Theatrale muziekwandeling met Spoolde als decor Piercado
lijk geroep dat het een stiltecoupé was. Koffie in de stationsrestauratie tegenover de “koffie to go” met deksel, anno nu. De echo naar een lang verleden klonk herhaaldelijk door.
In het weekend van 3 en 4 juli trokken honderden deelnemers wandelend door Spoolde om op diverse locaties te genieten van zeer gevarieerde theatervormen. De voorstelling maakte deel uit van de IJsselbiënnale, een kunstmanifestatie die de hele zomer plaats vond. Onderweg werden op vele manieren acts vertoond met de rivier, uiterwaarden en directe omgeving als passend decor. Om Spoolde als locatie voor deze theatervoorstelling te kiezen, bleek een schot in de roos.
Het wandelen naar de volgende locatie was geen straf omdat je via het Engelse Werk langs de verstilde Willemsvaart trok om tussen de bomenrijen plotseling aangesproken te worden door Herman de Uil. Hij maakte de bezoekers attent op de viering van een feestelijke dag in het dierenrijk, Eddie de Eekhoorn was namelijk jarig. Zo waren onder andere de vlinder, de rat en het everzwijn, prachtig geschminkt, aanwezig om het feest mee te vieren. Muziek moet voor een feestelijke stemming zorgen, maar het wordt treurmuziek: Eddie is onder de dieren het zoveelste verkeersslachtoffer geworden. Een prachtig stuk mimewerk van toneelgroep “de Voorst,” muzikaal ondersteund door het klarinetensemble Klarinjo!, onder leiding van Karin Vrieling, droeg er toe bij dat de bezoekers in bedrukte stemming verder trokken.
De start was bij de Venus. De eerste act bij Henk Dubbeldam aan de IJssel paste ook prima in deze theatertocht omdat de rivier daarin een dominante rol speelt. De bezoekers werden verwelkomd door een riviernimf, die je meenam naar de oever van de IJssel. Begeleid door passende muziek maakte je kennis met het Rivierlied, dat als een blijvend thema door de wandeling verweven zat. Al zingend werd de groep verder de uiterwaarden in verwezen, richting spoordijk, om uiteindelijk bij het restant van de oude spoorlijn te belanden. Vijf vrouwen gaven daar, onder het thema oud en nieuw, het verschil in treinreizen weer tussen 1951 en anno nu. In woord en gebaar raak getroffen: In 1951 met hoed en koffer, in 2021 met rugzak en mobieltje. Het mobieltje dat zoveel irritatie opriep, ondanks herhaalde-
Via Katerveerpark en Beukenallee ging het op weg naar “de Spoolderberg”, de milieuvriendelijke moestuin, gelegen in wat eens de Spoolderpolder heette. De langzamerhand alom bekende moestuin lag er prachtig bij. De bedrijvigheid is groter dan ooit want vandaag zijn talloze vrijwilligers, met passende kle-
6
Papenacker 49
