FRANCESCO DAL CIN ANISINA Tulga ŞENER yapmıştı ve çok hızlı araba kullanıyordu. Arkasında bir de yatak bulunan çok büyük Renault minibüsüyle Hadim’e gidişimizi hatırlıyorum da, yüreğimiz ağzımıza gelmişti. Kendisi de eskiden mağaracı olan çok sevimli mini minnacık bir eşi vardı. O, koca göbekli ve uzun boylu adamla birlikte çok sevimli bir ikili oluşturuyorlardı. Birkaç kez bizi Uçhisar’da misafir etmişlerdi. Sadece evlilik yıldönümünde kestiği çok uzun sakalıyla sürekli gülümserdi.
Fotoğraf: Emrah SINMAZ
Sanırım 1995 yılıydı. Đnternetten, Đtalyan mağaracıların Aladağlar’da bir araştırma etkinliği düzenleyeceğini tesadüfen öğrenmiştik. Yoğun bir yazışma trafiği başlamıştı. Türkiyeli mağaracılara danışmadan yaptıkları etkinlik planından vazgeçmelerini istemiştik. Yapılan yazışmalar sonucu, Ankara’da iki Đtalyan mağaracının da katılacağı bir toplantı yapılmasına karar verilmişti. Derneğin Bahçelievler’deki yerinde toplanacaktık. Kapıyı ilk açtığımdaki şaşkınlığımı hala unutamam. Hep bizim yaşımızda birilerini hayal ediyordum. Karşımızda biri 50 yaşlarında, takım elbiseli, uzun boylu, sakallı, gözlüklü ve göbekli; diğeri ise orta yaşlarda olan iki Đtalyan vardı. Đşte MAD’ın Francesco Dal Cin ile tanışması böyle gerçekleşmişti. Dal Cin, Türkler’i ve Türkiye’yi çok iyi tanıyordu. Uçhisar’da bir Türk ortağı ile birlikte halı dükkanı işletiyordu. O gün toplantıda Aladağlar planından vazgeçeceklerini söylemişler, biz de kendisini ve birkaç arkadaşını o yaz Aladağlar Ceviz Yaylası’ndaki etkinliğimize davet etmiştik. Bundan sonra kendisiyle dost olmuş, birçok kez etkinliğe katılmıştık. Dikey bile olsa yavaş yavaş, bizle inebildiği yere kadar iner, yorulduğunda “problem yok” diyip yine yavaş yavaş dönüşe geçerdi. Yazları Uçhisar’da kalıyor, kışın Đtalya’ya dönüyordu. Bir dönem tır şoförlüğü 12
Dal Cin, “Gruppo Grotte Treviso” üyesiydi. Kurtarma ve mağara dalışı konusunda hem grubu hem de ülkesi için birçok ilke imza atmış, çok sayıda uluslararası ekspedisyona katılmıştı. Bir grup arkadaşıyla beraber Kapadokya’da yeraltı şehirlerinin araştırılması ve haritalanması çalışmalarında bulunmuştu. Türkiye’de de çok sayıda mağaraya girmişti. Ülkemizin ve Aladağlar’ın mağara potansiyelini çok iyi biliyordu. Bir keresinde Elmalı Düdeni’nde izinsiz araştırma yaparken jandarma tarafından mağaradan çıkarıldığını anlatmıştı. Acı haberi yine internetten öğrendik. 7 Mayıs 2005’te Đtalya’da kansere yenik düşmüş, 59 yaşında hayata veda etmişti. Anılarımızın tebessümüyle bu dev göbekli, güler yüzlü mağara aşığı adamı sevgiyle anıyoruz. Yine internetten öğrendik; Đtalya’da, mağaracı arkadaşları anısını yaşatmak adına, belediyenin verdiği alanda, “Francesco Dal Cin Speleolojik Dökümantasyon Merkezi”ni oluşturmuşlar. Burada mağarabilim seminerleri vermeyi, mağaracılık okulu açmayı planlıyorlarmış. Eminiz ötelerden bir yerden gülümsüyordur bu işe.