Οσποδάρος* Χρόνος
Να ξέρεις το χρόνο τον µετρούν όσοι τον φοβούνται. Ο χρόνος µε τα διάφανα φτερά του του ταξιδιού σου η στοιχειωµένη συνοδεία γίνεται φόβος! Οσποδάρος που τροµάζει όταν µετράς το θάνατο µε τα φτερά του. Και τότε θλιµµένη οµορφιά η µοναξιά σου θα µείνει µόνη της, θα σε κοιτάζει! Όταν ο φόβος ξεγυµνώσει την ψυχή σου και η ζωή σου ξέσκεπη! Στο θρόισµα των ίσκιων χωρίς αντίο στο σκοτάδι ξεπαγιάζει. * ηγεµόνας 9
Εις Εαυτόν *
Τρίζει ο φόβος στην ανάσα, στο αίµα. Τελευταίο πετάρισµα. Κοιτάζεις πίσω ραβδώνεις το χρόνο πριν γίνεις στάχτη. Θυµάσαι. Ήταν, τότε που λιποτάκτησε η χαρά στο άπειρο σκοτάδι. Τότε που ίσκιοι κοφτεροί ήρθαν µε βήµα πένθιµο κτυπώντας µε το µοιρολόι τους το ρόπτρο της ζωής.
10
Τότε που πήρες µαζί σου τη σιωπή αφήνοντας το παρελθόν να συντροφεύει των νεκρών σου την καρτερικότητα. Άντεξες! Και ναι! Θυµάσαι… Οι άνθρωποι δεν έχουν µνήµη· λησµονούν. Αν κάποτε µετρήσουν τη ζωή τους µε την απουσία σου, θα ξέρεις: υπήρξες και λείπεις.
*τίτλος δανεισµένος από το σύγγραµµα - ηµερολόγιο του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρηλίου
11
Φασγά *
Να λοιπόν που φθάσαµε όλοι µας στην έρηµο. Όλοι µας ! Και µεις που σταθήκαµε ανήµποροι στο άδικο κι απλώσαµε το χέρι µας µαζεύοντας στάχυα τα δακρυσµένα σύννεφα των δρόµων και σεις, που κλείσατε τα µάτια στις κραυγές και βιαστικοί περάσατε σαν καταιγίδες από πάνω µας. Όλοι λοιπόν… εδώ! Όλοι! 12
…Οι έκπτωτοι των ουρανών· οι νόθοι κληρονόµοι του προφήτη. Στην ίδια έρηµο, στον ίδιο θάνατο κρυµµένοι.
Όλοι γυµνοί· όλοι µας! …∆ιψασµένοι . *Στην παλαιά ∆ιαθήκη, η κορυφή του όρους Νεβώ απ’ όπου ο Μωυσής αντίκρισε τη γη της επαγγελίας
13
Ο γιος του Άβελ
Σκέπασα µε λέξεις τις κραυγές και τις οπλές µου µε γυαλιστερά σκαρπίνια…
Υποκρίνοµαι τον άνθρωπο.
18