Caro's Corona Foto Challenge by caro bonink

Caro’s Corona Foto Challenge

Caro Bonink, april 2021 1

Caro’s Corona Foto Challenge Fotograaf Caro Bonink organiseerde tijdens de lockdowns in mei 2020 en december 2020 de online Caro’s Corona Foto Challenge. 50 deelnemers in de leeftijd van 11 tot 93 jaar maakten wekelijks corona-proof foto’s over hun leven tijdens de eerste en de tweede COVID-19 golf. De meeste deelnemers wonen in Amsterdam. Dat leverde pakkende beelden op van wat mensen zoal doen en voelen in deze buitengewone periode. De fotografen ontvingen elke week per email een opdracht en een korte les met tips & tricks om die opdracht goed uit te voeren. Caro reageerde persoonlijk op het werk en maakte aan het eind van de challenge een selectie van het beste werk. Deze compilaties werden gedeeld om beelden en zo de ervaringen met elkaar te delen, elkaar te inspireren en het gevoel te creëren dat je de challenge niet in je eentje doet, terwijl je misschien wel in je eentje leeft. Dat leverde mooie beelden, bijzondere verhaaltjes en quotes op. Zo bleek dat we met een mondkapje op zo goed vermomd zijn, dat andere fotografievrienden uit Amsterdam-Zuid niet herkend werden. Viel het op dat de straten tijdens de eerste lockdown wel erg leeg waren. Verbaasden wij ons over de verloren mondkapjes. En merkten we dat wij in deze tijd nog onze overleden dierbaren nog meer dan ooit missen. We werden ook allemaal heel wat creatiever en sportiever in deze tijd. De gevoelens schommelden tussen vastzitten en eenzaam zijn tot meer genieten van rust en de natuur. Het allerbelangrijkste in deze tijd zijn de mensen met wie wij in contact staan, dichtbij, en op afstand.

Wat betekende de foto challenge voor de deelnemers? Laura Mijn persoonlijke beelden van de acht foto challenge-opdrachten zijn en blijven voor mijzelf een kostbaar bezit en een tastbare herinnering aan een bijzondere tijd. Het maakte dat ik tot rust kwam en kon genieten van het bezig zijn met iets wat helemaal voor mijzelf was, uit mijzelf kwam, intuïtief vanuit mijn gevoel. Dat was heerlijk om te doen. Dat mijn twee oudste kleindochters hieraan meededen, maakte het heel speciaal: iets bijzonders dat we met zijn 3-en delen. Jose Ik vond het ontzettend leuk en inspirerend om mee te doen aan deze foto challenge. Ik zat iedere woensdag met spanning op de nieuwe opdracht te wachten om mij dan een week lang bezig te houden met hoe en wat ik op de foto wilde vasthouden. Maps Wat ik bijzonder vond om mee te doen met de foto challenge in corona tijd 2020 was dat ik lekker bezig ging met de opdrachten en creatieve oplossing probeerde te vinden. Joanna Het was een hele inspirerende manier om anders naar mijn - zo overbekende - omgeving te kijken, en ook te voelen wat Corona met mij doet. Hanna De foto challenge heb ik als heel leuk en leervol ervaren. Nodigt uit tot nadenken/stilstaan over/bij verschillende aspecten in het persoonlijke leven. 3

Leta ‘In een tijd dat alles om me heen stil is geworden, vrienden schaars nog kan ontmoeten, familiebezoek niet meer spontaan kan, al mijn dagelijkse activiteiten lam gelegd, was de foto challenge een aangename afleiding’. Heerlijk om via de opdrachten uitgedaagd te worden om hoe je Corona beleefd in één beeld uit te drukken. Gelukkig mochten we twee beelden sturen. Soms werden dat er drie omdat ik moeilijk kon kiezen. De uitdaging zat hem voor mij uit de keuze tussen een mooie foto en een goed verhaal. Caro gaf hierin goede feedback’. Gerrit Jan ‘Erg leuk met zeer wisselende opdrachten en vanwege coronatijd erg welkome bezigheid. Natuurlijk zonde dat er geen bijeenkomsten mogelijk zijn geweest’. Harry ‘De opdrachten lieten je dingen buiten je comfortzone doen’. Linda ‘Ik wilde altijd al meer doen met fotografie als hobby. Ik heb op de grafische school fotografie les gehad. Nu met deze challenge een goede stok achter de deur om de opdrachten te maken en op tijd in te leveren. Ik vond het super leuk om mee te doen’ Floris ‘De fotochallenge daagde me uit om buiten mijn comfortzone te stappen met fotografie en om tegelijkertijd nieuwe dingen te proberen’.

Pieter ‘Het was soms best lastig maar ook spannend om een beeld te zoeken bij de opdrachten. Door daarover met een ander te ‘sparren’ helpt altijd wel. Ik werd ook gedwongen om bepaalde situaties bewust onder ogen te zien. Zoals: Wie mis je echt? Wat ik bij zo’ n cursus op afstand mis is de feedback van Caro en van andere deelnemers’. Maud ‘De Foto Challenge heeft me weer aan het fotograferen gekregen. Heerlijk om een hobby te hebben die je ook tijdens Corona tijden kunt uitoefenen’. Janine ‘Superleuk om aan de challenge mee te doen en jezelf te prikkelen door goed te kijken wat er om je heen en met jezelf gebeurt in deze gekke tijd. Alle fotoverhalen bij elkaar geeft een prachtig tijdsbeeld van voor en najaar 2020! Kees ‘De foto challenge hielp mij om mezelf af en toe stil te zetten. Om beter om mij heen te kijken, om na te denken. Het deed me nog meer beseffen dat alles en iedereen verbonden is met elkaar, met de aarde. We zijn geen losse wezens maar spreeuwen in een spreeuwenwolk. Dat biedt troost. Dank je wel Caro’. Miriam: ‘De foto challenge was voor mij een welkome uitlaatklep in een tijd van een ‘wereldoorlog' tegen een dodelijk virus. Het kwalijke, grootse, in eerste instantie onbeheersbare heeft ook veel mooie momenten en beelden opgeleverd. Door de uitgebreidheid, variëteit en tijdsduur van Caro’s Corona Foto Challenge (deel 1 + deel 2) is er een uniek document ontstaan, wat een historische waarde heeft. Zichtbaar in beelden en woorden is deze tijd voor altijd vastgelegd. Een zeer groot compliment voor Caro, die dit allemaal uitgedacht en vorm heeft gegeven’. 5

1. Maak een corona zelfportret

Joanna ‘Oh wat vind ik een selfie maken toch vreselijk! Je wordt gespiegeld… dan herken ik mezelf niet meer, zo grappig, maar ook onwennig’. Zoe ‘Wat een leuke opdracht! Ik heb mijn portretfoto's toegevoegd. Ik heb er voor gekozen om een foto te maken in een badjas, (bijna)geen make-up en slordige knot. Om eerlijk te zijn is dat namelijk hoe ik nu veel van mijn tijd door breng’. Monie ‘Leuk om zoveel verschillende foto’s bij elkaar te zien’. Miriam ‘Gaaf, wat leuk om te zien wie mijn medecursisten zijn’. Laura ‘Geweldig, al die prachtige zelfportretten zo bij elkaar te zien in een bonte mengeling van jong en oud’. Angelie ‘Omdat ik zelfportretten verschrikkelijk vind, maak ik ze in spiegels en ruiten’.

2. Waar woon jij?

Hanna ‘Mijn straat, leger dan ooit tijdens deze Corona tijd. Straat leeg, parkeerplaatsen vol, doordat veel mensen binnen blijven en flink aantal thuis werken. Schone blauwe lucht, geen vliegtuigen die overvliegen, genieten van de serenade van vogels en stilte’. Mandy ‘De oudste straat van Wormer, waar tijdens de Corona uitbraak alle kinderen lekker buiten speelden en er weinig parkeerplek was’. Zoe ‘In mijn Amsterdamse straat gebeurt niet zoveel. Vliegtuigen vliegen niet over en de mensen zitten binnen. Het meest spannende wat er gebeurd is wat voor stoepkrijt tekening de buurt kinderen vandaag weer gaan maken’. Miriam ‘De doorgaande weg was de hele dag zo rustig als het altijd is na 19.00 uur ’s avonds. Een verademing want er komt soms best veel verkeer langs op werkdagen in de spits’.

Angelie ‘Mijn straat is heel druk in Corona tijd, maar aan de overkant van het water is het parkeerterrein leeg. Af en toe oefenen er stunters, sporten er mensen of oefent er een koor. Dat klinkt heel mooi over het water. De leegte geeft veel ruimte voor andere dingen’. ‘ 13

Laura ‘Wat mij opvalt in de compilatie is het volgende: De enorme diversiteit van straten in een stedelijke omgeving. Het contrast tussen straten in een stedelijke omgeving en een zandweggetje met wat bomen en struiken: in de straten in de stad zie je - althans op deze beelden - weinig groen en vooral stenen/ bebouwing. Op de foto’s in een groene omgeving zie je weinig of geen stenen en/of bebouwing of alleen de stenen/grind van het weggetje zelf (en ik zie natuurlijk meteen waar dat is…). Tegelijkertijd is er de overeenkomst tussen de stenen straten en de groene landweggetjes: ze zijn leeg, geen mens te bekennen’. Kees ‘Ik woon aan een oud plantsoen. Het is hier zo stil en vredig nu. Dat mag zo blijven, maar ik weet dat het een illusie is. Altijd geweest. Drie zwarte tegeltjes aan de rand van het plantsoen vertellen een heftig verhaal. In stilte, dat dan weer wel’.

3. Wat doe jij in jouw vrije tijd in de lockdown?

Monie ‘Deze opdracht was echt een challenge’. Laura ’Ik dank jou❣Ik beleef veel plezier aan de foto challenge. Een dagboek in beeld van deze vreemde tijd. Ik had nog geen titel. Bij deze: ‘Hoe Laura tijd schept’. Minder druk om iets te ‘moeten’ doen, meer ruimte en plezier om iets te bedenken en op een andere manier te doen of niet meer te doen. Yvonne ‘Leuk! Ik ga mijn best doen! Ik ben benieuwd of je 23 x 3 foto’s van breiwerkjes krijgt! Riek: ‘Wat een creatieve mensen zitten in de Modestraat en daar buiten. Je haalt het goede uit de mens Caro. Mijn complimenten’. Angelie ‘Ik wandel elke ochtend heel vroeg en fotografeer veel spiegelingen en zonsopkomsten. Thuis maak ik Corona beeld-dagboeken’.

4. Wie zie jij nog in de lockdown?

Elske ‘Ik ontvang nu geen bezoek, dus heb ik foto’s gemaakt van een lege stoel. Ook deze keer heb ik gevarieerd met de witbalans. Ik vind de foto met kunstlicht deze keer vrij blauw/paars uitgevallen. Er is een apart sfeertje ontstaan. Maps ‘Mijn drie foto’s: 1. Soms komt mijn dochter maar dan op de tuin. 2. Om de 14 dagen heb ik een huishoudelijke hulp ze komt gewoon. 3. Gezelschap nu er toch niemand komt’. Hanna ‘Bij mij leeg, geen bezoek: zou nu mijn zus en tante van 94 uit Florida te logeren hebben als er geen corona was. Dan zaten zij dus op de nu lege bank’. Carin: ‘Paula zie ik het meest in deze tijd. Zij leest elke dag online voor’. Dao ‘Mijn zusje Meilin zie ik het meest tijdens deze quarantaine. We zijn heel veel op de hei te vinden, aangrenzend aan onze tuin’.

5. Wat zijn de corona beelden in jouw buurt?

Elske: In mijn buurt zijn de specifieke Corona beelden inmiddels op hun retour. Tot enkele weken geleden zag ik nog wel typische beelden als 1,5 meterborden, rijen voor winkels, afplaktape op straat. Maar inmiddels zijn de 1,5 meterborden verdwenen, zie ik nog maar sporadisch rijen voor winkels en is het afplaktape op straat afgesleten’. Dao: ‘Omdat we vrij afgelegen wonen zijn de Corona maatregelen niet echt te zien. Daarom heb ik ervoor gekozen om een pakketje te fotograferen dat op afstand werd bezorgd. Dit vond ik een opvallende verandering’. Zoe: ‘Ik woon in Amsterdam, en als ik naar werk fiets, fiets ik dwars door het centrum. Deze foto's staan voor mij persoonlijk voor de afgelopen weken. De rest van de stad komt steeds meer op gang maar doordat de toeristen nog steeds weg blijven is het centrum nog stil’. Maps: ‘Ik heb gezwommen. Wat een gedoe. Je moet bellen dan krijg je een code. Zwempak al aan en niet douchen, maar toch heerlijk weer zwemmen. Angelie: ‘Ik zie in mijn buurt erg veel creatieve ondernemers, die het buiten prachtig aankleden. En voor mijn deur is een heus terras op de steiger aan het water en dat is altijd open! Wel vaak tjokvol in Corona tijd en er blijven bergen pizzadozen achter’.

6. Wie mis jij?

Marijke Deze opdracht heeft me aan het huilen gekregen. Mijn Thaise familie zal ik zeker voorlopig niet zien’. Maps Mijn man verliet 2013 deze aarde. Met deze bijzondere man was ik 49 jaar getrouwd en mis hem nog iedere dag zeker nu! Mijn moeder mijn steun en toeverlaat werd 93 jaar. In 2014 was ik voor 3 maanden bij mijn zuster in Zuid-Afrika. Ik mis haar zo, wel appen we veel en hangen uren aan de telefoon want ook daar is Corona een ramp. Carin ‘Ik mis mijn ‘Damesclub’….We zijn allen voorzichtig! Een van de dames heeft net een hartoperatie gehad. We appen en hopen dat we binnenkort mogen afspreken. Kinderen en kleinkinderen zien we regelmatig op afstand. Alleen het knuffelen missen we’. Hanna ‘Deze opdracht maakt gevoelens los, ook bij anderen heb ik gehoord. Op de eerste foto staan mijn zus en tante uit Florida. Zij komen elk jaar naar mij toe behalve dit jaar ivm Corona. Mijn tante is 95 en kwetsbaar. Op de tweede foto sta ik met mijn overleden man Han. De foto is mij heel dierbaar, de laatste vakantie van ons samen in Portugal. Hij is nu 4 jaar overleden. De derde foto staat mijn oudere zus op, zij is in 2010 overleden en ik mis haar nog steeds. Waren zussen en vriendinnen, heel close’.

Monie Beide foto's zijn van mijn oudste zus die ik erg mis. Zij zit in een zorgcentrum voor dementerenden in het uiterste puntje van Limburg en mag sinds kort weer bezoek ontvangen achter plexiglas, een kwartier per gast een paar keer per week. Omdat ik geen auto heb kan ik haar niet bezoeken. Met de trein is nu geen optie. 32

Chiara ‘Samen met vrienden speel ik Animal Crossing op de Switch. We bezoeken dan elkaars eilanden en zo chillen we met elkaar’. Kim 1. Dit ben ik met mijn beste vriendin Carolien. 2. Dit is mijn boksschool crew. 3. Dit zijn mijn broertje Bram (heb ik al erg lang niet live kunnen zien omdat hij in Barcelona woont) en mijn lieve omaatje die echt vlak voor Corona losbarstte is overleden. Ik mis haar best wel, maar ben ook blij dat ze dit allemaal niet meer mee hoeft te maken’. Zoe ‘Ik ben naar mijn ouders gegaan en heb een foto gemaakt van mijn zusje en moeder achter het raam. Ik mis hun namelijk het meest, omdat zij 1 huishouden zijn mogen zij 'normaal' met elkaar om gaan. Terwijl ik afstand moet bewaren. Hier heb ik veel moeite mee, maar ben heel dankbaar dat ik ze nog wel kan zien en spreken’. Angelie ‘Ik mis mijn oudste zoon, de jongste zie ik nog gelukkig. En het muziek maken en de gezelligheid met mijn zussen’.

7. Wat is jouw fijnste plek in huis?

Kees ‘De fijnste plek in huis is nu de gemakkelijke stoel in mijn werkkamer. Daar maak ik met mijn mobiel filmpjes van de kinderboeken, terwijl ik die voorlees voor mijn kleinkinderen. De filmpjes stuur ik op via WeTransfer. Een paar dagen later zie ik op de familie Whatsapp het filmpje dat mijn dochter maakte van mijn kleinkinderen die heel aandachtig zitten te luisteren en kijken naar mijn filmpje. Zo zijn we toch heel dicht bij elkaar.’ Angelie ‘Ik zit graag aan het raam, zonder geraniums, maar soms wel met dat gevoel.’

8. Wat doet deze corona tijd met jou?

Wilma: ‘Ik voel me ontluisterd’. Floris: ‘In de Corona tijd voelde het een tijdje heel erg als een sombere en donkere tijd; de economie werd bedreigd, we mochten niet veel naar buiten en we konden weinig "connecten" met anderen. Dit komt terug in de foto's via de donkere wolken. Het gevoel van isolatie of eenzaamheid is terug te zien in het feit dat Loes hier alleen op het bankje zit. Hoewel alles er eerst slecht aan toe leek, realiseerden velen dat we op andere manieren kunnen verbinden met onze vrienden, letterlijk "verbinden" via het internet. We begonnen FaceTime, Microsoft Teams, Zoom en verscheidene andere platforms te gebruiken om ons sociale leven in stand te houden. Dit komt ook in de foto's terug omdat ik ze gemaakt heb met mijn smartphone, dat betekent dat ik Loes zag via een scherm en via een scherm is hoe wij mensen zien via de bovengenoemde platforms. Ook al leek het leven een tijdje bewolkt, het lijkt eindelijk weer een beetje op te klaren’. Hanna: De lockdown periode heb ik gebruikt om over bepaalde dingen na te denken bv meer rustmomenten inlassen, beetje zen, lezen. Intensiever contact en mooie gesprekken gehad met vrienden. Anderen beter leren kennen, heel verrassend ook. Altijd oog gehad voor de natuur maar nu extra. Kwam er ook achter dat ik al dat automatische gezoen niet echt prettig vind en dat dus anders ga aanpakken vanaf het moment van weer normaal leven met elkaar.

Carin: ‘De Corona crisis heeft mij van alles gebracht. Doordat Paula tot een risicogroep ( leeftijd en longproblemen) behoort, werkt zij op dit moment niet buitenshuis. Het is heerlijk dat wij met z’n tweeën lekker thuis zijn en, binnen de richtlijnen, van alles ondernemen. Een vooruitblik op een gezamenlijk pensioen. Als alles goed gaat, werkt ze nog een jaar. We zijn steeds in het zomerhuis en als Paula naar school zou moeten zijn we in Amsterdam. We hebben genoten van het mooie voorjaar in Noord-Scharwoude. Verder was er tijd genoeg voor alle hobby's. Genoeg tijd om aan de foto challenge mee te doen. Dat vonden we beiden erg leuk. En zelfs een nieuwe hobby! Stempelen en aquarelleren. Leuk om te doen. Al met al heeft deze crisis geen nadelige gevolgen gehad. Veel buiten werken in de tuin, fietsen, wandelen, naar het strand. Heerlijk’. Maps: ‘Van de een op de andere dag verandert de wereld door het Corona virus. Lockdown. Mondkapjes, Verpleging onherkenbaar ingepakt. Duizenden mensen gaan dood. Alles is ineens gesloten. Het wordt stil om mij heen. Ik fiets elke dag naar mijn tuin. De buitenlucht doet mij goed. Onderweg sport een groepje van Fit For Free in het park. Mensen worden creatief. Willen overleven. Ik fiets naar de binnenstad van Amsterdam. De stilte en de leegte van de Dam. Daar wil ik voor 1 juni van genieten. Op de wallen zijn de gordijnen dicht. Alle horecagelegenheden gesloten. Maar ik geniet van de mooie grachten die nu zo zichtbaar zijn. Alles gaat nu online of je moet reserveren omdat teveel mensen in de ruimte niet meer mogelijk is. In een paar maanden is alles zo anders geworden. Is er nog wel zekerheid? Heb je straks nog wel werk? Maar we leven nu nog. We hebben elkaar nog lief. We proberen er voor elkaar te zijn. Laten we dat koesteren’. 42

Angelie: ‘Vooruit dan maar, een ware lockdown foto, heb hem extra somber gemaakt, ik durfde hem bijna niet te versturen (wil liever niet zo de wereld in) maar vond hem wel sterk, neus tegen het raam en foto van buiten naar binnen. Dat gevoel dat je vroeger had als je ziek was en niet naar buiten mocht, terwijl je vriendinnetjes daar lekker speelden en plezier hadden. … maar dan zwarter. Voor mij is de Corona tijd heel dubbel. Ik heb genoten van de rust, de leegte, van de fantastische heldere luchten ’s morgens….het was extatisch en ik heb er met volle teugen van genoten. Daarna was dan de dag binnen heel lang, in het begin was ik nog heel druk maar na verloop van tijd ging het opgesloten gevoel een rol spelen, terwijl het buiten al snel steeds drukker werd en de steiger bij ons voor overvol. Dat moet het achter- de -geraniums- gevoel zijn’. Laura: ‘De Corona tijd heeft me niet verdrietiger gemaakt, maar heeft me dichterbij het kunnen toelaten en het voelen van het verdriet om het verlies van mijn zoon Bart gebracht. De foto challenge heeft daar zeker aan bijgedragen. Voor de opdrachten heb ik enkele keren fotomateriaal en spullen van Bart gebruikt en ik vond dat fijn. Ook en juist bij deze laatste foto. Dit stoeltje was van hem en de foto van Bart is door zijn lief Nina, gemaakt. Hij was op dat moment heel gelukkig. Er is nog meer op de foto te zien dat veel betekenis voor mij heeft zoals de steen met de spreuk (fallor ergo sum, vrij vertaald ‘ik dwaal dus ik ben’, Bart’s lijfspreuk en gemaakt door zijn beste vrienden die ook allemaal zo’n steen hebben). Het is dus geen ‘verdrietig en leeg stoeltje’ maar een stoeltje van herinnering en liefde. Meedoen aan de foto challenge heeft mij goed gedaan, ik werd er blij van en daar wil ik je voor bedanken.

Miriam ‘Glas staat voor transparant, men kan een kijkje nemen in mijn innerlijk, mijn gevoel. Drie staat voor de drie eenheid, het totaal van lichaam, geest en universum. Niet alleen ik ‘ervaar’ deze corona tijd maar de hele wereld ‘ervaart’ deze op een bepaalde manier. 1. De vaas met watten symboliseert mijn gevoel van watten in mijn hoofd; WAT gebeurd er allemaal, WAT doet het met mij, WAT brengt het mij van mijn stuk, WAT haalt het mij uit mijn structuur, WAT moet ik doen, WAT moet ik (los) laten, WAT betekent dit voor mij, mijn gezin, familie, vrienden, Nederland en de wereld, voor nu en op lange termijn. 2. De vaas met ribbels geeft het gevoel van herhaling, repetitie weer: werkdagen, weekenden, vrije dagen en vakantiedagen vervagen en lopen in elkaar over. Het gevoel van een drukke werkweek en dan lekker weekend of een drukke dag en dan lekker sporten of werk en dan iets gezelligs doen met vrienden, was vooral in het begin van de corona tijd totaal verdwenen. Opstaan eten, rommelen, eten, rommelen, wandelen, eten, tv kijken/lezen… herhaling en repetitie, dat wij vooral binnen moesten blijven, geen sociale contacten buitenshuis én je niet wist hoe lang het ging duren. 3. De hoge vaas met lucht staat voor het boven onszelf uitstijgen en de (schone) lucht die we hebben gekregen omdat ‘de wereld’ plotseling ophield met rennen…. De mens is flexibel en kan zich aanpassen. Elk nadeel heeft zijn voordeel. Heel veel oefenen in omdenken. De ruimte die je hebt gekregen om na te denken over waar je mee bezig bent, wat je anders zou willen. Deze verplichte stop kan ons boven onszelf uit laten stijgen’.

Caro’s Corona Foto Challenge 2.0 December 2020 - januari 2021 We bleven in een tijd met veranderingen van maatregelen. De Modestraat en ook de buurthuizen gingen niet open. Dus ook niet voor de beloofde fototentoonstellingen in Noord en West. En omdat we weer in een strenge lockdown rond Kerst en Nieuwjaar belandden, hebben we Caro’s Corona Foto Challenge 2.0 opgestart. Om toch zo de donkere dagen door te komen, waarin we nog meer onze dierbaren missen. Ons portret veranderde. We zien onszelf en anderen steeds meer met een mondkapje. Effen, hip, passend bij onze kleding, grappig met een kusje. We maken er wat van. En onze ogen komen zo nog mooier uit. We misten deze lockdown ons cafeetje en favoriete restaurant. Ze zijn al maanden dicht. En dachten we dat we op de goede weg waren met het opruimen van plastic en ander afval, de mondkapjes dwarrelen helaas overal rond. We gaven iemand een cadeautje in deze donkere dagen en wij vierden maar met een paar mensen Kerst of zelfs met niemand. Dat leverde vreemde Kerstkiekjes op. En uiteindelijk dromen we weer over wat mag; reizen, samen zijn, onze lieven zien, knuffelen en zetten we ons gevoel om in prachtige beelden.

1. Zelfportret met mondkapje

2. Jouw favoriete restaurant of cafe in corona tijd.

3. Zwerf mondkapjes

4. Wat doe jij in corona tijd meer dan anders?

5. Wie verdient er een cadeautje?

6. Met wie vier jij Kerst?

7. Wat droom jij voor het komende jaar?

Martha over de Modestraat: ‘Mijn droom.. Hoe lang nog hier zo staan Voordat de deuren weer open kunnen gaan.. Het is een groot gemis! Zou fijn zijn als het weer zover is……’ Monie ‘Deze laatste dagen verlangde ik erg naar zon en alle kleuren onder die zon en het blije, zorgeloze van het leven…’ Harry ‘Hopelijk zo spoedig mogelijk hangen wij de mondkapjes aan de wilgen’. Linda ‘Ik droom dat we weer kunnen knuffelen met dierbare. Zoals mijn oma en beste vriendin’. Maud Na 10 maanden Covid is mijn grootste wens om weer eens te knuffelen, of iemand te zoenen als hij jarig is, een schouderklopje, een aai over de bol, een vriendschappelijk duwtje, zelfs handen schudden. Kortom: "huidhonger"; een stom woord. Noem het liever een mateloos verlangen naar aanraking’.

Miriam ‘Ik droom echt van allemaal weer samen’. Laura 'De tango dansen met mijn lief in het Oosterparkpaviljoen’. Herma ‘Liefdevol samen, Lisa, Albert en mezelf. Eenvoud en rijkdom’. Leta Mijn foto is helaas onscherp, maar het plezier en de warmte springt er vanaf. Hierbij heb ik echt het gevoel dat we daar allemaal naar verlangen; samenzijn en weer plezier hebben.. Pip: ‘Een bewogen jaar waarin alles stil staat. Een foto, een stilstaand beeld en toch zoveel bewogen’.

8. Wat doet deze corona tijd met jou?

Anna ‘en toen dachten wij aan het voorjaar dat zou komen na dien winter en voelden ons weer onsterfelijk en helemaal niet droevig meer’. Nescio. Linda ‘Ik werk bij de Etos en vanaf het begin van de eerste lockdown tot nu worden we gek van het elke keer vragen aan de klant: "Wilt u een mandje meenemen, heeft u een mondkapje mee?" "Denkt u aan de 1,5 m afstand?" En andersom stellen de klanten 300x dezelfde vragen: "Heeft u paracetamol, vitamine C en D allemaal goed tegen Corona." "Verkoopt u mondkapjes, latex handschoenen en vooral de handgels..." Zoals op de foto's geprobeerd vast te leggen 'om gek van te worden!’ Miriam Ik zie de lijnen, het spoor, als tijdslijnen van nu naar de toekomst. De bielzen als stappen en maatregelen die genomen moeten worden om verder te kunnen met corona. De bossen als donkerte, verwarrend, onzeker, zwaarmoedig. De constructie eromheen zijn de vaste punten zoals familie, vrienden, rust en regelmaat, die je letterlijk overeind houden. En dan helemaal ver weg in de verte schijnt het licht. Het totaalbeeld van: 'Er schijnt licht aan het einde van de tunnel'. Daar wil ik naartoe, in geloven, mij aan vasthouden. 71

Deelnemers Angelie Weber, Andrea Weihrauch, Anna van t Hof, Anne Taris, Anneke Paleari, Carin Dijkzeul, Chiara Paleari, Dao de Lang, Elske de Bruin, Fenny Kattouw, Floris van Kuijen, Gerrit Jan Muller, Hanna Bento, Harry van Vegten, Herma Gerrits, Herman Brand, Irene Bernardt, Janine van Rooijen, Joanna van der Zanden, Jesse Voet, Jet Meijer, Jose Helmer, Kees Penninx, Kim van Leuken, Laura Christ, Laurinda Ris, Leta Spooren, Linda van Dijk, Lisa Claessens, Mandy Kuijper, Maps Farber, Maud Goedkoop, Maurits Wijzenbeek, Marijke Maaren, Martha Vrij, Meilin de Lang, Merel van Kuijen, Meryl Willems, Miriam Bonink, Monie Weiss, Paula van der Molen, Pieter Jans, Pip Kelting, Riek Leibbrand, Rijk van den Hoek, Sonja Zonne, Tibbe de Reus, Wilma Emond, Wilma Teunis, Yvonne Comello, Yvonne Haan, Zoe Jane Lub.

Colofon Caro’s Corona Foto Challenge is een idee van fotograaf en docent Caro Bonink. Caro Bonink geeft o.a. fotografie lessen op de Foto Academie en Volksuniversiteit en aan 60 plussers via Fotowieven. Toen de fysieke lessen niet door konden gaan tijdens Corona tijd, is deze online Corona Foto Challenge opgestart. De uitvoering van het project is mogelijk gemaakt door

• Stadsdeel West in het kader van West Verbindt • Stichting de Modestraat • Het Oranjefonds vanuit het Sweet 70 programma Foto’s: alle 50 deelnemers op de vorige pagina Teksten: Deelnemers en Caro Bonink Amsterdam Noord De Modestraat 28 april 2021 73