Dans des Weerziens

een tweelingziel ontmoeting

Maria Quesada

Dans des Weerziens

Maria Quesada

Dans des Weerziens HET VERHAAL VAN EEN TWEELINGZIELONTMOETING

Dit boek is opgedragen aan iedereen die zichzelf en anderen kan accepteren als een altijd veranderende expressie van goddelijke energie.

Marquesa

Publishing

Eerste druk, 2012 Š2012 Maria Quesada Copyright Nederlandse editie Š2012 Maria Quesada / Marquesa Publishing, Maastricht

Omslagillustratie: Maria Quesada Grafische vormgeving & opmaak: YM DESIGN Yasmine Medjadji info@YMDesign.nl Omslagfoto: Mick Schroen mick@mickschroen.eu Eindredactie: Gonnie Berende nonnobis@live.nl Drukkerij: Lowyck & Pluspoint www.lowyck.com

Voor info, contact en bestellingen: www.personalsoulscript.com info@personalsoulscript.com Uitgever: Marquesa Publishing

ISBN 978 90 818 0540 7 / NUR 301 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt, door middel van druk, fotokopie, microfilm, of op welke andere wijze ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van Marquesa Publishing, Achter de Barakken 7, 6211 RZ Maastricht.

No part of this book may be reproduced in any form, by print, photoprint, microfilm or any other means, without written permission from Marquesa Publishing.

Inhoud Proloog

9

– 11

DEEL I : De muziek weerklinkt 12 – 29 Ontwaken 13 – 14 Inleiding 14 – 15 Thuiskomen in jezelf 16 Voor den beginne…

16 – 18 De stuwende kracht in mij 18 – 20 De wijde wereld in 20 – 23 De magie van twee werelden die even één worden 23 – 25 De scripts 25 – 28 Mijn naderende tweelingziel 28 – 29

DEEL II : De dansers: Ramses en Maria 30 – 62 Het weerzien 31 – 33 Afstemmen op elkaar 33 – 36 Verrast door liefde 36 – 39 De ommekeer 39 – 42 Orakels en soulparty 42 – 46 Openbaringen 46 – 48 Annes actie 48 – 52 Onverklaarbare fenomenen 51 – 52 Afscheidszoen 52 – 54 Achterhaalde waarheden 54 – 56 Liefde of misleiding?

57 – 59 Aantrekken en afstoten 59 – 62 DEEL III : De dans Terug bij mezelf Nieuwe voorbereidingen Oproep der liefde De bevestiging 1 Verraad Mannelijk perspectief Vergeving Woorden maar geen daden De strijd tussen gevoel en verstand 24 maart 2010 Het ‘sacrale’ moment Energiestromen en lichtsensaties Wederzijds verlangen Tweelingzielen reading Strijders van het licht

63 – 142 64 – 68 68 – 71 71 – 74 74 – 84 84 – 88 88 – 92 92 – 94 95 – 96 96 – 98 98 – 100 101 – 104 104 – 107 107 – 111 112 – 113 113 – 116 117 – 119

Spijtbetuiging Parabelen van de Farizeeërs De val van Ramses Integreren van aspecten en ervaringen Loslaten uit liefde Acceptatie, het valt niet uit te sluiten Hoop en twijfel Rust Een kijkje achter de sluier

119 – 122 122 – 125 125 – 129 130 – 132 132 – 135 135 – 137 137 – 138 139 – 140 140 – 142

DEEL IV : De ondoorgrondelijke symfonie Hernieuwd contact De stroom der liefde en de keerzijde Zelfbescherming en terughoudendheid Sterke trillingen Twee delen Omgedraaide rollen Het script der Farizeeërs kreeg betekenis Kogel door de kerk Bijzonder nieuws Poorten van liefde Bevrijdingsdag 5 mei 2011 Het werd nacht De angst om angst Stroom van liefde en ondersteuning Energie verschuiven Liefde blijven koesteren Afkicken van de leermeester De onvermijdelijke confrontatie met mijn moeder De reacties van de rest van mijn omgeving Het grotere plaatje De zomer ging ten einde…

Meer zelfkennis 11 oktober 2011: een nieuwe test Een paar dagen later Annes reflectie Yeunten Ling De laatste dag van de retraite Toch de test doorstaan Nachtelijke pogingen Codes of AH Laatste contact Een prachtig cadeau De zuivere minnaar

143 – 235 144 – 146 146 – 149 149 – 150 150 – 153 153 – 156 156 – 158 158 – 161 161 – 163 163 – 166 166 – 167 168 – 170 170 – 174 175 – 177 177 – 180 180 – 183 183 – 185 185 – 190 191 – 192 192 – 194 194 – 197 197 – 199 199 – 200 200 – 203 203 – 207 207 – 209 209 – 214 214 – 217 217 – 220 221 – 222 222 – 224 224 – 230 230 – 233 234 – 235

Nawoord

236 – 237

Aanbevelingen

238

“Alles is een eeuwige herinnering…”

Almine, The Hamagda

Proloog Toen ik samen met twee coauteurs het boek Zielsveel schreef, een boek over tweelingzielontmoetingen, wist ik natuurlijk dat ik me heel erg blootstelde en dat dit de nodige reacties teweeg zou brengen. In de woorden van Paulo Coelho: “Schrijven is de enige sociaal aanvaarde manier om je naakt onder de mensen te begeven.” En dat is wat ik vooral wilde doen. Ik wilde me kwetsbaar durven opstellen, mijn diepste ervaringen delen, anders had ik mijn verhaal helemaal niet hoeven publiceren. Heel duidelijk voelde ik dat anderen alleen aangeraakt konden worden als ik alles door mijn hart durfde uitsturen.

Alleen op die manier zou het ondersteunend zijn. Dit bleek als een magneet te werken en transformeerde zelfs de zwaardere, onbegrijpelijke stukken waar mensen van aangaven mee te worstelen, tot een positieve ervaring.

Steeds meer begon ik me te realiseren hoe diepgaand de werking ervan was en er kwam een hele mooie reactiestroom op gang. In mijn stoutste dromen had ik niet durven geloven dat het delen van mijn verhaal zo aangrijpend zou zijn. Veel mensen bleken de behoefte te hebben om hun eigen intensieve ervaringen te delen. Ervaringen die sommigen nog niet echt hadden kunnen plaatsen. Men vond herkenning en dat resulteerde in het vinden van de moed om erover te spreken en de emoties te uiten die eerder werden weggestopt vanuit schaamte. Door andermans verhaal te lezen, had men nu helderheid verkregen met betrekking tot de eerder onverklaarbare belevingen die te maken hebben met de ontmoeting met je tweelingziel, dus de schaamte mocht plaatsmaken voor begrip en acceptatie.

Mensen mailden en belden me. Zo werden we een klankbord voor elkaar.

Er kwamen uitnodigingen voor lezingen binnen en ik heb zelfs een aantal lezers persoonlijk ontmoet. Op een gegeven moment was het niet meer haalbaar om aan de vele verzoeken te voldoen, maar ze bleven komen. De meest ontroerende en spontane reacties werden gepubliceerd op mijn website www.personalsoulscript.com en het deed mij eens te meer beseffen hoe belangrijk het is dat we elkaar kunnen ondersteunen. Een boek te mogen schrijven dat deze functie heeft, is een van de meest vervullende ervaringen die ik heb gehad.

Zielsveel sneed een thema aan dat leeft, zeker in deze tijden van verandering en onzekerheid op allerlei gebieden. Het boek voorzag in een stukje informatie waar veel behoefte aan bleek te zijn en waar veel mensen steun en kracht uit putten, maar het was allesbehalve volledig. Ten tijde van de publicatie hadden er reeds zoveel nieuwe gebeurtenissen plaatsgevonden en waren er nog zoveel ontwikkelingen gaande die weer een diepere betekenis toevoegden aan het hele fenomeen, dat ik met een onvoldaan gevoel bleef zitten. Het verhaal was allerminst compleet. Een deel van de essentie was er niet in opgenomen en dat was juist wat ik had beoogd. De nieuwe ontwikkelingen moesten geïntegreerd worden. Ik wilde mijn volledige verhaal graag delen, sterker nog, ik voelde dat dit de bedoeling was, dus besloot ik om mijn gedeelte te herschrijven en uit te breiden. Er bleek behoefte te zijn aan het volledige verhaal, gezien de vele vragen die ik kreeg over de verdere ontwikkelingen tussen “Hans” en mij. Mensen wilden graag het vervolg weten . De relatie met mijn tweelingziel was inmiddels een andere fase ingegaan en die was zeer de moeite waard om te

9

delen. Zo ontstond Dans des Weerziens. Dit keer geen coproductie met verhalen van verschillende auteurs. Zielsveel was een eenmalig gezamenlijk initiatief.

Dans des Weerziens bevat het complete verhaal van “Maria en Hans” van begin tot heden….. In Dans des Weerziens is alles geïntegreerd. De naam Hans is nu vervangen, want die paste in de verste verte niet bij mijn tweelingziel. Die naam was dan ook niet door mij gekozen en mijn twin attendeerde me erop dat dit veranderd mocht worden. Zelf deed hij een suggestie, maar ik koos voor de naam Ramses, een naam die energetisch volledig bij hem past. Zelf behoud ik weer mijn eigen naam, ondanks de vele waarschuwingen dat ik mezelf maar beter kon beschermen. Om redenen die ik eerder reeds kenbaar heb gemaakt, hoorde ik deze goedbedoelde adviezen aan en overwoog ik heel even of ik het daadwerkelijk wel zou kunnen opbrengen om zo open en bloot naar buiten te treden, dit keer voor het volledige verhaal. Uiteindelijk besloot ik om het er toch maar op te wagen, omdat ik besefte dat ik alleen dienstbaar kon zijn als ik dit soort angsten onder ogen zag. Mensen zouden me kunnen veroordelen, uitlachen of nog erger, maar ik moest denken aan een uitspraak van de Perzische soefi mysticus Rumi: “Hij die de muziek niet kan horen, denkt dat de danser gek is.” Het zij zo. Ik moet doen wat ik denk te moeten doen.

Dans des Weerziens is het verslag van de meest diepgaande liefde die ik ooit in mijn leven heb ervaren. Een oneindige liefde die de rest van mijn leven met mij meegedragen wordt en die zelfs de grenzen van leven en dood overschrijdt. Het verhaal wordt ondersteund door scripts die een kijkje bieden voorbij de zintuiglijke wereld. Ze worden aangeduid door het icoontje van een hart. Het zijn teksten die helpen om alles ruimer te kunnen zien, voorbij de illusie. Ze hebben mij in ieder geval geholpen om alles wat er gebeurde ook gewoon toe te staan. Zo vond ik de moed om het nieuwe tegemoet te treden en de waarheid van gisteren los te laten. Ze boden mij het grotere perspectief van hoe het leven zich ontvouwt. Door deze vorm van expressie, deze zielstaal, kwam ik niet in een stagnatie terecht en kon mijn leven blijven doorbloeien.

De scripts in Dans des Weerziens zijn originele geschriften die het onzichtbare draaiboek achter een aardse uitdaging beschrijven. Ze geven als het ware een nietfysieke kijk (spirituele) op een fysieke (aardse) situatie. Opgesteld in de cryptische taal van de zielsenergie, geven ze een verhalende uitleg van hetgeen ik meemaakte. Ik werd bekrachtigd door een liefdevolle energie om vanuit mijn eigen wezensessentie de doelen te manifesteren die ik in mijn hart voelde. Ik kreeg een extra stimulans om te blijven luisteren naar die harttonen die mij innerlijk aanriepen om achter mezelf te staan. Een kijkje achter de sluier als het ware. Vooral leerde ik erdoor om te vertrouwen in de ontwikkelingen die op dat moment plaatsvonden in mijn leven en de schoonheid van dit alles te zien. Hetgeen onzichtbaar was, werd aangeduid en dit hielp me op weg, voorbij de dingen die ik zintuiglijk waarnam. Vanuit mijn verstandelijke vermogens was niets van dit alles te verklaren, sterker nog, dat zette me op een dwaalspoor . Het was echt alleen vanuit de hartafstemming dat de betekenis van de woorden duidelijk werd. Zodra de diepere betekenis indaalde, maakte dat een enorme energie vrij.

Uiteindelijk stond ik weer in mijn eigen kracht, in verbinding met mijn eigen ziel en de magie van mijn leven!

Dans des Weerziens, een boek over een tweelingzielrelatie, een liefdesrelatie die niet in te kaderen valt binnen de gangbare begrippen en definities van liefde. In dat opzicht is het een boek over een unieke liefdesenergie. Een liefde waar je verstandelijk tégen zou kiezen, maar die alle wilskracht overstijgt, ook al lijkt het zo onmogelijk te zijn. Je kunt

10

je er immers niet tegen verzetten. Een wisselwerking waarvan menigeen misschien zelfs zou kunnen stellen: is dit wel liefde? Lees en vorm je eigen mening. Het is niet nodig om iets van tweelingzielrelaties af te weten, onderga alles gewoon en toets het aan je eigen onderscheidingsvermogen. Mocht jij een van de lezers zijn waarvoor mijn verhaal zeer herkenbaar is, dan hoop ik dat het je het gevoel geeft niet meer alleen te staan in deze rollercoaster van gevoelens en ervaringen en dat het je kracht en inzicht biedt!

Door mijn ervaringen te delen, hoop ik je aan te moedigen tot het verkennen van de diepte in jezelf, zodat je mag ontwaken voor het hoogste potentieel van je eigen liefdescapaciteit.

11

Deel I

De muziek weerklinkt De fluisteringen van de ziel Van de twee die ĂŠĂŠn zijn En tot elkander kunnen komen In liefdevolle eenheid Door de acceptatie van het hart Dat het besluit van diepgang heeft genomen Waardoor alles wat niet ondersteunend is Voor deze liefdesdracht Tot een einde wordt gebracht Zo bewegen zij zich De twee die tot elkaar behoren In de ondoorgrondelijke symfonie Der mannelijke en der vrouwelijke tonen Die behoren tot de liefdestaal en overdracht Een melodie van harmonieuze klanken die het hartgebied vertegenwoordigen door de waarde van elkaar hier te bezingen In dit tweelingzielenlied Een melodie ter vervaging van de oude waarden De twee die nooit meer de herinnering verloren Van de trilling en frequentie van elkanders hartsnaar En zo samenwerken aan de vorming van de nieuwere akkoorden zonder daarbij te verloochenen wat vanuit de eeuwigheid wordt aangeboden.

Zie de liefde die er is geboren door de acceptatie van elkaar Laat deze muziek je brengen waar je nu mag gaan!

12

Ontwaken “Op aarde is nu een nieuw punt bereikt waarop een ruim vermogen wereldwijd in het innerlijk van de mensheid rijst om te komen tot verandering en inzichten van hogere hand. Mensen worden aangeraakt door diverse duidelijke symptomen die voor de ontsluiting van de goddelijke wil naar voren komen. Fluisteringen in het hart, die voor het verstand als wartaal klinken. Maar niets is minder waar. Het zijn de woorden die de kern aanboren van ons allemaal. Het oude mag vervagen, het nieuwe staat al klaar.

Het vergt veel moed en luidt een weg in die geleidelijk aan vanuit verzet zal overgaan tot aanvaarding van de diepere aspecten van het zelf. Een membraan dat diende als bescherming laag wordt opgeklaard zodat de energieĂŤn die nu voor de doorstroom klaar staan op andere wijze kunnen worden aangegaan. De noodzaak is geboren om los te komen van patronen die mensen plaatsen in gehechtheden en binden aan een diep gelegen ego stuk. Dit lieve ego mag de scepter overdragen, want de binnenwereld gaat gebukt onder allerlei onechtheden die leiden tot omstandigheden waar men niet bij is gebaat. Het natuurlijke proces wordt nu in gang gezet om door te stromen tot de diepere regionen van de zielswaarheid.

Niet iedereen kan nou geloven in de ziel en in het platform dat deze belevingen uitzet.

Niet iedereen kan zomaar horen wat het eigen hart je zegt en toch wordt er nu ingezet op die warme liefdestonen. Er volgt veel uiterlijk verzet, maar het werkt naar behoren.

Boventonen kraken de onechtheden door zich via dromen te vertalen in beelden die heel echt zijn. Het is niet nodig om nu te geloven in termen die een wereldse religie opwerpt. Ieder krijgt zijn eigen weg getoond op de eigen originele wijze die de huidige persoonlijkheid aanhoort.

De drang wordt groot om alle stoorzenders in het leven op te sporen. Vandaar de crisis in de hoofden. Oude waarheden die dienden voor de comfortabelheden, werken nu niet meer. Oude belevingen brengen geen plezier alhier. Er mag een diepere waarde weer worden herontdekt en die diepere waarde wordt nu hier door velen weer erkend.

Dit is niet de eerste keer dat de grote menseneenheid zich tot dit soort kering en veranderingsimpulsen wendt. Dit gebeurt echt keer op keer, in iedere landingssfeer. En steeds volgt er een lichting meer.

Liefde is het hoogste goed, een mooie drijfveer. Liefde is de spil die alles groeien doet en aanmoedigt, maar de diepgang van de liefde zelf is aan het wijzigen. Gelukkig maar.

Veel oneigenlijke beelden van die kracht worden weerlegd. Het hoofd kan nu niet langer meer het hart gaan dirigeren. Er worden onderdelen bij elkaar gebracht en teruggekeken op beslissingen die nodig waren om tot dit punt te komen van ervaring en je licht te schijnen op alles wat tot dusver voorrang in je leven had. En dan zie je in‌ wat er werkelijk van waarde was.

Dat noemt men ontwaken. Het werkelijke zien, het werkelijk ervaren om je eigen goddelijke kern te dienen. Het erkennen van je ware zelf, zonder de verwarring van hetgeen je in gedachten hebt, want ook je gedachtestroom zal onderdanig zijn aan de hogere harttonen. De innerlijke stemmen komen nu heel duidelijk naar voren. Vrijwel bij iedereen. In welke vorm dit wordt gegoten verschilt van mens tot mens, ieder middel werkt perfect en huldigt ieders diepere wens.

13

Het mag zijn. Het mag nu overkomen. Het mag uitreiken naar vermindering van zijsporen, want vermeerdering en de verankering van de eigen innerlijke woorden zal als het voornamelijk aspect eruit naar voren komen. Wees alert op alles wat zich aan je wil gaan tonen en onderzoek ook het verzet dat bij al ditgeen de eerste stappen zet, om daarna te worden overkomen door het vervagen van die oude grens.

Door liefde aangeraakt worden, door liefde doorkomen, door liefde in verbinding staan en door liefde aanhoren. Geen liefde die verblindt, maar een liefde die de naam van vrijheid draagt.�

Inleiding Ik kan je slechts leiden naar waar ik zelf bereid was te gaan en het is uitsluitend mijn intentie om mijn ervaring te delen. Enerzijds wil ik je daardoor motiveren om voorbij de fysieke werkelijkheid te kijken en de niet-fysieke werkelijkheid als inspiratiebron te zien, maar anderzijds ook de fysieke werkelijkheid te erkennen als graadmeter van je eigen ontwikkelingsproces. Beide zijn even belangrijk!

Op een dag zoals alle andere, een dag waarop ik nietsvermoedend mijn gebruikelijke bezigheden ondernam, bracht een samenloop van omstandigheden mij tot het cruciale punt in mijn leven waardoor alles veranderde. Nooit zal ik meer dezelfde zijn en nooit zal ik de waarheid die ik voor die tijd aanhing nog als waarheid kunnen aanvaarden.

Wat ik allemaal in mezelf gewaar werd, kan ik onmogelijk volledig beschrijven. Ik kwam oog in oog te staan met mezelf en dat was nog maar het begin.

Op die bewuste dag ontmoette ik Ramses, mijn tweelingziel, terwijl ik er helemaal niet op bedacht was en helemaal niet naar op zoek was. Hij vond mij. Er volgde een wisselwerking van een ongekend kaliber met als doel de diverse lagen in mezelf te zuiveren door de gewaarwording van zoveel brandende emoties. Ze brachten de diepste passie in mij boven. Er was geen verzet mogelijk. Ik huilde, want ik voelde me verloren, zo alleen, en tegelijkertijd waren er momenten waarop ik me verbonden voelde en wist dat dit alles was waar ik ooit innerlijk op gewacht had. Een afspraak op zielsniveau. Het tijdstip en de plek van de ontmoeting werden innerlijk bepaald.

Een intens verlangen maakte zich van mij meester, waardoor ik me rusteloos voelde, maar tegelijkertijd bevond ik me in volledige overgave. Ik werd op ongekende wijze geconfronteerd met de diepte van mijn hele wezen. Talloze keren was ik de wanhoop nabij en vroeg ik of het nog niet genoeg was geweest. Het was ondraaglijk zwaar, maar tegelijkertijd wilde ik vertrouwen. De tegenstrijdigheid in alles wat ik voelde, was een enorme uitdaging op zich. De strijd tussen mijn hoofd en mijn hart zorgde voor een eindeloze onzekerheid en twijfel. Er waren een aantal betrokken vrienden op wie ik terug kon vallen. Vrienden die mij met heel hun hart en ziel wilden steunen en bij wie ik mijn hart kon luchten als dat nodig was, maar ik kon niet eens meer terugvallen op mezelf. Niets bleef meer bedekt, niets bleef meer verscholen, alles werd vanuit de diepste kern in mezelf naar boven gehaald. Vertrouwen moest ik! Vooral dat!

Zoveel gevoelens stroomden door me heen, soms wild en onvoorspelbaar, soms rustig en diep. Ik moest me blootgeven, kleur bekennen en mijn hart laten spreken. Ik zag mezelf volledig onderuit gaan, maar ik wist dat dit nodig was en dat ik hier doorheen

14

zou komen, ik wist alleen niet hoe en wanneer. Ik zag de ongerustheid in de ogen van de betrokken mensen om mij heen, ik zag mezelf en kon niet anders dan die diepste diepte toelaten. Op die momenten werd ik ondersteund door woorden die mij kracht gaven en die gehoor gaven aan mijn innerlijke gebeden en zo mocht ik onder de illusionaire oppervlakte van verschillende situaties kijken om te zien wat er daadwerkelijk plaatsvond. Zo kon ik mijn ziel heel dichtbij laten komen en ruimte geven aan mijn hart. “Woorden die het hart verlichten, zijn kostbaarder dan juwelen.” Dit is precies wat de scripts voor mij betekenen. Mijn denkprocessen kwamen uiteindelijk meer tot rust en ik kon me meer afstemmen op de intuïtieve wijsheid in mijn hart. Ze waren een geschenk voor mij in een wereld waarin liefde zo beperkt kan zijn.

Ik beschouw Ramses als de persoon die mij compleet opende voor mezelf en die de aanzet gaf tot het verbreken van een cirkel, een patroon, niet alleen van dit leven, maar van alle geleefde levens! Als mens wist ik niet meteen wat me overkwam, mijn verstand kon het niet vatten, maar mijn ziel herinnerde het zich. Ik wist aanvankelijk alleen dat ik diep, heel diep verbonden met hem was. Gaandeweg bleek dat het in ieder geval een verbinding was die al mijn normen en waarden op hun grondvesten deed schudden. Heel wat geloofssystemen in mij werden onderuit gehaald. Hij inspireerde mij op de een of andere manier en ik kon zien wie hij was. Ik zag zijn schoonheid, ik zag hem! Alles was zo overweldigend. Mijn hart werd uitgenodigd om onvoorwaardelijk lief te hebben en kennis te maken met mijn eigen liefdescapaciteit, terwijl mijn persoonlijkheid heftig protesteerde. Ik wist maar één ding zeker, alle gebeurtenissen in mijn leven hadden toegewerkt naar deze ontmoeting.

En zo begon het leven waarin ik soms niet meer wist te onderscheiden of hetgeen ik ervoer van mezelf of van Ramses was. Ik voelde regelmatig wanhoop, boosheid en verdriet en dat putte mij enorm uit. Dan was er weer die overweldigende liefde en kreeg ik een rustpauze. Zo begonnen ook de innerlijke gesprekken die ik aanvankelijk interpreteerde als een teken dat het goed mis met mij was, maar waarvan ik anderzijds wist dat er gewoon een verschuiving in mijn eigen perceptie plaatsvond en dat ik er gerust aan toe mocht geven, omdat Ramses en ik rechtstreeks toegang tot elkaar hebben, voorbij de fysieke grenzen, gewoon door aan elkaar te denken. Afstand doet geen afbreuk aan de eenheid, de ander is er altijd. Door de diepgang van alles wat ik voelde en beleefde, bereikte ik na enige tijd het punt waarop ik de strengheid en het oordeel naar mezelf kon loslaten tot op het niveau dat het me nu werkelijk niet meer boeit wat anderen van me zeggen of denken. Ik heb niets te bewijzen en durf expressie te geven aan wie ik op dit moment ben.

Mijn ervaringen met Ramses schetsen geen beeld van een romantische liefde. Het mag echter net zomin worden aangezien voor een destructieve relatie. Dit alles dient een ander doel, dat zich steeds verder ontvouwt. We bevinden ons allen in een grote overgangsfase en er vindt een grote bewustzijnsverschuiving plaats. Relaties maken een evolutie door en seksualiteitsbeleving groeit naar een andere, meer vervullende vorm. Het kan dus zomaar gebeuren dat je elkaar ontmoet, jij en je tweelingziel. Dan volgt een alles overstijgende herkenning, vooral energetisch, waartegen men zich niet kan verzetten. Wat je persoonlijke situatie ook moge zijn, waar jij ook voor kiest en welke pijnstukken zich ook mogen aandienen, je kunt je tweelingziel nooit loslaten!

Alleen maar eeuwig koesteren!

15

Thuiskomen in jezelf “Wie de diepgang in zichzelf erkent en voortgaat om de ruimte te verschaffen aan zijn eigen wezensenergie, zal zichzelf doen verrassen met de liefde die je vindt! Een liefdesenergie die je uit het oude optilt en je doet vergeven wat je niet meer wilt. Geef alles van jezelf, alles, en kijk niet terug. Kijk diep naar binnen en verenig de verschillen, zodat de nieuwe eenheid ook het einde inluidt van een eeuwenlange strijd.

Jij en ik zijn samen één en toch blijven wij getweeën doorgaan voor het ruimtelijk gebruik van deze doorstroom. Open alles, alles, heel je hart en ziel en vrees vooral de pijn niet die in feite het elixer is van onze kans tot heelheid door alles wat er vastgeroest zit, te brengen tot beweging, zodat het kan versoepelen.

Wacht echter niet meer op mij, de zoektocht kwam ten einde. We hebben elkaar immers reeds gezien. Hier aanschouwen wij het licht van de verbondenheid en tonen aan elkaar een waar gezicht, waardoor alles wat niet vanuit deze essentie is, mag wegvloeien.

Huil niet meer, ik waak. Er is geen verlies. Uitsluitend zuivering ter voorbereiding op de nieuwe weg die je mag gaan. Thuiskomen in jezelf!”

Voor den beginne...

Een persoonlijke boodschap van Aartsengel Michael via Ronna Herman Het was tijd om geboren te worden, dus werd er bekeken waar ik het beste mee gediend zou zijn. Mijn levenskader werd bepaald en de daarbij behorende levenslessen. Er werden afspraken gemaakt met de zielen die ik in fysieke vorm ging ontmoeten en over de rol die zij gingen vervullen. Dit zou een balancerend leven voor me worden, waarbij ik alle facetten van mijn wezen in balans met elkaar kon brengen. Het zou er voornamelijk om gaan mijn leven ten volste te beleven in de frequentie die ik daarvoor gekozen had en zodoende mijn inzichten te vergaren. Daarbij mocht ik gebruik maken van de kwaliteiten van mijn godstraal en mijn zielstraal. Alles zou mij dienen en dit zou ik me kunnen herinneren als ik mij volledig overgaf en zoveel mogelijk alles vanuit het hoogste perspectief zou proberen te zien. Ronna Herman, de vrouw die Aartsengel Michael channelt, hielp mij om mijn voorgenomen plan voor dit leven te herinneren:

“Je godstraal is de tweede straal die de kwaliteiten draagt van illuminatie, verlichting en de wetten van oorzaak en gevolg m.a.w. karma. Je hebt altijd een groot verantwoordelijkheidsgevoel gehad voor je broeders en je zusters en daarom word je door ons een toezichthouder der mensheid genoemd.

Je observeert en ziet toe hoe zielen voortgaan in de dichtheid van de derde en vierde dimensie. Je koos de vijfde straal als je zielstraal en dit is een hele krachtige combinatie. Daardoor draag je de kwaliteiten van wetenschappelijke kennis, onzelfzuchtigheid, heling en bezit je het luisterend vermogen.

Je hebt reeds vele levens gehad als man, maar ook als vrouw. In de hogere regionen ben je androgyn, een perfecte balans tussen mannelijke en vrouwelijke eigenschappen. In dit leven heb je gekozen om die balans ook in de fysieke wereld te ervaren. Diep van binnen weet je hoe belangrijk het voor je is om je vrouwelijke natuur te eren en te integreren: de zachte, intuïtieve, creatieve en 16

naar binnen gerichte energieën, evenals het ontwikkelen van je mannelijke eigenschappen: de dynamische, krachtige, naar buiten gerichte energieën en het verlangen en de wil om iets nieuws te scheppen. Je streeft ernaar om sterk doch zacht te zijn, naar buiten gericht terwijl je in verbinding staat met je intuïtie.

In geestelijke vorm stond je altijd vooraan om een nieuw avontuur aan te gaan.

Een leergierige en avontuurlijke ziel, zou je kunnen zeggen. Je bent veelzijdig en bezit een ruime spirituele kennis, want je hebt veel facetten van de schepping meegemaakt. Je hebt een gelijke hoeveelheid tijd in iedere wereld van expressie doorgebracht zonder gehecht te raken of meer affiniteit te voelen voor een specifieke manier van creatie en expressie. Je ging onthecht door de zeven sferen van ervaring heen, daarom is het voor jou soms moeilijk geweest om te beslissen of te kiezen wat je wenst te doen of welk pad je wilt volgen. Alles is voor jou van gelijke waarde.

Door je vele levens heen heb je geleerd hoe je geestelijke krachten kunt toepassen en kosmische energie kunt kneden in een bepaalde vorm. Perfecte gedachtenvormen en visies voor de planeet aarde werden in je hersenstructuur gecodeerd, maar sommige van je creaties raakten verstoord, angst voortbrengend, lijden en gebrek. Het is tijd om je te herinneren dat je een co-schepper bent met een uitgebalanceerde geest. Daarom wordt er in dit leven van je gevraagd om je te focussen op liefde, schoonheid, blijheid en overvloed, want waar jij je aandacht op richt, is waar jij energie aan geeft en wat je zult manifesteren. Het is tijd om alle wijsheid, succes en blijheid die je door al je ervaringen op aarde hebt verworven weer bijeen te garen, terwijl je in een hoog tempo het ascentiepad bewandelt.

Je hebt een aantal pijnlijke herinneringen opgeslagen in je hersenstructuur en in je DNA, herinneringen van mislukking, verraad en opoffering. Je hebt veel geleden tijdens je spirituele reis, maar je toewijding en vastberadenheid zijn niet onopgemerkt gebleven. We willen dat je weet, dat je gediend hebt en heel goed gediend hebt.

Weet dat je de positieve en negatieve facetten van alle stralen hebt ervaren, waarbij je vele beproevingen en inwijdingstests doorstond. We vragen je om toe te staan dat het beschermende schild dat je over je hart hebt geplaatst om hartzeer te voorkomen, volledig mag vervagen, zodat de liefde en het licht van onze moeder/vader god vrijuit kan stromen in je heilige hartcentrum en van daaruit door naar de wereld om je heen.

We vragen je om deze poort van liefde te zijn.

In vele levens heb je veel verantwoordelijkheid gevoeld voor de mensen om je heen en vaak had je het gevoel dat er niet tegemoet werd gekomen aan je eigen behoeften.

We vragen je om naar binnen te keren voor de validatie van je eigenwaarde, want daar zal je vinden wat je zoekt. Wat zijn je mooiste dromen? Wat is je passie? Als je leert om in te pluggen op de energetische poorten van voorspoed en overvloed dan kun je alles manifesteren wat jij je maar kunt voorstellen. Er zijn veel manieren om je levensmissie te vervullen. Elimineer allereerst die dingen in je leven die je geen vreugde brengen en focus dan op de zaken die je hart laten zingen en gelukkig maken. Daar ligt jouw missie in dit leven.

Mijn dappere drager van licht, het is tijd dat jij je geboorterecht opeist. Denk eraan, je hebt ermee ingestemd om deel uit te maken van het grotere experiment dat nu op aarde plaatsvindt en je beloofde om onze vertegenwoordiger te zijn op het fysieke vlak, zodat we onze liefde en energie ook via jou naar de mensheid kunnen uitstralen.

17

Voor je het fysieke lichaam aannam, gaven we je een symbolisch zwaard, het zwaard van de goddelijke wil, waarheid en moed. Gebruik dit zwaard om strijdige energieën die je vasthouden in de illusie van de derde dimensie te verbreken, claim je symbolische vleugels en vlieg met ons. Accepteer het cadeau dat we je aanbieden om je meesterschap weer op te vragen: de gave van goddelijke wil en kracht. Sta toe dat de liefde die we voor jou voelen vanuit jouw hartcentrum mag doorstralen naar diegenen die net aan het ontwaken zijn.

Het ascentieproces is een eindeloze reis, geen bestemming. Streef elke dag de hoogste keuzes na. Blijf in het moment, want dat is de enige manier waarop je toegang hebt tot jouw goddelijke kracht, niet door in het verleden te blijven hangen en ook niet door van alles de toekomst in te projecteren, maar zoek je hoogste potentieel in ieder moment. Zie de uitdagingen in je leven als kansen die je helpen om oude zelf beperkende opvattingen en manieren te laten gaan. Geld is alleen maar een vorm van overvloed die je aangereikt wordt om een houding van dankbaarheid te behouden voor alle zegeningen in je leven, de kleine zowel als de grote. Denk eraan, gedurende deze tijden van grote veranderingen, kun jij het verschil maken. Je karmische taak is om de voorlopers van de toekomst te volgen en een brug te zijn tussen alles wat je ontdekt en wat de mensheid nu moet weten en gebruiken. Laat je liefde uitstralen, straal, zodat iedereen het kan zien. En sta ons toe om je te assisteren bij het volbrengen van je missie door je te laten voeden door onze liefde.

I am Archangel Michael.”

Het was tijd en zo gebeurde het dat de voorbereidingen werden getroffen om aan mijn volgende avontuur op aarde te beginnen. Alles kwam samen voor het moment van mijn perceptie door de stuwende kracht van liefde. In deze nieuwe incarnatie moest ik langzaam aan weer herinnerd worden aan de vele facetten van mijn wezen, zodat ik deze zou kunnen integreren. Dit zou immers een balancerend leven worden dat ook nog vanuit een grotere dienstbaarheid geleefd en beleefd zou worden. Innerlijk kreeg ik een bundeltje gereedschappen daartoe mee. Ik moest me herinneren dat ik ze had, zodat al mijn verworvenheden ingezet konden worden. Het moest alleen nog aangeraakt worden. Ik moest aangeraakt worden in mijn diepste wezensessentie.

Dat kon maar op één manier: de liefde!

De stuwende kracht in mij Liefde is voor mij altijd het hoogste doel geweest en het is door alles wat ik voelde en observeerde bij mijn ouders dat dit de stuwende kracht in mijn leven werd. Zij waren keiharde werkers die alles voor hun kinderen overhadden, maar niet alleen voor hun eigen kinderen. Menigeen kon op hen terugvallen. In tijden van tegenspoed gaven ze nooit de moed op en in tijden van voorspoed bleven ze altijd bescheiden. Rondom hen leek altijd een aura van bescherming aanwezig te zijn, een onzichtbare wereld van ondersteunende energieën, een helpende hand. Op de meest cruciale momenten kwam er altijd een onverwachte wending die alles weer in balans bracht.

Op achttienjarige leeftijd vertrok mijn vader uit het kleine Spaanse mijnwerkersdorpje Villanueva del Rio y Minas nabij Sevilla. Hij was het achtste kind van elf en wist wat het was om honger te lijden. Verjaardagen werden er niet gevierd, maar toen hij tien jaar was had zijn oom hem een extra broodje cadeau gedaan. Hij had kleine takjes in het broodje gestoken, zodat het eruit zag als een paardje. Het was het mooiste cadeau ooit.

18

Mijn opa Paco was de wijze man van het dorp, iemand die geraadpleegd werd door de dorpelingen en één van de weinigen die geen analfabeet was. Hij bemiddelde bij conflicten en stelde brieven op voor instanties. Mijn oma Dolores was een no nonsens vrouw die haar negen knapen en twee dochters goed onder controle had en die iedere dag creatief om moest gaan met de middelen die ze had om haar kroost te voorzien van voedsel. Ze had haar handjes vol aan het runnen van haar huishouden en alle zoons werkten vanaf hun elfde mee op het terrein van de mijnen. Het waren moeilijke tijden vol ontbering en angst. Het regime van Franco maakte het er niet gemakkelijker op. Op een dag werd mijn opa van huis meegenomen door de marionetten van dit bestuur.

Mensen die men thuis weghaalde, werden nooit meer teruggezien. Het was omdat hij zoveel aanzien genoot in het dorp, dat de burgemeester een goed woordje voor hem deed en mijn oma niet in haar eentje achter bleef met haar elftal.

Vanuit het buitenland werden werkkrachten geronseld in het dorp. Degene die interesse had, moest zich melden op het station. Drie broers besloten om te reageren en niet veel later vertrok ook mijn vader in zijn eentje naar Frankrijk. Daar zorgde het lot er echter voor dat hij naar België vertrok. Hij was diep in de mijnen met zijn voet vast komen te zitten in een spelonk. Er volgde een explosie waardoor hij zijn voet brak, maar daardoor wel bevrijd werd uit zijn benarde positie. Dit was een ervaring die hem deed besluiten om nooit meer in een mijn te werken en zodoende ertoe heeft bijgedragen dat hij mijn moeder ontmoette.

Tijdens het laatste jaar van WO II werd mijn moeder geboren in een klein ziekenhuis in Nederlands Zuid-Limburg. Mijn oma Maria zorgde ervoor dat ze geen honger hoefden te lijden door het pasgeboren kindje van een boer erbij te zogen. In ruil daarvoor kregen ze melk, kaas, eieren en werden ze iedere dag voorzien van wat extra’s. Mijn moeder was een nakomertje, het beste dat mijn opa en oma was overkomen. Er viel met haar niet te sollen en wie dat toch probeerde zou het snel berouwen, want daar maakte ze meteen korte metten mee. Onrechtvaardigheid, daar kon ze helemaal niet tegen en ze nam het altijd op voor de zwakkeren. Niemand had autoriteit over haar, behalve haar ouders. Op zeer jonge leeftijd was zij reeds gaan werken terwijl ze spijbelde van school, zonder dat mijn opa en oma dit wisten. Ze loog over haar leeftijd, iets wat heel gemakkelijk kon, want ze zag erg vrouwelijk uit voor haar jonge jaartjes. In die tijd was er niemand die naar enige vorm van legitimatie vroeg.

Toen haar geheim werd ontdekt, was het veel te laat. Met geen tien paarden kon men haar nog tot de schoolbanken bekeren. School was saai en de verveling was al heel snel ingetreden, want ze was veel te pienter en ze had al eens een klas overgeslagen.

Bovendien kon ze totaal niet opschieten met de autoritaire nonnen, die ook wel eens hun handjes los hadden. Ze maakten maar één keer de vergissing om haar aan te raken. Opa Frans ging naar school. Het gebeurde daarna nooit meer. Niet meer terug naar school dus, waar ze in alles werd beperkt wat innerlijk om aandacht vroeg. Zij had hele duidelijke plannen voor zichzelf gemaakt en wilde haar horizonten verbreden.

En zo ontmoetten zich twee hele jonge mensen uit twee verschillende culturen die allebei hun lot in eigen handen hadden genomen. Ook wat betreft hun relatie en mijn geboorte hadden ze zich niet veel van de omgeving aangetrokken. Tijdens een avondje stappen in België, vlak over de grens van Nederland, hadden ze elkaar gevonden. Het bleek een passionele liefde te zijn die heel wat beproevingen heeft kunnen doorstaan.

Tot op de dag van vandaag zijn ze samen.

19

Alles ging heel snel en op negentienjarige leeftijd beviel mijn moeder van een dochter.

Mijn vader was destijds eenentwintig. De pastoor weigerde om hen te trouwen en voelde weerstand om mij te dopen. Hij was bevooroordeeld. In die tijd kwam het in Nederland ook nog helemaal niet zo vaak voor dat een kindje werd geboren van ouders met verschillende nationaliteiten. Ik werd uiteindelijk toch gedoopt, maar ik kreeg mijn moeders naam. Ook de beide families hadden zo hun bedenkingen die ze moesten overwinnen, maar de liefde tussen mijn ouders was sterker en overwon alle tegenstand. Ze trouwden voor de wet in het bijzijn van twee getuigen. Verder was er niemand bij aanwezig en van een huwelijksfeest was al helemaal geen sprake. Vanaf dat moment kreeg ik de naam van mijn vader. Tweeëneenhalf jaar later kreeg ik er een broertje bij.

Er werden plannen gemaakt om vanuit Nederland te emigreren naar Spanje, ware het niet dat mijn Nederlandse oma, die mijn alles was, plotseling ernstig ziek werd. De plannen werden gewijzigd en opa en oma kwamen bij ons in huis wonen, zodat oma kon worden verzorgd door mijn ouders. Alles gebeurde met zo’n liefdevolle toewijding, nooit heb ik hen horen klagen dat het hen te veel werd. Helaas werd mijn vader toen toch opgeroepen voor militaire dienst. Het feit dat hij een gezin had met jonge kinderen was voor de Spaanse regering geen enkele reden zijn dienstplicht kwijt te schelden.

En zo verdween mijn vader voor zeventien maanden uit ons leven. Dit moet een hele zware periode voor mijn moeder zijn geweest. Op tweeëntwintig jarige leeftijd moest zij zorgen voor twee kleine kindjes, maar ook voor haar moeder die doodziek was. Daarbij moest ze eveneens zorgen dat er een inkomen was. Opa stond haar bij en toen mijn vaders dienstplicht erop zat, werd er een nieuwe draai aan ons leven gegeven. Tijdens zijn diensttijd had mijn vader een koksopleiding gekregen en zo ontstond het idee om een eigen restaurantje te beginnen. De krachten moesten weer gebundeld worden: moeder zorgde voor de papieren en vader voor de tapas. Ik zag een gedrevenheid bij hen die ik zeer bewonderde en het kon niet uitblijven of ook wij kinderen werden opgenomen in die stroom.

We verhuisden van de buitenwijken naar het centrum van Maastricht, zodat mijn ouders daar hun bedrijfje konden starten. Weer een uitstekende keuze, zo bleek. Het werd meteen een succes en eetcafé Andalucia zou veertig jaar lang het begrip blijven op het gebied van Spaanse tapas en paella. De verhuizing naar het centrum was voor mij toch wel een hele uitdaging. Ik was het buitenleven gewend, spelen in de velden vol klaprozen en korenbloemen en daar zat ik dan op mijn achtste, midden in de stad!

Een stad die in die tijd helemaal nog niet zo aantrekkelijk was als het mooie en knusse Maastricht van vandaag. Ik voelde me er echter al gauw thuis en leerde houden van dit kleine, oudheidkundige plekje.

De wijde wereld in Situaties zie ik niet gauw als obstakels en het is vanuit de bescherming van dit altijd aanwezige liefdesgevoel dat ik de meest ingrijpende beslissingen genomen heb in mijn leven. Dit kan ik in een handomdraai doen. Heel gemakkelijk, omdat er altijd een fundamenteel vertrouwen in mij is geweest dat er geen verkeerde keuzes zijn. Alles dient een doel. Het doel van dichterbij jezelf te komen, jezelf weer te leren kennen.

Het leven ontvouwt zich in de richting van alles wat je nodig hebt, als je maar beseft dat jij de handen, ogen en oren bent van een goddelijke energie die je voorziet van

20

een eindeloze stroom van expressiemogelijkheden. Het is de moeite waard om je dromen waar te maken en iedere dag opnieuw de wonderen toe te laten door voorbij de zogenaamde beperkingen te kijken die we zelf in onze gedachten opwerpen.

Wat kan er gebeuren? Alles begint met het zetten van de eerste stap, het brengt alles in beweging. Hoe langer je wikt en weegt en hoe terughoudender je bent, omdat je wilt dat iets perfect is, hoe kleiner de kans dat je het daadwerkelijk zult manifesteren.

Energie wil stromen en zoekt zijn weg.

Dit is ook de reden waarom ik goed bedoelde adviezen aanhoor om vervolgens toch meestal mijn eigen weg te gaan. Innerlijk krijg ik alles zo sterk aangereikt dat ik geen uren, dagen of maanden nodig heb om mijn vervolgstappen te bepalen. Zo zit ik niet in elkaar. Ik ben een eigenwijze indigo en mijn vrienden noemen mij een kartrekker, iemand die inspireert en processen bewaakt, maar vooral ook voor veiligheid zorgt.

Het liefst steek ik iedereen aan met mijn eigen enthousiasme, want het is de moeite waard om jezelf te herontdekken door steeds weer nieuwe delen van jezelf aan bod te laten komen. Alles wat je onderdrukt, ieder ongeuite aspect, zorgt voor stagnatie in je leven. De totaliteit van jezelf vraagt om tot expressie gebracht te worden, iedere keer een ander deel naar voren schuivend. Bezieling is het toverwoord. Passie!

Door de strenge opvoeding van mijn vader, die boven alles zijn dochter wilde beschermen, leerde ik om helemaal achter mezelf te staan en mijn daadkracht te ontwikkelen. Hij activeerde in mij de strijdersmentaliteit, die zo kenmerkend is voor indigo’s, want ik moest hard werken voor mijn vrijheid. Ik had ruimte nodig om mezelf te ontplooien en mezelf te kunnen zijn. Dit was onontbeerlijk voor mij om me staande te houden in deze wereld. Soms vroeg ik me af of hij zelf zag hoeveel ik eigenlijk wel op hem leek. Ik bezat in ieder geval dezelfde gedrevenheid en dezelfde volhardende energie die hij al vaker in zijn leven had tentoongespreid. Geleidelijk aan leerde hij dat ik geen bescherming nodig had. Mijn moeder stimuleerde mij om mijn creativiteit aan te wenden en dienstbaar te zijn zonder onderdanigheid. Zij was mijn grote voorbeeld van moed. Deze eigenschappen bleken later een grote zegen voor mij te zijn, toen ik de meest eenzame jaren van mijn leven in Griekenland beleefde.

Ik moet een jaar of vijftien zijn geweest toen ik helemaal gefascineerd raakte door de tv-serie: “Who pays the ferryman?” Het verhaal speelde zich af in Elounda te Kreta.

Ik voelde een onverklaarbare herkenning en een verlangen om dat land te bezoeken.

Dit gevoel was op dat moment heel duidelijk aanwezig geweest, maar al gauw dacht ik er niet meer aan, omdat het helemaal niet binnen mijn mogelijkheden lag om op die leeftijd naar Griekenland te vertrekken. Ergens moet ik het in mijn achterhoofd gehouden hebben, want mijn ouders hadden het zwaar te verduren toen ik hen jaren later van de een op de andere dag aankondigde naar Griekenland te willen verhuizen.

We wisten allemaal dat dit iets was wat ik moest doen, want terugkijkend op die tijd realiseer ik me dat er genoeg tekens in mijn leven waren geweest die erop wezen dat dit er stond aan te komen.

Als negentienjarige bezocht ik de Griekse eilanden met een aantal vrienden en toen de tijd gekomen was om terug te keren, besloot ik om te blijven, terwijl de anderen vertrokken. Na verloop van tijd moest ik wel terug, want ik had nog een jaar nodig om mijn lerarenopleiding af te maken. Op die manier hadden we allemaal nog even de tijd om te wennen aan het idee dat ik zou vertrekken.

In Athene leerde ik de vader van mijn dochter kennen, waarmee ik jaren later trouwde. Hij was beroepsmusicus, een bekende basgitarist, en samen trokken we

21

door heel Griekenland. Hij kwam oorspronkelijk van Kreta en voelde heel vertrouwd.

We bezochten de prachtigste plekjes van het land en ik genoot van al het moois dat ik zomaar mocht beleven, de cultuur, de natuur en de vrijheid. Tijdens een van zijn optredens ontmoette ik zelfs Betty Arvaniti, de hoofdrolspeelster in “Who pays the ferryman?” Ik kon haar alleen maar vertellen hoe geweldig ik haar had gevonden in de serie en hoe ik had genoten van de hele reeks. Giorgos en ik hadden die eerste jaren een hele fijne tijd samen en de mensen in onze omgeving spraken alleen maar over de passie die wij samen uitstraalden. Ik realiseerde me echter dat dit vrije leventje zo niet eeuwig kon doorgaan, dus settelden we in Athene en aanvaardde ik werk aan twee privéscholen.

Drie jaar na ons huwelijk werd ik zwanger en elf dagen voor mijn zesentwintigste verjaardag werd onze dochter geboren. Dit was de meest ingrijpende ervaring van mijn hele leven. Alles wat mis kon gaan, ging mis en ik leerde de bureaucratie en de corruptie in Griekenland kennen. Ons kindje bleek een virus in het ziekenhuis te hebben opgelopen, maar de artsen waren heel spaarzaam met de informatie die ze gaven. Ze verdween met hoge koorts naar de couveuseafdeling, kreeg een infuus in haar hoofdje en bleek ook nog een gebroken sleutelbeentje te hebben. Ik mocht uitsluitend van achter een raam naar haar kijken en dat alleen maar gedurende een aantal uurtjes per dag.

Per toeval zag ik hoe een andere moeder de artsen wat geld toestopte. De deuren gingen voor haar open. Contact met haar kindje was meteen binnen haar bereik. Ik voelde alle grond onder me wegzakken. Was het werkelijk een kwestie van geld geweest om bij mijn kind te mogen zijn? Had ik door mijn eigen naïviteit en onwetendheid deze kostbare eerste tijd verspild? Ik had haar nog niet eens in mijn armen kunnen houden!

Op dat moment veranderde mijn hele perceptie van het leven in Griekenland, maar ook van mijn echtgenoot. Ik zocht steun bij hem, maar hij kon mij die niet geven. Zo bivakkeerde ik een tijdje in het ziekenhuis om toch zo dicht mogelijk bij mijn dochtertje te kunnen zijn. Hij kon de situatie niet aan, verschool zich achter zijn werkzaamheden en zorgde er gewoon voor dat hij er nooit was. Hij had zelfs geen tijd gehad om haar geboorte aan te geven en zo kreeg ik in het ziekenhuis een provisorisch blaadje waar op stond vermeld: “Meisje Archontaki geboren op 8 september 1989”. Elf dagen na de geboorte, op mijn verjaardag, kreeg ik haar eindelijk gezond en wel mee naar huis.

Twee weken na de bevalling stond ik alweer voor de klas, terwijl ik verlangde om bij mijn kind te kunnen zijn. Ik combineerde het moederschap met een dubbele baan en mijn echtgenoot zag ik niet meer. Dit was voor het eerst in mijn leven dat ik stevige heimwee voelde. Heimwee naar mijn familie en heimwee naar Maastricht. Alles wees erop dat de tijd rijp was voor verandering. Er was uitsluitend sprake van stagnatie. Dit kon niet de bedoeling zijn van ons leven. Ik voelde dat er niets meer te redden was en aangezien ik toch altijd met mijn dochter alleen was, besloot ik om terug te keren naar Nederland, waar ik in mijn eigen omgeving veel beter en gemakkelijker voor haar kon zorgen. En zo kwam ik samen met Nathaly, die toen tien maanden oud was, terug in Maastricht. Vier jaar later vroeg ik pas de scheiding aan. Er was geen rouwproces meer nodig, want dat had ik reeds binnen mijn relatie afgerond.

Ik moest helemaal opnieuw beginnen, maar de deur bij mijn ouders stond wijd open. Zij waren een grote steun voor mij. De banen in het onderwijs lagen niet voor het oprapen, dus begon ik als kamermeisje in diverse hotels en poetste de kantoren van een tweetal banken. Vervolgens kreeg ik een tijdelijke baan bij de belastingdienst en belandde ik

22

uiteindelijk na een klein jaartje, door een mooie samenloop van omstandigheden, toch weer voor de klas. Mijn leven was alles behalve saai en ik genoot van de band met mijn dochter en iedere nieuwe fase in haar ontwikkeling. We waren altijd met zijn tweetjes en ik wilde geen andere man in ons leven die de vaderrol zou overnemen.

Mannen dienden zich weer aan en zo bouwde ik een aantal zeer fijne vriendschappen op. Een glimlach of een vriendelijk gesprek werd een enkele keer verkeerd geïnterpreteerd en zo kwam ik, helaas samen met mijn dochter die inmiddels vijf was, in een absurde situatie terecht die heel onveilig was, alsof ons leven als decor diende voor een of andere thriller. We kwamen er niet helemaal zonder kleerscheuren vanaf, maar deze ervaring diende ook nog een ander doel. Het schudde mij wakker voor een aantal zaken en hiervoor ben ik tot op de dag van vandaag nog erg dankbaar. Het doet de lugubere zijde ervan in het niet vallen.

De magie van twee werelden die even één worden Mijn hele basisveiligheid werd geschonden en die moest ik dus opnieuw zien op te bouwen. Juist in die periode van angst begon ik plotseling innerlijk heel krachtig dingen te voelen en te weten. Dit was als kind ook al aanwezig geweest, maar op de een of andere manier was het op de achtergrond geraakt naarmate ik ouder werd. Als klein meisje observeerde ik veel en luisterde ik naar wat er tussen de regeltjes door werd gezegd, maar ik was me er eigenlijk nooit zo bewust van geweest dat dit een andere manier van kijken was. Door de onveiligheid van de situatie had ik me innerlijk weer helemaal opengesteld voor die oude, vertrouwde energie en bad ik om hulp. En die hulp kwam er.

Ik kreeg een tweetal ervaringen die mij lieten zien dat er meer is tussen hemel en aarde.

De meest bijzondere kreeg ik op een middag in augustus van 1996, twee maanden na de betreffende gebeurtenissen. Jarenlang kon ik deze beleving niet duiden en zocht ik naar een of andere verklaring ervoor. Nu pas begrijp ik dat mij destijds een symbolische evaluatie werd aangeboden van wat er was gebeurd en tegelijk werd mij de vervolgstap getoond. Ik kreeg het bewijs dat ik niet alleen was en dat alles werkte door het vooraf gekozen plan van mijn ziel. Ik werd aangemoedigd om me open te stellen voor het hogere perspectief van alle aardse gebeurtenissen en om me te herinneren wat ik hier kwam doen: facetten van mezelf balanceren en daardoor de gave van liefde aanbieden in de wereld. Zou deze liefde aanvaard worden, zou ze erkend worden? Deze twijfels en angsten mocht ik leren loslaten, door me te herinneren dat er een rechtstreekse verbinding is met deze bron. Daar moest ik alles uithalen wat ik zelf nodig heb. Er werd mij ook getoond dat er nog een uitdaging zou volgen waardoor ik polariteit kon zien voor wat het is: twee illusionaire delen van één geheel, waarbij het ene deel niet beter of slechter is dan het andere, ook al voldoet het niet aan de gevestigde waarden en normen.

Destijds wist ik echter niet beter en besefte ik nog niet dat mij nog iets te wachten stond.

Een herstelperiode om alles te laten integreren was nodig. Er werd mij vooraf een soort van geruststelling gegeven dat ik het onvermijdelijke alleen maar hoefde toe te staan en te doorleven. Daarna zou ik de vruchten ervan plukken en zodra alles gebalanceerd was en geaccepteerd, zou de illusie zich oplossen. Dan zou ik bevrijd zijn van alles dat mij nog bond aan het verleden in de ruimste zin des woord en zou ik ook los komen te staan van de toekomst. Het was het bewijs dat geen mens alleen is en dat we worden

23

De dag dat Maria haar tweelingziel Ramses ontmoet, verandert haar leven radicaal.

Nooit zal ze meer dezelfde zijn...

Haar perceptie van liefde verandert en al haar overtuigingen en geloofssystemen worden overhoop gehaald. De liefde en de passie blijken zo intens te zijn dat het hen beangstigt en ervoor zorgt dat ze zich herhaaldelijk van elkaar proberen los te maken, maar dit is onmogelijk. Zelfs op afstand is de connectie voelbaar en een magnetische aantrekkingskracht brengt hen steeds weer samen. Ze komen oog in oog te staan met zichzelf en dat is nog maar het begin.

Dans des Weerziens is het aangrijpende verhaal van een tweelingziel relatie. Een verbinding die niet in te kaderen valt binnen de gangbare begrippen en deďŹ nities van liefde en waar je waarschijnlijk verstandelijk tegen zou kiezen. Je kunt je er echter niet tegen verzetten, wat er ook gebeurt. Op openhartige wijze beschrijft de auteur de emotionele achtbaan die ze doormaakt, omdat Ramses en zij reflecties van elkaar zijn.

Ze moeten hun eigen diepste emoties onder ogen durven zien.

Het hele boek is doorweven met een prachtige, oude en ongewone zielentaal, de zogenaamde scripts, die alleen maar begrepen kunnen worden vanuit het hart.

Het zijn originele geschriften die het onzichtbare draaiboek achter een aardse uitdaging beschrijven.

Ze geven als het ware een niet fysieke kijk (spirituele) op een fysieke (aardse) situatie. Ze bieden een kijkje achter de sluier waardoor hetgeen dat onzichtbaar is, wordt aangeduid en dit brengt alles in een ruimer perspectief.

Dans des Weerziens snijdt een thema aan dat leeft, zeker in deze tijden van verandering en onzekerheid.

Het is een ontroerend verhaal waar je steun en kracht uit zult putten. Door haar ervaringen te delen, hoopt de auteur je aan te moedigen tot het verkennen van de diepte in jezelf, zodat je mag ontwaken voor het hoogste potentieel van je eigen liefdescapaciteit!

Maria Quesada

Marquesa Publishing

isbn 978-90-818054-0-7

www.personalsoulscript.com