PRV VO VSELENATA
Nestrplivosta raste{e.
Najposle izvestija deka raketata e gotova za
letawe. Treba{e samo kosmonautite da vlezat vo kabinite, posleden pat da se proverat uredite i da se dade dozvola za poletuvawe. Se dobli`iv do pretsedatelot na Dr`avnata komisija.
– <Pilotot Gagarin e podgotven za let so vselenskiot brod !" – Sre}en pat! Ti posakuvam uspeh! – toj cvrsto mi ja stegna rakata. * * * Po~uvstvuvav kako nekoja golema sila s#¯ posilno i posilno me vle~e na sedi{teto. Edvaj mo`ev da gi pomrdnam racete i nozete. Znaev deka toa }e trae kratko vreme, duri brodot ne vleze vo patekata na letot. Preku aparatite ja poglednav dale~nata Zemjina povr{ina. Jasno se gledaa ostrovite, bregot i sibirskite tajgi osvetleni od sonceto. Brodot po~na da se dvi`i po patekata na {irokata vselenska magistrala. Se najdov vo beste`inska sostojba. Toa e ~udna sostojba. No, organizmot mnogu brgu se prisposobuva, ~uvstvuvaj}i golema lesnotija na svoeto telo. [to se slu~uva{e so mene vo toa vreme? Ottrgnat od sedi{teto, visev pome|u tavanot i podot na kabinata. S# na mene stana lesno. I racete, i nozete, i teloto – kako da ne bea moi. Nemaa te`ina. Ne sedi{, ne le`i{, tuku kako da visi{ vo kabinata. Site nepricvrsteni predmeti visea. Mi se stori kako da sonuvam. Kapkite voda, koi istekuvaa od cev~iwata, se pretvoraa vo meuri i slobodno se dvi`ea vo prostorot. Na yidovite od kabinata se lepea kako rosa na cve}e. Gi gledav oblacite i nivnite lesni senki na dale~nata mila Zemja. Sovr{enoto, crno nebo be{e kako izorano pole poseano so zrna od yvezdite. A tie bea tolku sjajni i ~isti. Sonceto be{e neverojatno svetlo. Toa sigurno e stopati posvetlo od ona {to go gledame od Zemjata. Vo kabinata se slu{na muzika. Od Zemjata ja emituvaa "Amurski branovi", edna od moite omileni pesni. 108