foto:Š Michiel Scholtes
februari 2018
advertentie
advertentie
februari 2018
STORM
54 SYDNEY HOBART RACE
TWAALF JAAR ONDERWEG
ZILTE WERELD
64
84
VOLVO OCEAN RACE
24
EXPEDITIE IJSSELMONDING
10 EN VERDER…
WERKEN ONDERWEG
38
6
Bureaublad
46
In de Wind
78
Zilte Spullen
fotoŠ Brian Carlin/Volvo Ocean Race
BUREAUBLAD De verslaggevers aan boord van de Volvo Ocean Race boten hebben tegenwoordig de beschikking over een drone. Op die manier maakte Brian Carlin deze foto van Turn the Tide on Plastic boven het tropische water in de buurt van de evenaar. Met een klik op de downloadknop maak je hem de achtergrond van je computer, tablet of telefoon...
STORMFOK Over de ideale boot voor een lange reis bestaan evenveel opvattingen als er zeilers zijn. Daarbij is een belangrijke afweging hoe die boot zich gedraagt onder de omstandigheden waar je nooit in terecht hoopt te komen. Niet zo vreemd dus dat de balans vaak uitslaat naar zwaar
reflectie
gebouwde schepen met conservatieve lijnen. Dat je ook een andere afweging kunt maken bewijst Paul Gieb van de Giebateau. Samen met zijn Caroline bevaart hij al sinds 2006 de wereldzeeën in een ‘doodgewone’ Beneteau 40.7. Meer dan 65.000 mijl legden ze inmiddels af. Van Spitsbergen tot Antarctica en naar elke bestemming daartussenin, op voorwaarde dat die bijzonder en weinig bezocht is.
Wat Paul aantoont is dat zeewaardigheid niet alleen wordt bepaald door de rompvorm of het bouwmateriaal van een boot, maar ook door snelheid. Zijn snelle lichte boot stelt hem in staat om op een veel actievere manier met weersystemen om te gaan. Geholpen door moderne communicatiemogelijkheden en weerberichten die je steeds langer tevoren waarschuwen voor het weer waar ook hij natuurlijk niet in terecht wil komen. We voerden er een boeiend gesprek met hem over, en kwamen tot de slotsom dat een spinnaker soms een grotere bijdrage aan veiligheid levert dan een stormfok...
WINTERSE
EXPEDITIE
IJSSELMONDING
foto: © Michiel Scholtes
Michiel Scholtes tart graag het begrip ‘zeilseizoen’. Als na een reeks natte winterweken eindelijk een droog weekeinde aanbreekt, besluit hij Eenhoorn uit te laten. Naar de IJsselmonding. Een tocht heeft nu eenmaal een bestemming nodig. Een koude impressie...
FOTO’S EN TEKST MICHIEL SCHOLTES
foto: © Michiel Scholtes
VRIJDAG 12 JANUARI Laat in de middag. Eenhoorn’s tweecilinder duwt ons scheepje bonkend van Pampusgeul naar Pampushaven. Waar is de wind? Er was toch oost 3 beloofd? Die belofte geldt blijkbaar niet voor hier, de hogerwal onder Almere. De wereld is grijs, koud, nat en bijna zonder horizon. Hier en daar drijven donkere dotjes in het niets: het Hoofd, Pampus. Af en toe knipt een vlucht pikzwarte aalscholvers als een schaar door het bleke uitzicht. Groepjes rallen vluchten spetterend voor ons uit, strijken verderop ruisend neer en vliegen weer op op onze nadering. Stomme vogels. Ed stuurt. Zijn tengere lijf staat bol van de kleding. Zijn zeilpak glimt. Zijn gehandschoende hand trilt mee op de helmstok. Een druppel hangt aan de tip van zijn neus. Af en toe rilt hij van de kou. Die dringt door tot in je botten. Mijn tenen lijken nu al afscheid te willen nemen van mijn voeten. “Hoe is het met jouw voeten, Ed?” Hij grijnst.
“Nou, Chiel, het goede nieuws is dat ik ze niet meer voel. Doe mij nog wat hete thee.” Hij geeft het roer over en doet met mok en volle mond op het voordek een dansje om de kou uit zijn voeten te verdrijven.
RUIMTE EN TIJD Ik slurp aan mijn eigen thee. Het voelt goed om hier te varen terwijl het eigenlijk knudde is. Ik klap mijn innerlijke agenda dicht, schoon mijn bewustzijn op. Indrukken van de afgelopen weken, net nog bedolven onder haast en drukte, staan langzaam op en vragen om een plek. Mijn opgewonden mobiel, piept en klingelt. Ik zet hem uit. Ik ben afgekoppeld. Gek, alles om ons heen raast onstuitbaar voort. De kleiïge hemel zit vol lawaai van onzichtbare vliegtuigen, vertrokken van Schiphol. Ver weg horen we auto’s rijden. Er verschijnt een donkere streep op het water: de strekdam van
foto: © Michiel Scholtes
Pampushaven. Achter de rood-witte lichtopstand staat eenzaam het over de
foto: Š Michiel Scholtes
jaren fors gegroeide boompje. Het heeft me zo vaak langs zien zeilen. We volgen de kaarsrechte oever, buiten bereik van de binnenvaarders aan bakboord, lichtjaren verwijderd van de koplampen op de Oostvaardersdijk. Vrijwillig in onze eigen vertraagde dimensie van ruimte en tijd. Om morgen op de IJssel te komen zouden we eigenlijk moeten doorvaren naar Lelystad, maar bij de Blocq van Kuffeler zijn we het zat. Er komt geen wind meer en we zijn tenslotte geen motorboot. En de kou bijt. We meren af bij de watersportvereniging, waar verlaten jachten huiveren en de toiletten achter een hek onbereikbaar zijn. De nacht valt als een natte dweil in een zwarte emmer. Ik steek de fles gestolde olijfolie in de beugels van de trawlerlamp om te smelten. Dan giet ik spiritus in de kachel en houd er een lucifer bij. Whoehfff!
ZATERDAG 13 JANUARI Mist. Wachten. We steken we de kachel niet aan, anders voelen we straks de kou des te erger. Onze adem maakt wolkjes boven onze borden en vermengt zich met damp van gebakken eieren en koffie. Eenmaal onder zeil klaart het een beetje op. Het zicht wisselt van mijlen naar meters en terug. De lichte koelte is oost. Het gaat traag, rond de drie knoop. Zo halen we de IJsselmonding niet. Jammer dan, we gaan niet motoren om een doel, we kunnen altijd nog naar Urk of ankeren onder de dijk. We schutten vlot maar laat in Lelystad, zeilen hoog aan de wind over de Val van Urk. Het zicht speelt met onze zintuigen. Binnenvaarders op weg naar Lemmer lijken wel speelgoedscheepjes op een vijver. In nevels verscholen windmolens schuiven in en uit het zicht. Een half uur lang zien we niets. Urk zelf, een donkere bult met gestapelde huisjes, verschijnt als een droom op het moment dat zijn vuurtoren aanfloept. Erachter, nauwelijks waarneembaar, torenhoge windturbines, als gezichtsbedrog, War of the Worlds. Ineens wordt de bewolking dunner. Onaards avondlicht kleurt het water oranjerood. De Grote Belichter heeft een warm filter voor de spot gezet. Nee, kijk dan, dit door de IJssel aangevoerd smeltwater vol rosse Duitse grond
foto: Š Michiel Scholtes
kleurt de hemel rood.
foto: © Michiel Scholtes
NACHT De nacht staat te dringen. Overnachten we in Urk? Zeilen we door? In het donker kruisen over het Ketelmeer? In het oosten pinkelen de lichtjes van de Ketelbrug, het zicht is goed genoeg, het vriest bijna en morgen zal er genoeg wind staan voor de terugtocht. Het zeilt lekker. In drie slagen halen we de Ketelbrug. We zeilen onder de hoogste overspanning door - het water staat 3 decimeter boven IJsselmeer-winterpeil. Aan de andere kant van de brug is het nacht. Ik zet ik mijn mobiel aan om te zien waar de dijken liggen en de rivier zijn slijk heeft neergelegd. Het kaartje toont plekken van minder dan anderhalve meter boven IJsseloog en voor het Kattendiep. Ik zie ons daar al vastlopen terwijl het IJsselmeerpeil zakt. We strijken voor Schokkerhaven en motoren de laatste halve mijl in bochten om de ondiepste plekken naar de noordoostelijke ingang van de ‘kreek’ oost van IJsseloog. Ik hoef mijn ogen niet te sluiten om me voor te stellen dat we gaan ankeren in het vroegere Camperdiep, vlak onder Ens, het zuidelijke gehucht op Schokland; typisch een plek waar ooit beladen tjalken wachtten op het draaien van de oostenwind.
SLAPPE GROND De laatste meters gaan op de tast. Vanaf het voordek redt de zaklamp ons van een aanvaring met de stenen vooroever: “Hard stuurboord, rechts van die struik”, roep ik naar Ed. Binnen! Op gevoel steek ik de ankerketting met een sluiting op de ankerschacht. Zachtjes voort, zachtjes voort, naar een pikzwarte vlek: beschutting achter bomen… Vast! Eigenaardig, volgens mijn mobiel zou hier 2 meter-plus water moeten staan. Achteruit wrikt Eenhoorn zich los en draait naar een plek zonder beschutting achter de vooroever. Prima hier. Instinctmatig voel ik in het duister of de ketting goed vast zit; barst, die zit helemaal niet vast, ik heb het mannetje naast de ankerschacht gestoken. Ik voel tien keer of het nu wel goed zit en steek 15 meter ketting, terwijl Ed achteruit slaat. Slappe grond, maar het houdt. Laat het ankerlicht maar zitten. Snel naar binnen, trawlerlamp aan, spiritus in de kachel. Whoehfff! Die nacht wordt het glashelder, een pikzwarte hemel met ontelbare sterren
foto: © Michiel Scholtes
waarover Orion waakt.
foto’s: Š Eenhoorn bemanning
‘We ankeren in het vroegere Camperdiep, vlak onder Ens, het zuidelijke gehucht op Schokland…’
foto: Š Ed Hoekstra
ZONDAG 14 JANUARI Buiten ligt de rijp op de zeilen. In de beslagen kajuit is het 2 graden. In onze slaapzakken zitten we als voddenbalen aan het ontbijt. Ik verdrijf de kou pas als ik op de zalings klim om uit te kijken over de in 2016 benoemde eilanden in de IJsselmonding: Rampspol-, Kamper-, Schokker-, Katten- en Ketelplaat. Ik had daar graag weer tussen gevaren, vastgesteld of er tussen hier en daar voor Eenhoorn nog genoeg water staat. De elektronische kaart zegt dat het erom spant omdat er veel slik van de rivier is bezonken. Maar die verkenning gaan we vandaag niet meer doen, we moeten terug, de nieuwe week belooft beestenweer.
PLASTIC De ketting brengt zwart slik aan dek. Als het is weggeputst gloeien mijn handen als na een sneeuwballengevecht. We varen naar de zuidelijke uitgang van de ‘kreek’. Aan bak- en stuurboord dicht geboomte. Opgezette reigers staan tussen takken, verschrikte nonnetjes en andere eenden vliegen op of verschuilen zich in struiken. Aalscholvers duiken op en onder. Onwerkelijk vaarwater. Met ons gewicht achterop varen we Eenhoorn’s boeg stevig op een strandje. Ik stap af zonder dat mijn laarzen vollopen. De oever is er wild en hoog. Overal liggen doppen, vellen, flessen, drijvers: onze eigen plastic afval, ’s zomers genadig door begroeiïng aan het zicht onttrokken. Hogerop geniet ik opnieuw van het verre uitzicht over de eilanden; wacht maar, de winter is nog lang.
WARMTE Eenmaal uit de ‘kreek’ is het pal voor de wind naar de Ketelbrug en ruime wind naar de Houtrib. In de Val van Urk zeilen we door de haarscherpe grens tussen zwart en roodbruin water; die markeert het einde van ons bezoek aan de voedster van het IJsselmeer. In de Houtribsluis leer ik hoe het in de schutkolk opgehoopte schroefwater van een uitvarend vrachtschip hard naar buiten stroomt, ook al is de brug nog dicht. Ik kijk dankbaar naar mijn mast en besluit om nooit meer los te gooien voor die brug echt open staat. Na Lelystad lost de bewolking op en zeilen we onder de mooist denkbare winterlucht naar de koudste zonsondergang van het nieuwe jaar. Ganzen vliegen over in lange V’s en vullen de lucht met ijle conversatie. Het is weer kleumen. Alleen als ik mijn capuchon opzet en mijn gezicht naar het zonlicht keer voel ik een heel klein beetje warmte. Als een belofte. Of is het illusie?
advertentie
advertentie
foto:Š Martin Keruzore/Volvo Ocean Race
VOLVO OCEAN RACE VIER KEER OVER DE EVENAAR
WACHTEN OP WIND De vierde etappe van de Volvo Ocean Race voerde de vloot van
Melbourne naar Hong Kong. Een route dwars door de windstiltegebieden rond de evenaar, met als kenmerk: windstilte, afgewisseld met plotselinge hevige buien, slagregens en heftige windstoten. En veel zenuwslopend wachten. Een impressie in woord en beeld‌
ZIGZAGGEN OVER DE AARDBOL De tijd dat Kaap de Goede Hoop, Kaap Leeuwin en Kaap Hoorn de enige punten waren die de route van de Volvo Ocean Race markeerden ligt al een aantal edities achter ons. Tegenwoordig zigzaggen de deelnemers over de aardbol langs gaststeden en sponsorbelangen. Dat niet langer de kortste of meest logische route het uitgangspunt is, heeft het karakter van de race veranderd en stelt de deelnemers voor heel nieuwe uitdagingen. Ook deze editie moeten de teams maar liefst vier keer een route zien te vinden van het noordelijk naar het zuidelijk
foto:Š Sam Greenfield/Volvo Ocean Race
halfrond en andersom‌
DOLDRUMS Het zeegebied aan weerszijden van de evenaar heeft geen officiële naam, maar iedere zeeman weet wat de Doldrums zijn. Over de herkomst van die term verschillen de versies evenzeer als de achtergrond van het Franse synoniem ‘Pot au Noir’. Over wat je er kunt verwachten, bestaat geen enkel misverstand. Het is de plek waar het weer niet meer wordt bepaald door de grote weersystemen met hun hoge- een lagedrukgebieden. Waar luchtdrukverschillen niet langer de energiebron van de wind zijn. Waar elke wolk het verschil kan maken tussen
foto:© Brian Carlin/Volvo Ocean Race
storm of windstilte.
Lucht stijgt op boven het warme water en vormt impossante wolkenpartijen. Als ze verzadigd zijn, ontladen ze zich in korte felle buien. Voor even wordt klamme hitte vervan-
foto:Š Volvo Ocean Race
gen door drijfnat‌
foto:© Sam Greenfield/Volvo Ocean Race
SPEUREN NAAR WIND Het log twijfelt knipperend tussen 1.5 en 1.6. Alleen dankzij de concentratie van de roerganger maakt de boot nog een klein beetje voortgang Niemand beweegt, bang om het laatste beetje snelheid te verstoren. Met de schoot in de hand speurt de bemanning naar elke rimpeling die een eind kan maken aan hun gijzeling. De uitkijk boven in de mast zoekt gespannen naar donkere plekken ergens tussen de boot en de horizon. Uur na uur, of zoveel langer als de wind op zich laat wachten...
foto:© Yann Riou/Volvo Ocean Race
STATUS QUO Het lijkt alsof de weersystemen van het noordelijk en het zuidelijk halfrond een wapenstilstand hebben gesloten. Een status quo waarin elke wolk de macht probeert over te nemen. Maar niet zonder pogingen hun tegenstander voortdurend om de tuin te leiden. Als donkere wolken zonder wind of als schijnbaar onschuldige exemplaren die blijken 40 knopen te camoufleren. Het gevaar of de ontsnappingsroute kan zich werkelijk overal verbergen. Weerkaarten of gribfiles vertellen je er niets over. Naar de lucht kijken helpt soms maar lang niet altijd...
advertentie
advertentie
Vetus
foto Š bemanning Hafskip
FOTO’S BEMANNING HAFSKIP TEKST BRAM VAN GENS
WERKEN
ONDERWEG
HAFSKIP BEMANNING VINDT BAAN OP TENERIFE “Zullen we het gewoon doen?” zegt Petra, terwijl ze me vragend aankijkt. We liggen in een klein haventje in Aveiro, Portugal. Na een broeierige dag zitten we in de kuip. De zon gaat net onder en ik neem nog een slok van m’n biertje. “Tja, zeg ik, waarom niet.? Laten we het maar proberen…”
E
en maand of zes zijn we onderweg. Vertrokken voor onbepaalde tijd. Ons huis en bezittingen hebben we verkocht. Een goeie baan, een groot huis en twee auto’s voor de deur. We hadden alles wat je hoort te willen hebben…
Toch was er altijd dat knagende gevoel; halen we wel uit het leven wat er in zit? Het afscheid dat we moesten nemen van verschillende mensen in onze naaste omgeving maakte dat gevoel alleen maar sterker. We droomden van een wereldreis, van avontuur. Dat kost geld en zoals zo vaak was ook bij ons het financiële plaatje tegengevallen. Onvoorziene uitgaven aan de boot zorgden voor een gapend gat in de begroting. Nog een jaar op m’n werk achter een bureau wegkwijnen zag ik echter niet zitten. We moesten en zouden weg! “Onderweg proberen we wel geld te verdienen”, zeiden we zo nonchalant mogelijk als mensen naar het budget vroegen. Maar sinds we onderweg zijn, vragen we ons steeds vaker af: “Hoe gaan we dat geld eigenlijk verdienen?”
OP ZOEK NAAR WERK In Portugal proberen we voor het eerst te zoeken naar vacatures op onze route. Een van onze volgende bestemmingen is de Canarische Eilanden. We besluiten om simpelweg maar eens te zoeken op ‘werken op de Canarische Eilanden’. Hoewel het aanbod matig is, hebben we meteen bij de eerste zoekopdracht al beet. Tot onze verrassing blijkt er een bedrijf op Tenerife te zitten dat mensen zoekt die Nederlands en Engels spreken. Het is iets eerder op onze reis dan gepland, maar wel een mooie kans. We trekken de stoute schoenen aan en Petra solliciteert op de functie. Een paar telefoontjes over en weer, een telefonisch sollicitatiegesprek en wat mailcontact volgen. Binnen vijf dagen is het al geregeld. 1 november kan ze beginnen…
foto’s © Zilt Magazine
TENERIFE Een maand later komen we aan op Tenerife. Na het eiland verkend te hebben beginnen we ons te settelen. We willen hier immers langere tijd blijven. Petra begint met de noodzakelijke aanvragen. Ook heeft ze een nieuwe garderobe nodig. De kleding van een vertrekker leent zich nou eenmaal wat minder voor een kantoor. Ik ga op zoek naar een school om Spaans te leren. Dat zullen we straks in Zuid Amerika zeker nodig hebben… Om op de Canarische eilanden te kunnen werken heb je een NIE en een DNI nummer nodig. Tezamen is dit een soort Spaans BSN nummer. Je vraagt het aan bij de politie en de social security op het eiland. Daarnaast moet een Spaanse bankrekening worden geopend.
COMMUNICATIE Het aanvragen van de benodigde zaken kost wel iets meer tijd dan dat we gewend zijn. Veel mensen spreken geen Engels. Dit maakt communicatie een stuk lastiger. Gelukkig is iedereen, met uitzondering van een enkeling, erg welwillend. Van overdreven bureaucratie hebben wij niets gemerkt. De truc is om rustig te blijven en te accepteren dat het allemaal wat langer duurt. Ook al betekent dit dat afspraken moeten worden verschoven. De startdatum van 1 november is dan ook niet gehaald. Uiteindelijk is het 20 november geworden.
AAN HET WERK Inmiddels is Petra volop aan het werk. Ze werkt als Helpdesk medewerker. Nou niet echt een baan waar je als kind van droomde. Toch geniet ze er erg van. Ook dit is weer een nieuw avontuur. Het ontmoeten van nieuwe interessante mensen is heerlijk. Met collega’s uit de hele wereld is er altijd wel iets te beleven. Daarnaast is het leuk om weer even onderscheid te hebben tussen vrije tijd en werktijd. Natuurlijk maakt ook de plek waar we zijn veel goed. Hoewel het hartje winter is, ligt de temperatuur dagelijks rond de 23 graden. Een lekker zonnetje maakt het zomerse gevoel compleet. Natuurlijk moet er ook gewerkt worden aan de Hafskip. In Nederland hebben we al ontzettend veel gedaan om haar voor te bereiden op deze Dat klemmende deurtje en die krakende vloer worden nu eindelijk eens aangepakt. Ook voor periodiek onderhoud is dit een ideale plek. Achteraf gezien zijn we blij dat we bepaalde klussen hebben bewaard. Regelmatig denk ik terug aan al die weekenden in Nederland dat ik, met verstijfde vingers van de kou, verf aan het krabben was. Het werkt toch echt een stuk prettiger als je in je korte broek met een kwastje over het dek schuift…
foto’s © bemanning Hafskip
reis. Minder belangrijke dingen hebben we echter voor ons uitgeschoven.
SCHEEPSKAS De salarissen liggen op de Canarische eilanden een stuk lager dan in Nederland. Voor een baan als helpdeskmedewerker moet je ongeveer rekenen op € 1000,- netto per maand. Dit ligt nog lager bij een baan in de horeca of schoonmaak, als daar al werk in te vinden is. Rijk word je er dus niet van. Daar staat tegenover dat het leven hier een stuk goedkoper is. We kunnen goed rondkomen en we houden voldoende over voor de scheepskas. Wel moeten we opletten dat we ons niet teveel laten verleiden door al die terrasjes en cafetería’s. Waar de gemiddelde Nederlander nog wel eens thuis een bammetje smeert voor de lunch, gaat hier iedereen lunchen in een cafetería. Wij smeren onze broodjes meestal op de Hafskip, zodat we extra genieten van een incidentele bocadillo (Spaans broodje). Naast al dat werken blijft er genoeg tijd over om te genieten van de omgeving. De Spaanse sfeer, lange wandelingen door de bergen en de oceaan binnen handbereik. Het leven is hier een stuk relaxeter dan in Nederland. Alles bij elkaar zorgt het ervoor dat deze noodzakelijke tussenstop ons veel meer oplevert dan alleen een aanvulling op het budget. Het maakt de beleving van het reizen anders. We ontmoeten veel nieuwe mensen en we hoeven niet gelijk weer afscheid te nemen. We leren de plek waar we zijn op deze manier echt kennen.
VRIJHEID OM TE KIEZEN Het plan was om hier een jaar te blijven. Inmiddels twijfelen we om toch in maart 2018 verder te zeilen. Dit heeft te maken met wat praktische zaken. Wanneer we hier langer dan 183 dagen per jaar wonen worden we namelijk resident. Dit heeft gevolgen voor diverse belastingen die we eventueel moeten gaan betalen.
Daarnaast speelt ook mee dat we niet kunnen wachten om naar Patagonië te gaan. We zijn ruim 5 jaren bezig geweest om deze reis voor te bereiden. Patagonië heeft daarin altijd een hoofdrol gespeeld. De aantrekkingskracht van dit gebied kunnen we maar moeilijk weerstaan. Ook het vrije leventje is iets wat je niet zomaar loslaat. Na langere tijd op één plek gaat er toch iets kriebelen. Het is dat dubbele gevoel dat elke zeiler kent. Achter elke horizon ligt een nieuwe plek om te ontdekken. Dat betekent wel dat we de sfeer hier ontzettend zullen gaan missen.
G
elukkig hoeven we nog niet te beslissen. In maart kunnen we de oversteek naar Brazilië nog gewoon maken. De definitieve beslissing schuiven we dus lekker nog even voor ons uit. Dat is tenslotte de
foto © bemanning Hafskip
vrijheid die je als zeiler hebt…
http://www.sy-hafskip.blogspot.com
INDEWIND
Het was een bizar toeval. Op zondag 14 januari een
indrukwekkende
documentaire uit over zeezeiler Hans Horrevoets,
die
in
2006
omkwam in de Volvo Ocean Race. Tijdens de Atlantische oversteek werd Horrevoets ’s nachts van boord geslagen door een golf en overleed. Zijn maten wisten hem in die stormachtige nacht te lokaliseren en weer aan boord te krijgen. Renanimatie mocht niet meer baten. Tegelijkertijd werd hetzelfde weekend het nieuws bekend dat er in de vierde etappe van de huidige Volvo Ocean óoḱ een bemanningslid overboord gespoeld was. De Australiër Alex Gough (foto) viel in zee tijdens een zeilwissel op de Sun Hung Kai/Scallywag, waar onze landgenote Annemieke Bes ook op vaart. Hij droeg geen reddingsvest of harnas. Onder leiding van schipper Dave Witt werd een snelle MOB-manoeuvre uitgevoerd en na 7 minuten werd Gouch uit zee gevist. Het ongeluk gebeurde overdag, in 15 tot 20 knopen wind en met goed zicht. Desondanks werden de opvarenden geconfronteerd met
de geringe zichtbaarheid van een drenkeling in zee. Sun Hung
Kai/Scallywag zette de race naar Hong Kong voort en won de etappe. www.volvooceanrace.com
foto © Konrad Frost/VOR
zond Andere Tijden Sport
foto © Ainhoa Sanchez/VOR
Op zaterdag 20 januari, kort na middernacht, kwam Volvo Ocean Race deelnemer Vestas 11th Hour Racing op 40 mijl van de finishplaats Hong Kong, in aanvaring met een beroepsvaartuig. Aan boord van Team Vestas bleef iedereen ongedeerd, de boot had een groot gat aan bakboord in de boegsectie. De Volvo-racer alarmeerde de Hong Kong Marine Rescue Coordination Centre (HKMRCC). Een ander beroepsvaartuig in de buurt schoot te hulp en redde negen opvarenden; een tiende werd door Team Vestas uit het water gehaald en met een helikopter naar het ziekenhuis gevlogen. Deze man overleed. Team Vestas staakte de race. Op social media barstte discussie los of het verantwoord is om de VOR-vloot dwars door zo’n druk bevaren gebied te laten racen. Bovenstaande foto gaf de VOR organistie vrij. Het gat in boeg is gecensureerd… www.volvooceanrace.com
INDEWIND
De watersport vergrijst en dus is zaak om meer jeugd kennis te laten maken met het water. Zeilschool Aalsmeer, Zeilschool de Morra en het Watersportverbond gaan nauwer samenwerken om nieuwe instroom te realiseren. Het Watersportverbond heeft programma's ontwikkeld zoals Proef de Zee in de klas en Optimist on Tour op het water. Maurice Leeser, directeur Watersportverbond: “Hoe eerder een positieve watersport ervaring, hoe groter de kans dat er op latere leeftijd nog steeds aan watersport wordt gedaan. Het Watersportverbond wil de sport en de watersportverenigingen sterker maken. Zeilscholen hebben ruime ervaring in het enthousiasmeren en begeleiden van kinderen en bieden als samenwerkingspartner fantastische kansen in het bereiken en verbinden van de jeugd met de watersport.� www.watersportverbond.nl
advertentie
foto: © Stefano Gattini/Rolex
INDEWIND
NIEUW RECORD De winst in de Sydney-Hobart werd beslist in de protestkamer. De Wild Oats pakte weliswaar line honours, maar een riskante bakboordstuurboord manoeuvre na de start leverde een uur straftijd op. Daardoor werd de 100 voeter LDV Comanche (foto) van Jim Cooney winnaar in een nieuwe recordtijd: 1 dag, 9 uur, 15 minuten en 24 seconden. Een verbetering van ruim 4 uur. www.rolex.com
INDEWIND Op zondag 14 januari finishte Mark Slats in Antigua. 30 dagen, 7 uur en 49 minuten na zijn vertrek op 14 december vanaf de Canarische eilanden. Een verbetering van het bestaande record met ruim 19 dagen. Slats stak de Atlantische Oceaan solo roeiend over, als deelnemer aan de Talisker Whiskey Atlantic Challenge. De Wassenaarse timmerman droeg zijn tocht op aan zijn ernstig zieke moeder en zamelde geld in voor de Antoni van Leeuwenhoek Foundation. Op 1 juli start Mark Slats met een Rustler 36 in de Golden Globe. Het is dit jaar 50 jaar geleden dat deze eerste solorace rond de wereld werd gezeild. In 2005 voltooide Slats al een solomzeiling met de 15 meter, stalen kits Cornelia. www.markslats.nl www.taliskerwhiskyatlanticchallenge.com www.goldengloberace.com
De saamhorigheid onder Hallberg-Rassy eigenaren blijkt groot: ze hebben in december 2017 een vereniging opgericht. De naam luidt: Hallberg-Rassy Connectie. Het persbericht meldt: ‘De nieuwe vereniging vormt en biedt een netwerk van gelijkgestemden, waar enthousiasme en trots voor de Zweedse schepen de boventoon voert.’ www.hallbergrassyconnectie.com
In november kwam een bemanningslid om het leven van een van de boten die aan de Clipper Race deelneemt. Het tragische ongeval in de Indische Oceaan wekte verbazing, omdat het slechtoffer overboord viel terwijl zijn veiligheidslijn was aangehaakt. De Marine Accident Investigation Branch, een Britse overheidsinstelling, onderzocht de zaak en presenteerde onlangs haar rapport. Het toont aan dat de sluiting van de lijflijn, die aan foto:Š MAIB
alle normen voldeed, klem kwam te zitten onder een kikker op dek. De haak, die bij normale belasting 1000 kg trekkracht kan hebben, bleek niet
berekend op de veel lagere zijwaartse belasting die er op kwam te staan. Daardoor verboog de sluiting zover tot hij uiteindelijk opende (foto). De MAIB stelt de normering van lijflijnen niet aan de orde maar besluit haar rapport met de voordehandliggende aanbeveling om er vooral op te letten dat de sluiting ten allen tijden vrij blijft van obstakels aan dek. Met dank aan Zilt-lezer Jan Derks die ons de link naar het rapport toestuurde.
Vaste prik: ook in 2018 treffen de leden van het Zeilersforum elkaar tijdens de traditionele Wintermeeting. Die is voor de elfde keer en wel op zaterdag 17 februari, vanaf 13.00 uur, bij Haddock Watersport in Almere. Er is een middag- en avondvullend programma. Aanmelden op www.zeilersforum.nl
foto en video:Š Rob Greven/Spirit Yachting
HENK HUIZINGA OVER DE NAUWKEURIGHEID VAN HET MODERNE WEERBERICHT
JANUARI-STORM KWAM NIET ONVERWACHT Het jaar 2018 is nauwelijks drie weken oud en we hebben al twee pittige stormen te verwerken gekregen. De eerste op woensdag 3 januari en de tweede op donderdag de 18e. Vooral die tweede laat zien hoezeer de meteorologie zich heeft ontwikkeld. Zilt weerman Henk Huizinga kijkt eerst terug naar 35 jaar geleden. En laat zien hoe nauwkeurig die tweede januaristorm werd aangekondigd…
DE KANAALRAT BESTAAT NIET MEER... Hemelvaartsdag 1983. Ik had vroege dienst bij de meteo op de luchthaven Schiphol. In die dagen werden er volgens een vast schema weerkaarten geplot die daarna door de meteoroloog van dienst werden geanalyseerd. Door een groot aantal waarnemingen op een lichtbak over elkaar te leggen, konden verplaatsingen van weersystemen worden gevolgd en kon een uitspraak worden gedaan over toekomstige weerontwikkelingen. Aan het begin van mijn carriere behoorde het plotten van weerkaarten tot mijn dagelijkse taken zonder dat ik daar conclusies aan mocht verbinden. Die dag viel mij op dat er bij Brest flinke luchtdrukdalingen plaatsvonden. Mijn opmerking daarover werd door de dienstdoende meteoroloog afgedaan met: „Eerst maar eens kijken hoe de eerstvolgende waarneming er uitziet...“
foto’s © Henk Huizinga
Een half uur later kwamen de nieuwe rapporten via de telex binnen en werd het duidelijk dat er een diepe depressie het Kanaal binnentrok. Meteen werden er waarschuwingen gestuurd naar het vliegveld Midden Zeeland dat als eerste luchthaven te maken zou krijgen met zware buien en harde wind. De ontwikkelingen gingen echter sneller dan de berichtgeving.
Nog voor het eind van mijn dienst hadden zich ook op het IJsselmeer chaotische taferelen afgespeeld. Later die avond was het volgens mij Harry Otten die het in het weerbericht op televisie had over een ’Kanaalrat’. Een uitstekende typering voor de depressie die zich zo geniepig had aangediend. Dat wij, de weermannen van die tijd, volkomen verrast werden kon niemand ons verwijten. In die dagen waren de afbeeldingen van weersatellieten nog schimmige plaatjes en stonden de uitkomsten van computermodellen nog in de kinderschoenen. En als ze er al waren, dan was de resolutie van het model zo grof dat een depressie met een omvang van 100 km makkelijk door de mazen van het net konden glippen. Sinds die tijd heeft de meteorologische wetenschap, geholpen door steeds krachtiger computersystemen, enorme stappen gemaakt. Tegenwoordig ziet het model een storing zelfs al voor hij wordt geboren. Het onverwacht opdoemen van een systeem zoals op die Hemelvaartsdag zal niet meer gebeuren. De Kanaalrat bestaat niet meer!
H
oezeer meteorologie in de huidige tijd verschilt van 35 jaar geleden, laat de storm van 18 januari zien. Al dagen tevoren bevatten de weerkaarten tal van aanwijzingen.
DE AANWIJZINGEN Voor het samenstellen van het Zilt Weekendweerbericht maak ik gebruik van de weerkaarten van het Britse MetOffice, die in het spraakgebruik meestal Bracknell-kaarten worden genoemd. Deze weerkaarten bestrijken de noordelijke Atlantische Oceaan tot aan Newfoundland. Als ik verder naar het westen wil kijken, gebruik ik de analyses en prognoses van de Amerikaanse weerdienst.
ATLANTIC SURFACE ANALYSIS valid 12 UTC 15 JAN 2018
De lay-out van die
1
weerkaarten verschilt
op
een
aantal punten van de Bracknell-kaarten. Zo gebruiken de Amerikanen de
2 mercatorprojectie terwijl de Britse weerdienst
zijn
kaarten tekent als polair stereografische projectie.
48-HOUR SURFACE FORECAST valid 12 UTC 17 JAN 2018
Een ander verschil is dat de Amerikaanse weerdienst in hun analyse met pijlen de verwachte verplaatsing aangeeft van de belangrijke hoge- en lagedrukgebieden. De lagen met een rode pijl en de hogen met een blauwe. Dat gebeurt ook in de prognoses voor het weer over 48 en 96 uur. De positie van het systeem op het tijdstip dat bij de kaart hoort, wordt met een L of een H aangeduid. De pijl die naar dat symbool wijst begint op een rood kruisje dat de positie aangeeft waar het systeem 24 uur eerder lag. De pijl die vanuit het symbool vertrekt eindigt op de verwachte positie 24 uur later. Zo kun je in één kaart dus drie posities terugvinden.
DE TWEEDE JANUARI-STORM Op de weerkaart 1 met de analyse van de situatie op 15 januari bevindt zich in het polaire front een onschuldig laagje van 1018 hPa. Dat ligt dan nog iets ten oosten van Bermuda en wordt 24 uur later ten zuiden van Newfoundland verwacht. Het polaire front loopt van Cuba tot de Noordzee met zeer koude lucht aan de noordkant en warme lucht ten zuiden ervan. Op zo’n 10 km hoogte waait de jetstream evenwijdig aan het front. Die jet zorgde ervoor dat een vlucht van New York naar Londen in een recordtijd van 5 uur en een beetje werd afgelegd. Ook dat haalde het nieuws! In de +48 prognose
2 geldig voor 17 januari, eveneens
uitgegeven op de 15e, is vanuit het kruisje in de analyse een pijl getrokken naar de verwachte positie op de 17e. De tweede pijl projecteert het laag 24 uur boven Duitsland. Het gaat dus kennelijk allemaal heel erg snel!
O
ok in de Britse weerkaarten zijn de aanwijzingen voor de storm al in een vroeg stadium te vinden. De bovenste Bracknell-kaart 3 toont de +120 uurs prognose voor donderdag 1200 UTC. Deze kaart was al op zondagmorgen beschikbaar. De onderste kaart is
de analyse van die donderdag 4 en laat zien hoe het daadwerkelijk uitpakte. Ten opzichte van de verwachting ligt de kern van het laag iets oostelijker en is de kerndruk zo’n 10 Hpa hoger dan vijf dagen eerder werd berekend. Het zijn ver-
Forecast chart (T+120) valid 12 UTC THU 18 JAN 2018
3
bazend kleine verschillen waarbij bovendien het windveld en de intensiteit van de wind al vijf dagen tevoren volkomen juist werden ingeschat.
4
Of dit de ‘Kanaalrat’ van onze tijd had kunnen zijn, valt moeilijk te dat we voor deze storm
Analysis chart valid 12 UTC THU 18 JAN 2018
al vele dagen eerder werden gewaarschuwd dan drie decennia geleden mogelijk was geweest. Het is ongelooflijk knap wat de wetenschap in die tussenliggende periode heeft gepresteerd. Een ontwikkeling waarvan het einde nog lang niet in zicht is...
foto © Zilt Magazine
zeggen. Vast staat wel
ADVERTENTIE
WEERKAARTEN
ROUTERING ROUTEPLANNING SOFTWARE
GRIBFILES
en nog veel meer over het weer…
METEO CURSUSSEN door HENK HUIZINGA
ADVERTENTIE
Zwaan Sails ● Jachtzeilen ● Canvas werk ● Sprayhoods ● Reparaties LELYSTAD 0320 - 231437
Handboek voor toer- en wedstrijdzeilers door Henk Huizinga BESTEL HIER
foto:Š Bemanning Giebateau
FOTO’S BEMANNING GIEBATEAU TEKST LAURENS VAN ZIJP
‘STEEDS NIEUWSGIERIG BLIJVEN’
GIEBATEAU-BEMANNING OVER HUN JARENLANGE ZEILREIS In 2006 verlieten Caroline Kapteijn en Paul Gieb Nederland met hun Giebateau, een Beneteau 40.7. Voor een zeilreis van onbepaalde duur. Wat heet, anno 2018 zijn ze nog steeds onderweg. Ruim 65.000 mijl verder… Deze winter waren ze even terug in Nederland. Tijd om bij te praten…
D
eadheads. De naam alleen al klinkt onheilspellend. Het fenomeen zelf is dat ook. "Het zijn boomstammen die zo verzadigd zijn met water dat ze verticaal drijven”, vertellen Caroline en Paul, “ze zakken
door de stroom, wind en deining als een dobber onder water, om dan even later weer meters hoog boven water uit te komen. De stronken zijn afkomstig van de vele houttransporten of van de bergen afgerold. Er drijven ook stammen horizontaal in het water en met een beetje golfslag zie je die niet. ’s Nachts varen wordt sterk afgeraden.”
GOLF VAN ALASKA Het gevaar van dergelijk drijfhout weerhoudt de Giebateaubemanning er niet van om de wateren voor de Canadese westkust en rond Alaska intensief te verkennen. Ze kwamen er eind 2015 aan en voeren in 2016 en 2017 rond in het gebied dat talloze eilanden en ‘kanalen’ telt. Ze hebben besloten er nóg een jaar te verblijven. Er valt nog genoeg te ontdekken en dat is de crux van hun zeil-zwervend bestaan. Of zoals Paul het verwoordt: “Je moet steeds nieuwsgierig blijven naar wat er om de hoek te vinden is… Ik vind het telkens op zoek naar iets nieuws.” Caroline knikt instemmend. “De natuur is in dit gebied indrukkend mooi en de ontmoetingen met de plaatselijke bevolking zijn altijd interessant. Je komt snel tot heel persoonlijke gesprekken. Contact maken gaat gemakkelijker wanneer je met z’n tweeën bent, dan wanneer je met een hele groep aan wal komt.”
foto:© Bemanning Giebateau
zonde om ergens heel lang te blijven liggen. We gaan graag
POOL TOT POOL Dat laatste is aan de Giebateau-bemanning niet besteed, zoveel is duidelijk. Ze mijden de gebruikelijke vertrekkersroutes met bijbehorend vertier, barbecues en boordborrels. Wie de route van de Giebateau bestudeert, ziet een patroon dat zich het best laat samenvatten met: van het gebaande pad af. Ze varen eerder van pool tot pool dan de wereld rond van oost naar west. Het helpt daarbij dat beiden niet zo van warmte houden en liever in koudere klimaten vertoeven. Zo deed de Giebateau Spitsbergen, de Falklands en Antarctica aan. Na Nieuw-Zeeland en Australië werd koers gezet naar Korea en Japan. Om daarna via de Aleoeten naar Alaska en het Canadese Vancouver eiland te varen. Ook verkennen ze zoals gezegd graag de omgeving op de wal en maken graag contacten met locals. Dat is een wezenlijk onderdeel van hun reizend bestaan.
KODIAK Afgelopen jaar trokken ze vroeg vanuit Vancouver weer noordwaarts. Om de Golf van Alaska over te steken en het eiland Kodiak, op ruim 57 graden noord, te verkennen. Ze troffen, trok zuid van het eiland de ene na de andere depressie over. Rustig weer of niet, varen in dit ruige gebied vraagt wel een permanente alertheid. Paul: “We lagen op een gegeven moment voor anker in een baai en ineens kwamen er door de stroom allemaal ijsschotsen op ons af. Losgeraakt door hoog water. Toen hebben we op de boeg staan werken om die schotsen van de polyester romp af
foto:© Bemanning Giebateau
hadden mazzel: terwijl ze in het noorden rustig weer
te duwen, om onze nieuwe antifouling te sparen. Als we ergens schuilen voor harde wind, beoordeel ik altijd situatie: kunnen we lijnen naar de wal uitleggen en kunnen ook snel weer vertrekken?” Onachtzaamheid ziet hij als een gevaar. “Je moet niet gemakzuchtig worden en denken dat je alles al hebt meegemaakt.”
DINGHY-GEVOEL Paul is altijd intensief met meteo bezig; volgens Caroline analyseert hij al een jaar van tevoren de weerpatronen in een toekomstig vaargebied. Die bovengemiddelde aandacht voor meteo past ook bij de actieve manier van zeilen die Paul voorstaat. De keuze voor een vlotte boot is bewust. Als oud-surfer houdt hij van dynamiek. “Met deze boot houd je het dinghy-gevoel”, zegt hij, “ik kan rekenen met dagafstanden van 180 mijl als de wind meezit; de langste oversteek tot dusver duurde 11 dagen. We varen overigens nooit extreem, want ik wil alles wel heel houden. Met twee reven en een high aspect zeilt de boot heel prettig. Omdat we grote dagafstanden kunnen overbruggen, hebben we dikwijls maar een kort weerraam nodig. Je hebt door de snelheid betekent veiligheid.” De Beneteau, die uit 1999 stamt, voldoet ook na 18 jaar nog steeds, volgens Caroline en Paul. Vlot, handzaam, betrouwbaar en groot genoeg voor z’n tweeën. Voor vertrek is de verstaging vervangen door Dyform en onderweg hebben ze een vaste buiskap gemonteerd. Een ander schip hoeven ze niet. Ja, hooguit een Bestevaer, om te kunnen invriezen…
foto:© Bemanning Giebateau
meer controle om situaties te kunnen ontlopen en dat
SPAARZAAM Twaalf jaar samen leven op een 40-voeter is de beste testcase voor je relatie. Caroline en Paul hebben daarin hun weg gevonden. Caroline: “Je moet elkaar ruimte gunnen en taken duidelijk verdelen. Paul beslist over de boot en het zeilen, ik over de overige zaken.” Een oer-Hollandse vraag is: waar dóen ze het van? Beiden moeten er om lachen; het is de meest gestelde vraag. Spaarzaamheid blijkt de grondslag. Paul heeft van jongs af aan gespaard voor dit avontuur en bovendien zijn huis destijds goed verkocht en ook Caroline heeft spaargeld ingebracht. En wie eenmaal de vaste lasten aan land achter zich laat, kan met weinig toe. “Maar de grootste besparingen bereiken we aan boord”, benadrukt Paul, “we liggen zelden in een haven, altijd voor anker. Als we de wal op gaan, nemen we eten mee en gaan niet naar restaurants. Dat scheelt enorm.” Caroline: “En voorraden moet je kien inslaan, tijdens de uitverkoop.” Ze schatten dat ze met 1000 euro per maand toekunnen; de verzekeringen vormen de grootste kostenpost. Gaandeweg kom je erachter dat je weinig echt nodig hebt. We leven nu heel basic en bewuster.” Een wasmachine ontbreekt aan boord, handwas volstaat. Je moet niet je volledige huisraad mee willen slepen, zo luidt hun devies. Koortsachtig ellenlange vertrekkerslijsten afwerken is niet nodig volgens Caroline en Paul. Wat niet wegneemt dat ze best oog hebben voor nuttige aanvullingen.
foto:© Bemanning Giebateau
Caroline: “In Nederland zijn we gewend aan alle luxe.
Zo hebben ze een AIS zender/ontvanger aangeschaft en ook een iPad. Daarop hebben ze het programma iSailors geïnstalleerd waarvoor regelmatig kaartupdates beschikbaar zijn. Ook maken ze graag gebruik van de app ActiveCaptain, met pilotinformatie, havengegevens en reviews. Op de computer draait OpenCPN. Hoewel het weerzien met familie en vrienden natuurlijk prettig is, ervaren ze Nederland als onaangenaam druk en stressvol. Hier ooit nog permanent terugkeren lijkt uitgesloten. Zolang hun gezondheid het toelaat willen ze blijven zeilen. Eerst nog een jaar Alaska en daarna via Mexico verder zuidwaarts, richting – opnieuw – Tasmanië. Daarna liggen Zuid-Afrika en misschien weer Patagonië in het verschiet. En wie weet: ooit nog een Noordwest passage. Zoals gezegd: een kwestie van
foto:© Bemanning Giebateau
nieuwsgierig blijven…
foto: © Jesus Renedo/SE/World Sailing
Topzeilers in World Cup circuit
SEIZOEN VAN START… Het zeilseizoen is voor de topzeilers gestart. Van 23 tot en met 28 januari zeilen kernploegleden van Team Delta Lloyd de World Cup Miami. Een sterk bezet evenement met 540 zeilers uit 50 landen. Onder wie Afrodite Zegers en Anneloes van Veen in de 470 (foto). Zij zeilen voor het eerst een grote wedstrijdserie met hun nieuwe coach Maurice Paardenkooper. Het Wereldkampioenschap later dit jaar moet het hoogtepunt worden van dit seizoen. Dat alles op weg naar het nog hogere doel: de Spelen van Tokio in 2020… miami.ussailing.org
SLIMME ACCUMONITOR De slimme accumonitoren van Simarine geven alle belangrijke informatie over uw accu’s op één kleurenscherm. Het touchscreen is waterdicht, goed in daglicht afleesbaar en uitgevoerd in robuust ‘gorilla glass’. Door te scrollen wordt alle informatie gepresenteerd. Die is bovendien via Wifi op een smartphone app te zien, waarbij verschillende waarschuwingssignalen zijn in te stellen. Prijs vanaf 280 euro. www.destilleboot.nl
ZEILEN EN BEDRIJFSLEVEN In ‘Passie voor presteren’ signaleert auteur Hein Dijksterhuis parallellen tussen het bedrijfsleven en zeilen. In beide gevallen haal je het beste resultaat door optimaal externe omstandigheden te benutten. Het boek gaat onder meer over het uitstippelen van een campagne, over coaching, mentale veerkracht en besluitvorming. Olympische zeilers en coaches delen hun inzichten daarover. Dijksterhuis is ervaringsdeskundige; hij is psycholoog en coach in het bedrijfsleven. En: zeiler. In 1998 won hij met Enno Kramer het wereldkampioenschap Flying Dutchman. Fraaie zeilbeelden versterken de inhoud. Prijs: 19,90 euro. www.gottmer.nl
ZILTESPULLEN FOR SAIL YACHTBROKERS OPENT FILIAAL For
Sail
Yachtbrokers
uit
Ouddorp heeft de makelaarsactiviteiten van Messink Yachting overgenomen en een filiaal geopend aan de Oude Haven van Enkhuizen. Daar is een verkoopsteiger met twintig ligplaatsen. Naast jachtmakelaardij beschikt For Sail Yachtbrokers ook over een jachtservice, een binnen- en buitenstalling en kraanfaciliteiten. Hierin wordt samengewerkt met partner VMG Yachtbuilders. Messink Yachting blijft in Enkhuizen actief en legt zich toe op de verkoop van nieuwe Solaris en J/Boats jachten. www.forsailyachtbrokers.nl
BEURZEN In februari zijn er twee botenbeurzen. Van oudsher is Boot Holland in Leeuwarden gericht op staal en motorboten, maar de zeilliefhebber vindt er ook wel iets van zijn gading. Tornado Sailing toont de Delphia BluEscape 1200. Nieuw is het Recreatiepaviljoen. Data: 9 t/m 14 februari. Locatie: WTC Expo Leeuwarden, Heliconweg 52, Leeuwarden. www.boot-holland.nl De 30e Boot Belgium is verdeeld over twee weekenden: 10-12 en 16-18 februari. Locatie: Flanders Expo, Gent, BelgiĂŤ. www.belgianboatshow.be/nl
MUSTO MPX 2.0 Musto heeft de MPX reeks vernieuwd. De nieuwe MPX Gore Tex Pro Offshore jas is 15 procent lichter dan zijn voorganger. Dat zorgt voor meer draagcomfort. De drielaagse Gore-Tex Pro constructie staat garant voor een optimale waterdichtheid en ademend vermogen. De jas is dan ook geschikt voor zware weersomstandigheden, waarin het juist aankomt op goede kleding. Een zeiler weet ook de met fleece gevoerde kraag te waarderen, evenals de grote zakken. Verkrijgbaar in dames en heren uitvoering. www.musto.nl
SUNNY SAILING OP NIEUWE LOCATIE Joyce CorbeĚ e en Pim Bastiaanssen zijn sinds 1 januari 2018 de nieuwe eigenaren van Sunny Sailing. Het charterbedrijf is gevestigd in Nidri op het eiland Lefkas. Een nieuwe locatie bij een hotel met een eigen aanlegsteiger. Het vaargebied is de Ionische Zee, west van Griekenland. De vloot bestaat uit Bavaria’s van 31 tot en met 42 voet. Die kunnen met of zonder schipper (bareboat) worden gehuurd en alle schippers en de flottieljeleiders zijn Nederlandstalig. www.sunnysailing.com
ZILTESPULLEN SCHERP GEPRIJSDE ELEKTRISCHE AANDRIJVINGEN De Stille Boot lanceert op Boot Holland de nieuwste generatie WaterWorld elektrische aandrijvingen voor boten tot 15 meter lengte. De nieuwe motoren hebben vermogens van 2,5 kW, 4 kW, 7,5 kW en 10 kW. Later volgen ook motoren van 20 en 30 kW. De prijsstelling is scherp; de vanaf-prijs is 3350 euro, inclusief btw, digitaal display en ‘gashendel’. Door de prijs, de bedrijfszekerheid, compacte inbouwmogelijkheden en voldoende actieradius zijn deze elektrische aandrijvingen een alternatief voor diesels. Water World Electronics uit Oldemarkt maakt al 30 jaar regelelektronica en de laatste jaren ook elektrische aandrijvingen voor boten. Vorig jaar ging het bedrijf samenwerken met De Stille Boot in Heeg voor de verkoop van de bootmotoren. www.waterworld.systems – www.destilleboot.nl
HPW WATERSLOT Vetus brengt nieuwe HPW watersloten/geluiddempers op de markt. Deze zijn gemaakt van Navidurin, een composietmateriaal dat geoptimaliseerd is gebruik aan boord. Het maakt de HPW watersloten lichter, robuuster en temperatuurbestendig tot 260 graden. www.vetus.com
AIS TRANSPONDER MET MOB FUNCTIE De nieuwste versie van de True Heading Graphene AIS klasse B transponder heeft als eerste AIS een ingebouwde SART/MOB (Man Over Board) alarmfunctie. Als een opvarende overboord gaat, wordt de RescueME MOB-zender op zijn reddingvest geactiveerd. Aan boord klinkt een luide pieptoon en worden signalen weergegeven op het navigatiesysteem. De gealarmeerde bemanning kan snel naar de MOB-positie navigeren. Bestaande AIS Graphene apparaten kunnen worden ge-update met deze alarmfunctie. Tevens kan eventueel Wifi worden toegevoegd, mocht de transponder daar nog niet mee zijn uitgerust. Prijsindicatie TH Graphene AIS klasse B transponder: vanaf circa € 980 (leverbaar vanaf mei). RescueME MOB-zender van Ocean Signal: circa € 331,25. www.trueheading.se/nl
COMPACTE YANMAR DIESEL Op Boot Düsseldorf introduceert Yanmar een nieuwe motor, die de fabrikant omschrijft als ’s werelds kleinste common rail scheepsdiesel. De 3JH40 is een 40 pk sterke driecilinder met een gewicht van 192 kilo. Hij is zuinig, geluidsarm en heeft lage emissies. De viertakt watergekoelde machine is geschikt voor pleziervaartuigen tot 45 voet. www.yanmar.nl
ZILTESPULLEN ONWA APPARATUUR BIJ AEP AEP Marine Parts in Alblasserdam heeft producten van Onwa Marine Electronics toegevoegd aan het assortiment. Onwa ontwerpt en produceert navigatie- en communicatieapparatuur voor maritieme doeleinden. De KP-32 GPS Navigator bijvoorbeeld is een compacte GPS, voorzien van een helder 4,5'' LCD scherm. De Onwa KP1299C is een GPS plotter met een 12'' LCD scherm en een groot aantal functies. AEP Marine Parts, dat wereldwijd opereert, is gespecialiseerd in de productie en distributie van radars, antennes en andere marine producten. www.aepmarineparts.com
‘5 IN 4’ ACTIE BIJ KEMPERS WATERSPORT Kempers Watersport in Leimuiden houdt een bijzondere actie: als ligplaatshouders in twee keer twee jaar vooruit betalen, geeft dit recht op een vijfde jaar gratis liggen. Deze ‘5 in 4 actie’ vrijwaart de ligplaatshouder ook van prijsverhogingen in de komende vijf jaar. Deze actie geldt ook voor nieuwe klanten en geeft recht op VIP voordelen, zoals gratis gebruik van supboards en een exclusief eiland in de Westeinderplassen. www.kemperswatersport.nl
fotoŠ Bem anning Dina Helena
ILLA DE SALVORA Aan de westkust van Spanje vindt de Dina Helena van Marja Hammer en Henk Driessen een ankerplaats bij het eilandje Illa de Salvora in de Ria de Arousa.
ZILTEWERELD
Marja Hammer en Henk Driessen vertrokken voorjaar 2017 voor een wereldomzeiling met hun Dina Helena, een Jeanneau Voyage 12.5. Henk: “Na een emotionele gebeurtenis in mijn leven vatte ik het plan op een lange zeilreis te maken. Het is voor mij altijd al een jongensdroom geweest. Ik verslond de verhalen van de ontdekkingsreizigers en hing aan de lippen van mijn geschiedenisleraar die over de reizen met veel enthousiasme vertelde. Daarom voert het reisplan langs de zuidelijke kapen en niet via Panama of Suez. In 2012 kocht ik een boot met ervaring, net terug van een rondje Atlantische Oceaan. Een goede keuze dacht ik. Dat bleek een misverstand. Na een jaar heel veel zeilen had vrijwel alles aan boord het begeven...”
NIET ALLEEN Het plan om alleen te gaan verandert als Henk in 2014 via een bemanningssite een opstapper aan boord krijgt. Marja: “Tijdens mijn derde opstap vroeg Henk of ik niet samen met hem die reis wilde maken. Vanaf die tijd zeilen we samen. Mijn eigen boot verkopen was een lastige stap. Veel booteigenaren zullen dit herkennen, een boot is meer dan een stuk hout, staal of polyester. Je gaat er van houden, je doet het niet zomaar weg. Na de verkoop hebben we veel samen geklust om de Dina Helena klaar te maken voor de wereldreis.”
foto’s: © Bemanning Dina Helena
BOOT MET ERVARING
ZILTEWERELD Luf Island
Rampetamper
www.ziltewereld.nl DIT IS ONS LEVEN Henk vervolgt: “Met het uitvaren van de haven van Scheveningen kreeg ik direct al het gevoel van rust, vrijheid, niets hoeft meer, alles mag… Mijn huis waar ik met zoveel geluk gewoond heb, m’ werk waar ik 35 jaar met veel plezier door de draaideur naar binnen ben gegaan, de auto waarin ik ruim 400.000 km in heb gereden, het was allemaal heel ver weg. Dit is ons leven nu, niet op vakantie maar op reis! We leven bij de dag, onthaast, alleen rekening houdend met de wind. Trots als we weer een meer of minder beroemde kaap hebben gerond. Trots als we de boot vanaf het land, soms van grote hoogte, in de zoveelste baai achter het anker zien liggen. Trots als we in die zelfde baai een borrel nuttigen op ons achterdek. Vaak vragen we ons af waar we dit allemaal aan hebben verdiend.” Marja over de route: “Ons reisplan voor het komende jaar hebben we aangepast. We blijven voorlopig op de Canarische eilanden, varen als de wind het toelaat, van de zomer op en neer naar Madeira, vervolgens naar Gambia en Kaapverdië. Pas volgend jaar januari –april willen we de oversteek naar Brazilië maken. http://zeilenddewereldrond.nl
colofon
Zilt Magazine is een uitgave van Zilt Media Producties in Amstelveen
REDACTIE redactie@ziltmagazine.nl
ADVERTEREN Paul Pekelharing adverteren@ziltmagazine.nl 06 54983666
AUTEURSRECHT De inhoud van Zilt Magazine mag op geen enkele wijze worden overgenomen zonder
bemanning
schriftelijke toestemming van de uitgever.
Zilt Magazine wordt gemaakt door: Ruud Kattenberg Sjors van der Woerd Laurens van Zijp Michiel Scholtes Henk Huizinga Sonja Muller en talloze opstappers‌
abonneer je gratis