusten dute…

ESPAZIONTZI APURTUA Galdakao herrian Jon eta Ander bizi ziren.

Biei futbola asko gustatzen zitzaien.

Jon pitin bat argala eta nahiko altua zen baita irribarretsua ere, Ander berriz baxua eta serioa zen.

Egun batean telebista ikusten zeudela saloiko butakan, meteorito bat jausiko zela entzun zuten eta urduritu egin ziren.

Basora bueltatxo bat ematera joan ziren lasaitzeko asmoarekin eta espaziontzi hondatu bat aurkitu zuten lurrean guztiz txikituta.

Jarraian etxera joan ziren erramintak hartzera.

Erramintak hartu ondoren berriro espaziontzia zegen tokira bueltatu ziren eta konpontzen hasi ziren.

Azkenean amaitu zuten egin beharreko lana eta Ilargira bizitzen joatea erabaki zuten.

Egun pare bat beranduago heldu ziren eta inguruak ikertzea erabaki zuten.

Ilargia bitxia eta polita zen.

Gero bi estralurtar ikusi zituzten eta lehenbizi beren buruak aurkeztu zituzten. Benetan motzak ziren.

Estralurtar batek galdetu zien ea zergatik zetozen Ilargira eta Anderrek erantzun zuen, euren planetan bizitza amaituko egingo zelako.

Estralurtarrek gonbidatu zituzten beraiekin bizitzen gelditzeko eta Anderrek eta Jonek baietz erantzun zuten.

Bat-batean Lur planetan meteorito bat nola jausten zen eta nola suntsitzen zen ikusi zuten .

Jon eta Ander oso triste jarri ziren eta handik aurrera estralurtarrekin bizitzera geratu ziren.

JON HERRERAS LEGARRETA (2000/06/01) Barakaldoko ospitalean jaio zen.

Txiki-txikitatik Gandasegi eskolan egiten ari da bere ikasketak.

Orain 6.mailan dago eta 11 urte ditu.

Arreba bat du Naia izenekoa eta oso-oso bihurria da.

Futbolera jolastea da bere jobi bakarra, eta lehen mailara heltzea da bere asmoa.

Asteburuetan bere lagunekin futbolera joatea atsegin du, baita Laidako hondartzara joatea.

Liburu honetaz aparte beste bat egin du.

Nahiko pozik geratu da bere azken liburuarekin .

Ipuin honetako protagonistak Jon eta Ander dira.

Telebistan meteorito bat jausiko dela ikusten dute eta bueltatxo bat ematera joatea erabakitzen dute lasaitzeko.

Espaziontzi apurtu bat aurkitzen dute eta konpontzea erabakitzen dute ilargira joateko...

BIDAIA ESPAZIOTIK Orain dela gutxi, Estatu Batuetako Montana estatuan bi anai bizi ziren: David eta Roger Kensington.

David eta Rogerren aita, George Kensington, NASA-ko astronauta zen, eta David bere aitarekin espaziora joan nahi zuen. Davidek 12 urte zituen eta Rogerrek berriz, 13, eta bere anaiarekin ados egon arren gauza gehienetan ez zuen ezertarako balio.

- Endavour transbordadorean joan nahi dut! - garrasi egin zuen Davidek- Espazioa ezagutu nahi dut aita eta Rogerrekin.

- Badakit, David, baina Endavour Ipar Karolinan dago, Atlantiko ondoan – esan zuen GeorgekMontana, berriz, mendebaldean dago.

David isildu zen. David eta Roger kalera joan ziren saskibaloira jolastera, baina Davidek ez zuen nahi jolastu.

-Horregatik ez duzu nahi? - galdetu zuen Rogerrek.- Barkatu, David, bidaia hori oso gareztia da.

Bat-batean espaziontzi estralurtar bat ( OVNI bat ) agertu zen haien aurrean.

-Ikusten duzu nik ikusten dudana, Roger? - esan zuen harrituta Davidek.

-Bai, David – harrituta ere bai Roger.

-Ez ikaratu – esan zuen estralurtar batek- Bakez etorri naiz.

-Igo gaitezke zure OVNI-ra? - galdetu zuen Davidek.

-Espazioa ezagutu nahi baduzue, bai – esan zuen estralurtarrak.

Orduan, bi anai lurtarrak espaziorantz abiatu ziren… OVNI batean!

Termosferan zeudela OVNIa gasolina gabe geratu zen.

Zorte ona izan zuten, Termosferan Nazioarteko Geltoki Espaziala zegoen, bertan Roger atera zen OVNI-tik, eta kubo bat hartu zuen.

Ondoren, OVNIa NGE – tik desakoplatu zen.

Baina gero OVNIa abiadura asko hartu zuen eta zulo beltz batean sartu zen.

- Oh ez! Hau ez! Hilko gara espazioan, eta ez Montanan -esan zuen Rogerrek.

Dena iluna zen, bat-batean Billings kalean zeuden, beraiek bizi ziren hirian.

- Ez dut ezer gehiago jakin nahi espazioari buruz, begira zer gertatu den – esan zuen haserretuta Rogerrek.

Eta, geroztik, Kensington anaiak ez dira ondo eramaten.

Xabier Lavandero Fernรกndez.

Bilbo, 2000-06-23.

Galdakaoko Gandasegi ikastetxe publikoan egiten ditu ikasketak 2002-tik. Orain lehen hezkuntzako 6.mailan dago eta desiatzen dago D.B.H-ra joatea.

Irakurtzea eta idaztea gustuko du eta, nagusia izatean, kazetaria izan nahi du.

BIDAIA ESPAZIOTIK David eta Roger Kensington Montanako estatuan bizi dira, Billings hirian bizi dira, hain zuzen ere.

Euren aita, George Kensington, NASA-ko astronauta da eta David berarekin Endavour transbordadorean espziora joan nahi du.

Behin, bi anaiak kalera ateratzen dira eta OVNI bat ikusten dute.

Nola jokatuko dute bi anaiek hemendik aurrera?

Baziren behin Alazne eta Galder izeneko bi neba-arreba.

Alazne 11 urteko neskatoa zen, begi urdinak zituen, ile horizka eta beti bi koleta eramaten zituen hoietakoa, ostera Galder 13 urteko mutikoa zen, begi marroiak zituen eta bere ilea iluna zen.

Eurek Euskal Herrikoak ziren baina Alaskara joan ziren bizitzera.

Asko gustatzen zitzaien, gauero, haien etxeko lorategira irtetea eta izarrak ikustea, baina gau batean izarrak ikusi ordez Aurora bat ikusi zuten. Haiek pentsatzen zuten Aurorak espazioko leku berezi batean sortzen zirela.

Euren diruarekin espaziontzi baten piezak erosi zituzten espaziora joateko. Montatzen hasi ziren eta amaitu eta gero ez zekiten nola gidatzen zen.

Bada-ezpada botoi guztiei ematen hasi ziren eta azkenik espaziorantz joatea loru zuten.

Espazioan biak konturatu ziren Eguzkia bola bero eta erraldoi bat zela. Eurek ez zekiten nola lurreratu eta nahi gabe planeta batera iritisi ziren, Marten hain zuzen ere.

Alazen eta Galder kezkatuta zeuden eta gainera Marten ez zegoen ezer, bakarrik area eta harriak,

baina Alaznek bat-batean gauza bat mugitzen ikusi zuen eta esan zion Galderri:

-Galder, Galder begiratu, hor dagoen gauza horri.

Galder begiratzera joan zen eta martiar bat agertu zen, gero bi, gero hiru, lau‌ Biak harrituta geratu ziren.

Martiarrek, Alazne eta Galder bahitu zituzten euren planeta inbaditzera joan zirela pentsatuz.

Gurasoak keskatuta zeuden eta polizien komisaldegira deitu zuten.

Martiarrek Lur planetan zer gertatzen zen ikustean Galder eta Alazne libre utzi zuten eta Lurrera bueltatu ziren, poz-pozik.

Aita eta amarengana joan ziren besarkada bat ematera, baina bat-batean ``RINGGG´´ iratzargailuaren txirrina entzutean gurasoak amets gaizto bat baino ez zela konturatu ziren.

AMAIA MANCHÒN ERDOIZA Barakaldon jaio zen 2000ko apirilaren 30ean.

3 urtekin Gandasegin hasi zituen ikasketak eta orain 6.mailan dago.

Ipuin honetaz gain beste bat ere idatzi du : “Andoniren ametsa”.

“Gurasoen ametsa” ipuinean asko esfortzatu egin da idazkeran Baita marrazkietan ere.

Nagusitan idazlea edo ilustratzailea izatea gustatuko litzaioke.

Bere zaletasunik handienak hauek dira: dantzatzea, musika entzutea, marraztea eta idaztea.

GURASOEN GURASOEN AMETSA Alazne eta Galder, Aurorak nola sortzen diren jakin nahi dute eta espaziora joatea erabaki dute.

Hara joateko espaziontzi bat erosi behar dute. Ez dakite aparatua nolakoa den eta botoi guztiei ematen hasten dira. Azkenik espaziora igotzen dira eta nahi gabe Marten agertzen dira.

Estralurtarrak, bikotea bahitzea erabakitzen dute pentsatuz uren planeta inbadituko dutela.

ZER GERTATUKO OMEN DA??

EIDER ETA NEREA ESPAZIOAN ZEHAR Baziren behin Nerea eta Eider izeneko bi estralurtar, biak 12 urtekoak.

Nereak begi urdinak zituen, altua eta argala zen. Eiderrek berriz, begi berdeak zituen eta Nerea baino pixka bat baxuagoa eta argalagoa zen.

Biei gustatzen zitzaien planeten inguruan zeuden mota guztietako geruzak exploratzen aritzea, beraz, Lur planetaren inguruak arakatzea erabaki zuten.

Aste bat pasatu ondoren Nerea eta Eider Lur planetarantz joan ziren, atmosferako geruza guztiak zeharkatuz.

Termosfera geruzan zeudenean, Eiderrek Nereari esan zion : - A ze aurora boreal ederrak dauden geruza honetan, sarriagotan etorri beharko ginateke hona !

Baina Troposfera geruzan zeudenean, hango lainoekin topo egin zutenean, espaziontziak kontrola galdu zuen lurrerantz denak jausi zirelarik.

Espainian lurreratu ziren, hango baso batean.

Basoa, animaliz beteta zegoen eta leku berdea baita zabala zen .

Eider eta Nerea lotan zeudela, basoan zebilen neska bat hurbildu zitzaien.

Neska berak Miren zuen izena; 12 urtekoa zen, altua, eta begi urdinekoak, eta Eider eta Nerearekin konparatuz pixka bat loditxuagoa zen.

Une hartan Mirenek, Eider eta Nerea esnatu zituen, jende berria ezagutzeko irrikitan zegoen eta.

Lehenengo eta behin, hirurak esntu ziren.

Ondoren, Eiderrek eta Nereak, Mireni nola geruzen eta lainoen artean galdu zirela azaldu zioten.

Handik ordu laurdenera hiruren artean espaziontziari ea piezaren bat faltatzen bazitzaion begiratu zioten.

Bi pieza faltatzen zitzaizkien neskei espaziontzia martxan jartzeko eta Miren bizi zen herrira jotea erabaki zuten. Hango denda batean galdetu zuten eta dendariak, pieza hoietako bat baino ez zeukala erantzun zien.

Beste pieza edo osagaia erregaia zen, baina ez zeuen balio erregai normal bat, baizik eta sumendien laba zen erregairik egokiena euren espaziontzirako.

Mirenek, Eiderri eta Nereari handik hurbil bazegoela sumendi bat erupzioan esan zien. Gero leku hartara joan ziren.

Sumendia erupzioan jarri zen eta deposito erraldoi batekin laba hartu, eta berriz basorantz abiatu ziren.

Azkenik , espaziontziari falta zitzaion pieza jarri eta erregaia (sumendiko laba) bota zioten.

Eider eta Nerea espaziontzira igo, eta Miren agurtu ondoren euren planetara bueltatzea lortu zuten.

2000 /04 / 26

Uxue Menikak

txikitatik Gandasegi eskolan

ikasten du.

Orain 11 urte ditu eta 6.mailan dago.

Kirolik gustokoena igeriketa egitea da, eta hori dela eta Galdakaoko igeriketa taldean dago.

Urte honetan ipuin bat idatzi du ``Eider eta Nerea espazioan zehar´´. Ipuin honetaz gain beste ipuin batzuk idatzi ditu: ``Janire eta Amaia ezpazioan´´, eta ``Hartz handia´´.

Ba ziren Nerea eta Eider izeneko bi neska, biak 12 urtekoak.

Egun batean Lur planetaren geruzak esploratzera joan ziren, baina troposfera geruzan zeudenean, espaziontzia Lurrerantz jausi zen.

Baso batean lurreratu ziren. Basoan zegoen neska bat hurbildu zitzaien. Neska hurak Miren izena zuen eta 12 urtekoa zen baita ere.

Hiruren artean espaziontziari ea piezaren bat falta bazitzaion begiratu zuten, eta bi pieza falta zitzaizkion.

Miren bizi zen herrian galdetu zuten ea bazeukaten pieza hoietako bat; dendariak pieza aproposa zuen, eta falta zitzaien beste osagaia erregaia zen, baina ez zuen balio erregai normala, sumendien laba zen erregairik hoberena espaziontzia martxan jartzeko.

Lortuko al dute gaztetxoek sumendiak jaurtitako labatik erregaia eskuratzea euren planetera itzuli ahal izateko?

EIDER MURGIA 6.C GANDASEGI

NERE ETA KATTALINEN MISTERIOAK

Baziren behin Nere eta Kattalin deitutako bi neska.

Nerek ile luzea eta beltzarana zuen, begi marroiak eta oso argitsuak.

Bere ahoa haitzulo bat bezain handia, eta bere lepoa zuhaitz baten enborra bezalakoa. Pitin bat gizena baina oso sentibera eta zintzoa zen. Kattalinek berriz, ura bezain begi argiak eta politak zituen, aho txikia, eta lepo fina. Baina haien artean gauza bat berbera zuten, biak abenturazale itzelak zirela.

Nere eta Kattalin Gorbeako mendian bizi ziren etxetxo txiki eta eder batetan, ibai garbi baten ondoan.

Behin, egun aspergarri batetan, arratsaldean, Kattalinek Nereari hau esan zion: -Goazen mendira harrapaketara jolastera ea horrela zeozer dibertigarria egiten dugun.

Orduan harrapaketan jolasten zeudela, espasiontzi erraldoi eta eder bat aurkitu zuten, eta berehala barrura sartzea erabaki zuten.

Haiek oso abenturazaleak zirenez espasiontzia martxan jarri eta zerurantz abiatu ziren. Zeruan azukrezko kotoi antzeko hodei erraldoiak aurkitu zituzten, eta abiadura hartuz troposfera geruzan zeudela konturatu ziren.

Kuriozitatearen erruz Nere eta Kattalin gorantzago joatea erabaki zuten. Laster batean estratosferara iritsi ziren, han izar iheskor disdiratsuak eta Ozono geruza ikusi zituzten, baina beranduegi egin zenez gurasoengana joatea erabaki zuten abentura kontatzera.

Hurrengo goizean, iratzargailuak 7:00 etan jo zuenean Nere eta Kattalin eskolara joateko prestatu ziren.

Andere単oak Lur planetaren geruzataz hitz egin zuen, baina Nere eta Kattalin guztia ikusi zutenez andere単oa aurreratu eta geruzak nolakoak ziren azaltzen hasi ziren. Andere単oak liluraturik eta irrifar batekin honela esan zuen: - Dirudienez Txanelako hurrengo gaia irakurri duzue.

Abentura harrigarri gehiago ikusteko asmoz espasiontzira joan ziren berriz.

Orduan gorantz joaterakoan espasiontziko zati bat jausi zitzaien eta bi lagunek ez zutenez jausi nahi, beldurrez lurreratu ziren.

Lurreratutako tokia ipar poloa zen. Han izotza eta hotza bain ez zegoen eta bi lagunek oso keskaturik espasiontzi barruan gaua pasatzea erabaki zuten. Nerek zuen eztularekin ezin izan zuen lorik egin eta bueltatxo bat ematera joan zen.

Kattalinek ezin sinetsirik, gorantz begiratu eta hark ere aurora borealak ikusi zituen.

Nereari ez sinezteagatik barkamena eskatu ondoren, handitan idazle izango zela aipatu zion eta egun hartan gertatutakoa idatziko zuela esan zuen.

Eider Murgia

López De Letona

(2000 – 05 - 29). Galdakaon jaioa.

3 urtetitik Gandasegi eskolan ikasten du eta orain 6.mailan dago.

Bere zaletazunik gogokoena futbolean jokatzea da.

7 urte zituenetik akordeoia jotzen du.

Ipuin honetaz gaian, beste batzuk idatzi ditu: “Hartz txikia “eta “Zulo beltza”. ¨Nere eta Kattalinen misterioa¨ ipuina idazterakoan oso gustura sentitu da berak sortutako ipuin bat izan delako eta hori dela eta ipuin gehiago idazteko asmoa du aurrerantzean.

“NERE ETA KATTALINEN MISTERIOAK”

Nere eta Kattalin, harrapaketan jolasten zeudela, espasiontzi bat aurkitzen dute eta jakinmina eutsi ezinik espasiontzia martxan jarri eta Lurraren geruzak ezagutzera joaten dira.

Hurrengo egunean, eskolara joatean, irakasleak Lurraren geruzataz hitz egiten hasten da baina Nerek eta Kattalinek jadanik geruzak ikusita zituztenez irakasleari aurreratu eta beraiek azaltzen hasten dira…

Jon, Paul eta Ander Baziren behin hiru mutil, Jon, Paul eta Ander izenekoak.

Jon argala zen eta Ander eta Paul pixka bat gutxiago. Hirurei asko gustatzen zitzaien futbola. Hirurak Galdakaokoak ziren eta oso gustura zeuden euren herrian.

Egun batean eserita zeudela zeruari begira pentsatu zuten, espaziontzi bat egitea espaziora joateko eta planetak ikusteko.

Hurrengo egunean hasi ziren espaziontzia egiten. Aste bete bat pasatu ondoren espaziontzia amaituta zeukaten.

Espaziontzia oso polita zen eta barrualde guztia Athletic -ekin zer ikusia zuen gauzekin beteta zeukaten. Polit polita zen benetan espaziontzia.

Ordu bi pasa eta gero espaziontziko mekanismo guztiak frogatu zuten ea ondo bazebiltzaten.

Mekanismo guztiak ondo zeudela ikusi zutenean Lur planetatik atera ziren. Geroago ozono geruzatik pasatzekoan ikusi zuten han behean litosfera eta hidrosfera ere. Oso polita zen Lur planeta espaziontzitik ikusita. Minutu batzuk pasatu ondoren Martera abiatu ziren. Marte osoa gorri-gorria zen. Marten arroka gorri asko zeuden. Bertan lo egitea erabaki zuten baina lokartu zirenean estralurtar batzuk agertu ziren eta hirurek bahitu zituzten.

Ordu asko pasa eta gero esnatu ziren eta estralurten gela baten zeuden, estralurtar batek atea zabaldu zuen eta janaria ekarri zuen hirurentzat. Janarian, kotxoak zeuden, eta ez zuten jan noski.

Gauean estralurtar guztiak lotan zeudenean zulo bat egin zuten gelatik irteteko, baina estralurtar batek ikusi zituen ihes egiten eta estralurtar guztiei abisatu zien.

Estralurtarrek espaziontziak hartu zituzten . Jon, Paul eta Anderrek euren espaziontzia ere hartu zuten. Justo hirurak ihes egin zuten bitartean estralurtar batek misil batekin eman zion Jon, Paul eta Anderr zihoazen espaziontziari.

Hiru lagunek Jupiterren lurra hartu zuten. Bat-batean estralurtar bat atera zen baina estralurtar hori ona zen. Hirurak azaldu zioten estralurtarrari zer gertatu zitzaien. Estralurtarra Magmi deitzen zen eta kasualitatez berari ere asko gustatzen zitzaion futbola.

Hurrengo egunean espaziontzia konponduta zegoen eta estralurtarrak esan zion Anderri ea joan zezakeen eurekin espaziontzian, eta hirurak erabaki zuten baietz. Galdetu zioten zein zen futbolean jolasten zuen tokia eta berak erantzun zien, atezainez.

Minutu batzuk pentsatzen egon ondoren esan zien ea bazeukaten janaririk eta eurek esan zien baietz eta oreo batzuk eman zioten esanez oso gozoak zeudela. Neptunora abiatu ziren eta taberna bat zegoen estralurtarrez beteta. Sartu ziren zerbait edatera. Magmi zerbait ikustera joan zen eta bere lagun bat ikusi zuen. Lagun hori azpaldi ez zuela ikusten eta berarekin gelditu zen hitz egiten.

Bazirudien oso pozik zegoela. Geroxeago Neptunotik irten ziren eta Ilargirantz joan ziren.Hau futbol zelai bat zegoen, Sartu ziren eta estralurtar batzuk esan zieten partidu bat jokatuko zutela eta irabazten zuenak baloi bana eramango zuela.

Lehenengo partiduan bi etabat irabazi zuten estralurtarrek baina bigarren partiduan bat eta zero irabazi zuten lurtarrek.

Azken partidua jolastu zuten eta hiru eta bi irabazi zuten lurtarrek.

Baloiak oso politak eta oso bereziak ziren. Azkenik lurtar lagunak Ilargitik alde egin eta Lur planetara abiatu ziren. Magmiri Lur planeta erakutsi zioten eta oso polita iruditu zitzaion. Bukatzeko Magmi agurtu behar zuten, pena asko eman zien eta espaziontzia eman zioten handik alde egin zezan.

Egia esan zein ondo pasatu zuten Magmirekin futbolean jolasten.

PAUL OĂ‘ARTE-ETXEBARRIA PALLARES Galdakaon ( 2000 / 08 / 09 ) jaio zen.

Txikitatik Gandasegi eskolan (Egian, ) ikasten ari da eta momentu honetan 6.mailan dago.

Bere zaletasunik gogokoena futbolaean jolastea da. Txikitatik jolasten du kirol honaetara.

Ipuin horretaz gain beste bat idatzi du “Txakurra eta Katua � izenekoa.

Bere egunik hoberena larunbata da ,futbol partiduak jolasten dituelako , horretaz gain, asko gustatzen zaio musika entzutea.

Ipuin hau egiteko momentuan, idaztea oso dibertigarria izan dela iruditu zaio.

Jon,Paul,eta Ander Jon,Paul eta Ander lagunak ziren eta egun batean pentsatu,zuten ezpasiora joatea.

Hirurei gustatzen zitzaieten futbola.

Egun batean hasi ziren espaziontzia egiten eta hurrengo egunerako amaituta zuten.Espaziora ailegatu zirenean planeta askotatik pasatu ziren.

Planeta batean estralurtar bat ezagutu zuten, Magmi deitzen zen eta hirurek erabaki zuten beraiekin joatea.

Beste planeta batean futbol partidu bat jolastea erabaki zuten eta irabazten zuenak baloi bana irabaziko zuten.

Lurtarrek ateratzen dira irabazle.

Azkenean Lur planetara ailegatu ziren eta Magmiri erakutsi zioten planeta hura.

Lur planeta bere osotasunean ikusi ondoren Magmi bere planetara itzuli zen eta hirurei pena asko ematen zien.

MUNDUAREN KORAPILOAK Duela mila milioi urte, beste galaxia batean, P planetan Juantxo txakurra bizi zen, Esne Bidearen antzeko galaxia zen.

P planetan animaliak bizi ziren.

Juantxo ona, jatorra eta alaia zen.

Lantxo Juantxoren anaia zen baina Lantxo kontrakoa zen txarra, tristea eta zakarra.

P planetan meteorito bat jausiko zen eta Juntxo eta Lantxo joan behar ziren meteoritoa geldiarazteko. Espasiontziara igo ziren baina bide erdian gasolina amaitu zitzaien eta Lur planrtara joan behar izan ziren. Lehenago Exofera pasatu egin behar zuten gero Termosfera, Mesosfera, Estratos fera eta azkenik Troposfera.

Atmosfera geruzak pasatzen hasi zirenean ikusi zituzten Aurora borealok eta Aurora australak eta Izar hieskorrak, baina Lur planetara ailegatzean Everestaren contra jo zuten eta espasiontzia zuntzitu zen.

Sorte ona eduki zuten bertan denda bat zegoelako han behan, itxita zegoen baina hondik pasatu ziren txori batzuk esan zieten.

Nola deitzen zarete?

Erantzun zioten biak -Ni Lantxo eta - Ni Juantxo Txoriek galdetzen zuten zer pasatzen zen -Galdu gara eta espaziontzia apurtu zaigularik deda bat bilatzen gaude.

Badakizue non dagoen deda bat?

Txoriek eratzun zioten: -Bai, 45kmtara, ezkerretara.

Eratzunzioten txakurrak: -Eskerrik asko.

Lantxo kontrola galdu zuen eta desmaiatu zen bide erdian eta esnatzean ona egin zen. Dendara ailegatzean hartu zuten beharrekoak eta beste gauza batzuk ere.

Espaziontzia konpondu zuten, joan ziren baina ailegatzean meteoritoa ia P planeta ondan zegoen. Sobratzen zitzaien piezekin tximastak jaurtitzen zituen makina bat sortu zuten.

Tximista bat jaurti zuten eta meteoritoa apurtu egin zuten.

Aurreratzean, oso ondo bizi ziren.

Alaitz. Otaola Bilbon jaio zen 2000ko abuztuaren 14an.

Bi urteekin eskolara joaten hasi zen.

Ipuin batzuk idatzi ditu eta Gandasegi eskolan ikasten ari da. Momentu honetan 6.mailan dago eta azken ipuinaren zati bat kontatuko dizue.

MUNDUAREN KORAPILOAk Duela mila milioi urte, beste galaxia batean, P planetan Juantxo txakurra bizi zen, Esne Bidearen antzeko galaxia zen.

P planetan animaliak bizi ziren.

Juantxo ona, jatorra eta alaia zen.

Lantxo Juantxoren anaia zen baina Lantxo kontrakoa zen txarra, tristea eta zakarra.

P planetan meteorito bat jausiko zen eta Juntxo eta Lantxo joan behar ziren meteoritoa geldiarazteko. Espasiontziara igo ziren baina bide erdian gasolina amaitu zitzaien eta Lur planrtara joan behar izan ziren. Lehenago Exofera pasatu egin behar zuten gero Termosfera, Mesosfera, Estratos fera eta azkenik Troposfera‌

Galdakao herrian bazeuden bi neskato jator eta bikainak, Nerea eta Ane, biak 12 urtekoak eta biak langile apartak.

Nereak begi urdinak, ile luzea eta argala zen, Ane berriz begi marroiak ile kizkurra eta Nereak baino apurtxo bat lodiagoa zen.

Astelehenean eskolara joan zirenean andereñoak bikoteka lan bat egin behar zutela esan zien eta Nereak et Anek sorte ona izan zuten andereñoak elkarrekin ipini zituelako.

Nereak andereñoari galdetu zion: - Andereño, planetari buruzko lana izan behar da ezta?

Eta andereñoak erantzun zion: - Bai Nerea, lur planetari buruzko lana izan behar da.

Etxera heldu zirenean lanekin hasi ziren biak jo ta ke eta erabaki zuten euren lana bikarbonatozko sumendi bat izango zela.

Nereak eta Anek ez zekitenez bikarbonatozko sumendi bat nola egin, euren herriko liburutegira joan ziren kontsulta egitera.

Nereak Aneri esan zion: - Bicarbonatozko sumendia egiteko honako materialak beharko ditugu: Bikarbonatoa, plastikozko botila, ura, piperrautsa eta ozpina.

Eta Anek erantzun zion: - Ongi, ados nago.

Etxera bueltatu zirenean materialak hartu eta lanekin jarraitu zuten. Lana azteazkenerako zenez azkar egin behar zuten.

Azteazkena heldu zenean eskolara joan eta euren lagunei lana erakutsi eta azaldu zien.

Nerea eta Aneri euren lana azaltzea tokatu zitzaienean Anek esan zuen: - Egun on guztioi.Nerea eta bioi urkeztea tokatu zaigun lana bikarbonatozko sumendia da.Horretarako hona hemen behar izan dugun material zerrenda: bikarbonatoa, plastikozko botila, ura, xaboi likidoa, piperrautsa eta ozpina.

Eta Nereak jarraitu zuen: - Bikarbonatozko sumendiaren muntaia amaitzerakoan mando baten bidez botoi bati sakatu eta orduan erupzioan jarriko da.

Nereak eta Anek bikain bana atera zuten euren lanagatik.Guztiei oso polita eta interesgarria iruditu zitzaien. Gainera ikaskideek apunteak hartu zituzten jakiteko nola egin bikarbonatozko sumendia, horrek poza itzela ematen zien lan on bat egin zutelako.

Geroago lagun bat galdetu zien: Non begiratu duzue nola egin bikarbonatozko sumendi hura?

Eta Anek eta Nereak erantzun zien: - Liburutegira joan eta hainbat liburu kontsultatu ondoren aurrera eraman ahal izan dugu gure lana.

- Ongi eskerrik asko.

Etxera heldu zirenean gurasoak oso pozik ipini ziren bikain bat atara zutelako.

Afaldu eta gero biak ohera joan zirenean, oso pozik zeunden eta Anek esan zion Nereari:

- Nerea espero dut beste horrelako lan bat egitea aurrerantzean.

Eta Nereak erantzun zion: - Bai Ane bai...

LEIRE PINTO GOMEZ Barakaldon (Gurutzeta ospitalean) 2011ko otsailaren 18an jaio zen.

Gandasegi eskolan ikasten ari da bi urte zituenetik.

Ipuin honetaz gain beste bi ipuin idatzi ditu: ” Hartz Handia” eta “Nerea eta Sara espaziora doaz”.

Ipuin hau egin duean oso gustora sentitu da eta espero du beste ipuin gehiago idaztea.

NEREA ETA ANEREN LANA

Ipuin honetan Nereak eta Anek Lurrari buruzko lan bat egin behar dute eta kasualitatez biei lana elkarrekin egitea tokatu zaie.

Etxera heldu direnean bikarbonatozko sumendi bat egitea erabaki dute baina ez dakitenez nola egin euren herriko liburutegira .joan behar dira konsultatzera.

Lana egunean...

Nerea eta Ane euren lana azaltzen dute eta bikain bana eraman dute etxera. Aita eta ama oso pozik ipini dira eta afari berezi bat jarri die.

Nereak eta Anek esan dute berriz elkarrekin lan berri bat egiten badute eta bikain bana ateratzen badute amak beste afari berezi bat jarrito die.

ROGER

IZENEKO

ESTRALURTARRA

Orain dela gutxi, Roger Izeneko estralurtarra wllis izeneko planeta txiki baten bizi zen bere familiarekin.

Rogerrek buru handi bat zeukan.

Egun batean asteroide bat abiatu zen bere planetara eta Roger eta bere familia Lur planetara abiatu ziren.

Sei egun geroago Lur planetan zeuden.

Roger kontutan izan zuen troposferan hots handia egiten zuela eta hori zela eta beste kapa bat egin zion espziontziari.

Euskal Herrian lurra hartu zuten eskola baten ondoan, eta mutil bat ezagutu zuen. Rogerren familia espasiontzia itxaroten zegoen, baina Roger Asier izena zeukan mutilaren aurrean aurkeztu zen.

-Kaixo ni Roger naiz, eta zu?

Mutila korrika hasi zen eta Roger hartu zuen eta ona zela esan zion.

-Asier, baina ez egin minik mesedez

-Tira, neure planeta harriskuan dago eta hona etorri naiz egun batzuk pasatzera Azkenean bi hilabete pasatu ziren eta Rogerrek esan zion Asierreri gau hortan joango zela , baita ere esan zion egun batean etorriko zela Lur planeta bisitatzera.

Mikel Ponce Agirre Bilbon jajo zen 2000ko apirilaren 6an.

Oraitxe bertan L.H. ko seigarren maila ikasten ari da Gandasegi ikastetxean.

Ipuin hortaz aparte beste bat idatzi du : “Estralurtarrak eta Gabonak”.

“ROGER ESTRALURTARRA”

Roger estralurtar bat da eta Wllis izeneko planeta txiki baten bizi da bere familiarekin. Egun batean asteroide bat abiatzen da bere planetara eta Roger eta bere familia Lur planetarantz abiatuko dira egun batzuk pasatzera.

Uste duzu hortik bizirik irtengo direla?

WâxÄt ECCÅ|Ät Å|Ä|É| âÜàx? u| tÇt| TàÅÉ xàt XáyxÜt |éxÇx~Ét~ ]âÑ|àxÜÜxÇ }t|É é|ÜxÇA TàÅÉ Åâà|Ät

éxÇ? uxz| âÜw|Çt~? |Äx uxÜwxt? u| uxÄtÜÜ|? áx| uxz| xàt t{É ut~tÜÜx~ÉtATÄàâ åtÅtÜÜt xàt ÉáÉ

tÜztÄt éxÇA XáyxÜt uxÜÜ|é? Çxá~t utà éxÇ? |Äx {ÉÜ|tÜx~|Ç áâwâÜ {tÇw|àéâtÜx~|Ç xàt áx| uxÄtÜÜ|x~|Ç xàt {tÅtu| uxz| âÜw|Çx~|ÇATÄàât ut|Çt ÑÉààÉÄÉ åtÅtÜÜt éxÇATàÅÉ~ xàt XáyxÜt~ uÉáà tÇt| é|àâéàxÇM gÜÉÑÉá?XáàÜtàÉá? `xáÉá?gxÜÅÉ áxàt XåÉáA XzâÇ utàxtÇ? ]âÑ|àxÜ ftàâÜÇÉÜx~|Ç zâwtÇ átÜàâ éxÇ? xàt TàÅÉ xàt XáyxÜt? uxÜt|x~ ut~tÜÜ|~ ÑÄtÇxàt xzÉ~| utà u|ÄtàéxÜt }ÉtÇ é|ÜxÇ uxÜt|xÇ tÇt|t~ zâwt {ÉÇàtÇ {|Ä é|àâéàxÄt~ÉA `|Ä|É|~t ÑÄtÇxàt uxÜÜ| |~xÜàâ é|àâéàxÇ? ut|Çt utà xÜx xé é|àét|é~|xÇ zâáàtàâAbÜwât~ xàt ÉÜwât~ |ÜtâÇ é|àâéàxÇ ÑÄtÇxàt xzÉ~| utà u|ÄtàéxÇ xàt té~xÇxtÇ _âÜ ÑÄtÇxàt tâÜ~|àâ éâàxÇ? ut|Çt ÑÄtÇxàt {ÉÇàtÇ ÄâÜÜxÜtàâ tâÜÜxà|~ TàÅÉ~ xátÇ éâxÇM r ZxÄw| tÜÜxutàåÉ44? Xé wâéâ |~âáàxÇ _âÜÜt~ |ÇzâÜtàéxÇ wâxÇ zxÜâét {ÉÜ|RR4 Xàt XáyxÜt~ w|ÉàáÉM

rUt|? xàt éxÜRR r Xé|Ç |étÇzÉ wâzâÄt zxÜâét {ÉÜ| éx{tÜ~tàâ àâÜuÉt }tÜàéxÇ xé ut wâéâ44r UxÜÜ|ÜÉ TàÅÉ~A rbÇwÉ |~âá|àt44 bÜwâtÇ àâÜuÉt ÅtÜàåtÇ }tÜÜ| xàt zxÜâét éx{tÜ~tàéxÇ éâàxÇ u|àtÜàxtÇ XáxÜt~ xátÇ é|ÉÇ TàÅÉÜ|M r\étÇzÉ Éàx wâ xÜâét {ÉÇx~ |éxÇ|~RR rfxzâÜâ ÇtzÉ xéxàéAr xÜtÇàéâÇ é|ÉÇ TàÅÉ~ rXàt éxÜztà|~ xé w|Ézâ wx|àéxÇ Tg`bfYXeTRRRRR r bÇwÉ |Üâw|àéxÇ ét|àA bÜwâtÇ xáÑté|ÉÇàé|~É uÉÜÉézt|Äâxàt|~ {ÉÇt~É {tâ xÇàéâÇ éxÇM rUéé‹ uÉáà utÜÇx zxÜâét wxàx~àtàâàt? uéAAA r Uxáàx uÉáà zxÜâétRDRD r Xàt utwt~|é~|à uÉáà |éxÇt~M XáàÜtàÉáyxÜt? `xáÉáyxÜt? gÜÉÑÉáyxÜt?gxÜÅÉáyxÜt xàt XåÉáyxÜtA XàåxÜt~É uâxÄàtÇ xÜÜxzt| utÜ|~ zxÜtàâ é|ÜxÇ ut|Çt _âÜ cÄtÇxàtÇ éxâwxÇ tÜÜÉ~t~ {tÜàâ? âÜàâ xàt xÜÜxzt| z|át xÜtu|Ä|é xàåxÜt uâxÄàtàâ é|ÜxÇA

MIKEL RÚA MARTINEZ Galdakao (2000/12/29) Ikasketak Gandasegi eskolan egiten ditu.

Bere zaletazunak pianoa jotzea eta igeriketa egitea dira.

Zortzi urteekin saskibaloian apuntatu zuten baina igeriketako lehiaketak eta saskibaloiko partidoak aldi berean zirenez saskibaloitik desapuntatu zen.

Ipuin honetaz aparte, beste bi idatzi ditu: “Bi mutil lurretik kanpo” eta “Sorgin gaiztoa” .

Bere hitzekin esan duenez esperientzia oso ona izan da, eta ipuin gehiago sortzeko asmoa. Nagusia denean idazlea izan nahai du.

NORK IPINI ZION IZENA ATMOSFERARI???

Ipuin honetako protagonistak Atmo eta Esfera dira planeta berri bat bilatu behar dutela beraiena arriskuan dagoelako.

Horduak eta horduak iraun zituzten planeta egoki bat bilatzen eta Lur Planeta aurkitzen dute. Orduan behatzen dute gaz geruza bat duela eta estalgabetzen dute eta izen bat ipintzen diote. ZEIN IZANGO DA GERUZAREN IZENA?????

MARTA ETA ITZIAR Marta eta Itziar ahizpak dira, Martak 11 urte ditu eta Itziarrek 16.

Marta oso atsegina da jende guztiarekin, baina batzuetan bihurria, ia beti irribartsu dago, ile luzea eta lisua du, gehienetan bi motots egiten dizkiote. Begi urdin eta distiratsuak ditu eta askotan frakak jartzen ditu.

Itziarrek ere ile luzea du eta begi marroiak ditu, bera ere, askotan frakak jansten ditu. Bere ahizpa txikia pila bat maite du, nahiz eta batzuetan hasarratzen diren elkar.

Horiek Galdakaoztarrak dira, Galdakaon bizi direlako. Haiek aita eta amarekin bizi dira txalet txiki batean.

Halako batean Itziarri bururatzen zaio, bizikletez buelta bat ematea eta Martari hauxe esaten dio: -Marta, joan nahi al duzu bizikletaz, paseotxo bat ematea?

-Noski baietz, itxaron pixka batean txikle batzuk hartuko ditut eta.

Gero biak, amarengana doaz baibena eskatzera eta amak baitz esaten die.

Kaskoa jarri eta bizikletarekin abiatzen dira.

Minutu batzuk geroago, gorantza doaz, hegaz egingo bazuten bezala.

Bat-batean hainbeste hegan egiten dute ozono geruza zeharkatzen dutela.

Marta goze zenez, txiklea ahoan sartzen du. Bat-batean Martak arnastu dezake eta konturatzen da, txikle hoiek majikoak direla.

Itziarrek, Martari txikle bat eskatzen dio berak ere arnastu ahal izateko.

Ordu batzuk geroago Venusera (Artizarrera) abiatzen dira, heldu baino lehen bero gehiegi egiten duenez, Martera joatea erabakitzen dute.

Heldu bezain laster extraterestre ugari ikusten dute.

Marteko lurrak marroi kolorea zuen, etxeak palu bat ziruditen eta goian borobil erraldoi bat bezalakoak ziren, metal kolorekoak.

Bat-batean extraterestre bat hurbiltzen zaie eta hizketan hasten da euren hizkuntzan:

-Kaixo. Ni Lupi naiz eta laguntzeko prest nago.

-Guk Itziar eta Marta gara eta galduta gaude.

Heldu bezain laster.

Eskerrik asko esaten die Itziarrek eta Martak.

Justu Itziarri mobila bibratzen hasten zaio, bere ama da.

-Etorri laster biok afaltzera.

-Bale.

Itziarrek galdetzen dio Lupiri ea baduten propulsore baten antzekoa, bizikletan jartzeko eta arinago Lurrara heltzeko.

Lupik armairu batetik bi propulsore ateratzen ditu, eta bizikletetan jartzen dituzte.

Itziarrek eta Martak, Lupiri eskerrak ematen diote.

Lur planetara heldu baino lehen, atmosferaren geruzak zearkatzen dute.

Hauek dira zeharkatutako geruzak: Exosfera, Ternosfera, Mesosfera eta Estratosfera, azkenik ozono geruza zeharkatu behar dute Troposferatik Galdakao lokalizatzeko.

Izerditan zeuden.

Etxean sartu bezain laster bainatzera doaz.

Afaldu baino lehen proposatzen dute arratsalde hortan gertatutakoa ez kontatzea eta euren sekretua izatea.

Maider Sanchez Escribano.

Chinako Junan herrian jaio zen 2000ko apirilaren 5 ean.

11 urte ditu eta Gandasegi ikastetxean ikasten du txiki-txikitatik.

Liburu honetaz gain beste bat idatzi du.

Txikitatik Chino (Mandarin ) klaseetara doa.

Gehien gustatzen zaizkion gauzak hauxek dira: telebista ikustea, bere lagunekin egotea‌ Pila bat gustatu zaio azken liburu hau egitea eta liluragarria izango zen beste ipuin bat sortzea.

Nagusia denean, idazlea (ipuin sortzailea) edo ipuin marrazkilaria izatea gustatuko litzaioke.

Ipuin honetako protagonistak bi neska dira: Marta eta Itziar.

Nahi gabe espaziora bizikletaz doaz eta Marten languntxoa bat egiten dute Lupi izenekoa eta‌

MORTADELO ETA FILEMONEN ABENTURAK

Egun batean Mortadelo eta Filemonen nagusiak deitu zien berarengana arin arin joateko Txina partean satĂŠlite bat ikusi zuelako.

Bidean eurek zihoazen autoari lau gurpilak apurtu zitzaizkion eta asto baten gainean joan behar izan ziren .

Nagusiarengana heldu zirenean honek emandako berriarekin harritu ziren eta Txinararte joan ziren korriketan.

Txinako toki batean jesarleku batean jesartera doazela laban egin eta kasualitatez han zegoen espasiontzian sartu eta planeta batetarantz joan ziren.

Planeta hartan atxilotuta zeuden preso batzuekin topo egin zuten.

Presoek, Mortadelo eta Filemon ikustean eurengana hurbildu ziren harrapatu nahian. Bikotea ikaratu eta alde egiteko han zegoen espasiontzi bat erabili zuten.

Hiru ordu geroago presoek, Mortadelo eta Filemonek izan zuten espaziontzia konpondu eta segitu zieten.

Mortadelo eta Filemonen espaziontziari tornilo edo torloiu bat apurtu zitzaion eta ez zekiten zer egin.

Kasualitatez meteorito batekin txokatu zuten eta planeta berri batekin aurkitu ziren .

Pentszatzen zuten planeta hartan ezin izango zela arnasarik hartu.

Planeta astertzen hasi zirenan goze ziren eta sagarrondo bat ikusi zuten. Bertatik sagar bana hartu zuten baina chilea baino gogorragoak zeuden eta biak animali bitxian bihurtu ziren. Pplaneta hartako estralurtarrak ikusterakoan harrapatu nahi izan zuten.

Zorionez sagarren efektua pasatu zitzaien eta gizaki bihurtu ziren berriro ere. korriketan joan ziren espaziontzira, barrura sartu ziren eta oraingoan satelite batekin topo egin zuten. Misil bat bota eta apurtzea lortu zuten .

Misil zatiak presoen planetan jausi egin ziren.

Mortadelo eta Filemon Lurrera itzuli ziren eta nagusiak 5$na eman zizkien lan bikaina egiteagatik..

JULEN UGARTE SORIANO 2000ko ekainaren 16an jaio zen Basurtoko ospitalean.

Lauaxeta ikastetxean hasi zituen ikasketak 2 urte zituela eta 4. mailaraino heldu zen errepikatu barik.

Gaur Gandasegi (Egia) ikastetxera doa eta 6. mailan dago.

Eskubaloiko talde batean jolasten du eta ariketa fisikoa egitea asko gustatzen zaio.

Ordenagailuan jolastea eta lan egitea ere gogoko du.

Animali bat dauka bere etxean Koko izena duena.

Ipuin honetaz aparte beste bat ere idatzi du “koko eta bere planeta”.

MORTADELO ETA FILEMONEN ABENTURAK

Egun batean Mortadelo eta Filemonen nagusiak deitu zien Txinara joateako bertan satélite bat agertu zelako.

Espaziontzi batean sartu eta presoen planetan azaldu ziren.

Uste duzu sateliteara helduko direla eta suntsitu egingo dutela?