GENDERISM by a book Publishing

จอร์จของผม (ซึ่งไม่มีคู่ชีวิต แล้วก็ไม่ค่อยได้สนใจแสวงหาเรื่องเพศและ ความสัมพันธ์มากเท่าไหร่ เขาค่อนข้างมีความสุขกับการอยูต่ ามลำ�พังในเมืองใหญ่ มากกว่า และถ้าดูภายนอก ไม่มีใครบอกได้ร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกครับว่าจอร์จ เป็นเกย์) ก็เดินทางไปสัมภาษณ์ การสัมภาษณ์ของบริษัทบิ๊กเบิ้มแห่งนั้น โดยทั่วไปก็ปกติดีอยู่ มีการถาม โน่นถามนี่เกี่ยวกับเรื่องงานและประสบการณ์ความสามารถ ซึ่งไม่ใช่เรื่องผิดปกติ อะไร แต่แล้วจอร์จก็เริ่มสำ�เหนียกถึงความผิดปกติ เมื่อผู้สัมภาษณ์ทั้งสามคน เริ่มซักถามเจาะลึกลงไปถึงเรื่องส่วนตัวที่ส่วนตัวมากขึ้นเรื่อยๆ โดยมุ่งเน้นไปที่ การแต่งงานของจอร์จ ทำ�นองว่าเขาแต่งงานแล้วหรือยัง เมื่อรู้ว่ายังไม่แต่ง ก็เริ่ม ถามต่อไปว่า คิดว่าจะแต่งงานไหม มีแฟนหรือยัง เคยคิดไว้วา่ จะแต่งงานตอนอายุ เท่าไหร่ สัญชาตญาณระแวงของจอร์จทำ�งานขึน้ มาทันที ด้วยความอยากได้งานทำ� เขาจึงกลั้นใจตอบไปส่งๆ ว่าคิดว่าจะแต่งงานปีหน้า-โดยไม่ได้คิดเลยแม้แต่น้อย ว่าคำ�ตอบนี้จะกลายมาเป็นปัญหาในภายหลัง แล้วบริษัทก็รับเขาเข้าทำ�งาน แล้วจอร์จก็พบว่า ตัวเองเข้ามาอยู่ในสังคมบริษัทที่ ‘เกลียดตุ๊ด’ หรือ มีอาการความผิดปกติทางจิต (หรือเป็นโรคจิต) ที่จะเรียกว่า Homophobia คือ เกลียดกลัวเกย์ หรือจะเรียกว่า Heterosexist คือเป็นพวกยึดเพศสองเพศเป็น หลักชัยในการดำ�เนินชีวิตจนต้องใช้ความรุนแรงกับคนเพศอื่นๆ ก็ได้ จอร์จค้นพบว่า ตัวเองต้องเผชิญหน้ากับความรุนแรงดังกล่าวแทบทุกวัน ยกตัวอย่างเช่น เวลาออกไปเอาต์ติ้ง ซึ่งก็คือการไปเที่ยวหรือไปประชุม นอกสถานที่ในหมู่พนักงานบริษัท จะมีการเล่นเกมต่างๆ ที่สำ�แดงออกถึงอาการ เกลียดตุ๊ดอย่างรุนแรง อาทิ ให้ปรบมือพูดคำ�อะไรออกมาสักอย่าง แล้วจากนั้น ก็จะเปลีย่ นสร้อยลงท้ายเป็นคำ�ว่าตุด๊ สมมติอย่างหมาน้อย พอปรบมือสองแผละ ก็จะเปลี่ยนเป็นหมาตุ๊ด หรือฟักทอง ก็จะเปลี่ยนเป็นฟักตุ๊ด เป็นต้น จอร์จมีชีวิตอยู่ในความรุนแรงทำ�นองนี้ทุกวัน เขาพบว่าตัวเองถูกควบคุม โดยสังคมของบริษัทไม่ให้เปิดเผยว่าเขาเป็นเกย์ 177