I. Sztuka jako początek „aktu” widzenia. Czerń była dla Kazimierza Malewicza odczuciem, a biel tła nicością. Podkreślał, iż dzięki Czarnemu zrodziła się w nim nowość, za to Biały był końcem, który zamienił suprematyzm artystyczny w system filozoficzny. W nim zawiera się początek i koniec bytu i świadomości. Malewicz określa „to, co ciemne” nieświadomością, natomiast „to, co jasne” świadomością. Pokazuje to konsekwentny rozwój myśli - na początku stwarza czerń nieświadomego odczucia, impulsu, który popchnął go do stworzenia, aby zakończyć to podobnym, choć już uświadomionym wrażeniem nieskończoności. Ponadto artysta wierzył w koncentracje energii, w każdym z kolorów, będących bezkształtną masą, która podlegała organizacji artysty. Jest to dla niego prasubstancja, która jest całkowicie samowystarczalna i niezależna. „Barwa jeszcze dla wielu indywiduów pozostaje w przeszłości to może bardzo ograniczać. To samo z tymi którzy objaśniają przedmioty. Należy przejść do czystych zasad jako kanonicznego prawa i na nim budować formę.” 1
Tak więc oba czworokąty są „konstrukcjami mocy”, poniekąd środkiem bezprzedmiotowych uczuć artysty. Ponieważ normy form nie są ustalone, są one jedynie wyrazicielami czystych odczuć twórcy. Malewicz pozostaje wierny swojej malarskiej konwencji - pierwotnej figurze. Pozostaje ona dla niego Absolutem. Nigdy też nie przestał zachwycać się wielością możliwych znaczeń figury. „Kwadrat nie jest formą podświadomości Jest twórczym dziełem rozumu intuicyjnego. Pierwszy krok czystej twórczości w sztuce. Stworzony przez nas świat sztuki jest nowy, bezprzedmiotowo czysty”
2
Bezprzedmiotowość suprematyzmu wiąże się z próbą unaocznienia nie tylko odczuć, ale także sił rządzących wszechświatem. „niemożliwe jest zobaczenie przedmiotu czy rzeczy jako całości, tj. jako jednostki wyizolowanej i niepodzielnej. Oto dlaczego nazywam moją teorię poznania bezprzedmiotową tzn. jest to taki sposób patrzenia na zjawiska, przy którym moja świado1,2
Malewicz Kazimierz, „Wiersze i teksty”, oprac. A. Pomorski, przeł. A. L. Piotrowska, Warszawa 2004
55