9ο Δ. Σ. Λιβαδειάς
Λιβαδειά 2012 - 2013
Ε΄ Δημοτικού Τμήμα: 2ο
Εισαγωγή Με αφορμή το κείμενο του Ανθολογίου, «Δρακοπαραμύθι» της Αγγελικής Βαρελλά, συζητήσαμε στην τάξη για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει
ο
σύγχρονος
άνθρωπος
και
τον
τρόπο
που
τα
παρουσιάζει η συγγραφέας. Αφού καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η χιουμοριστική διάθεση του κειμένου είναι ένας έξυπνος τρόπος για να περάσει η συγγραφέας τα μηνύματά της στους αναγνώστες, αποφασίσαμε να γράψουμε τα δικά μας «Δρακοπαραμύθια» και να μιλήσουμε για τα προβλήματα εκείνα που θεωρούμε μεγάλα και σπουδαία!
Ο δάσκαλος της τάξης Σαμούχος Πέτρος
Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας Χούλιγκαν που γυρνούσε από το γήπεδο και σαν τρελός, που νικούσε η ομάδα του, πετούσε πράγματα στους δρόμους και μόλυνε το περιβάλλον. Αφού ο Χούλιγκαν δεν είχε δουλειά, καθόταν μπροστά από μια τηλεόραση και έβλεπε διάφορα παιδιά σε ομάδες να κάνουν διάφορα πράγματα. Σκέφτηκε, λοιπόν, να κάνει και αυτός μια συμμορία με θέμα το περιβάλλον, για να το μολύνει! Ο Χούλιγκαν γνώρισε πολλά άτομα για τη συμμορία
του,
«Χουλιγκανίτσα,
που Δράκο,
τα
έλεγαν
Νεφ
και
Λεπτονίτσα». Κάποιοι δεν συμφωνούσαν, γιατί δεν τους άρεσε να μολύνουν το περιβάλλον
και
τους
ανάγκαζε
ο
Χούλιγκαν να μαζεύουν τα σκουπίδια που πετούσε. Έλεγε ο Νεφ: « Δεν μας αρέσει να το κάνουμε αυτό, μην μας πιέζεις». «Θα σας αρέσει» απαντούσε ο Χούλιγκαν. - Εμάς μας αρέσει να γράφουμε τραγούδια, του έλεγαν. - Γιατί νομίζετε ότι εγώ δεν ξέρω να γράφω τραγούδια; - Για πες τότε ένα. - Καθώς κοιμόντουσαν οι χούλιγκαν, έκανε σεισμό σηκώθηκε ο ένας και ήθελε γλυκό!
- Ωραία, τότε γιατί δεν φτιάχνουμε μια Ντισκοτέκ και να την ονομάσουμε «Χουλιγκανοτισκοτέκ», είπε ο Νεφ. Μετά όλη η συμμορία συμφώνησε να πάνε στη Χουλιγκανοντισκοτέκ, που έφτιαξαν και να συζητήσουν για το θέμα «να μην μολύνουν το περιβάλλον». Όλοι μαζί με μια φωνή είπαν «ΝΑΙ». Αχ… τι ωραία ομάδα! Δεν θα την ξεχάσω ποτέ! Από τους μαθητές Χριστίνα Π., Βάλια Ρ., Γιώργο Φ.
Μια φορά κι έναν καιρό, αλλά μπορεί και αύριο, ο Σκουπιδίξ ήθελε να τα βρομίσει όλα. Μετά από το παζάρι στη Λιβαδειά, μόνο σκουπίδια απέμειναν και ο Δήμος δεν προσφέρθηκε να τα μαζέψει. Ο Σκουπιδίξ, όμως, σαν πολύ καλό σκουπιδοανθρωπάκι πετούσε παντού σκουπίδια. Κάποια παροιμία λέει πως « όποιος βρομίζει, δέκα μέρες θα σκουπίζει». Τότε, μόλις το άκουσε αυτό ο Σκουπιδίξ, σηκώθηκε και έφυγε από την πόλη και πήγε στην Καθαρούπολη, όπου εκεί ήταν πολύ καθαρά. Άρχισε, λοιπόν, να τραγουδάει «Ααααχ καθαρή πόλη, θα σε βρομίσω όλη!!!». Ξαφνικά, είδε κάποιους μπρατσαράδες με δερμάτινα μπουφάν που έγραφαν J.P.D. και βρήκε αφορμή να τους ενοχλήσει και αυτοί τον έσπασαν στο ξύλο. Θεώρησε σωστό να πάρει εκδίκηση και τότε τους γέμισε με γλίτσα και τους έκανε να μυρίζουν ψαρίλα κι έγιναν ρεζίλι. Μια μέρα πήγαν οι μπρατσαράδες να τον βρουν, αυτός φοβήθηκε, έβγαλε το βρακί του για σημαία και τους μίλησε για συμμαχία. - Πρέπει να μιλήσουμε, εγώ ο Σκουπιδίξ κι εσείς, ο Πετρελαιοκηλίδας και ο Χαλάστρας θα φέρουμε το απόλυτο χάος. - Συμφωνούμε. - Ωραία!!! Συνάντηση αύριο τα μεσάνυχτα στη Σκουπιδοντισκοτέκ για να πάμε να βρομίσουμε τη Γηπεδούπολη.
Όταν η συμμορία βρέθηκε στη Γηπεδούπολη άρχισε να την βρομίζει. - Σχεδόν τελειώσαμε. - Ποιος είναι ο επόμενος προορισμός Σκπυπιδίξ; - Η Λαδεροκαθαρούπολη. Όπως τη βρόμιζαν, συνάντησαν δύο παλιούς τους συμμαθητές, το Χαζούλη και τον Εξυπνούλη, που τους εξήγησαν ότι αυτό που κάνουν δεν είναι σωστό! Τότε παραδέχτηκαν το λάθος τους και γύρισαν σε όλες τις πόλεις που κατέστρεψαν, τις καθάρισαν και μάζεψαν ακόμα και τα σκουπίδια από το παζάρι της Λιβαδειάς. Τέλος μάζεψαν και άλλους φίλους τους και έγιναν εθελοντές – καθαριστές της πόλης και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα! Από τους μαθητές Νικόλα Τ., Γιάννη Π., Νίκο Ψ.
Μια φορά κι έναν καιρό στη χώρα «ΔΡΑΚΟΛΑΝΤ» ζούσε μια ομάδα δράκων, που τους άρεσε να πειράζουν τους κατοίκους της πόλης με τις πλάκες τους. Ένας από αυτούς ήταν ο «Χοντρουλίξ» ο οποίος είχε ληστέψει σε όλη του τη ζωή τα χαμπουργκεράδικα της πόλης. Ένας άλλος ήταν ο «Παιδοφοβίξ», ο οποίος έσκαγε τις μπάλες των μικρών παιδιών, άρπαζε τα γλυκά τους και έσπαγε τα μπαλόνια τους. Ακόμα ένας ήταν ο «Ωραιοφωνίξ» ο οποίος σατίριζε τους πολιτικούς με τα τραγούδια του. Το πιο πετυχημένο του ήταν το «Με το χαμόγελο στα χείλη κλέβει η Μέρκελ την Ελλάς, έγινε ο Σαμαράς ρεζίλι, είναι τσιγκούνης αρκετά. Υπήρχαν όμως κι άλλα μέλη και μάλιστα κορίτσια. Μια από αυτές ήταν η «Φασιστίξ», η οποία έδιωχνε τους μετανάστες, οι οποίοι έμεναν στην πόλη και δούλευαν εκεί. Μια ακόμα ήταν και η «Γκριλίξ», η οποία σκότωνε τα ελληνικά διαβάζοντας συνέχεια ξένες γλώσσες. Τα χρόνια περνούσαν και οι φίλοι μας συνέχιζαν να κάνουν αυτές τις πράξεις. Όμως μια ωραία μέρα ένας μικρός κομήτης βρήκε αυτή την πόλη. Οι μικροί μας ήρωες, όμως, επέζησαν μια και ήταν αθάνατοι! Από τους μαθητές Θάνο Φ., Ναυσικά Σ., Λουκά Π.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας δράκος που το όνομά του ήταν «Δρακοσωβρακάς» και δεν είχε σπίτι. Οι περισσότεροι άνθρωποι λένε πώς όταν κάποιος δεν έχει σπίτι σκέφτεται άσχημα πράγματα. Μια μέρα ο «Δρακοσωβρακάς» σκέφτηκε: «Δεν κάνω μια συμμορία, που θα τη λένε Καρχαριομάχη;» Βγήκε, λοιπόν, στους δρόμους να ψάξει ανθρώπους για την ομάδα του. Μετά από πολύ ψάξιμο τους βρήκε. Τον έναν τον έλεγαν «Ρούλη», τον άλλο «Ποπάι, ο Χαζοροκάς». - Γεια σου Ρούλη, είπε ο «Δρακοσωβρακάς». Τι νέα; - Να εδώ. Μόνιμος κάτοικος της Σάμου. Λοιπόν άντε γεια, πάω να κοιμηθώ σε κανά τσαντίρι. - Μισό λεπτό. Ξέρεις κανέναν άλλο δράκο; - Πολλούς. - Πες μου έναν. - Την «Μπεσαμέλ» καλέ… Αυτή εκεί που φοράει ακουστικά, είναι όμως λίγο χαζούλα. Μια μέρα έκλεψε… - Καλά άστο, δε θα φτιάξω τελικά συμμορία… - Φύγε δε σε χρειαζόμαστε, είπε ο «Ρούλης». - Ωραία φεύγω, αντίο. Μετά από ένα χρόνο ο «Δρακοσωβρακάς» κατάφερε να φτιάξει τη συμμορία του. Προκάλεσε σε μάχη τους άλλους δράκους, τους νίκησε και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα! Από τους μαθητές Ραούφ Β., Γιώργο Γ., Χάρη Σ.
Μια φορά κι έναν καιρό, αλλά μπορεί και σήμερα, ήταν ένας δράκος χωρίς δουλειά και όνομα. Έψαχνε παντού κάτι να κάνει. Τελικά αποφάσισε να πάει στο Δράκο – κλαμπ, όπου πήγαινε συχνά ο φίλος του, ο Μουσικίξ και του ζήτησε να κάνουν μια ομάδα. Ο Μουσικίξ πήγαινε κάτω από τις πολυκατοικίες και τραγουδούσε για να του πετούν φαγητό. Συνήθως τραγουδούσε «αυτός ο Χ, ο άγνωστος Χ». Ο δράκος τον ρώτησε «Ξέρεις άλλους δράκους που να θέλουν να σπάσουν πλάκα με τους ανθρώπους;» - Ουουουουουου! Ένα σωρό! Τη Σκουπιδόν, που τρέχει στις αλάνες και γεμίζει σκουπίδια. - Κανέναν δράκο ξέρεις; - Πφφφ! Άλλο τίποτα. Καλά, εσύ πού ζεις; Δεν ξέρεις τον Βρισόλα που τρέχει στους δρόμους και βρίζει τους ανθρώπους; - Όχι. - Τον Κακοδηγίξ, που οδηγά γρήγορα και τρακάρει με τα άλλα αυτοκίνητα; Μέχρι το βράδυ η ομάδα ήταν έτοιμη για δράση! Από τους μαθητές Ζωή Μ., Θάνος Μ., Αθανασία Μ.