reisverslag
In coronatijd naar Terschelling
Hanneke van Vilsteren
Nog voor de avondklok maar wel in de lockdowntijd van januari, gingen we naar Terschelling. Met de boot vanuit Harlingen, je bent dan echt weg. De bootreis duurt twee uur en dat ging behoorlijk coronaproof. Je wordt verplicht een mondkapje te dragen, de anderhalve meter wordt zo goed mogelijk gegarandeerd en tussen de zitplaatsen hangt plastic. Je wordt gevraagd je zo min mogelijk te bewegen en je gaat in zones van de boot. Dit alles verliep volgens ons veilig genoeg. Appartement We hadden voor vier nachten een appartement gehuurd. Of de eigenaar dit appartement met alcohol had schoongemaakt, weten we niet. We hebben het niet gevraagd. Het zag er heel schoon uit. Het ligt op loopafstand van de boot en we zijn nog net op tijd om voor de komende dagen de boodschappen te doen. Verder is er helemaal niets geopend. We moeten ons zelf vermaken. Geen leuke strandtenten, geen cafee tjes en geen restaurants. Wandelingen Thuis hadden we een (dachten we) prachtige wandeling uitgeprint. De VVV is niet geopend. Maar behalve de lockdown is het ook nog erg nat op Terschelling. Als we halverwege zijn, blijkt het pad veranderd in een sloot. Deze sloot loopt zover als het oog reikt. We besluiten tot een alternatieve route. Per slot van rekening is het overal mooi en hoef je niet perse een vaste route te volgen. We komen een eilander tegen met 4 honden. Deze honden blijken gelukkig allemaal familie te zijn. Eentje komt uit een boedelscheiding en is nog steeds gestrest. We staan bij een dode jonge zeehond. Dode zeehonden worden niet meer opgeruimd, sinds een andere eilander er mee gestopt is, beweert onze informant. Ook laten de zeehonden, die anders in dit seizoen in grote getale te zien zijn, zich nu niet zien. De kraaien zijn blij met smakelijke maaltje. Fietsen We besluiten een fiets te huren. De fietsenverhuur is twee huizen verderop. Vanwege de corona mogen we niet naar binnen. We moeten 26
Papenacker 48
