MONITOR No6 by Monitor Free Press

Τεύχος #06 • 31 Μαρτίου 2010 • 15θήμερη Εφημερίδα Πόλης • Διανέμεται Δωρεάν

Σοφία Κοκοσαλάκη Η διάσημη σχεδιάστρια μόδας σε αποκλειστική συνέντευξη

Με Πάσχα και λεφτά η φτώχεια υποφέρεται! του Ανδρέα Κορακά

Fashion: Alice in our Wonderland Το Μόνιτορ με το Δίκτυο Εικαστικών Ηρακλείου στην Σαρδηνία

Άρθρα των Paul Krugman, Nίκου Αστρουλάκη

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ: Τεύχος #06 • 31 Μαρτίου 2010 • 15θήμερη Εφημερίδα Πόλης • Διανέμεται Δωρεάν

ΣΤΗΛΕΣ: :04

ΕDITORIAL

Σοφία Κοκοσαλάκη Η διάσημη σχεδιάστρια μόδας σε αποκλειστική συνέντευξη

:05

POLITICO

Σύμβουλοι Έκδοσης: Σάντρα-Οντέτ Κυπριωτάκη, Ανδρέας Κορακάς

των Μαρία Ψαρά Νίκου Αστρουλάκη

Με Πάσχα και λεφτά η φτώχεια υποφέρεται!

:06

του Ανδρέα Κορακά

Fashion: Alice in our Wonderland

COSMOS

τoυ Paul Krugman

Το Μόνιτορ με το Δίκτυο Εικαστικών Ηρακλείου στην Σαρδηνία

:07

ATHENS CALLING

της Σάντρας Οντέτ Κυπριωτάκη

:08

CITY LIFE

:10

ANGEL

Εκδότης: Νίκος Κατζηλάκης

Άρθρα των Paul Krugman, Nίκου Αστρουλάκη

Tεύχος #06 Εικαστικό εξωφύλλου: Γιάννης Στεφανάκις Γεννήθηκε στην Κρήτη το 1951, σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, και του Εικαστικού Δικτύου Ηρακλείου, με δεκάδες εκθέσεις στο ενεργητικό σε Ελλάδα και εξωτερικό

της Γιάννας Πλαϊνιώτη

:12

ΤΑ ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ της Στέλλας Τουρνά

:13

ΒΑΔΙΖΩ & ΠΑΡΑΜΙΛΩ του Ανδρέα Κορακά

:17

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΠΟΛΗΣ του Μιχάλη Χαραλαμπάκη

:21

COUCHSURFING

ΘΕΜΑΤΑ: :14/16

INTERVIEW

«Σοφία Κοκοσαλάκη» τoυ Νικου Κατζηλάκη

:18

TRANSIT «Σκωτία»

της Mαρίας Αναστασάκου

:22 ART

Bienalle των νησιών

Συντονισμός Θεμάτων: Γωγώ Σωτηρίου Αrt Director: Σάββας Καραμπίνος Συνεργάτες: Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, Μαρία Αναστασάκου, Λεωνίδας Αρχανιωτάκης, Νίκος Αστρουλάκης, Στέλλα Μελίνα Βασιλάκη, Ουρανία Γιαλυτάκη, Πόπη Γκερούση, Φανή Καλαθάκη, Αγάπη Καλούδη, Κώστας Καρνίκης, Κώστας Μαρκάκης, Νίκος Νεφέλικας, Σίσσυ Παπαδογιάννη, Γιάννης Παπιδάκης, Γιάννα Πλαϊνιώτη (Λονδίνο), Στέλιος Πλαϊνιώτης (Κουάλα Λουμπούρ), Μαρία Σαρρή, Στέλλα Τουρνά, Μαρώ Τσαγκαράκη, Κατερίνα Τσαπάκη (Βαρκελώνη), Μιχάλης Χαραλαμπάκης, Μαρία Ψαρά Ειδικές συνεργασίες: John Pilger, The New York Times Syndicate, Τhe Guardian Syndication, Ελευθεροτυπία Διόρθωση: Νίκος Ζερβουδάκης Εικονογράφηση: Γιάννης Κουβίδης Μαρία Αντωνοπούλου Φωτογράφοι: Νίκος Βιτσαξάκης, Μαριάννα Καράλη Νίκος Κουτάντος, Κυριάκος Κουτουλάκης Νικόλας Λεβεντάκης, Νικήτας Μιχαλάκης, Φώτης Σέρφας, Μανώλης Σκαντζάκης, Jannik Weylandt Διαφήμιση: Αρισταγόρας Σκουλουδάκης, Μηνάς Λευκόχειρ Νομικός σύμβουλος: Πρόδρομος Λιλίτσης

της Στέλλας Μελίνα Βασιλάκη

της Ουρανίας Γιαλυτάκη

Λογιστήριο: Δημήτρης Θεοδοσούλης

:25

:23

Υπεύθυνος Διανομής: Κώστας Κατζηλάκης

CINEMA

:26/27 MUSIC

:28

AGENDA

:29

DAY&NIGHT

FASHION

«Alice in our wonderland» της Αγάπης Καλούδη

:24

UPSIDEDOWN

«Ο εικαστικός Μανώλης Αποστολάκης μιλάει για Ιστιοπλοϊα» της Γωγώ Σωτηρίου

ΜΟΝΙΤΟΡ Free Press Κρήτης Έβανς 10, ΤΚ 71201, Κρήτη Τηλ 2810240998 e-mail: onmonitor@gmail.com 15θήμερη εφημερίδα, διανέμεται δωρεάν. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική, η διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. Οι απόψεις που παρουσιάζονται στα άρθρα δεν συμφωνούν απαραίτητα με τις απόψεις του εκδότη

ΣΗΜΕΙΑ ΔΙΑΝΟΜΗΣ:

ΗΡΑΚΛΕΙΟ: Καφέ/μπαρ/πολυχώροι: Draft Αρκολέοντος 9 / Tramezzini café 25ης Αυγούστου αρ. 33 / Μπισκότο Χάνδακος 36γ / Indigo 25ης Αυγούστου αρ. 76 / Επι χάνδακος Χάνδακος 43 / Ουτοπία Χάνδακος 51 / Central park Αρκολέοντος 19 / Samaria Deliciozo Αρκολέωντος 9 / Φιξ Περδικάρη 4 / Καφέ Σπόρος Πλατεία Δασκαλογιάννη / Take 5 Αρκολέοντος 7 / La brasserie Πλατεία Κοραή 15 / Guernica Ανδρέου Κρήτης 2 / Παγοποιείον Πλατεία Αγίου Τίτου / Τίτα Μπρίκι Μεραμπέλλου 16 / Play House Κοραή 2 / JailHous Aγιοστεφανιτών 19α / Bar Mare Bar & Food Παραλιακή – Πλατεία Ξενία / Ηριδανός Ανδρόγεω 8 / Βlow Up Ψαρομηλίγκων 15 / News Café Μινωταύρου 32 / Barock café Αρχάνες Ηρακλείου / Μουσική Σκηνή Μύλος Λαχανά 13 Ιδρύματα/Μουσεία: Κυλικείο Πανεπιστημίου Κρήτης Λεωφόρος Κνωσσού / Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Νυμφών 3 Υπαίθρια σημεία: Πλατεία Λιονταριών (Στ’ Ωρολόι) / Πεζόδρομος οδού Ανδρόγεω (tobacco shop) / Πεζόδρομος οδού Δαιδάλου / Εμπορικό κέντρο Τalos Plaza Σοφοκλή Βενιζέλου & Μίνωος / Σταθμός Επιβίβασης Λιμένος Ηρακλείου Καταστήματα/Επιχειρήσεις: Περβολαράκη Καλοκαιρινού 55 / Περβολαράκη Μειντάνι / Αντονέλλα Σμύρνης 20 / Μ&D Hair Spa&Style Aνδρόγεω 4 / Zen Mιλάτου 20 Βρεφονηπιακός Σταθμός Δημιουργία Εργοτέλους 76 / Dvd club Mινωταύρου 1 / Τhrix Mιλάτου 21 Βιβλιοπωλεία: Κουναλάκης Έβανς 83-85 / Δοκιμάκης Ταγματάρχου Τζουλάκη 8 / Κίχλη Καντανολέων 13 / Lexis Έβανς 56-58 / Κυριάκης Έβανς 85-87 / Παπασωτηρίου Κοραή 17 / Αναλόγιο Ρούσσου χούρδου 8 / Ελευθερουδάκης Οδός 1821 αρ. 10 / Κύβος Ζωγράφου 6 / Μικρός Ναυτίλος Κοραή 4 / Φωτόδεντρο Κοραή 21 / Κύβος Λ. Δημοκρατίας 8 / Κύβος the copyshop Μύσωνος & Δωδεκανήσου Δισκοπωλεία: Δισκόραμα Δικαιοσύνης 11 / Μετρόπολις Δαιδάλου 19 Κινηματογράφοι/Θέατρα: Βιτσέντζος Kορνάρος Μαλικούτη 1 / Πολυχώρος Σινε Τεχνόπολις Λεωφόρος Α. Παπανδρέου 116 Αμμουδάρα / Σινεμά Odeon Σοφοκλή Βενιζέλου & Μίνωος / Θέατρο «Κουρδιστό Πορτοκάλι» Μεραμπέλλου 1 Εστιατόρια / Fast Food: Καγιαμπής Μονοφατσίου 12 / Λούκουλος Κοραή 5 / Πλάνη Πασιφάης 8 / Goody’s Μιχελιδάκη 6 / Πράσσειν Άλογα Χάνδακος&Κυδωνίας 21 / Σιγά-Σιγά Μινωταύρου 2 / Η Κουζίνα της Πόπης Σμύρνης 19 / Κοινοπολιτεία Αρετούσης 2 / Νότιο Σέλλας Μεραμβέλλου 13 Ταξιδιωτικά γραφεία: Landmarks Travel Σμύρνης 10 Ξενοδοχεία: Marin Dream Hotel Δούκος Μποφώρ 12 / Lato Boutique Hotel Eπιμενίδου 15 ΧΑΝΙΑ: Δύο Λουξ-Art Cafe Σαρπιδώνος 2 / Blue Safran Restaurant Café Bar Ακτή Τομπάζη 30 Παλιό Λιμάνι / My Café - Restaurant Σκαλίδη 37 / Γρηγόρης Μικρογεύματα Πλατεία 1866 αρ. 29 / Γρηγόρης Μικρογεύματα Πλατεία Ελευθερίας 13 / Καταστήματα Περβολαράκη Τζανακάκη 34 / Ξενοδοχείο Σαμαριά Πλατεία 1866 / Ταμάμ Ζαμπελίου 49 / Τυπογραφείο Μπετόλο 28 Πλ. Μητροπόλεως / Κουκουβάγια Τάφοι Βενιζέλων ΡΕΘΥΜΝΟ: Figaro Art & Music café Βερνάρδου 21-23 / Βιβλιοπωλείο Δασκαλάκη Βοσπόρου 6 ΑΓ ΝΙΚΟΛΑΟΣ: Café Du Lac 28ης Οκτωβρίου 17 / Πολυχώρος Περίπου 28ης Οκτωβρίου 25 Για θέματα διανομής καλέστε στο 6973 656 536

EDITORIAL:

“Η μπάλα στην κερκίδα” και η “ελληνική νοοτροπία”

ίναι εκπληκτικός ο καταμερισμός των ευθυνών από κάποιες πλευρές για τα αίτια όσων βιώνουμε σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας μας. Συχνά συναντούμε την άποψη οτι οι πρωτοφανείς παθογένειες για προηγμένη χώρα – όπως θεωρείται ο τόπος μας-, που συναντώνται στην Ελλάδα, είναι αποτέλεσμα της νοοτροπίας του συνόλου του πληθυσμού, ανεξαρτήτως δημοσίας θέσεως, ή κοινωνικού και οικονομικού υπόβαθρου. Η θέση αυτή διατυπώθηκε ευρέως τις τελευταίες ημέρες, ως δικαιολογία για την επιβολή των νέων “απαραίτηττων” οικονομικών μέτρων. “Η φοροδιαφυγή είναι στο αίμα των Ελλήνων”, λένε για παράδειγμα, οπότε “πρέπει τα μέτρα να είναι “καθολικά”, εννοώντας οτι θα πρέπει να σφίξουν το ζωνάρι – κι άλλο- οι μη έχοντες. Η αλήθεια κατά την άποψη μας είναι διαφορετική. Στη χώρα μας κυριαρχεί εδώ και πολλά χρόνια μια ομάδα ανθρώπων η οποία μέσω κομματικών σωλήνων επιβάλλει στην κοινωνία πολιτικούς με αμφιλεγόμενο ή και καθόλου ήθος, οι οποίοι αρέσκονται στη συναναστροφή και τις μπίζνες με συμφέροντα άνομων – κατα γενική ομολογία- στόχων και σκοπιμοτήτων. Ειναι κρίσιμο οτι η πλειοψηφία των ατόμων αυτών δεν αναδεικνύωνται μέσα από αγώνες, επαγγελματική σταδιοδρομία, προσφορά στην κοινωνία, αλλά μέσα από τραγικές κομματικές ‘διαδικασίες’. Αποτέλεσμα αυτών, η παράλογη διαχείριση του δημοσίου χρήματος, και ο συνεπακόλουθος μαρασμός των δημοσίων οικονομικών.

Όλα αυτά, με την ανοχή ή την αδυναμία επιβολής μιας διαφορετικής αντίληψης απο τους επικεφαλείς των κομμάτων. Συνυπολογίζοντας στα ανωτέρω την τάση ελέγχου της πολιτικής ζωής από τα ίδια συμφέροντα (προσοχή – όχι ελέγχου για κακώς κείμενα προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος αλλά προς πραγμάτωση των ατομικών στόχων τους), βλέπουμε οτι έχει δημιουργηθεί εδώ και χρόνια μια τάση διάχυσης μιας καταδικαστικής για την κοινωνία υποκουλτούρας που επιβραβεύει τη διαφθορά, τον ατομικισμό, τη σύσταση κυκλωμάτων, δομικά και κάθετα (απο τα ανώτερα στα χαμηλά στρώματα). Έτσι, χάνεται καθε έννοια νομιμότητας (“γιατί να μην τα ‘πιάσω’, να μην χτίσω αυθαίρετο, να μη προσλάβω ανασφάλιστο εργάτη, αφου το ίδιο κάνει αυτός που υποτίθεται οτι επιβάλλει τον νόμο;” σκέφτεται πολύς κόσμος) Παράλληλα, με αυτόν τον τρόπο δίδεται η εντύπωση στην κοινωνία οτι δεν υπάρχουν έντιμοι και αδέκαστοι δικαστικοί, πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, τη στιγμή που εν πολλοίς έχουν περιθωριοποιηθεί ακριβώς λόγω αυτών των χαρακτηριστικών, τα οποία δεν συνάδουν με την ‘κυρίαρχη αντίληψη’ περί δημοσίου βίου. Πρόκειται για το σύνηθες επιχείρημα περί “ελληνικής νοοτροπίας”, και στην ουσία αποτελεί “πέταγμα της μπαλας στην κερκίδα”, όσον αφορά τον καταμερισμό ευθυνών. Ναι, υπάρχει και τέτοιο θέμα, αλλά το πρόβλημα αρχίζει από ψηλα, και συχνά απο άτομα που κινούν τα νήματα από το παρασκήνιο….

Νίκος Κατζηλάκης 4

POLITICO:

Η επανάσταση του αυτονόητου

της Μαρίας Ψαρά

α μας δώσουν δανεικά οι Ευρωπαίοι; Τι ύψος θα έχουν τα επιτόκια; Κι αν δεν τα καταφέρουμε, θα βρούμε... γιατρειά από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Σα να σε βλέπω μπροστά μου, φίλε μου. «Πάλι για οικονομία θα γράψει;», αναρωτιέσαι. Εμ, είναι και τίποτα άλλο τόσο έντονο στην κοινωνική και προσωπική μας ζωή εκτός από αυτό; Με μιας, Μέρκελ, Σαρκοζί και Τρισέ κατέκλυσαν τα τηλεοπτικά παράθυρα σαν... τσουνάμι έτοιμο να μας καταπιεί. Και... ως συνήθεις ύποπτοι εμείς, σαν πρόσφατα προχωράμε στη σφαγή –βοήθειά μας είναι και Πάσχα! Και είμαστε έτοιμοι να θυσιαστούμε για το κοινό συμφέρον, για το κοινωνικό καλό και το αγαθό και ζωοποιόν... Θα σου κόψει εσένα, δασκάλα μου, τα δώρα και το μισθό. Έπαιρνες που έπαιρνες μισθούς που χρειαζόσουν την παραπαιδεία για να ζήσεις, τώρα θα γίνει και επίσημο... Κι εσένα, αστυνομικέ μου, λειτουργέ της τάξης, θα σου κόψει περίπου 200 ευρώ το μήνα. Πώς να μην ξεσπάς που οπλοφορείς, για να «καίγεσαι» στα δικά σου χρέη –κι ας έχεις την εξουσία. Όσο για σενα, γιατρέ του ΙΚΑ που έχεις σπουδάσει 8 χρόνια –τουλάχιστον- και έχεις και 10 χρόνια προϋπηρεσίας, πάρε τώρα 1200 ευρώ. Τι; Δεν άκουσα! Τι να πρωτοπληρώσεις; Σωστό κι αυτό, αλλά είναι... εθνικό συμφέρον. Πώς είπες; Θα φύγεις στο εξωτερικό; Σε καταλαβαίνω, αλλά τον είδες τον λογαριασμό για την μη εγκλωβισμένη Ελλάδα; Να στέλνεις λεφτά για τη διάσωση...

Κι εσύ, συνταξιούχε... Τριάντα χρόνια, την έφαγες τη ζωή σου στη δουλειά και το μεροκάματο. Ένσημα και άγιος ο Θεός. Αλλά από αποδοχές... 620 ευρώ. Να λες και «ευχαριστώ» που δεν σου κόψανε κιόλας. Θα γράψω το κοινότυπο: πίσω από τα νούμερα υπάρχουν και άνθρωποι... Γιατί δε λέω, να δώσουμε ψυχή για την Ελλάδα μας. Να βάλουμε κι εμείς πλάτη. Αλλά... άρχισε κύριε Πρωθυπουργέ μου/ Ευρωπαίε ηγέτη μου/ Επίτροπέ μου από αυτούς που σε (μας) κλέβουν. Σου δηλώνει γιατρός στο Κολωνάκι έσοδα 10.000 ευρώ; Για πιάσ’ τον και έλεγξέ τον! Πήγαινε σε Μύκονο, Πάρο και άλλα Κυκλαδονήσια και δες τις πολυτελείς βίλες των νεόπλουτων, τα πολυτελή τζιπ, τις υπερβολές τους. Και μπες μέσα σαν ράμπο να καταγράψεις: πόθεν έσχες; Είναι δυνατόν μισθοσυντήρητος να έχει τέτοια περιουσία; Για ζήτα εξηγήσεις! Κάνε και μια βόλτα από τα νυχτερινά κέντρα, μπες μέσα και δες τις αποδείξεις. Κι αν δεν κόβουν παραστατικά, μη διστάσεις να τους επιβάλεις πρόστιμα. Κι εμείς, μαζί σου! Δώσε εντολή για μια εκκαθάριση στις off shore, πρόβλεψε τις κινήσεις του «εξυπνάκια» για μία φορά στην ιστορία και «παγίδεψέ» τον κατά την μεταβίβαση των ακινήτων, κατά την αλλαγή στα στοιχεία, σε κάποια από τις διαδικασίες βρε αδερφέ! Δεν μπορεί, δεν υπάρχει τέλειο έγκλημα, έτσι δεν είναι; Βρες το τρωτό του σημείο και εμείς ξανά μαζί σου. Και να δεις πως γίνεσαι ήρωας. Γιατί αυτά, τα αυτονόητα που στην Ελλάδα δεν είναι, αποτελούν επαναστατική πράξη, δημοκρατική δήλωση, εξέλιξη πολιτισμού... Αλλά μην ξεκινάς από τον μικρό και μικρομεσαίο που σ’ τα δηλώνει όλα. Αυτό είναι θρασυδειλία. Σα να κλέβεις παγκάρι εκκλησίας (το οποίο ειρήσθω εν παρόδω φορολόγησέ το!). Ε; Καταπληκτικέ Πρωθυπουργέ/Ευρωπαίε ηγέτη/Επίτροπέ μου;

Σοσιαλδημoκρατισμός ή Βαρβαρότατα του Νίκου Αστρουλάκη

Είναι γνωστό το τσιτάτο «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» που διατύπωσε η Ρόζα Λούξεμπουργκ στις αρχές του πρώτου παγκοσμίου πολέμου για να εκφράσει την ανάγκη για μια σοσιαλιστική κοινωνία αλληλεγγύης έναντι στον συγκρουσιακό καπιταλισμό. Οι λέξεις ωστόσο είναι αχθοφόροι μηνυμάτων και εννοιών και η φράση της Ρόζας έχει χρησιμοποιηθεί ξανά και ξανά μέσα στην ιστορία, άλλοτε δόκιμα και άλλοτε αδόκιμα, ως σύνθημα επαναστατικό και δίπολο μεταφορικό και εμφατικό. Αυτή τη συνθηματική φράση χρησιμοποίησε και ο νυν πρωθυπουργός και το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ προεκλογικά και πάνω σε αυτήν την φράση στήθηκε η πολωτική, αναγκαία για το δικομματικό σύστημα, προεκλογική σύγκρουση μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας. Η κεφαλίδα σε αυτές τις γραμμές έχει μετασχηματίσει την φράση «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» τοποθετώντας το ουσιαστικό «Σοσιαλδημοκρατισμός» έναντι του «Σοσιαλισμός» εκτιμώντας ότι θα ήταν ενδιαφέρουσα η συζήτηση πάνω στο δίλημμα «Σοσιαλδημοκρατισμός ή Βαρβαρότητα» στην Ελλάδα σήμερα. Συμφωνά με τα τελευταία δημοσιεύματα η Ελλάδα είναι υπό την επιτήρηση της Ευρωπαϊκή Ένωση με τεχνικά εργαλεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Με άλλα λόγια η Ελλάδα είναι υπό την επιτήρηση μια ομπρέλας υπερεθνικών οργανισμών και δομών με κοινό ιδεολογικό-πολιτικό στίγμα. Σε αυτή την ιστορική και κοινωνική συγκυρία έχει κληθεί μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση, αυτή του ΠΑΣΟΚ, να εφαρμόσει ένα από τα πιο δυσχερή και επαχθή για της κοινωνία και τους εργαζόμενους προγράμματα «προσαρμογής». Σε αυτή την προσπάθεια έχει συνεργούς τον τύπο, τηλεοπτικό και έντυπο, σε μεγάλο βαθμό το οργανωμένο συνδικαλισμό (υπό την έννοια της τήρησης της κομμα-

τικής γραμμής) και μια σιωπηρή μείζονα αντιπολίτευση. Εδώ θα ήθελα να τονιστεί ότι το ελληνικό κοινωνικό εποικοδόμημα παρουσιάζει σοβαρές παθογένειες και η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει έντονες κοινωνικές ανισότητες, ταξικές και διαγενεακές. Αυτά όμως δε μπορούν να γίνονται άλλοθι για την αποδόμηση του όποιου κοινωνικού κράτους και δημοσιών παροχών που έχουν δομηθεί ως σήμερα. Η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση έρχεται με τα πιο συντηρητικά επιχειρήματα να υποχρεώσει τους έλληνες εργαζόμενους και την μικρομεσαία τάξη σε μια μόνιμη λιτότητα και αποδόμηση των δημοσίων κοινωνικών παροχών. Τα επιχειρήματα αυτά κινούνται σε δύο άξονες. Αφενός στο δημοσιονομικό πρόβλημα (έλλειμμα –χρέος ) και αφετέρου σε μια αντίληψη του οτιδήποτε είναι δημόσιο είναι απαραίτητα αναποτελεσματικό σε συσχέτιση με το στερεότυπο του δημοσίου υπάλληλου που προβάλετε ως τεμπέλης και αντιπαραγωγικός. Τα επιχειρήματα αυτά στήνονται επί μακρόν αντανακλώντας πολλές φόρες πραγματικές παθογένειες του συστήματος και δημιουργούν συνειρμικά μονοπάτια που είναι δύσκολο να αντιπαλεύει κάποιος σε λίγες γραμμές. Ωστόσο πρόχειρα αντιπαραθέσω την «πτώχευση» ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών και την απώλεια από τους πελάτες τους εισφορών ετών σε προγράμματα ασφάλειας. Τέλος, συχνά οι λέξεις χάνουν το νόημα τους η «σοσιαλδημοκρατία» ταυτίζεται με την «βαρβαρότητα» καθώς η οικονομία γίνεται όρ-

γανο της πολιτικής και τουναντίον. Ωστόσο η οικονομία όπως και η πολιτική δεν είναι ουδέτερες έννοιες αλλά προσδιορίζονται εν πολλοίς από τον ιδεολογικό και ηθικό παράγοντα. Συνεπώς η έννοια του μονόδρομου δεν υφίσταται στην οικονομία και την πολιτική. Η φοροτρομοκρατία, οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις και μισθολογικές περικοπές απλά θα εκτοξεύσουν την κοινωνική «βαρβαρότητα». Η χώρα για να αποφύγει την «βαρβαρότητα» έχει ανάγκη από πρόγραμμα αναπτυξιακό, επενδύσεις στους τομείς με συγκριτικό πλεονέκτημα, πλήρη απασχόληση, ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και των δομών ελέγχου, επαναπροσδιορισμό του κοινωνικού συμβολαίου υπέρ των ασθενέστερων εισοδηματικά στρωμάτων, άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων συλλογικότητα και αλληλεγγύη των εργαζόμενων, επανατοποθέτηση της εννοίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ισονομία, ισότητα και αξιοπρέπεια για όλους.

COSMOS:

του Paul Krugman*

Ανατομία του ΄ χάους ευρωπαϊκου (Το ευρώ σε κρίση)

μεγαλύτερος όγκος της δημοσιογραφικής κάλυψης σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη εστιάζεται στην Ελλάδα, πράγμα που είναι κατανοητό: Η Ελλάδα έχει στηθεί στον τοίχο περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Όμως η ελληνική οικονομία είναι πολύ μικρή. Με οικονομικούς όρους, η καρδιά της κρίσης βρίσκεται στην Ισπανία, που είναι πολύ μεγαλύτερη χώρα. Και όπως έχω προσπαθήσει να δείξω σε αρκετά σημειώματα, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ισπανία δεν προέκυψαν από ανευθυνότητα στη διαχείριση των δημοσιονομικών ζητημάτων, παρά τα όσα έχετε ενδεχομένως διαβάσει σχετικά. Αντιθέτως, αντικατοπτρίζουν τα “ασύμμετρα σοκ” στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, τα οποία πάντοτε γνωρίζαμε ότι αποτελούν πρόβλημα, αλλά αποδείχθηκαν πρόβλημα χειρότερο και από αυτό που φοβόντουσαν οι ευρωσκεπτικιστές. Νομίζω λοιπόν ότι θα ήταν χρήσιμο να παρουσιάσω, με τη βοήθεια λίγων απλών διαγραμμάτων, πώς έφτασε η Ισπανία στην παρούσα κατάσταση. (Όλα τα στοιχεία αντλούνται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, IMF World Economic Outlook Database.) Η ιστορία έχει μια απλότητα που θα την έλεγα κλασική, είναι σχεδόν σαν παράδειγμα από εκπαιδευτικό εγχειρίδιο. Δυστυχώς εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από τις συνέπειες. Η ιστορία αρχίζει με τη φούσκα στην ισπανική αγορά ακινήτων. Στην Ισπανία, όπως και σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, οι τιμές των ακινήτων εκτινάχθηκαν μετά το 2000. Αυτό προκάλεσε μαζικές εισροές κεφαλαίων. Στο εσωτερικό της Ευρώπης, η Γερμανία οδηγήθηκε σε τεράστια πλεονάσματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, ενώ η Ισπανία και άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας αντιμετώπισαν ένα τεράστιο έλλειμμα: Αυτές οι μεγάλες εισροές κεφαλαίου παρήγαγαν ένα κλασικό πρόβλημα ανισορροπίας: αύξησαν τη ζήτηση για ισπανικά αγαθά και υπηρεσίες, οδηγώντας σε σημαντικά ψηλότερο πληθωρισμό στην Ισπανία συγκριτικά με τη Γερμανία και τις

άλλες πλεονασματικές χώρες. Το επόμενο διάγραμμα συγκρίνει τους αποπληθωριστές του ΑΕΠ (θυμηθείτε, και οι δυο χώρες έχουν το ευρώ, επομένως η απόκλιση αντανακλάται σε μια αύξηση των σχετικών τιμών της Ισπανίας): Αλλά τότε έσκασε η φούσκα αφήνοντας την Ισπανία με πολύ μειωμένη εσωτερική ζήτηση -και εξαιρετικά μη ανταγωνιστική εντός της ζώνης του Ευρώ λόγω της αύξησης των τιμών και του κόστους εργασίας. Εάν η Ισπανία είχε το δικό της νόμισμα, αυτό το νόμισμα θα είχε ενδεχομένως ανατιμηθεί στην περίοδο της φούσκας των αξιών γης και στη συνέχεια θα είχε υποτιμηθεί όταν θα υποχωρούσε η φούσκα. Εφόσον όμως ούτε είχε αλλά και ούτε έχει δικό της νόμισμα, η Ισπανία φαίνεται πως είναι καταδικασμένη να υποστεί μια μακρά περίοδο αποπληθωρισμού, που συνθλίβει τα πάντα, και υψηλής ανεργίας. Και πού τοποθετούνται τα ελλείμματα του προϋπολογισμού σε όλα αυτά; Η κατάσταση του προϋπολογισμού της Ισπανίας εμφανιζόταν πολύ καλή στα χρόνια του μπουμ. Τώρα υφίσταται τεράστια ελλείμματα, αλλά αυτό είναι συνέπεια και όχι αίτιο της κρίσης: τα έσοδα καταρρέουν και η κυβέρνηση έχει ξοδέψει κάποια χρήματα για να απαλύνει τις επιπτώσεις της ανεργίας. Νά λοιπόν η εικόνα: Ποιος φταίει λοιπόν για όλα αυτά; Υπό μια έννοια, κανείς. Κατά μια άλλη εκδοχή, την ευθύνη φέρει η πολιτική ελίτ της Ευρώπης: άσκησε ισχυρή πίεση για το ενιαίο νόμισμα, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις ότι θα συνέβαινε αυτό ακριβώς που συνέβη (μολονότι, όπως είπα, ακόμη και οι ευρωσκεπτικιστές ποτέ δεν διανοήθηκαν ότι η κατάσταση θα ήταν τόσο κακή). Υπερασπίζομαι λοιπόν την κατάργηση του ευρώ; Όχι: το κόστος αντιστροφής των όσων έχουν γίνει θα ήταν τεράστιο και εξαιρετικά αποδιοργανωτικό. Νομίζω ότι η Ευρώπη είναι πια δεσμευμένη με το δημιούργημα αυτό και πρέπει να προχωρήσει όσο το δυνατόν ταχύτερα σε εκείνο τον τύπο δημοσιονομικής ολοκλήρωσης και ενοποίησης της αγοράς εργασίας που θα το έκαναν περισσότερο λειτουργικό. Αλλά, φυσικά, η κατάσταση είναι χαώδης. *Νομπελίστας Οικονομίας για το 2008, καθηγητής του Πανεπιστημίου Πρίνστον των ΗΠΑ

ATHENS CALLING: Soundtrack κειμένου ‘Happy Up Here’ - Royksopp

Άνοιξη στην Αθήνα είναι… της Σάντρας-Οντέτ Κυπριωτάκη

Η μεθυστική μυρωδιά από τις νεραντζιές που ανθίζουν. Όλοι χωρίζουν.

Όλοι ερωτεύονται. Το Fashion Week. Άνθρωποι ντυμένοι ανοιξιάτικα παρακολουθούν χειμερινές κολεξιόν. Τα κοριτσίστικα μαθήματα ραπτικής. Τα πολύχρωμα κοκτέιλ στον δρόμο, στις ταράτσες, στα πεζούλια. Κυριακή μεσημέρι, σ’ ένα διαμέρισμα στην Ασκληπιού, χορεύοντας Μαντόνα πάνω σε ψηλοτάκουνα. «Μην ξαναμιλήσουμε για δουλειές. Αρχίζουμε να στέλνουμε ανοιξιάτικα mail». Οι φίλοι από το εξωτερικό αρχίζουν να μαζεύονται. Το ορκίζομαι ότι είδα ανθισμένη αμυγδαλιά στο κέντρο της πόλης. Στην Πανεπιστημίου. Η ώρα αλλάζει και η Πιπίτσα Παϊσιου, η φωνή του «επόμενου τόνου» πέθανε. Το ήξερες; Τα ανθισμένα λουλούδια στα ανθισμένα νεκροταφεία. Μια –σε ταχύτητα φωτός- βόλτα στην θάλασσα με ένα Σούπερ Δούκα (Super Duke). Οι ψηφιακές καρδούλες- αυτοκόλλητα που γεμίζουν την πόλη οι digital lovers (digital-lovers.blogspot.com). Οι προετοιμασίες για τα καλοκαιρινά, μουσικά φεστιβάλ (Synch σου ερχόμαστε)... Οι προετοιμασίες για όλα τα φεστιβάλ! Γιούπιιιι! Οι θεατρικές παραστάσεις που τελειώνουν-πέρνουν παράταση-αρχίζουν άλλες. Δεν μπορείς/ θέλεις να δουλέψεις. Γρήγορα μεσημεριανά lunch breaks στο πλησιέστερο πάρκο (το Πάρκινγκ που έγινε Πάρκο στη Ναυαρίνου-parkingparko.blogspot.com). Μειώνονται οι πορείες. Μειώνονται τα νεύρα. Η Μίνα Ορφανού (Στρέλλα) να πίνει, ηλιόλουστη, καφέ στο Θησείο και να μου λέει για τα έργα τέχνης που φτιάχνει. Οι λευκές ελβιέλες που είναι πάντα στην μόδα. Τουρίστες-ηλιοκαμένοι-πολλοί. Οι γιαγιάδες βγαίνουν στα μπαλκόνια να λιαστούν. (Ναι, και στην Αθήνα). Η αναμονή για το «God of War» που θα ξανακλείσει στο σπίτι πολλούς pc-δάκηδες. Τα μαρτάκια στους καρπούς. Αλλάζεις άρωμα, βάζεις πιο ελαφρύ. Αγάπη, ρε μουνιά!

CITY LIFE:

Βόλτα στην Πόλη της Σίσσυ Παπαδογιάννη

Θεσσαλονίκης Ταξιάρχου Μαρκοπούλου Καρδιωτίσσης Στην καρδιά της πόλης, μια συνοικία χρονομηχανή σε μεταφέρει σε άλλες εποχές

υριακή πρωί κι η πόλη ακόμη χουζουρεύει από το σαββατιάτικο ξενύχτι. Διασχίζω την εντυπωσιακά έρημη Αγίου Μηνά, και βρίσκομαι στην αρχή της οδού Θεσσαλονίκης. Δυο τρεις παππούδες πίνουν τον ελληνικό τους παίζοντας χαρτιά στο καφενείο «Οι ευκάλυπτοι», μπρος στην προσταγή του καθρέπτη: «Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;». Χαμογελάω κι εγώ ασυναίσθητα, και μάλλον κάτι περαστικοί τουρίστες το περνάνε για δείγμα του greek hospitality κι ανταποδίδουν. Η οδός Θεσσαλονίκης, στην αρχή της κιόλας κρύβει μία από τις αρχιτεκτονικές εκπλήξεις της πόλης, ένα πανέμορφο νεοκλασικό αρχοντικό. Στη συνέχεια κι ενώ ο δρόμος στενεύει, μπαίνω για τα καλά στα απομεινάρια της «παλιάς πόλης» του Ηρακλείου. Μικρά σπιτάκια, με πέτρινες εισόδους και εσωτερικές αυλές, άλλα αναπαλαιωμένα, τα πιο πολλά ετοιμόρροπα, χορταριασμένα και με τις απαραίτητες γκράφιτι πινελιές. Κι έπειτα βρίσκομαι στον επίσημα αγαπημένο μου δρόμο στην πόλη: την Ταξιάρχου Μαρκοπούλου, με τον υπέροχο βυζαντινό ναό του Αγίου Ματθαίου, που αν (με λίγη τύχη) βρεθείς στο εσωτερικό του, τη μεταφυσική εμπειρία δεν την γλιτώνεις όσο ορκισμένος άθεος κι αν είσαι, αλλά και το κουκλίστικο διατηρητέο που φιλοξενεί προσωρινά τη Βικελαία Βιβλιοθήκη. Το φως του ήλιου πέφτει πάνω στα περιποιημένα διώροφα και τα

ασβεστωμένα σπιτάκια που θυμίζουν κάτι από Κυκλάδες, κι εγώ περνάω το παρκάκι με τα ολάνθιστα δέντρα όπου ένας μελαμψός κάτοικος της περιοχής μιλάει με πάθος στο καρτοτηλέφωνο, σε μια γλώσσα μελωδική κι ακατάληπτη. Αν συνεχίσω θα βρεθώ πίσω από το Πανάνειο, όμως προτιμώ να μείνω στα πλακόστρωτα στενάκια. Στρίβω αριστερά στην Σπιναλόγκας και δεξιά στη Ρωμανού. Οικογένειες κάθονται στο δρόμο κι απολαμβάνουν τον ήλιο, αυτοσχέδιες ψησταριές αχνίζουν, κι εγώ ρίχνω κλεφτές ματιές στις αυλίτσες με τις μπουγάδες και τις τενεκεδένιες γλάστρες. Κι άξαφνα το σκηνικό αλλάζει: Isobox, θεόρατοι γερανοί, κι ένα μεγαθήριο που φυτρώνει κάπως παράταιρα μέσα στη γραφική συνοικία. Το Πολιτιστικό κέντρο –παύλα- «γιοφύρι της Άρτας». Επιστρέφω στη Μαρκοπούλου, και πάνω που το τοπίο αρχίζει να μοιάζει επικίνδυνα νέο-ηρακλειώτικο, ξαναστρίβω αριστερά στην Σινά, και δεξιά στην Καρδιωτίσσης. Τρίβω τα μάτια μου, γιατί νομίζω ότι ξαφνικά προσγειώθηκα σε άλλη πόλη. Δρόμος πλατύς, ίσιος, με σπίτια ψηλοτάβανα, μπαλκόνια περίτεχνα, αρχοντικά, δρόμος κινηματογραφικός. Η βόλτα τελειώνει. Παίρνοντας δεξιά την Ιουστινιανού, ουσιαστικά βρίσκομαι εκεί από όπου ξεκίνησα. Στη γωνία Παρδάλη Γεράσιμου ένα νέο καφέ – ουζερί, ψηλοτάβανο, με έπιπλα αντίκες και ένα τζούκμποξ πεντηκονταετίας και βάλε, μου κλείνει το μάτι. «Γιώργο» το λένε, αλλά ακόμα δεν έχει φορέσει την ταμπέλα του. Μεσημέριασε. Η πόλη είναι ακόμη νωθρή κι ο μαρτιάτικος ήλιος παιχνιδιάρης.

Τι μας έκανε εντύπωση το 15θήμερο που πέρασε Το εντόπισα κάπου στην πλατεία Σινάνη! Κάποτε ψήφιζαν τα δέντρα. Τώρα φέρουν πινακίδες κυκλοφορίας και ίσως να πληρώνουν και τέλη! (Ο τύπος που το έκανε σίγουρα είχε χιούμορ!!!) Φανή Καλαθάκη Προτείνω αφού έχουμε γίνει η χώρα του Πάσχα (εβδομάδα των Παθών-χώρα των Παθών, βλέπετε το συσχετισμό?), να αδελφοποιηθούμε με το νησί του Πάσχα και να προχωρήσουμε σε ανταλλαγή πληθυσμών. Γιατί αλλιώς, δε μας βλέπω να κάνουμε διακοπές για τα επόμενα 3 συναπτά έτη. Βοήθεια μας. Μαρία Σαρρή Αν κρίνουμε από τη «γραμματοσειρά», την ορθογραφία και τα… γραφικά αυτής της αυτοσχέδιας μίνι αφίσας, κάποιος εξάχρονος οικο-ακτιβιστής ζει ανάμεσα μας. Greenpeace, τα σέβη σου! Σίσσυ Παπαδογιάννη

Τα stencils λένε πολλά, με λίγες λέξεις (don’t you love street art?). Σε αυτό εδώ που εντοπίστηκε στα Λιοντάρια, έχω την αμυδρή υποψία ότι ο καλλιτέχνης δεν εννοεί τα συμπαθή τετράποδα. Μαρία Σαρρή Μη βροντοχτυπάς τις (πιστωτικές) κάρτες, η κουτουλιά κάνει τους άντρες. Σίσσυ Παπαδογιάννη Ένα άγνωστο αυτοκίνητο παρκάρει σε ιδιωτική πιλοτή και ένα ακόμα πιο άγνωστο το κλείνει ακριβώς από πίσω. Μαρώ Τσαγκαράκη «Κάθε Πάσχα τη βρίσκω πολύ με ραδιοφωνικές διαφημίσεις τύπου: «Το super market Γκογκόλου στη Μυρτιά σας εύχεται Καλό Πάσχα και Χριστός Ανέστη». Είναι σοβαρό γιατρέ; Ανδρέας Κορακάς

ANGEL: Soundtrack κειμένου ‘‘Getting it wrong’’ - Sparklehorse

Η Aλίκη & το Ελληνικό πρόβλημα Ανταπόκριση από Λονδίνο: Γιάννα Πλαϊνιώτη

«Μα δε θέλω να μπλέξω με τρελούς» παρατήρησε η Αλίκη. «Α, αυτό δεν μπορείς να το αποφύγεις!» είπε η Γάτα. «Οι πάντες είμαστε τρελοί εδώ....»

νυπομονώ να δω την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων. Η γοτθική απόδοση της βικτωριανής εποχής έχει διχάσει κριτικούς και σινεφίλ αλλά εγώ δεν κρατιέμαι να αφεθώ στην τρισδιάτατη Μπαρτονική γιορτή των αισθήσεων. Το βιβλίο Alice’s Adventures in Wonderland γράφτηκε το 1862 κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με πλοίο στον Τάμεση και εκδόθηκε το 1865. Με τα αξέχαστα πλάσματα και λογοπαίγνια του το κείμενο μας μεταφέρει στην κατεργασμένη αλλά υπαρκτή και αληθινή εικόνα ενός κόσμου που τον φανταζόμαστε αλλά δεν έχουμε τη δυνατότητα να τον δούμε σε πραγματική δράση από τόσο κοντά. «Μα δε θέλω να μπλέξω με τρελούς» παρατήρησε η Αλίκη. «Α, αυτό δεν μπορείς να το αποφύγεις!» είπε η Γάτα. «Οι πάντες είμαστε τρελοί εδώ....» Δεν ήταν τυχαίο ότι ο Κάρολ Λιούις είχε σπουδάσει μαθηματικά στην Οξφόρδη. Φαίνεται να συμμεριζόταν την ιδέα του φιλοσόφου Bertrand Russell, ‘τα μαθηματικά έχουν σκοπό την αναδίφηση όχι μόνο της αλήθειας αλλά και την απόδοση του ωραίου, μιας ομορφιάς ψυχρής και αυστηρής όπως ένα γλυπτό’ . Μυθοπλασίες σαν την ‘Αλίκη’ και τα μαθηματικά αναγάγουν τον ανθρώπινο νου σε άλλα επίπεδα σκέψης και λογισμού. Από τις κβαντικές θεωρίες του Stephen Hawking έως τις περιπέτειες της Αλίκης η μελέτη της χωρικής διάταξης, του διάστηματος και της σχετικότητας ακολουθούν διαφορετικές αποδόσεις του ίδιου ταξιδιού στο χρόνο και σε παράλληλα σύμπαντα. Στο δικό μας σύμπαν τώρα, τον προηγούμενο μήνα ο Stephen Hawking απείλησε να αφήσει την έδρα του Cambridge έαν η κυβέρνηση προβεί στην υλοποίηση των μέτρων για περικοπές στην χρηματοδότηση της έρευνας στο τμήμα Φυσικής του πανεπιστημίου. Τη νέα χρονιά έχουν ανακοινωθεί μεγάλες εκπτώσεις στην χρηματοδότηση της επιστημονικής έρευνας κάνοντας πανεπιστημιακές έδρες να τρέμουν και τη βρετανική έρευνα λιγότερο ανταγωνιστική σε διεθνές επίπεδο. Στο χορό των χρηματοδοτήσεων πόλεμος έχει ξεσπάσει ανάμεσα στον βασιλικό κύκλο του Κάρολου και στους βουλευτών του βρετανικού κοινοβουλίου. Πριν δύο εβδομάδες ο πρίγκηπας Κάρολος κατηγορήθηκε ότι επωφελούμενος της βασιλικής του επιρροής πίεσε υπουργούς για την προώθηση στο δημόσιο σύστημα υγειας ομοιοπαθητικών φαρμάκων που έχουν απορριφθεί απο τους ιατρικούς κύκλους. Παρακολουθώ εναγωνίως τις εξελίξεις των διαπραγματεύσεων των Ευρωπαίων αξωματούχων. Όλοι δείχνουν να συμφωνούν « η τύχη της Ελλάδας θα κρίνει την τύχη της Ευρωπαικής Ένωσης.» Οι Βρετανοί Ευρωσκεπτικιστές παντως βλέπουν τον Ελληνικό Τιτανικό - τα 20 δις του δημοσιονομικού ελλείματος- να ισοδυναμεί με

την δικαίωση των προγνωστικών τους αρκετά χρόνια πίσω, όταν στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας διακήρυτταν ότι η νομισματική ένωση θα επιτείνει τη διαφορά νότου βορρά μέσα στην Ευρωπαική ήπειρο. Προγνώσεις αλγεβρικές, εξισώσεις χωρίς αγνώστους: τα ταμεία των Βόρειων θα εξυψώνονται ενώ οι Νότιοι -αποκαλούμενοι και ως PIGS από τα αρχικά των ‘αδυνάτων΄ μεσόγειων Πορτογαλίας, Ιταλίας, Ελλάδας, Ισπανίας- θα βυθίζονται στα άδυτα των απανωτών χρεών. Τέλος αφήνομαι στα νήματα της τελευταίας συλλογής του σχεδιαστή Alexander McQueen που αποτέλεσε το τελευταίο αντίο προς το κακο παιδι της βρετανικής μόδας που αυτοκτόνησε πριν ένα μήνα σε ηλικία 40 χρονών. Με τις τελευταίες του αναφορές στη βυζαντινή τέχνη, στην αιωνιότητα και στο απόκοσμο για άλλη μια φορά στα χέρια του Βρετανού δημιουργού ο πραγματικός κόσμος μοιάζει εφευρημένος και ο φανταστικός δεν είναι παρά η μετοίκηση του πραγματικού..

ΤΑ ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ : Soundtrack κειμένου ‘‘Η μικρή μας πολιτεία’’ - Παύλος Παυλίδης

Η Μικρή μας Πολιτεία της Στέλλας Τουρνά

ίμαι εξωγήινη και προσγειώθηκα στο Ηράκλειο. Έχει ωραίο καιρό αλλά συννεφιασμένα πρόσωπα. Άνθρωποι βαδίζουν και παραμιλούν, αυτοκίνητα στριμώχνονται παντού, οχήματα καταδιώκουν πεζούς. Οι έξυπνες παγίδες των διαδρομών κρατούν τους πάντες σε εγρήγορση, αλώβητοι παραμένουν μόνον οι καλά εκπαιδευμένοι. Πολλοί οδηγοί δεν φαίνονται πίσω από τα φιμέ τζάμια, ίσως επειδή πρόκειται για σπουδαίες προσωπικότητες που κυκλοφορούν ινκόγκνιτο, φοβούμενοι ενδεχομένως και το «κακό μάτι». Οι κάτοικοι αυτής της πόλης φαίνεται πως αγαπιούνται πολύ μεταξύ τους γιατί τα σπίτια τους είναι τόσο κοντά, ώστε βγαίνοντας κάποιος στο μπαλκόνι να αναπνέει το χνώτο του γείτονα. Τα πεζοδρόμια έχουν καταργηθεί για λόγους εγγύτητας. Έχει μια υπέροχη λιακάδα αλλά τα μεγάλα ακριβά σπίτια που είναι βαμμένα σαν παγωτά δεν λιώνουν. (Κρίμα, να μην μπορεί να χάσει κανείς την αιχμηρότητά του). Αγαπούν πολύ τα σκυλιά, ενίοτε σε βαθμό ταύτισης όταν πρόκειται για τη διασκέδασή τους. Επιμένουν ελληνικά και τιμωρούν τα μαγαζιά που υποστηρίζουν την ξένη κουλτούρα, λάμποντας δια της απουσίας τους. Είναι αρκετά καλλιεργημένοι από τη φύση τους, δεν χρειάζονται τα πολιτιστικά δρώμενα, γι’ αυτό και η έλλειψή τους περνά εντελώς απαρατήρητη. Δεν θα πουν όχι όμως σε ένα καλό event, όπως ο ερχομός μίας κυρίας που πουλάει μπορντοροδοκοραλλοκόκκινα χαλιά σε ένα καθωσπρέπει ξενοδοχείο. Τα καλοκαίρια συρρέουν ριψοκίνδυνοι τουρίστες που ενθουσιάζονται με τις εικόνες μιας πόλης από άλλη εποχή, που δεν ντρέπεται να δείξει το άσχημό της πρόσωπο, το γύρο τους χάους σε 7 μέρες και έξι νύχτες, την έξαψη που προκαλεί το απροσδόκητο, το απίστευτο, το «δεν υπάρχει»! Επιστρέφουν σώοι και ικανοποιημένοι στις τακτοποιημένες πατρίδες τους, με την συμπυκνωμένη εμπειρία της ζούγκλας και της

φαβέλας, του πολιτισμού μέσα στον πρωτογονισμό, του extra extreme. Η θάλασσα αστράφτει κάτω από τον ανοιξιάτικο ουρανό, αλλά λίγοι τη βλέπουν. Φυσάει και θα τους χαλάσει το μαλλί. Συνθήματα στους τοίχους. Πολιτική, επανάσταση, θρησκεία, ποδόσφαιρο, αγάπες, μετανάστες. Αντιφατικά μηνύματα. Υπάρχει ένας εχθρός, μια απειλή, αλλά δεν μπορείς να πεις με σιγουριά ποιός είναι, ή τί από όλα είναι… Έχουν δημοκρατία, δικτατορία, ή βασιλεία σ’ αυτή τη χώρα; Βλέπω και ακούω συχνά τη λέξη «φασίστες» αλλά σίγουρα έχουν επίσης πολλούς βασιλιάδες και βασίλισσες! Της πίστας, της πρωινής ζώνης, της νύχτας, της κουζίνας, των καμένων μυαλών, καθώς και μία πληθώρα «απόλυτων σταρ». Το πιο δημοφιλές παράθυρο, φαίνεται πως είναι η τηλεόραση. Το ανοίγουν και κάθονται μπροστά του με τις ώρες. Ο παρουσιαστής πρωινής εκπομπής φτιάχνει γιουβαρλάκια φορώντας Τ-shirt των AC/DC. Τηλεκατίνες αυτοαποκαλούνται «δημοσιογράφοι» και οι λεπτομέρειες ενός κουτσομπολιού «ρεπορτάζ». Mπουζουξούδες και κακές αδερφές, μιλούν για αξίες, για ηθική κρίση και στέλνουν στο πυρ το εξώτερον όσα απολωλότα πρόβατα τυγχάνει να είναι πιο όμορφα, πιο πλούσια, ή πιο διάσημα απ’ αυτές. Μιλούν για κακά πρότυπα, αντί να πάρουν επιτέλους την απόφαση να αυτοκαταστραφούν. Μα, αυτό το παράθυρο σε μεταφέρει σε άλλη διάσταση! Είναι ΟΛΟΙ εξωγήινοι, αν και δεν αναγνωρίζω από ποιόν πλανήτη. Το φεγγάρι που περιπλανιέται πάνω από την πόλη την ομορφαίνει, σε ξεγελάει, αφήνεσαι, λες, θα μείνω σ’ αυτόν τον τόπο που έχει περισσότερους κρατήρες κι απ’ τον Άρη, νιώθω ζεστασιά, είναι το ιδανικό μέρος για ν’ αποκοιμηθώ.

ΒΑΔΙΖΩ & ΠΑΡΑΜΙΛΩ:

Με Πάσχα και λεφτά η φτώχεια υποφέρεται!

του Ανδρέα Κορακά

έρο Πάσχα φύγε τώρα, πάει η δική σου η σειρά… ήρθε ο νέος με τα δώρα, θα μας φέρει και αρνιά…» αυτά παθαίνεις άμα ξεκουτιαίνεις και μπερδεύεις γιορτές και σχόλες και το Πάσχα με τα Χριστούγεννα. Γιατί πλέον με την πάροδο των χρόνων όλες οι γιορτές γίνονται ένα και μόνο να σε βαραίνουν ξέρουν και να σου δείχνουν ότι ο καιρός περνά χωρίς να σε ρωτά και ότι τα νέα γίνονται παλιά και τα παλιά ξανά καινούρια. Θυμάμαι σαν χτες που στο περσινό « Πασχαλινό monitor είχα πάει στον boss μας ένα 32σέλιδο θέμα, μία κατάθεση ψυχής θα έλεγε κανείς σχετικά με τα ήθη και τα έθιμα των Ασυρίων (το ότι οι Ασσύριοι γράφονται με δύο «σς», αποτελεί μια αμελητέα λεπτομέρεια) που αποδείκνυε –μεταξύ άλλων- ότι οι Ασύριοι είναι όλοι οι μη Σύριοι εξού και το Α το στερητικό μπροστά. Μα τι λέω; Πέρσι το Πάσχα δεν υπήρχε Monitor νομίζω και σίγουρα δεν υπήρχαν Ασύριοι είτε με ένα είτε με δύο είτε με τρία «σ»! Τι να πω; Το αλτσχάιμέρ μου εντείνεται κατά τη πασχαλινή περίοδο και δε μου αρέσει καθόλου αυτο… και, ναι, είναι η αλήθεια η θλίψη των Χριστουγέννων χτυπά και το Πάσχα. Πραγματικά είμαι πολύ στεναχωρημένος! Ειδικά που αύριο πρέπει να δώσω το θέμα και βαριέμαι να γράφω.

Το μυαλό μου τρικυμίζει με το Πάσχα. Μυστικές δυνάμεις το γεμίζουν σκέψεις κι απορίες. Θέλω να τις μοιραστώ μα δεν υπάρχει άνθρωπος… και όταν τις γράφω δε διαβάζει άνθρωπος! Δε γίνεται όμως να τα κρατάω μέσα μου όλα αυτά, θα εκραγώ, θα τρελαθώ μπορεί να πηδηχτώ κι απ ‘το παράθυρο! Τι στροβιλίζεται λοιπόν μέσα μου και πάει να με σκάσει; Πάτα το play γιατρέ μου, κατέγραφε ό,τι με βασανίζει και κάνε τη διάγνωση μετά. Έχουμε και λέμε • Η Μεγάλη Εβδομάδα θα έπρεπε να έχει τουλαχιστον 9-10 μέρες έτσι ώστε να δικαιολογεί το όνομά της; • Την Κυριακή των Βαΐων θα έπρεπε να γιορτάζουν και τα Sony Vaio. • Αφού τα σουβλατζίδικα τη Σαρακοστή φτιάχνουν καλαμάρια, δε θα έπρεπε και οι ψαροταβέρνες εκτός Σαρακοστής να σερβίρουν γύρο; • Μιλάμε για το θαύμα των Χριστουγέννων όπου ουσιαστικά δε γίνεται κανένα θαύμα, ενώ το Πάσχα που γίνεται η Ανάσταση, κανείς δε μιλάει για Πασχαλινό θαύμα. • ‘Ότι οι Πόντιοι θα έπρεπε να βάφουν τα αβγά άσπρα. • Ότι είναι αδύνατον να πάει στα ύψη το αρνάκι όντας σφαγμένο. Άρα οι ειδήσεις μας λένε (και πάλι) ψέματα. • Ότι είναι επίσης ψέμα πως το Πάσχα των Ορθοδόξων και των Καθολικών πέφτουν σε διαφορετικές ημερομηνίες, αφού και τα δύο πέφτουν την Κυριακή μετά τη Μεγάλη Εβδομάδα. • Νηστεία είναι να τρως τη γυρόπιτα -συνειδητά και όσο και αν σε στεναχωρεί αυτό-χωρίς κρεμμύδι. • Είναι παράδοξο που όλοι καθηλώνονται στις θρησκευτικές τηλεοπτικές σειράς της Μεγάλης Εβδομάδας αφού όλοι ξέρουν τι θα γίνει στο τέλος. Εκτός και αν πιστεύουν ότι αυτή τη φορά τα πράγματα θα εξελιχτούν διαφορετικά και ότι επιτέλους θα υπάρξει happy end. • Η περιφορά του Επιταφίου, ουσιαστικά δεν έχει κανένα νόημα αφού θα καταλήξει εκεί από όπου ακριβώς ξεκίνησε. • Το κόκκινο αβγό που σφηνώνουν στο πασχαλινό τσουρέκι είναι εντελώς άχρηστο αφού κανείς δεν το τρώει. • Θα είχε πιο πλάκα αν τσουγκρίζαμε τα αβγά μελάτα και όχι σφιχτά. • Οι πιο καθαρόαιμοι χωριάτες που συναντάς το Πάσχα, είναι οι «Αθηναίοι» που κατέβηκαν στην Κρήτη για διακοπές. • Ότι θα ήθελες πολύ να σκάσουν όλα μαζί μέσα στο περίπτερο όλα τα δυναμιτάκια που ο κάθε περιπτεράς πουλάει στους πιτσιρικάδες. • Οι «ρουκετομαχίες» σε Χίο και Κεφαλονιά (τύπου «Αργοστόλι Vs Ληξούρι») θα έπρεπε μια χρονιά να γίνουν με πυρηνικές ρουκέτες για να γλυτώναμε μια και καλή από αυτά τα ζώα.

• Οι ομηρικές μάχες, οι πανικοί και οι υστερίες που γίνονται στα ουζερί τη Μ.Παρασκευή μετά τον Επιτάφιο δε συνάδουν καθόλου με το Πασχαλινό μήνυμα αγάπης. Κι όλα αυτά για να φας το χταπόδι-τσίχλα «μπαμπαλού» που όντας ψημένο 5-6 ώρες πριν δεν κόβεται ούτε από δόντια λυσσασμένου πιτ-μπουλ. • Αντίστοιχες μάχες και ανήμερα τη Λαμπρή για το ποιος θα καβατζώσει το μπούτι από το αρνάκι… ούτε το μπούτι της Τζολί να ήταν! • ΄Το «εκνευριστικόν» του πράγματος ότι στην Κρήτη δεν «παίζει» και πολύ το σούβλισμα αρνιού αλλά το οφτό αρνάκι (τι πρωτότυπο!). • Ότι πολλοί λένε ψέματα ότι νηστεύουν όλη τη Σαρακοστή και ότι το Μ.Σάββατο κάθονται μέχρι τις 2 τη νύχτα παρακολουθώντας την Αναστάσιμη Λειτουργία! Ναι, ου, τι ώρα; • Που το Άγιο Φως έρχεται αεροπορικά και τσάμπα από τους Άγιους Τόπους ενώ εμείς για να πάμε ένα ταξιδάκι να δούμε τη μανούλα μας πρέπει να ξημερoβραδιαζόμαστε στο airticket.com μπας και βρούμε ένα εισιτηριάκι σε λογική τιμή να πάμε να δούμε τη μάνα μας τη μετανάστρια. • Που νιώθω «μπλιαχ» που κάθε φορά μετά το «Δεύτε Λάβετε Φως» πρέπει να φιλάω τη όποια Σάρα, Μάρα και κακό συναπάντημα τυγχάνει να βρίσκεται δίπλα μου. • Που θέλω την Τζούλια για νονά να μου πάρει λαμπάδα. • Που η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου ουσιαστικά δε διαφέρει από τη Μ. Παρασκευή αφού οι ραδιοφωνικοί σταθμοί παίζουν ακριβώς το ίδιο play list αυτές τις δυο ημέρες. • Που μετά το Πάσχα, στεναχωριέμαι που τελείωσε το Πάσχα. Το παραπάνω κείμενο είναι αφιερωμένο στο φίλο μου τον Χάρη που κάθε Μεγάλο Σάββατο, με το που ερχόταν το « Άγιον Φως» βάζαμε στοίχημα περίπου 10 ευρώ (σημερινά λεφτά) για το ποιανού το κερί θα σβήσει πρώτο. Και που κάτι γιαγιάδες που μας έβλεπαν ήταν περήφανες που προστατεύαμε με νύχια και με δόντια τη φλόγα στο κερί για να μη σβήσει –νόμιζαν ότι ήμασταν κάποιοι πολύ ευσεβείς νεαροί- ενώ στην πραγματικότητα εμείς το κάναμε μόνο και μόνο για να μη χάσουμε το στοίχημα και πληρώνουμε μετά!!!

INTERVIEW:

ΣΟΦΙΑ ΚΟΚΟΣΑΛΑΚΗ

Σοφία δεν προσποιείται. Δεν θέλει να ξέρει ότι είναι ένα δυναμικά ανερχόμενο όνομα της διεθνούς μόδας. Δεν θέλει να έχει σχέση με οτιδήποτε θεωρούμε ως δεδομένο για τον κόσμο της πασαρέλας. Και δεν θέλει να επιβάλλεται η εικόνα της έναντι της δουλειάς της. Έχει «βαφτιστεί» ως «το πιο exciting όνομα στο Λονδίνο” από Βρετανούς δημοσιογράφους. Όπου exciting, διαβάστε συναρπαστική, προκλητική, ενθουσιώδης. Κι όμως, η Σοφία δεν είναι καλή στις δημόσιες σχέσεις. Είναι όμως καλή στο να αξιοποιεί το ταλέντο της δημιουργικά, δίχως πολλά φλας και τυμπανοκρουσίες. Και μιλά για την Ελλάδα και την Κρήτη, από όπου κατάγεται, με το ίδιο ανεπιτήδευτο ύφος, την ίδια αμεσότητα, με την οποία μιλά για διασημότητες παγκόσμιου βεληνεκούς. Τη βρήκαμε, μετά κόπου, λίγο μετά το Μιλάνο, λίγο πριν το Παρίσι. Στο Λονδίνο, πάνω από ένα ποτήρι τσάι, σε μια κουβέντα που άρχισε κάπως απότομα… του Νίκου Κατζηλάκη

Σοφία, γιατί δεν μπόρεσε να σε κρατήσει η Ελλάδα; Στην Αθήνα δεν υπάρχουν δυνατότητες εξέλιξης. Οι σχολές εκεί σε προετοιμάζουν απλώς για να δουλέψεις στη βιομηχανία μόδας και δεν σου διδάσκουν μια συγκεκριμένη αισθητική. Έπρεπε να φύγω. Ήξερες πάντα τι ήθελες να κάνεις στη ζωή σου; Στα τέσσερα χρόνια στο πανεπιστήμιο… αγόρασα χρόνο για να σκεφτώ τι θέλω να κάνω. Νόμιζα ότι ήθελα να γίνω δικηγόρος τη μια, την άλλη ότι θα γίνω δημοσιογράφος. Μετά, άρχισα να έχω πιο έντονο ενδιαφέρον για τη μόδα. Πρέπει να είμαι πάρα πολύ επιφανειακός άνθρωπος για να μου αρέσει τόσο πολύ η μόδα, πρέπει να έχω πολύ επιπόλαιη φύση και ντρεπόμουν να δεχτώ ότι, ξέρεις, θα κάνω μόδα κατά κάποιο τρόπο, ειδικά στην Ελλάδα. Έπειτα από τέσσερα χρόνια, ήξερα πως δεν κάνω για τίποτα από τα παραπάνω, αλλά ότι ήθελα να κάνω ρούχα. Όταν άρχιζες τις σπουδές στο Σεντ Μάρτινς, το σήμερα πώς το φανταζόσουν; Πού φανταζόσουν ότι θα είχες φτάσει; Καλά, με δουλεύεις; Πού να φανταστώ… Δεν είχες κάποιο πλάνο στο μυαλό σου τότε, να πεις «εγώ θέλω να κάνω αυτό»; Πλάνο υποσυνείδητα είχα πάντα, αλλά δεν ήταν πλάνο που θα το έβαζα σε λέξεις. Απλά, ήξερα ότι πρώτα για να προσεγγίσεις καν το επίπεδο μόδας που υπήρχε έξω, πρέπει να αρχίσεις από μια σωστή σχολή. Πρώτο βήμα ήταν να κάνω ένα μάστερ στο Σεντ Μάρτινς, το οποίο δεν ήταν εύκολο, γιατί δεν είχα πτυχίο στο αντικείμενο. Όμως, σκεφτόμουν ότι, αν καθίσω και κάνω άλλα τέσσερα χρόνια μόδα, θα χαζέψω τελείως (γέλια). Οπότε, λέω θα δοκιμάσω να κάνω μάστερ απευθείας, και, αν δεν γίνει αυτό, θα κάνω κάτι άλλο. Πόσο πιστεύεις στον εαυτό σου σήμερα; Ξέρω τι κάνω πια, το κάνω και αρκετό καιρό, απλώς έμαθα περισσότερα πράγματα πάνω στη δουλειά. Είσαι μετριόφρων; Αυτό που ξέρω είναι ότι έχω πολύ συγκεκριμένη αισθητική, είμαι πολύ ακριβής, ξέρω τι θέλω να κάνω με τα ρούχα και τι κατεύθυνση να δώσω. Κάνω πολύ συγκεκριμένα σόου, δεν είναι ποτέ θεατρικά, πολλά πράγματα είναι «μη» στη δουλειά μου. Έμαθα πολύ γρήγορα τεχνική και κάνω ρούχα που είναι κάπως περίπλοκα, ρούχα που φοριούνται. Δεν θα έκανα ποτέ ρούχα που θα έβγαιναν σε σόου για να εκστασιαστούν οι αγοραστές, οι δημοσιογράφοι, οι φωτογράφοι και ύστερα να μην μπορώ να τα παράγω. Αν δεν παράγω ένα κομμάτι, θα είναι καθαρά μόνο λόγω κόστους και όχι επειδή δεν θα φοριέται. Σε έχει αλλάξει καθόλου η επιτυχία; Είσαι η ίδια με τη φοιτήτρια του Σεντ Μάρτινς; Όχι, δουλεύω πολύ περισσότερο πια (γέλια). Αλλά έχω το ίδιο άγχος. Στο λέω επειδή έχω την εντύπωση ότι, γενικά, ο κύκλος της μόδας είναι απρόσιτος επιεικώς, για να μην πω δήθεν.

Είναι δύσκολο, είναι μια πολύ κλειστή ομάδα, αλλά ευτυχώς εδώ στο Λονδίνο - και ειδικά στο χώρο της μόδας - δίνουν χώρο σε καινούργιους και δεν τους… κτυπάνε αβέρτα, δεν τους σφάζουν. Είναι το πιο σωστό μέρος για να αρχίσεις, γιατί μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα με μηδέν κόστος. Είναι - για σένα - μια δημιουργία σου λιγότερο επιτυχημένη, αν δεν πουλήσει καλά; Όχι, καμία σχέση, μπορεί να είναι απλά πολύ ακριβή. Ξέρω ακριβώς τι ρούχα θα πουληθούν από την αρχή και είναι πολλά που δεν πουλάνε το ίδιο με άλλα, επίτηδες, γιατί δεν θέλω να κυκλοφορούν παντού. Γι’ αυτό ακριβώς και ανεβάζω τις τιμές τους. Δεν θέλω να γίνουν Μακ Ντόναλντς. Έχεις πει ότι ο τρόπος που ντύνεσαι υποδηλώνει το ποιος είσαι… Είναι μια πρώτη δήλωση αυτή, αλλά λέγοντας αυτό εγώ ντύνομαι πολύ απλά, που σημαίνει ότι μάλλον είμαι μέχρι εδώ με τα ρούχα.

Πρέπει να είμαι πάρα πολύ επιφανειακός άνθρωπος για να μου αρέσει τόσο πολύ η μόδα, πρέπει να έχω πολύ επιπόλαιη φύση Τι είναι σημαντικότερο, τι καταναλώνεις για να ντυθείς ή το πώς ντύνεσαι; Χρειάζονται πολλά λεφτά για να ντυθείς καλά; Όχι, καθόλου, απλώς κάποιος μπορεί να έχει αδυναμία σε ακριβά υλικά που κοστίζουν. Υπάρχουν επίσης πολλές κατηγορίες ανθρώπων, π.χ. υπάρχουν γυναίκες που βλέπουν τα ρούχα σαν τέχνη και είναι έτοιμες να ξοδέψουν πολλά για συγκεκριμένα ρούχα. Αλλά για εμάς, τον μέσο όρο, δεν πιστεύω ότι χρειάζονται πολλά λεφτά για να ντυθείς. Πιστεύω ότι, αν είναι να αγοράσεις κάτι ακριβό, καλό είναι να αγοράσεις κάτι που θα κρατήσει και όχι κάτι πολύ ακραίο που θα παλιώσει γρήγορα. Το ότι κινείσαι σε ένα ρευστό επάγγελμα, που συνεχώς πρέπει να βγάζεις κάτι καινούργιο, σε φοβίζει; Όσο πιο πολύ δουλεύεις, τόσο καλύτερα αποτελέσματα βγάζεις. Δουλεύω δύο μήνες πριν από κάθε σόου και τα πρώτα ρούχα που βγάζω τα πετάω πάντα. Με πολλή δουλειά, πολλά πράγματα, που δεν είχες σκεφτεί ότι θες να κάνεις, βγαίνουν. Δεν νομίζω ότι μπορώ να στερέψω. Ένας σχεδιαστής, όμως, μπορεί να χάσει επαφή μετά από κάποια χρόνια, ανάλογα με το τι θέλει η μόδα κάποια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Είσαι υπέρ τού να χαρίζεις ρούχα σε celebs ή να πληρώνεις διάσημα μοντέλα στα σόου για να ακουστεί το όνομά σου περισσότερο

Είμαι κάθετα αντίθετη με αυτό. Ένα πράγμα που έχω και που δεν είναι καθόλου Λονδίνο, αλλά επιμένω να είμαι έτσι, είναι ότι ποτέ δεν καλώ διασημότητες στο σόου μου. Δηλαδή, ζητάνε διάφοροι εισιτήρια και δεν στέλνω ποτέ σε κάποιον ποπ σταρ που δεν μου αρέσει μόνο και μόνο για να ορμήσουν οι φωτογράφοι, το αποφεύγω. Μπορεί να υπάρχουν celebrities στο σόου μου, αλλά είναι άνθρωποι που μου αρέσουν, είναι φίλοι μου. Ακούγονται κι άλλα γνωστά ονόματα θαυμαστών σου… Δεν θα ήθελα όμως να κάνεις αναφορές σε αυτό. Σαν μερικούς σχεδιαστές, οι οποίοι δεν επηρεάζουν τη μόδα, δεν δίνουν κάτι καινούργιο, οπότε πού το ρίχνουμε; Στους celebrities. Μήπως αναλύουμε πολύ τη μόδα, τελικά; Μήπως είναι κάτι πολύ απλό; Δεν είναι απλό, είναι πολύ σύνθετο, έχει να κάνει όμως πιο πολύ με εικόνα, δεν έχει να κάνει με κείμενο. Εγώ δεν αναλύω ποτέ τη δουλειά μου. Είναι μόνο οπτικά σύνθετη για μένα, η υπόλοιπη είναι πολύ απλή. Δεν υπάρχουν κρυμμένα νοήματα πίσω από τα ρούχα. Είναι απλώς μια δήλωση για το ποια πιστεύεις ότι είναι η αισθητική σου, η κατεύθυνση που θέλεις να βλέπεις τις γυναίκες. Υπάρχουν σχεδιαστές που κάνουν ένα παντελόνι και λένε ότι αυτό εκπροσωπεί π.χ. την πτώση του κομμουνισμού. Το βρίσκω λίγο δήθεν αυτό, γιατί, κατά βάθος, είναι απλώς ρούχα. Είναι απλώς επιχειρηματικό το κίνητρο. Είναι ξεπερασμένης νοοτροπίας το να λες ότι μπορείς να περάσεις ένα μήνυμα. Μετέτρεψες τη μινωική Παριζιάνα σε παρισινή Μινωίτισσα. Τι σημαίνουν για εσένα οι αναφορές που έκανες για την Ελλάδα μέσα από τη δουλειά σου; Όπου μπορώ να προβάλλω την Ελλάδα, το κάνω συνειδητά και χωρίς ντροπή. Για ένα τεύχος του «The Fashion» με έστειλαν στην Κρήτη για να προβάλουν εμένα, αλλά εγώ το έκανα για να προβάλω το νησί, κι έτσι πήγαμε και φωτογραφίσαμε παντού. Ύστερα, άρχισαν να πηγαίνουν κι άλλα περιοδικά, μέχρι και η γιαπωνέζικη Vogue... Χαίρομαι που το κάνουν. Λες, α, τώρα που έχω κάποια δύναμη, τώρα θα δουν. Όταν έρχεσαι στην Ελλάδα, πώς περνάς το χρόνο σου; Όχι πολύ εποικοδομητικά. Τρώμε και πίνουμε με τους φίλους μου. Έχω πονοκέφαλο όταν κατεβαίνω... Στο Λονδίνο όλοι λένε ότι ξέρεις από πού έρχεσαι, αναρωτιούνται όμως για το πού στοχεύεις… Να διατηρήσω την επιχείρηση που έχω και να τη μεγαλώσω, χωρίς να έχω κανέναν πάνω από το κεφάλι μου. Να έχω την ανεξαρτησία μου, να μπορώ να συντηρήσω τη δουλειά μου. Δηλαδή, βλέποντας και κάνοντας; Παίρνεις τα πράγματα όπως έλθουν; Όχι, το αντίθετο. Αν δεν έλθουν, θα τα κάνω να έλθουν. Εάν δεν έλθουν την ώρα που τα θέλουμε, πρέπει να τα κατευθύνουμε.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΠΟΛΗΣ: Soundtrack κειμένου ‘‘Stop Coming to my House’’ - Mogwai

Ο Προηγούμενος Ένοικος

Μιχάλης Χαραλαμπάκης

http://urbanpoetic.wordpress.com

νοίκιο. Νοικιασμένο σπίτι. Ιδιοκτησία άλλου, δανεική με το ...αζημίωτο και ξένη. Αλλα ταυτόχρονα μια μικρή πατρίδα. Έστω και αν ο χρόνος μετράει αντίστροφα στην κλεψύδρα από την πρώτη μέρα που πάτησες το πόδι σου. Παράλληλα με τη συμφωνία μου με τον ιδιοκτήτη, συμφώνησα και με τον προηγούμενο ένοικο να μου μεταβιβάσει όλα τα έπιπλα και τις συσκευές έναντι κάποιου ποσού, συμφωνία συμφέρουσα για όλες τις πλευρές. Το πιθανότερο είναι να εξασκήσω και εγώ αυτό το πρωτότυπο ...δικαίωμα μεταβιβάζοντας τα υπάρχοντά μου στον επόμενο. Αναρωτιέμαι μόνο αν και αυτός θα σκέφτεται όπως και εγώ, κοιτάζοντας το μεταχειρισμένο κομοδίνο και τον καναπέ, το κρεβάτι και τον παλιό καθρέφτη στο κεντρικό δωμάτιο ή τους κάποτε λευκούς, τώρα λιγότερο λευκούς και σίγουρα κουρασμένους τοίχους στους οποίους έγειρες εσύ, έγειρε αυτός, γείραμε όλοι μαζί. Όλοι μαζί στη χορογραφία των προηγούμενων και των επόμενων ενοίκων. Φαντάζομαι τις εικόνες μιας δεδομένης ημέρας των ενοίκων και ορκίζομαι ότι βλέπω τα ολογράμματα τους να με ακολουθούν

στην κουζίνα για να μαγειρέψουν κάτι πρόχειρο ή να ανάβουν το θερμοσίφωνα βιαστικά μόλις μπουν σπίτι τους. Σπίτι τους, σπίτι μου, σπίτι μας. Στον Ένοικο του Πολάνσκι τρίζουν τα έπιπλα του σπιτιού, εμένα τρίζουν οι εικόνες των προηγούμενων ενοίκων που περιδιαβαίνουν τη διάβαση κουζίνα-καθιστικό πριν ανάψει ο φωτεινός σηματοδότης. Κάνε ησυχία μην ξυπνήσεις τα deja-vu που ξεκουράζονται στο άλλο δωμάτιο, γιατί τελευταία είναι όλο και πιο συχνά, με μια αίσθηση ότι δεν είναι όλα δικά σου. Είναι της φοιτήτριας που άλλαξε 3 σπίτια πριν καταλήξει στο κελεπούρι που βόλευε με τις συγκοινωνίες ή του τραπεζικού υπαλλήλου που αλλιώς τα είχε φανταστεί και αλλιώς του ήρθαν. Φίλε, μπορεί να μην μπορείς πια να αλλάξεις δουλειά αλλά τουλάχιστον άλλαξες σπίτι. Και ήρθα εγώ να συνεχίσω από εκεί που το άφησες αλλάζοντας και τη διαρρύθμιση. Γράφοντας όμως το επόμενο κεφάλαιο του σπιτιού για να το παραδώσω με συγκίνηση σαν τιμητική πλακέτα στον επόμενο. Σαν μια διαφορετική εκδοχή του bookcrossing, μόνο που το μεταχειρισμένο βιβλίο που διάβασα και σου

προτείνω έχει κουζίνα και μπιντέ, χωλάκι και ένα μεγάλο καθιστικό. Και τις ιστορίες μου, τις ιστορίες μας. Όμως μερικές φορές, η ύπαρξη όλων αυτών των ενοίκων σε αυτό το μαγικό κοινόβιο καταντάει κουραστική και η πρωτότυπη συμβίωση δεν είναι και τόσο ειδυλλιακή. Είναι η τρίτη φορά αυτή την εβδομάδα που ο προηγούμενος ένοικος έβαλε ξυπνητήρι από τις 7 και ξέχασε να το κλείσει, ενώ κάθε φορά που γυρνάω σπίτι αργά, δεν έχει μείνει νερό στο θερομοσίφωνα ούτε για δείγμα. Η φοιτητριούλα -επίσης- πάλι έφερε γκόμενο στο σπίτι και μάτι δεν κλείσαμε, ενώ τις προάλλες μου ζήτησε δανεικά για να πληρώσει τα κοινόχρηστα και εγώ τα δικά μου τα έχω πληρώσει. Αυτό που με τσάτισε περισσότερο όμως είναι το περιστατικό χτες με την τηλεόραση. Έχεις προσπαθήσει ποτέ να αλλάξεις με το τηλεκοντρόλ τον Λάκη τον Γλυκούλη και να μην μπορείς; Δεν νομίζω ότι υπάρχει χειρότερο. Εκτός φυσικά από να προσπαθήσεις όντως να δεις τον Λάκη το Γλυκούλη. Τώρα που το σκέφτομαι, καλά τα έλεγε ο Πολάνσκι, αυτό το σπίτι είναι στοιχειωμένο!

TRANSIT: Soundtrack κειμένου ‘‘Ο δρόμος δεν έχει αλλαγή’’ - Φανταστικοί Ήχοι

Σκωτία

Isle of Skye – Στοιχειωμένο Νησί? Ίσως…

Πετάς μέρα πάνω από την Ευρώπη... Κοίτα κάτω, δε πέφτεις.... ταξιδεύεις. ΤΑΞΙΔΕΥΕΙΣ! και ετοιμάζεσαι να ζήσεις την ηρεμία της φύσης και να απολαύσεις εις βάθος το ταξίδι αυτό. Δε χρειάζεσαι πολλούς γύρω σου. Ένα άτομο ίσως και να είναι αρκετό. Ιταλία, Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία, στα πόδια σου... πλησιάζεις... Αγγλία... ΣΤΟΠ! Σκωτία! Εδώ είσαι! Γλασκώβη. Δεν έχει και πολλά να κάνεις εκεί… Η Γλασκώβη είναι άλλη μια πόλη… τώρα όμως δε ψάχνεις για πόλεις. Νοικιάζεις ένα αυτοκίνητο και ξεκινάς προς την ‘όγδοη οδό’ του Βορά. κειμ. & φωτ. Μαρία Αναστασάκου

οίτα να συνηθίσεις την ‘ανάποδη΄οδήγηση γιατί μπορεί εύκολα αν αποβεί μοιραία. Ο δρόμος εύκολος, μικρός και στενός. Δυστυχώς, οι κίτρινες τριγωνικές πινακίδες της σήμανσης που απεικονίζουν ένα ελάφι που πετάει, εδώ βρίσκουν την ρεαλιστική τους υπόσταση. Δε χρειάζεται να τα ψάξεις. Εδώ η φύση είναι γενναιόδωρη. Εμφανίζονται απο το πουθενά και αν είναι τυχερά θα εξαφανιστούν στο πουθενά, αλλιώς θα βρεθούν νεκρά στη μέση του δρόμου. ΠΡΟΣΕΧΕ λοιπόν για να συνεχίσεις ευχάριστα το ταξίδι σου. Πέρνα την Loch Lomond, το Fort William και φτάσε στη Loch Ness. Αν είσαι τυχερός θα τη δεις. Ελάχιστοι λένε είχαν την τύχη αυτή – η Νέσσυ δε θα σε εμποδίσει και έτσι θα συνεχίσεις το δρόμο σου για το Cannich. Οι λίμνες που μόλις άγγιξες σε έχουν ήδη συνεπάρει. Το τοπίο είναι πλασματικό – φτιαγμένο στα όνειρά σου. Σε ρουφάει! Αρκετή υγρασία, λίγη ακόμα ομίχλη, ο καιρός – φουσκωμένος – βρίσκεται στα πρόθυρα καταιγίδας, όμως δε σου κάνει τη χάρη να ξαλαφρώσει… η ατμόσφαιρα φορτίζεται όλο και περισσότερο κάθε λεπτό που περνάει... λίγες σταγόνες και αυτό ήταν... λίγη ηρεμία και ξανά-μανά. Η καταχνιά έντονη, όμως κατά ένα περίεργο λόγο η Γή φέγγει από το έδαφος... ένα πυκνό στρώμα σύννεφων σε ακολουθεί πιστά, θα μπορούσες να αισθάνεσαι ότι θα σε πλακώσει, όμως το λευκό-γκρι-σταχτί χρώμα τους αφήνει αντανακλάσεις και κάνει παιχνίδια με τα υπόλοιπα στοιχεία της φύσης και σου δίνει ανάσες. Οι λίμνες ήρεμες... σαν καθρέπτες, εύκολα μπερδεύεις το πάνω με το κάτω. Βουνά παντού, λόφοι καταπράσινοι που ‘σπάνε’ από μικρούς καταρράκτες και ποταμάκια που ψάχνουν διέξοδο διερχόμενα από μυστηριώδη κοιλάδες και φαράγγια… ηρεμία... φύση. Πλουσιότερη παλέτα γήινων χρωμάτων δεν έχω ξαναδεί... Και μέσα σε όλα… οι θρύλοι και οι ιστορίες των Κελτών να περιτριγυρίζουν στο κεφάλι σου… Ζεις στη Μέση Γη! Μόλις έφτασες σε χωριό στο πουθενά της Σκωτίας. 5-10 σπίτια όλα κιόλα, μια pub, ένα hostel, δυο-τρίς εκκλησίες χαμένες μέσα στο δάσος και μια αίθουσα χορωδίας (?!). Το Cannich κάποτε αποτελούσε κέντρο παραγωγής παράνομου ουίσκι, τώρα? Περασμένα ξεχασμένα. Η pub είναι το μόνο μέρος συναναστροφής με τους ντόπιους, οι οποίοι θυσιάζονται για να σε ευχαριστήσουν. Τρία τραπέζια με καρό λευκό-κόκκινο τραπεζομάντηλο, ένα μπιλιάρδο, μια ‘μπάρα’ με ότι ουίσκι θέλεις και 3-4 θαμώνες (εσωκλείοντας τον ιδιοκτήτη της pub και του hostel)... Δεν ακούγεται άσχημα. Φιλικοί, ανοιχτοί, εξυπηρετικοί, σκλαβωμένοι που τους τίμησες με την παρουσία σου, ‘ξεφαντώνουν’ μαζί σου μέχρι τελικής πτώσεως. Αν βέβαια τους καταλαβαίνεις, γιατί εδώ το proficiency δε μετράει, ούτε τα 20 χρόνια αγγλικά που έχεις κάνει. Στήσε το καλό σου το αφτί, βάλε λίγη φαντασία και χαμογέλα… κάτι θα πιάσεις… δε μπορεί!

Τί είναι μαλλιαρό και δεν πειράζει?

Loch Lomond… θα μπορούσε να ήταν και κάποια άλλη λίμνη ;)

Isle of Skye

Άποψη του μαύρου Cullins, κάπου κεί είναι και το κόκκινο

Ξύπνα με τον ήχο των σκίουρων και ξεκίνα για τον τελικό προορισμό σου. Περνώντας το Kyle of Lochalsh φτάνεις στην περιβόητη γέφυρα που ενώνει το Isle με το Eilean Ban με τη Σκωτία – το highlight βρίσκεται στα δεξιά σου. Το κάστρο του Eilean Donan, αναγνωρίσιμο από τις ταινίες: Elisabeth-The Golden Age, The World is not Enough, Loch Ness, κ.α. πραγματικά μοναδικό στο περιβάλλον που βρίσκεται, στέκεται επιβλητικό και φυλάει το νησί. Εννοείται ότι θα βαρεθείς να βλέπεις κέλτικες εκκλησίες και κάθε είδους-μεγέθους κάστρα παντού όμως μερικά είναι τόσο τέλεια που νομίζεις ότι απλά φύτρωσαν εκεί. Καλώς ήρθες. Έφτασες στο Isle of Skye (= το νησί της ομίχλης). Αν αποφασίσεις να το φυλάς, θα έχεις τη θάλασσα στα πόδια σου. Μην πας κοντά, θα σε τραβήξει με ένα διαφορετικό, ευγενικό και συνάμα ύπουλο τρόπο μέσα της και άντε να βγεις πάλι έξω. Κάποια πηγαία δύναμη θα σε κάνει να γυρνάς και να ξαναγυρνάς στο μέρος αυτό με διάφορους τρόπους – θα καταλάβεις τι εννοώ μόνο όταν το δεις με τα ίδια σου τα μάτια. Το ποικιλόμορφο ανάγλυφο δεν είναι το μόνο που σε αφήνει άφωνο. Ο μυστικισμός του νησιού θα σε κυριεύσει – λέγεται επίσης, ότι δεν υπάρχει ούτε ένα πετραδάκι που να μην είναι συνδεδεμένο με ένα θρύλο. Για αυτό μίλα με τους ντόπιους, μάθε ότι μπορείς και η διαμονή σου θα γίνει αξέχαστη, far more colorful and vivid. Λένε ακόμα ότι, και για νεράιδες, στοιχειά του νερού, Κέλτες πολεμιστές ή selkies να μην έχεις ακούσει ή δει, η ατμόσφαιρα δε χάνει τη μαγεία της. Βάλε λοιπόν άνετα παπούτσια και ξεκίνα! Τα κοκκινόμαυρα Cuillin Mountains σε περιμένουν. Η απίστευτη χωρισμένη και ξαναενωμένη γη του Quiraing είναι must και αν πετύχεις καθαρό καιρό, θα σου προδώσει απλόχερα όλη τη Σκωτία. Και εννοείται ότι δεν πρέπει να χάσεις την Coral Beach… θα συνηθίσεις να περπατάς πάνω σε κοράλλια ;) Καλή διασκέδαση λοιπόν, και όταν αποφασίσεις να πας πες μου και μένα!

Tips: . Προτίμησε το αριστερά. . Μη σε τρομάζει ο όγκος τους, το μαλλί ζεσταίνει και το κέρατο δε πονάει. . Μείνε σε κάστρο, χτύπα την πόρτα και μπες! . Αν τα βλέπεις διπλά δε φταίνε τα 10 λίτρα ουίσκι που ήπιες. Everything is crystal clear! . Talisker malt whiskey 18 years old και πολλές τοπικές μπύρες ;) . Ψάρεψε ένα ντόπιο hitch-hiker. Για αντάλλαγμα θα σε ταξιδέψει εκείνος. . Πιάσε ένα καλάμι και ‘χτύπα’ το βραδινό σου. . Ό,τι πορτοκαλί ή κίτρινο ον, είναι μοναδικό.

COUCHSURFING: Soundtrack κειμένου ‘‘Desaparesido’’ - Manu Chao

Couchsurfing fast facts:

Σερφάρωντας τους καναπέδες της Ευρώπης vol.2

ο ταξίδι μου στο Βέλγιο συνεχίστηκε με ένα χιονισμένο καρναβάλι σε μια μικρή πόλη, το Aalst, όπου πέντε (υπερβολικοί) τραβεστί με ρώτησαν αν έφυγα απο την Ελλάδα λόγω οικονομικής κρίσης και έμεινα άναυδη. Γιατί εγώ φυσικά δεν είχα πάρει χαμπάρι τι γινόταν στη χώρα μου όσο έλειπα, κι όλα αυτά περί χρεωκοπίας, νέων μέτρων, Μέρκελ και κωλοδάχτυλα στο focus (και Τζούλιας, που επισκίασε όλα τα προηγούμενα, μη ξεχνιόμαστε!) φρόντισα να τα μάθω απο το ίντερνετ μετά απο αυτό το σχόλιο των πέντε τραβεστί. Στο καρναβάλι συνάντησα την επόμενη οικοδέσποινα μου, την Ελίν (φορούσε ένα κόκκινο γαρύφαλλο στα μαλλιά για να τη γνωρίσω) με την οποία πήγα στο Γκεντ όπου θα περνούσα το βράδυ και την επόμενη μέρα. Η Ελίν έμενε σε ένα περίεργο διαμέρισμα σε σχήμα...μπανάνας! Μου έμαθε πως φτιάχνουμε ένα καταπληκτικό κέικ απο μπαγιάτικο ψωμί...και οταν η μερίδα μας ήταν ακόμα ζεστή, την κόψαμε στη μέση και βάλαμε μέσα την αγαπημένη μας βέλγικη σοκολάτα για να λιώσει (κόλαση!). Οι Βέλγοι αγαπούν πολύ τις σοκολάτες τους, και σε κάθε βέλγικο σπίτι που πήγα η σοκολάτα κυριαρχούσε στα ντουλάπια της κουζίνας, και σε κάθε γεύμα φυσικά. Επόμενη στάση ήταν το Άμστερνταμ, όπου με φιλοξένησαν δύο παλιοί φίλοι, η Άσια και ο Κάσπερ. Το Άμστερνταμ το γνωρίζω καλά, εφόσον είχα κάνει το μεταπτυχιακό μου στην Ολλανδία, οπότε πέρασα τρεις μέρες εκεί χαλαρά σε σπίτια φίλων. Μου είχε λείψει πολύ η ποδηλατική κουλτούρα και η χαλαρή ατμόσφαιρα αυτής της πόλης που την κάνει να διαφέρει

της Στέλλας Μελίνας Βασιλάκη

απο τις άλλες ευρωπαικές πρωτεύουσες. Αυτή τη φορά όμως η επίσκεψη μου εκεί είχε μια..κινέζικη εσάνς, εφόσον πετύχαμε τους εορτασμούς της κινέζικης πρωτοχρονιάς στην κεντρική αγορά, με παρελάσεις, συναυλίες, κινέζικους μεζέδες, και talent show. Επίσης, η φίλη μου η Άσια, η οποία είναι πολωνέζα αλλά έχει μεγαλώσει στην Σανγκάη, μαγείρευε συνεχώς κινέζικα πιάτα στο σπίτι! Στη συνέχεια επέστρεψα στο Βέλγιο και στις Βρυξέλλες, μια πόλη που εκ πρώτης όψεως μοιάζει βαρετή, αλλά τελικά αν περπατήσεις στα στενάκια της θα ανακαλύψεις πολλές κρυφές και ενδιαφέρουσες πτυχές της. Σίγουρα αξίζει να περπατήσεις στις γειτονιές και να ανακαλύψεις τις ζωγραφιές στους τοίχους της πόλης, που μοιάζουν σαν να έχουν βγει απο κόμικ. Που είναι λογικό, εφόσον οι Βέλγοι είναι διάσημοι για τα κόμικς τους (ο Τεν Τεν είναι απο κει), και υπάρχει και μουσείο των κόμικς. Καθώς έφτανε το τέλος του μήνα μου στην Ευρώπη αποφάσισα να συνοδέψω άλλη μια παλιά καλή μου φίλη, τη Νίνα απο Βουλγαρία, σε μία βραδιά τάνγκο στην Κολωνία της Γερμανίας. Κι εκεί καναμε και μια couchsurfing πρωτοπορία: σερφάραμε τον καναπέ ενός κλαμπ! Ρωτήσαμε τους ιδιοκτήτες του κλαμπ και διοργανωτές της βραδιάς πού θα μπορούσαμε να μείνουμε το βράδυ εκεί κοντά (το κλαμπ ήταν σε μια βιομηχανική περιοχή μακριά απο το κέντρο) και μας απάντησαν «στο κλαμπ»! Μάθαμε λοιπόν οτι συνηθίζουν να προσφέρουν δωρεάν διαμονή μέσα στο κλαμπ σε αυτούς που ταξιδεύουν απο άλλες πόλεις και χώρες, αλλά εκείνη τη φορά μόνο εγώ και η Νίνα

είχαμε ζητήσει φιλοξενία, οπότε οι δυο μας είχαμε ένα ολόκληρο κλαμπ στη διάθεση μας! Η βραδιά ήταν απο τις πιο όμορφες του ταξιδιού. Σινιέ ντυμένα ζευγάρια που έμοιαζαν σα να είχαν βγει απο άλλη εποχή να χορεύουν τάνγκο, άφθονο κόκκινο κρασί, κόκκινοι βελούδινοι καναπέδες, κλασική μουσική τάνγκο, κι ένιωθα οτι δεν ήμουν πια στη Γερμανία αλλά οτι είχα διακτινιστεί στην Αργεντινή. Όταν η βραδιά τελείωσε, βοηθήσαμε τους σερβιτόρους να καθαρίσουν το χώρο, ανοίξαμε τα sleeping bag και κοιμηθήκαμε στους κόκκινους βελούδινους καναπέδες. Οι ιδιοκτήτες μας άφησαν οδοντόκρεμα, πετσέτες, καφέ και ψωμί με μαρμελάδα για να φάμε το πρωί. Ξυπνήσαμε, φάγαμε, κλειδώσαμε την πόρτα και βάλαμε το κλειδί στο γραμματοκιβώτιο. Πήραμε το τρένο για Βρυξέλλες, και το βράδυ γιορτάσαμε τα γενέθλια της Νίνας στο σπίτι της με άλλο ένα «πολυεθνικό» πάρτυ, με «πολυεθνικό» φαγητό, μουσική και χορούς. Μετά απο όλα αυτά αποφάσισα οτι αυτή είναι και η μαγεία της Ευρώπης, η πολυπολιτισμικότητα της που συνδυάζεται αρμονικά με την τοπική ταυτότητα της κάθε χώρας και πόλης. Τελευταίες μέρες στο Παρίσι, ευτυχισμένη και έτοιμη να γυρίσω στο νησί, αποφάσισα να το ρίξω και λίγο έξω και τελικά βγήκα λίγο εκτός προϋπολογισμού. Αλλά και πάλι γι αυτά που έζησα τα λεφτά ήταν πολύ λίγα. Και τελικά δε θα συμβούλευα κάποιον να κάνει couchsurfing μόνο για οικονομικούς λόγους. Είναι απλά ο καλύτερος τρόπος για να ταξιδέψεις, να γνωρίσεις μια χώρα, υπέροχους ανθρώπους και να αποκτήσεις μοναδικές εμπειρίες.

Πως λειτουργεί; Άρχικά δημιουργείς ένα προφίλ (περίπου σαν το facebook) με πληροφορίες και φωτογραφίες για τον εαυτό σου. Στη συνέχεια περιγράφεις τι προσφέρεις (διαμονή ή συνάντηση για καφέ) και τα χαρακτηριστικά του “καναπέ” σου, δηλαδή, σε ποιό δωμάτιο θα κοιμηθούν οι φιλοξενούμενοι σου, πόσα άτομα μπορείς να φιλοξενήσεις, προτίμηση στο φύλο, κτλ. Όταν τελειώσουν όλα αυτά περιμένεις μυνήματα απο ταξιδιώτες, βλέπεις το προφίλ τους και αναλόγως δέχεσαι να τους φιλοξενήσεις ή όχι. Όσο περισσότερες πληροφορίες παρέχονται από ένα μέλος, αυξάνουν τις πιθανότητες ότι κάποιος θα βρει αυτό το μέλος αρκετά αξιόπιστο ώστε να γίνει οικοδεσπότης ή φιλοξενούμενός του. Είναι ασφαλές; Το CouchSurfing έχει δημιουργήσει ένα σύστημα ασφαλείας (verification process) για να ελέγχει την ταυτότητα των μελών. Αλλά στην ουσία τα ίδια τα μέλη φροντίζουν για την ασφάλεια και την εγκυρότητα των πληροφοριών που διαθέτει κάθε μέλος αφήνοντας συστάσεις (references) και σχόλια στο προφίλ τους. Αν γίνω μέλος, είμαι υποχρεωμένος/η να φιλοξενήσω όλους που θα επικοινωνήσουν μαζί μου; Όχι. Κάποια μέλη δεν προσφέρουν καν φιλοξενία αλλά μία ξενάγηση στην πόλη ή ένα καφέ για να τους δείξουν μερικά μέρη στον χάρτη! Ακόμα κι αν προσφέρεις φιλοξενία μπορείς να αρνηθείς αν έχεις δουλειά, αν λείπεις, ή το άτομο που επικοινωνεί μαζί σου δε σου γεμίζει το μάτι!

Το CouchSurfing είναι το μεγαλύτερο δίκτυο υπηρεσιών φιλοξενίας, με κατά προσέγγιση 1.7 εκατομμύρια μέλη σε 235 χώρες. Με το CouchSurfing ο ταξιδιώτης μπορεί να επικοινωνήσει, να φιλοξενηθεί ή/και να ξεναγηθεί απο ντόπιους στον τόπο που επισκέπτεται χωρίς κανένα χρηματικό αντίτιμο. Το CouchSurfing στηρίζεται στην αλληλο-κατανόηση, στην ευγένεια και στην εμπιστοσύνη των ανθρώπων που συμμετέχουν σε αυτό. Με άλλα λόγια, το CouchSurfing είναι μια κοινότητα ταξιδιωτών που προσπαθεί να αλλάξει τον κόσμο προωθώντας τις αξίες της φιλοξενίας, την αποδοχή της διαφορετικότητας και την ανταλλαγή πολιτισμικών στοιχείων. Είναι μία προσπάθεια για ένα καλύτερο κόσμο, προσφέροντας τα σπίτια μας, τις καρδιές μας και τις εμπειριες μας στους οικοδεσπότες και στους φιλοξενούμενους μας!

ΚΑΙ μερικά στατιστικά στοιχεία Μέλη: 1,707,559 Νέες φιλίες: 1,983,435 Θετικές εμπειρίες: 3,159,990 Χώρες που αντιπροσωπεύονται: 235 Πόλεις που αντιπροσωπεύονται: 71

ΑRT:

Biennale των Νησιών Tο Δίκτυο Εικαστικών Ηρακλείου στη Σαρδηνία της Ουρανίας Γιαλυτάκη

‘Ο λαβύρινθος είναι ένα αρχέτυπο, η προϋπάρχουσα μορφή της καθολικής έννοιας, πρωτότυπο και απλό, ξεκινά από μερικά στοιχεία και διακλαδίζεται στην πολλαπλότητα της έκφρασης’. Αυτήν την πολλαπλότητα λοιπόν θελήσαμε να ανακαλύψουμε και να μοιραστούμε με τους συν-αδελφούς καλλιτέχνες από το γειτονικό νησί μας, τη Σαρδηνία.

ε την ευκαιρία της 8ης έκδοσης της Μπιενάλε των Νησιών, που φέτος ενέπλεξε την Κρήτη ως αδελφικό νησί. Η αδελφοποίηση μεταξύ των 2 νησιών, αντιπροσωπεύει μια συνάντηση μεταξύ 2 αρχαίων πολιτισμών, του Μινωικού και του Νουραγικού που έχουν αφήσει ανεξίτηλες μαρτυρίες, κατά κάποιο τρόπο παρόμοιες, στη λεκάνη της Μεσογείου. Τον Λαβύρινθο εδώ και τους Νουράγκι εκεί. Μετά από ένα μακρύ ταξίδι και τρία αεροπλάνα, φτάσαμε στον προορισμό μας όπου μας υποδέχτηκε μια ασύλληπτη φύση, η μυρωδιά του φασκόμηλου και του θυμαριού, ο αέρας που μύριζε Μεσόγειο. Νιώθαμε σα να μη φύγαμε ποτέ, νιώθαμε σαν στο σπίτι μας. Κατά τη διαδρομή προς την πόλη του Παντρου, όπου φιλοξενούνταν η έκθεση, μαγευτήκαμε από το τοπίο. Μυρτιές, φραγκόσυκα και μάραθα, σαν και εδώ αλλά στο υπεραυξάνουν πράσινο. Και δέντρα του φελλού. Φτάνοντας στο Παντρου λάβαμε την πρώτη έκπληξη. Μα εδώ θα γίνει η έκθεση, αναρωτηθήκαμε. Ένα χωριουδάκι των δυο χιλιάδων κατοίκων κρυμμένο μέσα στα γρανιτένια βουνά ήταν ο λόγος ύπαρξης αυτής της Μπιενάλε. Αυτή η πρωτοβουλία που κρατάει εδώ και δώδεκα χρόνια ξεκινά από εδώ? Και όμως ναι! Από αυτό το μικρό χωριουδάκι με αγροτική και κτηνοτροφική κουλτούρα. Την επόμενη μέρα μας εξήγησε ο Σαλβατόρε, ότι αυτή η ιδέα ξεκίνησε από τον προηγούμενο δήμαρχο και συνεχίστηκε από τον επερχόμενο. Για εκείνους ήταν κάτι που δεν έπρεπε να χαθεί λόγω των πολιτικών μεταβολών (έμεινα να σκέφτομαι τη δική μας πόλη των 150 χιλιάδων κατοίκων, πως και δεν μπορεί να υποστηρίξει κάτι ανάλογο..) Εξαιρετική προσπάθεια, αν σκεφτούμε ότι μέχρι στιγμής έχουν εμπλακεί σε αυτή την πρωτοβουλία τα νησιά Ρούγκεν της Γερμανίας, η Μάλτα, η Κορσική, η Σικελία, η Ιρλανδία και τα νησιά Μπαλεάρι. Σιγά σιγά άρχισαν να μαζεύονται όλοι οι συντελεστές της έκθεσης και οι Σαρδηνοί καλλιτέχνες. Ο καθένας με τη δική του έκφραση, τη δική του ιστορία, το δικό του χαιρετισμό στα ελληνικά, μέχρι και αρχαιοελληνικό κείμενο μας απήγγειλαν. Θεσπέσια ατμόσφαιρα, χαμογελαστοί άνθρωποι, όλα πασπαλισμένα με την ουσία αυτής της συνάντησης, την τέχνη. Μια ευκαιρία να συγκριθούμε με άλλες εμπειρίες και γνώσεις. Και πράγματι ήταν πολύ ιδιαίτερη η αίσθηση του να αναγνωρίζεις

μέσα στα έργα ‘ξένων’ ανθρώπων, στοιχεία που χαρακτηρίζουν την καταγωγή σου, πτυχές του Dna σου, κλειδιά ενός κώδικα που πιστεύεις ότι γνωρίζεις μονάχα εσύ. Στη συνεχεία της ημέρας απολαύσαμε τον Filippo Martinez, Σαρδηνό καλλιτέχνη, να απαγγέλει τη δική του εκδοχή για τους Τριακοσίους του Λεωνίδα ‘Θερμοπύλες, νοσταλγία της μάχης, για εκείνους που έμειναν ζωντανοί..’ ,με τη συνοδεία του Antonio Farris στο κοντραμπάσο, με φόντο τα ποτραιτα των Αθανάτων. Οι πολλοί εναντία στους λίγους. Την έκθεση διαδέχτηκε δείπνο με αληθινό τοπικό φαγητό, άφθονο Canonau και καινούργιους φίλους. Γέλια, ποίηση και τζαζ. Καθ’ όλη τη διάρκεια της επιστροφής, έμεινα να σκέφτομαι το λαβύρινθο. Η τέχνη φαίνεται προέρχεται από αυτό το αρχέτυπο. Αν σκεφτούμε τα 3 βασικά χρώματα όταν συναντιούνται με το με το φως και τους αποήχους, με το σκοτάδι και τις σκιές, καθορίζουν το σημάδι, την προοπτική και το βάθος. Ο συνδυασμός των επτά μουσικών νοτών γεννά τα νανουρίσματα, την κλασσική μουσική, την ροκ στις μελωδικές παραλλαγές του ήχου και της φωνής. Η φωνή χωρίζεται σε λέξεις και βασίζεται σε ένα κώδικα από σημάδια: το αλφάβητο ή μάλλον τα αλφάβητα. Η γραφή η ίδια είναι ένας λαβύρινθος διακλαδώσεων από φράσεις, γραμματική και συντακτικό, που συχνά εκφράζουν παρόμοιες έννοιες σε πολιτισμούς διαφορετικούς μεταξύ

Και πράγματι ήταν πολύ ιδιαίτερη η αίσθηση του να αναγνωρίζεις μέσα στα έργα ‘ξένων’ ανθρώπων, στοιχεία που χαρακτηρίζουν την καταγωγή σου, πτυχές του Dna σου, κλειδιά ενός κώδικα που πιστεύεις ότι γνωρίζεις μονάχα εσύ τους. Πλήθη ανθρώπων στην ακολουθία των χιλιετιών έχουν ζήσει στον λαβύρινθο της ανθρωπολογικής πολυπλοκότητας των μορφών. Δεν υπάρχει ένα άτομο ίδιο με κάποιο άλλο. Μόνο παραλλαγές του DNA, επαναλαμβανόμενες σε τέσσερις μικροσκοπικές βάσεις οξέων, βρίσκονται στο ανθρώπινο αίμα. Είναι αυτό που ζει μέσα μας, χαραγμένο στην παλάμη του χεριού μας, μεγαλώνει και πεθαίνει μαζί μας στο ανεξιχνίαστο μυστήριο της ύπαρξης μας. Η αρχέτυπη έννοια του λαβύρινθου είναι μέσα μας, στα νεύρα, στις αρτηρίες και στις φλέβες μας, στους μύες που αποτελούν το σώμα μας, στα κύτταρα που ζουν στον εγκέφαλο μας, τον λαβύρινθο της σκέψης μας. Το ‘νήμα’ είναι κοινό για όλους τους ανθρώπους. Η τέχνη είναι ένα από αυτά τα κλειδιά που θα μας δείξουν το δρόμο προς την κατανόηση και την γνώση προς τους πιο απομακρυσμένους λαούς.

FASHION:

Alice in our wonderland

άβοντας και ενώνοντας έρχεται η όρεξη. Ολοι μας έχουμε στη ντουλάπα μας ρούχα που δε τα φοράμε, γιατί έχουν μέινει από το παρελθόν. Τότε μας αντιπροσώπευαν τώρα πλέον όχι. Από τότε όμως μέχρι τώρα έχουν δημιουργήσει τη δική τους πορεία στη μνήμη μας. Να κάνουμε ένα «φου» να κρατήσουμε ο,τι θέλουμε. Κάποια από αυτά θα μπορούσαν να συνδυαστούν με άλλα πιο καινούρια και με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που συνηθίζαμε. Να γίνουν μέρος της εξέλιξης μας. Αυτό λοιπόν μας προτείνει η δική μας Αλίκη. Να τολμήσουμε να κλείσουμε για λίγα λεπτά τα μάτια μας και να δούμε, να δοκιμάσουμε να κάνουμε πράξη αυτά που είδαμε, και να ενώσουμε στο τέλος όλα αυτά τα κομμάτια. Μπορεί να έχετε συνηθίσει να φοράτε πάντα μόνο μαύρα καλσόν, και τα χρωματιστά να τα βλέπετε από μακριά και να χαίρεστε. Μπορεί όμως αν τα δείτε πάνω σας να χαρείτε ακόμα πιο πολύ.

Styling & Κείμενο: Αγάπη Καλούδη / Photography : Νικήτας Μιχαλάκης / Make up: Νίκος Βρέντζος / Hair Styling: Γαλάτεια Βερικοκύδη Ρούχα: Βαμβακερό φόρεμα, agapiKaloudi (κατ’οπιν παραγγελίας). Peep toe γόβες από πλαστικό, Vivienne Westwood ANGLOMANIA + melissa, Poem. Σκουλαρίκια και περικάρπιο από φτερά, Διβηνής, Κολάν ζωγραφισμένο με ειδικά χρώματα φτιαγμένο από την στυλίστρια, Model: Eλένη Σταματούλη 23

UPSIDE DOWN: Πρόσωπα εκτός αντικειμένου

Ο εικαστικός Μανώλης Αποστολάκης μιλάει για Ιστιοπλοΐα Ιστιοπλοΐα Πλέω με τα ιστία μου, με τα πανιά μου…Ο αέρας ορίζει το ταξίδι, ο αέρας είναι σύντροφος , συχνά σιωπηλός, συχνά θορυβώδης και η θάλασσα γλυκιά συντρόφισσα,κολασμένη ερωμένη. Στην εποχή που χάνεται ο σεβασμός σε αξίες που τους πήρε αιώνες για να γίνουν, το να συμπλέεις με το περιβάλλον, να γίνεσαι ένα μαζί του, να το σέβεσαι και να το αγαπάς, δίνει σε αυτό το ταξίδι μία ιδιαίτερα ξεχωριστή αξία. Κινητήρια δύναμη από την Αρχαιότητα , άνοιξε ορίζοντες, ένωσε λαούς, μετέφερε αγαθά , πρόσφερε ανακαλύψεις, αποτέλεσε εργαλείο για το άνοιγμα των κοινωνιών στους παραθαλάσσιους λαούς. Σήμερα πηγή απόλαυσης, άθλημα, τρόπος που μας συνδέει με το παλιό. Εξωτικά, σύγχρονα υλικάκαι παραδοσιακές έννοιες όπως: «ορτσάρω», «βιράρω», «παραλλάσω», «παίρνω μούδες», «νετάρω τα σχοινιά». Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται, όχι! Ο καλός Ο καπετάνιος κάθεται στο λιμάνι όταν έχει φουρτούνα. Αυτός είναι καλός καπετάνιος! Παρόλα αυτά άμα η θάλασσα σου δείξει το κακό της πρόσωπο, τότε η πείρα, η σύνεση, η ψυχήκαι η συντροφικότητα κάνουν κουμάντο στο καράβι. Οι Έλληνες αν και εξαίρετοι ναυτικοί, αν και σπουδαίοι ιστιοπλόοι, μερικώς διακρίνονται στις παγκόσμιες διοργανώσεις καθώς η απουσία Ενός κράτους που συνδράμει, που στηρίζει, που βοηθάει, συχνά είναι ανύπαρκτη. Όποτε έχουν δοθεί οι ευκαιρίες και με την υπέρβαση και το σθένος παθιασμένων ανθρώπων, έχουμε διαπρέψει. Η συνέπεια λείπει και η συνέχεια στα πράγματα, ίσως αυτό να μας χαρακτηρίζει και σαν λαό. Τα παιδιά μικρά ναυτάκια, σαν γλάροι μέσα στο μπλε. Μόλις 6-8-10 χρονών μόνα τους κάνουν κουμάντο στο μικρό τους καραβάκι και είναι η ελπίδα που αφήνουμε στον αέρα. Αυτά τα παιδιά που κάθε σαββατοκύριακο προπονούνται μες το λιμάνι της πόλης μας, είναι οι ενήλικες του αύριο που με αυτοπεποίθηση και σιγουριά θα ορίσουν τη δική τους ζωή. Η θάλασσα στον τόπο μας είναι το ταξίδι. Η θάλασσα είναι ο ορίζοντας που χωρά όλα τα όνειρα μας, όσο της το επιτρέπουμε, όσο δεν τη γδέρνουμεμε τράτες, όσο δεν τη ρυπαίνουμε με την υπεροψία μας, όσο αφήνουμε χώρο σε όλα τα είδη, όσο η βιοποικιλλότητα μένει αλώβητη .Η θάλασσα έχει αλλάξει, δεν είναι η θάλασσα των παιδικών μας χρόνων και εύχομαι να μην χαθεί για τα παιδιά του αύριο, Ήδη είναι βρώμικη, ήδη υπεραλιευμένη, ήδη συχνά μολυσματική. Για τον ιστιοπλόο η θάλασσα είναι τρόπος ζωής. Η διαβίωση, οι διακοπές, η ηρεμία, ο μεγάλος ορίζοντας…Η ζωή στο σκάφος είναι απλή, τόσο απλή που αφορά τους πάντες, Η ιστιοπλοΐα απόδοση Γωγώ Σωτηρίου φωτ. Κυριάκος Κουτουλάκης

απόδοση Μαρία Σαρρή φωτ. Φώτης Σέρφας

CINEMA: Η Νέα Κιν/φική Λέσχη Ηρακλείου

Editor’s choice «Η ΑΛΙΚΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ» Μια μαγική και ευφάνταστη ανατροπή μιας από τις πιο πολυδιαβασμένες και αγαπημένες ιστορίες όλων των εποχών, από τον πρωτοποριακό σκηνοθέτη Τιμ Μπάρτον. Η 19χρονη πια Αλίκη επιστρέφει στον παιχνιδιάρικο κόσμο που είχε πρωτοαντικρύσει όταν ήταν πολύ μικρή, για να ξανασυναντήσει τους παιδικούς της φίλους: τον Λευκό Κούνελο, την Γάτα του Τσέσαϊρ και φυσικά τους Τουιντλντί και Τουιντλντάμ, τον Τυφλοπόντικα, τον Μεταξοσκώληκα και φυσικά τον Τρελο-Καπελά. Η Αλίκη βάζει πλώρη για ένα φανταστικό ταξίδι με προορισμό να βρει το αληθινό πεπρωμένο της και να τερματίσει την κυριαρχία του τρόμου που επιβάλει η Κόκκινη Βασίλισσα. «THE HURT LOCKER» Η Βαγδάτη έχει γίνει μια πόλη -παγίδα γεμάτη από βόμβες και ανθρώπους καμικάζι που θυσιάζουν την ζωή τους. Περίπου κάθε δεκαπέντε λεπτά γίνεται έκρηξη από έναν αυτοσχέδιο μηχανισμό με θανατηφόρες επιπτώσεις. Η Β-Company είναι η μοναδική ομάδα που έχει εκπαιδευτεί να αφοπλίζει αυτές τις θανατηφόρες βόμβες. Ο λοχίας Σάνμπορν, ένας πρώην καταδρομέας, και ο λοχίας Έλτριτζ, ένας νέος που φιλοσοφεί την ζωή, έχουν μόνο 38 μέρες να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους. Αναγκάζονται να συνεργαστούν με τον καινούριο αρχηγό της ομάδας, Γουίλιαμ Τζέιμς, ο οποίος εφαρμόζει περίεργες τεχνικές. «Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΚΑΙ Ο ΒΑΤΡΑΧΟΣ» Όλοι γνωρίζουν το κλασικό παραμύθι της πριγκίπισσας που ανακαλύπτει τον αληθινό έρωτα φιλώντας ένα βάτραχο. Στην περίπτωσή μας βέβαια τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά... Γιατί μπορεί το όμορφο κορίτσι από τη Νέα Ορλεάνη να φιλάει το βάτραχο, αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή για μια ξεκαρδιστική περιπέτεια στους βαλτότοπους της Λουϊζιάνα. Αμέτρητες εκπλήξεις συναντούν το χιούμορ, τη συγκίνηση, τη μελωδία και το συναίσθημα και τελικά ο έρωτας βρίσκει το δρόμο του ανάμεσα σε μια πριγκίπισσα κι ένα πριγκιπόπουλο, ανάμεσα σε δύο βατράχια, ακόμα και ανάμεσα σε μια πυγολαμπίδα και το αντικείμενο του πόθου της.

παρουσιάζει:

TRANSAMERICA Σκηνοθεσία: Ντάνκαν Τάκερ Σενάριο: Ντάνκαν Τάκερ Δ/νση φωτογραφίας: Στήβεν Καζμιέρσκι Μοντάζ: Παμ Γουάιζ Σχεδιασμός παραγωγής: Μαρκ Γουάιτ Μουσική: Ντέιβιντ Μάνσφιλντ Πρωταγωνιστούν: Φελίσιτυ Χάφμαν, Κέβιν Ζίγκερς, Ντάνυ Μπέρσταϊν, Πωλ Μποργκέζε Μια εβδομάδα πριν πραγματοποιήσει την πολυπόθητη επιχείρηση αλλαγής φύλου, η Μπρι δέχεται ένα τηλεφώνημα από έναν νεαρό που βρίσκεται στη φυλακή και που πιθανώς να είναι γιος της από μια εφήμερη σχέση την εποχή που ήταν ακόμη άντρας. Πηγαίνει στη Νέα Υόρκη για να τον αποφυλακίσει, επιστρέφουν μαζί στο Λος Άντζελες και στην πορεία ανακαλύπτουν αλήθειες για την οικογένεια, το φύλο, το σεξ και την αγάπη. Χρυσή Σφαίρα γυναικείας ερμηνείας και υποψηφιότητα Όσκαρ α’ Γυναικείου Ρόλου για τη Φελίσιτυ Χάφμαν το 2006. Δευτέρα 12/4/2010, στον κινηματογράφο Βιτσέντζος Κορνάρος ώρες: 20:30 & 22:45

«180 ΜΟΙΡΕΣ» Η Άννα είναι μια όμορφη και γοητευτική γυναίκα, παγιδευμένη σ’ ένα γάμο που δεν της προσφέρει τίποτα. Δυστυχώς για την ίδια, ο Γιάννης, ο άνδρας της, δίνει μεγαλύτερη σημασία στις επιχειρήσεις του και στη συλλογή έργων τέχνης, διατηρώντας παράλληλα σχέση με την γραμματέα του. Όλα θα αλλάξουν, όταν κατά τη διάρκεια ενός επαγγελματικού ταξιδιού του Γιάννη στη Νέα Υόρκη, ένας διαρρήκτης, ο Βασίλης, θα μπει στο σπίτι τους. Στην προσπάθεια της να τον ακινητοποιήσει, η Άννα θα καταστρέψει το γραφείο του συζύγου της και μαζί ορισμένα από τα ανεκτίμητα αντικείμενα της συλλογής του. Το απρόσμενο αυτό περιστατικό θα βγάλει την Άννα από το λήθαργό της και σε μια τρέλα της στιγμής, θα αποφασίσει να το σκάσει μαζί με τον διαρρήκτη.

Cine Info ΗΡΑΚΛΕΙΟ

ΡΕΘΥΜΝΟ

ΒΙΤΣΕΝΤΖΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ Μαλικούτη 18 - 20 ,Κέντρο Ηράκλειο Τηλ: 2810 - 821400 ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ Λεωφόρος Α. Παπανδρέου 116, Αμμουδάρα Τηλ: 2810 - 821400 ODEON ΤΑΛΟΣ Σοφοκλή Βενιζέλου, Μίνωος & Πελασγών Περιοχή Τάλως Τηλ: 801-11-60000 & 210 - 6786000

CINELAND Εμμ. Πορτάλιου 3-5 Τηλ: 28310 - 29241 ΑΥΡΑ Aρκαδίου 31 Τηλ: 28310 - 26135 ΑΠΟΛΛΩΝ Μεσολογγίου 18 - Παλαιά πόλη Τηλ: 28310 - 29520

ΧΑΝΙΑ ΑΤΤΙΚΟΝ (χειμερινό) Ηρ.Πολυτεχνείου 9 , Χανιά Τηλ: 2821 - 027717 CINEPLEX ΕΛΛΗΝΙΣ Τζανακάκη , Χανιά - Τηλ: 2821 - 051850 PALACE CINEMAS Βλητές, Σούδα - Tηλ. 28210 - 57757-8-9

ΛΑΣΙΘΙ ΜΙΝΩΑ Παπαναστασίου 18 ΣΗΤΕΙΑ Τηλ: 28430 - 25711 RΕΧ Λασθένους & Μ. Σφακιανάκη ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ Τηλ: 28410 - 82681

MUSIC: του Γιάννη Παπιδάκη

My angel rocks back and forth Hindi Zahra Handmade (blue note) Η εν λόγω καλλιτέχνιδα γεννήθηκε στο Μαρόκο και γαλουχήθηκε με τα ήθη και έθιμα των Τουαρέγκ και των Βερβερίνων. Στο στενό της περιβάλλον η μουσική υπήρχε παντού, καθώς η μητέρα της είναι τραγουδίστρια, ενώ ο θειος της, επίσης μουσικός, την μύησε στα blues του Ali Farka Toure και τη Soul του Ismael Lo. Η μουσική της είναι πολυπολιτισμική. Ενώ τον δίσκο περιβάλλει μια σταθερή βάση ελαφριάς jazz, υπάρχουν έντονες επιρροές από tango, arabesque, hip hop, οι οποίες όμως δένουν μεταξύ τους τόσο αρμονικά που κάνουν την ακρόαση του άλμπουμ απολαυστική. Picks: beautiful tango, imik simik Style: acoustic, folk, world

Tunng And then we saw the land (full time hobby) Το εν λόγω συγκρότημα μαζί με τους Caribou (βλεπε παρακάτω) ήταν από αυτούς που εδραίωσαν στο μουσικό στερέωμα μια από τις τελευταίες μουσικές σκηνές στην αρχή της προηγουμένης δεκαετίας. Αυτό που ονομάστηκε folktronica. Ένα μουσικό ιδίωμα που συνταίριαζε την ακουστική folk, τη jazz, ή την ψυχεδέλεια με τις νέες τάσεις της ηλεκτρονικής μουσικής. Στο τέταρτο τους άλμπουμ οι tunng δημιουργούν ένα δίσκο πιο οργανικό και με τα φωνητικά σε ρόλο περισσότερο ευδιάκριτο σε σχέση με τα προηγούμενα, στα οποία τα loops και τα samples είχαν τον κύριο λόγο. Picks: hustle, October Style: neofolk, folktronica

caribou Swim (merge) Εντάξει δεν ξέρω σε τι βαθμό η μαθηματική προσέγγιση επηρεάζει την κοσμοθεωρία ενός ανθρώπου, μιας και ο βασικός υπεύθυνος για το εν λόγω πρότζεκτ που ακούει στο όνομα Dan Snaith (aka Manitoba) είναι διδάκτωρ μαθηματικών. Και αν αυτό εκ πρώτης δε λέει τίποτα, ακούστε αυτό το εγχείρημα τελείως άδειοι και φανταστείτε ότι η μουσική είναι υγρή, με τρόπο που ρέει πέρα δώθε, όπως λέει και ο δημιουργός, στην προσπάθεια του να περιγράψει τη μουσική του. Εμείς απλά θα λέγαμε ότι πρόκειται για ηλεκτρονική μουσική που ενάντια στη φύση της αντί για το μέταλλο προηλθε από το νερό. Picks: negus negust, agbara Style: fusion, funk, afrobeat

ε αφορμή τις τελευταίες κυκλοφορίες των tunng, caribou και four tet παρουσιάζουμε ένα μικρό αφιέρωμα στη σκηνή που χαρακτηρίστηκε Folktronica. Το εν λόγω μουσικό υβρίδιο λοιπόν γεννήθηκε πίσω στο 2001 στο Ηνωμένο Βασίλειο από την ανάγκη να περιγραφεί η μουσική κάποιων παραγωγών οι οποίοι συνδύαζαν στη μουσική τους στοιχεία από ambient electronica, ακουστική folk, jazz και psychedelia. Εξαιτίας του γεγονότος ότι το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής αυτής ήταν δημιούργημα σαμπλαρισματος ακουστικών ενορχηστρώσεων με την εκ νέου ρύθμιση τους, χρησιμοποιώντας μη γραμμικά προγράμματα που βρίσκονται στα high end laptops νέας γενιάς, το είδος αναφέρεται και ως laptop folk.

Skeletons Smile (impossible ark records) Tο πιο πρόσφατο πρότζεκτ του πολυτάλαντου Λονδρέζου παραγωγού και μουσικού Benedic Lamden, γνωστού για τη συμμετοχή του σε κυκλοφορίες της απαραίτητης’ πλέον εταιρίας Tru Thoughts και ειδικότερα για το συγκρότημα του, Nostalgia 77. Η συγκεκριμένη μπάντα είναι φανταστική. Τα κομμάτια γραφτήκαν από ιδέες που αφήναν κατά καιρούς μουσικοί οι οποίοι περνούσαν από το studio του Benedic. Και το αποτέλεσμα ένα εκλεκτικό, πειραματικό jazz-funk υβρίδιο εμπνευσμένο από την αφρικανική jazz μουσική. Picks: positive force, marathon man, over the bridge Style: afrobeat, contemporary jazz

• • • • • • • • • •

Τα τραγούδια τείνουν να είναι μακράς διαρκείας, αφού οι καλλιτέχνες τα αφήνουν να ωριμάσουν φυσικά με τον ίδιο τρόπο που ένα post-bop jazz κομμάτι θα εξελισσόταν. Σε άλλες περιπτώσεις ακολουθώντας τις γραμμές τις free-jazz, ένα κομμάτι της folktronica, μπορεί να εισάγεται με ένα συγκεκριμένο θέμα, το οποίο δεν ακολουθείται απαραίτητα ως το τέλος, όπως θα συνέβαινε και με τους σολίστες ενός free-jazz κομματιού. Με το πρόσφατο δημοφιλές ενδιαφέρον για την πιο σύνθετη μουσική, καθώς και με τη λανθασμένη ίσως ιδέα ότι ο οποιοσδήποτε κάτοχος ενός high-end laptop θα μπορούσε να φτιάξει παρόμοια κομμάτια, έγινε η έκρηξη του κινήματος (τηρουμένων των αναλογιών πάντα), με τη δημιουργία μερικών άλμπουμ σταθμούς για την προηγουμένη δεκαετία.

10 δίσκοι folktronica που αξίζει να κατεβάσετε

The Beta Band – hot shots ii (astralwerks, 2001) Mum – finally we are no one (fat cat records, 2002) Four tet – rounds (domino, 2003) Manitoba – up in flames (leaf, 2003) Psapp – tiger, my friend (leaf, 2004) Efterklang – tripper (leaf, 2004) Caribou – the milk of human kindness (leaf, 2005) CocoRosie – noah’s ark (touch & go, 2005) Pedro – fear & resilience (mush, 2006) Tunng – comments of the inner chorus (full time hobby, 2006)

MUSIC:

ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ Η ΑΓΑΠΗ ΘΑ ΣΕ ΒΡΕΙ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ’ ΣΑΙ (LΥRA)

Ο δίσκος αυτός του Βασιλικού ήρθε να δικαιώσει μιαν άποψη του Ντέμη Ρούσσου, που μου είχε διατυπώσει σε πρόσφατη συνέντευξή του, για επιστροφή της διεθνούς δισκογραφίας στο vintage κλίμα των δεκαετιών 1960 και ’70. Tο άλμπουμ αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να φιγουράρει και στα Tower Records της Νέας Υόρκης, αν πράγματι η παγκόσμια σύγχρονη τάση θέλει αυτή τη γόνιμη επιστροφή στο παρελθόν, σε χρυσές εποχές της τέχνης του τραγουδιού. Τα πράγματα βαίνουν καλώς στην περίπτωση του Βασιλικού, αφού φαίνεται καθαρά πως δεν κινήθηκε βάσει συνταγών ή επιταγών της μόδας, αλλά μπήκε στο στούντιο και ηχογράφησε για πάρτη του πρώτα απ’ όλα μια σειρά αγαπημένων του τραγουδιών

Ο δίσκος κυκλοφόρησε στην εκπνοή του 2009 και είναι μακράν ο καλύτερος της Χάρις Αλεξίου των τελευταίων ετών. Και λέμε «των τελευταίων ετών», καθώς είναι κομματάκι δύσκολο να ξεχάσεις ότι ακούς τη σημαντικότερη Ελληνίδα λαϊκή τραγουδίστρια, μούσα του Καλδάρα, του Κουγιουμτζή, του Λοΐζου στα 70s κι από εκεί και πέρα όλων των αξιόλογων δημιουργών, έντεχνων, λόγιων, λαϊκών και ροκάδων. Με την ακρόαση των δέκα καινούργιων τραγουδιών της (τα περισσότερα δικές της δημιουργίες) νιώθεις ότι ναυαγείς στη μέση μιας αγριεμένης θάλασσας και, εκεί που όλοι σ’ έχουν ξεγραμμένο, επιστρέφεις φέρνοντας απ’ το βυθό σπάνια μαργαριτάρια.

του Κώστα Καρνίκη

SOUNDGARDEN:

VASSILIKOS VINTAGE SONY MUSIC - COLUMBIA

5 μπάντες που πήραν το όνομα τους από τραγούδια άλλων συγκροτημάτων Deep Purple Από το ομώνυμο τραγούδι του Peter DeRose Ο μύθος λέει πως το εν λόγω τραγούδι ήταν το αγαπημένο της μητέρας του κιθαρίστα της μπάντας, Ritchie Blackmore. Δεν παύει να είναι ένα απ’ τα χιλιάδες τραγούδια της εποχής που σήμερα μας φαίνονται (και είναι…) ελαφρώς cheesy και γλυκερά, αλλά έμεινε στην αιωνιότητα, λόγω του Blackmore και της παρέας του. The Kooks Από το ομώνυμο τραγούδι του David Bowie

Είναι ένα κομμάτι απ’ το οριακό άλμπουμ «Hunky Dory», ίσως το καλύτερο και πιο μεστό άλμπουμ του «Λευκού Λεπτού Δούκα». Ladytron Από το ομώνυμο τραγούδι των Roxy Music Σπουδαίο το αρχικό τραγούδι, ακόμη πιο σπουδαία αναδεικνύεται η πολυεθνική αυτή μπάντα (άγγλοι, βουλγάρες και λοιπά) απ’ την Αγγλία. Δεν περιμέναμε βέβαια κάτι λιγότερο από ένα συγκρότημα με τόσο καλό γούστο στη μουσική: οι πρώιμοι Roxy Music ήταν απ’ τα καλύτερα σύνολα της εποχής τους. Roxette Από το ομώνυμο τραγούδι των Dr. Feelgood Απίστευτο. Άκουγαν Dr. Feelgood στη Σουηδία τη δεκαετία του ’70; Κι εγώ που νόμιζα πως άκουγαν ΑΒΒΑ ή Beatles. Πάντως, σαν όνομα τα «σπάει» και μπράβο του του Peer που αποδεικνύεται μάστορας, όχι μόνο ως συνθέτης και κιθαρίστας, αλλά κι ως ονοματοποιός. The Sisters of Mercy Από το ομώνυμο τραγούδι του Leonard Cohen Εδώ φυσικά μιλάμε για την τέλεια αντίθεση: από τη μια οι εσωστρεφείς, κρυπτικοί στίχοι του καναδού τροβαδούρου κι απ’ την άλλη η προκλητική, κατάμαυρη και εκκωφαντική (σε όλα τα επίπεδα) παρουσία του Andrew Eldritch. Το όνομα όμως όχι απλώς έμεινε, αλλά σήμερα θεωρείται (και είναι) ένα απ’ τα καλύτερα της ροκ ιστορίας.

AGENDA: LIVE: 17/04@LaBrasserie - Ηράκλειο

KΡΗΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ (Live) Ιάκωβος Πατεράκης, Γιώργος Μανωλάκης, Μηνάς Περνιωτάκης

23-24/04@LaBrasserie - Ηράκλειο ΜΑTISSE Live Οι Matisse, το πιο πολυσυζητημένο ελληνικό συγκρότημα αυτή την εποχή, θα βρεθούν για ακόμα μια φορά στην πόλη μας φέρνοντας κοντά σε όσο το δυνατόν περισσότερους fans την εκρηκτικότητά τους επί σκηνής αλλά και τις επιτυχίες τους!

EVENTS: Kυριακή 4/4 @ LaBrasserie - Ηράκλειο Disco Party on decks GMarks Σαββάτο 10/4 @LaBrasserie - Ηράκλειο Progressive Trance on decks Miss Yullie

EKΘΕΣEIΣ: Έκθεση Ζωγραφικής της Θεοδοσίας Αργυράκη – Ασαργιωτάκη ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ « ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ » της Θεοδοσίας Αργυράκη – Ασαργιωτάκη στη ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ από 6 μέχρι 16 Απριλίου 2010. Ώρες λειτουργίας 9:00 - 14:00 & 18:00 - 21:00. Είσοδος ελεύθερη ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΥ Το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κρήτης σε συνεργασία με το Δήμο Χανίων, και το Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου θα πραγματοποιήσει ένα αφιέρωμα στο έργο του σκηνοθέτη Νίκου Κούνδουρου, που θα περιλαμβάνει έκθεση, προβολές και ομιλίες με στιγμιότυπα από τη σημαντική πορεία που έχει διανύσει ο σπουδαίος καλλιτέχνης. Η έκθεση φιλοξενεί φωτογραφίες επεξεργασμένες έτσι ώστε, ξεπερνώντας το αρχικό μέγεθος των 35mm του κινηματογραφικού negatif, να αποτελούν αυτόνομα έργα φωτογραφικής τέχνης. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: Από 10 έως και 24/4/2010 - Χώρος: Μεγάλο Αρσενάλι (ΧΑΝΙΑ)

ΘΕΑΤΡΟ: Η Εταιρεία Θεάτρου ΜΝΗΜΗ στο θέατρο Κυδωνία στα Χανιά. Η Εταιρεία Θεάτρου ΜΝΗΜΗ παρουσιάζει από την Παρασκευή 16 Απριλίου και για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το πρώτο μέρος από το θεατρικό έργο του γνωστού σουηδού συγγραφέα Λαρς Νουρέν «ΑΓΡΥΠΝΙΑ» με τους Μιχάλης Βιρβιδάκης, Δέσποινα Πολλαναγνωστάκη, Μαρία Μπουλουγούρηκαι Αντώνης Παλιεράκης. Κρατήσεις θέσεων, πληροφορίες στο τηλέφωνο 28210 92395 και 6973005570

DAY&NIGHT: Εφημερεύοντα φαγοπωλεία Παρασιές Εξελιγμένη κρητική κουζίνα για στιβαρές επιλογές με ενδιαφέροντα large πιάτα με large περιεχόμενο. Λιτή διακόσμηση και μεγάλη γκάμα επιλογής κρασιών με ετικέτες απ’όλη την Ελλάδα. Ζητείστε για επιδόρπιο λουκουμάδες με παγωτό κανέλλα! Ανοικτά και το μεσημέρι. Λυσ. Καλοκαιρινού 10, 2810225009 Λίγο Κρασί, Λίγο Θάλασσα Κλασσική επιλογή για ψαρολαγνεία! Ένα στέκι που δεν αδειάζει καμία ώρα της μέρας! Προνοήστε να κλείσετε τραπέζι εγκαίρως ακόμα και για το μεσημέρι. Ψαράκι και όχι μόνο με θέα τον Κούλε. Μαρινέλη & Μητσοτάκη, 2810300501 Βράκας Petite στέκι με θαλασσινά πιάτα και ευχάριστη διάθεση, απέναντι από τον Κούλε. Καταφέρνει πάντα να έχει μια πολύ cozy ατμόσφερα. Λ. Μαρινέλη 1, 2810243243 Λούκουλος Κλασσικό ρεστωράν της πόλης, με διαχρονικούς οπαδούς και formal προφίλ. Γευματίστε στην όμορφη αυλή του ή εντός του νεοκλασικού κτιρίου στο οποίο στεγάζεται. Δοκιμάστε απαραιτήτως πίτσα με prosciutto! Κοραή 5, 2810224435 Καγιαμπής «Κόκκινες» γεύσεις, ιστορικό περιεχόμενο, κλασσικό κρητικό φαγάκι και ωραίο χύμα κόκκινο κρασί, για χαλαρά γεύματα και πολιτικο-καλλιτεχνικές συζητήσεις. Ζητείστε για επίλογο μια παραδοσιακή σφακιανή πίτα και θα μας θυμηθείτε! Μονοφάτσιου 12, 2810226286 Τα Πρασσειν Αλογα Μικρή ιταλική trattoria με θαυμάσιες κλασσικές επιλογές και μενού που δεν μας μπερδεύει. Χάνδακος & Κυδωνίας 21, 2810283429 Οδός Αιγαίου Κλασσική αξία που πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα ό,τι έχει να κάνει με τους καρπούς της θάλασσας. Gourmet επιλογές και ενδιαφέρουσες ετικέτες με φόντο το νέο λιμάνι του Ηρακλείου. Οδός Αιγαίου, Πόρος, 2810244410 Ιστιοπλοϊκός όμιλος Από την παραγωγή στην κατανάλωση, δίπλα στη μαρίνα της πόλης θα βρείτε αυτό το στέκι για φρέσκο ψάρι και πιάτα θαλασσινών. Μας κερδίζει πάντα η ποιοτική του, low-profile ατμόσφαιρα. Λιμάνι Ηρακλείου, 2810228118 Έργανος Αν οι ρυθμοί σας δεν σας επιτρέπουν να δραπετεύσετε σε κάποιο από τα κοντινά χωριά της πόλης για γνήσια κρητική κουζίνα, τα μακαρόνια με ανθότυρο, το βραστό ζυγούρι, η κοκκινιστή αίγα και τα παραδοσιακά πιταράκια θα σας μυήσουν στα βάθη της κρητικής διατροφής. Rustic αισθητική με ακούσματα λύρας. Γ. Γεωργιάδη 5, 2810285629 Ο Παρασκευάς Νεανική ατμόσφαιρα και θαλασσινα πιάτα για χαλαρές βραδιές. Στην πλατεία του Ιστορικού Μουσείου. Γρεβενών 1, 2810244024 Η Κοινοπολιτεία Θα νιώσετε ότι γευματίζετε στο σπίτι της γιαγιάς, μιας και το στέκι στεγάζεται στο ισόγειο παλαιάς αστικής νεοκλασσικής κατοικίας. Πατάτες στη ξυλόσομπα, κόκκορας κρασάτος και κάποια πολίτικα πιάτα. Αρετούσης 2 & Μεραμπέλου, 2810390088 Νότιο Σέλλας Κλασσική φοιτητική, κι όχι μόνο, αξία με ενδιαφέρουσες προτάσεις μεζέδων. Ένα chill-out μεζεδοπωλείο. Μεραμβέλλου 13, 2810 240027  Οι Κούπες Μια καλά δοκιμασμένη συνταγή, με σταθερή αξία, με οικεία ατμόσφαιρα και ενδιαφέροντα πιάτα. Αγ Τίτου 22, 6977259038 Τα Σαρανταυγά Στην κεντρική αγορά του Ηρακλείου, αυτό το παραδοσιακό καφενείομεζεδοπωλείο δεν υποδύεται κανένα ρόλο. Μας αρέσει γιατί μας θυμίζει στέκια παλαιότερων εποχών, με μουσικό χαλί ήχους από κομπολόγια. Οδός 1866 (αυτό με...40 αυγά στην ταμπέλα) Έτερον Εκάτερον Μικρό και λαχταριστό καφενείο μεζεδοπωλείο με πιάτα ημέρας και κεφάτη διάθεση. Ένα all-day long στέκι στην κεντρική αγορά της πόλης. Οδός 1866 αρ.54, 2810214363 Λίγο απ’όλα Σε ένα εκπληκτικής αισθητικής νεοκλασσικο κτίριο του κέντρου στεγάζεται αυτό το so busy μεζεδοπωλείο. Funny διάθε-

ση, ευχάριστες γεύσεις, ελληνική μουσική. Eυρώπης 26. Οι Εφτά Θάλασσες Μας αρέσει για την πολύ προσεγμένη του αισθητική, τις πρωτότυπες μεθόδους σερβιρίσματος αλλά και το περιεχόμενο τους. Στην πλατεία του Δημαρχείου Αλικαρνασσού. Ηρακλείτου & Ηροδότου 1, Ν. Αλικαρνασσός, 2810342945 Τhe Mexican Το μοναδικό μεξικάνικο εστιατόριο της πόλης για βραδιές με ethnic διάθεση σε αισθητική και γεύσεις. Υπενθυμίζουμε ότι μεξικάνικο δεν σημαίνει απαραίτητα και καυτερό. Viva Mexico! Χάνδακος 71, 2810220334 Ο Ιππόκαμπος Γευματίστε με θέα το θαλάσσιο μέτωπο στο διαχρονικής αξίας στέκι θαλασσινών επιλογών. Μεγάλο ατού η απλότητα του. Σ. Βενιζέλου 3, 2810280240 The Golden Dragon Για βραδιές με oriental διάθεση σε ύφος και γεύση. Εδώ θα δοκιμάσετε κινέζικη, ταυλανδέζικη, ινδική αλλά και ιαπωνική κουζίνα (βλέπε σούσι). Προσεγμένος χώρος και ζεστός φωτισμός. Ευγενικού & Αγιοστεφανιτών 4, 2813006654 China Town Αυθεντική κινέζικη κουζίνα. Μας αρέσει για την αμεσότητα του, τα εξαιρετικά πιάτα του αλλα και για το Σάκε! Δοκιμάστε την κοτόσουπα με το γάλα καρύδας (αν πετύχετε και βροχερό καιρό ακόμα καλύτερα). Θερίσσου 53, 2810313007 Ο Σπόρος Στην Πλατεία των Δικαστηρίων, θα βρείτε αυτό το so simple στέκι, για καφέ που εξελίσσεται σε κρασάκι, με λαχταριστούς σπιτικούς μεζέδες. Πλατεία Δασκαλογιάννη Σιγά-σιγά Κεντρικό μεζεδοπωλείο της πόλης με ρεμπέτικα ακούσματα και Handmade διακόσμηση. Ανοικτά και το μεσημέρι. Μινωταύρου 2, 2810227779 Alfredo La vera cucina italiana! Εδώ θα βρείτε την αυθεντική ιταλική pizza με το λεπτό ζυμάρι και την πραγματική ιταλική καρμπονάρα (χωρίς κρέμα γάλακτος). Εxtra + : η νωχελική του ατμόσφαιρα. Γ. Γεννηματά 2 Μασταμπάς, 2810214141 Η Πλάνη Το στυλάτο μεζεδοπωλείο της πόλης με ενδιαφέρουσες παραλλαγές μεζέδων και εναλλακτική ατμόσφαιρα. Πασιφάης 8 Δευκαλίωνας Παραδοσιακή ταβέρνα στην πολυσύχναστη πλατεία του Ιστορικού Μουσείου με μεγάλη γκάμα επιλογών και εξαιρετικό service. Αν σταθέιτε τυχεροί, θα δειπνήσετε υπό μελωδίες ακορντεόν live εκτελεσμένες απ΄τον ιδιοκτήτη. Λυσ. Καλοκαιρινού 8, 2810244215 Η Κουζίνα Της Πόπης Κεντρικό μεζεδοπωλείο που μας θυμίζει στέκι εξωτερικού με ασυνήθιστες προτάσεις μεζέδων, πολίτικη κουζίνα και χαρούμενους τοίχους. Δοκιμάστε τα falafel! Ανοικτά και το μεσημέρι. Σμύρνης 19, 2810222124 Γερώνυμος Κρυμμένο στέκι για τους ψαγμένους του αντικειμένου, με την ψησταριά απ’έξω να μας καλοσωρίζει με ευχάριστες μυρωδιές. Ο μικρός του χώρος ενώνει όλες τις παρέες σε μία. Αμνισσού 11, 2810 242447 Ο Γάμος του Καραγκιόζη Νεανικό μεζεδοπωλείο με χαρούμενη διάθεση και ένα τριώροφο σφουγγάτο που θα σας κάνει ευτυχισμένους. Οι ενδιαφέρουσες ξύλινες φιγούρες του Καραγκιόζη στους τοίχους θα σας ταξιδέψουν στο χρόνο. Γραμβούσης 6-8 Στου Τερζάκη Η χαρα του ψαροφαγά! Εδώ θα βρείτε εξαιρετικής ποιότητας θαλασσινά πιάτα κι όχι μόνο. Το προτείνουμε επίσης για το άψογο service του και την τοποθεσία του στη γραφική πλατεούλα του Αγίου Δημητρίου. Ανοικτά και το μεσημέρι. Πλ.Αγίου Δημητρίου, 2810 221444 Αλλα κι άλλα: Χαμηλού κόστους κουτούκι, μια αξιοπρεπής εναλλακτική γωνιά με ζωντανές ρεμπέτικες βραδιές. Πεζόδρομος οδού Καγιαμπή 16, 2810220760 Παλιό καφέ: το ρακάδικο με τη διαχρονική, «χύμα» απλότητα, και τις ωραίες παρέες. Πεζόδρομος οδού Καγιαμπή 13, 2810289547 Blue Safran: Σε ένα πανέμορφο ανακαινισμένο νεοκλασσικό κτίριο, δίπλα στο Μεγάλο Αρσενάλι, με εξαιρετική μεσογειακή και μοντέρνα κρητική κουζίνα. Τάφοι Βενιζέλων, Χανιά, τηλ 2821027449 Ταμάμ: Από τα πιο ιδιαίτερα και όμορφα εστιατόρια των Χανίων, με μουσειακό περιεχόμενο (πρώην οθωμανικό λουτρό), και μοναδικό συνδιασμό οριεντάλ και κρητικών γευσεων. Ζαμπελίου 49, Χανιά, τηλ 28210 96080

Για επείγοντα περιστατικά καφεστιατόρια Central park Το μαγαζί που άνοιξε τον «χορό» των καφέ γύρω από τον πνεύμονα πρασίνου του κέντρου. Φαγητό και καφέ με μπόνους τo «σήμα κατατεθέν», σούπερ σφηνάκι κρέμας καραμελέ. Καλό σέρβις Αρκολέωντος 19, 2810346500 Draft café Μπυραρία-καφέ-restaurant «μεστές» ηλικίες, καλή κουζίνα, καλή εξυπηρέτηση. Αρκολέοντος 9, 2810301341 Tramezzino Επαναστατικό σε concept, τιμές και ποιότητα καφέ. Δοκιμάστε έναν από τους δεκάδες συνδυασμούς του ομώνυμου παραδοσιακού ιταλικού σάντουιτς. Η καλύτερη μακαρονάδα pesto στην πόλη. 25ης Αυγούστου 33, 2810220348 Παγοποιείον Συνδυασμός καφέ και εξαιρετικής διεθνούς και κρητικής κουζίνας, ευφάνταστο μενού, όμορφο περιβάλλον Πλατ. Αγ. Τίτου, 2810346028 Veneto Βενετσιάνικη ατμόσφαιρα, δημιουργική μεσογειακή κουζίνα και καλό σέρβις με εκπληκτική θέα στο παλιό λιμάνι Ηρακλείου. Επιμενίδου 45 τηλ 2810223686 Mare Σε γαλήνια τοποθεσία με θέα το απέραντο γαλάζιο, για καφέ, εξαιρετική κουζίνα, και ποτά ως αργά Σοφοκλή Βενιζέλου (Πρώην Ξενία) τηλ 2810241946 Τυπογραφείο Μοναδική σύζευξη ποτού, καφέ και αυθεντικού ιταλικού φαγητού, σε ένα κοσμοπολίτικο, arty περιβάλλον, συνοδευμένα ενίοτε με ζωντανή τζάζ. Μπετόλο 28&Πλατεία Μητροπόλεως, Χανιά, τηλ 28210 40920 Μy-Café Bar-Restaurant Κομψή ατμόσφαιρα, εξωτική κουζίνα, “ταξιδεμένες”, από Ιταλία μέχρι Βενεζουέλα γεύσεις καφέ, mainstream μουσική. Σκαλίδη 37, Χανιά τηλ 28210 79288

Για έκτακτες ανάγκες καφεπωλεία Eπι χάνδακος Τεράστια γκάμα μπύρας, γενναιόδωρη περιποίηση, και πολλά cookies με τον καφέ ή το τσάι. Jazz και κλασσικά ακούσματα. Χάνδακος 43 Ουτοπία Οι 30 somethings το θυμούνται από τις ένδοξες εποχές της Χάνδακος, όταν ο κόσμος ξεχείλιζε στα πεζοδρόμια. Μεγάλη ποικιλία ροφημάτων, και τι φοντί! Χάνδακος 51, 2810341321 Μπισκότο Το newcomer της Χάνδακος. Φρέσκια άποψη για το τι εστί καφέ σήμερα, στο εσωτερικό δίνει την αίσθηση Σουηδικού εξοχικού. Δυνατό του σημείο, guess what… τα μπισκότα! Xάνδακος 36γ, 2810-288977 Σαμαριά Deliciozo Ποικιλία γλυκών, χυμών, pastries, καφέ, φιλική διάθεση και πολιτικές συζητήσεις. Αρκολέωντος 9, 2810 301341 Newscafe Περιμετρικά του πάρκου Θεοτοκόπουλου, πολυσύχναστο δημοφιλές πέρασμα, για καφέ με κρουασάν και πράσινη θέα. Ανοικτό μέχρι αργά Μινωταύρου 32 , Πάρκο Θεοτοκόπουλου, 2810 301527 Στ’Ωρολόι Καφές on the go και μεγάλη γκάμα αυθεντικού ιταλικού παγωτού. Πλ. Νικ. Φωκά, 2810282353 Indigo Φρεσκογεννημένο, με ωραία αισθητική και ακόμη ωραιότερη θέα στην πλατεία του Αγίου Τίτου. Φρέσκα σάντουιτς, καλός καφές, ακόμα καλύτερη εξυπηρέτηση. 25ης αυγούστου 76 Ηριδανός Από τα γνωστότερα και παλαιότερα της πόλης. Δύο όροφοι για καφέ και αργότερα ποτό, συζήτηση και εφημερίδα. Αψεγάδιαστο. Ανδρόγεω 8, 2810226321 Μαρίνα Αναμφισβήτητα στο πλέον προνομιακό σημείο της πόλης, απέναντι από το ενετικό φρούριο, το δημοτικό καφέ εκπλήσ-

σει ευχάριστα με τις μουσικές επιλογές του που κινούνται απο café del mar και 60s έως το ελληνικό νέο κύμα. Παλιό λιμάνι Ηρακλείου Καφενείο Βαλτέ Τζαμί Ευχάριστο που κάποια πράγματα παραμένουν θετικώς αναλλοίωτα. Ένα μουσειακό καφενείο. Πλατεία κορνάρου Κουκουβάγια Μοναδικό στέκι λόγω της εκπληκτικής θέας – με όλη την πόλη των Χανίων στο πιάτο, της θετικής αύρας, και του διάσημου κέικ σοκολάτας! Τάφοι Βενιζέλων, Χανιά, τηλ 2821027449

Διανυκτερεύοντα μπαροποτοπωλεία Τιτα Μπρίκι Το νέο στέκι, “αδελφάκι” της Guernica, με «ψαγμένες» φάτσες, και μουσικές rock, soundtrack, musical, funk, indie. Και οι “δικοί μας” Γιάννης Παπιδάκης και Γιώργος Σμυρνάκης on the decks! Μεραμπέλλου 16 Dish bar Ελληνική μουσική, νοστιμότατη κουζίνα, θετική ατμόσφαιρα, υψηλή δημοφιλία Πλατεία Αγ. Τίτου, 2810227118 La Brasserie Μπαρ με γαλλική αύρα –κυριολεκτικώς. Indie, alternative, house, funk, υπό το φώς των black lights. Συχνά ζωντανά jazz και rock συγκροτήματα. Κοραή 15, 2810223580 Guernica Το underground στέκι με το υπερκαλλιτεχνικό όνομα. Βραδιές Britpop, lounge, aλternative rock, electronica. Νice drinks! Κρήτης 2 Blow up Εμπνευσμένο από την ταινία του Michelangelo Antonioni. To μοναδικό με δημιουργική εμμονή για «περιθωριακές» μουσικές. Βραδιές Punk, goth, indie, σε πρωτο πλάνο. Γνήσιο cult οδός. ΚΡΗΤΗΣ 4 Levare Τρελά doggy nights με πολύ snoop doggy dog και ακόμη περισσότερους dogαδες. Συνηθως ακολουθεί..μαγειρίο Νικολούδης για βραστό Γ. Παπανδρέου 54, 2810828222 Ενοδία Μοναδικό για την ποιοτική ελληνική μουσική του. Έντεχνο, ροκ, λαικό,ethnic, με θετική ατμόσφαιρα. Πηγαίνετε νωρίς! Κοραή 2, 2810226085. Habanero Τρελά λατινοαμερικάνικα βράδια και μαθήματα λάτιν χορού κάθε βράδυ, απ’ευθείας από το Μεξικό (και όχι από την Κούβα) Χάνδακος 55 Φιξ Γαλλικό καφέ σε ρετρό ύφος, με ατμοσφαιρικό, βαρύ ξύλινο μπάρ και μουσικές του κόσμου. Περδικάρη 4, 2810289023   Παγοποιείον Σημείο αναφοράς, δημιούργημα πάθους και τέχνης, μουσικές όλου του φάσματος από 5 ηπείρους. Μνημειώδεις τουαλέτες. Πλατ. Αγ. Τίτου, 2810346028 Room 109 Μοναδικός industrial χώρος υψηλής αισθητικής, χορευτική μουσική με θέα το παραλιακό μέτωπο. Σοφ. Βενιζέλου 109, 2810261615 Cream Ατμόσφαιρα πάρτυ, άψογο σέρβις, σφηνάκια που ρέουν, pop μουσική Ιδαίον Άνδρον 11. Τηλ. 2810 30002 Route 66: Διαχρονικό ροκάδικο καφέ μπάρ, εμπνευσμένο από αμερικανικές road movies. Τσόπερ, ποτό κι ευθύτητα Χάνδακος 46 Take 5: all time classic, από τα πρώτα μπαρ του είδους του στην πόλη. Το ξεφάντωμα των –άντα σε μουσικές disco, house, pop. Οι πιστοί του θαμώνες δεν θα το ξεπεράσουν ποτέ. Τη μέρα ανοικτό για καφέ. Αρκολέοντος 7,2810226564 Figaro Art-Cafe : Ατμοσφαιρικό, καλλιτεχνικό στέκι υψηλής δημοφιλίας και αισθητικής, από τα must see του Ρεθύμνου. Στα decks (και εδώ), ο «μετρ» Γιάννης Παπιδάκης. Χατζημιχάλη 22, Ρέθυμνο τηλ 28310 22334 Jailhouse: Το πετρόχτιστο στέκι των «Μινωταύρων». Σωστά ποτά, προσιτές τιμές, συχνές live rock βραδιές όλων των ειδών! Αγιοστεφανιτών 19α τηλ 6945286036 Café Du Lac: Ίσως το δημοφιλέστερο καφέμπαρ του Αγίου Νικολάου, με προνομιούχο θέα στη λίμνη, chill out διάθεση, και «ψαγμένες» μουσικές. 28ης Οκωβρίου αρ 17, Άγ. Νικόλαος τηλ 28410 26837

Επι-τειχη-μένο τεύχος Φωτογράφιση: Mανώλης

Σκαντζάκης