ตามพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. 2539 หมายถึง 1) การใช้อานาจตามกฎหมายของเจ้าหน้าที่มีผลเป็นการสร้าง นิตสิ ัมพันธ์ขึ้นระหว่างบุคคลในอันที่จะก่อ เปลี่ยนแปลง โอน สงวน ระงับหรือ มีผลกระทบต่อสถานภาพของสิทธิหรือหน้าที่ของบุคคล ไม่ว่าจะเป็นการถาวร หรือ ชั่วคราว เช่น การสั่ง การ การอนุญ าต การอนุ มัติ การวินิ จฉั ยอุท ธรณ์ การรับรองและการรับจดทะเบียน แต่ไม่หมายความรวมถึงการออกกฎ 2) การอื่นที่กาหนดในกฎกระทรวง คาว่า “เจ้าหน้าที่ ” มีความหมายอย่างกว้าง อาจเป็น บุคคลคนเดียว หรือเป็นคณะบุคคลหรือนิติบุคคลก็ได้ ที่สาคัญต้องเป็นบุคคลที่กฎหมายให้ อานาจในการพิจารณาหรือทาคาสั่งทางปกครองหรือดาเนินการต่าง ๆ ตาม พระราชบัญญัติฉบับนี้ แต่ต้องไม่ใช่เจ้าหน้าที่ที่ใช้อานาจทางนิติบัญญัติหรือ ทางตุลาการ