2011, nr. 2
in Den Haag. Daar werd een platencassette gepresenteerd gewijd aan het Nederlandse lied. Deze bevatte 5 lp’s met liederen van 19 Nederlandse componisten. Ik heb twee jaar lang gebedeld om geld en talloze brieven verstuurd. Het moeilijkste vond ik het vaststellen van het repertoire en wie dat moesten uitvoeren. In 1980 ben ik gestart met een krantje. Ik heb eerst een proefexemplaar gemaakt en dat viel in goede aarde. Het was veel werk. Ik zocht de inhoud bij elkaar en typte alles uit. Dan nam mijn man het mee om het op zijn werk te stencilen. Daarna lagen alle blaadjes hier op de vloer en hielpen de kinderen bij het uitsorteren, vouwen en nieten.
Tenslotte moest alles op postcode gerangschikt worden, want dat scheelde in de portokosten. Later werd het productiewerk uitbesteed. Dat was voor mij wel prettig, want ik kon helaas niet meer rekenen op de hulp van Toti Gemmel en Muck Philipse. Bovendien waren onze kinderen de deur uit. In 1982 kreeg dit krantje een echte naam: De Liedvriend. Ik had daarvoor suggesties gevraagd aan de leden. De keus viel uiteindelijk op de naam, die de toenmalige voorzitter, Max van Egmond, had bedacht. Ik vind de huidige Liedvriend erg mooi geworden. Hij is prachtig vormgegeven en nodigt echt uit om te lezen. Dat is goed voor de vereniging en daarmee ook goed voor het lied.� x
9
Thea Ekker-van der Pas foto: Edwin van der Schrier