!!made in athens:Layout 1
8/9/12
8:19 PM
Page 69
>
69
µπαχάρια και φτηνά κινέζικα παιχνίδια. Ο κόσµος στριµώχνεται σε ασφυκτικά γεµάτα λεωφορεία για να πάει στη δουλειά του, στέκεται σε ατελείωτες ουρές στις καφκικές δηµόσιες υπηρεσίες. Η φιλιππινέζα υπηρέτρια πάει βόλτα τα σκυλιά της κυράς της στο καταπράσινο προάστιο της Κηφισιάς, ενώ η σειρήνα του πλοίου σφυρίζει στο λιµάνι του Πειραιά.
When Athenians dream at night, they dream of those they love and those they’ve lost, they dream their faded dreams; they dream their fears and hopes. They dream of fictional glorious pasts and uncertain futures, they dream of friends and enemies. They dream of the village their parents come from; they dread the city they will have to face again the next day.
Όταν τις νύχτες ονειρεύονται, οι Αθηναίοι ονειρεύονται εκείνους που αγαπούν κι εκείνους που έχουν χάσει, ονειρεύονται τα θαµπά όνειρά τους, ονειρεύονται τους φόβους και τις ελπίδες τους. Ονειρεύονται τις µυθοπλασίες ενός ένδοξου παρελθόντος και το αβέβαιο µέλλον, ονειρεύονται φίλους και εχθρούς. Ονειρεύονται το χωριό απ’ όπου ήρθαν οι γονείς τους, ενώ τρέµουν την πόλη, που θα αντιµετωπίσουν ξανά την επόµενη µέρα.
Maybe none of the above is unique for Athens. Many of those elements can be found in other places, but what is probably singular is their local blend. Here they intersect; they meet and interact in a distinctive way. This is the stuff places are made of: materials, norms, everyday practices, social relations and conflicts, dreams, fears, symbols, representations. Places are constantly produced through the most complex constellations. Places are open to the future and to constant change: they develop and evolve. New people arrive, with them come new practices and social relations. The old world crumbles daily, but leaves its traces behind. The new one is build with the spolia of the old one, relentlessly reconfigured and reinterpreted, so that the past is also open to the future.
Ίσως τίποτε από τα παραπάνω να µην είναι µοναδικό για την Αθήνα. Πολλά από τα στοιχεία αυτά µπορούν να απαντηθούν και σε άλλα µέρη, αλλά το ιδιαίτερο µείγµα, το τοπικό χαρµάνι, είναι αυτό που πιθανότατα είναι µοναδικό. Εδώ διασταυρώνονται όλα αυτά. Συναντιούνται και αλληλεπιδρούν µε τρόπο διακριτό. Οι τόποι δηµιουργούνται από τέτοια πράγµατα: υλικά, πρότυπα, καθηµερινές πρακτικές, κοινωνικές σχέσεις και αντικρούσεις, όνειρα, φόβοι, σύµβολα και αναπαραστάσεις. Οι τόποι δηµιουργούνται συνεχώς µέσα από τους πιο πολύπλοκους αστερισµούς. Οι τόποι είναι ανοιχτοί στο µέλλον και στην αέναη αλλαγή: αναπτύσσονται και εξελίσσονται. Καταφτάνουν νέοι άνθρωποι και µαζί µ’ αυτούς νέες συνήθειες και κοινωνικές σχέσεις. Ο παλαιός κόσµος καταρρέει καθηµερινά αφήνοντας όµως πίσω τα ίχνη του. Ο νέος κόσµος κτίζεται µε τα spolia1 του παλαιού, αµείλικτα επανασχηµατιζόµενος και επανερµηνευόµενος, ώστε το παρελθόν επίσης να είναι ανοιχτό στο µέλλον. Ετυµολογικά, η ταυτότητα σηµαίνει απλά «αυτό που είναι ίδιο µε τον εαυτό του» και ένας τέτοιος ορισµός µάλλον ακούγεται αρκετά ευθύς. Αλλά τι είναι ο «εαυτός» σε κάτι τόσο ετερογενές όσο ο τόπος και πώς µπορεί ποτέ οτιδήποτε να παραµένει το ίδιο σε έναν κόσµο που παρασύρεται από την αέναη αλλαγή; Όταν µιλάµε για ταυτότητα τόπου µπορεί να εννοούµε πολλά και διάφορα πράγµατα. Μπορεί να αναφερόµαστε στους τρόπους µε τους οποίους οι άνθρωποι (οµαδικά ή ατοµικά) αναγνωρίζουν αντικείµενα και εκχωρούν σε αυτά χαρακτηριστικά και ιδιαιτερότητες. Αυτό αποκαλείται επίσης και image ενός τόπου, όταν αναφέρεται σε συλλογικές νοητικές αναπαραστάσεις ενός τόπου. Το branding ενός τόπου, σε γενικές γραµµές, έχει στόχο τη 1. spolia: σπαράγµατα ερειπίων
Etymologically, identity simply means “that which is the same to itself” and such a definition probably sounds straightforward enough. Yet, what is “itself” in something so heterogeneous as place and how can anything ever be the same in a world caught up in constant change? When we talk about place identity we may mean very different things. We may refer to the ways in which people (groups or individuals) identify places, understand and recognize them, as they do other objects, assign to them characteristics and particularities. This is also called place image, when it refers to collective mental representations of a place. Place branding in general terms aims at improving a place’s image. A second meaning of place identity may reversely refer to the ways in which people (again both groups and individuals) are recognized in their relations to their place of origin, residence etc. We assign to people characteristics by projecting onto them what we think about the place they come from. If, in an extreme example, a neighbourhood has a ‘criminal’ reputation, we may tend to think of its residents as potentially criminal. A third use of the term place identity follows the phenomenological tradition that seeks to explore the links between the human and the world in which she lives. It is about the ways that people incorporate place into their own identity construction, how they identify with