PRVOTO PISMO Toga{ od kaj vlezot se pojavi edna grupa zaostanati devoj~iwa. Site bea oble~eni vo sini rabotni obleki. No, ne{to drugo go prikova kon niv vnimanieto na Bor~e. Vo sredinata ~ekore{e edno visoko devoj~e so pletenki. I raska`uva{e ne{to na drugarkata do sebe; obete yvonlivo se smeeja. Smeata dopre do Bor~e i go obzema siot. Iako bea mo{ne daleku, toj gi raspoznava{e crtite od liceto na devoj~eto vo sredinata: trkalezno, so crveni obrazi i simpati~na nasmevka. Bor~e se seti deka do nego stoi noviot poznanik Dimitar i v mig gi povrza - Dimitar i grupata devoj~iwa. Doverlivo {epna: - Slu{aj Dimitar! So tebe ubavo se zapoznavme... A ti sega }e mi raska`e{ za ona devoj~e! - Koe? - Onoa, {to odi vo sredinata... Onaa, {to nosi zelena ~anta, i plasti~no }ese vo drugata raka. Sigurno vnatre i se patikite za fiskultura... Dimitar ne brza{e so odgovorot: - Se vika Violetka. - Ubavo imence! - Blesna Bor~e i pojde da gi presretne devoj~iwata. No Dimitar dr`e{e ~ekor so nego, i mu re~e: - Nemoj da ja zadeva{ nea! Vo negoviot glas ima{e i molba, i naredba, i predupreduvawe. Bor~e se sepna: - Ej, a zo{to? Da ne e zabraneto?!! - Taa... Mnogu e voobrazena. Ne razgovara so ma{ki! Bor~e saka{e na nekoj na~in da go privle~e vnimanieto na devoj~iwata. Napravi ostro dvi`ewe napred, se do~eka na racete, go krena teloto i po~na da odi, dvi`ej}i se so pomo{ na dlankite. Devoj~iwata go odminaa. Samo Violetka prezrivo re~e: - Cirkuzant! Bor~e se vrati do Dimitar. Be{e vcrvenet vo liceto, od napor ili od vozbuda. Gi istrese racete od pravot: - So tebe u~i, neli? - Da. -Tivko re~e - ma{kite ja nerviraat... - ]e smekne! Eden e Bor~e vo celoto u~ili{te. Kratko razmisluva{e. Liceto mu se razvedri od nenadejnata misla: - Dimitar, ti }e $ odnse{ pismence na Violetka! Od mene - za nea. No Dimitar tvrdoglavo odbi: - Ne! Bor~e strplivo mu objasnuva{e:
131