Tahtaya Gülü, dikeni, yılanı çizerdim. Đnsanlığı, adamlığı, gül-diken-yılan üzerinde anlatırdım: Korkmamayı yılmamayı-geri çekilmemeyi öğreteceğim: Vali-asker, polis korkmak yok. Yeter ki haklı olun. Đyi insan olun. Çalışın, başarın. Devamlı ileriye. Gülerdim. ABC’yi zaten öğreneceksiniz. Ona eliniz mahkûm. Dersinizde çok iyi olacak. Sordum mu? Söyle dedim mi? Fırtına gibi bilecek, söyleyeceksiniz. Ama önce iyi insan ve insanlık, saygı ve sevgi olmayan olandan isteyecek. Olan olmayana verecek. Bilen bilmeyene öğretecek. Bilmeyen de çok çalışacak, başaracak. Herkes babasına, anasına yardım edecek, ağaç dikecek, kuzu bakacak. Gelirim-görürüm. Yapana aferin derim. Arkadaşım, kardeşim gibi tatlı sözleriniz türküleriniz olacak. Asla kötü söz, alma-kapmaçalmalar olmayacak. Hak edilecek yenilecek. Sizi bugünde okulu bitirince, başka okullara gidince böyle göreceğim. Olana bravo derdim… Tabi bu sözler-konuşmalar-hareketler, haftalara, aylara yayılırdı. Günah, hak, haramlar da işlenirdi. Bazen üç, yerine göre beş, on dakika olurdu. Müzik dersinde matematik, matematikte Türkçe-resim ve çok kere de, haydi neşeye-şarkıya-türküye söyle Ali, oyna Ayşe dedim mi? Bir tatlı hoş seda ve çok bilgili Ahmetlerle, Fatmalar çok olurdu. Yıl sonunda bir hoş seda ile ver elini tatil denilirdi. Bu temel ve usanmadan iyiyi aramak, yılmadan çalışmak, öğrenciyi topluma böyle salmak. Esas olmalıdır. Ha ne kadarı iyi olur. En azından yetmişi sekseni iyi olur. Yada iyiyi bilir olur. Canım tümden iyi de olmaz. Đyilik te olmaz. Burada esas olan TABANDA ÖĞRETMEN yılmadan topluma ve üst okullara bu denli öğrenciler göndermesi-Ana, baba irtibatları ile de bu tezleri desteklemeli. Evlerde iyi konuşmalar, hareketler olması gereğini çokça vurgulamasıdır. Öğretmen okulları yenilenmeli. Uygulamalı öğretmen yetiştiriciliğine geçilmeli. Sistemde bir sene uygulamalı öğretmenlik, bir sene de kurallar, kavramlar, metotlar ve sosyo-ekonomik öğrenilen yıllar olmalıdır.
266