La novela de aventuras es un gĂŠnero literario que enfatiza en su argumento los viajes, el misterio y el riesgo.
Aurrekariak:
Aro klasikoko epopeiak: Heroi baten abenturak, errealitatea eta mitoak nahasiz. Bizantiar eleberria: Abenturak maitasun kontuekin nahasten dira. Hasieran maitaleak banandu, bukaeran berriro elkartu. Zalduntza eleberria: Zaldun ibiltariak dira protagonista. Eleberri pikareskoa: Bizitzan aurrera egin behar duten pertsonaia burutsu eta pikaroak dira protagonista. Erdi-aroko bidaia liburuak: Bidaiaren azalpenaz gain, fikziozko abenturak ere garrantzia dute.
Sorrera eta urrezko garaia:
XVII mendean sortu zer Britania Handian. Lehenengoak Daniel Defoeren Robinson Crusoe eta Jonathan Swiften Gulliverren bidaiak XIX mendean: Alexandre Dumasen Hiru Mosketariak eta Monte Kristoko kontea Urrezko aroak: Emilio Salgariren Sandokan eta R.L. Stevensonen Altxor Uhartea Herman Melvilleren Moby Dick eta Jack Londonen Letagin zuri.
A partir de mediados del iglo XIX]], cuando creció la alfabetización masiva, la aventura se convirtió en un popular subgénero de la ficción. Ejemplos de este periodo incluyen a Alexandre Dumas (padre), Julio Verne, H. Rider Haggard, Emilio Salgari, Louis Henri Boussenard, Thomas Mayne Reid, Sax Rohmer, Edgar Wallace, John Ronald Reuel Tolkien y Robert Louis Stevenson
Ezaugarriak:
Ekintza ugari, arrisku eta gertakari asko.
Kontaketan erritmo arina eta tentsio-une ugari.
Abentura-leku urrunekoak eta exotikoak, arriskuz beteak. Asmatutakoak batzuetan. Pertsonaia nagusi adoretsua eta horri trabak jartzen dizkion antagonista.