DERSE HAZIRLIK • •
Oyuncaklarla oynamayı sever misiniz? Bilirsiniz, bazı oyuncaklarımız bizim için daha değerlidir. Çünkü o oyuncaklar bize ya çok sevdiğimiz insanların hediyesidir ya da onlara sahip olabilmek için uzun süre beklemişizdir. Bu konu üzerine tartışınız.
OYUNCAKÇI DEDE Bir zamanlar küçük bir şehirde yaşlı bir oyuncakçı yaşardı. Bembeyaz sakalıyla pamuk gibiydi. Oyuncak dükkanı açacak kadar parası yoktu. Koluna taktığı sepetinde çeşit çeşit oyuncaklar bulundururdu. Bebekleri, arabaları, bilyeleri, çemberleri vardı. Yaptığı oyuncakları yavaş adımlarla, sokak sokak gezerek satardı. Yazın sıcak havalarda, titrek sesiyle; -
Oyuncakçı geldi! Diye seslenir, birkaç adım daha atar;
-
Güzel oyuncaklarım var! derdi. Sesini duyan çocuklar birer ikişer evlerinden çıkar, sepetin başına toplaşırlardı. Oyuncakları çok ucuz olduğu için çocuklar tarafında kapışılırdı. Bir gün oyuncakçı dede her zamanki gibi sabah erkenden evden çıktı . Ama hiç keyifi yoktu. Sanki biraz halsiz gibiydi. Hanımı; -
Bu gün işe gitmesen olmaz mı? Dediğinde büyük bir ciddiyetle;
-
Olmaz, çocuklar yolumu gözlüyordur. Merak ederler, dedi. Öğle vaktiydi. İyice yorulan oyuncakçı dede bir ağaç gölgesi bulup oturdu. Hanımının yolluk olarak hazırladığı yemeği yedi. Bir süre sonra uykusu geldi. Oyuncak sepetini baş ucuna koyup derin bir uykuya daldı. İşte bu sırada mahallenin fakir çocuklarından biri geldi. Bir süre dedeyi izledikten sonra yanı başına oturdu. Sepetin içindeki oyuncakları görünce dayanamadı. Birer ikişer alıp onlarla oynamaya başladı. Renga-
8