Editie 1 2018/2019 Offshore

Scheepsbouwkundig Gezelschap “William Froude”

editie 1 jaargang 2018-2019

Offshore

BLUEWATER

VULCANUS

Studytrip to Switzerland and Italy

EJW

3x S.G.eepsrecht

FPSO design for harsh environment

SYMPOSIUM Looking back from 2050

FRANS BOSMAN

Verhalen van een oud offshore lasser

NIEUWE GENERATIE JACK-UP-SCHIP Interview met Erik Snijder van SeaOwls

De Boegbeeldcommissie

Redactioneel Waarde lezer, Het collegejaar is weer van start gegaan en aan het einde van het kwartaal ligt er traditiegetrouw weer een Boegbeeld op de mat. Tijd voor een beetje ontspanning na de tentamens, want het is een drukke periode geweest. Niet alleen het opstarten na de zomervakantie kostte wat moeite, er waren ook allemaal leuke activiteiten deze periode zoals de lustrumopening, het eerste S-café en natuurlijk de Monaco Yacht Show!

Ze zullen allemaal aan bod komen in dit Boegbeeld.

Verder zijn er wat veranderingen geweest binnen de commissie.

Bart van der Kroft is aan zijn minor begonnen in Noorwegen, waardoor

Colofon: Boegbeeld is het vereningingsblad van de studievereniging S.G “William Froude” van de opleiding Maritieme Techniek aan de Technische Universiteit Delft. Het Boegbeeld vormt een verbinding tussen de studenten en de maritieme sector.

Editie 1 jaargang 2018-2019 Eindredactie: Cas van Engelen Julia van den Heuvel Redactie: Maarten Adams (QQ’er) Cas van Engelen Julia van den Heuvel Elise Hoffmann Tycho Melles Laurens van Veen Vormgeving en opmaak: Cas van Engelen Julia van den Heuvel

2

hij op dit moment niet meer redactioneel mee werkt. Wel is er een mooie ‘Groetjes uit het Buitenland’, waarin hij verslag doet van zijn avonturen. Daarnaast zijn er twee enthousiast sjaarschen, Laurens van Veen en Tycho Melles, toegevoegd aan de commissie. Zij zullen zich beiden aan u voorstellen verderop in het blad. Een nieuw bestuur betekent ook een nieuwe QQ’er dus heeft Anna-Louise ons moeten verlaten en zal Maarten het komende jaar ons begeleiden bij het maken van dit mooie blad.

booreilanden maar de offshore is veel meer dan dat. Het is een feit dat de maritieme sector niet een erg snel ontwikkelende sector is, toch komen er in deze editie twee innoverende technieken aan bod. Je leest dit in het artikel van Bluewater en in het interview met SeaOwls.

Veel leesplezier!

Met immer luide plonsch, Elise Hoffmann Voorzitter Boegbeeld

Het thema van deze editie is “Offshore”. De Offshore is een enorme sector van de maritieme wereld en veel mensen denken bij de offshore direct aan jack-ups en

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook, zonder voorafgaande toestemming van de redactie van het Boegbeeld.

De redactie behoudt zich het recht ingezonden stukken in te korten, niet dan wel in een latere editie te plaatsen of te censureren.

Verschijnt vier maal per jaar Oplage: 1050 stuks Drukker: BladNL www.bladnl.nl Deadline kopij volgende editie: Januari 2019 Abonnement: Een abonnement op Boegbeeld kost jaarlijks €15,-. Voor meer informatie en aanmelding kunt u contact opnemen met de Redactie op het redactieadres of het adres van de studievereniging.

Redactieadres: S.G. “William Froude” t.a.v. Redactie Boegbeeld Mekelweg 2, 2628 CD Delft boegbeeld@froude.nl Adres studievereniging: S.G. “William Froude” Mekelweg 2, 2628 CD Delft Tel: 015 2786562 Fax: 015 2785602 info@froude.nl www.froude.nl Cover: Front & back: Thialf, H. Hoffmann Logo: Bart de Jong - bartdejong.org

deze keer in ...

SeaOwls SeaOwls is een toonaangevend technisch adviesbureau, gespecialiseerd in ontwerp, engineering, constructie, modificaties en operaties van hefschepen voor zware hijsoperaties. Zij hebben een nieuw hefschip bedacht waarbij er nog grotere en zwaardere windmolens geplaatst kunnen worden.

Weten hoe dit werkt, pagina 16 geeft u antwoord!

Vereniging Van de Voorzitter Commissaris Onderwijs 114 Studiereis Vulcanus Monaco Yacht Show Groeten uit het Buitenland Nieuwe Boegbeelders EJW Sjaarschblog Lustrumopening S-CafĂŠ Flits Symposium Tour de Froude Shot Activiteitenagenda In Memoriam Felicitaties

2 3 4 6

EJW EJW gemist of even herinnerd worden aan hoe het was?

Kjik dan snel op pagina 10!

7 8 9 10 12 12 13 13 14 19 34 35 37 37

Frans Bosman

30

Verhalen uit de offshore lezen van een echte ervaringsdescundige kan op pagina 22.

Faculteit Maritiem achter de schermen Bacherlor eindproject

32

Faculteit SolarBoat Wasub

26 27

Offshore SeaOwls Frans Bosman Bluewater

16 22 24

Vulcanus Read at page 6 everything about the Vulcanus study trip!

S.G. “William Froude”

Van de Voorzitter

Waarde lezer, Dit is dan het eerste stukje van deze voorzitter. Inmiddels zijn wij alweer over de helft van de eerste periode en heb ik al meer dan genoeg geslaagde activiteiten beleefd waar ik op terug kan kijken, en zelfs nog meer waar ik alweer naar toe leef. Sinds het EersteJaarsWeekend, waar we ons voor het eerst mochten voorstellen als bestuur, hebben we ons laten meestromen door alles wat onze agenda te bieden had. Graag neem ik ook u mee aan boord van het schip, waar sinds kort het 115e bestuur achter het roer staat. Samen kijken wij terug naar de evenementen waar we al voorbij gevaren zijn en naar welke avonturen ons nog te wachten staan.

De start Het jaar begon met een EersteJaarsWeekend waar 66 eerstejaars studenten kennis hebben kunnen maken met onze vereniging.

Een groep eerstejaars waar ik op de dag van vandaag nog steeds erg trots op ben. Tijdens de avond waar de oudelullen de missie hadden om luidskeels over deze groep heen te komen tijdens het zingen, bleek dat deze eerstejaars zich niet zomaar gewonnen gaven. Ook al was het de beurt voor de ouderejaars om het voorbeeld te geven, werd

2

door de brutale groep eerstejaars keihard op eigen initiatief het ‘Wij Scheepsbouwers’ ingezet. Gelukkig was na dit zingen ook meer dan genoeg tijd om gezellig met alle ouderejaars het lustrum onofficieel in te luiden. Dankzij de EJW-commissie was er een onvergetelijk feest in een heuse lokale skihut!

die onze vereniging jaarlijks organiseert vergeten. Zo is het sinds een paar jaar ook een traditie dat Froude naar de Monaco Yacht Show gaat. Ook wij zijn weer naar Monaco geweest en hebben daar onze ogen uit kunnen kijken en zelfs nog een feestje kunnen meepakken op een yacht support vessel van Damen.

Hoera!

Na het voorproefje op het EersteJaarsWeekend, werd het tijd om het lustrum ook officieel te openen. Dit gebeurde bij de studentenvereniging NOVA van het HBO. Eerst waren er een paar springkussens en daarna een barbecue, waar de inschrijvingen massaal van volliepen toen dit online werd gezet. Uiteraard volgde hierna nog een groot feest waar ook hét lustrumnummer voor het eerst te horen was! Een super gaaf nummer wat we zeker nog vaker zullen gaan horen dit jaar!

Daarna staat er ook alweer een TweeDaagse Binnenlandse Excursie op de planning in het eerste kwartaal.

Deze excursie is ook vanwege het lustrum grensoverschrijdend en we gaan onder andere op bezoek bij de grootste cruiseschepenwerf in Duitsland.

Op het moment van schrijven kijk ik ook alweer enorm uit naar de volgende lustrummanifestatie. Een evenement dat binnen maar liefst vijf minuten vol zat en een moment waarop in de gang vreugdekreten te horen waren van studenten die zich tussen één van de zestig gelukkigen mochten scharen. Hopelijk is op het moment van lezen de activiteit zo erg geslaagd dat het nog minstens vijf jaar in onze gedachten blijft hangen. Net als de lustrum activiteit vijf jaar geleden toen het Marin ook al zo actief betrokken was met ons lustrum en een memorabele activiteit organiseerde. Bij deze wil ik dus ook nogmaals het Marin bedanken, dat ons de mogelijkheid geeft op zulke unieke lustrumactiviteiten.

Extra normaal Naast al de lustrumactiviteiten zou men bijna de ‘normale’ activiteiten

Een blik door de longue-vue Nu alle drukte uit kwartaal één achter de boeg is kunnen we vooruit kijken door onze longue-vue. Ook in kwartaal twee zullen er weer een hoop activiteiten op de agenda staan, beginnend met een extra groot uitgepakte Dies in week één en twee. Daarnaast is er nu ook al een commissie bezig om weer een EersteJaarsDiner neer te zetten en mogen we onze S-Cafés uiteraard ook niet vergeten.

Al met al hebben we een hoop evenementen gehad en op de planning staan. Maar het is nu tijd om keihard te gaan vlammen tijdens de tentamens, want we blijven toch wel echt een studievereniging en daarom geef ik het woord, op de volgende pagina, door aan onze commissaris onderwijs.

Met Immer Luide Plonsch,

Thomas IJzerman

Voorzitter

Waarde Lezer, Dit jaar zal ik optreden als commissaris onderwijs, kortweg common (niet verwarren met de Amerikaanse hiphopartiest Common). Wist je dat ‘’common’’ ook echt een term is?

Een common is een platform om samen dingen te doen. Het gaat om mensen die door middel van goede afspraken samen iets beheren. Dit is eigenlijk ook een redelijk goede omschrijving van mijn functie.

Samen maken we afspraken over het onderwijs en proberen we zo de kwaliteit hiervan te beheren.

Dus wie dacht dat common alleen een afkorting van commissaris onderwijs was had dat even goed fout!

Eerstejaars Het jaar is alweer hard van start gegaan. Met 102 nieuwe eerstejaars is de maritieme gang weer goed gevuld. Het was al meteen stressen voor de eerstejaars aangezien we twee dagen voor de eerste college dag erachter kwamen dat de statica boeken nog niet geleverd waren. Gelukkig kon Pearson enkele hoofdstukken online zetten zodat men niks zou missen. Het is fijn om te zien dat de eerstejaars zo goed gemotiveerd en al flink aan de slag zijn! Zelfs vanuit de docenten komen er lovende woorden.

Over docenten gesproken, dit jaar zijn er docentmentoren geïntroduceerd voor de eerstejaars projectgroepen.

De docenten kunnen nu wat beter de eerstejaars in de gaten houden, en voor de eerstejaars is de drempel om naar een docent toe te stappen nu lager.

BSA Dan nu een wat minder leuke mededeling. Het BSA-percentage van afgelopen jaar is 36%. Dit is nog lager dan vorig jaar. De

TU begint zich nu toch wel een beetje zorgen te maken, en als deze cijfers niet hoger worden zullen er maatregelen genomen worden. Enkele maatregelen zijn al genomen, zoals gemengde colleges.

Gedurende de bachelor valt het op dat de werktuigbouw studenten gemiddeld hogere cijfers halen dan de maritiemers. Als we niet opletten kan dit gaan leiden naar een compleet gemengd eerste jaar.

Wel potverdorie zei die eerstejaars, dat zien we natuurlijk liever niet gebeuren.

Visitatie Dit jaar zal in december de visitatiecommissie 3mE verblijden met een bezoekje. Zij zullen de kwaliteit van onze mooie studie beoordelen.

Tijdens hun bezoek kunnen wij laten zien wat voor een voorbeeldige studenten de studie Maritieme Techniek heeft.

Beleid Met een nieuw jaar komen ook weer nieuwe beleidspuntjes. Dit jaar zal ik de onderwijspagina op de website uitbreiden met meer informatie over de bachelor en master.

Enkele informatie over de minor, studiekeuze, rechten, kwaliteitszorg etc. Zo staat alles overzichtelijk op de Froude website! Ook zullen wij dit jaar iets nieuws introduceren, namelijk feedbacklunches. Aan het einde van een kwartaal zullen we een lunch organiseren waar de studenten hun mening kunnen geven over de vakken. Tijdens deze lunch kan dan meteen gediscussieerd worden over hoe we de vakken kunnen verbeteren. Het doel van deze lunch is om zoveel mogelijk studenten bij elkaar te krijgen om zo een duidelijk beeld te krijgen welke vakken nou echt onderhanden genomen moeten worden. Deze lunch zal ter ondersteuning van de enquêtes zijn.

S.G. “William Froude”

Commissaris Onderwijs

Halvering Collegegeld Het studentenleven is niet goedkoop, gelukkig zag het kabinet dit ook!

De eerstejaars studenten hoeven nu nog maar € 1030 te betalen in plaats van € 2060. Nu hoor ik je al denken, hé dat is niet eerlijk. De studenten die tussen 2015 en 2017 zijn begonnen vallen nu net buiten het bootje. Geen leenstelsel en geen halvering van het collegeld. Die mening wordt door veel studenten gedeeld en een groep studenten is daarom nu hard aan het knokken om compensatiegeld te ontvangen.

Het mooie van het onderwijs is dat het altijd verbeterd kan worden.

En daarvoor is jullie hulp nodig! Vul dus vooral de enquêtes in en kom met al je onderwijszaakjes naar mij toe. Verder wil ik jullie allemaal veel succes, maar vooral ook veel plezier wensen dit jaar!

Met immer luide Plonsch,

Kyscha Huygen

Commissaris Onderwijs

3

Het 114e zwaait af ‘Ik zag Tijs laatst lopen met een rugzak, dat was echt gek’. Ben jij nu aan het studeren? Zomaar twee quotes die wij de afgelopen weken rond hebben horen vliegen. Wij zitten namelijk weer in de collegebanken verspreid over de gehele TU. Door 114 Donderdag 13 september rond 11:40 werden wij met een harde hamerslag gedechargeerd. Toen wij eenmaal weer aan de andere kant van de ALV zaten kwam het besef wat dit jaar ons allemaal gebracht heeft.

Een kleine terugblik.

De eerste maanden In augustus begonnen we vol energie aan de tijd die ons te wachten stond.

Voor de mannen van 113 was het tijd om hun taken over te geven en dat hebben ze naar ons idee super gedaan, lekker bezig mannen. In augustus hing er wat spanning, want het was tijd om de nieuwe sjaarsch te verwelkomen. Gelukkig stond er weer een enthousiaste groep klaar en werd er genoeg gebraveerd op bootjes.

September stond in het teken van de eerste taken oppakken en de constitutieborrels van de andere studievereniging. Na deze drukke periode was het tijd om bij te komen in Monaco. Zoals velen van jullie weten hebben wij Monaco helaas niet bereikt. Gelukkig waren wij alle vijf in orde en hebben wij een nieuwe bus mogen verwelkomen, de J.A. Keuning!

De verjaardag en meer In november mochten wij vieren dat onze vereniging officieel 114 jaren oud was. Een bouwvakker had zelfs geregeld dat iedereen de 17e vrij was door een stroomstoring te veroorzaken. Gelukkig was deze ’s avonds weer verholpen en is er goed geproost op het S.G.!

Een TBE, een aantal dagexcursies, een bachelor planningsmoment, wat incasso’s en een aantal nieuwsbrieven achter de rug stond de kerstvakantie voor de boeg. Voor ons was dit de tijd om even bij te

4

komen van een intense, maar mooie periode.

Reizen Na de kerstvakantie stonden de herkansingen van de eerstejaars op het programma. Tijd om de balans op te maken. De groep was erg enthousiast en betrokken, maar helaas bleken er toch veel studenten besloten te hebben om de studie te staken.

Al snel na de tentamens was het tijd om lekker bij te komen in de sneeuw. Met een kleine groep zijn we vertrokken om daar een gezellige week te feesten en te snowboarden of skiën.

Van bijkomen was geen sprake want de tweede helft van ons jaar ging voor ons idee nog sneller dan het eerste. We kwamen alle vijf in een routine en wisten elkaar ook steeds beter aan te vullen.

Begin van het jaar hadden wij besloten een casedag te organiseren in de plaats van een casetour. Dit nieuwe evenement was iets minder druk bezocht dan gehoopt, maar aan de reacties te horen werd het als positief ervaren. Zeker de combinatie met onze mede studenten uit Leeuwarden en Rotterdam was een unieke ervaring.

Roemenië De weken vlogen voorbij totdat wij met een groep van 35 studenten en Peter Wellens in het vliegtuig op weg waren naar Boekarest!

Als bestuur waren wij snel tot de conclusie gekomen dat onze MBE richting Roemenië zou moeten gaan!

En wat was het gaaf! We hebben verschillende bedrijven ontmoet, van Nederlandse vestigingen tot een echte Roemeense werf. Waar

wij het allen moeilijk vonden om een inschatting te maken van het leven daar, bleek dat wij bevoorrecht zijn in de mogelijkheden die ons aangeboden worden als Delftse studenten. De gehele trip was een heel groot avontuur waar wij met heel veel plezier op terugkijken!

Afsluiting De laatste maanden werden beleidsdoelen afgevinkt, laatste To Do’tjes afgewerkt en zijn er voorbereidingen getroffen voor de overdracht. Al met al kijken wij terug op een prachtig jaar. Een jaar waarin wij vijven dichter tot elkaar en de vereniging zijn gekomen. Het moment om iedereen te bedanken voor hun bijdrage. In welke vorm dat ook was, wij hebben genoten van jullie enthousiasme, jullie commissie bijdrage, jullie gezellige praatje in het ledenhok en jullie kritische vragen bij ALV’s. Vanuit ons, een heel erg groot dankwoord. Wij hebben genoten.

115 geniet en succes dit jaar.

Het was ons een eer en een waar genoegen, Tom, Amber, Tijs, Anna-Louise & Mick

Vereniging

Het jaar van – op de melodie van ‘Het Land Van’-Lange Frans en Baas B Kom uit het land van William Froude en zijn kapiteins, Waar alle scheepsbouwers rond lopen met een grijns.

Kom uit het land van een Froffie op het hok, En de bolhoed op het hoofd of de kapstok.

Het was het jaar van de kwartaalplanning aan de muur, En een tripje bij Damen of de Munich Maersk om het uur.

Het jaar van William die in 1903 geboren is, Waar in de tentamenweken op peil is alle techniekkennis, Het jaar dat bij ons in het geheugen blijft geschreven, En hopelijk ook in jullie gedachten is blijven kleven.

Het jaar tweeduizendzeventien – tweeduizendachttien, Op nog vele Froude jaren om naar uit te zien!

Het jaar van de voorbereidingen voor het lustrum, Want ja weer een nieuw ultimatum.

Een Gala, een symposium en de gebruikelijke activiteiten, Deze worden georganiseerd in combinatie met andere sportiviteiten.

Het jaar van, tijd om terug te kijken, En weer naar de toekomst waarin Froude nog meer gaat bereiken.

Het was het jaar van het 114e bestuur en de toegankelijkheid, Het was ons een eer en een waar genoegen, maar nu is het tijd voor afscheid.

5

Vulcanus study trip Switzerland & Italy Last summer Vulcanus embarked on their yearly study trip. Organized together with the Royal Dutch Defence Academy in Den Helder we ventured by bus towards Southern Europe, namely Switzerland and Italy.

By Chris de Man The journey started on the morning of Sunday the 15th of July. We gathered at the bus which arrived with half the students from Den Helder. The final destination that day would be Bern, Switzerland. Our bus drivers Henk and Henri deftly navigated us through some dense traffic and Bern was reached in time. The tour was kicked off that evening with a dinner in a typical swiss restaurant in the centre of Bern. The next day we travelled to Sion to have a look at the fuel cell lab of EPFL (École polytechnique fédérale de Lausanne). They prepared a short lecture about optimization of energy systems. In which they showed an interesting multi-levelled approach and the choices that had to be made on each level. After lunch we got to see the fuel cell lab itself accompanied by a lecture about the workings and applications of fuel cells. After saying goodbye to EPFL we continued our journey south towards Genoa, Italy.

Genoa and the Ligurian coast.

On Tuesday morning we braved the Genoa morning traffic for a visit to the University of Genoa.

We brought them a present in the shape of one of our Tito Neri models for research. They showed us their research facilities and their current projects. The visit was finalized with a presentation about their waterbike project, which actually beat our own team (DWT) on the last international waterbike regatta. We left Genoa behind to travel along the coastline to the small town of Riva Trigoso. Our next company visit was there at a construction yard of Fincantieri. This location was specialized in marine vessels. At the time of the visit they

6

Vulcanus at Fincantieri

were finalizing and building three frigates of the FREMM class. It is always impressive to see vessels in their last stages of construction and these were no exception. After a lengthy but interesting visit we travelled back to Genoa for dinner together with lecturers and students from the university. Situated in the garden of a local restaurant, on one long table we had a splendid evening enjoying the food, the drink and each other’s company.

Our last company visit in Italy was to NATO’s CMRE, the Centre for Maritime Research and Experimentation.

The key word for this visit was ‘Autonomous’. With topics ranging from autonomous mine detection to autonomous data gathering it is clear that we have just begun exploring the possibilities of underwater drones.

Back north again After the visit to CMRE we turned around to leave the Mediterranean behind and go up north again. A long the way we spent the night at Winterthur, Switzerland. The next day would bring us all the way to

Heidelberg in Germany. Here we were invited by AVL to absorb knowledge on their progress towards digital twins and full scale simulations.

Afterwards we were invited to taste the hospitality of Heidelberg. On the last day of the study tour we visited the John Deere Werke in Mannheim.

Although this is not a maritime orientated company they share the same struggles when facing autonomous vehicles and remote condition monitoring.

We can look back on a successful week full of interesting companies, locations and peoples. Our thanks go out to all the companies and institutions that opened their doors for us, as well the students and staff of both the Royal Dutch Defence Academy and the TU Delft. Special thanks to our sponsors. Without the contributions of Nevesbu, SIP Marine, and PON Power we would not be able to organize the Vulcanus Studytour.

Next year the tour will be organized

by SMT, it will likely be held in the first week of the summer holiday, so if you are interested in joining keep an eye out for any announcements!

Vereniging

Monaco Yacht Show 2018 De Monaco Yacht Show 2018 vond plaats van woensdag 26 september tot en met zaterdag 29 september.

De show in Port Hercules is ‘the place to be’ in de jachtenwereld, er lagen ongeveer 120 buitengewoon indrukwekkende jachten. Deze jachten hebben bij elkaar een waarde van 3 biljoen euro. De show is vanaf het moment dat je de beurs op stapt indrukwekkend en zelf hebben wij 3 dagen mogen genieten van alles wat de show te bieden had.

Door Danique Horstmeijer en Huub Steeghs Op vrijdag 28 september stond er samen met Froude een afspraak bij Damen en Feadship op de planning. We werden ’s ochtends vroeg als groep verwacht bij de ingang van de Monaco Yacht show waar wij de dagpassen verkregen.

Vervolgens zijn we met Froude aan boord van de Damen Yacht Support Vessel gaan kijken. We kregen hier een rondleiding en meer informatie over het doel van het schip. Zo zal de Yacht Support Vessel support bieden aan het moeder jacht en voor het moeder jacht uit varen. Dit om bijvoorbeeld op een eiland alles in gereedheid brengen voor als de eigenaar aankomt. Aan boord is er naast ruimte voor de zogenaamde speeltjes van de eigenaar (denk hierbij aan jetski’s en duikspullen) ook ruimte voor eventuele extra gasten van de

eigenaar. Daarnaast beschikt het schip ook nog eens over een helikopterdek.

Na de rondleiding hadden we als groep een afspraak bij Feadship. Feadship staat bekend om custom design, dit was te merken aan alles in de

stand. Zo werd er met gebruik van een computerprogramma een persoonlijk moodboard opgesteld van de klant. Met behulp van dit moodboard maakt een ontwerper vervolgens een schets gemaakt van het jacht daarna kan de klant daar weer aanpassingen aan maken. Dit hele proces gaf ons het gevoel dat het ontwerp heel persoonlijk was.

Na de zogenaamde Feadship experience zijn we terug gegaan naar de beurs en heeft iedereen zelf alle mooie jachten kunnen bekijken.

Als afsluiting van de dag vierde Amels haar 100 jarige bestaan met een feestje op de Yacht Support Vessel. Met dank aan Damen konden velen van ons aan boord om de verjaardag van Amels mee te vieren. We hebben zeer genoten en het was een fantastische ervaring!

7

Groeten uit Trondheim Door Bart van der Kroft bij. De universiteit in Trondheim is de NTNU, een universiteit met een heel breed aanbod van vakken en studierichtingen. Hierdoor kan je altijd iets vinden waar jij naar zoekt.

Voor de internationale student is alles goed georganiseerd. NTNU biedt zelfs de mogelijkheid aan om in de drie weken voor de start van het

semester een intensieve cursus Noors te volgen, wat zeker een aanrader is!

Zoals je al merkt is er geen tijd om stil te zitten tijdens mijn exchange, gelukkig mag ik nog tot eind december genieten van dit prachtige land!

Ha det bra, Bart

Bart van der Kroft

Geen tijd om stil te zitten, dat is hoe ik mijn minor in het buitenland tot nu toe het best kan beschrijven.

Voor mijn minor ben ik afgereisd naar Trondheim in het prachtige Noorwegen. Waar ik vorige week nog op de besneeuwde bergen in de Lofoten stond te genieten van het uitzicht, zie foto, ben ik mezelf nu weer aan het voorbereiden op de volgende trip. Zoals bijvoorbeeld een kano-, langlauf- of cabintrip, dit laatste is een trip naar een afgelegen houten hutje waar je voluit kan genieten van de natuur als je de hike en soms zelfs klim er naartoe voltooid hebt.

Naast alle dingen die hier in Trondheim en omgeving te doen zijn, hoort het studeren er ook nog

Groeten uit Schotland Door Servaas Sanders Ik ben nog geen 10 minuten door de douane en heb net mijn bagage van de band getrokken wanneer ik een schel geluid ergens in de verte hoor.

Het geluid wordt al maar harder hoe dichterbij ik kom en ja hoor de eerste doedelzakspeler in volledig schots correct was een feit.

het eten één, of meer, pint pils te drinken. Dit is zeer goed te begrijpen want de weg naar huis is lang en je moet door de kou en de regen.

Als je denk dat Nederland ruk weer heeft ben je nog nooit in Schotland geweest.

Hier in Schotland speelt traditie en cultuur nog steeds een grote rol in het leven, bruiloften, de taal (noem Schots geen Engels dan krijg je toch wel een aantal boze blikken je kant op), de kilt en de Tartan erop, doedelzakken, Rugby en natuurlijk whisky zijn een aantal waar de Schotten echt voor leven.

Hoewel iedereen weet dat studeren natuurlijk optioneel tijdens een exchange zal dit toch ook moeten gebeuren. Het studeren aan de University of Dundee, ofwel UD zoals hier genoemd, is zeer te vergelijken met het studeren aan de Tu delft.

Het grootste verschil is dat alle colleges ‘verplicht’ zijn, je moet je persoonlijk bij de prof afmelden als

Met name de whisky en de pubs, ze zijn hier overal te vinden en worden goed gebruikt. Het is niet meer dan normaal om iedere dag na college even snel een pub in te duiken voor

je niet aanwezig bent. Ook is alles veel persoonlijker door de kleinere collegezalen en meer persoonlijk contact met de profesoren. De studieverenigingen zijn wat minder

8

aanwezig dan Froude (B’vo) is op de TU. Echter als je toch nog niet genoeg te doen hebt tijdens je exchange zullen deze samen met de meer dan 200 andere verengingen, die bij de UD horen, ervoor zorgen dat je niet stil zit. Je kunt Schotland verkennen en iedere sport die je wilt beoefenen.

Beannachdan (groetjes), Servaas Sanders

Vereniging

Nieuwe Boegbeelder: Laurens van Veen Dit jaar zijn Tycho en ik de nieuwe leden van het Boegbeeld, het kwartaalblad van de Studievereniging S.G. “William Froude”. Het is traditie dat elk nieuw lid van het Boegbeeld zichzelf voorstelt in de eerste editie van het jaar en dat is dan ook precies wat ik nu ga doen.

Door Laurens van Veen naartoe gaat heb je prachtig uitzicht op de bergen (iets dat ik nog steeds mis, de horizon is hier erg leeg) en het ligt heel dicht bij een meer, iets wat heel fijn is in de wame zomers. Ik ging daar in de buurt naar de Europese School, zoals de meeste andere buitenlandse studenten en had daar zes of zeven andere Nederlandstalige klasgenoten. Verder waren daar natuurlijk veel Italianen, maar ook Engelsen, Duitsers en Fransen.

Ik ben niet alleen bij het Boegbeeld actief maar zit ook bij Groover (ik zing). Ook wil ik hier graag weer gaan squashen.

De keuze voor de studie van maritieme techniek, was er één

gebaseerd op een liefde voor de zee. Verder leek het me een studie die te doen was, een waar je verder ook nog dingen, zoals schrijven voor het Boegbeeld, met redelijk gemak kan doen.

Ik heb er dan ook veel zin in en hoop er dit jaar bij het Boegbeeld wat moois van te maken.

Laurens van Veen

Ik ben dit jaar verhuisd vanuit Noord-Italië om hier samen met de rest van de Sjaars aan deze studie te beginnen. Ookal ben ik van oorsprong Nederlander, ik ben in Italië geboren en het was dan ook een grote stap om naar een land te verhuizen, waar ik maar een paar keer per jaar op familiebezoek naartoe ging. Ik spreek natuurlijk de taal en het was daarom ook geen totale sprong in het diepe, maar toch was het even wennen aan dit platte, kleine, maar toch ook mooie land.

Ik woonde in Noord-Italië, een uurtje van Milaan vandaan, in een klein dorpje van zo’n duizend inwoners dat Comabbio heet. Overal waar je

Nieuwe Boegbeelder: Tycho Melles Vanaf dit jaar zal ik, samen met Laurens, de Boegbeeldcomissie aanvullen in het maken van ons prachtige, maritieme blad. Daarom zal ik me in dit stukje kort voorstellen.

Door Tycho Melles is gegaan dat ik niet op een boot gezeten heb. Na een paar jaar in de optimist te hebben gezeild, ben ik overgestapt op de Flying Junior en uiteindelijk, nadat de mast van deze FJ gebroken was en ik haar met pijn in mijn hart total loss moest verklaren, ben ik Laser Radiaal gaan zeilen, wat ik nu nog steeds doe. Sinds kort ben ik begonnen met hydrofoilen en op dit moment ben ik een prototype aan het bouwen van de hydrofoils die ik zelf (in het kader van m’n profielwerkstuk) specifiek voor de Laser ontworpen heb.

Naast zeilen (en zo nu en dan windsurfen), zal ik ook zeker nooit nee zeggen tegen een dagje varen met een motorboot, of dit nu in een sloepje de grachten van Amsterdam verkennen of (op een ‘iets’ hoger

tempo) varen op de meren en slootjes rond Monnickendam is.

Voordat ik in Delft ging wonen, miste ik nog één onderdeel van het nautische triumviraat: roeien!

Om hier iets aan te doen, ben ik lid geworden bij DSR Proteus-Eretes. Een mooie bijkomstigheid hierbij is dat ik tijdens de trainingen op de Schie kan genieten van het uitzicht op alle binnenvaarders die langskomen.

Ik kijk ernaar uit om mijn bijdrage te leveren aan Boegbeeld en tot de volgende editie!

Tycho Melles

Mijn naam is Tycho Melles, ik ben 18 jaar en ik kom uit Monnickendam.

Vanuit Monnickendam ben je in slechts 2 uur varen (of 20 minuten met de bus) in het centrum van Amsterdam, waar ik dan ook op de middelbare school heb gezeten.

Hier kon ik, wachtend op de bus aan de achterkant van Amsterdam Centraal, dagelijks genieten van alles wat langs kwam drijven.

Mijn liefde voor boten begon echter al veel eerder. Helaas blijven mijn ouders liever op het vasteland, waardoor ik pas toen ik 8 jaar oud was voor het eerst het roer van een schip in mijn handen had. Van de souplesse waarmee deze optimist door het water bewoog was ik echter zo onder de indruk dat er sindsdien geen week meer voorbij

9

EJW Zeeslag: 3x is S.G.eepsrecht Een knallend feest voor het collegejaar zou beginnen, dit klonk ons als muziek in de oren. Gretig pakte we deze taak op, want als wij als commissie ergens wel van houden is het een feestje. Een lange brainstormsessie was niet nodig want het thema en de slagzin waren meteen duidelijk.

Door Daan Seegers Zeeslag, wie heeft er vroeger niet urenlang dit oer-Hollandse spel gespeeld. Het was bijzonder passend want zoals je vroeg een spelletje deed om je te vermaken en om iets te leren, hebben we dit weekend hetzelfde gedaan voor de nulletjes.

We hebben ze vermaakt en iets geleerd. Als echte ouderejaars hebben we ons over ze ontfermt en ze bijgebracht dat het mooi is om een maritiemer te zijn.

Natuurlijk konden we dit niet zonder een mooie selectie aan enthousiaste mentoren die ons waanzinnig goed hebben geholpen om het weekend in goede banen te leiden.

Hoogtepunten Dit jaar waren er heel wat aanpassingen aan het gebruikelijke programma. Uiteraard vond het EJW wel plaats in Zoetermeer, maar de faciliteiten waren wel tot een hoger level getrokken. Zo is de innovatie en niet overbodige luxe van een toilletkar doorgevoerd, zo zaten alle

nullen op een degelijke wc en werd dus ook niemand ziek.

Op zaterdag ochtend vond na een uitdagende ochtendgymnastiek ronde, inclusief mantra momentje, een episch en uitdagende driekamp plaats. De groep werd opgedeeld in 6 groepen en ze mochten strijden bij drie verschillende spellen. Bij

het levend zeeslag vlogen de waterballonnen je om je oren, op de stormbaan werden de meest oncharmante foto’s van het weekend genomen en van het buikschuifhonkbal kwam geen enkele nul, mentor, kandi of organisatorisch orgaan vandaan zonder sop op elke centimeter van zijn/haar lichaam. Na de lunch werd de groep opnieuw opgedeeld, ditmaal in vier groepen: voor elke aanwezige kandi één groep. Alle scoutingskills kwamen naar boven en er werden grote forten gebouwd, inclusief gekruisigde WB’ers. Vervolgens brak er opnieuw een strijd los. Met echte lasergame pistolen in de hand begonnen de nullen onder leiding van een kandi de forten van anderen te veroveren.

Lustrum Dit jaar was natuurlijk een bijzonder jaar, het EJW is de opening van het nieuwe academische jaar en we pakken daarom ook altijd groots uit. Niet alleen is dit jaar het aller vetste EJW ooit neergezet, de

10

Vereniging een prachtige boot gestuurd. Daar werden ze onthaald door het bestuur met een heerlijk oorlammetje en een lekker stukje haring. Alsof dat nog niet feestelijk genoeg was kreeg iedereen daarna ook nog eens zijn doopnaam te horen en hebben ze daarna hun dasje gekregen.

Als EJW-commissie hebben we ons geweldig vermaakt en hebben we genoten van het organiseren en het regelen van het weekend. Het was een waanzinnige ervaring voor ons en het feit dat alle nulletjes en de mentoren zo enthousiast waren was echt heel leuk. oude lullen bbq werd nog epischer gemaakt in samenwerking met de lustrumcommissie! Want ook al was dit schitterende EJW genaamd EJW 114, was de lichting nullen weldegelijk van het jaar 115. Er was een vette bar met lekkere deuntjes die tot diep in de nacht doorgingen.

De drank vloeide rijkelijk en blijkbaar hadden we een paar goeie banken geregeld want ze boden een prima slaapplek voor een paar verdwaalde ouwe lullen. Dat de muziek na 12 uur uit moest zijn deerde ons niet, aangezien de silent disco heel nice was. Er waren drie kanalen

beschikbaar, voor ieder iets moois.

Zo waren er de harde deuntjes van Michael, een lijstje met slitjes en de gouden hitjes van Feiko.

Met luide Plonsch, Daan Seegers Voorzitter EJW 114

Doop Uiteraard was er op de laatste dag van de OWEE nog en doop voor de kersverse eerstejaars. Na een verfrissende duik in de Nieuwe Haven werden de (toen nog) nulletjes opgewacht door Neptunus. Hij heeft ze met een pilsje in de ene hand en een wolk zeezout in de andere hand allemaal gedoopt tot echte maritiemers en daarna verder naar

11

Sjaarschblog Op vrijdagochtend 17 augustus moesten wij, nulletjes van maritiem, om half 10 ‘s ochtends achter 3mE verzamelen om vanuit daar naar Zoetermeer te fietsen voor het eerstejaarsweekend. Zelf kom ik sinds de 4e klas meer te laat dan op tijd en vond dit een mooi moment om daar verandering in te brengen. Een nieuwe levensfase, nieuwe voornemens, een beetje zoals op Nieuwjaarsdag. Maar tevergeefs ik blijf een Griek, dus ik was een half uur te laat door mijn slechte tijdmanagement.

Na vier keer heen en weer bellen met ejw-commissielid Laura was ik er dus uiteindelijk een half uurtje later, kreeg ik een mooie lichtblauwe nullenpolo toegereiken fietste we naar Zoetermeer, op naar het EersteJaarsWeekend.

Het EJW samenvatten is lastig, vooral voor iemand zoals ik die kleine en vooral leuke details weglaten moeilijk vindt.

Als nullen hebben we mooi kennis kunnen maken met een deel van de mooie tradities binnen Froude, zoals plonsch, oorlam, ‘VO voor blauw, bootjes, water, SUF voor groen, olifanten, fietsenmakers, het Luthlied, de matrix en nog veel meer. Alle maritiemers snappen in ieder geval waar ik het over heb. In mijn ogen bevorderen deze geinige tradities de saamhorigheid, naast het feit dat onze studie zo onwijs gezellig en klein is.

De OWEE week, aansluitend op het EJW was ook een week om nooit te vergeten, voor mijn OWEE-groepje en mij grotendeels mede dankzij het beste mentorduo Bram & Huub.

Ik denk dat de meeste mensen net zoals ik nog steeds veel optrekken met de mensen uit hun owee-groepje, maar natuurlijk ook met de rest van jaar 115. Daarbuiten ken je uit elke jaarlaag boven je wel een ‘x’ aantal maritiemers als je een beetje integreert tijdens maritieme activiteiten, wat dat saamhorigheidsgevoel ook weer bevorderd.

De studie zelf bevalt me ook enorm, de gratis Froffie maakt mijn WB vrienden jaloers, de (lustrum)activiteiten tot nu toe waren top en een gratis broodje Leo bij lunchlezingen is natuurlijk nooit mis.

Froude is uniek.

Eleana Maritiem

Vallianatos,

eerstejaars

Lustrumopening Door Marijke Kommers Zoals elke Froudiaan weet, bestaat onze prachtige vereniging dit jaar 115 jaar. Om dit heugelijke lustrumjaar te vieren, hebben een tal van Froudianen plaats genomen in de lustrumcommissie. Om het jaar af te trappen, is er dinsdag 18 september een groots feest georganiseerd.

Maar liefst 115 Froudianen genoten van een potje levend sjoelen, een levensgevaarlijke wipe-out baan, de splinternieuwe lustrumbar en een heerlijke barbecue in het warme nazomer zonnetje achter de faculteit.

Vervolgens verplaatste het feest zit naar Nova waar onze eigen Froudeband en het hilarische feestduo Feik&Meik klaar stonden voor een spetterend feest. De Froudeband heeft hier het debuut van het lustrumnummer ten gehore gebracht genaamd ‘Alle Zeilen Bij’ .(nu te beluisteren op Spotify!)

Nu het lustrum officieel geopend is, kijkt de vereniging uit naar de aankomende activiteiten. De eerst volgende is een dagactiviteit bij het Marin, waarvoor de inschrijvingen binnen vijf minuten al vol zaten!

12

Daarnaast vind in oktober het Voldiner in het Zalmhuis plaats, waar de gehele Vereniging Oud Leden voor is uitgenodigd!

Het belooft een prachtig jaar te worden, dus hou de Froude-site en app in de gaten voor updates vanuit de lustrumcommissie.

Vereniging

S-Café 115 Hoe leuk alle schepen ook zijn, na een kleine maand willen we toch rust in ons brein. Zo kan je ontspannen met sporten, muziek of thee, maar er gaat toch niets boven S-café.

Door Tom Verbist en Andreas Speksnijder Als commissie voelen wij ons zeer

Het eerste S-café staat traditiegetrouw

Ons doel is om de rest van het jaar

vereerd

maritieme

in het teken van de nieuwe sjaarsen.

gezellige

borrels mogen gaan organiseren en

Druk ploeterend aan de lijnenplannen

met verassende thema’s, zeker ook

willen dit met veel enthousiasme gaan

en de staticasommen konden wij

omdat dit jaar het lustrumjaar is. Dit

doen. Voordat we verder gaan met

als commissie een hart onder de

enthousiasme is binnen de gehele

onze ervaringen en plannen voor het

riem steken door het aankondigen

commissie sterk aanwezig, en vooral

S-café, zullen we ons even voorstellen

van het SjaarS-café. Mede doordat

goed te merken tijdens de wekelijkse

met onze taak binnen de commissie.

de sjaarsen op deze avond in grote

vergadering. Zo zijn we structureel

getale

een

langer bezig door de goede ideeën

Voorzitter: Lara Notenboom

onvergetelijk S-café geworden. Voor

en belangrijke punten die voor het

Secretaris: Elise Hoffmann

ons was dit aan het begin ook even

S-café

Penningmeester: Huub Steeghs

spannend, omdat het onze eerste

Daarmee merken we ook dat er

Commissaris locatie: Tom Verbist

keer was. Bij deze avond stond naast

binnen de commissie een goede,

Commissaris

ontspanning ook kennismaking tussen

hechte band ontstaat. Wij geloven

Rick van Wilsem

en met de sjaarsen centraal, iets wat

zeker dat er met onze inzet een mooi

Commissaris promo: Bram Knegt

wij zeker als geslaagd ervaren. Al met

jaar voor de boeg ligt!

Commissaris thema: Saskia Visser

al een zeer goed S-café om het jaar

Commissarishitjes: Andreas Speksnijder

mee af te trappen!

dat

we

deze

borrelsupplementen:

gekomen

zijn,

is

het

borrels

geregeld

te

organiseren

moeten

worden.

S-café 115

Flits Het nieuwe collegejaar is weer in volle gang, de eerste tentamens staan alweer voor de deur en alsof dat allemaal nog niet genoeg is begint de zon zich ook steeds meer te verstoppen. Met de zomer nog in onze bol kijken we allemaal alweer uit naar het lekker buiten kunnen relaxen in het zonnetje. En

wie denkt aan lekker buiten kunnen relaxen in het zonnetje denkt natuurlijk gelijk aan de legendarische pisteborrel op Flits.

Door Koen Boerjan Ook dit jaar zullen we zoals gebruikelijk tijdens de voorjaarsvakantie afreizen naar de Franse Alpen om daar te genieten van het witte deken dat de bergtoppen heeft bekleed. Van beginner tot expert, van skisterren tot snowboardtalenten, van sjaarsch

tot ouwe lul, van aprés-skiërs tot topsporters, allemaal komen zij hier samen om de kunst van het vallen en opstaan uit te oefenen. Wat de beste valmanier is kun je tenslotte natuurlijk nergens beter uitvogelen dan op de bestemming van dit jaar, Valmeinier!

bezigheden biedt Valmeinier ook een verscheidenheid aan après-skitenten waar tot in de late uurtjes als echte Froudianen doorgefeest kan worden.

Dit alles op kruipafstand van onze bedden uit het complex Les Lumieres de Neige.

Op deze fantastische locatie zullen we 8 dagen kunnen genieten van 150 kilometer verschillende types piste en als klap op de vuurpijl zal er ook nog voor ons een middag lang een BigAirBag ter beschikking zijn.

Dat is dé kans om zonder botbreuken je toch te kunnen uitsloven met een paar mooie stunts. Naast de sportieve

Kortom belooft het weer spetterende week te worden.

een

Met ijschkoude plons, De Flits-commisie

13

Symposium, 19 Februari 2019 “To Mr Smith Shearing Frame Holder at Hill End Yorkshire” ‘Als u die verwerpelijke machines niet weghaalt voor het einde van volgende week, dan beveel ik mijn luitenant om 300 mannen op te trommelen om ze te verwoesten en verder zullen wij uw tegenspoed verder vergroten door al uw gebouwen in de as te leggen’; aldus Ned Ludd in een brief naar de fabrieksbaas Mr Smith. Hoewel deze brief waarschijnlijk niet door Ned geschreven is, is hij uitgegroeid tot de legendarische voorman van tegenbeweging van de Industriële revolutie door het vernielen van twee mechanische weefgetouwen in 1779. De ‘Luddieten’ waren bang dat met de komst van machines hun vaardigheden en levensstijl zou verdwijnen en in hun protest grepen ze de middelen van Ned aan: het vernielen en saboteren van machines.

Door Lindert van Tongeren Hoewel het, zoals we weten, met de Engelse goed gekomen is, kwamen de ‘Luddieten’ helaas te laat voor de Polynesiërs op Paaseiland. De legende verteld, namelijk, dat de Polynesiërs hun eiland ter grootte van Texel tot de laatst boom gekapt hebben voor het transporteren van de welbekende Maoi beelden. Technologisch is dit een verwonderlijke actie, aangezien deze tot 86 ton konden wegen. Nu is hier de vraag of de Polynesiërs een eschatologisch einde voorzien hadden, of dat ze het eigen directe belang boven dat van de komende generaties en zelfs boven dat van de eigen toekomst verhieven.

Met de vaart van het eerst autonome schip in de haven van Rotterdam op 4 oktober, kan het geen kwaad om stil te staan bij onze paasbelofte aan moeder aarde. In een groeiende wereld van overvloed, waarin een televisietoestel reeds ouderwets is, zijn meer producten nodig en steeds vaker moeten deze vervangen worden. Neem bijvoorbeeld een smartphone die het liefst binnen twee dagen vervangen is als deze weer eens van de tafel is gevallen.

Het goede nieuws van deze consumptiemaatschappij is natuurlijk de noodzaak tot vervoer over zee.

Echter, is de vraag of het overbodig verschepen van goederen om de prijs te drukken houdbaar is of dat het tijd is voor een nieuwe stroming ‘Luddieten’.

14

Een nog interessantere anti-moraal die getrokken kan worden van de legende van het Paaseiland is dat het niet gaat om de hedendaagse houdbaarheid, maar hoe zorgen wij als mensen dat we overleven zonder in te leveren op luxe? Is de overstap op een alternatieve brandstof gemaakt? Is de zee uitgediept en zijn de dijken verhoogd, zodat de zeespiegel niet gestegen is? Is de Sahara geïrrigeerd of zijn er akkers op zee gemaakt? Besturen wij alleen nog pleziervaart, of werken er nog mensen op schepen?

19 februari 2019 zullen specialisten antwoorden geven op onder andere deze vragen op het symposium ‘Looking back from 2050’. Op deze dag zullen specialisten hun wereldbeeld schetsen in 2050 en terug reflecteren op de huidige ontwikkelingen die in hun visie moeten gebeuren om het het ideaalbeeld van 2050 te realiseren.

Om te voorkomen dat de lezers naar het symposium komen als ‘Luddieten’ moet nog enige aandacht geschonken aan het zelfherstellend vermogen van technologie. In de aanloop van de tiendaagse internationale conferentie van 1898 waren door journalisten allerlei eschatologische voorspellingen gedaan of de ondergang van de wereld door de bedelving onder paardenstront.

De verstedelijking van de 19de eeuw zorgde dat de burgers van steden afhankelijk werden van het snelle transport van goederen met paarden. Deze gaven geen CO2, maar wel een liter urine en 15 kilo paardenstront per dag. Met een paardenpopulatie van 100.000 paarden in New York kan men wel voorstellen dat dit een aanzienlijke vervuiling in de straten opleverde. De meeste Europese steden zagen zich genoodzaakt om deze uitwerpselen op lege kavels op te slaan en zo waren in Londen al snel kavels gevuld met 9 meter paardenstront. Een journalist van de The Times heeft in 1894 zelfs een voorspelling gemaakt dat in 50 jaar het straatbeeld van Londen onder 3 meter dikke laag bedolven zou zijn. Helaas had hij in zijn voorspelling geen rekening gehouden met de komst van de auto.

Moraal Technofobie is een bekend fenomeen van alle tijden, dus zet je over je angst heen en kom naar het symposium!

Vereniging

Jaarboek 114

Je zou denken dat het een eervolle taak zou zijn om een jaarboek te maken. Een taak waar niemand nee tegen zou kunnen zeggen. Echter bleek dat toch niet het geval toen ze maar krap 3 Froudianen zo ver wisten te krijgen om aan het jaarboek te beginnen. En om heel eerlijk te zijn, snap ik ook wel waarom ze maar

drie leden konden optrommelen. Al het werk wat er wel bij zo’n jaarboek komt kijken. Wat wordt het thema?

Word het een lederen kaft of een foto kaft? In welke kleur? Welk lettertype moet er worden gebruikt? Dit is een klein voorproefje van alle vragen die er bij het maken van een jaarboek gesteld moeten worden. Dan heb je nog alle mailtjes en de reminders die je moet sturen. Dit is een hele klus als je maar met drie leden bent. Tot overmaat van ramp viel er ook nog 1 lid af. Waar moest het heen met de commissie?

Toch heeft het tij zich weten te keren.

Door het doorzettingsvermogen van de twee overgebleven leden en het bijspringen van een heldhaftige 3de jaars ziet het ernaar uit dat de commissie toch werk verzet kan krijgen. Het feit dat alle commissies

hun stukjes op tijd, of naja semi-op tijd, hebben weten in te leveren en dat het Froude bestuur er alles aan doet om de commissie bij te staan geeft de jaarboek commissie moed en perspectief. Wij hebben mede dankzij jullie, onze geweldige leden, weer het vertrouwen teruggekregen.

Bedankt hiervoor!

Nou vragen de meeste van jullie af: Wat is het thema van dit jaar? Voor het antwoord, vraag ik of jullie nog even geduld willen hebben. Jullie krijgen dat pas te lezen in november, in het vers gedrukte 26e jaarboek van S.G. “William Froude”.

Met immer luide plonsch, Jaarboek commissie 114 Karin Valentijn Aldo

WORK YOUR LOVE

Wij detacheren. We helpen jou bij het vinden van de baan waar jij blij van wordt en helpen onze opdrachtgevers aan de juiste mensen. Tijdens de detachering geven we jou de begeleiding die je helpt je verder te ontwikkelen. We bieden traineeships, een

opleidingsbudget van € 1250,-, coaching en zelfs een eigen Academy. Dus doe waar je blij van wordt en doe het vooral op jouw manier. Ontdek welke technische baan jouw hart sneller laat kloppen. Kijk op voort.com

info@voort.com | www.voort.com of volg ons op Facebook, Instagram of LinkedIn.

Interview met Erik Snijders CEO van SeaOwls SeaOwls, opgericht in 2012, is een toonaangevend technisch adviesbureau, gespecialiseerd in ontwerp, engineering, constructie, modificaties en operaties van hefschepen voor zware hijsoperaties. Er zijn vier medewerkers werkzaam, twee scheepsbouwkundig ingenieurs, een werktuigbouwkundig ingenieur en een marketing & communicatie adviseur, allen met een passie voor jack-ups.

Door Cas van Engelen en Julia van den Heuvel Wij adviseren onze klanten technisch over hun hefschepen en hefeilanden in de uitvoering van diverse werkzaamheden op zee. Dit om het gebruik te optimaliseren én meer uit het schip te halen, waarbij de veiligheid voorop blijft staan.

Dat hebben wij nu bijna zeven jaar gedaan en doen wij nog steeds. De laatste twee jaar zijn we ook druk bezig met een eigen ontwerp van een hefschip voor zware hijsoperaties. Wij zijn, naast dat we op kantoor achter een beeldscherm zitten, het liefst zoveel mogelijk op de schepen te vinden. Voor hellingtesten, inspecties van systemen en om te kijken wat verbeterd kan worden. Daarbij praten we veel met de bemanning, zij kunnen het beste aangeven waar ze tegen aanlopen. Op deze manier hebben we de vloot van hefschepen ook in de praktijk goed leren kennen.

Erik Snijders heeft zelf een scheepsbouwkundige achtergrond en kijkt binnen het kantoor naar de stabiliteit van de jack-ups, die heel anders is dan bij normale schepen. Door de bijzondere vorm van hefeilanden zal de minimale stabiliteit vaak niet rond de langs-as te vinden zijn, maar zal er vaak een combinatie van hellen en vertrimmen plaatsvinden. Het berekenen van de ligging en de stabiliteit van een hefeiland is dus geen 2D spelletje, maar volledig 3-dimensionaal.

Middels een meer wiskundige iteratieve benadering wordt de ligging berekend door de opwaartse kracht op ieder klein stukje van de

16

huid van de romp te sommeren en evenwicht met het gewicht van het schip te bepalen. Op dezelfde wijze kan er ook voor een opgelegde helling een stabiliserend moment bepaald worden. De uitdaging is dan om deze benadering weer aan de scheepsbouwkundige methoden en regelgeving te verbinden.

Waar komt de naam SeaOwls vandaan?

We zochten naar een ongebruikelijke en pakkende naam voor een ingenieursbureau, een naam die blijft hangen en die hebben we in ‘SeaOwls’ gevonden. Zeeuilen bestaan niet maar zullen vast, net als gewone uilen, wijze vogels zijn.

Tegelijkertijd bestaan ze nu wel, want met onze ervaring en kennis van offshore werkschepen past deze naam perfect. Wij kijken met een wijde blik en met een scherp oog voor details naar de markt en de daarin werkzame schepen. Een hefeiland kan nog zo’n uitgekiend ontwerp hebben, maar wanneer de tandwielen niet helemaal goed in de tanden op de paal ingrijpen, zal het hefsysteem uiteindelijk beschadigen en het hefeiland niet meer kunnen functioneren.

Hefschepen installeren de windparken op zee Hefschepen zijn werkschepen op zee, bij uitstek geschikt voor het uitvoeren van operaties met de kraan. Wanneer er een zeer kritische hijsoperatie gedaan moet worden

Erik Snijders met het model van het jack-up ontwerp

wil je dit vanaf een stabiel platform doen, niet vanaf een drijvend schip.

Zeker als de last heel hoog is, en bij windmolens is dat het geval. Bij de bouw van windmolens wordt de last niet alleen gehesen, maar ook weer voorzichtig in positie gebracht.

Hefschepen zijn goede schepen om dat veilig en efficiënt te doen.

Offshore De eerste windmolenparken werden rond 2000 in de zee geplaatst. Dat werd gedaan met hefeilanden, dit waren een soort constructie eilanden die vooral voor bruggenbouw en natte aannemerij worden gebruikt.

Deze constructie eilanden zijn minder efficiënt, want ze hebben geen eigen voortstuwing en worden met sleepboten getransporteerd. Door de groei van de bouw van windparken op zee is er medio 2010 dan ook een nieuw scheepstype ontstaan, het windmolen installatie (hef)schip. Een schip met genoeg ruimte om een aantal windmolens aan boord te nemen en naar het wind park op zee te varen. Ter plaatse installeert het schip zich als een hefeiland op de zeebodem en voert de hijsoperaties uit. Momenteel is er een vloot van ongeveer 15-20 van deze derde generatie windmolen installatie hefschepen.

Deze vloot heeft het grootste deel van de huidige windparken gebouwd.

Het is momenteel echter de vraag of deze hefschepen in staat zullen zijn om de toekomstige windparken te kunnen bouwen. Windmolens worden namelijk in een (onverwacht)

snel tempo groter en groter, en dit levert soms nu al problemen op met de opbouw van de molen. Waar we in 2012 nog van 3.5MW windmolens met bladen van 60 meters spraken, installeren we nu molens van 8 tot 10MW met bladen van 85 meter.

De verwachting is zelfs dat we over een paar jaar windmolens zien met een vermogen van ruim boven de 10MW en bladen van meer dan 100m lengte. De torens van deze molens worden alsmaar hoger en de gondel met de generator wordt steeds zwaarder. Het gevolg hiervan is dat de hijsoperatie steeds moeilijker wordt.

Grenzen bereikt van de huidige generatie hefschepen Volgens Erik Snijders zijn dan ook de grenzen van de huidige generatie hefschepen bereikt. De schepen kunnen niet zo makkelijk breder gemaakt worden. En als je die breedte niet kan vergroten, dan kan er wel een zwaardere kraan op het schip geplaatst worden, maar deze kraan kan zijn kracht niet goed kwijt door de constructie naar alle palen.

Het uitvoeren van zware hijsoperaties is dan ook nooit het uitgangspunt geweest bij het constructieve ontwerp van de derde generatie hefschepen, benadrukt Erik Snijders, en het lijkt erop dat het varend bedrijf bij de meeste ontwerpen van “schepen met palen” de voorrang heeft gekregen. Bij het simuleren van hijsoperaties liepen wij er dan ook iedere keer tegenaan dat de afstand tussen de palen te krap was. Wanneer de palen in de breedterichting te dicht bij elkaar staan, dan worden de krachten door het schip en in de palen en voeten alsmaar groter en dit levert al gauw beperkingen op voor de hijs capaciteit.

Op zoek naar het perfecte hefschip voor zware hijsoperaties SeaOwls benadert het scheepsontwerp van het hefschip dan ook vanuit de jack-up techniek, met

focus op de hijsoperatie, constructief ontwerp en gewichtsbesparing.

Focus op gewichtsbesparing levert al gelijk een efficiënter hefschip, waardoor de kraan zwaarder kan zijn en zij meer kan meenemen.

Een hefschip is in de basis niet meer dan een vierkant tafeltje dat op vier palen staat. En het meest stabiele tafeltje heeft de palen op zo groot mogelijke afstand uit elkaar staan en de palen zijn op degelijke manier met elkaar verbonden. De hoofdconstructie in het tafelblad is onderscheidend in de nieuwe serie van ontwerpen die door SeaOwls zijn uitgewerkt. Door de overliggende, in plaats van aanliggende, palen met elkaar te verbinden wordt het moment van de kraan over alle vier de palen verdeeld. Dit levert een enorme gewichtsbesparing van de hoofdconstructie. Maar een vierkantig ponton vaart echter niet prettig. Dus zijn de vier palen diagonaal in een vliegervormige, mooi strokende, rompvorm ondergebracht.

Op deze manier is er een nieuw innovatief ontwerp van een hefschip ontstaan, we kunnen dan ook van de vierde generatie spreken, waarvan de volgende vijf essentiële kenmerken onderscheidend zijn van de huidige schepen: 1. De vier palen zijn in een ruitvorm geplaatst met een grote afstand tussen de voor- en achtersteven, bakboord en stuurboord.

2. De scheepsromp is gevormd als een vlieger met een scherpe boeg en een brede spiegel.

3. De hoofdschotten verbinden de palen aan stuur- en bakboord en in de voor- en achtersteven met een kruisvormige verband.

4. De hoofdkraan is om de achterstevenpaal geconstrueerd met een duidelijk zichtveld over het hoofddek.

5. De combinatie van structurele indeling en rompvorm maakt het mogelijk de scheepsafmetingen traploos te verschalen.

17

Vierde generatie windmolen installatie hefschepen SeaOwls heeft twee jaar onderzoek gedaan naar het nieuwe ontwerp. We zijn begonnen vanuit bovenstaand basisconcept en vroegen ons telkens af “wat levert dat nou op?”. En er kwamen steeds meer voordelen naar voren.

Zo zitten de palen niet direct tegen de rand van het schip, waardoor er veel grotere voeten onder de palen geplaatst worden. Dat is geotechnisch heel erg verstandig, want hierdoor is de contactdruk met de zeebodem lager. Let wel, een voet is even groot als een verkeersrotonde.

De voeten van de palen zitten ook niet direct voor de instroom van de schroeven, dus het is een instroom zonder werveling. Dit in tegenstelling tot de huidige hefschepen. We verwachten dat we dus meer kracht per kW energie uit onze schroeven kunnen halen, wat een zekere brandstofbesparing zal opleveren.

Voor de pre-load procedure van een hefschip heeft met name de kruisvormige hoofdconstructie grote voordelen. De pre-load procedure is bedoeld om te testen of de zeebodem de paalkrachten tijdens de storm of tijdens de hijsoperatie kan verdragen. Het gewicht dat op de twee overliggende poten rust, wordt twee keer zo groot gemaakt door de

18

twee aanliggende palen licht op te tillen. De grond krijgt gelegenheid om in te klinken en bewijst uiteindelijk dat er een grote kracht gedragen kan worden. De grond onder de voet is bij een hefschip namelijk onderdeel van de gehele constructie, dus die moet ook veilig zijn.

Bij de huidige hefschepen wordt de pre-load op de diagonale palen uitgevoerd, waardoor er naast buigspanningen ook hoge torsiespanningen in de romp zullen optreden. Het kruisvormige hoofdverband kent echter geen torsie tijdens de pre-load operatie.

Hierdoor zijn minder hoofdschotten nodig en kan de constructie lichter uitgevoerd worden.

Maar het belangrijkste blijft natuurlijk dat de kruisvormige hoofdconstructie zo goed in staat is om het moment van de hijsoperatie door de palen te laten opnemen. Dit maakt dan ook dat het schip eventueel later nog te verbouwen is met een twee tot drie maal zo zware hoofdkraan, waardoor de levensduur van het schip verlengd wordt.

Doorkijk naar de toekomst SeaOwls heeft inmiddels de ontwerpen van een serie hefschepen beschikbaar voor zowel installatie en onderhoud van wind parken, als voor het weghalen van oude olie- en gas-platformen. De goede

schaalbaarheid van de vorm en constructie heeft ons hier goed bij geholpen.

Op het grootste type van de serie, de S8800 met paalafstanden van 110m x 80m), kan zelfs een 5000 tons kraan worden geplaatst, en dat is voor een jack-up best wel bijzonder.

Dit schip is dan ook maar liefst meer dan 100 meter breed. Wordt het schip dan niet te groot om de haven in te gaan? Alle relevante huidige en toekomstige offshore hubs/ havens in Europa zijn bekeken en het nieuwe ontwerp kan hier makkelijk binnenkomen en aanleggen.

De huidige vloot van hefschepen zit aan haar maximale capaciteit, en met de groei van wind parken op zee en de grotere turbines is er vernieuwing nodig. SeaOwls gaat het ontwerp dan ook zeker realiseren, of dat nou een kleintje is of een hele grote. Wij passen het schip aan op wat de klanten nodig hebben.

‘SeaOwls verwacht dan ook dat er een andere wind gaat waaien en die kan uit alle windstreken komen.’

Vereniging

Tour de Froude Met de wind in je haren over de grevelingen varen!

Na de tentamens was het weer tijd om te ontspannen en het water op te gaan. Dit jaar kon dat weer met Tour de Froude; een weekje vol zon, zeilen en gezelligheid.

Door Julia van den Heuvel Bruinisse. Met de nodige tips zoals blijf in de vaargeul want het is erg ondiep op de Grevelingen ging iedereen het water op. Nadat iedereen zijn boot in de haven lag en we gegeten hadden gingen we richting een kroeg in Bruinisse. Deze avond was het WK van België tegen Frankrijk en toevallig zat er ook een Belgische scoutinggroep in de kroeg. Helaas verloor België, maar we hebben alsnog de nodige danspasjes met de scoutinggroep kunnen maken.

Al vroeg in het jaar begon de commissie met plannen smeden voor Tour de Froude. Als eerst moet maar eens een locatie bepaald worden.

Dit bleek lastiger dan gedacht, wordt het het IJsselmeer, Markermeer of toch in Zeeland? Met een beetje hulp van een Facebook poll hebben wij gekozen voor de Grevelingen in Zeeland. Toen de grote lijnen eenmaal stonden kon de promo beginnen. Uiteindelijk zijn we de tour gaan varen met zes boten!

We begonnen op maandag in Willemstad. Nadat elk schip zijn bemanning compleet had vertrokken wij naar Sint-Annaland. Hiervoor moesten we een stuk aan de wind varen en 2 sluizen door. Er stond niet heel veel wind maar het was lekker warm, en na een paar uur was iedereen veilig en wel aangekomen in Sint-Annaland. Niet veel later werd de barbecue aangestoken en hiermee opende we het weekend.

Omdat we niet alleen maar willen toerzeilen is vandaag een wedstrijddag ingelast. Niet elke boot is hetzelfde en daarom is er een speciale rating om uit te rekenen welke boot nou eigenlijk het snelst is. Er werd hard gestreden, daardoor was even vergeten dat de Grevelingen buiten de vaargeul heel ondiep zijn. De J35 waar ik op zat liep net naast een boei aan de grond dus die lag uit de race. Terwijl wij wachtte op de kustwacht kwam de rest nadat ze waren gefinisht ook weer even polshoogte nemen.

Gelukkig hoefde we niet al te lang te wachten en konden wij onze route naar Port-Zélande ook weer voortzetten. We hadden niet veel tijd op bij te komen van deze spannende wedstrijd want er stond een activiteit op de planning. Het Aqua Park

was een beetje koud, maar na een rondje over het park heb je het zo weer warm.

De laatste dag is aangebroken, vandaag varen we van Port Zélande naar Bruinisse terug. Endelijk hadden we voor de wind, en daarbij ook nog eens een lekker zonnetje! In alle rust voeren we naar de haven. Omdat we vrij snel al terug waren was er nog tijd om een rondje op een andere boot mee te varen voor ons klaar moesten maken voor het afsluitende diner. Tijdens het diner in Bruinisse werden er twee verschillende prijzen uitgereikt. Een voor de wedstrijd, bij het bekijken van de tijden werd het er spannend want de tijd van de ST23 en de Beneteau 37 scheelde maar een paar minuten. Na een berekening bleek dat de Beneteau 37 er op het randje met de winst vandoor ging. De volgende prijs was voor de Crazy 23, dit is een spel met 23 opdrachten die over de hele week uitgevoerd konden worden. Punten werden toegekend wanneer er een foto van was gemaakt of er een sterk verhaal over verteld kon worden. Na alle verhalen had de J35 het spel gewonnen. Na het eten sloten we de week af in kroeg!

De SportCo vond het zeer geslaagde Tour de Froude!

De volgende dag bleek het weer nogal veranderd te zijn, het was flink gaan waaien en we zouden weer het grootste deel aan de wind moeten varen. Waar eerst Brouwershaven het doel was werd dit nu toch maar

19

Interview met Frans Bosman Docent lassen en oud offshore lasser Ik ben Frans Bosman en geef het eerstejaars practicum lassen. Toen ik hier op de TU kwam, was dat bijzaak. Het onderzoek was het belangrijkst. In 2006 werd materiaalkunde afgebroken en moesten we bij 3mE binnen. Ze vroegen toen of ik zin had om het laspracticum te geven. Ik zei:’ Ja is goed, maar wel op mijn manier.’ Na 54 jaar werkervaring is dit het laatste jaar, daarna mag ik met pensioen.

Door Cas van Engelen en Julia van den Heuvel Wat is jouw vorige beroep?

Op mijn 13e ben ik begonnen met lassen. Na de lagere school ben ik gaan werken bij het bedrijf waar mijn vader ook werkte op voorwaarde dat ik al mijn vakdiploma’s zou halen.

Op mijn 17e kreeg het bedrijf een offshore klus waar maar een deel van de jongens aan mee konden werken. Als eerste kwam in door de keuring, het enige probleem, ik was nog minderjarig. Daarom moesten mijn ouders tekenen, maar mijn vader was overleden dus moest de directeur (uit Noorwegen) en de het bedrijf langs bij mijn moeder. Mijn moeder tekende natuurlijk meteen en daarmee werd ik de jongste lasser ooit in de offshore. Het booreiland werd in Zwijndrecht gebouwd. Toen hij af was heb ik nog een paar maanden aan boord gezeten van het booreiland in de territoriale wateren bij Noorwegen en daar is het dan helemaal afgebouwd.

Nadat dit klaar was ging ik gelijk door naar Saudi-Arabië. Ik was inmiddels 18. Het was er verschrikkelijk heet, 45 graden in de woestijn en toen moest ik ook nog in die pijp lassen.

Tegenwoordig gaat er een robot in. Ik heb ook nog in Noorwegen gezeten in de winter. Dat was koud joh. In één jaar van de hitte in Saudi-Arabië naar de koud van Noorwegen. Was een temperatuurverschil van iets van 65 graden. Mijn lichaam had daar niet zo veel moeite mee, maar we moesten pijpen met een flens aan de grond lassen. Die jongens waren 35 mm dik en dan lig je op jouw schouder. Dat was ik gauw zat, dus mijn vrouw heeft aan de binnenkant van mijn pak een schapenvacht

22

genaaid dan was het nog een klein beetje uit te houden. De centen maakte gelukkig een hoop goed.

Op mijn 19e ben ik gestopt met weken weg van huis zijn want toen kreeg ik kinderen. Ik ben wel bij hetzelfde bedrijf blijven werken, maar niet meer in het buitenland.

Ik kwam in Rotterdam terecht naast de Maastunnel, wij bouwden daar bruggen. Qua diploma’s heb ik heb ook alles gehaald wat er op lasgebied te halen valt, behalve laserlassen, want dat gaat met de computer en daar heeft die oude niks mee. Ik gebruik de computer alleen om te mailen en te skypen met mijn zoon in Singapore.

Waarom heb je voor het lassen gekozen?

Toen ik 8 was vroeg ik een keer aan mijn vader of ik mocht kijken, dan rook ik die metaalgeuren en zag al het licht. Dat heeft veel indruk gemaakt.

Mijn vader kwam te overleiden toen ik 10 was, daarna hadden we niet veel te besteden. Op een dag kwam ik van school en zei:’ Ik ga werken waar pa gewerkt heeft.’ Ik was toen 13 was en de secretaresse vroeg aan mij:’ Jonge man, wat komt u hier doen? Ik kom solliciteren.’ Zij haalde de personeelschef erbij en hij vroeg hetzelfde, ‘ Ik wil lasser worden. We hebben hier geen functie beschikbaar, maar hoe kom je hier terecht? Mijn vader heeft hier gewerkt. Hoe heet hij dan?

Willem Bosman drie jaar geleden is hij overleden. Ik werk hier pas twee jaar, maar zal de las baas bellen, die werkt hier al veel langer.’ Hij kwam uit de fabriek en vroeg exact hetzelfde:

Frans Bosman

‘ Jonge man, wat komt u hier doen?

Ik kom hier lassen, mijn vader heeft hier gewerkt, Willem Bosman.’ Dus hij kijkt de personeelschef aan en zegt:’ Joh, ik heb eigenlijk wel een mannetje nodig, maar op voorwaarde dat je naar school gaat en al je vakdiploma’s haalt.’

Dat waren lange dagen van 6 tot 6 en ’s zaterdags van 6 tot 1. Dan moest ik ’s avonds nog twee dagen in de week tot half 11 naar school. En dan had je 4 dagen in het jaar vakantie.

Toen ik 15 was dacht de regering: ‘Dit kan niet. Dit is kinderarbeid.

Die zaterdag moet eraf.’ Toen ik 16 was moest ik van de overheid één middag in de week naar school.

Ik had daar een hekel aan, want dat was gewoon een veredelde hobbyclub waar je een beetje mocht timmeren of fotograferen.

Maar ik heb daar wel mijn vrouw leren kennen. Tegenwoordig mag dit soort weken draaien niet meer.

Offshore Toen ik 30 was, kwam ik terug van een klus en mijn baas was inmiddels failliet verklaard. Wij wisten van niks.

Ik kon mij laten inschrijven bij een arbeidsbureau waar ik dan nog 4 jaar niet hoefde te solliciteren voor ik weer moest werken. Daar had ik geen zin in dus reed even langs het hoofdgebouw van de TU. Ik liet ik mij ’s maandag inschrijven en woensdag mocht ik al langskomen. De man die toen als lasser op de TU werkte lag in het ziekenhuis. Ik zou toen voor 3 maanden werken, maar ik zit er nu nog. Bijna 30 jaar. Soms heb je wel het idee dat vakkennis minder wordt gewaardeerd dan hoge papiertjes, maar er zijn wel docenten die mij echt waarderen.

Wat kan je je het beste herinneren uit de offshore periode?

Lange dagen, hele lange dagen.

Veel vervelende momenten, als er collega’s overleden tijdens het lassen. Tegenwoordig heb je overal gelijkstroom, wat veel veiliger is voor het lassen. Wij hadden wisselstroom, waar de ontsteekspanning veel hoger was. Helaas gaat dat weleens mis, zo ook bij een collega. Waarschijnlijk

was hij nat van het zweet tijdens het lassen en toen een stukje elektrode tegen zijn hoofd gehad. Zo heeft hij een sluiting gemaakt waarbij hij overleden is. Ik heb het wel eens op mijn hand gehad en dat deed ontzettend veel pijn.

Ik heb ook wel eens een pijp van 90 meter gelast, dat ding woog 10 ton.

Ze gingen er beton mee storten op de zeebodem, dus dan heb je een soort van tuutje nodig. Die moest van binnenuit vast gelast worden. Die pijp is zo groot dat ik er net in pas, en ik moest achterin de pijp wezen.

Voor de zekerheid was er een touw aan mijn benen vastgemaakt, dat ik in geval van nood eruit gehaald kon worden. Ik kon niet meer terug, alleen maar over mijn lengte draaien.

Ook mijn laskap was te groot voor de ruimte, dus ik had een ruitje gepakt en daar een kartonnetje omheen geplakt.

Ze hadden mij ook een keer aan de voeten met een kraan omhoog getakeld. Er was een vrij groot schip en ze hadden de schoorsteen al geïnstalleerd, maar ze waren

een stuk vergeten te lassen. In die schoorsteen zitten vrij grote kleppen die ze konden stellen. De enigste optie was van bovenaf in de schoorsteen erin gaan. Dus ze lieten mij aan mijn voeten zakken. Ik kon niet staan op de plek die ik moest lassen, want ik zat in een buis. Ik had een lange elektrode van 90 cm en een walkietalkie mee, zodat ze wisten wanneer ze mij moesten laten zakken. Elk kwartier moest ik even bijkomen, zodat het bloed weer kon stromen. Ik ben nergens bang voor dus ze konden mij overal wel inzetten.

Wat is de grootste klus die je ooit hebt gedaan?

Dat is een booreiland, die pijpleidingen zijn kilometerslang, dus dat duurde meestal ook jaren. Maar dat booreiland is van zichzelf ook erg groot. We hebben een keer een kraan van 100 meter hoog gemaakt, die moest in stukken op pontons worden gebracht. Je kreeg ook helemaal geen stelling toen, dus we hechtte gewoon een stripje aan de wand en werkte daarmee.

23

FPSO design for harsh environment The environmental conditions in the West of Shetlands Area can be defined as extremely harsh with wave heights up to 31.5m (Hs 17.2m) and wind gusts above 100 knots. For the Naval Architects of Bluewater, this environment was the main challenge in the recent upgrade project of FPSO the Aoka Mizu.

By Bastiaan van den Berg, Naval Architect of Bluewater Energy Services B.V.

Fig. 1: Snapshots from model tests, fully loaded in 100YRP environment (before conversion).

The Aoka Mizu is a Bluewater designed, built, owned and operated Floating Production, Storage and Offloading (FPSO) installation. She has the lines of a common Suez-max tanker, but has been constructed with increased scantlings to operate as FPSO in most harsh environments. From 2009 till 2016 this FPSO was successfully deployed in the North Sea at the Ettrick and Blackbird fields (Hs 12.7m) for Nexen Petroleum UK. Soon she will hook-up to the Lancaster field West of Shetlands to perform early production for Hurricane.

Different from trading tankers, the Aoka Mizu cannot be weather routed to avoid storm conditions.

She will be permanently moored and needs to be designed against extreme sea states. The Bluewater internal turret mooring system is a disconnectable type but the FPSO

is intended to remain on station under all weather conditions. Initial linear motion analysis, two years ago, showed that special attention was required to protect the vessel against potential green water damage. Model tests followed in MARIN offshore basin to study the green water behaviour extensively.

Besides relative wave elevation (RWE) sensors at multiple locations along the length and transversally inboard, several pressure transmitters were installed on deck and on the accommodation front bulkhead. From the registered data, we selected the events requiring further evaluation. Fig. 1 shows a wave passing resulting in a freeboard exceedance at the bow (left) and one resulting in a freeboard exceedance at the side (right).

Fig. 2: Areas where additional protection against green water has been installed.

Fig. 3: Above, detailed model to obtain loads/pressures. Beneath, course CFD model for optimization.

Based on the model test results, Bluewater decided to install green water protection structures at the bow and alongside the ship from about midship to aft as shown in Fig.2. The actual design and optimization of these structures was supported by CFD analysis performed by MARIN. CFD is better suited to compare different designs and CFD does not have the scale effect issues or sensor limitations the model basin has.

Offshore

Fig.4: Cross sectional view of on deck water flow. Left unprotected, right protected with louvres.

A louvre type protection was selected for the sides to maintain adequate ventilation.

Several geometrical variations of these louvres were investigated for their effectiveness by coarse CFD analysis, see Fig. 3. The geometry of the plated bow protection was designed in 3D CAD and optimised to protect the newly installed free fall lifeboats.

The loads/pressures required for structural design of the bow and the side protection were derived from detailed CFD analysis. Full FPSO models were exposed to numerically reconstructed equivalents of the wave events measured in basin. FPSO vessel motions were not calculated by the CFD tool but prescribed to the analysis on basis of the measured model motions.

Fig. 4 shows the effect of the louvres compared to no protection. The colour of the profile indicates the absolute speed of the water. It can be clearly seen that both the amount of water on deck and the speeds are lower which ensure any structures in this area are protected.

The large bow structure has been evaluated with fully plated and partially perforated shells. For the concept with perforations the CFD analysis showed a significant reduction in pressure built-up. The fact of having incidentally more water on the forecastle deck has been accepted in order to allow a lighter structure.

Model tests and CFD analysis were a great help in the determination of the design pressures and concepts for bow and side protective structures. Nevertheless it is realised that the number of calculations that could reasonably be performed (timewise) requires a selection of governing events of the complex non-linear green water impacts.

Consequently the CFD results were applied in a conservative way in the final structural design.

scale. The relative wave heights, structural stresses and video images of both the bow protection and the side louvres will be registered continuously. Similarly programs to monitor fatigue, global hull bending moments and turret/ mooring stresses are set-up. In combination with the associated real time data of the environmental conditions, vessel heading and motions, this will allow validating future calculation methods. We are not dreaming for the 100 year storm to pass, but, as engineers, the measured data from a bit of rough weather would be very interesting once safely hooked-up and producing from the Lancaster field offshore West of Shetlands!

Fortunately, the design story will not end here. Fully aware of the opportunity of operating one of her own vessels in such a challenging environment, Bluewater invested in a hull monitoring system to further study typical non-linear events related to offshore design on full

Fig. 5: Pressure distribution on closed and perforated bow protection.

25

Solar Boat A race and a world record Did you know that the largest 16 ships sailing the world produce as much sulphate as all cars in the world combined? And there are a lot more than 16 ships sailing the world right now.

We are the TU Delft Solar Boat Team and we are a Dreamteam that designs and develops hydrofoil boats powered purely and solely by solar energy.

By Redmer Aarnink and Mechteld Bakkenes

The Solar Boat Team

The TU Delft Solar Boat Team is completely run by students, of which the composition changes every year.

This year, the 2019 team will design and build a completely new boat. The current team consists of 26 students from ten different faculties from the TU Delft. Most of these students have put their degree on hold for a year to work full time on the solar boat.

Our vision and goals Since 2006 the TU Delft Solar Boat Team has inspired the maritime sector to work towards more sustainable shipping. We did this by showing what a student team can do on inland waters through the innovative use of solar power. In which we have succeeded by having a lot of interaction with the industry. But this year we go big, this year we will step up our game. We will participate in the challenge the maritime sector is actually about: The Offshore Challenge. We will be representing

26

The Netherlands as the only Dutch student team in this competition.

And we will design and build a Solar Boat from scratch. This boat will have to handle the rough conditions of the open oceans with a boat that carries three people. The Netherlands has always been one of the leaders when it comes to innovations in the maritime sector. And the time has come for the next generation of shipping: the sustainable era. The maritime sector is extremely polluting and conservative. It is our job to find innovation with the industry, to create new possibilities, we will be the pioneers of sustainable shipping.

We will work for one year to build a Solar Boat with which we can win the Independent Offshore Class in Monaco and set a world record on crossing The Channel purely on Solar Energy.

About our year At this moment we are just done with our ‘Top Level Concept’ phase. This means that we have made the first decisions about what our boat will roughly look like. What it’s dimensions are, how many hulls it will have and what size the solar deck will have.

The coming months we will become more and more specific in what our boat is going to look like. We have just started with the ‘Sub Level Concept’ phase. In this phase we will look at specific parts of the boat like the driveline, engine and hull(s). At the end of this phase we will know how all the smaller systems in our boat will work and how they will connect to each other. The last design phase will be the ‘Detailed Design’ phase which starts around mid October.

In this phase we will make drawings of every single part of our boat. Our boat should be completely finished (on paper) before Christmas! After this, we will set up a production plan.

Two months we will be spending on producing and one month on assembling the entire boat. In April the boat should be able to sail. With three months of testing in the spring of 2019 our boat will be completely finished.

After a year of blood, sweat and tears we will reach the moment in which it all comes down. In July 2019 we will win the Monaco Independent Offshore Class and set a world record in crossing The Channel on solar power!

Bedrijven

Wasub Every year, a race for human powered submarines is held. To participate, a team must go through a process of designing and building a submarine. Also, the pilot needs to be prepared properly by extensive training under water with diving gear. We from WASUB IX are currently going through that process. We are students from Delft University of Technology and Vrije Universiteit Amsterdam. In June 2019, we will compete against other teams in Washington. Not only do we want to be the fastest team there, we also want to break the current speed record, which is 8.035 knots.

By Davy Kreuk At this moment, we’re in the design phase. Our engineering team is split into separate departments, each consisting of around five people: the hull and frame department, the drivetrain and propulsion department and the stability and control department. We have created a list with requirements for our submarine which the departments can meet in various ways. The requirements are based on obligatory ones, that the organisation created, and ones that we think are necessary to win the race with. For example, we don’t want the submarine to deform when its velocity is high. This requires a hull that can withstand the water pressure at our designated maximum velocity.

Each department is free in choosing how to meet the requirements. Since we don’t want to build the exact same model every year, innovation is encouraged. In the last years (WASUB IV-VII) the shapes of the main body were based on the same model.

This year, we decided to design a completely new one. Knowing the strengths and flaws of the previous model,

we believe that this will increase our chances of meeting our goals.

At the same time, our human power department is selecting a pilot.

When the pilot puts all his power into moving forward, he doesn’t want it to turn off course – he wants the submarine to move in a completely straight line when he isn’t steering.

This is one of the main challenges for the stability and control department.

We’re all brainstorming to come up with ideas on how to realize these requirements in innovative ways.

Although we have eight months left, the pilot needs extensive training.

Also, the size of the pilot needs to be taken into consideration when creating the main body for the submarine.

We hope the project will be interesting and challenging for both us and outsiders.

27

Maritiem achter de schermen Sebastian Schreier Hoe kom ik aan mijn meetdata bij experimenteel onderzoek?

Dit is de vraag die mijn hele onderzoeksleven bovenaan staat. Ik ben Sebastian Schreier en werk als assistant professor voor scheepshydromechanica in de sectie SHS binnen de afdeling M&TT. Ik ben opgegroeid op het platteland in het midden van Duitsland. Water was daar altijd in de buurt en al vroeg kwam mijn belangstelling voor schepen naar boven.

In mijn laatste drie jaar op school deed ik twee keer mee aan een wetenschapswedstrijd voor scholieren waar ook techniek een onderdeel van was. Ik wilde de weerstand van een schip verlagen en zo uiteindelijk brandstof besparen.

Weerstand Hoe meet je de weerstand van een schip? Uit de literatuur werd vrij duidelijk dat je daarvoor modellen en een sleeptank gebruikt. Het werd ook ineens duidelijk dat ik zeker geen sleeptank kon bouwen en de proefinstellingen in Hamburg, Potsdam en Duisburg veel te ver weg waren. Dus welke andere mogelijkheden zijn er? Als je het schip niet kunt bewegen moet het water in beweging komen – een flumetank dus. Vervolgens heb ik van houten plaatmateriaal en rioleringsbuizen een flumetank gebouwd met een dwarsdoorsnede van 40 cm breed, 35 cm hoog en een meetsectie van 1,6 m lang. Over het Froude-getal had ik al wat gelezen dus wist ik dat mijn model op een schaal van 1:100 een snelheid van 1 m/s vereiste voor 20 kn op ware grootte. Dat bleek vrij ambitieus. Met een scheepspropeller als axiale pomp en een elektrische

Dr.-Ing. Sebastian Schreier, assistant professor voor scheepshydromechanica

30

motor daarachter was gemiddeld zo’n 0,1 m/s te halen. Nu had ik wel een flumetank en tussendoor ook nog een scheepsmodel gebouwd.

De oorspronkelijke vraag naar een lagere weerstand bleef echter nog staan.

Voor de tweede ronde had ik een model bedacht en gebouwd waar je in het boeggedeelte de spantvorm kon veranderen door middel van schroefdraad en messingprofielen.

De planken waren uit drankblikjes gesneden en voor het afdichten kwam er een rubberen huid overheen. Uiteindelijk was het model veel te koplastig en bleef het niet eens goed drijven. Ik had geen betere scheepsvorm gevonden. Maar ik kon wel laten zien dat de verandering van de boegvorm grote invloed had op de weerstand. Verder had ik een testopstelling en een model waar je systematisch variaties van de boegvorm mee kon uitvoeren. In de huidige tijd zou je daar een 3D printer voor kunnen gebruiken – alleen die bestonden destijds nog niet.

Studiekeuze Hierna wist ik ook wat ik zou gaan studeren: scheepsbouw!

Na mijn militaire diensttijd bij de Duitse Marine ben ik in Rostock gaan studeren. Daar was scheepsbouw onderdeel van het vijfjarige curriculum werktuigbouw. Ik ben op de track scheepsbouw en offshore techniek doorgegaan. Ik heb voornamelijk gefocust op de hydrodynamische vakken.

Mijn afstudeerproject ging

over sloshing – het klotsen van vloeistoffen in een tank met een vrij vloeistofoppervlak.

Daarop voortbouwend ben ik mijn promotieonderzoek ingegaan bij de werkgroep Ocean Engineering van de universiteit Rostock. Het doel was met numerieke stromingssimulatie (CFD) sloshing-drukken te kunnen voorspellen voor een LNG tank.

Al snel had ik kleurige filmpjes van klotsend water in een tank op het scherm. Maar hoe langer ik naar deze filmpjes keek hoe meer ik mezelf afvroeg hoe realistisch deze simulaties daadwerkelijk waren.

Steeds vaker zat ik te kijken naar de klotsende beweging van het water in mijn waterfles met het gevoel dat de fysica in de tank wel wat anders was dan mijn simulaties lieten zien.

Eigen onderzoek Hoe zou ik dat beter kunnen vergelijken? Ik heb een echte fysieke sloshing-tank nodig! Deze tank heb ik dan ook gebouwd in het weekend thuis in mijn woonkamer. De tank was zo groot als een schoenendoos. Hij was gemaakt van doorzichtig plastic plaatmateriaal en had er vier wieltjes onder. Voor de aandrijving kwam een ruitenwissermotor erbij met een krukas en een koppelstang. De hele opstelling was afgemonteerd op een houten plaat en stond op een werktafel in ons lab. Deze opstelling leverde meteen beter inzicht in wat er in de tank gebeurde. Daar heb ik dan met meerdere studenten systematisch proefseries gedraaid en harde schijven met meetdata gevuld.

Faculteit

Een conceptmodel van een grote flexibele drijvende constructie in de sleeptank van 3mE. Voor een constructie van 1000 m bij 1000 m op ware grootte is de schaal 1:500. Dit zijn ongekende verhoudingen in een sleeptank en vraagt best wat ontwikkeling op het gebied van meetmethodes voor toekomstig onderzoek.

Door de ervaring met de kleine tank was de ontwikkeling van een grotere proefopstelling later in het project een heel stuk eenvoudiger.

Uiteindelijk werd deze proefopstelling door een bedrijf gebouwd met een tank twee keer zo groot als de vorige en met twee graden van vrijheid. De beoogde LNG tank is er om verschillende redenen nooit gekomen. Maar de ontwikkeling van de twee sloshing-proefopstellingen is de inhoud geworden van mijn proefschrift.

Na mijn promotie heb ik een jaar in Japan bij de Kinki universiteit in de werkgroep voor visserijtechnologie als postdoc gewerkt. Daarna ben ik als assistant professor weer terug gekeerd naar mijn oude werkgroep in Rostock. Over de jaren heen heb ik onderwijs gegeven op bachelor en masterniveau over bewegingen en belastingen van constructies in golven, ocean energy en maritiem transport. Mijn onderzoekslijn bleef sloshing en de twee sloshingproefopstellingen werden gebruikt door twee collega’s in hun onderzoek en meerdere studenten die op sloshing-vraagstukken afstudeerden.

Huidige werkzaamheden Sinds oktober 2016 werk ik bij de TU Delft. Hier gaat mijn onderwijs in de bachelor over geometrie en stabiliteit van schepen. In het master curriculum ga ik vanaf dit jaar het

vak Floating Structures and Offshore Moorings verzorgen. Dit sluit goed aan bij mijn onderzoeksgebied; met name fluid-structure interactie van maritieme constructies. Dat houdt voornamelijk experimenteel onderzoek in naar sloshing in tanks met flexibele wanden, flexibele appendages van snelle schepen, en ook grote drijvende constructies bijv. voor drijvende zonnepanelen op zee of drijvende steden. De fundamentele fysica daarachter is grotendeels hetzelfde. Het grote verschil tussen deze toepassingen zijn de tijds- en lengteschalen die het meest belangrijk zijn. Voor sloshing gaat het in het experiment om milliseconden en millimeter. Bij drijvende zonnepanelen hebben we het op ware grootte over honderden tot duizenden meters en tientallen seconden.

Om dit onderzoek goed te kunnen doen ben ik met meerdere collega’s heel kleine drukopnemers aan het ontwikkelen en dusdanig toepasbaar aan het maken dat uiteindelijk tot zo’n 100 opnemers op een 1-Euromunt geplaatst kunnen worden.

Daarmee wordt het mogelijk drukverdelingen te meten met een tot nu toe ongekende resolutie.

Mijn onderzoek ga ik niet alleen uitvoeren. Ik wil samen met PhD studenten mijn onderzoeksgebied verder avanceren.

Hier gaat het voornamelijk over projecten

op nationale subsidies en samenwerking met bedrijven en andere onderzoeksinstellingen zoals TNO en MARIN. In dit kader spelen afstudeeropdrachten een belangrijke rol. Op spannende en goed afgebakende vraagstukken hebben de studenten de kans mee te werken aan vooruitstrevend onderzoek en contacten op te doen met partners uit de praktijk.

Voorbeelden van zulke projecten zijn opdrachten over het concept design van grote drijvende constructies met een eerste inschatting van het gedrag daarvan in golven, of de ontwikkeling van numerieke methodes voor de voorspelling van dit gedrag.

Met mijn experimentele achtergrond en insteek voor mijn toekomstig onderzoek ben ik heel blij met mijn onderzoeksomgeving op de TU Delft.

De bestaande onderzoeksfaciliteiten met twee sleeptanks en een cavitatietunnel bieden ruim gelegenheid voor experimenteel onderzoek. Straks komt er ook een sloshing-proefopstelling bij. Ik kijk ernaar uit deze faciliteiten samen met mijn collega’s en studenten verder te ontwikkelen voor de toekomstige uitdagingen.

31

Bachelor end project Windvinder In this BEP, we investigated the main parameters of a monohull Windvinder. A Windvinder is a vessel sailing in headwinds, directly powered by a windturbine and a pulling propeller. This specific Windvinder will sail in the Roaring Forties, an area known for its extreme weather conditions. Therefore we looked into local weather conditions, stability and resistance.

By Thijs-Gerrit Volker

Weather Conditions First of all, the wave conditions in the Roaring Forties are estimated to establish the operational profile.

Various sources such as the Global Wave Statistics and the Wavewatch III climate model are compared to estimate wavelength and waveheights. It is established there is a 95% chance of wavelengths greater than 40 metres. Furthermore, there is a 75% chance of waves heights up to 5 metres. When considering resistance in waves, we assumed a wavelength of 40 metres and a wave height of 5 metres.

32

Resistance prediction The resistance prediction is divided into two parts: empirical calm water resistance and empirical added wave resistance.

An important aspect in the calm water resistance is the keel – canoe body interaction. In causes a stepper increase in resistance around 2.7 metres per second, as can be seen in the figure.

A more important aspect of the resistance is the added wave resistance. Research in literature revealed a spike in resistance in waves that have a wavelength to a ship length ratio of one. This spike

increases rapidly with the wave height. The waves the Windvinder will encounter are usually four times the ship length. The effect of the wave height is thus less pronounced.

The effect was investigated by comparing two empirical methods, as shown in the figure.

The comparison showed great uncertainty in the prediction of the resistance spike. However, at a ratio of four the methods converge to the same line. Therefore the choice in method to predict the resistance is not as important.

Faculteit Stability The vessel’s stability was also investigated to ensure its survivability in the roaring forties. It was required that the vessel has self righting capability. In other words, a positive GZ over the range 180 degrees. The final design resulted in the GZ curve as shown in the figure.

The windturbine enters the water around the 90 degree angle, and thus causing an increase in stability.

Another important aspect we needed to consider was the stability in waves. By systematically varying the amplitude of a regular headwave we observed that the

transverse GM increased with wave height. The waterline area of the vessel increased with every wave duet o small draught of the canoe body.

Combining stability and resistance The main problem in the design was to find the breadth of the vessel with at least a GM of 200 milimetres with a corresponding resistance as low as possible. By systematically varying the breadth we could observe the effect on both parameters. This is shown in the figure.

The orange line denotes the metacentric height and the blue line represents the resistance. The lowest resistance is at a breadth of 1475 milimetres, however 1540 milimetres is required to meet the stability criteria.

33

Shot Dit shot is gemaakt tijdens TBE 1 in de panelen hal van scheepswerf Ferus Smit. Een scheepswerf die zelf zijn zeeschepen ontwerpt, ontwikkelt en bouwt. Meerdere keren hebben wij van anderen gehoord dat dit een van de efficiĂŤntste scheepswerven is van Noord-Nederland. Daarom is ook goed te zien dat men druk bezig is met het lassen van panelen.

A

A D N E G A N CTIVITEITE 8 NOV 9-10 NOV 10-17 NOV 14 NOV 16 NOV 21 NOV 23 NOV 18 DEC 18 DEC 20 DEC 10 JAN 1-10 FEB

KIVI Lezing Shipathon eek W e m e i t i r a M t s e e F m u r t s Lu Diesreceptie Diesactivitei

t

Dies Diner EJD S-Café ALV KIVI Lezing Flits 2019

H. Hoffmann

Hoofdsponsoren

Mededelingen

In memoriam Op 4 juni 2018 is Emeritus Hoogleraar Offshore Bart Boon op drieënzeventig jarige leeftijd overleden. Hij is van 1985 tot 2001 in dienst geweest aan de Technische Universiteit te Delft. Naast werkzaam te zijn geweest bij de TU Delft was hij een erg actief VOL-lid en een enthousiaste deelnemer aan alle VOL-activiteiten georganiseerd door het Scheepsbouwkundig Gezelschap “William Froude”. Diverse keren heeft hij een lezing gegeven voor onze studenten.

Ons medeleven gaat uit naar zijn familie, vrienden en een ieder die hem dierbaar was. Wij wensen hen allen veel sterkte.

Het 115e bestuur van het Scheepsbouwkundig Gezelschap “William Froude”

Felicitaties De Boegbeeldcommissie feliciteert de volgende personen met het behalen van hun masterdiploma: Jeanine Oudshoorn op 7 juni 2018 Mick van der Meer op 13 juni 2018 Johan Verbruggen op 20 juni 2018 Max van den Berg op 26 juni 2018 Jitte van Dijk op 26 juni 2018 Merijn Dam op 28 juni 2018 Hanna Pot op 28 juni 2018 Quinten Schothorst op 29 juni 2018 Ruben de Jong op 5 juli 2018 Vera Wieleman op 6 juli 2018 Roel Schillings op 10 juli 2018 Liza van Kempen op 30 juli 2018 Francis Mobbs op 20 augustus 2018 Pieter Spruijt op 21 augustus 2018 Wessel Schot op 21 augustus 2018 Kees van Ekeren op 23 augustus 2018 Steven Krol op 27 augustus 2018

Salomon Brummel op 27 augustus 2018 Arthur Schout op 27 augustus 2018 Mans Maliepaard op 28 augustus 2018 Timo Kreule op 30 augustus 2018 Rayco Quintana Diaz op 19 september 2018 Normand Laforce op 19 september 2018 Redmer Joustra op 20 september 2018 Joan le Poole op 20 september 2018 Mike Stoter op 25 september 2018 Anner Heanen op 25 september 2018 Danique van Velzen op 27 september 2018 Michel Koopman op 3 oktober 2018 Matthijs Schoonhoven op 4 oktober 2018 Luigi Portonato op 5 oktober 2018 Nikos Makrygiannis op 9 oktober 2018 Michael Vergeer op 12 oktober 2018

37