Pradawna Kronika - Tom I

zeroth – bogaty, pełen tajemnic świat, zamieszkiwany przez różnorodne rasy, i… od początku swego istnienia targany wieloma konfliktami. Książka, którą macie przed sobą, zawiera całą jego historię, od mitycznych wojen Tytanów u zarania dziejów aż po współczesność.

Skąd wzięły się nocne elfy?

Kto zastąpił Lei Shena na tronie Mogu?

W jaki sposób powstali worgeni?

Dlaczego Malfurion uwięził Illidana?

To zaledwie kilka spośród pytań, na które znajdziecie odpowiedź w pierwszym tomie Pradawnej Kroniki.

Pod patronatem:

PRADAWNA KRONIKA

Piotr ”ventas” Budak

Jaworzno 2014

PRADAWNA KRONIKA

Piotr ”ventas” Budak

Jaworzno 2014

Projekt i pomysł Piotr Ventas Budak Okładka – koncepcja i obróbka Piotr Ventas Budak Ilustracje Patrz: Spis Ilustracji Pomoc przy ilustrowaniu Karolina Kojt Kajetanowicz Korekta Piotr Ludek Józefiak Tłumaczenie Przekład nazw własnych zapożyczony z polskiej wersji gry Hearthstone: Heroes of Warcraft oraz książek (patrz: Bibliografia).

Pod patronatem Portal WoWCenter.pl www.youtube.com/user/Ventass Niniejsza książka nie może być kopiowana, upubliczniana na innych portalach niż WoWCenter.pl

ani

w

jakikolwiek

inny

sposób

reprodukowana

i zapisywana

elektronicznie lub magnetycznie bez zgody autora oraz osób i podmiotów posiadających do niej, lub jej fragmentów, prawa autorskie.

Niniejsza książka nie może być sprzedawana!

Wydanie I

„

”

Projekt i pomysł Piotr Ventas Budak Okładka – koncepcja i obróbka Piotr Ventas Budak Ilustracje Patrz: Spis Ilustracji Pomoc przy ilustrowaniu Karolina Kojt Kajetanowicz Korekta Piotr Ludek Józefiak Tłumaczenie Przekład nazw własnych zapożyczony z polskiej wersji gry Hearthstone: Heroes of Warcraft oraz książek (patrz: Bibliografia).

Pod patronatem Portal WoWCenter.pl www.youtube.com/user/Ventass Niniejsza książka nie może być kopiowana, upubliczniana na innych portalach niż WoWCenter.pl

ani

w

jakikolwiek

inny

sposób

reprodukowana

i zapisywana

elektronicznie lub magnetycznie bez zgody autora oraz osób i podmiotów posiadających do niej, lub jej fragmentów, prawa autorskie.

Niniejsza książka nie może być sprzedawana!

Wydanie I

„

”

Spis Treści Wstęp Od Autora

8 8

Chronologia Różne wersje zdarzeń

11 13

Sylwana Bieżywiatr vel. Córka Wiatru

14

Era Mitów I. Wojny Tytanów i upadek Sargerasa II. Starzy Bogowie i Wojna Żywiołów III. Nowe oblicze Azeroth i Smocze Aspekty IV. V.

III. IV. V. VI.

17 18 23 29

Klątwa Ciała

38

Zagłada Argusa i Płonący Legion

39

Era Starożytnych I. Starożytne imperia trolli II.

VII.

45 46

Upadek aqirów i owadzie królestwa Lei Shen i Imperium Mogu

48 50

Początki cywilizacji Kaldorei Upadek Mogu i Cesarstwo Pandarenów Pycha Azshary, Shaohao i Mgły Pandarii Wojna Starożytnych Dusza Smoka – Dusza Demona

58 60 65 70 75

Narodziny Śmiercioskrzydłego

77

Nowa Studnia i Drzewo Świata Wojna Satyrów i Druidzi Stada

VIII. Wygnanie Wysoko Urodzonych IX. Wojna Ruchomych Piasków Słownik angielsko-polski

86 89 95 98 102

Słownik polsko-angielski

106

Spis Ilustracji Bibliografia

110 114

Spis Treści Wstęp Od Autora

8 8

Chronologia Różne wersje zdarzeń

11 13

Sylwana Bieżywiatr vel. Córka Wiatru

14

Era Mitów I. Wojny Tytanów i upadek Sargerasa II. Starzy Bogowie i Wojna Żywiołów III. Nowe oblicze Azeroth i Smocze Aspekty IV. V.

III. IV. V. VI.

17 18 23 29

Klątwa Ciała

38

Zagłada Argusa i Płonący Legion

39

Era Starożytnych I. Starożytne imperia trolli II.

VII.

45 46

Upadek aqirów i owadzie królestwa Lei Shen i Imperium Mogu

48 50

Początki cywilizacji Kaldorei Upadek Mogu i Cesarstwo Pandarenów Pycha Azshary, Shaohao i Mgły Pandarii Wojna Starożytnych Dusza Smoka – Dusza Demona

58 60 65 70 75

Narodziny Śmiercioskrzydłego

77

Nowa Studnia i Drzewo Świata Wojna Satyrów i Druidzi Stada

VIII. Wygnanie Wysoko Urodzonych IX. Wojna Ruchomych Piasków Słownik angielsko-polski

86 89 95 98 102

Słownik polsko-angielski

106

Spis Ilustracji Bibliografia

110 114

Od Autora Uniwersum Warcrafta towarzyszy nam już od przeszło 20 lat.

Z początku prosta gra strategiczna przedstawiająca konflikt dwóch ras, z każdą kolejną odsłoną rozwijała się o nowe wątki, zyskując głębię i poczucie realnego, żyjącego świata, o ile możemy mówić o realizmie w miejscu, w którym trolle beztrosko fruwają nad naszymi głowami na gigantycznych nietoperzach, a na swej drodze spotykamy gnomy przemierzające pustkowia na mechanicznych strusiach.

Dwie pierwsze odsłony serii, z której druga doczekała się

rozbudowanego dzieła, oddając w nasze ręce ogromny, bajecznie kolorowy świat, zamieszkany przez najróżniejsze rasy.

Od tego czasu świat Warcrafta przeżywa prawdziwy rozkwit.

Blizzardowi udało się stworzyć prawdziwą internetową społeczność, liczącą kilka milionów aktywnych kont. Pesymiści na pewno zwrócą uwagę na wciąż malejącą liczbę graczy, a i znajdą się osoby, które podważą wspomniany rozkwit, ale nie zmienia to faktu, że World of Warcraft wciąż pozostaje królem wśród gier MMO i korony łatwo nie odda. Mając jednak na uwadze powyższe wahania i pragnąc zachować aktualność niniejszego wstępu, ograniczę się jedynie do ogólnego określenia liczby użytkowników, używając zwrotu kilka milionów, jako najbliższego aktualnym wyliczeniom. Domyślam się

dodatku, koncentrowały się głównie na samej rozgrywce, a o fabule w formie krótkich, wojskowych odpraw przed każdym zadaniem informował nas lektor.

W trzeciej części Blizzard zrobił ogromny krok na przód, wzbogacając Warcrafta o elementy RPG, oddając pod naszą kontrolę

zresztą, że rzeczywista liczba fanów produkcji Blizzarda wykracza mocno poza podawane publicznie noty i wielu z nich, chociaż nie

bohaterów o bogatej i złożonej osobowości. Podejrzewam, że wielu

z jego bohaterami, przeżywając ich upadki i sukcesy. Nasza wspólna przygoda, jak wspomniałem na wstępie, trwa już ponad 20 lat!

Pojmujecie ile to czasu?! Są wśród nas dzieci pierwszych graczy, którzy w 1994 roku starali się obronić/zdobyć pierwsze Stormwind! „Dzieci” (napisane mocną kursywą), a nie „dzieci”, ponieważ część z nich dorobiła się już zapewne własnych pociech i tylko czekać aż

z Was z wypiekami na twarzy śledziło powolny upadek księcia Arthasa czy zagładę antycznego królestwa Quel'Thalas.

Nieco ponad rok od wydania dodatku do Rządów Chaosu, przewidując przyszłą modę na gry MMO, Blizzard otworzył serwery World of Warcraft – swojego największego i najbardziej

posiada aktywnego konta, śledzi lub przynamniej stara się śledzić, na bieżąco wydarzenia w Azeroth.

Przez lata poznawaliśmy historię Warcrafta, identyfikując się

trzecie pokolenie wkroczy do Świata Warcrafta… Czy tylko ja

Od Autora Uniwersum Warcrafta towarzyszy nam już od przeszło 20 lat.

Z początku prosta gra strategiczna przedstawiająca konflikt dwóch ras, z każdą kolejną odsłoną rozwijała się o nowe wątki, zyskując głębię i poczucie realnego, żyjącego świata, o ile możemy mówić o realizmie w miejscu, w którym trolle beztrosko fruwają nad naszymi głowami na gigantycznych nietoperzach, a na swej drodze spotykamy gnomy przemierzające pustkowia na mechanicznych strusiach.

Dwie pierwsze odsłony serii, z której druga doczekała się

rozbudowanego dzieła, oddając w nasze ręce ogromny, bajecznie kolorowy świat, zamieszkany przez najróżniejsze rasy.

Od tego czasu świat Warcrafta przeżywa prawdziwy rozkwit.

Blizzardowi udało się stworzyć prawdziwą internetową społeczność, liczącą kilka milionów aktywnych kont. Pesymiści na pewno zwrócą uwagę na wciąż malejącą liczbę graczy, a i znajdą się osoby, które podważą wspomniany rozkwit, ale nie zmienia to faktu, że World of Warcraft wciąż pozostaje królem wśród gier MMO i korony łatwo nie odda. Mając jednak na uwadze powyższe wahania i pragnąc zachować aktualność niniejszego wstępu, ograniczę się jedynie do ogólnego określenia liczby użytkowników, używając zwrotu kilka milionów, jako najbliższego aktualnym wyliczeniom. Domyślam się

dodatku, koncentrowały się głównie na samej rozgrywce, a o fabule w formie krótkich, wojskowych odpraw przed każdym zadaniem informował nas lektor.

W trzeciej części Blizzard zrobił ogromny krok na przód, wzbogacając Warcrafta o elementy RPG, oddając pod naszą kontrolę

zresztą, że rzeczywista liczba fanów produkcji Blizzarda wykracza mocno poza podawane publicznie noty i wielu z nich, chociaż nie

bohaterów o bogatej i złożonej osobowości. Podejrzewam, że wielu

z jego bohaterami, przeżywając ich upadki i sukcesy. Nasza wspólna przygoda, jak wspomniałem na wstępie, trwa już ponad 20 lat!

Pojmujecie ile to czasu?! Są wśród nas dzieci pierwszych graczy, którzy w 1994 roku starali się obronić/zdobyć pierwsze Stormwind! „Dzieci” (napisane mocną kursywą), a nie „dzieci”, ponieważ część z nich dorobiła się już zapewne własnych pociech i tylko czekać aż

z Was z wypiekami na twarzy śledziło powolny upadek księcia Arthasa czy zagładę antycznego królestwa Quel'Thalas.

Nieco ponad rok od wydania dodatku do Rządów Chaosu, przewidując przyszłą modę na gry MMO, Blizzard otworzył serwery World of Warcraft – swojego największego i najbardziej

posiada aktywnego konta, śledzi lub przynamniej stara się śledzić, na bieżąco wydarzenia w Azeroth.

Przez lata poznawaliśmy historię Warcrafta, identyfikując się

trzecie pokolenie wkroczy do Świata Warcrafta… Czy tylko ja

poczułem się staro? Cóż począć… świat nieustanie idzie do przodu.

Podobnie w Azeroth - mały, wystraszony chłopiec, którego wyniósł

Zanim jednak przeniesiemy się wspólnie do świata mitów Azeroth, jeszcze parę słów wyjaśnienia:

z płonącego miasta siwiejący wojownik, teraz jest królem i sam posiada potomka, który i swoje dziecięce lata zostawił daleko za sobą. Małym uciekinierem był oczywiście Varian Wrynn, obecny

Chronologia

władca Stormwind, a droga jaką przebył przez te lata, najlepiej pokazuje ile czasu już upłynęło, również w samej grze.

O ile wielu z nas pamięta początki Warcrafta, równie liczni nie znają całej jego historii i zawzięcie przeszukują różne portale, starając się poukładać w logiczny ciąg porozrzucane wątki. To był główny powód, dla którego zdecydowałem się zebrać wszystkie wydarzenia i zapisać je w postaci jednego podręcznika.

Teraz oddaję w Wasze ręce podsumowanie tych wszystkich przygód w świecie Azeroth. Począwszy od stworzenia świata i walk tytanów z demonami, przez otwarcie Mrocznego Portalu, aż po współczesne wydarzenia. Liczę, że po lekturze tej książki zdołacie spojrzeć na wykreowany przez Blizzarda świat w zupełnie innym świetle. Nie obawiajcie się jednak, że nic dla Was nie zostawiłem.

Tak rozległego świata nie da się w pełni przekazać poprzez samą książkę. Jeszcze wiele zostało dla Was samych do odkrycia. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby swoje badania rozpocząć właśnie od tej skromnej pozycji.

Blizzard co prawda opublikował oś czasu i co chwila ją uaktualnia, jednak zawiera ona wiele nieścisłości i jest bardzo ogólna. Wiele ważnych dla historii wydarzeń nie zostało na niej zaznaczonych, przez co powstało kilka bardziej szczegółowych wersji stworzonych przez fanów. Rodzi to niestety nierzadko spore rozbieżności w datach i chociaż starałem się je pogodzić w miarę możliwości, niektórzy z Was mogą nie zgadzać się z chronologią.

Takie są uroki niedomówień.

Przez wzgląd na mnogość wątków w samym World of Warcraft, jak i wiele wydarzeń, rozgrywanych w tym samym czasie (co spowodowane jest sporą liczbą grywalnych ras, jak i samą mechaniką gry) dla przejrzystości zmuszony byłem również ustalić pewien porządek i tak na przykład opis powrotu Zul’jina i bitwy o twierdzę Zul’Aman, mający miejsce w trakcie Płonącej Krucjaty, znajdziecie tuż przed wkroczeniem do Outlandów. Jeszcze bardziej przesunąłem w czasie opis Wojny Ruchomych Piasków, która miała miejsce

1 000

lat

przed

otwarciem

Mrocznego

Portalu.

poczułem się staro? Cóż począć… świat nieustanie idzie do przodu.

Podobnie w Azeroth - mały, wystraszony chłopiec, którego wyniósł

Zanim jednak przeniesiemy się wspólnie do świata mitów Azeroth, jeszcze parę słów wyjaśnienia:

z płonącego miasta siwiejący wojownik, teraz jest królem i sam posiada potomka, który i swoje dziecięce lata zostawił daleko za sobą. Małym uciekinierem był oczywiście Varian Wrynn, obecny

Chronologia

władca Stormwind, a droga jaką przebył przez te lata, najlepiej pokazuje ile czasu już upłynęło, również w samej grze.

O ile wielu z nas pamięta początki Warcrafta, równie liczni nie znają całej jego historii i zawzięcie przeszukują różne portale, starając się poukładać w logiczny ciąg porozrzucane wątki. To był główny powód, dla którego zdecydowałem się zebrać wszystkie wydarzenia i zapisać je w postaci jednego podręcznika.

Teraz oddaję w Wasze ręce podsumowanie tych wszystkich przygód w świecie Azeroth. Począwszy od stworzenia świata i walk tytanów z demonami, przez otwarcie Mrocznego Portalu, aż po współczesne wydarzenia. Liczę, że po lekturze tej książki zdołacie spojrzeć na wykreowany przez Blizzarda świat w zupełnie innym świetle. Nie obawiajcie się jednak, że nic dla Was nie zostawiłem.

Tak rozległego świata nie da się w pełni przekazać poprzez samą książkę. Jeszcze wiele zostało dla Was samych do odkrycia. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby swoje badania rozpocząć właśnie od tej skromnej pozycji.

Blizzard co prawda opublikował oś czasu i co chwila ją uaktualnia, jednak zawiera ona wiele nieścisłości i jest bardzo ogólna. Wiele ważnych dla historii wydarzeń nie zostało na niej zaznaczonych, przez co powstało kilka bardziej szczegółowych wersji stworzonych przez fanów. Rodzi to niestety nierzadko spore rozbieżności w datach i chociaż starałem się je pogodzić w miarę możliwości, niektórzy z Was mogą nie zgadzać się z chronologią.

Takie są uroki niedomówień.

Przez wzgląd na mnogość wątków w samym World of Warcraft, jak i wiele wydarzeń, rozgrywanych w tym samym czasie (co spowodowane jest sporą liczbą grywalnych ras, jak i samą mechaniką gry) dla przejrzystości zmuszony byłem również ustalić pewien porządek i tak na przykład opis powrotu Zul’jina i bitwy o twierdzę Zul’Aman, mający miejsce w trakcie Płonącej Krucjaty, znajdziecie tuż przed wkroczeniem do Outlandów. Jeszcze bardziej przesunąłem w czasie opis Wojny Ruchomych Piasków, która miała miejsce

1 000

lat

przed

otwarciem

Mrocznego

Portalu.

Wspomniałem o niej natomiast zaraz po opuszczeniu przez Wysoko Urodzonych Kalimdoru, czyli ponad 7 000 lat temu. Celem tego zabiegu była próba poukładania zebranej wiedzy w przejrzystą historię. Mając na uwadze, że to jedyne znaczące wydarzenie na starym kontynencie na przestrzeni kilku tysięcy lat, wolałem napisać o nim wcześniej i zamknąć rozdział Kalimdoru do czasu, aż wspomni o nim Prorok w przeddzień wybuchu III Wojny.

Chociaż postanowiłem trzymać się rachuby lat zgodnej z osią czasu, czyli podzielić lata na okres przed i po otwarciu Mrocznego Portalu, całość historii rozłożyłem na kilka mniejszych odcinków, zwanych dalej erami. Są to kolejno: Era Mitów – wydarzenia od stworzenia świata do opuszczenia Azeroth przez Tytanów, Era Starożytnych – od narodzin pradawnych imperiów aż po wygnanie Wysoko Urodzonych z Kalimdoru + Wojna Ruchomych Piasków, Era Rozwoju – od założenia królestwa Quel’Thalas do otwarcia Mrocznego Portalu, Era Wojen – od I Wojny z orkami aż do zapadnięcia w sen Króla Lisza, Era Bohaterów – wydarzenia między W3:FT a WoW oraz pierwsze trzy rozszerzenia World of Warcraft, czyli do Godziny Zmierzchu.

Era Śmiertelników – ogłoszona przez Alexstraszę po zakończeniu Kataklizmu i śmierci Deathwinga do czasów obecnych.

RŽżne wersje zdarzeń Na inny problem natrafiłem przy niewielkich, a czasami i znaczących zmianach w historii. Najbardziej znaną jest uznanie Eredarów za demoniczną rasę, jedną z wielu uwięzionych przez Sargerasa w Spaczonej Otchłani. Po wyjściu pierwszego dodatku Burning Crusade okazało się, że od Eredarów wywodzą się Draenei, a sam ich gatunek został dopiero splugawiony przez upadłego tytana.

Podobną nieścisłość znaleźć możemy przy osobie Alexandrosa Mograine Ashbringera, który uważany był za największego czempiona i jednego z założycieli Szkarłatnej Krucjaty. Z wydanego w 2009 roku komiksie dowiadujemy się jednak, że został on zabity jeszcze przed powstaniem Skarletów. W przypadku tych i kilku innych wydarzeń musiałem zadecydować, której wersji powinienem się trzymać. Na szczęście w wielu przypadkach sam Blizzard zajmował oficjalne stanowisko i wskazywał prawidłowe rozwiązanie, ale niestety nie zdołał rozwiać wszystkich rozbieżności. W tymże komiksie znajdujemy scenę z próbą zniszczenia, a w rezultacie oczyszczenia, tajemniczego kamienia, z którego wykuty został Ashbringer. Wśród obecnych przy rytuale znajdował się Saidan Dathrohan, jeden z pierwszej piątki paladynów. Wydarzenie przedstawione w komiksie miało miejsce po rzezi w Stratholme i wyprawie Arthasa do Northrend. Osoby lubujące się w zwiedzaniu

Wspomniałem o niej natomiast zaraz po opuszczeniu przez Wysoko Urodzonych Kalimdoru, czyli ponad 7 000 lat temu. Celem tego zabiegu była próba poukładania zebranej wiedzy w przejrzystą historię. Mając na uwadze, że to jedyne znaczące wydarzenie na starym kontynencie na przestrzeni kilku tysięcy lat, wolałem napisać o nim wcześniej i zamknąć rozdział Kalimdoru do czasu, aż wspomni o nim Prorok w przeddzień wybuchu III Wojny.

Chociaż postanowiłem trzymać się rachuby lat zgodnej z osią czasu, czyli podzielić lata na okres przed i po otwarciu Mrocznego Portalu, całość historii rozłożyłem na kilka mniejszych odcinków, zwanych dalej erami. Są to kolejno: Era Mitów – wydarzenia od stworzenia świata do opuszczenia Azeroth przez Tytanów, Era Starożytnych – od narodzin pradawnych imperiów aż po wygnanie Wysoko Urodzonych z Kalimdoru + Wojna Ruchomych Piasków, Era Rozwoju – od założenia królestwa Quel’Thalas do otwarcia Mrocznego Portalu, Era Wojen – od I Wojny z orkami aż do zapadnięcia w sen Króla Lisza, Era Bohaterów – wydarzenia między W3:FT a WoW oraz pierwsze trzy rozszerzenia World of Warcraft, czyli do Godziny Zmierzchu.

Era Śmiertelników – ogłoszona przez Alexstraszę po zakończeniu Kataklizmu i śmierci Deathwinga do czasów obecnych.

RŽżne wersje zdarzeń Na inny problem natrafiłem przy niewielkich, a czasami i znaczących zmianach w historii. Najbardziej znaną jest uznanie Eredarów za demoniczną rasę, jedną z wielu uwięzionych przez Sargerasa w Spaczonej Otchłani. Po wyjściu pierwszego dodatku Burning Crusade okazało się, że od Eredarów wywodzą się Draenei, a sam ich gatunek został dopiero splugawiony przez upadłego tytana.

Podobną nieścisłość znaleźć możemy przy osobie Alexandrosa Mograine Ashbringera, który uważany był za największego czempiona i jednego z założycieli Szkarłatnej Krucjaty. Z wydanego w 2009 roku komiksie dowiadujemy się jednak, że został on zabity jeszcze przed powstaniem Skarletów. W przypadku tych i kilku innych wydarzeń musiałem zadecydować, której wersji powinienem się trzymać. Na szczęście w wielu przypadkach sam Blizzard zajmował oficjalne stanowisko i wskazywał prawidłowe rozwiązanie, ale niestety nie zdołał rozwiać wszystkich rozbieżności. W tymże komiksie znajdujemy scenę z próbą zniszczenia, a w rezultacie oczyszczenia, tajemniczego kamienia, z którego wykuty został Ashbringer. Wśród obecnych przy rytuale znajdował się Saidan Dathrohan, jeden z pierwszej piątki paladynów. Wydarzenie przedstawione w komiksie miało miejsce po rzezi w Stratholme i wyprawie Arthasa do Northrend. Osoby lubujące się w zwiedzaniu

świata zapewne trafiły na wspomnianą scenę w instancji Old Hillsbrad Foothills. Tutaj miejsce Saidana zajął Tirion Fordring,

Hearthstone, przez co otrzymaliśmy (patrz: Hellscream) kilka różniących się wersji… Wszystkie zastosowane przeze mnie zabiegi

a sam event został przesunięty w czasie do zdarzeń poprzedzających te z Rządów Chaosu.

i zmiany miały jednak na celu poprawę wydźwięku i lepszy odbiór tekstu. Wierzę, że udało mi się jakoś pogodzić wszystkie strony konfliktu i zarówno obrońcy oryginalnego Stormwind jak

Sylwana Bieżywiatr vel Córka Wiatru…

Ostatnim kłopotem, który pojawia się zwykle przy zagranicznych produkcjach, jest tłumaczenie nazw własnych.

Uspokoję od razu, że nie jestem zwolennikiem przekładu, czy (o grozo!) spolszczania nazwisk i przydomków, więc nie natraficie tutaj na Groma Piekielnego Krzyku, Piekłowyjca czy aktualnego Piekłorycza. Nie mogłem, co prawda, całkowicie zlekceważyć oficjalnych tłumaczeń, ale poprzez przypisy, widziane m.in. w Wichrach Wojny zwroty „zwany również…” itp. sztuczki postaram się przedstawić je w sposób w miarę lekkostrawny.

Liczę również, że wybaczycie w niektórych miejscach niekonsekwencję w tłumaczeniu, ale niektóre nazwy (zwłaszcza jeśli do tej pory nie zostały przetłumaczone) brzmią zdecydowanie lepiej w oryginale. Ciężko jest z takich sytuacji wyjść obronną ręką… zwłaszcza po ostatnim zamieszaniu z wydawcami książek i grą

i Wichrogrodu będą zadowoleni.

Koniec nudnych wyjaśnień (nareszcie, co?). Teraz usiądźcie wygodnie i zarezerwujcie sobie parę godzin, bo nie będzie to krótka opowieść…

świata zapewne trafiły na wspomnianą scenę w instancji Old Hillsbrad Foothills. Tutaj miejsce Saidana zajął Tirion Fordring,

Hearthstone, przez co otrzymaliśmy (patrz: Hellscream) kilka różniących się wersji… Wszystkie zastosowane przeze mnie zabiegi

a sam event został przesunięty w czasie do zdarzeń poprzedzających te z Rządów Chaosu.

i zmiany miały jednak na celu poprawę wydźwięku i lepszy odbiór tekstu. Wierzę, że udało mi się jakoś pogodzić wszystkie strony konfliktu i zarówno obrońcy oryginalnego Stormwind jak

Sylwana Bieżywiatr vel Córka Wiatru…

Ostatnim kłopotem, który pojawia się zwykle przy zagranicznych produkcjach, jest tłumaczenie nazw własnych.

Uspokoję od razu, że nie jestem zwolennikiem przekładu, czy (o grozo!) spolszczania nazwisk i przydomków, więc nie natraficie tutaj na Groma Piekielnego Krzyku, Piekłowyjca czy aktualnego Piekłorycza. Nie mogłem, co prawda, całkowicie zlekceważyć oficjalnych tłumaczeń, ale poprzez przypisy, widziane m.in. w Wichrach Wojny zwroty „zwany również…” itp. sztuczki postaram się przedstawić je w sposób w miarę lekkostrawny.

Liczę również, że wybaczycie w niektórych miejscach niekonsekwencję w tłumaczeniu, ale niektóre nazwy (zwłaszcza jeśli do tej pory nie zostały przetłumaczone) brzmią zdecydowanie lepiej w oryginale. Ciężko jest z takich sytuacji wyjść obronną ręką… zwłaszcza po ostatnim zamieszaniu z wydawcami książek i grą

i Wichrogrodu będą zadowoleni.

Koniec nudnych wyjaśnień (nareszcie, co?). Teraz usiądźcie wygodnie i zarezerwujcie sobie parę godzin, bo nie będzie to krótka opowieść…

ERA MITÓW

(147 000 p.o.m.p1. – 24 969 p.o.m.p.)

1

Rys.1: Upadek Sargerasa

P.O.M.P. – Przed Otwarciem Mrocznego Portalu

ERA MITÓW

(147 000 p.o.m.p1. – 24 969 p.o.m.p.)

1

Rys.1: Upadek Sargerasa

P.O.M.P. – Przed Otwarciem Mrocznego Portalu

I

murów swojej siedziby, pomimo wielkiej potęgi, nie

Wojny Tytanów i upadek Sargerasa

zdołają powstrzymać rosnącego zepsucia. Dlatego też Panteon – Najwyższa

(Stworzenie Świata – 147 000 p.o.m.p.)

Na początku we Wszechświecie panował chaos. Z innego wymiaru, zwanego Spaczoną Otchłanią1, wylewały się hordy demonów, plugawiąc i niszcząc wszelkie życie. bitwę prowadzili z nimi Tytani – tajemnicze istoty o skórze, obdarzone niemal boski mocami. Obawiali się

niezliczone Odwieczną metalicznej oni, że zza

Rada Tytanów, składająca się ze stworzycieli i konstruktorów światów, posłała do walki z demonami najpotężniejszego spośród wojowników swej rasy – miedzianego

tytana

Sargerasa, brata Aman’Thula, najwyższego ojca i przywódcy Rady.

Rys.3: Krucjata Sargerasa

Sargeras, dzierżąc w dłoni potężny dwuręczny miecz Gorshalach, zwany również Rozganiaczem Mroków2, rozpoczął swą święta krucjatę po wszechświecie.

W trakcie swej wędrówki Sargeras uwalniał niezliczone światy spod władzy demonów. Plugawe istoty nie były w stanie dorównać Czempionowi Panteonu i nawet najsilniejsi z nich w konfrontacji z miedzianym tytanem musieli zdać się na jego łaskę.

Rys.2: Panteon, od lewej: Norgannon, Khaz'goroth, Golganneth, Eonar, Aggramar, Aman'Thul, Sargeras.

1

Twisting Nether – Spaczona Otchłań, Wirująca Pustka

2

Dark Render – Rozganiacz Mroków

I

murów swojej siedziby, pomimo wielkiej potęgi, nie

Wojny Tytanów i upadek Sargerasa

zdołają powstrzymać rosnącego zepsucia. Dlatego też Panteon – Najwyższa

(Stworzenie Świata – 147 000 p.o.m.p.)

Na początku we Wszechświecie panował chaos. Z innego wymiaru, zwanego Spaczoną Otchłanią1, wylewały się hordy demonów, plugawiąc i niszcząc wszelkie życie. bitwę prowadzili z nimi Tytani – tajemnicze istoty o skórze, obdarzone niemal boski mocami. Obawiali się

niezliczone Odwieczną metalicznej oni, że zza

Rada Tytanów, składająca się ze stworzycieli i konstruktorów światów, posłała do walki z demonami najpotężniejszego spośród wojowników swej rasy – miedzianego

tytana

Sargerasa, brata Aman’Thula, najwyższego ojca i przywódcy Rady.

Rys.3: Krucjata Sargerasa

Sargeras, dzierżąc w dłoni potężny dwuręczny miecz Gorshalach, zwany również Rozganiaczem Mroków2, rozpoczął swą święta krucjatę po wszechświecie.

W trakcie swej wędrówki Sargeras uwalniał niezliczone światy spod władzy demonów. Plugawe istoty nie były w stanie dorównać Czempionowi Panteonu i nawet najsilniejsi z nich w konfrontacji z miedzianym tytanem musieli zdać się na jego łaskę.

Rys.2: Panteon, od lewej: Norgannon, Khaz'goroth, Golganneth, Eonar, Aggramar, Aman'Thul, Sargeras.

1

Twisting Nether – Spaczona Otchłań, Wirująca Pustka

2

Dark Render – Rozganiacz Mroków

Pokonani trafiali z powrotem do Spaczonej przygotowanego specjalnie przez tytanów więzienia.

Otchłani,

do

Mijały eony, a wędrówce Sargerasa nie było widać końca.

W sercu tytana zrodziło się zwątpienie w sens powierzonej mu misji.

Nieważne ile światów wyzwolił, ile głosów skandowało jego imię, ile plugawych istot odesłał do ich macierzystego wymiaru, wciąż pojawiały się nowe demony, gotowe zniszczyć to, co z takim mozołem budowali jego bracia.

Szalę goryczy przeważyło spotkanie z pomniejszymi demonami – Nathrezimami, nazywanymi również Upiornymi Władcami1. Używali oni swych wampirycznych mocy do manipulowania i zniewalania innych ras.

Dla Sargerasa nie stanowili poważnego wyzwania, ale ich zepsucie wstrząsnęło nim do głębi. Co gorsza, każdy zabity nathrezim, nieważne w jak makabryczny sposób ginął, po jakimś czasie powracał z powrotem do życia. Zrozpaczony beznadziejnością swego położenia Sargeras porzucił powierzoną mu misję, zaszywając się z dala od swych braci.

W ukryciu przed Panteonem próbował poradzić sobie z rosnącą depresją, jednak smutek i żal zalęgły się na stałe w jego sercu i powoli zaczęły spychać jego umysł ku szaleństwu. W końcu Sargeras doszedł do wniosku, że porządek, o który tak zaciekle 1

Dread Lord – Upiorny Władca Rys.4: Upadek Sargerasa

Pokonani trafiali z powrotem do Spaczonej przygotowanego specjalnie przez tytanów więzienia.

Otchłani,

do

Mijały eony, a wędrówce Sargerasa nie było widać końca.

W sercu tytana zrodziło się zwątpienie w sens powierzonej mu misji.

Nieważne ile światów wyzwolił, ile głosów skandowało jego imię, ile plugawych istot odesłał do ich macierzystego wymiaru, wciąż pojawiały się nowe demony, gotowe zniszczyć to, co z takim mozołem budowali jego bracia.

Szalę goryczy przeważyło spotkanie z pomniejszymi demonami – Nathrezimami, nazywanymi również Upiornymi Władcami1. Używali oni swych wampirycznych mocy do manipulowania i zniewalania innych ras.

Dla Sargerasa nie stanowili poważnego wyzwania, ale ich zepsucie wstrząsnęło nim do głębi. Co gorsza, każdy zabity nathrezim, nieważne w jak makabryczny sposób ginął, po jakimś czasie powracał z powrotem do życia. Zrozpaczony beznadziejnością swego położenia Sargeras porzucił powierzoną mu misję, zaszywając się z dala od swych braci.

W ukryciu przed Panteonem próbował poradzić sobie z rosnącą depresją, jednak smutek i żal zalęgły się na stałe w jego sercu i powoli zaczęły spychać jego umysł ku szaleństwu. W końcu Sargeras doszedł do wniosku, że porządek, o który tak zaciekle 1

Dread Lord – Upiorny Władca Rys.4: Upadek Sargerasa

walczył, okazał się ułudą. Jedynym prawdziwym bytem, zgodnym z naturą wszechświata, był chaos.

II

W swym rosnącym szaleństwie tytan udał się do Spaczonej Otchłani i uwolnił pojmane demony.

Mrok całkowicie pochłonął Sargerasa. Wkrótce spaczeniu

Starzy Bogowie i Wojna ŻywiołŽw (147 000 p.o.m.p. – 65 000 p.o.m.p.)

uległo i ciało tytana. Dotychczas miedziana skóra zaczęła przypominać wygasłą lawę, z której nieustannie buchał żywy ogień.

Na plecach zaczęły rozwijać się upiorne skrzydła, a z czoła wyrosły zakrzywione rogi, upodabniając go do tych, których do niedawna tak uporczywie zwalczał. Tej przemiany nie zdzierżył święty miecz Sargerasa. Posiadając własną świadomość pękł na dwie części, nie chcąc brać udziału w szaleństwie swego pana. W momencie zniszczenia świętej broni zgasła ostatnia iskra dobroci w duszy tytana. Wtedy Sargeras obrał sobie nowy cel, jakim było zniszczenie wszelkiego życia ciemnościach.

i

pogrążenie

wszechświata

w

wiecznych

W czasie, gdy Sargeras pogrążał się w swym szaleństwie, Panteon przemierzał wciąż kosmos, kształtując nowe światy. W końcu tytani trafili na niewielką planetę, znaną później jako Azeroth. Swe chaotyczne rządy sprawowały na niej pokraczne monstra zrodzone z czystego zła, nazywane

Rys.6: Yogg-Saron

Starymi Bogami1 lub Najstarszymi. Podania mówią o pięciu Prastarych, lecz możliwe, że było ich więcej. Czterech z nich znamy z imienia. Byli to: C’Thun, Yogg-Saron, N’Zoth oraz Y’Shaarj. Mieli oni na swych usługach nieskończone zastępy beztwarzowych istot, liczne wodne monstra, Rys.7: C’Thun 1

Rys.5: Upiorny Władca

Old Gods – Starzy Bogowie, Najstarsi, Pradawni, Prastarzy

walczył, okazał się ułudą. Jedynym prawdziwym bytem, zgodnym z naturą wszechświata, był chaos.

II

W swym rosnącym szaleństwie tytan udał się do Spaczonej Otchłani i uwolnił pojmane demony.

Mrok całkowicie pochłonął Sargerasa. Wkrótce spaczeniu

Starzy Bogowie i Wojna ŻywiołŽw (147 000 p.o.m.p. – 65 000 p.o.m.p.)

uległo i ciało tytana. Dotychczas miedziana skóra zaczęła przypominać wygasłą lawę, z której nieustannie buchał żywy ogień.

Na plecach zaczęły rozwijać się upiorne skrzydła, a z czoła wyrosły zakrzywione rogi, upodabniając go do tych, których do niedawna tak uporczywie zwalczał. Tej przemiany nie zdzierżył święty miecz Sargerasa. Posiadając własną świadomość pękł na dwie części, nie chcąc brać udziału w szaleństwie swego pana. W momencie zniszczenia świętej broni zgasła ostatnia iskra dobroci w duszy tytana. Wtedy Sargeras obrał sobie nowy cel, jakim było zniszczenie wszelkiego życia ciemnościach.

i

pogrążenie

wszechświata

w

wiecznych

W czasie, gdy Sargeras pogrążał się w swym szaleństwie, Panteon przemierzał wciąż kosmos, kształtując nowe światy. W końcu tytani trafili na niewielką planetę, znaną później jako Azeroth. Swe chaotyczne rządy sprawowały na niej pokraczne monstra zrodzone z czystego zła, nazywane

Rys.6: Yogg-Saron

Starymi Bogami1 lub Najstarszymi. Podania mówią o pięciu Prastarych, lecz możliwe, że było ich więcej. Czterech z nich znamy z imienia. Byli to: C’Thun, Yogg-Saron, N’Zoth oraz Y’Shaarj. Mieli oni na swych usługach nieskończone zastępy beztwarzowych istot, liczne wodne monstra, Rys.7: C’Thun 1

Rys.5: Upiorny Władca

Old Gods – Starzy Bogowie, Najstarsi, Pradawni, Prastarzy

Rys.8: Al’Akir

owadzią rasę aqirów, stworzoną

istoty zrodzone z chaosu, nie byli w stanie na dłuższą metę utrzymać sojuszu.

przez C’Thuna oraz armię żywiołaków

Pierwsze w rozsypkę poszły armie żywiołaków, szybko ulegając kamiennym gigantom i innym tworom tytanów. Pozbywając się pierwszej linii obrony Panteon rozpoczął bezpośrednie natarcie na

dowodzoną przez

Rys.9: Therazane

Starych Bogów.

czterech oficerów Starych Bogów – Władców Żywiołów: Pana Ognia1 Ragnarosa, Łowcę Przypływów2 Neptulona, Matkę-Ziemię3 Therazane oraz Władcę Wichrów4 Al’Akira.

Panteon zrozumiał, że jedyną drogą do uleczenia rozszalałego świata jest wygnanie lub zabicie Starych Bogów i ich tworów.

Wykuwając z żywego kamienia człekokształtną rasę mogu, tytani posyłali nowych wojowników na południe, do walki z Y’Shaarj, Starym Bogiem o siedmiu głowach. Pomimo

Rozpoczęła się trwająca tysiąclecia wojna między siłami tytanów

licznych strat, mogu w końcu zdołali

a sługami Najstarszych.

Starzy Bogowie władali ogromną potęgą, ale naprzeciw sobie

rozbić armię Y’Shaarja, a samemu zadać śmiertelne

Rys.10: Ragnaros 1

mieli elitę Panteonu, twórców światów.

W swoim ostatnim oddechu Pradawny wydał na świat siedem Sha –

Łącząc siły Pradawni

manifestacji negatywnych emocji –

mogli mieć z początku szansę na odparcie ataku tytanów, ale jako

gniewu, rozpaczy, wątpliwości, strachu, nienawiści, przemocy i dumy, które miały prześladować południową część krainy po wsze czasy.

Po unieszkodliwieniu pierwszego Boga, tytani zwrócili się w stronę toczących z sobą zawzięte boje C’thuna i Yogg-Sarona z N’Zothem. W chwili, gdy połączone siły Starych Bogów napierały

Firelord – Pan Ognia Tidehunter – Łowca Przypływów 3 Stonemother/Earthmother – Matka-Ziemia 4 Windlord – Władca Wichrów 2

jemu rany.

Rys.11: Neptulon

Rys.12: Mogu

na sługi N’Zotha, tytani przypuścili atak. C’thun zmuszony był

Rys.8: Al’Akir

owadzią rasę aqirów, stworzoną

istoty zrodzone z chaosu, nie byli w stanie na dłuższą metę utrzymać sojuszu.

przez C’Thuna oraz armię żywiołaków

Pierwsze w rozsypkę poszły armie żywiołaków, szybko ulegając kamiennym gigantom i innym tworom tytanów. Pozbywając się pierwszej linii obrony Panteon rozpoczął bezpośrednie natarcie na

dowodzoną przez

Rys.9: Therazane

Starych Bogów.

czterech oficerów Starych Bogów – Władców Żywiołów: Pana Ognia1 Ragnarosa, Łowcę Przypływów2 Neptulona, Matkę-Ziemię3 Therazane oraz Władcę Wichrów4 Al’Akira.

Panteon zrozumiał, że jedyną drogą do uleczenia rozszalałego świata jest wygnanie lub zabicie Starych Bogów i ich tworów.

Wykuwając z żywego kamienia człekokształtną rasę mogu, tytani posyłali nowych wojowników na południe, do walki z Y’Shaarj, Starym Bogiem o siedmiu głowach. Pomimo

Rozpoczęła się trwająca tysiąclecia wojna między siłami tytanów

licznych strat, mogu w końcu zdołali

a sługami Najstarszych.

Starzy Bogowie władali ogromną potęgą, ale naprzeciw sobie

rozbić armię Y’Shaarja, a samemu zadać śmiertelne

Rys.10: Ragnaros 1

mieli elitę Panteonu, twórców światów.

W swoim ostatnim oddechu Pradawny wydał na świat siedem Sha –

Łącząc siły Pradawni

manifestacji negatywnych emocji –

mogli mieć z początku szansę na odparcie ataku tytanów, ale jako

gniewu, rozpaczy, wątpliwości, strachu, nienawiści, przemocy i dumy, które miały prześladować południową część krainy po wsze czasy.

Po unieszkodliwieniu pierwszego Boga, tytani zwrócili się w stronę toczących z sobą zawzięte boje C’thuna i Yogg-Sarona z N’Zothem. W chwili, gdy połączone siły Starych Bogów napierały

Firelord – Pan Ognia Tidehunter – Łowca Przypływów 3 Stonemother/Earthmother – Matka-Ziemia 4 Windlord – Władca Wichrów 2

jemu rany.

Rys.11: Neptulon

Rys.12: Mogu

na sługi N’Zotha, tytani przypuścili atak. C’thun zmuszony był

Nie wszystko poszło po myśli Panteonu. Nie było żadnych wieści o C’Thunie i podążającymi za nim gigantami. Uznano, że Stary Bóg i jego prześladowcy pozabijali się nawzajem lub zginęli od odniesionych obrażeń. Yogg-Saron i N’Zoth zostali co prawda pokonani, ale należało mieć nad nimi ciągłą pieczę. Nawet śmierć Y’Shaarja nie zakończyła się całkowitym sukcesem. Przetrwała jego Rys.13: Narodziny Sha

ratować się ucieczką w głąb pustyni nazwanej później Silithus.

W ślad za nim podążył pościg złożony z kamiennych gigantów.

Yogg-Saron i N’Zoth schronili się w swoich cytadelach, których grube mury nie stanowiły jednak przeszkody dla członków

esencja w postaci wciąż bijącego serca, a sha byli nieuchwytni.

Tytani nakazali ukryć serce głęboko pod ziemią na południu krainy, w miejscu nazwanym później Doliną Wiecznego Rozkwitu3. Opiekę nad krainą pozostawiono mogu, a strażnikiem samego serca uczyniono obserwatora Norushena, którego wielu później uważało za

Panteonu. Siedziby Starych Bogów zdobyto, a ich panów pojmano.

Zatrwożeni tytani zauważyli, że śmierć obu Bogów wywołałaby ogromny kataklizm, który doprowadziłby do zagłady całego Azeroth. Zdecydowali się na odizolowanie ich od reszty świata. N’Zoth został zapieczętowany głęboko pod powierzchnią ziemi w samym centrum krainy, a Yogg-Saron zamknięty w celi na dalekiej północy, w mroźnych i niedostępnych Burzowych Szczytach1 w wybudowanym przez tytanów więzieniu Ulduar. Na straży Starego Boga postawili sześciu Obserwatorów2, stworzonych na podobieństwo tytanów.

Rys.14: Wygnanie Władców Żywiołów 1 2

Storm Peaks – Burzowe Szczyty Watcher, Keeper - Obserwator

3

Vale of Eternal Blossoms – Dolina Wiecznego Rozkwitu, Dolina Wiecznych Kwiatów

Nie wszystko poszło po myśli Panteonu. Nie było żadnych wieści o C’Thunie i podążającymi za nim gigantami. Uznano, że Stary Bóg i jego prześladowcy pozabijali się nawzajem lub zginęli od odniesionych obrażeń. Yogg-Saron i N’Zoth zostali co prawda pokonani, ale należało mieć nad nimi ciągłą pieczę. Nawet śmierć Y’Shaarja nie zakończyła się całkowitym sukcesem. Przetrwała jego Rys.13: Narodziny Sha

ratować się ucieczką w głąb pustyni nazwanej później Silithus.

W ślad za nim podążył pościg złożony z kamiennych gigantów.

Yogg-Saron i N’Zoth schronili się w swoich cytadelach, których grube mury nie stanowiły jednak przeszkody dla członków

esencja w postaci wciąż bijącego serca, a sha byli nieuchwytni.

Tytani nakazali ukryć serce głęboko pod ziemią na południu krainy, w miejscu nazwanym później Doliną Wiecznego Rozkwitu3. Opiekę nad krainą pozostawiono mogu, a strażnikiem samego serca uczyniono obserwatora Norushena, którego wielu później uważało za

Panteonu. Siedziby Starych Bogów zdobyto, a ich panów pojmano.

Zatrwożeni tytani zauważyli, że śmierć obu Bogów wywołałaby ogromny kataklizm, który doprowadziłby do zagłady całego Azeroth. Zdecydowali się na odizolowanie ich od reszty świata. N’Zoth został zapieczętowany głęboko pod powierzchnią ziemi w samym centrum krainy, a Yogg-Saron zamknięty w celi na dalekiej północy, w mroźnych i niedostępnych Burzowych Szczytach1 w wybudowanym przez tytanów więzieniu Ulduar. Na straży Starego Boga postawili sześciu Obserwatorów2, stworzonych na podobieństwo tytanów.

Rys.14: Wygnanie Władców Żywiołów 1 2

Storm Peaks – Burzowe Szczyty Watcher, Keeper - Obserwator

3

Vale of Eternal Blossoms – Dolina Wiecznego Rozkwitu, Dolina Wiecznych Kwiatów

pierwowzór ich rasy.

Po dziś dzień nieznany jest los ostatniego, piątego Starego

III

Boga. Niektórzy uważają, że jeśli nie wciąż żyje, mógł zostać uwięziony gdzieś na wschodzie kontynentu.

Unieszkodliwienie Starych Bogów było zaledwie początkiem

Nowe oblicze Azeroth i powołanie Smoczych AspektŽw

misji Panteonu. Pozostawione bez nadzoru żywiołaki zaczęły

(65 000 p.o.m.p. – 64 000 p.o.m.p.)

walczyć między sobą o wpływy w krainie. Tytani zmuszeni byli usunąć je z Azeroth, ale istoty zrodzone z żywiołów były jednak zbyt mocno związane z żyjącym światem. Dlatego też Panteon stworzył dla nich osobny wymiar-więzienie, zwany Płaszczyzną Żywiołów1, dzieląc go na cztery osobne części, odpowiadające naturze pojmanych władców.

Po wygnaniu dawnych oficerów Starych Bogów i ich żywiołaków, tytani mogli przystąpić do ponownego kształtowania Azeroth.

Bitwa ze Starymi Bogami zakończyła się zrujnowaniem już i tak mocno zdewastowanego świata. Dlatego też tytani powołali do życia kolejne istoty wykute z kamienia – olbrzymy górskie, które miały służyć im pomocą na lądzie oraz morskie, których zadaniem

było

rozszalałych istoty nie w jaskiniach i

opanowanie

Rys.16: Górski olbrzym

oceanów.

Ogromne sprawdzały się jednak ciasnych korytarzach.

Z tego powodu do podziemnych prac Panteon nadał swoim kolejnym sługom mniejsze rozmiary, tworząc pierwszych Ziemnych2. Okazali się oni wyjątkowo nieusłuchaną i brutalną rasą, co zmusiło tytanów do wprowadzenia ich w głęboki sen i zapieczętowania głęboko pod ziemią w krypcie Uldaman. Byli to protoplaści prymitywnej rasy troggów. Naukowcy tytanów nie ustawali w staraniach i wkrótce Rys.15: Beztwarzowy 1

Elemental Plane – Płaszczyzna Żywiołów

2

Earthen - Ziemni

pierwowzór ich rasy.

Po dziś dzień nieznany jest los ostatniego, piątego Starego

III

Boga. Niektórzy uważają, że jeśli nie wciąż żyje, mógł zostać uwięziony gdzieś na wschodzie kontynentu.

Unieszkodliwienie Starych Bogów było zaledwie początkiem

Nowe oblicze Azeroth i powołanie Smoczych AspektŽw

misji Panteonu. Pozostawione bez nadzoru żywiołaki zaczęły

(65 000 p.o.m.p. – 64 000 p.o.m.p.)

walczyć między sobą o wpływy w krainie. Tytani zmuszeni byli usunąć je z Azeroth, ale istoty zrodzone z żywiołów były jednak zbyt mocno związane z żyjącym światem. Dlatego też Panteon stworzył dla nich osobny wymiar-więzienie, zwany Płaszczyzną Żywiołów1, dzieląc go na cztery osobne części, odpowiadające naturze pojmanych władców.

Po wygnaniu dawnych oficerów Starych Bogów i ich żywiołaków, tytani mogli przystąpić do ponownego kształtowania Azeroth.

Bitwa ze Starymi Bogami zakończyła się zrujnowaniem już i tak mocno zdewastowanego świata. Dlatego też tytani powołali do życia kolejne istoty wykute z kamienia – olbrzymy górskie, które miały służyć im pomocą na lądzie oraz morskie, których zadaniem

było

rozszalałych istoty nie w jaskiniach i

opanowanie

Rys.16: Górski olbrzym

oceanów.

Ogromne sprawdzały się jednak ciasnych korytarzach.

Z tego powodu do podziemnych prac Panteon nadał swoim kolejnym sługom mniejsze rozmiary, tworząc pierwszych Ziemnych2. Okazali się oni wyjątkowo nieusłuchaną i brutalną rasą, co zmusiło tytanów do wprowadzenia ich w głęboki sen i zapieczętowania głęboko pod ziemią w krypcie Uldaman. Byli to protoplaści prymitywnej rasy troggów. Naukowcy tytanów nie ustawali w staraniach i wkrótce Rys.15: Beztwarzowy 1

Elemental Plane – Płaszczyzna Żywiołów

2

Earthen - Ziemni

wypuścili drugą i poprawioną serię ziemnych, która zdołała tym razem zadowolić swych ojców.

Gdy Panteon zakończył formowanie lądów i oceanów, w samym centrum kontynentu, któremu nadali nazwę Kalimdor, co oznacza Krainę skąpaną w wiecznym świetle gwiazd, stworzyli jezioro, którego wody stanowiły najczystszą postać energii życiowej i magicznej. Studnia Wieczności1, gdyż tak ją nazwali, miała skupiać w sobie moce świata, przyśpieszając i wspomagając ewolucję flory i fauny.

Tytani wiedzieli, że moce Studni mogą przyciągnąć złe moce i sprowadzić zagładę na Kalimdor, dlatego zdecydowali się powołać strażników spośród rodzimych ras Azeroth.

Za namową obserwatora Tyra, Panteon zgodził się powierzyć losy świata pięciu Rys.17: I i II seria Ziemnych proto-smokom2, które wsparły ich sługę w walce z ogromnym gadem Galakrondem.

Galakrond był kiedyś zwykłym proto-smokiem, ale w nieznanych okolicznościach skosztował mięsa swych pobratymców. Przejście na kanibalizm sprawiło, że jego ciało urosło 1 2

Well of Eternity – Studnia Wieczności Proto-dragon – Proto-smok

Rys.18: Galakrond i przyszłe Aspekty

do niespotykanych wcześniej u tej rasy rozmiarów. Potwór zauważył także, że pożeranie kolejnych proto-smoków nie tylko dodaje mu sił, ale również przyśpiesza ewolucję, zmieniając go w istotę nowego, lepszego gatunku.

Proto-smoki w większości były prymitywnymi i zdziczałymi gadami, ale część przejawiała nikłe oznaki inteligencji. Ich przedstawiciele byli w stanie porozumiewać się między sobą za pomocą prostych zwrotów. Bystrzejsi z nich dostrzegli zagrożenie, jakie niesie za sobą niezaspokojony głód Galakronda oraz jego

wypuścili drugą i poprawioną serię ziemnych, która zdołała tym razem zadowolić swych ojców.

Gdy Panteon zakończył formowanie lądów i oceanów, w samym centrum kontynentu, któremu nadali nazwę Kalimdor, co oznacza Krainę skąpaną w wiecznym świetle gwiazd, stworzyli jezioro, którego wody stanowiły najczystszą postać energii życiowej i magicznej. Studnia Wieczności1, gdyż tak ją nazwali, miała skupiać w sobie moce świata, przyśpieszając i wspomagając ewolucję flory i fauny.

Tytani wiedzieli, że moce Studni mogą przyciągnąć złe moce i sprowadzić zagładę na Kalimdor, dlatego zdecydowali się powołać strażników spośród rodzimych ras Azeroth.

Za namową obserwatora Tyra, Panteon zgodził się powierzyć losy świata pięciu Rys.17: I i II seria Ziemnych proto-smokom2, które wsparły ich sługę w walce z ogromnym gadem Galakrondem.

Galakrond był kiedyś zwykłym proto-smokiem, ale w nieznanych okolicznościach skosztował mięsa swych pobratymców. Przejście na kanibalizm sprawiło, że jego ciało urosło 1 2

Well of Eternity – Studnia Wieczności Proto-dragon – Proto-smok

Rys.18: Galakrond i przyszłe Aspekty

do niespotykanych wcześniej u tej rasy rozmiarów. Potwór zauważył także, że pożeranie kolejnych proto-smoków nie tylko dodaje mu sił, ale również przyśpiesza ewolucję, zmieniając go w istotę nowego, lepszego gatunku.

Proto-smoki w większości były prymitywnymi i zdziczałymi gadami, ale część przejawiała nikłe oznaki inteligencji. Ich przedstawiciele byli w stanie porozumiewać się między sobą za pomocą prostych zwrotów. Bystrzejsi z nich dostrzegli zagrożenie, jakie niesie za sobą niezaspokojony głód Galakronda oraz jego

dawne ofiary, które z nieznanych przyczyn powracały do życia jako nieumarłe zombie.

Galakrond odgryzł rękę Tyra, a proto-smoki musiały ponownie uciekać, zabierając ze sobą ciężko rannego obserwatora.

Złota proto-smoczyca Talonixa zebrała wokół siebie rozumną część swej rasy i poprowadziła do walki z olbrzymem i jego nieumarłymi sługami. Niestety brak skoordynowania, chaotyczne

Piątka przyjaciół rozumiała, że rany ich przewodnika i obrońcy są zbyt poważne i cały ciężar walki spadł na ich barki.

Pomimo braku jakiejkolwiek nadziei na zwycięstwo, proto-smoki

ataki i arogancja przywódczyni doprowadziły proto-smoki do klęski.

stanęły do boju z bestią, która mogła zagrozić przyszłości Azeroth.

Talonixa została rozerwana na strzępy, a jej poplecznicy rozpierzchli się na wszystkie strony świata.

Całą walkę obserwował z ukrycia sługa tytanów, Tyr. Wyłowił on spośród chaotycznej gromady Talonixy piątkę protosmoków, które, w przeciwieństwie do reszty, starały się współdziałać

Pod wodzą najmądrzejszego z całej piątki, Malygosa, drużyna zdołała przeprowadzić serię udanych ataków, ale żaden z nich nie był w stanie zagrozić istocie o tak ogromnych rozmiarach. Nowy przywódca grupy znalazł jednak sposób na pokonanie giganta. Wraz z Neltharionem, ryzykując własne życia, wlecieli do otwartej paszczy

i chronić siebie nawzajem. Były to: ognisto-pomarańczowa

Galakronda, blokując jego tchawicę kamieniami i doprowadzając do

Alexstrasza, jej młodsza siostra, o żółtawej barwie łusek, Ysera, biało-błękitny Malygos, szaro-czarny Neltharion oraz brązowy

uduszenia bestii. Taki był koniec Galakronda, największego smoka, jakiego widział Azeroth.

Nozdormu.

Pomimo

Po bitwie przed proto-smokami objawił się Panteon. Przytakując wyborowi Tyra, tytani zaoferowali uczynienie z nich obrońców całego

zakazu

swoich

zwierzchników

bezpośredniej

ingerencji, Tyr sprowadził do swojej kryjówki piątkę jaszczurów,

Azeroth. Ci pokornie przyjęli zaszczyt, jaki ich spotkał.

obiecując im pomoc w walce z Galakrondem.

Obserwator posiadał ogromną moc, znacznie przewyższającą siłę zebranej piątki. Używając w walce potężnego młota bojowego, był w stanie dorównać Galakrondowi, ale nawet w czasie potyczki ciało potwora nie przestawało rosnąć i mutować. Z jego gadziego ciała zaczęły wyrastać liczne, dodatkowe odnóża i oczy. Zmieniona

Pragnąc ułatwić im dźwiganie ciężaru złożonego na ich barki, najwyżsi z Panteonu uformowali na nowo ciała wybrańców, a następnie przelali w nich cząstkę swej boskiej mocy.

Aman’Thul, Najwyższy Ojciec i Głowa Panteonu podarował spiżowemu1 smokowi Nozdormu władzę nad Piaskami Czasu

forma pozwoliła w końcu zdobyć przewagę nad przeciwnikiem.

1

Bronze Dragonflight – Spiżowe Smoki, Brązowe Smoki

dawne ofiary, które z nieznanych przyczyn powracały do życia jako nieumarłe zombie.

Galakrond odgryzł rękę Tyra, a proto-smoki musiały ponownie uciekać, zabierając ze sobą ciężko rannego obserwatora.

Złota proto-smoczyca Talonixa zebrała wokół siebie rozumną część swej rasy i poprowadziła do walki z olbrzymem i jego nieumarłymi sługami. Niestety brak skoordynowania, chaotyczne

Piątka przyjaciół rozumiała, że rany ich przewodnika i obrońcy są zbyt poważne i cały ciężar walki spadł na ich barki.

Pomimo braku jakiejkolwiek nadziei na zwycięstwo, proto-smoki

ataki i arogancja przywódczyni doprowadziły proto-smoki do klęski.

stanęły do boju z bestią, która mogła zagrozić przyszłości Azeroth.

Talonixa została rozerwana na strzępy, a jej poplecznicy rozpierzchli się na wszystkie strony świata.

Całą walkę obserwował z ukrycia sługa tytanów, Tyr. Wyłowił on spośród chaotycznej gromady Talonixy piątkę protosmoków, które, w przeciwieństwie do reszty, starały się współdziałać

Pod wodzą najmądrzejszego z całej piątki, Malygosa, drużyna zdołała przeprowadzić serię udanych ataków, ale żaden z nich nie był w stanie zagrozić istocie o tak ogromnych rozmiarach. Nowy przywódca grupy znalazł jednak sposób na pokonanie giganta. Wraz z Neltharionem, ryzykując własne życia, wlecieli do otwartej paszczy

i chronić siebie nawzajem. Były to: ognisto-pomarańczowa

Galakronda, blokując jego tchawicę kamieniami i doprowadzając do

Alexstrasza, jej młodsza siostra, o żółtawej barwie łusek, Ysera, biało-błękitny Malygos, szaro-czarny Neltharion oraz brązowy

uduszenia bestii. Taki był koniec Galakronda, największego smoka, jakiego widział Azeroth.

Nozdormu.

Pomimo

Po bitwie przed proto-smokami objawił się Panteon. Przytakując wyborowi Tyra, tytani zaoferowali uczynienie z nich obrońców całego

zakazu

swoich

zwierzchników

bezpośredniej

ingerencji, Tyr sprowadził do swojej kryjówki piątkę jaszczurów,

Azeroth. Ci pokornie przyjęli zaszczyt, jaki ich spotkał.

obiecując im pomoc w walce z Galakrondem.

Obserwator posiadał ogromną moc, znacznie przewyższającą siłę zebranej piątki. Używając w walce potężnego młota bojowego, był w stanie dorównać Galakrondowi, ale nawet w czasie potyczki ciało potwora nie przestawało rosnąć i mutować. Z jego gadziego ciała zaczęły wyrastać liczne, dodatkowe odnóża i oczy. Zmieniona

Pragnąc ułatwić im dźwiganie ciężaru złożonego na ich barki, najwyżsi z Panteonu uformowali na nowo ciała wybrańców, a następnie przelali w nich cząstkę swej boskiej mocy.

Aman’Thul, Najwyższy Ojciec i Głowa Panteonu podarował spiżowemu1 smokowi Nozdormu władzę nad Piaskami Czasu

forma pozwoliła w końcu zdobyć przewagę nad przeciwnikiem.

1

Bronze Dragonflight – Spiżowe Smoki, Brązowe Smoki

i wiedzę nad tym co było i będzie. Aman’Thul postawił go na straży zmiennych dróg losu i przeznaczenia.

Eonar, Dawczyni Życia1, małżonka Aman’Thula wezwała przed swe oblicze czerwoną Alexstraszę i jej młodszą siostrę, obleczoną teraz szmaragdową łuską, Yserę.

Z pierwszej emanowała miłość do wszelkiego stworzenia, jakże podobna do serca tytanki. Dlatego Eonar powierzyła jej wraz ze swoją mocą zdolność uzdrawiania, obwołując Panią Życia oraz królową wszystkich smoków.

Jej miłującej pokój, młodszej siostrze podporządkowała siły natury oraz niematerialny, baśniowy wymiar zwany Szmaragdowym Snem 2, z którym pośrednio połączone były wszystkie żywe istnienia. Ysera, zwana odtąd Śniącą3 zapadła w letarg, a jej ciało stało się niematerialne, zawieszone między snem a jawą.

Gdy żywe istoty i twory natury otrzymały swych opiekunów, należało znaleźć i strażnika odpowiedzialnego za samą ziemię, po której kroczyły i rozmnażały się podopieczni smoczych sióstr.

Potężny tytan Khaz'goroth, rzeźbiarz gór i kanionów, ten, który powołał do życia górskich olbrzymów i ziemnych, oddał swe dzieła pod opiekę walecznemu Neltharionowi o szlachetnym sercu.

1

Lifebinder – Dawczyni Życia Emerald Dream – Szmaragdowy Sen 3 Dreamer - Śniąca 2

Rys.19: Humanoidalne formy Aspektów

Jako Opiekun Ziemi, Neltharion pokochał również dzieci Alexstraszy, stając się jej najbliższym przyjacielem i doradcą.

Ostatniego z Aspektów powołał Mistrz Magii Norgannon.

Jego wybór padł na błękitnego Malygosa, najstarszego i najmądrzejszego z całej piątki. Przezwany Czarodziejem, Tkaczem

i wiedzę nad tym co było i będzie. Aman’Thul postawił go na straży zmiennych dróg losu i przeznaczenia.

Eonar, Dawczyni Życia1, małżonka Aman’Thula wezwała przed swe oblicze czerwoną Alexstraszę i jej młodszą siostrę, obleczoną teraz szmaragdową łuską, Yserę.

Z pierwszej emanowała miłość do wszelkiego stworzenia, jakże podobna do serca tytanki. Dlatego Eonar powierzyła jej wraz ze swoją mocą zdolność uzdrawiania, obwołując Panią Życia oraz królową wszystkich smoków.

Jej miłującej pokój, młodszej siostrze podporządkowała siły natury oraz niematerialny, baśniowy wymiar zwany Szmaragdowym Snem 2, z którym pośrednio połączone były wszystkie żywe istnienia. Ysera, zwana odtąd Śniącą3 zapadła w letarg, a jej ciało stało się niematerialne, zawieszone między snem a jawą.

Gdy żywe istoty i twory natury otrzymały swych opiekunów, należało znaleźć i strażnika odpowiedzialnego za samą ziemię, po której kroczyły i rozmnażały się podopieczni smoczych sióstr.

Potężny tytan Khaz'goroth, rzeźbiarz gór i kanionów, ten, który powołał do życia górskich olbrzymów i ziemnych, oddał swe dzieła pod opiekę walecznemu Neltharionowi o szlachetnym sercu.

1

Lifebinder – Dawczyni Życia Emerald Dream – Szmaragdowy Sen 3 Dreamer - Śniąca 2

Rys.19: Humanoidalne formy Aspektów

Jako Opiekun Ziemi, Neltharion pokochał również dzieci Alexstraszy, stając się jej najbliższym przyjacielem i doradcą.

Ostatniego z Aspektów powołał Mistrz Magii Norgannon.

Jego wybór padł na błękitnego Malygosa, najstarszego i najmądrzejszego z całej piątki. Przezwany Czarodziejem, Tkaczem

Zaklęć1, jako patron wszystkich użytkowników magii stanął ze swym stadem na straży tajemniczej domeny. Aby ułatwić mu pełnienie

Mistrz Ra, tytani zlecili dozór nad maszynami i biblioteką w głębi Gromowej Góry2, dając mu na usługi rasę mogu.

obowiązków Norgannon powierzył jego pieczy również Arcanomicon – mapę z rozmieszczeniem wszystkich magicznych żył w Azeroth.

Obserwację i zwierzchność nad całym Azeroth Panteon powierzył Lokenowi, przywódcy dozorców Yogg-Sarona. Jego zadaniem było również wezwanie tytanów w razie ponownego splugawienia świata.

Moce tytanów odmieniły prymitywne proto-smoki, kształtując

Pozostali Obserwatorzy mieli śledzić rozwój życia na planecie

nową rasę majestatycznych skrzydlatych smoków. Ich inteligencja diametralnie wzrosła, a zmysły wyostrzyły się. Otrzymali również zdolność przemiany swoich ciał i przyjmowania najróżniejszych form. Smocze Aspekty stały się boskimi opiekunami Azeroth, a ich stada wiernymi strażnikami harmonii.

i w razie niebezpieczeństwa bronić co ważniejszych kompleksów.

Jeden z kluczników Yogg-Sarona, Mimiron stworzył dodatkowo niewielkie roboty, zwane mechagnomami, mające stanowić uzupełnienie szeregów ziemnych, tol’virów i vrykulów w Northrend3, czyli Północnej Grani.

Nadszedł czas odejścia tytanów. Wiedząc, że zostawiają po

Zostawiając przyszłość Azeroth w dobrych rękach, Panteon

sobie opuszczone miasta, laboratoria oraz zaawansowaną technologię, która może

podjął przerwaną podróż po wszechświecie, odchodząc w nieznane.

zostać użyta do złych celów, zadbali o odpowiednią opiekę nad swoją spuścizną.

Wykuli ostatnią partię kamiennych ras – człekokształtnych vrykulów oraz podobnych do sfinksów tol’virów, Rys.20: Tol’vir nakazując im stać na straży miast i służyć pomocą obserwatorom.

Jednemu z nich o imieniu Ra, zwanego przez mogu Ra-den, czyli Rys.21: Ra-den 2 1

Spellweaver – Tkacz Zaklęć

3

Thundering Mountain – Gromowa Góra Northrend – Północna Grań

Zaklęć1, jako patron wszystkich użytkowników magii stanął ze swym stadem na straży tajemniczej domeny. Aby ułatwić mu pełnienie

Mistrz Ra, tytani zlecili dozór nad maszynami i biblioteką w głębi Gromowej Góry2, dając mu na usługi rasę mogu.

obowiązków Norgannon powierzył jego pieczy również Arcanomicon – mapę z rozmieszczeniem wszystkich magicznych żył w Azeroth.

Obserwację i zwierzchność nad całym Azeroth Panteon powierzył Lokenowi, przywódcy dozorców Yogg-Sarona. Jego zadaniem było również wezwanie tytanów w razie ponownego splugawienia świata.

Moce tytanów odmieniły prymitywne proto-smoki, kształtując

Pozostali Obserwatorzy mieli śledzić rozwój życia na planecie

nową rasę majestatycznych skrzydlatych smoków. Ich inteligencja diametralnie wzrosła, a zmysły wyostrzyły się. Otrzymali również zdolność przemiany swoich ciał i przyjmowania najróżniejszych form. Smocze Aspekty stały się boskimi opiekunami Azeroth, a ich stada wiernymi strażnikami harmonii.

i w razie niebezpieczeństwa bronić co ważniejszych kompleksów.

Jeden z kluczników Yogg-Sarona, Mimiron stworzył dodatkowo niewielkie roboty, zwane mechagnomami, mające stanowić uzupełnienie szeregów ziemnych, tol’virów i vrykulów w Northrend3, czyli Północnej Grani.

Nadszedł czas odejścia tytanów. Wiedząc, że zostawiają po

Zostawiając przyszłość Azeroth w dobrych rękach, Panteon

sobie opuszczone miasta, laboratoria oraz zaawansowaną technologię, która może

podjął przerwaną podróż po wszechświecie, odchodząc w nieznane.

zostać użyta do złych celów, zadbali o odpowiednią opiekę nad swoją spuścizną.

Wykuli ostatnią partię kamiennych ras – człekokształtnych vrykulów oraz podobnych do sfinksów tol’virów, Rys.20: Tol’vir nakazując im stać na straży miast i służyć pomocą obserwatorom.

Jednemu z nich o imieniu Ra, zwanego przez mogu Ra-den, czyli Rys.21: Ra-den 2 1

Spellweaver – Tkacz Zaklęć

3

Thundering Mountain – Gromowa Góra Northrend – Północna Grań

IV

V

Klątwa Ciała1

Zagłada Argusa i Płonący Legion2

(64 001 p.o.m.p)

(24 969 p.o.m.p.)

Chociaż uwięzieni, Starzy Bogowie nie byli całkiem

Na

drugim

końcu

Wszechświata,

bezbronni. Resztkami sił zdołali przekląć twory tytanów sprowadzając na nich straszliwą plagę, zwaną Klątwą Ciała lub rzadziej Klątwą Mięsa.

Z wolna kamienne ciała niektórych z ziemnych, tol’virów, vrykulów, a nawet metalowych mechagnomów i zagrzebanych pod ziemią

w czeluściach Spaczonej Otchłani upadły tytan Sargeras, zebrawszy wokół siebie uwolnione demony, zaczął formować swoją nową armię. Miał teraz na usługach Ered’ruinów – skrzydlatych Strażników

troggów zaczęły przeobrażać się w organiczne formy. Kamienna skóra stała się miękka, gładka i bardzo wrażliwa na zranienia. Dzieci

Zagłady3, Mo’argów – słabych w walce, lecz Rys.23: Strażnik Fel wyróżniających się niezwykłymi zdolnościami inżynieryjnymi oraz

tytanów z przerażeniem zorientowały się, że zaczęły odczuwać ból i są zdolne do krwawienia, a co najgorsze, że stały się śmiertelne.

ich bojowe wersje przezwane Strażnikami Fel, czyli Strażnikami Spaczenia4, Sayaadów – zwodnicze demonice znane szerzej jako

Niektórzy z nich, owładnięci strachem, porzucili swoje posterunki, zapominając z czasem o ciążących na nich obowiązkach. Zagubieni

Sukuby, Infernale – bezrozumne ogniste golemy i w końcu Nathrezimów. Cała armia czerpała zaś moce z plugawej dziedziny

ziemni zaszyli się w jaskiniach, gdzie zaczęli wykuwać rozległe kompleksy tuneli, szukając pocieszenia w miłości do ziemi. Nic jednak nie mogło powstrzymać przeobrażania wywołanego zemstą Starych Bogów.

Magii Fel5, nazywanej też Magią Spaczenia.

Pomimo ogromu jego legionu, Sargerasowi wciąż brakowało istot na tyle potężnych, a przy tym i inteligentnych, żeby wraz z nim

1

Curse of Flesh – Klątwa Ciała

2

Burning Legion – Płonący Legion Doomguard – Strażnik Zagłady 4 Felguard – Strażnik Spaczenia 5 Fel Magic – Magia Spaczenia 3

Rys.22: Mechagnom przed i po klątwie

IV

V

Klątwa Ciała1

Zagłada Argusa i Płonący Legion2

(64 001 p.o.m.p)

(24 969 p.o.m.p.)

Chociaż uwięzieni, Starzy Bogowie nie byli całkiem

Na

drugim

końcu

Wszechświata,

bezbronni. Resztkami sił zdołali przekląć twory tytanów sprowadzając na nich straszliwą plagę, zwaną Klątwą Ciała lub rzadziej Klątwą Mięsa.

Z wolna kamienne ciała niektórych z ziemnych, tol’virów, vrykulów, a nawet metalowych mechagnomów i zagrzebanych pod ziemią

w czeluściach Spaczonej Otchłani upadły tytan Sargeras, zebrawszy wokół siebie uwolnione demony, zaczął formować swoją nową armię. Miał teraz na usługach Ered’ruinów – skrzydlatych Strażników

troggów zaczęły przeobrażać się w organiczne formy. Kamienna skóra stała się miękka, gładka i bardzo wrażliwa na zranienia. Dzieci

Zagłady3, Mo’argów – słabych w walce, lecz Rys.23: Strażnik Fel wyróżniających się niezwykłymi zdolnościami inżynieryjnymi oraz

tytanów z przerażeniem zorientowały się, że zaczęły odczuwać ból i są zdolne do krwawienia, a co najgorsze, że stały się śmiertelne.

ich bojowe wersje przezwane Strażnikami Fel, czyli Strażnikami Spaczenia4, Sayaadów – zwodnicze demonice znane szerzej jako

Niektórzy z nich, owładnięci strachem, porzucili swoje posterunki, zapominając z czasem o ciążących na nich obowiązkach. Zagubieni

Sukuby, Infernale – bezrozumne ogniste golemy i w końcu Nathrezimów. Cała armia czerpała zaś moce z plugawej dziedziny

ziemni zaszyli się w jaskiniach, gdzie zaczęli wykuwać rozległe kompleksy tuneli, szukając pocieszenia w miłości do ziemi. Nic jednak nie mogło powstrzymać przeobrażania wywołanego zemstą Starych Bogów.

Magii Fel5, nazywanej też Magią Spaczenia.

Pomimo ogromu jego legionu, Sargerasowi wciąż brakowało istot na tyle potężnych, a przy tym i inteligentnych, żeby wraz z nim

1

Curse of Flesh – Klątwa Ciała

2

Burning Legion – Płonący Legion Doomguard – Strażnik Zagłady 4 Felguard – Strażnik Spaczenia 5 Fel Magic – Magia Spaczenia 3

Rys.22: Mechagnom przed i po klątwie

kierować piekielnymi hordami. Przebiegłością i sprytem spośród innych demonicznych ras wyróżniali się Nathrezimowie. Byli jednak

w zamian za wierną służbę, wielką moc i wyniesienie ich ponad inne śmiertelne rasy. Velen, który jako jedyny z trójki posiadał dar

bardzo wrażliwi na ataki frontalne, przez co woleli pozostawać w ukryciu. Tytan zmuszony był rozciągnąć swoje poszukiwania na śmiertelne rasy i spróbować przeciągnąć je na swoją stronę.

jasnowidzenia, przejrzał niecne zamiary tytana i próbował ostrzec swych braci, jednak serca Archimonda i Kil’Jaedena zwróciły się już ku ciemności. W ślad za nimi wkrótce podążyli inni, odurzeni potęgą

Przemierzając kolejne krainy Sargeras trafił w końcu do odległego i idyllicznego świata Argus, zamieszkanego przez potężnych czarowników - Eredarów. Objawił się ich trzem przywódcom: Velenowi, Archimondowi i Kil’Jaedenowi, obiecując,

demonicznych mocy.

Zepsucie w krótkim czasie objęło cały Argus. Przerażonemu upadkiem swej rasy Velenowi objawił się K’ure, jeden z Naaru - tajemniczych istot związanych ściśle z boską mocą zwaną Świętym Światłem1.

To on zesłał Velenowi wcześniejsze wizje mówiące o kłamstwach Sargerasa i przepowiadające przemianę dumnych Eredarów w demoniczą rasę. K’ure polecił Velenowi zebrać nielicznych, którzy oparli się

Rys.25: Naaru

korupcji i czekać na niego na najwyższym szczycie Argusa w najdłuższy dzień roku.

Eredar zdołał zgromadzić wokół siebie trzecią część całej populacji. K’ure zgodnie z obietnicą przybył po nich na pokładzie międzywymiarowego statku kosmicznego i zabrał z pogrążającego

Rys.24: Przedstawiciele Eredarów

1

Holy Light – Święte Światło

kierować piekielnymi hordami. Przebiegłością i sprytem spośród innych demonicznych ras wyróżniali się Nathrezimowie. Byli jednak

w zamian za wierną służbę, wielką moc i wyniesienie ich ponad inne śmiertelne rasy. Velen, który jako jedyny z trójki posiadał dar

bardzo wrażliwi na ataki frontalne, przez co woleli pozostawać w ukryciu. Tytan zmuszony był rozciągnąć swoje poszukiwania na śmiertelne rasy i spróbować przeciągnąć je na swoją stronę.

jasnowidzenia, przejrzał niecne zamiary tytana i próbował ostrzec swych braci, jednak serca Archimonda i Kil’Jaedena zwróciły się już ku ciemności. W ślad za nimi wkrótce podążyli inni, odurzeni potęgą

Przemierzając kolejne krainy Sargeras trafił w końcu do odległego i idyllicznego świata Argus, zamieszkanego przez potężnych czarowników - Eredarów. Objawił się ich trzem przywódcom: Velenowi, Archimondowi i Kil’Jaedenowi, obiecując,

demonicznych mocy.

Zepsucie w krótkim czasie objęło cały Argus. Przerażonemu upadkiem swej rasy Velenowi objawił się K’ure, jeden z Naaru - tajemniczych istot związanych ściśle z boską mocą zwaną Świętym Światłem1.

To on zesłał Velenowi wcześniejsze wizje mówiące o kłamstwach Sargerasa i przepowiadające przemianę dumnych Eredarów w demoniczą rasę. K’ure polecił Velenowi zebrać nielicznych, którzy oparli się

Rys.25: Naaru

korupcji i czekać na niego na najwyższym szczycie Argusa w najdłuższy dzień roku.

Eredar zdołał zgromadzić wokół siebie trzecią część całej populacji. K’ure zgodnie z obietnicą przybył po nich na pokładzie międzywymiarowego statku kosmicznego i zabrał z pogrążającego

Rys.24: Przedstawiciele Eredarów

1

Holy Light – Święte Światło

się w chaosie świata. Rozpoczęła się dla nich trwająca długie tysiąclecia wędrówka.

nadawali się najlepiej na tajnych agentów. Pierwszym spośród nich był Tichondrius. Jemu też podlegali pozostali Upiorni Władcy.

Kil’Jaeden, który do tej pory kochał Velena jak brata, teraz z równie mocnym uczuciem nienawiści poprzysiągł wytropić i wygubić uciekinierów, ale

Pozyskanie Eredarów szybko przyniosło zysk w postaci zwerbowanej przez Kil’jaedena barbarzyńskiej rasy demonów Annihilanów, nazywanych Władcami Otchłani3. Ich przywódca

dzięki wizjom zsyłanym przez Naaru, Velen

Mannoroth Niszczyciel4 stał się cennym wsparciem dla oddziałów

zawsze był w stanie przewidzieć nadciągające niebezpieczeństwo i wywieść w pole dawnego Rys.26: Statek Naaru przyjaciela.

Uciekający Eredarzy odcięli się od swoich upadłych pobratymców przezywając siebie Draenei, co oznacza Wygnańców.

Archimonda.

Ostatnią rzeczą jaka została do zrobienia, było przekucie przez Sargerasa połowy jego strzaskanego miecza w Gorribala, przezwanego Wrzącą Ciemnością5.

Z nowym orężem upadły tytan stanął na czele nieskończonych

Pomimo niepełnego sukcesu Sargeras osiągnął swój cel. Po udanym wcieleniu Eredarów, określających siebie teraz jako Man’ari, tytan zyskał potężnych i wprawnych w czarnoksięskiej

zastępów demonów. Armia Sargerasa nazwana Płonącym Legionem była gotowa do wymarszu.

magii poddanych – wspaniały materiał na przyszłych oficerów.

Kil’Jaeden, zwany teraz Zwodzicielem1, został jego prawą ręką.

Sargeras powierzył mu za zadanie wyszukiwanie obiecujących ras we Wszechświecie, mogących w przyszłości wzmocnić siłę jego armii. Tymczasem Archimonde Plugawiciel2, jako lewa ręka tytana miał stać na czele jego nieskończonych wojsk, prowadząc je ku nowym światom. Jego przybycie mieli natomiast przygotować Nathrezimowie, którzy dzięki swoim zdolnościom manipulacji 3 1 2

Deceiver - Zwodziciel Defiler - Plugawiciel

Pit Lord – Lord, Władca Otchłani 4 Destructor - Niszczyciel 5 Dark Seether – Wrząca Ciemność

Rys.27: Wymarsz Legionu

się w chaosie świata. Rozpoczęła się dla nich trwająca długie tysiąclecia wędrówka.

nadawali się najlepiej na tajnych agentów. Pierwszym spośród nich był Tichondrius. Jemu też podlegali pozostali Upiorni Władcy.

Kil’Jaeden, który do tej pory kochał Velena jak brata, teraz z równie mocnym uczuciem nienawiści poprzysiągł wytropić i wygubić uciekinierów, ale

Pozyskanie Eredarów szybko przyniosło zysk w postaci zwerbowanej przez Kil’jaedena barbarzyńskiej rasy demonów Annihilanów, nazywanych Władcami Otchłani3. Ich przywódca

dzięki wizjom zsyłanym przez Naaru, Velen

Mannoroth Niszczyciel4 stał się cennym wsparciem dla oddziałów

zawsze był w stanie przewidzieć nadciągające niebezpieczeństwo i wywieść w pole dawnego Rys.26: Statek Naaru przyjaciela.

Uciekający Eredarzy odcięli się od swoich upadłych pobratymców przezywając siebie Draenei, co oznacza Wygnańców.

Archimonda.

Ostatnią rzeczą jaka została do zrobienia, było przekucie przez Sargerasa połowy jego strzaskanego miecza w Gorribala, przezwanego Wrzącą Ciemnością5.

Z nowym orężem upadły tytan stanął na czele nieskończonych

Pomimo niepełnego sukcesu Sargeras osiągnął swój cel. Po udanym wcieleniu Eredarów, określających siebie teraz jako Man’ari, tytan zyskał potężnych i wprawnych w czarnoksięskiej

zastępów demonów. Armia Sargerasa nazwana Płonącym Legionem była gotowa do wymarszu.

magii poddanych – wspaniały materiał na przyszłych oficerów.

Kil’Jaeden, zwany teraz Zwodzicielem1, został jego prawą ręką.

Sargeras powierzył mu za zadanie wyszukiwanie obiecujących ras we Wszechświecie, mogących w przyszłości wzmocnić siłę jego armii. Tymczasem Archimonde Plugawiciel2, jako lewa ręka tytana miał stać na czele jego nieskończonych wojsk, prowadząc je ku nowym światom. Jego przybycie mieli natomiast przygotować Nathrezimowie, którzy dzięki swoim zdolnościom manipulacji 3 1 2

Deceiver - Zwodziciel Defiler - Plugawiciel

Pit Lord – Lord, Władca Otchłani 4 Destructor - Niszczyciel 5 Dark Seether – Wrząca Ciemność

Rys.27: Wymarsz Legionu

ERA STAROŻYTNYCH

(16 000 p.o.m.p. – 7 300 p.o.m.p.)

Rys.28: Studnia Wieczności

ERA STAROŻYTNYCH

(16 000 p.o.m.p. – 7 300 p.o.m.p.)

Rys.28: Studnia Wieczności

I

w środkowej części Kalimdoru oraz dzikich trolli2 Gurubashi, które wybrały tropikalne dżungle na południowym wschodzie.

Starożytne Imperia Trolli

Mała grupa uchodźców dotarła aż na mroźną północ, do granicznych ziem Northrend, gdzie założyli niewielką osadę Zul’Drak. Byli to przodkowie późniejszego królestwa lodowych trolli3.

(16 000 p.o.m.p. – 15 000 p.o.m.p.)

Przez tysiąclecia na Azeroth panował pokój. Świat będący pod

W głąb Kalimdoru wyruszyła również niewielka gromada, której

czujnym okiem Aspektów i wspomagany cudownymi wodami Studni Wieczności, zaroił się od przeróżnych stworzeń. Ponad wszystkie rozumne rasy wybiły się trolle. Ich inteligencja, wielka wytrzymałość i nadnaturalna zdolność regeneracji pomogły im szybko zdominować ogromne obszarów Kalimdoru. Narodziło się pierwsze w Azeroth imperium – Zandalar.

przedstawicieli określano jako Mroczne Trolle4. Po żmudnych wędrówkach osiągnęły w końcu cel wyprawy. W samym sercu kontynentu odkryły Studnię Wieczności. Wyczuwając niezwykłą aurę okolicy, u jej świętych wód zbudowały swoje osady.

Oparte na ścisłych kastach społeczeństwo doprowadziło w końcu do rozłamu. Kolejne rodziny trolli opuszczały Zandalari zakładając własne plemiona.

Ci wędrowcy dali początek dwóm wielkim imperiom: leśnych trolli1 Amani, zamieszkujących gęste lasy

Rys.30: Samica dzikich trolli

Rys.29: Wojownicy Zandalari

2

Jungle troll – dziki troll Ice troll – lodowy troll 4 Dark troll – mroczny troll 3

1

Forest troll – leśny troll

Rys.31: Leśny troll

I

w środkowej części Kalimdoru oraz dzikich trolli2 Gurubashi, które wybrały tropikalne dżungle na południowym wschodzie.

Starożytne Imperia Trolli

Mała grupa uchodźców dotarła aż na mroźną północ, do granicznych ziem Northrend, gdzie założyli niewielką osadę Zul’Drak. Byli to przodkowie późniejszego królestwa lodowych trolli3.

(16 000 p.o.m.p. – 15 000 p.o.m.p.)

Przez tysiąclecia na Azeroth panował pokój. Świat będący pod

W głąb Kalimdoru wyruszyła również niewielka gromada, której

czujnym okiem Aspektów i wspomagany cudownymi wodami Studni Wieczności, zaroił się od przeróżnych stworzeń. Ponad wszystkie rozumne rasy wybiły się trolle. Ich inteligencja, wielka wytrzymałość i nadnaturalna zdolność regeneracji pomogły im szybko zdominować ogromne obszarów Kalimdoru. Narodziło się pierwsze w Azeroth imperium – Zandalar.

przedstawicieli określano jako Mroczne Trolle4. Po żmudnych wędrówkach osiągnęły w końcu cel wyprawy. W samym sercu kontynentu odkryły Studnię Wieczności. Wyczuwając niezwykłą aurę okolicy, u jej świętych wód zbudowały swoje osady.

Oparte na ścisłych kastach społeczeństwo doprowadziło w końcu do rozłamu. Kolejne rodziny trolli opuszczały Zandalari zakładając własne plemiona.

Ci wędrowcy dali początek dwóm wielkim imperiom: leśnych trolli1 Amani, zamieszkujących gęste lasy

Rys.30: Samica dzikich trolli

Rys.29: Wojownicy Zandalari

2

Jungle troll – dziki troll Ice troll – lodowy troll 4 Dark troll – mroczny troll 3

1

Forest troll – leśny troll

Rys.31: Leśny troll

Upadek Aqirów i Owadzie Królestwa

rozstał się z życiem. Byli to przodkowie Mantidów i założyciele trzeciego owadziego imperium.

Szeroka ekspansja trolli musiała w końcu doprowadzić do konfliktu. Chociaż pozostawione bez swych panów, owadzi aqir nie mieli zamiaru pozwolić trollom na bezkarne osiedlanie się w pobliżu ich kolonii. Nie wiadomo dokładnie kto rozpoczął tę ciągnącą się przez tysiąclecia wojnę między aqirami a imperiami Amani i Gurubashi, ale zakończyła się ona upadkiem cywilizacji insektoidów. Ci, którzy przeżyli, zostali złożeni w ofierze Loa, prastarym duchom Azeroth, których czciły trolle.

Ocalały jedynie trzy kolonie, które wcześniej opuściły gniazdo Azj’Aqir.

Jedna z nich udała się na północ, gdzie zamieszkała porzucone przez tytanów kompleksy strzeżone przez nielicznych tol’virów. Ci, którzy przeżyli walkę z aqirami, zostali przebudowani na straszliwe Obsydianowe Kolosy. Na ruinach wzniesiono w przyszłości podziemne królestwo Azjol-Nerub, a aqirowie ewoluowali w Nerubian.

Druga grupa podążyła na południowy zachód, w głąb pustyni Silithus, gdzie założyła własną, mocno odizolowaną kolonię, która dała początek owadziemu imperium Ahn’Qiraj i rasie Qirajów.

Trzecia gromada, związana z martwym Starym Bogiem Y’Shaarjem, podążyła na południe, do krainy, w której ich mistrz Rys.32: Kolonia Mantidów

Upadek Aqirów i Owadzie Królestwa

rozstał się z życiem. Byli to przodkowie Mantidów i założyciele trzeciego owadziego imperium.

Szeroka ekspansja trolli musiała w końcu doprowadzić do konfliktu. Chociaż pozostawione bez swych panów, owadzi aqir nie mieli zamiaru pozwolić trollom na bezkarne osiedlanie się w pobliżu ich kolonii. Nie wiadomo dokładnie kto rozpoczął tę ciągnącą się przez tysiąclecia wojnę między aqirami a imperiami Amani i Gurubashi, ale zakończyła się ona upadkiem cywilizacji insektoidów. Ci, którzy przeżyli, zostali złożeni w ofierze Loa, prastarym duchom Azeroth, których czciły trolle.

Ocalały jedynie trzy kolonie, które wcześniej opuściły gniazdo Azj’Aqir.

Jedna z nich udała się na północ, gdzie zamieszkała porzucone przez tytanów kompleksy strzeżone przez nielicznych tol’virów. Ci, którzy przeżyli walkę z aqirami, zostali przebudowani na straszliwe Obsydianowe Kolosy. Na ruinach wzniesiono w przyszłości podziemne królestwo Azjol-Nerub, a aqirowie ewoluowali w Nerubian.

Druga grupa podążyła na południowy zachód, w głąb pustyni Silithus, gdzie założyła własną, mocno odizolowaną kolonię, która dała początek owadziemu imperium Ahn’Qiraj i rasie Qirajów.

Trzecia gromada, związana z martwym Starym Bogiem Y’Shaarjem, podążyła na południe, do krainy, w której ich mistrz Rys.32: Kolonia Mantidów

II

zebrał oddanych sobie ludzi i wyruszył w poszukiwaniu odpowiedzi do siedziby mistrza.

Lei Shen i Imperium Mogu

Zostawiając towarzyszy na zewnątrz, sam jeden zszedł poprzez najgłębsze jaskinie do wnętrza góry, gdzie odnalazł Ra-dena, stojącego na straży technologii tytanów. Zamiast prosić o pomoc, Lei

(15 000 p.o.m.p. – 14 000 p.o.m.p.)

W czasie, gdy trolle zasiedlały kolejne ziemie, niektórzy z dawnych sług tytanów trwali w stagnacji lub z wolna tracili na sile.

Ok. 15 000 lat p.o.m.p. vrykulowie zauważyli ze zgrozą, że wiele z ich nowonarodzonych dzieci jest znacznie

Shen zaatakował obserwatora. Po długiej i ciężkiej walce, w końcu mogu powalił konstrukta. Legendy mówią, że Lei Shen wydarł Radenowi z piersi serce, kradnąc tym samym esencję strażnika.

Cokolwiek stało się we wnętrzu góry, sprawiło, że Lei Shen posiadł moce władania piorunami. Objawiając się zebranym w swoim obozie został przezwany Królem Gromów1.

mniejszych i wątlejszych od rówieśników. Rys.33: Król Ymiron Władca vrykulów, król Ymiron nakazał zabić wszystkie słabe dzieci, ale wielu rodziców w tajemnicy wywiozło swoje pociechy z dala od Northrend. Te słabe niemowlęta były pierwszymi z rasy ludzi.

Podobnie jak vrykulowie i inne ludy stworzone przez tytanów, zaczynały odczuwać słabe strony ich obecnej sytuacji. Wielu nie było w stanie przystosować się do nowej, kruchej formy. Coraz częściej spoglądali w gwiazdy z tęsknotą za swymi panami.

Największą desperacją spośród dawnych tytanicznych sług odznaczali się mogu, po wielokroć wznosząc modły do swego zapomnianego boga z Gromowej Góry, ale ich opiekun pozostawał Rys.34: Lei Shen – Król Gromów

głuchy na prośby. W końcu jeden ambitny mogu o imieniu Lei Shen 1

Thunder King – Król Gromów

II

zebrał oddanych sobie ludzi i wyruszył w poszukiwaniu odpowiedzi do siedziby mistrza.

Lei Shen i Imperium Mogu

Zostawiając towarzyszy na zewnątrz, sam jeden zszedł poprzez najgłębsze jaskinie do wnętrza góry, gdzie odnalazł Ra-dena, stojącego na straży technologii tytanów. Zamiast prosić o pomoc, Lei

(15 000 p.o.m.p. – 14 000 p.o.m.p.)

W czasie, gdy trolle zasiedlały kolejne ziemie, niektórzy z dawnych sług tytanów trwali w stagnacji lub z wolna tracili na sile.

Ok. 15 000 lat p.o.m.p. vrykulowie zauważyli ze zgrozą, że wiele z ich nowonarodzonych dzieci jest znacznie

Shen zaatakował obserwatora. Po długiej i ciężkiej walce, w końcu mogu powalił konstrukta. Legendy mówią, że Lei Shen wydarł Radenowi z piersi serce, kradnąc tym samym esencję strażnika.

Cokolwiek stało się we wnętrzu góry, sprawiło, że Lei Shen posiadł moce władania piorunami. Objawiając się zebranym w swoim obozie został przezwany Królem Gromów1.

mniejszych i wątlejszych od rówieśników. Rys.33: Król Ymiron Władca vrykulów, król Ymiron nakazał zabić wszystkie słabe dzieci, ale wielu rodziców w tajemnicy wywiozło swoje pociechy z dala od Northrend. Te słabe niemowlęta były pierwszymi z rasy ludzi.

Podobnie jak vrykulowie i inne ludy stworzone przez tytanów, zaczynały odczuwać słabe strony ich obecnej sytuacji. Wielu nie było w stanie przystosować się do nowej, kruchej formy. Coraz częściej spoglądali w gwiazdy z tęsknotą za swymi panami.

Największą desperacją spośród dawnych tytanicznych sług odznaczali się mogu, po wielokroć wznosząc modły do swego zapomnianego boga z Gromowej Góry, ale ich opiekun pozostawał Rys.34: Lei Shen – Król Gromów

głuchy na prośby. W końcu jeden ambitny mogu o imieniu Lei Shen 1

Thunder King – Król Gromów

Lei Shen zebrał pod sztandarem wszystkie klany,

swym dając

początek potężnemu Imperium Mogu, które objęło w panowanie południe kontynentu.

Nowy Imperator rozpowszechnił wśród swych

poddanych

przekonanie

o wyższości swej rasy nad pozostałymi, Rys.35: Hozen które zostały stworzone jedynie do usługiwania mogu.

Wkrótce zamieszkujący okoliczne ziemie pandareni, hozeni i ryboludzie jinyu stali się niewolnikami imperium. Niektórzy stawiali opór, ale nie mogli równać się ze skradzionymi mocami tytanów. Nawet Biały Tygrys1 Xuen – jeden z czterech Czcigodnych Niebian2, boskich opiekunów południowej krainy – nie był w stanie przeciwstawić się woli Króla Gromów. Ich pojedynek trwał trzydzieści dni i nocy, ale w końcu Lei Shen

Rys.36: Jinyu

1 2

zdominował przeciwnika, więżąc go na szczycie góry Kun-Lai, skąd Biały Tygrys miał ze swojej klatki spoglądać bezradnie na dalsze podboje imperatora mogu.

White Tiger – Biały Tygrys August Celestial – Czcigodny Niebianin

Rys.37: Biały Tygrys Xuen

Od mocy Ra-dena jeszcze bardziej niebezpieczną zdobyczą były sekrety tytanów. Dzięki nim Lei Shen posiadł wiedzę o formowaniu nowych istnień. Korzystając z odkrytej technologii, Imperator ukształtował od nowa zwierzęta zasiedlające Dolinę Wiecznego Rozkwitu, tworząc rasę sauroków - brutalnych i prymitywnych gadzich humanoidów. Z ich pomocą utrzymywał porządek w szeregach niewolników, a gdy ich liczebność wzrosła, uformował legiony sauroków – żywą broń Imperium.

Za swych rządów Lei Shen wzniósł szereg zapierających dech w piersiach budowli. Ogromne posągi, pełne przepychu pałace i złote tarasy w Dolinie Wiecznego Rozkwitu oraz ciągnące się kilometrami podziemne krypty, w których ukrył machiny tytanów. Gromową

Lei Shen zebrał pod sztandarem wszystkie klany,

swym dając

początek potężnemu Imperium Mogu, które objęło w panowanie południe kontynentu.

Nowy Imperator rozpowszechnił wśród swych

poddanych

przekonanie

o wyższości swej rasy nad pozostałymi, Rys.35: Hozen które zostały stworzone jedynie do usługiwania mogu.

Wkrótce zamieszkujący okoliczne ziemie pandareni, hozeni i ryboludzie jinyu stali się niewolnikami imperium. Niektórzy stawiali opór, ale nie mogli równać się ze skradzionymi mocami tytanów. Nawet Biały Tygrys1 Xuen – jeden z czterech Czcigodnych Niebian2, boskich opiekunów południowej krainy – nie był w stanie przeciwstawić się woli Króla Gromów. Ich pojedynek trwał trzydzieści dni i nocy, ale w końcu Lei Shen

Rys.36: Jinyu

1 2

zdominował przeciwnika, więżąc go na szczycie góry Kun-Lai, skąd Biały Tygrys miał ze swojej klatki spoglądać bezradnie na dalsze podboje imperatora mogu.

White Tiger – Biały Tygrys August Celestial – Czcigodny Niebianin

Rys.37: Biały Tygrys Xuen

Od mocy Ra-dena jeszcze bardziej niebezpieczną zdobyczą były sekrety tytanów. Dzięki nim Lei Shen posiadł wiedzę o formowaniu nowych istnień. Korzystając z odkrytej technologii, Imperator ukształtował od nowa zwierzęta zasiedlające Dolinę Wiecznego Rozkwitu, tworząc rasę sauroków - brutalnych i prymitywnych gadzich humanoidów. Z ich pomocą utrzymywał porządek w szeregach niewolników, a gdy ich liczebność wzrosła, uformował legiony sauroków – żywą broń Imperium.

Za swych rządów Lei Shen wzniósł szereg zapierających dech w piersiach budowli. Ogromne posągi, pełne przepychu pałace i złote tarasy w Dolinie Wiecznego Rozkwitu oraz ciągnące się kilometrami podziemne krypty, w których ukrył machiny tytanów. Gromową

Górę uczynił stolicą Imperium, przekształcając ją w warownię, którą nazwał Tronem Gromów1.

Rządy Lei Shena były złotym wiekiem dla cywilizacji mogu,

Poszerzając swoje wpływy Lei Shen starł się w końcu z młodym Imperium Mantidów na wschodzie. Wiedząc, że nie zdoła podporządkować sobie ich rasy, nakazał niewolnikom wznieść

chociaż przypłaconym krwią niezliczonych zniewolonych istnień.

Król Gromów zmarł w zaawansowanym wieku, po długich i krwawych rządach, a jego śmierć rozpoczęła powolny upadek

ogromny mur zwany Grzbietem Węża2, oddzielający jego imperium

imperium.

od ziem mantidów. Był to największy budowniczy sukces jego rządów.

W bliżej nieznanych okolicznościach drogi Króla Gromów skrzyżowały się z trollami Zandalari. Mówiono później o tym spotkaniu Lew poznał lwa3. Lei Shen docenił wartość bojową

Tron objął Dojan Firecrown4, nazywany Ognistokoronnym.

Nie chcąc, by jego rządy mijały w cieniu poprzednika, nowy imperator przeniósł stolicę z Tronu Gromów do pałacu Mogu’shan w Dolinie Wiecznego Rozkwitu, gdzie od tej pory zasiadali wszyscy władcy mogu.

Zandalarian,

a

ci

zobaczyli

we

władcy

mogu

cennego

Za panowania Dojana doszło do rewolty sauroków. Ich

sprzymierzeńca. Zawarto sojusz, który miał przetrwać tysiąclecia.

drapieżna natura sprawiła, że pozostawione bez nadzoru grupy grabiły i plądrowały każde napotkane osiedle. Nowy imperator, słynący ze swego ognistego charakteru, wyrżnął wszystkie sauroki przebywające w dolinie, a ocalałe legiony skazał na śmierć.

Zastępy mogu zepchnęły jaszczury aż na moczary Krasarang5, ale tam sytuacja uległa zmianie. Wojska Dojana nie radziły sobie na podmokłych terenach równie dobrze jak ich przeciwnicy. Sauroki doskonale pływały i były zdolne wspinać się nawet po pionowych ścianach. W dziczy szybko zdobyły przewagę. Imperator nie ustawał

Rys.38: Posągi Mogu w Dolinie Wiecznego Rozkwitu 1

Throne of Thunder – Tron Gromów Serpent's Spine – Grzbiet Węża 3 M.A. Stackpole: Vol’jin (Cienie Hordy). Lublin 2013, str. 123.

2

4 5

Firecrown - Ognistokoronny Krasarang Wilds – Moczary Krasarang

Górę uczynił stolicą Imperium, przekształcając ją w warownię, którą nazwał Tronem Gromów1.

Rządy Lei Shena były złotym wiekiem dla cywilizacji mogu,

Poszerzając swoje wpływy Lei Shen starł się w końcu z młodym Imperium Mantidów na wschodzie. Wiedząc, że nie zdoła podporządkować sobie ich rasy, nakazał niewolnikom wznieść

chociaż przypłaconym krwią niezliczonych zniewolonych istnień.

Król Gromów zmarł w zaawansowanym wieku, po długich i krwawych rządach, a jego śmierć rozpoczęła powolny upadek

ogromny mur zwany Grzbietem Węża2, oddzielający jego imperium

imperium.

od ziem mantidów. Był to największy budowniczy sukces jego rządów.

W bliżej nieznanych okolicznościach drogi Króla Gromów skrzyżowały się z trollami Zandalari. Mówiono później o tym spotkaniu Lew poznał lwa3. Lei Shen docenił wartość bojową

Tron objął Dojan Firecrown4, nazywany Ognistokoronnym.

Nie chcąc, by jego rządy mijały w cieniu poprzednika, nowy imperator przeniósł stolicę z Tronu Gromów do pałacu Mogu’shan w Dolinie Wiecznego Rozkwitu, gdzie od tej pory zasiadali wszyscy władcy mogu.

Zandalarian,

a

ci

zobaczyli

we

władcy

mogu

cennego

Za panowania Dojana doszło do rewolty sauroków. Ich

sprzymierzeńca. Zawarto sojusz, który miał przetrwać tysiąclecia.

drapieżna natura sprawiła, że pozostawione bez nadzoru grupy grabiły i plądrowały każde napotkane osiedle. Nowy imperator, słynący ze swego ognistego charakteru, wyrżnął wszystkie sauroki przebywające w dolinie, a ocalałe legiony skazał na śmierć.

Zastępy mogu zepchnęły jaszczury aż na moczary Krasarang5, ale tam sytuacja uległa zmianie. Wojska Dojana nie radziły sobie na podmokłych terenach równie dobrze jak ich przeciwnicy. Sauroki doskonale pływały i były zdolne wspinać się nawet po pionowych ścianach. W dziczy szybko zdobyły przewagę. Imperator nie ustawał

Rys.38: Posągi Mogu w Dolinie Wiecznego Rozkwitu 1

Throne of Thunder – Tron Gromów Serpent's Spine – Grzbiet Węża 3 M.A. Stackpole: Vol’jin (Cienie Hordy). Lublin 2013, str. 123.

2

4 5

Firecrown - Ognistokoronny Krasarang Wilds – Moczary Krasarang

jednak w wysiłkach, posyłając do Krasarang kolejne zastępy mogu.

Do końca swych rządów nie zdołał odnieść sukcesu.

Walka z saurokami była niezwykle kosztowna, ale i to nie powstrzymało kolejnego imperatora – Dojana II od kontynuowania dzieła ojca. Chcąc mieć większą kontrolę nad swą armią, wyruszył do Krasarang, aby ze szczytu klifów Doliny Czterech Wiatrów1 pokierować atakiem na rebeliantów.

Podobnie jak Ognistokoronny, również nowy imperator nie docenił wrodzonych zdolności sauroków. Jaszczuroludzie, dzięki swym zdolnościom wspinaczkowym, zakradli się w nocy niepostrzeżenie

do

obozu

imperatora,

mordując

Dojana

wyrzucając z nich agresję i wzmacniając pozytywne cechy.

Otrzymali w ten sposób grummle – karzełkowate istoty o niebywałej wytrzymałości, zdolne udźwignąć ciężar nawet czterokrotnie przewyższający ich wagę. To w połączeniu z bardzo czułym węchem i brakiem oznak zmęczenia tworzyło z nich wyśmienitych tragarzy i kurierów.

Z ich pomocą imperator Tian zdołał opanować chaos w imperium, jednakże stali się oni również jedną z przyczyn nadciągającego upadku.

II

i pogrążając imperium w chaosie na dwa lata.

Próbę ustabilizowania sytuacji podjął Imperator Tian. Nakazał on swoim czarnoksiężnikom sięgnąć do technologii Kształtowania Ciał2 i tak, jak kiedyś Lei Shen, stworzyć nową rasę niewolników, która zaspokoi potrzeby imperium. Przed czarowników dostarczono grupę troggów, nieudanych eksperymentów tytanów, które w jakiś sposób wydostały się z podziemi. Przekształcili oni ich istotę, 1 2

Valley of the Four Winds – Dolina Czterech Wiatrów, Dolina Czterech Wichrów Flesh-shaping – Kształtowanie Ciał

Rys.39: Grummle

jednak w wysiłkach, posyłając do Krasarang kolejne zastępy mogu.

Do końca swych rządów nie zdołał odnieść sukcesu.

Walka z saurokami była niezwykle kosztowna, ale i to nie powstrzymało kolejnego imperatora – Dojana II od kontynuowania dzieła ojca. Chcąc mieć większą kontrolę nad swą armią, wyruszył do Krasarang, aby ze szczytu klifów Doliny Czterech Wiatrów1 pokierować atakiem na rebeliantów.

Podobnie jak Ognistokoronny, również nowy imperator nie docenił wrodzonych zdolności sauroków. Jaszczuroludzie, dzięki swym zdolnościom wspinaczkowym, zakradli się w nocy niepostrzeżenie

do

obozu

imperatora,

mordując

Dojana

wyrzucając z nich agresję i wzmacniając pozytywne cechy.

Otrzymali w ten sposób grummle – karzełkowate istoty o niebywałej wytrzymałości, zdolne udźwignąć ciężar nawet czterokrotnie przewyższający ich wagę. To w połączeniu z bardzo czułym węchem i brakiem oznak zmęczenia tworzyło z nich wyśmienitych tragarzy i kurierów.

Z ich pomocą imperator Tian zdołał opanować chaos w imperium, jednakże stali się oni również jedną z przyczyn nadciągającego upadku.

II

i pogrążając imperium w chaosie na dwa lata.

Próbę ustabilizowania sytuacji podjął Imperator Tian. Nakazał on swoim czarnoksiężnikom sięgnąć do technologii Kształtowania Ciał2 i tak, jak kiedyś Lei Shen, stworzyć nową rasę niewolników, która zaspokoi potrzeby imperium. Przed czarowników dostarczono grupę troggów, nieudanych eksperymentów tytanów, które w jakiś sposób wydostały się z podziemi. Przekształcili oni ich istotę, 1 2

Valley of the Four Winds – Dolina Czterech Wiatrów, Dolina Czterech Wichrów Flesh-shaping – Kształtowanie Ciał

Rys.39: Grummle

III

w dziedzinie magii. Grupa ta zaczęła wspinać się ku władzy po drabinie społeczeństwa. Z czasem uznali się za lepszych od swych

Początki cywilizacji Kaldorei

pobratymców, za szlachetny ród i zaczęli określać siebie mianem Queldorei, czyli Wysoko Urodzonych1.

(14 000 p.o.m.p. – 13 500 p.o.m.p.)

Kiedy Imperium Mogu nieuchronnie zmierzało ku zagładzie, w sercu Kalimdoru zaczęła kształtować się nowa potęga. Mroczne trolle znad Studni Wieczności, wspomagane jej magiczną aurą, przeżywały rozkwit swej cywilizacji.

Cudowne wody obdarzyły je nie tylko ogromną inteligencją, ale również przemieniły ich ciała. Z pokolenia na pokolenie, sylwetki mrocznych trolli stały się bardziej wyprostowane, masywne kły niemal całkowicie zanikły, a rysy twarzy złagodniały. Przemianie uległ również ich charakter. Wraz z upływem czasu z brutalnych, na wpół dzikich stworzeń, stali się wyniosłą i łaknącą wiedzy rasą.

Zaczęli mówić o sobie Kaldorei, co oznacza Dzieci Gwiazd, ale współcześnie nazywa się je powszechnie nocnymi elfami.

W przeciągu zaledwie 500 lat, Kaldorei opanowali moce Studni, a z jej pomocą zaczęli eksperymentować z mocą tajemną, tworząc wspaniałe artefakty i wznosząc kolejne miasta na niemal całej zachodniej półkuli Kalimdoru.

Z wolna coraz większe wpływy i uznanie wśród nocnych

Rys.40: Pierwsze Nocne Elfy

elfów zaczęli zdobywać ci, którzy przejawiali największy talent 1

Highborne – Wysoko Urodzeni

III

w dziedzinie magii. Grupa ta zaczęła wspinać się ku władzy po drabinie społeczeństwa. Z czasem uznali się za lepszych od swych

Początki cywilizacji Kaldorei

pobratymców, za szlachetny ród i zaczęli określać siebie mianem Queldorei, czyli Wysoko Urodzonych1.

(14 000 p.o.m.p. – 13 500 p.o.m.p.)

Kiedy Imperium Mogu nieuchronnie zmierzało ku zagładzie, w sercu Kalimdoru zaczęła kształtować się nowa potęga. Mroczne trolle znad Studni Wieczności, wspomagane jej magiczną aurą, przeżywały rozkwit swej cywilizacji.

Cudowne wody obdarzyły je nie tylko ogromną inteligencją, ale również przemieniły ich ciała. Z pokolenia na pokolenie, sylwetki mrocznych trolli stały się bardziej wyprostowane, masywne kły niemal całkowicie zanikły, a rysy twarzy złagodniały. Przemianie uległ również ich charakter. Wraz z upływem czasu z brutalnych, na wpół dzikich stworzeń, stali się wyniosłą i łaknącą wiedzy rasą.

Zaczęli mówić o sobie Kaldorei, co oznacza Dzieci Gwiazd, ale współcześnie nazywa się je powszechnie nocnymi elfami.

W przeciągu zaledwie 500 lat, Kaldorei opanowali moce Studni, a z jej pomocą zaczęli eksperymentować z mocą tajemną, tworząc wspaniałe artefakty i wznosząc kolejne miasta na niemal całej zachodniej półkuli Kalimdoru.

Z wolna coraz większe wpływy i uznanie wśród nocnych

Rys.40: Pierwsze Nocne Elfy

elfów zaczęli zdobywać ci, którzy przejawiali największy talent 1

Highborne – Wysoko Urodzeni

IV

niespotykanym okrucieństwem, nawet jak na standardy mogu.

Niewolnicy wiedzieli, że nadszedł ich czas, jednak pomimo

Upadek Imperium Mogu

przemijającej świetności, Imperium Mogu było wciąż zbyt potężnym przeciwnikiem. Należało wpierw znaleźć lukę w ich ustroju i wykorzystać ją do osiągnięcia należytej przewagi.

i początek Cesarstwa PandarenŽw (12 000 p.o.m.p.)

Zniewoleni pandareni od pokoleń snuli plany rewolty. Póki żył Król Gromów, nie mieli oni szans w walce z imperium, ale po śmierci Lei Shena i serii nieudolnych rządów jego następców, pojawiła się iskra nadziei.

Od czasu buntu sauroków, mogu nie dawali niewolnikom

Tym, który dostrzegł prawdziwą słabość imperium, był Kang, zwany Pięścią Pierwszej Jutrzenki2 - protoplasta wszystkich pandareńskich mnichów. Zauważył on uzależnienie mogu od niewolników, a w szczególności od dostaw żywności i broni przez

żadnej broni, dlatego też pandareni rozpoczęli ćwiczenia mające na celu opanowanie nowego stylu walki opierającego się wyłącznie na sile pięści i nóg. Mogu nie dostrzegali nadciągającego niebezpieczeństwa, biorąc ich dziwaczne zachowanie za rodzaj prymitywnego tańca. Z czasem, wyszkoleni pandareni nauczyli się panować nad wewnętrzną siłą, określaną jako Chi, która uczyniła z nich niezwykle potężnych i wszechstronnych wojowników mnichów.

Nadciągające powstanie przyśpieszył Imperator Lao-Fe, zwany przez pandarenów Zniewalającym1, odznaczający się Rys.41: Trenujący mnisi 1

Slavebinder - Zniewalający

2

Fist of First Dawn – Pięść Pierwszej Jutrzenki

IV

niespotykanym okrucieństwem, nawet jak na standardy mogu.

Niewolnicy wiedzieli, że nadszedł ich czas, jednak pomimo

Upadek Imperium Mogu

przemijającej świetności, Imperium Mogu było wciąż zbyt potężnym przeciwnikiem. Należało wpierw znaleźć lukę w ich ustroju i wykorzystać ją do osiągnięcia należytej przewagi.

i początek Cesarstwa PandarenŽw (12 000 p.o.m.p.)

Zniewoleni pandareni od pokoleń snuli plany rewolty. Póki żył Król Gromów, nie mieli oni szans w walce z imperium, ale po śmierci Lei Shena i serii nieudolnych rządów jego następców, pojawiła się iskra nadziei.

Od czasu buntu sauroków, mogu nie dawali niewolnikom

Tym, który dostrzegł prawdziwą słabość imperium, był Kang, zwany Pięścią Pierwszej Jutrzenki2 - protoplasta wszystkich pandareńskich mnichów. Zauważył on uzależnienie mogu od niewolników, a w szczególności od dostaw żywności i broni przez

żadnej broni, dlatego też pandareni rozpoczęli ćwiczenia mające na celu opanowanie nowego stylu walki opierającego się wyłącznie na sile pięści i nóg. Mogu nie dostrzegali nadciągającego niebezpieczeństwa, biorąc ich dziwaczne zachowanie za rodzaj prymitywnego tańca. Z czasem, wyszkoleni pandareni nauczyli się panować nad wewnętrzną siłą, określaną jako Chi, która uczyniła z nich niezwykle potężnych i wszechstronnych wojowników mnichów.

Nadciągające powstanie przyśpieszył Imperator Lao-Fe, zwany przez pandarenów Zniewalającym1, odznaczający się Rys.41: Trenujący mnisi 1

Slavebinder - Zniewalający

2

Fist of First Dawn – Pięść Pierwszej Jutrzenki

grummlów. Kang zrozumiał, że te niepozorne karzełki są kluczem do wyzwolenia jego ludu. Mnich zdołał namówić tragarzy do wzięcia

posiadali wystarczającej siły, aby zebrać rozpierzchnięte rody i przywrócić im dawną chwałę.

udziału w rewolcie, dzięki czemu w krótkim czasie doprowadził do paraliżu całego imperium, wprowadzając wśród mogu niespotykany dotąd chaos.

Dzień upadku Imperium Lao-Fe był dniem narodzin Cesarstwa Pandarenów, a dotychczasowa ziemia mogu zaczęła być znana jako Pandaria.

Widząc głodujący i zagubiony lud, wściekły Lao-Fe wyruszył na czele swych wojsk, aby ostatecznie rozprawić się z buntownikami.

Dwie armie spotkały się na wyżynie Opadającej Mgły1.

Do mnichów Kanga przyłączyły się również pozostałe zniewolone rasy. Dzięki sprytnemu wykorzystaniu ich umiejętności, niedawni niewolnicy zdołali zyskać przewagę nad dobrze wyszkolonym i uzbrojonym wojskiem Lao-Fe. Przed bitwą Hozeni wykopali liczne tunele mające doprowadzić pandarenów na tyły wrogiej armii, stwarzając efekt zaskoczenia. Dodatkowo każdy ruch mogu był śledzony przez zaklinaczy wód jinyu, którzy przewidywali każde ich posunięcie.

Obie strony poniosły ogromne straty,

ale

w końcu

zjednoczone siły Kanga przemogły zastępy Lao-Fe. Szeregi przeciwnika zostały rozbite, a ostatni z imperatorów poległ w walce.

Mogu już nigdy nie zdołali się podnieść po tym upadku.

Kolejne klany odchodziły od rozbitej dynastii, a następni władcy nie

Niedługo po powstaniu, siła nowego cesarstwa została poddana ciężkiej próbie.

Trolle Zandalari nie zapomniały o dawnym przymierzu z mogu i przybyły na pomoc swojemu sojusznikowi. Dosiadając gigantycznych nietoperzy i straszliwych diablozaurów2 wdarli się w głąb krainy, plądrując i paląc napotkane osiedla. Mieszkańcy zmuszeni byli do odwrotu do czasu, aż na drodze agresora stanęła młoda pandarenka o imieniu Jiang dosiadając potężnego, chmurnego wężowca3. Przed laty dziewczyna przygarnęła porzucone pisklę tej smoczej rasy, znanej również pod nazwą serpentów. Nazwała je Lo i wyszkoliła na wiernego wierzchowca.

Z pomocą potężnego gada udało jej się odeprzeć atak. Oczywistym było jednak, że pojedynczy smok nie zdoła przegonić całej 2

1

Mistfall – Opadająca Mgła

3

Devilsaur - diablozaur Cloud Serpent – chmurny wężowiec, serpent

Rys.42: Pisklę serpenta

grummlów. Kang zrozumiał, że te niepozorne karzełki są kluczem do wyzwolenia jego ludu. Mnich zdołał namówić tragarzy do wzięcia

posiadali wystarczającej siły, aby zebrać rozpierzchnięte rody i przywrócić im dawną chwałę.

udziału w rewolcie, dzięki czemu w krótkim czasie doprowadził do paraliżu całego imperium, wprowadzając wśród mogu niespotykany dotąd chaos.

Dzień upadku Imperium Lao-Fe był dniem narodzin Cesarstwa Pandarenów, a dotychczasowa ziemia mogu zaczęła być znana jako Pandaria.

Widząc głodujący i zagubiony lud, wściekły Lao-Fe wyruszył na czele swych wojsk, aby ostatecznie rozprawić się z buntownikami.

Dwie armie spotkały się na wyżynie Opadającej Mgły1.

Do mnichów Kanga przyłączyły się również pozostałe zniewolone rasy. Dzięki sprytnemu wykorzystaniu ich umiejętności, niedawni niewolnicy zdołali zyskać przewagę nad dobrze wyszkolonym i uzbrojonym wojskiem Lao-Fe. Przed bitwą Hozeni wykopali liczne tunele mające doprowadzić pandarenów na tyły wrogiej armii, stwarzając efekt zaskoczenia. Dodatkowo każdy ruch mogu był śledzony przez zaklinaczy wód jinyu, którzy przewidywali każde ich posunięcie.

Obie strony poniosły ogromne straty,

ale

w końcu

zjednoczone siły Kanga przemogły zastępy Lao-Fe. Szeregi przeciwnika zostały rozbite, a ostatni z imperatorów poległ w walce.

Mogu już nigdy nie zdołali się podnieść po tym upadku.

Kolejne klany odchodziły od rozbitej dynastii, a następni władcy nie

Niedługo po powstaniu, siła nowego cesarstwa została poddana ciężkiej próbie.

Trolle Zandalari nie zapomniały o dawnym przymierzu z mogu i przybyły na pomoc swojemu sojusznikowi. Dosiadając gigantycznych nietoperzy i straszliwych diablozaurów2 wdarli się w głąb krainy, plądrując i paląc napotkane osiedla. Mieszkańcy zmuszeni byli do odwrotu do czasu, aż na drodze agresora stanęła młoda pandarenka o imieniu Jiang dosiadając potężnego, chmurnego wężowca3. Przed laty dziewczyna przygarnęła porzucone pisklę tej smoczej rasy, znanej również pod nazwą serpentów. Nazwała je Lo i wyszkoliła na wiernego wierzchowca.

Z pomocą potężnego gada udało jej się odeprzeć atak. Oczywistym było jednak, że pojedynczy smok nie zdoła przegonić całej 2

1

Mistfall – Opadająca Mgła

3

Devilsaur - diablozaur Cloud Serpent – chmurny wężowiec, serpent

Rys.42: Pisklę serpenta

armii, dlatego pozostali pandareni poszli w ślady Jiang, oswajając własne bestie.

V

Wkrótce niebo Pandarii zaroiło się od pandareńskich jeźdźców węży. Iskrzące od wyładowań elektrycznych gadzie oddechy i ostre szpony z łatwością poradziły sobie z delikatnymi błonami

Pycha królowej Azshary,

nietoperzych skrzydeł, a pozbawieni wsparcia z powietrza, jeźdźcy

(10 250 p.o.m.p. – 10 000 p.o.m.p)

diablozaurów zmuszeni byli do ucieczki. Pokonani i poniżeni Zandalari w pośpiechu opuścili Pandarię.

Młode cesarstwo wyszło zwycięsko ze swej pierwszej próby.

Od tamtego momentu, majestatyczne serpenty stały się symbolem nadziei dla pandarenów, a niebo nad Pandarią zaczęły patrolować zastępy Zakonu Chmurnego Węża1.

Shaohao i Mgły Pandarii Około 10 000 lat p.o.m.p. Kaldorei byli u szczytu swej potęgi.

Dzięki świętym wodom Studni Wieczności zdołali przerosnąć wszystkie dotychczasowe cywilizacje. Ich miasta o smukłych, wysokich wieżach i ogromnych świątyniach poświęconych bogini Księżyca Elune zajmowały większość zachodniego Kalimdoru.

Ich chlubą i perłą elfiej architektury była stolica imperium, wzniesiona w samym sercu kontynentu. W centralnej części miasta, gdzie znajdowała się Studnia Wieczności wybudowano ogromny pałac dla władczyni elfów - królowej Azshary i jej dworu złożonego z Wysoko Urodzonych. Wszyscy Kaldorei bezgranicznie wielbili swoją piękną monarchinię, nazywając na jej cześć stolicę Zin-

Rys.43: Dorosły serpent ze swoim jeźdźcem 1

Order of the Cloud Serpent – Zakon Chmurnego Węża

Azshari, co oznacza Chwałę Azshary, a otaczające ziemie Azsharą. Ślepo zapatrzeni w królową poddani nie dostrzegali jej zimnego serca i chorych ambicji. Azshara pragnęła idealnego świata, świata jedynie dla wybranych i najpiękniejszych z nocnych elfów.

Pozostałe rasy królowa uważała za niższy gatunek, który powinien zostać usunięty z Kalimdoru.

armii, dlatego pozostali pandareni poszli w ślady Jiang, oswajając własne bestie.

V

Wkrótce niebo Pandarii zaroiło się od pandareńskich jeźdźców węży. Iskrzące od wyładowań elektrycznych gadzie oddechy i ostre szpony z łatwością poradziły sobie z delikatnymi błonami

Pycha królowej Azshary,

nietoperzych skrzydeł, a pozbawieni wsparcia z powietrza, jeźdźcy

(10 250 p.o.m.p. – 10 000 p.o.m.p)

diablozaurów zmuszeni byli do ucieczki. Pokonani i poniżeni Zandalari w pośpiechu opuścili Pandarię.

Młode cesarstwo wyszło zwycięsko ze swej pierwszej próby.

Od tamtego momentu, majestatyczne serpenty stały się symbolem nadziei dla pandarenów, a niebo nad Pandarią zaczęły patrolować zastępy Zakonu Chmurnego Węża1.

Shaohao i Mgły Pandarii Około 10 000 lat p.o.m.p. Kaldorei byli u szczytu swej potęgi.

Dzięki świętym wodom Studni Wieczności zdołali przerosnąć wszystkie dotychczasowe cywilizacje. Ich miasta o smukłych, wysokich wieżach i ogromnych świątyniach poświęconych bogini Księżyca Elune zajmowały większość zachodniego Kalimdoru.

Ich chlubą i perłą elfiej architektury była stolica imperium, wzniesiona w samym sercu kontynentu. W centralnej części miasta, gdzie znajdowała się Studnia Wieczności wybudowano ogromny pałac dla władczyni elfów - królowej Azshary i jej dworu złożonego z Wysoko Urodzonych. Wszyscy Kaldorei bezgranicznie wielbili swoją piękną monarchinię, nazywając na jej cześć stolicę Zin-

Rys.43: Dorosły serpent ze swoim jeźdźcem 1

Order of the Cloud Serpent – Zakon Chmurnego Węża

Azshari, co oznacza Chwałę Azshary, a otaczające ziemie Azsharą. Ślepo zapatrzeni w królową poddani nie dostrzegali jej zimnego serca i chorych ambicji. Azshara pragnęła idealnego świata, świata jedynie dla wybranych i najpiękniejszych z nocnych elfów.

Pozostałe rasy królowa uważała za niższy gatunek, który powinien zostać usunięty z Kalimdoru.

Dążąc do coraz większej potęgi, Quel’Dorei zaczęli czerpać ze Studni

Na południu Kalimdoru, nieświadomi nadciągającego niebezpieczeństwa, pandareni świętowali objęcie władzy przez

Wieczności niewyobrażalne ilości magii, a zbudzone przez nich siły dało się odczuć niemal w całym

nowego cesarza – Shaohao.

Zgodnie z wiekową tradycją nowy władca Pandarii udawał się po wróżbę do Starszych Jinyu. Ich Mówcy Toni1 potrafili

wszechświecie. Coraz zuchwalsze

porozumieć się z wodami płynących przez krainę strumieni i z ich

igranie z magicznymi wodami przyciągnęło w końcu uwagę Pana Płonącego Legionu, Sargerasa.

Upadły tytan objawił się Azsharze we śnie, snując wspaniałe

pomocą spojrzeć w przyszłość.

wizje jej idealnego świata. Podając się za boga, obiecał jej miejsce u swego boku i ukształtowanie świata wedle jej woli.

Do osiągnięcia celu potrzebował jednak potężnego, międzywymiarowego

Rys.44: Królowa Azshara

przejścia

zdolnego

przetransportować jego boską istotę do Kalimdoru. Łaknąca nowej mocy królowa zgodziła się, zaprzęgając do budowy magicznego portalu, mającego sprowadzić jej przyszłego małżonka, wszystkich swoich magów. Pieczę nad projektem powierzyła arcymagowi Xaviusowi.

Rys.45: Cesarz Shaohao u Starszego Jinyu 1

Waterspeaker – Mówca toni

Dążąc do coraz większej potęgi, Quel’Dorei zaczęli czerpać ze Studni

Na południu Kalimdoru, nieświadomi nadciągającego niebezpieczeństwa, pandareni świętowali objęcie władzy przez

Wieczności niewyobrażalne ilości magii, a zbudzone przez nich siły dało się odczuć niemal w całym

nowego cesarza – Shaohao.

Zgodnie z wiekową tradycją nowy władca Pandarii udawał się po wróżbę do Starszych Jinyu. Ich Mówcy Toni1 potrafili

wszechświecie. Coraz zuchwalsze

porozumieć się z wodami płynących przez krainę strumieni i z ich

igranie z magicznymi wodami przyciągnęło w końcu uwagę Pana Płonącego Legionu, Sargerasa.

Upadły tytan objawił się Azsharze we śnie, snując wspaniałe

pomocą spojrzeć w przyszłość.

wizje jej idealnego świata. Podając się za boga, obiecał jej miejsce u swego boku i ukształtowanie świata wedle jej woli.

Do osiągnięcia celu potrzebował jednak potężnego, międzywymiarowego

Rys.44: Królowa Azshara

przejścia

zdolnego

przetransportować jego boską istotę do Kalimdoru. Łaknąca nowej mocy królowa zgodziła się, zaprzęgając do budowy magicznego portalu, mającego sprowadzić jej przyszłego małżonka, wszystkich swoich magów. Pieczę nad projektem powierzyła arcymagowi Xaviusowi.

Rys.45: Cesarz Shaohao u Starszego Jinyu 1

Waterspeaker – Mówca toni

Widząc nadchodzącą katastrofę i hordy demonów, które doprowadzą do rozerwania kontynentu, wróżbita upadł pod ciężarem

Jednocząc się z ziemią, Shaohao poświęcił swoje jestestwo, przemieniając swój ostatni oddech w gęstą, nieprzeniknioną mgłę,

wizji. Ogarnięty beznadzieją cesarz wyruszył w długą podróż po Pandarii w poszukiwaniu ratunku.

Nadciągające niebezpieczeństwo przyciągnęło ukryte do tej

która uchroniła Pandarię przed inwazją i ukryła ją przed resztą świata na 10 000 lat.

pory Sha. Ucieleśnienia negatywnych emocji zaczęły nękać Shaohao, ale cesarz wsparty

naukami czterech Niebiańskich Opiekunów zdołał zwyciężyć Sha i uwięzić ich największe manifestacje pod ziemią. Z pomocą Białego Tygrysa, Xuena, cesarz zdołał wyszkolić setkę mnichów, którzy mieli stawić czoło inwazji demonów i odeprzeć ponowne objawienia Sha. Tak Shado-Pan.

zrodził

się

Zakon

Rys.46: Mnich Shado-Pan

Uwolniony od swych trosk Shaohao udał się do Doliny Wiecznego Rozkwitu, gdzie w trwodze oczekiwali go jego poddani.

Widząc ich rozpacz i złość, cesarz zrozumiał, że nie starczy mu czasu na przekazanie swych nauk i przygotowanie pandarenów na przybycie Legionu.

Rys.47: Uwolnienie Mgieł Pandarii

Widząc nadchodzącą katastrofę i hordy demonów, które doprowadzą do rozerwania kontynentu, wróżbita upadł pod ciężarem

Jednocząc się z ziemią, Shaohao poświęcił swoje jestestwo, przemieniając swój ostatni oddech w gęstą, nieprzeniknioną mgłę,

wizji. Ogarnięty beznadzieją cesarz wyruszył w długą podróż po Pandarii w poszukiwaniu ratunku.

Nadciągające niebezpieczeństwo przyciągnęło ukryte do tej

która uchroniła Pandarię przed inwazją i ukryła ją przed resztą świata na 10 000 lat.

pory Sha. Ucieleśnienia negatywnych emocji zaczęły nękać Shaohao, ale cesarz wsparty

naukami czterech Niebiańskich Opiekunów zdołał zwyciężyć Sha i uwięzić ich największe manifestacje pod ziemią. Z pomocą Białego Tygrysa, Xuena, cesarz zdołał wyszkolić setkę mnichów, którzy mieli stawić czoło inwazji demonów i odeprzeć ponowne objawienia Sha. Tak Shado-Pan.

zrodził

się

Zakon

Rys.46: Mnich Shado-Pan

Uwolniony od swych trosk Shaohao udał się do Doliny Wiecznego Rozkwitu, gdzie w trwodze oczekiwali go jego poddani.

Widząc ich rozpacz i złość, cesarz zrozumiał, że nie starczy mu czasu na przekazanie swych nauk i przygotowanie pandarenów na przybycie Legionu.

Rys.47: Uwolnienie Mgieł Pandarii

Demonicznej armii czynny opór stawił lord Kur'talos Ravencrest z Gawroniej Twierdzy3, szanowany generał elfiej armii,

VI Wojna Starożytnych1 (10 000 p.o.m.p.)

zbierając wokół siebie rozpierzchnięte elfie oddziały.

W czasie jednej z potyczek z piekielnym ogarem4

Dzięki zaangażowaniu największych magów Quel’dorei, arcymagowi Xaviusowi udało się zbudować portal łączący Azeroth ze Spaczoną Otchłanią.

Przejście stworzone przez elfy nie było jeszcze w stanie przenieść tak potężnej istoty jak Sargeras, dlatego

–

psokształtnym

demonem wyspecjalizowanym w walce z magami, Ravencrest został ocalony od śmierci przez młodego czarodzieja Illidana Stormrage, zwanego Burzogniewnym5, który jako

Rys.49: Lord Kur’talos Ravencrest

też Pan Legionu wysłał przez portal Poskramiacza Ogarów Hakkara2 oraz

pierwszy spośród elfów zdołał uśmiercić ogara. Z wdzięczności Ravencrest mianował go swoim przybocznym czarodziejem,

Mannorotha z niewielkim oddziałem demonów do pomocy przy powiększeniu przejścia.

powierzając mu dowództwo nad Księżycową Gwardią6, grupą elitarnych magów.

Nie

czekając

na

upadłego

Nie znając przyczyny przybycia demonów, lord Ravencrest, Rys.48: Hakkar i jego ogary

tytana, podwładni Lorda Otchłani dopuścili się rzezi wśród mieszkańców Azshary, w krótkim czasie paląc i plądrując stolicę oraz otaczające je miasta.

bojąc się o życie królowej Azshary, zaczął szykować plan odbicia pałacu. Tymczasem Illidan udał się do Jesionowej Kniei7, nazywanej

3

Black Rook Hold – Gawronia Twierdza Felhound – piekielny ogar, ogar piekieł 5 Stormrage - Burzogniewny 6 Moon Guard – Księżycowa Gwardia 7 Ashenvale Forest – Jesionowa Knieja 4

1 2

War of the Ancients – Wojna Starożytnych Hakkar the Houndmaster – Hakkar Poskramiacz Ogarów

Demonicznej armii czynny opór stawił lord Kur'talos Ravencrest z Gawroniej Twierdzy3, szanowany generał elfiej armii,

VI Wojna Starożytnych1 (10 000 p.o.m.p.)

zbierając wokół siebie rozpierzchnięte elfie oddziały.

W czasie jednej z potyczek z piekielnym ogarem4

Dzięki zaangażowaniu największych magów Quel’dorei, arcymagowi Xaviusowi udało się zbudować portal łączący Azeroth ze Spaczoną Otchłanią.

Przejście stworzone przez elfy nie było jeszcze w stanie przenieść tak potężnej istoty jak Sargeras, dlatego

–

psokształtnym

demonem wyspecjalizowanym w walce z magami, Ravencrest został ocalony od śmierci przez młodego czarodzieja Illidana Stormrage, zwanego Burzogniewnym5, który jako

Rys.49: Lord Kur’talos Ravencrest

też Pan Legionu wysłał przez portal Poskramiacza Ogarów Hakkara2 oraz

pierwszy spośród elfów zdołał uśmiercić ogara. Z wdzięczności Ravencrest mianował go swoim przybocznym czarodziejem,

Mannorotha z niewielkim oddziałem demonów do pomocy przy powiększeniu przejścia.

powierzając mu dowództwo nad Księżycową Gwardią6, grupą elitarnych magów.

Nie

czekając

na

upadłego

Nie znając przyczyny przybycia demonów, lord Ravencrest, Rys.48: Hakkar i jego ogary

tytana, podwładni Lorda Otchłani dopuścili się rzezi wśród mieszkańców Azshary, w krótkim czasie paląc i plądrując stolicę oraz otaczające je miasta.

bojąc się o życie królowej Azshary, zaczął szykować plan odbicia pałacu. Tymczasem Illidan udał się do Jesionowej Kniei7, nazywanej

3

Black Rook Hold – Gawronia Twierdza Felhound – piekielny ogar, ogar piekieł 5 Stormrage - Burzogniewny 6 Moon Guard – Księżycowa Gwardia 7 Ashenvale Forest – Jesionowa Knieja 4

1 2

War of the Ancients – Wojna Starożytnych Hakkar the Houndmaster – Hakkar Poskramiacz Ogarów

również lasem Ashenvale, na spotkanie ze swoim bratem bliźniakiem, Malfurionem.

Na spotkanie z braćmi przybyła również ich towarzyszka z dzieciństwa Tyrande Whisperwind, zwana Szeptem Wiatru, młoda

Drugi Stormrage, nazywany przez przyjaciół również Furionem, nie podzielał miłości brata do magii i wielkich miast.

Wolał przebywać na łonie natury. Tym, jakże innym zachowaniem

kapłanka bogini Elune oraz wybranka Illidana, w której skrycie kochał się również Malfurion. Illidan przekonał dwójkę swoich towarzyszy do wsparcia lorda Ravencresta w odbiciu pałacu.

od reszty pobratymców, zyskał miano dziwaka i odludka. Niewielu wiedziało, że Malfurion zgłębiał tajniki druidyzmu u półboga Cenariusa, syna ducha lasu Malorne i księżycowej bogini Elune.

Na polu bitwy Illidan stanowił poważne zagrożenie zarówno dla demonów jak i własnych pobratymców. Odurzony wysoką pozycją wśród ludzi Ravencresta, młody mag raził przeciwników najpotężniejszymi ze znanych zaklęć, nie zważając na to, że ofiarami jego ataków padały również nocne elfy. Straszliwy wizerunek Illidana pogłębiały dodatkowo demoniczne ostrza, zabrane z ciała jednego z zabitych strażników zagłady Azzinotha. Zachowanie czarodzieja przeraziło Tyrande, która od tego momentu zaczęła kierować swe

Rys.51: Strażnik zagłady Azzinoth

uczucia ku Malfurionowi.

W czasie, gdy siły Ravencresta daremnie starały się przedrzeć Rys.50: Młoda Tyrande, Illidan i Malfurion

do komnat Azshary, Malfuriona zaczęła zastanawiać nieskończona liczba demonów wylewająca się z pałacu. Odrywając swą duszę od ciała, młody druid, zgodnie z naukami Cenariusa pogrążył się

również lasem Ashenvale, na spotkanie ze swoim bratem bliźniakiem, Malfurionem.

Na spotkanie z braćmi przybyła również ich towarzyszka z dzieciństwa Tyrande Whisperwind, zwana Szeptem Wiatru, młoda

Drugi Stormrage, nazywany przez przyjaciół również Furionem, nie podzielał miłości brata do magii i wielkich miast.

Wolał przebywać na łonie natury. Tym, jakże innym zachowaniem

kapłanka bogini Elune oraz wybranka Illidana, w której skrycie kochał się również Malfurion. Illidan przekonał dwójkę swoich towarzyszy do wsparcia lorda Ravencresta w odbiciu pałacu.

od reszty pobratymców, zyskał miano dziwaka i odludka. Niewielu wiedziało, że Malfurion zgłębiał tajniki druidyzmu u półboga Cenariusa, syna ducha lasu Malorne i księżycowej bogini Elune.

Na polu bitwy Illidan stanowił poważne zagrożenie zarówno dla demonów jak i własnych pobratymców. Odurzony wysoką pozycją wśród ludzi Ravencresta, młody mag raził przeciwników najpotężniejszymi ze znanych zaklęć, nie zważając na to, że ofiarami jego ataków padały również nocne elfy. Straszliwy wizerunek Illidana pogłębiały dodatkowo demoniczne ostrza, zabrane z ciała jednego z zabitych strażników zagłady Azzinotha. Zachowanie czarodzieja przeraziło Tyrande, która od tego momentu zaczęła kierować swe

Rys.51: Strażnik zagłady Azzinoth

uczucia ku Malfurionowi.

W czasie, gdy siły Ravencresta daremnie starały się przedrzeć Rys.50: Młoda Tyrande, Illidan i Malfurion

do komnat Azshary, Malfuriona zaczęła zastanawiać nieskończona liczba demonów wylewająca się z pałacu. Odrywając swą duszę od ciała, młody druid, zgodnie z naukami Cenariusa pogrążył się

w Szmaragdowym Śnie. Dzięki niemu był w stanie wysłać swego ducha do pałacu i odkryć demoniczny portal. Przywołując ogromną błyskawicę Malfurion zdołał zniszczyć konstrukcję, zabijając przy okazji

Dusza Smoka – Dusza Demona2 W tym samym czasie w legowisku smoków odbywała się

arcymaga Xaviusa. Było jednak jasne, że

narada Aspektów. W chwili, gdy przez portal przeszedł pierwszy demon, piątka Opiekunów rozpoczęła przygotowania do

dywersja Malfuriona dała elfom jedynie chwilę spokoju, a przejście zostanie wkrótce odbudowane.

Rys.52: Cenarius Niedługo po tym wydarzeniu Malfurion i Tyrande wyznali sobie miłość, czemu z ukrycia przyglądał się Illidan. Rozżalony

przepędzenia Płonącego Legionu. W przeciwieństwie do elfów, pradawne żmije znały potęgę upadłego tytana i wiedziały, że frontalny atak, nawet wszystkich stad, mógłby okazać się niewystarczający.

dodatkowo niedawnym sukcesem brata porzucił towarzyszy, udając

sytuacji okazał się śmiały plan Nelthariona.

Zaproponował on stworzenie potężnego artefaktu, w który wszystkie smoki, włączając

się prosto do pałacu Azshary, ofiarując swoje usługi demonicznemu władcy. Sargeras wypalił mu oczy i naznaczył ciało demonicznymi tatuażami, dzięki czemu Illidan zyskał zdolność lepszego wyczuwania i manipulacji magii.

Jako pierwszy spośród straszliwych łowców demonów1, Illidan Stormrage zaczął szkolić kolejne elfy, dla których utrata wzroku była niewielką ceną za opanowanie magii spaczenia.

w

Demon Hunter – Łowca Demonów

to

i same

Aspekty,

Rys.54: Strażnik Ziemi Neltharion

przelałyby część swej energii życiowej. Powstałe wówczas magiczne więzy powinny bez trudu przepędzić Legion z Azeroth. Wątpliwości

Rys.53: Łowca Demonów 1

Wyjściem z trudnej

pozostałej piątki rozwiał Malygos, popierając całym sercem pomysł przyjaciela.

2

Dragon Soul/Demon Soul – Dusza Smoka/Dusza Demona

w Szmaragdowym Śnie. Dzięki niemu był w stanie wysłać swego ducha do pałacu i odkryć demoniczny portal. Przywołując ogromną błyskawicę Malfurion zdołał zniszczyć konstrukcję, zabijając przy okazji

Dusza Smoka – Dusza Demona2 W tym samym czasie w legowisku smoków odbywała się

arcymaga Xaviusa. Było jednak jasne, że

narada Aspektów. W chwili, gdy przez portal przeszedł pierwszy demon, piątka Opiekunów rozpoczęła przygotowania do

dywersja Malfuriona dała elfom jedynie chwilę spokoju, a przejście zostanie wkrótce odbudowane.

Rys.52: Cenarius Niedługo po tym wydarzeniu Malfurion i Tyrande wyznali sobie miłość, czemu z ukrycia przyglądał się Illidan. Rozżalony

przepędzenia Płonącego Legionu. W przeciwieństwie do elfów, pradawne żmije znały potęgę upadłego tytana i wiedziały, że frontalny atak, nawet wszystkich stad, mógłby okazać się niewystarczający.

dodatkowo niedawnym sukcesem brata porzucił towarzyszy, udając

sytuacji okazał się śmiały plan Nelthariona.

Zaproponował on stworzenie potężnego artefaktu, w który wszystkie smoki, włączając

się prosto do pałacu Azshary, ofiarując swoje usługi demonicznemu władcy. Sargeras wypalił mu oczy i naznaczył ciało demonicznymi tatuażami, dzięki czemu Illidan zyskał zdolność lepszego wyczuwania i manipulacji magii.

Jako pierwszy spośród straszliwych łowców demonów1, Illidan Stormrage zaczął szkolić kolejne elfy, dla których utrata wzroku była niewielką ceną za opanowanie magii spaczenia.

w

Demon Hunter – Łowca Demonów

to

i same

Aspekty,

Rys.54: Strażnik Ziemi Neltharion

przelałyby część swej energii życiowej. Powstałe wówczas magiczne więzy powinny bez trudu przepędzić Legion z Azeroth. Wątpliwości

Rys.53: Łowca Demonów 1

Wyjściem z trudnej

pozostałej piątki rozwiał Malygos, popierając całym sercem pomysł przyjaciela.

2

Dragon Soul/Demon Soul – Dusza Smoka/Dusza Demona

Po zapewnieniach Strażnika Magii, reszta smoków zgodziła się na plan czarnego lewiatana. Kolejno każdy z Aspektów

złego przez portal przeszedł najpotężniejszy ze sług Sargerasa, eredar Archimonde.

i członków jego stada łączył swój żywot z niepozornym złotym dyskiem, który trafnie nazwano Duszą Smoka.

Po odejściu Illidana, armię elfów dotknęła seria nieszczęść.

W jednej z walk z treserem ogarów Hakkarem poległa najwyższa kapłanka Elune, Dejahna. Jej miejsce zajęła Tyrande, ale wkrótce została

porwana

przez

sługi

Xaviusa, przywróconego do życia przez Sargerasa pod postacią satyra - pierwszego z nowego gatunku Rys.55: Xavius, pierwszy satyr demonów. Malfurion w ataku szału zdołał wezwać pierwotne siły Kalimdoru, sprowadzając potężną burzę i przemieniając Xaviusa w drzewo. Niestety sługi satyra

zdołały już uprowadzić Tyrande do pałacu Azshary.

Niedługo później w skrytobójczym ataku zginął lord Ravencrest, a jego miejsce zajął nieporadny Desdel Stareye1, Gwiezdnooki. Nad siłami elfów zawisło widmo porażki. Na domiar 1

Stareye - Gwiezdnooki

Narodziny Śmiercioskrzydłego2 Ratunek cofającym się wojskom elfów przyniosły smoki.

W jednej chwili cały nieboskłon wypełniły ryki i trzepoty potężnych gadzich skrzydeł. Przybyły Aspekty ze swoimi stadami.

W momencie, gdy Neltharion zwrócił Duszę Smoka w stronę Legionu, armia demonów została wstrzymana. Nawet potężny Archimonde był niczym w porównaniu z mocą dysku. Wydawało się, że Wojna Starożytnych dobiegła końca, lecz oblicze Strażnika Ziemi wykrzywił grymas szaleństwa. Zwrócił moc dysku również przeciwko elfom i smokom, zmuszając wszystkich do pokłonu przed nowym władcą świata, boskim Neltharionem.

Aspekty były wstrząśnięte nagłą zmianą ich przyjaciela.

Malygos, jako patron magii, najlepiej ze wszystkich smoków rozumiał zagrożenie, w jakim się obecnie znajdowali. Na czele całego swojego stada zaatakował dawnego druha, ale nawet połączona moc błękitnych smoków nie była w stanie sprzeciwić się mocy dysku. Dusza Smoka była złączona z każdym smokiem i posiadała pełną władzę nad wszystkimi z ich rodzaju, nad 2

Deathwing – Śmiercioskrzydły, Skrzydła Śmierci

Po zapewnieniach Strażnika Magii, reszta smoków zgodziła się na plan czarnego lewiatana. Kolejno każdy z Aspektów

złego przez portal przeszedł najpotężniejszy ze sług Sargerasa, eredar Archimonde.

i członków jego stada łączył swój żywot z niepozornym złotym dyskiem, który trafnie nazwano Duszą Smoka.

Po odejściu Illidana, armię elfów dotknęła seria nieszczęść.

W jednej z walk z treserem ogarów Hakkarem poległa najwyższa kapłanka Elune, Dejahna. Jej miejsce zajęła Tyrande, ale wkrótce została

porwana

przez

sługi

Xaviusa, przywróconego do życia przez Sargerasa pod postacią satyra - pierwszego z nowego gatunku Rys.55: Xavius, pierwszy satyr demonów. Malfurion w ataku szału zdołał wezwać pierwotne siły Kalimdoru, sprowadzając potężną burzę i przemieniając Xaviusa w drzewo. Niestety sługi satyra

zdołały już uprowadzić Tyrande do pałacu Azshary.

Niedługo później w skrytobójczym ataku zginął lord Ravencrest, a jego miejsce zajął nieporadny Desdel Stareye1, Gwiezdnooki. Nad siłami elfów zawisło widmo porażki. Na domiar 1

Stareye - Gwiezdnooki

Narodziny Śmiercioskrzydłego2 Ratunek cofającym się wojskom elfów przyniosły smoki.

W jednej chwili cały nieboskłon wypełniły ryki i trzepoty potężnych gadzich skrzydeł. Przybyły Aspekty ze swoimi stadami.

W momencie, gdy Neltharion zwrócił Duszę Smoka w stronę Legionu, armia demonów została wstrzymana. Nawet potężny Archimonde był niczym w porównaniu z mocą dysku. Wydawało się, że Wojna Starożytnych dobiegła końca, lecz oblicze Strażnika Ziemi wykrzywił grymas szaleństwa. Zwrócił moc dysku również przeciwko elfom i smokom, zmuszając wszystkich do pokłonu przed nowym władcą świata, boskim Neltharionem.

Aspekty były wstrząśnięte nagłą zmianą ich przyjaciela.

Malygos, jako patron magii, najlepiej ze wszystkich smoków rozumiał zagrożenie, w jakim się obecnie znajdowali. Na czele całego swojego stada zaatakował dawnego druha, ale nawet połączona moc błękitnych smoków nie była w stanie sprzeciwić się mocy dysku. Dusza Smoka była złączona z każdym smokiem i posiadała pełną władzę nad wszystkimi z ich rodzaju, nad 2

Deathwing – Śmiercioskrzydły, Skrzydła Śmierci

wszystkimi z wyjątkiem Nelthariona i czarnych smoków, które w tajemnicy przed pozostałymi nie złączyły się z dyskiem.

W jaskini Deathwinga śmiałkowie zastali stado goblinów pracujących przy

W krótkiej chwili ciała wielu spośród strażników magii eksplodowały, a inni wili się w męczarniach. Malygos patrzył bezradnie jak całe stado, jego małżonka Sindragosa, wszystkie dzieci

naprawie ciała szalonego Aspektu. Spora część była doszczętnie strawiona przez ogień, dlatego gobliny starały się

i wnuki ginęły w straszliwej udręce. Aspekt magii w desperackiej

odbudować utracone fragmenty, a resztę

próbie wypuścił w stronę Nelthariona promień najczystszej energii magicznej, ale dysk odbił pocisk w stronę samego Malygosa, wyrzucając go daleko poza widnokrąg.

Tamtego dnia dla wszystkich umarł Strażnik Ziemi Neltharion, a narodził się Czarny Niszczyciel – Aspekt Śmierci

pokryć adamantowymi płytami, zdolnymi wytrzymać moce dysku. Zajęty swoim przeobrażeniem Deathwing nie zauważył zniknięcia Duszy Demona.

U wyjścia z legowiska Korialstrasz Rys.56: Zrekonstruowane ciało

Deathwing, zwany Śmiercioskrzydłym lub Skrzydłami Śmierci.

Deathwinga

i Malfurion

zostali

zaatakowani

przez

W czasie krótkiego triumfu okazało się, że upadły żmij przecenił swoje siły. Moce, które wyzwolił z Duszy Smoka, były

czarne smoki, którym udzieliło się szaleństwo przywódcy stada. Gdy czerwony lewiatan starał się odciągnąć pościg, Malfurion wpadł

zbyt potężne, nawet dla jednego z Aspektów. Z lewiatana zaczął buchać ogień, kalecząc i rozrywając jego ciało. Z okrzykiem bólu

w zasadzkę Illidana, który na polecenie Archimonda miał odzyskać złoty dysk.

Deathwing zaszył się w swoim legowisku, co dało czas siłom

Gdy losy wojny wydawały się przesądzone, zdradziecki brat

Kalimdoru na przegrupowanie.

Wszyscy wiedzieli, że gwarancją zwycięstwa w wojnie było odzyskanie złotego dysku, przezwanego teraz Duszą Demona. Do tego zadania wyznaczono Malfuriona i smoka Korialstrasza, partnera Alexstraszy.

wyrwał Malfuriona z niewoli. Illidan wyjawił mu, że dołączył do Legionu, mając od początku w zamiarze zwrócenie mocy demonów przeciw nim samym.

Pojednani bracia Stormrage wyruszyli w kierunku gromadzących się sił elfów.

wszystkimi z wyjątkiem Nelthariona i czarnych smoków, które w tajemnicy przed pozostałymi nie złączyły się z dyskiem.

W jaskini Deathwinga śmiałkowie zastali stado goblinów pracujących przy

W krótkiej chwili ciała wielu spośród strażników magii eksplodowały, a inni wili się w męczarniach. Malygos patrzył bezradnie jak całe stado, jego małżonka Sindragosa, wszystkie dzieci

naprawie ciała szalonego Aspektu. Spora część była doszczętnie strawiona przez ogień, dlatego gobliny starały się

i wnuki ginęły w straszliwej udręce. Aspekt magii w desperackiej

odbudować utracone fragmenty, a resztę

próbie wypuścił w stronę Nelthariona promień najczystszej energii magicznej, ale dysk odbił pocisk w stronę samego Malygosa, wyrzucając go daleko poza widnokrąg.

Tamtego dnia dla wszystkich umarł Strażnik Ziemi Neltharion, a narodził się Czarny Niszczyciel – Aspekt Śmierci

pokryć adamantowymi płytami, zdolnymi wytrzymać moce dysku. Zajęty swoim przeobrażeniem Deathwing nie zauważył zniknięcia Duszy Demona.

U wyjścia z legowiska Korialstrasz Rys.56: Zrekonstruowane ciało

Deathwing, zwany Śmiercioskrzydłym lub Skrzydłami Śmierci.

Deathwinga

i Malfurion

zostali

zaatakowani

przez

W czasie krótkiego triumfu okazało się, że upadły żmij przecenił swoje siły. Moce, które wyzwolił z Duszy Smoka, były

czarne smoki, którym udzieliło się szaleństwo przywódcy stada. Gdy czerwony lewiatan starał się odciągnąć pościg, Malfurion wpadł

zbyt potężne, nawet dla jednego z Aspektów. Z lewiatana zaczął buchać ogień, kalecząc i rozrywając jego ciało. Z okrzykiem bólu

w zasadzkę Illidana, który na polecenie Archimonda miał odzyskać złoty dysk.

Deathwing zaszył się w swoim legowisku, co dało czas siłom

Gdy losy wojny wydawały się przesądzone, zdradziecki brat

Kalimdoru na przegrupowanie.

Wszyscy wiedzieli, że gwarancją zwycięstwa w wojnie było odzyskanie złotego dysku, przezwanego teraz Duszą Demona. Do tego zadania wyznaczono Malfuriona i smoka Korialstrasza, partnera Alexstraszy.

wyrwał Malfuriona z niewoli. Illidan wyjawił mu, że dołączył do Legionu, mając od początku w zamiarze zwrócenie mocy demonów przeciw nim samym.

Pojednani bracia Stormrage wyruszyli w kierunku gromadzących się sił elfów.

Krótkie i nieudolne rządy Desdela Stareye’a przerwał nagły, podniebny atak strażników zagłady, kończąc brutalnie jego żywot. ` Dowództwo nad armiami przejął Jarod Shadowsong, młody i obiecujący porucznik lorda Ravencresta.

Beznadziejną sytuację wkrótce zaczęły rozświetlać kolejne promyki

nadziei.

Rys.57: Jarod Shadowsong Powrócili legendarni już bracia Stormrage, potężniejsi niż kiedykolwiek. Illidan wzmocniony przez dar Sargerasa oraz Malfurion, który po pamiętnym uwolnieniu

pradawnych sił natury, połączył na stałe swego ducha z Kalimdorem, czego świadectwem były jelenie rogi wyrastające z jego skroni.

Jeszcze większym zaskoczeniem było pojawienie się Tyrande razem z częścią Wysoko Urodzonych. Kapłanka opowiedziała zebranym o swojej niewoli, próbie zamordowania jej przez służącą Azshary, lady Vashj oraz uratowanie jej przez Dath’Remara Sunstridera, przywódcę nawróconej grupy Quel’dorei. Spora część dworu nie zgadzała się z wizją królowej, dlatego pod przywództwem

Dath’Remara postanowiła dołączyć do rebeliantów i wyjawić prawdziwe zamiary monarchini.

Wsparcia armii elfów udzieliły również szczepy taurenów prowadzone przez Hulna Highmountaina, gromada niedźwiedzioludzi - furbolgów Unng Ak’a oraz przedstawiciele klanów Ziemnych pod wodzą Dungrada Ironcuttera.

Głuchymi na wezwania elfów nie pozostali i pradawni. Przed formująca się armią stanął mityczny Cenarius, na czele wszystkich półbogów Kalimdoru. Wszyscy oddali pokłon Jarodowi, nowemu przywódcy; biały jeleń, Opiekun Lasu Malorne, Pani skrzydlatych istot Aviana, niedźwiedzi bracia Ursol i Ursoc, pradawny bóg dziczy, wielki odyniec Agamaggan oraz wilki Goldrinn i Omen.

Na koniec formującą się armię wsparły trzy Aspekty ze swoimi stadami. Niestety zabrakło wśród nich Malygosa, który po unicestwieniu błękitnego stada, postradał zmysły i zaszył się w swoim legowisku Coldarze na dalekiej północy.

Yserę martwił ponadto brak w szeregach smoczych jeźdźców z wyspy Loreth'Aran. W przeszłości jako jedyna z Aspektów nawiązała bliższe stosunki z nocnymi elfami, zezwalając jej stadu na stworzenie zakonu smoczych jeźdźców, strzegącego pokoju w Kalimdorze. Udając się na ich wyspę smoki odkryły straszliwy sekret. Słudzy Deathwinga napadli w nocy na Loreth'Aran, mordując pogrążonych w śnie jeźdźców i ich smoki.

Krótkie i nieudolne rządy Desdela Stareye’a przerwał nagły, podniebny atak strażników zagłady, kończąc brutalnie jego żywot. ` Dowództwo nad armiami przejął Jarod Shadowsong, młody i obiecujący porucznik lorda Ravencresta.

Beznadziejną sytuację wkrótce zaczęły rozświetlać kolejne promyki

nadziei.

Rys.57: Jarod Shadowsong Powrócili legendarni już bracia Stormrage, potężniejsi niż kiedykolwiek. Illidan wzmocniony przez dar Sargerasa oraz Malfurion, który po pamiętnym uwolnieniu

pradawnych sił natury, połączył na stałe swego ducha z Kalimdorem, czego świadectwem były jelenie rogi wyrastające z jego skroni.

Jeszcze większym zaskoczeniem było pojawienie się Tyrande razem z częścią Wysoko Urodzonych. Kapłanka opowiedziała zebranym o swojej niewoli, próbie zamordowania jej przez służącą Azshary, lady Vashj oraz uratowanie jej przez Dath’Remara Sunstridera, przywódcę nawróconej grupy Quel’dorei. Spora część dworu nie zgadzała się z wizją królowej, dlatego pod przywództwem

Dath’Remara postanowiła dołączyć do rebeliantów i wyjawić prawdziwe zamiary monarchini.

Wsparcia armii elfów udzieliły również szczepy taurenów prowadzone przez Hulna Highmountaina, gromada niedźwiedzioludzi - furbolgów Unng Ak’a oraz przedstawiciele klanów Ziemnych pod wodzą Dungrada Ironcuttera.

Głuchymi na wezwania elfów nie pozostali i pradawni. Przed formująca się armią stanął mityczny Cenarius, na czele wszystkich półbogów Kalimdoru. Wszyscy oddali pokłon Jarodowi, nowemu przywódcy; biały jeleń, Opiekun Lasu Malorne, Pani skrzydlatych istot Aviana, niedźwiedzi bracia Ursol i Ursoc, pradawny bóg dziczy, wielki odyniec Agamaggan oraz wilki Goldrinn i Omen.

Na koniec formującą się armię wsparły trzy Aspekty ze swoimi stadami. Niestety zabrakło wśród nich Malygosa, który po unicestwieniu błękitnego stada, postradał zmysły i zaszył się w swoim legowisku Coldarze na dalekiej północy.

Yserę martwił ponadto brak w szeregach smoczych jeźdźców z wyspy Loreth'Aran. W przeszłości jako jedyna z Aspektów nawiązała bliższe stosunki z nocnymi elfami, zezwalając jej stadu na stworzenie zakonu smoczych jeźdźców, strzegącego pokoju w Kalimdorze. Udając się na ich wyspę smoki odkryły straszliwy sekret. Słudzy Deathwinga napadli w nocy na Loreth'Aran, mordując pogrążonych w śnie jeźdźców i ich smoki.

Pomimo chwilowego wycofania się Archimonda, sytuacja była coraz gorsza. Powiększające się zastępy demonów przemogły w końcu siły Kalimdoru, doprowadzając do śmierci niemal wszystkich półbogów.

W kulminacyjnym momencie wody Studni Wieczności zaczęły falować, gdy nad jeziorem została umieszczona Dusza Demona. Wkrótce miała nadejść chwila przybycia Sargerasa. Bracia Stormrage zdecydowali się na samobójczą misję odzyskania dysku i ostatecznego zniszczenia portalu. Na grzbietach Aspektów bracia dostali się w pobliże dysku, ale drogę zagrodził im dowódca sił zbrojnych Azshary, kapitan Varo’then, dosiadający Rys.58: Wojna Starożytnych

Rozpoczęła się ostateczna bitwa z Płonącym Legionem.

Z początku wydawało się, że połączone siły Kalimdoru zmiażdżą armię Sargerasa, jednak miejsce każdego zabitego zajmowały dziesiątki nowych demonów, wylewających się z nowego portalu.

Siły elfów zaczęły się ustępować pola, gdy do walki dołączył Archimonde. W śmiertelnym boju zdołał zabić ojca Cenariusa Malorne’a i tylko moce Malfuriona powstrzymały go przed dalszą rzezią.

wraz ze swoimi żołnierzami cienistych, skrzydlatych demonów. W czasie powietrznej bitwy, która skończyła się śmiercią Varo’thena, do walki włączył się Deathwing, pragnący za wszelką cenę odzyskać swoją własność. Dusza Demona wysłała Rys.59: Archimonde walczący z Malorne w jego stronę promień, który wyrzucił go, podobnie jak wcześniej Malygosa, daleko poza pole bitwy.

Pomimo chwilowego wycofania się Archimonda, sytuacja była coraz gorsza. Powiększające się zastępy demonów przemogły w końcu siły Kalimdoru, doprowadzając do śmierci niemal wszystkich półbogów.

W kulminacyjnym momencie wody Studni Wieczności zaczęły falować, gdy nad jeziorem została umieszczona Dusza Demona. Wkrótce miała nadejść chwila przybycia Sargerasa. Bracia Stormrage zdecydowali się na samobójczą misję odzyskania dysku i ostatecznego zniszczenia portalu. Na grzbietach Aspektów bracia dostali się w pobliże dysku, ale drogę zagrodził im dowódca sił zbrojnych Azshary, kapitan Varo’then, dosiadający Rys.58: Wojna Starożytnych

Rozpoczęła się ostateczna bitwa z Płonącym Legionem.

Z początku wydawało się, że połączone siły Kalimdoru zmiażdżą armię Sargerasa, jednak miejsce każdego zabitego zajmowały dziesiątki nowych demonów, wylewających się z nowego portalu.

Siły elfów zaczęły się ustępować pola, gdy do walki dołączył Archimonde. W śmiertelnym boju zdołał zabić ojca Cenariusa Malorne’a i tylko moce Malfuriona powstrzymały go przed dalszą rzezią.

wraz ze swoimi żołnierzami cienistych, skrzydlatych demonów. W czasie powietrznej bitwy, która skończyła się śmiercią Varo’thena, do walki włączył się Deathwing, pragnący za wszelką cenę odzyskać swoją własność. Dusza Demona wysłała Rys.59: Archimonde walczący z Malorne w jego stronę promień, który wyrzucił go, podobnie jak wcześniej Malygosa, daleko poza pole bitwy.

Ze studni zaczęły wyłaniać się upiorne macki. Wtedy pozostałe smoki zrozumiały, że za szaleństwem Strażnika Ziemi stali Starzy Bogowie, uwięzieni w jej wnętrzu przez tytanów, a Neltharion, jako Aspekt Ziemi, był pośrednio połączony z ich więzieniem. Wykorzystali oni swoje moce, żeby na odległość splugawić dobre serce lewiatana i przekonać go do stworzenia dysku, który byłby w stanie złamać pieczęcie tytanów.

Pradawni nie docenili jednak mocy, które uwolnili. Dysk w połączeniu z wodami Studni zatrząsnął światem w posadach, doprowadzając do rozbicia kontynentu na części. Studnia Wieczności zmieniła się w ogromny wir, pochłaniając okoliczne ziemie wraz z całym Zin-Azshari. Kataklizm zaburzył działanie portalu, który pochłonął z powrotem Archimonda, Mannorotha i resztę demonów, odsyłając je do swego pana w Spaczonej Otchłani.

Zniszczenia były ogromne. Wir1 stworzony ze Studni Wieczności pochłonął całą centralną część kontynentu, odrzucając jego cztery główne fragmenty w przeciwnych kierunkach, nadając im znany do dziś kształt.

Zachodnia część, na której schroniły się uciekające armie nazwano po dawnym kontynencie Kalimdorem. Ziemie Northrend podryfowały daleko na północ, a okryta mgłami Pandaria na południe. Czwarta część zamieszkana przez potomków vrykuli, ziemnych i leśne trolle została odrzucona na wschód.

Mocno związana z ziemią rasa ziemnych najbardziej ucierpiała w wyniku rozbicia. Odczuwając ból rozdzieranej krainy, ziemni zapadli w głęboki, trwający kolejne tysiąclecia sen, zapominając o swojej przeszłości i dziedzictwie tytanów.

Znajdujący się w rozlatującym pałacu Quel’dorei zebrali się przy swej królowej. Gdy rozszalałe wody wdarły się do komnat i Azshara wraz ze swoim dworcem zaczęła tonąć, usłyszała w głowie szepty Starych Bogów. W zamian za ocalenie życia zgodziła się zostać ich sługą. Zanim pałac pochłonęły ciemności, Bogowie odmienili ciała elfów, przeobrażając Azsharę i jej popleczników w nagi.

Rys.60: Wielki Wir 1

Maelstrom – Wir, Wielki Wir

Ze studni zaczęły wyłaniać się upiorne macki. Wtedy pozostałe smoki zrozumiały, że za szaleństwem Strażnika Ziemi stali Starzy Bogowie, uwięzieni w jej wnętrzu przez tytanów, a Neltharion, jako Aspekt Ziemi, był pośrednio połączony z ich więzieniem. Wykorzystali oni swoje moce, żeby na odległość splugawić dobre serce lewiatana i przekonać go do stworzenia dysku, który byłby w stanie złamać pieczęcie tytanów.

Pradawni nie docenili jednak mocy, które uwolnili. Dysk w połączeniu z wodami Studni zatrząsnął światem w posadach, doprowadzając do rozbicia kontynentu na części. Studnia Wieczności zmieniła się w ogromny wir, pochłaniając okoliczne ziemie wraz z całym Zin-Azshari. Kataklizm zaburzył działanie portalu, który pochłonął z powrotem Archimonda, Mannorotha i resztę demonów, odsyłając je do swego pana w Spaczonej Otchłani.

Zniszczenia były ogromne. Wir1 stworzony ze Studni Wieczności pochłonął całą centralną część kontynentu, odrzucając jego cztery główne fragmenty w przeciwnych kierunkach, nadając im znany do dziś kształt.

Zachodnia część, na której schroniły się uciekające armie nazwano po dawnym kontynencie Kalimdorem. Ziemie Northrend podryfowały daleko na północ, a okryta mgłami Pandaria na południe. Czwarta część zamieszkana przez potomków vrykuli, ziemnych i leśne trolle została odrzucona na wschód.

Mocno związana z ziemią rasa ziemnych najbardziej ucierpiała w wyniku rozbicia. Odczuwając ból rozdzieranej krainy, ziemni zapadli w głęboki, trwający kolejne tysiąclecia sen, zapominając o swojej przeszłości i dziedzictwie tytanów.

Znajdujący się w rozlatującym pałacu Quel’dorei zebrali się przy swej królowej. Gdy rozszalałe wody wdarły się do komnat i Azshara wraz ze swoim dworcem zaczęła tonąć, usłyszała w głowie szepty Starych Bogów. W zamian za ocalenie życia zgodziła się zostać ich sługą. Zanim pałac pochłonęły ciemności, Bogowie odmienili ciała elfów, przeobrażając Azsharę i jej popleczników w nagi.

Rys.60: Wielki Wir 1

Maelstrom – Wir, Wielki Wir

Gdy ustała wywołana Rozbiciem burza. Wielkie miasta

a umiejętności Illidana mogą okazać się w przyszłości bardzo pomocne. Z tego powodu lepszym rozwiązaniem byłoby

Kaldorei leżały w ruinie. Elfy zrezygnowały z ich odbudowy. Pod wodzą Malfuriona, Tyrande i Jaroda udały się do lasu Ashenvale, decydując się na życie zgodnie z prawami natury. Kaldorei wyrzekli

odosobnienie oskarżonego do momentu ponownego przybycia demonów.

Pomysł został

się po wsze czasy magii tajemnej, widząc w niej przyczynę

zaakceptowany

wszelkich nieszczęść. Pomimo sprzeciwu Wysoko Urodzonych, Malfurion zabronił jej praktykowania pod karą śmierci.

elfich przywódców, a pieczę nad Illidanem powierzono strażniczce Maiev Shadowsong, siostrze Jaroda.

Gdy spór został zażegnany

Nowa Studnia i Drzewo Świata Rozgoryczony po stracie źródła magii, jakim była Studnia Wieczności, Illidan udał się na szczyt góry Hyjal, zabierając ze sobą siedem fiolek, które napełnił jej świętymi wodami, na chwilę przed Rozbiciem. Na szczycie, z pomocą trzech z nich, przemienił niewielkie górskie jeziorko w kopię Studni, chcąc zwrócić elfom utraconą moc. Został jednak odkryty przez Jaroda i Dath’Remara.

W strachu przed zniszczeniem nowej Studni Illidan zaatakował elfich przywódców. Dopiero moce Malfuriona zdołały spętać łowcę demonów.

Za czyn, który niemal kosztował życie elfich bohaterów, domagano się dla Illidana wyroku śmierci. Malfurion w trosce o brata, przekonał zebranych, że Legion może kiedyś powrócić,

zajęto

się

przez

problemem

resztę

nowej

Studni i Duszy Demona. W obu przypadkach pomogły Smocze Aspekty. Chociaż zniszczenie Rys.61: Maiev Shadowsong dysku przekraczało jednak ich możliwości, nałożyły na artefakt serię zaklęć, uniemożliwiając nie tylko Deathwingowi, ale i każdemu ze smoczego rodzaju jego użycie w przyszłości oraz mocno ograniczając jego moc.

Odnośnie nowej Studni, smoki zgadzały się z Malfurionem, że pozostawienie źródła bez opieki może sprowadzić z powrotem Płonący Legion. Alexstrasza zasadziła w sadzawce nasienie z domeny pani ptaków Aviany, które zaczęło wchłaniać magiczne

Gdy ustała wywołana Rozbiciem burza. Wielkie miasta

a umiejętności Illidana mogą okazać się w przyszłości bardzo pomocne. Z tego powodu lepszym rozwiązaniem byłoby

Kaldorei leżały w ruinie. Elfy zrezygnowały z ich odbudowy. Pod wodzą Malfuriona, Tyrande i Jaroda udały się do lasu Ashenvale, decydując się na życie zgodnie z prawami natury. Kaldorei wyrzekli

odosobnienie oskarżonego do momentu ponownego przybycia demonów.

Pomysł został

się po wsze czasy magii tajemnej, widząc w niej przyczynę

zaakceptowany

wszelkich nieszczęść. Pomimo sprzeciwu Wysoko Urodzonych, Malfurion zabronił jej praktykowania pod karą śmierci.

elfich przywódców, a pieczę nad Illidanem powierzono strażniczce Maiev Shadowsong, siostrze Jaroda.

Gdy spór został zażegnany

Nowa Studnia i Drzewo Świata Rozgoryczony po stracie źródła magii, jakim była Studnia Wieczności, Illidan udał się na szczyt góry Hyjal, zabierając ze sobą siedem fiolek, które napełnił jej świętymi wodami, na chwilę przed Rozbiciem. Na szczycie, z pomocą trzech z nich, przemienił niewielkie górskie jeziorko w kopię Studni, chcąc zwrócić elfom utraconą moc. Został jednak odkryty przez Jaroda i Dath’Remara.

W strachu przed zniszczeniem nowej Studni Illidan zaatakował elfich przywódców. Dopiero moce Malfuriona zdołały spętać łowcę demonów.

Za czyn, który niemal kosztował życie elfich bohaterów, domagano się dla Illidana wyroku śmierci. Malfurion w trosce o brata, przekonał zebranych, że Legion może kiedyś powrócić,

zajęto

się

przez

problemem

resztę

nowej

Studni i Duszy Demona. W obu przypadkach pomogły Smocze Aspekty. Chociaż zniszczenie Rys.61: Maiev Shadowsong dysku przekraczało jednak ich możliwości, nałożyły na artefakt serię zaklęć, uniemożliwiając nie tylko Deathwingowi, ale i każdemu ze smoczego rodzaju jego użycie w przyszłości oraz mocno ograniczając jego moc.

Odnośnie nowej Studni, smoki zgadzały się z Malfurionem, że pozostawienie źródła bez opieki może sprowadzić z powrotem Płonący Legion. Alexstrasza zasadziła w sadzawce nasienie z domeny pani ptaków Aviany, które zaczęło wchłaniać magiczne

wody, przemieniając się w gigantyczne drzewo świata. Elfy nazwały je Nordrassil, co oznacza Koronę Niebos.

VII Wojna Satyrów i Druidzi Stada1

Aspekty w nagrodę za poświęcenie elfów, ofiarowały im swoje błogosławieństwa.

Nozdormu rzucił na drzewo urok, łącząc je z żywotami Kaldorei.

(9 000 p.o.m.p.)

Tak długo jak rosło, tak nocne elfy mogły

Od Rozbicia minęło niemal 1000 lat. Przez ten czas

cieszyć się nieśmiertelnością, a dzięki darowi Alexstraszy również niewrażliwością na wszelkie choroby.

Ysera w swojej łaskawości pozwoliła przyszłym elfim druidom, których miał wyszkolić

Malfurion,

wędrować

Malfurion, teraz arcydruid, z pomocą Cenariusa wyszkolił setki nowych druidów biegłych w magii natury.

Część z nich, podziwiająca siłę i dostojność niedźwiedzi, nauczyła się zmieniać swoje ciała na kształt swego zwierzęcego patrona. Inni, zaparzeni w niebo i majestatyczne ptaki opanowali moc przemiany

po

w kruki burzy. Taki był początek dwóch zgromadzeń: Druidów Szponów i Pazurów2.

Szmaragdowym Śnie i poprzez niego strzec Azeroth przez zepsuciem.

Rys.62: Uwięziony Illidan

Na przypieczętowanie paktu między elfami a smokami, pradawne żmije wykuły dwa miecze: Quel'Serrar podarowany

Kaldorei

oraz

Quel'Delar

przekazany

Wysoko

Urodzonym.

Jarod, który powrócił do zdrowia po incydencie z Illidanem, zrezygnował z przywództwa. Nie pragnął zaszczytów ani chwały.

Wolał pozostać w cieniu, wiodąc życie samotnika. Pewnego dnia zniknął razem ze swoją ukochaną, Shalasyr, młodą kapłanką Elune.

Nikt nie wiedział, dokąd się udali.

Kochający piękno lasu wybrali nie mniej widowiskową i równie potężną manipulację samymi siłami natury, ucząc się wywoływania leczniczego deszczu i rozmowy z drzewami.

Wkrótce wyszkolone oddziały druidów zostały poddane ciężkiemu sprawdzianowi.

Od klęski Płonącego Legionu, ocalałe satyry, dawniej podkomendni Xaviusa, ukrywały się w północnej części Ashenvale w samozwańczym państewku-osadzie Satyrnaarze. Przez wieki życia 1 2

Druids of the Pack – Druidzi Stada, Druidzi Watahy Druids of the Claw/Talon – Drudzi Szponów/Pazurów

wody, przemieniając się w gigantyczne drzewo świata. Elfy nazwały je Nordrassil, co oznacza Koronę Niebos.

VII Wojna Satyrów i Druidzi Stada1

Aspekty w nagrodę za poświęcenie elfów, ofiarowały im swoje błogosławieństwa.

Nozdormu rzucił na drzewo urok, łącząc je z żywotami Kaldorei.

(9 000 p.o.m.p.)

Tak długo jak rosło, tak nocne elfy mogły

Od Rozbicia minęło niemal 1000 lat. Przez ten czas

cieszyć się nieśmiertelnością, a dzięki darowi Alexstraszy również niewrażliwością na wszelkie choroby.

Ysera w swojej łaskawości pozwoliła przyszłym elfim druidom, których miał wyszkolić

Malfurion,

wędrować

Malfurion, teraz arcydruid, z pomocą Cenariusa wyszkolił setki nowych druidów biegłych w magii natury.

Część z nich, podziwiająca siłę i dostojność niedźwiedzi, nauczyła się zmieniać swoje ciała na kształt swego zwierzęcego patrona. Inni, zaparzeni w niebo i majestatyczne ptaki opanowali moc przemiany

po

w kruki burzy. Taki był początek dwóch zgromadzeń: Druidów Szponów i Pazurów2.

Szmaragdowym Śnie i poprzez niego strzec Azeroth przez zepsuciem.

Rys.62: Uwięziony Illidan

Na przypieczętowanie paktu między elfami a smokami, pradawne żmije wykuły dwa miecze: Quel'Serrar podarowany

Kaldorei

oraz

Quel'Delar

przekazany

Wysoko

Urodzonym.

Jarod, który powrócił do zdrowia po incydencie z Illidanem, zrezygnował z przywództwa. Nie pragnął zaszczytów ani chwały.

Wolał pozostać w cieniu, wiodąc życie samotnika. Pewnego dnia zniknął razem ze swoją ukochaną, Shalasyr, młodą kapłanką Elune.

Nikt nie wiedział, dokąd się udali.

Kochający piękno lasu wybrali nie mniej widowiskową i równie potężną manipulację samymi siłami natury, ucząc się wywoływania leczniczego deszczu i rozmowy z drzewami.

Wkrótce wyszkolone oddziały druidów zostały poddane ciężkiemu sprawdzianowi.

Od klęski Płonącego Legionu, ocalałe satyry, dawniej podkomendni Xaviusa, ukrywały się w północnej części Ashenvale w samozwańczym państewku-osadzie Satyrnaarze. Przez wieki życia 1 2

Druids of the Pack – Druidzi Stada, Druidzi Watahy Druids of the Claw/Talon – Drudzi Szponów/Pazurów

w cieniu ich populacja drastycznie wzrosła i mogła stanowić poważne zagrożenie dla nocnych elfów. Cieszący się złą sławą wśród

Po zaciekłej walce elfy poniosły poważne straty i zostały zmuszone do odwrotu. Jeden

satyrów generał Xalan Straszliwy zebrał wokół siebie liczną armię, wspartą niedobitkami demonów, które jakimś cudem zdołały przetrwać w Ashenvale po wygnaniu Legionu. Pod wspólnym

z obiecujących studentów Malfuriona, zwący się Ralaar Fangfire, wierzył, że do pokonania satyrów potrzebna jest

sztandarem Lordów Szmaragdowego Płomienia, w akcie zemsty za

nowa

śmierć Xaviusa, przypuścili atak na osiedla elfów. Do walki z nimi stanęli druidzi oraz powołane przez Tyrande kobiece zastępy Strażniczek pod przywództwem jej wychowanki, Shandris Feathermoon Księżycopiórej1.

określana jako forma stada lub watahy, pochodząca od zabitego w czasie Wojny Starożytnych wilczego półboga Goldrinna.

Malfurion i Tyrande już wcześniej

zwierzęca

postać

druida,

zakazali używania wilczej formy, Rys.64: Shandris Feathermoon obawiając się, że żądza krwi i okrucieństwo, z którymi zmagał się czasie pełni księżyca sam

półbóg, pochłonie serca druidów.

Ralaar znalazł się później w niewielkiej grupie elfów, których zadaniem było przedostanie się skrycie do głównego obozu satyrów

Rys.63: Atak satyrów 1

Feathermoon - Księżycopióra

w Xavianie i zabicie generała Xalana. Misja zakończyła się sukcesem, ale w drodze powrotnej nękany przez demony Ralaar, niepomny na ostrzeżenia, przyzwał formę stada. Dzięki mocy wilczego półboga zdołał rozprawić się z pościgiem, ale nie mogąc zapanować nad instynktem zabójcy zaczął atakować swoich towarzyszy. Jedynie szybka reakcja Malfuriona zdołała zapobiec tragedii. Pomimo tego Ralaar nadal szkolił w sekrecie formę watahy

w cieniu ich populacja drastycznie wzrosła i mogła stanowić poważne zagrożenie dla nocnych elfów. Cieszący się złą sławą wśród

Po zaciekłej walce elfy poniosły poważne straty i zostały zmuszone do odwrotu. Jeden

satyrów generał Xalan Straszliwy zebrał wokół siebie liczną armię, wspartą niedobitkami demonów, które jakimś cudem zdołały przetrwać w Ashenvale po wygnaniu Legionu. Pod wspólnym

z obiecujących studentów Malfuriona, zwący się Ralaar Fangfire, wierzył, że do pokonania satyrów potrzebna jest

sztandarem Lordów Szmaragdowego Płomienia, w akcie zemsty za

nowa

śmierć Xaviusa, przypuścili atak na osiedla elfów. Do walki z nimi stanęli druidzi oraz powołane przez Tyrande kobiece zastępy Strażniczek pod przywództwem jej wychowanki, Shandris Feathermoon Księżycopiórej1.

określana jako forma stada lub watahy, pochodząca od zabitego w czasie Wojny Starożytnych wilczego półboga Goldrinna.

Malfurion i Tyrande już wcześniej

zwierzęca

postać

druida,

zakazali używania wilczej formy, Rys.64: Shandris Feathermoon obawiając się, że żądza krwi i okrucieństwo, z którymi zmagał się czasie pełni księżyca sam

półbóg, pochłonie serca druidów.

Ralaar znalazł się później w niewielkiej grupie elfów, których zadaniem było przedostanie się skrycie do głównego obozu satyrów

Rys.63: Atak satyrów 1

Feathermoon - Księżycopióra

w Xavianie i zabicie generała Xalana. Misja zakończyła się sukcesem, ale w drodze powrotnej nękany przez demony Ralaar, niepomny na ostrzeżenia, przyzwał formę stada. Dzięki mocy wilczego półboga zdołał rozprawić się z pościgiem, ale nie mogąc zapanować nad instynktem zabójcy zaczął atakować swoich towarzyszy. Jedynie szybka reakcja Malfuriona zdołała zapobiec tragedii. Pomimo tego Ralaar nadal szkolił w sekrecie formę watahy

i poszukiwał zaginionych druidów, którzy odważyli się przed nim posłużyć mocą

Worgeni wspomogli oddziały elfów w bitwie z satyrami,

Goldrinna.

Zebrawszy sporą grupę druidów stada, Ralaar zwrócił się do kapłanki Elune,

zmuszając wroga do panicznego odwrotu. Naczelny Alfa nie zaprzestał jednak walki, atakując Malfuriona i jego druidów w ramach kary za śmierć Arvella i zakaz używania wilczej formy.

Belysry Starbreeze o pomoc w okiełznaniu

Arcydruid z przerażeniem zauważył, że moce worgenów są zaraźliwe

wilczego instynktu. Wierzył on, że Belysra przez połączenie swojej kapłańskiej laski z przechowywanym przez druidów stada kłem Goldrinna zdoła stworzyć artefakt, Rys.65: Raalar Fangfire który pomoże kontrolować ich moc. Kapłanka, mając w pamięci

i każdy z ukąszonych elfów, przemieniał się w rozszalałego likantropa. Wkrótce Shan’do zmuszony był prowadzić wojnę na dwa fronty.

W porozumieniu z Cenariusem, Malfurion

niedawną śmierć jej ukochanego – druida Arvella, który zginął

powołał do życia nową

w bitwie, dotrzymując słowa danego Malfurionowi o nieużywaniu formy wilka, zgodziła się na plan Ralaara.

organizację Cenariona,

Łącząc pobłogosławioną przez boginię księżyca laskę z kłem wilczego półboga stworzyła Kosę Elune1. Dzięki jej mocy zdołała

zadaniem miała być ochrona natury i wierność

ustabilizować niedopracowaną formę stada, wyodrębniając z niej

prawdziwym

najczystszą esencję Goldrinna i dzięki niej przemieniając Ralaara w pierwszego z worgenów, wilkołaków. Określający siebie teraz jako Samca Alfa2, Ralaar zmienił nazwę Druidów Stada na Druidów Kosy3.

1

Scythe of Elune – Kosa Elune Alpha Prime – Samiec Alfa 3 Druids of the Scythe – Druidzi Kosy 2

-

Krąg którego

naukom

druidyzmu.

Razem z nowopowstałym Kręgiem Arcydruid podjął próbę zażegania niebezpieczeństwa ze strony worgenów. Używając Kosy Elune ofiarowanej przez skruszoną kapłankę, Malfurion wygnał Samca Alfę wraz z jego worgenami do Szmaragdowego Snu, gdzie mieli pozostać przez wieczność, śniąc we wnętrzu drzewa Daral’nir.

Rys.66: Worgen

i poszukiwał zaginionych druidów, którzy odważyli się przed nim posłużyć mocą

Worgeni wspomogli oddziały elfów w bitwie z satyrami,

Goldrinna.

Zebrawszy sporą grupę druidów stada, Ralaar zwrócił się do kapłanki Elune,

zmuszając wroga do panicznego odwrotu. Naczelny Alfa nie zaprzestał jednak walki, atakując Malfuriona i jego druidów w ramach kary za śmierć Arvella i zakaz używania wilczej formy.

Belysry Starbreeze o pomoc w okiełznaniu

Arcydruid z przerażeniem zauważył, że moce worgenów są zaraźliwe

wilczego instynktu. Wierzył on, że Belysra przez połączenie swojej kapłańskiej laski z przechowywanym przez druidów stada kłem Goldrinna zdoła stworzyć artefakt, Rys.65: Raalar Fangfire który pomoże kontrolować ich moc. Kapłanka, mając w pamięci

i każdy z ukąszonych elfów, przemieniał się w rozszalałego likantropa. Wkrótce Shan’do zmuszony był prowadzić wojnę na dwa fronty.

W porozumieniu z Cenariusem, Malfurion

niedawną śmierć jej ukochanego – druida Arvella, który zginął

powołał do życia nową

w bitwie, dotrzymując słowa danego Malfurionowi o nieużywaniu formy wilka, zgodziła się na plan Ralaara.

organizację Cenariona,

Łącząc pobłogosławioną przez boginię księżyca laskę z kłem wilczego półboga stworzyła Kosę Elune1. Dzięki jej mocy zdołała

zadaniem miała być ochrona natury i wierność

ustabilizować niedopracowaną formę stada, wyodrębniając z niej

prawdziwym

najczystszą esencję Goldrinna i dzięki niej przemieniając Ralaara w pierwszego z worgenów, wilkołaków. Określający siebie teraz jako Samca Alfa2, Ralaar zmienił nazwę Druidów Stada na Druidów Kosy3.

1

Scythe of Elune – Kosa Elune Alpha Prime – Samiec Alfa 3 Druids of the Scythe – Druidzi Kosy 2

-

Krąg którego

naukom

druidyzmu.

Razem z nowopowstałym Kręgiem Arcydruid podjął próbę zażegania niebezpieczeństwa ze strony worgenów. Używając Kosy Elune ofiarowanej przez skruszoną kapłankę, Malfurion wygnał Samca Alfę wraz z jego worgenami do Szmaragdowego Snu, gdzie mieli pozostać przez wieczność, śniąc we wnętrzu drzewa Daral’nir.

Rys.66: Worgen

Uwolnione od worgenów nocne elfy mogły poświęcić całą uwagę problemowi satyrów, rozbijając ostatecznie ich szeregi

VIII Wygnanie Wysoko Urodzonych

i kończąc krwawą wojnę.

(7 300 p.o.m.p.) Życie

zgodnie

z

prawami

natury

nie

podobało

się

Dath’Remarowi i reszcie Wysoko Urodzonych. Podobnie jak kiedyś Illidan, teraz i oni zaczęli dążyć do odtworzenia Studni Wieczności i przywrócenia dawnej chwały elfom. Przywódca Quel’dorei zaczął otwarcie występować przeciw druidom i publicznie drwić z ich nauk.

Malfurion ostrzegł Dath’remara, przypominając mu, że od czasów Rozbicia1 praktykowanie magii zostało zabronione, a każdy kto złamie zakaz, zostanie skazany na śmierć. Doprowadziło to do wybuchu powstania Wysoko Urodzonych, którzy zdecydowali się wymusić siłą prawo do używania magii. Łącząc swoje moce, poplecznicy Dath’remara sprowadzili na Ashenvale potężną magiczną zawieruchę. Druidzi zdołali na szczęście opanować szalejące żywioły i wziąć w niewolę elfich magów.

Pokojowa natura i dobre serce Malfuriona sprzeciwiały się wymierzeniu kary na tak dużej liczbie Wysoko Urodzonych. Dlatego też zdecydował się zamienić wyrok śmierci na wieczne wygnanie z Kalimdoru, za morze i Wielki Wir. 1

Rys.67: Belysra Starbreeze i Samiec Alfa

(Great) Sundering - Rozbicie

Uwolnione od worgenów nocne elfy mogły poświęcić całą uwagę problemowi satyrów, rozbijając ostatecznie ich szeregi

VIII Wygnanie Wysoko Urodzonych

i kończąc krwawą wojnę.

(7 300 p.o.m.p.) Życie

zgodnie

z

prawami

natury

nie

podobało

się

Dath’Remarowi i reszcie Wysoko Urodzonych. Podobnie jak kiedyś Illidan, teraz i oni zaczęli dążyć do odtworzenia Studni Wieczności i przywrócenia dawnej chwały elfom. Przywódca Quel’dorei zaczął otwarcie występować przeciw druidom i publicznie drwić z ich nauk.

Malfurion ostrzegł Dath’remara, przypominając mu, że od czasów Rozbicia1 praktykowanie magii zostało zabronione, a każdy kto złamie zakaz, zostanie skazany na śmierć. Doprowadziło to do wybuchu powstania Wysoko Urodzonych, którzy zdecydowali się wymusić siłą prawo do używania magii. Łącząc swoje moce, poplecznicy Dath’remara sprowadzili na Ashenvale potężną magiczną zawieruchę. Druidzi zdołali na szczęście opanować szalejące żywioły i wziąć w niewolę elfich magów.

Pokojowa natura i dobre serce Malfuriona sprzeciwiały się wymierzeniu kary na tak dużej liczbie Wysoko Urodzonych. Dlatego też zdecydował się zamienić wyrok śmierci na wieczne wygnanie z Kalimdoru, za morze i Wielki Wir. 1

Rys.67: Belysra Starbreeze i Samiec Alfa

(Great) Sundering - Rozbicie

Quel’dorei zbudowali ogromne łodzie, które zabrały ich w nieznane. Nie wiedzieli, czy reszta świata ocalała po Rozbiciu, ale prowadziło ich szczerze przekonanie i marzenie, że w końcu trafią do krainy, w której będą mogli korzystać bez ograniczeń z mocy tajemnej.

Nikt z Kaldorei nie zauważył, że Dath’Remar zdołał wykraść przed odejściem jedną z fiolek, należących kiedyś do Illidana i zawierających wodę ze Studni Wieczności.

Po wygnaniu Quel’Dorei, Malfurion stwierdził, że nadszedł czas hibernacji druidów. Zbudowali rozległy kompleks kurhanów, w których mieli zapaść w trwający tysiąclecia sen i przenieść swoje umysły do domeny Ysery. W czasie, gdy śpiący druidzi czuwaliby nad Szmaragdowym Snem, nad bezpieczeństwem ich i całej krainy miała czuwać Najwyższa Kapłanka Elune - Tyrande i jej strażniczki.

Elfkom swoje wsparcie ofiarował również Cenarius, który w razie niebezpieczeństwa miał za pomocą swego magicznego rogu zbudzić druidów.

Przez

tysiąclecia

na

Kalimdorze panował spokój. Mimo tego, Tyrande utrzymywała przez cały czas swoje oddziały w gotowości, obsesyjnie obawiając się powrotu Legionu. Osamotnione po zapadnięciu w sen Malfuriona,

Rys.69: Ysera

serce kapłanki stwardniało, przemieniając ją z czasem z radosnej elfki w zimną i surową wojowniczkę.

Rys.68: Dath’Remar z fiolką Illidana

Quel’dorei zbudowali ogromne łodzie, które zabrały ich w nieznane. Nie wiedzieli, czy reszta świata ocalała po Rozbiciu, ale prowadziło ich szczerze przekonanie i marzenie, że w końcu trafią do krainy, w której będą mogli korzystać bez ograniczeń z mocy tajemnej.

Nikt z Kaldorei nie zauważył, że Dath’Remar zdołał wykraść przed odejściem jedną z fiolek, należących kiedyś do Illidana i zawierających wodę ze Studni Wieczności.

Po wygnaniu Quel’Dorei, Malfurion stwierdził, że nadszedł czas hibernacji druidów. Zbudowali rozległy kompleks kurhanów, w których mieli zapaść w trwający tysiąclecia sen i przenieść swoje umysły do domeny Ysery. W czasie, gdy śpiący druidzi czuwaliby nad Szmaragdowym Snem, nad bezpieczeństwem ich i całej krainy miała czuwać Najwyższa Kapłanka Elune - Tyrande i jej strażniczki.

Elfkom swoje wsparcie ofiarował również Cenarius, który w razie niebezpieczeństwa miał za pomocą swego magicznego rogu zbudzić druidów.

Przez

tysiąclecia

na

Kalimdorze panował spokój. Mimo tego, Tyrande utrzymywała przez cały czas swoje oddziały w gotowości, obsesyjnie obawiając się powrotu Legionu. Osamotnione po zapadnięciu w sen Malfuriona,

Rys.69: Ysera

serce kapłanki stwardniało, przemieniając ją z czasem z radosnej elfki w zimną i surową wojowniczkę.

Rys.68: Dath’Remar z fiolką Illidana

IX Wojna Ruchomych Piasków1 (1 000 p.o.m.p.2) Od wygnania Wysoko Urodzonych przez ponad 6 000 lat Kalimdoru nie nawiedziło żadne nieszczęście. Przez ten czas niewielka kolonia aqirów ewoluowała w rasę qiraji, tworząc na południu pustyni Silithius potężne imperium. Z niewyjaśnionych przyczyn insektoidy opuściły swoją stolicę Ahn’Qiraj, przypuszczając zmasowany atak na północne ziemie.

Pozostające w gotowości od tysiącleci nocne elfy szybko stawiły opór agresorowi. Na czele połączonych oddziałów druidów, strażniczek i kapłanek stanął Fandral Staghelm, jeden z najlepszych uczniów Malfuriona Stormrage, wraz ze swym synem Valstannem.

Kaldorei nie mieli wcześniej styczności z rasą qiraji. Brak doświadczenia w walkach z insektoidami sprawiał spore trudności dowódcom w opracowaniu właściwej strategii, która pozwoliłaby uzyskać przewagę nad wrogą armią. Pomimo tego przez wiele dni qiraji nie byli w stanie przełamać linii obronnej nocnych elfów.

1 2

War of the Shifting Sands – Wojna Ruchomych Piasków POZA CHRONOLOGIĄ!

Sytuacja uległa zmianie, gdy Fandral otrzymał raport mówiący o możliwym ataku na wioskę Southwind. Elfi dowódca ugiął się pod namowami syna i podzielił armię, posyłając Valstanna z odsieczą.

Po dotarciu na miejsce, młody generał zastał znacznie większą liczbę qiraji niż wynikało z raportu.

Po ciężkiej walce jego siły rozbito, a sam Valstann został wzięty do niewoli, a następnie stracony na

Rys.70: Prorok qiraji

oczach Fandrala.

Widząc rozrywane ciało jedynego syna, Staghelm załamał się.

Pogrążony w żałobie druid zmuszony był wycofać swoje oddziały aż do Krateru Un’Goro3. Zalegająca w dolinie tajemnicza moc, ku zdziwieniu elfów, zatrzymała siły insektów na granicy. Dało to czas Staghelmowi na pozbieranie myśli i ułożenie nowego planu.

Druid udał się do brązowych smoków, licząc, że pomni na dawne przymierze, wesprą ich i tym razem. Te jednak odmawiały pomocy do czasu, aż qiraji przypuścili zuchwały atak na samą domenę

3

Un’Goro Crater – Krater Un’Goro

IX Wojna Ruchomych Piasków1 (1 000 p.o.m.p.2) Od wygnania Wysoko Urodzonych przez ponad 6 000 lat Kalimdoru nie nawiedziło żadne nieszczęście. Przez ten czas niewielka kolonia aqirów ewoluowała w rasę qiraji, tworząc na południu pustyni Silithius potężne imperium. Z niewyjaśnionych przyczyn insektoidy opuściły swoją stolicę Ahn’Qiraj, przypuszczając zmasowany atak na północne ziemie.

Pozostające w gotowości od tysiącleci nocne elfy szybko stawiły opór agresorowi. Na czele połączonych oddziałów druidów, strażniczek i kapłanek stanął Fandral Staghelm, jeden z najlepszych uczniów Malfuriona Stormrage, wraz ze swym synem Valstannem.

Kaldorei nie mieli wcześniej styczności z rasą qiraji. Brak doświadczenia w walkach z insektoidami sprawiał spore trudności dowódcom w opracowaniu właściwej strategii, która pozwoliłaby uzyskać przewagę nad wrogą armią. Pomimo tego przez wiele dni qiraji nie byli w stanie przełamać linii obronnej nocnych elfów.

1 2

War of the Shifting Sands – Wojna Ruchomych Piasków POZA CHRONOLOGIĄ!

Sytuacja uległa zmianie, gdy Fandral otrzymał raport mówiący o możliwym ataku na wioskę Southwind. Elfi dowódca ugiął się pod namowami syna i podzielił armię, posyłając Valstanna z odsieczą.

Po dotarciu na miejsce, młody generał zastał znacznie większą liczbę qiraji niż wynikało z raportu.

Po ciężkiej walce jego siły rozbito, a sam Valstann został wzięty do niewoli, a następnie stracony na

Rys.70: Prorok qiraji

oczach Fandrala.

Widząc rozrywane ciało jedynego syna, Staghelm załamał się.

Pogrążony w żałobie druid zmuszony był wycofać swoje oddziały aż do Krateru Un’Goro3. Zalegająca w dolinie tajemnicza moc, ku zdziwieniu elfów, zatrzymała siły insektów na granicy. Dało to czas Staghelmowi na pozbieranie myśli i ułożenie nowego planu.

Druid udał się do brązowych smoków, licząc, że pomni na dawne przymierze, wesprą ich i tym razem. Te jednak odmawiały pomocy do czasu, aż qiraji przypuścili zuchwały atak na samą domenę

3

Un’Goro Crater – Krater Un’Goro

Nozdormu, Grotę Czasu1. Dopiero wtedy syn brązowego Aspektu, Anachronos zgodził się poprowadzić swoich braci do walki. Potężny

Piasków3, które w połączeniu z gongiem miało moc otwarcia bram Ahn’Qiraj.

żmij wezwał również przedstawicieli pozostałych stad: syna Alexstraszy, Caelestrasza; córkę Ysery, Merithrę oraz Arygosa, syna Malygosa, jednego z niewielu ocalałych niebieskich smoków.

Smok wręczył magiczny klucz Fandralowi licząc, że ten zobowiąże się do stworzenia armii zdolnej raz na zawsze usunąć zagrożenie ze strony qiraji i uwolni Caelestrasza i jego towarzyszy

Wspólnymi siłami elfy i smoki zawróciły qiraji z powrotem na

z czasowej pułapki. Jednak druid, rozgoryczony śmiercią syna,

pustynię Silithius, ale Anachronos obawiał się, że gdy znajdą się u bram Ahn’Qiraj sytuacja może ulec zmianie. Przekonał Fandrala, że sami nie zdołają pokonać znajdujących się w mieście zastępów insektoidów, a bitwę należy odroczyć do momentu zebrania odpowiednich sił.

roztrzaskał Berło o barierę, przekreślając nadzieje brązowego lewiatana.

Caelestrasz, Merithra i Arygos zgodzili się zwabić armię qiraji z powrotem do ich miasta, dając Anachronosowi i Fandralowi czas na przygotowanie pułapki. W czasie, gdy trzy smoki, poświęcając swe życia, znalazły się z przeciwnikiem za murami Ahn’qiraj, brązowy smok poderwał piaski czasu, które w połączeniu z żyjącymi

Rys.71: Berło Ruchomych Piasków

korzeniami druidów i łaską Elune stworzyły masywny mur otoczony wysoką, magiczną barierą, której nie byli w stanie sforsować nawet latający wojownicy qiraji.

Pod murem, który nazwano Skarabeuszową Ścianą2, postawiono masywny, złoty gong. Anachronos z odciętej kończyny jednego ze swych poległych braci stworzył Berło Ruchomych 1 2

Cavern of Time – Grota Czasu Scarab Wall – Skarabeuszowa Ściana

- KONIEC TOMU PIERWSZEGO -

3

Scepter of the Shifting Sands – Berło Ruchomych Piasków

Nozdormu, Grotę Czasu1. Dopiero wtedy syn brązowego Aspektu, Anachronos zgodził się poprowadzić swoich braci do walki. Potężny

Piasków3, które w połączeniu z gongiem miało moc otwarcia bram Ahn’Qiraj.

żmij wezwał również przedstawicieli pozostałych stad: syna Alexstraszy, Caelestrasza; córkę Ysery, Merithrę oraz Arygosa, syna Malygosa, jednego z niewielu ocalałych niebieskich smoków.

Smok wręczył magiczny klucz Fandralowi licząc, że ten zobowiąże się do stworzenia armii zdolnej raz na zawsze usunąć zagrożenie ze strony qiraji i uwolni Caelestrasza i jego towarzyszy

Wspólnymi siłami elfy i smoki zawróciły qiraji z powrotem na

z czasowej pułapki. Jednak druid, rozgoryczony śmiercią syna,

pustynię Silithius, ale Anachronos obawiał się, że gdy znajdą się u bram Ahn’Qiraj sytuacja może ulec zmianie. Przekonał Fandrala, że sami nie zdołają pokonać znajdujących się w mieście zastępów insektoidów, a bitwę należy odroczyć do momentu zebrania odpowiednich sił.

roztrzaskał Berło o barierę, przekreślając nadzieje brązowego lewiatana.

Caelestrasz, Merithra i Arygos zgodzili się zwabić armię qiraji z powrotem do ich miasta, dając Anachronosowi i Fandralowi czas na przygotowanie pułapki. W czasie, gdy trzy smoki, poświęcając swe życia, znalazły się z przeciwnikiem za murami Ahn’qiraj, brązowy smok poderwał piaski czasu, które w połączeniu z żyjącymi

Rys.71: Berło Ruchomych Piasków

korzeniami druidów i łaską Elune stworzyły masywny mur otoczony wysoką, magiczną barierą, której nie byli w stanie sforsować nawet latający wojownicy qiraji.

Pod murem, który nazwano Skarabeuszową Ścianą2, postawiono masywny, złoty gong. Anachronos z odciętej kończyny jednego ze swych poległych braci stworzył Berło Ruchomych 1 2

Cavern of Time – Grota Czasu Scarab Wall – Skarabeuszowa Ściana

- KONIEC TOMU PIERWSZEGO -

3

Scepter of the Shifting Sands – Berło Ruchomych Piasków

Słownik angielsko-polski Alpha Prime – Samiec Alfa Ashenvale Forest – Jesionowa Knieja August Celestial – Czcigodny Niebianin Black Rook Hold – Gawronia Twierdza Bronze Dragonflight – Spiżowy Smok, Brązowy Smok Burning Legion – Płonący Legion Cavern of Time – Grota Czasu Cloud Serpent – chmurny wężowiec, serpent

Dragon Soul – Dusza Smoka Dread Lord – Upiorny Władca Dreamer – Śniąca Druids of the Claw – Druidzi Szponów Druids of the Pack – Druidzi Stada, Druidzi Watahy Druids of the Scythe – Druidzi Kosy Druids of the Talon – Druidzi Pazurów Earthen – Ziemni Earthmother – patrz: Stonemother Emerald Dream – Szmaragdowy Sen Elemental Plane – Płaszczyzna Żywiołów

Curse of Flesh – Klątwa Ciała Dark Render – Rozganiacz Mroków Dark Seether – Wrząca Ciemność Dark troll – mroczny troll Deathwing – Śmiercioskrzydły, Skrzydła Śmierci Deceiver – Zwodziciel

Feathermoon - Księżycopióra

Defiler – Plugawiciel

Fist of First Dawn – Pięść Pierwszej Jutrzenki Flesh-shaping – Kształtowanie Ciał Forest troll – leśny troll Hakkar the Houndmaster – Hakkar Poskramiacz Ogarów Highborne – Wysoko Urodzeni Highfather – Najwyższy Ojciec

Demon Hunter – Łowca Demonów Demon Soul – Dusza Demona Destructor – Niszczyciel Devilsaur – diablozaur Doomguard – Strażnik Zagłady

Felguard – Strażnik Spaczenia Felhound – piekielny ogar, ogar piekieł Fel Magic – Magia Spaczenia Firecrown – Ognistokoronny Firelord – Pan Ognia

Holy Light – Święte Światło

Słownik angielsko-polski Alpha Prime – Samiec Alfa Ashenvale Forest – Jesionowa Knieja August Celestial – Czcigodny Niebianin Black Rook Hold – Gawronia Twierdza Bronze Dragonflight – Spiżowy Smok, Brązowy Smok Burning Legion – Płonący Legion Cavern of Time – Grota Czasu Cloud Serpent – chmurny wężowiec, serpent

Dragon Soul – Dusza Smoka Dread Lord – Upiorny Władca Dreamer – Śniąca Druids of the Claw – Druidzi Szponów Druids of the Pack – Druidzi Stada, Druidzi Watahy Druids of the Scythe – Druidzi Kosy Druids of the Talon – Druidzi Pazurów Earthen – Ziemni Earthmother – patrz: Stonemother Emerald Dream – Szmaragdowy Sen Elemental Plane – Płaszczyzna Żywiołów

Curse of Flesh – Klątwa Ciała Dark Render – Rozganiacz Mroków Dark Seether – Wrząca Ciemność Dark troll – mroczny troll Deathwing – Śmiercioskrzydły, Skrzydła Śmierci Deceiver – Zwodziciel

Feathermoon - Księżycopióra

Defiler – Plugawiciel

Fist of First Dawn – Pięść Pierwszej Jutrzenki Flesh-shaping – Kształtowanie Ciał Forest troll – leśny troll Hakkar the Houndmaster – Hakkar Poskramiacz Ogarów Highborne – Wysoko Urodzeni Highfather – Najwyższy Ojciec

Demon Hunter – Łowca Demonów Demon Soul – Dusza Demona Destructor – Niszczyciel Devilsaur – diablozaur Doomguard – Strażnik Zagłady

Felguard – Strażnik Spaczenia Felhound – piekielny ogar, ogar piekieł Fel Magic – Magia Spaczenia Firecrown – Ognistokoronny Firelord – Pan Ognia

Holy Light – Święte Światło

Ice troll – lodowy troll Jungle troll – dziki troll

Sundering – Rozbicie Thundering Mountain – Gromowa Góra

Keeper – patrz: Watcher Krasarang Wilds – Moczary Krasarang Lifebinder – Dawczyni Życia

Thunder King – Król Gromów Throne of Thunder – Tron Gromów Tidehunter – Łowca Przypływów

Maelstrom – Wir, Wielki Wir

Twisting Nether – Spaczona Otchłań, Wirująca Pustka

Mistfall – Opadająca Mgła Moon Guard – Księżycowa Gwardia Night Elf – Nocny Elf Northrend – Północna Grań Old Gods – Starzy Bogowie, Najstarsi, Pradawni, Prastarzy

Un’Goro Crater – Krater Un’Goro War of the Ancients – Wojna Starożytnych War of the Shifting Sands – Wojna Ruchomych Piasków Watcher – Obserwator Waterspeaker – Mówca toni

Order of the Cloud Serpent – Zakon Chmurnego Węża

Well of Eternity – Studnia Wieczności

Pit Lord – Lord, Władca Otchłani Proto-dragon – Proto-smok

White Tiger – Biały Tygrys Windlord – Władca Wichrów

Scarab Wall – Skarabeuszowa Ściana Scepter of the Shifting Sands – Berło Ruchomych Piasków

Vale of Eternal Blossoms – Dolina Wiecznego Rozkwitu, Dolina Wiecznych Kwiatów

Scythe of Elune – Kosa Elune

Valley of the Four Winds – Dolina Czterech Wiatrów, Dolina

Serpent's Spine – Grzbiet Węża Slavebinder – Zniewalający Spellweaver – Tkacz Zaklęć Stareye - Gwiezdnooki Stonemother/Earthmother – Matka-Ziemia, Kamienna Matka Storm Peaks – Burzowe Szczyty

Czterech Wichrów

Stormrage – Burzogniewny

Ice troll – lodowy troll Jungle troll – dziki troll

Sundering – Rozbicie Thundering Mountain – Gromowa Góra

Keeper – patrz: Watcher Krasarang Wilds – Moczary Krasarang Lifebinder – Dawczyni Życia

Thunder King – Król Gromów Throne of Thunder – Tron Gromów Tidehunter – Łowca Przypływów

Maelstrom – Wir, Wielki Wir

Twisting Nether – Spaczona Otchłań, Wirująca Pustka

Mistfall – Opadająca Mgła Moon Guard – Księżycowa Gwardia Night Elf – Nocny Elf Northrend – Północna Grań Old Gods – Starzy Bogowie, Najstarsi, Pradawni, Prastarzy

Un’Goro Crater – Krater Un’Goro War of the Ancients – Wojna Starożytnych War of the Shifting Sands – Wojna Ruchomych Piasków Watcher – Obserwator Waterspeaker – Mówca toni

Order of the Cloud Serpent – Zakon Chmurnego Węża

Well of Eternity – Studnia Wieczności

Pit Lord – Lord, Władca Otchłani Proto-dragon – Proto-smok

White Tiger – Biały Tygrys Windlord – Władca Wichrów

Scarab Wall – Skarabeuszowa Ściana Scepter of the Shifting Sands – Berło Ruchomych Piasków

Vale of Eternal Blossoms – Dolina Wiecznego Rozkwitu, Dolina Wiecznych Kwiatów

Scythe of Elune – Kosa Elune

Valley of the Four Winds – Dolina Czterech Wiatrów, Dolina

Serpent's Spine – Grzbiet Węża Slavebinder – Zniewalający Spellweaver – Tkacz Zaklęć Stareye - Gwiezdnooki Stonemother/Earthmother – Matka-Ziemia, Kamienna Matka Storm Peaks – Burzowe Szczyty

Czterech Wichrów

Stormrage – Burzogniewny

Słownik polsko-angielski Biały Tygrys – White Tiger Berło Ruchomych Piasków – Scepter of the Shifting Sands Brązowy Smok – Bronze Dragonflight Burzogniewny – Stormrage Burzowe Szczyty – Storm Peaks Chmurny wężowiec – Cloud Serpent Czcigodny Niebianin – August Celestial Dawczyni Życia – Lifebinder

Gawronia Twierdza – Black Rook Hold Gromowa Góra – Thundering Mountain Grota Czasu – Cavern of Time Grzbiet Węża – Serpent's Spine Gwiezdnooki – Stareye Hakkar Poskramiacz Ogarów – Hakkar the Houndmaster Jesionowa Knieja – Ashenvale Forest Kamienna Matka – patrz: Matka-Ziemia Klątwa Ciała – Curse of Flesh Kosa Elune – Scythe of Elune Krater Un’Goro – Un’Goro Crater

Diablozaur – Devilsaur Dolina Czterech Wichrów – Valley of the Four Winds Dolina Wiecznych Kwiatów – patrz: Dolina Wiecznego Rozkwitu Dolina Wiecznego Rozkwitu – Vale of Eternal Blossoms Druidzi Kosy – Druids of the Scythe Druidzi Pazurów – Druids of the Talon

Król Gromów – Thunder King

Druidzi Stada – Druids of the Pack

Lord Otchłani – patrz: Władca Otchłani Łowca Demonów – Demon Hunter Łowca Przypływów – Tidehunter Magia Spaczenia – Fel Magic Matka-Ziemia – Stonemother/Earthmother Moczary Krasarang – Krasarang Wilds

Druidzi Szponów – Druids of the Claw Druidzi Watahy – patrz: Druidzi Stada Dusza Demona – Demon Soul Dusza Smoka – Dragon Soul Dziki troll – Jungle troll

Księżycopióra – Feathermoon Księżycowa Gwardia – Moon Guard Kształtowanie Ciał – Flesh-shaping Leśny troll – Forest troll Lodowy troll – Ice troll

Mówca toni – Waterspeaker

Słownik polsko-angielski Biały Tygrys – White Tiger Berło Ruchomych Piasków – Scepter of the Shifting Sands Brązowy Smok – Bronze Dragonflight Burzogniewny – Stormrage Burzowe Szczyty – Storm Peaks Chmurny wężowiec – Cloud Serpent Czcigodny Niebianin – August Celestial Dawczyni Życia – Lifebinder

Gawronia Twierdza – Black Rook Hold Gromowa Góra – Thundering Mountain Grota Czasu – Cavern of Time Grzbiet Węża – Serpent's Spine Gwiezdnooki – Stareye Hakkar Poskramiacz Ogarów – Hakkar the Houndmaster Jesionowa Knieja – Ashenvale Forest Kamienna Matka – patrz: Matka-Ziemia Klątwa Ciała – Curse of Flesh Kosa Elune – Scythe of Elune Krater Un’Goro – Un’Goro Crater

Diablozaur – Devilsaur Dolina Czterech Wichrów – Valley of the Four Winds Dolina Wiecznych Kwiatów – patrz: Dolina Wiecznego Rozkwitu Dolina Wiecznego Rozkwitu – Vale of Eternal Blossoms Druidzi Kosy – Druids of the Scythe Druidzi Pazurów – Druids of the Talon

Król Gromów – Thunder King

Druidzi Stada – Druids of the Pack

Lord Otchłani – patrz: Władca Otchłani Łowca Demonów – Demon Hunter Łowca Przypływów – Tidehunter Magia Spaczenia – Fel Magic Matka-Ziemia – Stonemother/Earthmother Moczary Krasarang – Krasarang Wilds

Druidzi Szponów – Druids of the Claw Druidzi Watahy – patrz: Druidzi Stada Dusza Demona – Demon Soul Dusza Smoka – Dragon Soul Dziki troll – Jungle troll

Księżycopióra – Feathermoon Księżycowa Gwardia – Moon Guard Kształtowanie Ciał – Flesh-shaping Leśny troll – Forest troll Lodowy troll – Ice troll

Mówca toni – Waterspeaker

Mroczny troll – Dark troll Najwyższy Ojciec – Highfather

Strażnik Spaczenia – Felguard Strażnik Zagłady – Doomguard

Niszczyciel – Destructor Nocny Elf – Night Elf Obserwator – Watcher, Keeper

Starzy Bogowie – Old Gods Studnia Wieczności – Well of Eternity Szmaragdowy Sen – Emerald Dream

Ogar piekieł – patrz: Piekielny ogar

Śmiercioskrzydły – Deathwing

Ognistokoronny – Firecrown Opadająca Mgła – Mistfall Pan Ognia – Firelord Piekielny ogar – Felhound Pięść Pierwszej Jutrzenki – Fist of First Dawn

Śniąca – Dreamer Święte Światło – Holy Light Tkacz Zaklęć – Spellweaver Tron Gromów – Throne of Thunder Upiorny Władca – Dread Lord

Plugawiciel – Defiler

Wielki Wir – Maelstrom

Płaszczyzna Żywiołów – Elemental Plane Płonący Legion – Burning Legion

Wirująca Pustka – patrz: Spaczona Otchłań Władca Otchłani – Pit Lord

Północna Grań – Northrend Proto-smok – Proto-dragon

Władca Wichrów – Windlord Wojna Ruchomych Piasków – War of the Shifting Sands

Rozbicie – (Great) Sundering

Wojna Starożytnych – War of the Ancients

Rozganiacz Mroków – Dark Render Samiec Alfa – Alpha Prime Serpent – patrz: Chmurny wężowiec Skarabeuszowa Ściana – Scarab Wall Skrzydła Śmierci – patrz: Śmiercioskrzydły Spaczona Otchłań – Twisting Nether

Wrząca Ciemność – Dark Seether Wysoko Urodzeni – Highborne Zakon Chmurnego Węża – Order of the Cloud Serpent Ziemni – Earthen Zniewalający – Slavebinder Zwodziciel – Deceiver

Spiżowy Smok – patrz: Brązowy Smok

Mroczny troll – Dark troll Najwyższy Ojciec – Highfather

Strażnik Spaczenia – Felguard Strażnik Zagłady – Doomguard

Niszczyciel – Destructor Nocny Elf – Night Elf Obserwator – Watcher, Keeper

Starzy Bogowie – Old Gods Studnia Wieczności – Well of Eternity Szmaragdowy Sen – Emerald Dream

Ogar piekieł – patrz: Piekielny ogar

Śmiercioskrzydły – Deathwing

Ognistokoronny – Firecrown Opadająca Mgła – Mistfall Pan Ognia – Firelord Piekielny ogar – Felhound Pięść Pierwszej Jutrzenki – Fist of First Dawn

Śniąca – Dreamer Święte Światło – Holy Light Tkacz Zaklęć – Spellweaver Tron Gromów – Throne of Thunder Upiorny Władca – Dread Lord

Plugawiciel – Defiler

Wielki Wir – Maelstrom

Płaszczyzna Żywiołów – Elemental Plane Płonący Legion – Burning Legion

Wirująca Pustka – patrz: Spaczona Otchłań Władca Otchłani – Pit Lord

Północna Grań – Northrend Proto-smok – Proto-dragon

Władca Wichrów – Windlord Wojna Ruchomych Piasków – War of the Shifting Sands

Rozbicie – (Great) Sundering

Wojna Starożytnych – War of the Ancients

Rozganiacz Mroków – Dark Render Samiec Alfa – Alpha Prime Serpent – patrz: Chmurny wężowiec Skarabeuszowa Ściana – Scarab Wall Skrzydła Śmierci – patrz: Śmiercioskrzydły Spaczona Otchłań – Twisting Nether

Wrząca Ciemność – Dark Seether Wysoko Urodzeni – Highborne Zakon Chmurnego Węża – Order of the Cloud Serpent Ziemni – Earthen Zniewalający – Slavebinder Zwodziciel – Deceiver

Spiżowy Smok – patrz: Brązowy Smok

Spis ilustracji Kael’Thas facepalm: http://k-rocket.deviantart.com/art/Kael-thasFacepalm-205610265 Rysunek 1: http://breathing2004.deviantart.com/art/fallen-of-Sargeras420163104 Rysunek 2: http://wowpedia.org/File:Pantheon.jpg Rysunek 3: http://wowpedia.org/File:Sargeras_in_Combat.jpg Rysunek 4: http://shankbone.deviantart.com/art/The-Fall-of-Sargeras-434979640 Rysunek 5: http://wowpedia.org/File:TichondriusS%26L.JPG Rysunek 6: http://wowpedia.org/File:YoggSaron_Dungeon_Companion.jpg Rysunek 7: C’Thun, autor – Karolina Kojt Kajetanowicz Rysunek 8: http://wowpedia.org/File:Al%27Akir_the_Windlord_TCG.jpg Rysunek 9: http://wowpedia.org/File:TherazaneTCG.jpg Rysunek 10: http://wowpedia.org/File:Ragnaros_the_Firelord.png Rysunek 11: http://wowpedia.org/File:Neptulon.jpg Rysunek 12: http://wowpedia.org/File:Mogu.jpg Rysunek 13: Narodziny Sha, autor – Karolina Kojt Kajetanowicz Rysunek 14: http://hipnosworld.deviantart.com/art/Elemental-Prison-433583981 Rysunek 15: http://wowpedia.org/File:Commander_Ulthok_TCG.jpg Rysunek 16: http://eu.battle.net/wow/en/media/artwork/warcraft3?view=wc3-nemountain-giant

Rysunek 17: Modele pobrane z World of Warcraft: Model Viewer Rysunek 18: http://wowpedia.org/File:Dawn_of_the_Aspects_cover.jpg

Rysunek 19: http://keisinger037.deviantart.com/art/First-Aspects-ofAzeroth-396912551 Rysunek 20: http://wowpedia.org/File:Tolvirredknuckle.jpg Rysunek 21: http://www.deviantart.com/art/Protectors-of-the-Vale435049741 Rysunek 22: Modele pobrane z World of Warcraft: Model Viewer Rysunek 23: http://wowpedia.org/File:Felguardsamwise.JPG Rysunek 24: http://wowpedia.org/File:Eredar.jpg Rysunek 25: http://wowpedia.org/File:Naaru.jpg Rysunek 26: Model pobrane z World of Warcraft: Model Viewer Rysunek 27: http://wowpedia.org/File:March_of_the_Legion2.jpg Rysunek 28: http://www.deviantart.com/art/Ancient-Wars-203948245 Azshara: http://wowpedia.org/File:The_Vainglorious_TCG.jpg Rysunek 29: http://www.deviantart.com/art/T-saij-and-Wako-414607238 Rysunek 30: http://wowpedia.org/File:Trollprimal.jpg Rysunek 31: http://wowpedia.org/File:ForestTrollLordArt.JPG Rysunek 32: http://eu.battle.net/wow/en/media/artwork/wowmop?view=wowx4-artwork-167 Rysunek 33: http://wowpedia.org/File:King_Ymiron_TCG.jpg Rysunek 34: http://wowpedia.org/File:Lei_Shen_Full.jpg Rysunek 35: http://wowpedia.org/File:Hozu.jpg Rysunek 36: http://eu.battle.net/wow/en/media/artwork/wowmop?view=wowx4-artwork-44 Rysunek 37: http://seiunz.deviantart.com/art/Xuen-the-White-Tiger-428533810 Rysunek 38: http://wowpedia.org/File:MoP_Login_No_text.jpg

Spis ilustracji Kael’Thas facepalm: http://k-rocket.deviantart.com/art/Kael-thasFacepalm-205610265 Rysunek 1: http://breathing2004.deviantart.com/art/fallen-of-Sargeras420163104 Rysunek 2: http://wowpedia.org/File:Pantheon.jpg Rysunek 3: http://wowpedia.org/File:Sargeras_in_Combat.jpg Rysunek 4: http://shankbone.deviantart.com/art/The-Fall-of-Sargeras-434979640 Rysunek 5: http://wowpedia.org/File:TichondriusS%26L.JPG Rysunek 6: http://wowpedia.org/File:YoggSaron_Dungeon_Companion.jpg Rysunek 7: C’Thun, autor – Karolina Kojt Kajetanowicz Rysunek 8: http://wowpedia.org/File:Al%27Akir_the_Windlord_TCG.jpg Rysunek 9: http://wowpedia.org/File:TherazaneTCG.jpg Rysunek 10: http://wowpedia.org/File:Ragnaros_the_Firelord.png Rysunek 11: http://wowpedia.org/File:Neptulon.jpg Rysunek 12: http://wowpedia.org/File:Mogu.jpg Rysunek 13: Narodziny Sha, autor – Karolina Kojt Kajetanowicz Rysunek 14: http://hipnosworld.deviantart.com/art/Elemental-Prison-433583981 Rysunek 15: http://wowpedia.org/File:Commander_Ulthok_TCG.jpg Rysunek 16: http://eu.battle.net/wow/en/media/artwork/warcraft3?view=wc3-nemountain-giant

Rysunek 17: Modele pobrane z World of Warcraft: Model Viewer Rysunek 18: http://wowpedia.org/File:Dawn_of_the_Aspects_cover.jpg

Rysunek 19: http://keisinger037.deviantart.com/art/First-Aspects-ofAzeroth-396912551 Rysunek 20: http://wowpedia.org/File:Tolvirredknuckle.jpg Rysunek 21: http://www.deviantart.com/art/Protectors-of-the-Vale435049741 Rysunek 22: Modele pobrane z World of Warcraft: Model Viewer Rysunek 23: http://wowpedia.org/File:Felguardsamwise.JPG Rysunek 24: http://wowpedia.org/File:Eredar.jpg Rysunek 25: http://wowpedia.org/File:Naaru.jpg Rysunek 26: Model pobrane z World of Warcraft: Model Viewer Rysunek 27: http://wowpedia.org/File:March_of_the_Legion2.jpg Rysunek 28: http://www.deviantart.com/art/Ancient-Wars-203948245 Azshara: http://wowpedia.org/File:The_Vainglorious_TCG.jpg Rysunek 29: http://www.deviantart.com/art/T-saij-and-Wako-414607238 Rysunek 30: http://wowpedia.org/File:Trollprimal.jpg Rysunek 31: http://wowpedia.org/File:ForestTrollLordArt.JPG Rysunek 32: http://eu.battle.net/wow/en/media/artwork/wowmop?view=wowx4-artwork-167 Rysunek 33: http://wowpedia.org/File:King_Ymiron_TCG.jpg Rysunek 34: http://wowpedia.org/File:Lei_Shen_Full.jpg Rysunek 35: http://wowpedia.org/File:Hozu.jpg Rysunek 36: http://eu.battle.net/wow/en/media/artwork/wowmop?view=wowx4-artwork-44 Rysunek 37: http://seiunz.deviantart.com/art/Xuen-the-White-Tiger-428533810 Rysunek 38: http://wowpedia.org/File:MoP_Login_No_text.jpg

Rysunek 39: http://eu.battle.net/wow/en/media/artwork/wowmop?view=wowx4-artwork-40 Rysunek 40: http://wowpedia.org/File:Night_Elves_-_Concept.jpg Rysunek 41: http://www.deviantart.com/art/WoW-RPG-TranscendentPandas-61807191 Rysunek 42: http://eu.battle.net/wow/en/media/artwork/wowmop?view=wowx4-artwork-63 Rysunek 43: http://eu.battle.net/wow/en/media/fanart/?view=fanart-1336 Rysunek 44: http://wowpedia.org/File:Azshara_TCG.jpg Rysunek 45: Kadr z filmu Brzemiona Shaohao Rysunek 46: http://wowpedia.org/File:Shado.jpg Rysunek 47: Kadr z filmu Brzemiona Shaohao Rysunek 48: http://wowpedia.org/File:Hakkar_the_Houndmaster_TCG2.jpg

Rysunek 59: http://eu.battle.net/wow/en/media/fanart/?view=fanart-0311 Rysunek 60:http://wowpedia.org/File:Cataclysm_Maelstrom_loading_screen.jpg Rysunek 61: http://tamplierpainter.deviantart.com/art/Maiev-ShadowSong379650887 Rysunek 62: http://eu.battle.net/wow/en/media/fanart/?view=fanart-0122 Rysunek 63: http://wowpedia.org/File:CurseWorgen1Teaser.jpg Rysunek 64: http://tamplierpainter.deviantart.com/art/ShandrisFeatherMoon-Sketch-304265039 Rysunek 65: Kadr z komiksu World of Warcraft: Curse of the Worgen Rysunek 66: http://wowpedia.org/File:Alpha_Prime_TCG.jpg Rysunek 67: http://wowpedia.org/File:CurseWorgen5CoverSample.jpg Rysunek 68: Kadr z komiksu Warcraft: The Sunwell Trilogy Rysunek 69: http://wowpedia.org/File:Ysera_BotA.jpg

Rysunek 49: http://www.deviantart.com/art/Lord-Kur-talos-Ravencrest368509122 Rysunek 50: http://pulyx.deviantart.com/gallery/275021/Warcraft Rysunek 51: http://wowpedia.org/File:Azzinoth.jpg Rysunek 52: http://eu.battle.net/wow/en/media/artwork/warcraft3?view=wc3-

Rysunek 70: http://hydra-media.cursecdn.com/wowpedia.org/8/8d/Skeram.JPG Rysunek 71: http://wowpedia.org/File:Sceptreoftheshiftingsands.jpg

keeper-of-the-grove

Rysunek 53: http://eu.battle.net/wow/en/media/artwork/warcraft3?view=wc3demon-hunter

Rysunek 54: http://wowpedia.org/File:Neltharion_TCG.jpg Rysunek 55: http://wowpedia.org/File:Xavius_TCG2.jpg Rysunek 56: http://4odd9even.deviantart.com/art/Deathwing-214753546 Rysunek 57: http://www.deviantart.com/art/Jarod-Shadowsong-368507885 Rysunek 58: Wojna StaroĹźytnych, autor: Samwise Didier

Rysunek 39: http://eu.battle.net/wow/en/media/artwork/wowmop?view=wowx4-artwork-40 Rysunek 40: http://wowpedia.org/File:Night_Elves_-_Concept.jpg Rysunek 41: http://www.deviantart.com/art/WoW-RPG-TranscendentPandas-61807191 Rysunek 42: http://eu.battle.net/wow/en/media/artwork/wowmop?view=wowx4-artwork-63 Rysunek 43: http://eu.battle.net/wow/en/media/fanart/?view=fanart-1336 Rysunek 44: http://wowpedia.org/File:Azshara_TCG.jpg Rysunek 45: Kadr z filmu Brzemiona Shaohao Rysunek 46: http://wowpedia.org/File:Shado.jpg Rysunek 47: Kadr z filmu Brzemiona Shaohao Rysunek 48: http://wowpedia.org/File:Hakkar_the_Houndmaster_TCG2.jpg

Rysunek 59: http://eu.battle.net/wow/en/media/fanart/?view=fanart-0311 Rysunek 60:http://wowpedia.org/File:Cataclysm_Maelstrom_loading_screen.jpg Rysunek 61: http://tamplierpainter.deviantart.com/art/Maiev-ShadowSong379650887 Rysunek 62: http://eu.battle.net/wow/en/media/fanart/?view=fanart-0122 Rysunek 63: http://wowpedia.org/File:CurseWorgen1Teaser.jpg Rysunek 64: http://tamplierpainter.deviantart.com/art/ShandrisFeatherMoon-Sketch-304265039 Rysunek 65: Kadr z komiksu World of Warcraft: Curse of the Worgen Rysunek 66: http://wowpedia.org/File:Alpha_Prime_TCG.jpg Rysunek 67: http://wowpedia.org/File:CurseWorgen5CoverSample.jpg Rysunek 68: Kadr z komiksu Warcraft: The Sunwell Trilogy Rysunek 69: http://wowpedia.org/File:Ysera_BotA.jpg

Rysunek 49: http://www.deviantart.com/art/Lord-Kur-talos-Ravencrest368509122 Rysunek 50: http://pulyx.deviantart.com/gallery/275021/Warcraft Rysunek 51: http://wowpedia.org/File:Azzinoth.jpg Rysunek 52: http://eu.battle.net/wow/en/media/artwork/warcraft3?view=wc3-

Rysunek 70: http://hydra-media.cursecdn.com/wowpedia.org/8/8d/Skeram.JPG Rysunek 71: http://wowpedia.org/File:Sceptreoftheshiftingsands.jpg

keeper-of-the-grove

Rysunek 53: http://eu.battle.net/wow/en/media/artwork/warcraft3?view=wc3demon-hunter

Rysunek 54: http://wowpedia.org/File:Neltharion_TCG.jpg Rysunek 55: http://wowpedia.org/File:Xavius_TCG2.jpg Rysunek 56: http://4odd9even.deviantart.com/art/Deathwing-214753546 Rysunek 57: http://www.deviantart.com/art/Jarod-Shadowsong-368507885 Rysunek 58: Wojna StaroĹźytnych, autor: Samwise Didier

Bibliografia Literatura: M. Neilson, T. Waugh: Curse of the Worgen (T.I-V), 2011.

M. A. Stackpole: Vol’jin (Cienie Hordy), Lublin 2013.

R.A. Knaak: Dawn of the Aspects, 2013.

R.A. Knaak: Warcraft (The Sunwell Trilogy), 2005-2007.

R.A. Knaak: Wojna Starożytnych (Dusza Demona), Warszawa 2007.

R.A. Knaak: Wojna Starożytnych (Rozbicie), Warszawa 2008.

R.A. Knaak: Wojna Starożytnych (Studnia Wieczności), Warszawa 2007.

Ponadto materiały zamieszczone w/na: http://wowpedia.org/ http://eu.battle.net/wow/en/game/ Warcraft III: Reign of Chaos Warcraft III: the Frozen Throne World of Warcraft: Burning Crusade World of Warcraft: Wrath of the Lich King World of Warcraft: Cataclysm World of Warcraft: Mists of Pandaria

Bibliografia Literatura: M. Neilson, T. Waugh: Curse of the Worgen (T.I-V), 2011.

M. A. Stackpole: Vol’jin (Cienie Hordy), Lublin 2013.

R.A. Knaak: Dawn of the Aspects, 2013.

R.A. Knaak: Warcraft (The Sunwell Trilogy), 2005-2007.

R.A. Knaak: Wojna Starożytnych (Dusza Demona), Warszawa 2007.

R.A. Knaak: Wojna Starożytnych (Rozbicie), Warszawa 2008.

R.A. Knaak: Wojna Starożytnych (Studnia Wieczności), Warszawa 2007.

Ponadto materiały zamieszczone w/na: http://wowpedia.org/ http://eu.battle.net/wow/en/game/ Warcraft III: Reign of Chaos Warcraft III: the Frozen Throne World of Warcraft: Burning Crusade World of Warcraft: Wrath of the Lich King World of Warcraft: Cataclysm World of Warcraft: Mists of Pandaria

zeroth – bogaty, pełen tajemnic świat, zamieszkiwany przez różnorodne rasy, i… od początku swego istnienia targany wieloma konfliktami. Książka, którą macie przed sobą, zawiera całą jego historię, od mitycznych wojen Tytanów u zarania dziejów aż po współczesność.

Skąd wzięły się nocne elfy?

Kto zastąpił Lei Shena na tronie Mogu?

W jaki sposób powstali worgeni?

Dlaczego Malfurion uwięził Illidana?

To zaledwie kilka spośród pytań, na które znajdziecie odpowiedź w pierwszym tomie Pradawnej Kroniki.

Pod patronatem: