Interview
‘Audentis of FC Twente, het draait om saamhorigheid’ Lisa Mengerink is een typisch studentenmeisje. Lang blond haar, blauwe ogen, een zwoele
meer indruk op me. Je gaat heel anders kijken
hese stem en een aanstekelijke lach. Sinds februari is deze 21-jarige studente bestuurskunde
echt fantastisch. Inmiddels ben ik aan mijn zesde
naar zo’n spel, en dan die sfeer erbij. Ik vond het
de eerste vrouwelijke Praeses Senatus van studentenvereniging Audentis. Maar er is meer dan
seizoenskaart toe. En nog altijd bezoek ik de
het studentenleven: als het even kan zit ze in de Grolsch Veste om haar favoriete voetbalclub
van ons. Mijn liefde voor FC Twente gaat best ver,
FC Twente aan te moedigen. ‘FC Twente en Audentis hebben gek genoeg veel van elkaar weg.
de club en heb ook geen sjaaltje om in het stadion.
Die saamhorigheid van het clubgevoel, daar voel ik me enorm in thuis.’
wedstrijden samen met mijn vader, dat is echt iets maar ik slaap niet onder een dekbedovertrek van Maar als Twente verliest, dan is de zondag wel verpest. Het beïnvloedt dus wel hoe mijn dag is.’ ‘Het is een bepaald gevoel in het stadion, dat ik
Tekst: Maaike Platvoet | Foto’s: Rikkert Harink >
Die roept nu al dat ze dat straks ook allemaal wil.’
zo mooi vind. Je zit daar met 30.000 anderen,
‘Mijn ouders hebben moeten wennen aan mijn stu-
met mensen met verschillende achtergronden,
Het is woensdagmorgen en de lucht van verschraald
dentenleven, hebben het zelf niet meegemaakt. Dus
die hetzelfde doel hebben: dat FC Twente wint.
bier hangt in de Pakkerij. Op de begane grond lig-
vroegen ze zich echt af wat ik allemaal ging doen. Ik
Je maakt dus ergens deel van uit, samen met
gen veel platgetrapte bekertjes, papiertjes en peu-
denk ook dat het lastig is voor buitenstaanders om
zoveel anderen. Volgens mij is dat überhaupt het
ken. Hoe hoger je in het gebouw komt, hoe schoner
iets van dat typische studentenwereldje te begrij-
gevoel achter elke sport. En helemaal nu Twente
het wordt. Helemaal bovenin, op de zolder, huist
pen. Het is best gesloten naar buiten toe, dus mijn
het de laatste jaren zo goed doet, is dat trotse en
de Senaat van Audentis. Tien uur ’s ochtends mag
ouders hadden ook geen idee waar ik mij in begaf.
saamhorige gevoel alleen maar sterker geworden.
dan voor menig student aan de vroege kant zijn, de
Toen ik ze vertelde dat ik praeses wilde worden bij
Dat merk je ook als je op de tribune zit.’
praeses maakt het niet veel uit. ‘Hoort er nu bij hè’,
Audentis, waren ze ook sceptisch. Maar ze zeiden
Ze vindt het grappig dat ze juist datzelfde gevoel
zegt ze , terwijl ze koffie zet. ‘Mijn medebestuur-
ook: ‘Lisa, als jij dat leuk vindt, moet je het doen.
ook bij Audentis heeft. ‘Gebondenheid, ergens
ders waren er trouwens wel blij mee, die konden
Geniet er van, maar maak het niet te bont.’ Mijn
deel van willen uitmaken. Dit is ook een club die
wat langer uitslapen. Ik vind het niet erg, mijn leven
ouders zien nu ook in dat een bestuursjaar goed
graag goede prestaties wil neerzetten. Dat zie
heeft nu veel meer structuur. Als voorzitter maak ik
is voor het opdoen van allerlei ervaring. En
je heel sterk bij de Kick-In. Dan willen de leden
‘gewone werkdagen’, al zijn die best lang. Als Senaat
laatst lieten ze toch wel blijken het heel leuk te
Audentis zo goed mogelijk onder de aandacht
ben je natuurlijk ook aanwezig op kroegavonden,
vinden dat hun dochter ‘de eerste vrouwelijke
brengen van de eerstejaars. Het geeft mij een
en dat maakt het soms zwaar. Aan het einde van de
praeses’ is.
ontzettend goed gevoel als ik zie hoe sommige
week ben ik best wel op.’
Inmiddels pakt ze niet meer elk weekend de trein
studenten dat met veel enthousiasme doen.’
Hoewel menig mede-student haar als een ‘typische
naar Borne. ‘Maar het komt vaak genoeg voor dat
Net zoals het ook wel iets zegt dat er nog altijd
Tukker’ bestempelt, is dat toch niet helemaal waar.
ik zaterdagavond, alleen op de bank, opeens be-
studenten bereid zijn om een jaar van hun studie
Haar ouders mogen dan wel uit Twente komen, zelf
denk dat ik net zo goed even naar huis kan gaan.
op te geven voor een bestuursjaar. ‘Want dat is
werd Lisa geboren in Houten. Pas op haar negende
Het is fijn dat ik dat zo snel en gemakkelijk kan.’
zeker in deze tijden, met de langstudeerders-
verhuisde ze, vanwege het werk van haar vader,
Als kind speelde ze veel buiten, en was ‘beslist
boete, niet zo gemakkelijk.’
weer naar het oosten van het land, en ging in Borne
geen poppenmeisje’. Door haar vader kwam ze
Als praeses wil ze daarom het komende jaar de
wonen. Lisa is de oudste in huis, ze heeft nog een
al jong in aanraking met voetbal. ‘Niet dat ik zelf
studiemaatregelen die staatssecretaris Halbe
zusje van veertien en een broertje van elf. ‘Door dat
speelde, want ik kan geen bal raken. Ik weet
Zijlstra doorvoert, binnen de vereniging hoog
leeftijdsverschil denkt iedereen al snel dat ik uit een
wel precies hoe het spelletje gespeeld wordt.’
op de agenda hebben. ‘Ik vind het belangrijk dat
samengesteld gezin kom, maar nee, dat is niet zo. Sommige dingen vallen nou eenmaal niet te plannen’, zegt ze nuchter. De eerste twee jaar van haar studie ging ze elk weekend naar huis. Wel zo gemakkelijk als het
‘Als Twente verliest, dan is mijn zondag verpest’
we met elkaar gaan nadenken over hoe we hier het beste mee om kunnen gaan. Het drukt immers op het activisme, en zorgt voor verhoogde studiedruk van onze leden. Wat kun je dan als vereniging betekenen om dit zo goed mogelijk
ouderlijk huis maar op twintig minuten reizen van je
En haar vader nam haar dus ook mee naar een
op te vangen? Hoe kunnen wij de komende jaren
studentenwoning ligt, toch? Thuis is ze natuurlijk de
wedstrijd van FC Twente. ‘Voor het eerst in het
zorgen voor voldoende mensen in onze besturen
grote zus. ‘Mijn zusje kijkt wel tegen mijn leven op.
stadion, op de tribune, maakte het voetbal nog
en commissies? >
UT NIEUWS 03|2012 5