AMI

‫َاﻣﯽ) ‪( AMI‬‬ ‫ﮐﻮدک ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺑﻪ "ﮐﻮدﮐﺎن"‬ ‫از هﺮ ﺳﻦ و ﺳﺎل‬ ‫و هﺮ ﻣﮑﺎن و ﻗﻮﻣﯽ‬ ‫ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺮزﻳﺒﺎی ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ و ﻣﻴﺮاث ﺑﺮدن‬ ‫ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ ﺟﺪﻳﺪی ﮔﺎم ﺑﺮ ﻣﯽ دارﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ اﻧﺴﺎن هﺎﻳﺶ ﻣﺮزی ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫ﮐﺘ ﺎب ﻧﻮﺵ ﺘﻦ وﻗﺘ ﯽ ﻧﻮﻳﺴ ﻨﺪﻩ ﻧﺒﺎﺵ ﯽ ﮐﺎرﺳ ﺨﺘﯽ اﺳ ﺖ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ﮐ ﻪ ﺥﺮدﺳ ﺎل‬ ‫ﺑﺎﺵﯽ ﺳﺨﺖ ﺗﺮهﻢ ﻣﯽ ﺵﻮد‪.‬اﻣﺎ ﻣﺠﺒﻮرم ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ ﭼﻮن دوﺳﺘﯽ ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﯽ از‬ ‫ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺥﻮاﺳﺘﻪ ‪ .‬ﻧﺎﻣﺶ اﻣﯽ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﯽ ﺥﻮاهﻢ ﻣﺎﺟﺮاﻳﯽ را ﻧﻘﻞ ﮐ ﻨﻢ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ دﻟﻴ ﻞ ﺥ ﻮش ﺵﺎﻧﺴ ﯽ ام ﺑ ﺎ او ﺗﺠﺮﺑ ﻪ‬ ‫ﮐﺮدﻩ ام‪.‬‬ ‫او ﮔﻔ ﺖ در ﻋ ﻮاﻟﻢ ﭘﻴﺸ ﺮﻓﺘﻪ ای ﮐ ﻪ او ه ﻢ ﺑ ﻪ هﻤﺎﻧﻬ ﺎ ﺗﻌﻠ ﻖ داﺵ ﺖ‪،‬‬ ‫"ﺑﺰرﮔﺴﺎل " ﻳﺎ "رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ " "ﮐﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ دﻟﻴﻠﯽ ﺑﺮای ﺣﺴﺮت ﺥﻮردن‬ ‫در زﻧ ﺪﮔﯽ ﻧ ﺪارد‪ ".‬و اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ " ﺁدم ﺑ ﺰرگ ه ﺎﻳﯽ" هﺴ ﺘﻨﺪ ﮐ ﻪ ﭘ ﺎﻧﺰدﻩ ﺳ ﺎل‬ ‫دارﻧﺪ و "ﮐﻮدﮐﺎﻧﯽ" ﮐﻪ ﺻﺪ ﺳﺎل دارﻧﺪ‪....‬‬ ‫درﺿﻤﻦ هﺸﺪار داد ﮐﻪ " ﺁدم ﺑﺰرگ هﺎ" ازاﻳﻦ ﭼﻴﺰ ه ﺎ ﻧﻔﻌ ﯽ ﻧﻤ ﯽ ﺑﺮﻧ ﺪ‪،‬‬ ‫ﭼﻮن ﺑﺎورداﺵﺘﻦ ﺑﻪ ﺗﺮس ووﺣﺸﺖ را‪،‬ﺣﺘﯽ وﻗﺘﯽ هﻢ ﮐﻪ دروغ ﻣﺤ ﺾ اﻧ ﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩ وﺵﮕﻔﺘﯽ ﺣﺘﯽ اﮔﺮ درﺳﺖ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﯽ دهﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪ اﻣﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﺥﻴ ﺎﻟﭙﺮدازی ﺑ ﻴﺶ ﻧﻴﺴ ﺖ‪،‬‬ ‫و ﻗﺼﻪ ای ﺑﺮای ﺥﺮدﺳﺎﻻن اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﺲ ﺑﺎز هﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ‪ :‬اﻳﻦ ﻓﻘﻂ داﺳﺘﺎن اﺳﺖ ‪....‬‬

‫‪١‬‬

‫اﺥﻄﺎر‬ ‫)ﺥﻄﺎب ﺑﻪ " ﺁدم ﺑﺰرگ " هﺎ(‬ ‫از اداﻣﻪ دادن ﺑﻪ ﺥﻮاﻧﺪن ﺑﭙﺮ هﻴﺰﻳﺪ‪ ،‬ﺥﻮﺵﺘﺎن ﻧﺨﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﺎ ﻋﺮض ﻣﻌﺬرت‪ ،‬ﺁن ﭼﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ رخ دهﺪ‬ ‫ﻣﻌﺠﺰﻩ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫"‪......‬و ﺁﻧﺎن ﺵﻤﺸﻴﺮ ﺥﻮد را ﺑﻪ ﺥﻴﺶ‪،‬‬ ‫وﻧﻴﺰﻩ را ﺑﻪ داس هﺮس ﮐﺮدن ﺑﺪل ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪،‬‬ ‫اﻗﻮام دﻳﮕﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ هﻢ ﺵﻤﺸﻴﺮ ﺑﮑﺸﻨﺪ‪،‬‬ ‫دﻳﮕﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺟﻨﮕﻴﺪن ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ "‬ ‫)ﻋﻴﺴﯽ ‪( ۴ : ٢‬‬

‫‪٢‬‬

‫ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻋﻨﺎوﻳﻦ‬ ‫ﺑﺨﺶ اول‬ ‫ﻓﺼﻞ‬ ‫‪.١‬‬ ‫‪.٢‬‬ ‫‪.٣‬‬ ‫‪.۴‬‬ ‫‪.۵‬‬ ‫‪.۶‬‬ ‫‪.٧‬‬

‫اوﻟﻴﻦ دﻳﺪار‬ ‫ﭘﺮواز ﺟﻴﻢ‬ ‫ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش‬ ‫ﭘﻠﻴﺲ!‬ ‫ﺁدم رﺑﺎﻳﯽ ﻋﺠﻴﺐ !‬ ‫ﺳﻮاﻟﯽ درﺑﺎرﻩ ﻣﻘﻴﺎس هﺎ‬ ‫دﻳﺪﻧﯽ هﺎ‬

‫ﺑﺨﺶ دوم‬ ‫ﻓﺼﻞ‬ ‫‪.٨‬‬ ‫‪.٩‬‬ ‫‪.١٠‬‬ ‫‪.١١‬‬ ‫‪.١٢‬‬ ‫‪.١٣‬‬ ‫‪.١۴‬‬

‫اوﻓﻴﺮ!‬ ‫ﻗﺎﻧﻮن اﺻﻠﯽ‬ ‫دوﺳﺘﯽ ﻣﻴﺎن ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ‬ ‫زﻳﺮ ﺁب‬ ‫اﻳﺎﻣﯽ ﻧﻮ‬ ‫ﺵﺎهﺰادﻩ ﺥﺎﻧﻢ ﺁﺑﯽ‬ ‫ﺗﺎ دﻳﺪار ﺑﻌﺪ‬

‫‪٣‬‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬ ‫ﮐﻼس ﺳﻮم دﺑﺴﺘﺎن ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻃﻮﻓﺎن ﺳﺮﻧﻮﺵﺖ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺁن ﺳﺮزﻣﻴﻦ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎراﻧﯽ و ﺥﺎﻧﻪ ﻗﻮم‬ ‫و ﺥﻮﻳﺸﻢ ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد‪ .‬ﮐﻮدﮐﯽ درون ﮔﺮا ﺑﻮدم و ازهﻤﺎن دوران ﮐﺘﺎب ﻧﺰدﻳﮑﺘﺮﻳﻦ دوﺳﺘﻢ‬ ‫ﺵﺪ‪.‬‬ ‫ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﺴﺘﻮی زﻳﺮ راﻩ ﭘﻠﻪ ﺁن ﺥﺎﻧﻪ را ﮔﺸﻮدﻩ و ﺁن را ﻣﻤﻠﻮ از ﮐﺘﺎب و‬ ‫ﻣﺠﻠﻪ دﻳﺪﻳﻢ ‪ ،‬در ﭘﻮﺳﺖ ﻧﻤﯽ ﮔﻨﺠﻴﺪم ‪ .‬ﮔﻨﺠﯽ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮدم‪ .‬ﺑﺎهﻤﺎن ﻧﻴﻢ ﺳﻮاد ﮐﻮدﮐﯽ ﻣﯽ‬ ‫ﺑﻠﻌﻴﺪﻣﺸﺎن‪.‬‬ ‫ﺵﺒﯽ ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ در ﺑﻬﺎر ﺥﻮاب ﺁن ﭘﻨﺎهﮕﺎﻩ ﮐﻮدﮐﯽ در رﺥﺘﺨﻮاب دراز ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮدم ﺁﺳﻤﺎن را‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ ،‬ﺥﻮاﺑﻢ ﻧﻤﯽ ﺑﺮد ‪ ،‬ﺁن ﺥﻮﻳﺶ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﮔﻔﺖ ‪ "،‬ﻣﺎﻩ را ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ‪ ،‬ﺵﺒﻴﻪ ﺻﻮرت‬ ‫ﺁدﻣﻴﺰاد اﺳﺖ‪ ،‬هﺮوﻗﺖ ﮐﻪ ﻗﺮص ﻣﺎﻩ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻮد‪ ،‬اﮔﺮهﺮ ﺁرزوﻳﯽ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺑﺮﺁوردﻩ ﻣﻴﺸﻮد‪.‬‬ ‫و ﻣﻦ هﻤﻪ ﺳﺎل هﺎی ﺑﻌﺪ زﻧﺪﮔﯽ ام ‪،‬هﻤﭽﻨﺎن ﮐﻮدک وار ﺁرزوهﺎی داﺋﻢ اﻟﺘﻐﻴﻴﺮ ﺥﻮد را ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺎﻩ ﻣﻴﮕﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﭘﻴﺶ ﺥﺪا واﺳﻄﻪ ﺵﻮد‪ ،‬ﺁن ﺑﺨﺶ ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ ام ﮐﻪ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻮد و هﺴﺖ ‪ ،‬ﺑﺎ‬ ‫ﻣﺎﻩ ﺵﺐ ﭼﻬﺎردﻩ در ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻗﺮار ﻣﻼﻗﺎت داﺵﺖ‪ .‬ﮔﺎﻩ در ﻓﺎﻧﺘﺰی هﺎﻳﻢ ‪ ،‬ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ ای را‬ ‫ﻣﺘﺼﻮرﻣﻴﺸﺪم ﮐﻪ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ و ﻣﺮا ﺑﺎ ﺥﻮد از اﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺥﺎﮐﯽ دون ﻣﯽ ﺑﺮد‪.‬‬ ‫هﻤﭽﻨﺎن ﻣﻮﻧﺲ اﺻﻠﻴﻢ ﮐﺘﺎب ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﻮهﯽ از دادﻩ هﺎ و اﻃﻼﻋﺎت درهﻢ و ﺑﺮهﻢ ‪ ،‬درﺳﺖ و‬ ‫ﻏﻠﻂ را ﺑﺎهﻢ داﺵﺘﻢ‪،‬ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺥﺮدﻣﻨﺪ ﺵﺪﻩ ﺑﺎﺵﻢ‪ .‬ﺵﺒﯽ در ﺥﻮاب دﻳﺪم ﮐﻪ درﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ای هﺴﺘﻢ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر ﻋﻈﻴﻢ ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﻳﺶ ﺑﺮزﻣﻴﻦ رﻳﺨﺘﻪ اﻧﺪ‪ ،‬و ﻣﻦ ﻣﺸﻐﻮل ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدن و دﺳﺘﻪ ﺑﻨﺪی ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫هﺴﺘﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮوﺳﺎﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﻤﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﯽ دادم‪.‬‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻌﺪ در ﻧﻘﻄﻪ ﻋﻄﻒ دﻳﮕﺮی از زﻧﺪﮔﯽ ﺥﻮد ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻢ ‪ ،‬در اوج ﻳﺎس و ﻧﺎاﻣﻴﺪی و‬ ‫ﮔﻤﮕﺸﺘﮕﯽ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺎر اﻣﯽ ﺁﻣﺪ ‪ ،‬ﺁﺵﻨﺎﻳﯽ دﻳﺮﻳﻨﻪ ‪ ،‬ﮐﻪ ﮔﺮﭼﻪ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮد اﻣﺎ ﭘﻴﺶ روﻳﻢ ﻗﺮار‬ ‫داﺵﺖ ‪.‬‬ ‫از وﻗﺘﯽ ﺑﺎ او ﺁﺵﻨﺎ ﺵﺪم ‪ ،‬ﺥﻴﻠﯽ ﭼﻴﺰهﺎ در زﻧﺪﮔﯽ ام ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ ‪ ،‬ﺗﮑﻪ هﺎی ﭘﺎزل‬ ‫ﺑﺴﻴﺎری در ﺳﺮ ﺟﺎی ﺥﻮد ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ ‪ ،‬ﻣﺎﻩ ‪ ،‬ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ ‪ ،‬ﺁرزوهﺎ ‪ ،‬ﺥﻮاب هﺎ ‪،‬‬ ‫اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻢ ﺥﺎﮐﯽ ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ‪ ،‬ﻣﻌﻨﺎی رﻧﺠﻬﺎ‪ ،،،‬هﻤﻪ و هﻤﻪ ﺑﺎ اﻣﯽ ﻣﻌﻨﺎی ﺥﻮد را ﺗﮑﻤﻴﻞ‬ ‫ﮐﺮد ‪.‬‬ ‫اﻣﯽ از ﻣﻦ ﺥﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺘﺎب اﻣﺘﻴﺎزم را ﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮم ‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮدم هﻨﮕﺎم ﺥﻮاﻧﺪن و‬ ‫ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺁن ﺑﺎرهﺎ ذوق زدﻩ ﺵﺪم ‪ ،‬ﮔﺮﻳﺴﺘﻢ و ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻓﺮو رﻓﺘﻢ ‪.‬‬ ‫ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺪارم ‪ ،‬ﺟﺰ اﻳﻨﮑﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ از دﺥﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮﻳﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ‪ " ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ﭼﺮا‬ ‫ﺥﻮﺑﯽ ﺑﻬﺘﺮ از ﺑﺪی اﺳﺖ ؟ " ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺳﺎدﻩ داد ‪ "،‬ﭼﻮن ﺥﻮﺑﯽ ﻗﺸﻨﮕﺘﺮ از ﺑﺪی اﺳﺖ"‬ ‫اﮔﺮ هﻨﻮز ﮐﻮدک اﻟﻬﯽ درون ﺗﺎن را ﺑﺎ ﺥﻮد دارﻳﺪ ‪ ،‬ﻣﯽ داﻧﻢ ﮐﻪ ﺳﻔﺮ زﻳﺒﺎﻳﯽ را ﺑﺎ‬ ‫اﻣﯽ درﭘﻴﺶ رو دارﻳﺪ‪.‬‬ ‫راﺳﺘﯽ ﺑﺎور ﮐﻨﻴﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ ﻣﻦ هﻢ ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ دﻳﺪم هﻤﻴﻦ زﻣﺴﺘﺎن ﭘﻴﺶ ‪ ،‬اﻳﺎ ﺵﻤﺎ هﻢ ﺑﻪ‬ ‫ﻗﺪر ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن و ﻣﺎﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﺪ؟‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‬

‫‪٤‬‬

‫ﻓﺼﻞ اول‬ ‫اوﻟﻴﻦ دﻳﺪار‬ ‫هﻤﻪ ﭼﻴﺰ از ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ روزی ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﯽ در ﺳﺎﺣﻞ ﺵﻬﺮ ﮐﻮﭼﮏ‬ ‫ﺳﺎﺣﻠﯽ ﮐﺎﻟﻴﻔﺮﻧﻴﺎ‪ ،‬ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ و ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻢ ﺗﻘﺮﻳﺒًﺎ هﺮ ﺳﺎل ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫ﻣﯽ روﻳﻢ‪ ،‬ﺁﻏﺎز ﺵﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺎرﺳﺎل ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺥﺎﻧﻪ ﭼﻮﺑﯽ ﮐﻮﭼﮑﯽ اﺟﺎرﻩ ﮐﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺑﺎ درﺥﺘﺎن ﮐﺎج و‬ ‫ﮐﻠﯽ درﺥﺘﭽﻪ در ﺣﻴﺎط ﭘﺸﺘﯽ و ﮔﻞ هﺎی ﺑﺴﻴﺎر در ﺣﻴﺎط ﺟﻠﻮﻳﯽ‪ .‬در ﺣﻮﻣﻪ‬ ‫ﺵﻬﺮ‪ ،‬ﻧﺰدﻳﮏ اﻗﻴﺎﻧﻮس‪ ،‬ﻟﺐ ﺟﺎدﻩ ای ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﻣﯽ ﺵﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺎدر ﺑﺰرﮔﻢ ﺳﻔﺮ ﮐﺮدن در اواﺥﺮ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن را دوﺳﺖ دارد‪ ،‬ﭼﻮن‬ ‫اﻳﻦ وﻗﺖ از ﺳﺎل دﻳﮕﺮ ﺁدم هﺎی زﻳﺎدی ﻧﻤﯽ ﺁﻳﻨﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ اﻳﻨﺠﻮری هﻢ‬ ‫ﺳﺎﮐﺖ ﺗﺮ اﺳﺖ و هﻢ ارزان ﺗﺮ‪.‬‬ ‫ﻧﺰدﻳﮏ ﻏﺮوب ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮ روی ﺻﺨﺮﻩ ای ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺰدﻳﮏ ﺳﺎﺣﻞ دﻧﺞ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم‪ ،‬وﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻗﻴﺎﻧﻮس ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن‪،‬ﻧﻮری ﻗﺮﻣﺰﺑﻪ‬ ‫ﺑﺎﻻی ﺳﺮم دﻳﺪم‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﻓﺸﻔﺸﻪ ﻳﺎ ﻣﻮﺵﮑﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﭼﻬﺎرم‬ ‫ژوﺋﻴﻪ ﺵﻠﻴﮏ ﮐﺮدﻩ اﻧﺪ‪.‬‬ ‫در ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ ،‬رﻧﮕﺶ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﺮدﻩ و ﻣﯽ درﺥﺸﻴﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ‬ ‫ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﺁﻣﺪ‪،‬دﻳﺪم ﮐﻪ ﻓﺸﻔﺸﻪ ﻳﺎ ﻣﻮﺵﮏ ﻧﻴﺴﺖ‪،‬ﭼﻮن هﻤﻴﻨﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮ‬ ‫ﻣﯽ ﺵﺪ ‪ ،‬ﺵﺒﻴﻪ هﻮاﭘﻴﻤﺎﻳﯽ ﮐﻮﭼﮏ ‪ ،‬ﻳﺎ ﭼﻴﺰی ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻣﯽ ﺵﺪ ‪ .‬ﺑﺪون‬ ‫ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﺳﺮ و ﺻﺪاﻳﯽ ‪ ،‬در ‪ ١٥٠‬ﭘﺎﻳﯽ ﺳﺎﺣﻞ درﺳﺖ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻦ ﺑﻪ‬ ‫اﻗﻴﺎﻧﻮس اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﺵﺎهﺪ ﺳﺎﻧﺤﻪ ای هﻮاﻳﯽ ﺑﻮدﻩ ام ‪ ،‬ﺳﺮم را ﺑﺎﻻ‬ ‫ﮐﺮدم ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺁﻳﺎ ﮐﺴﯽ از هﻮاﭘﻴﻤﺎ ﺑﻴﺮون ﭘﺮﻳﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺘﺮ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻳﺎ‬ ‫ﻧﻪ ‪.‬‬ ‫هﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﺎز هﻢ ﺳﮑﻮت و ﺁراﻣﺶ ﺳﺎﺣﻞ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫واﻗﻌًﺎ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮدم و ﻣﯽ ﺥﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮوم و ﻣﺎﺟﺮا را ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﮕﻮﻳﻢ ‪ ،‬اﻣﺎ‬ ‫ﮐﻤﯽ ﺻﺒﺮﮐﺮدم ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺵﻮد ‪ .‬هﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ رﻓﺘﻦ ﮐﺮدم ‪،‬ﭼﻴﺰی‬ ‫ﺳﻔﻴﺪ ﺑﺮ ﺁب ﺵﻨﺎور ﺵﺪ‪،‬درﺳﺖ هﻤﺎن ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ هﻮاﭘﻴﻤﺎ ﻳﺎ هﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﻮد در‬ ‫ﺁب اﻓﺘﺎد‪.‬‬ ‫ﮐﺴﯽ در ﺣﺎل ﺵﻨﺎ ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﺨﺮﻩ هﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﺥﻠﺒﺎن‬ ‫‪٥‬‬

‫اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻪ از ﺳﺎﻧﺤﻪ ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ در ﺑ ﺮدﻩ‪ .‬ﻣ ﯽ ﺥﻮاﺳ ﺘﻢ ﮐﻤﮑ ﺶ ﮐﻨﻢ‪،‬ﺻ ﺒﺮ‬ ‫ﮐﺮدم ﺗﺎ ﻧﺰدﻳﮑﺘﺮ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ .‬ﺁن ﻗﺪر ﺥ ﻮب ﺵ ﻨﺎ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد ﮐ ﻪ ﻓﻬﻤﻴ ﺪم ﻧﺒﺎﻳ ﺪ ﻟﻄﻤ ﻪ‬ ‫زﻳﺎدی دﻳﺪﻩ ﺑﺎﺵﺪ‪.‬‬ ‫هﻤﻴﻦ ﮐﻪ دﻳﺪﻣﺶ ﻓﻬﻤﻴﺪم ﺑﭽﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﺨﺮﻩ هﺎ ﺵﻨﺎ ﮐﺮد و‬ ‫ﻗﺒﻞ از ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻧﮕﺎهﻢ ﮐﺮد و ﻟﺒﺨﻨﺪی دوﺳﺘﺎﻧﻪ زد‪.‬‬ ‫ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﻻﺑﺪ از اﻳﻨﮑﻪ ﻧﺠﺎت ﭘﻴﺪا ﮐﺮدﻩ ﺥﻮﺵﺤﺎل اﺳﺖ از وﺿﻌﻴﺖ‬ ‫ﺥ ﻮد ﻧﺎراﺣ ﺖ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻧﻤ ﯽ رﺳ ﻴﺪ‪،‬و هﻤ ﻴﻦ ﺑﺎﻋ ﺚ ﺵ ﺪ ﺗ ﺎ ﮐﻤ ﯽ ﺁرام ﺵ ﻮم‪.‬‬ ‫وﻗﺘﯽ ﺑﺎﻻی ﺻﺨﺮﻩ هﺎ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن دادﺗﺎ ﻣﻮهﺎﻳﺶ ﺥﺸﮏ ﺵ ﻮد ‪،‬‬ ‫و ﭼﺸﻤﮏ زد‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺑﺨﻮاه ﺪ رازی را در ﻣﻴ ﺎن ﻧﻬ ﺪ‪ .‬ﺁﺵ ﮑﺎرا اﺣﺴ ﺎس‬ ‫ﺑﻬﺘﺮی داﺵﺘﻢ ‪.‬‬ ‫ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﮑﻪ از ﺻﺨﺮﻩ هﺎ ﺑﺎﻻ ﺁﻣﺪ ﮔﻮﺵﻪ ای ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺁرام و‬ ‫ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ و ﺵﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﻧﮕ ﺎﻩ ﮐ ﺮدن ﺑ ﻪ ﺳ ﺘﺎرﻩ ه ﺎ ﮐ ﻪ ﺗ ﺎزﻩ در ﺣ ﺎل‬ ‫ﺁﺵﮑﺎر ﺵﺪن در ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ هﻢ ﺳﻦ وﺳﺎل ﺥﻮدم ﺑﺎﺵﺪ‪،‬ﮐﻤﯽ ﺟﻮان ﺗﺮ و ﮐﻤﯽ‬ ‫ﮐﻮﺗﺎهﺘﺮ ﻟﺒﺎس ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺳﻔﻴﺪی ﭘﻮﺵﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﺟ ﻨﺲ ﺿ ﺪ ﺁب داﺵ ﺖ‪ ،‬ﭼ ﻮن‬ ‫ﻼ ﻧﻤﻨﺎک هﻢ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﭼﮑﻤﻪ ای ﻇﺮﻳﻒ و ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻪ ﭘﺎ داﺵﺖ و ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪ اش‬ ‫اﺻ ً‬ ‫ﻣ ﺪاﻟﻴﻮﻣﯽ ﻃﻼﻳ ﯽ رﻧ ﮓ ﺑ ﻪ ﺵ ﮑﻞ ﻗﻠﺒ ﯽ ﺑﺎﻟ ﺪار ﺑ ﻮد‪.‬وﺳ ﻴﻠﻪ ای ﺵ ﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ‬ ‫رادﻳ ﻮی ﺳ ﻔﺮی ﺑ ﺮ ﮐﻤ ﺮ داﺵ ﺖ ﮐ ﻪ ﺁﻧﻬ ﻢ ﻃﻼﻳ ﯽ رﻧ ﮓ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺳ ﮕﮏ ﮐﻤ ﺮ‬ ‫ﺑﻨ ﺪش درﺥﺸ ﺎن‪،‬ﺑﺰرگ و زﻳﺒ ﺎ ﺑ ﻮد‪ .‬ﮐﻨ ﺎرش ﻧﺸﺴ ﺘﻢ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ دﻗﻴﻘ ﻪ ای در‬ ‫ﺳﮑﻮت ﮔﺬﺵﺖ‪.‬‬ ‫ﭼﻮن او ﺣﺮف ﻧﻤﯽ زد‪ ،‬ﺳﺮ ﺻﺤﺒﺖ را ﺑﺎز ﮐﺮدم و ﭘﺮﺳﻴﺪم ﮐﻪ ﭼﻪ اﺗﻔ ﺎﻗﯽ‬ ‫اﻓﺘﺎد‪.‬‬ ‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ ﺟﻮاب داد‪ " ،‬ﻓﺮود اﺟﺒﺎری "‬ ‫ﺟﺬاب ﺑﻮد ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﻣﻬﺮﺑﺎن ‪،‬درﺵﺖ‪،‬ﻋﻤﻴﻖ و ﻋﺠﻴﺐ داﺵﺖ‪.‬‬ ‫ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم هﻮاﭘﻴﻤﺎﻳﺶ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﮐﺸﻮری دﻳﮕﺮ ﺑﻮدﻩ‪.‬‬ ‫از ﺁن ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﮐﻢ ﺳﻦ وﺳﺎل ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﭘﺲ ﺥﻠﺒﺎن ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫ﮐﺴﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬ﭘﺮﺳﻴﺪم ‪ "،‬ﺥﻠﺒﺎن ﭼﻪ ﺵﺪ ؟"‬ ‫" هﻴﭽﯽ ‪ .‬اﻻن ﮐﻨﺎر ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ‪".‬‬

‫‪٦‬‬

‫"اوﻩ " ﺟﻮاﺑﺶ ﻣﺎﻳﻪ ﺗﻌﺠﺒﻢ ﺵﺪﻩ ﺑ ﻮد‪.‬اﻳ ﻦ ﺑﭽ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺣﺘﻤ ﺎ ﻗﻬﺮﻣ ﺎن ﺑﺎﺵ ﺪ!در‬ ‫ﺳﻦ وﺳﺎل ﻣﻦ ﺑﻮد وﻟﯽ هﻮاﭘﻴﻤﺎ ﻣﯽ راﻧﺪ ! ﺣﺘﻤًﺎ واﻟﺪﻳﻨﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﺥﻴﻠ ﯽ ﭘﻮﻟ ﺪار‬ ‫ﺑﺎﺵﻨﺪ‪.‬‬ ‫داﺵﺖ ﺵﺐ ﻣﯽ ﺵﺪ و ﺳﺮدم ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺵﺪ و ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ "،‬ﺳﺮدﺗﻪ؟"‬ ‫" ﺁرﻩ"‬ ‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ " ،‬دﻣﺎ ﺳﻨﺞ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﻪ هﻮا ﺥﻮﺑﻪ"‬ ‫اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﺁرﻩ واﻗﻌًﺎ ﺁن ﻗﺪر هﺎ هﻢ ﺳﺮد ﻧﻴﺴﺖ و ﺟﻮاب دادم‪" ،‬درﺳﺘﻪ"‬ ‫ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪم ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺥﻮاهﺪ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺪون اﻳﻨﮑﻪ ﭼﺸﻢ از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺮ دارد‪،‬ﮔﻔﺖ‪ "،‬ﻣﺎٔﻣﻮرﻳﺘﻢ را اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دهﻢ‪".‬‬ ‫ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑﭽ ﻪ ﻣﻬﻤ ﯽ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬ﻣﺜ ﻞ ﻣ ﻦ ﺑﭽ ﻪ ﻣﺪرﺳ ﻪ ای ﮐ ﻪ در ﺣ ﺎل‬ ‫ﺳﭙﺮی ﮐﺮدن ﺗﻌﻄﻴﻼﺗﺶ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬او ﻣٲﻣﻮرﻳﺖ دارد‪ ،‬ﺵﺎﻳﺪ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ‬ ‫ﺑﺎﺵﺪ‪ ...‬اﻣﺎ‪ ،‬از ﻃﺮﻓﯽ‪ ،‬او ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﺑﭽﻪ ﺑﻮد‪...‬‬ ‫ﺟﺮٲت ﻧﮑﺮدم از ﻣٲﻣﻮرﻳﺘﺶ ﭼﻴﺰی ﺑﭙﺮﺳﻢ ‪ .‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰش ﺑﺎﻋ ﺚ ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ ﺗ ﺎ‬ ‫اﺣﺴﺎس ﭘﮑﺮی ﮐﻨﻢ ‪ ".‬اﮔﺮ ﺑﺰرﮔﺘﻬﺎﻳﺖ ﺑﻔﻬﻤﻨ ﺪ هﻮاﭘﻴﻤ ﺎ راﻏ ﺮق ﮐ ﺮدﻩ ای ‪،‬‬ ‫دﻳﻮاﻧﻪ ﻧﻤﯽ ﺵﻮﻧﺪ؟ "‬ ‫ﺑﺎ ﺥﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ ‪ " ،‬ﻏﺮق ﻧﺸﺪﻩ" و ﻣﺮا ﮔﻴﺞ ﺗﺮ ﮐﺮد‪.‬‬ ‫"ﻏﺮق ﻧﺸﺪﻩ ؟ از ﺑﻴﻦ ﻧﺮﻓﺘﻪ؟"‬ ‫" ﻧﻪ"‬ ‫ﻼ ﻣﻴﺸﻪ"‬ ‫" ﭼﻄﻮری ﻣﻴﺸﻪ از ﺁب درش ﺁورد و ﺗﻌﻤﻴﺮش ﮐﺮد؟ اﺻ ً‬ ‫" اوﻩ‪ ،‬ﺁرﻩ‪ ،‬ﻣﻴﺸ ﻪ از ﺁب درش ﺁورد‪ ".‬ﺑ ﺎ ﻣﺤﺒ ﺖ ﻧﮕ ﺎهﻢ ﮐ ﺮد و ﭘﺮﺳ ﻴﺪ‪،‬‬ ‫"اﺳﻤﺖ ﭼﻴﻪ؟ " ﮔﻔ ﺘﻢ ‪ " ،‬ﺟﻴﻤ ﺰ‪ ،‬وﻟ ﯽ ﻣ ﺮدم ﻣﻨ ﻮ)ﺟ ﻴﻢ( ﻳ ﺎ )ﺟﻴﻤ ﯽ( ﺻ ﺪا‬ ‫ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ".‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ از اﻳﻦ ﮐﻪ ﭘﺮﺳﺶ هﺎﻳﻢ را ﺑﯽ ﺟﻮاب ﻣﯽ ﮔﺬاﺵ ﺖ و‬ ‫هﻴﭻ ﮐﺪام را ﮐﺎﻣﻞ ﺟﻮاب ﻧﻤ ﯽ داد و ﻣﻮﺿ ﻮع را ﻋ ﻮض ﻣ ﯽ ﮐﺮد‪،‬دﻟﺨ ﻮر‬ ‫ﺑﻮدم اﺳﺮار ﺁﻣﻴﺰ ﺑﻮد‪...‬‬

‫ﻣﺘﻮﺟﻪ دﻟﺨﻮری ام ﺵﺪ و ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺥﻨﺪﻩ دار ﺁﻣﺪ‪".‬ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻧﺸﻮ‪،‬‬ ‫ﺟﻴﻢ‪ .‬ﻋﻴﺐ ﻧﺪارﻩ‪ ...‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﺘﻪ؟ "‬ ‫" دﻩ ﺳﺎل‪ ....‬ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ‪ ....‬ﺗﻮ ﭼﯽ؟ "‬ ‫ﺁرام ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ای را ﻗﻠﻘﻠﮏ دادﻩ ﺑﺎﺵﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪٧‬‬

‫اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﭼﻮن او ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ هﻮاﭘﻴﻤﺎﻳﯽ را ﺑﺮاﻧﺪ و ﻣﻦ ﻧﻤ ﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﻢ‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺁﻣﻴﺰی ﺑﻪ ﻣﻦ دارد ‪ .‬ﺥﻮﺵﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪ‪ .‬اﻣﺎ‪ ،‬هﻨﻮز‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈ ﺮم ﺁن ﻗ ﺪر‬ ‫ﻣﻬﺮﺑﺎن و ﺥﻮب ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ از دﺳﺘﺶ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﺎﺵﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬از ﺁن ﭼﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻣﺴﻦ ﺗﺮم "‬ ‫دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﻤﺮﺑﻨﺪش ﺑﺮدﻩ وﻳﮑﯽ از دﮐﻤﻪ هﺎی وﺳ ﻴﻠﻪ ای ﮐ ﻪ رادﻳ ﻮ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ‬ ‫ﻣﯽ رﺳﻴﺪ را ﻓﺸﺎر داد‪ .‬ﻣﺜﻞ ﻣﺎﺵﻴﻦ ﺣﺴﺎب ﺵﺪ‪ .‬روﺵﻨﺶ ﮐﺮد و ﻧﺸﺎﻧﻪ هﺎﻳﯽ‬ ‫ﺑﺮ ﺁن ﻇﺎهﺮ ﺵﺪ ﮐ ﻪ ﻧﻤ ﯽ ﺵ ﻨﺎﺥﺘﻢ ‪.‬ﻣﺤﺎﺳ ﺒﺎﺗﯽ ﮐ ﺮد وﻧﺘﻴﺠ ﻪ را دﻳ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ زد‬ ‫زﻳﺮ ﺥﻨﺪﻩ و ﮔﻔﺖ‪ "،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻪ‪ ....‬اﮔﻪ ﺑﮕﻢ ﺑﺎورت ﻧﻤﻴﺸﻪ‪"...‬‬ ‫ﺵﺐ ﺵﺪﻩ ﺑﻮد و ﻣﺎﻩ ﮐﺎﻣﻞ دﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﺵﺪ‪ .‬ﻣﺎهﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ اﻗﻴﺎﻧﻮس و هﻤ ﻪ ﺳ ﺎﺣﻞ‬ ‫ﻧﻮر ﻣﯽ اﻓﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﮐ ﻢ ﮐ ﻢ داﺵ ﺖ از اﻳ ﻦ ﭘﺴ ﺮک ﻳ ﺎ ه ﺮ ﭼ ﻪ ﮐ ﻪ ﺑ ﻮد ﭘﺮﻣﻌﻤ ﺎ‪،‬‬ ‫ﺥﻮﺵﻢ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪.‬‬ ‫ﺥﻮب ﺑﻪ ﭼﻬﺮﻩ اش ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدم‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ رﺳﻴﺪ واﻗﻌًﺎ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از‬ ‫هﺸﺖ ﺳﺎل داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬ﮔﺮ ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﻣﺴ ﻦ ﺗ ﺮ از اﻳ ﻦ هﺎﺳ ﺖ‪ ...‬ﺁﻳ ﺎ‬ ‫ﮐﻮﺗﻮﻟﻪ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﯽ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﮔﻔﺖ‪" ،‬ﺑﻌﻀﯽ هﺎ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮدات ﻓﻀﺎﻳﯽ اﻋﺘﻘﺎد دارﻧﺪ‪".‬‬ ‫ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﻧﮕﺎر هﻤﻴﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺟﻮاب هﻤﻪ ﻣﻌﻤﺎهﺎ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻣﺪﺗﯽ ﮔﺬﺵ ﺖ ﺗ ﺎ ده ﺎﻧﻢ را ﺑ ﺎز ﮐ ﻨﻢ ‪ .‬ﻧﮕ ﺎهﻢ ﮐ ﺮد‪ ،‬ﺑ ﺎ ﭼﺸ ﻤﺎﻧﯽ ﭘ ﺮ ﻧ ﻮر‪ ،‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ ﺳ ﺘﺎرﻩ ه ﺎی ﺁﺳ ﻤﺎن در ﭼﺸ ﻤﺎﻧﺶ ﻣ ﻮج ﻣ ﯽ زﻧﻨ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺴﻴﺎرزﻳﺒﺎﺗﺮ از ﺁن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺁدﻣﯽ ﻋﺎدی ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬ﺳﻔﻴﻨﻪ ﺁﺗﺸﻴﻨﯽ ﮐﻪ در اﻗﻴ ﺎﻧﻮس‬ ‫اﻓﺘﺎدﻩ و ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺥﻮدش ﻏ ﺮق ﻧﺸ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬را ﺑ ﻪ ﻳ ﺎد ﺁوردم ‪ ...‬ﻣﻮﺿ ﻮع‬ ‫واﻗﻌًﺎ ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻮد‪ .‬درﺳﺖ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻣﺎﺵﻴﻦ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻋﺠﻴ ﺐ‬ ‫و ﻏﺮﻳﺒﺶ ﺑﺎ ﺁن ﻧﻤﺎدهﺎی ﺥﻨﺪﻩ دار هﻢ‪ .‬ﻟﺒﺎس هﺎ و ﻟﻬﺠﻪ اش‪ .‬ﺗ ﺎزﻩ‪ ،‬او ﻓﻘ ﻂ‬ ‫ﻳﮏ ﺑﭽﻪ ﺑﻮد‪ ،‬و ﻣﺎ ﺑﭽﻪ هﺎ ﻧﻤ ﯽ ﺗ ﻮاﻧﻴﻢ هﻮاﭘﻴﻤ ﺎ ﺑ ﺮاﻧﻴﻢ‪ .‬ﭘ ﺲ واﻗﻌ ًﺎ ﻓﻀ ﺎﻳﯽ‬ ‫ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﺎ اﻧﺪﮐﯽ ﺗﺮس ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﺁﻳﺎ ﺗﻮ ﻣﻮﺟﻮدی ﻓﻀﺎﻳﯽ هﺴﺘﯽ؟"‬ ‫" اﮔﺮ ﺑﺎﺵﻢ‪ ،‬وﺣﺸﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ؟ "‬

‫در هﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺵﺪم ﮐﻪ ﺑﻠﻪ او از دﻧﻴﺎﻳﯽ دﻳﮕﺮ ﺁﻣﺪﻩ‪ .‬ﮐﻤﯽ‬ ‫وﺣﺸﺖ داﺵﺘﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ ﻧﮕﺎهﺶ ﻣﻬﺮ ﺁﻣﻴﺰ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺥﺠﺎﻟﺖ زدﻩ ﭘﺮﺳﻴﺪم ‪ "،‬ﺗﻮ ﺑﺪی؟"‬ ‫ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﻣﺰاﺣﺶ ﺵﺪﻩ ﺑﻮدم ‪ "،‬ﺵﺎﻳﺪ ﺗﻮ ﺑﺪﺗﺮ ﺑﺎﺵﯽ‪"...‬‬ ‫‪٨‬‬

‫" ﭼﺮا؟"‬ ‫" ﭼﻮن ﺗﻮ ﻳﮏ زﻣﻴﻨﯽ هﺴﺘﯽ‪" .‬‬ ‫ﻓﻬﻤﻴﺪم ﻣﻨﻈﻮرش ﭼﻴﺴﺖ و ﭼﻪ ﻣﯽ ﺥﻮاهﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬ﻣﻨﻈﻮرش اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺎ‬ ‫زﻣﻴﻨﯽ هﺎ ﺥﻴﻠﯽ ﺥﻮب ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ اﻧﺪﮐﯽ رﻧﺠﻴﺪم‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﺑ ﻪ روی ﺥ ﻮد‬ ‫ﻧﻴﺎورم‪ .‬ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط ﺑﻴﺸﺘﺮی اداﻣﻪ دهﻢ‪ .‬هﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺵﺪ او ﺑﻴﮕﺎﻧ ﻪ‬ ‫ﺑﻮد‪.‬‬ ‫" واﻗﻌًﺎ ﻓﻀﺎﻳﯽ هﺴﺘﯽ ؟"‬ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن ﮔﻔﺖ‪" ،‬ﻧﺘﺮس"‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ اﺵﺎرﻩ ﮐﺮدو ﮔﻔ ﺖ ‪"،‬اﻳ ﻦ ﮐﻬﮑﺸ ﺎن‬ ‫ﭘ ﺮ از زﻧ ﺪﮔﯽ اﺳ ﺖ‪ ...‬ﻣﻴﻠﻴ ﻮن ه ﺎ ﺳ ﻴﺎرﻩ ﻗﺎﺑ ﻞ ﺳ ﮑﻮﻧﺖ در ﺁن‬ ‫هﺴﺖ‪...‬ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﺥﻮﺑﯽ در ﺁن هﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪"...‬‬ ‫وﻗﺘ ﯽ اﻳﻨﻬ ﺎ را ﻣ ﯽ ﮔﻔ ﺖ ﺣ ﺮف ه ﺎﻳﺶ ﺗ ﺎٔ ﺙﻴﺮﻋﻤﻴﻘ ﯽ ﺑ ﺮﻣﻦ داﺵ ﺖ ﺗﻘﺮﻳﺒ ًﺎ‬ ‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺁن ﻣﻴﻠﻴﻮن هﺎ ﺳﻴﺎرﻩ ﭘﺮ از ﺁدم هﺎی ﺥﻮب را" ﺑﺒﻴﻨﻢ "‬ ‫دﻳﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﺮﺳﻴﺪم‪ .‬ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ از ﺵﻨﻴﺪن اﻳﻨﮑﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺳﻴﺎرﻩ ای دﻳﮕ ﺮ‬ ‫اﺳﺖ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪﻩ و ﺁن را ﺑﭙﺬﻳﺮم‪ .‬ﻣﺨﺼﻮﺻًﺎ ﭼﻮن رﻓﺘﺎری دوﺳﺘﺎﻧﻪ داﺵﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﭼﺮا ﻣﯽ ﮔﻮﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ زﻣﻴﻨﯽ هﺎ ﺑﺪﻳﻢ؟"‬ ‫هﻤﭽﻨﺎن ﺁﺳﻤﺎن را ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐ ﺮد‪ " .‬ﭼﻘ ﺪر دﻳ ﺪن ﺁﺳ ﻤﺎن ﺵ ﺐ از ﮐ ﺮﻩ زﻣ ﻴﻦ‬ ‫زﻳﺒﺎﺳﺖ ‪ .....‬ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ ﺟﻮ زﻣﻴﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻗﺪر درﺥﺸﻨﺪﻩ و رﻧﮕﻴﻦ‬ ‫ﻣﯽ ﺵﻮد ‪" ...‬‬ ‫ﺑﺎز هﻢ اﺣﺴﺎس رﻧﺠﺶ ﮐ ﺮدم‪ .‬ﺑ ﺎز ه ﻢ از ﭘﺎﺳ ﺦ دادن ﺑ ﻪ ﺳ ﻮاﻟﻢ ﻃﻔ ﺮﻩ رﻓﺘ ﻪ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﺎزﻩ‪ ،‬از اﻳﻦ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺪم ﺥﻮﺵﻢ ﻧﻴﺎﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد ‪ ،‬ﭼ ﻮن ﺑ ﺪ ﻧﺒ ﻮدم‪.‬‬ ‫درﺳﺖ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ‪ .‬ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ هﻤﺎن روزهﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑ ﻮدم ﮐ ﻪ وﻗﺘ ﯽ‬ ‫ﺑﺰرگ ﺵﺪم ﮐﺎر ﺁﮔﺎﻩ ﺵﺪﻩ و ﺑﺰهﮑﺎران را ﺑﮑﺸﻢ‪...‬‬ ‫" اون دﺳﺘﻪ ﺳ ﺘﺎرﻩ ه ﺎ را اوﻧﺠ ﺎ ﻣ ﯽ ﺑﻴﻨ ﯽ؟ اوﻧﻬ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ در ﺻ ﻮرت ﻓﻠﮑ ﯽ‬ ‫ﺑﺮج ﺙﻮر هﺴﺘﻨﺪ؟"‬ ‫" ﺁرﻩ‪ ،‬هﻤﻴﺸ ﻪ از ﻧﮕ ﺎﻩ ﮐ ﺮدن ﺑﻬﺸ ﻮن ﻟ ﺬت ﻣ ﯽ ﺑ ﺮم ﭼ ﻮن ﺥﻴﻠ ﯽ‬ ‫ﺥﻮﺵﮕﻞ اﻧﺪ‪".‬‬ ‫"اﺳﻤﺸﻮن )هﻔﺖ ﺳﺘﺎرﻩ ﺑﺮج ﺙﻮر( اﺳﺖ و ﻣﻬﺪ ﺗﻤﺪﻧﯽ ﺑﺎ ﺵﮑﻮﻩ اﻧﺪ‪"...‬‬ ‫" اون ﺳﺘﺎرﻩ را ﺑﺒﻴﻦ ‪ ...‬ﻳﮏ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﺳﺎل ﭘﻴﺶ اوهﻢ ﺳﻴﺎرﻩ ای ﺑﺎ‬ ‫ﺵﮑﻮﻩ ﺑﻮد‪ ...‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﻧﺎﺑﻮد ﺵﺪﻩ و وﺟﻮد ﻧﺪارد‪"...‬‬ ‫ﻼ هﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ هﻤﻪ ﻣﺎ ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﭼﺮا ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ هﻤﻪ ﺑﺪﻳﻢ؟ هﺎن؟"‬ ‫"ﻗﺒ ً‬ ‫‪٩‬‬

‫ﺟﻮاب داد‪ " ،‬ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰی ﻧﮕﻔﺘﻢ ‪ "،‬در ﺣﺎﻟﻴﮑ ﻪ هﻤﭽﻨ ﺎن ﺑ ﻪ ﺳ ﺘﺎرﻩ ه ﺎ‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﯽ درﺥﺸﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﺎٔﮐﻴﺪ ﮔﻔﺖ‪" ،‬ﻣﻌﺠﺰﻩ اﺳﺖ"‬ ‫"ﭼﺮا ﺥﻮدت ﮔﻔﺘﯽ"‬ ‫ﺑﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدن ﺻﺪاﻳﻢ او را از روﻳﺎ ﺑﻪ در ﺁوردم‪ .‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ دﺥﺘ ﺮ ﻋﻤ ﻮﻳﻢ‬ ‫ﺑﻮد ﮐ ﻪ وﻗﺘ ﯽ ﺑ ﻪ ﺗﺮاﻧ ﻪ ه ﺎی ﺥﻮاﻧﻨ ﺪﻩ ﻣ ﻮرد ﻋﻼﻗ ﻪ اش ﮔ ﻮش ﻣ ﯽ داد‪ ،‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﻓﮑﺮ ﻓﺮو ﻣﯽ رﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﮕﺎهﻢ ﮐﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫"ﻣﻨﻈ ﻮرم اﻳ ﻦ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﺑﺮﺥ ﯽ زﻣﻴﻨ ﯽ ه ﺎ اﻏﻠ ﺐ ﮐﻤﺘ ﺮ از ﺳ ﺎﮐﻨﻴﻦ دﻧﻴﺎه ﺎی‬ ‫ﺳﺘﺎرﮔﺎن دﻳﮕﺮ ﺥﻮب اﻧﺪ"‬ ‫"دﻳﺪی؟ ﻣﻴﮕﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺪ ﺗﺮﻳﻦ ﺁدم هﺎی ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﻴﻢ‪".‬‬ ‫ﺑﺎز زد زﻳﺮ ﺥﻨﺪﻩ و دﺳﺘﯽ ﺑﺮ ﺳﺮم ﮐﺸﻴﺪ‪" .‬ﺟﻴﻢ ﻣﻨﻈﻮرم اﻳﻦ ﻧﺒﻮد‪" .‬‬ ‫ﺥﻮﺵﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪ‪ .‬ﺥﻮدم را ﮐﻨﺎر ﮐﺸﻴﺪم‪ .‬از اﻳﻦ ﮐﻪ دﻳﮕ ﺮان ﺑ ﺎ ﻣ ﻦ ﭼﻨ ﻴﻦ رﻓﺘ ﺎر‬ ‫اﺣﻤﻘﺎﻧ ﻪ ای ﮐﻨﻨ ﺪ ﺥﻮﺵ ﻢ ﻧﻤ ﯽ ﺁﻳ ﺪ‪ .‬از اﻳ ﻦ ه ﺎ ﮔﺬﺵ ﺘﻪ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﻳﮑ ﯽ از ﺑﻬﺘ ﺮﻳﻦ‬ ‫هﺎی ﮐﻼس ﺥﻮدم ﺑﻮدم‪ ،‬ﺗﺎزﻩ ﻣﻦ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ دﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮدم ‪" ...‬اﮔﺮاﻳﻦ ﺳﻴﺎرﻩ ﻣ ﺎ‬ ‫اﻳﻦ ﻗﺪر ﺑﺪﻩ‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﺮااﻳﻨﺠﺎﻳﯽ؟ "‬ ‫"ﻣﺘﻮﺟﻪ اﻧﻌﮑﺎس ﻧﻮر ﻣﺎﻩ در اﻗﻴﺎﻧﻮس ﺵﺪی؟" هﻤﭽﻨﺎن ﻣﺮا ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ و‬ ‫ﻣﻮﺿ ﻮع را ﻋ ﻮض ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد‪" .‬ﺑ ﻪ اﻳﻨﺠ ﺎ ﺁﻣ ﺪی ﺗ ﺎ ﻓﻘ ﻂ ﺑﻬ ﻢ ﺑﮕ ﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ‬ ‫اﻧﻌﮑﺎس ﻣﺎﻩ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻢ ؟ "‬ ‫" ﺵﺎﻳﺪ‪ ....‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺵﺪﻩ ای ﮐﻪ ﻣﺎ در ﮐﺎﺋﻨﺎت ﻏﻮﻃﻪ ورﻳﻢ ؟ "‬ ‫وﻗﺘﯽ اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺥﺮﻩ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﻓﻬﻤﻴ ﺪﻩ ام‪ .‬اﻳ ﻦ ﺑﭽ ﻪ‬ ‫ﺥﻞ ﺑﻮد‪ .‬اﻟﺒﺘ ﻪ! ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻪ ﮐ ﻪ ﻓﻀ ﺎﺋﻴﻪ‪ .‬ﺑ ﺮای هﻤﻴﻨ ﻪ ﮐ ﻪ ﭼﻨ ﻴﻦ ﺟﻤ ﻼت‬ ‫ُ‬ ‫ﭘ ﻮچ واﺣﻤﻘﺎﻧ ﻪ ای را ﻣ ﯽ زﻧ ﻪ‪ .‬ﺗﺼ ﻤﻴﻢ ﮔ ﺮﻓﺘﻢ ﺑ ﺮم ﺥﻮﻧ ﻪ ‪ .‬ازاﻳ ﻦ ﮐ ﻪ‬ ‫داﺳﺘﺎن هﺎی ﺥﻴﺎﻟﯽ او را ﺑ ﺎور ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬اﺣﺴ ﺎس ﺑ ﺪی داﺵ ﺘﻢ‪ .‬اﮔ ﺮ اﻳ ﻦ‬ ‫ﺁدم ﻓﻀﺎﻳﯽ ﭘﺎهﺎم را ﻣﻴﺨﮑﻮب زﻣﻴﻦ ﮐﻨﻪ ﭼﯽ! ﻣﻦ ﺑﺎورش ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم! از‬ ‫او و ﺥﻮدم ﺥﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﻴﺪم ‪ .‬در ﺥﻴﺎل ﺑﺎ ﻣﺸﺖ ﺗﻮی دﻣﺎﻏﺶ زدم‪.‬‬ ‫" ﭼﺮا ﻣﮕﻪ دﻣﺎﻏﻢ زﺵﺘﻪ؟"‬ ‫ﻳﺦ ﮐﺮدم‪ .‬ﺗﺮﺳﻴﺪم‪ .‬او واﻗﻌًﺎ ذهﻨﻢ را ﻣﯽ ﺥﻮاﻧﺪ ؟‬ ‫ﻧﮕﺎهﺶ ﮐﺮدم ‪ ،‬ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪاﻧﻪ ای داﺵﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﺸﺪم‪.‬‬ ‫ﺗ ﺮﺟﻴﺢ دادم ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﻨﻢ ﺣﺮﻓ ﯽ ﮐ ﻪ زدﻩ ﺗﺼ ﺎدﻓﯽ ﺑ ﻮدﻩ ‪ ،‬و ﺁن ﭼ ﻪ ﮔﻔﺘ ﻪ ه ﻴﭻ‬ ‫رﺑﻄﯽ ﺑﻪ ﺁن ﭼﻪ ﻓﮑﺮ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدﻩ ام ﻧﺪاﺵ ﺘﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻧﮕﺬاﺵ ﺘﻢ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﻣﺘﻌﺠ ﺐ‬ ‫ﺵﺪﻧﻢ ﺑﺸﻮد‪ .‬ﺣﺘﯽ اﮔﺮ هﻢ راﺳﺖ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻻﺥﺮﻩ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدم ﺵﻮاهﺪ ﮐﺎﻓﯽ‬ ‫‪١٠‬‬

‫داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﻢ‪ .‬ﺵﺎﻳﺪ هﻢ واﻗﻌًﺎ ﺑﻪ دﻧﻴ ﺎﻳﯽ دﻳﮕ ﺮ ﺗﻌﻠ ﻖ داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬ﻓﻀ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ‬ ‫ﻣﻴﺘﻮاﻧﻨ ﺪ ذه ﻦ ﺥ ﻮاﻧﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ...‬ﺵ ﺎﻳﺪ ه ﻢ ﻓﻘ ﻂ در ﮐﻨ ﺎر ﻳ ﮏ دﻳﻮاﻧ ﻪ ﻧﺸﺴ ﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮدم‪...‬‬ ‫ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ اﻣﺘﺤﺎﻧﺶ ﮐﻨﻢ‪.‬‬ ‫" اﻻن ﺑﻪ ﭼﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ؟" اﻳﻦ را ﮔﻔﺘﻢ و ﮐﻴﮏ ﺗﻮﻟﺪ را ﻣﺠﺴﻢ ﮐﺮدم‪.‬‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ " ،‬ﺗﺎ هﻤﻴﻦ ﺟﺎ هﻢ ﺑﻪ ﻗﺪر ﮐﺎﻓﯽ اﻣﺘﺤﺎن ﻧﮑﺮدﻩ ای؟ "‬ ‫ﺟﺎ ﻧﺰدم‪ " .‬ﭼﻪ اﻣﺘﺤﺎﻧﯽ ؟"‬ ‫دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ دور زاﻧﻮﻳﺶ ﺣﻠﻘ ﻪ زد‪ ".‬ﺑﺒ ﻴﻦ ﺟ ﻴﻢ‪ ،‬ﻧ ﻮع دﻳﮕ ﺮی از واﻗﻌﻴ ﺖ‬ ‫وﺟﻮد دارد‪ .‬دﻧﻴﺎی ﻧﺎ ﻣﺤﺴﻮس دﻳﮕﺮی هﻢ وﺟﻮد دارد‪ ،‬ﺑﺎ درهﺎﻳﯽ ﻧﺎ ﻣﺮﺋﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ روی ﺁدم هﺎی ﺑﺎ هﻮش ‪ ،‬ﻇﺮﻳﻒ ﺑﻴﻦ و زﻳﺮک ﺑﺎز ﻣﯽ ﺵﻮد‪"...‬‬ ‫" ﻣﻨﻈﻮرت از ﻧﺎ ﻣﺤﺴﻮس ﭼﻴﻪ؟ "‬ ‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زد ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ " ،‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺵﻤﻊ ﻣﻴﺨﻮای؟"‬ ‫اﺣﺴ ﺎس ﮐ ﺮدم ﮐﺴ ﯽ ﺵ ﮑﻤﻢ را ﭼﻨ ﮓ زدﻩ‪ .‬دﻟ ﻢ ﻣﻴﺨﻮاﺳ ﺖ ﮔﺮﻳ ﻪ ﮐ ﻨﻢ ؛‬ ‫اﺣﺴ ﺎس ﺣﻤﺎﻗ ﺖ و ﮐ ﻮدﻧﯽ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم‪ .‬از اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﺣ ﺮف ه ﺎﻳﺶ ﺵ ﮏ‬ ‫ﮐ ﺮدم‪ ،‬ﻋ ﺬر ﺥ ﻮاهﯽ ﮐ ﺮدم‪ .‬اﻣ ﺎ او ﻧﺎراﺣ ﺖ ﻧﺸ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺗ ﻮﺟﻬﯽ ﻧﮑ ﺮد‬ ‫وﺥﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ او ﺵﮏ ﻧﮑﻨﻢ‪.‬‬

‫‪١١‬‬

‫ﻓﺼﻞ دوم‬ ‫ﭘﺮواز ﺟﻴﻢ‬

‫ﺣﺴﺎﺑﯽ دﻳﺮ ﺵﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪" ،‬ﺑﻴﺎ و ﺥﺎﻧﻪ ام ﺑﺎش "‬ ‫ﺑ ﺎ ﺥﻨ ﺪﻩ و در ﺣ ﺎﻟﯽ ﮐ ﻪ دﻣ ﺎﻏﺶ را ﺗﮑ ﺎن ﻣ ﯽ داد‪ ،‬ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ﺑﮕ ﺬار ﺁدم‬ ‫ﺑﺰرگ هﺎ ﻗﺎﻃﯽ دوﺳﺘﯽ ﻣﺎ ﻧﺸﻮﻧﺪ‪".‬‬ ‫" وﻟﯽ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوم"‬ ‫" ﻣﺎدر ﺑﺰرگ ﺥﻮر و ﭘﻒ ﮐﻨ ﺎن ﺥ ﻮاب ﺥﻮاﺑ ﻪ‪ .‬اﮔ ﻪ ﺑ ﺮﻳﻢ و ﻗ ﺪم ﺑ ﺰﻧﻴﻢ ه ﻢ‬ ‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺟﺎی ﺥﺎﻟﯽ ات ﻧﻤﻴﺸﻪ "‬ ‫ﺑ ﺎز ه ﻢ ﻣﺎﻳ ﻪ ﺗﻌﺠ ﺒﻢ ﺵ ﺪﻩ و ﺑﺎﻋ ﺚ ﺵ ﺪ ﺗ ﺎ ﺗﺤﺴ ﻴﻦ اش ﮐ ﻨﻢ‪ .‬از ﮐﺠ ﺎ درﺑ ﺎرﻩ‬ ‫ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻢ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ؟ ‪ ....‬ﻳﺎدم ﺁﻣﺪ ﮐ ﻪ او ﻣﻮﺟ ﻮدی ﻓﻀ ﺎﻳﯽ اﺳ ﺖ‪....‬و‬ ‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ذهﻨﻢ را ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪....‬‬ ‫" ﺟﻴﻢ ‪ ،‬هﻤﻪ ﻣﺎﺟﺮا هﻤﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ ".‬اﻳ ﻦ را در ﺟ ﻮاب ﺁن‬ ‫ﭼ ﻪ در ذه ﻨﻢ ﮔﺬﺵ ﺘﻪ ﺑ ﻮد ﮔﻔ ﺖ‪ " .‬وﻗﺘ ﯽ در ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﺑ ﻮدم ‪ ،‬دﻳ ﺪم ﮐ ﻪ وﻗ ﺖ‬ ‫ﺥﻮاﺑﺶ رﺳﻴﺪﻩ " ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﺎ ﺵ ﻮر و ﺵ ﻮق ﻓﺮﻳ ﺎد ﮐﺸ ﻴﺪ‪ "،‬ﺑ ﺮﻳﻢ ﻟ ﺐ ﺳ ﺎﺣﻞ ﻗ ﺪم‬ ‫ﺑﺰﻧﻴﻢ ! " ﭘﺮﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺮ ﻟﺒ ﻪ ﺻ ﺨﺮﻩ ای ﺑﻠﻨ ﺪ اﻳﺴ ﺘﺎدو‪ ...‬ﭘ ﺎﺋﻴﻦ ﭘﺮﻳ ﺪ! ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم‬ ‫ﻗﺼﺪ ﺥﻮد ﮐﺸﯽ دارد ! ﺳﺮاﺳﻴﻤﻪ دوﻳﺪم ﺗﺎ ﭘﺎﺋﻴﻦ را ﺑﺒﻴﻨﻢ ‪ .‬ﺑ ﺎورم ﻧﻤﻴﺸ ﺪ ﺁن‬ ‫ﭼﻪ را ﻣﯽ دﻳﺪم ! ﺳﻘﻮط ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺑﻪ رواﻧﯽ ﭘﺮواز ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﺥﻮد ﺁﻣﺪم ﮐﻪ از ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻮدک ﺵﺎد و ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﯽ هﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺑﻌﻴﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺵﺪ‪ ،‬ﺁهﺴﺘﻪ و ﺑﺎ دﻗﺖ ﻓﺮاوان از ﺻﺨﺮﻩ هﺎ ﭘﺎﺋﻴﻦ رﻓﺘﻢ ﺗﺎ‬ ‫ﺑﻪ او ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ ﺑﻮد ﺑﭙﻴﻮﻧﺪم‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﭘﺮش اﻋﺠﺎب ﺁوری ﮐﻪ داﺵﺖ اﺵﺎرﻩ ﮐﺮدﻩ وﭘﺮﺳﻴﺪم‪"،‬ﭼﻪ ﺟﻮری‬ ‫اﻳﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮدی ؟ "‬ ‫" ﺑﺎ اﺣﺴﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﻳﮏ ﭘﺮﻧﺪﻩ دارد‪ " .‬و ﺑﺎ ﺵﺎداﺑﯽ ﺗﻤﺎم در ﮐﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ دوﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم دﻟﻢ ﻣﯽ ﺥﻮاهﺪ ﻣﻨﻬﻢ ﻣﺜﻞ او ﺑﺎﺵﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻗﺪر او اﺣﺴﺎس ﺁزادی‬ ‫و ﺵﺎدی ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم‪ " .‬ﭼﺮا‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ! "‬ ‫ﺑﺎز هﻢ ذهﻨﻢ را ﺥﻮاﻧﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﺗﺸﻮﻳﻘﻢ ﮐﻨ ﺪ و ﺑ ﺎ ﺵ ﻮرو اﺵ ﺘﻴﺎق ﻓ ﺮاوان‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺑﻴﺎ ﻣﺜﻞ ﭘﺮﻧﺪﻩ هﺎ ﺑﭙﺮﻳﻢ !"‬ ‫‪١٢‬‬

‫دﺳﺘﻢ را ﮔﺮﻓﺖ واﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻣﻮﺟﯽ ازاﻧﺮژی وارد ﺑﺪﻧﻢ ﺵﺪﻩ‪.‬ﺵﺮوع‬ ‫ﮐﺮدﻳﻢ ﺑﻪ دوﻳﺪن در ﮐﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ " ﺣﺎﻻ‪ ...‬ﺑﻴﺎ ﺑﭙﺮﻳﻢ!‪"...‬‬ ‫ﭘﺮش هﺎی او ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ از ﻣﺎل ﻣ ﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧ ﺪ ﺑ ﺮای‬ ‫ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﮑﻪ ﭘﺎهﺎﻳﺶ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﺑﺮﺳﺪ در هﻮا ﻣﻌﻠ ﻖ ﺑ ﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧ ﺪ‪.‬‬ ‫هﻤﭽﻨﺎن ﻣﯽ دوﻳﺪﻳﻢ و ﮔﺎهﯽ هﻢ ﻣﯽ ﭘﺮﻳﺪﻳﻢ‪ .‬ﺟﻴﻎ ﻣﯽ ﮐﺸﻴﺪ " ﻣ ﺎ ﭘﺮﻧ ﺪﻩ اﻳ ﻢ‪،‬‬ ‫ﻣﺎ ﭘﺮﻧﺪﻩ اﻳﻢ‪ " .‬ﺗﺸﻮﻳﻘﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬وﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺵﺪ ﺗ ﺎ اﺣﺴ ﺎس ﮔﻴﺠ ﯽ ﮐ ﻨﻢ‪.‬ﮐ ﻢ‬ ‫ﮐﻢ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﺑﻖ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم ؛ داﺵﺘﻢ ﺁدم دﻳﮕﺮی ﻣﯽ ﺵﺪم‪ .‬ﮐ ﻮدک ﻓﻀ ﺎﻳﯽ‬ ‫ﺗﺸﻮﻳﻘﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﺑﻪ اﻳﻦ ﮐﻪ ﭼﻮن ﭘﺮﻧﺪﻩ ام‪ ،‬هﻤﭽﻮن ﭘﺮ‬ ‫ﺳﺒﮏ ﻣﯽ ﺵﺪم ‪.‬‬ ‫" ﺣﺎﻻ ‪ ....‬ﺑﺎﻻ"‬ ‫ﺵﮕﻔﺖ ﺁور ﺑﻮد ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟ ﺮأت ﻣ ﯽ ﺗ ﻮاﻧﻢ ﺑﮕ ﻮﻳﻢ ﮐ ﻪ ﺑ ﺮای ﭼﻨ ﺪ ﺙﺎﻧﻴ ﻪ در ه ﻮا‬ ‫ﻣﺎﻧ ﺪﻳﻢ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﭘ ﺎﺋﻴﻦ ﺁﻣ ﺪﻳﻢ و ﺑ ﻪ دوﻳ ﺪن اداﻣ ﻪ دادﻳ ﻢ‪ .‬ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺥﺎﻃﺮﮐ ﻪ‬ ‫دوﺑﺎرﻩ ﺑﭙﺮﻳﻢ‪ .‬هﺮ ﺑﺎر ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽ ﺵﺪ‪ .‬ﻣﺎﻳﻪ ﺗﻌﺠﺒﻢ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫" ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮑﻦ‪ ...‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ‪ ...‬ﺣﺎﻻ‪" !...‬‬ ‫ﺑﺎ هﺮ ﺳﻌﯽ ﺁﺳﺎن ﺗﺮ ﻣﯽ ﺵﺪ‪ .‬زﻳﺮ ﻧﻮر ﻣﺎﻩ و ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﻣﯽ دوﻳ ﺪﻳﻢ و اﻧﮕ ﺎر‬ ‫ﮐﻪ ﺑ ﺮ ﻟﺒ ﻪ اﻣ ﻮاج ﻣ ﯽ ﭘﺮﻳ ﺪﻳﻢ اﻧﮕ ﺎر ﺻ ﺤﻨﻪ ای از ﻳ ﮏ ﻓ ﻴﻠﻢ را ﺑ ﺎ ﺣﺮﮐ ﺖ‬ ‫ﺁرام ﻧﺸﺎن دهﻨﺪ‪.‬‬ ‫هﻤﭽﻮن ﺵﻴﻮﻩ ای ﺑﺪﻳﻊ ﺑﺮای زﻧﺪﮔﯽ در دﻧﻴﺎﻳﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺗﺸﻮﻳﻘﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد‪" ،‬ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﭘﺮواز!"دﺳﺘﻢ را رهﺎ ﮐﺮد‪.‬درﮐﻨﺎرم‬ ‫ﻣﯽ دوﻳﺪ و ﺗﺸﻮﻳﻘﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ " ،‬ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ! "‬ ‫" ﺣﺎﻻ "‬ ‫ﺁرام‪ ،‬ﺑ ﺎﻻ ﮐﺸ ﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺑ ﺮای ﭼﻨ ﺪ ﺙﺎﻧﻴ ﻪ در ه ﻮا ﻣﺎﻧ ﺪﻳﻢ و ﺑﻌ ﺪ در ﺣ ﺎﻟﯽ ﮐ ﻪ‬ ‫ﺑﺎزوهﺎﻳﻤﺎن ﮔﺸﻮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺁراﻣﯽ در هﻮا ﻏﻮﻃﻪ ﺥﻮردﻳﻢ‪.‬‬ ‫" ﺁﻓﺮﻳﻦ! ﺁﻓﺮﻳﻦ! " ﺗﺸﻮﻳﻘﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬ ‫ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﺁن ﺵﺐ ﭼﻘﺪر ﺑﺎزی ﮐﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺑﺮاﻳﻢ ﺣﮑﻢ روﻳﺎ را داﺵﺖ‪.‬‬ ‫وﻗﺘﯽ ﺥﺴ ﺘﻪ ﺵ ﺪم‪ ،‬ﺥ ﻮدم را روی ﺵ ﻦ ه ﺎ اﻧ ﺪاﺥﺘﻢ ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺨﺘﯽ ﻧﻔﺴ ﻢ ﺑ ﺎﻻ‬ ‫ﻣ ﯽ ﺁﻣ ﺪ وﺥﻮﺵ ﺤﺎل ﻣ ﯽ ﺥﻨﺪﻳ ﺪم ‪ .‬ﺗﺠﺮﺑ ﻪ ای ﺑ ﺎور ﻧﮑﺮدﻧ ﯽ و ﻓﺮاﻣ ﻮش‬ ‫ﻧﺸﺪﻧﯽ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫هﻴﭻ ﭼﻴﺰی ﻧﻤﯽ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬اﻣﺎ درون ﺳﺮم‪ ،‬ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ داﺵ ﺘﻦ دوﺳ ﺖ ﮐﻮﭼﻮﻟ ﻮی‬ ‫ﻋﺠﻴﺒﯽ ﮐﻪ اﺟﺎزﻩ دادﻩ ﺑﻮد ﺗﺎ ﮐﺎرهﺎی ﻏﻴﺮ ﻣﻤﮑﻦ اﻧﺠﺎم دهﻢ ‪ ،‬ﺵﺎﮐﺮ ﺑﻮدم‪.‬‬ ‫ﺁن ﻣﻮﻗﻊ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻢ واﻗﻌًﺎ ﭼﻪ ﻣﻌﺠﺰات دﻳﮕﺮی ﺑﺮاﻳﻢ ردﻳﻒ ﺵﺪﻩ اﺳﺖ‪...‬‬ ‫اﻧﻮار درﺥﺸﺎن ﻣﺎﻩ‪ ،‬ﺳﺎﺣﻞ را ﻧﻮراﻧﯽ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬دوﺳﺘﻢ ﺑﻪ اﻧﻌﮑﺎس ﺁن ﺑﺮ‬ ‫‪١٣‬‬

‫ﺁب ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑ ﯽ اﻧ ﺪازﻩ ﺵ ﺎد ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﻣ ﺎﻩ ﮐﺎﻣ ﻞ ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد و ﺑ ﺎ‬ ‫ﺥﻨ ﺪﻩ ﻣ ﯽ ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ﭼﻘ ﺪر اﻋﺠ ﺎب اﻧﮕﻴ ﺰ اﺳ ﺖ! ﻧﻤ ﯽ اﻓﺘ ﺪ! ﺳ ﻴﺎرﻩ واﻗﻌ ًﺎ‬ ‫زﻳﺒﺎﻳﯽ دارﻳﺪ!"‬ ‫هﺮﮔ ﺰ درﺑ ﺎرﻩ ﺁن ﻓﮑ ﺮ ﻧﮑ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬اﻣ ﺎ ﺣ ﺎﻻ ﮐ ﻪ ﭼﻨ ﻴﻦ ﻣ ﯽ ﮔﻔ ﺖ‪ ...‬ﺑﻠ ﻪ‪،‬‬ ‫واﻗﻌًﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ داﺵﺘﻦ ﺳﺘﺎرﻩ ه ﺎ‪ ،‬اﻗﻴ ﺎﻧﻮس ه ﺎ‪ ،‬ﺳ ﺎﺣﻞ واﻳ ﻦ ﻣ ﺎﻩ زﻳﺒ ﺎی‬ ‫درﺥﺸﺎن ﮐﻪ ﻧﻤﯽ اﻓﺘﺪ ﭼﻘﺪر زﻳﺒﺎﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ " ،‬واﻗﻌًﺎ ﭼﻪ ﺳﻴﺎرﻩ زﻳﺒﺎﻳﯽ دارﻳﺪ‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ ؟ "‬ ‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑ ﻪ ﻧﻘﻄ ﻪ ای از ﺁﺳ ﻤﺎن در روﺑﺮوﻳﻤ ﺎن ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد‪ ،‬ﻧﻔﺴ ﯽ‬ ‫ﻋﻤﻴﻖ ﮐﺸﻴﺪ‪.‬‬ ‫" اوﻩ ‪ ،‬ﺑﻠ ﻪ‪ .‬زﻳﺒﺎﺳ ﺖ‪ ،‬هﻤ ﻪ ﻣ ﺎ اﻳ ﻦ ﻣﻮﺿ ﻮع را ﻣ ﯽ داﻧ ﻴﻢ‪ ،‬و ﻣ ﺮاﻗﺒﺶ‬ ‫هﺴﺘﻴﻢ‪"...‬‬ ‫ﻳﺎدم ﺁﻣﺪ ﮐﻪ او ﺑﻪ ﮐﻨﺎﻳﻪ ﮔﻔﺘ ﻪ ﺑ ﻮد ﻣ ﺎ زﻣﻴﻨ ﯽ ه ﺎ ﭼﻨ ﺪان ﺥ ﻮب ﻧﻴﺴ ﺘﻴﻢ‪ .‬ﻓﮑ ﺮ‬ ‫ﮐ ﺮدم ﺑ ﺎﻻﺥﺮﻩ ﻳﮑ ﯽ از دﻻﻳﻠ ﺶ را ﻓﻬﻤﻴ ﺪﻩ ام ‪ :‬ﻣ ﺎ ﻗ ﺪر ﺳ ﻴﺎرﻩ ﺥ ﻮد را‬ ‫ﻧﺪاﻧﺴﺘﻪ و ﻣﺮاﻗﺒﺶ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ؛ وﻟﯽ ﺁﻧﺎن ﻣﺮاﻗﺐ ﺳﻴﺎرﻩ ﺥﻮدﺵﺎن هﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫" اﺳﻢ ات ﭼﻴﻪ ؟ "‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺳﻮال ﺥﻨﺪﻩ داری ﺁﻣﺪ ‪ ،‬ﭼﻮن ﺥﻨﺪﻳﺪ و ﮔﻔﺖ‪ " :‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﮕﻢ‪" .‬‬ ‫" ﭼﺮا ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ؟ رازﻩ؟ "‬ ‫" ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ ! ﻓﻘﻂ ﺗﻠﻔﻆ ﺁوای ﺁن ﺑﻪ زﺑﺎن اﻧﮕﻠﻴﺴﯽ ﺳﺨﺘﻪ"‬ ‫" ﭼﻪ ﺁواﻳﯽ ؟ "‬ ‫" ﺁواهﺎی اﺳﻢ "‬ ‫ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮدم ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم زﺑﺎن او هﻢ اﻧﮕﻠﻴﺴﯽ اﺳﺖ ‪ ،‬و ﻓﻘﻂ ﻟﻬﺠ ﻪ اش‬ ‫ﻓﺮق دارد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻳﺎدم ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺻﺪ هﺎ و ﺣﺘﯽ هﺰاران زﺑ ﺎن و ﮔ ﻮﻳﺶ ﻣﺨﺘﻠ ﻒ‬ ‫در هﻤﻴﻦ ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ ﺥﻮدﻣﺎن دارﻳﻢ‪ .‬ﺣﺘﻤًﺎ در ﺳﻄﺢ ﮐﻬﮑﺸ ﺎن اﻳ ﻦ ﺗﻌ ﺪاد ﺑ ﻪ‬ ‫ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻣﯽ رﺳﻴﺪ‪.‬‬ ‫" ﭘﺲ ﭼﻄﻮری ﺗﻮﻧﺴﺘﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ اﻧﮕﻠﻴﺴﯽ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯽ؟ "‬ ‫" ﻣﻦ اﻳﻦ ﮐﺎررا ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ‪،‬ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ ﭼﯽ هﺴﺖ‪ ...‬اﻳﻦ دﺳﺘﮕﺎﻩ اﻳﻦ ﮐﺎر‬ ‫را ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪".‬‬ ‫ﺑﻪ دﺳﺘﮕﺎﻩ ﮐﻤﺮی اش اﺵﺎرﻩ ﮐﺮد‪ " .‬اﻳﻦ دﺳﺘﮕﺎﻩ ) ﺗﺮﺟﻤﻪ( اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺟﻌﺒﻪ‬ ‫ﮐﻮﭼﻮﻟ ﻮ ﺑ ﺎ ﺳ ﺮﻋﺖ ﻧ ﻮر ﻣﻐ ﺰ ﺗ ﻮ را ﺟﺴ ﺘﺠﻮ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻪ وﺁن ﭼ ﻪ را ﮐ ﻪ‬ ‫ﻣﯽ ﺥﻮاهﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕ ﯽ را ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﻣﻨﺘﻘ ﻞ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻪ؛ ووﻗﺘ ﯽ ﻣﻴﺨ ﻮام ﭼﻴ ﺰی‬ ‫ﺑﮕﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺵﻪ ﻟﺐ هﺎ و زﺑﺎﻧﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺗﮑﺎن ﺑﺨﻮرﻩ‪ ...‬ﺥﻮب‪ ....‬اﻟﺒﺘﻪ‬ ‫ﺗﻘﺮﻳﺒًﺎ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ‪ ...‬هﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﻴﺴﺖ‪...‬؟"‬ ‫‪١٤‬‬

‫ﺵﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدن ﺑﻪ درﻳﺎ‪ ،‬روی ﺵﻦ ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬ ‫" ﭘﺲ اﻳﻦ ﺟﻮری ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ دارم ﺑﻪ ﭼﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ؟ "‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪم ‪ "،‬ﭘﺲ ﭼﯽ ﺻﺪات ﮐﻨﻢ؟ "‬ ‫" ﻣﻴﺘﻮﻧﯽ ﻣﻨﻮ ) ﺁﻩ ﻣﻴﺸﻴﻢ‪ -‬ﺵﻴﻤﺎﻩ( ﺻﺪا ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺑﻪ زﺑ ﺎن ﻣ ﺎ ﻳﻌﻨ ﯽ )دوﺳ ﺖ( ‪،‬‬ ‫ﺥﻮب ﻣﻦ هﻤﻴﻨﻢ دﻳﮕﻪ‪ ،‬دوﺳﺖ هﻤﻪ‪" .‬‬ ‫" هﺎ ‪.‬هﺎ! " وﻗﺘ ﯽ داﺵ ﺖ اﺳ ﻤﺶ را ﺗﻠﻔ ﻆ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد‪ ،‬ﺥﻨﺪﻳ ﺪم‪ " .‬ﻣ ﻦ )اﻣ ﯽ(‬ ‫ﺻﺪات ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬هﻢ ﮐﻮﺗﺎهﺘﺮ و هﻢ ﺵﺒﻴﻪ ﺑﻪ اﺳﻤﻪ‪ .‬ﺥﻮﺵﺖ ﻣﻴﺎد؟"‬ ‫ﻧﮕﺎهﯽ ﺵﺎد ﮐﺮد و ﺟﻴﻎ زد‪" .‬ﻋﺎﻟﻴﻪ‪ .‬ﺟﻴﻢ!"و ﺑﻐﻠﻢ ﮐﺮد‪.‬‬ ‫در ﺁن ﻟﺤﻈﻪ اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم دوﺳﺘﯽ ﺟﺪﻳﺪ وﺑﺴﻴﺎر اﺳﺘﺜﻨﺎﻳﯽ ﻳﺎﻓﺘﻪ ام‪.‬‬ ‫"اﺳﻢ ﺳﻴﺎرﻩ ﺵﻤﺎ ﭼﻴﻪ؟"‬ ‫" هﻮﺋﻮا ! ﻣﯽ ﺑﻴﻨﯽ‪ ،‬ﺗﻠﻔﻆ اون هﻢ ﺳﺨﺘﻪ‪ .‬اوﻧﺠﺎﺳﺖ‪ ".‬ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن ﺟ ﺎﻳﯽ در‬ ‫ﺁﺳﻤﺎن را ﻧﺸﺎن داد‪.‬‬ ‫وﻗﺘ ﯽ اﻣ ﯽ ﺑ ﻪ ﺁﺳ ﻤﺎن ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد ‪ ،‬هﻤ ﻪ ﻓ ﻴﻠﻢ ه ﺎی ﻓﻀ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ در‬ ‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن دﻳﺪﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬ﺟﻠﻮی ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺁﻣﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﮐ ﯽ ﻗ ﺮارﻩ ﺑ ﻪ ﻣ ﺎ ﺣﻤﻠ ﻪ‬ ‫ﮐﻨﻴﺪ؟"‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺣﺮﻓﻢ ﺥﻨ ﺪﻩ دار ﺁﻣ ﺪ‪ " .‬ﭼ ﺮا ﻓﮑ ﺮ ﻣﻴﮑﻨ ﯽ ﮐ ﻪ ﻣﻴﺨ ﻮاهﻴﻢ ﺑ ﻪ ﺵ ﻤﺎ‬ ‫ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻴﻢ؟"‬ ‫" ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ‪ ....‬ﺗﻮ ﻓﻴﻠﻢ هﺎ هﻤﻴﺸ ﻪ ﺁدم ﻓﻀ ﺎﻳﯽ ه ﺎ ﺑ ﻪ ﮐ ﺮﻩ زﻣ ﻴﻦ ﺣﻤﻠ ﻪ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ...‬ﺗﻮ هﻢ ﻳﮑﯽ از اوﻧﺎﻳﯽ؟"‬ ‫اﻳﻦ دﻓﻌﻪ ﺁن ﭼﻨﺎن از ﺗﻪ دل ﺥﻨﺪﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﻬﻢ ﺥﻨﺪﻩ ام ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﯽ ﮐﻪ زدﻩ ﺑﻮدم ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم‪ " .‬در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن‪"...‬‬ ‫" اﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن! ﺑﺬار ﻳﮑ ﯽ از اون ﻓ ﻴﻠﻢ ه ﺎی ﺟﻨ ﮓ ﺳ ﺘﺎرﻩ ای را ﺑ ﺎ ه ﻢ‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ!" و دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﻤﺮش ﺑﺮد و ﺑﺎ ﻳﮑﯽ از اون اﺑﺰار ور رﻓﺖ‪ .‬دﮐﻤﻪ ای‬ ‫را ﻓﺸ ﺎر داد و ﺻ ﻔﺤﻪ ای روﺵ ﻦ ﺵ ﺪ‪ .‬ﺗﻠﻮﻳﺰﻳ ﻮن رﻧﮕ ﯽ ﮐ ﻮﭼﮑﯽ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ﺥﻨﺪﻩ دار ﺑﺎ ﺗﺼﻮﻳﺮی ﺵ ﻔﺎف داﺵ ﺖ‪ .‬اﻣ ﯽ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ ﮐﺎﻧ ﺎل ه ﺎ را‬ ‫ﻋﻮض ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬ ‫ﭼﻴﺰی ﮐﻪ ﻣﺎﻳﻪ ﺗﻌﺠﺐ ام ﺑﻮدﻩ اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﺎﻧﺎل هﺎی ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﯽ ﻣﺎ‬ ‫ﻣﺤﺪود ﺑﻮد‪ .‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻣﯽ ﺵ ﺪ روی ﺻ ﻔﺤﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳ ﻮﻧﺶ دﻳ ﺪ‪ :‬ﻓ ﻴﻠﻢ‪ ،‬راز‬ ‫ﺑﻘﺎ‪ ،‬ﺵﻮهﺎی ﺟﺪﻳ ﺪ‪،‬ﺁﮔﻬﯽ ه ﺎی ﺗﺠ ﺎرﺗﯽ‪.‬ﺵ ﻮهﺎﻳﯽ ﺑ ﻪ زﺑ ﺎن ه ﺎی ﻣﺨﺘﻠ ﻒ از‬ ‫ﻣﺮدﻣﯽ ﺑﺎ ﻣﻠﻴﺖ هﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ‪.‬‬ ‫ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺪون داﺵﺘﻦ دﻳﺶ ﻣﺎهﻮارﻩ اﻳﻦ هﻤﻪ ﮐﺎﻧﺎل را‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﺪ؟‬ ‫‪١٥‬‬

‫اﻣﯽ ﺑﺎ ﺥﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ ‪ " ،‬ﻓﻴﻠﻢ هﺎی ﺟﻨﮓ ﺳﺘﺎرﻩ ای ﻣﺰﺥﺮﻓﯽ هﺴﺘﻨﺪ‪".‬‬ ‫" ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﮐﺎﻧﺎل را ﻣﻴﺘﻮﻧﯽ ﺑﺒﻴﻨﯽ؟ "‬ ‫" هﻤﻪ ﮐﺎﻧﺎل هﺎﻳﯽ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ در ﮐﺮﻩ ﺵﻤﺎ ﭘﺨﺶ ﻣﯽ ﺵﻮد‪"...‬‬ ‫" هﻤﺸﻮن را ؟!"‬ ‫" ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ‪ .‬اﻳﻦ ﮔﻴﺮﻧﺪﻩ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ه ﺎ را از ﻃﺮﻳ ﻖ ﻣ ﺎهﻮارﻩ ﻣ ﺎ درﻳﺎﻓ ﺖ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ".‬اﻟﺒﺘﻪ ﺵﻤﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪش‪ .‬ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ اﻳﻦ ﻣﺎل اﺳﺘﺮاﻟﻴﺎﺳﺖ‪".‬‬ ‫ﺑﺮ روی ﺻﻔﺤﻪ هﻴﻮﻻﻳﯽ ﺵ ﺒﻴﻪ اﺥﺘ ﺎ ﭘ ﻮس ﺑ ﺎ ﭼﺸ ﻤﺎن ور ﻗﻠﻤﺒﻴ ﺪﻩ و ﭘﺎه ﺎی‬ ‫ﻗﺮﻣ ﺰ ﮐﻮﺗ ﺎﻩ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﻣ ﺎﻳﻌﯽ ﺳ ﺒﺰ رﻧ ﮓ ﺑ ﺮ روی ﻣ ﺮدم وﺣﺸ ﺖ زدﻩ‬ ‫ﻣﯽ ﭘﺎﺵﻴﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ دوﺳﺘﻢ ﺑﺎ دﻳﺪن ﺁن ﺳﺮ ﮔﺮم ﺵﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫" ﭼﻪ ﻣﺴﺨﺮﻩ! ﺑﻪ ﻧﻈﺮت ﺥﻨﺪﻩ دار ﻧﻴﺴﺖ ﺟﻴﻢ؟"‬ ‫" ﻧﻪ‪ .‬ﭼﺮا؟"‬ ‫" ﭼﻮن اﻳﻦ هﻴﻮﻻ ﻓﻘ ﻂ در ذه ﻦ هﻴ ﻮﻻ وار ﮐﺴ ﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ ﭼﻨ ﻴﻦ ﻓ ﻴﻠﻢ ه ﺎﻳﯽ را‬ ‫ﻣﯽ ﺳﺎزﻧﺪ‪ ،‬وﺟﻮد دارد‪ "...‬ﻗﺎﻧﻊ ﻧﺸﺪم‪ .‬ﺳﺎل ه ﺎ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﭼﻨ ﻴﻦ ﺻ ﺤﻨﻪ ه ﺎی‬ ‫وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ از ﻓﻴﻠﻢ هﺎی ﻓﻀﺎﻳﯽ را دﻳﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﻧﻤ ﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺖ ﻓﻘ ﻂ ﺳ ﺎﺥﺘﻪ و‬ ‫ﭘﺮداﺥﺘﻪ ذهﻦ ﺳﺎزﻧﺪﮔﺎن ﺁن ﺑﺎﺵﺪ‪.‬‬ ‫" اﮔﺮ در ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ اﻳﮕﻮاﻧﺎ‪ ،‬ﮐﺮو ﮐﻮدﻳﻞ و اﺥﺘ ﺎﭘﻮس هﺴ ﺖ ‪ ...‬ﭼ ﺮا ﻧﺒﺎﻳ ﺪ‬ ‫ﻣﻮﺟﻮدات زﺵﺖ در ﮐﺮات دﻳﮕﺮ هﻢ وﺟﻮد داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ ؟ "‬ ‫" ﺁهﺎن ‪ ،‬ﺥﻮب اﻟﺒﺘ ﻪ هﺴ ﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ اوﻧﻬ ﺎ اﺳ ﻠﺤﻪ ﺑ ﻪ ﮐﻤ ﺮ ﻧﻤ ﯽ ﺑﻨﺪﻧ ﺪ‪ .‬درﺳ ﺖ‬ ‫ﻣﺜﻞ هﻤﻴﻦ ﺟﺎ‪ .‬اوﻧﻬﺎ ﻓﻘﻂ ﺣﻴﻮاﻧﻨﺪ و ﺑﺎ هﻮش ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪".‬‬ ‫" اﻣﺎ ﺵﺎﻳﺪ دﻧﻴﺎه ﺎﻳﯽ ه ﻢ ﺑﺎﺵ ﻨﺪ ﮐ ﻪ ﻣﻮﺟ ﻮدات ﺑ ﺎ ه ﻮش و ﺵ ﻴﻄﺎﻧﯽ در ﺁﻧﻬ ﺎ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪"...‬‬ ‫" ﻣﻮﺟﻮدات ﺑﺎهﻮش و ﺵﻴﻄﺎﻧﯽ! ﻣﺜﻞ اﻳﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﮕ ﯽ )ﺁدم ه ﺎی ﺑ ﺪ ﺥ ﻮب( ﻳ ﺎ‬ ‫)ﺁدم هﺎی ﭼﺎق ﻻﻏﺮ( ﻳ ﺎ )ﻣ ﺮدم زﺵ ﺖ زﻳﺒ ﺎ(" ﺥﻨ ﺪﻩ ﮐﻨ ﺎن ﺳ ﺮش را ﺗﮑ ﺎن‬ ‫ﻣﯽ داد‪.‬‬ ‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﻔﻬﻤﻢ‪ .‬ﭘﺲ داﻧﺸﻤﻨﺪ ﺵ ﻴﻄﺎﻧﯽ دﻳﻮاﻧ ﻪ ای ﮐ ﻪ ﺑﻤ ﺐ ه ﺎی ﮐﺸ ﺘﺎر‬ ‫ﺟﻤﻌ ﯽ را درﺳ ﺖ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ ﭼ ﻪ ؟ اوﻧﻬ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ ﺗﻤ ﺎم ﻗﻬﺮﻣﺎﻧ ﺎن ﮐ ﺎرﺗﻮﻧﯽ‬ ‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﯽ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺟﻨﮕﻴﺪﻧﺪ‬ ‫اﻣﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ذهﻦ ﻣﺮا ﺑﺨﻮاﻧﺪ وﮔﻔﺖ‪ "،‬اوﻧﻬﺎ ﺑﺎهﻮش ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪.‬اﺣﻤﻖ اﻧﺪ"‬ ‫ﻼ‬ ‫" ﭘﺲ اﻣﮑﺎﻧﺶ هﺴﺖ ﮐﻪ دﻧﻴﺎﻳﯽ هﻢ وﺟﻮد داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ ﮐ ﻪ داﻧﺸ ﻤﻨﺪان ﮐ ﺎﻣ ً‬ ‫دﻳﻮاﻧﻪ ای داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﻧﺎﺑﻮدی ﻣﺎ را داﺵﺘﻪ ﺑﺎ ﺵﻨﺪ‪"...‬‬ ‫" ﻏﻴﺮ از زﻣﻴﻨﯽ هﺎ ‪ ...‬ﻏﻴﺮ ﻣﻤﮑﻨﻪ‪".‬‬ ‫" ﭼﺮا؟ "‬ ‫‪١٦‬‬

‫" ﭼ ﻮن ﺁدم ه ﺎی اﺣﻤ ﻖ و دﻳﻮاﻧ ﻪ ﻗﺒ ﻞ از اﻳﻨﮑ ﻪ ﺑ ﻪ ﺳ ﻄﻮح ﻋﻠﻤ ﯽ ﺑ ﺎﻻﻳﯽ‬ ‫ﺑﺮﺳ ﻨﺪ ﮐ ﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨ ﺪ ﺳ ﻴﺎرﻩ ﺥ ﻮد را ﺗ ﺮک ﮐ ﺮدﻩ و ﺑ ﻪ ﺟﻬ ﺎﻧﯽ دﻳﮕ ﺮ ﺑﺮوﻧ ﺪ‪،‬‬ ‫ﺗﻤﺪن ﺥﻮد را ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬ ‫ﻼ ﺑ ﺎورش ﻧﻤ ﯽ ﮐ ﺮدم‪ ،‬ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم ﮐ ﻪ اﺣﺘﻤ ﺎﻟﺶ هﺴ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑﺮﺥ ﯽ‬ ‫ﮐﺎﻣ ً‬ ‫ﮐﺮات هﻢ وﺟﻮد داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﻨﺪ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ ﺁدﻣﻬ ﺎﻳﺶ اﺣﻤ ﻖ و دﻳﻮاﻧ ﻪ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ دﻳﻮاﻧﻪ هﺎﻳﯽ هﻢ در ﺁن هﺎ وﺟﻮد دارﻧﺪ‪ ...‬ﻣﻨﻈﻮرم ‪ ،‬ﻣﺮدﻣ ﺎن ﺑ ﺎ‬ ‫ه ﻮش‪ ،‬ﺥﻮﻧﺴﺮد‪،‬داﻧﺸ ﻤﻨﺪ‪،‬ﻣﻮﺙﺮودر ﻋ ﻴﻦ ﺣ ﺎل ﺵ ﻴﻄﺎن ﺻ ﻔﺖ و وﺣﺸ ﯽ‬ ‫اﺳﺖ‪...‬‬ ‫ﺣﺘﻤًﺎاوﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﭼﻴﺰی ازذهﻨﻢ ﻣﯽ ﮔﺬرد وﺑﻪ ﻧﻈﺮش واﻗﻌ ًﺎ ﺥﻨ ﺪﻩ دار‬ ‫ﺁﻣﺪ ‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ ازﻣﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ " ،‬ﺥ ﻮب ﮐﺠ ﺎ هﺴ ﺘﻨﺪ ﺁن هﻴﻮﻻه ﺎی‬ ‫ﺑﺎ هﻮﺵﯽ ﮐﻪ در ﻋﻴﻦ ﺥﻮﻧﺴﺮدی ﺑﺪ هﺴﺘﻨﺪ ؟ ﭘﺲ ﭼ ﺮا ﺗ ﺎ ﺣ ﺎﻻ ﻧﻴﺎﻣ ﺪﻩ اﻧ ﺪ و‬ ‫هﻴﭻ ﻳﮏ از ﺗﻤﺪن هﺎی زﻣﻴﻨﯽ را ﻧﺎﺑﻮد ﻧﮑﺮدﻩ اﻧﺪ؟"‬ ‫ﻗﺒ ﻞ از ﺟ ﻮاب دادن ﻣ ﺪﺗﯽ ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴ ﺘﻢ در ﺗ ﺎرﻳﺦ ه ﻴﭻ ﺵ ﺎهﺪ‬ ‫ﻣﺜﺎﻟﯽ ﺑﺮای ﺣﻤﻠﻪ ﺵﻴﺎﻃﻴﻦ ﻣﺎوراء زﻣﻴﻨﯽ ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻣﮕﺮ هﻤﺎن داﺳ ﺘﺎن ه ﺎی‬ ‫ﻣﺪرن ﻏﻴﺮ ﻋﺎدی وﺣﺸﺘﻨﺎک‪.‬‬ ‫" ﺑﺲ ﮐﻦ اﻳﻨﻬﺎ هﻤﻪ ﺥﻴﺎل ﭘﺮدازی هﺎﻳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣ ﯽ ﺥﻮاهﻨ ﺪ از ﺁن ﻃﺮﻳ ﻖ‬ ‫ﮐﺘﺎب هﺎ و ﻓﻴﻠﻢ هﺎی ﺥﻮد را ﺑﻪ ﻓﺮوش رﺳﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎ اﻳﻨﮑ ﻪ ﺙﺎﺑ ﺖ ﻧﺸ ﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ ...‬و‬ ‫ﺻﺮﻓًﺎ ﺑﻴﻤﺎری ﺑﺪﺑﻴﻨﯽ اﺳﺖ و ﺗﻮ ﺑﺎور ﻣﯽ ﮐﻨﯽ!"‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم ﺣ ﻖ ﺑ ﺎ اوﺳ ﺖ ‪ ،‬اﻣ ﺎ‪ ،‬ﺑ ﻪ هﺮﺣ ﺎل‪ ،‬ﻣ ﻦ از "ﺑﻴﮕﻨ ﺎﻩ" ﺑ ﻮدن هﻤ ﻪ‬ ‫ﻣﻮﺟﻮدات ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮدم‪ .‬ﺵﺎﻳﺪ ﺥﻮب هﺎﻳﯽ ﻣﺜ ﻞ اﻣ ﯽ ﺑﺎﺵ ﻨﺪ‪ ،‬و ﺑ ﺪ‬ ‫هﺎﻳﯽ هﻢ ﻣﺜﻞ زﻣﻴﻨﯽ هﺎ‪.‬‬ ‫ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﻨﺪ‪ " .‬ﺟﻴﻢ‪ ،‬ﺑ ﺎور ﮐ ﻦ در ﻋ ﺎﻟﻢ )ﻓﻴﻠﺘ ﺮ( ه ﺎﻳﯽ هﺴ ﺖ ﮐ ﻪ‬ ‫ﻣﺎﻧﻊ از ﻧﺎ ﺥﻮاﺳﺘﻨﯽ هﺎ ﻣﯽ ﺵﻮد‪ .‬ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺜ ﻞ اﻳﻨﺠ ﺎ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ﺗﻤ ﺪن ه ﺎی‬ ‫ﻋ ﺎﻟﻢ ﺑ ﻪ ﺳ ﻄﺢ ﻣﺸﺨﺼ ﯽ از رﺵ ﺪ ﻣ ﯽ رﺳ ﻨﺪ‪ ،‬دﻳﮕ ﺮ ﺑ ﺮای وﺣﺸ ﺖ ﺟ ﺎﻳﯽ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ودر ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺮدم هﻢ ﺑﺪ ﻧﻤﯽ ﺵﻮﻧﺪ‪".‬‬ ‫" ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﮐﻪ در ﺁﻧﺠﺎ ﺗﻤﺪﻧﯽ ﮐﻪ از ﻧﻈﺮ ﻋﻠﻤﯽ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬اﻣﺎ وﺣﺸﯽ‬ ‫و ﻣﻬﺎﺟﻢ هﻢ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬وﺟﻮد ﻧﺪارﻩ؟ "‬ ‫" ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰی ﮐﻪ ﻣﻴﺘﻮﻧﻢ ﺑﮕﻢ اﻳﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺑﻤﺐ ﺑﺴ ﻴﺎر ﺁﺳ ﺎن ﺗ ﺮ‬ ‫از ﺳﺎﺥﺘﻦ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻓﻀﺎﻳﯽ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﯽ اﺳ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺗﻤ ﺪﻧﯽ ﺑ ﺪون ﺥ ﺮد و‬ ‫ﻣﻬﺮ ﺑ ﻪ ﺳ ﻄﺢ ﺑ ﺎﻻﻳﯽ از داﻧ ﺶ ﻋﻠﻤ ﯽ ﺑﺮﺳ ﺪ‪ ،‬دﻳ ﺮ ﻳ ﺎ زود از ﺁن داﻧ ﺶ ﺑ ﺮ‬ ‫ﻋﻠﻴ ﻪ ﺥ ﻮد اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬و ﺥﻮﺵ ﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻗﺒ ﻞ از اﻳﻨﮑ ﻪ ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ ﺳ ﺮزﻣﻴﻦ‬ ‫‪١٧‬‬

‫ﺥﻮد را ﺗﺮک ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﺟﻬﺎن هﺎی دﻳﮕﺮ ﺳ ﻔﺮ ﮐﻨ ﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻤ ًﺎ دﺥ ﻞ ﺥ ﻮد را در‬ ‫ﻣﯽ ﺁورد‪ ... .‬ﭘﺲ ﺥﻮش ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﺎ ‪" ...‬‬ ‫" اﻣﺎ ﺵﺎﻳﺪ هﻢ ﺵﺎﻧﺲ ﺑﻴﺎرن و در ﺑﺮﺥﯽ ﮐﺮات ﺑﺘﻮﻧﻦ زﻧﺪﻩ ﺑﻤﻮﻧﻦ‪"...‬‬ ‫ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ اﻧﻌﮑﺎﺳﯽ از ﻳﮏ ارادﻩ واﻻ و ﮐﺎﻣﻞ اﺳﺖ و ه ﻴﭻ ﭼﻴ ﺰ در ﺁن‬ ‫ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻮن هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ه ﻢ رﺑ ﻂ دارد‪ .‬و ﺑ ﺮاﻳﻢ ﺗﻮﺿ ﻴﺢ داد ﮐ ﻪ‬ ‫وﻗﺘ ﯽ ﺳ ﻄﺢ ﻋﻠﻤ ﯽ ﺟﻬ ﺎﻧﯽ از ﺳ ﻄﺢ ﻋﺸ ﻖ ﻓﺮاﺗ ﺮ رود‪ ،‬ﺁن ﺟﻬ ﺎن ﺥ ﻮد را‬ ‫ﻧﺎﺑﻮد ﺥﻮاهﺪ ﮐﺮد‪.‬‬ ‫"ﺳﻄﺢ ﻋﺸﻖ ؟"‬ ‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﻢ ﺑ ﻪ ﺳ ﺎدﮔﯽ ﺑﻔﻬﻤ ﻢ ﮐ ﻪ ﺳ ﻄﺢ ﻋﻠﻤ ﯽ ﻳ ﮏ ﺳ ﻴﺎرﻩ ﻳﻌﻨ ﯽ ﭼ ﻪ‪ .‬اﻣ ﺎ‬ ‫هﻀﻢ ﮐﺮدن اﻳﺪﻩ "ﺳﻄﺢ ﻋﺸﻖ" دﺵﻮار ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻋﺸﻘﯽ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن هﺎ از ﺥﻮد ﺳﺎﻃﻊ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ را ﺑ ﺎ اﺑ ﺰار‬ ‫ﺥﻮد اﻧﺪازﻩ ﮔﻴﺮی ﮐﻨﻴﻢ ‪".‬‬ ‫" واﻗﻌﺎ؟"‬ ‫" ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻋﺸﻖ اﻧﺮژﻳﻪ‪ ،‬ﻗﺪرﺗﻪ‪ ،‬ﻟﺮزﺵﻪ؛ و اﮔﺮ ﺳﻄﺢ ﻋﺸﻖ دﻧﻴﺎﻳﯽ ﭘﺎﺋﻴﻦ‬ ‫ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬در ﺁن اﻧ ﺪوﻩ‪ ،‬ﻧﻔ ﺮت‪ ،‬ﺥﺸ ﻮﻧﺖ‪ ،‬ﺟ ﺪاﻳﯽ و ﺟﻨ ﮓ هﺴ ﺖ‪ .‬و در ﻋ ﻴﻦ‬ ‫ﺣﺎل ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻﻳﯽ از ﺗﻮان وﻳﺮاﻧﮕﺮی هﻢ وﺟﻮد ﺥﻮاهﺪ داﺵﺖ‪ ...‬ﻣﯽ ﻓﻬﻤ ﯽ‬ ‫ﺟﻴﻢ؟"‬ ‫ﻼ درﺑ ﺎرﻩ‬ ‫" ﺑﺎﻳ ﺪ ﺥﻴﻠ ﯽ ﭼﻴﺰه ﺎ را ﺑﻬ ﺖ ﺑﮕ ﻢ‪ ،‬ﺁﻣ ﺎ ﺁرام ﺁرام‪ .‬ﺑﮕ ﺬار ﻓﻌ ً‬ ‫ﺗﺮدﻳﺪهﺎﻳﺖ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻴﻢ‪".‬‬ ‫ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ هﻨﻮز درﺑﺎرﻩ هﻴﻮﻻ هﺎی ﺵﻴﻄﺎﻧﯽ ﺑﺎ هﻮش ﺗﺮدﻳﺪ دارم‪.‬‬ ‫" ﺑ ﻴﺶ ازﺣ ﺪ ﻓ ﻴﻠﻢ ﻣ ﯽ ﺑﻴﻨ ﯽ !" ﺣﺎﻟ ﺖ ﮔﻠ ﻪ ﺁﻣﻴ ﺰی داﺵ ﺖ و اداﻣ ﻪ داد‪" .‬‬ ‫هﻴﻮﻻهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻴﻢ درون ﺥ ﻮد ﻣ ﺎ هﺴ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﺗ ﺎ وﻗﺘ ﯽ در درون ﺥ ﻮد از‬ ‫ﺵﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺥﻼص ﻧﺸﻮﻳﻢ‪ ،‬ﺵﺎﻳﺴ ﺘﮕﯽ رﺳ ﻴﺪن ﺑ ﻪ ﺳ ﻄﻮح ﺑ ﺎﻻی ﮐﻬﮑﺸ ﺎﻧﯽ را‬ ‫ﭘﻴﺪا ﻧﻤﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ ،‬ﺟ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ ﭘ ﺮ از اﻋﺠ ﺎز و ﺵ ﮕﻔﺘﯽ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﻣﺎﺳ ﺖ ﺗ ﺎ‬ ‫ﺳﻄﺢ دﻳﺪﺥﻮدرا ﺁن ﻗﺪرﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﻮان دﻳﺪن زﻳﺒﺎﻳﯽ ﺁﻧﻬﺎرا ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻴﻢ‪"..‬‬ ‫" اﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺎهﯽ ﻓﻬﻤﻴﺪن ﺗﻮ ﮐﺎر دﺵﻮاری اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﻣﻮﺟﻮدات ﺵﻴﻄﺎﻧﯽ ﻧﻪ ﺑﺎ هﻮﺵﻨﺪ و ﻧﻪ زﻳﺒﺎ‪".‬‬ ‫" وﻟﯽ‪ ...‬ﭘﺲ اون زن هﺎی ﺥﻮﺵﮕﻞ ﺑﺪ ﺗﻮی ﻓﻴﻠﻢ هﺎ ﭼﯽ؟ "‬ ‫" اون هﺎ ﻧﻪ ﺥﻮﺵﮕﻞ اﻧﺪ ﻧﻪ ﺑﺪ‪".‬‬ ‫" ﻣﻦ ﺥﻮدم دﻳﺪم ﮐﻪ ﺑﻌﻀﯽ ه ﺎ ﺑﺪﻧ ﺪ‪ ،‬وﻟ ﯽ در ﻋ ﻴﻦ ﺣ ﺎل ﺥ ﻮب ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ‬ ‫ﻣﻴﺎ ن واﻗﻌًﺎ‪"...‬‬ ‫‪١٨‬‬

‫" ﺵﺎﻳﺪ ﻇﺎهﺮًا ﺑﻪ ﻧﻈﺮت ﺥ ﻮب ﻣ ﯽ ﺁﻳﻨ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ دروﻧﺸ ﺎن ﭼ ﻪ؟‪...‬از ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﺎ‪،‬‬ ‫زﻳﺒﺎﻳﯽ واﻗﻌﯽ ﺑﺎﻳﺪ هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ هﻮش و ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ .‬در ﻏﻴ ﺮ اﻳﻨﺼ ﻮرت ﺁن را‬ ‫زﻳﺒﺎﻳﯽ ﺣﻘﻴﻘﯽ ﻧﻤﯽ داﻧﻴﻢ‪".‬‬ ‫ﺑﺎ دﻳﺪﮔﺎهﺶ ﻣﻮاﻓﻖ ﻧﺒﻮدم‪ ،‬اﻣﺎ هﻴﭽﯽ ﻧﮕﻔﺘﻢ‪.‬‬ ‫" ﺁﻳﺎ ﺁدم هﺎی ﺑﺪ دﻳﮕﺮی هﻢ در ﮐﻬﮑﺸﺎن هﺎ هﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻏﻴﺮ از اوﻧﻬ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ در‬ ‫ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ هﺴﺘﻨﺪ؟ "‬ ‫ﻻ ﻣ ﺎ ﺁدم ه ﺎ را ﺑ ﻪ 'ﺥ ﻮب' و' ﺑ ﺪ' ﺗﻘﺴ ﻴﻢ ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺑﻌﻀ ﯽ ه ﺎ‬ ‫" ﺥ ﻮب‪ ،‬او ً‬ ‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻌﻀﯽ هﺎ ﮐﻤﺘﺮ‪ .‬ﻓﻘﻂ هﻤﻴﻦ‪".‬‬ ‫" ﺥﻴﻠ ﯽ ﺥ ﻮب‪ ،‬ﭘ ﺲ ﺁﻳ ﺎ ﻣﻮﺟ ﻮداﺗﯽ ﺑ ﻪ ﮐ ﻢ رﺵ ﺪ ﻳ ﺎﻓﺘﮕﯽ ﺁدم ه ﺎی اﻳﻨﺠ ﺎ در‬ ‫ﺟﺎهﺎی دﻳﮕﺮ هﻢ هﺴﺘﻨﺪ؟"‬ ‫" اﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬و ﺥﻴﻠﯽ هﺎ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ از اﻳﻨﻬﻢ ﮐﻤﺘﺮ رﺵ ﺪ ﮐ ﺮدﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬ﮐﺮاﺗ ﯽ ﮐ ﻪ ﺣﺘ ﯽ‬ ‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ در اوﻧﻬﺎ زﻧﺪﻩ ﺑﻤﻮﻧﯽ‪ .‬ﻳﮏ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﺑﺮ هﻤ ﻴﻦ‬ ‫ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ اﻧﻔﺠﺎری ﻣﻬﻴﺐ رخ داد‪ ...‬ﮐﺮاﺗﯽ هﻢ هﺴ ﺖ ﮐ ﻪ ﭘ ﺮ از هﻴﻮﻻه ﺎی‬ ‫واﻗﻌﯽ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫هﻴﺠ ﺎن زدﻩ ﻓﺮﻳ ﺎد زدم‪ " ،‬دﻳ ﺪی‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ دﻳ ﺪی؟ ﺣ ﻖ ﺑ ﺎ ﻣ ﻦ ﺑ ﻮد! ﺥ ﻮدت‬ ‫اﻋﺘﺮاف ﮐﺮدی! ﻣﻨﻬﻢ هﻤﻴﻦ هﻴﻮﻻهﺎ رو ﻣﻴﮕﻢ دﻳﮕﻪ‪"...‬‬ ‫" اﻣﺎ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ ﺳﻄﺢ ' ﭘ ﺎﺋﻴﻦ' ﺗ ﺮ از ﺵ ﻤﺎهﺎ هﺴ ﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻧ ﻪ' ﺑ ﺎﻻﺗﺮ' از‬ ‫ﺵﻤﺎ‪ .‬دﻧﻴﺎی ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺗﺮاز ﺵﻤﺎﺳﺖ‪ .‬ذهﻦ ﻧﺨﺮاﺵ ﻴﺪﻩ ﺁﻧﻬ ﺎ ﺣﺘ ﯽ‬ ‫ﭼﺮخ را هﻢ ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﻪ ﮐﺸﻒ ﮐﻨﻪ! هﺮﮔﺰ ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﻦ ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻴﺎن‪"...‬‬ ‫از ﺵﻨﻴﺪﻧﺶ ﺁرام ﮔﺮﻓﺘﻢ‪.‬‬ ‫" ﭘﺲ‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ اﻳﻦ ﮐﻪ ﻣﺎ زﻣﻴﻨﯽ هﺎ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدات ﻋﺎﻟﻢ هﺴﺘﻴﻢ‪"...‬‬ ‫"ﻧﻪ‪ ،‬وﻟﯽ از اﺣﻤﻖ ﺗﺮﻳﻦ هﺎ هﺴﺘﻴﺪ‪".‬‬ ‫ﻣﺜﻞ دو دوﺳﺖ ﺥﻮب زدﻳﻢ زﻳﺮ ﺥﻨﺪﻩ‪.‬‬

‫‪١٩‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺳﻮم‬ ‫ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش‬ ‫" ﻣﯽ دوﻧﯽ ﭼﻴﻪ ؟ 'ﺥﻴﻠﯽ ﻧﺰدﻳﮏ ' ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺳﻴﺎرﻩ ای هﺴﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﺳ ﺎﺣﻞ ﺻ ﻮرﺗﯽ رﻧ ﮓ دارﻩ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﻓﻘ ﻂ ﻏ ﺮوب ﺁﻓﺘ ﺎب اون را ﮐ ﻪ دو ﺗ ﺎ‬ ‫ﺥﻮرﺵﻴﺪ دارﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻧﻴﻪ!"‬ ‫" ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﻧﻮر ﺳﻔﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ "‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺳﻮال ﺥﻨﺪﻩ داری ﺁﻣﺪ‪.‬‬ ‫" اﮔﺮ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﻪ اﻳﻦ ﺁهﺴﺘﮕﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﺮﺳ ﻢ ﺑ ﻪ اﻳﻨﺠ ﺎ ﺗ ﻮ ﭘﻴﺮﻣ ﺮد‬ ‫ﺵﺪﻩ ﺑﻮدی‪".‬‬ ‫" ﭘﺲ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺳﺮﻋﺘﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ "‬ ‫" ﻣﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺳﻔﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻴﻢ ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﮑﺎن دادن ﺵﺒﺎهﺖ دارد‪".‬‬ ‫"ﭼﯽ؟"‬ ‫" ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﺎ ارادﻩ ﮐ ﺮدن ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ دوﺳ ﺖ دارﻳ ﻢ ﮐﺠ ﺎ ﺑﺎﺵ ﻴﻢ‪،‬ﺑﻪ هﻤﺎﻧﺠ ﺎ‬ ‫ﻣﻴﺮوﻳﻢ‪".‬‬ ‫" ﺑﻼ ﻓﺎﺻﻠﻪ؟ "‬ ‫" ﺥﻮب‪ ،‬ﻣﺠﺒﻮرﻳﻢ ﮐﻤﯽ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﮕﺬار اﻳ ﻦ اﺑ ﺰار ﻣﺤﺎﺳ ﺒﺎت ﺳ ﺨﺖ را‬ ‫اﻧﺠ ﺎم ﺑ ﺪﻩ‪ ،‬از ﻳ ﮏ ﻃ ﺮف ﮐﻬﮑﺸ ﺎن ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف دﻳﮕ ﺮ هﻤ ﺎن ﮐﻬﮑﺸ ﺎن‪"...‬‬ ‫ﻣﺎﺵﻴﻦ ﺣﺴﺎﺑﺶ را روﺵﻦ ﮐﺮد و ﻳ ﮏ ﺳ ﺮی اﻋ ﺪاد وارد ﺁن ﮐ ﺮد‪ " ،‬ه ﻮم‪،‬‬ ‫ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻣﻘﻴﺎس هﺎی زﻣﺎﻧﯽ ﺵﻤﺎ‪ ...‬ﻳﮏ ﺳﺎﻋﺖ و رﺑﻊ‪ .‬و از ﻳ ﮏ ﮐﻬﮑﺸ ﺎن‬ ‫ﺑﻪ ﮐﻬﮑﺸﺎن دﻳﮕﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ‪".‬‬ ‫" وﻩ ! ﭼﺠﻮری؟"‬ ‫" ﻣﻴﺘﻮﻧﯽ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻧﻮزاد ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑ ﺪی ﮐ ﻪ ﭼ ﺮا ﺟﻤ ﻊ دو ﺑ ﻪ ﻋ ﻼوﻩ دو ﻣﻴﺸ ﻪ‬ ‫ﭼﻬﺎر؟"‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﺥﻮدم هﻢ دﻟﻴﻠﺶ را ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‪" .‬‬ ‫" ﺥﻮب‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ درﺑﺎرﻩ ﻓﺸﺮدﻩ ﺳﺎزی ﻣﮑﺎن‪ -‬زﻣﺎن ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﺪم و هﻤﻴﻦ‬ ‫ﻃ ﻮر ﻣﻔﻬ ﻮم ﻗ ﻮس ده ﯽ‪ ،‬ﻧﻴ ﺎزی ه ﻢ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ ...‬ﻧﮕ ﺎﻩ ﮐ ﻦ اون ﭘﺮﻧ ﺪﻩ ه ﺎی‬ ‫ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﭼﻄﻮر ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻓﺮود ﻣﻴﺎن‪ .‬اﻧﮕﺎر دارﻧ ﺪ ﺳ ﺮ ﻣ ﯽ ﺥﻮرﻧ ﺪ‪ .‬ﭼﻘ ﺪر‬ ‫زﻳﺒﺎﺳﺖ!"‬ ‫اﻣﯽ داﺵﺖ دﺳﺘﻪ ای ﭘﺮﻧﺪﻩ راﮐﻪ ﺑﺮﺳﺎﺣﻞ ﻣﯽ دوﻳﺪﻧﺪﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬داﺵﺘﻨﺪ‬ ‫‪٢٠‬‬

‫ﺑ ﻪ ﻏ ﺬاﻳﯽ ﮐ ﻪ اﻣ ﻮاج روی ﺳ ﺎﺣﻞ اﻧﺪاﺥﺘ ﻪ ﺑ ﻮد ﻧ ﻮک ﻣ ﯽ زدﻧ ﺪ‪.‬ﻳ ﮏ دﻓﻌ ﻪ‬ ‫ﻓﻬﻤﻴﺪم ﮐﻪ دﻳﺮم ﺵﺪﻩ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮم‪ .‬ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻢ‪"...‬‬ ‫" هﻨﻮز ﺥﻮاﺑﻪ‪".‬‬ ‫" اﻣﺎ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ‪" .‬‬ ‫" ﺗﺮس؟ ﭼﻪ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ! "‬ ‫" ﭼﺮا ؟"‬ ‫"زﻧﺪﮔﻴﺖ را ﺻﺮف ﻣﺘﺼﻮر ﺵﺪن ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﻧﮑﻦ ﮐﻪ هﻨﻮز اﺗﻔﺎق ﻧﻴﻔﺘ ﺎدﻩ و‬ ‫ﻗﺮار ه ﻢ ﻧﻴﺴ ﺖ ﮐ ﻪ اﺗﻔ ﺎق ﺑﻴﻔﺘ ﻪ‪ .‬از هﻤ ﻴﻦ ﻟﺤﻈ ﻪ ﺣ ﺎل ﻟ ﺬت ﺑﺒ ﺮ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ هﻤ ﻪ‬ ‫ﻟﺤﻈ ﺎت زﻧ ﺪﮔﻴﺖ را ﮐﺎﻣ ﻞ زﻧ ﺪﮔﯽ ﮐﻨ ﯽ ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺟ ﺎی ﻧﮕ ﺮان ﺑ ﻮدن‪ ،‬هﻤﻴﺸ ﻪ‬ ‫دﻧﺒ ﺎل ﺵ ﺎد ﺑ ﻮدن ﺑ ﺎش‪ .‬ﺣ ﺎﻻ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ اﻳ ﻦ ﻗ ﺪر ﺁروﻣ ﻪ ﺟ ﺎی ﻧﮕﺮاﻧ ﯽ‬ ‫ﻧﻴﺴ ﺖ‪ .‬ه ﺮ وﻗ ﺖ ﻣﺸ ﮑﻠﯽ واﻗﻌ ًﺎ رخ داد‪ ،‬اون وﻗ ﺖ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ ﭼﺠ ﻮری‬ ‫ﻣﻴﺸﻪ ﻣﺸﮑﻞ را ﺣﻞ ﮐﺮد‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﻦ‪".‬‬ ‫" ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ ‪ ،‬وﻟﯽ‪"...‬‬ ‫" ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﯽ ارزش دارﻩ ﮐ ﻪ اﻳﻨﺠ ﺎ ﺑﺎﻳﺴ ﺘﻴﻢ و ﻧﮕ ﺮان اﻳ ﻦ ﺑﺎﺵ ﻴﻢ ﮐ ﻪ‬ ‫ﻣﻮﺟﯽ ﻏﻮل ﺁﺳﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻴﺎﻳﺪ و ﻣﺎ را ﺑﮑﺸﺪ؟ ﻟﺬت ﻧﺒﺮدن از اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ‬ ‫ﮐ ﺎر اﺣﻤﻘﺎﻧ ﻪ اﻳ ﻪ ‪ ...‬ﭼﻨ ﻴﻦ ﺵ ﺐ زﻳﺒ ﺎﻳﯽ ‪ ...‬ﺑ ﻪ اون ﭘﺮﻧ ﺪﻩ ه ﺎ ﻧﮕ ﺎﻩ ﮐ ﻦ ﮐ ﻪ‬ ‫ﺑﺪون ذرﻩ ای ﻧﮕﺮاﻧﯽ زﻧﺪﻩ اﻧﺪ‪ ...‬ﭼﺮا ﺑﺎﻳ ﺪ در اﻳ ﻦ ﻟﺤﻈ ﻪ ﺑ ﻪ ﭼﻴ ﺰی ﻓﮑ ﺮ‬ ‫ﻻ وﺟﻮد ﺥﺎرﺟﯽ ﻧﺪارﻩ‪...‬‬ ‫ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ اﺻﻮ ً‬ ‫" اﻣﺎ ﻣﺎدر ﺑﺰرگ ﻣﻦ وﺟﻮد دارﻩ‪".‬‬ ‫" ﺑﻠﻪ وﺟﻮد دارﻩ‪ .‬و ﻣﺸﮑﻠﯽ هﻢ در اﻳﻦ ﺑ ﺎرﻩ وﺟ ﻮد ﻧ ﺪارﻩ‪ ...‬ﺁﻳ ﺎ اﻳ ﻦ ﻟﺤﻈ ﻪ‬ ‫ﺑﺮای ﺗﻮ وﺟﻮد ﺥﺎرﺟﯽ دارﻩ؟ "‬ ‫" اﻣﺎ ﻣﻦ ﻧﮕﺮاﻧﻢ‪".‬‬ ‫" ﺁﻩ‪ ،‬زﻣﻴﻨﯽ‪ ،‬ای زﻣﻴﻨﯽ‪ .‬ﺥﻮب ﺑﺬار ﺑﺮﻳﻢ و ﻣﺎدر ﺑﺰرﮔﺖ را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪".‬‬ ‫" ﺗﻠﻮﻳﺰﻳ ﻮﻧﺶ را روﺵ ﻦ ﮐ ﺮد و دﮐﻤ ﻪ ای را ﻓﺸ ﺎر داد‪ .‬ﺻ ﻔﺤﻪ ای ﻇ ﺎهﺮ‬ ‫ﺵﺪ ﮐﻪ ﺟﺎدﻩ ﮐﻨﺎر ﺥﺎﻧﻪ ﻣﺎن را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد‪.‬درﺥﺘ ﺎن و ﺻ ﺨﺮﻩ ه ﺎی ﮐﻨ ﺎر‬ ‫ﺟﺎدﻩ هﻢ ﺑﺮ ﺻ ﻔﺤﻪ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ رﻧﮕ ﯽ ﺑ ﻮد و اﻧﮕ ﺎر ﮐ ﻪ روز ﺑﺎﺵ ﺪ‪ .‬از‬ ‫دﻳﻮار رد ﺵﺪ و ﻣﺎدر ﺑﺰرگ را دﻳﺪﻳﻢ‪ .‬اوﻋﻤﻴﻘًﺎ در ﺥﻮاب ﺑﻮد‪،‬ﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﺵ ﺪ‬ ‫ﺻﺪای ﺗﻨﻔﺲ او را هﻢ ﺵﻨﻴﺪ‪ .‬ﻋﺠﺐ وﺳﻴﻠﻪ ﺑﺎ ﻣﺰﻩ ای ﺑﻮد!‬ ‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻩ ﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﻣﺜﻞ ﻳﮏ ﻓﺮﺵﺘﻪ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺥﻮاﺑﻴﺪﻩ"‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " .‬ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻮد؟ "‬ ‫ﻼ ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ اﺗﺎق ﻧﺸﻴﻤﻦ‪".‬‬ ‫ﻼ زﻧﺪﻩ و ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻮد‪ ...‬اﺻ ً‬ ‫" ﻧﻪ‪ .‬ﮐﺎﻣ ً‬ ‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ازاﺗﺎق ﺥﻮاب رد ﺵﺪواﺗﺎق ﻧﺸﻴﻤﻦ ﻇﺎهﺮ ﺵﺪ‪.‬ﻣﻴﺰ وروﻣﻴﺰی‪،‬ﺟﺎﻳﯽ‬ ‫‪٢١‬‬

‫ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ هﻤﻴﺸﻪ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﻢ ‪ ،‬و ﺑﺸﻘﺎب ﻏ ﺬای ﺵ ﺎم ﻣ ﻦ ‪ ،‬ﮐ ﻪ ﺑﺸ ﻘﺎﺑﯽ دﻳﮕ ﺮ‬ ‫روی ﺁن ﮔﺬاﺵ ﺘﻪ ﺵ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﺵ ﻮﺥﯽ ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ﻣﺜ ﻞ ﺑﺸ ﻘﺎب ﭘﺮﻧ ﺪﻩ اﺳ ﺖ!‬ ‫ﺑﮕﺬار ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺵﺎم ﭼﯽ داری‪ ".‬ﺗﮑﻤﻪ ای را ﭘﻴﭽﺎﻧ ﺪ و ﺁن وﻗ ﺖ ﺑﺸ ﻘﺎب ﺵ ﻔﺎف‬ ‫ﺵﺪ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺑﺸﻘﺎب ﺵﻴﺸﻪ ای ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬ﻳﮏ ﺗﮑﻪ ﺑﻴﻔﺘﮏ‪ .‬ﮐﻤﯽ ﻧ ﺎن ﻓﺮاﻧﺴ ﻮی‬ ‫و ﮔﻮﺟﻪ ﻓﺮﻧﮕﯽ‪.‬‬ ‫اﻣﯽ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻣﻨﺰﺟﺮاﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪َ " ،‬اﻩ ‪ ،‬ﺁدم هﺎ ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺟﺴﺪ‬ ‫ﺑﺨﻮرﻧﺪ؟"‬ ‫" ﺟﺴﺪ؟"‬ ‫" ﮔﻮﺵﺖ ﻣﺮدﻩ ﻳ ﻪ ﺟ ﻮر ﺟﺴ ﺪ دﻳﮕ ﻪ‪ .‬ﮔ ﺎو ﻣ ﺮدﻩ‪ .‬ﻳ ﮏ ﺗﮑ ﻪ از ﮔﻮﺵ ﺖ ﮔ ﺎو‬ ‫ﻣﺮدﻩ‪"...‬‬ ‫ﺁن ﻃﻮر ﮐﻪ او ﺣﺮف ﻣﯽ زد‪ ،‬ﻣﻦ هﻢ ﺣﺎﻟﻢ داﺵﺖ ﺑﻪ هﻢ ﻣﻴﺨﻮرد‪.‬‬ ‫ﺑﺎ اﺵﺘﻴﺎق ﺑﺴﻴﺎر ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬اﻳﻦ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﭼﺠﻮری ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻪ؟ دورﺑﻴﻨﺶ‬ ‫ﮐﻮ؟ "‬ ‫" اﺣﺘﻴﺎﺟﯽ ﺑﻪ دورﺑﻴﻦ ﻧ ﺪارﻩ‪ .‬اﻳ ﻦ ﻗﻄﻌ ﻪ ﻣﺘﻤﺮﮐ ﺰ ﺵ ﺪﻩ ‪ ،‬اﻧﺘﺨ ﺎب ﻣﻴﮑﻨ ﻪ از‬ ‫ﺻﺎﻓﯽ ﻋﺒﻮر ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ ،‬ﺿﺒﻂ و ﭘﺨﺶ ﻣﻴﮑﻨﻪ‪ ...‬ﺥﻴﻠﯽ ﺳﺎدﻩ اس ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟"‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﻣﯽ ﺥﻮاﺳﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮم ﺑﮕﺬارﻩ‪.‬‬ ‫" وﻗﺘﯽ ﺣﺎﻻ ﺵﺒﻪ ‪ ،‬ﭼﺠﻮری ﻧﺸﻮن ﻣﻴﺪﻩ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر روزﻩ ؟ "‬ ‫" ﻧﻮرهﺎی دﻳﮕ ﺮی ه ﻢ وﺟ ﻮد دارﻧ ﺪ ﮐ ﻪ ﭼﺸ ﻤﺎن ﺵ ﻤﺎ ﻗ ﺎدر ﺑ ﻪ دﻳ ﺪن اوﻧﻬ ﺎ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻳﻦ دﺳﺘﮕﺎﻩ از اون ﻧﻮرهﺎ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﻴﮑﻨﻪ‪".‬‬ ‫" ﭼﻘﺪر ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ اس!"‬ ‫ﻼ ﻣﻦ ﺥﻮدم ﺳﺎﺥﺘﻤﺶ‪".‬‬ ‫" اﺻ ً‬ ‫" ﺥﻮدت؟ "‬ ‫" دﻳﮕ ﻪ از ﻣ ﺪ اﻓﺘ ﺎدﻩ ‪ ،‬وﻟ ﯽ ﻣ ﻦ دوﺳ ﺘﺶ دارم‪ .‬ﮐ ﺎر دﺳ ﺘﯽ ﻣﻨ ﻪ‪ .‬ﻳﺎدﮔ ﺎر‬ ‫دوران ﮐﻮدﮐﺴﺘﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺎر دﺳﺘﯽ درﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻳﻢ‪"...‬‬ ‫" ﺵﻤﺎهﺎ ﻧﺎﺑﻐﻪ اﻳﺪ! "‬ ‫" ﻧﻪ‪ .‬ﺟﺪول ﺿﺮب ﺑﻠﺪی؟ "‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ ‪ " ،‬ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ‪".‬‬ ‫" ﭘﺲ ﻧﺎﺑﻐﻪ ای‪ ...‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﮐﺴﯽ ﮐ ﻪ ﺑﻠ ﺪ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ .‬ﻣﻮﺿ ﻮع ﻓﻘ ﻂ درﺟ ﻪ ﺑﻨ ﺪی‬ ‫اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺮای ﮐﺴ ﯽ ﮐ ﻪ ﻏﺎرﻧﺸ ﻴﻦ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﻧ ﻮر ﭼ ﺮاغ ﺑ ﺮق ﺣﮑ ﻢ ﻣﻌﺠ ﺰﻩ را‬ ‫دارد‪".‬‬ ‫" ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮت روزی ﻣﻴﺮﺳﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ زﻣﻴﻨﯽ هﺎ هﻢ ﺑﻪ ﺳﻄﺤﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺵﻤﺎ در ﺁن هﺴﺘﻴﺪ ﺑﺮﺳﻴﻢ و از اﻳﻦ اﺑﺰار داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﻴﻢ؟"‬ ‫‪٢٢‬‬

‫ﺑﺮای اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﻗﻴﺎﻓﻪ اش در هﻢ رﻓﺘ ﻪ و ﺟ ﺪی ﺵ ﺪ‪ .‬ﺥﻴ ﺮﻩ ﻧﮕ ﺎهﻢ ﮐ ﺮد و ﺑ ﺎ‬ ‫اﻧﺪوﻩ ﮔﻔﺖ‪ " .‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ"‬ ‫" ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﻪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ‪ .‬ﺗﻮ ﮐﻪ هﻤﻪ ﭼﻴﺰو ﻣﯽ دوﻧﯽ! "‬ ‫" ﻧ ﻪ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ رو‪ .‬ه ﻴﭻ ﮐ ﺲ ﻧﻤﻴﺘﻮﻧ ﻪ ﺁﻳﻨ ﺪﻩ رو ﭘ ﻴﺶ ﺑﻴﻨ ﯽ ﮐﻨ ﻪ‪ ...‬اﻟﺒﺘ ﻪ‬ ‫ﺥﻮﺵﺒﺨﺘﺎﻧﻪ"‬ ‫" ﭼﺮا ﻣﻴﮕﯽ ﺥﻮﺵﺒﺨﺘﺎﻧﻪ؟"‬ ‫" ﻓﮑﺮش را ﺑﮑﻦ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻴﻢ ﺁﻳﻨﺪﻩ را ﭘ ﻴﺶ ﺑﻴﻨ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ ،‬دﻳﮕ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ‬ ‫ﺑﯽ ﻣﻌﻨﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻴﺨﻮای ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﻬﺎﻳﯽ ﻓﻴﻠﻤﯽ را ﮐ ﻪ داری ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﯽ‪ ،‬ﻗﺒ ﻞ‬ ‫از اﻳﻨﮑﻪ ﺗﻤﻮم ﺑﺸﻪ ﺑﺒﻴﻨﯽ؟ "‬ ‫ﺟﻮاب دادم‪ "،‬ﻧﻪ‪ .‬واﻗﻌﺎ ﺣﺎﻟﻢ ﺑﺪ ﻣﻴﺸﻪ‪ .‬اﺻﻼ ﺥﻨﺪﻩ دار ﻧﻴﺴﺖ‪".‬‬ ‫" دوﺳ ﺖ داری از ﻗﺒ ﻞ ﺑ ﺪوﻧﯽ ﮐ ﻪ ﻗ ﺮارﻩ ﺑ ﺮای هﺪﻳ ﻪ ﺗﻮﻟ ﺪت ﭼ ﯽ هﺪﻳ ﻪ‬ ‫ﺑﮕﻴﺮی؟"‬ ‫" اﻳﻦ ﮐﻪ از هﻤﻪ ﺑﺪﺗﺮﻩ‪ .‬ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮﻩ ﺑﻮدﻧﺸﻪ ﮐﻪ ﺟﺎﻟﺒﻪ ‪".‬‬ ‫از اﻳﻦ ﺵﻴﻮﻩ ﺁﻣﻮزﺵﯽ ﺥﻮﺵﻢ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﻣﺜﺎل هﺎی ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ ﻣﯽ زد‪.‬‬ ‫" اﮔﺮ ﻣﯽ ﺵ ﺪ ﮐ ﻪ ﺁﻳﻨ ﺪﻩ را از ﻗﺒ ﻞ ﭘ ﻴﺶ ﺑﻴﻨ ﯽ ﮐ ﺮد‪ ،‬زﻧ ﺪﮔﯽ ﻣﻌﻨ ﺎﻳﺶ را از‬ ‫دﺳﺖ ﻣﯽ داد‪ .‬ﻓﻘﻂ اﺣﺘﻤﺎﻻت را ﻣﻴﺸﺪ ﺣﺪس زد‪".‬‬ ‫" ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﻪ؟ "‬ ‫ﻼ‪ .‬ﻣ ﯽ ﺗ ﻮﻧﯽ اﺣﺘﻤ ﺎﻻﺗﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺮای زﻣ ﻴﻦ ﻣﺘﺼ ﻮرﻩ‪ ،‬ﻳ ﺎ اﻣﮑ ﺎن‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ﻣ ﺜ ً‬ ‫ﻧﺠﺎت ﺁن را ﻣﺸﺨﺺ ﮐﻨﯽ‪"...‬‬ ‫" ﻧﺠﺎﺗﺶ؟ ﻧﺠﺎت از دﺳﺖ ﭼﯽ؟ "‬ ‫" از ﭼﯽ ؟ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ درﺑﺎرﻩ ﺁﻟﻮدﮔﯽ‪ ،‬ﺟﻨﮓ‪،‬ﺑﻤﺐ ﺵﻨﻴﺪﻩ ای؟ "‬ ‫" اوﻩ‪ ،‬ﺁرﻩ! ﻣﻴﺨﻮای ﺑﮕﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ در ﻣﻌﺮض ﺥﻄﺮ هﺴﺘﻴﻢ؟"‬ ‫" اﺣﺘﻤﺎﻻﺗﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ هﻤﻴﻦ هﺎﺳﺖ‪ .‬راﺑﻄﻪ ﺗﻌﺎدﻟﯽ ﻣ ﺎ ﺑ ﻴﻦ ﻋﻠ ﻢ و ﻋﺸ ﻖ در‬ ‫ﮐﺮﻩ ﺵﻤﺎ ﺥﻴﻠﯽ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻋﻠﻢ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻴﻠﻴﻮن هﺎ ﺗﻤﺪن ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ هﻤ ﻴﻦ دﻟﻴ ﻞ‬ ‫ﻧ ﺎﺑﻮد ﺵ ﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬ﺳ ﻴﺎرﻩ ﺵ ﻤﺎ در وﺿ ﻌﻴﺖ ﺑﺤﺮاﻧ ﯽ ﻗ ﺮار دارﻩ‪ ،‬اوﻗ ﺎﺗﯽ‬ ‫ﺁﺳﻴﺐ ﭘﺬﻳﺮ و اﻳﺎﻣﯽ ﺥﻄﺮﻧﺎک‪".‬‬ ‫داﺵﺖ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﻣﻨﻮ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻮﻧﺪ‪ .‬هﺮﮔ ﺰ ﺑ ﻪ ﻃ ﻮر ﺟ ﺪی درﺑ ﺎرﻩ ﺟﻨ ﮓ ﺳ ﻮم‬ ‫ﺟﻬ ﺎﻧﯽ ﻳ ﺎ ﻓﺎﺟﻌ ﻪ ای ﻣﺜ ﻞ ﺁن ﻓﮑ ﺮ ﻧﮑ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﻣ ﺪﺗﯽ ﻃ ﻮﻻﻧﯽ در ﻋ ﺬاب‬ ‫ﺑ ﻮدم‪ .‬ﻧﺎﮔﻬ ﺎن اﻳ ﺪﻩ ﺟ ﺎﻟﺒﯽ ﺑ ﻪ ذه ﻨﻢ رﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﭼﻴ ﺰی ﮐ ﻪ ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ ﺑ ﺎ ﺁن هﻤ ﻪ‬ ‫ﻣﺸﮑﻼت را ﺣﻞ ﮐﺮد‪.‬‬ ‫" ﺵﻤﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻴﺪ ﮐﺎری ﮐﻨﻴﺪ! "‬ ‫ﻼ ﭼﻪ ﮐﺎر ﮐﻨﻴﻢ؟ "‬ ‫" ﻣﺜ ً‬ ‫‪٢٣‬‬

‫" ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ‪ ....‬ﺑﺎ هﺰار ﺗﺎ ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﺑﻴﺎﺋﻴ ﺪ و ﺑ ﻪ رﺋ ﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮرﻣ ﻮن ﺑﮕﻴ ﺪ ﮐ ﻪ‬ ‫ﺟﻨﮓ ﺑﻪ راﻩ ﻧﻴﻨﺪازﻩ‪ ...‬ﻳﺎ هﻤﭽﻴﻦ ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ‪" .‬‬ ‫ﻻ ه ﺰاران ﻧﻔﺮﺳ ﮑﺘﻪ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪،‬‬ ‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ " .‬اﮔﺮ ﻣﺎ ﭼﻨ ﻴﻦ ﮐ ﺎری ﮐﻨ ﻴﻢ‪ ،‬او ً‬ ‫ﭼﻮن ﻓﻴﻠﻢ هﺎی ﺁن ﭼﻨﺎﻧﯽ درﺑﺎرﻩ ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻦ ﻓﻀﺎﻳﯽ ﺳ ﺎﺥﺘﻪ ﺵ ﺪﻩ ﮐ ﻪ در ﺁﻧﻬ ﺎ‬ ‫ﻣ ﺎ ﻧﻘ ﺶ ﺵ ﻴﺎﻃﻴﻦ را ﺑ ﺮ ﻋﻬ ﺪﻩ دارﻳ ﻢ‪ .‬درﺣ ﺎﻟﯽ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ ﺳ ﺘﻤﮕﺮ و ﺑ ﯽ رﺣ ﻢ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎری از ﻣﺎ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﻳﺎد‪ .‬در ﺙﺎﻧﯽ‪ ،‬اﮔﺮ هﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﮐ ﺎری ﮐﻨ ﻴﻢ‪،‬‬ ‫ﺣﺘﯽ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽ دهﻴﻢ ﮐ ﻪ ﺟﻨ ﮓ اﻓﺰاره ﺎ را ﺑ ﻪ اﺑ ﺰار ﺗﺒ ﺪﻳﻞ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺁﻧﺎن هﺪف ﻣﺎ ﺁدم ه ﺎی ﻓﻀ ﺎﻳﯽ و ﺑﻴﮕﺎﻧ ﻪ‪ ،‬ﺗﻀ ﻌﻴﻒ ﺁﻧﻬﺎﺳ ﺖ‪،‬‬ ‫ﺣﻘ ﻪ ای اﺳ ﺖ ﺑ ﺮای ﺁن ﮐ ﻪ ﺑﺘ ﻮاﻧﻴﻢ ﺳ ﻴﺎرﻩ ﺵ ﺎن را ﺗﺤ ﺖ ﺳ ﻠﻄﻪ ﺥ ﻮد در‬ ‫ﺁورﻳﻢ ‪ .‬و ﺳﻮﻣًﺎ اﻳﻨﮑﻪ‪ ،‬ﻓ ﺮض ﮐﻨ ﻴﻢ ﺑ ﺎور ﮐﻨﻨ ﺪ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ ﺑ ﯽ ﺁزارﻳ ﻢ‪ ،‬ﺑ ﺎز ه ﻢ‬ ‫ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدن ﺟﻨﮓ اﻓﺰارهﺎی ﺥﻮد ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪".‬‬ ‫" ﭼﺮا ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؟ "‬ ‫" ﭼﻮن هﻤﭽﻨﺎن از ﮐﺸﻮرهﺎی دﻳﮕﺮ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻨﺪ‪ .‬ﮐﺪام ﮐﺸ ﻮر ﺣﺎﺿ ﺮ اﺳ ﺖ‬ ‫اوﻟﻴﻦ ﮐﺸﻮری ﺑﺎﺵﺪ ﮐﻪ ﺥﻮد را ﺥﻠﻊ ﺳﻼح ﮐﻨﺪ؟ "‬ ‫" اﻣﺎ ﻣﺠﺒﻮرﻧﺪ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﻨﺪ‪"...‬‬ ‫" ' ﺑﭽﻪ'هﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪' ،‬ﺑﺰرﮔﺴﺎل 'هﺎ ﻧﻪ ‪ ...‬ﻣﺨﺼﻮﺻ ًﺎ رهﺒﺮاﻧﺸ ﺎن‪.‬و‬ ‫ﺣ ﻖ ﺑ ﺎ ﺁﻧﻬﺎﺳ ﺖ‪ .‬ﭼ ﻮن ﺑﺮﺥ ﯽ ﺁدم ه ﺎ ﺥﻮاه ﺎن ﺑ ﻪ ﺳ ﻠﻄﻪ در ﺁوردن هﻤ ﻪ‬ ‫ﭼﻴﺰﻧﺪ‪"...‬‬ ‫واﻗﻌًﺎ اﺣﺴﺎس ﻓﺸﺎر ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ .‬ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺑﺮای ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی از ﺟﻨ ﮓ و‬ ‫ﻧﺎﺑﻮدی ﺑﺸﺮ راﻩ ﺣﻠﯽ ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻢ‪"...‬‬ ‫ﺑﻌﺪاز ﻣﺪﺗﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰی ﮐﻪ ﺑﻪ ذهﻨﻢ ﻣﯽ رﺳ ﻴﺪ اﻳ ﻦ ﺑ ﻮد‬ ‫ﮐﻪ ﻓﺮا زﻣﻴﻨﯽ هﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﻨﺪﺑﻪ زور ﻣﺘﻮﺳ ﻞ ﺵ ﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺟﻨ ﮓ اﻓﺰاره ﺎی ﻣ ﺎ‬ ‫را ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﻨﺪ و ﻣﺎ را وادار ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺻﻠﺢ ﺁﻣﻴﺰ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬هﻤﻴﻦ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﭘﻴ ﺮزن‬ ‫ﺗﺮﺳ ﻮ ﻣﻤﮑ ﻦ اﺳ ﺖ ﺳ ﮑﺘﻪ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ در ﻣﻘﺎﻳﺴ ﻪ ﺑ ﺎ ﻧﺘﻴﺠ ﻪ ای ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ‬ ‫ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻧﻈﺮم را ﮔﻔﺘﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﻌﺪازﮐﻠﯽ ﺥﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ دﺳﺖ از زﻣﻴﻨﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدﻧﻢ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ دارم ‪.‬‬ ‫" ﭼﺮا؟ "‬ ‫" ﺑﻪ ' زور'‪ ' ،‬ﻧﺎﺑﻮد'‪ ' ،‬وادار'‪ .‬اﻳﻦ ﺵﻴﻮﻩ ﺣﺮف زدن زﻣﻴﻨﯽ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫از ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﺵﻴﻮﻩ ﺑﺪوی اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺤﺘﺮم ﺵ ﻤﺮدن ﺁزادی اﻧﺴ ﺎن ه ﻢ ﺑ ﺮای ﻣ ﺎ و‬ ‫هﻢ ﺑﺮای دﻳﮕﺮان ﻣﻘﻮﻟﻪ ای ﻣﻘﺪس اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ‪ ' ،‬وادار ' ﮐﺮدن‬ ‫در دﻧﻴﺎی ﻣﺎ ﺟﺎﻳﯽ ﻧﺪارد‪.‬هﻤﻪ ارزﺵﻤﻨﺪ وﻣﺤﺘﺮم اﻧﺪ ﺑﻪ 'زور' ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺵﺪن‬ ‫‪٢٤‬‬

‫و 'ﻧ ﺎﺑﻮد' ﮐ ﺮدن ﻳﻌﻨ ﯽ ﺥﺸ ﻮﻧﺖ ﮐ ﺮدن‪ .‬واژﻩ ه ﺎﻳﯽ هﺴ ﺘﻨﺪ ﮐ ﻪ از ﺥﺸ ﻢ‬ ‫ﻼ ﻣﺘﻀﺎد ﺑﺎ ﺁن اﺳﺖ‪ .‬وﺑﺎﻻﺥﺮﻩ اﻳﻦ ﮐ ﻪ‪،‬ﻧﻤﯽ ﺗ ﻮاﻧﻴﻢ‬ ‫ﻣﯽ ﺁﻳﻨﺪ‪ ،‬و روح ﻣﺎ ﮐﺎﻣ ً‬ ‫و ﻧﻤﯽ ﺥ ﻮاهﻴﻢ ﮐ ﻪ ﺑﺎﻋ ﺚ ﻣ ﺮگ ﮐﺴ ﯽ ﺵ ﻮﻳﻢ‪،‬ﺣﺘﯽ اﮔ ﺮ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﺗ ﻮ 'ﺳ ﮑﺘﻪ‬ ‫ﮐﺮدن ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ' ﭼﻨﺪان ﻣﻬﻢ ﻧﺒﺎﺵﺪ‪"...‬‬ ‫" ﭘﺲ ﺵﻤﺎهﺎ ﺟﻨﮓ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻴ ﺪ؟ " هﻨ ﻮز ﺟﻤﻠ ﻪ ام ﺗﻤ ﺎم ﻧﺸ ﺪﻩ‪ ،‬از ﺳ ﻮاﻟﯽ ﮐ ﻪ‬ ‫ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم ﺵﺮﻣﻨﺪﻩ ﺵﺪم‪.‬‬ ‫ﺑ ﺎ ﻣﺤﺒ ﺖ ﻧﮕ ﺎهﻢ ﮐ ﺮد و دﺳ ﺘﺶ را روی ﺵ ﺎﻧﻪ ام ﮔﺬاﺵ ﺖ و ﮔﻔ ﺖ ‪ " ،‬ﻣ ﺎ‬ ‫ﺟﻨﮓ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻴﻢ ﭼﻮن ﻋﺎﺵﻖ ﺥﺪاﺋﻴﻢ‪" .‬‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺗﻌﺠﺐ اﻧﺪاﺥﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺥﺪا اﻋﺘﻘﺎد داﺵﺘﻢ ‪ ...‬ﮐﻤﯽ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻳ ﺎد‬ ‫دادﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺥﺪا ﺑﺘﺮﺳ ﻢ ﺗ ﺎ اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ ﻋﻼﻗﻤﻨ ﺪش ﺑﺎﺵ ﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻋ ﻼوﻩ‬ ‫ﺵﮏ هﺎﻳﯽ هﻢ در دﻟﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﻓﻘﻂ ﻣﺮدم ﻣﺬهﺒﯽ ﺑ ﻪ ﺥ ﺪا اﻋﺘﻘ ﺎد‬ ‫دارﻧ ﺪ‪ .‬ﺁﻧﻬ ﺎ و ﺁدم ه ﺎی ﻧ ﻪ ﭼﻨ ﺪان ﻣﺘﻤ ﺪن‪،‬ﭼﻮن ﻋﻤ ﻮﻳﯽ دارم ﮐ ﻪ اﺳ ﺘﺎد‬ ‫ﻓﻴﺰﻳﮏ هﺴﺘﻪ ای داﻧﺸﮕﺎﻩ اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﮑﻴﻪ ﮐﻼﻣﺶ اﻳﻦ اﺳ ﺖ‪ " ،‬ه ﻮش‪ ،‬ﺥ ﺪا را‬ ‫ﮐﺸﺖ‪".‬‬ ‫" ﻋﻤﻮﻳ ﺖ اﺣﻤ ﻖ اﺳ ﺖ‪ "،‬اﻣ ﯽ ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ ﺣ ﺮف ﺟ ﺪی ﺥ ﻮد رﺵ ﺘﻪ اﻓﮑ ﺎرم را‬ ‫ﭘﺎرﻩ ﮐﺮد‪.‬‬ ‫" ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ‪ ،‬او ﻳﮑﯽ از ﺑﺎ هﻮش ﺗﺮﻳﻦ هﺎی اﻳﻦ ﻣﻤﻠﮑﺖ اﺳﺖ ‪".‬‬ ‫ﺑﺎز هﻢ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬اﺣﻤﻖ اﺳﺖ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﺳﻴﺐ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ درﺥﺖ ﺳﻴﺐ را ﺑﮑﺸﺪ ؟ ﺁﻳ ﺎ‬ ‫ﻣﻮج ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ اﻗﻴﺎﻧﻮس را ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﺪ؟‪" ...‬‬ ‫" ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﮐﻪ ‪" ...‬‬ ‫" اﺵﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺥﺪا وﺟﻮد دارد‪".‬‬ ‫ﺵ ﺮوع ﮐ ﺮدم ﺑ ﻪ ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدن درﺑ ﺎرﻩ ﺥ ﺪا‪ ،‬ﮐﻤ ﯽ از وﺟ ﻮد وی ﻧ ﺎ ﻣﻄﻤ ﺌﻦ‬ ‫ﺑﻮدم ‪.‬‬ ‫" ﮔﻮش ﮐﻦ‪ ،‬اون رﻳﺶ و روﭘﻮش ﮐﺸﻴﺸ ﯽ ﺳ ﻔﻴﺪ را ول ﮐ ﻦ!" اﻣ ﯽ داﺵ ﺖ‬ ‫ﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ ﭼﻮن ﻓﮑﺮم را ﺥﻮاﻧﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫" ﭘﺲ‪ ...‬رﻳﺶ ﻧﺪارﻩ؟ رﻳﺶ هﺎش رو ﻣﯽ زﻧﻪ ؟ "‬ ‫دوﺳﺖ ﻓﻀﺎﻳﯽ ام از ﮔﻴﺞ ﺑﻮدﻧﻢ ﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ " .‬اﻳ ﻦ ﺗﺼ ﻮری زﻣﻴﻨ ﯽ درﺑ ﺎرﻩ‬ ‫ﺥﺪاﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﭼﺮا؟"‬ ‫" ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ ﻗﺪم ﺑﺰﻧﻴﻢ‪.‬‬ ‫در ﺟﺎدﻩ ای ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺵﻬﺮ ﻣﯽ رﻓﺖ‪ ،‬ﺵﺮوع ﮐﺮدﻳﻢ ﺑﻪ ﻗﺪم زدن‪.‬‬ ‫‪٢٥‬‬

‫ﺑ ﺎزوی ﺥ ﻮد را دور ﺵ ﺎﻧﻪ ام اﻧ ﺪاﺥﺖ ‪ ،‬ﻟﺤﻈ ﻪ ای اﺣﺴ ﺎس ﮐ ﺮدم ﺑ ﺮادری‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﻧﺪاﺵﺘﻪ ام‪.‬‬ ‫در ﻓﺎﺻﻠﻪ ای دور ﭘﺮﻧﺪ ﮔﺎن ﺵﺐ زی ﺟﻴﻎ ﻣﯽ زدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ‬ ‫اﻣ ﯽ از اﻳ ﻦ ﺻ ﺪاهﺎ ﺥﻮﺵ ﺶ ﺁﻣ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ه ﻮای درﻳ ﺎ را ﺗ ﻨﻔﺲ ﮐ ﺮدﻩ و‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ "،‬ﺥ ﺪا ﻇ ﺎهﺮ اﻧﺴ ﺎﻧﯽ ﻧ ﺪارد" وﻗﺘ ﯽ داﺵ ﺖ از ﺥ ﺎﻟﻖ ﺣ ﺮف ﻣ ﯽ زد ‪،‬‬ ‫ﻼ ﺵﮑﻞ ﻧﺪارد‪ .‬او ﻣﺜﻞ ﻣ ﻦ و‬ ‫ﺻﻮرﺗﺶ در ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﺵﺐ ﻣﯽ درﺥﺸﻴﺪ‪" .‬اﺻ ً‬ ‫ﺗ ﻮ ﺵ ﺨﺺ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ .‬ﻣﻮﺟ ﻮدی ﻳﮕﺎﻧ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ه ﻮش ﺥ ﺎﻟﺺ ﺥ ﻼق ‪ ...‬ﻋﺸ ﻖ‬ ‫ﻧﺎب‪"...‬‬ ‫" ﺁﻩ " ﺁن ﻗﺪر زﻳﺒﺎ ﺗﻮﺻﻴﻔﺶ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺵﺪ ﺁهﯽ از ﺗﻪ دل ﺑﮑﺸﻢ‪.‬‬ ‫" ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ دﻟﻴ ﻞ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ دﻧﻴ ﺎ دوﺳ ﺖ داﺵ ﺘﻨﯽ و ﺥ ﻮب اﺳ ﺖ‪...‬ﻣﻌﺠ ﺰﻩ‬ ‫اﺳﺖ‪".‬‬ ‫درﺑﺎرﻩ ﻣﻮﺟﻮدات ﺟﻬﺎن ﺑﺪوی ﮐﻪ ﺑ ﻪ ﺁﻧﻬ ﺎ اﺵ ﺎرﻩ ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد و هﻤ ﻴﻦ ﻃ ﻮر‬ ‫ﺑﻪ ﺁدم هﺎی ﺑﺪ هﻤﻴﻦ ﮐﺮﻩ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ‪ " .‬ﺁدم هﺎی ﺑﺪ ﭼﻪ؟ "‬ ‫" ﺁﻧﻬﺎ هﻢ روزی ﺥﻮب ﻣﯽ ﺵﻮﻧﺪ‪"...‬‬ ‫" ﺑﻬﺘ ﺮ ﻧﺒ ﻮد از هﻤ ﺎن اول ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ دﻧﻴ ﺎ ﻣ ﯽ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ ﺥ ﻮب ﺑﻮدﻧ ﺪ؟ در ﺁن‬ ‫ﺻﻮرت هﻴﭻ ﺑﺪی در هﻴﭻ ﺟﺎ وﺟﻮد ﻧﺪاﺵﺖ‪".‬‬ ‫اﻣﯽ ﭘﺮﺳ ﻴﺪ‪ " ،‬اﮔ ﺮ ﺑ ﺪی وﺟ ﻮد ﻧﺪاﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧ ﻪ ﻣ ﯽ ﺗ ﻮان از ﺥ ﻮﺑﯽ‬ ‫ﻟﺬت ﺑﺮد؟ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺳﭙﺎﺳﮕﺰار ﺑﻮد؟ "‬ ‫" ﻣﻨﻈﻮرت را ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ ‪".‬‬ ‫" ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ ﺗﻮاﻧﺎﻳﯽ دﻳﺪن‪ ،‬ﺥﻴﻠﯽ ﺥﻮب اﺳﺖ؟ "‬ ‫" ﻧﻤ ﯽ دوﻧ ﻢ ‪ ،‬هﺮﮔ ﺰ در اﻳ ﻦ ﺑ ﺎرﻩ ﻓﮑ ﺮ ﻧﮑ ﺮدﻩ ام‪ ...‬ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐ ﻨﻢ هﻤ ﻴﻦ‬ ‫ﻃﻮر ﺑﺎﺵﻪ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﯽ‪" .‬‬ ‫" اﮔﺮ ﮐﻮر ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﻣﯽ ﺁﻣﺪی و ﺑﻌﺪهﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﯽ ﻳﮑﺒ ﺎرﻩ ﺑﺒﻴﻨ ﯽ‪ ،‬ﺁن وﻗ ﺖ‬ ‫ﺣﺲ دﻳﺪن ﺑﺮاﻳﺖ اﻋﺠﺎب اﻧﮕﻴﺰ ﻣﯽ ﺑﻮد‪" ...‬‬ ‫" اوﻩ ‪ ،‬ﺁرﻩ!"‬ ‫" ﺑﺮای ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺳ ﺨﺖ و ﺥﺸ ﻨﯽ داﺵ ﺘﻪ اﻧ ﺪ ه ﻢ هﻤﻴﻨﻄ ﻮر اﺳ ﺖ‪.‬‬ ‫وﻗﺘ ﯽ ﺑ ﺮ ﻣﺸ ﮑﻼت ﺥ ﻮد ﭼﻴ ﺮﻩ ﺵ ﺪﻧﺪ و زﻧ ﺪﮔﯽ اﻧﺴ ﺎﻧﯽ ﺗ ﺮی ﭘﻴ ﺪا ﮐﺮدﻧ ﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﻴﺶ از دﻳﮕﺮان ﺵﺎﮐﺮﻧﺪ‪ ...‬ﻓﺮﺵﺘﻪ اﺑﺪی ﺑﻮدن ﺥﺴﺘﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ اﺳﺖ‪ ...‬وﻟ ﯽ‪ ،‬از‬ ‫ﻃﺮﻓ ﯽ‪ ،‬رﺵ ﺪ و ﻳ ﺎدﮔﻴﺮی ﻓ ﺎﺋﻖ ﺁﻣ ﺪن ﺑ ﺮ ﻧﺎﻣﻼﻳﻤ ﺎت زﻳﺒﺎﺳ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺵ ﺐ‬ ‫ﻧﺒﻮد‪،‬هﺮﮔﺰ از ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪن ﺁن ﺥﺸﻨﻮد ﻧﻤﯽ ﺵﺪﻳﻢ‪"...‬‬ ‫در ﺣﺎل ﻗﺪم زدن ﺑﺮ ﺟﺎدﻩ ای ﺑﻮدﻳﻢ ﮐﻪ ﻧﻮر ﻣﺎﻩ و درﺥﺘﺎن ﻣﺴﻴﺮ ﺁن‬ ‫‪٢٦‬‬

‫را ﻣﺸ ﺨﺺ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﺥﺎﻧ ﻪ ام رﺳ ﻴﺪﻳﻢ‪ .‬ﺁهﺴ ﺘﻪ وارد ﺵ ﺪم ﺗ ﺎ ﻧﮕ ﺎهﯽ‬ ‫ﺑﻴﻨ ﺪازم ‪ .‬روی ﻣﻴ ﺰ ﺑﺸ ﻘﺎب ﻏ ﺬا را دﻳ ﺪم ﮐ ﻪ ﻣﻨﺘﻈ ﺮم ﺑ ﻮد‪ .‬اﺣﺴ ﺎس ﻗ ﺪرت‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﺪون ﺑﺮداﺵﺘﻦ ﺑﺸﻘﺎب روﻳﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﻏ ﺬاﻳﻢ ﭼﻴﺴ ﺖ‪ .‬اﻣ ﺎ‬ ‫ﺑﻌ ﺪ ﺵ ﺮوع ﮐ ﺮدم ﺑ ﻪ ﺵ ﮏ ﮐ ﺮدن‪ ،‬درش را ﺑﺮداﺵ ﺘﻢ ﺗ ﺎ ﻣﻄﻤ ﺌﻦ ﺵ ﻮم‪ .‬ﺑﻠ ﻪ‬ ‫ﻣﺤﺘﻮﻳﺎﺗﺶ دﻗﻴﻘًﺎ هﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐ ﻪ در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳ ﻮن رﻓﻴ ﻖ ﮐ ﻮﭼﮑﻢ دﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬اﻣ ﺎ‬ ‫ﮔﺮﺳﻨﻪ ام ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫دوﺑ ﺎرﻩ رﻓ ﺘﻢ ﻧ ﺰد اﻣ ﯽ ﺗ ﺎ ﺑ ﺎ او ﻗ ﺪﻣﯽ زدﻩ و ﺣ ﺮف ﺑ ﺰﻧﻴﻢ‪.‬هﻨ ﻮز ﺑ ﻪ اوﻟ ﻴﻦ‬ ‫ﺥﻴﺎﺑﺎن هﺎی ﺵﻬﺮ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬اﻣ ﺎ ﭼ ﺮاغ ه ﺎی ﺵ ﻬﺮ ﻣﺸ ﺨﺺ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬در‬ ‫ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺣﺮف ﻣﯽ زد‪ ،‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑ ﻪ دﻗ ﺖ ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد‪ .‬ﻏﻴ ﺮ ﻣﻨﺘﻈ ﺮﻩ‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ " ،‬ﻣﯽ داﻧﯽ ﻣﺸﻐﻮل ﭼﻪ ﮐﺎری هﺴﺘﯽ؟ "‬ ‫" ﻧﻪ ‪ ...‬ﭼﻪ ﮐﺎر؟ "‬ ‫" ﻗﺪم زدن‪ .‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯽ راﻩ ﺑﺮوی‪"...‬‬ ‫" اوﻩ ‪،‬ﺁرﻩ‪ ...‬اﻳﻦ ﮐﺠﺎش ﺗﻌﺠﺐ دارﻩ؟ "‬ ‫" ﮐﺴﺎﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻤ ﯽ ﺗﻮاﻧﻨ ﺪ‪ ،‬ﺑﻌ ﺪاز ﻣﺎهﻬ ﺎ وﺣﺘ ﯽ ﺳ ﺎﻟﻬﺎ ﺗﻤ ﺮﻳﻦ ﻗ ﺎدر ﺑ ﻪ‬ ‫اﻳﻦ ﮐﺎر ﻣ ﯽ ﺵ ﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺁﻧﻬ ﻢ ﺑ ﻪ ﺳ ﺨﺘﯽ ‪ .‬از ﻧﻈ ﺮ ﺁﻧﻬ ﺎ ﺗﻮاﻧ ﺎﻳﯽ ﻗ ﺪم زدن ﮐ ﺎری‬ ‫ﺥﺎرق اﻟﻌﺎدﻩ اﺳﺖ‪ ،‬و از اﻳﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارﻧﺪ‪ .‬از ﺁن ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮﻧ ﺪ‪ .‬و ﺗ ﻮ‬ ‫راﻩ ﻣﯽ روی‪،‬ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﺑﻪ هﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﯽ روی‪ ،‬ﺑﯽ ﺁن ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨ ﯽ در ﺣ ﺎل‬ ‫اﻧﺠﺎم ﮐﺎر ﺑﺨﺼﻮﺻﯽ هﺴﺘﯽ‪"...‬‬ ‫" ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ اﻣﯽ‪ .‬ﺥﻴﻠﯽ ﭼﻴﺰهﺎی ﺟﺪﻳﺪی ﻳﺎدم دادی‪"...‬‬

‫‪٢٧‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم‬

‫ﭘﻠﻴﺲ‬

‫وارداوﻟﻴﻦ ﺥﻴﺎﺑﺎن ﺵﺪﻳﻢ‪،‬ﭼﺮاغ هﺎﻳﺶ روﺵﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺎﻋﺖ ﺣﺪودﻳﺎزدﻩ‬ ‫ﺵﺐ ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﺮای ﻣﻦ ﻗﺪم زدن در ﺳﻄﺢ ﺵﻬﺮ ﺁن هﻢ ﺁن ﺳﺎﻋﺖ‪،‬ﻣﺎﺟﺮاﺟﻮﻳﯽ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮﺣﻀﻮر اﻣﯽ اﺣﺴﺎس اﻣﻨﻴﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪.‬‬ ‫وﻗﺘﯽ داﺵﺘﻴﻢ ﭘﺮﺳﻪ ﻣﯽ زدﻳﻢ‪ ،‬اﻳﺴﺘﺎد ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺎﻩ ﮐﻪ از ﭘﺸ ﺖ ﺵ ﺎﺥﻪ ه ﺎ ﻣﻌﻠ ﻮم‬ ‫ﺑﻮد ﻧﮕﺎهﯽ ﺑﻴﻨﺪازد‪ .‬هﺮاز ﮔﺎهﯽ از ﻣﻦ ﻣﯽ ﺥﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺻﺪای ﻗﻮرﺑﺎﻏﻪ هﺎ‬ ‫ﺟﻴﺮﺟﻴﺮک ه ﺎ و اﻣ ﻮاج دوردﺳ ﺖ ﮔ ﻮش ﮐ ﻨﻢ ‪ .‬اﻳﺴ ﺘﺎد ﺗ ﺎ ﻣﻴ ﻮﻩ ﮐ ﺎج را ﺑ ﻮ‬ ‫ﮐﻨ ﺪ‪ .‬و ﺻ ﺪای درون ﺗﻨ ﻪ درﺥﺘ ﯽ را ﮔ ﻮش ﮐﻨ ﺪ‪ .‬ﮔ ﺎهﯽ ﻣﻘﺎﺑ ﻞ ﺥﺎﻧ ﻪ ای‬ ‫ﻣﯽ اﻳﺴﺘﺎد‪ .‬ﺗﺎ زﻳﺒﺎﻳﯽ اش را ﺳﺘﺎﻳﺶ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺥﻴﺎﺑﺎن وﮔﻮﺵﻪ ای از ﺁن ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮش زﻳﺒﺎ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ را‪.‬‬ ‫" ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﻧﻮر ﺁن ﭼﺮاغ هﺎی ﺥﻴﺎﺑﺎن ﭼ ﻪ زﻳﺒﺎﺳ ﺖ‪ ...‬ﺁن ﻗ ﺪر زﻳﺒﺎﺳ ﺖ ﮐ ﻪ‬ ‫ﻣﯽ ﺵﻮد ﻧﻘﺎﺵﯽ اش ﮐﺮد‪...‬‬ ‫ﺑﺒﻴﻦ ﭼﺠﻮری ﻧﻮر ﭼﺮاغ ﺑ ﺮ ﺁن درﺥ ﺖ ﻣ ﻮ اﻓﺘ ﺎدﻩ‪ ...‬ﺗﻀ ﺎد ﻣﻴ ﺎن ﺁن ﭘﺸ ﺖ‬ ‫ﺑﺎم و ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ‪...‬‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺣﺎﺿﺮ و ﺁﻣﺎدﻩ ﮐ ﺮدﻩ ﺗ ﺎ از ﺁن ﻟ ﺬت ﺑﺒ ﺮی ﺟ ﻴﻢ ‪ .‬ﻣ ﺪام‬ ‫ﺑ ﻪ هﻤ ﻪ اﻳ ﻦ زﻳﺒ ﺎﻳﯽ ه ﺎ ﺗﻮﺟ ﻪ ﮐ ﻦ ‪ ...‬ه ﺮ ﻟﺤﻈ ﻪ ﻣﻌﺠﺰاﺗ ﯽ ﻓ ﺮاوان در‬ ‫دﺳ ﺘﺮس هﺴ ﺖ‪ ...‬ﻓﻘ ﻂ ﺳ ﻌﯽ ﮐ ﻦ ﺑ ﻪ ﺟ ﺎی ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدن‪ ،‬ﺁن را اﺣﺴ ﺎس و‬ ‫درک ﮐﻨﯽ‪ .‬ﺣﺲ زﻧﺪﮔﯽ ﻓﺮاﺗﺮ از ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن اﺳﺖ‪ ...‬ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ ﭼ ﯽ ﻣ ﻴﮕﻢ‬ ‫ﺟﻴﻢ؟ زﻧﺪﮔﯽ هﻤ ﺎن ﻗﺼ ﻪ ﭘﺮﻳ ﺎن ﻣﺤﻘ ﻖ ﺵ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬هﺪﻳ ﻪ زﻳﺒ ﺎﻳﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ‬ ‫ﺥﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻮ دادﻩ‪ ...‬ﭼﻮن ﻋﺎﺵﻖ ﺗﻮﺳﺖ‪".‬‬

‫ﺣﺮف هﺎﻳﺶ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺵ ﺪ ﺗ ﺎ ﺑ ﻪ ه ﺮ ﭼﻴ ﺰی از زاوﻳ ﻪ ای ﺟﺪﻳ ﺪ‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻢ‪.‬ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻧﯽ ﺑﻮد‪ ،‬دﻧﻴﺎی هﺮ روزﻩ ای ﮐﻪ هﻴﭻ وﻗﺖ ﺑﻪ ﻗﺪر ﮐﺎﻓﯽ‬ ‫ﺗ ﻮﺟﻬﯽ ﺑ ﻪ ﺁن ﻧﮑ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ ...‬ﺣﺘ ﯽ ﻣﺘ ﻮﺟﻬﺶ ه ﻢ ﻧﺸ ﺪﻩ ﺑﻮدم‪،‬ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺵ ﺪم‬ ‫ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻮد‪...‬‬ ‫‪٢٨‬‬

‫ﺑﻪ ﻣﻴﺪان ﺵﻬﺮ رﺳﻴﺪﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﭼﻨﺪﺟﻮان درﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﻳﮏ دﻳﺴﮑﻮاﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬وﺑﺮﺥﯽ هﻢ وﺳﻂ ﻣﻴﺪان ﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﺻ ﻠﺢ ﺁﻣﻴ ﺰ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﺨﺼﻮﺻ ًﺎ ﺣ ﺎﻻ ﮐ ﻪ ﻓﺼ ﻞ ﺗﺎﺑﺴ ﺘﺎن‬ ‫داﺵﺖ ﺑﻪ ﺁﺥﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ اﻣ ﯽ ﻟﺒﺎﺳ ﯽ ﻏﻴ ﺮ ﻋ ﺎدی ﭘﻮﺵ ﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد‪،‬‬ ‫هﻴﭻ ﮐﺲ ﭼﻨﺪان ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﻣ ﺎ ﻧﺪاﺵﺖ‪،‬ﺵ ﺎﻳﺪ ﻓﮑﺮﻣ ﯽ ﮐﺮدﻧﺪﮐ ﻪ ﭘﺴ ﺮﺑﭽﻪ ای‬ ‫ﻟﺒﺎس ﺑﺎزی ﺥﻮد را ﭘﻮﺵﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪...‬‬ ‫ﺗﺼﻮر ﮐﺮدم اﮔﺮ ﻓﻘﻂ ﺁدم هﺎ ﻣ ﯽ داﻧﺴ ﺘﻨﺪ ﮐ ﻪ ه ﻢ اﮐﻨ ﻮن ﭼ ﻪ ﺟ ﻮر ﺑﭽ ﻪ ای‬ ‫در ﺣ ﺎل ﻗ ﺪم زدن در ﺵ ﻬﺮ اﺳ ﺖ‪ ،‬هﻤ ﻪ دور و ﺑ ﺮش را ﻣ ﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ؛‬ ‫روزﻧﺎﻣ ﻪ ه ﺎ درﺑ ﺎرﻩ اش ﮔ ﺰارش ﻣ ﯽ ﻧﻮﺵ ﺘﻨﺪ و ﻣ ﺮدم او را در اﺥﺒ ﺎر‬ ‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﻣﯽ دﻳﺪﻧﺪ‪...‬‬ ‫اﻣ ﯽ ﮐ ﻪ ذه ﻨﻢ را ﻣ ﯽ ﺥﻮاﻧ ﺪ‪ ،‬ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ﻧ ﻪ‪ ،‬ﻣﺮﺳ ﯽ! ﻧﻤ ﯽ ﺥ ﻮاهﻢ ﺵ ﻬﻴﺪ‬ ‫ﺵﻮم‪"...‬‬ ‫ﻣﻨﻈﻮرش را ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم‪.‬‬ ‫" ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺠﺮم ﺑﺪون ﭘﻴﺸﻴﻨﻪ ای ﮐﻪ 'ﻏﻴﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ' وارد ﮐﺸﻮر ﺵﺪﻩ‪ ،‬ﻣ ﺮا‬ ‫ﺑﻪ زﻧﺪان ﻣﯽ اﻧﺪازﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ ﮐ ﻪ ﻣ ﻦ ﺟﺎﺳ ﻮس ام و ﺵ ﮑﻨﺠﻪ ام‬ ‫ﻣﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ ﺗ ﺎ اﻃﻼﻋ ﺎﺗﯽ ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ ﺁورﻧ ﺪ‪ ...‬ﺑﻌ ﺪ از اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ ﻣﺜ ﻞ ﻟﻴﻤ ﻮ ﺁﺑ ﻢ را‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ روش هﺎﻳﯽ ﻧﻪ ﭼﻨﺪان ﻣﻬﺮ ﺁﻣﻴﺰ‪...‬ﺁن وﻗﺖ ﭘﺰﺵﮑﺎن ﻣﯽ ﺥﻮاهﻨﺪ‬ ‫درون ﺑﺪن ﮐﻮﭼﮑﻢ را ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪ‪ ...‬ﻧﻪ‪ .‬ﻣﺮﺳﯽ! " ﺗﻤﺎم ﻣ ﺪﺗﯽ ﮐ ﻪ داﺵ ﺖ اﻳ ﻦ‬ ‫اﺣﺘﻤﺎﻻت وﺣﺸﺘﻨﺎک را ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ ،‬از ﺥﻨﺪﻩ ﻏﺶ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﺮ ﻧﻴﻤﮑﺖ ﭘﺎرﮐﯽ دور از ﺁدﻣﻴﺎن ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻣﻮﺟﻮدات ﻓﻀﺎﻳﯽ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺥﻮد را ﻧﺸﺎن دهﻨﺪ ﺗ ﺎ ﺁدم ه ﺎ ه ﻢ ﮐ ﻢ ﮐ ﻢ ﺑ ﻪ ﺁﻧﻬ ﺎ ﻋ ﺎدت ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﺗ ﺎ‬ ‫ﻳﮏ روز ﺑﺎﻻﺥﺮﻩ ﻋﻠﻨﯽ ﺵﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫" ﻣﺎهﻤﭽﻴﻦ ﮐﺎری ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪،‬اﮔﺮ ﺑﺨﻮاهﻴﻢ ﺥﻮد راﺁﺵﮑﺎرا اﺑﺮازﻣﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ ‪...‬‬ ‫هﻤﻴﻦ اﻻن ﺳﻪ دﻟﻴﻞ ﺑﺮای ﻋﺎﻗﻼﻧ ﻪ ﻧﺒ ﻮدن اﻳ ﻦ ﮐ ﺎر ﺁوردم‪ .‬اﻳ ﻨﻬﻢ ﻳ ﮏ دﻟﻴ ﻞ‬ ‫دﻳﮕﺮ‪ ،‬دﻟﻴﻞ اﺻﻠﯽ‪ :‬ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻣﺎ ﺁن را ﻣﻨﻊ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﮐﺪام ﻗﻮاﻧﻴﻦ؟"‬ ‫" ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﮐﻴﻬﺎﻧﯽ‪ .‬در دﻧﻴﺎی ﺵﻤﺎ ﻗﻮاﻧﻴﻨﯽ وﺟﻮد دارد‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻧﻪ؟ در دﻧﻴﺎه ﺎی‬ ‫رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘ ﻪ ﻧﻴ ﺰ هﻨﺠﺎره ﺎی ﮐﻠ ﯽ وﺟ ﻮد دارﻧ ﺪ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺁﻧﻬ ﺎ را ﻣﺤﺘ ﺮم‬ ‫ﺑﺸﻤﺎرﻧﺪ‪ .‬ﻳﮑﯽ از اﻳ ﻦ ﻗ ﻮاﻧﻴﻦ ﻣ ﯽ ﮔﻮﻳ ﺪ ﮐ ﻪ ﺣ ﻖ ﻣﺪاﺥﻠ ﻪ در دﻧﻴﺎه ﺎی رﺵ ﺪ‬ ‫ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ را ﻧﺪارﻳﻢ‪".‬‬ ‫" رﺵﺪ ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ"‬ ‫"وﻗﺘﯽ دﻧﻴﺎﻳﯽ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺮ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴﺎدی ﻋﺎﻟﻢ زﻧﺪﮔﯽ ﻧﮑﻨﺪ‪،‬ﺁن رارﺵﺪ‪-‬ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ‬ ‫‪٢٩‬‬

‫ﻣﯽ ﺥﻮاﻧﻴﻢ‪".‬‬ ‫" اﻳﻨﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﯽ ﻳﻌﻨﯽ ﭼﯽ ؟ "‬ ‫" هﻤﻪ دﻧﻴﺎهﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ ﻣﻮﺟ ﻮدات ﺁن ﻣﻄ ﺎﺑﻖ ﺑ ﺎ ﺁن ﻗ ﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴ ﺎدی زﻧ ﺪﮔﯽ ﻣ ﯽ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬دﻳ ﺮ ﻳ ﺎ زود ﻣﺮزه ﺎی ﻣ ﺎﺑﻴﻦ ﺥ ﻮد را ﺑﺮداﺵ ﺘﻪ‪ ،‬دوﻟﺘ ﯽ واﺣ ﺪ ﺗﺸ ﮑﻴﻞ‬ ‫دادﻩ و ﺻﻠﺢ ﺁﻣﻴﺰ‪ ،‬هﻤﺎهﻨﮓ و ﺑﺮادراﻧﻪ هﺮ ﭼﻪ دارﻧﺪ را ﺑﺎ ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ ﺗﻘﺴ ﻴﻢ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻌﻨﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ اﺻﻞ ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ ﮐﻴﻬﺎﻧﯽ‪.‬دﻧﻴﺎی رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘ ﻪ‬ ‫ﻳﻌﻨﯽ هﻤﻴﻦ‪".‬‬ ‫" ﺥﻮب ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم‪ .‬ﺁن ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ ﮐﺪام اﺳﺖ؟ ‪" ...‬‬ ‫" ﻣﯽ ﺑﻴﻨ ﯽ ؟ هﺮﮔﺰﺣﺘ ﯽ درﺑ ﺎرﻩ اش ﭼﻴ ﺰی ﻧﺸ ﻨﻴﺪﻩ ای‪ ".‬در ﺣ ﺎﻟﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻣﻦ ﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ای رﺵﺪ ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ‪".‬‬ ‫" وﻟﯽ ﻣﻦ ﻓﻘ ﻂ ﻳ ﮏ ﺑﭽ ﻪ ام‪ ...‬ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐ ﻨﻢ ﺁدم ﺑ ﺰرگ ه ﺎ ﺑﺎﻳ ﺪ ﭼﻴﺰه ﺎﻳﯽ‬ ‫درﺑﺎرﻩ اش ﺵﻨﻴﺪﻩ ﺑﺎﺵﻨﺪ‪ .‬داﻧﺸﻤﻨﺪ هﺎ‪ ،‬رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮرهﺎی ﮐﺸﻮرهﺎ‪"...‬‬ ‫اﻣ ﯽ ﻗ ﺎﻩ ﻗ ﺎﻩ ﺥﻨﺪﻳ ﺪ‪ ".‬ﺑﺰرﮔﺘﺮه ﺎ؟ داﻧﺸ ﻤﻨﺪهﺎ ؟ رﺋ ﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮره ﺎ؟ ﻧ ﻪ ﻏﻴ ﺮ‬ ‫ﻣﻤﮑﻨﻪ!"‬ ‫" اوﻧﻬﺎ رهﺒﺮان ﮐﺸﻮرهﺎ هﺴﺘﻨﺪ و هﺮﮔﺰ ﭼﻴﺰی درﺑﺎرﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﻬﻤﯽ‬ ‫ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ اﻧﺪ؟"‬ ‫" ﺁرﻩ‪ ،‬اﻳ ﻦ ﭼﻴﺰﻳ ﻪ ﮐ ﻪ در دﻧﻴ ﺎی ﺗ ﻮ ﻣ ﯽ ﮔ ﺬرﻩ‪ .‬ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ دﻟﻴﻠ ﻪ ﮐ ﻪ در ﺁن‬ ‫ﺵﺎدی ﺗﺎ اﻳﻦ ﺣﺪ ﮐﻢ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" وﻟﯽ اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﭼﻴﻪ؟ "‬ ‫" ﺑﻌﺪًا درﺑﺎرﻩ اش ﻣﻴﮕﻢ‪".‬‬ ‫" واﻗﻌﺎ ؟ " از اﻳﻦ ﮐﻪ ﻗﺮار ﺑﻮدﭼﻴﺰی را ﺑﻔﻬﻤﻢ ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ‬ ‫هﻴﺠﺎن زدﻩ ﺑﻮدم‪ .‬ﺑﻪ ﺵﻮﺥﯽ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ ﺑﭽﻪ ﺥﻮﺑﯽ ﺑﺎﺵﯽ‪".‬‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻤﻨﻮع ﺑﻮدن ﻣﺪاﺥﻠﻪ درﺳﻴﺎرات رﺵﺪ ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ ﮐﻪ اﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪،‬ﻓﮑﺮﻣﯽ ﮐﺮدم‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ داد زدم ‪ " ،‬ﭘﺲ ﺗﻮ داری اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮن را ﻣﯽ ﺵﮑﻨﯽ! "‬ ‫" اﺣﺴﻨﺖ! ﺗﻮ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺟﺰﻳﯽ ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺒﻮدی‪".‬‬ ‫" ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻧﺒﻮدم‪ .‬اول ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺪاﺥﻠﻪ ﻣﻤﻨﻮﻋ ﻪ‪ .‬و ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ ﺣ ﺎل داری ﺑ ﺎ‬ ‫ﻣﻦ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﯽ‪...‬‬ ‫اﻳﻦ ﻳﮏ ﺟﻮر ﻣﺪاﺥﻠﻪ اﺳﺖ‪ ...‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟ "‬ ‫" ﮐﺎری ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﺪاﺥﻠ ﻪ ﺑ ﺮای رﺵ ﺪ دادن زﻣ ﻴﻦ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ .‬دارم ﺥ ﻮدم را‬ ‫اﻓﺸﺎء ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﻋﻤﻴﻖ دارﻳﻢ ﮐﻪ ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﻣﯽ داﻧﯽ ﭼﺮا اﻳ ﻦ‬ ‫ﻣﺪاﺥﻠﻪ ﻣﻤﻨﻮع اﺳﺖ؟ "‬ ‫" هﻤﻴﻦ اﻻن ﭼﻨﺪ دﻟﻴﻞ ﺁوردی‪" .‬‬ ‫‪٣٠‬‬

‫" اﻣﺎ هﻨﻮز ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ دﻟﻴﻞ را ﻧﮕﻔﺘﻢ‪ .‬اﮔﻪ ﻣﺪاﺥﻠ ﻪ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ ،‬ﻏﻴ ﺮ از اﻳﻨﻬ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﻳﮑﯽ از ﻓﺎﺟﻌﻪ ﺁﻣﻴﺰﺗﺮﻳﻦ هﺎی ﺗﺎرﻳﺦ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ رخ ﺥﻮاهﺪ داد‪"...‬‬ ‫ﻣﺮا ﻣﯽ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪ‪ ".‬اﻣﯽ ‪ ،‬ﭼﻪ ﻓﺎﺟﻌﻪ ای ؟ "‬ ‫اﮔﺮ ﻣﺮدم زﻣﻴﻨﯽ درﺑﺎرﻩ ﺳﻴﺴﺘﻢ هﺎی اﻗﺘﺼﺎدی‪ ،‬ﻋﻠﻤﯽ‪،‬اﺟﺘﻤ ﺎﻋﯽ و ﻣ ﺬهﺒﯽ‬ ‫ﻣﺎ ﺑﺪاﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ﻣﯽ ﺥﻮاهﻨﺪ ﮐﻪ از ﻣﺎ ﭘﻴﺮوی ﮐﻨﻨﺪ‪.‬هﻤﻪ ﻣﺎ را اﻟﮕ ﻮ ﻗ ﺮار‬ ‫ﻣ ﯽ دهﻨ ﺪ و دﻳﮕ ﺮ ﺑ ﺮای رهﺒ ﺮان و ﻧﻈ ﺎم ه ﺎی ﺳ ﺎزﻣﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ﻣ ﯽ‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﺣﺘﺮاﻣﯽ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺁن وﻗﺖ هﻤﻪ ﻗﺪرت هﺎی اﻳﻦ دﻧﻴ ﺎ ﻓ ﺮو‬ ‫ﻣ ﯽ ﭘﺎﺵ ﺪ‪ .‬ﭘﺎﻳ ﺪاری ﺗﻤ ﺪﻧﺘﺎن ﺑ ﻪ ﻣﺨ ﺎﻃﺮﻩ ﻣ ﯽ اﻓﺘ ﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀ ﯽ ﺁدم ه ﺎ از ﺑ ﻪ‬ ‫ﻣﺨﺎﻃﺮﻩ اﻓﺘﺎدن ﻗﺪرت و ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺥﻮد ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ و ﺥﺸﻤﮕﻴﻦ ﻣﯽ ﺵﻮﻧﺪ‪...‬‬ ‫ﺁﺵ ﻮﺑﯽ ﺗﻤ ﺎم ﻋﻴ ﺎر‪ .‬ﺁن وﻗ ﺖ ﻣﺠﺒ ﻮرﻳﻢ ﮐ ﻪ ﺑ ﺮای اﻳﺠ ﺎد ﻧﻈ ﻢ وارد ﻋﻤ ﻞ‬ ‫ﺵﻮﻳﻢ‪".‬‬ ‫ﺵﻨﻴﺪن اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع هﻴﺠﺎن زدﻩ ام ﮐﺮد‪ ".‬اﻳﻦ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻴﻪ‪ .‬ﺵﻤﺎ هﻤﻪ ﭼﻴ ﺰ اﻳ ﻦ‬ ‫دﻧﻴﺎ را روﺑﺮاﻩ ﺥﻮاهﻴﺪ ﮐﺮد‪".‬‬ ‫" اﻳﻦ ﻳﻌﻨﯽ ﺗﻘﻠﺐ‪ ،‬ﻣﺜﻞ اﻳﻨﮑ ﻪ داﻧ ﺶ ﺁﻣ ﻮزی ﺗﮑ ﺎﻟﻴﻒ داﻧ ﺶ ﺁﻣ ﻮز دﻳﮕ ﺮ را‬ ‫اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻩ‪ .‬دﻟﺖ ﻣﻴﺨﻮاد ﮐﺲ دﻳﮕﺮی ﺑﻪ ﺟﺎی ﺗﻮ اﻣﺘﺤﺎن ﺑﺪﻩ؟ "‬ ‫" ﻧﻪ‪ ،‬ﭼﻮن درﺁن ﺻﻮرت ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ و ﺗﻼﺵﯽ ﮐ ﻪ ﺑﺎﻋ ﺚ ﺥﻮﺵ ﺤﺎﻟﯽ ام ﻣﻴﺸ ﻪ‬ ‫را از دﺳﺖ ﻣﻴﺪم‪".‬‬ ‫" و اﮔﺮ ﻣ ﺎ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ را ﺳ ﺮو ﺳ ﺎﻣﺎن ﺑ ﺪﻳﻢ‪،‬ﺁن وﻗ ﺖ هﻤ ﻪ ﺟﻤﻌﻴ ﺖ زﻣﻴﻨ ﯽ‬ ‫اﺣﺴﺎس رﺿﺎﻳﺖ ﻣﺸﺮوع ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﻣﺸﮑﻼت را از دﺳ ﺖ ﺥﻮاهﻨ ﺪ داد ﻣﮕ ﺮ‬ ‫ﻧﻪ؟ "‬ ‫ﻼ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻓﮑﺮ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮدم‪".‬‬ ‫" هﻮم‪ ...‬ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ‪ .‬ﻗﺒ ً‬ ‫" ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ از ﺁن ﭼﻪ ﻣﺠﺎزﻳﻢ‪،‬ﺣﻖ دﺥﺎﻟ ﺖ ﻧ ﺪارﻳﻢ‪.‬ﺗﻤ ﺎس‬ ‫ﻓﻌﻠﯽ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺨﺸﯽ از ﻳﮏ 'ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﮐﻤﮏ' اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﻣﻴﺸﻪ ﻟﻄﻔًﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﺪی؟ "‬ ‫" اﻳ ﻦ 'ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪ ﮐﻤ ﮏ' ﻧ ﻮﻋﯽ 'درﻣ ﺎن' اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﻣﺠﺒ ﻮرﻳﻢ ﺁن را ﺑ ﻪ ﻣﻴ ﺰان‬ ‫اﻧﺪک‪ ،‬ﺁهﺴﺘﻪ زﻳﺮﮐﺎﻧﻪ و ﻇﺮﻳﻒ‪...‬ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎ دﻗﺖ از ﺁن اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﻴﻢ‪".‬‬ ‫" اﻳﻦ دارو ﭼﻴﻪ؟"‬ ‫" دادن اﻃﻼﻋﺎت‪".‬‬ ‫" اﻃﻼﻋﺎت‪ ،‬ﭼﻪ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ؟ "‬ ‫"ﺥﻮب‪،‬ﺳﻔﻴﻨﻪ هﺎی ﻣﺎهﺰاران ﺳﺎل اﺳﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ دوروﺑﺮهﺎﭘﺮوازﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪،‬‬

‫‪٣١‬‬

‫اﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﻌﺪ از اوﻟﻴﻦ ﺑﻤ ﺐ اﺗﻤ ﯽ ﺵ ﻤﺎ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ اﺟ ﺎزﻩ دﻳ ﺪار ﺑ ﺎ ﺵ ﻤﺎ را ﭘﻴ ﺪا‬ ‫ﮐﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺵﻮﻳﺪ ﺵﻤﺎ ﺗﻨﻬ ﺎ ﻣﻮﺟ ﻮدات ﺑ ﺎ ه ﻮش ﮐﻴﻬ ﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻴﺪو اﻳﻨﮑﻪ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻣﺎ ﻣﺸﻐﻮل ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﮐﺸﻔﻴﺎت ﺟﻨﮓ ﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺵﻤﺎ هﺴﺘﻴﻢ‪".‬‬ ‫" ﭼﺮا اﻳﻦ ﮐﺎر را ﻣﯽ ﮐﻨﻴﺪ؟ "‬ ‫" ﭼﻮن ﻣﯽ ﺥﻮاهﻴﻢ ﺵﻤﺎهﺎ ﺑﺪوﻧﻴﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ اﻧﺮژی اﺗﻤﯽ ﺑﺴﻴﺎر ﺣﺴﺎس اﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﭼﻴ ﺰی اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧ ﺪ دﻧﻴﺎه ﺎی اﻃ ﺮاف ﻣ ﺎ را ﻧﻴ ﺰ ﺗﺤ ﺖ ﺗ ﺎﺙﻴﺮ ﻗ ﺮار‬ ‫ﺑﺪهﺪ‪ .‬اﻳﻦ هﻤﻪ اﻃﻼﻋﺎت اﺳﺖ ﺟ ﻴﻢ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﻣ ﺎ ﻣﻴ ﺰان دﻳ ﺪ را ﺑ ﺎﻻ ﻣ ﯽ ﺑ ﺮﻳﻢ ؛‬ ‫اﻳﻨﻬﻢ اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻴﺸﺘﺮ‪ .‬ﺑﻌﺪ اﺟﺎزﻩ ﻣ ﯽ ده ﻴﻢ ﮐ ﻪ از ﻣ ﺎ ﻓ ﻴﻠﻢ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑﺸ ﻪ‪ .‬در‬ ‫ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺑﺎ ﺑﻌﻀﯽ از ﺁدم هﺎ ﺗﻤﺎس ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﺮﻗﺮار ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﮐ ﻪ‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮ ارﺗﺒﺎط ﮔ ﺮﻓﺘﻢ‪ .‬در ﺿ ﻤﻦ از راﻩ ﺗﻠ ﻪ ﭘ ﺎﺗﯽ ه ﻢ 'ﭘﻴ ﺎم' ﻣ ﯽ ﻓﺮﺳ ﺘﻴﻢ‪ .‬اﻳ ﻦ‬ ‫'ﭘﻴ ﺎم' ه ﺎ هﻤﭽ ﻮن اﻣ ﻮاج رادﻳ ﻮﻳﯽ در ه ﻮا ﻣ ﻮج ﻣ ﯽ زﻧﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮای هﻤ ﻪ‬ ‫ﻓﺮﺳ ﺘﺎدﻩ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮﻧﺪ؛ اﻣ ﺎ ﺑﻌﻀ ﯽ ه ﺎ ﺁﻧ ﺘﻦ ه ﺎی ﻗ ﻮی ﺗ ﺮی دارﻧ ﺪو‬ ‫ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧﻨ ﺪاﻳﻦ ﭘﻴ ﺎم ه ﺎ را درﻳﺎﻓ ﺖ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬و ﺑﻌﻀ ﯽ ه ﺎ ﻧ ﻪ‪ .‬اﻳﻨﻬ ﺎ هﻤ ﻪ‬ ‫اﻃﻼﻋﺎﺗﻨﺪ‪.‬‬ ‫'ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﮐﻤﮏ' هﻤﻴﻦ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" و ﺑﻌﺪ ﭘﺎ ﭘﻴﺶ ﻣﯽ ﮔﺬارﻳﺪ؟ "‬ ‫" اﮔﺮ ﺁدم هﺎ ﺑ ﺮ اﺳ ﺎس ﻧﻘﻄ ﻪ ﻧﻈ ﺮات ﺥﺪاوﻧ ﺪ زﻧ ﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬وﻗﺘ ﯽ از ﭘ ﺲ‬ ‫'اﻣﺘﺤﺎن' ﺑﺮ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از ﺁن ﻧﻤﻴﺸﻪ‪".‬‬ ‫ﺑ ﺎ اﻧ ﺪوﻩ ﮔﻔ ﺘﻢ‪ " ،‬ﭼﻘ ﺪر ﺑ ﺪ ﮐ ﻪ ﺵ ﻤﺎهﺎ اﺟ ﺎزﻩ ﻣﺪاﺥﻠ ﻪ ﺑ ﺮای ﺟﻠ ﻮﮔﻴﺮی از‬ ‫ﻧﺎﺑﻮدی را ﻧﺪارﻳﺪ‪".‬‬ ‫اﻣ ﯽ ﻟﺒﺨﻨ ﺪی زد و ﺑ ﻪ ﺳ ﺘﺎرﻩ ه ﺎ ﻧﮕ ﺎﻩ ﮐ ﺮد‪ " ،‬اﺣﺘﺮاﻣ ﯽ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ ﺑ ﺮای ﺣ ﻖ‬ ‫ﺁزادی اﻧﺴﺎن هﺎ ﻗﺎﺋﻠﻴﻢ‪ ،‬ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﻋﺸﻖ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ هﻤ ﻴﻦ دﻟﻴ ﻞ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫اﺟﺎزﻩ دهﻴﻢ ﻣﺮدم ﺥﻮد ﺳﺮﻧﻮﺵﺖ ﺥﻮد رارﻗﻢ ﺑﺰﻧﻨﺪ‪.‬ﻣﺪاﺥﻠﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﻇﺮﻳﻔﯽ اﺳﺖ و ﻣﺎ ﺣﻖ ﻧﺪارﻳﻢ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻌﻀ ﯽ ﭼﻴﺰه ﺎ را ﺑ ﻪ ﺁراﻣ ﯽ‬ ‫ﺑﻪ ﺑﻌﻀﯽ ﺁدم هﺎی 'ﺥﺎص' ﻣﺜﻞ ﺗﻮ 'ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد' ﺑﺪهﻴﻢ‪".‬‬ ‫" ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ؟ ﭼﻪ ﭼﻴﺰی در ﻣﻦ ﺥﺎص اﺳﺖ؟ "‬ ‫ﻼ ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﺪان ﮐ ﻪ 'ﺵ ﺮاﻳﻂ'‬ ‫" ﺵ ﺎﻳﺪ ﺑﻌ ﺪًا ﺑﻬ ﺖ ﺑﮕ ﻢ‪ ،‬در اﻳ ﻦ ﻟﺤﻈ ﻪ‪،‬ﻓﻌ ً‬ ‫ﺑﺨﺼﻮﺻ ﯽ دارد ﮐ ﻪ ﻟﺰوﻣ ًﺎ ﺑ ﻪ ﻣﻌﻨ ﯽ داﺵ ﺘﻦ ' ﮐﻴﻔﻴ ﺖ' ﻧﻴﺴ ﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ زود‬ ‫ﺑﺮﮔﺮدم ﺟﻴﻢ‪ .‬دوﺳﺖ داری ﺑﺎز هﻢ ﻣﺮا ﺑﺒﻴﻨﯽ؟ "‬ ‫" اﻟﺒﺘﻪ‪.‬در هﻤﻴﻦ ﻣﺪت ﮐﻮﺗﺎﻩ واﻗﻌًﺎ ﺵﮕﻔﺖ زدﻩ ام ﮐﺮدﻩ ای‪" .‬‬

‫‪٣٢‬‬

‫" ﺁﻣﺪﻩ ام ﺗﺎ ﺗﻮ را ﺵﮕﻔﺖ زدﻩ ﮐﻨﻢ‪ .‬اﻣﺎ اﮔ ﺮ ﻣ ﺎﻳﻠﯽ ﮐ ﻪ ﺑﺮﮔ ﺮدم ﺑﺎﻳ ﺪ درﺑ ﺎرﻩ‬ ‫هﻤﻪ ﺁن ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮدﻩ ای‪ ،‬ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺑﻨﻮﻳﺴﯽ‪ .‬ﺑﻪ هﻤ ﻴﻦ دﻟﻴ ﻞ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩ ام‪ .‬اﻳﻨﻬﻢ ﺑﺨﺸﯽ از 'ﻃﺮح ﮐﻤﮏ' ﻣﺎﺳﺖ‪"...‬‬ ‫" ﻣﻦ ؟ ﮐﺘﺎب ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻠﺪ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﮐﺘﺎب ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ!"‬ ‫"ﻃ ﻮری ﺑﻨ ﻮﻳﺲ ﮐ ﻪ اﻧﮕ ﺎر ﻗﺼ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺥﻴ ﺎﻟﭙﺮدازی اﺳ ﺖ‪ .‬در ﻏﻴ ﺮ‬ ‫اﻳﻨﺼ ﻮرت هﻤ ﻪ ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ ﮐ ﻪ ﺗ ﻮ دﻳﻮاﻧ ﻪ ﻳ ﺎ دروغ ﮔ ﻮﻳﯽ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺁن را‬ ‫ﺑﺮای ﮐﻮدﮐﺎن ﺑﻨﻮﻳﺴﯽ‪".‬‬ ‫ﻣﻘﺪﻣﻪ ﮐﻮﺗﺎﻩ اول اﻳﻦ ﮐﺘﺎب هﻤﺎن ﺗﻮﺻﻴﻪ ای اﺳﺖ ﮐﻪ اﻣ ﯽ ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬اﻳ ﻦ‬ ‫ﮐﻪ " ﺁدم ﺑﺰرگ" هﺎﻳﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭘ ﺎﻧﺰدﻩ ﺳ ﺎﻟﻪ اﻧ ﺪ و " ﮐﻮدﮐ ﺎﻧﯽ" ﮐ ﻪ ﺻ ﺪ‬ ‫ﺳﺎﻟﻪ اﻧﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﺪﻩ ﻧﻮﺵﺘﻦ ﮐﺘﺎب ادﺑﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻦ‪ ،‬ﺗﮑﻠﻴﻔﯽ ﻧ ﺎ ﻣﻤﮑ ﻦ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ‪،‬‬ ‫اﻣﺎ او ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﻓﮑﺎرم ﺵﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ "،‬از ﮐﺴﯽ ﮐﻤ ﮏ ﺑﮕﻴ ﺮ‪ ،‬از اﻗ ﻮام‪،‬‬ ‫ﻼ ﭘﺴ ﺮ ﻋﻤﻮﻳ ﺖ ﮐ ﻪ در ﺑﺎﻧ ﮏ ﮐ ﺎر ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‪.‬‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐ ﻪ ﻗﻠ ﻢ ﺥ ﻮﺑﯽ دارد‪ ،‬ﻣ ﺜ ً‬ ‫ﻗﺼ ﻪ را ﺑﮕ ﻮ و از او ﺑﺨ ﻮاﻩ ﮐ ﻪ ﺑﻨﻮﻳﺴ ﺪ‪.‬اﻧﮕﺎرﮐ ﻪ اﻣ ﯽ ازﺥ ﻮدم ﺑﻴﺸ ﺘﺮ‬ ‫ﻣﯽ داﻧﺴﺖ‪.‬‬ ‫" اﻳﻦ ﮐﺘﺎب ه ﻢ اﻃﻼﻋ ﺎت اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻴﺶ از اﻳ ﻦ ﺣ ﻖ ﻣﺪاﺥﻠ ﻪ ﻧ ﺪارﻳﻢ‪ .‬و ﺣ ﺎﻻ‬ ‫دﻟﻴﻠﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺮای اﺟﺎزﻩ ﻧﺪاﺵﺘﻦ ﺑ ﻪ ﻣﺪاﺥﻠ ﻪ‪ .‬ﺁﻳ ﺎ از اﻳﻨﮑ ﻪ ﮐﻤﺘ ﺮﻳﻦ اﺣﺘﻤ ﺎﻟﯽ‬ ‫در اﻳﻨﮑﻪ ﺗﻤﺪﻧﯽ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ اﻣﺎ وﺣﺸﯽ ﺑﻪ ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﺪ‪ ،‬وﺟ ﻮد ﻧ ﺪارد‪،‬‬ ‫ﺥﻮﺵﺤﺎل ﻧﻴﺴﺘﯽ؟ "‬ ‫" ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﺥﻮﺵﺤﺎﻟﻢ‪".‬‬ ‫" ﺥﻮب‪ .‬اﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﭘﻴﺶ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﭼﻮن ﮐﻪ ﻣ ﺎ هﺮﮔ ﺰ ﺑ ﻪ ه ﻴﭻ ﺗﻤ ﺪن دد ﻣﻨﺸ ﯽ‬ ‫ﮐﻤﮏ ﻧﮑﺮدﻩ اﻳﻢ‪...‬‬ ‫ﻓﻘﻂ ﺗﺼﻮر ﮐ ﻦ ﭼ ﻪ اﺗﻔ ﺎﻗﯽ ﻣ ﯽ اﻓﺘ ﺎد اﮔ ﺮ اﻧﺴ ﺎن ه ﺎی ﺵ ﻤﺎ در ﮐ ﺮﻩ زﻣ ﻴﻦ‬ ‫ﻧﺘﻮاﻧﻨ ﺪﺑﺮ ﺥﺸ ﻮﻧﺖ و ﻣﻨﻴ ﺖ ﭼﻴ ﺮﻩ ﺵ ﻮﻧﺪ و ﻣ ﺎ ﺑ ﻪ ﺵ ﻤﺎ ﮐﻤ ﮏ ﮐﻨ ﻴﻢ ﺗ ﺎ زﻧ ﺪﻩ‬ ‫ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ‪ .‬ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ از داﻧﺶ ﻋﻠﻤﯽ ﺥﻮد ﺑﺮای ﺗﻬ ﺎﺟﻢ‪ ،‬اﺳ ﺘﺜﻤﺎر و ﭼﻴ ﺮﻩ ﺵ ﺪن‬ ‫ﺑﺮ ﺗﻤﺪن هﺎی ﻓﻀﺎﻳﯽ دﻳﮕﺮ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﮐﺮدﻳﺪ‪...‬‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻣﮑﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺁن ﺻﻠﺢ و ﻋﺸﻖ‪ ،‬اﺥ ﻮت و هﻤﮑ ﺎری‬ ‫وﺟﻮد دارد‪.‬‬ ‫ﻋﻼوﻩ ﺑﺮ اﻳﻦ‪،‬ﮔﻮﻧﻪ دﻳﮕﺮی ازاﻧﺮژی ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ وﺟﻮد دارد‪.‬اﻧﺮژی در‬ ‫ﺳﻄﺢ اﻧﺮژی اﺗﻤﯽ ﮐﻪ ﺁن ﭼﻨﺎن ﻗﺪرﺗﯽ دارد ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻴﻢ اﺟﺎزﻩ دهﻴﻢ ﮐﻪ‬ ‫دﻧﻴ ﺎی وﺣﺸ ﯽ و ﻣﻬ ﺎﺟﻢ ﺑ ﻪ ﺁن ﻗ ﺪرت دﺳﺘﺮﺳ ﯽ ﭘﻴ ﺪا ﮐﻨ ﺪ و ﺻ ﻠﺢ ﻋ ﻮاﻟﻢ‬ ‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ را ﺗﻬﺪﻳﺪ ﮐﻨﺪ‪ -‬ﻓﺎﺟﻌﻪ ای ﮐﻴﻬﺎﻧﯽ‪"...‬‬ ‫‪٣٣‬‬

‫" اﻣﯽ‪ ،‬ﻣﻦ واﻗﻌًﺎ وﺣﺸﺖ ﮐﺮدﻩ ام‪".‬‬ ‫" ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ ﻓﺎﺟﻌﻪ ﮐﻴﻬﺎﻧﯽ؟ "‬ ‫" ﻧﻪ ﭼﻮن ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﺥﻴﻠﯽ دﻳﺮ ﺵﺪﻩ‪"...‬‬ ‫" ﺥﻴﻠﯽ دﻳﺮ ﺑﺮای ﻧﺠﺎت ﺑﺸﺮ؟ "‬ ‫" ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺮای ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺥﺎﻧﻪ ‪".‬‬ ‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻩ ﮐﻨﺎن ﺳ ﺮش را ﺗﮑ ﺎن داد‪ " .‬ای ﺟ ﻴﻢ ﺗﺮﺳ ﻮ‪ .‬ﺑ ﺮﻳﻢ ﻣ ﺎدر ﺑﺰرﮔ ﺖ‬ ‫را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪".‬‬ ‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳ ﻮن ﮐﻮﭼ ﮏ را از ﮐﻤ ﺮش در ﺁورد و ﻣ ﺎدر ﺑ ﺰرگ را ﺑ ﺮ ﺻ ﻔﺤﻪ‬ ‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن دﻳﺪﻳﻢ ﮐﻪ دهﺎﻧﺶ ﺑﺎز ﺑﻮد ‪ .‬ﺟﻴﻢ ﺑ ﻪ ﺵ ﻮﺥﯽ ﮔﻔ ﺖ‪ "،‬ﻣ ﺎدر ﺑﺰرﮔ ﺖ‬ ‫ﻼ راﺿﻴﻪ‪".‬‬ ‫از ﺵﺮاﻳﻄﯽ ﮐﻪ دارﻩ ﮐﺎﻣ ً‬ ‫" ﺥﺴﺘﻪ ام‪ ،‬ﻣﻴﺨﻮام ﺑﺨﻮاﺑﻢ‪".‬‬ ‫" ﺥﺐ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ‪" .‬‬ ‫داﺵﺘﻴﻢ ﺑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮔﺸ ﺘﻴﻢ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﺥﺎﻧ ﻪ ﺑ ﺮوﻳﻢ ﮐ ﻪ ﻣﺎﺵ ﻴﻦ ﭘﻠﻴﺴ ﯽ رد ﺵ ﺪ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ‬ ‫دﻳﺪﻧﺪ دو ﮐﻮدک ﺁن ﻣﻮﻗﻊ ﺵﺐ ﺗﻨﻬﺎ هﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻳﺴ ﺘﺎدﻧﺪ‪ ،‬از ﻣﺎﺵ ﻴﻦ ﭘﻴ ﺎدﻩ ﺵ ﺪﻧﺪ‬ ‫و ﻳﮏ راﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎ ﺁﻣﺪﻧﺪ‪ .‬واﻗﻌًﺎ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮدم‪.‬‬ ‫" ﺵﻤﺎ دو ﺗﺎ اﻳﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﺵﺐ ﺑﻴﺮون ﭼﮑﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻴﺪ؟ "‬ ‫" ﻗ ﺪم ﻣ ﯽ زﻧ ﻴﻢ‪ ...‬از زﻧ ﺪﮔﯽ ﻟ ﺬت ﻣ ﯽ ﺑ ﺮﻳﻢ‪ ".‬اﻣ ﯽ ﺥﻴﻠ ﯽ ﺥﻮﻧﺴ ﺮد ﭼﻨ ﻴﻦ‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪ " .‬ﺵ ﻤﺎ ﺁﻗﺎﻳ ﺎن ﭼﮑ ﺎر ﻣ ﯽ ﮐﻨﻴ ﺪ؟ ﮐ ﺎر ﻣ ﯽ ﮐﻨﻴ ﺪ؟ ﺗﺒﻬﮑﺎره ﺎ را ﺵ ﮑﺎر‬ ‫ﻣﯽ ﮐﻨﻴﺪ؟ " و ﻣﺜﻞ هﻤﻴﺸﻪ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬ ‫وﻗﺘﯽ واﮐﻨﺶ اﻣﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﻠﻴﺲ هﺎ را دﻳﺪم‪ ،‬ﺑﻴﺶ از ﻗﺒ ﻞ ﺗﺮﺳ ﻴﺪم‪ .‬اﻣ ﺎ از‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺁﻧﻬﺎ دوﺳﺖ ﺑﺎ ﻣﺰﻩ ای داﺵﺘﻢ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ هﻢ هﻤ ﺮاﻩ ﺑ ﺎ اﻣ ﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪﻧ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ ﻣ ﻦ‬ ‫ﺁن ﻗﺪر ﻋﺼﺒﯽ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ‪.‬‬ ‫" ﺥﻮب ﺣﺎﻻ ﺑﻴﺮون ﭼﯽ ﭘﻴﺪا ﮐﺮدﻳﻦ؟ "‬ ‫اﻣﯽ ﺥﻴﻠﯽ ﺥﻮﻧﺴﺮد ﺟﻮاب داد‪ " ،‬اوﻩ‪ ،‬ﺳﻴﺎرﻩ ام را‪".‬‬ ‫" ﺁهﺎ‪ ،‬ﭘﺲ ﺗﻮ ﻳﮏ ﻣﺮﻳﺨﯽ هﺴﺘﯽ‪".‬‬ ‫" ﻣﺮﻳﺨﯽ ﻧﻪ ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻮﺟﻮدی ﻓﻀﺎﻳﯽ هﺴﺘﻢ‪".‬‬ ‫اﻣﯽ ﺳﺮ ﺥﻮش ﭘﺎﺳﺦ دادﻩ ﺑﻮد‪ .‬اﻧﮕﺎر ﮐ ﻪ ﺳ ﺮ ﺳ ﻮزﻧﯽ ﻧﻤ ﯽ ﺗﺮﺳ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ ﻣ ﻦ‬ ‫در ﺣﺎل ﺳﮑﺘﻪ ﺑﻮدم‪.‬‬ ‫" ﭘﺲ ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ ات ﮐﻮ؟ " ﻳﮑﯽ از ﭘﻠﻴﺲ هﺎ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻩ‬ ‫ﭘﺪراﻧﻪ ای ﺑﻪ اﻣﯽ داﺵﺖ‪ ،‬اﻳﻦ را ﭘﺮﺳﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ دارﻧﺪ ﺑﺎ 'ﭘﺴﺮﺑﭽﻪ' ﺑﺎزی ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ اﻣ ﯽ داﺵ ﺖ‬ ‫راﺳﺘﺶ را ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪.‬‬ ‫‪٣٤‬‬

‫" در اﻗﻴﺎﻧﻮس زﻳﺮ ﺁب ﭘﺎرﮐﺶ ﮐﺮدﻩ ام‪ .‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ ﺟﻴﻢ؟ "‬ ‫ﺣ ﺎﻻ ﻣ ﺮا ه ﻢ داﺵ ﺖ وارد ﺑ ﺎزی ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد! ﻧﻤ ﯽ داﻧﺴ ﺘﻢ ﭼ ﻪ ﺑﮕ ﻮﻳﻢ‪ .‬ﺳ ﻌﯽ‬ ‫ﮐ ﺮدم ﺑﺨﻨ ﺪم اﻣ ﺎ ﻓﻘ ﻂ ﻗﻴﺎﻓ ﻪ ام ﺣﺎﻟ ﺖ اﺣﻤﻘﺎﻧ ﻪ ای ﺑ ﻪ ﺥ ﻮد ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﺟ ﺮٲت‬ ‫ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم راﺳﺘﺶ را ﺑﮕﻮﻳﻢ‪.‬‬ ‫" ﭘ ﺲ ﺗﻔﻨ ﮓ ات ﮐ ﻮ ؟ " ﭘﻠ ﻴﺲ ه ﺎ از ﮔﻔﺘﮕ ﻮ ﻟ ﺬت ﻣ ﯽ ﺑﺮدﻧ ﺪ‪ .‬اﻣ ﯽ ه ﻢ‬ ‫هﻤﻴﻨﻄﻮر‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ وﺣﺸﺖ زدﻩ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺵﺪم‪.‬‬ ‫" اﺣﺘﻴﺎﺟﯽ ﺑﻬﺶ ﻧﺪارم‪ .‬ﻣﺎ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ازﻧﻮع ﺥﻮﺑﺶ هﺴﺘﻴﻢ‪".‬‬ ‫" اﮔﻪ ﻳﻪ ﺁدم ﺑﺪ ﺟﻠﻮت ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺸﻪ و ﻳﮑﯽ از اﻳﻨﻬﺎ رو ﺟﻠﻮت ﺑﮕﻴﺮﻩ ﭼﮑ ﺎر‬ ‫ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﯽ؟ " ﭘﻠ ﻴﺲ ﺗﻔﻨ ﮓ ﺥ ﻮد را در ﺁوردﻩ و واﻧﻤ ﻮد ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد ﮐ ﻪ ﺣﻤﻠ ﻪ‬ ‫ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫" اﮔﺮ ﮐﺴﯽ اﻳﻦ ﮐﺎر را ﺑﮑﻨﻪ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﺑﺎ ﻗﺪرت ذهﻨﯽ ﺥﻮدم ﻓﻠﺠﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪".‬‬ ‫" ﺥﻮب ﺑﮑﻦ ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ ،‬ﻓﻠﺠﻤﻮن ﮐﻦ‪".‬‬ ‫" ﻳﺎدﺗﻮن ﺑﺎﺵﻪ ﺥﻮدﺗﻮن ﺥﻮاﺳﺘﻴﺪ‪ .‬اﺙﺮش ﺑﺮای دﻩ دﻗﻴﻘﻪ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫ه ﺮ ﺳ ﻪ ﺑ ﻪ ﺵ ﺪت ﻣ ﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪﻧ ﺪ‪.‬ﻳﮑﺒ ﺎرﻩ اﻣ ﯽ ﺳ ﺎﮐﺖ ﺵ ﺪﻩ و ﺥﻴﻠ ﯽ ﺥﻴ ﺮﻩ‬ ‫ﻧﮕﺎهﺸﻮن ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﯽ ﻋﺠﻴﺐ‪ ،‬ﺑﻠﻨﺪ‪ ،‬ﻋﻤﻴ ﻖ و ﭘ ﺮ ﻧﻔ ﻮذ ﺁﻣﺮاﻧ ﻪ ﮔﻔ ﺖ‪" ،‬‬ ‫ﺑ ﻪ ﻣ ﺪت دﻩ دﻗﻴﻘ ﻪ ﺑ ﯽ ﺣﺮﮐ ﺖ ﻣ ﯽ ﻣﺎﻧﻴ ﺪ‪ .‬ﻧﻤ ﯽ ﺗﻮاﻧﻴ ﺪ‪ .‬ﻧﻤ ﯽ ﺗﻮاﻧﻴ ﺪ ﺗﮑ ﺎن‬ ‫ﺑﺨﻮرﻳﺪ‪ ...‬از هﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ! "‬ ‫ﺥﻨﺪﻩ ﺑﺮ ﻟﺐ ﻣﻴﺨﮑﻮب ﺵﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬درﺳﺖ در هﻤﺎن ﺣﺎﻟﺘﯽ و هﻤﺎن ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ‬ ‫اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ " .‬ﻣﯽ ﺑﻴﻨﯽ ﺟﻴﻢ؟ در دﻧﻴﺎهﺎﻳﯽ ﮐﻪ رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫راﺳﺖ ﮔﻔﺖ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ داری ﻓﻘﻂ ﺑﺎزی ﻳﺎ ﺥﻴﺎﻟﭙﺮداری ﻣﯽ ﮐﻨ ﯽ‪ ".‬اﻳﻨﻬ ﺎ را‬ ‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ دﻣﺎغ ﻳﮑﯽ از ﭘﻠﻴﺲ هﺎ را ﻟﻤﺲ ﮐﺮدﻩ و ﺳﺒﻴﻞ ﺁن دﻳﮕ ﺮی‬ ‫را ﺑﻪ ﺁهﺴﺘﮕﯽ ﮐﺸﻴﺪ‪ .‬هﺮ دو ﻣﺜﻞ ﺳﻨﮓ ﺵﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﺥﻨﺪﻩ هﺎﻳﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺮ ﻟﺐ داﺵﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻏﻢ اﻧﮕﻴﺰ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﮐﺎرهﺎﻳﯽ ﮐﻪ اﻣﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد واﻗﻌًﺎ ﻣﺎﻳﻪ وﺣﺸ ﺘﻢ‬ ‫ﻣﯽ ﺵﺪ‪.‬‬ ‫" ﺑﻴﺎ ﻓﺮار ﮐﻨﻴﻢ! ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ دﻳﮕﻪ! ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﻴﺪار ﺵﻦ‪".‬‬ ‫در ﺣﺎﻟﯽ اﻳﻨﻬﺎ را ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺑﻠﻨﺪ ﺣﺮف ﻧﺰﻧﻢ‪.‬‬ ‫" ﻧﺘ ﺮس ﻣ ﺎ هﻨ ﻮز ﻳ ﻪ ﻋﺎﻟﻤ ﻪ وﻗ ﺖ دارﻳ ﻢ‪ .‬دﻩ دﻗﻴﻘ ﻪ ﻣ ﺪت زﻣ ﺎﻧﯽ ﻃ ﻮﻻﻧﯽ‬ ‫اﺳﺖ‪".‬‬ ‫اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ و ﻣﺤﺾ ﺥﻨﺪﻩ ﮐﻼهﺸﺎن را ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﮐﺮد‪ ...‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ‬ ‫ﻣﯽ ﺥﻮاﺳﺘﻢ ﻓﺮار ﮐﻨﻢ‪.‬‬ ‫" اﻣﯽ ! ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ‪ .‬ﺑﺮﻳﻢ دﻳﮕﻪ‪".‬‬ ‫‪٣٥‬‬

‫" ﺑﺎز هﻢ ﮐﻪ داری ﻣﻴﺘﺮﺳﯽ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺟ ﺎی اﻳﻨﮑ ﻪ از ﻟﺤﻈ ﻪ ﻟ ﺬت ﺑﺒ ﺮی‪ ...‬ﺥﻴﻠ ﯽ‬ ‫ﺥﺐ ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ‪" .‬‬ ‫ُ‬ ‫در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭘﻠﻴﺲ هﺎ اﻳﺴ ﺘﺎد و ﺑ ﺎ هﻤ ﺎن ﺻ ﺪای ﻗﺒﻠ ﯽ ﻓﺮﻣ ﺎن داد ﮐ ﻪ ‪" ،‬وﻗﺘ ﯽ‬ ‫ﺑﻴﺪار ﺵﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺮای هﻤﻴﺸﻪ اﻳﻦ دو ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ را ﻓﺮاﻣﻮش ﺥﻮاهﻴﺪ ﮐﺮد‪".‬‬ ‫وﻗﺘﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ اوﻟﻴﻦ ﭘﻴﭻ رﺳﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺎﺣﻞ رﻓﺘ ﻴﻢ و ﻓﺎﺻ ﻠﻪ زﻳ ﺎدی از‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬اﺣﺴﺎﺳﻢ ﺥﻴﻠﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺵﺪﻩ ﺑﻮد‪ "،‬ﭼﻄﻮر اﻳﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮدی؟ "‬ ‫" هﻴﭙﻨﻮﺗﻴﺰم‪ .‬هﻤﻪ ﻣﻴﺘﻮﻧﻦ اﻳﻦ ﮐﺎر را ﺑﮑﻨﻦ‪" .‬‬ ‫" ﺵ ﻨﻴﺪم ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ ﻗﺎﺑ ﻞ هﻴﭙﻨ ﻮﺗﻴﺰم ﺵ ﺪن ﻧﻴﺴ ﺘﻨﺪ‪.‬ﻓﻘ ﻂ ﺑﻌﻀ ﯽ ه ﺎ را ﻣﻴﺸ ﻪ‬ ‫هﻴﭙﻨﻮﺗﻴﺰم ﮐﺮد‪".‬‬ ‫اﻣﯽ ﮔﻔ ﺖ‪" ،‬هﻤ ﻪ را ﻣﻴﺸ ﻪ هﻴﭙﻨ ﻮﺗﻴﺰم ﮐ ﺮد‪ ،‬وﻟ ﯽ ﻣﻮﺿ ﻮع اﻳﻨ ﻪ ﮐ ﻪ ﺗﻘﺮﻳﺒ ًﺎ‬ ‫هﻤﻪ هﻴﭙﻨﻮﺗﻴﺰم ﺵﺪﻩ هﺴﺘﻨﺪ‪"...‬‬ ‫" ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﻪ ؟ ﻣﻦ هﻴﭙﻨﻮﺗﻴﺰم ﻧﺸﺪم! ﻣﻦ ﺑﻴﺪارم!"‬ ‫اﻣﯽ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ " .‬ﻳﺎدت ﻣﻴﺎد‪ ،‬وﻗﺘﯽ داﺵﺘﻴﻢ از ﺟﺎدﻩ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻳﻢ؟ "‬ ‫" ﺁرﻩ‪ ،‬ﻳﺎدم ﻣﻴﺎد‪".‬‬ ‫" هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ اوﻧﺠ ﺎ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮت ﻣﺘﻔ ﺎوت ﻣ ﯽ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ زﻳﺒ ﺎ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ‬ ‫ﻣﯽ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﻧﻪ؟ "‬ ‫" ﺥﻮب‪ ....‬ﺁرﻩ‪ ...‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ هﻴﭙﻨﻮﺗﻴﺰم ﺵﺪﻩ ﺑﻮدم‪ ...‬ﺗﻮ اﻳﻨﮑﺎر را ﮐﺮدی!"‬ ‫" اون ﻣﻮﻗ ﻊ ﺑﻴ ﺪار ﺑ ﻮدی‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ﺑ ﺮ اﻳ ﻦ ﺑ ﺎوری ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ ﭼﻴﺰزﺵ ﺖ و‬ ‫ﺥﻄﺮﻧﺎﮐﻪ‪ ،‬ﺥﻮاﺑﯽ‪ .‬ﺑﻪ اﻗﻴﺎﻧﻮس ﮔﻮش ﻧﻤﻴﺪی؛ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﻋﻄﺮ ﺵﺐ ﻧﺪاری‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﺗﻮاﻧﺎﻳﯽ ﺥﻮدت در راﻩ رﻓﺘﻦ ودﻳﺪن ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴ ﺘﯽ؛ از اﻳﻨﮑ ﻪ ﻧﻔ ﺲ ﻣﻴﮑﺸ ﯽ‬ ‫ﻟﺬت ﻧﻤﯽ ﺑﺮی‪.‬هﻴﭙﻨﻮﺗﻴﺰم ﺵﺪی‪،‬ازهﻤﻪ ﺑﺪﺗﺮاﻳﻨﮑﻪ هﻴﭙﻨﻮﺗﻴﺰم ﻣﻨﻔﯽ ﺵﺪﻩ ای"‬ ‫" ﻣﻨﻔﯽ؟ "‬ ‫"ﺑﺎورهﺎی ﻣﻨﻔﯽ وﺟﻮد دارﻧ ﺪ ﮐ ﻪ در واﻗﻌﻴ ﺖ ﭘﺎﻳ ﻪ و اﺳﺎﺳ ﯽ ﻧﺪارﻧ ﺪ‪ .‬ﺗ ﻮهﻢ‬ ‫ﺥﻴ ﺎﻟﭙﺮدازی و ﺗ ﺮس ه ﺎی ﻏﻴ ﺮ ﻣﻨﺼ ﻔﺎﻧﻪ‪ .‬زوال ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰﻧ ﺪ و ﺟﻨ ﻮن ﺁﻣﻴ ﺰ‬ ‫ﭼﻮن ﺑﺎورهﺎی ﺥﻮﺑﯽ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﭼﻮن ﺟﻨﻮن ﺁﻣﻴﺰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺥﻨﺪﻩ دارﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﮐﺎﺑﻮﺳﯽ ﺵﺒﺎﻧﻪ اﻧﺪ‪".‬‬ ‫ﻼ ﭼﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪی اﻣﯽ ؟ "‬ ‫" ﻣﺜ ً‬ ‫ﻼ ﺑﺎورهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم‬ ‫ﻟﺤﻈﻪ ای اﻳﺴﺘﺎد‪،‬ﺑﻪ اﻗﻴﺎﻧﻮس ﻧﮕﺎهﯽ ﮐﺮد وﮔﻔﺖ‪" ،‬ﻣﺜ ً‬ ‫ﺟﻨﮓ ﻃﻠﺐ دارﻧﺪ‪ ،‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﺸ ﺘﻦ دﻳﮕ ﺮان 'اﻓﺘﺨ ﺎر' اﺳ ﺖ‪.‬‬ ‫اﻳ ﻦ هﻴﭙﻨ ﻮﺗﻴﺰم ﺵ ﺪﮔﯽ اﺳ ﺖ و هﻴﭙﻨ ﻮﺗﻴﺰم ﺵ ﺪﮔﯽ رﻳﺸ ﻪ در ﮐ ﺎﺑﻮس ه ﺎی‬ ‫ﺵﺒﺎﻧﻪ دارد‪"...‬‬ ‫" ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺥﻮب ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻢ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ اﻣﯽ‪" ...‬‬ ‫‪٣٦‬‬

‫" ﺥﻴ ﺎل ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ ه ﺮ ﮐﺴ ﯽ ﺵ ﺮﻳﮏ هﻴﭙﻨ ﻮﺗﻴﺰم ﺵ ﺪﮔﯽ ﺁﻧ ﺎن ﻧﺒﺎﺵ ﺪ دﺵ ﻤﻦ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎﺳ ﺖ‪ .‬ﺑﻌﻀ ﯽ ه ﺎ ه ﻢ ﺁن ﭼ ﻪ ﭘﻮﺵ ﻴﺪﻩ اﻧ ﺪ را ﻣﺎﻳ ﻪ ارزﺵ ﻤﻨﺪی ﺥ ﻮد‬ ‫ﻣﯽ داﻧﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ از زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﺗﺮﺳ ﻨﺪ‪ ،‬ﻣ ﯽ ﺗﺮﺳ ﻨﺪ ﮐ ﻪ ﺳ ﻼﻣﺘﯽ‪ ،‬ﺵ ﻐﻞ ﻳ ﺎ‬ ‫هﻤﺴﺮ ﺥﻮد را از دﺳﺖ ﺑﺪهﻨﺪ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ دﻧﻴﺎ و ﻓﻀ ﺎی ﺑﻴﺮوﻧ ﯽ ﭘ ﺮ‬ ‫از دﺵﻤﻦ اﺳ ﺖ و هﻤﻴﺸ ﻪ ﻣﺴ ﻠﺢ ﺵ ﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ ،‬دره ﺎ را ﭼﻬ ﺎر ﻗﻔﻠ ﻪ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ و‬ ‫ﺳﮓ ﻧﮕﻬﺒ ﺎن ﻧﮕ ﻪ ﻣ ﯽ دارﻧ ﺪ و ﭘﻠ ﻴﺲ را ﺑ ﻪ ﺥ ﺪﻣﺖ ﻣ ﯽ ﮔﻴﺮﻧ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ اﻳﻨﻬ ﺎ‬ ‫هﻴﭙﻨﻮﺗﻴﺰم ﺵﺪﮔﯽ از ﻧﻮع ﮐﺎﺑﻮس ﺵﺒﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪.‬هﻤﻪ ﺁﻧﺎن هﻴﭙﻨﻮﺗﻴﺰم ﺵﺪﻩ و در‬ ‫ﺥﻮاﺑﻨﺪ‪".‬‬ ‫" ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻴﺪار ﺵﻮﻧﺪ؟ "‬ ‫" هﺮ وﻗﺖ ﮐﺴﯽ از اﻳﻦ ﮐﺎﺑﻮس هﺎی ﺵﺒﺎﻧﻪ ذهﻨ ﯽ ﺑﻴ ﺪار ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‪ ،‬زﻧ ﺪﮔﯽ‬ ‫و زﻳﺒ ﺎﻳﯽ ﺁن را ﺣ ﺲ ﮐ ﺮدﻩ و از ﺁن ﺑ ﻪ ﺑﻌ ﺪ ه ﺮ ﻟﺤﻈ ﻪ ﺑ ﺮاﻳﺶ ﺟ ﺎدوﻳﯽ‬ ‫ﻣﯽ ﺵﻮد‪ ،‬ﭼﻮن هﻤﻴﻦ ﻃﻮر هﻢ هﺴﺖ‪،‬ﺑﻌﺪ ﺵﺮوع ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﻴﺪار ﺵﺪن از‬ ‫ﺥ ﻮاب‪ .‬ﮐﺴ ﯽ ﮐ ﻪ از ﺥ ﻮاب ﺑﻴ ﺪار ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‪،‬ﻣﯽ داﻧ ﺪ ﮐ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ ﺑﻬﺸ ﺖ‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬ﻓﺮﺻﺘﯽ ﻏﻴﺮ ﻣﺘﻌﺎرف ﺑﺮای ﻟﺬت ﺑﺮدن‪ ،‬ﺣﺘ ﯽ اﮔ ﺮ ﻟﺤﻈ ﺎﺗﯽ دﺵ ﻮار‬ ‫هﻢ وﺟﻮد داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪".‬‬ ‫ﻳﺎد ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﻏﻢ اﻧﮕﻴﺰ اﻓﺘﺎدم ‪ :‬اﻳﻦ ﮐﻪ ﺁدم ﺑﺴﻴﺎر ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ هﺴﺘﻢ‪...‬ﮔﺮ ﭼﻪ‬ ‫ﺥﻮﺵﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻣﺎدرﺑﺰرگ ﺣﻤﺎﻳﺘﻢ ﮐﺮدﻩ وﻣﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪،‬اﻣﺎ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺥﻮاﺳ ﺖ‬ ‫واﻗﻌًﺎ ﺥﺎﻧﻮادﻩ ﻋﺎدی ﺥﻮدم را ﻣﯽ داﺵﺘﻢ‪.‬‬ ‫اﻣ ﯽ اداﻣ ﻪ داد‪ " ،‬ﮐﺴ ﯽ ﮐ ﻪ از اﻳ ﻦ ﮐ ﺎﺑﻮس ﺑﻴ ﺪار ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‪ ،‬ﻣﺸ ﮑﻼت و‬ ‫ﺣ ﻮادﺙﯽ ﮐ ﻪ در زﻧ ﺪﮔﯽ ﭘﺸ ﺖ ﺳ ﺮ ﻧﻬ ﺎدﻩ را ه ﻢ ارزﺵ ﻤﻨﺪ ﻣ ﯽ داﻧ ﺪ‪ ،‬ﭼ ﻮن‬ ‫ﻣﯽ داﻧﺪ ﮐﻪ اﻳ ﻦ ﻣﺸ ﮑﻼت اﻣﺘﺤﺎﻧ ﺎﺗﯽ ﺑ ﻮدﻩ ﮐ ﻪ او ﺑ ﺮای رﺵ ﺪ اﻧﺴ ﺎﻧﯽ ﺥ ﻮد‬ ‫ﻻزم داﺵﺘﻪ‪ ،‬و ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﻟﺤﻈ ﺎت زﻳﺒ ﺎی ﻓ ﺮاوان‪،‬‬ ‫ﻟﺤﻈ ﺎت ﺗﻠ ﺦ ﻣﻌﺪودﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ دﻟﻴ ﻞ از ه ﺮ ﻟﺤﻈ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ ﺥ ﻮد ﻟ ﺬت‬ ‫ﻣﯽ ﺑﺮد‪".‬‬ ‫" اﻣﯽ‪ ،‬ﻣﻦ هﺮﮔﺰ ﺁدم هﺎی زﻳﺎدی ﮐﻪ اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺎﺵﻨﺪ را ﻧﺪﻳﺪﻩ ام‪"...‬‬ ‫" ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﮐ ﻪ وﻗﺘ ﯽ دﻧﻴ ﺎﻳﯽ رﺵ ﺪ ﻳﺎﻓﺘ ﻪ ﻧﺒﺎﺵ ﺪ‪ ،‬ﺁن وﻗ ﺖ ﺁدم ه ﺎی ﺑﻴ ﺪار‬ ‫اﻧﺪﮐﻨﺪ‪ .‬اﮐﺜﺮﻳﺖ ﺥﻮاﺑﻨﺪ‪ ،‬درﺣﺎل ﺥﻮروﭘﻮف وروﻳﺎ ﭘﺮدازی‪ ...‬ﺑﺮاﻳﻦ ﮔﻤﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﻗﺼﺪ ﮐﺸﺘﻦ ﺁﻧﻬﺎ را دارد‪ ...‬ﻣﯽ ﺑﻴﻨﯽ ﭼﻘﺪر ﺑﺪﻩ؟ ﺟﻴﻢ‪ ،‬ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﺥﻮد‪،‬ﺥﻮد را ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ! "‬ ‫" وﻗﺘﯽ اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﺟﺮا ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ‪"...‬‬ ‫‪٣٧‬‬

‫هﻨ ﻮز ه ﻢ از ﻣﻮاﺟﻬ ﻪ ای ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﭘﻠ ﻴﺲ داﺵ ﺘﻴﻢ وﺣﺸ ﺖ زدﻩ ﺑ ﻮدم‪ " .‬ﭼ ﺮا‬ ‫ﺵﻮﺥﯽ هﺎﻳﺖ ﭘﻠﻴﺲ هﺎ را ﺁزار ﻧﺪاد؟ "‬ ‫" ﭼﻮن در ﺣﺎﻟﺖ ﺥﻮب ﺥﻮد ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺨﺶ ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ ﺥﻮد‪" .‬‬ ‫" اﻣﺎ اوﻧﻬﺎ ﭘﻠﻴﺲ ﺑﻮدﻧﺪ! "‬ ‫ﺟﻮری ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺣﺮف اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ای زدم‪ " .‬ﺟ ﻴﻢ ه ﺮ ﮐﺴ ﯽ ﺑﺨ ﺶ‬ ‫ﮐ ﻮدک دارد‪ .‬ه ﻴﭽﮑﺲ ﺁن ﻗ ﺪر اﺣﻤ ﻖ ﻧﻴﺴ ﺖ ﮐ ﻪ ﺣﺘ ﯽ ﺑ ﺮای ﻟﺤﻈ ﻪ ای‬ ‫ﻧﮕﺮاﻧﯽ هﺎی ﺥﻮد را ﮐﻨﺎر ﻧﮕﺬارد‪ ".‬ﺑﺎ ﺥﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ‪ "،‬اﮔﻪ ﻣﻴﺨ ﻮای ﺑﺮﮔ ﺮدﻳﻢ‬ ‫ﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪ ﺟﻨﺎﻳﺖ‪" ...‬‬ ‫" ﻧﻪ ﺥﻴﻠﯽ ﻣﻤﻨﻮن! "‬ ‫" اﮐﺜﺮﻳﺖ ﺁدم هﺎی اﻳﻦ ﺳﻴﺎرﻩ ﺥﻮاﺑﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ را ﻣﻄﻤ ﺌﻦ ﺑ ﺎش‪ .‬اﻣ ﺎ ﻋﻠ ﯽ رﻏ ﻢ‬ ‫اﻳﻦ اﮐﺜﺮﻳﺖ‪ ،‬ﺗﻌﺪاد ﺁدم هﺎی ﺥﻮب‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺑﺪ هﺎﺳﺖ‪".‬‬ ‫" واﻗﻌًﺎ "‬ ‫" اﻟﺒﺘﻪ‪ .‬ﺁدم هﺎ ﺑﻴﺶ از ﻧﻔﺮت‪ ،‬در وﺟﻮد ﺥﻮد ﻋﺸﻖ دارﻧﺪ‪".‬‬ ‫" ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﮐﻪ ﻧﻤﻴﺎد‪" ...‬‬ ‫" ﭼﻮن هﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺮ اﻳﻦ ﮔﻤﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﺣﻖ ﺑﺎ اوﺳﺖ و اوﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻔﮑ ﺮ و ﻋﻤ ﻞ‬ ‫درﺳﺘﯽ دارد‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ ه ﺎ اﺵ ﺘﺒﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ اﺵ ﮑﺎل ﮐ ﺎر در اﻳ ﻦ ﻧﻴﺴ ﺖ‪.‬‬ ‫اﻳﻨﻬﺎ اﺵ ﺘﺒﺎﻩ‪ ،‬ﺥﻴ ﺎﻻت و ﻣﺴ ﺦ ﺵ ﺪﮔﯽ اﺳ ﺖ‪ .‬درﺳ ﺘﻪ ﮐ ﻪ وﻗﺘ ﯽ ﺥﻴ ﺎﻟﭙﺮدازی‬ ‫ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻤﮑﻨﻪ ﮔﺎهﯽ هﻢ ﺥﻄﺮﻧﺎک ﺑﺸﻮﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﮔ ﺮ ﺑﺨ ﺶ ﻣﺜﺒ ﺖ اوﻧﻬ ﺎ را‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﯽ‪ ،‬در ﻣﺠﻤﻮع ﺟﻮاب ﺥﻮﺑﯽ را ﺑﺎ ﺥﻮﺑﯽ ﻣﯽ دهﻨ ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺟﻨﺒ ﻪ ﺑ ﺪ اوﻧﻬ ﺎ‬ ‫را ﺑﺒﻴﻨﯽ‪ ،‬ﺟﻮاب ﺑﺪی را ﺑﺎ ﺑﺪی ﻣﯽ دهﻨﺪ‪".‬‬ ‫" ﭘﺲ اﮔﺮ ﺁدم هﺎ ﺁﻧﻘﺪر ه ﻢ ﺑ ﺪ ﻧﻴﺴ ﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭘ ﺲ ﭼ ﺮا ﻏ ﻢ واﻧ ﺪوﻩ دﻧﻴ ﺎ ﺑﻴﺸ ﺘﺮ از‬ ‫ﺥﻮﺵﯽ هﺎی ﺁن اﺳﺖ؟ "‬ ‫" ﭼﻮن ﺵﻴﻮﻩ ﻧﮕﺮش ﺵﻤﺎ ﺑﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ ﺥﻴﻠ ﯽ ﺑ ﺪوی اﺳ ﺖ‪ ،‬ﻧﮕﺮﺵ ﯽ ﮐﻬ ﻦ ﮐ ﻪ‬ ‫ﻣﺮﺑ ﻮط ﺑ ﻪ ﺁن دوراﻧ ﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎﺑﻴﻦ ﺵ ﻤﺎ ﻓﺎﺻ ﻠﻪ و ﺑ ﯽ اﻋﺘﻤ ﺎدی وﺟ ﻮد‬ ‫داﺵﺘﻪ و هﻤﻪ ﺑﺎ ﺑﺪﺑﻴﻨﯽ ﺑﻪ هﻤﺪﻳﮕﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ ﺣ ﺎﻻ اوﺿ ﺎع ﻓ ﺮق‬ ‫ﮐﺮدﻩ‪ .‬اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ در ﻃﻮل زﻣﺎن رﺵﺪ ﮐﺮدﻩ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺁدم هﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ هﻤﺪﻳﮕﺮ‬ ‫را ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽ ﺵﻨﺎﺳﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮدم ﺁرﻣﺎن هﺎ‪ ،‬ﻋﻴﻨﻴﺖ ﮔﺮاﻳﯽ واﻣﻴﺪ ﺥﻮد را ارﺗﻘﺎء‬ ‫دادﻩ اﻧﺪ‪ .‬در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت ﺑﺎورهﺎی ﮐﻬﻨﻪ‪ ،‬ﺑﯽ اﻋﺘﻤﺎدی و ﺗﺮس و ﭘ ﻴﺶ‬ ‫داوری وﺟﻮد ﺥﻮاهﺪ داﺵﺖ‪".‬‬ ‫ﺗﺎ ﻣﺪت هﺎ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺥﻴﻠﯽ ﺥﻮب ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﺮف هﺎﻳﺶ ﻧﺸﺪم‪.‬‬

‫‪٣٨‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ‬ ‫ﺁدم رﺑﺎﻳﯽ ﻋﺠﻴﺐ‬

‫" ﺥﻮب رﺳﻴﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﺥﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻣﯽ ﺥﻮای ﺑﺨﻮاﺑﯽ؟ "‬ ‫" ﺁرﻩ‪ .‬واﻗﻌﺎ ﺥﺴﺘﻪ ام‪ .‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﭼﺸﻤﺎﻣﻮ ﺑﺎز ﻧﮕﻪ دارم‪ .‬ﺗﻮﭼﯽ؟ ﺗﻮﻣﻴﺨﻮای‬ ‫ﭼﮑﺎر ﮐﻨﯽ؟ "‬ ‫" ﻣﯽ رم ﺑﻪ ﺳﻔﻴﻨﻪ‪ .‬ﻣﯽ رم ﻳﻪ ﺳﺮی ﺑﻪ ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ ﺑﺰﻧﻢ‪"...‬‬ ‫" واﻗﻌًﺎ‪ ...‬ﭼﻪ ﻋﺎﻟﯽ! "‬ ‫" ﻣﯽ ﺥﻮاﺳﺘﻢ دﻋﻮﺗﺖ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﻴﺎی‪ .‬اﻣﺎ ﺥﻮب ﺥﺴﺘﻪ ای دﻳﮕﻪ‪"...‬‬ ‫وﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ اﺣﺘﻤﺎل ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺒﯽ ﺑﺮای ﺳﻔﺮ ﺑﺎ 'ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ' ﻣﻮاﺟﻪ‬ ‫ﺵﺪم‪ ،‬دﻳﮕﻪ ﺥﺴﺘﮕﯽ از ﻳﺎدم رﻓﺖ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﭘﺮ از اﻧﺮژی ﺵﺪﻩ ام‪.‬‬ ‫" ﻧﻪ دﻳﮕﻪ ﺥﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻢ!‪ ...‬ﺟﺪی ﻣﻨﻮ هﻢ ﺑﺎ ﺥﻮدت ﻣﻴﺒﺮی؟ "‬ ‫" اﻟﺒﺘﻪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺖ ﭼﯽ؟ "‬ ‫ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم راه ﯽ هﺴ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﺪون ﺁن ﮐ ﻪ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﻋ ﺪم ﺣﻀ ﻮرم‬ ‫ﺵﻮد ﺑﺎ او ﺑﺮوم‪ " .‬ﺵﺎم را ﻣﻴﺨﻮرم و ﺑﺸﻘﺎب ﺥﺎﻟﯽ را روی ﻣﻴﺰ ﻣﯽ ﮔﺬارم‬ ‫ﺑﻌ ﺪ اﻳ ﻦ ﻟﺒ ﺎس ه ﺎم را روی ﺗﺨ ﺖ ﻣ ﯽ ﮔ ﺬارم ﺗ ﺎ ه ﺮ وﻗ ﺖ ﻣ ﺎدر ﺑ ﺰرﮔﻢ‬ ‫ﺑﻴ ﺪار ﺵ ﺪ‪ ،‬ﻓﮑ ﺮ ﮐﻨﺪﮐ ﻪ ﻣ ﻦ در رﺥﺘﺨ ﻮاب ﺥﻮاﺑﻴ ﺪﻩ ام‪ .‬ﻟﺒ ﺎس دﻳﮕ ﺮی‬ ‫ﭘﻮﺵﻢ‪ ،‬اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط و ﺁرام اﻧﺠﺎم ﻣﻴﺪهﻢ‪".‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪ "،‬اﻧ ﺪﮐﯽ دروغ ﺳ ﻔﻴﺪ‪ .‬ﭼ ﻮن ﺁﻣ ﺪﻧﺖ ﺑ ﺎ ﻣ ﻦ ﺑ ﺮای ﻧﻮﺵ ﺘﻦ ﮐﺘ ﺎب ه ﻢ‬ ‫ﻻزﻣﻪ‪ .‬ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﮑﻪ از ﺥﻮاب ﺑﻴﺪارﺑﺸﻮد ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ اﻳﻢ‪.‬ﺗﺮس ﻧﺪارﻩ‪".‬‬ ‫ﺑ ﺎ ورودم ﺑ ﻪ ﺥﺎﻧ ﻪ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ رو ﺑ ﻪ راﻩ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ‪ ،‬ﺟ ﺰ اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ‬ ‫رﻏﺒﺘﯽ ﺑﻪ ﺥﻮردن ﮔﻮﺵﺖ ﻧﺪاﺵﺘﻢ‪ ،‬ﮐﻠﻤﻪ " ﺟﺴﺪ" در ﮔﻮﺵﻢ زﻧﮓ ﻣ ﯽ زد و‬ ‫ﺣ ﺎﻟﻢ را ﺑ ﻪ ه ﻢ ﻣ ﯽ زد‪ .‬ﺣﺘ ﯽ ﻳ ﮏ ﺗﮑ ﻪ اش را ه ﻢ ﻧﺘﻮاﻧﺴ ﺘﻢ ﺑﺨ ﻮرم‪ .‬ﭼﻨ ﺪ‬ ‫دﻗﻴﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﮐﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ ﺑﻮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫" ﭼﺠﻮری ﻣﻴﺮی ﺗﻮی ﺳﻔﻴﻨﻪ؟ "‬ ‫" ﺵﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ و ﻣﻴﺎرﻣﺶ ﺳﺎﺣﻞ‪".‬‬ ‫‪٣٩‬‬

‫" ﺳﺮدت ﻧﻤﻴﺸﻪ؟ "‬ ‫" ﻧﻪ‪ .‬اﻳﻦ ﻟﺒﺎس ﺁن ﭼﻨﺎن ﺿﺪ ﺳﺮﻣﺎ و ﮔﺮﻣﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﯽ ﺣﺘﯽ ﺗﺼﻮر‬ ‫ﮐﻨﯽ‪ .‬ﺥﻮب ﻣﻦ ﻣﻴﺮم دﻧﺒﺎل ﺳﻔﻴﻨﻪ ‪ .‬ﻣﻨﺘﻈﺮم ﺑﺎش‪ ،‬و وﻗﺘﯽ ﺁﻣﺪم ‪ ،‬ﻧﺘﺮس‪".‬‬ ‫" اوﻩ‪ .‬ﻧﻪ‪،‬ﺣﺎﻻ دﻳﮕﻪ ازﺁدم هﺎی ﻓﻀﺎﻳﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﺮﺳﻢ‪".‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﭼﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪ‬ ‫ﺑﯽ ﻣﻮردی ﮐﺮدﻩ‪...‬ﻣﺎﻩ ﭘﺸﺖ اﺑﺮهﺎ ﺑﻮد‪.‬ﺣﺎﻻ واﻗﻌًﺎ هﻤﻪ ﺟﺎ ﺗﺎرﻳﮏ ﺵﺪﻩ ﺑﻮد‬ ‫اﻣﯽ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﻣﻮج هﺎی ﺑﻠﻨ ﺪ ﭘﺮﻳ ﺪ و ﺑ ﻪ واﺳ ﻄﻪ ﺗ ﺎرﻳﮑﯽ ازدﻳ ﺪ رس ﺥ ﺎرج‬ ‫ﺵﺪ‪ .‬دﻗﺎﻳﻖ ﻣﯽ ﮔﺬﺵﺖ و ﺑﺮای اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر از وﻗﺘﯽ ﮐ ﻪ ﺳ ﺮو ﮐﻠ ﻪ اﻣ ﯽ ﭘﻴ ﺪا‬ ‫ﺵﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺥﻮد ﺥﻠﻮت ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم‪ .‬ﺵﺮوع ﮐﺮدم ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن‪...‬‬ ‫اﻣﯽ؟‪...‬‬ ‫ﻳﮏ ﻣﻮﺟﻮد ﻓﻀﺎﻳﯽ!‪...‬‬ ‫واﻗﻌﻴﺖ داﺵﺖ ﻳﺎ ﻓﻘﻂ روﻳﺎ ﺑﻮد؟‬ ‫ﻣﺪﺗﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدم ‪ ،‬هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺁن ﺑ ﻪ ﺳ ﺨﺘﯽ ﻣ ﯽ ﮔﺬﺵ ﺖ‪ .‬ﺗ ﺎ وﻗﺘ ﯽ‬ ‫ﻼ ﺗﻨﻬ ﺎ ﺑ ﻮدم‪ ،‬در ﺳ ﺎﺣﻠﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﻃ ﻮر‬ ‫ﮐ ﻪ ﺗ ﺮس ﺑ ﺮ ﻣ ﻦ ﻏﻠﺒ ﻪ ﮐ ﺮد‪ .‬ﮐ ﺎﻣ ً‬ ‫وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ ﺥﻠﻮت ﺑﻮد‪...‬‬ ‫ﻗﺮار ﺑﻮد ﺳﻮار ﻓﻀﺎ ﭘﻴﻤﺎی ﻳﮏ ﻣﻮﺟﻮد ﻓﻀﺎﻳﯽ ﺵﻮم‪...‬‬ ‫ﺗﺨﻴﻼﺗﻢ ﺑﺎﻋﺚ ﺵﺪ ﺗﺎ ﻣﻴ ﺎن ﺻ ﺨﺮﻩ ه ﺎ و ﻻﺑ ﻼی اﻣ ﻮاج ﺳ ﺎﻳﻪ ه ﺎﻳﯽ ﻋﺠﻴ ﺐ‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ ... ،‬وﺵﺮوع ﮐﺮدم ﺑﻪ ﺵﮏ ﮐﺮدن درﺑﺎرﻩ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ‪.‬‬ ‫اﮔﺮ اﻣﯽ‪ ،‬ﺵﻴﻄﺎﻧﯽ در ﭼﻬﺮﻩ ﮐﻮدک ﺑﺎﺵﺪ ﭼﻪ ؟ ‪...‬‬ ‫ﺁﻳﺎ ﺻﺤﺒﺖ درﺑﺎرﻩ ﺥﻴﺮ هﻢ ﻟﻮاﻳﯽ ﺑﺮای ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﺁوردن ﻣﻦ ﺑﻮد؟‬ ‫ﻧﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻳﻦ ﻃﻮر ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬ﻳﺎ ﻣﯽ ﺵﺪ؟ ‪...‬‬ ‫ﺁدم رﺑﺎﻳﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﻓﻀﺎﭘﻴﻤﺎﻳﯽ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ‪.‬‬ ‫درﺳﺖ هﻤﻴﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﭼﺸﻢ اﻧﺪازی وﺣﺸﺘﻨﺎک روﺑﺮوی ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻇﺎهﺮ ﺵﺪ ‪:‬‬ ‫ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻮری ﺳﺒﺰ‪ -‬زرد از زﻳﺮ ﺁب ﺑﻪ ﺁهﺴﺘﮕﯽ دﻳﺪﻩ ﺵ ﺪ و ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﺎ ﭼﺮﺥﺸ ﯽ‬ ‫ﺁرام‪ ،‬ﺑﺎ اﻧﻮار ﻣﺨﺘﻠﻒ از زﻳﺮ اﻣﻮاج ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ‪...‬‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ داﺵﺖ! واﻗﻌًﺎ داﺵﺘﻢ ﺳﻮار ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻓﻀﺎﻳﯽ ﻣﯽ ﺵﺪم ﮐ ﻪ ﻣ ﺮا ﺑ ﻪ دﻳ ﺪار‬ ‫از دﻧﻴﺎﻳﯽ دﻳﮕﺮ ﻣﯽ ﺑ ﺮد! ﺑﻌ ﺪ ﺑﺪﻧ ﻪ ﻓﻀ ﺎ ﭘﻴﻤ ﺎ ﭘﺪﻳ ﺪار ﺵ ﺪ‪ .‬ﺵ ﺒﻴﻪ ﺗﺨ ﻢ ﻣ ﺮغ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﻨﺠﺮﻩ هﺎﻳﯽ روﺵﻦ‪ .‬ﻧ ﻮری ﺳ ﺒﺰ ﺻ ﺪﻓﯽ رﻧﮕ ﯽ داﺵ ﺖ‪ .‬ﺻ ﺤﻨﻪ ای‬ ‫ﺗﺮس ﺁور ﺑﻮد‪ .‬واﻗﻌًﺎ وﺣﺸﺖ زدﻩ ﺑﻮدم‪ .‬هﻤﻪ اش ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ ﺻ ﺤﺒﺖ ﺑ ﺎ ﻳ ﮏ‬ ‫ﺑﭽﻪ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد‪...‬‬ ‫ﺑﭽﻪ؟ ‪ ...‬ﮐﻪ ﺵﺒﻴﻪ ﺁدﻣﯽ ﺥﻮب ﺑ ﻮد‪ ...‬ﺵ ﺎﻳﺪ ﻧﻘ ﺎب ﺑ ﻪ ﭼﻬ ﺮﻩ داﺵ ﺖ؟ ‪ ...‬ﺗﻨﻬ ﺎ‬ ‫در ﮐﻨﺎر ﺳﺎﺣﻠﯽ در ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﺵﺐ ﺑ ﻮدن و ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ای از ﺟﻬ ﺎﻧﯽ دﻳﮕ ﺮ دﻳ ﺪن‬ ‫‪٤٠‬‬

‫واﻗﻌﺎ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﻋﺎدی ﻧﻴﺴﺖ‪ ...‬ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ ای ﮐﻪ ﻗﺼ ﺪ دارد ﺑ ﻪ دﻧﺒﺎﻟ ﺖ‬ ‫ﺑﻴﺎﻳﺪ و ﺗﻮ را ﺑﻪ دور دﺳﺖ هﺎ ﺑﺒﺮد‪' ...‬ﺑﭽﻪ' و ﺣﺮف هﺎﻳﯽ ﮐﻪ زدﻩ ﺑﻮد را‬ ‫ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم‪ .‬در ﺑﺮاﺑﺮم ﻣﺎﺵﻴﻨﯽ ﺗﺮس ﺁور ﻗﺮار داﺵﺖ‪.‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‬ ‫ﻣ ﯽ داﻧﺴ ﺖ ﮐ ﻪ واﻗﻌ ًﺎ از ﮐﺠ ﺎ ﺁﻣ ﺪﻩ؟ از ﻳﻨﮕ ﻪ دﻧﻴ ﺎﻳﯽ دﻳﮕ ﺮ؟ اﮔ ﺮ هﻤ ﻪ اﻳ ﻦ‬ ‫ﻣﺎﺟﺮاهﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺮای ﺁدم دزدی ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺒﯽ ﺑﺎﺵﺪ ﭼﻪ ؟‬ ‫ﺥﻴﻠﯽ از ﺁﻧﯽ ﮐﻪ هﻨﮕﺎم ﺳﻘﻮط در ﺁب دﻳﺪﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻧ ﺰدﻳﮑﻢ ﺵ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬دﻩ ﭘ ﺎ ﺑ ﺎﻻﺗﺮ از ﺁب ﻗ ﺮار داﺵ ﺖ‪ .‬ه ﻴﭻ ﺳ ﺮو ﺻ ﺪاﻳﯽ‬ ‫ﻧﺪاﺵﺖ‪ .‬ﺻﺪاﻳﺶ وﺣﺸﺘﻨﺎک ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻧﺰدﻳﮏ و ﻧﺰدﻳﮑﺘﺮ ﻣﯽ ﺵﺪ‪.‬‬ ‫ﺁرزو ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ای ﮐﺎش ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺥﺎﻧﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم‪ .‬ﮐﻪ هﺮﮔ ﺰ ﭼﻴ ﺰی را‬ ‫ﮐﻪ از ﺁﺳﻤﺎن در ﺁب ﺳﻘﻮط ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد را ﻧﻤﯽ دﻳﺪم‪ .‬ﮐﻪ هﺮﮔ ﺰ ه ﻴﭻ ﻣﻮﺟ ﻮد‬ ‫ﻓﻀﺎﻳﯽ را ﻧﻤﯽ دﻳﺪم‪ .‬و ﺣﺎﻻ ﻣﺜﻞ ﻣﺎدر ﺑ ﺰرﮔﻢ در ﮐﻤ ﺎل ﺁراﻣ ﺶ و اﻣﻨﻴ ﺖ‪،‬‬ ‫در ﺗﺨﺖ ﮐﻮﭼﮑﻢ در ﺥﻮاب ﻣﯽ ﺑﻮدم‪.‬‬ ‫درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﮐﺎﺑﻮس ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺮس ﺥﻔﻪ ام ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﻗﺪرت ﻓﺮار ﻧﺪاﺵ ﺘﻢ‪.‬‬ ‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺁن هﻴﻮﻻﻳﯽ ﮐﻪ داﺵﺖ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﻣﺮا ﺑﺎ ﺥﻮد ﺑﺒﺮد‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻢ ﺵﺎﻳﺪ ﻣﯽ ﺥﻮاﺳﺘﻨﺪ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺑﺎغ وﺣﺶ ﻓﻀﺎﻳﯽ ﺥﻮد ﺑﺒﺮﻧﺪ‪.‬‬ ‫وﻗﺘﯽ ﺁن را ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻖ‪ ،‬ﻋﻈﻴﻢ و ﺑﺎ ﺵﮑﻮﻩ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺻ ﻮرﺗﻢ ﺑ ﻮد‪ ،‬دﻳ ﺪم ﻓﮑ ﺮ‬ ‫ﮐ ﺮدم ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ اﻳﻨﻬ ﺎ ﺑ ﻪ ﺥ ﺎﻃﺮ ﻣ ﻦ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺣﺘ ﯽ ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم ﮐ ﻪ اﻳ ﻦ هﻴﮑ ﻞ‬ ‫اهﺮﻳﻤﻨﯽ ﻗﺼﺪش ﻟﻪ ﮐﺮدن ﻣﻦ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻧﻮری زرد رﻧﮓ از ﺵﮑﻢ هﻴﻮﻻ ﺑﻴ ﺮون زد‪ ،‬ﺑﻌ ﺪ اﻧﻌﮑ ﺎس ﺵ ﺪﻳﺪ ﻧ ﻮر ﻣ ﺎﻧﻊ‬ ‫از ﺁن ﺵ ﺪ ﮐ ﻪ ﻗ ﺪرت دﻳ ﺪن داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﻢ و ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم ﮐ ﻪ ﻣ ﺮدﻩ ام‪ .‬ﺗﺼ ﻤﻴﻢ‬ ‫ﮔ ﺮﻓﺘﻢ ﮐ ﻪ در ﺟﻬ ﺖ ارادﻩ ﺥﺪاوﻧ ﺪی ﺣﺮﮐ ﺖ ﮐ ﺮدﻩ‪ ،‬روح ﺥ ﻮد را ﺑ ﻪ او‬ ‫ﺳﭙﺎردم‪....‬‬ ‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﻢ ﭼﻴ ﺰی ﮐ ﻪ ﻣ ﺮا ﺑ ﺎﻻ ﻣ ﯽ ﮐﺸ ﻴﺪ را اﺣﺴ ﺎس ﮐ ﻨﻢ‪ ،‬اﻧﮕ ﺎر ﮐ ﻪ در‬ ‫ﺁﺳﺎﻧﺴ ﻮری ﺑ ﻮدم‪ ،‬اﻣ ﺎ ﭘﺎه ﺎﻳﻢ روی ﭼﻴ ﺰی ﻗ ﺮار ﻧﺪاﺵ ﺖ‪ .‬اﻧﺘﻈ ﺎر داﺵ ﺘﻢ ﺑ ﺎ‬ ‫ﻣﻮﺟﻮداﺗﯽ ﮐﻪ ﮐﻠﻪ اﺥﺘﺎﭘﻮس و ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﻗﺮﻣﺰ و ﺑﻴﺮون زدﻩ دارﻧﺪ ‪ ،‬ﻣﻮاﺟ ﻪ‬ ‫ﺥﻮاهﻢ ﺵﺪ‪...‬‬ ‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﭘﺎهﺎﻳﻢ ﺑﺮ ﺳ ﻄﺢ ﻧﺮﻣ ﯽ ﻗ ﺮار ﮔﺮﻓ ﺖ‪ ،‬ﺟ ﺎﻳﯽ ﻣﻄﺒ ﻮع و ﻣﻔ ﺮوش ﮐ ﻪ‬ ‫دﻳﻮاره ﺎﻳﺶ ﮐﺎﻏ ﺬ ه ﺎی دﻳ ﻮاری داﺵ ﺖ‪ .‬ﮐ ﻮدک ﮐﻬﮑﺸ ﺎﻧﯽ ﺑ ﺎ ﺁن ﭼﺸ ﻤﺎن‬ ‫ﺑﺰرگ درﺥﺸﺎن و ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن در ﺑﺮاﺑﺮم اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻧﮕﺎهﺶ ﺁراﻣﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬و ﺑﺎﻋﺚ ﺵﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ واﻗﻌﻴ ﺖ ﺑ ﺎز ﮔ ﺮدم‪ ،‬ﺑ ﻪ واﻗﻌﻴ ﺖ‬ ‫زﻳﺒﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻳﺎدم دادﻩ ﺑﻮد ﺑﺸﻨﺎﺳﻤﺶ‪.‬‬ ‫‪٤١‬‬

‫دﺳﺘﺶ را روی ﺵ ﺎﻧﻪ ام ﻧﻬ ﺎد‪ " .‬ﺁرام ﺑ ﺎش‪ ،‬ﺁرام ﺑ ﺎش‪ ،‬ه ﻴﭻ ﭼﻴ ﺰ ﺑ ﺪی در‬ ‫اﻳﻨﺠﺎ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪".‬‬ ‫وﻗﺘﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‪،‬ﻟﺒﺨﻨﺪی زدﻩ و ﮔﻔﺘﻢ‪" ،‬واﻗﻌًﺎ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮدم"‬ ‫ﺥﻨﺪﻩ ﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﻣﯽ داﻧﻢ‪ ،‬از ﺵﺪت ﺗﺮس رﻧﮕﺖ ﺳﺒﺰ ﺵﺪﻩ ﺑﻮد!"‬ ‫" ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﮐﻪ‪ ...‬ﺥﻮب‪ ...‬ﺥﻴﻠﯽ ﭼﻴﺰهﺎی وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ ﺑﻪ ذهﻨﻢ ﺁﻣﺪ‪".‬‬ ‫" ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ ذهﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﻓﻌ ﺎﻟﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ داری‪ .‬ﺗﺨﻴﻠ ﯽ ﮐ ﻪ ﻏﻴ ﺮ ﻗﺎﺑ ﻞ ﮐﻨﺘ ﺮل‬ ‫ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻮ را ﺗﺮﺳﺎﻧﺪﻩ و ﺣﺘﯽ ﺑﮑﺸﺪ‪ ،‬و هﻨﮕ ﺎﻣﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﻳ ﮏ دوﺳ ﺖ‬ ‫ﺥﻮب هﺴﺘﯽ ‪ ،‬او را ﺑﻪ دﻳﻮی هﺮاﺳﻨﺎک ﺑﺪل ﮐﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ واﻗﻌﻴﺖ ﻓﺎﻗ ﺪ ﭘﻴﭽﻴ ﺪﮔﯽ‬ ‫ﻼ ﺳﺎدﻩ اﺳﺖ‪"...‬‬ ‫وزﻳﺒﺎﺳﺖ‪ .‬ﮐﺎﻣ ً‬ ‫" ﭘﺲ ﻣﻦ در ﻳﮏ ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ هﺴﺘﻢ؟ "‬ ‫ﻼ ﺵ ﻨﺎﺥﺘﻪ‬ ‫" ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ وﺳﻴﻠﻪ ﭘﺮواز ﻧﺎﺵﻨﺎﺥﺘﻪ ای اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﻳﮑﯽ ﮐﺎﻣ ً‬ ‫ﺵﺪﻩ وﻳﮏ ﻓﻀﺎﭘﻴﻤﺎ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ اﺵﮑﺎﻟﯽ ﻧﺪارد‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯽ ﺁن را ﺑﺸ ﻘﺎب ﭘﺮﻧ ﺪﻩ‬ ‫ﺑﺨﻮاﻧﯽ‪ .‬ﻣﺮا هﻢ 'ﻣﺮﻳﺨﯽ ' ﺻﺪا ﮐﻨﯽ‪".‬‬ ‫اﻳﻦ ﺻﺤﺒﺖ هﺎ ﻓﺸﺎر ﻋﺼﺒﯽ را از روﻳ ﻢ ﺑﺮداﺵ ﺖ و ﺑﺎﻋ ﺚ ﺵ ﺪ ﮐ ﻪ ه ﺮ دو‬ ‫ﺑﺨﻨﺪﻳﻢ‪.‬‬ ‫دﻋﻮﺗﻢ ﮐﺮد‪ " ،‬ﺑﻴﺎ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻣﺮﮐﺰ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهﯽ را ﺑﺒﻴﻦ‪".‬‬ ‫از ﻣﻴﺎن دری ﺑﺎرﻳﮏ و ﻗﻮﺳﯽ ﺵﮑﻞ ﺑﻪ اﺗﺎق دﻳﮕﺮی رﻓﺘ ﻴﻢ ﮐ ﻪ ﺳ ﻘﻒ ﺁن ﺑ ﻪ‬ ‫ﮐﻮﺗﺎهﯽ هﻤﺎن اﺗﺎﻗﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺁن وارد ﺵﺪﻩ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬اﺗﺎﻗﯽ ﭘ ﺮ از ﺵﻴﺸ ﻪ ه ﺎی‬ ‫ﻣﺪور و ﺑﺰرگ ﺑﻮد‪ .‬در ﻣﻘﺎﺑ ﻞ ﻣﻴ ﺰی ﮐ ﻪ دﺳ ﺘﮕﺎﻩ ه ﺎی ﮐﻨﺘ ﺮل ﺑ ﻮد‪ ،‬ﭼﻨ ﺪﻳﻦ‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﻗﺮار داﺵﺖ‪،‬ﺳﻪ ﺻ ﻨﺪﻟﯽ ه ﻢ ﺑ ﻮد‪ .‬اﺑﻌ ﺎد هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ از ﺑﻠﻨ ﺪی‬ ‫ﺳﻘﻒ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ اﺑﻌﺎد ﺻﻨﺪﻟﯽ هﺎ در ﺣﺪ و اﻧﺪازﻩ ای ﺑﻮد ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺑﺮای ﺑﭽ ﻪ‬ ‫هﺎﺳﺖ! وﻗﺘ ﯽ دﺳ ﺘﻬﺎﻳﻢ را ﺑ ﺎﻻ ﻣ ﯽ ﺑ ﺮدم‪ ،‬ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﻢ ﺳ ﻘﻒ را ﻟﻤ ﺲ ﮐ ﻨﻢ‪.‬‬ ‫هﻴﭻ ﺁدم ﺑﺰرﮔﯽ در ﺁن اﺗﺎق هﺎ ﺟﺎ ﻧﻤﯽ ﺵﺪ‪...‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪ " ،‬ﺑ ﺎور ﻧﮑﺮدﻧ ﯽ اﺳ ﺖ! " هﻨﮕ ﺎﻣﯽ ﮐ ﻪ اﻣ ﯽ داﺵ ﺖ روی ﺻ ﻨﺪﻟﯽ‬ ‫وﺳﻄﯽ ﻣ ﯽ ﻧﺸﺴ ﺖ‪ ،‬ﻣ ﻨﻬﻢ ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ ﭘﻨﺠ ﺮﻩ رﻓ ﺘﻢ ﺗ ﺎ ﻧ ﻮر و ﻣﻨﻈ ﺮﻩ درﻳ ﺎ را‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﻟﺮزش ﺑﺴﻴﺎر ﺥﻔﻴﻔﯽ در ﮐﻒ ﺳﻔﻴﻨﻪ اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم و ﭼﺮاغ ه ﺎ ﺥ ﺎﻣﻮش ﺵ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻓﻘﻂ ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ را ﺑﺒﻴﻨﻢ‪...‬‬ ‫" هﯽ! ﺵﻬﺮ را ﭼﮑﺎر ﮐﺮدی؟ "‬ ‫اﻣﯽ ﺟﻮاب داد‪ " ،‬ﭘﺎﺋﻴﻦ را ﺑﺒﻴﻦ‪".‬‬

‫‪٤٢‬‬

‫ﺗﻘﺮﻳﺒ ﺎ داﺵ ﺘﻢ ﺳ ﮑﺘﻪ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم‪ .‬ه ﺰاران ﭘ ﺎ ﺑ ﺎﻻﺗﺮ از ﺥﻠ ﻴﺞ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬ﺗﻤ ﺎم‬ ‫ﺵﻬﺮهﺎی ﺳ ﺎﺣﻠﯽ را ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ دﻳ ﺪ‪ .‬ﻇ ﺮف ﻳ ﮏ ﻟﺤﻈ ﻪ ﻣﺎﻳ ﻞ ه ﺎ در ه ﻮا اوج‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ‪ ،‬و ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺁن هﻢ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮدم!‬ ‫" ﺁرام! ﺥﻴﻠﯽ ﺁرام! "‬ ‫هﻴﺠﺎن زدﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﺮس از ارﺗﻔﺎع داﺵﺖ دﻳﻮاﻧﻪ ام ﻣﯽ ﮐﺮد‪ " .‬اﻣﯽ‪"...‬‬ ‫" ﭼﯽ ﻣﻴﺨﻮای؟ "‬ ‫" ﻧﻴﻔﺘﻴﻢ؟ "‬ ‫" ﺥﻮب‪ ،‬اﮔﺮ ﺁدﻣﯽ دروﻏﮕﻮ ﺑﺎﺵﻪ‪،‬ﻣﮑﺎﻧﻴﺰم هﺎی اﻳﻦ دﺳﺘﮕﺎﻩ ﻗﺎﻃﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‬ ‫اوﻧﻮﻗﺖ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﻴﻔﺘﻴﻢ‪".‬‬ ‫ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ داد زدم‪ " ،‬ﭘﺲ ﺑﺮﻳﻢ ﭘﺎﺋﻴﻦ! ﺑﺮﻳﻢ ﭘ ﺎﺋﻴﻦ!" اﻣ ﺎ از ﺥﻨ ﺪﻩ ﺑﻠﻨ ﺪ او ﻓﻬﻤﻴ ﺪم‬ ‫ﮐﻪ داﺵﺖ ﺵﻮﺥﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺣﺎﻟﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﺵﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ "،‬ﺁﻳﺎ ﻣﻴﺘﻮﻧﻦ ﻣﺎ را از ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ؟ "‬ ‫ﺑﻪ ﭼﺮاغ ﻗﺮﻣﺰی ﺑﺎﻻی ﻣﻴﺰ اﺵﺎرﻩ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ " ،‬وﻗﺘﯽ اﻳ ﻦ روﺵ ﻨﻪ‪ ،‬ﻳﻌﻨ ﯽ‬ ‫ﻣﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎهﺪﻩ اﻳﻢ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺥﺎﻣﻮﺵﻪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ اﻻن‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ ﻗﺎﺑﻞ روٶﻳﺖ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪".‬‬ ‫" ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ رٶﻳﺖ؟ "‬ ‫ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺥﺎﻟﯽ ﮐﻨﺎر ﺥﻮد اﺵﺎرﻩ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ " ،‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ اﻳ ﻦ ﺁﻗ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ‬ ‫ﮐﻨﺎرم ﻧﺸﺴﺘﻪ‪ ".‬وﺣﺸﺖ ﮐﺮدم‪ ،‬و او ﺵﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﺥﻨﺪﻳﺪن‪،‬ﻓﻬﻤﻴﺪم ﮐ ﻪ اﻳ ﻨﻬﻢ‬ ‫ﺵﻮﺥﯽ دﻳﮕﺮ اوﺳﺖ‪.‬‬ ‫" ﭼﮑﺎر ﮐﺮدی ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻦ ﻣﺎ رو ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ؟ "‬ ‫وﻗﺘ ﯽ ﭼ ﺮخ ه ﺎی دوﭼﺮﺥ ﻪ ﺳ ﺮﻳﻊ ﻣ ﯽ ﭼﺮﺥﻨ ﺪ‪،‬ﻧﻤﯽ ﺗ ﻮاﻧﯽ ﭘ ﺮﻩ ه ﺎﻳﺶ را‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﯽ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎری ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻮﻟﮑ ﻮل ه ﺎی اﻳ ﻦ ﻓﻀ ﺎ ﭘﻴﻤ ﺎ را‬ ‫ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﯽ زﻳﺎد ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ در ﻣﯽ ﺁورﻳﻢ‪"...‬‬ ‫" ﺟﺎﻟﺒﻪ‪ .‬اﻣﺎ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺥﻮاهﺪ اون ﭘﺎﺋﻴﻨﯽ هﺎ ﻣﺎ را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‪".‬‬ ‫" اﺟﺎزﻩ ﻧﺪارم اﻳﻦ ﮐﺎر را را ﺑﮑﻨﻢ‪ ،‬ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﺑﻮدن ﻳﺎ ﻧﺒﻮدن ﻓﻀﺎ ﭘﻴﻤﺎی‬ ‫ﻣﺎ‪ ،‬در دﻧﻴﺎی رﺵﺪ ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺮ اﺳﺎس ﺥﻮاﺳﺖ 'ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﮐﻤﮏ' اﺟﺮا ﻣﯽ ﺵﻮد‪.‬‬ ‫هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ 'ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ‪-‬اﺻﻠﯽ' واﻗﻊ در ﮐﻬﮑﺸﺎن اﺻﻠﯽ ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد‪"...‬‬ ‫" ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎت ﻧﻤﻴﺸﻢ‪".‬‬ ‫" اﻳ ﻦ ﻓﻀ ﺎﭘﻴﻤﺎ ﺑ ﻪ 'ﮐ ﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ‪-‬اﺻ ﻠﯽ' وﺻ ﻞ اﺳ ﺖ و اوﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺗﺼ ﻤﻴﻢ‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻩ ﻣﺎ دﻳﺪﻩ ﺑﺸﻮﻳﻢ ﻳﺎ ﻧﺸﻮﻳﻢ‪".‬‬ ‫" اﻳﻦ ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ از ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﺪ ﮐﯽ؟ ‪" ...‬‬ ‫" اﻳﻦ ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻣﻴﺪوﻧﻪ‪ ...‬ﻣﻴﺨﻮای ﺟﺎی ﺥﺎﺻﯽ ﺑﺮﻳﻢ؟ "‬ ‫" ﺑﻪ ﺥﻮﻧﻪ ام در ﻓﻮﻧﻴﮑﺲ‪ ،‬ﺁرﻳﺰوﻧﺎ! دﻟﻢ ﻣﻴﺨﻮاد از هﻮا ﺑﺒﻴﻨﻤﺶ‪ ...‬اﻣﺎ اون‬ ‫‪٤٣‬‬

‫ﮐﻪ ﺻﺪهﺎ ﻣﺎﻳﻞ دورﺗﺮ از اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ‪"...‬‬ ‫" ﺥﻮب ﺑﺮﻳﻢ! اﻣﯽ ﺑﻪ دﺳﺘﮕﺎﻩ ﮐﻨﺘﺮل ﻓﺮﻣﺎن داد‪ " ،‬ﺣﺎﻻ! "‬ ‫از دﻳ ﺪن ﺳ ﻔﺮ از ﭘﺸ ﺖ ﭘﻨﺠ ﺮﻩ ه ﺎ داﺵ ﺘﻢ ﻟ ﺬت ﻣ ﯽ ﺑ ﺮدم‪ ...‬اﻣ ﺎ ﺑﻼﻓﺎﺻ ﻠﻪ‬ ‫رﺳﻴﺪﻳﻢ!ﺻﺪهﺎ ﻣﺎﻳﻞ را ﻇﺮف ﺙﺎﻧﻴﻪ ای ﻃﯽ ﮐﺮدﻳﻢ!‬ ‫ﺵﺎخ در ﺁوردﻩ ﺑﻮدم‪ " .‬ﭼﻘﺪر ﺳﺮﻳﻊ! "‬ ‫" ﮔﻔ ﺘﻢ ﮐ ﻪ در ﺣﻘﻴﻘ ﺖ ﻣ ﺎ 'ﺳ ﻔﺮ' ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪' ،‬ﻧﻘ ﻞ ﻣﮑ ﺎن' ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ ...‬اﻳ ﻦ‬ ‫ﻣﻮﺿ ﻮﻋﯽ ﻣﮑ ﺎﻧﯽ‪ -‬زﻣ ﺎﻧﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد اﺳ ﻢ ' ﺳ ﻔﺮ' را ه ﻢ روی ﺁن‬ ‫ﮔﺬاﺵﺖ‪".‬‬ ‫ﺑﻪ ﺥﻴﺎﺑﺎن هﺎی ﻧﻮراﻧﯽ و درﺥﺸﺎن ﻓﻮﻧﻴﮑﺲ ﺥﻴﺮﻩ ﺵﺪﻩ ﺑﻮدم‪ .‬ﺵﻬﺮ از ﺑ ﺎﻻ و‬ ‫در ﺵﺐ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺒﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺥﺎﻧﻪ هﺎی هﻤﺴﺎﻳﻪ ﺥ ﻮد را ﺗﺸ ﺨﻴﺺ‬ ‫دادم از اﻣﯽ ﺥﻮاهﺶ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺒ ﺮد‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪ " ،‬وﻟ ﯽ‪ ،‬ﻟﻄﻔ ًﺎ ﺁرام‬ ‫ﺑﺮو‪ .‬ﻣﻴﺨﻮاهﻢ از ﺳﻔﺮﻣﺎن ﻟﺬت ﺑﺒﺮم‪".‬‬ ‫ﭼﺮاغ ﺻﻔﺤﻪ ﮐﻨﺘﺮل ﺥﺎﻣﻮش ﺑﻮد‪.‬هﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺎ را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬ﺁهﺴﺘﻪ‬ ‫و ﺁرام از ﻣﻴﺎن ﺳﺘﺎرﻩ هﺎی ﺁﺳﻤﺎن وﺥﻴﺎﺑﺎن ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻳﻢ ‪.‬‬ ‫" ﺥﺎﻧﻪ ﻣﻦ ﭘﺎﺋﻴﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺗﺠﺮﺑ ﻪ واﻗﻌ ًﺎ ﻏﺮﻳﺒ ﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺁدم ﺥﺎﻧ ﻪ ﺥ ﻮد را از‬ ‫ﺑﺎﻻ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪".‬‬ ‫" ﻣﻴﺨﻮاهﯽ ﺑﺒﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﺁﻳﺎ اوﺿﺎع روﺑﺮاﻩ هﺴﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ ؟ "‬ ‫" ﭼﺠﻮری؟ "‬ ‫" ﺑﻴﺎ اﻳﻨﺠﺎ رو ﺑﺒﻴﻦ‪".‬‬ ‫ﺑ ﺮ روی ﺻ ﻔﺤﻪ ﺑ ﺰرگ ﻣﻘ ﺎﺑﻠﺶ ﺗﺼ ﻮﻳﺮ از ﺑ ﺎﻻی ﺥﻴﺎﺑ ﺎن دﻳ ﺪﻩ ﺵ ﺪ‪ .‬ﻣﺜ ﻞ‬ ‫هﻤﺎن ﺳﻴﺴﺘﻤﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ﺑﺎ ﺁن ﺥﻮاب ﺑﻮدن ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻢ را دﻳﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬ﺑ ﺎ ﻳ ﮏ‬ ‫ﻓﺮق ﺑﺰرگ‪ :‬اﻳﻨﺠﺎ ﺗﺼﺎوﻳﺮ ﺳ ﻪ ﺑﻌ ﺪی ﺑﻮدﻧ ﺪ و ﻋﻤ ﻖ داﺵ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺜ ﻞ اﻳ ﻦ ﺑ ﻮد‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﯽ دﺳﺘﺖ را درون ﺻﻔﺤﻪ ﮐﺮدﻩ و هﺮ ﭼﻴﺰی را ﻟﻤﺲ ﮐﻨﯽ‪ .‬ﺥﻮاﺳﺘﻢ‬ ‫اﻳﻦ ﮐﺎر را ﺑﮑﻨﻢ ‪ ،‬اﻣﺎ ﺻﻔﺤﻪ ای ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ ﻣﺎﻧﻌﻢ ﺵﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻩ دار ﺁﻣﺪ ﭼﻮن ﮔﻔﺖ‪ " ،‬هﻤﻪ هﻤﻴﻦ ﮐﺎر را ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬ ‫" هﻤﻪ ؟ هﻤﻪ ﮐﯽ ان؟ "‬ ‫" ﺗﻮ ﮐﻪ ﻓﮑ ﺮ ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨ ﯽ اوﻟ ﻴﻦ ﺁدم رﺵ ﺪ ﻧﺎﻳﺎﻓﺘ ﻪ ای ﺑﺎﺵ ﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﻳ ﮏ ﺳ ﻔﻴﻨﻪ‬ ‫ﻓﻀﺎﻳﯽ ﺳﻔﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ "‬ ‫ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬اﻳﻨﻄﻮری ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪" .‬‬ ‫" ﺥﻮب اﺵﺘﺒﺎﻩ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺮای اﻳﻦ ﮐﻪ ﻣﻨﻴﺖ ﺗﻮ زﻳﺎدﻳﺮﻧﺞ ﻧﺒﺮﻩ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺑﮕﻢ ﮐﻪ ﺗﻌﺪاد ﺁدم هﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺣﺎﻻی ﺗﻮ را داﺵﺘﻪ اﻧﺪ‪ ،‬زﻳﺎد ﻧﺒﻮدﻩ‪".‬‬ ‫" ﭘﺲ ﺥﻮﺵﺤﺎﻟﻢ‪".‬‬ ‫‪٤٤‬‬

‫ﺗﺼﻮﻳﺮﺻﻔﺤﻪ ازﺳﻘﻒ ﺥﺎﻧﻪ ام رد ﺵﺪﻩ واﺗﺎق هﺎ وﺗﻤﺎﻣﯽ ﮔﻮﺵﻪ هﺎی ﺁن را‬ ‫ﻧﺸﺎن داد‪ .‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺳﺮ ﺟﺎﻳﺶ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫" ﭼﺮا ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺗﻮ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را اﻳﻨﺠﻮر ﺳﻪ ﺑﻌﺪی ﻧﺸﻮن ﻧﻤﻴﺪﻩ؟ "‬ ‫" ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ‪ ،‬ﻣﺎل ﻣﻦ دﻳﮕﻪ ﻗﺪﻳﻤﯽ ﺵﺪﻩ‪" .‬‬ ‫" اﮔﻪ اﻳﻨﻘﺪر ﻗﺪﻳﻤﻴﻪ‪ ،‬ﭼﺮا ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺪﻳﺶ؟ "‬ ‫اﻧﺘﻈﺎر ﭼﻨﻴﻦ ﺳٶاﻟﯽ را ﻧﺪاﺵﺖ‪ ".‬ﭼﯽ ؟ ﻧﻤﻴﺘ ﻮﻧﻢ ﺟ ﻴﻢ‪ .‬ﻣ ﺎ اﺟ ﺎزﻩ ﻧ ﺪارﻳﻢ ﮐ ﻪ‬ ‫ﻧﻤﻮﻧﻪ ای از اﺑﺰار ﻳﮏ ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ را در اﻳ ﻦ ﺟﻬ ﺎن ﺟ ﺎ ﺑﮕ ﺬارﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺗ ﺎ ﺣ ﺎﻻ ﺑﺎﻳ ﺪ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺵ ﺪﻩ ﺑﺎﺵ ﯽ ﮐ ﻪ از اﻳ ﻦ ﺗﮑﻨﻮﻟ ﻮژی ﺑ ﻪ ﺵ ﻴﻮﻩ درﺳ ﺖ‬ ‫اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺵﺪ‪".‬‬ ‫ﺑﻼ ﻓﺎﺻ ﻠﻪ ﻳ ﺎدم ﺁﻣ ﺪ‪ :‬از ﭼﻨ ﻴﻦ اﺑ ﺰاری ﺣﺘﻤ ًﺎ در ﺟﻬ ﺖ ﺟ ﺎ ﺳﻮﺳ ﯽ اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ‬ ‫ﻣﯽ ﺵﺪ‪.‬‬ ‫ﺗٲﮐﻴ ﺪ ﮐ ﺮد‪ " ،‬در ﺁن ﺻ ﻮرت ﺵ ﻬﺮوﻧﺪان ﺑﻴﭽ ﺎرﻩ دﻳﮕ ﺮ ﺣ ﺮﻳﻢ ﺥﺼﻮﺻ ﯽ‬ ‫ﻧﺨﻮاهﻨﺪ داﺵﺖ‪".‬‬ ‫ﺥﻮاهﺶ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺵﻬﺮ را دوری ﺑﺰﻧﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﻣﺪرﺳﻪ را رد ﮐﺮدﻳﻢ‪.‬زﻣﻴﻦ ﺑﺎزی‪ ،‬ورزﺵﮕﺎﻩ وﮐﻼس درﺳﻢ رادﻳﺪﻳﻢ‪.‬ﺗﺼﻮر‬ ‫ﮐﺮدم وﻗﺘﯽ را ﮐﻪ ﻣﺎﺟﺮاهﺎی ﺥﻮد را ﺑﺮای هﻤﮑﻼﺳ ﯽ ه ﺎﻳﻢ ﺗﻌﺮﻳ ﻒ ﺑﮑ ﻨﻢ‪:‬‬ ‫" ﻣﺪرﺳﻪ را از ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻓﻀﺎﻳﯽ دﻳﺪم! "‬ ‫وﻩ ﮐﻪ از ﮔﻔﺘﻦ ﺁن ﭼﻪ اﺣﺴﺎس ﻏﺮوری ﻣﯽ ﮐﺮدم‪.‬‬ ‫ذهﻨﻢ را ﺥﻮاﻧﺪ و ﻗﻬﻘﻬﻪ زﻧﺎن ﮔﻔﺖ‪ "،‬ﺁن وﻗﺖ ﺑﻪ ﺗﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪت ‪" .‬‬ ‫ﺗﺼﻮر ﮐ ﺮدم واﻗﻌ ًﺎ ﭼﻘ ﺪر ﻣﻮﺟ ﺐ ﺥﻨ ﺪﻩ و ﺗﻤﺴ ﺨﺮ ﺑﻘﻴ ﻪ ﺵ ﺪﻩ و اوﺿ ﺎع را‬ ‫ﺥﺮاب ﺥﻮاهﻢ ﮐﺮد‪ " ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ‪ ...‬ﺑﻬﺘﺮاﺳﺖ دهﺎﻧﻢ را ﺑﺒﻨﺪم‪".‬‬ ‫" اﻳﻨﭽﻮری ﺥﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺗﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺟﻴﻢ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ را در ﮐﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ از‬ ‫ﺗﻮ ﺥﻮاﺳﺘﻪ ام ﺑﻨﻮﻳﺴﯽ‪ ،‬ﻓﻘﻂ در ﺁن‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐ ﻪ ﻓﻘ ﻂ ﻳ ﮏ روﻳ ﺎﭘﺮدازی ﺑ ﻮدﻩ‬ ‫وﺑﺲ‪ .‬ﻗﻮل ﻣﻴﺪهﯽ؟ "‬ ‫" ﻗﻮل ﻣﻴﺪهﻢ‪ ،‬اﻣﯽ‪" .‬‬ ‫ﺑﻪ ﭘﺮواز ﺑﺮ ﻓﻮﻧﻴﮑﺲ اداﻣﻪ دادﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﭼﻘﺪر ﺑﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ روز ﻧﻴﺴﺖ‪".‬‬ ‫" ﭼﺮا؟ "‬ ‫" دوﺳ ﺖ داﺵ ﺘﻢ در ﻃ ﻮل روز ه ﻢ ﺑ ﺎ ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ات ﭘ ﺮواز ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم‪ ...‬ﺗ ﺎ‬ ‫ﺵﻬﺮهﺎ و ﺳﺮزﻣﻴﻦ هﺎ را در ﻧﻮر ﺥﻮرﺵﻴﺪ ﻣﯽ دﻳﺪم‪.‬‬ ‫ﻣﺜ ﻞ هﻤﻴﺸ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﺥﻨﺪﻳ ﺪ و ﭘﺮﺳ ﻴﺪ‪ "،‬دﻟ ﺖ ﻣ ﯽ ﺥﻮاه ﺪ درﻧ ﻮر‬ ‫روزﺳﻔﺮﮐﻨﯽ؟"‬ ‫‪٤٥‬‬

‫" ﻓﮑ ﺮ ﻧﻤ ﯽ ﮐ ﻨﻢ ﻗ ﺪرﺗﺖ در ﺣ ﺪی ﺑﺎﺵ ﺪ ﮐ ﻪ ﺥﻮرﺵ ﻴﺪ را ﺗﮑ ﺎن ﺑ ﺪهﯽ‪...‬‬ ‫ﻳﺎاﻳﻨﮑﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ؟ "‬ ‫" اﮔﺮ ﻗﺮار ﺑﻪ ﺣﺮﮐ ﺖ دادن ﺥﻮرﺵ ﻴﺪ ﺑﺎﺵ ﻪ‪ ،‬ﻧ ﻪ ﻧﻤ ﯽ ﺗ ﻮﻧﻢ‪ ...‬اﻣ ﺎ ﺥﻮدﻣ ﻮن‬ ‫ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻴﻢ‪".‬‬ ‫دﺳﺘﮕﺎﻩ ﮐﻨﺘﺮل را ﺗﻨﻈﻴﻢ ﮐﺮد و ﺣﺮﮐﺘﻤ ﺎن ﺳ ﺮﻳﻊ ﺵ ﺪ‪ .‬از ﻓ ﺮاز ﺻ ﺤﺮاهﺎ و‬ ‫ﭼﻨ ﺪﻳﻦ ﺵ ﻬﺮ ﮔﺬﺵ ﺘﻴﻢ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﮐ ﻪ ازﻧﻘ ﺎﻃﯽ ﮐﻮﭼ ﮏ ﮔ ﺬر ﮐ ﺮدﻩ ﺑﺎﺵ ﻴﻢ‪ ،‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﮐﻮهﻬﺎی ﺻﺨﺮﻩ ای رﺳﻴﺪﻳﻢ‪ .‬ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺮ ﻓﺮاز اﻗﻴﺎﻧﻮس ﺑﺰرﮔﯽ ﺑ ﻮدﻳﻢ ﮐ ﻪ‬ ‫زﻳ ﺮ ﻧ ﻮر ﻣ ﺎﻩ ﻣ ﯽ درﺥﺸ ﻴﺪ‪ .‬اﻗﻴ ﺎﻧﻮس اﻃﻠ ﺲ ﺑ ﻮد! در اﻓ ﻖ ﺁﺳ ﻤﺎن داﺵ ﺖ‬ ‫روﺵﻦ ﻣﯽ ﺵﺪ‪ .‬ﺑﺮ ﻓﺮاز ﺳﺮزﻣﻴﻨﯽ رﺳﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺟﺎﻟ ﺐ اﻳﻨﺠ ﺎ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﺥﻮرﺵ ﻴﺪ‬ ‫ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺳﺮﻳﻊ داﺵﺖ!‬ ‫ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ‪ .‬اﻣﯽ ﺥﻮرﺵﻴﺪ را ﺣﺮﮐﺖ دادﻩ ﺑﻮد!ﻇﺮف‬ ‫ﭼﻨﺪ ﺙﺎﻧﻴﻪ روز ﺵﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫" ﭼﺮا ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺗﮑﺎﻧﺶ ﺑﺪهﯽ؟ "‬ ‫از ﻧﺎﺑﺎوری و اﻧﮑﺎر ﻣﻦ ﺥﻨﺪﻩ اش ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ " ،‬ﺥﻮرﺵ ﻴﺪ ﺣﺮﮐ ﺖ ﻧﮑ ﺮدﻩ‪،‬‬ ‫ﻣﺎﺋﻴﻢ ﮐﻪ ﺳﺮﻳﻊ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻩ اﻳﻢ‪".‬‬ ‫ﺑﻼ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺵﺘﺒﺎهﻢ ﺵﺪم‪ .‬اﻣﺎ اﻧﺼﺎﻓﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻘﺪر ﺵﺒﻴﻪ ﺑﻪ اﻳ ﻦ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺥﻮرﺵ ﻴﺪ را ﺣﺮﮐ ﺖ دادﻩ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬وﻗﺘ ﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﺳ ﺮﻋﺘﯽ ﺑ ﺎور‬ ‫ﻧﮑﺮدﻧﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﺁن در اﻓﻖ دﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﺵﻮد‪.‬‬ ‫" ﮐﺠﺎﺋﻴﻢ؟ "‬ ‫" ﺁﻓﺮﻳﻘﺎ‪".‬‬ ‫" ﺁﻓﺮﻳﻘﺎ! اﻣﺎ ﻳﮏ دﻗﻴﻘﻪ ﭘﻴﺶ ﮐﻪ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ ﺑﻮدﻳﻢ! "‬ ‫" ﺥﻮب‪ ،‬ﺗﻮ ﺥﻮاﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻓﻀ ﺎﻳﯽ در ﻧ ﻮر روز ﺣﺮﮐ ﺖ ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ﭘ ﺲ‬ ‫ﻣﺎ هﻢ ﺟﺎﻳﯽ ﺁﻣﺪﻳﻢ ﮐﻪ روز ﺑﺎﺵﻪ‪' .‬اﮔﺮ ﮐﻮهﻬﺎ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮوﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﮐﻮﻩ ﺑ ﺮود'‪ ...‬دوﺳ ﺖ داری ﮐ ﺪام ﮐﺸ ﻮر ﺁﻓﺮﻳﻘ ﺎﻳﯽ را‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﯽ؟ "‬ ‫" اووم‪ .‬هﻨﺪ‪".‬‬ ‫ﺥﻨﺪﻩ اش ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺟﻐﺮاﻓﯽ ام ﭼﻨﺪان ﺥﻮب ﻧﻴﺴﺖ‪...‬‬ ‫ﭘﺲ ﺑﺮﻳﻢ ﺑﻪ ﺁﺳﻴﺎ‪ ،‬ﺑﻪ هﻨﺪ‪ ...‬ﮐﺪام ﺵﻬﺮ هﻨﺪ را ﻣﯽ ﺥﻮاهﯽ ﺑﺒﻴﻨﯽ؟ "‬ ‫ﻧﻤ ﯽ ﺥﻮاﺳ ﺘﻢ اﺵ ﺘﺒﺎهﻢ را دوﺑ ﺎرﻩ ﺗﮑ ﺮار ﮐ ﻨﻢ‪ ".‬ﺑ ﺮام ﻓﺮﻗ ﯽ ﻧﻤﻴﮑﻨ ﻪ‪ ،‬ﺗ ﻮ‬ ‫اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻦ‪".‬‬ ‫" ﺑﻤﺒﺌﯽ ﭼﻄﻮرﻩ ؟ "‬ ‫" ﺥﻮﺑﻪ‪ .‬ﻋﺎﻟﻴﻪ اﻣﯽ‪" .‬‬ ‫‪٤٦‬‬

‫ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﯽ ﺑﺎﻻ و ﻋﺠﻴﺐ ﻗﺎرﻩ ﺁﻓﺮﻳﻘﺎ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻧﻬﺎدﻳﻢ ‪.‬‬ ‫ﺑﻌﺪا ﮐﻪ ﺑﻪ ﺥﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎ از اﻃﻠﺲ ﺟﻬﺎن اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﺥﻮاهﻢ ﮐﺮد‪.‬‬ ‫ﺑ ﻪ اﻗﻴ ﺎﻧﻮس هﻨ ﺪ رﺳ ﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬وﻗﺘ ﯽ ﮐ ﻪ ﺥﻮرﺵ ﻴﺪ ﺑ ﺎﻻ و در ﺟ ﺎﻳﯽ وﺳ ﻂ ﺑ ﻮد‪،‬‬ ‫ﺑﺮای ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ در ﺁﺳﻤﺎن ﻓﺮاز هﻨﺪ ﺑﯽ ﺣﺮﮐﺖ اﻳﺴﺘﺎدﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻣﺘﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﭼﺮا وﻗﺘﯽ ﻳﮑﺒﺎرﻩ اﻳﺴﺘﺎدﻳﻢ‪ ،‬ﺳﻘﻮط ﻧﮑﺮدﻳﻢ؟ "‬ ‫" ﺥﻴﻠﯽ ﺳﺎدﻩ‪ .‬ﭼﻮن از ﻧﻴﺮوی ﺿﺪ ﺟﺎذﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪" .‬‬ ‫" ﺁهﺎ ‪ ،‬ﭼﻪ ﺳﺎدﻩ‪" ...‬‬

‫‪٤٧‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺵﺸﻢ‬ ‫ﺳٶال درﺑﺎرﻩ ﻣﻘﻴﺎس هﺎ‬

‫ﻓﻀﺎﭘﻴﻤﺎﻳﻤﺎن ﺑﺮﻓﺮازﺵﻬﺮﭘﺎﺋﻴﻦ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺑﻪ ارﺗﻔﺎع ﺣﺪودًا ﺳﻴﺼﺪ‬ ‫ﭘﺎﻳﯽ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺵﺮوع ﺑﻪ ﭼﺮﺥﻴﺪن درﺁﺳﻤﺎن ﺑﻤﺒﺌﯽ ﮐﺮدﻳﻢ‪ .‬در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺶ هﺎی ﭼﻨﺪاﻧﯽ درﺑﺎرﻩ هﻨﺪ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬در ﻧﺘﻴﺠ ﻪ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل دﻳﺪن رٶﻳﺎ در ﺥﻮاﺑﻢ‪ .‬درﺥﻴﺎﺑﺎن هﺎهﺰاران ه ﺰارﺁدم‪،‬ﻧﻴﻢ ﺗﻨ ﻪ ه ﺎ‬ ‫و دﺳﺘﺎرهﺎﻳﯽ ﺑﺎ رﻧﮓ هﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﻮﺵﻴﺪﻩ‪ ،‬ﮔﺎوه ﺎ و ﺥﺎﻧ ﻪ ه ﺎ و ﺳ ﺎﺥﺘﻤﺎن‬ ‫هﺎﻳﯽ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﺎ ﺁن ﭼﻪ ﮐﻪ در ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ هﺴﺖ‪ ،‬دﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﺵﺪ‪.‬‬ ‫در ﺥﻴﺎﺑ ﺎن ه ﺎ دﺳ ﺘﻔﺮوش ه ﺎی ﺑﺴ ﻴﺎری دﻳ ﺪم‪ .‬اﻣ ﺎ ﺁن ﭼ ﻪ ﺑ ﻴﺶ از هﻤ ﻪ‬ ‫ﻼ ﻣﺜ ﻞ ﺵ ﻬﺮم ﻓ ﻮﻧﻴﮑﺲ‬ ‫ﺗﻮﺟﻬﻢ را ﺑﻪ ﺥﻮد ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ ،‬ﺗﻌﺪادﺁدم هﺎ ﺑ ﻮد‪ .‬اﺻ ً‬ ‫ﻧﺒﻮد ﮐﻪ درﺣﺪ ﺥﻮد ﺵﻬﺮی ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﺵﻤﺎر ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺣﺘ ﯽ وﻗﺘ ﯽ در ﺵ ﻬﺮم‬ ‫هﻤ ﻪ ﺑ ﺮای ﮐ ﺎر از ﺥﺎﻧ ﻪ ه ﺎی ﺥ ﻮد ﺑﻴ ﺮون ﻣ ﯽ زﻧﻨ ﺪ‪ ،‬ﻧﻴ ﺰ در ﻣﻘﺎﻳﺴ ﻪ ﺑ ﺎ‬ ‫ﺑﻤﺒﺌﯽ ﮐﻪ ﺟﻤﻌﻴﺖ زﻳﺎدی داﺵﺖ‪ ،‬ﺵﻬﺮ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﻣﺮدم هﻤ ﻪ‬ ‫ﺟﺎ وول ﻣﯽ زدﻧﺪ‪ .‬واﻗﻌﺎ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر دﻧﻴﺎی دﻳﮕﺮی را ﻣﯽ دﻳﺪم‪ .‬هﻴﭻ ﮐ ﺲ ﻣ ﺎ‬ ‫را ﻧﺪﻳﺪ‪ .‬ﭼﺮاغ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﺥﺎﻣﻮش ﺑﻮد‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ" واﻗﻌﻴﺖ" ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ‪.‬‬ ‫" ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺰرﮔﻢ! "‬ ‫" ﻣﮕﺮ ﭼﻪ ﺵﺪﻩ؟ "‬ ‫" دﻳﮕﻪ روز ﺵﺪﻩ! اﻻﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﻴﺪار ﺑﺸﻪ و ﺑﺒﻴﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ ...‬ﺑﺮﮔﺮدﻳﻢ! "‬ ‫از ﻧﻈﺮ اﻣﯽ ﻣﻦ واﻗﻌًﺎ ﻣﻮﺟﻮد ﺳﺮﮔﺮم ﮐﻨﻨﺪﻩ ای ﺑﻮدم‪" .‬ﺟﻴﻢ او ﻣﺜﻞ هﻤﻴﺸ ﻪ‬ ‫در ﺣﺎل ﺥﻮروﭘﻮف اﺳﺖ‪ .‬ﺁن ﻃﺮف دﻧﻴﺎ ﺗﺎزﻩ اول ﻧﻴﻤﻪ ﺵ ﺒﻪ‪ .‬اﻳﻨﺠ ﺎ ﺳ ﺎﻋﺖ‬ ‫ﺣﺪود دو ﺑﻌﺪاز ﻇﻬﺮﻩ‪".‬‬ ‫" دﻳﺮوز ﻳﺎ ﻓﺮدا؟ " واﻗﻌًﺎ از ﺗﻐﻴﻴﺮات زﻣﺎﻧﯽ ﮔﻴﺞ ﺵﺪﻩ ﺑﻮدم‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ "،‬ﻓﺮدا!" و ﻏﺶ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد از ﺥﻨﺪﻩ‬ ‫ﻼ ﺥﻮﺵﺤﺎل ﻧﻴﺴﺘﻢ‪".‬‬ ‫" ﺟﺪی ﻣﻴﮕﻢ‪ ،‬اﻣﯽ‪ ،‬ﻣﻦ ﮐﻪ اﺻ ً‬ ‫ﻻ‬ ‫" ﻧﮕﺬاراﻳﻦ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺗﻮ را ﺁﺵﻔﺘﻪ ﮐﻨﺪ‪ .‬هﻨﻮز ﻳﮏ ﻋﺎﻟﻤﻪ وﻗﺖ دارﻳﻢ‪ .‬ﻣﻌﻤﻮ ً‬ ‫ﮐﯽ از ﺥﻮاب ﺑﻴﺪار ﻣﻴﺸﻪ؟ "‬ ‫" ﻧﻤﻴ ﺪوﻧﻢ‪ .‬هﻤﻴﺸ ﻪ اﻳ ﻦ اﺣﺴ ﺎس را داﺵ ﺘﻪ ام ﮐ ﻪ او ﻣ ﺪام ﺑﻴ ﺪارﻩ‪ .‬راﺳ ﺘﺶ‪،‬‬ ‫ﻼ ﺵﺐ هﺎ ﺑﺨﻮاﺑﻪ‪ ".‬هﺮ دو ﺥﻨﺪﻳﺪﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺥﻮدش اﻳﻨﺠﻮری ﻣﻴﮕﻪ ﮐﻪ ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﻪ اﺻ ً‬ ‫‪٤٨‬‬

‫" ﭘﺲ هﻨﻮز ﺳﺎﻋﺖ هﺎ از 'ﺥﻮاب ﻧﺒﺮدﻧﺶ' ﮔﺬﺵﺘﻪ‪ ...‬وﻣﺎﺥﻴﻠﯽ وﻗﺖ دارﻳﻢ‪،‬‬ ‫ﺗﺎزﻩ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻴﻢ زﻣﺎن را ﮐﺸﺶ ﺑﺪﻳﻢ‪"...‬‬ ‫" ﺑﻪ هﺮ ﺣﺎل‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ‪ ...‬ﭼﺮا ﻧﻤﯽ رﻳﻢ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ؟ "‬ ‫" ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻳﻮ ﻣﯽ ﺥﻮای ﺑﺒﻴﻨﯽ؟ "‬ ‫" ﺵﺎﻳﺪ ﺑﻴﺪار ﺵﺪﻩ ﺑﺎﺵﻪ‪"...‬‬ ‫" ﺑﻬﺘﺮﻩ از هﻤﻴﻨﺠﺎ ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺥﻴﺎﻟﺖ راﺣﺖ ﺑﺸﻪ‪ ".‬و ﺑﻌﺪ ﺁهﯽ ﮐﺸﻴﺪ و‬ ‫ﺑﺎ ﺥﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺵﻤﺎ زﻣﻴﻨﯽ هﺎ واﻗﻌًﺎ زﻧﺪﮔﯽ را ﺳﺨﺖ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻳﺪ‪" .‬‬ ‫دﺳﺘﮕﺎﻩ هﺎی ﮐﻨﺘﺮل روی ﺻﻔﺤﻪ را ﺗﻨﻈﻴﻢ ﮐﺮد و ﺳ ﺎﺣﻞ ﻏﺮﺑ ﯽ ﺁﻣﺮﻳﮑ ﺎ از‬ ‫ﺑ ﺎﻻ رٶﻳ ﺖ ﺵ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺻ ﻔﺤﻪ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ دﻣﺎﻏ ﻪ‪ ،‬ﺳ ﺎﺣﻞ‪،‬و ﺑﻌ ﺪ ﺥﺎﻧ ﻪ ه ﺎی‬ ‫ﺳ ﺎﺣﻠﯽ‪ ،‬ﭘﺸ ﺖ ﺑ ﺎم ﺥﺎﻧ ﻪ ام و ﺑ ﺎﻻﺥﺮﻩ ﻣ ﺎدرﺑﺰرﮔﻢ را ﻧﺸ ﺎن داد‪ .‬از‬ ‫رﺥﺘﺨﻮاب ﺑﻠﻨﺪ ﺵﺪ و ﺑﻪ اﺗﺎق هﺎل رﻓﺖ‪ .‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ ﺻﺪای ﮔﺎم هﺎ وﻧﻔﺲ‬ ‫هﺎﻳﺶ را ﺑﺸﻨﻮﻳﻢ‪ .‬ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧ ﺪﻩ ﺵ ﺎﻣﻢ را از روی ﻣﻴ ﺰ ﺑﺮداﺵ ﺖ‪،‬ﻣﻴﺰ را ﻣﺮﺗ ﺐ‬ ‫ﮐﺮد و ﺑﺸﻘﺎب هﺎ را ﺑﻪ ﺁﺵﭙﺰﺥﺎﻧﻪ ﺑﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﻪ اﺗﺎق ﺥﻮاﺑﻢ رﻓ ﺖ‪ ،‬در را ﺑ ﺎز‬ ‫ﮐﺮدﻩ و ﭼ ﺮاغ ه ﺎ را روﺵ ﻦ ﮐ ﺮد‪ .‬ﻧﮕ ﺎهﯽ ﺑ ﻪ ﺗﺨ ﺘﻢ اﻧ ﺪاﺥﺖ‪ .‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ را‬ ‫ﻣﯽ دﻳﺪﻳﻢ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ واﻗﻌًﺎ در ﺗﺨﺖ ﺥﻮاﺑﻢ ﺑﻮدم‪ .‬اﻣﺎ ﺟﺎی ﭼﻴﺰی ﺥﺎﻟﯽ ﺑ ﻮد‪.‬‬ ‫ﻧﻤ ﯽ داﻧﺴ ﺘﻢ دﻗﻴﻘ ًﺎ ﭼ ﻪ ﭼﻴ ﺰ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﮔﻮﻳ ﺎ اﻣ ﯽ ﻣ ﯽ داﻧﺴ ﺖ‪ .‬ﻣﻴﮑ ﺮوﻓﻦ را ﺑ ﺮ‬ ‫داﺵﺖ و در ﺁن ﻧﻔﺲ ﮐﺸﻴﺪ‪ .‬ﻣﺎدر ﺑﺰرﮔﻢ ﺻﺪای ﺗﻨﻔﺲ را ﺵﻨﻴﺪ و ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮد‬ ‫ﮐ ﻪ ﺥ ﻮاﺑﻢ‪ .‬ﭼ ﺮاغ را ﺥ ﺎﻣﻮش ﮐ ﺮدﻩ‪ ،‬در را ﺑﺴ ﺖ و ﺑ ﻪ اﺗ ﺎق ﺥ ﻮاب ﺥ ﻮد‬ ‫رﻓﺖ‪.‬‬ ‫" ﺣﺎﻻ راﺿﯽ ﺵﺪی؟ "‬ ‫" ﺁﺥﻴﺶ‪ ،‬ﺁرﻩ‪ ...‬اﻣﺎ ﺑﺎورم ﻧﻤﻴﺸﻪ! اوﻧﺠﺎ ﺵﺒﻪ و اﻳﻨﺠﺎ روز‪" ...‬‬ ‫" ﺵﻤﺎ ﺁدم هﺎ واﻗﻌًﺎ ﺑﻪ زﻣﺎن و ﻣﮑﺎن ﺵﺮﻃﯽ ﺵﺪﻩ اﻳﺪ‪"...‬‬ ‫" ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ‪".‬‬ ‫" ﻧﻈﺮت ﭼﻴﻪ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﺳﻔﺮ ﮐﻨﯽ و دﻳﺮوز ﺑﺮﮔﺮدی؟‪"...‬‬ ‫" ﻣﻴﺨﻮای دﻳﻮوﻧﻪ ام ﮐﻨﯽ‪ .‬ﻣﻴﺸﻪ ﺑﺮﻳﻢ ﻳﻪ ﺳﺮی ﺑﻪ ﭼﻴﻦ ﺑﺰﻧﻴﻢ؟ "‬ ‫" ﺣﺘﻤًﺎ‪ .‬ﮐﺪام ﺵﻬﺮش را دوﺳﺖ داری ﺑﺒﻴﻨﯽ؟ "‬ ‫دﻳﮕ ﺮ ﻧﻤ ﯽ ﺥﻮاﺳ ﺘﻢ اﺵ ﺘﺒﺎﻩ اﺣﻤﻘﺎﻧ ﻪ ای ﮐ ﺮدﻩ ﺑﺎﺵ ﻢ‪ .‬ﺑ ﺎ اﻋﺘﻤ ﺎد ﺑ ﻪ ﻧﻔ ﺲ و‬ ‫ﻏﺮور ﮐﺎﻣﻞ ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﺗﻮﮐﻴﻮ‪".‬‬ ‫در ﺣ ﺎﻟﯽ ﮐ ﻪ ﺳ ﻌﯽ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد ﻧﺨﻨ ﺪد‪ ،‬ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ﺥ ﻮب‪ ،‬ﭘ ﺲ ﺑ ﺮﻳﻢ‬ ‫ﺗﻮﮐﻴﻮ‪...‬ﺵﻬﺮی در ژاﭘﻦ‪".‬‬ ‫هﻨﺪرادرﺟﻬﺖ ﺵﻤﺎل ﺵﺮﻗﯽ ﺗﺮک ﮐﺮدﻳﻢ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ هﻴﻤﺎﻟﻴﺎ رﺳﻴﺪﻳﻢ‪،‬ﻓﻀﺎﭘﻴﻤﺎ‬ ‫ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد‪ .‬اﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ "،‬دﺳﺘﻮری ﺑﻪ ﻣﺎ رﺳﻴﺪﻩ‪ "،‬ﻧﻤﺎدهﺎﻳﯽ ﻋﺠﻴﺐ وﻏﺮﻳﺐ‬ ‫‪٤٩‬‬

‫ﺑ ﺮ ﺻ ﺤﻨﻪ ﻇ ﺎهﺮ ﺵ ﺪﻧﺪ‪ " ،‬ﺑﺎﻳ ﺪ از ﺥ ﻮد ردی ﺑ ﺮ ﺟ ﺎ ﺑﮕ ﺬارﻳﻢ‪.‬‬ ‫'ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ‪ -‬اﺻﻠﯽ' ﺥﻮاﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﺥﻮد را ﺑﻪ ﮐﺴﯽ در ﺟﺎﻳﯽ ﻧﺸﺎن ﺑﺪهﻴﻢ‪".‬‬ ‫" ﭼﻪ ﺑﺎﻣﺰﻩ! ﮐﯽ؟ ﮐﺠﺎ؟ "‬ ‫" ﻧﻤﻴﺪوﻧﻢ‪ .‬راهﻨﻤﺎﻳﯽ ﻣﻴﺸﻴﻢ‪ .‬دارﻳﻢ ﻣﯽ رﺳﻴﻢ‪"...‬‬ ‫از ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻧﺘﻘﺎل ﺁﻧﯽ اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬در ﻓﺎﺻ ﻠﻪ ‪ ١٥٠‬ﭘ ﺎﻳﯽ زﻣ ﻴﻦ در‬ ‫ﻓﻀ ﺎ ﭼ ﺮخ ﻣ ﯽ زدﻳ ﻢ‪ ،‬ﺑ ﺮ ﻓ ﺮاز ﺟﻨﮕ ﻞ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬ﭼ ﺮاغ روی ﺻ ﻔﺤﻪ ﻧﺸ ﺎن‬ ‫ﻣﯽ داد ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ رووﻳﺖ هﺴﺘﻴﻢ‪ .‬از ﭘﺸﺖ ﺵﻴﺸﻪ هﺎ ﻣﯽ ﺵﺪ درﺥﺘ ﺎن ﮐ ﺎج را‬ ‫دﻳﺪ‪.‬‬ ‫اﻣﯽ ﺑﺎ دﺳﺖ اﺵﺎرﻩ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺵﺮق اﺳﺘﺮاﻟﻴﺎ ﺳﺖ‪".‬‬ ‫ﺥﻮرﺵﻴﺪ در ﭘﺸﺖ ﮐﻮهﻬﺎی ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﺸﻐﻮل ﻏﺮوب ﮐﺮدن ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻓﻀ ﺎ ﭘﻴﻤ ﺎ ﻳﻤ ﺎن از ﺁﺳ ﻤﺎن ﻋﺒ ﻮر ﮐ ﺮدﻩ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﺗﻐﻴﻴ ﺮ ﻣﺴ ﻴﺮ و ﺗﻐﻴﻴ ﺮ رﻧ ﮓ‬ ‫هﻤﺰﻣﺎن‪ ،‬ﻣﺜﻠﺜﯽ ﺑﺰرگ رﺳﻢ ﮐﺮد‪.‬‬ ‫" ﭼﺮا هﻤﭽﻴﻦ ﮐﺎری ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ؟ "‬ ‫" ﺑﺮای ﺗﺎﺙﻴﺮ ﮔﺬاری ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ دوﺳﺘﯽ را ﺑﻪ ﺥﻮد ﺟﻠﺐ ﮐﻨﻴﻢ‪" .‬‬ ‫اﻣﯽ داﺵﺖ ﻣﺮدی را ﺑﺮ ﺻﻔﺤﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﻌﯽ ﮐ ﺮدم از ﭘﺸ ﺖ ﭘﻨﺠ ﺮﻩ‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﻤﺶ‪ .‬دﻧﺒﺎل ردش ﺁن ﭘﺎﺋﻴﻦ و زﻳﺮ درﺥﺘﺎن ﮔﺸﺘﻢ‪ .‬ژاﮐ ﺖ ﺵ ﮑﺎر ﻗﺮﻣ ﺰی‬ ‫ﭘﻮﺵﻴﺪﻩ‪ ،‬ﺗﻔﻨﮕﯽ ﺑﺮ دوش داﺵﺖ‪ ،‬و ﺑﺎ هﻮل و هﺮاﺳﯽ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﮕﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد‪.‬‬ ‫ﺗﻔﻨﮕﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺖ‪ .‬ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ و ﺥﻮدم را ﻣﭽﺎﻟﻪ ﮐ ﺮدم‬ ‫ﺗﺎ ﺗﻴﺮش ﺑﻪ ﻣﻦ اﺻﺎﺑﺖ ﻧﮑﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﻣﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ام ﺵﺪ‪ " ،‬ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش‪ .‬اﻳﻦ ' ﺳﻔﻴﻨﻪ' ﺿﺪ ﮔﻠﻮﻟﻪ و ﺿ ﺪ‬ ‫هﺰار ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‪" ...‬‬ ‫ﺑ ﻪ ارﺗﻔ ﺎع ﺑ ﺎﻻﺗﺮی ﺻ ﻌﻮد ﮐ ﺮدﻳﻢ و ﺗﻤ ﺎم ﻣ ﺪت ﭼ ﺮاغ ه ﺎی ﭼﻨ ﺪ رﻧ ﮓ‬ ‫روﺵﻦ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫" ﺥﻴﻠ ﯽ ﻣﻬ ﻢ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ اﻳ ﻦ ﻣ ﺮد‪ ،‬ﺑ ﺮای هﻤﻴﺸ ﻪ اﻳ ﻦ ﻣﻮاﺟﻬ ﻪ را ﺑ ﻪ ﺥ ﺎﻃﺮ‬ ‫داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪".‬‬ ‫ﺑ ﻪ اﻣ ﯽ ﮔﻔ ﺘﻢ ﮐ ﻪ‪ " ،‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم او هﺮﮔ ﺰ دﻳ ﺪار ﺳ ﻔﻴﻨﻪ را ﻓﺮاﻣ ﻮش ﻧﺨﻮاه ﺪ‬ ‫ﮐﺮد و دﻟﻴﻠﯽ ﻧﺪاﺵﺖ ﮐﻪ اﻳﻨﻘﺪر ﺗﺮﺳﺎﻧﺪﻩ ﺵﻮد‪".‬‬ ‫" اﺵ ﺘﺒﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ه ﺰاران ﻧﻔ ﺮ ﺗ ﺎ ﮐﻨ ﻮن ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ه ﺎی ﻣ ﺎ را دﻳ ﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ‬ ‫ﺑﻌﺪاز ﻣﺪﺗﯽ ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺁن وﻗﺘ ﯽ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ را ﻣ ﯽ دﻳﺪﻧ ﺪ‪ ،‬درﮔﻴ ﺮ‬ ‫ﮐ ﺎﺑﻮس ه ﺎی ﺵ ﺒﺎﻧﻪ ﺥ ﻮد ﺑ ﻮدﻩ و وﺣﺸ ﺖ زدﻩ ﺑﺎﺵ ﻨﺪ‪ ،‬ﺗ ﺮﺟﻴﺢ ﻣ ﯽ دهﻨ ﺪ‬ ‫ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺁﻣﺎر ﺟﺎﻟﺒﯽ در اﻳﻦ ﺑﺎرﻩ دارﻳﻢ‪".‬‬ ‫" ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎ را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ؟ "‬ ‫‪٥٠‬‬

‫" ﻧﻤﯽ داﻧﻢ دﻗﻴﻘًﺎ ﺑﺮای ﭼﻪ‪ .‬ﺵﺎﻳﺪ ﺵﻬﺎدت او ﺑﺮای ﮐﺴﯽ ﻳ ﺎ ﺁدم ﺥﺎﺻ ﯽ ﻣﻬ ﻢ‬ ‫ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬ﺵ ﺎﻳﺪ ه ﻢ ﺥ ﻮدش هﻤ ﺎن ﺁدم ﻣﻬ ﻢ وﺑﺨﺼ ﻮص ﺑﺎﺵ ﺪ‪.‬ﻣ ﯽ ﺥ ﻮاهﻢ‬ ‫ﺣﺲ‪ -‬ﺳﻨﺞ را ﺑﺮ او ﺗﻨﻈﻴﻢ ﮐﻨﻢ‪".‬‬ ‫ﻣﺮد ﺑﺮ ﺻ ﻔﺤﻪ دﻳﮕ ﺮی ﻗﺎﺑ ﻞ ﻣﺸ ﺎهﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺗﻘﺮﻳﺒ ًﺎ ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ دروﻧ ﺶ را‬ ‫دﻳﺪ‪ .‬ﻧﻮر زﻳﺒﺎی ﻃﻼﻳﯽ رﻧﮕﯽ در ﻣﻴﺎن ﺳﻴﻨﻪ وی ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫" اون ﻧﻮر ﭼﻴﻪ؟ "‬ ‫ﺗ ﺎﺙﻴﺮ ﻗ ﺪرت ﻋﺸ ﻖ در روح اوﺳ ﺖ‪ .‬در ﺿ ﻤﻦ ﺳ ﻄﺢ رﺵ ﺪ او ه ﻢ هﺴ ﺖ‪.‬‬ ‫"ﻣﻘﺪارش ‪ ٧٥٠‬اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﺥﻮب اﻳﻦ ﻳﻌﻨﯽ ﭼﻪ؟ "‬ ‫" ﻳﻌﻨﯽ اﻳﻦ ﮐﻪ او ﺁدم ﺟﺎﻟﺒﻴﻪ‪".‬‬ ‫" ﭼﺮا ﺟﺎﻟﺒﻪ؟ "‬ ‫" ﭼﻮن ﺳﻄﺢ رﺵﺪ او ﺥﻴﻠﯽ ﺑ ﺎﻻﺗﺮ از ﻳ ﮏ زﻣﻴﻨ ﯽ ﮐ ﻪ وﻗ ﺘﺶ را ﺑ ﻪ ﺵ ﮑﺎر‬ ‫ﻣ ﯽ ﮔﺬراﻧ ﺪ‪ ،‬اﺳ ﺖ‪ ...‬ﺑ ﻪ زودی از ﻟ ﺬت ﺑ ﺮدن ﺑ ﻪ ﺥ ﺎﻃﺮ ﮐﺸ ﺘﻦ ﺣﻴﻮاﻧ ﺎت‬ ‫ﮐﻮﭼ ﮏ دﺳ ﺖ ﺑ ﺮ ﻣ ﯽ دارد‪ ...‬ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐ ﻨﻢ ﮐ ﻪ اﻳ ﻦ دورﻧﻤ ﺎ ﺑ ﻪ او ﮐﻤ ﮏ‬ ‫ﺥﻮاهﺪ ﮐﺮد‪".‬‬ ‫" ﺳﻄﺢ رﺵﺪ ﻳﻌﻨﯽ ﭼﻪ ؟ "‬ ‫" ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻧﺰدﻳﮑﯽ ﺑﻪ 'ﺣﻴﻮان' ﻳﺎ 'ﻓﺮﺵﺘﻪ'‪" .‬‬ ‫اﻣ ﯽ ﺻ ﻔﺤﻪ را روی ﺥ ﺮس ﮐ ﻮاﻻﻳﯽ ﺗﻨﻈ ﻴﻢ ﮐ ﺮد‪ .‬او ه ﻢ ﺵ ﻔﺎف ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ‬ ‫ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣﻴ ﺰان ﻧ ﻮر در ﺳ ﻴﻨﻪ او ﺑﺴ ﻴﺎر ﮐﻤﺘ ﺮ از درﺥﺸ ﻨﺪﮔﯽ ﻣ ﺮد‬ ‫ﺑﻮد‪.‬‬ ‫اﻣ ﯽ ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬دوﻳﺴ ﺖ ﺗ ﺎ‪ " .‬ﺑﻌ ﺪ روی ﻳ ﮏ ﻣ ﺎهﯽ ﺗﻨﻈ ﻴﻢ ﮐ ﺮد‪ .‬ﻧ ﻮر ﺑﺴ ﻴﺎر‬ ‫ﺿﻌﻴﻔﯽ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫" ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺗﺎ‪".‬‬ ‫" ﻣﺎل ﺗﻮ ﭼﻘﺪرﻩ؟ "‬ ‫ﺟﻮاب داد‪ " ،‬هﻔﺘﺼﺪو ﺵﺼﺖ ﺗﺎ‪".‬‬ ‫" ﻓﻘ ﻂ دﻩ ﺗ ﺎ از اون ﺵ ﮑﺎرﭼﯽ ﺑﻴﺸ ﺘﺮﻩ! " از ﺗﻔ ﺎوت اﻧ ﺪک ﻣ ﺎﺑﻴﻦ او و ﺁن‬ ‫ﻣﺮد زﻣﻴﻨﯽ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮدم‪.‬‬ ‫" درﺳﺘﻪ‪ .‬ﺳﻄﻮح ﻣﺎ ﻳﮑﺴﺎن اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" اﻣ ﺎ ﻣ ﻦ ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم ﮐ ﻪ ﺗ ﻮ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺥﻴﻠ ﯽ ﺑﻴﺸ ﺘﺮ از زﻣﻴﻨ ﯽ ه ﺎ اﻣﺘﻴ ﺎز‬ ‫ﺑﻴﺎوری‪"...‬‬ ‫" ﺟﻴﻢ ‪ ،‬ﺑﺮ روی زﻣﻴﻦ ﺁدم هﺎﻳﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﻣﺘﻴﺎز ‪ ٨٠٠‬دارﻧﺪ‪".‬‬ ‫" ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺗﻮ؟ "‬ ‫‪٥١‬‬

‫" اﻟﺒﺘﻪ‪،‬ﻣﻦ اﻳﻦ ﺵﺎﻧﺲ را داﺵﺘﻪ ام ﮐﻪ ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ را ﺑﺪاﻧﻢ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﯽ داﻧﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﺮ روی زﻣﻴﻦ ﻣﺮدﻣﺎﻧﯽ ﺑﺴﻴﺎر ﺳﻮدﻣﻨﺪ وﺟﻮد دارﻧﺪ‪ :‬ﻣﻌﻠ ﻢ ه ﺎ‪ ،‬هﻨﺮﻣﻨ ﺪان‪،‬‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﺎران‪ ،‬ﺁﺗﺶ ﻧﺸﺎن هﺎ‪"...‬‬ ‫" ﺁﺗﺶ ﻧﺸﺎن هﺎ ؟ "‬ ‫" ﺑﻠ ﻪ‪ .‬ﻓﮑ ﺮ ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨ ﯽ ﮐ ﻪ در ﻣﻌ ﺮض ﺥﻄ ﺮ ﻗ ﺮار دادن ﺟ ﺎن ﺥ ﻮد ﺑ ﺮای‬ ‫ﻧﺠﺎت دﻳﮕﺮان‪ ،‬ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺑﺰرگ ﻣﻨﺸﯽ اﺳﺖ؟ "‬ ‫" ﺣ ﻖ ﺑ ﺎ ﺗﻮﺳ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻋﻤ ﻮﻳﻢ‪ ،‬هﻤ ﺎن ﻓﻴﺰﻳﮑ ﺪان هﺴ ﺘﻪ ای ه ﻢ ﺑﺎﻳﺪاﻧﺴ ﺎن‬ ‫ارزﺵﻤﻨﺪی ﺑﺎﺵﺪ‪"...‬‬ ‫" ﻣﺸﻬﻮر‪ ،‬ﺵﺎﻳﺪ‪ .‬ﻋﻤﻮی ﻓﻴﺰﻳﮑﺪان ﺗﻮ ﭼﮑﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟ "‬ ‫" او در ﺣﺎل ﺳﺎﺥﺘﻦ ﺳﻼح ﺟﺪﻳﺪی اﺳﺖ‪ .‬اﺵﻌﻪ ﻣﺎوراء ﺻﻮﺗﯽ‪".‬‬ ‫" هﻮم‪ ...‬اﮔﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ ه ﻮش اﻧﺴ ﺎن ﺑﺎزﺗ ﺎﺑﯽ از ه ﻮش اﻟﻬ ﯽ اﺳ ﺖ‪،‬‬ ‫اﮔ ﺮ ﮐﻮﺗ ﻪ ﺑﻴﻨ ﯽ او را ﻧﺴ ﺒﺖ ﺑ ﻪ ﺥ ﺪا ﻣﺘﮑﺒ ﺮ ﮐﻨ ﺪ و ﻧ ﺎ ﻣﺘﺸ ﮑﺮ‪ ،‬و اﮔ ﺮ از‬ ‫هﻮش ﺥﻮد ﺑﺮای ﺗﺠﻬﻴﺰ ارﺗﺶ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ از ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﮐ ﻪ ﺳ ﻄﺢ‬ ‫اﻧﺮژی ﺑﺎﻻﻳﯽ ﻧﺨﻮاهﺪ داﺵﺖ‪ .‬ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ﭼﻴﺴﺖ؟ "‬ ‫ﺑﺎ اﻋﺘﺮاض ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﭼﯽ؟ او ﻣﺮد ﺥﺮدﻣﻨﺪی اﺳﺖ!"‬ ‫" ﺑﺎز هﻢ ﮐﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ را ﺑﺎ هﻢ ﻗﺎﻃﯽ ﮐﺮدی‪ .‬ﻋﻤﻮﻳﺖ ﺳﻄﺢ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﺑﺎﻻﻳﯽ‬ ‫در اﺥﺘﻴ ﺎر دارد‪ .‬داﻧﺴ ﺘﻦ ارﺗﺒ ﺎط ده ﯽ ﻣﻴ ﺎن دادﻩ ه ﺎ ﺥ ﻮب اﺳ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑ ﻪ‬ ‫ﺥﻮدی ﺥﻮد ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی هﻮﺵﻤﻨﺪی ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻪ رﺳﻴﺪﻩ ﺑﻪ ﺥﺮدﻣﻨﺪ ﺑﻮدن‪ .‬ﺁﻳﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﻈ ﺮ ﺗ ﻮ ﻣ ﺮدی ﮐ ﻪ ﻣﺸ ﻐﻮل ﮐﻨ ﺪن ﮔ ﻮری ﺑﺎﺵ ﺪ ﮐ ﻪ ﺥ ﻮدش در ﻣﻌ ﺮض‬ ‫ﻓﺮورﻓﺘﻦ در ﺁن اﺳﺖ‪،‬ﺑﺎهﻮش اﺳﺖ؟"‬ ‫"ﻧﻪ‪ .‬وﻟﯽ ‪"...‬‬ ‫"ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش ﺟﻨﮓ اﻓﺰارهﺎ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺳﺎزﻧﺪﮔﺎن ﺁﻧﻬﺎ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬ ‫ﺥﻴﻠﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﺶ ﻧﻤﯽ ﺵﺪم‪ ،‬اﻣﺎ اﻣﯽ را ﺑﺎور داﺵﺘﻢ ‪ .‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﺶ ﺵﮏ ﮐﻨﻢ؟ ﺑﻪ ه ﺮ ﺣ ﺎل‪ ،‬ﮔ ﻴﺞ ﺑ ﻮدم ‪ ...‬ﻋﻤ ﻮﻳﻢ ﻗﻬﺮﻣ ﺎن ﺑ ﻮد‪...‬‬ ‫ﻣﺮد ﺑﺎهﻮﺵﯽ‪...‬‬ ‫"او ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ ﺥﻮﺑﯽ در ﺳﺮ ﺥﻮد دارد‪ ،‬ﻓﻘﻂ هﻤﻴﻦ‪ .‬اﺵﮑﺎل اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ‬ ‫ﺑﺮ ﺳﺮ واژﻩ هﺎ ﻣﺸﮑﻞ دارﻳﻢ ‪ :‬در ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ هﻮﺵﻤﻨﺪ ﻳﺎ ﺥﺮدﻣﻨﺪ‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ از ﻣﻐﺰ ﺥﻮد ﺥﻮب اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺎ دو‪"...‬‬ ‫"ﭼﯽ؟ دوﺗﺎ ﻣﻐﺰ؟‪"...‬‬ ‫"ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻢ دو "ﻣﺮﮐﺰ ﺵﻌﻮر " دارﻳﻢ‪ .‬ﻳﮑﯽ ﮐﻪ در ﺳ ﺮ ﺵ ﻤﺎ ﺁدم ه ﺎ‬ ‫ﻓﻘﻂ ﺁن را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان "ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ" ﺑ ﻪ رﺳ ﻤﻴﺖ ﻣ ﯽ ﺵﻨﺎﺳ ﻴﺪ‪.‬ﮐ ﺎرش ﭘ ﺮدازش‬ ‫اﻃﻼﻋﺎت اﻳﻦ دﻧﻴﺎﺳﺖ‪ .‬ﺁن ﻳﮑﯽ در ﺳﻴﻨﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻗﺎﺑ ﻞ ﻣﺸ ﺎهﺪﻩ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ ،‬ﭼ ﻮن‬ ‫‪٥٢‬‬

‫ﻣﺎدی ﻧﻴﺴﺖ ‪ ،‬اﻣﺎ وﺟﻮد دارد‪ .‬وﻇﻴﻔ ﻪ ﺁن ارزش ﮔ ﺬاری ﻣﺴ ﺎﺋﻞ زﻧ ﺪﮔﯽ ﺑ ﺎ‬ ‫ﻣﻌﻴﺎر ﺣﻘﺎﻳﻖ ازﻟﯽ وﮐﻴﻬﺎﻧﯽ ﻳﻌﻨﯽ ﻋﺸﻖ و ﺥ ﺮد اﺳ ﺖ‪ .‬ﺗﻌ ﺎدل ﻣﻴ ﺎن اﻳ ﻦ دو‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﻣﺎﻳﻪ ﻧﻮری اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ در ﺳﻴﻨﻪ ﺁن ﻣﺮد ﺑﺮ روی ﺻﻔﺤﻪ دﻳﺪی‪".‬‬ ‫"ﺥﻴﻠﯽ ﺟﺎﻟﺒﻪ‪ .‬اﻣﯽ‪".‬‬ ‫" از ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﮐﺴﯽ هﻮﺵﻤﻨﺪ ﻳﺎ ﺥﺮدﻣﻨﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ هﺮ دو ﻣﺮﮐ ﺰ را ﺑ ﻪ ﺗﻌ ﺎدل‬ ‫داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﮐﻪ ه ﻮش ﺑﺎﻳ ﺪ در ﺥ ﺪﻣﺖ ﻗﻠ ﺐ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ اﮐﺜ ﺮ ﺁدم‬ ‫هﺎی 'هﻮﺵﻤﻨﺪ' ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ ﮐ ﻪ ﺟﺮﻳ ﺎن واروﻧ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣﺤﺎﺳ ﺒﺎت ﻓﮑ ﺮی‬ ‫ﺥﻮﻧﺴﺮداﻧﻪ ﮐﺮدﻩ و ﻧﮑﺘﻪ ﻣﻬﻢ اﺻﻠﯽ را ﻧﻤﯽ ﺑﻴﻨﻨﺪ‪".‬‬ ‫از ﺁن ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺣﺮف هﺎی اﻣﯽ را وﻗﺘﯽ ﺑ ﺎ ﻣﺜ ﺎل هﻤ ﺮاﻩ ﺑ ﻮد ﺑﻬﺘ ﺮ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ‬ ‫ﻣﯽ ﺵﺪم‪ ،‬از او ﺥﻮاﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﻣﺜﺎﻟﯽ ﺑﺰﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺥﻮب ﻳﮏ ﺁدم ﮐﺶ ﺣﺮﻓﻪ ای ﻣﯽ ﺗﻮاﻧ ﺪ ﻓﮑ ﺮ ﮐﻨ ﺪ‪'.‬ه ﺮ ﺗ ﺮوری ﮐ ﻪ‬ ‫ﻣ ﯽ ﮐ ﻨﻢ‪ ،‬ﺑﺎﺑ ﺖ ﺁن ﭘ ﻮل ﺥ ﻮﺑﯽ ﻣ ﯽ دهﻨ ﺪ‪ ،‬ﭘ ﺲ ﻣ ﻨﻬﻢ ﺑ ﻪ ﺵ ﺪت ﮐ ﺎر ﺥ ﻮاهﻢ‬ ‫ﮐﺮد!' "‬ ‫ﭼﻮن ﻗﻴﺎﻓﻪ اش ﻣﻮﻗﻊ ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺥﻴﻠﯽ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ‪،‬‬ ‫ﺵﺮوع ﮐﺮدم ﺑﻪ ﻗﻬﻘﻬﻪ زدن‪.‬‬ ‫" ﭼﻨﻴﻦ ﺁدم ه ﺎﻳﯽ ﻓﻘ ﻂ ﻇ ﺎهﺮ ﻗﻀ ﻴﻪ‪ ،‬ﭘ ﻮل را ﻣ ﯽ ﺑﻴﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﻧﻤ ﯽ ﺗﻮاﻧﻨ ﺪ اﺻ ﻞ‬ ‫ﻣﺎﺟﺮا ﻳﻌﻨﯽ رﻧﺠﯽ ﮐﻪ ﺥﻮد ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺵﻮﻧﺪ را ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺵ ﻮﻧﺪ‪ .‬ارﺗﺒ ﺎﻃﯽ ﻣ ﺎ‬ ‫ﺑﻴﻦ ﻣﺮاﮐﺰ ﻗﻠﺒﯽ و ﺳﺮ ﺁﻧﺎن وﺟﻮد ﻧﺪارد‪".‬‬ ‫" ﺣﺎﻻ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺵﺪم‪ .‬وﻟﯽ ﺁﻧﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﮐ ﺰ ﻗﻠﺒ ﯽ ﻓﻌ ﺎل ﺗ ﺮی از ﻣﺮﮐ ﺰ‬ ‫ﺳﺮی ﺥﻮد دارﻧﺪ ﭼﻪ؟ "‬ ‫ﻼ ﺑﺮﻋﮑﺲ اﻧﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯽ ﺁﻧﺎن را 'ﺁدم هﺎی ﺥﻮب اﺣﻤﻖ' ﺑﻨﺎﻣﯽ‪.‬‬ ‫" ﺁﻧﺎن ﮐﺎﻣ ً‬ ‫ﺁﻧﺎن ﻧﻮع دﻧﻴﺎﻳﯽ ﮐﻪ در ﺁن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ را ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳ ﻦ ﮐ ﺎر ﺥ ﻮد‬ ‫دﻧﻴﺎ را ﺑﺮای دﻳﮕﺮان 'هﻤﺎن ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﺎ هﻮش ﺑﺪ' راﺣﺖ ﺗﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬رﻧ ﺞ‬ ‫ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ و ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﺎر ﺥﻮﺑﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎﻳ ﺪﻩ ای ه ﻢ ﻧ ﺪارد‪ .‬ﻣﻬ ﺮ‬ ‫ﺁﻧﺎن ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻧﺎ ﺁﮔﺎهﺎﻧﻪ‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺳ ﮓ ﮐﻮﭼﻮﻟ ﻮی‬ ‫ﺥﻮﺑﯽ ﮐﻪ دﻣﺶ را ﺑﺮای هﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﻣﯽ رود‪ ،‬ﺗﮑﺎن ﻣﯽ ده ﺪ و‬ ‫دﺳﺖ هﺎﻳﺶ را ﺑﺮاﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪" ...‬‬ ‫" ﻣﮕﻪ ﺑﺪﻩ ؟ "‬ ‫" ﮔﺎهﯽ ﺁن هﺎﭘﻮهﺎی ﮐﻮﭼﻮﻟﻮﺗﻮﺳﻂ 'ﺳﮓ هﺎی ﺑﯽ رﺣﻤﯽ' ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁن ﺥﻮﺑﯽ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻟﺖ و ﭘﺎرﻩ ﻣﯽ ﺵﻮﻧﺪ‪...‬ﻋﺎﻃﻔﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ دﻟﻴﻞ ﺵﻔﺎﻓﯽ ﺑﺮای ﺁن وﺟ ﻮد‬ ‫ﻧﺪارد‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻋﺸﻖ ﺣﻘﻴﻘﯽ ﺑﺎﺵﺪ‪".‬‬ ‫‪٥٣‬‬

‫" ﺑﺮای ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮐﺮدن ﺁن ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺣﻘﻴﻘﯽ ﭼﻪ ﭼﻴﺰی ﻻزم اﺳﺖ؟ "‬ ‫" اﺣﺴﺎﺳﺎت را ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ روﺵﻦ ﺿﻤﻴﺮی ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺣﻘﻴﻘﯽ ﻣﺒﺪل ﮐﺮد‪ ،‬وه ﻮش‬ ‫را ﺗﻮﺳﻂ اﺣﺴﺎﺳﺎت واﻻﻳﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺥﺮد ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮐﺮد‪" .‬‬ ‫ﻓﻬﻤﻴﺪم ﮐﻪ ﺣﻖ ﺑﺎ اوﺳ ﺖ‪ .‬ﺁن هﻤ ﻪ اﺥﺒ ﺎر ﺑ ﺪ را در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳ ﻮن دﻳ ﺪﻩ و ﺵ ﻨﻴﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮدم‪ .‬ﻣﯽ دﻳﺪم ﮐﻪ در هﻤﻪ ﻣﻮارد‪ ،‬وﻗﺘﯽ اﻧﺴ ﺎن ه ﺎ ﻣﻮﺟﺒ ﺎت رﻧ ﺞ و ﻣ ﺮگ‬ ‫دﻳﮕﺮان را ﻓﺮاهﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل ﺁﻧﺎن ﺑﻮدﻩ‪.‬‬ ‫" ﭘﺲ اﺣﺴﺎﺳﺎت و ﻋﺸﻖ هﻢ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؟ "‬ ‫" ﻧﻪ هﻤﻴﺸﻪ‪ ،‬ﺟﻴﻢ‪ .‬وﻟﯽ ﺵﻤﺎ ﺁدم هﺎ اﻳﻦ دو ﺗﺎ را ﺑﺎ هﻢ ﻗ ﺎﻃﯽ ﮐ ﺮدﻩ و ﮔ ﺎهﯽ‬ ‫'ﻋﺸﻖ' را هﻤﺎن اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﯽ داﻧﻴﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻋﺸﻘﯽ از ﻓﻴﻠﺘﺮ هﻮش و ﺥﺮد رد‬ ‫ﻧﺸﺪ‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﻣﺤﺒﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳ ﮓ ﺑ ﻪ ﺗﻮﻟ ﻪ ه ﺎﻳﺶ ﻳ ﺎ ﮐﻬﻨ ﻪ ﭘﺮﺳ ﺖ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻋﺘﻴﻘﻪ هﺎﻳﺶ دارد‪ .‬ﻋﺸﻖ ﺣﻘﻴﻘﯽ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮی اﺳﺖ‪ .‬هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﻧ ﻮر‬ ‫و ﺵﻔﺎﻓﻴﺖ ﺥﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ ﻧﻴﺎز دارد‪.‬‬ ‫" ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻢ‪ ،‬اﻣﯽ‪" .‬‬ ‫ﺳ ﻄﺢ رﺵ ﺪ ﻳ ﺎﻓﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺳ ﻄﺢ ﻋﺸ ﻖ‪ -‬ﺥ ﺮد ﻧﻴﺰهﺴ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻋﺒ ﺎرت دﻳﮕ ﺮ‪،‬‬ ‫ﻣﺤﺼﻮل هﻮش ﺑﻪ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﻬﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴ ﻞ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ رﺵ ﺪ هﻮﺵ ﯽ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ رﺵﺪ ﻋﺎﻃﻔﯽ هﻤﺎهﻨﮓ ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ راه ﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ه ﻮش ﺣﻘﻴﻘ ﯽ‬ ‫ﻳﺎ اﻧﺴﺎن ﺥﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ را ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽ ﺁورد‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ راهﯽ ﮐﻪ ﻧﻮر ﺑ ﺎﻃﻨﯽ ﻗ ﺎدر‬ ‫ﺑﻪ رﺵﺪ ﮐﺮدن ﻣﯽ ﺵﻮد‪.‬‬ ‫" ﻣﻦ ﭼﯽ اﻣﯽ؟ اﻣﺘﻴﺎز ﻣﻦ ﭼﻘﺪر اﺳﺖ؟ "‬ ‫" ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ‪" .‬‬ ‫" ﭼﺮا ﻧﻪ ؟ "‬ ‫" ﭼﻮن اﮔﺮ اﻣﺘﻴﺎزت ﺑﺎﻻ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ﻣﻐﺮور ﻣﯽ ﺵﻮی‪" .‬‬ ‫" ﺁﻩ ﻩ ﻩ ‪ ،‬ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻢ ‪" ...‬‬ ‫" اﻣﺎ اﮔﺮ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﺎﺵﺪ‪ ...‬ﺣﺎﻟﺖ ﺥﻴﻠﯽ ﺑﺪ ﻣﯽ ﺵﻮد‪" ...‬‬ ‫" اوﻩ "‬ ‫" ﻏﺮور ﻧﺎﺳﺎﻟﻢ ﻧﻮر ﺑﺎﻃﻨﯽ را ﺥﺎﻣﻮش ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪" ...‬‬ ‫" ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ‪ ...‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﻏﺮور ﭼﻴﺰ ﺥﻮﺑﯽ اﺳﺖ‪" ...‬‬ ‫" رﺿ ﺎﻳﺖ از رﺵ ﺪ‪ ،‬و ﻳ ﺎ رﺿ ﺎﻳﺖ از ﺥ ﺪﻣﺖ رﺳ ﺎﻧﯽ ﺑ ﻪ دﻳﮕ ﺮان ﻏ ﺮور‬ ‫ﺥ ﻮﺑﯽ اﺳ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺁن ﻏ ﺮوری ﮐ ﻪ ﺑﺎﻋ ﺚ ﺵ ﻮد از ﻣﻮﺿ ﻊ ﺑ ﺎﻻ ﺑ ﻪ دﻳﮕ ﺮان‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﻢ ﻧﺎﺳﺎﻟﻢ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻼش ﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﺎﺵﻴﻢ‪ .‬ﺥﺪاوﻧﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﻓ ﺮوﺗﻦ‬ ‫‪٥٤‬‬

‫اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﮐﻪ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﺥﻠﻖ ﮐﺮدﻩ‪ ،‬اﺟﺎزﻩ اﻳﻨﮑ ﻪ او را ﺑﺒﻴﻨ ﻴﻢ‬ ‫را ﻧﻤﯽ دهﺪ‪.‬ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻣﺨﻠﻮق او را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ‪ ...‬ﺥﻮب دﻳﮕﻪ دارﻳﻢ اﻳﻨﺠﺎ‬ ‫را ﺗﺮک ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪" .‬‬ ‫در ﻳﮏ ﭼﺸﻢ ﺑﺮهﻢ زدن ﺑﻪ هﻴﻤﺎﻟﻴﺎ ﺑﺎز ﮔﺸﺘﻴﻢ ‪.‬‬

‫‪٥٥‬‬

‫ﻓﺼﻞ هﻔﺘﻢ‬ ‫ﻣﺸﺎهﺪات‬ ‫ﺑﺮ ﻓﺮاز اﻗﻴﺎﻧﻮس ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ و ﻇﺮف ﭼﻨﺪ ﺙﺎﻧﻴﻪ ﺁن را ﻃﯽ ﮐﺮدﻳﻢ‪،‬‬ ‫زﻳ ﺮ ﭘﺎﻳﻤ ﺎن ﺥﺸ ﮑﯽ ﭘﺪﻳ ﺪار ﺵ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮ ﻓ ﺮاز ژاﭘ ﻦ ﺑ ﻮدﻳﻢ و در ﺁﺳ ﻤﺎن ﺵ ﻬﺮ‬ ‫ﺗﻮﮐﻴﻮ در ارﺗﻔﺎﻋﯽ ﻧﺴﺒﺘًﺎ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﻮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺥﺎﻧﻪ هﺎﻳﯽ ﺑﺎ ﺳ ﻘﻒ ه ﺎی ﺵ ﻴﺮواﻧﯽ ﺥ ﻮاهﻢ دﻳ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺁن ﭼ ﻪ‬ ‫ﻣﯽ دﻳﺪم ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﺳﻤﺎن ﺥﺮاش‪،‬ﺥﻴﺎﺑﺎن هﺎی ﻣﺪرن‪ ،‬ﭘﺎرک و اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫اﻣ ﯽ ﺑ ﻪ ﭼ ﺮاغ روی ﺻ ﻔﺤﻪ ﮐﻨﺘ ﺮل اﺵ ﺎرﻩ ﮐ ﺮدﻩ و ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ﻗﺎﺑ ﻞ روﻳ ﺖ‬ ‫هﺴﺘﻴﻢ‪" .‬‬ ‫ﻣﺮدم ﮐﻮﭼﻪ و ﺥﻴﺎﺑﺎن ﺑﻪ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﺑ ﺎﻻی ﺳ ﺮ ﺥ ﻮد اﺵ ﺎرﻩ ﮐ ﺮدﻩ و ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ را‬ ‫ﺑﺎ ﺥﺒﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎز هﻢ ﭼﺮاغ ه ﺎی رﻧﮕ ﻴﻦ ﺑﻴ ﺮون ﺳ ﻔﻴﻨﻪ روﺵ ﻦ ﺵ ﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ارﺗﻔﺎع ﻣﺎ ﺑﻪ ﻗﺪر ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺎﻻ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮای دو دﻗﻴﻘﻪ ﺙﺎﺑﺖ ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ‪.‬‬ ‫اﻣﯽ در ﺣ ﺎﻟﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﻋﻼﺋ ﻢ روی ﺻ ﻔﺤﻪ ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ﻣﻼﻗ ﺎﺗﯽ‬ ‫دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻗﺮار اﺳﺖ ﺑﺎز هﻢ ﻗﺎﺑﻞ رؤوﻳﺖ ﺵﻮﻳﻢ‪".‬‬ ‫ﻧﻮر روز داﺵﺖ ﺁهﺴﺘﻪ ﻣﺤﻮ ﻣﯽ ﺵﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ از ﭘﺸ ﺖ ﭘﻨﺠ ﺮﻩ ه ﺎ در‬ ‫ﺣﺎل ﺁﺵﮑﺎر ﺵﺪن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺁن زﻳ ﺮ ﭼﻨ ﺪان ﭼﻴ ﺰی ﻧﻤﻴﺸ ﺪ دﻳ ﺪ‪ .‬ﺵ ﻬﺮ ﮐ ﻮﭼﮑﯽ‬ ‫در ﻓﺎﺻﻠﻪ ای ﺑﻌﻴﺪ دﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﺵﺪ ﮐﻪ ﭼﻨ ﺪ ﭼ ﺮاغ داﺵ ﺖ و در ﺟ ﺎدﻩ اﺗ ﻮﻣﺒﻴﻠﯽ‬ ‫ﻣﺸﻐﻮل ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف ﺻ ﻔﺤﻪ ﻣﻘﺎﺑ ﻞ اﻣ ﯽ رﻓ ﺘﻢ‪ .‬ﮔ ﺮ ﭼ ﻪ در ﺁﻏ ﺎز ﺑ ﻪ واﺳ ﻄﻪ ﺗ ﺎرﻳﮑﯽ‬ ‫ﭼﻴﺰی دﻳ ﺪﻩ ﻧﻤ ﯽ ﺵ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑ ﻪ ﺗ ﺪرﻳﺞ ﺗﺼ ﻮﻳﺮی واﺿ ﺢ و ﺁﺵ ﮑﺎر ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ‪.‬‬ ‫اﻧﮕﺎر ﮐ ﻪ روز ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬دﻳ ﺪم ﮐ ﻪ رﻧ ﮓ اﺗﻮﻣﺒﻴ ﻞ ﺳ ﺒﺰ اﺳ ﺖ و زوﺟ ﯽ در ﺁن‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻋﻼﺋﻢ روی ﺻﻔﺤﻪ ﮐﻨﺘﺮل در ارﺗﻔﺎع ‪ ٦٠‬ﭘﺎﻳﯽ ﻗﺮار داﺵﺘﻪ و ﻗﺎﺑ ﻞ‬ ‫ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﺑﻮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ از ﺁن ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﻳﺸ ﮕﺮ را ﺑﺒﻴ ﻨﻢ‪ .‬ﺗﺼ ﺎوﻳﺮش واﺿ ﺢ‬ ‫ﺗ ﺮ از ﺥ ﻮد واﻗﻌﻴ ﺖ ﺑ ﻮد‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ﻣﺎﺵ ﻴﻦ ﺁﻧﻬ ﺎ ﺑ ﻪ ﻧﺰدﻳﮑ ﯽ ﻣ ﺎ رﺳ ﻴﺪ‪ ،‬راﻧﻨ ﺪﻩ‬ ‫ﮐﻨﺎر ﺟﺎدﻩ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﺮﻧﺸﻴﻨﺎﻧﺶ از اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﭘﻴﺎدﻩ ﺵ ﺪﻧﺪ و ﺵ ﺮوع ﮐﺮدﻧ ﺪ‬ ‫ﺑ ﻪ ﻣ ﺎ دﺳ ﺖ اﺵ ﺎرﻩ ﮐ ﺮدن و ﻓﺮﻳ ﺎد زدن‪ ،‬ﺑ ﺎ ﺻ ﻮرت ه ﺎﻳﯽ زل زدﻩ ﺑ ﻪ ﻣ ﺎ‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪٥٦‬‬

‫ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﭼﯽ ﻣﻴﮕﻦ؟ "‬ ‫ﺥﻮاهﺎن ﺑﺮﻗﺮاری ارﺗﺒﺎط وﺗﻤﺎس اﻧﺪ‪.‬داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن رﺵﺘﻪ ﻓﻀﺎﭘﻴﻤﺎﻳﯽ اﻧﺪ‬ ‫وﻟﯽ ﻋﻼﻗﻪ ﺁﻧﺎن ﮐﻤﯽ ﺑﻴﺶ از ﺣ ﺪ اﻧﺘﻈ ﺎر اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﯽ ﺗ ﻮان ﮔﻔ ﺖ ﮐ ﻪ ﺁﻧ ﺎن‬ ‫ﻣﺜﻞ ﮐﺎرﮔﺮان ﻓﺮا زﻣﻴﻨﯽ اﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪ " ،‬ﭘ ﺲ ﭼ ﺮا ﺑ ﺎ ﺁﻧ ﺎن ارﺗﺒ ﺎط ﻧﻤ ﯽ ﮔﻴ ﺮی؟ " ﻧﮕ ﺮان ﻃ ﺮز ﻋﻤ ﻞ ﺁﻧ ﺎن‬ ‫ﺑﻮدم‪ .‬زاﻧﻮ زدﻧﺪ و ﺵﺮوع ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻪ دﻋﺎ ﮐﺮدن و ﺑﻪ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫" ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ از ﻓ ﺮاﻣﻴﻦ ﻣﺸ ﺨﺺ 'ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪ ﮐﻤ ﮏ' ﺗﺒﻌﻴ ﺖ ﮐ ﻨﻢ‪ .‬ارﺗﺒ ﺎط‬ ‫ﮔﻴﺮی ﺑﺎ هﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ ﻋﻤﻠﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ وﻗﺘ ﯽ ﮐ ﻪ از 'ﺑ ﺎﻻ' دﺳ ﺘﻮر‬ ‫ﺑﺮﺳﺪ‪ ،‬اﻃﺎﻋﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ...‬ﻣﮕﺮ اﻳﻦ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺵﻴﻮﻩ ارﺗﺒﺎط ﮔﻴﺮی و ﺗﻘﺎﺿﺎ‬ ‫ﮐﺮدن را ﺑﻠﺪ ﺑﺎﺵﺪ‪ ...‬ﺑﻪ ﻋﻼوﻩ اﻳﻦ زوج ﮔﻤﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺥﺪا هﺴﺘﻴﻢ‪".‬‬ ‫" ﻣﮕﻪ ﭼﻪ اﺵﮑﺎﻟﯽ دارد؟ "‬ ‫" ﻓﻘﻂ ﺥﺪا را ﺑﺎﻳﺪ ﺥﺪا در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﻮﺟ ﻮدات ﮐﻴﻬ ﺎﻧﯽ ﺑ ﻪ ﺟ ﺎی‬ ‫ﺥﺪاوﻧﺪ اﺵﺘﺒﺎﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺳﻴﺐ ﺑﺎ درﺥﺖ ﺳﻴﺐ اﺳﺖ‪"...‬‬ ‫" ﻣﮕﻪ ﺥﻴﻠﯽ ﻣﻬﻤﻪ؟ "‬ ‫ﺑﺮای ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﻣﻮارد ﭼﻴﺰ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﻤﯽ داﻧﺪ‪ ،‬ﻧ ﻪ ﺥﻴﻠ ﯽ ﻣﻬ ﻢ ﻧﻴﺴ ﺖ‪.‬‬ ‫اﻣﺎ اﮔﺮ ﻗ ﺮار ﺑﺎﺵ ﺪ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ ﺟﺎﻳﮕ ﺎﻩ ﺥﺪاوﻧ ﺪ را ﺑ ﺎ دﺳ ﺘﮑﺎری ه ﺎی ﻣ ﺬهﺒﯽ و‬ ‫ﺁﺋﻴﻨﯽ ﺁن ﺁدم هﺎ ﻏﺼﺐ ﮐﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ﻣﻮﺿﻮع ﺥﻴﻠﯽ ﻣﻬ ﻢ اﺳ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺁﻧ ﺎن‬ ‫ﻣﺎ را ﺑﺮادران و ﺥﻮاهﺮان رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺗﺮ ﺑﺪاﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻮﺿﻮع ﻓﺮق ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪".‬‬ ‫ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم اﻣ ﯽ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﻪ ﺁﻧ ﺎن ﺑﮕﻮﻳ ﺪ ﮐ ﻪ ﻣﺮﺗﮑ ﺐ اﺵ ﺘﺒﺎﻩ ﺵ ﺪﻩ اﻧ ﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ و ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺟﻴﻢ‪ ،‬ﻣﺎ اﺟﺎزﻩ ﻧﺪارﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﮕﺮدﻳﻢ‬ ‫و اﺵﺘﺒﺎهﺎت ﻣﻮﺟﻮدات رﺵﺪ ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ ﻋﺎﻟﻢ را ﺗﺼﺤﻴﺢ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﺨﺼﻮص وﻗﺘ ﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ هﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ ه ﻢ ﮐﺘ ﺐ ﺁﺳ ﻤﺎﻧﯽ و ادﻳ ﺎﻧﯽ دارﻧ ﺪ ﮐ ﻪ روﺵ ﻨﮕﺮﺥﻴﻠﯽ از‬ ‫ﻣﺴﺎﺋﻞ اﺳﺖ‪ .‬ﮐﺎری ﮐﻪ ﺁن دو ﺁدم ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ ﺑ ﺎ اﺵ ﺘﺒﺎهﺎت دﻳﮕ ﺮ ﺁدﻣﻴ ﺎن اﻳ ﻦ‬ ‫ﺳﻴﺎرﻩ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬در ﺁﻧﻬ ﺎ ه ﻢ ﻧﻤ ﯽ ﺗ ﻮاﻧﻴﻢ دﺥﺎﻟ ﺖ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ ،‬ﺣﺘ ﯽ اﮔ ﺮ‬ ‫ﻧﺘﻴﺠ ﻪ ﮐ ﺎر ﺑﺴ ﻴﺎر ﻓﻼﮐ ﺖ ﺑ ﺎر ﺑﺎﺵ ﺪ‪ .‬در هﻤ ﻴﻦ ﻟﺤﻈ ﻪ ﺥ ﺎص ﺑﺴ ﻴﺎری از‬ ‫ﺁدﻣﻴ ﺎن ﺑﺴ ﻴﺎری از ﺳ ﻴﺎرات از ﺟﻤﻠ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﺳ ﻴﺎرﻩ در ﺣ ﺎل ﮐﺸ ﺘﻪ ﺵ ﺪن و‬ ‫ﺵﮑﻨﺠﻪ اﻧﺪ‪" .‬‬ ‫" و ﺵﻤﺎ ﮐﺎری ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻴﺪ؟ "‬ ‫" ﻧﻪ ﺟﻴﻢ ‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻴﻢ‪".‬‬ ‫ﻓﺮﺻﺘﯽ دﺳﺖ دادﻩ ﺑﻮد ﺗﺎ ﭼﻴﺰی ﮐﻪ هﻤﻴﺸ ﻪ ﻣ ﺮا ﻧﺎراﺣ ﺖ ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد را ﺑ ﻪ‬ ‫ﻣﻴﺎن ﺑﮑﺸﻢ‪ " .‬اﻣﯽ ﺑﻌﻀﯽ وﻗﺖ هﺎ ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐ ﻨﻢ ﮐ ﻪ ﺥ ﺪا ﺥﻴﻠ ﯽ ه ﻢ ﺥ ﻮب‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‪ ...‬ﭼﺮا اﺟﺎزﻩ ﻣﯽ دهﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ رخ ﺑﺪهﺪ؟ "‬ ‫‪٥٧‬‬

‫اﻳﺴﺘﺎد وازﻣﻴﺎن ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد وﮔﻔﺖ ‪"،‬ﺟﻴﻢ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﮕﯽ ﻣﺮﺑﻮط ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‪ .‬هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر ﮐ ﻪ ﺁدم ه ﺎی‬ ‫ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﻄﻮح رﺵ ﺪ ﻳ ﺎﻓﺘﮕﯽ ﻣﺨﺘﻠﻔ ﯽ دارﻧ ﺪ‪ ،‬ﺳ ﻴﺎرات ه ﻢ ﺳ ﻄﻮح ﻣﺨﺘﻠﻔ ﯽ‬ ‫دارﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﺳﻴﺎرﻩ ﺗﻮ ﭼﻨﺪان رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬و ﺳﻴﺎراﺗﯽ هﺴ ﺘﻨﺪ ﮐ ﻪ‬ ‫از اﻳﻨﻬﻢ رﺵﺪ ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ ﺗﺮﻧﺪ‪ .‬ﻣﻴﻠﻴﻮن هﺎ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﺑ ﺮ روی ﮐ ﺮﻩ زﻣ ﻴﻦ ﺗ ﻼش‬ ‫در ﺟﻬﺖ اداﻣﻪ ﺑﻘﺎء ﮐﺎر دﺵﻮاری ﺑﻮد‪ :‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺥﺸﻮﻧﺖ ﺑﺎر و زهﺮ ﺁﮔ ﻴﻦ‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﭼﻨ ﮓ و ﻧ ﻴﺶ داﺵ ﺖ‪ .‬اﻣ ﺎ ﺁن ﻣﻮﺟ ﻮدات ﺑ ﺎ ﺵ ﺮاﻳﻂ ﻣﺤﻴﻄ ﯽ‬ ‫ﺥﻮد ﺳﺎزﮔﺎر ﺵﺪﻧﺪ‪ ،‬و زﻧﺪﮔﯽ ﺣﺘﯽ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﭼﻨﺪان ﺥﺸﻮﻧﺖ ﺑﺎر ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪،‬‬ ‫از ﻧﻈﺮ ﺁﻧﺎن ﮐﺸﺘﻦ ﻣﻮﺟﻮدات دﻳﮕﺮ اهﻤﻴﺘﯽ ﻧﺪارد‪" ...‬‬ ‫" و ﺥﺪا ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ 'ﻣﻬﺮﺁﻣﻴﺰی' را ﺥﻠﻖ ﮐﺮدﻩ؟ "‬ ‫" هﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﺎﻳﻪ هﺎ ﺵﺪﻳﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﻴﻢ ﻧﻮری ﺑ ﻮدﻩ ﮐ ﻪ‬ ‫ﺳﺎﻳﻪ هﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﺵﺪﻩ و ﺑﺎﻳﺪ از ﺁن ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻮر ﻣﺘﺸﮑﺮ ﺑﺎﺵﻴﻢ‪ .‬ﺑﺮاﻳﺖ ﺗﻮﺿﻴﺢ‬ ‫دادم ﮐﻪ ﺁن ﻣﻮﺟﻮدات ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺗﻮ را ﻧﺪاﺵﺘﻪ اﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮای هﻤﻴﻦ ﺗﻮ در دﻧﻴ ﺎی‬ ‫ﺁﻧﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ‪،‬ﺁﻧﺎن هﻢ در ﭼﻨﻴﻦ دﻧﻴﺎﻳﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬ ‫" هﻮوم‪ ".‬اﻣﯽ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﺮا ﺑﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﻮدن ﺥﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫" اﻣ ﺮوز‪ ،‬ﻋﻠ ﯽ رﻏ ﻢ اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ دﻧﻴ ﺎ از ﺳ ﻄﺢ رﺵ ﺪ ﺻ ﻨﻌﺘﯽ ﺑﻴﺸ ﺘﺮی‬ ‫ﺑﺮﺥﻮردار ﺵﺪﻩ‪ ،‬اﻣﺎ ﻋﺸﻖ و ﺥﺮد ﮐﻤﺘﺮی ﻳﺎﻓﺖ ﻣﯽ ﺵﻮد‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻳ ﻦ دﻟﻴ ﻞ‬ ‫ﮐ ﻪ دﻳﮕ ﺮ زﻧ ﺪﮔﯽ ﭼ ﻮن ﺳ ﺎﺑﻖ دﺵ ﻮار ﻧﻴﺴ ﺖ‪ ،‬ﻧﻤ ﯽ ﺗ ﻮان ﮔﻔ ﺖ ﮐ ﻪ دﻧﻴ ﺎﻳﯽ‬ ‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮ دارﻳﻢ‪ .‬هﻨﻮز ﺳﻄﺢ ﺥﺸﻮﻧﺖ ﺑﺎﻻﺳﺖ‪ .‬در هﻤ ﻴﻦ ﻟﺤﻈ ﻪ زﻳ ﺮ ﺁب‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺑﺰرﮔﺘﺮ‪ ،‬ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ زﻧﺪﻩ دﻳﮕﺮی را ﻣ ﯽ ﺑﻠﻌ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ از ﺁن ﺟ ﺎﻳﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺳﻄﺢ ﺵﻌﻮر ﺁﻧﺎن ﭘﺎﺋﻴﻦ اﺳﺖ‪ ،‬از ﮐﺎری ﮐﻪ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪ ،‬ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‪".‬‬ ‫" ﺑﻪ هﺮ ﺣﺎل‪ ،‬اﻳﻦ واﻗﻌًﺎ وﺣﺸﻴﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﺵﺎﻳﺪ از ﻧﻈﺮ ﺗﻮ وﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬اﻣﺎ از ﻧﻈﺮ ﻣﺎهﯽ اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ .‬و ﺗ ﻮ‬ ‫هﻢ زﻳﺮ درﻳﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨ ﯽ‪ .‬اﻣ ﺎ هﺴ ﺘﻨﺪ ﻣﻮﺟ ﻮداﺗﯽ ﮐ ﻪ ﺁﮔ ﺎهﯽ ﺑ ﺎﻻﺗﺮی‬ ‫دارﻧﺪ و اﻋﻤﺎل وﺣﺸﺖ ﺁوری اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دهﻨﺪ و اﻳ ﻦ ﮐ ﺎر را ﺑ ﺮای ﺥ ﻮردن‬ ‫هﻢ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪"...‬‬ ‫اﻣﯽ ﭼﻨﺪ ﺗﮑﻤﻪ دﺳﺘﮕﺎﻩ را ﻓﺸﺎر داد‪ ،‬ﺻﺤﻨﻪ هﺎﻳﯽ از ﺟﻨﮓ ﺑﻮد‪ .‬ﺳ ﺮﺑﺎزاﻧﯽ‬ ‫در ﺗﺎﻧﮏ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﺸ ﻐﻮل ﺗﻨﻈ ﻴﻢ راﮐ ﺖ ﺑ ﺮای ﺵ ﻠﻴﮏ ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ ﺳ ﺎﺥﺘﻤﺎن‪.‬‬ ‫ﺵﻠﻴﮏ ﮐﺮدﻧﺪو ﺳﺎﺥﺘﻤﺎن ﻓﺮو رﻳﺨﺖ و هﺮ ﮐﺲ در ﺁن ﺑﻮد را ﮐﺸﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫"اﻳﻦ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ هﻢ اﮐﻨﻮن در ﮐﺸﻮری از ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ رخ دادﻩ‪،‬اﻣﺎ از‬ ‫دﺳﺖ ﻣﺎ ﮐﺎری ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬اﺟﺎزﻩ هﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ دﺥﺎﻟﺘﯽ در رﺵ ﺪ ه ﻴﭻ ﺳ ﻴﺎرﻩ‪،‬‬ ‫ﮐﺸﻮروﻳﺎ اﻧﺴﺎﻧﯽ را ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﻣﺠﺎز ﻧﺪارﻳﻢ ‪".‬‬ ‫‪٥٨‬‬

‫ﻧﻤﺎهﺎﻳﯽ از وﻳﺮاﻧﮕﺮی ﺟﻤﻌﯽ ﺑﺮ ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺮ ﻇﺎهﺮ ﺵﺪ‪.‬‬ ‫" ﻣﻴﺸ ﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳ ﻮن را ﺥ ﺎﻣﻮش ﮐﻨ ﯽ؟ وﻗﺘ ﯽ ﺥﺸ ﻮﻧﺖ ﻣ ﯽ ﺑﻴ ﻨﻢ ﺣ ﺎﻟﻢ ﺑﻬ ﻢ‬ ‫ﻣﻴﺨﻮرﻩ‪".‬‬ ‫" وﺣﺸﺘﻨﺎک اﺳﺖ ﺟﻴﻢ‪ .‬اﻣ ﺎ از ﺁن ﺟ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ ه ﻴﭻ ﮐ ﺲ ﺑ ﺮای هﻤﻴﺸ ﻪ ﻧ ﺎﺑﻮد‬ ‫ﻧﻤ ﯽ ﺵ ﻮد‪ ،‬ﭼ ﻮن ارواح درون اﻧﺴ ﺎﻧﻬﺎ ﻣﺠ ﺪدًا ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ را ﺑ ﺎز ﻣ ﯽ ﻳﺎﺑﻨ ﺪ‪،‬‬ ‫هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺗﺠﺮﺑﻪ ای از ﻳﺎدﮔﻴﺮی اﺳﺖ‪ .‬در ﻳﮑﯽ از زﻧﺪﮔﯽ هﺎی دﻳﮕﺮی ﮐﻪ‬ ‫داﺵﺘﻢ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ زﻧ ﺪﮔﯽ‪ ،‬ﺣﻴ ﻮاﻧﯽ ﺑ ﻮدم ﮐ ﻪ ﺗﻮﺳ ﻂ ﺣﻴﻮاﻧ ﺎت دﻳﮕ ﺮ ﮐﺸ ﺘﻪ‬ ‫ﺵ ﺪم‪ .‬ﺑﻌ ﺪهﺎ اﻧﺴ ﺎن ﺵ ﺪم‪ ،‬اﻣ ﺎ اﻧﺴ ﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ از ﺳ ﻄﺢ رﺵ ﺪ ﻳ ﺎﻓﺘﮕﯽ ﭘ ﺎﺋﻴﻨﯽ‬ ‫ﺑﺮﺥ ﻮردار ﺑ ﻮد‪ .‬ﮐﺸ ﺘﻢ و ﮐﺸ ﺘﻪ ﺵ ﺪم‪ .‬وﺣﺸ ﯽ ﺑ ﻮدم و ﺥﺸ ﻮﻧﺖ ﺑ ﻪ ﺥ ﻮدم‬ ‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ .‬هﺴﺘﯽ هﺎی ﻣﺘﻌﺪدی داﺵﺘﻪ ام‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﮔﻮﻧ ﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﮐ ﻪ ﺁهﺴ ﺘﻪ ﺁهﺴ ﺘﻪ‪ ،‬ﻳ ﺎد ﮔ ﺮﻓﺘﻢ ﮐ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ ﺑ ﺎ ﻣﻼﺣﻈ ﻪ ﺗ ﺮی‬ ‫داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﻢ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ زﻧ ﺪﮔﯽ ﺑﻬﺘ ﺮی دارم‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻧﻤ ﯽ ﺗ ﻮاﻧﻢ ﺑ ﺮ ﺥ ﻼف ﻧﻈ ﺎم‬ ‫رﺵﺪی ﮐﻪ ﺥﺪاوﻧﺪ ﺥﻠ ﻖ ﮐ ﺮدﻩ‪ ،‬ﺣﺮﮐ ﺖ ﮐ ﻨﻢ‪ .‬ﺁن زوج وﻗﺘ ﯽ ﻣ ﺎ را در ﻣﻘ ﺎم‬ ‫واﻻ و ﺵﺎﻣﺦ ﺥﺪاوﻧﺪی ﻗﺮار ﻣﯽ دهﻨ ﺪ‪ ،‬در واﻗ ﻊ ﻗ ﺎﻧﻮن ﮐﻴﻬ ﺎﻧﯽ را ﺵﮑﺴ ﺘﻪ‬ ‫اﻧﺪ‪ .‬اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺳﺘﺎﻳﺶ و ﻋﺸﻘﯽ را ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺥﺪاوﻧﺪ داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﻨﺪ را‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎ ﻣﻌﻄﻮف ﮐ ﺮدﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬ﺳ ﺮﺑﺎزاﻧﯽ ﮐ ﻪ دﻳ ﺪﻳﻢ ه ﻢ ﻗ ﺎﻧﻮن ﮐﻴﻬ ﺎﻧﯽ را‬ ‫ﺵﮑﺴﺘﻪ اﻧﺪ‪ .‬ﺁن ﻗﺎﻧﻮن ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‬ ‫' ﻗﺘﻞ ﻣﮑﻦ'‪ .‬اﻳﻦ ﻳﮑﯽ ﺥﻴﻠﯽ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ اﺳﺖ‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﺎز هﻢ ﺣ ﻖ ﻣﺪاﺥﻠ ﻪ ﻧ ﺪارﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺥﻴﺎل ﻧﮑﻦ ﮐﻪ رﻓﺘ ﺎر ﺁﻧ ﺎن ﺑ ﻪ دﻟﻴ ﻞ 'ﺥﺸ ﻮﻧﺖ ﺥﺪاوﻧ ﺪ' اﺳ ﺖ‪ .‬ﻧ ﻪ‪ ،‬اﻳ ﻦ ﻃ ﻮر‬ ‫ﻧﻴﺴ ﺖ‪ .‬ه ﻮش ﮐﻴﻬ ﺎﻧﯽ ﮐﻤ ﮏ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ ﺗ ﺎ درﻳ ﺎﺑﻴﻢ ﮐ ﻪ ﮐﺎﺵ ﺘﻪ ﺥ ﻮد را درو‬ ‫ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺵ ﺎﻳﺪﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ اﻣ ﺮوز ﺗﻮﺳ ﻂ ﺑﻤﺒ ﺎران ﮐﺸ ﺘﻪ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮﻧﺪ‪ ،‬هﻤ ﺎن‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎﺵﻨﺪ ﮐﻪ در زﻧﺪﮔﯽ هﺎی ﭘﻴﺸ ﻴﻦ ﻳ ﺎ هﻤ ﻴﻦ زﻧ ﺪﮔﯽ‪ ،‬دد ﻣﻨﺸ ﺎﻧﻪ ﻋﻤ ﻞ‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁن ﺳﺮﺑﺎزان‪.‬‬ ‫ﺁﻧﺎن هﻢ ﺑﺎﻳﺪ هﻤﺎن رﻧﺠﯽ را ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺵﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪،‬‬ ‫ﺗ ﺎ ﺑﻔﻬﻤﻨ ﺪ ﮐ ﻪ ﻃﻌ ﻢ ﺁن ﭼﮕﻮﻧ ﻪ اﺳ ﺖ و ﺑﻔﻬﻤﻨﺪﮐ ﻪ ﺗﺤﻤﻴ ﻞ ﭼﻨ ﻴﻦ رﻧﺠ ﯽ ﺑ ﺮ‬ ‫دﻳﮕﺮان ﺥﻮب ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬در ﻧﺘﻴﺠﻪ‪ ،‬اﻧﺪک اﻧﺪک ﻳﺎد ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﮐ ﻪ ﻃﺒ ﻖ ﻗ ﺎﻧﻮن‬ ‫ﻋﺸﻖ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬در ﺁن ﺻﻮرت ﺵﺎدی ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﺑﺎز ﻣﯽ ﮔﺮدد‪ ،‬ﻧﻪ رﻧﺞ‪" .‬‬ ‫ﺁن زوج ﺑ ﻪ زﻳ ﺮ ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﻴﻢ از ﻃﺮﻳ ﻖ دﺳ ﺘﮕﺎﻩ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺮ ﺁن دو را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪ .‬دﺳﺘﻬﺎی ﺥﻮد را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﻪ و از ﻣﺎ ﻣﯽ ﺥﻮاﺳ ﺘﻨﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺁﻧﺎن را ﻧﻴﺰ ﺳﻮار ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫" ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﯽ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﺗﻮﺿﻴﺢ دهﯽ و از ﻃﺮﻳﻖ ﻣﻴﮑﺮوﻓﻮن ﺑﺎ ﺁﻧﺎن‬ ‫ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯽ؟ "‬ ‫‪٥٩‬‬

‫" ﻓﻘﻂ زﻣﺎﻧﯽ ﻳﮏ اﻧﺴﺎن ﻳﺎ دﻧﻴﺎ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﮔ ﺮﻓﺘﻦ ﮐﻤ ﮏ ﻣﺎﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﺳ ﻄﺢ‬ ‫ﻣﺸﺨﺼﯽ از رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﮕﯽ رﺳ ﻴﺪﻩ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﻗﺒ ﻞ از ﺁن ﭼﻨ ﻴﻦ ﮐ ﺎری ﺗﺨﻄ ﯽ‬ ‫از ﻗﺎﻧﻮن ﮐﻠﯽ رﺵ ﺪ اﺳ ﺖ‪ .‬اﻳ ﻦ زوج هﻨ ﻮز ﺑ ﻪ ﺳ ﻄﺢ ﻣﻄﻠ ﻮب ﻧﺮﺳ ﻴﺪﻩ اﻧ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺸﺮﻳﺖ هﻨﻮز ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻄﺢ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪" ...‬‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺁن ﭼﻪ اﻣﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺑﺮاﻳﻢ ﭼﻨﺪان ﻗﺎﺑﻞ ﻓﻬ ﻢ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺑﻌ ﺪهﺎ ﮐ ﻪ‬ ‫ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم‪ ،‬ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺮاﻳﻢ ﺵﻔﺎف ﺵﺪ‪ .‬ﺥﻴﻠﯽ ﺥﻴﻠﯽ ﺑﻌﺪ از ﺁن ﮐﻪ رﻓﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ‬ ‫ﺁن ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﻋﻤ ﻮﻳﻢ ﺣ ﺮف ﺑ ﺰﻧﻢ و از او ﺑﺨ ﻮاهﻢ ﺗ ﺎ ﺁن‬ ‫ﭼﻪ ﺵﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮدم را ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ‪.‬‬ ‫ﺁن زوج هﻤﭽﻨ ﺎن ﻣﺸ ﻐﻮل ﺳ ﺘﺎﻳﺶ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬از دﻳﺪﻧﺸ ﺎن دﻳﮕ ﺮ ﺥﺴ ﺘﻪ ﺵ ﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫اﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬هﻮش ﮐﻴﻬ ﺎﻧﯽ در ﺣ ﺎل ﻧﺸ ﺎن دادن ﻣﺸ ﺎهﺪﻩ ﮐﺸ ﺪاری ﺑ ﻪ ﺁﻧ ﺎن‬ ‫اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﭼﺮا؟ "‬ ‫" ﻓﻘﻂ هﻮش ﮐﻴﻬﺎﻧﯽ ﻗ ﺎدر ﺑ ﻪ ﭘﺎﺳ ﺦ دادن ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺳ ﻮال اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑﮕ ﺬار ﭼﻴ ﺰ‬ ‫ﺥﻨﺪﻩ دارﺗﺮی ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪"...‬‬ ‫هﻤﭽﻨ ﺎن ﮐ ﻪ ﺗﻮﻗ ﻒ داﺵ ﺘﻴﻢ و ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﻓﺮﻣ ﺎن ﺥﺎﺗﻤ ﻪ ﻣٲﻣﻮرﻳ ﺖ از ﻃ ﺮف‬ ‫'ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ‪-‬اﺻﻠﯽ' ﺑﻮدﻳﻢ‪ ،‬اﻣﯽ دﺳﺘﮕﺎﻩ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن را ﺑﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪ اﺥﺒ ﺎر ﺗﻨﻈ ﻴﻢ‬ ‫ﮐﺮد‪ .‬ﮔﺰارﺵﮕﺮی ﻣﻴﮑﺮوﻓﻮن در دﺳﺖ داﺵﺖ و ﺑ ﺎ ﻣ ﺮدم ﮐﻮﭼ ﻪ و ﺥﻴﺎﺑ ﺎن‬ ‫ﻣﺼ ﺎﺣﺒﻪ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد‪ .‬زﻧ ﯽ ﻣﺸ ﻐﻮل ﺣ ﺮف زدن ﺑ ﻮد وﺑ ﻪ ﺁﺳ ﻤﺎن اﺵ ﺎرﻩ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺘﯽ ﻳﮏ ﮐﻠﻤﻪ از ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﺶ را ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻴﺪم‪ .‬اﻣ ﺎ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺵ ﺪم ﮐ ﻪ‬ ‫ﻣﻨﻈﻮرش ﺻﺤﺒﺖ درﺑﺎرﻩ ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻣﺎ ﺑﻮد‪.‬دﻳﮕ ﺮان ه ﻢ در هﻤ ﻴﻦ ﺑ ﺎرﻩ‬ ‫ﺣﺮف ﻣﯽ زدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﭼﯽ ﻣﻴﮕﻦ؟"‬ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن ﮔﻔﺖ‪ " ،‬اﻳﻨﮑﻪ ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ دﻳﺪﻩ اﻧﺪ‪" ...‬‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻣﺮدی ﮐﻪ ﻋﻴﻨﮏ داﺵﺖ و ﮐﺮاوات زدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮ ﺻﻔﺤﻪ ﻇ ﺎهﺮ ﺵ ﺪ‪ .‬در‬ ‫ﻋ ﻴﻦ ﺗﺮﺳ ﻴﻢ دﻳ ﺎﮔﺮاﻣﯽ ﺑ ﺮ ﺗﺨﺘ ﻪ ﺳ ﻴﺎﻩ ﺗﻮﺿ ﻴﺢ ﻣ ﯽ داد‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم داﻧﺸ ﻤﻨﺪ‬ ‫ژاﭘﻨﯽ ﺳﺘﺎرﻩ ﺵﻨﺎس ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ اﻣﯽ اﻳﻦ زﺑﺎن را ﻣﯽ ﻓﻬﻤ ﺪ‪ ،‬ﭼ ﻮن ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮش ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪ‬ ‫ﺥﻴﻠﯽ ﺥﻨﺪﻩ داری ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺵﺎﻳﺪ هﻢ ﭼﻮن 'دﺳﺘﮕﺎﻩ ﻣﺘﺮﺟﻢ' داﺵﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﺎز هﻢ ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﭼﯽ ﻣﻴﮕﻪ؟ "‬ ‫" ﮐ ﻪ ﻋﻠ ﯽ رﻏ ﻢ هﻤ ﻪ ﺵ ﻮاهﺪ‪' ،‬ﻋﻠ ﻢ ﺙﺎﺑ ﺖ ﮐ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ' ﮐ ﻪ ه ﻴﭻ زﻧ ﺪﮔﯽ‬ ‫هﻮﺵﻤﻨﺪاﻧﻪ ای ﻏﻴﺮ از ﮐﺮﻩ زﻣ ﻴﻦ‪ ،‬در ﮐﻬﮑﺸ ﺎن وﺟ ﻮد ﻧ ﺪارد‪ ...‬در ﺿ ﻤﻦ‬ ‫‪٦٠‬‬

‫ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺁن ﭼﻪ را ﮐﻪ دﻳﺪﻩ اﻧﺪ و ﺑﻪ ﻧﻈﺮﺵﺎن ﺑﺸ ﻘﺎب ﭘﺮﻧ ﺪﻩ ﺁﻣ ﺪﻩ‪،‬‬ ‫هﻤﮕ ﯽ از ﺗ ﻮهﻤﯽ ﺟﻤﻌ ﯽ رﻧ ﺞ ﻣ ﯽ ﺑﺮﻧ ﺪ و ﺑﻬﺘ ﺮ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺥ ﻮد را ﺑ ﻪ‬ ‫رواﻧﭙﺰﺵﮏ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﺟﺪًا ؟ "‬ ‫ﺥﻨﺪﻩ ﮐﻨﺎن ﭘﺎﺳﺦ داد‪ " ،‬ﺟﺪًا "‬ ‫داﻧﺸﻤﻨﺪ هﻤﭽﻨﺎن داﺵﺖ ﺣﺮف ﻣﯽ زد‪.‬‬ ‫" ﺣﺎﻻ ﭼﯽ ﻣﻴﮕﻪ؟ "‬ ‫" اﻳﻨﮑﻪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت او ﺵﺎﻳﺪ ﺗﻤﺪﻧﯽ ﺑﻪ 'ﭘﻴﺶ رﻓﺘﮕﯽ' ﻣﺎ وﺟﻮد داﺵ ﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﻳﮏ در هﺮ دو هﺰار ﮐﻬﮑﺸﺎن‪" .‬‬ ‫" ﺥﻮب‪ ،‬اﻳﻦ ﻳﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟ "‬ ‫" اﻳﻨﮑﻪ وﻗﺘﯽ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ در هﻤﻴﻦ ﮐﻬﮑﺸﺎن ﻣﻴﻠﻴ ﻮن ه ﺎ ﺗﻤ ﺪن هﺴ ﺖ ﮐ ﻪ‬ ‫در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﺎن اﻳﻦ دﻧﻴﺎ واﻗﻌًﺎ ﻣﺎﻗﺒﻞ ﺗ ﺎرﻳﺦ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺑﻴﭽ ﺎرﻩ دﻳﻮاﻧ ﻪ ﺥﻮاه ﺪ‬ ‫ﺵﺪ‪ .‬دﻳﻮاﻧﻪ ﺗﺮ از اﻳﻨﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ هﺴﺖ‪" ...‬‬ ‫ه ﺮ دو ﺗ ﺎ ﻣ ﺪﺗﯽ ﻃ ﻮﻻﻧﯽ ﺥﻨﺪﻳ ﺪﻳﻢ‪ .‬از ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻦ ﮐ ﻪ ﺣ ﺮف ه ﺎی داﻧﺸ ﻤﻨﺪ‬ ‫درﺑ ﺎرﻩ اﻳﻨﮑ ﻪ ﺑﺸ ﻘﺎب ﭘﺮﻧ ﺪﻩ ای در ﮐ ﺎر ﻧﻴﺴ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻗ ﺪر ﮐ ﺎﻓﯽ ﺥﻨ ﺪﻩ دار‬ ‫ﺑﻮد‪ ...‬ﺵﻨﻴﺪن ﺣﺮف هﺎﻳﯽ ﮐﻪ درﺑﺎرﻩ ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ ای ﮐﻪ ﻣ ﻦ در ﺁن ﺑ ﻮدم‪،‬‬ ‫و اواﻧﮑﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺑﻮد!‬ ‫ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘ ﻪ دﻳﮕ ﺮ هﻤﺎﻧﺠ ﺎ اﻳﺴ ﺘﺎدﻳﻢ ﺗ ﺎ اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎﻻﺥﺮﻩ ﭼ ﺮاغ ﺥ ﺎﻣﻮش ﺵ ﺪ‪،‬‬ ‫ﻳﻌﻨﯽ اﻳﻨﮑﻪ دﻳﮕﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﻧﺒﻮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫" ﺣﺎﻻ ﺁزادﻳﻢ‪".‬‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﻣﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺳﻔﺮﻣﻮن اداﻣﻪ ﺑﺪﻳﻢ ؟ "‬ ‫" اﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬دوﺳﺖ داری ﺣﺎﻻ ﮐﺠﺎ ﺑﺮی؟ "‬ ‫" اووم‪ ...‬ﺑﺮﻳﻢ هﺎواﻳﯽ! "‬ ‫" ﺑﺒﻴﻦ‪ ...‬ﺵﺒﻪ‪ ".‬ﺑﻼ ﻓﺎﺻﻠﻪ در هﺎواﻳﯽ ﺑﻮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﭼﺮاغ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﺑﺮ درﺥﺘﺎن ﻧﺨﻞ روﺋﻴﺪﻩ ﺑﺮ ﮐﻨﺎرﻩ ﺳﺎﺣﻞ ﺗﺎﺑﻴﺪ‪.‬‬ ‫" هﺎواﺋﻴﻪ ؟ "‬ ‫" ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ‪".‬‬ ‫" ﭼﻘﺪر زود رﺳﻴﺪﻳﻢ! "‬ ‫" ﺑﻪ ﻧﻈﺮت زود ﺁﻣﺪ؟ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ‪ ...‬ﺣﺎﻻ از ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ‪" .‬‬ ‫ﻼ ﺗﺎرﻳ ﮏ‬ ‫ﺑﺮ ﻓﺮاز ﮐﻮﻳﺮی ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬ﺵﺐ ﺑﻮدﻩ ﺁﺳﻤﺎن ﺗﺎرﻳﮏ ﺑﻮد‪ .‬ﮐﺎﻣ ً‬ ‫ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از ﻧﻮر ﺁﺑﯽ ﻣﺎﻩ هﻴﭻ ﭼﻴﺰ دﻳﺪﻩ ﻧﻤﯽ ﺵﺪ‪".‬‬ ‫" ﮐﺠﺎﺋﻴﻢ؟ ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻢ ﺑﻪ ﺁرﻳﺰوﻧﺎ؟ ﺻﺤﺮای ﺁﻓﺮﻳﻘﺎ؟ "‬ ‫‪٦١‬‬

‫" اﻳﻨﺠﺎ ﮐﺮﻩ ﻣﺎﻩ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﻣﺎﻩ؟ "‬ ‫" ﺑﻠﻪ‪ .‬ﻣﺎﻩ‪".‬‬ ‫ﻣﺎﺗﻢ ﺑﺮد‪ ،‬ﭘﺲ اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺎﻩ ﺑﻮد‪ " .‬ﭘﺲ اون ﺑﺎﻳﺪ‪" ...‬‬ ‫" ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" زﻣﻴﻦ!؟ "‬ ‫" زﻣﻴﻦ‪ .‬هﻤﻮن ﺟﺎﺋﻴﻪ ﮐﻪ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺖ در ﺁن ﺥﻮاﺑﻴﺪﻩ‪"...‬‬ ‫ﻣﻴﺨﮑﻮب ﺵﺪﻩ ﺑﻮدم‪ .‬واﻗﻌًﺎ زﻣﻴﻦ ﺑﻮد‪ .‬رﻧﮕﺶ ﺁﺑﯽ روﺵﻦ ﺑﻮد‪.‬ﺑﺎورم‬ ‫ﻧﻤﯽ ﺵﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ داﻳﺮﻩ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺁن هﻤﻪ ﭼﻴﺰه ﺎی ﺑ ﺰرگ ﭼ ﻮن ﮐﻮهﻬ ﺎ‪،‬‬ ‫اﻗﻴﺎﻧﻮﺳﻬﺎ‪ ،‬و از اﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ را در ﺥﻮد داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺪون اﻳﻨﮑ ﻪ ﺑ ﺪاﻧﻢ ﭼ ﺮا؟‬ ‫ﺗﺼﺎوﻳﺮ ذهﻨﯽ درون ﺣﺎﻓﻈﻪ ام زﻧﺪﻩ ﺵﺪ‪ .‬ﻳﺎد ﺟﻮی ﺁﺑﯽ اﻓﺘﺎدم‪ ،‬ﺣﻮﻣ ﻪ ﺵ ﻬﺮ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻞ و ﮔﻴﺎﻩ و زﻧﺒﻮرهﺎ‪ ،‬و اﺳ ﺐ ه ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ ﻣﺸ ﻐﻮل ﭼ ﺮا ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﻋﺼ ﺮ‬ ‫ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺑﻮد‪ ...‬هﻤ ﻪ اﻳ ﻦ ﭼﻴﺰه ﺎ در ﺁن داﻳ ﺮﻩ ﮔ ﺮد ﺁﺑ ﯽ ﮐﻮﭼ ﮏ ﻏﻮﻃ ﻪ ور‬ ‫در ﻣﻴﺎن ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﻗﺮار داﺵﺖ‪...‬‬ ‫ﻧﺎﮔﻬ ﺎن ﺥﻮرﺵ ﻴﺪ را دﻳ ﺪم‪ ،‬ﺳ ﺘﺎرﻩ ای دور ﮐ ﻪ از ﺁن ﭼ ﻪ ﺑ ﺮ روی زﻣ ﻴﻦ‬ ‫ﻣﯽ دﻳﺪم‪ ،‬درﺥﺸﺎن ﺗﺮ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫" ﭼﺮا اﻳﻦ ﻗﺪر ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ؟ "‬ ‫" ﭼﻮن ﻣ ﺎﻩ ﻓﺎﻗ ﺪ ﺟ ﻮ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺟ ﻮ ﺗ ﺎﺙﻴﺮی ﭼ ﻮن ﺵﻴﺸ ﻪ درﺵ ﺖ ﻧﻤ ﺎ دارد‪ .‬ﺑ ﻪ‬ ‫هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ روی ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ هﺴﺘﯽ‪ ،‬در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ اﻳﻨﺠ ﺎ هﻤ ﻪ‬ ‫ﭼﻴﺰ درﺵﺖ ﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ ﺵﻴﺸﻪ هﺎی ﻣﺨﺼ ﻮص‬ ‫اﻳﻦ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺁن ﺥﻮرﺵﻴﺪ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‪ ،‬ﺑﻪ هﻤﺎن دﻟﻴ ﻞ ﻗﺒﻠ ﯽ ﻳﻌﻨ ﯽ ﻧﺒ ﻮد ﺟ ﻮ‪،‬‬ ‫ﺑﺎﻋ ﺚ ﺁﺳ ﻴﺐ ﺗ ﻮ ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ‪ .‬ﭼ ﻮن ﺟ ﻮ هﻤﭽ ﻮن ' ﻓﻴﻠﺘ ﺮ'ی اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎﻧﻊ از‬ ‫ﺁﺳﻴﺐ رﺳﺎﻧﺪن اﺵ ﻌﻪ ه ﺎی ﺁﺳ ﻴﺐ زﻧﻨ ﺪﻩ ﺥﻮرﺵ ﻴﺪ ﮐ ﻪ ﻗ ﺎدر ﺑ ﻪ ﻧ ﺎﺑﻮد ﮐ ﺮدن‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ در ﺳﻴﺎرﻩ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﯽ ﺵﻮد‪".‬‬ ‫" ﻣﻨﻈﻮرت از 'ﻓﻴﻠﺘﺮ' ﻻﻳﻪ ازون اﺳﺖ؟ هﻤﺎن ﻻﻳﻪ ای ﮐﻪ ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ ﺁﻟﻮدﮔﯽ‬ ‫هﻮا‪ ،‬ﮐﻢ ﮐﻢ دارد از ﺑﻴﻦ ﻣﯽ رود؟ "‬ ‫ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺟﻴﻢ درﺳﺘﻪ‪ .‬از ﻋﻮارض ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﻮدن‬ ‫ﺳ ﻄﺢ ﺥ ﺮد و ﻣﻬ ﺮ اﺳ ﺖ‪ :‬وﻗﺘ ﯽ ﻗ ﻮاﻧﻴﻦ ﺣﻴ ﺎت ﺟﻤﻌ ﯽ زﻳ ﺮ ﭘ ﺎ ﮔﺬاﺵ ﺘﻪ‬ ‫ﻣﯽ ﺵﻮد‪ ،‬ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺮگ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫وﻗﺘﯽ ﮐﺴﺐ در ﺁﻣﺪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ دﻏﺪﻏﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﺎ ه ﻮش ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬و ﺑ ﻪ‬ ‫ﺥﻮد ﺣﺘﯽ زﺣﻤﺖ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن درﺑﺎرﻩ ﻋﻮاﻗﺐ ﺁن در زﻧ ﺪﮔﯽ ﻓﺮزﻧ ﺪان ﺥ ﻮد‬ ‫را ﻧﻤﯽ دهﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺘﻴﺠﻪ هﻤﻴﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮت ﺟﻴﻢ ﺁﻳﺎ ﺁﻧﺎن ﺑﺎ هﻮش اﻧﺪ؟ "‬ ‫‪٦٢‬‬

‫ﺗﺎ ﭘﻴﺶ از ﺁن ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﭼﻨﻴﻦ ﺵﻴﻮﻩ ﺗﻔﮑﺮی هﻤﻴﺸﻪ ﻃﺒﻴﻌﯽ و ﺥﻮب ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪،‬‬ ‫اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ اﻣﯽ داﺵﺖ ﺟﻨﺒﻪ دﻳﮕﺮ ﻣﻮﺿﻮع را ﻧﺸﺎﻧﻢ ﻣﯽ داد‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﭼﻨﺪان‬ ‫ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮدم‪.‬‬ ‫ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﻧﻪ! اﺣﻤﻖ اﻧﺪ! "‬ ‫اﻣﯽ ﺵﺮوع ﺑﻪ ﺥﻨﺪﻳﺪن ﮐﺮد‪.‬‬ ‫از ﻣﻨﻈﺮﻩ ﺳﻄﺢ ﻣﺎﻩ ﺥﻮﺵ ﻢ ﻧﻴﺎﻣ ﺪ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ از روی زﻣ ﻴﻦ ﻧﮕ ﺎهﺶ ﻣ ﯽ ﮐ ﻨﻢ‪،‬‬ ‫زﻳﺒﺎﺗﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺟﺎﻳﯽ ﺥﺎﻟﯽ از هﺮ ﮔﻮﻧﻪ زﻧﺪﮔﯽ و ﻣﺤﺰون ﺑﻮد‪.‬‬ ‫" ﻣﻴﺸﻪ ﺟﺎی ﻗﺸﻨﮕﺘﺮی ﺑﺮﻳﻢ؟ "‬ ‫اﻣﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ " ،‬ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ؟ "‬ ‫" اﻟﺒﺘﻪ! وﻟﯽ ﺑﺪون هﻴﻮﻻ! "‬ ‫" ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺎی ﺥﻴﻠﯽ دوری ﺑﺮﻳﻢ‪".‬‬ ‫ﮐﻠﻴﺪهﺎی دﺳﺘﮕﺎهﻬﺎی ﮐﻨﺘﺮل را ﺟﺎﺑﺠ ﺎ ﮐ ﺮد‪ ،‬ﻓﻀ ﺎﭘﻴﻤﺎ دﭼ ﺎرﻟﺮزش ﺵ ﺪﻳﺪی‬ ‫ﺵﺪ‪ ،‬ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺥﻄ ﻮط درﺥﺸ ﺎﻧﯽ ﺵ ﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از ﭘﺸ ﺖ ﭘﻨﺠ ﺮﻩ ﻧ ﻮر‬ ‫ﺳﻔﻴﺪ درﺥﺸﺎﻧﯽ دﻳﺪﻩ ﺵﺪ‪.‬‬ ‫ﮐﻤﯽ ﺗﺮﺳﻴﺪم و ﭘﺮﺳﻴﺪم " ﭼﯽ ﺵﺪﻩ؟ "‬ ‫" دارﻳﻢ ﻓﺮود ﻣﯽ ﺁﺋﻴﻢ‪"...‬‬ ‫" ﮐﺠﺎ؟ "‬ ‫" ﺑ ﺮ روی ﺳ ﻴﺎرﻩ ای ﺑﺴ ﻴﺎر دور‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﭼﻨ ﺪ دﻗﻴﻘ ﻪ ﺻ ﺒﺮ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﮔﻮش ﮐﻨﻴﻢ ‪".‬‬ ‫دﮐﻤﻪ ای ﺑﺮ ﺻ ﻔﺤﻪ ﮐﻨﺘ ﺮل را ﻓﺸ ﺎر داد‪ .‬ﺁواﻳ ﯽ ﻋﺠﻴ ﺐ ﭘﺨ ﺶ ﺵ ﺪ‪ .‬دوﺳ ﺘﻢ‬ ‫ﭼﺸﻤﺎن ﺥﻮد را ﺑﺴﺖ و ﺁﻣﺎدﻩ ﺵﻨﻴﺪن و ﻟﺬت ﺑﺮدن ﺵﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﻋﺠﻴﺒﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ زودی ﻟﺮزﺵﯽ ﺥﻔﻴﻒ اﺗ ﺎق ﮐﻨﺘ ﺮل را ﻓ ﺮا ﮔﺮﻓ ﺖ‪.‬‬ ‫و ﺑﻌﺪ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای ﻣﺪﺗﯽ اداﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺁن ﻧﺖ ه ﺎی ﺑ ﺎﻻ و ﭘ ﺎﺋﻴﻦ‬ ‫ﺑ ﻪ ﺗﻨ ﺎوب ﺵ ﻨﻴﺪﻩ ﺵ ﺪ‪ .‬ﻣﺠ ﺪدًا ﻧ ﺖ ﭘ ﺎﺋﻴﻦ ﮐ ﻢ ﮐ ﻢ ﻗ ﻮی ﺗ ﺮ ﺵ ﺪ‪ ،‬در ﺣ ﺎﻟﯽ ﮐ ﻪ‬ ‫ﻧﻮﻋﯽ ﻏﺮش و زﻧﮕﻮﻟﻪ هﺎی ﮐﻮﭼﮏ در رﻳﺘﻢ ﺵﻨﻴﺪﻩ ﻣﯽ ﺵﺪ‪ .‬اﻣﯽ ﻣﺠﺬوب‬ ‫ﺵﺪﻩ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﺁن ' ﻣﻠﻮدی' را ﺥﻴﻠﯽ ﺥﻮب ﻣﯽ ﺵﻨﺎﺥﺖ‪،‬ﭼﻮن ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ‬ ‫ﻟﺐ هﺎ و دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺁن را هﻤﺮاهﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬ ‫دﻟ ﻢ ﻧﻤ ﯽ ﺥﻮاﺳ ﺖ ﺣﻮاﺳ ﺶ را ﭘ ﺮت ﮐ ﻨﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ از ﺁن " ﻣﻮﺳ ﻴﻘﯽ" ﺥﻮﺵ ﻢ‬ ‫ﻧﻤﯽ ﺁﻣﺪ‪.‬‬ ‫ﺻﺪاﻳﺶ ﮐﺮدم‪"،‬اﻣﯽ" ﻧﺸﻨﻴﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺵﺪت روی ﺁن ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﮐﻪ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻧﺎﭘﻮﻳ ﺎ‬ ‫ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺵﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬اﻣﯽ‪".‬‬ ‫‪٦٣‬‬

‫" ﺁﻩ! ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ! ‪ ...‬ﭼﯽ ﺵﺪﻩ؟"‬ ‫" ﻣﻌﺬرت ﻣﻴﺨﻮام‪ ،‬اﻣﺎ ﺥﻮﺵﻢ ﻧﻤﯽ ﺁد از اﻳﻦ‪".‬‬ ‫" ﺁﻩ‪ ،‬ﺑﻠ ﻪ‪ ،‬ﻃﺒﻴﻌﻴ ﻪ ﮐ ﻪ ﺥﻮﺵ ﺖ ﻧﻴ ﺎد‪ .‬ﺑ ﺮای ﺁن ﮐ ﻪ ازش ﺥﻮﺵ ﺖ ﺑﻴ ﺎد ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫ﻣﻘﺪﻣﺎت ﺁن را ﺑﺪاﻧﯽ‪ ...‬ﺑﮕﺮدم ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭼﻴﺰ ﺁﺵﻨﺎﺗﺮی ﭘﻴﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻢ؟ "‬ ‫دﮐﻤ ﻪ دﻳﮕ ﺮی را ﻓﺸ ﺎر داد‪ .‬ﻣﻠ ﻮدی ﺵ ﺎدی داﺵ ﺖ‪ .‬ﻓ ﻮرًا ﺥﻮﺵ ﻢ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﺁوای‬ ‫اﺑﺰاری ﺵﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ و ﺻ ﺪای ﻟﮑﻮﻣﻮﺗﻴ ﻮ ﻗﻄﺎره ﺎی ﻗ ﺪﻳﻤﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﺳ ﺮﻋﺘﯽ‬ ‫ﺑﺎﻻ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫" ﭼﻪ ﺟﺎﻟﺐ!‪ ...‬اﻳﻦ ﭼﻪ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ اﺳﺖ؟ ﺵﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺻﺪای ﻗﻄﺎر اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﺥﺪای ﻣﻦ!" اﻣﯽ ﺑﺎ واﻧﻤﻮد ﮐﺮدن ﺑﻪ اﻳﻨﮑ ﻪ ﻋﺼ ﺒﺎﻧﯽ اﺳﺖ‪،‬ﭘﺮﺥﺎﺵ ﮕﺮاﻧﻪ‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ﺗ ﻮ هﻤ ﻴﻦ اﻻن ﺑ ﻪ ﻣﻬ ﻢ ﺗ ﺮﻳﻦ اﻓﺘﺨ ﺎر ﺁواﻳ ﯽ ﺳ ﻴﺎرﻩ ﻣ ﻦ ﺗ ﻮهﻴﻦ‬ ‫ﮐﺮدی‪ ...‬ﮔﻔﺘﯽ ﺵﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ و ﺻﺪای ﻗﻄﺎرﻩ! "‬ ‫" ﻣﻌﺬرت ﻣﯽ ﺥﻮام‪ .‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ‪ .‬ﻧﻤﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ‪ ...‬وﻟﯽ واﻗﻌًﺎ ﭘ ﻮف ه ﺎی ﺥ ﻮﺑﯽ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ".‬اﻳﻦ را ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﺥﺮاﺑﮑﺎری ﺥﻮد را درﺳﺖ ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺵﻢ‪.‬‬ ‫واﻧﻤﻮد ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮاهﺪ ﻣﻮهﺎﻳﻢ را ﺑﮑﺸ ﺪ‪ " ،‬ﮐ ﺎﻓﺮ! ﻣﺮﺗ ﺪ! ﭼﻄ ﻮر ﺟ ﺮٲت‬ ‫ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻓﺘﺨﺎر ﺟﻬﺎن ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﯽ ﭘﻮف ﻣﯽ ﮐﻨﺪ! "‬ ‫ﻏﺶ ﮐﺮدﻳﻢ از ﺥﻨﺪﻩ‪.‬‬ ‫ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ اش ﻃﻮری ﺑﻮد ﮐﻪ ﺁدم دﻟﺶ ﻣﻴﺨﻮاﺳﺖ ﺑﺮﻗﺼﺪ‪.‬‬ ‫اﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻗﺼﻴﻢ! "‬ ‫از ﺻﻨﺪﻟﻴﺶ ﭘ ﺎﺋﻴﻦ ﭘﺮﻳ ﺪ و ﺵ ﺎد و دﺳ ﺖ زﻧ ﺎن و ﺥﻮﺵ ﺤﺎل ﺵ ﺮوع ﮐ ﺮد ﺑ ﻪ‬ ‫رﻗﺼﻴﺪن‪.‬‬ ‫" رﻗ ﺺ! رﻗ ﺺ! " ﺗﺸ ﻮﻳﻘﻢ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد ﮐ ﻪ ﺑﺮﻗﺼ ﻢ‪ ".‬ﺥ ﻮدت را ره ﺎ ﮐ ﻦ‪،‬‬ ‫دﻟ ﺖ ﻣ ﯽ ﺥﻮاه ﺪ ﺑﺮﻗﺼ ﯽ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺁن ﻗﺴ ﻤﺖ از ﺗ ﻮ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎل ﺥ ﻮدت ﻧﻴﺴ ﺖ‬ ‫ﻧﻤﯽ ﮔﺬارد!‪ ...‬ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮ ﺥﻮدت را رهﺎ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺥﻮدت را رهﺎ ﮐﻦ‪"...‬‬ ‫ﺗﺮﺳﻢ را ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺵﺘﻪ و ﺵﺮوع ﮐﺮدم ﺑﻪ رﻗﺼﻴﺪن‪.‬‬ ‫" هﻮرا! " ﺗﺸﻮﻳﻘﻢ ﮐﺮد‪.‬‬ ‫ﻣﺪﺗﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ رﻗﺼﻴﺪﻳﻢ‪ .‬واﻗﻌًﺎ اﺣﺴﺎس ﺵﺎدی ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ .‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ هﻤﺎن‬ ‫ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ در ﺳﺎﺣﻞ ﻣﯽ دوﻳﺪﻳﻢ و ﻣﯽ ﭘﺮﻳﺪﻳﻢ‪.‬‬ ‫اﻣ ﯽ اﺟ ﺎزﻩ ﻣ ﯽ داد ﺗ ﺎ ﭼﻴﺰه ﺎﻳﯽ را اﺑ ﺮاز ﮐ ﻨﻢ ﮐ ﻪ ﺗﺮﺳ ﻢ ﻣ ﺎﻧﻊ از ﺁن ه ﺎ‬ ‫ﻣﯽ ﺵﺪ‪.‬‬ ‫ﺁهﻨﮓ ﺗﻤﺎم ﺵﺪ‪.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ﺥ ﻮب ﺣ ﺎﻻ ﮐﻤ ﯽ اﺳ ﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ ".‬رﻓ ﺖ و ﺗﮑﻤ ﻪ ای ﺑ ﺮ ﺻ ﻔﺤﻪ‬ ‫ﮐﻨﺘﺮل را ﻓﺸﺎر داد‪ .‬ﺑﺮاﻳﻢ ﺁﺵﻨﺎ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫‪٦٤‬‬

‫" ﮔﻮش ﮐﻦ‪ ،‬اﻳﻨﻬﻢ از ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ زﻣﻴﻨﯽ‪".‬‬ ‫" ﺁرﻩ‪ .‬ﺑﺎخ‪ .‬ﺵﺎهﮑﺎرﻩ‪ .‬دوﺳﺖ داری؟ "‬ ‫" ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ‪ .‬اﮔﺮ ﺥﻮﺵﻢ ﻧﻤﯽ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ در ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻧﺪاﺵﺘﻤﺶ‪".‬‬ ‫" ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺵﻤﺎ ﻓﻀﺎﻳﯽ هﺎ 'رﺵﺪ‪-‬ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ' ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪"...‬‬ ‫" اﺵﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ ".‬و دﮐﻤﻪ دﻳﮕﺮی را ﻓﺸﺎر داد‪.‬‬ ‫" ‪ ...‬دﻧﻴﺎﻳﯽ را ﺗﺼﻮر ﮐﻦ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ در ﺁن ﮐﺸﻮری وﺟﻮد ﻧﺪارد‪.‬‬ ‫ﮐﺎر ﺳﺨﺘﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪".....‬‬

‫" اﻳﻦ ﮐﻪ ﺟﺎن ﻟﻨﻮن اﺳﺖ‪ ...‬ﮔﺮوﻩ ﺑﻴﺘﻞ هﺎ! "‬ ‫واﻗﻌًﺎ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑ ﻮدم‪ ،‬ﭼ ﻮن ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم از ﻧﻈ ﺮ ﻓﻀ ﺎﻳﯽ ه ﺎ‪ ،‬ه ﻴﭻ ﭼﻴ ﺰ‬ ‫زﻣﻴﻨﯽ ﺥﻮﺑﯽ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪.‬‬ ‫" ﺟﻴﻢ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﺥﻮب ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺥﻮب اﺳﺖ‪ .‬ﮐﻠﮑﺴﻴﻮﻧﯽ‬ ‫از ﻣﻮﺳ ﻴﻘﯽ ه ﺎی ﺥ ﻮب زﻣﻴﻨ ﯽ در ﮐﻬﮑﺸ ﺎن ه ﺎی دﻳﮕ ﺮ وﺟ ﻮد دارد‪ .‬اﻳ ﻦ‬ ‫ﻣﻮﺿﻮع درﺑﺎرﻩ ﺗﻤﺎﻣﯽ هﻨﺮهﺎ ﻣﺼﺪاق دارد‪ .‬ﻣﺎ از ﻓﻴﻠﻢ هﺎی ﺥ ﻮب و ﺁﺙ ﺎر‬ ‫ﺥﻠﻖ ﺵﺪﻩ ﺳﻴﺎرﻩ ﺗﻮ دارﻳﻢ ‪ ...‬هﻨ ﺮ ﺥ ﻮب ﻳﻌﻨ ﯽ زﺑ ﺎن ﻋﺸ ﻖ‪ ،‬و ﻋﺸ ﻖ هﺪﻳ ﻪ‬ ‫ای ﺟﻬﺎﻧﯽ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫"‪ ...‬ﺗﺼﻮر ﮐﻦ ﮐﻪ هﻤﻪ ﻣﺮدم‬ ‫در ﺻﻠﺢ و ﺁراﻣﺶ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪"...‬‬

‫اﻣﯽ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ از هﺮﻧﺖ اﻳﻦ ﺗﺮاﻧﻪ ﻟ ﺬت‬ ‫ﻣﯽ ﺑﺮد‪.‬‬ ‫وﻗﺘ ﯽ ﺁواز ﺟ ﺎن ﻟﻨ ﻮن ﺗﻤ ﺎم ﺵ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺎﻻﺥﺮﻩ ﺑ ﻪ دﻧﻴ ﺎی ﻣﺴ ﮑﻮﻧﯽ دﻳﮕ ﺮی‬ ‫رﺳﻴﺪﻳﻢ‪.‬‬

‫‪٦٥‬‬

‫ﺑﺨﺶ دوم‬ ‫ﻓﺼﻞ هﺸﺘﻢ‬ ‫اوﻓﻴﺮ‬ ‫ﻣﻪ ﺳﻔﻴﺪ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺵﺪ‪.‬‬ ‫ﺑ ﺮﺥﻼف ﺁﺳ ﻤﺎن ﺳ ﻴﺎرﻩ ام‪ ،‬ﺁﺳ ﻤﺎن اﻳ ﻦ ﺳ ﻴﺎرﻩ ﺟ ﻮی درﺥﺸ ﺎن داﺵ ﺖ ﮐ ﻪ‬ ‫ﻼ ﻣﺎ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐ ﺮدم در ه ﻮای درﺥﺸ ﺎن‪ ،‬ﺁﺑ ﯽ‬ ‫ﮐﺎﻣ ً‬ ‫و ﺗﻘﺮﻳﺒًﺎ ﻓﺴﻔﺮی رﻧﮓ ﺁن ﮐﻪ ﭼﺸﻢ را ﻧﻤﯽ زد‪ ،‬ﻏﻮﻃﻪ ورم‪.‬از ﭘﻨﺠ ﺮﻩ ه ﺎی‬ ‫ﺳﻔﻴﻨﻪ‪،‬ﻋﻠﻔﺰار ﺥﻴﺲ ﺁن ﻧﺎرﻧﺠﯽ رﻧﮓ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﺁرام‪ ،‬ﺁرام در ﭼﺸﻢ اﻧﺪاز ﭘﺎﺋﻴﺰی ﺑﯽ ﻧﻈﻴﺮ ﺁن ﭘﺎﺋﻴﻦ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻳﻢ‪.‬‬ ‫اﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺥﻮرﺵﻴﺪ را ﺑﺒﻴﻦ‪".‬‬ ‫ﮔﺮدی ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ ﺑﺰرﮔﯽ در ﻣﻘﺎﺑﻠﻤﺎن ﻗﺮار داﺵﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺵﺪ ﺟﻮ ﻇﺮﻳﻒ‬ ‫ﺁن را دﻳﺪ‪ .‬ﺟﻮ ﺁن ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﭼﻨﺪﻳﻦ داﻳ ﺮﻩ ﮐﻨﮕ ﺮﻩ دار ﺑ ﻪ دور ﺥﻮرﺵ ﻴﺪ‬ ‫ﺑﺰرگ ﺁن ﻣﯽ ﺵﺪ‪ .‬ﺣﺪاﻗﻞ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺑﺮاﺑﺮ ﺥﻮرﺵﻴﺪ ﻣﺎ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫اﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﭼﻬﺎرﺻﺪ ﺑﺮاﺑﺮ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ رﺳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻈﻤﺘﯽ داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪"...‬‬ ‫" ﭼﻮن ﺥﻴﻠﯽ دور اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ "‬ ‫" ﺳﻴﺎرﻩ اوﻓﻴﺮ اﺳﺖ‪ ...‬ﺳﺎﮐﻨﺎن ﺁن رﻳﺸﻪ زﻣﻴﻨﯽ دارﻧﺪ‪"...‬‬ ‫" ﭼﯽ؟! " ﺣﺮﻓﯽ ﮐﻪ زد واﻗﻌًﺎ ﻣﺮا ﺵﻮﮐﻪ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫" ﺟﻴﻢ‪ ،‬ﭼﻴﺰهﺎی زﻳﺎدی در دﻧﻴ ﺎی ﺗ ﻮ ﻧﺎﺵ ﻨﺎﺥﺘﻪ اﻧ ﺪ‪ .‬روزی روزﮔ ﺎری در‬ ‫ﺣﺪود هﺰاران ﺳﺎل ﭘﻴﺶ‪ ،‬در اﻗﻠﻴﻤﯽ از ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻤ ﺪﻧﯽ ﺵ ﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ ﺁن ﭼ ﻪ‬ ‫اﮐﻨﻮن داری‪ ،‬وﺟﻮد داﺵﺖ‪ .‬ﺳﻄﺢ ﻋﻠﻤ ﯽ اﻧﺴ ﺎﻧﯽ ﺁن ﺗﻤ ﺪن ﺑﺴ ﻴﺎر ﻓﺮاﺗ ﺮ از‬ ‫ﺳ ﻄﺢ ﻋﺸ ﻖ ﺁن رﻓ ﺖ‪،‬در ﻧﺘﻴﺠ ﻪ ﺑ ﻪ ﺟ ﺎی ﺥﺮدﻣﻨ ﺪﺑﻮدن‪' ،‬هﻮﺵ ﻤﻨﺪ' ﺑﻮدﻧ ﺪ‪،‬‬ ‫ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﻋﻼﻗﻪ ای ﺑﻪ ﺥﺮد ﻗﻠﺒﯽ ﻧﺪاﺵ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﺁن وﻗ ﺖ ﭼﻴ ﺰی رخ داد‬ ‫ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﻳﺴﺖ اﺗﻔﺎق ﻣﯽ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻋﻤﻠﯽ رﻓﺘﺎرﺵﺎن‪"...‬‬ ‫" ﺁﻳﺎ ﺥﻮد‪ -‬وﻳﺮاﻧﮕﺮ ﺵﺪﻧﺪ؟ "‬ ‫‪٦٦‬‬

‫" ﺑﻠ ﻪ‪ .‬ﺗﻨﻬ ﺎ ﻣﻌ ﺪود ﮐﺴ ﺎﻧﯽ زﻧ ﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻧ ﺪ ﮐ ﻪ از ﺁن ﭼ ﻪ داﺵ ﺖ رخ ﻣ ﯽ داد‪،‬‬ ‫ﻣﻄﻠﻊ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻗﺎرﻩ ای دﻳﮕﺮ ﮔﺮﻳﺨﺘﻨﺪ‪.‬اﻣﺎ از ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺁن ﺟﻨﮓ ﺑﺴﻴﺎر ﺗﺎﺙﻴﺮ‬ ‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدﻧﺪ از ﻧﻮ ﺵﺮوع ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺗﻮ هﻢ از ﻧﺴﻞ ﺁﻧﺎﻧﯽ‪.‬ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪﻩ‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ زﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪".‬‬ ‫" ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻧﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺁن ﮔﻮﻧﻪ ﺵﺮوع ﺵﺪﻩ ﮐﻪ در‬ ‫ﮐﺘﺎب هﺎی ﺗﺎرﻳﺦ ﻧﻮﺵﺘﻪ ﺵﺪﻩ‪ ،‬از ﻧﻘﻄﻪ ﺻ ﻔﺮ‪ ،‬از ﻏﺎره ﺎ‪ ،‬ﻣﻴﻤ ﻮن ه ﺎی ﺁدم‬ ‫ﻧﻤﺎ‪ ...‬ﻣﺮدم اوﻓﻴﺮ ﭼﻪ‪ .‬ﭼﺠﻮری ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻴﺎرﻩ ﺁﻣﺪﻧﺪ؟ "‬ ‫" ﻣﺎ ﺁوردﻳﻤﺸﺎن‪ .‬اﻧﺪﮐﯽ ﻗﺒﻞ از ﻓﺎﺟﻌﻪ‪ ،‬هﻤﻪ ﺁﻧﺎﻧﯽ را ﮐﻪ اﻣﺘﻴ ﺎز هﻔﺘﺼ ﺪ ﺑ ﻪ‬ ‫ﺑﺎﻻ داﺵﺘﻨﺪ را ﻧﺠﺎت دادﻳﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺗﻌﺪاد اﻧﺪﮐﯽ ﺑﻮدﻧ ﺪ ﭼ ﻮن ﻣﻴ ﺎﻧﮕﻴﻦ رﺵ ﺪ‬ ‫اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ در ﺁن زﻣﺎن ﺻ ﺪ ﺗ ﺎ از ﺣ ﺎﻻ ﮐﻤﺘ ﺮ ﺑ ﻮد‪ .‬زﻣ ﻴﻦ رﺵ ﺪ ﮐ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﺑﺎر ﺗﻌﺪاد ﺁدﻣﻴﺎن در اﻳﻦ ﺳﻄﺢ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" و اﮔﺮ ﺑﺎز هﻢ ﻓﺎﺟﻌﻪ ای ﺑﺮای زﻣ ﻴﻦ رخ ده ﺪ‪ ،‬ﺁﻳ ﺎ ﺑ ﺎز ه ﻢ ﺑﺮﺥ ﯽ از ﺁدم‬ ‫هﺎ را ﻧﺠﺎت ﺥﻮاهﻴﺪ داد؟ "‬ ‫" هﻤﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﺑﺎﻻی هﻔﺘﺼﺪ اﻣﺘﻴﺎز داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﻨﺪ را‪".‬‬ ‫" اﻳ ﻦ ﻣﻮﺿ ﻮع ﺥﻴﻠ ﯽ ﺥﻮﺵ ﺤﺎﻟﻢ ﮐ ﺮد‪ ،‬ﮔﻤ ﺎن ﮐ ﺮدم ﻣﻌﻨ ﺎی ﺣ ﺮف او اﻳ ﻦ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﻬﻢ ﺣﺘﻤًﺎ ﺟﺰو ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺘﮕﺎن ﺥﻮاهﻢ ﺑﻮد‪ " .‬واﻗﻌًﺎ ‪ ...‬ﭼﻪ ﺥ ﻮب!‬ ‫ﻣﺎ را ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺑﺮﻳﺪ؟ "‬ ‫" ﮔﻔﺘﻢ ﻓﻘﻂ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﻣﺘﻴﺎز ﺑﺎﻻی هﻔﺘﺼﺪ دارﻧﺪ را ﻣﯽ ﺑﺮﻳﻢ‪"...‬‬ ‫" اوﻩ‪ ،‬ﺁرﻩ‪ ...‬ﻣﻦ ﭼﯽ‪ ،‬اﻣﯽ‪ ،‬ﻣﻨﻬﻢ هﻔﺘﺼﺪ اﻣﺘﻴﺎز دارم؟ "‬ ‫" ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻢ ﺟﻮاﺑﺖ را ﺑﺪهﻢ‪".‬‬ ‫" از ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻔﻬﻤﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ اﻣﺘﻴﺎز هﻔﺘﺼﺪ ﻳﺎ ﺑﺎﻻﺗﺮ دارد؟ "‬ ‫" هﻤ ﻪ ﮐﺴ ﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺪون ﺗﻮﺟ ﻪ ﺑ ﻪ ﺥ ﻮﺑﯽ‪ ،‬ﻓﻘ ﻂ از ﺳ ﺮ ﻋﺸ ﻖ ﮐ ﺎر‬ ‫ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪،‬اﻣﺘﻴﺎزی ﺑﻴﺶ از هﻔﺘﺼﺪ دارﻧﺪ‪".‬‬ ‫" ﺗﻮ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ هﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﻪ ﺥﻮب ﺑﺎﺵﻪ‪" ...‬‬ ‫" وﻗﺘﯽ ﮔﻔﺘﻢ‪' ،‬هﻤﻪ' ﻣﻨﻈﻮرم اﻳﻦ ﻧﺒﻮد ﮐ ﻪ ﻓﻘ ﻂ ﺥ ﺎﻧﻮادﻩ ‪ ،‬ه ﻢ دﺳ ﺘﻪ ای ه ﺎ‪،‬‬ ‫ه ﻢ ﮔﺮوهﻬ ﺎی ﺳﻴﺎﺳ ﯽ‪ .‬و وﻗﺘ ﯽ ﻣ ﻴﮕﻢ 'ﺥ ﻮب'‪ ،‬ﻣﻨﻈ ﻮرم اﺵ ﺎرﻩ ﺑ ﻪ ﭼﻴ ﺰی‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴﺎدی ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻐﺎﻳﺮت ﻧﺪاﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪"...‬‬ ‫" ﺑﺎز هﻢ از ﻗﺎﻧﻮن اﺻﻠﯽ ﮔﻔﺘﯽ‪ ،‬ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺣﺎﻻ درﺑﺎرﻩ اش ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﺪهﯽ؟ "‬ ‫" ﻧﻪ هﻨﻮز‪ .‬ﺻﺒﻮر ﺑﺎش‪".‬‬ ‫" اﻣﺎ ﭼﺮا اﻳﻨﻘﺪر ﻣﻬﻢ اﺳﺖ؟ "‬

‫‪٦٧‬‬

‫" ﭼ ﻮن اﮔ ﺮ اﻳ ﻦ ﻗ ﺎﻧﻮن را ﻧ ﺪاﻧﯽ‪ ،‬ﻓ ﺮق ﻣ ﺎﺑﻴﻦ ﺥ ﻮب و ﺑ ﺪ را ﻧﺨ ﻮاهﯽ‬ ‫داﻧﺴﺖ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎری از ﺁدم هﺎ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ و ﺑﺮ اﻳﻦ ﮔﻤﺎن اﻧﺪ ﮐﻪ ﮐ ﺎر ﺥ ﻮﺑﯽ ﻣ ﯽ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻗﺎﻧﻮن ﮐﻴﻬﺎﻧﯽ را ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ هﺎ هﻢ ﺗﮑﻪ ﭘﺎرﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﻤﺐ ﻣﯽ ﺳﺎزﻧﺪ‪،‬ارﺗﺶ درﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪،‬ﻃﺒﻴﻌﺖ را وﻳﺮان ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬ﺑﺎﻋﺚ‬ ‫رﻧﺞ ﺿﻌﻴﻔﺎن ﻣﯽ ﺵﻮﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ هﺎ را اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دهﻨﺪ و ﮔﻤﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﮐ ﺎر‬ ‫ﺥﻮﺑﯽ دارﻧﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ هﻤﻪ ﺁﻧﺎن ﺑﺪون ﺁن ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ‪ ،‬دارﻧﺪ ﺑ ﺪ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪،‬‬ ‫ﭼﻮن ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴﺎدی هﺴﺘﯽ را ﻧﻤﯽ داﻧﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ هﺮ ﺣ ﺎل ﻣﺠﺒﻮرﻧ ﺪ ﺑﻬ ﺎی ﻧﺎدﻳ ﺪﻩ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺁن ﻗﺎﻧﻮن اﺻﻠﯽ را ﺑﭙﺮدازﻧﺪ‪".‬‬ ‫" ﺁﻳﺎ ﺥﺪا ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺵﺪﻩ و ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺵﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟ "‬ ‫اﻣﯽ ﺵﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﺥﻨﺪﻳﺪن‪ " ،‬ﺥ ﺪا ﻧ ﻪ ﺗﺸ ﻮﻳﻖ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ و ﻧ ﻪ ﺗﻨﺒﻴ ﻪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣ ﺎ‬ ‫هﺮ ﮐﺎری ﮐﻪ ﮐﻨﻴﻢ ﺑﻪ ﺥﻮدﻣﺎن ﺑﺎز ﻣﯽ ﮔ ﺮدد‪ .‬اﮔ ﺮ ﺥ ﻮﺑﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ ،‬در ﻋ ﻮض‬ ‫ﺥﻮﺑﯽ ﺑ ﻪ ﺥﻮدﻣ ﺎن ﺑ ﺎز ﺥﻮاه ﺪ ﮔﺸ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺑ ﺪی ﮐﻨ ﻴﻢ‪ ،‬اﻧﺘﻈ ﺎر ﻧﺒﺎﻳ ﺪ داﺵ ﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺵﻴﻢ ﮐﻪ ﭼﻴﺰ ﺥﻮﺑﯽ ﻋﺎﻳﺪﻣﺎن ﺵﻮد‪".‬‬ ‫" وهﻴﭻ اﺳﺘﺜﻨﺎﻳﯽ در ﮐﺎر ﻧﻴﺴﺖ؟ "‬ ‫" ﻧﻪ‪ ،‬هﺮﮔﺰ ﺟﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﻪ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ هﺴﺘﯽ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدد‪".‬‬ ‫" هﺮﮔﺰ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﻬﻤﯽ وﺟﻮد داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪"....‬‬ ‫" ﺥﻮب‪ .‬وﺟﻮد دارد‪ ،‬و ﻣﻬﻢ ﺗﺮازﺁﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﮑ ﺮش را ﺑﮑﻨ ﯽ‪ .‬اﮔ ﺮ ﻓﻘ ﻂ‬ ‫ﻣﺮدم ﺳﻴﺎرﻩ ﺗﻮ ﺁن را ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ وﺑ ﻪ ﮐ ﺎر ﻣ ﯽ ﺑﺴ ﺘﻨﺪ‪ ،‬دﻧﻴﺎﻳﺘ ﺎن ﺑ ﻪ ﺑﻬﺸ ﺘﯽ‬ ‫واﻗﻌﯽ ﻣﺒﺪل ﻣﯽ ﺵﺪ‪"...‬‬ ‫" ﮐﯽ درﺑﺎرﻩ اش ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ "‬ ‫ﻼ دﻧﻴﺎی اوﻓﻴﺮ را ﺳﻴﺮ ﮐﻦ‪ .‬اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻴﺰهﺎی زﻳﺎدی هﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗ ﻮاﻧﯽ‬ ‫" ﻓﻌ ً‬ ‫ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮی‪،‬ﭼﻮن ﻣﺮدﻣﺎﻧﺶ ﺑﺮ اﺳﺎس هﻤﺎن ﻗﺎﻧﻮن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬ ‫ﺑﺮ روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر وی ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺗﺎ از روی ﺻ ﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﻳﺸ ﮕﺮ ﺳ ﻴﺎرﻩ زﻳﺒ ﺎ‬ ‫را ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺑﺮای دﻳﺪن ﻣﻮﺟﻮداﺗﺶ ﺑﯽ ﻗﺮار ﺑﻮدم‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﺁراﻣﯽ در ارﺗﻔﺎع ﻧﻬﺼﺪ ﭘﺎﻳﯽ ﮔﺸﺖ ﻣﯽ زدﻳﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﻢ وﺳ ﺎﻳﻞ ﻧﻘﻠﻴ ﻪ‬ ‫ای ﺵﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻣﺎل ﺥﻮدﻣﺎن را ﺑﺒﻴﻨﻢ؛ وﻗﺘﯽ ﻧﺰدﻳﮏ ﺗﺮ ﺵﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺵ ﺪم ﮐ ﻪ‬ ‫از ﻧﻈ ﺮ ﺵ ﮑﻞ و اﻧ ﺪازﻩ ﻓ ﺮق دارﻧ ﺪ‪ .‬اﻣ ﯽ ذه ﻨﻢ را ﺥﻮاﻧ ﺪ و ﮔﻔ ﺖ‪ "،‬ﻣﺜ ﻞ‬ ‫زﻣ ﻴﻦ ﮐ ﻪ وﺳ ﺎﻳﻞ ﻧﻘﻠﻴ ﻪ از ﻧﻈ ﺮ ﻇ ﺎهﺮی ﻣﺘﻔﺎوﺗﻨ ﺪ‪ ،‬اﻳﻨﺠ ﺎ ه ﻢ ﻓﻀ ﺎﭘﻴﻤﺎهﺎی‬ ‫ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ هﺴﺖ‪.‬‬ ‫در ﺳ ﻴﺎرﻩ‪ ،‬ﮐﻮهﻬ ﺎی ﻣﺮﺗﻔ ﻊ و ﻳ ﺎ ﮐ ﻮﻳﺮ ﻧﻤ ﯽ دﻳ ﺪم‪ .‬ﺗﻤ ﺎﻣﯽ ﺳ ﻄﺢ ﺁن ﺑ ﺎ‬ ‫ﮔﻴﺎهﺎﻧﯽ در رﻧﮓ هﺎی ﻣﺘﻔﺎوت ﺳﺒﺰ‪ ،‬ﻗﻬﻮﻩ ای و ﻧﺎرﻧﺠﯽ ﻣﻔﺮوش ﺑﻮد‪ .‬ﺗﭙ ﻪ‬ ‫هﺎی ﺑﺴﻴﺎر‪ ،‬درﻳﺎﭼﻪ هﺎ و رود ﺥﺎﻧ ﻪ ه ﺎ و ﺑﺮﮐ ﻪ ه ﺎی ﻓ ﺮاوان ﺑ ﺎ ﺁب ه ﺎﻳﯽ‬ ‫‪٦٨‬‬

‫ﺑﻪ رﻧﮓ ﺁﺑﯽ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ درﺥﺸ ﺎن دﻳ ﺪﻩ ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﮐ ﻪ اﻳ ﻦ ﺳ ﻴﺎرﻩ ﺑﻬﺸ ﺖ‬ ‫ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺳ ﺎﺥﺘﻤﺎن ه ﺎﻳﯽ ﺵ ﺪم ﮐ ﻪ ﺵ ﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ داﻳ ﺮﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ و در ﮔ ﺮد‬ ‫ﺳﺎﺥﺘﻤﺎن اﺻﻠﯽ ﻗﺮار داﺵﺘﻨﺪ‪ .‬اهﺮام ﻓﺮاواﻧﯽ وﺟﻮد داﺵﺘﻨﺪ‪،‬ﺑﺮﺥﯽ ﭘﻠﻪ ﭘﻠﻪ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬و ﺑﺮﺥﯽ ﺻﻴﻘﻠﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﭘﺎﻳﻪ ای ﻣﺜﻠﺜﯽ ﻳﺎ داﻳﺮﻩ ای داﺵﺘﻨﺪ‪ .‬ﺁن ﭼﻪ ﺑﻪ‬ ‫وﻓﻮر دﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﺵﺪ‪ ،‬ﺥﺎﻧﻪ هﺎی ﻧﻴﻤﻪ ﮐﺮوی ﺑﺎ رﻧ ﮓ ه ﺎی روﺵ ﻦ ﻣﺨﺘﻠ ﻒ و‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻮد‪.‬ﮐﻢ ﮐﻢ ﺳﺎﮐﻨﻴﻦ ﺳﻴﺎرﻩ هﻮﻳﺪا ﺵﺪﻧﺪ‪ .‬از ارﺗﻔﺎﻋﯽ ﮐﻪ ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﻣ ﺎ‬ ‫ﻗﺮار داﺵﺖ‪ ،‬ﻣﯽ دﻳﺪم ﮐﻪ ﺑ ﺮ ﺟ ﺎدﻩ‪ ،‬ﺳ ﻔﺮ ﻣ ﯽ ﮐﺮدﻧ ﺪ و در رودﺥﺎﻧ ﻪ و ﺗﭙ ﻪ‬ ‫هﺎ ﺑﺎزی ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺵﺒﻴﻪ ﺁدﻣﻴﺰاد ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻻاﻗ ﻞ از ﻓﺎﺻ ﻠﻪ ای ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ ﺑ ﻮدﻳﻢ‬ ‫اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪﻧﺪ‪ .‬هﻤﻪ ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮش ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺥﯽ از ﺟﺰﺋﻴﺎت‬ ‫ﻼ ﺣﺎﺵﻴﻪ هﺎ و ﮐﻤﺮﺑﻨﺪهﺎ رﻧﮓ دﻳﮕﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬هﻴﭻ ﺵﻬﺮی ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫ﻧﻴﻢ ﺗﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺜ ً‬ ‫اﻣ ﯽ ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬در اوﻓﻴ ﺮ ﻳ ﺎ دﻳﮕ ﺮ ﻋ ﻮاﻟﻢ ﭘﻴﺸ ﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺵ ﻬﺮی وﺟ ﻮد ﻧ ﺪارد‪.‬‬ ‫ﺵﻬﺮﻧﺸﻴﻨﯽ ﺵﻴﻮﻩ ﻋﻘﺐ اﻓﺘﺎدﻩ ای ﺑﺮای زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﭼﺮا؟ "‬ ‫ﭼﻮن ﻧﻘﺎط ﺿﻌﻒ ﺑﺴﻴﺎری دارد‪ .‬ﻳﮑﯽ اﻳﻨﮑﻪ وﻗﺘﯽ ﺗﻌﺪاد زﻳﺎدی ﺁدم در ﻳﮏ‬ ‫ﻣﮑﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل ﺥﻮد و ﺳﻴﺎرﻩ ﻣﯽ ﺵﻮﻧﺪ‪".‬‬ ‫" ﺳﻴﺎرﻩ؟ "‬ ‫" ﺳﻴﺎرات ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺟﻮداﺗﯽ زﻧﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﻄﻮح رﺵﺪی ﺑﺎﻻ ﻳﺎ ﭘﺎﺋﻴﻦ هﺴ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﻓﻘ ﻂ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺴﺎزد‪.‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ در ارﺗﺒﺎط ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ اﺳ ﺖ‪.‬‬ ‫هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ دو ﻃﺮﻓ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ه ﺮ ﺁن ﭼ ﻪ ﮐ ﻪ ﺑ ﺮای زﻣ ﻴﻦ رخ ده ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺮروی‬ ‫اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺁن زﻳﺴﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪،‬ﺗﺎﺙﻴﺮ ﻣﯽ ﮔﺬارد و ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ‪".‬‬ ‫" ﭼ ﺮا وﻗﺘ ﯽ ﻋ ﺪﻩ زﻳ ﺎدی در ﻳ ﮏ ﺟ ﺎ زﻧ ﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻋ ﺚ ﻋ ﺪم ﺗﻌ ﺎدل‬ ‫ﻣﯽ ﺵﻮﻧﺪ؟ "‬ ‫" ﭼ ﻮن از ﮐﭙ ﻪ ﺵ ﺪن ﺑ ﺮ ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ ﺥﻮﺵ ﺤﺎل ﻧﻴﺴ ﺘﻨﺪ‪ ،‬و زﻣ ﻴﻦ اﻳ ﻦ ﺣ ﺲ را‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻴﺮد‪ .‬اﻧﺴﺎن هﺎ ﺑﻪ ﻓﻀﺎ‪ ،‬درﺥﺖ‪،‬ﮔﻞ‪ ،‬وهﻮای ﺗﺎزﻩ ﻧﻴﺎز دارﻧﺪ‪" ...‬‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﺣﺘﯽ اﻧﺴﺎن هﺎی ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮ؟ " ﮔﻴﺞ ﺑ ﻮدم ﭼ ﻮن اﻣ ﯽ ﺳ ﺮ ﺑﺴ ﺘﻪ‬ ‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﺟﻮاﻣ ﻊ ﭘﻴﺸ ﺮﻓﺘﻪ در ﺣﺎﻟ ﺖ ﻣﺰرﻋ ﻪ ای زﻧ ﺪﮔﯽ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬در‬ ‫ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺑﺎﺵﺪ‪ :‬ﺵ ﻬﺮهﺎی اﻧﺴ ﺎن ﺳ ﺎز ﻣ ﺪور‪،‬‬ ‫ﺳﺎﺥﺘﻤﺎن هﺎی ﻋﻈﻴﻢ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﮐﻼن ﺵ ﻬﺮهﺎی زﻳ ﺮ زﻣﻴﻨ ﯽ‪ ،‬هﻤ ﺎن ﮔﻮﻧ ﻪ‬ ‫ﮐﻪ در ﻓﻴﻠﻢ هﺎ هﺴﺖ‪...‬‬ ‫ﺟﻮاب داد‪ " ،‬هﺮ ﭼﻪ ﻓﺮدی ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮی دارد‪".‬‬ ‫ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم ﺑ ﺮ ﻋﮑ ﺲ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﮐ ﻪ ﻓﻘ ﻂ وﺣﺸ ﯽ ه ﺎ در ﻃﺒﻴﻌ ﺖ زﻧ ﺪﮔﯽ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪"...‬‬ ‫‪٦٩‬‬

‫" اﮔ ﺮ ﺁدم ه ﺎی زﻣﻴﻨ ﯽ ﻗﻬﻘﻬﺮاﻳ ﯽ ﻋﻤ ﻞ ﻧﻤ ﯽ ﮐﺮدﻧ ﺪ‪ ،‬در ﺥﻄ ﺮ ﻧ ﺎﺑﻮدی‬ ‫دوﺑﺎرﻩ ﺥﻮد ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ‪"...‬‬ ‫" اوﻓﻴﺮی هﺎ ﭼﻪ؛ دﻟﺸﺎن ﻧﻤﯽ ﺥﻮاهﺪ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﺑﺮ ﮔﺮدﻧﺪ؟ "‬ ‫"ﻧﻪ‪".‬‬ ‫" ﭼﺮا ﻧﻪ ؟ "‬ ‫" ﺁﺵ ﻴﺎﻧﻪ را ﺗ ﺮک ﮐ ﺮدﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬رﺵ ﺪ ﻳﺎﻓﺘ ﻪ ه ﺎ ﺑ ﻪ ﮔﻬ ﻮارﻩ ﺑ ﺮ ﻧﻤ ﯽ ﮔﺮدﻧ ﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺟﺎی ﺗﻨﮕﯽ اﺳﺖ‪"...‬‬ ‫در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺳﺎﺥﺘﻤﺎن ﺳﻔﻴﺪی ﺑﺎ ﻇﺎهﺮ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺪرن ﮐﻪ ﺥﻴﻠﯽ هﻢ ﻣﺮﺗﻔ ﻊ ﻧﺒ ﻮد‪،‬‬ ‫اﻳﺴﺘﺎدﻳﻢ‪.‬‬ ‫" در ﻳ ﮏ ﺳ ﻴﺎرﻩ ﭘﻴﺸ ﺮﻓﺘﻪ وﺟ ﻪ ﻣﺸ ﺨﺺ ﺵ ﻬﺮ هﻤ ﻴﻦ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣﺮﮐ ﺰ‬ ‫ﺳ ﺎزﻣﺎﻧﺪهﯽ‪ ،‬ﮐﻤ ﮏ‪ ،‬ﭘﺨ ﺶ ﮐ ﺎﻻ‪ ،‬و اراﺋ ﻪ ﻣﺤﺼ ﻮﻻت ﻓﺮهﻨﮕ ﯽ‪ ،‬اﻏﻠ ﺐ‬ ‫ﻣ ﺮدم ﺑ ﻪ اﻳﻨﺠ ﺎ ﻣ ﯽ ﺁﻳﻨ ﺪ ﺗ ﺎ ﺁن ﭼ ﻪ را ﻻزم دارﻧ ﺪ‪ ،‬ﭘﻴ ﺪا ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﻳ ﺎ از اﺥﺒ ﺎر‬ ‫هﻨﺮی‪،‬ﻣﻌﻨﻮی وﻳﺎ ﻋﻠﻤﯽ ﻣﻄﻠﻊ ﺵﻮﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﮐﺴﯽ در اﻳﻨﺠﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪".‬‬ ‫ﺳﻔﻴﻨﻪ را ﺑﻪ ارﺗﻔﺎع ‪١٥‬ﭘﺎﻳﯽ ﺑﺮدﻩ و ﺑﺎ ﺵﻮق ﺑﺴﻴﺎر ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺣﺎﻻ ﻗﺮار اﺳﺖ‬ ‫اﺟﺪاد هﺰاران ﺳﺎﻟﻪ ﺥﻮد را ﺑﺒﻴﻨﯽ! "‬ ‫" ﻗﺮارﻩ ﺳﻔﻴﻨﻪ را ﺗﺮک ﮐﻨﻴﻢ؟ "‬ ‫" ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ‪ ،‬ﺥﻮاﺑﺶ رو ﺑﺒﻴﻨﯽ! "‬ ‫" ﭼﺮا ﻧﻪ؟ "‬ ‫" ﭼﻮن وﻳﺮوس هﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﺗ ﻮ هﺴ ﺖ‪ ،‬ﻣﻤﮑﻨ ﻪ ﺑﺎﻋ ﺚ ﻗﺘ ﻞ هﻤ ﻪ اﻓ ﺮاد اﻳ ﻦ‬ ‫ﺳﻴﺎرﻩ ﺑﺸﻮد‪".‬‬ ‫" ﭘﺲ ﭼﺮا ﺑﻪ ﺗﻮ ﻟﻄﻤﻪ ﻧﻤﯽ زﻧﻨﺪ؟ "‬ ‫" ﭼ ﻮن ﻣ ﻦ واﮐﺴ ﻦ زدﻩ ام‪ .‬اﻣ ﺎ ﻗﺒ ﻞ از ﺑﺎزﮔﺸ ﺖ ﺑ ﻪ ﺳ ﻴﺎرﻩ ام ﺑﺎﻳ ﺪ ﺗﺤ ﺖ‬ ‫دورﻩ درﻣﺎﻧﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮم‪".‬‬ ‫ﺥﻴﻠ ﯽ ه ﺎ ﺁن دور و ﺑﺮه ﺎ ﻗ ﺪم ﻣ ﯽ زدﻧ ﺪ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ﻳﮑ ﯽ از ﺁﻧ ﺎن ﺑ ﻪ ﻧﺰدﻳﮑ ﯽ‬ ‫ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﭼﻴﺰی وﺣﺸﺘﻨﺎک دروﻧﻢ ﮔﻔﺘﮏ ﻣﺜﻞ ﻏﻮل اﻧﺪ‪.‬‬ ‫" اﻣﯽ‪ ،‬اوﻧﻬﺎ ﮐﻪ زﻣﻴﻨﯽ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬هﻴﻮﻻ هﺴﺘﻨﺪ! "‬ ‫ﺑ ﻪ ﺵ ﻮﺥﯽ ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ﭼ ﯽ ﻣﻴﮕ ﯽ؟ ﭼ ﻮن ﺗﻘﺮﻳﺒ ًﺎ ﻗ ﺪ ﺵ ﻮن دو ﺑﺮاﺑ ﺮ ﺁدم ه ﺎی‬ ‫دﻧﻴﺎی ﺗﻮﺳﺖ؟ "‬ ‫" دو ﺑﺮاﺑﺮ! "‬ ‫" ﮐﻤﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻳﺎ ﮐﻤﺘﺮ‪ .‬اﻣﺎ ﺥﻮدﺵﺎن ﮐﻪ اﺣﺴﺎس ﺑﺰرﮔﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪"...‬‬ ‫" وﻟﯽ ﺗﻮ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ اوﻧﻬﺎ از زﻣﻴﻦ ﺁﻣ ﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ ،‬و ﻣ ﺮدم زﻣﻴﻨ ﯽ ﻓ ﻮﻗﺶ ﻧﺼ ﻒ‬ ‫ﻗﺪ اﻳﻨﻬﺎ ﺑﺎﺵﻨﺪ‪" ...‬‬ ‫‪٧٠‬‬

‫"ﻣﻨﮑﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺘﮕﺎن ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺙﻴﺮ رادﻳﻮاﮐﺘﻴﻮ وﻋﺪم ﺗﻌﺎدل زﻣﻴﻨﯽ‬ ‫ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬هﻤﻴﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺵﺪ ﺗﺎ اﻟﮕﻮی رﺵﺪﺁﻧﺎن ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻨﺎ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻣﻘﻴ ﺎس رﺵ ﺪی ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ ﺁﻣ ﺪﻩ‪ ،‬ﻇ ﺮف ﭼﻨ ﺪ ﺳ ﺎل ﺑ ﻪ ﻗ ﺪ ﻃﺒﻴﻌ ﯽ ﺥ ﻮد‬ ‫ﺑﺮﺥﻮاهﻨﺪ ﮔﺸﺖ‪...‬اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ زﻧﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪".‬‬ ‫هﻴﭻ ﮐﺪام ﮐﻤﺘﺮﻳﻦ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺪاﺵﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﺎرﻳ ﮏ اﻧ ﺪام‪ ،‬ﻧ ﻮراﻧﯽ ﺑ ﺎ‬ ‫ﺑﺎﺳﻦ هﺎی ﮐﻮﭼﮏ واﻧﺪام ﻇﺮﻳﻒ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ ﻣﺜﻞ اﻣﯽ ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ داﺵﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫هﻤ ﻪ ﺑﺴ ﻴﺎر ﺁرام‪ ،‬ﺻ ﺒﻮر و دوﺳ ﺘﺎﻧﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﭼﺸ ﻤﺎن درﺵ ﺖ‪ ،‬درﺥﺸ ﺎن و‬ ‫ﺵﮑﻴﻞ ﺁﻧﺎن دارای ﻋﻤﻖ ﻣﻌﻨﻮی ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻮﺵﻪ هﺎی ﭼﺸﻢ ﮐﺸﻴﺪﻩ ای داﺵﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ‬ ‫ﻣﺜﻞ ﺁﺳﻴﺎﻳﯽ هﺎ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺜﻞ ﻧﻘﺎﺵﯽ هﺎی ﻣﺮدﻣﺎن ﻣﺼﺮ ﺑﺎﺳﺘﺎن‪.‬‬ ‫اﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﻣﺼﺮ ﺑﺎﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻣﺎﻳﺎهﺎ‪،‬اﻳﻨﮑﺎهﺎ‪،‬ﻳﻮﻧ ﺎﻧﯽ ه ﺎ و ﺳ ﻠﺘﯽ ه ﺎ و دﻳﮕ ﺮ‬ ‫اﻗ ﻮام‪ ،‬ﺑ ﺎ ﻣﺮدﻣ ﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ اﻳﻨﺠ ﺎ ﻣ ﯽ ﺑﻴﻨﯽ‪،‬رﻳﺸ ﻪ ژﻧﺘﻴﮑ ﯽ ﻣﺸ ﺘﺮﮐﯽ دارﻧ ﺪ‪".‬‬ ‫ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪﮔﺎن ﻓﺮهﻨﮓ ﺁﺗﻼﻧﺘ ﻴﺲ‪ .‬دوﺳ ﺘﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ اﻳﻨﺠ ﺎ هﺴ ﺘﻨﺪ از رﻳﺸ ﻪ ﻣﺴ ﺘﻘﻴﻢ‬ ‫ﻣﺮدﻣﺎن ﺁﺗﻼﻧﺘﻴﺲ هﺴﺘﻨﺪ‪" ...‬‬ ‫ﻓﺮﻳﺎد زدم‪ " ،‬ﺁﺗﻼ ﻧﺘﻴﺲ ‪ :‬ﻗﺎرﻩ ﮔﻢ ﺵﺪﻩ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﻓﻘﻂ اﻓﺴﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪"...‬‬ ‫" ﺑﺴﻴﺎری از اﻓﺴﺎﻧﻪ هﺎی دﻧﻴ ﺎی ﺗ ﻮ واﻗﻌ ﯽ ﺗ ﺮ از واﻗﻌﻴ ﺖ ﺗﻴ ﺮﻩ ای هﺴ ﺘﻨﺪ‬ ‫ﮐﻪ درﺁن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪" ...‬‬ ‫ﻻ ﮔﺮوه ﯽ ﺣﺮﮐ ﺖ‬ ‫در ﻣﺠﻤ ﻮع ﻣ ﺮدم ﺑ ﻪ ﺗﻨﻬ ﺎﻳﯽ راﻩ ﻧﻤ ﯽ رﻓﺘﻨ ﺪ‪،‬ﻣﻌﻤﻮ ً‬ ‫ﻣ ﯽ ﮐﺮدﻧ ﺪ‪ .‬در ﻋ ﻴﻦ ﺣ ﺎل ﮐ ﻪ ﺣ ﺮف ﻣ ﯽ زدﻧ ﺪ‪ ،‬هﻤ ﺪﻳﮕﺮ را ﺑﺴ ﻴﺎر ﻟﻤ ﺲ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎزو ﺑﻪ ﺑﺎزو راﻩ ﻣﯽ رﻓﺘﻨ ﺪ‪ ،‬ﻳ ﺎ دﺳ ﺖ در ﮔ ﺮدن ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ ﺣﻠﻘ ﻪ‬ ‫زدﻩ‪ ،‬ﺑﻌﻀﯽ هﺎ هﻢ دﺳﺖ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫هﺮ ﮔﺎﻩ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﻣﯽ دﻳﺪﻧﺪ ﻳﺎ ﺥﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻣ ﻮﺟﯽ از ﻋﻮاﻃ ﻒ‬ ‫ﻼ ﻧﮕﺮاﻧ ﯽ در ﺁﻧ ﺎن دﻳ ﺪﻩ‬ ‫ﺁﻧﺎن را در ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎر ﺵﺎد ﺑﻮدﻧﺪ و اﺻ ً‬ ‫ﻧﻤﯽ ﺵﺪ‪.‬‬ ‫" هﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم ﻧﮕﺮان ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺥﺪا ﺑﺨﻮاهﺪ‪ ،‬ﻳﺎد ﻣ ﯽ ﮔﻴ ﺮی ﮐ ﻪ‬ ‫ﻣﺜﻞ ﺁﻧﺎن ﺑﺎﺵﯽ‪".‬‬ ‫" ﭼﺮا اﻳﻨﻘﺪر ﺥﻮﺵﺤﺎل اﻧﺪ؟ "‬ ‫ﺳ ٶاﻟﻢ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺥ ﺎﻃﺮ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﻣ ﺮدم زﻣﻴﻨ ﯽ ﮐ ﻪ در ﺥﻴﺎﺑ ﺎن راﻩ ﻣ ﯽ رﻓﺘﻨ ﺪ‪،‬‬ ‫ﻼ ﻣﻮﺿﻮع ﻓﺮق داﺵ ﺖ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر‬ ‫ﺥﻴﻠﯽ ﻧﮕﺮان ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪﻧﺪ‪ .‬اﻳﻨﺠﺎ ﮐﺎﻣ ً‬ ‫ﮐﻪ هﻤﻪ در ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫" ﭼﻮن زﻧﺪﻩ اﻧﺪ‪ ...‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮت ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻤﯽ ﻧﻴﺴﺖ؟ "‬ ‫" و ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﺪارﻧﺪ؟ "‬ ‫‪٧١‬‬

‫" ﭼﺎﻟﺶ دارﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺸﮑﻞ ﻧﻪ‪ .‬اﻳﻨﺠﺎ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ روﺑﺮاﻩ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﻋﻤﻮﻳﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻓﻘﻂ وﻗﺘﯽ ﻣﻌﻨﺎ دارد ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻠﯽ وﺟﻮد داﺵ ﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬و اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺵﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﺪاﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬ﺥﻮد را ﺥﻮاهﺪ ﮐﺸﺖ‪".‬‬ ‫"ﻋﻤ ﻮی ﺗﻮدرﺑ ﺎرﻩ ﻣﺸ ﮑﻼﺗﯽ ﺣ ﺮف ﻣ ﯽ زﻧﺪﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ه ﻮش ﺥ ﻮدش‬ ‫ﻗ ﺪ ﻣ ﯽ ده ﺪ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ دﭼ ﺎر ﻣﺸ ﮑﻞ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‪ ،‬ﻓﻘ ﻂ از ﻳﮑ ﯽ از ﻣﺮاﮐ ﺰ‬ ‫ﻼ ﮔﻔﺘﻢ و ﻓﻌﺎل اﺳﺖ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪' .‬ﻋﻤﻮﻳﺖ ﻣﻮﺟﻮد‬ ‫دو ﮔﺎﻧﻪ ای ﮐﻪ ﻗﺒ ً‬ ‫دو ﭘﺎی هﻮﺵ ﻤﻨﺪی' اﺳ ﺖ‪ .‬ه ﻮش هﻤﭽ ﻮن ﻣﺎﺵ ﻴﻨﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﻧﻤ ﯽ ﺗﻮاﻧ ﺪ ﺗ ﺎ‬ ‫ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﮑﻪ ﻣﺮﮐﺰ دﻳﮕﺮ ﻳﻌﻨﯽ ﻣﺮﮐﺰ ﻋﺎﻃﻔﯽ رﺵﺪ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻴﮑﺎر ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬ ‫وﻗﺘ ﯽ ه ﻮش ﻗ ﺎدر ﺑ ﻪ ﻳ ﺎﻓﺘﻦ ﻣﺴ ٲﻟﻪ ﻳ ﺎ ﻣﻌﻤ ﺎﻳﯽ ﺑ ﺮای ﺣ ﻞ ﮐ ﺮدن ﻧﺒﺎﺵ ﺪ‪ ،‬و‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﻋﺎﻃﻔﯽ هﻢ ﻗﺎدر ﺑ ﻪ ﺑﺮﻗ ﺮاری ارﺗﺒ ﺎط ﺑ ﺎ زﻧ ﺪﮔﯽ واﻗﻌ ﯽ ﻧﺒﺎﺵ ﺪ‪ ،‬ﻓ ﺮد‬ ‫دﻳﻮاﻧﻪ ﺵﺪﻩ‪ ،‬و ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺥﻮدش را ﺑﮑﺸﺪ‪".‬‬ ‫ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم ﻣﻨﻈ ﻮرش ﻣ ﻦ هﺴ ﺘﻢ‪ ،‬ﭼ ﻮن ﻣ ﻨﻬﻢ اﻏﻠ ﺐ هﻤﻴﻨﻄ ﻮر ﻓﮑ ﺮ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ " .‬ﻣﻨﻈﻮرت از ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ زﻧﺪﮔﯽ واﻗﻌﯽ ﻳﻌﻨﯽ ﭼﻪ؟ ﻏﻴ ﺮ از ﻓﮑ ﺮ‬ ‫ﮐﺮدن ﻣﮕﺮ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮی هﻢ هﺴﺖ؟ "‬ ‫" ادراک‪ ،‬ﻟ ﺬت ﺑ ﺮدن از ﺁﻧﭽ ﻪ ﻣ ﯽ ﺑﻴﻨ ﯽ‪ ،‬ﮔ ﻮش ﮐ ﺮدن ﺑ ﻪ ﺻ ﺪاهﺎ‪ ،‬ﻟﻤ ﺲ‬ ‫ﮐﺮدن‪ ،‬ﺁﮔﺎهﺎﻧﻪ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﻴﺪن‪ ،‬ﺑﻮﺋﻴﺪن‪ ،‬ﭼﺸﻴﺪن‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﮐ ﺮدن‪ ،‬ﺑ ﺎ ﭼﺸ ﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﺵﺴﺘﻪ و ﺟﻮر دﻳﮕﺮی دﻳﺪن‪ .‬ﺁﻳﺎ اﻵن ﺥﻮﺵﺤﺎﻟﯽ؟ "‬ ‫" ﻧﻤﻴﺪوﻧﻢ‪"...‬‬ ‫" اﮔﺮ ﻓﻘﻂ ﺑﺮای ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ از ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن دﺳﺖ ﺑﺮداری‪ ،‬ﺥﻴﻠ ﯽ ﺥﻮﺵ ﺤﺎل‬ ‫ﺥﻮاهﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﮑﺮش را ﺑﮑﻦ ‪ :‬در ﺳﻔﻴﻨﻪ هﺴﺘﯽ‪ ،‬در ﻋﺎﻟﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗ ﺪر ﻳ ﮏ‬ ‫ﺳﺎل ﻧﻮری از زﻣﻴﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ دارد؛ در ﺳ ﻴﺎرﻩ ای ﭘﻴﺸ ﺮﻓﺘﻪ هﺴ ﺘﯽ‪ ،‬ﻣﺮدﻣ ﺎن‬ ‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎ ﭘﻴﺸﻴﻨﻪ ﺟﺰﻳﺮﻩ ﺁﺗﻼﻧﺘﻴﺲ را داری ﻣﯽ ﺑﻴﻨﯽ‪....‬‬ ‫زﻣﻴﻨﯽ واﻗﻌًﺎ ﻣﻤﺘﺎزی هﺴﺘﯽ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺣﺎﺿﺮﻧﺪ ﺟﺎی ﺥﻮد را‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﻋﻮض ﮐﻨﻨﺪ؟ ﺑﻪ ﺟﺎی اﻳﻨﮑﻪ ﭼﻨﻴﻦ اﻓﮑﺎر اﺣﻤﻘﺎﻧ ﻪ ای داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﯽ‪ ،‬ﺑ ﻪ‬ ‫دور و ﺑ ﺮت ﻧﮕ ﺎﻩ ﮐ ﻦ‪ ،‬و از ﺁﻧﭽ ﻪ در ﺣ ﺎل رخ دادن در اﻃﺮاﻓ ﺖ هﺴ ﺖ‪،‬‬ ‫ﻟﺬت ﺑﺒﺮ‪"....‬‬ ‫ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم ﺣ ﻖ ﺑ ﺎ اﻣ ﯽ اﺳ ﺖ‪ ،‬وﻟ ﯽ هﻨ ﻮز ﺗﺮدﻳ ﺪی داﺵ ﺘﻢ ﮐ ﻪ ﺑﻴ ﺎن ﮐ ﺮدم‪،‬‬ ‫ﻼ ﺥﻮب ﻧﻴﺴﺖ؟ "‬ ‫" ﭘﺲ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن اﺻ ً‬ ‫ﺥﻨﺪﻳ ﺪ‪ " ،‬ﻧﻤﻮﻧ ﻪ ای از ﻧﺘﻴﺠ ﻪ ﮔﻴ ﺮی ﻓﮑﻮراﻧ ﻪ ﻳ ﮏ زﻣﻴﻨ ﯽ! اﮔ ﺮ ﺑﻬﺘ ﺮﻳﻦ‬ ‫ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﭘﺲ ﻻﺑ ﺪ ﺑ ﺪﺗﺮﻳﻦ اﺳ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺳ ﻔﻴﺪ ﻧﺒ ﻮد‪ ،‬ﭘ ﺲ ﺳ ﻴﺎﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ ﮐﺎﻣ ﻞ‬ ‫ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﯽ ارزش اﺳ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺥ ﺪا ﻧﻴﺴ ﺖ‪ ،‬ﭘ ﺲ ﺵ ﻴﻄﺎن اﺳ ﺖ‪...‬اﻓﺮاﻃ ﯽ‬ ‫ﮔﺮی ذهﻨﯽ! "‬ ‫‪٧٢‬‬

‫" ﺑﺮ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺥﻮد ﻟﻢ داد‪ ".‬اﻟﺒﺘ ﻪ ﮐ ﻪ ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدن ﺑ ﺮای ﺑﺮﺥ ﯽ اﻣ ﻮر ﺥﻴﻠ ﯽ‬ ‫ﺥﻮب اﺳﺖ‪ .‬ﺑ ﺪون ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدن‪ ،‬ﮔﻴ ﺎﻩ ﻣ ﯽ ﺵ ﺪی‪ .‬اﻣ ﺎ ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدن واﻻﺗ ﺮﻳﻦ‬ ‫ﻧﻘ ﺶ را در زﻧ ﺪﮔﯽ اﻧﺴ ﺎن ﻧ ﺪارد‪ .‬از ﻗﺴ ﻤﺖ دوم ﻣﻮﺳ ﻴﻘﯽ ﻟ ﺬت ﺑ ﺮدی‪،‬‬ ‫درﺳﺘﻪ؟ "‬ ‫" ﺁرﻩ‪ ،‬ﺥﻮﺵﻢ ﺁﻣﺪ‪".‬‬ ‫" ﻣ ﯽ ﺑﻴﻨ ﯽ؟ دوﺳ ﺖ داﺵ ﺘﻦ ﺵ ﮑﻠﯽ از ﻋﺸ ﻖ ورزﻳ ﺪن اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺪون ﻋﺸ ﻖ‬ ‫ه ﻴﭻ ﻟ ﺬﺗﯽ وﺟ ﻮد ﻧ ﺪارد‪ .‬در هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﺑ ﻪ دﻧﺒ ﺎل ﻋﺸ ﻖ ﻣ ﯽ ﮔ ﺮدﻳﻢ‪،‬‬ ‫ﻣ ﯽ ﺥ ﻮاهﻴﻢ ﮐ ﻪ در ﻋﺸ ﻖ زﻧ ﺪﮔﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ .‬اﻳ ﻦ ﮔﻮﻧ ﻪ ﻟ ﺬت ﺑﻴﺸ ﺘﺮی از ﺥ ﻮد‬ ‫ﻣ ﯽ ﺑ ﺮﻳﻢ‪ .‬از ﻣ ﺎﻩ ﺥﻮﺵ ﺖ ﻧﻴﺎﻣ ﺪ‪ ،‬وﻟ ﯽ ﻣ ﻦ ﺥﻮﺵ ﻢ ﻣ ﯽ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻦ ﺑﻴﺸ ﺘﺮ از‬ ‫ﺗﻮﻟﺬت ﺑﺮدم و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺵﺎدﺗﺮ از ﺗﻮ هﺴﺘﻢ‪".‬‬ ‫" ﭘﺲ ﻋﺸﻖ واﻻﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﺶ را در زﻧﺪﮔﯽ اﻧﺴﺎن دارد‪" .‬‬ ‫ﻼ هﻤﻴﻦ را ﺑﺪان ﺟﻴﻢ‪".‬‬ ‫" ﻓﻌ ً‬ ‫" ﺁﻳﺎ زﻣﻴﻨﯽ هﺎ اﻳﻦ را ﻣﯽ داﻧﻨﺪ؟ "‬ ‫" ﺗﻮ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﯽ؟ ﺁﻳﺎ اﻳﻨﻬﺎ را در ﻣﺪرﺳﻪ ﺁﻣﻮزش ﻣﯽ دهﻨﺪ؟ "‬ ‫" ﻧﻪ‪" .‬‬ ‫" ﻓﻘﻂ درﺑﺎرﻩ هﻮش‪ ،‬ﻋﻘﺎﻳﺪ‪ ،‬دﻻﻳﻞ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن و ﻣﻨﻄﻖ‪ .‬ﺑﺮای هﻤ ﻴﻦ ه ﺮ‬ ‫ﮐﺲ ﮐﻪ داﻧﺴﺘﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮی داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ را ﺥﺮدﻣﻨﺪ ﻣ ﯽ داﻧﻨ ﺪ‪ ...‬اﻣ ﺎ ﺥ ﺮد ﻗﻠﺒ ﯽ‬ ‫را ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬ ‫" وﻟﯽ‪ ،‬ﭼﺮا ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺴٲﻟﻪ ﻣﻬﻤﯽ را ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ؟ "‬ ‫" ﭼ ﻮن ﻓﻘ ﻂ از ﻳﮑ ﯽ از دو 'ﻣﺮﮐ ﺰ ادراک' اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬هﺮﮔ ﺰ‬ ‫اﺳﺘﺪﻻل ﻋﺸﻖ را ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀ ﯽ ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ ﮐ ﻪ اﺣﺴﺎﺳ ﺎت ﭼﻴ ﺰی‬ ‫'ﺑﺪوی' اﺳﺖ و ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟ ﺎی ﺁن از 'ه ﻮش' و ﻣﻨﻄ ﻖ ﺳ ﺮد اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ﮐ ﺮد‪ .‬در‬ ‫ﻧﺘﻴﺠ ﻪ ﻧﻈﺮﻳ ﻪ ه ﺎﻳﯽ در ﺑ ﺎب ﻣﻮﺟ ﻪ ﺵ ﻤﺮدن ﺟﻨ ﮓ‪ ،‬ﺗ ﺮور‪ ،‬ﺥﺸ ﻮﻧﺖ‪ ،‬و‬ ‫ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻃﺒﻴﻌﺖ اراﺋ ﻪ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ ﺑﺸ ﺮﻳﺖ در ﻣﻌ ﺮض ﺥﻄﺮاﺗ ﯽ اﺳ ﺖ‬ ‫ﮐ ﻪ اﻳ ﻦ اﻓﮑ ﺎر ﺑ ﻪ اﺻ ﻄﻼح هﻮﺵ ﻤﻨﺪاﻧﻪ و ﺁراء ﻧﺒ ﻮغ ﺁﻣﻴ ﺰ ﺑ ﻪ وﺟ ﻮد‬ ‫ﺁوردﻩ اﻧﺪ‪" ...‬‬ ‫" وﻗﺘ ﯽ ﮔﻔﺘ ﯽ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ زﻣﻴﻨ ﯽ ه ﺎ اﻓﮑ ﺎر واﭘ ﺲ ﮔﺮاﻳﺎﻧ ﻪ ای دارﻳ ﻢ‪ ،‬راﺳ ﺖ‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻔﺘﯽ‪" ...‬‬ ‫" ﭘ ﺲ ﺑ ﻪ اوﻓﻴ ﺮ ﻧﮕ ﺎﻩ ﮐ ﻦ‪ .‬اﻳﻨﺠ ﺎ دﻧﻴ ﺎﻳﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﭘ ﻴﺶ ﻧﮕﺮاﻧ ﻪ‬ ‫اﺳﺖ"‬ ‫ﮐﻤﺒﻮدﺥﻮاب‪ ،‬ﻋﻮاﻃﻔﯽ ﮐﻪ درﻃﻮل روزﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم‪،‬ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺟﺪﻳﺪی‬ ‫‪٧٣‬‬

‫ﮐﻪ اﻣﯽ ﻳ ﺎدم دادﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻣ ﺮا از ﭘ ﺎ در ﺁوردﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭘﺸ ﺖ ﭘﻨﺠ ﺮﻩ ﻣ ﺮدم ﻏ ﻮل‬ ‫ﭘﻴﮑ ﺮ‪ ،‬ﺳ ﺎﺥﺘﻤﺎن ه ﺎی ﺵ ﮑﻴﻞ‪ ،‬ﮐﻮدﮐ ﺎن ﻧ ﻮراﻧﯽ‪ ،‬وﺳ ﺎﻳﻞ ﻧﻘﻠﻴ ﻪ ه ﻮاﻳﯽ و‬ ‫زﻣﻴﻨﯽ دﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﺵﺪﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺁن ﻗﺪر ﺥﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ دﻳﮕ ﺮ ﺑ ﻪ دﻳ ﺪن ه ﻴﭻ ﭼﻴ ﺰ‬ ‫ﻋﻼﻗﻪ ای ﻧﺪاﺵﺘﻢ‪.‬‬ ‫اﻣ ﯽ ﭘﺮﺳ ﻴﺪ‪ " ،‬ﻣﻴ ﺪاﻧﯽ ﺁن ﻣ ﺮد ﭼﻨ ﺪ ﺳ ﺎل دارد؟ " ﺑ ﻪ ﻣ ﺮدی ﮐ ﻪ ﻧﺰدﻳ ﮏ‬ ‫ﺑﺸ ﻘﺎب ﭘﺮﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬اﺵ ﺎرﻩ داﺵ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ ﺵﺼ ﺖ ﺳ ﺎﻟﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻮهﺎﻳﯽ ﺳﻔﻴﺪ داﺵﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺴﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﺟﻮان ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﯽ ﺁﻣ ﺪ‪.‬‬ ‫" ﺣﺪودًا ﺵﺼﺖ ﺳﺎﻟﻪ؟ "‬ ‫" ﺣﺪودًا ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺳﺎل‪"...‬‬ ‫ﺵﺎخ در ﺁوردم‪ .‬ﻣﻐﺰم داﺵﺖ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﯽ ﺵﺪ‪.‬‬ ‫" ﻣﻴﺪوﻧﯽ ﭼﻴﻪ اﻣﯽ؟ ﺥﺴﺘﻪ ام‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐ ﻨﻢ‪ .‬ﺑ ﺮﻳﻢ ﺥﻮﻧ ﻪ‪ .‬اﻵ ن دﻳﮕ ﻪ‬ ‫ﻧﻤﻴﺨ ﻮام ﭼﻴ ﺰی ﺑ ﺪوﻧﻢ ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐ ﻨﻢ ﻣ ﺮﻳﺾ ﺵ ﺪم‪ .‬دﻳﮕ ﻪ هﻴﭽ ﯽ ﻧﻤﻴﺨ ﻮام‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﻢ‪" ...‬‬ ‫اﻣ ﯽ ﺑ ﻪ ﺵ ﻮﺥﯽ ﮔﻔ ﺖ‪ "،‬ﺳ ﻮء هﺎﺿ ﻤﻪ اﻃﻼﻋ ﺎﺗﯽ! ﺑﻴ ﺎ‪ ،‬ﺟ ﻴﻢ‪ ،‬اﻳﻨﺠ ﺎ دراز‬ ‫ﺑﮑﺶ‪".‬‬ ‫ﺑﻐﻠﻢ ﮐﺮد و ﻣﺮا ﺑﺮ روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺗﺨﺖ ﺥﻮاب ﺵﻮ ﻧﻬﺎد‪ ،‬ﺥﻮدم را ﮐﻪ ﺟﺎﺑﺠﺎ‬ ‫ﮐﺮدم‪ ،‬ﭼﻴﺰی زﻳﺮﺳﺮم ﮔﺬاﺵﺖ‪.‬ﺥﻮدم را رهﺎﮐﺮدم وﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺥﻮروﭘﻒ ام‬ ‫ﺑﺎﻻﮔﺮﻓﺖ و ﺳﺎﻋﺖ هﺎ ﺥﻮاﺑﻴﺪم‪...‬‬

‫‪٧٤‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ‬ ‫ﻗﺎﻧﻮن اﺻﻠﯽ‬ ‫ﺳﺮﺣﺎل و ﻗﺒﺮاق وﭘﺮاﻧﺮژی از ﺥﻮاب ﺑﻴﺪار ﺵﺪم‪.‬‬ ‫دوﺳﺘﻢ‪،‬ﮐﻪ داﺵﺖ ﺑﺎ دﺳﺘﮕﺎﻩ ﮐﻨﺘﺮل ﮐﺎرﻣﯽ ﮐﺮد‪،‬ﻧﮕﺎهﻢ ﮐﺮد و ﭘﺮﺳﻴﺪ‪"،‬ﺣﺎﻻ‬ ‫ﺑﻬﺘﺮی؟ "‬ ‫" ﺁرﻩ‪،‬ﻋﺎﻟﯽ‪ ...‬وای ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺰرﮔﻢ! ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺥﻮاﺑﻴﺪم؟ "‬ ‫ﺟﻮاب داد‪ "،‬ﭘﺎﻧﺰدﻩ ﺙﺎﻧﻴﻪ‪".‬‬ ‫" ﭼﯽ؟"ﺑﻠﻨﺪ ﺵﺪم وازﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدم‪،‬ﺣﺮﮐﺖ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮدﻳﻢ‪،‬ﺁدم هﺎﻳﯽ‬ ‫ﻼ دﻳﺪﻩ ﺑﻮدم هﻢ هﻤﻴﻨﻄﻮر‪ .‬ﻣﺮدﺳﻔﻴﺪ ﻣﻮهﻤﭽﻨﺎن ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮد‪،‬ﺣﺘﯽ دورهﻢ‬ ‫ﮐﻪ ﻗﺒ ً‬ ‫ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬هﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫" ﭼﺠﻮری اﻳﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮدی؟ "‬ ‫"ﻻزم ﺑ ﻮد ﺑﺨ ﻮاﺑﯽ و' ﺑ ﺎﻃﺮی هﺎﻳ ﺖ را ﺵ ﺎرژﮐﻨﯽ ‪ '.‬ﻣ ﺎ ' ﺵ ﺎرژ ﺑ ﺎﻃﺮی'‬ ‫دارﻳ ﻢ ﮐ ﻪ ﻇ ﺮف ﭘ ﺎﻧﺰدﻩ ﺙﺎﻧﻴ ﻪ هﻤ ﺎن ﺗ ﺎﺙﻴﺮی را ﺑ ﺮای ﺗ ﻮدارد ﮐ ﻪ هﺸ ﺖ‬ ‫ﺳﺎﻋﺖ ﺥﻮاﺑﻴﺪن‪".‬‬ ‫" ﭼﻪ ﺑﺎﻣﺰﻩ! ﭘﺲ ﺵﻤﺎهﺎ هﻴﭻ وﻗﺖ دراز ﻧﻤﯽ ﮐﺸﻴﺪ و ﻧﻤﯽ ﺥﻮاﺑﻴﺪ؟ "‬ ‫" هﻴﭻ وﻗﺖ ﮐﻪ اﻏﺮاق اﺳﺖ‪ .‬ه ﺮاز ﭼﻨ ﺪ ﮔ ﺎهﯽ ﻣﺠﺒ ﻮرﻳﻢ ﺑﺨ ﻮاﺑﻴﻢ ﭼ ﻮن ﺑ ﺎ‬ ‫ﺥﻮاﺑﻴﺪن ﺵﺎرژﺗﺮﻣﯽ ﺵﻮﻳﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﻴﺴ ﺘﻴﻢ ﮐ ﻪ ﻣ ﺪﺗﯽ ﻃ ﻮﻻﻧﯽ ﺑﺨ ﻮاﺑﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻗﺪرﺵﻤﺎ ﺁدم هﺎ ﺗﺨﻠﻴﻪ اﻧﺮژی ﻧﻤﯽ ﺵﻮﻳﻢ‪".‬‬ ‫" ﭼ ﻪ ﺥ ﻮب! 'ﭘﻴﺸ ﺮﻓﺘﻪ' ه ﺎ ﺥ ﻮب ﻣ ﯽ داﻧﻨ ﺪ ﭼﺠ ﻮری اززﻧ ﺪﮔﯽ ﻟ ﺬت‬ ‫ﺑﺒﺮﻧﺪ!ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺳﺎل زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ! ﺗﻘﺮﻳﺒًﺎ ﻧﻤﯽ ﺥﻮاﺑﻨﺪ!"‬ ‫" ﭘﺲ ﻣﻮﺿﻮع اﺻﻠﯽ را ﮔﺮﻓﺘﯽ! "‬ ‫" ﭘﺲ اون ﻣﺮدی ﮐﻪ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺳﺎل دارﻩ‪ ...‬از زﻧ ﺪﮔﯽ ﻃ ﻮﻻﻧﯽ ﺥ ﻮدش ﺥﺴ ﺘﻪ‬ ‫ﻧﺸﺪﻩ؟ "‬ ‫" ﻣﻴﺨﻮای از ﺥﻮدش ﺑﭙﺮﺳﯽ؟ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺎ‪".‬‬ ‫در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺻﻔﺤﻪ ﮐﻨﺘﺮل ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ‪ .‬دوﺳ ﺘﻢ ﻣﻴﮑﺮوﻓ ﻮن را در دﺳ ﺖ ﮔﺮﻓ ﺖ‪ ،‬و‬ ‫ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﮐﯽ ﺑﻮرد‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن داد‪.‬‬ ‫‪٧٥‬‬

‫ﺻﻮرت ﻣﺮد روی ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺮ ﻇﺎهﺮﺵﺪ‪.‬اﻣﯽ ﺑﻪ زﺑﺎﻧﯽ ﺑﺴﻴﺎرﻋﺠﻴﺐ ﺑﺎ‬ ‫وی ﺣ ﺮف زد و از ﺁواه ﺎﻳﯽ ﻣﺜ ﻞ " ﺸ ﺸ ﺸ" ﮐ ﻪ ﺗﻘﺮﻳﺒ ًﺎ ﻗﺎﺑ ﻞ ﺵ ﻨﻴﺪن ﻧﺒ ﻮد‬ ‫اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺣﺮف زدن ﺁﻧﺎن ﻣﺮا ﻳﺎد هﻤﺎن ﺗﺮاﻧﻪ ای اﻧ ﺪاﺥﺖ‬ ‫ﮐ ﻪ ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم ﻟﮑﻮﻣﻮﺗﻴ ﻮی اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺗﻨ ﻮرﻩ ﻣ ﯽ ﮐﺸ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺮد ﺑ ﻪ ﺻ ﺪا‬ ‫ﮔﻮش ﮐﺮدﻩ و روﻳ ﺶ را ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﮐ ﺮد‪ .‬ﻟﺒﺨﻨ ﺪ زد و ﻃ ﻮری ﺻ ﻔﺤﻪ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺮ را ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺎ را ﺑﺒﻴﻨﺪ!‬ ‫ﺥﻴﻠﯽ ﺵﻔﺎف ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺳﻼم‪ ،‬ﺟﻴﻢ‪".‬‬ ‫ﻓﻬﻤﻴ ﺪم ﮐ ﻪ دﺳ ﺘﮕﺎﻩ " ﻣﺘ ﺮﺟﻢ" روﺵ ﻦ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﭼ ﻮن ﺣﺮﮐ ﺎت ﻟ ﺐ وی ﺑ ﺎ‬ ‫ﺁواهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺵﻨﻴﺪم هﻤﺨﻮاﻧﯽ ﻧﺪاﺵﺖ‪.‬‬ ‫ﻋﺼﺒﯽ ﺟﻮاب دادم‪ " .‬ﺴ ‪ .‬ﺳﻼم ‪".‬‬ ‫" ﻣﯽ دوﻧﯽ ﭼﻴﻪ؟ ﻣﺎ رگ و رﻳﺸﻪ ﻣﺎن ﻳﮑﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻴﺎﮐﺎن ﻣﻦ ﻧﻴ ﺰ از ﺗﻤ ﺪﻧﯽ‬ ‫زﻣﻴﻨﯽ اﻧﺪ‪" .‬‬ ‫" اوﻩ‪ ".‬ﭼﻴﺰ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺮی ﺑﻪ ذهﻨﻢ ﻧﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ‪...‬‬ ‫" ﺗﻤﺪن ﻣﺎ ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ ﻓﻘﺪان ﻋﺸﻖ ﻣﺨﺮوﺑﻪ ﺵﺪ‪" ...‬‬ ‫" اوﻩ"‬ ‫" ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﺘﻪ ﺟﻴﻢ؟ "‬ ‫" دﻩ ‪َ ...‬ﻧﻪ ﻣﻨﻈﻮرم ُﻧﻪ ‪ ...‬ﺵﻤﺎ ﭼﯽ؟ "‬ ‫" ﺑﺎ ﻣﻌﻴﺎرهﺎی ﺵﻤﺎ زﻣﻴﻨﯽ هﺎ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺳﺎﻟﻪ ام‪".‬‬ ‫" و ﺣﻮﺻﻠﻪ ات ﺳﺮ ﻧﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ؟ "‬ ‫" ﺣﻮﺻﻠﻪ ام ﺳﺮ ﺑﺮﻩ؟ " ﺟﻮری ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﻣﻨﻈﻮرم را ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﺪ‪.‬‬ ‫اﻣﯽ ﺑﺮاﻳﺶ ﺗﻮﺿﻴﺢ داد ﮐﻪ‪"،‬وﻗﺘﯽ هﻮش ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺥﺎﺻﯽ ﻣﯽ ﮔ ﺮدد‬ ‫و ﭘﻴﺪاﻳﺶ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪".‬‬ ‫" ﺁهﺎ‪ .‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﻓﺮاﻣﻮش ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم ‪ ...‬ﻧ ﻪ ﺣﻮﺻ ﻠﻪ ام ﺳ ﺮ ﻧﻤ ﯽ رود‪ .‬ﭼ ﺮا ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫ﺳﺮ ﺑﺮود؟ "‬ ‫ﻼ ﭼﻮن اﻳﻨﻬﻤﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدﻩ ای‪".‬‬ ‫" ﻣﺜ ً‬ ‫هﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ زن ﺟﻮان ﺑﺴﻴﺎرزﻳﺒﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮد ﺁﻣﺪ‪.‬ﺥﻮﺵﺎﻣﺪ ﮔﻮﻳﯽ‬ ‫ﻧﻮازش ﮔﺮاﻧﻪ ای داﺵﺖ‪ .‬ﻣﺮد او را در ﺁﻏ ﻮش ﮔﺮﻓ ﺖ و ﺑﺎره ﺎ ﺑﻮﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ ﻟﺒﺨﻨ ﺪ زدﻩ و ﺣ ﺮف زدﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ ﺥﻴﻠ ﯽ هﻤ ﺪﻳﮕﺮ را‬ ‫دوﺳﺖ دارﻧﺪ‪ .‬دﺥﺘﺮ رﻓﺖ و ﻣﺮد ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ هﺎﻳﺶ اداﻣﻪ داد‪.‬‬ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺵﺎدی ﻣﻘﺎم ﻃﺒﻴﻌﯽ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ و هﻨﮕ ﺎﻣﯽ ﮐ ﻪ ﻓﮑ ﺮ در‬ ‫ﺥﺪﻣﺖ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺵﺪ‪،‬ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﮕﯽ وﺟﻮد ﻧﺨﻮاهﺪ داﺵﺖ‪".‬‬ ‫‪٧٦‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ او ﻋﺎﺵﻖ دﺥﺘﺮک اﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﻋﺎﺵﻘﯽ؟ "‬ ‫ﺁهﯽ ﻋﻤﻴﻖ ﮐﺸﻴﺪ و ﮔﻔﺖ‪ " ،‬هﻤﻴﺸﻪ در ﻣﻘﺎم ﻋﺸﻖ ام‪".‬‬ ‫" ﺑﺎ هﻤﻴﻦ ﺥﺎﻧﻤﯽ ﮐﻪ اﻵن ﭘﻴﺶ ات ﺑﻮد؟ "‬ ‫ﺥﻨﺪﻩ ای ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ "،‬ﻋﺎﺵﻖ زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻋﺎﺵﻖ ﻣﺮدم‪ ،‬ﻋﺎﺵﻖ ﻋﺎﻟﻢ‪ ،‬ﺑﺎ هﻤ ﻴﻦ‬ ‫ﻣﻘﺎم ﺣﻀﻮر‪ ...‬ﺑﺎ ﻋﺸﻖ‪" ...‬‬ ‫زن دﻳﮕ ﺮی ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ اوﺁﻣ ﺪ‪.‬از ﻗﺒﻠ ﯽ ه ﻢ زﻳﺒ ﺎﺗﺮ‪ .‬ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ را درﺁﻏ ﻮش‬ ‫ﮐﺸﻴﺪﻩ و ﮔﻮﻧﻪ هﺎی ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﺑﻮﺳ ﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻧﮕ ﺎﻩ ﻋﻤﻴﻘ ﯽ ﺑ ﻪ ﭼﺸ ﻤﺎن ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ‬ ‫ﮐﺮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﺣ ﺮف زدﻧ ﺪ‪ ،‬ﺥﻨﺪﻳﺪﻧ ﺪ‪ ،‬و ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﺎ ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ ﺥ ﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮدﻧ ﺪ‪.‬ﻓﮑ ﺮ‬ ‫ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻣﺮد هﻢ ﻳﮑﺠﻮری ﻣﺮد ‪ play boy‬ﻓﻀﺎﻳﯽ اﺳﺖ‪...‬‬ ‫" هﻴﭻ وﻗﺖ از زﻣﻴﻦ دﻳﺪن ﮐﺮدﻩ ای؟ "‬ ‫" ﺁرﻩ‪ .‬ﺑﺎرهﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮدﻩ ام‪ .‬ﺥﻴﻠﯽ ﺗٲﺳﻒ ﺑﺎر اﺳﺖ‪" ...‬‬ ‫" ﭼﺮا؟ "‬ ‫" ﺁﺥ ﺮﻳﻦ ﺑ ﺎری ﮐ ﻪ ﺁﻧﺠ ﺎ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﻣ ﺮدم هﻤ ﺪﻳﮕﺮ را ﻣ ﯽ ﮐﺸ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﮔﺮﺳ ﻨﮕﯽ‪،‬‬ ‫ﻣﻴﻠﻴﻮن هﺎ ﮐﺸﺘﻪ‪ ،‬ﺵﻬﺮهﺎی وﻳﺮان‪ ،‬زﻧﺪان هﺎ‪ ...‬ﺗٲﺳﻒ ﺑﺎر اﺳﺖ‪".‬‬ ‫اﺣﺴﺎس ﺑﺪی ﭘﻴﺪا ﮐﺮدم‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﻓﺮدی ﺑﺪوی در ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﺵﻢ‪.‬‬ ‫ﻣﺮد ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﻣﻬﺮﺁﻣﻴﺰ ﮔﻔﺖ‪" ،‬ازﻃﺮف ﻣﻦ ﭘﻴﺎﻣﯽ ﺑﻪ هﻢ ﺳ ﻴﺎرﻩ ای هﺎﻳ ﺖ‬ ‫ﺑﺮﺳﺎن‪".‬‬ ‫" ﺣﺘﻤًﺎ‪ .‬ﭼﻪ؟ "‬ ‫" ﻋﺸﻖ‪ ،‬وﺣﺪت و ﺻﻠﺢ‪".‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬در ﮐﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ‪ ،‬ﺣﺘﻤًﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪".‬‬ ‫از ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺥﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮدﻳﻢ ﺗﺎ دﻳﮕﺮ ﺁدﻣﻬﺎی اوﻓﻴﺮی را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﻣﻮﻗﻊ ﭘﺮواز از اﻣﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬اون ﻣﺮد دو ﺗﺎ زن داﺵﺖ؟ "‬ ‫ﺟﻮاب داد‪ " ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻧﻪ ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻳﮑﯽ دارﻩ‪".‬‬ ‫" اﻣﺎ‪ ...‬هﺮ دوﺗﺎﺵﻮن را ﺑﻮﺳﻴﺪ‪"...‬‬ ‫" اﺵﮑﺎل ﺑﻮﺳﻴﺪن ﮔﻮﻧ ﻪ ه ﺎ و در ﺁﻏ ﻮش ﮐﺸ ﻴﺪن ﺥﻮﺵ ﺎﻣﺪ ﮔﻮﻧ ﻪ ﭼﻴ ﻪ؟ ﺁﻧﻬ ﺎ‬ ‫هﻤﻪ هﻤﺪﻳﮕﺮ را دوﺳﺖ دارﻧﺪ‪ ،‬هﻴﭻ ﮐﺪام از ﺁن دو هﻤﺴﺮش ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪".‬‬ ‫" اﮔﺮ زﻧﺶ ﻣﭽﺶ رو ﺑﮕﻴﺮﻩ ﭼﯽ ؟ "‬ ‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ "،‬در دﻧﻴﺎهﺎی ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺣﺴﺎدت ﺟﺎﻳﯽ ﻧﺪارﻩ‪".‬‬ ‫ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم ﻓﻬﻤﻴ ﺪﻩ ام و ﺑ ﺎ ﺑﺪﺟﻨﺴ ﯽ ﮔﻔ ﺘﻢ‪ " ،‬اووﻩ‪،‬ﺁزادی ﮐﺎﻣ ﻞ‪ ...‬ﭘ ﺲ ه ﺮ‬ ‫ﮐﯽ ﻣﻴﺘﻮﻧﻪ ﭘﺎرﺗﻨﺮهﺎی زﻳﺎدی داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﻪ‪".‬‬ ‫ﺥﻴﻠﯽ ﺵﻔﺎف ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﻧﻪ‪ .‬هﻴﭻ ﮐ ﺲ ﺑ ﻴﺶ از ﻳﮑ ﯽ ﻧﻤ ﯽ ﺥﻮاه ﺪ‪ ،‬هﻤ ﺎن ﻳﮑ ﯽ‬ ‫ﻣﻌﺸﻮق اوﺳﺖ‪".‬‬ ‫‪٧٧‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﭼﻨﺪان ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻴﺪم‪ " .‬وﻟ ﯽ اﻣ ﯽ‪ ،‬ﺥ ﻮدش ﮔﻔ ﺖ ﮐ ﻪ ﻋﺎﺵ ﻖ‬ ‫هﻤﻪ ﻣﺮدم اﺳﺖ‪ ،‬ﻋﺎﺵﻖ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ‪" ...‬‬ ‫" ﺥﻮب؟ "‬ ‫" ﺗﻮ از 'ﻣﻌﺸﻮق' ﮔﻔﺘﯽ؛ اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﮑﯽ اﺳﺖ‪" ...‬‬ ‫" ﺗ ﻮ داری از ذه ﻦ و ﻣﻨﻄ ﻖ ات ﺑ ﺮای ﻓﻬ ﻢ ﻋﺎﻃﻔ ﻪ ای ﮐ ﻪ ﻗﻠﺒ ﯽ اﺳ ﺖ‬ ‫اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ .‬وﻟﯽ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻢ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﺴﺖ‪ .‬ﺗ ﻮ درﺑ ﺎرﻩ ﻓ ﺮق ﺑ ﻴﻦ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﮐﻠﯽ و ﺵﺨﺼﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ .‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟ "‬ ‫" ﻋﺸﻖ ﮐﻠﯽ؟ "‬ ‫" ﺁن ﻣﺮد از ﻋﺸﻖ ﮐﻠﯽ ﺥﻮد ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕ ﺮ‪ ،‬از ﻋﺸ ﻘﯽ ﮐ ﻪ ﻧﺴ ﺒﺖ‬ ‫ﺑﻪ هﻤﻪ ﮐﺲ و هﻤﻪ ﭼﻴﺰ دارد‪ .‬وﻟﯽ ﻣﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺥﻮدﻣﺎن‪ ،‬ﺵ ﺮﻳﮏ زﻧ ﺪﮔﯽ‪،‬‬ ‫واﻟ ﺪﻳﻦ‪ ،‬ﺑ ﺮادران و ﺥ ﻮاهﺮان‪ ،‬ﻓﺮزﻧﺪان‪،‬دوﺳ ﺘﺎن‪ ،‬ﮔﺮﺑ ﻪ‪ ،‬ﺳ ﮓ‪ ،‬ﺳ ﻴﺎرﻩ‪،‬‬ ‫ﻃﻮﻃﯽ‪ ،‬ﻻک ﭘﺸﺖ ﺥﻮد ﻧﻴﺰ ﻋﺸﻖ ﺵﺨﺼﯽ دارﻳﻢ‪...‬‬ ‫" ﻳﺎ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻤﺎن‪"...‬‬ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪی زد و ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﻋﺸﻖ ﺵﺨﺼ ﯽ دارد‪،‬از ﺳ ﻄﺢ‬ ‫رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﮕﯽ ﺑﺎﻻﻳﯽ ﺑﺮﺥﻮردار ﻧﻴﺴﺖ‪".‬‬ ‫" ﺁرﻩ‪ .‬اون ﻣ ﺮد ﻳ ﮏ از ﺥ ﻮد راﺿ ﯽ ﺥﻮدﺳﺘﺎﺳ ﺖ‪ .‬ﮐﺴ ﯽ ﮐ ﻪ ﻋﺸ ﻖ ﮐﻠ ﯽ‬ ‫داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﻪ‪ ،‬ﻗﻬﺮﻣﺎن اﺳﺖ‪" ...‬‬ ‫ﻻ دوﺳﺘﺪار هﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﻴﺴﺖ‪".‬‬ ‫" اﺵﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺴﯽ اﺻﻮ ً‬ ‫" ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴ ﻪ ﮐ ﻪ ﻣﻴﮕ ﯽ ﮐﺴ ﯽ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ را ﺑ ﺎ ﻋﺸ ﻖ ﮐﻠ ﯽ دوﺳ ﺖ دارد‪،‬‬ ‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﮐﺴﯽ را دوﺳﺖ داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ؟ ‪"...‬‬ ‫ﻼ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺟﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻴﮕﻢ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ هﻴﭽﮑﺲ را ﺑﻪ ﻃ ﻮر ﺵﺨﺼ ﯽ و‬ ‫" ﮐﺎﻣ ً‬ ‫ﺥﺎص دوﺳﺖ ﻧﺪاﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ هﻤﻪ را دوﺳﺖ داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪" .‬‬ ‫" ﭼﺮا؟ "‬ ‫ﺥﻴﻠ ﯽ ﻣﺴ ﺘﻘﻴﻢ ﻧﮕ ﺎهﻢ ﮐ ﺮد و ﮔﻔ ﺖ‪ "،‬ﻓﻘ ﻂ وﻗﺘ ﯽ ﮐ ﻪ ﻳ ﺎد ﮔﺮﻓﺘ ﯽ ﺑ ﻪ ﮐﺴ ﯽ‬ ‫اهﻤﻴ ﺖ ﺑ ﺪهﯽ‪،‬و ﺥ ﻮدت را ﻣﺴ ﺌﻮل او ﺑ ﺪاﻧﯽ‪ ،‬وﻗﺘ ﯽ ﮐ ﻪ درﺥ ﺖ ﻧﺰدﻳ ﮏ‬ ‫ﺥﻮدت را دوﺳﺖ داﺵﺘﯽ‪ ،‬ﻓﻘﻂ در ﭼﻨﻴﻦ ﺣ ﺎﻟﺘﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﻣ ﯽ ﺗ ﻮاﻧﯽ ﺟﻨﮕ ﻞ‬ ‫را هﻢ دوﺳﺖ داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﯽ‪"...‬‬ ‫ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻴﺪم‪ .‬ﺳﺎﮐﺖ ﺵﺪم‪ ،‬ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﯽ دادم ﺑ ﻪ ﻣﻨﻈ ﺮﻩ ﺑ ﺎ ﺵ ﮑﻮﻩ ﻣﻘ ﺎﺑﻠﻢ ﻧﮕ ﺎﻩ‬ ‫ﮐﻨﻢ‪.‬‬ ‫ازﻓﺮازﻣﺰرﻋ ﻪ ای داﺵ ﺘﻴﻢ ﻣ ﯽ ﮔﺬﺵ ﺘﻴﻢ ﮐ ﻪ ﻣﺎﺵ ﻴﻦ ﺁﻻت داﺵ ﺘﻨﺪ روی ﺁﻧﻬ ﺎ‬ ‫ﮐ ﺎرﻣﯽ ﮐﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ ﻓﺎﺻ ﻠﻪ ای ﭼﻨ ﺪ هﺮازﮔ ﺎﻩ ﺳ ﺎﺥﺘﻤﺎن ﭘﻴﭽﻴ ﺪﻩ ای ﻇ ﺎهﺮ‬ ‫‪٧٨‬‬

‫ﻣﯽ ﺵﺪ ﮐﻪ ﺵﺒﻴﻪ ﺑﻪ هﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐ ﻪ در اﺑﺘ ﺪا دﻳ ﺪﻳﻢ‪ .‬درﻋ ﻴﻦ ﺣ ﺎل ﺥﺎﻧ ﻪ ه ﺎی‬ ‫ﻧﻴﻤﻪ ﻣﺪور وهﺮﻣﯽ ﺵﮑﻞ‪،‬اﻳﻨﺠﺎ وﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﻃﻮرﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ درﺁن دﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﺵﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ه ﻴﭻ ﻣﺤﻮﻃ ﻪ ﻣﺘﺮوﮐ ﻪ ای دﻳ ﺪﻩ ﻧﻤ ﯽ ﺵ ﺪ‪ .‬ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﻢ ﺟ ﺎدﻩ ه ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ در‬ ‫ﮐﻨﺎرﻩ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻞ و درﺥﺖ ﮐﺎﺵﺘﻪ ﺵﺪﻩ ﺑ ﻮد و ﺑ ﺎ ﺳ ﻨﮓ ه ﺎﻳﯽ ﻣ ﺰﻳﻦ ﺵ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪،‬‬ ‫ﭘﻞ هﺎی ﮐﻮﭼﮏ و ﺁﺑﺸﺎرهﺎ را ﺑﺒﻴﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﻼ ﺵﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺑﺎغ هﺎی ژاﭘﻨﯽ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫دﻧﻴﺎﻳﯽ ﮐﺎﻣ ً‬ ‫ﻣﺮدم ﻳﺎ دﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﻳﺎ زوج زوج ﻗﺪم زﻧﺎن ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬اﺗﻮﺑﺎﻧﯽ ﻧﺪﻳﺪم‪ ،‬ﻓﻘ ﻂ‬ ‫ﺟ ﺎدﻩ ه ﺎی ﮐ ﻢ ﻋ ﺮض دﻳ ﺪﻩ ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ‪.‬وﺳ ﺎﻳﻞ ﻧﻘﻠﻴ ﻪ ﮐﻮﭼ ﮏ ﺵ ﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻣﺎﺵﻴﻦ هﺎی ﮔﻠﻒ هﺮازﮔﺎهﯽ ﺑﺮﺥﯽ را ﻧﻘﻞ ﻣﮑﺎن ﻣﯽ داد‪.‬‬ ‫" هﻴﭻ ﻣﺎﺵﻴﻦ‪ ،‬ﮐﺎﻣﻴﻮن و ﻳﺎ ﻗﻄﺎری ﻧﻤﯽ ﺑﻴﻨﻢ‪".‬‬ ‫" ﻧﻴﺎزی ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬هﻤﻪ ﻧﻘﻞ و اﻧﺘﻘﺎﻻت هﻮاﻳﯽ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﭘ ﺲ ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ دﻟﻴﻠ ﻪ ﮐ ﻪ اﻳﻨﻬﻤ ﻪ ﺑﺸ ﻘﺎب ﭘﺮﻧ ﺪﻩ در هﻮاﺳ ﺖ‪ .‬ﭼﺠ ﻮری‬ ‫ﺗﺼﺎدف ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ "‬ ‫" ﻣﺎ ﺑﻪ ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ‪-‬اﺻﻠﯽ وﺻﻞ هﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﻗﺎدرﺑ ﻪ ﮐﻨﺘ ﺮل ﻗ ﺎﻳﻖ ه ﺎی ه ﻮاﻳﯽ‬ ‫اﺳﺖ‪".‬‬ ‫اﻣ ﯽ ﺗﮑﻤ ﻪ ه ﺎﻳﯽ را ﺑ ﺮ ﺻ ﻔﺤﻪ ﮐﻨﺘ ﺮل ﺟﺎﺑﺠ ﺎ ﮐ ﺮد‪ ".‬ﺑﻴ ﺎ ﺑ ﺎ اون ﺳ ﻨﮓ ه ﺎ‬ ‫ﺗﺼﺎدف ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﻧﺘﺮس‪"...‬‬ ‫ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﯽ ﺑﺴﻴﺎر ﺵﺘﺎﺑﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻨﮓ هﺎ ﺵﻴﺮﺟﻪ رﻓﺖ‪ .‬درﺳ ﺖ‬ ‫ﻗﺒ ﻞ از ﺗﺼ ﺎدم ﺑ ﺎ ﺁﻧﻬ ﺎ‪ ،‬ﺗﻐﻴﻴ ﺮ ﺟﻬ ﺖ دادﻩ و ﺑ ﻪ ﭘ ﺮواز ﻋﻤ ﻮدی ﺥ ﻮد در‬ ‫ارﺗﻔﺎع ﭼﻨﺪ ﭘﺎﻳﯽ اداﻣﻪ دادﻳﻢ‪.‬‬ ‫اﻣﯽ ﺑﺮای ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ از ﺗﺼﺎدم هﻴﭻ اﻗﺪاﻣﯽ ﻧﮑﺮد‪.‬‬ ‫" ﺗﺼﺎدم ﻣﺤﺎل اﺳﺖ‪' .‬ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ' اﺟﺎزﻩ ﻧﻤﯽ دهﺪ‪".‬‬ ‫" ﭼﻪ ﻋﺎﻟﯽ!" ﻧﺎ ﺑﺎ وراﻧﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪.‬‬ ‫اﻧﺪﮐﯽ ﺑﻌﺪ ﺥﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﮐﻪ در ﺁن دﻧﻴﺎ‪ ،‬ﮐﺪام ﮐﺸﻮر از هﻤﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫" در اوﻓﻴﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﺸﻮر هﺴﺖ؟ "‬ ‫" هﻴﭻ‪ .‬اوﻓﻴﺮ دﻧﻴﺎی ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ای اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" هﻴﭻ ﮐﺸﻮری ﻧﻴﺴﺖ؟ "‬ ‫اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ...‬ﻳﺎ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻓﻘﻂ ﻳﮑﯽ اوﻓﻴﺮ‪".‬‬ ‫" ﺥﻮب‪ .‬رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﮐﻴﻪ؟ "‬ ‫" رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮری وﺟﻮد ﻧﺪارد‪".‬‬ ‫" ﭘﺲ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ؟ "‬ ‫" ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ‪ .‬هﻴﭻ ﮐﺲ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ‪".‬‬ ‫‪٧٩‬‬

‫" ﭘﺲ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ اوﺿﺎع را ﺳﺮو ﺳﺎﻣﺎن ﻣﯽ دهﺪ؟ "‬ ‫ﻼ دﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ اﺳﺖ‪ .‬در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﮐﻪ اﻳﻨﺠﺎ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺳ ﺎزﻣﺎﻧﺪهﯽ‬ ‫" ﮐﺎﻣ ً‬ ‫ﺵﺪﻩ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ اﮔﺮ هﻢ ﭼﻴﺰ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨ ﯽ ﻧﺸ ﺪﻩ ای رخ دهﺪ‪،‬ﺥﺮدﻣﻨ ﺪ ﺗ ﺮﻳﻦ ه ﺎ‬ ‫ﺑ ﺎ ﻣﺘﺨﺼ ﺺ اﻣ ﺮ ﻣﻼﻗ ﺎت ﮐ ﺮدﻩ و ﺗﺼ ﻤﻴﻢ ﮔﻴ ﺮی ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ‬ ‫ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪهﯽ ﺵﺪﻩ و ﮐﺎرهﺎی ﺳﻨﮕﻴﻦ هﻢ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﻣﺎﺵﻴﻦ ﺁﻻت اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﭼﮕﻮﻧﻪ؟ "‬ ‫" ﺑﻪ ﻧﻈﺮت زﻣﺎن ﺣﻀﺮت ﻣﻮﺳﯽ‪ ،‬ﻣﺎﺋﺪﻩ ﺑﻬﺸﺘﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﺁﻣﺪ؟ "‬ ‫" ﺗﻮ؟ "‬ ‫" ﻣﺎ‪".‬‬ ‫" ﺁﻩ‪ ،‬ﭼﯽ ﻣﻴﮕﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﺥﺪا ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ‪" ...‬‬ ‫" ﺥ ﻮب‪ ...،‬ﺥ ﺪا ﻣ ﺎ را ﻓﺮﺳ ﺘﺎد‪ ...‬ه ﺮ دو ﺑ ﻪ ﻳ ﮏ ﻣﻌﻨ ﯽ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﺎ ﺑ ﺮای‬ ‫ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻣﺮدﻣﺎن ﺵﻤﺎ ﮐﺎرهﺎی دﻳﮕﺮی هﻢ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪.‬داﻧﺸ ﻤﻨﺪان هﻤﮑ ﺎر ﻣ ﺎ‬ ‫در زﻣﻴﻨ ﻪ ه ﺎی ﺑﻴﻮﻟ ﻮژی و زﻣ ﻴﻦ ﺵﻨﺎﺳ ﯽ و دﻳﮕ ﺮ زﻣﻴﻨ ﻪ ه ﺎ ﻣﺴ ﺎﻋﺪت‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ؛ﻋﻼوﻩ ﺑﺮ اﻳﻦ هﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺟﻬ ﺎن ﺵ ﺮوع ﺑ ﻪ ﺥ ﻮد‪ -‬وﻳﺮاﻧﮕ ﺮی ﮐﻨ ﺪ‪،‬‬ ‫ﺑ ﺮای ﻧﺠ ﺎت ﺑﻬﺘ ﺮﻳﻦ اﻧﺴ ﺎن ه ﺎ ﻣﺴ ﺎﻋﺪت ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ﺁﺗﻼﻧﺘ ﻴﺲ در‬ ‫اﻗﻴﺎﻧﻮس ﻏﺮق ﺵﺪ‪ ،‬ﺥﻴﻠﯽ ﻏﻢ اﻧﮕﻴﺰ ﺑﻮد‪" ...‬‬ ‫" هﺮﮔﺰ ﺑﻪ هﻤﭽﻴﻦ ﭼﻴﺰی ﻓﮑﺮ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮدم! "‬ ‫" ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣ ﺪام ﺵ ﻤﺎ را ﻣ ﻮرد ﻣﺸ ﺎهﺪﻩ ﻗ ﺮار ﻣ ﯽ ده ﻴﻢ‪.‬هﻤ ﻪ‬ ‫ﻋ ﺎﻟﻢ دارای وﺣ ﺪت اﺳ ﺖ‪ ،‬ارﮔﺎﻧﻴﺴ ﻤﯽ زﻧ ﺪﻩ‪ .‬ﻧﻤ ﯽ ﺗ ﻮاﻧﻴﻢ ﮐﺸ ﻔﻴﺎت ﻋﻠﻤ ﯽ‬ ‫ﻼ ﮔﻔ ﺘﻢ ﮐ ﻪ اﻧ ﺮژی ﺥ ﺎص‪ ،‬وﻗﺘ ﯽ در‬ ‫دﻧﻴﺎهﺎی ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ را ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪ .‬ﻗ ﺒ ً‬ ‫اﺥﺘﻴ ﺎر دﺳ ﺘﺎن ﻧﺎدرﺳ ﺖ ﻗ ﺮار ﮔﻴ ﺮد‪ ،‬ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧ ﺪ ﺗﻌ ﺎدل ﮐﻬﮑﺸ ﺎن را ﺑ ﺮ ه ﻢ‬ ‫زﻧﺪ‪ ...‬و اﻳﻦ ﺵﺎﻣﻞ دﻧﻴﺎی ﺥﻮد ﻣﺎ هﻢ ﻣﯽ ﺵﻮد‪ .‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑ ﺮ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ اﺙ ﺮ‬ ‫ﻣﯽ ﮔﺬارد‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑ ﻪ ﺵ ﻤﺎ ﮐﻤ ﮏ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ ﺗ ﺎ ﺥ ﻮد را ﺑ ﺎﻻ‬ ‫ﺑﮑﺸﻴﺪ‪ .‬ﭘﺲ هﻤﻪ اﻳﻦ ﮐﺎرهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ ،‬ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﺥ ﺎﻃﺮ ﺥﻮدﻣ ﺎن اﺳ ﺖ‪،‬‬ ‫ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ اﻳﻨﮑ ﻪ ﻣ ﺮدم ﺵ ﻤﺎ ﻓﺎﻳ ﺪﻩ ﺑﺒﺮﻧ ﺪ‪ ،‬و ﻣ ﺎﺑﻘﯽ ﺑ ﻪ ﺥ ﺎﻃﺮ ﮐ ﻞ ﻋ ﺎﻟﻢ‬ ‫اﺳﺖ‪".‬‬ ‫ﻣﻦ هﻴﭻ ﺟﺎ ﭘﺮﭼﻴﻦ و ﺣﻔﺎﻇﯽ ﻧﻤﯽ ﺑﻴﻨﻢ‪ .‬از ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻨ ﺪ ﻣﺤ ﺪودﻩ ه ﺮﮐﺲ‬ ‫ﺗﺎ ﮐﺠﺎﺳﺖ و ﮐﺠﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺗﻌﻠﻖ دارد؟ "‬ ‫" در اﻳﻨﺠﺎ هﻤﻪ ﭼﻴﺰﺑﻪ هﻤﻪ ﺗﻌﻠﻖ دارد‪"...‬‬ ‫ﻣ ﺪﺗﯽ ﻃ ﻮﻻﻧﯽ در اﻳ ﻦ ﺑ ﺎرﻩ ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم‪ " ،‬ﭘ ﺲ ه ﻴﭻ ﮐ ﺲ ﺑ ﺮای ﭘﻴﺸ ﺮﻓﺖ‬ ‫اﻧﮕﻴﺰﻩ ای ﻧﺨﻮاهﺪ داﺵﺖ؟"‬ ‫" اﻳﻨﺠﻮری ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﺟﻴﻢ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ درﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪".‬‬ ‫‪٨٠‬‬

‫" ﻣﻨﻈﻮرم ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺟﻠﻮ زدن‪ ،‬از ﺑﻘﻴﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁوردن اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" اﮔﺮ داری درﺑ ﺎرﻩ ﺳ ﻄﻮح ﺑ ﺎﻻﺗﺮ رﺵ ﺪی واﻣﺘﻴﺎزﺑﻴﺸ ﺘﺮ ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ ﺁوردن‬ ‫ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺑﺮای ﺁن ﺗﻤﺮﻳﻨﺎت ﻣﻌﻨﻮی وﺟﻮد دارد‪،‬ﮐﻤﮏ ﺑ ﻪ دﻳﮕ ﺮان‬ ‫ﺑﺪون اﻧﮕﻴﺰﻩ ﺵﺨﺼﯽ ﭼﻴﺰی اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ رﺵﺪ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎدی ﻣﯽ ﺵﻮد‪".‬‬ ‫" اﻣﯽ‪ ،‬ﻣﻨﻈﻮرم رﺵﺪ ﻳﺎ اﻣﺘﻴﺎز ﻧﻴﺴﺖ‪".‬‬ ‫" ﭘﺲ درﺑﺎرﻩ ﭼﯽ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﯽ؟ "‬ ‫" ﺑﻴﺶ از دﻳﮕﺮان داﺵﺘﻦ‪".‬‬ ‫" ﺟﻴﻢ‪ ،‬ﭼﻪ ﭼﻴﺰی را ﺑﻴﺶ از دﻳﮕﺮان داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﯽ؟ "‬ ‫" ﭘﻮل ﺑﻴﺸﺘﺮ‪".‬‬ ‫" در اﻳﻨﺠﺎ ﭘﻮل ﻧﺪارﻳﻢ‪".‬‬ ‫" ﭘﺲ ﻣﺮدم ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺥﺮﻳﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ "‬ ‫" ﺥﺮﻳ ﺪ ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪،‬اﮔﺮﮐﺴ ﯽ ﺑ ﻪ ﭼﻴ ﺰی اﺣﺘﻴ ﺎج داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪،‬ﻣﯽ رود و‬ ‫ﺑﺮﻣﯽ دارد‪"...‬‬ ‫" هﺮ ﭼﻴﺰی؟ ﺑﺎورم ﻧﻤﯽ ﺵﻮد‪".‬‬ ‫" اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﭼﻴ ﺰی اﺣﺘﻴ ﺎج داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪،‬و ﺁﻧﻬ ﻢ در دﺳ ﺘﺮس ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬ﭼ ﺮا‬ ‫ﮐﻪ ﻧﻪ؟ "‬ ‫" ﻻﺑﺪازاون ﭼﻬﺎرﭼﺮﺥﻪ هﺎی ﮐﻮﭼﮏ‪".‬‬ ‫" ﻳ ﺎ ﺣﺘ ﯽ ﮐﺸ ﺘﯽ ﻓﻀ ﺎﻳﯽ‪ ".‬اﻣ ﯽ ﻃ ﻮری ﺣ ﺮف ﻣ ﯽ زد ﮐ ﻪ اﻧﮕ ﺎر دارﻳ ﻢ‬ ‫درﺑﺎرﻩ اﻣﺮی ﻃﺒﻴﻌﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫" هﻤﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻦ ﮐﺸﺘﯽ ﻓﻀﺎﻳﯽ داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﻨﺪ؟ "‬ ‫" هﻤﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻦ ازﮐﺸﺘﯽ ﻓﻀﺎﻳﯽ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬ ‫" اﻳﻦ ﻓﻀﺎﭘﻴﻤﺎ ﻣﺎل ﺗﻮﺳﺖ؟ "‬ ‫" ازش اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺗﻮهﻢ هﻤﻴﻦ ﻃﻮر‪".‬‬ ‫" ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﻣﺎل ﺗﻮﺳﺖ؟ "‬ ‫" ﺥ ﻮب‪ ،‬ﺑﺒ ﻴﻦ‪' ...‬ﻣ ﺎل ﺗ ﻮ' ﻧﺸ ﺎن دهﻨ ﺪﻩ ﻣ ﻮﻗﻌﻴﺘﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ در ﺁن ﺑﺤ ﺚ‬ ‫ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ﻣﻄﺮح اﺳﺖ‪ ...‬هﻢ اﻵن ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ هﻤﻪ ﺗﻌﻠﻖ دارﻩ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ه ﺮ ﮐﺴ ﯽ ﮐ ﻪ ﻧﻴ ﺎز داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬درﺳ ﺖ ﻣﺜ ﻞ ﻧﻴﻤﮑﺘ ﯽ ﮐ ﻪ در ﭘ ﺎرک ه ﺎی‬ ‫ﺳﻴﺎرﻩ ﺗﻮ هﺴﺖ‪".‬‬ ‫" اﮔﺮ ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻀﺎﭘﻴﻤﺎﻳﯽ داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﻢ‪ ،‬و وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ازش اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻧﻤ ﯽ ﮐ ﻨﻢ‬ ‫ﺑﮕﺬارﻣﺶ ﺣﻴﺎط ﺥﻠﻮت ﭼﻪ؟ ﻣﻴﺘﻮﻧﻢ اﻳﻦ ﮐﺎر را ﺑﮑﻨﻢ؟"‬ ‫" ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ازش اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻧﮑﻨﯽ؟ "‬ ‫ﻼ ﺳﻪ روز"‬ ‫ﺟﻮاب دادم‪ " ،‬ﻣﺜ ً‬ ‫‪٨١‬‬

‫" ﭘ ﺲ ﺑﻬﺘ ﺮﻩ در ﺟ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺮای هﻤ ﻴﻦ ﮐ ﺎر درﻧﻈ ﺮ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺵ ﺪﻩ ﻳﻌﻨ ﯽ‬ ‫'ﭘﺎرﮐﻴﻨﮓ ﻓﻀﺎﻳﯽ ' ﭘﺎرﮐﺶ ﮐﻨﯽ‪ .‬دراﻳﻦ ﺻﻮرت ﮐﺴﯽ ﮐﻪ دراﻳﻦ ﺳﻪ روز‬ ‫ﺑﻬﺶ ﻧﻴﺎز دارﻩ‪،‬ﻣﻴﺘﻮﻧﻪ ازش اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﻣﻴﺘﻮﻧﯽ ﺑﻌ ﺪاز ﺳ ﻪ روز از هﻤ ﺎن‬ ‫ﻳﺎ ﻳﮑﯽ دﻳﮕﺮ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﯽ‪".‬‬ ‫" ﺥﻮب‪ ،‬اﮔﻪ ﻓﻘﻂ هﻤﻮﻧﻮ ﺑﺨﻮام ﭼﯽ؟"‬ ‫" ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﻓﻘﻂ هﻤﻮﻧﻮ ﺑﺨﻮای؟ اﻳﻨﺠﺎ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ‪،‬از ﺟﻤﻠﻪ ﻓﻀ ﺎﭘﻴﻤﺎ ﺑ ﻪ وﻓ ﻮر‬ ‫ﻧﻌﻤﺖ ﭘﻴﺪا ﻣﻴﺸﻪ‪ .‬ﺗﺎزﻩ اﻳﻨﻬﺎ هﻤﻪ ﮐﻢ و ﺑﻴﺶ ﻣﺜﻞ هﻢ هﺴﺘﻨﺪ‪".‬‬ ‫"ﺥﻮب ﺣﺎﻻ اﻳﻦ ﻃﻮرﻓﮑﺮﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻳﮑﯽ ﺗﻌﻠﻖ ﺥﺎﻃﺮﺥﺎﺻﯽ دارم‪،‬‬ ‫ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن از ردﻩ ﺥﺎرﺟﺖ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪی‪"...‬‬ ‫"اﻳ ﻦ ﭼﻴ ﺰی ﮐ ﻪ ﺗ ﻮﺑﻬﺶ ﻣﻴﮕ ﯽ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳ ﻮن‪ ،‬ﮐﻤ ﯽ ﺟﻨﺒ ﻪ ﻳﺎدﮔ ﺎری دارﻩ‪.‬ه ﻴﭻ‬ ‫ﮐ ﺲ ه ﻢ ﻻزﻣ ﺶ ﻧ ﺪارﻩ‪ ،‬ﭼ ﻮن از ردﻩ ﺥﺎرﺟ ﻪ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ه ﻢ ﮐ ﻪ دﻳﮕ ﻪ ﻧﺨ ﻮام‬ ‫ازش اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ﮐ ﻨﻢ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﮐﺴ ﺎﻧﯽ ﻣ ﯽ ده ﻢ ﮐ ﻪ در ﺟﻬ ﺖ ﻣﻨ ﺎﻓﻊ ﻋ ﺎم ﺑ ﺎ ﭼﻨ ﻴﻦ‬ ‫اﺑﺰاری ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬اﻣﺎ اﮔ ﺮ ﺗ ﻮ ﺑﺨ ﻮاهﯽ ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﻓﻀ ﺎﻳﯽ را ﺑ ﺮای ﺥ ﻮدت‬ ‫ﻧﮕ ﻪ داری‪ ،‬ه ﻮس ﺑﺴ ﻴﺎر ﻋﺠﻴﺒ ﯽ ﮐ ﺮدﻩ ای‪،‬ﭼ ﻮن ﺥ ﻮدت ﮐ ﻪ ﺳ ﺎزﻧﺪﻩ اش‬ ‫ﻼ ه ﻢ ﮔﻔﺘ ﻪ ام‪ ،‬ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ه ﺎی ﻓﻀ ﺎﻳﯽ‬ ‫ﻧﻴﺴ ﺘﯽ‪،‬و در ﺿ ﻤﻦ هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر ﮐ ﻪ ﻗ ﺒ ً‬ ‫ﺑﺴﻴﺎری وﺟﻮد دارد‪ .‬وﻟﯽ اﮔﺮ اﺻﺮار داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﯽ ﮐﻪ هﻤﻴﺸ ﻪ ﻓﻘ ﻂ از ﻳ ﮏ‬ ‫ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﺥ ﺎص اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨ ﯽ‪ ،‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺗ ﺎ وﻗﺘ ﯽ ﮐ ﻪ اﻣﮑ ﺎن ﭘ ﺬﻳﺮ ﺑﺸ ﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺘﻈ ﺮش‬ ‫ﺑﻤﺎﻧﯽ‪".‬‬ ‫" اﻣﺎ اﮔﺮ ﺑﺨﻮام ﮐﻪ هﻤﻴﺸﻪ ﻓﻘﻂ ازهﻤﻮن ﺳﻔﻴﻨﻪ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﻢ‪،‬ﻣﺎل ﺥﻮدم ﺑﺎﺵﻪ‬ ‫وﮐﺲ دﻳﮕﺮی ازش اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻧﮑﻨﻪ ﭼﯽ؟ "‬ ‫اﻣﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ "،‬ﭼﺮا ﻧﺨﻮاهﯽ ﮐﻪ ﮐﺲ دﻳﮕﺮی ازش اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﻪ؟ "‬ ‫" ﻓﺮض ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ دﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺥﻮاد ﮐﺴﯽ دﻳﮕﺮ از وﺳﺎﻳﻞ ﻣﻦ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﺪ‪"...‬‬ ‫" ﺁﺥﻪ ﭼﺮا؟ اﻳﻨﺠﺎ هﻴﭻ ﮐﺲ ﻣﺮض ُﻣﺴﺮی ﻧﺪارد‪"...‬‬ ‫" ﭼﺮاﻳﺶ را ﻧﻤﯽ داﻧﻢ‪ .‬ﻓﺮض ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ دوﺳﺖ دارم وﺳﺎﻳﻠﻢ ﻣﺎل ﺥﻮدم ﺑﺎﺵ ﺪ‬ ‫و ﻧﻪ دﻳﮕﺮان‪".‬‬ ‫" اﻳﻦ ﻳﮏ ﺟﻮر ﻣﻨ ّﻴﺖ ﺗﻤﻠﮏ ﮔﺮاﻳﺎﻧﻪ ﻧﺎﺳﺎﻟﻢ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﻣﻨ ّﻴﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪".‬‬ ‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ " ،‬ﭘﺲ ﭼﻴﻪ؟ ﺑﺨﺸﻨﺪﮔﻴﻪ؟ روح هﻤﮑﺎرﻳﻪ؟"‬ ‫" ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺴﻮاﮐﻢ را هﻢ ﺑﺎ دﻳﮕﺮان ﺵﺮﻳﮏ ﺑﺸﻢ؟ "‬ ‫" ﺑﺎز هﻢ اﻓﺮاط و ﺗﻔﺮﻳﻂ ذهﻨﯽ‪ ...‬ﻣﺠﺒﻮر ﻧﻴﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﻧ ﻪ ﻣﺴ ﻮاک وﻧ ﻪ دﻳﮕ ﺮ‬ ‫وﺳﺎﻳﻞ ﺵﺨﺼﯽ ات را ﺵ ﺮﻳﮏ ﺑﺸ ﯽ‪ ...‬ﻣﻴﻠﻴ ﻮن ه ﺎ ﻋ ﺪد ازﭼﻨ ﻴﻦ ﭼﻴﺰه ﺎﻳﯽ‬ ‫وﺟ ﻮد دارد‪،‬ه ﻴﭻ ﮐ ﺲ اﺳ ﻴﺮ ﭼﻨ ﻴﻦ ﭼﻴﺰه ﺎﻳﯽ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ ...‬اﻣ ﺎ ﻧﺨ ﻮاﻩ ﮐ ﻪ اﻳ ﻦ‬ ‫‪٨٢‬‬

‫ﻣﻮﺿﻮع درﺑﺎرﻩ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻓﻀﺎﻳﯽ هﻢ ﻣﺼﺪاق داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ! ﻋ ﻼوﻩ ﺑ ﺮاﻳﻦ‪ ،‬در‬ ‫'ﭘﺎرﮐﻴﻨ ﮓ ﻓﻀ ﺎﻳﯽ' ﻣﺎﺵ ﻴﻦ ه ﺎﻳﯽ هﺴ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﺗﻌﻤﻴ ﺮ و وارﺳ ﯽ ﺁﻧﻬ ﺎ‬ ‫ﻣﯽ ﭘﺮدازﻧﺪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎزی ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺥﻮدت اﻳﻦ ﮐﺎر را ﺑﮑﻨﯽ‪".‬‬ ‫" ﺥﻮب اﻳﻨﺠﻮری ﺥﻮﺑ ﻪ‪،‬اﻣﺎ ﺗﺼ ﻮر ﻣ ﯽ ﮐ ﻨﻢ ﮐﻤ ﯽ اﻳ ﻦ اﺣﺴ ﺎس ﺑﻬ ﻢ دﺳ ﺖ‬ ‫دادﻩ ﮐﻪ اﻳﻨﺠﻮری در ﻣﺪرﺳﻪ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺳ ﺮ ﺑ ﺮی هﺴ ﺘﻢ‪ .‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ اﺟﺒ ﺎری‬ ‫اﺳﺖ و هﻤﻪ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮﻧﺪ‪".‬‬ ‫" اﺵﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ هﻤﻪ از ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺮﻳﻦ ﻧﻮع ﺁزادی ﺑﺮﺥﻮردارﻧﺪ‪".‬‬ ‫" ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪،‬هﺴﺖ؟ "‬ ‫" ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ هﺴﺖ‪ ،‬وﻟﯽ ﻗﻮاﻧﻴﻨﯽ ﻣﺒﺘﻨ ﯽ ﺑ ﺮ ﻗ ﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴ ﺎدﻳﻦ هﺴ ﺘﯽ و ﻣﻨ ﺎﻓﻊ‬ ‫ﻣﺮدﻣﯽ‪".‬‬ ‫"ﺑﺎﻻﺥﺮﻩ وﻗﺘﺶ ﻧﺸﺪﻩ ﮐﻪ درﺑﺎرﻩ اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﻘﺪس ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯽ؟ "‬ ‫ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ " ،‬ﺑﻌﺪًا‪ ،‬ﮐﻤﯽ ﺻﺒﺮ داﺵﺘﻪ ﺑﺎش‪".‬‬ ‫" اﮔﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ را ﺑﺸﮑﻨﻢ ﭼﻪ؟ "‬ ‫" رﻧﺞ ﺥﻮاهﯽ ﺑﺮد‪".‬‬ ‫"ﺗﻨﺒﻴﻪ ﻣﯽ ﺵﻮم ؟ ‪ ،‬ﺑﻪ زﻧﺪان ﻣﯽ اﻓﺘﻢ؟ "‬ ‫" دراﻳﻨﺠﺎ ﺗﻨﺒﻴﻪ وزﻧﺪان وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬اﻣﺎ اﮔﺮﮐﺎراﺵﺘﺒﺎهﯽ ﮐﻨﯽ‪،‬رﻧﺞ ﺥﻮاهﯽ‬ ‫ﺑﺮد‪.‬ﺥﻮدت را ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺥﻮاهﯽ ﮐﺮد‪".‬‬ ‫" ﺥﻮدم؟ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ اﻣﯽ‪".‬‬ ‫"ﺁﻳﺎ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺖ را ﺳﻴﻠﯽ ﻣﯽ زﻧﯽ؟"‬ ‫"ﻧﻪ! ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻧﻪ! اﻳﻦ ﭼﻪ ﺣﺮﻓﻴﻪ؟!"‬ ‫" ﺗﺼﻮرﮐﻦ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺖ را ﺳﻴﻠﯽ ﺑﺰﻧﯽ‪ ...‬ﭼﻪ ﺥﻮاهﺪ ﺵﺪ؟ "‬ ‫" اﺣﺴﺎس ﺑﺪی ﺥﻮاهﻢ ﮐﺮد‪ .‬واﻗﻌًﺎ ﻣﺘﺎﺳﻒ ﻣﯽ ﺵﻮم‪ .‬ﺣﺘﯽ ﻓﮑﺮش هﻢ ﺳﺨﺖ‬ ‫اﺳﺖ!"‬ ‫" ﺥ ﻮد ﺗﻨﺒﻴ ﻪ ﮔ ﺮی ﻳﻌﻨ ﯽ هﻤ ﻴﻦ‪ .‬دﻳﮕ ﺮ ﻧﻴ ﺎزی ﺑ ﻪ اﻳﻨﮑ ﻪ زﻧ ﺪان ﺑﻴﻔﺘ ﯽ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‪.‬ﮐﺎرهﺎﻳﯽ هﺴﺖ ﮐﻪ هﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪،‬ﻧﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺥﺎﻃﺮ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺥ ﻼف‬ ‫ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺖ را ﺁزار ﻧﻤﯽ دهﯽ‪ .‬از ﻧﻈﺮ ﻓﻴﺰﻳﮑﯽ ﺁﺳﻴﺒﯽ ﺑ ﻪ او‬ ‫ﻧﻤ ﯽ رﺳ ﺎﻧﯽ‪ .‬ﮐﻤﺘ ﺮﻳﻦ ﺗﺠ ﺎوزی ﺑ ﻪ وی ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ﺑﻠﮑ ﻪ ﺑ ﺮ ﻋﮑ ﺲ‪ ،‬هﻤ ﻪ‬ ‫ﺳﻌﯽ ﺥﻮدت را ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺗﺎ از او ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﯽ‪".‬‬ ‫" ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﭼﻮن دوﺳﺘﺶ دارم‪".‬‬ ‫" اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺎ هﻤﻪ هﻤﺪﻳﮕﺮ را دوﺳﺖ دارﻳﻢ‪".‬‬ ‫ﮔ ﺎهﯽ ﻓﻬ ﻢ ﻣﻮﺿ ﻮﻋﯽ ﺑﺎﻋ ﺚ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد ﺗ ﺎ ﻧ ﻮری دروﻧﻤ ﺎن ﺑﺪرﺥﺸ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﻮﺿﻴﺤﺎت اﻣﯽ ﺑﺎﻻﺥﺮﻩ ﺑﺮ ﻣﻦ اﺙﺮ ﮔﺬار ﺵﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺁن ﭼﻪ را ﮐ ﻪ‬ ‫‪٨٣‬‬

‫ﻣ ﯽ ﺥﻮاﺳ ﺖ ﺑﮕﻮﻳ ﺪ‪،‬درﻳﺎﺑﻢ‪ .‬دﻧﻴ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ ﺵ ﺒﻴﻪ ﻣ ﺎل ﻣ ﻦ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬اﻳﻨﺠ ﺎ ﻣﮑ ﺎن‬ ‫ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ‪،‬ﺗﺮس‪،‬ﺑﯽ اﻋﺘﻤﺎدی ﺑﺮﺗﺮی ﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان و ﻣﻨ ّﻴﻴﺖ ﻧﺒﻮد ‪.‬‬ ‫اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﻳﻌﻨﯽ ﺥﺎﻧﻮادﻩ ای ﺑ ﺰرگ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ اﻋﻀ ﺎی ﺁن ﺑ ﻪ ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ ﻋﺸ ﻘﯽ‬ ‫دو ﺳﻮﻳﻪ ﻣﯽ ورزﻧﺪ‪.‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ در ﺻ ﺪد‬ ‫ﺵﺎد ﮐﺮدن ﻳﮑﺪﻳﮕﺮﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ درﮐﺶ ﺑﺮاﻳﻢ راﺣﺖ ﺗﺮ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫اﻣ ﯽ ﮐ ﻪ ﻓﻬﻤﻴ ﺪ ﺑ ﺎﻻﺥﺮﻩ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺵ ﺪﻩ ام‪ ،‬ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬هﻤ ﻪ ﻋ ﻮاﻟﻢ ﭘﻴﺸ ﺮﻓﺘﻪ ﺑ ﺮ‬ ‫هﻤﻴﻦ ﻣﻨﻮال ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪهﯽ ﺵﺪﻩ اﻧﺪ‪".‬‬ ‫" ﭘﺲ‪ ،‬ﻋﺸﻖ ﺑﻨﻴﺎن ﺳﺎﺥﺘﺎر اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺟﻴﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴﺎدی ﻋﺎﻟﻢ‪"...‬‬ ‫" ﭼﻪ؟ "‬ ‫" ﻋﺸﻖ‪ ".‬اﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪.‬‬ ‫" ﻋﺸﻖ؟ "‬ ‫" ﻋﺸﻖ‪".‬‬ ‫" ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﻣﻮﺿﻮع ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺗﺮ از اﻳﻨﻬﺎﺳﺖ‪"...‬‬ ‫" ﺑﻠﻪ ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﺁﺳ ﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺳ ﺎدﮔﯽ و ﻃﺒﻴﻌ ﯽ ﺑ ﻮدن اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ ﺣ ﺎل ﺑﺮﺥ ﯽ‬ ‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰی را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ و ﻳﺎ اﺑ ﺮاز ﮐﻨﻨ ﺪ‪ .‬رﺵ ﺪ ﺑ ﺮای هﻤ ﻴﻦ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬رﺵﺪ ﺑ ﻪ ﻣﻨﺰﻟ ﻪ ﻣﻮاﺟﻬ ﻪ ﺑ ﺎ ﻋﺸ ﻖ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣﻮاﺟﻬ ﻪ ﻋﺸ ﻖ‪ -‬ﺥ ﺮدی ﮐ ﻪ‬ ‫ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﺑﺮاﻳﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪".‬‬ ‫اﻳﻦ ﻋﺒﺎرت ﻧﻮر دﻳﮕﺮی را در وﺟﻮدم اﻓﺮوﺥﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﺎ ﺵ ﻮر و ﺣ ﺮارت ﻓﺮﻳ ﺎد زدم‪ " ،‬ﺁرﻩ‪ ،‬رﺵ ﺪ ﺑ ﻪ ﻣﻌﻨ ﺎی دﺳ ﺘﻴﺎﺑﯽ و ﭘ ﺬﻳﺮش‬ ‫ﻋﺸﻖ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﻣﻮﺟ ﻮدات رﺵ ﺪ ﻳﺎﻓﺘ ﻪ ﺗﺮ‪،‬ﻋﺸ ﻖ ﺑﻴﺸ ﺘﺮی را ﺗﺠﺮﺑ ﻪ و اﺑ ﺮاز ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺰرﮔﯽ ﻳﺎ ﮐ ﻮﭼﮑﯽ ﺁدم ه ﺎ را ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﺮ اﺳ ﺎس ﻣﻴ ﺰان ﻋﺸ ﻖ ﺁﻧ ﺎن ﻣ ﯽ ﺗ ﻮان‬ ‫ﺳﻨﺠﻴﺪ‪"...‬‬ ‫" اﻣﯽ‪،‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮاﻳﻢ ﺥﻴﻠﯽ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ‪ .‬ﭼﺮا ﻋﺎﺵ ﻖ ﺑ ﻮدن اﻳﻨﻘ ﺪر‬ ‫ﺳﺨﺖ اﺳﺖ؟ "‬ ‫" ﭼﻮن درون ﺥﻮد ﻣ ﻮاﻧﻌﯽ دارﻳ ﻢ ﮐ ﻪ ﺁن را ﺑ ﻪ ﺑﻨ ﺪ ﮐﺸ ﻴﺪﻩ‪ ،‬ﺳ ﻨﮓ اﻧ ﺪازی‬ ‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻋﻮاﻃﻔﻤﺎن را ﺳﺮﮐﻮب ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪".‬‬ ‫" ﭼﻪ ﻣﻮاﻧﻌﯽ؟ "‬ ‫" ﻣ ﻦ)‪ ،(ego‬ﺁراء ﻏﻠ ﻂ درﺑ ﺎرﻩ ﺥﻮدﻣ ﺎن‪).‬ﻣ ﻦ( دروﻏ ﻴﻦ‪ .‬ه ﺮ ﭼ ﻪ )ﻣ ﻦ(‬ ‫ﺑﺰرﮔﺘ ﺮ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬ﻓﺎﺻ ﻠﻪ ﺑﻴﺸ ﺘﺮ اﺳ ﺖ و ﺑ ﯽ ﺣ ﺲ ﺗ ﺮﻳﻢ‪ ،‬واﺣﺴ ﺎس ﺗﺸ ﺨﺺ‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮی ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫‪٨٤‬‬

‫)ﻣ ﻦ( ﺑﺎﻋ ﺚ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد ﺗ ﺎ ﺑ ﺮاﻳﻦ ﺑﺎورﺑﺎﺵ ﻴﻢ ﮐ ﻪ ﺑﺮاﺳ ﺎس ﻣﻮﻓﻘﻴ ﺖ ه ﺎ و‬ ‫ﺵﮑﺴ ﺖ هﺎﻳﻤ ﺎن داوری ﻣ ﯽ ﺵ ﻮﻳﻢ‪ ،‬ازدﻳﮕ ﺮان ﺑ ﻪ ﻋﻨ ﻮان اﺑﺰاراﺳ ﺘﻔﺎدﻩ‬ ‫ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪.‬ﺣﺘ ﯽ زﻧ ﺪﮔﯽ دﻳﮕ ﺮان را ﺑ ﻪ ﺑ ﺎزی ﻣ ﯽ ﮔﻴ ﺮﻳﻢ و ﺁﻧ ﺎن را ﻧﻴ ﺰ ﺑ ﺎ‬ ‫ﻣﻼک هﺎی ﺥﻮد ﻣﻮرد ﺳ ﻨﺠﺶ ﻗ ﺮار ﻣ ﯽ ده ﻴﻢ‪.‬ازﺁن ﺟ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ )ﻣ ﻦ( ﻣ ﺎﻧﻊ‬ ‫ﻋﺸﻖ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻊ ازﺁن ﻣﯽ ﺵﻮد ﮐﻪ اﺣﺴﺎس هﻤﺪردی‪ ،‬ﻣﻼﻃﻔﺖ ‪ ،‬ﻣﻬﺮ‪،‬‬ ‫دﻟﺒﺴ ﺘﮕﯽ ‪ ....‬ﻋﺸ ﻖ ﮐﻨ ﻴﻢ‪) .‬ﻣ ﻦ( ﺑﺎﻋ ﺚ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد ﮐ ﻪ ﻧﺴ ﺒﺖ ﺑ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ‬ ‫ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﺥﻮد ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺎﺵﻴﻢ‪".‬‬ ‫ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﺥﺸﻢ ﮔﻔﺘﻢ‪) " ،‬ﻣﻦ( ﺵﻴﻄﺎﻧﯽ ﺟﻬﻨﻤﯽ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫اﻣ ﯽ ﺥﻨﺪﻳ ﺪ و ﺗﻮﺿ ﻴﺤﺎﺗﺶ را اداﻣ ﻪ داد‪) " .‬ﻣ ﻦ( ﺑ ﻪ ﻣﻨﻈ ﻮر ﺣﻤﺎﻳ ﺖ از‬ ‫ﻣﻮﺟ ﻮدات ﺗﮑ ﻮﻳﻦ ﻳﺎﻓ ﺖ‪ .‬ﻣﻮﺟ ﻮداﺗﯽ ﮐ ﻪ در ﺳ ﻄﻮح ﻧ ﻪ ﭼﻨ ﺪان رﺵ ﺪ ﻳﺎﻓﺘ ﻪ‬ ‫ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ اداﻣﻪ ﺣﻴﺎﺗﻨﺪ‪ ،‬ﻋﻮاﻟﻤﯽ ﮐﻪ ﻗﺎﻧﻮن ) هﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺥﻮﻳﺸﺘﻦ اﺳﺖ(‬ ‫ﺣﺎﮐﻢ اﺳﺖ‪ ،‬در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﮑﺎن هﺎﻳﯽ )ﻣﻦ( اداﻣ ﻪ ﺣﻴ ﺎت را ﻣﻤﮑ ﻦ ﻣ ﯽ ﺳ ﺎزد‪.‬‬ ‫اﻣ ﺎ اﮔﺮﻗﺮارﺑ ﺮاﻳﻦ ﺑﺎﺵ ﺪ ﮐ ﻪ ﺳ ﻴﺎرﻩ ای ﺑ ﻪ ﺳ ﻄﺢ ﺑ ﺎﻻﺗﺮی ازرﺵ ﺪ ﺑﺮﺳ ﺪ‪،‬و‬ ‫ﻼ ﺳﻴﺎرﻩ ﺗﻮ‪،‬ﺁن ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺟﻤﻊ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ از ﻣﻨﺎﻓﻊ‬ ‫ﺥﻮد را وﻳﺮان ﻧﺴﺎزد‪،‬ﻣﺜ ً‬ ‫ﺵﺨﺺ اﺳ ﺖ‪،‬دﻳﮕﺮ ﺟ ﺎﻳﯽ ﺑ ﺮای )ﻣ ﻦ( اﻓﺮاﻃ ﯽ وﺟ ﻮد ﻧ ﺪارد‪.‬اﻳ ﻦ)ﻣ ﻦ( ﺑ ﻪ‬ ‫ﻣﺎﻧﻌﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ راﻩ رﺵﺪ ﻓﺮد و دﻧﻴ ﺎﻳﺶ ﺑ ﺪل ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﺣ ﺮﻓﻢ ﺗﻮﺟ ﻪ ﮐ ﻦ‪.‬‬ ‫ﺥﻮدﭘﺮﺳﺘﺎن ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺥﻮد ﺑﻬﺎ ﻣﯽ دهﻨﺪ و ﻻﻏﻴﺮ‪".‬‬ ‫" ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ!"‬ ‫" ﺥﻮدﭘﺮﺳ ﺘﺎن ﻣ ﻨﻢ زن‪،‬ﻓﻘ ﻂ درﺑ ﺎرﻩ ﺥ ﻮد ﺣ ﺮف ﻣ ﯽ زﻧﻨ ﺪ‪.‬ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﻪ دﻧﻴ ﺎی‬ ‫ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺥﻮد ﻓﮑﺮﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬رﺵﺪ اﻧﺴ ﺎﻧﯽ ﺑ ﺮ ﻣﺤ ﺪود ﮐ ﺮدن )ﻣ ﻦ( اﺻ ﺮار‬ ‫دارد‪ ،‬ﺗﺎ ﻋﺸﻖ و ﺥﺮد اﻣﮑﺎن رﺵﺪ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ‪".‬‬ ‫" ﭘﺲ‪،‬ﻣﻨﻈﻮرت اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ زﻣﻴﻨﯽ هﺎ )ﻣﻦ( زﻳﺎدی دارﻳﻢ‪" ...‬‬ ‫" اﻳﻦ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ رﺵﺪ هﺮ ﻓﺮد ﺑﺴ ﺘﮕﯽ دارد‪.‬هﺮﭼ ﻪ رﺵ ﺪ ﺑﻴﺸ ﺘﺮ ﺑﺎﺵ ﺪ‪،‬ﻣﻴﺰان‬ ‫)ﻣﻦ( ﮐﻤﺘﺮ اﺳﺖ و ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ‪ .‬ﺥﻮب ﺟﻴﻢ ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﺳﻔﺮﻣﺎن اداﻣﻪ دهﻴﻢ‪".‬‬

‫‪٨٥‬‬

‫ﻓﺼﻞ دهﻢ‬ ‫دوﺳﺘﯽ ﻣﻴﺎن ﺳﻴﺎرﻩ ای‬ ‫درﻣﻴﺎﻧﻪ ﻋﻠﻔﺰار‪،‬ﺁﻣﻔﯽ ﺗﺌﺎﺗﺮﻳﺎاﺳﺘﺎدﻳﻮم ﮐﻮﭼﮏ زﻳﺒﺎﻳﯽ ﺑﻮد‪.‬ﻣﻮﺟﻮدات‬ ‫ﺑﺴﻴﺎرﻋﺠﻴﺒﯽ درﺣﺎل اﺟﺮای ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫اﺑﺘﺪا ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﻣﺮدﻣﯽ هﺴﺘﻨﺪﮐﻪ ﻟﺒﺎس ه ﺎی ﺑﺎﻟﻤ ﺎ ﺳ ﮑﻪ ای ﭘﻮﺵ ﻴﺪﻩ اﻧ ﺪ‪،‬اﻣﺎ‬ ‫ﺑﻪ زودی ﻓﻬﻤﻴﺪم ﮐﻪ اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬ﺑﺮﺥﯽ ﻏﻮل ﭘﻴﮑﺮﺑﻮدﻧ ﺪ‪،‬ﺣﺘﯽ ﺑﺰرﮔﺘ ﺮ‬ ‫ازاوﻓﻴﺮی هﺎ‪،‬ﺑﺮﺥﯽ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺗﺮﺑﻮدﻧﺪ‪،‬ﺗﻘﺮﻳﺒًﺎ ﺵﺒﻴﻪ ﮐﻮﺗﻮﻟ ﻪ ه ﺎ‪،‬ﺑﺮﺥﯽ ﺵ ﺒﻴﻪ ﻣ ﺎ‬ ‫ﺑﻮدﻧ ﺪ‪،‬اﻣﺎ ﺑﺮﺥ ﯽ ﺑﺴ ﻴﺎر ﻓ ﺮق داﺵ ﺘﻨﺪ‪.‬ﭼﻬ ﺮﻩ ه ﺎی ﻋﺠﻴﺐ‪،‬زﻳﺒﺎ‪،‬ﭼﺸ ﻤﺎن‬ ‫ﺑ ﺰرگ وﻟ ﺐ ودﻣ ﺎغ ﺑﺴ ﻴﺎر ﻇﺮﻳﻔ ﯽ داﺵ ﺘﻨﺪﮐﻪ ﮔ ﺎهﯽ ﭼ ﺎل ﻣ ﯽ اﻓﺘ ﺎد‪ .‬ﺑ ﺎ‬ ‫رﻧﮓ هﺎی ﭘﻮﺳﺖ زﻳﺘﻮﻧﯽ‪،‬ﻗﺮﻣﺰ‪،‬ﺳﻴﺎﻩ‪،‬ﺳﻔﻴﺪ‪،‬زردوﻏﻴﺮﻩ‪...‬‬ ‫" ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ازﺟﻬﺎن هﺎی دﻳﮕﺮﺁﻣﺪﻩ اﻧﺪ‪"...‬‬ ‫" ای ﺑﺎهﻮش! ازﮐﺠﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪی؟ " اﻣﯽ داﺵﺖ ﺳﺮﺑﻪ ﺳﺮم ﻣ ﯽ ﮔﺬاﺵ ﺖ‪،‬ﭼﻮن‬ ‫واﺿﺢ ﺑﻮد‪ ،‬و اداﻣﻪ داد‪ "،‬هﺮ ﮔﺮوهﯽ رﻗﺼﯽ از ﺳﻴﺎرﻩ ﺥﻮد را ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ‬ ‫ﮔﺬاﺵﺘﻪ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫ه ﺮ دﻧﻴ ﺎﻳﯽ ‪ ٥‬اﺟ ﺮا داﺵ ﺖ‪.‬دﺳ ﺘﺎن ﻳﮑﺪﻳﮕﺮراﮔﺮﻓﺘ ﻪ و دواﻳﺮﺵ ﺎدی درﺳ ﺖ‬ ‫ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬ﺑﺎ ﻣﻠﻮدی زﻳﺒﺎﻳﯽ ﻣﯽ رﻗﺼﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﻟﻮن ﻃﻼﻳﯽ ﺑﺎ ﺵﮑﻮهﯽ ﭘ ﺎﺋﻴﻦ‬ ‫ﻣ ﯽ ﺁﻣ ﺪ؛وﻗﺘﯽ ﻧﺰدﻳ ﮏ ﮐﺴ ﯽ ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ‪،‬ﺁن ﻓ ﺮد ﻣﺠ ﺪدًا ﺑ ﺎﻟﻮن را ﺑ ﻪ ه ﻮا‬ ‫ﻣ ﯽ ﻓﺮﺳ ﺘﺎد‪.‬ﻣ ﺎدام ﮐ ﻪ در ﺑ ﺎﻻ ﻏﻮﻃ ﻪ ور ﺑ ﻮد‪ ،‬ﮐﺴ ﯽ ﮐ ﻪ ﺁن را ﺑ ﻪ ﺑ ﺎﻻ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬وﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ دﻳﮕﺮ از هﻢ ﮔﺮوهﯽ هﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﻃﻮر هﻤﺎهﻨ ﮓ ﺑ ﻪ‬ ‫ﺳﻤﺖ ﻣﺮﮐﺰ داﻳﺮﻩ ﺁﻣﺪﻩ و ﻣﯽ رﻗﺼﻴﺪﻧﺪ‪،‬رﻳﺘﻢ ﺟﺪﻳ ﺪ ﺑ ﺪون اﻧﻘﻄ ﺎع ﺑ ﻪ ﺗﺮاﻧ ﻪ‬ ‫ﻗﺒﻠﯽ ﻣﺘﺼﻞ ﻣﯽ ﺵﺪ‪.‬دراﻳ ﻦ ﺑﻴﻦ‪،‬دﻳﮕﺮاﻋﻀ ﺎی داﻳ ﺮﻩ رﻗ ﺺ ﮐﻠ ﯽ را ﺑ ﺎرﻳﺘﻢ‬ ‫اوﻟﻴﻪ ﺁن اداﻣﻪ ﻣﯽ دادﻧﺪ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﺑ ﺎﻟﻮن ﺑ ﻪ ﮔ ﺮوﻩ دﻳﮕ ﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ‪ ،‬اﻋﻀ ﺎی‬ ‫ﺁن ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻧﻪ داﻳﺮﻩ رﻓﺘﻪ و اﻋﻀﺎی ﮔﺮوﻩ ﻗﺒﻠﯽ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺥﻮد ﺑﺎز ﻣﯽ ﮔﺸﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫داﻳﺮﻩ اﺻﻠﯽ ﺑﻪ ﺁهﺴﺘﮕﯽ ﻣﯽ ﭼﺮﺥﻴﺪ‪.‬هﺮ زﻣﺎن ﮐﻪ ﮔﺮوهﯽ ﮐﺎرﺥﻮد‬ ‫را ﺗﻤﺎم ﻣﯽ ﮐﺮد‪،‬ﺗﻤﺎﺵﺎﮔﺮان ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ای ﺑﺴﻴﺎر ﭘﺮ ﺵ ﻮرواﺣﺘﺮام ﺁﻣﻴ ﺰ ﮐ ﻒ‬ ‫ﻣﯽ زدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻋ ﻼوﻩ ﺑﺮﺣﻀ ﺎراوﻓﻴﺮی‪،‬ازﻋﻮاﻟﻢ دﻳﮕﺮﻧﻴﺰﺗﻤﺎﺵ ﺎﭼﻴﺎﻧﯽ ﺣﻀﻮرداﺵ ﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﭼﻢ هﺎﻳﯽ دورﺗﺎدورﺁﻣﻔﯽ ﺗﺌﺎﺗﺮراﻣﺰﻳﻦ ﮐﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪.‬ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ه ﺎی ﻓﻀ ﺎﻳﯽ در‬ ‫‪٨٦‬‬

‫اﻧ ﻮاع ﻣﺨﺘﻠ ﻒ ﺑﻴ ﺮون ﺁﻣﻔ ﯽ ﺗﺌﺎﺗﺮﭘ ﺎرک ﮐ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪،‬ﺑﺮﺥﯽ ه ﻢ ﻣﺜ ﻞ ﻣ ﺎ از‬ ‫هﻮا ﻧﻈﺎرﻩ ﮔﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺑﺮﻩ؟ "‬ ‫" ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﭼﻪ ﭼﻴﺰی را ﻣﯽ ﺑﺮﻩ؟ "‬ ‫" ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﻳﮏ ﺟﻮر رﻗﺎﺑﺖ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﻧﻪ؟ "‬ ‫" رﻗﺎﺑﺖ؟ "‬ ‫" ﻗﺮار ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﻨﺪ؟ "‬ ‫" ﻧﻪ‪".‬‬ ‫" ﭘﺲ ﺑﺮای ﭼﻪ اﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ را اﺟﺮا ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ "‬ ‫" ﺑﺮای ﺑﻴﺎن اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺥﻮدﺵﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ اﻳﻨﮑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺸﯽ زﻳﺒﺎ اراﺋ ﻪ ﮐﻨﻨ ﺪ‪،‬‬ ‫ﺑ ﺮای اﻳﻨﮑ ﻪ ﭘﻴﻮﻧ ﺪ دوﺳ ﺘﯽ ﻣﻴ ﺎن ﺥ ﻮد را ﮔﺴ ﺘﺮش دهﻨ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺮای ﻳ ﺎددهﯽ‪،‬‬ ‫ﮔﺬراﻧﺪن اﻳﺎﻣﯽ ﺥﻮش‪ ،‬ﺑﺮای ﻟﺬت ﺑﺮدن‪".‬‬ ‫"ﭘﺲ ﺁن ﮔﺮوهﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮاز هﻤﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﭼﻪ ؟ ﺟﺎﻳﺰﻩ ای ﻧﻤﯽ دهﻨﺪ؟"‬ ‫"هﻴﭻ ﮐﺲ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ای ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬درﺣﺎل ﻳﺎدﮔﻴﺮی وﺥﻮﺵﮕﺬراﻧﯽ اﻧﺪ‪".‬‬ ‫" در زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺟﺎﻳﺰﻩ ﻣﯽ دهﻨﺪ‪" ...‬‬ ‫اﻣﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن ﮔﻔﺖ‪ " ،‬در ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺵﻤﺎ ﺁن ﮐﻪ ﻣ ﯽ ﺑ ﺎزد ﺵ ﺮﻣﻨﺪﻩ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‬ ‫و اوﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺮد )ﻣﻦ( ﺑﺰرﮔﺘﺮی ﭘﻴﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪".‬‬ ‫" ﺳﺨﺘﻪ‪ ،‬وﻟﯽ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاهﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﺮی ﺑﺎﻳﺪ ﺥﺸﻦ و ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺎﺵﯽ‪".‬‬ ‫" ُﺑﺮدن‪ .‬ﺑﺎزهﻢ ﺑﻴﺶ از دﻳﮕﺮان ﺑﻮدن‪ .‬رﻗﺎﺑﺖ‪،‬ﺥﻮدﺥﻮاهﯽ‪،‬ﺟﺪاﻳﯽ‪".‬‬ ‫" رﻗﺎﺑﺖ ﺑﺪﻩ؟ "‬ ‫" ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺥﻮدت رﻗﺎﺑﺖ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺥﻮدت را ارﺗﻘﺎء ﺑﺪهﯽ‪،‬ﻧﻪ اﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑ ﺮادران‬ ‫و ﺥﻮاهﺮاﻧﺖ رﻗﺎﺑﺖ ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ﭼﻨ ﻴﻦ ﭼﻴﺰه ﺎﻳﯽ در ﻋ ﻮاﻟﻢ ﭘﻴﺸ ﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺮادراﻧ ﻪ‬ ‫وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ ،‬ﭼﻮن رﻗﺎﺑﺖ ﺑﺬر ﺟﺪاﻳﯽ‪،‬ﺟﻨﮓ و وﻳﺮاﻧﮕﺮی را ﻣﯽ ﭘﺮاﮐﻨﺪ‪".‬‬ ‫" ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ اﻳ ﻦ ﻗ ﺪرهﺎ ه ﻢ ﮐ ﻪ ﻣ ﯽ ﮔ ﻮﻳﯽ ﺑ ﺪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ...‬درﺑ ﺎرﻩ رﻗﺎﺑ ﺖ ﺳ ﺎﻟﻢ‬ ‫ورزﺵﯽ و اﻣﺜﺎﻟﻬﻢ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻢ‪"...‬‬ ‫" اﻣﺎ ﺑﺎ ﻣﻌﻴﺎرهﺎی ﺑﺪوی و ﻏﺎرﻧﺸﻴﻨﺎﻧﻪ‪ .‬ﺟﻨﮓ ه ﺎﻳﯽ ﺑ ﻮدﻩ ﮐ ﻪ ﻓﻘ ﻂ از ﻳ ﮏ‬ ‫ﺑ ﺎزی ﻓﻮﺗﺒ ﺎل ﺵ ﺮوع ﺵ ﺪﻩ‪ ...‬ﺣﺘ ﯽ هﻤ ﻴﻦ ﺣ ﺎﻻ ه ﻢ ﮔ ﺎهﯽ وﻗ ﺖ ه ﺎ ﺁدم ه ﺎ‬ ‫هﻤﺪﻳﮕﺮ را در اﺳﺘﺎدﻳﻮم هﺎ ﻣﯽ ﮐﺸ ﻨﺪ‪ ...‬اﻣ ﺎ ﭼﻴ ﺰی ﮐ ﻪ در اﻳﻨﺠ ﺎ ﻣ ﯽ ﺑﻴﻨ ﯽ‬ ‫ﺳﺎﻟﻢ‪،‬ورزﺵﯽ و هﻨﺮی اﺳﺖ‪"...‬‬ ‫" در ﮐﺮﻩ ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﺑﺎزی ﺑﭽﻪ هﺎﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﺁرﻩ‪ ،‬ﺑﺎزی هﺎی ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ‪ .‬وﺣﺪت و دوﺳﺘﯽ را اراﺋﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬ ‫" اﻳﻦ ﻋﻼﻣﺖ روی ﺳﻴﻨﻪ ات ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎﻳﯽ دارد؟ "‬ ‫‪٨٧‬‬

‫" ﻧﺸ ﺎﻧﻪ ﻋﺸ ﻖ ﺑ ﯽ ﻣ ﺮز و رﺵ ﺪ ﻳﺎﻓﺘ ﻪ‪ ،‬ﻋﺸ ﻘﯽ ﮐ ﻪ ﻣﻮاﻧ ﻊ را ﭘﺸ ﺖ ﺳ ﺮ‬ ‫ﻣﯽ ﮔﺬارد‪".‬‬ ‫" ﭼﻴ ﺰی ﺵ ﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ ﻋﺸ ﻖ ﻋ ﺎﻟﻢ ﮔﻴﺮﮐ ﻪ ﭼﻨ ﺪ دﻗﻴﻘ ﻪ ﭘ ﻴﺶ درﺑ ﺎرﻩ اش ﺣ ﺮف‬ ‫ﻣﯽ زدﻳﻢ؟ "‬ ‫ﺥﻮﺵﺤﺎل و هﻴﺠﺎن زدﻩ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬دﻗﻴﻘًﺎ! ﻋﺸﻘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺥﺪاوﻧ ﺪی ﺑﺴ ﻴﺎر‬ ‫ﻧﺰدﻳﮏ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﻋﺸﻖ ﺵﺨﺼﯽ ﭼﻪ؟ "‬ ‫" ﺁن هﻢ ﻧﻘﻄﻪ ﺁﻏﺎزی ﺑﺮای ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﻋﺸﻖ ﻋﺎﻟﻢ ﮔﻴﺮ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺶ را ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدﻳﻢ‪ ،‬اﻣ ﯽ ﺗﻮﺿ ﻴﺢ داد‪ " ،‬ه ﺮ ﺣﺮﮐﺘﺸ ﺎن ﻣﻌﻨ ﺎﻳﯽ‬ ‫دارد‪ .‬ﻧﻮﻋﯽ زﺑﺎن اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﭼﻪ ﺟﺎﻟﺐ! ﮐﺎش ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻢ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻮد و ﻣﯽ دﻳﺪ‪ ...‬اﻵن درزﻣﻴﻦ ﺳ ﺎﻋﺖ‬ ‫ﭼﻨﺪ اﺳﺖ؟ "‬ ‫" هﻨﻮز ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻋﺖ از زﻣﺎن )ﺑﯽ ﺥﻮاﺑﯽ( ﻣﺎدر ﺑﺰرﮔﺖ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ‪".‬‬ ‫" ﻣﻴﺸﻪ از هﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺑﺒﻴﻨﻤﺶ؟ "‬ ‫" ﺁرﻩ‪".‬‬ ‫" ﺣﺘﯽ وﻗﺘﯽ در ﻋﺎﻟﻤﯽ دﻳﮕﺮ هﺴﺘﻴﻢ؟ "‬ ‫" اﻟﺒﺘﻪ‪ .‬ﺻﺒﺮ ﮐﻦ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﮐﻤ ﮏ ﺵ ﺒﮑﻪ ارﺗﺒ ﺎﻃﯽ ﺑ ﺪون ﻣ ﺮز اوﻓﻴ ﺮ ﺑ ﻪ زﻣ ﻴﻦ‪،‬‬ ‫هﻤﻴﻦ ﮐﺎر را ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪".‬‬ ‫دﮐﻤﻪ هﺎﻳﯽ را در ﺻﻔﺤﻪ ﮐﻨﺘﺮل و ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤ ﺎﻳﺶ ﺟﺎﺑﺠ ﺎ ﮐ ﺮد‪،‬از ارﺗﻔ ﺎﻋﯽ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎﻻ ﺳﻴﺎرﻩ ام را دﻳﺪم‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻢ را در ﺣﺎل ﺥﻮاب دﻳﺪم‪.‬‬ ‫" ﭼﻪ ﻋﺎﻟﯽ‪ ،‬ﻣﻴﺸﻪ از هﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﮐﻞ ﻋﺎﻟﻢ را دﻳﺪ؟"‬ ‫" دﺳﺖ ﻧﮕﻬﺪار‪ .‬اﻳﻦ ﻗﺪر ﺑﻠﻨﺪﭘﺮواز ﻧﺒ ﺎش‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم هﻨ ﻮز ﻧﻔﻬﻤﻴ ﺪﻩ ای ﮐ ﻪ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻘﺪر ﺑﺰرﮔﻪ‪".‬‬ ‫" ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ‪ .‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‪ ".‬ﺳﺮدرﮔﻢ ﺑﻮدم‪.‬‬ ‫" ﭼﻨﺪ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﮐﻬﮑﺸﺎن ﻧﺰدﻳﮏ را ﻣ ﯽ ﺵﻨﺎﺳ ﻴﻢ‪ .‬ﺑﻘﻴ ﻪ را از دور ﻣ ﯽ ﺑﻴﻨ ﻴﻢ‪.‬‬ ‫وﺁن هﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺥﻴﻠﯽ دورﺗﺮﻧﺪ را ﺥﻮب‪ ...‬ﭼﻴﺰی از ﺁﻧﺠ ﺎ ﻧﻤ ﯽ داﻧ ﻴﻢ‪ .‬اﻣ ﺎ ﺑ ﻪ‬ ‫هﺮ ﺣﺎل اﻳﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺮ ﺑﺮای دﻳﺪن ﻣﻴﻠﻴﻮن هﺎ ﮐﻬﮑﺸﺎن ﺑﻪ ﻗ ﺪر ﮐ ﺎﻓﯽ‬ ‫ﺥﻮﺑﻪ‪ .‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟ "‬ ‫هﺮدو زدﻳﻢ زﻳﺮ ﺥﻨﺪﻩ‪.‬‬ ‫اداﻣﻪ داد‪ "،‬ﺗﺎزﻩ‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻴﻢ ﺑﺮ ﮔﺬﺵﺘﻪ دﻧﻴﺎ و اﺵﺨﺎص ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺵﺪﻩ و ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‬ ‫ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ در ﭘﻴﺸﻴﻨﻪ ﺁﻧﺎن رخ دادﻩ‪"...‬‬ ‫" ﮔﺬﺵﺘﻪ؟ ﭼﺠﻮری؟ "‬ ‫‪٨٨‬‬

‫" راﺣﺖ! هﺮ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐ ﻪ در ﻋ ﺎﻟﻢ ﻣ ﯽ اﻓﺘ ﺪ‪،‬هﺮ ﮐ ﺎری ﮐ ﻪ ه ﺮ ﻣﺨﻠ ﻮﻗﯽ‪،‬در‬ ‫هﺮ زﻣﺎﻧﯽ اﻧﺠﺎم دادﻩ ﺑﺎﺵﺪ‪،‬ﺑﺮای هﻤﻴﺸﻪ 'ﺿﺒﻂ' ﻣﯽ ﺵﻮد‪".‬‬ ‫هﻀﻢ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺮاﻳﻢ ﺳﺨﺖ ﺑﻮد‪ " .‬هﺮﭼﻴﺰی؟ "‬ ‫" هﻤﻪ ﭼﻴﺰ! ﺑﻪ هﻤﻪ اﺵ ﮑﺎل‪ .‬ﻳﮑ ﯽ را ﻧﺸ ﺎﻧﺖ ﻣ ﯽ ده ﻢ‪.‬ﺁن ﺑ ﺎﻟﻦ ﻃﻼﻳ ﯽ ﮐ ﻪ‬ ‫ﺁﻧﺠ ﺎ ﺑ ﺮ ﻓ ﺮاز ﺟﻤﻌﻴ ﺖ در اهﺘ ﺮاز اﺳ ﺖ را ﻣ ﯽ ﺑﻴﻨ ﯽ؟ ﻧ ﻮر ﺥ ﻮد را از‬ ‫ﺥﻮرﺵﻴﺪ ﻣﯽ ﮔﻴﺮد‪ .‬ﻧﻮر ﺑﻪ ﺑﺎﻟﻦ ﺑﺮﺥﻮرد ﮐﺮدﻩ و ﺑ ﻪ ﭼﺸ ﻤﺎن ﺗ ﻮ ﻣ ﯽ رﺳ ﺪ‪.‬‬ ‫ﻧ ﻮر ﻣ ﻨﻌﮑﺲ ﺵ ﺪﻩ از ﺁن ﺑ ﻪ ﻓﻀ ﺎ ﻣ ﯽ رود‪ .‬در ﻓﻀ ﺎ ﺑ ﯽ وﻗﻔ ﻪ ﺑ ﻪ ﺣﺮﮐ ﺖ‬ ‫ﺥﻮد اداﻣﻪ ﻣﯽ دهﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻧﻮر را در هﺮ ﻳﮏ از ﻟﺤﻈﺎت اﻳ ﻦ ﺳ ﻔﺮ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ و‬ ‫ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪،‬ﺁن ﺑﺎﻟﻦ ﮔﺬﺵﺘﻪ را ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻴﻢ‪".‬‬ ‫" ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻧﻴﻪ!"‬ ‫" ﺑﻌ ﺪًا ﻧ ﺎﭘﻠﺌﻮن‪ ،‬ژول ﺳﺰار‪،‬ﻋﻴﺴ ﯽ‪،‬ﻟﻴﻨﮑﻠﻦ‪،‬ﺑﻮدا‪،‬اﻓﻼﻃﻮن‪،‬ﻣﺤﻤﺪ و ﻣﻮﺳ ﯽ‬ ‫ﻼ ﻧﺸﺎﻧﺖ ﺥﻮاهﻢ داد!"‬ ‫و ‪ ....‬را ﻋﻤ ً‬ ‫" واﻗﻌًﺎ؟ "‬ ‫" و ﺣﺘﯽ ﺥﻮد ﺗﻮ در ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ‪"...‬‬ ‫ﺑﻌﻀﯽ از ﮐﺎرهﺎی ﺑﺪی ﮐﻪ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم و ﺗ ﺮﺟﻴﺢ ﻣ ﯽ دادم ﮐ ﻪ ﻓﺮاﻣﻮﺵﺸ ﺎن‬ ‫ﮐﻨﻢ را ﺑﻪ ﻳﺎد ﺁوردم‪....‬‬ ‫" ﺥﻮ وووب‪،‬ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻣﯽ‪" ...‬‬ ‫ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﺥﻨﺪﻳ ﺪ‪ ".‬ﺟ ﻴﻢ ﺵ ﻴﻄﻨﺖ ه ﺎی ﮐﻮدﮐﺎﻧ ﻪ ﭼﻨ ﺪان ﻣﻬ ﻢ ﻧﻴﺴ ﺖ‪.‬ﺥ ﻮدت را‬ ‫ﺳ ﺮزﻧﺶ ﻧﮑ ﻦ‪ .‬ﻧﮕ ﺮان ﻧﺒ ﺎش‪ .‬ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ دﻧﻴ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ اﻵن هﺴ ﺘﯽ ﺗﻮﺟ ﻪ ﮐ ﻦ‪.‬‬ ‫ﻣﯽ ﺥﻮاهﯽ ﮐﻤﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اوﻓﻴﺮ ﺑﺪاﻧﯽ؟"‬ ‫رﻓﺘ ﻴﻢ ﺑ ﻪ ﭘﺸ ﺖ ﺁﻣﻔ ﯽ ﺗﺌ ﺎﺗﺮ‪ .‬ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﻓﻀ ﺎﻳﯽ درﺥﺸ ﺎن دﻳﮕ ﺮی در ﻓﺎﺻ ﻠﻪ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺰدﻳﮏ از ﻣﺎ ﺑﺎ ﭼﺮاغ ﻋﻼﻣﺖ داد‪.‬ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻣﺎ ه ﻢ هﻤ ﻴﻦ ﮐ ﺎر را ﮐ ﺮد‪،‬‬ ‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ اﻣﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺵﻴﻄﻨﺖ ﺁﻣﻴﺰی ﻣﯽ زد‪.‬‬ ‫" ﮐﻴﻪ؟ دوﺳﺘﺖ؟ "‬ ‫"ﺁدم ﺵ ﺎد وﺳ ﺮﮔﺮم ﮐﻨﻨ ﺪﻩ ای ازﺳ ﻴﺎرﻩ ای دﻳﮕ ﺮ ﮐ ﻪ ﻣ ﺪت ه ﺎ ﻗﺒ ﻞ‬ ‫ﻣﯽ ﺵﻨﺎﺥﺘﻤﺶ‪".‬‬ ‫" ﻋﻼﻣﺖ هﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺮاغ ﻣﯽ دهﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎﻳﯽ دارد؟ "‬ ‫" ﭘﻴﺎﻣﯽ دوﺳﺘﺎﻧﻪ‪ .‬ﺁﻧﺎن ﺑﺎ ﻣﻦ و ﻣﺎ ﺑﺎ ﺁﻧﺎن ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﻮدﻩ اﻳﻢ‪".‬‬ ‫" از ﮐﺠﺎ ﻣﯽ داﻧﯽ؟ "‬ ‫" اﺣﺴﺎس ﻧﮑﺮدﻳﺶ؟ "‬ ‫" ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ‪"...‬‬ ‫‪٨٩‬‬

‫" ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﮐﻪ ﺥﻮدت را ﻣﻮرد ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﻗﺮار ﻧﻤﯽ دهﯽ‪ .‬اﮔ ﺮ هﻤ ﺎن ﻗ ﺪر‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺥﻮدت ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﮐﻨ ﯽ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻣﺤ ﻴﻂ اﻃﺮاﻓ ﺖ ﺗﻮﺟ ﻪ ﻣ ﯽ ﮐﺮدی‪،‬ﻣﺘﻮﺟ ﻪ‬ ‫ﻣ ﯽ ﺵ ﺪی‪ ...‬ﻣﻮﻗ ﻊ ﻣﻮاﺟﻬ ﻪ ﺑ ﺎ ﺁن ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ 'اﻧ ﺮژی ﺵ ﺎد' ﮔﺮداﮔ ﺮدت‬ ‫ﻧﺸﺪی؟ "‬ ‫" ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‪ ...‬ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ‪ ...‬داﺵﺘﻢ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﻮرﻩ‪"..‬‬ ‫" ﻧﮕﺮان ﺑﻮدی‪،‬ﻣﺜﻞ هﻤﻴﺸﻪ‪ " .‬اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ " .‬ﺑﻪ اون ﺳﻔﻴﻨﻪ اوﻧﺠﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ‪.‬‬ ‫ﻣﺎل ﺳﻴﺎرﻩ ﻣﻨﻪ‪ .‬ﺑﺒﻴﻦ ﭼﻘﺪر ﺑﺎ اﻳﻦ ﻓﺮق دارﻩ؟"‬ ‫" ﺁرﻩ‪ .‬دﻟﻢ ﻣﯽ ﺥﻮاهﺪ ﺳﻴﺎرﻩ ﺗﻮ را هﻢ ﺑﺒﻴﻨﻢ‪".‬‬ ‫" در ﺳﻔﺮی دﻳﮕﺮ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﯽ روﻳﻢ‪ .‬اﻣﺮوز دﻳﮕﺮ وﻗﺖ ﻧﺪارﻳﻢ‪".‬‬ ‫" ﻗﻮل ﻣﯽ دهﯽ؟"‬ ‫" ﺁرﻩ‪ .‬اﮔﺮ ﮐﺘﺎب را ﺑﻨﻮﻳﺴﯽ‪ ،‬ﻗﻮل ﻣﯽ دهﻢ‪".‬‬ ‫" ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻴﻢ ﻳﮏ ﺳﺮ هﻢ ﺑﻪ ﮔﺬﺵﺘﻪ ﺑﺰﻧﻴﻢ؟"‬ ‫" ﺑﻪ ﮔﺬﺵﺘﻪ هﻢ ﻣﯽ روﻳﻢ‪".‬‬ ‫" هﻤﻴﻨﻄﻮرﺑﻪ ﺳﻮاﺣﻞ ﺳﻴﺮﻳﻮس‪".‬‬ ‫" ﺑﺎﺵﻪ‪ ،‬اوﻧﺠﺎ هﻢ ﻣﻴﺮﻳﻢ‪ ".‬ﮐﻮدک ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﯽ ﺥﻨﺪﻳ ﺪ‪ ".‬ﺣﺎﻓﻈ ﻪ ﺥ ﻮﺑﯽ داری‪.‬‬ ‫هﻤ ﻴﻦ ﻃ ﻮر ﺑ ﻪ ﺳ ﻴﺎرﻩ ای ﻣ ﯽ روﻳ ﻢ ﮐ ﻪ در ﺣ ﺎل ﺁﻣ ﺎدﻩ ﮐ ﺮدن ﺁن ﺑ ﺮای‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ هﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ وﻗﺖ وﻳﺮان ﺵﺪن زﻣﻴﻦ ﻗﺮار اﺳﺖ ﻧﺠﺎﺗﺸﺎن دهﻴﻢ‪".‬‬ ‫"ﻣﻨﻈﻮرت اﻳﻨﻪ ﮐﻪ وﻳﺮاﻧﯽ زﻣﻴﻦ ﻗﻄﻌﯽ اﺳﺖ؟ "‬ ‫" اﻳﻦ دﻳﮕﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺵﻤﺎ زﻣﻴﻨﯽ هﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺵ ﺮوع ﺑ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ‬ ‫هﻤﺎهﻨﮓ و ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﮐﻨﻴﺪ‪".‬‬ ‫" وﻳﮏ ﮐﺸﻮر ﻣﺘﺤﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺎم زﻣﻴﻦ ﺑﺴﺎزﻳﻢ‪ ،‬درﺳﺘﻪ؟ "‬ ‫" ﺳﺎدﻩ ﻧﻴﺴﺖ‪،‬وﻟﯽ ﺑﺎﻳﺪهﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬دوﺳﺖ داﺵﺘﻦ ﻣﺮدم ﺥﻮدﺗﺎن ﺥﻴﻠﯽ‬ ‫ﺥﻮب اﺳﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻗ ﻮم ﭘﺮﺳ ﺘﯽ و ﻧﺎﺣﻴ ﻪ ﮔﺮاﻳ ﯽ اﻓﺮاﻃ ﯽ ﻧﺸ ﺎﻧﻪ ﮐﻮﺗ ﻪ ﻧﻈ ﺮی‬ ‫اﺳﺖ‪.‬دﻟﺒﺴ ﺘﮕﯽ ﺑ ﻴﺶ از اﻧ ﺪازﻩ ﺑ ﻪ ﻳ ﮏ ﻣﮑ ﺎن‪ ،‬ﺟ ﺎﻳﯽ ﺑ ﺮای دوﺳ ﺖ داﺵ ﺘﻦ‬ ‫ﻣﮑ ﺎن ه ﺎی دﻳﮕ ﺮ ﺑ ﺎﻗﯽ ﻧﻤ ﯽ ﮔ ﺬارد‪ ،‬و ﻋ ﺎﻟﻢ ﺟ ﺎی ﺑﺴ ﻴﺎر ﺑﺰرﮔ ﯽ اﺳ ﺖ‪،‬‬ ‫اﻧ ﻮاع زﻧ ﺪﮔﯽ‪ ،‬و ه ﺮ ﺁﻧﭽ ﻪ ﺥﺪاوﻧ ﺪ ﺥﻠ ﻖ ﮐ ﺮدﻩ را دﺳ ﺘﻪ ﺑﻨ ﺪی ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‪.‬ﺑ ﻪ‬ ‫هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺵ ﻴﻮﻩ ﺗﻔﮑ ﺮو دوﺳ ﺖ داﺵ ﺘﻨﻤﺎن 'ﻣﻘﻴﺎﺳ ﯽ ﺑﺰرﮔﺘ ﺮ'‬ ‫ﭘﻴﺪا ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ اﻳﻨﮑﻪ ﻣﺜﻞ ﺑﻌﻀﯽ هﺎ ﮐ ﻪ ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ هﻤﺴ ﺎﻳﻪ ﺵ ﺎن ﺑﻬﺘ ﺮ از‬ ‫ﺁدم هﺎی ﺥﻴﺎﺑﺎن هﺎی دﻳﮕﺮ دﻧﻴﺎ هﺴﺘﻨﺪ‪"...‬‬ ‫هﻴﺠ ﺎن زدﻩ ﮔﻔ ﺘﻢ‪ " ،‬ﺣ ﻖ ﺑ ﺎ ﺗﻮﺳ ﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﺪون ﻣ ﺮز زﻧ ﺪﮔﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺑﮕ ﺬار‬ ‫ﺟﻮﺗﻨﻬﺎ ﻣﺮز ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﺑﺎﺵﺪ!"‬ ‫ّ‬ ‫‪٩٠‬‬

‫" ﺣﺘﯽ اﻳﻨﺠﻮری هﻢ ﻧﻪ‪ .‬ﻋ ﺎﻟﻢ ﺁزاد اﺳ ﺖ‪ ،‬ﻋﺸ ﻖ ﺁزادی اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺮای ورود‬ ‫ﺑﻪ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻳﺎ هﺮ دﻧﻴﺎی دﻳﮕﺮی و دﻳﺪن ﺁن ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﮐﺴﺐ ﻣﺠﻮز ﻧﺪارﻳﻢ‪".‬‬ ‫" ﻣﻨﻈﻮرت اﻳﻨﻪ ﮐ ﻪ ه ﺮ ﻳ ﮏ از ﺵ ﻤﺎ ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧﻴ ﺪ ﺑ ﺪون ﮐﺴ ﺐ ﻣﺠ ﻮز وارد‬ ‫اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﺑﺸﻮﻳﺪ؟ "‬ ‫" ﻳﺎ ﺑﻪ هﺮ دﻧﻴﺎی دﻳﮕﺮی از اﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ‪"...‬‬ ‫" ﻣﺮدم اﻳﻨﺠﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻧﻤﯽ ﺵﻮﻧﺪ؟ "‬ ‫" ﻧﻪ‪.‬ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﺸﻮﻧﺪ؟ " اﻣﯽ داﺵﺖ از ﮔﻔﺘﮕﻮﻳﻤﺎن ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮد‪.‬‬ ‫" ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‪ .‬ﭘﺬﻳﺮش اﻳﻦ هﻤﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﺮاﻳﻢ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" دارم ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاﻳﺖ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﺪهﻢ ﺟ ﻴﻢ‪ .‬ﻋ ﻮاﻟﻢ ﭘﻴﺸ ﺮﻓﺘﻪ دوﺳ ﺘﯽ‬ ‫ﺟﻬﺎﻧﯽ و ﻋﺎﻟﻤﮕﻴﺮ دارﻧﺪ‪.‬هﻤﻪ ﻣﺎ ﺑ ﺮادر‪ ،‬ﺥ ﻮاهﺮ و دوﺳ ﺖ ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮﻳﻢ‪.‬هﻤ ﻪ‬ ‫ﻣﺎ ﻣﺎدام ﮐﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﺁزار ﻧﺪهﻴﻢ‪ ،‬ﺁزادﻳﻢ ﮐ ﻪ ﺑﻴ ﺎﺋﻴﻢ و ﺑ ﺮوﻳﻢ‪ .‬ه ﻴﭻ راز و‬ ‫ﺳﺮی ﻣﻴﺎن ﻣ ﺎ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ .‬ﻧ ﻪ ﺟﻨ ﮓ و ﻧ ﻪ ﺥﺸ ﻮﻧﺖ ﻣﻴ ﺎن ﮐﻬﮑﺸ ﺎﻧﯽ ه ﺎ ﻧﻴﺴ ﺖ‪.‬‬ ‫ﺥﺸ ﻮﻧﺖ از ﻧﺸ ﺎﻧﮕﺎن ﺑ ﺪوی ﺑ ﻮدن ﻳ ﮏ دﻧﻴ ﺎ و ﺳ ﺎﮐﻨﻴﻦ ﺁن اﺳ ﺖ‪.‬ﻓﻘ ﻂ‬ ‫ﻣﻮﺟﻮدات وﺣﺸﯽ‪ ،‬ﺥﺸﻮﻧﺖ‪ ،‬ﺑﯽ ﻋ ﺪاﻟﺘﯽ‪ ،‬ﻧﺎﺳﭙﺎﺳ ﯽ و رﻗﺎﺑ ﺖ را ﺑ ﻪ وﺟ ﻮد‬ ‫ﻣﯽ ﺁورﻧﺪ‪ ،‬ﺟﻮاﻣ ﻊ ﻏﻴ ﺮ اﻧﺴ ﺎﻧﯽ ﻣ ﯽ ﺳ ﺎزﻧﺪ ﮐ ﻪ دوﺳ ﺘﯽ اﻧ ﺪﮐﯽ ﻣ ﺎﺑﻴﻦ ﺁﻧ ﺎن‬ ‫وﺟﻮد دارد‪.‬ﻣﺎﺑﻴﻦ ﻣﺎ رﻗﺎﺑ ﺖ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ .‬ه ﻴﭻ ﮐ ﺲ ﻧﻤ ﯽ ﺥﻮاه ﺪ از ﺑ ﺮادر ﺥ ﻮد‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮداﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰی ﮐﻪ هﻤﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺥﻮاهﻴﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ هﺮ روز‬ ‫ﺑﻬﺘﺮ ﺵﺪﻩ و از ﮐﻞ زﻧﺪﮔﯽ ﻟﺬت ﺑﺒﺮﻳﻢ‪ .‬اﻣﺎ از ﺁن ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﺵﻘﻴﻢ‪،‬ﺑﻴﺸ ﺘﺮﻳﻦ‬ ‫ﺵﺎدی ﺥ ﻮد را از ﺥ ﺪﻣﺖ ﮐ ﺮدن‪ ،‬ﮐﻤ ﮏ ﮐ ﺮدن و هﻤﮑ ﺎری ﺑ ﺎ دﻳﮕ ﺮان ﺑ ﻪ‬ ‫دﺳﺖ ﻣﯽ ﺁورﻳﻢ‪ .‬ﺁﮔﺎهﯽ ﻣﺎ ﺵﻔﺎف اﺳﺖ؛ ﺥ ﺎﻟﻖ ﺥ ﻮد را دوﺳ ﺖ دارﻳ ﻢ و از‬ ‫او ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ اﻳﻨﮑﻪ زﻧﺪﻩ هﺴﺘﻴﻢ و اﻣﮑﺎن ﻟﺬت ﺑﺮدن از زﻧﺪﮔﯽ را ﺑﻪ ﻣ ﺎ دادﻩ‬ ‫ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارﻳﻢ‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺥﺎﻃﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗ ﻼش ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ ﻣﻄ ﺎﺑﻖ ﻗ ﻮاﻧﻴﻦ وی‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪".‬‬ ‫" ﭘﺲ ﺵﻤﺎهﺎ ﺥﻴﻠﯽ ﭼﻴﺰهﺎ ﻣﯽ داﻧﻴﺪ‪" ...‬‬ ‫" ﻧ ﻪ اون ﻗ ﺪرهﺎ ﺟ ﻴﻢ‪ .‬ﻓﻘ ﻂ ﻋﺸ ﻖ را ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪﻩ اﻋﻤ ﺎل ﺥ ﻮد ﮐ ﺮدﻩ اﻳ ﻢ و ﺑ ﻪ‬ ‫هﻤ ﻴﻦ دﻟﻴ ﻞ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ زﻧ ﺪﮔﻴﻤﺎن ﺗ ﺎ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﭘﺎﻳ ﻪ ﺳ ﺎدﻩ ﺵ ﺪﻩ‪،‬هﺮﭼﻨﺪ ﮐ ﻪ‬ ‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ هﺎی ﻋﻠﻤﯽ زﻳﺎدی داﺵﺘﻪ اﻳﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺸﺮﻳﺖ زﻣﻴﻨ ﯽ ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ در اداﻣ ﻪ‬ ‫ﺣﻴﺎت ﺥ ﻮد ﻣﻮﻓ ﻖ ﺑﺎﺵ ﺪ‪،‬اﮔﺮدرﻏﻠﺒﻪ ﺑ ﺮ ﺥﻮدﺥ ﻮاهﯽ و ﺑ ﯽ اﻋﺘﻤ ﺎدی ﻣﻮﻓ ﻖ‬ ‫ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬ﺁﻣ ﺎدﻩ اﻳ ﻢ ﺗ ﺎ ﺑ ﻪ ﻣ ﺮدم زﻣﻴﻨ ﯽ ﮐﻤ ﮏ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﺁﻧ ﺎن ﻧﻴ ﺰ ﺑ ﻪ ﻣ ﻮ ّدت و‬ ‫دوﺳﺘﯽ ﻋ ﺎﻟﻤﮕﻴﺮ ﻣﻠﺤ ﻖ ﺵ ﺪﻩ و داﻧ ﺶ ﻋﻠﻤ ﯽ و ﻣﻌﻨ ﻮی ﺥ ﻮد را در اﺥﺘﻴ ﺎر‬ ‫ﻗﺮار دهﻴﻢ‪ .‬داﻧﺸﯽ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ را ﺑﺮاﻳﺸﺎن هﻤ ﺎن ﻗ ﺪر ﺵ ﮕﻔﺖ اﻧﮕﻴ ﺰ و زﻳﺒ ﺎ‬ ‫ﻣﯽ ﺳﺎزد ﮐﻪ ﺑﺮای ﻣﺎ ﺳﺎﺥﺘﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺑﺘﻮاﻧﻨ ﺪ اﻳ ﻦ ﮐ ﺎر را ﺑﮑﻨﻨ ﺪ‪ ،‬دﻳﮕ ﺮ‬ ‫‪٩١‬‬

‫زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ رﻗﺎﺑﺘﯽ دﺵﻮار ﺑﺮای اداﻣﻪ ﺑﻘﺎ ﻣﺒﺪل ﻧﺸﺪﻩ و هﻤ ﻪ ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧﻨ ﺪ ﺵ ﺎد‬ ‫ﺑﺎﺵﻨﺪ‪".‬‬ ‫" اﻣﯽ‪ ،‬ﺁن ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﯽ واﻗﻌًﺎ زﻳﺒﺎﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﭼﻮن ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺖ و ﺣﻘﻴﻘﺖ زﻳﺒﺎﺳﺖ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ دﻧﻴﺎی ﺥﻮدت ﺑ ﺎز ﮔﺸ ﺘﯽ‪،‬‬ ‫ﮐﺘﺎب را ﺑﻨﻮﻳﺲ‪ ،‬ﺟﻮری ﮐﻪ ﺁواﻳﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬ﮔﺎﻣﯽ دﻳﮕﺮ‪".‬‬ ‫ﺥﻴﻠﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪ "،‬وﻗﺘ ﯽ ﺑﺨﻮاﻧﻨ ﺪش‪،‬دﻳﮕﺮ ﺳ ﻼح ه ﺎ را ﮐﻨ ﺎر ﻧﻬ ﺎدﻩ ودر‬ ‫ﺻﻠﺢ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬ ‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ و دﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺳ ﺮم ﮐﺸ ﻴﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ اﻳ ﻦ ﺑﺎراذﻳ ﺖ ﻧﺸ ﺪم‪ ،‬ﭼ ﻮن اﺣﺴ ﺎس‬ ‫اﻳﻨﮑﻪ او هﻢ ﮐﻮدﮐﯽ ﻣﺜﻞ ﺥﻮدم اﺳ ﺖ را ﻧﺪاﺵ ﺘﻢ‪،‬ﺣﺎﻻ او را واﻻﺗ ﺮ از ﺥ ﻮد‬ ‫ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ‪.‬‬ ‫" ﭼﻘﺪرﻣﻌﺼ ﻮﻣﯽ ﺗ ﻮ! ﻧﻤ ﯽ ﺑﻴﻨ ﯽ ﮐ ﻪ ﻣ ﺮدم ﺟ ﻮری زﻧ ﺪﮔﯽ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ ﮐ ﻪ‬ ‫اﻧﮕﺎر دﺵﻤﻦ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮﻧﺪ؟ ﺑﺪ ﺟﻮری در ﺥﻮاﺑﻨﺪ؛ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ‬ ‫ﺥﻄﺮﻧﺎک و زﺵﺖ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ هﺴﺘﯽ زﺵﺖ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؛ زﻳﺒﺎ هﺴﺘﻨﺪ‪.‬ﺁﻳ ﺎ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻧﻈﺮت دﺵﺘﯽ از ﮔﻞ زﻳﺒﺎﺳﺖ؟ "‬ ‫ﺟﻮاب دادم‪ " ،‬زﻳﺒﺎﺳﺖ‪".‬‬ ‫" اﮔﺮ ﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ ارﺗ ﺶ را راهﺒ ﺮی ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪،‬ﺥﺎﻟﻖ ﮔ ﻞ ه ﺎ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪،‬ﺁن وﻗ ﺖ‬ ‫ﺟﻨﮓ اﻓﺰارهﺎ را ﺑﻪ اﺑﺰاری ﺑ ﺮای ﮐﺎﺵ ﺖ ﻣﺒ ﺪل ﻣ ﯽ ﮐﺮدﻧ ﺪ‪،‬ﺟﻠﻮی ﻗ ﻮاﻧﻴﻦ‬ ‫ﺳﺨﺖ و ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ اﻧﻌﻄﺎف را ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪"...‬‬ ‫" ﻳﻌﻨﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﯽ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺻﻮرت‪ ...‬هﻴﭻ ﮐﺲ ﺁن ﭼﻪ درﮐﺘﺎب ﻧﻮﺵﺘﻪ ام‬ ‫را ﺑﺎور ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ؟ "‬ ‫" 'ﮐﻮدﮐﺎن' و ﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ هﻨﻮز ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ازدرﻳﭽﻪ ﭼﺸﻢ ﻳﮏ ﮐ ﻮدک ﺑ ﻪ دﻧﻴ ﺎ‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎورت ﺥﻮاهﻨ ﺪ ﮐ ﺮد؛ اﻣ ﺎ 'ﺑﺰرﮔﺴ ﺎﻻن' ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﻪ واﻗﻌﻴ ﺖ داﺵ ﺘﻦ‬ ‫ﭼﻴﺰهﺎی وﺣﺸﺘﻨﺎک ﺑﺎور دارﻧﺪ‪.‬ﺁﻧﺎن ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎورﻧﺪﮐﻪ ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﻧ ﻮر اﺳ ﺖ و‬ ‫ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ‪".‬‬ ‫ﺑﺎ ﺁﺵﻔﺘﮕﯽ ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﺁدم هﺎی ﻣﺰﺥﺮف‪".‬‬ ‫" اﻣﺎ 'ﮐﻮدﮐﺎن' در هﺮ ﺳﻦ و ﺳﺎﻟﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻮﻧ ﻪ ﺵ ﻬﻮدی ﻣ ﯽ داﻧﻨ ﺪ ﮐ ﻪ ﺣﻘ ﺎﻳﻖ‬ ‫راﺳ ﺘﻴﻦ ‪ ،‬زﻳﺒ ﺎ و ﺻ ﻠﺢ ﺁﻣﻴﺰﻧ ﺪ‪ .‬ﺁﻧ ﺎن ﺑ ﻪ ﮔﺴ ﺘﺮش ﻳ ﺎﻓﺘﻦ ﭘﻴ ﺎم ﻣ ﺎ ﮐ ﻪ ﺗ ﻮ‬ ‫واﺳﻄﻪ ﺁﻧﯽ ﮐﻤﮏ ﺥﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد‪.‬ﺑﺨﺸ ﯽ از ﭘﻴﺸ ﺮﻓﺖ اﺳ ﺖ‪.‬ﻣ ﺎ ﺳ ﻬﻢ ﺥ ﻮد در‬ ‫ﮐﻤﮏ رﺳﺎﻧﯽ را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ رﺳﺎﻧﻴﻢ‪ .‬ﺣﺎل هﻤﻪ ﺵﻤﺎ ﺑﺎﻳ ﺪ در ﺟﻬ ﺖ ارﺗﻘ ﺎء‬ ‫ﺥﻮد ﺗﻼش ﮐﻨﻴﺪ‪".‬‬ ‫" اﮔﺮهﻴﭻ ﮐﺲ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد ودﻧﻴﺎ را وﻳﺮان ﺳﺎﺥﺘﻨﺪ ﭼﻪ؟"‬ ‫" ﺁن وﻗﺖ ﻣﺠﺒﻮرﻳﻢ هﻤﺎن ﮐﺎری را ﺑﮑﻨﻴﻢ ﮐﻪ هﺰاران ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﮐﺮدﻳﻢ‪".‬‬ ‫‪٩٢‬‬

‫ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﻧﺠﺎت ﺁﻧﺎن ﮐﻪ از اﻣﺘﻴﺎز ﺥﻮﺑﯽ ﺑﺮﺥﻮردارﻧﺪ؟"‬ ‫" ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺟﻴﻢ‪".‬‬ ‫" ﺁﻳﺎ ﻣﻦ هﻔﺘﺼﺪ اﻣﺘﻴﺎز دارم؟ " ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم ﺑﻔﻬﻤﻢ‪.‬‬ ‫" ﮔﻔ ﺘﻢ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ ﮐﺴ ﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ ﮐ ﺎر ﻧﻴ ﮏ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ از اﻣﺘﻴ ﺎز ﺥ ﻮﺑﯽ‬ ‫ﺑﺮﺥﻮردارﻧ ﺪ‪ .‬و ﺁﻧ ﺎن ﮐ ﻪ ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧﻨ ﺪ ﮐ ﺎری ﺑﮑﻨﻨ ﺪ اﻣ ﺎ ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ -‬ﺁﻧ ﺎن ﮐ ﻪ‬ ‫ﺑﯽ ﺗﻔﺎوﺗﻨﺪ ﻳﺎ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎورﻧﺪ ﮐﻪ از ﺑﯽ ﻋﺪاﻟﺘﯽ ﻧﻔﻊ ﻣﯽ ﺑﺮﻧ ﺪ‪ -‬ﮐﺴ ﺎﻧﯽ هﺴ ﺘﻨﺪ‬ ‫ﮐﻪ از ﻓﻘﺪان ﻋﺸﻖ رﻧﺞ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ و ﺳﻄﺢ ﺥﻮﺑﯽ ﻧﺪارﻧﺪ‪".‬‬ ‫ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﺗﺮس ﮔﻔ ﺘﻢ‪ " ،‬ﭘ ﺲ ﺑ ﻪ ﻣﺤ ﺾ اﻳﻨﮑ ﻪ ﺑ ﻪ ﺥﺎﻧ ﻪ رﺳ ﻴﺪم‪ ،‬ﻣ ﯽ ﻧﺸ ﻴﻨﻢ و‬ ‫ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﻢ‪".‬‬ ‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬

‫‪٩٣‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻳﺎزدهﻢ‬ ‫زﻳﺮ ﺁب‬ ‫ﺑﺎ درﻳﺎﭼﻪ ﺁﺑﯽ‪-‬ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺑﺰرﮔﯽ ﻣﻮاﺟﻪ ﺵﺪﻳﻢ‪.‬ﮐﺸﺘﯽ هﺎی ﺑﺎدﺑﺎﻧﯽ و‬ ‫ﻣﻮﺗﻮری ﺑﺮ ﺳﻄﺢ ﺁن روان ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻣ ﺮدم در ﮐﻨ ﺎرﻩ ﺳ ﺎﺣﻞ و وﺳ ﻂ ﺁب در‬ ‫ﺣ ﺎل ﺑ ﺎزی و ﻟ ﺬت ﺑ ﺮدن ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬واﻗﻌ ًﺎ دﻟ ﻢ ﻣ ﯽ ﺥﻮاﺳ ﺖ ﮐ ﻪ در دﻧﻴ ﺎی‬ ‫درﺥﺸﺎن ﭘﺮ ﺁراﻣﺶ ﺁن ﺵﻴﺮﺟﻪ ﺑﺮوم‪.‬‬ ‫" وﻟﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﯽ‪".‬‬ ‫" ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ وﻳﺮوﺳﯽ ﺑﻮدﻧﻢ؟ "‬ ‫"ﺑﻠﻪ‪".‬‬ ‫" ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺎراﻧﺪازی ﺑﻮد ﮐ ﻪ ﻣ ﺮدم ﺑ ﻪ ﺁن رﻓﺘ ﻪ و ﺁزاداﻧ ﻪ ه ﺮ وﺳ ﻴﻠﻪ ﻧﻘﻠﻴ ﻪ ای‬ ‫ﮐﻪ ﻣﯽ ﺥﻮاﺳﺘﻨﺪ را ﺑﻪ اﻣﺎﻧﺖ ﻣ ﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ‪ :‬از ﮐﺸ ﺘﯽ ه ﺎی ﻟ ﻮﮐﺲ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺗ ﺎ‬ ‫ﻗﺎﻳﻖ هﺎی ﭘﺎروﻳﯽ‪ ،‬ﭘﺪاﻟﯽ‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﻮﺗﻮری‪ .‬وﺳﻴﻠﻪ هﺎی ﮐﺮوی ﺵ ﮑﻞ ﺵ ﻔﺎف ﺑ ﻪ‬ ‫اﺑﻌﺎد ﻣﺨﺘﻠ ﻒ ه ﻢ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬هﻤ ﻴﻦ ﻃ ﻮر دوﭼﺮﺥ ﻪ ای ﺵ ﮑﻞ و ﻣﻮﺗﻮرﺳ ﻴﮑﻠﺖ‬ ‫ﻣﺎﻧﻨﺪ‪.‬‬ ‫" ﭘﺲ هﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻴﺰی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺥﻮد ﭘﻴﺪا ﮐﻨﺪ‪"...‬‬ ‫" ﺣﺘﻤًﺎ‪".‬‬ ‫" ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁدم هﺎ ﮐﺸﺘﯽ هﺎی ﻟﻮﮐﺲ را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬ ‫" اﺵ ﺘﺒﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ﺥﻴﻠ ﯽ ه ﺎ دوﺳ ﺖ دارﻧ ﺪ ﭘ ﺎرو ﺑﺰﻧﻨ ﺪ‪ .‬ﺥﻴﻠ ﯽ ه ﺎ ه ﻢ‬ ‫ﻗ ﺎﻳﻖ ه ﺎی ﮐﻮﭼ ﮏ را دوﺳ ﺖ دارﻧ ﺪ‪ .‬ﺥﻴﻠ ﯽ ه ﺎ ه ﻢ دﻧﺒ ﺎل ﺗﺠﺮﺑ ﻪ ﻧﺰدﻳ ﮏ‬ ‫ﺑﻮدن ﺑﻪ ﺁب‪ ،‬و ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ داﺵﺘﻦ اﻧﺪ‪"...‬‬ ‫" ﭼﺮا اﻳﻦ هﻤﻪ ﭼﻴﺰهﺎی ﺗﻔﺮﻳﺤﯽ هﺴﺖ؟ اﻣﺮوز ﻳﮑﺸﻨﺒﻪ اﺳﺖ؟"‬ ‫" اﻳﻨﺠﺎ هﻤﻴﺸﻪ 'ﻳﮑﺸﻨﺒﻪ' اﺳﺖ‪".‬‬ ‫ﺑﻌﻀ ﯽ ه ﺎ ه ﻢ داﺵ ﺘﻨﺪ از ﺳ ﮑﻮی ﭘﺮﺵ ﯽ ﺑ ﺎﻻ ﻣ ﯽ رﻓﺘﻨ ﺪ ﺗ ﺎ در ﺁب ﺵ ﻴﺮﺟﻪ‬ ‫ﺑﺰﻧﻨﺪ‪.‬‬ ‫" زﻳﺮﺁب ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ ﺵﮑﺎر زﻳﺮﺁب؟"‬ ‫ﺳ ﻮاﻟﻢ ﻣﺎﻳ ﻪ ﺗﻌﺠ ﺒﺶ ﺵ ﺪ‪ "،‬ﺵ ﮑﺎر‪ ...‬ﻣﻨﻈ ﻮرت ﺁزاردادن ﻣﻮﺟ ﻮدی‬ ‫ﺿﻌﻴﻒ ﺗﺮ وﮐﺸﺘﻦ اوﺳﺖ‪ ...‬ﻧﻪ اﻳﻨﺠﺎ از اﻳﻦ ﺥﺒﺮهﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺟﻴﻢ اﻳﻨﺠﺎ ﻋﺸﻖ‬ ‫ﺣﮑﻤﻔﺮﻣﺎﺳﺖ‪".‬‬ ‫‪٩٤‬‬

‫" ﺁﻩ‪ ،‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻓﮑﺮش را ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ ...‬ﭘﺲ زﻳﺮ ﺁب ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟"‬ ‫" اﮐﺘﺸﺎف‪ ،‬ﮔﺮدش‪ ،‬ﻟﺬت ﺑﺮدن از زﻧﺪﮔﯽ‪ ...‬دﻟﺖ ﻣﯽ ﺥﻮاهﺪ ﺑﻪ ﺗﻪ درﻳﺎﭼ ﻪ‬ ‫ﺑﺮوی؟"‬ ‫" وﻟﯽ ﺗﻮ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ اﺟﺎزﻩ ﺗﺮک ﺳﻔﻴﻨﻪ را ﻧﺪارم‪"...‬‬ ‫اﻣ ﯽ ﭼﻴ ﺰی ﻧﮕﻔ ﺖ و ﻟﺒﺨﻨ ﺪ زد‪ .‬ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ درﻳﺎﭼ ﻪ ﺟﻬ ﺖ ﮔﻴ ﺮی ﮐ ﺮد‪،‬و‬ ‫ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻣﺎن در ﺁب ﻏﻮﻃﻪ ور ﺵﺪ‪ .‬دﻳﺪن دﻧﻴﺎی زﻳﺒ ﺎی زﻳ ﺮ ﺁب ﺥﻴﻠ ﯽ ﺥ ﻮب‬ ‫ﺑ ﻮد‪ .‬ﺥﻴﻠ ﯽ از ﺁدم ه ﺎ و وﺳﺎﻳﻠﺸ ﺎن زﻳ ﺮ ﺳ ﻄﺢ ﺁب ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﺴ ﻴﺎری از هﻤ ﺎن‬ ‫ﮐﺮﻩ هﺎی ﺵﻔﺎف اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺴﺮی ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﻏﻮاﺻﯽ ﭘﻮﺵﻴﺪﻩ ودﻟﻔﻴﻦ هﺎﻳﯽ دوروﺑﺮش ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﭙﺴﻮل‬ ‫اﮐﺴﻴﮋن ﺑﺮ دهﺎن در ﻧﺰدﻳﮑﯽ ﻣﺎ ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻣﺎ را دﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳ ﻤﺖ ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﺵ ﻨﺎ‬ ‫ﮐﺮد و ﺑﻴﻨﯽ اش را ﭘﺸﺖ ﺵﻴﺸﻪ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﮔﺬاﺵﺖ‪.‬ﺻ ﻮرت ﺥﻨ ﺪﻩ داری درﺳ ﺖ‬ ‫ﺵﺪ‪.‬‬ ‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﻦ ﻣﺸﻐﻮل ﻏﻮاﺻﯽ در دﻧﻴﺎی ﺥﻮدم ﺑﻮدم‪،‬‬ ‫ﺑﺎ اﻳﻨﻬﻤﻪ اﻋﺘﻤﺎدﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ زﻳﺮ ﺁب ﻧﻤﯽ رﻓﺘﻢ‪...‬‬ ‫ﺗﻪ درﻳﺎﭼﻪ ﺳﺎﺥﺘﻤﺎن زﻳﺮﺁﺑﯽ ﺑﺴ ﻴﺎر ﺑﺰرﮔ ﯽ دﻳ ﺪﻩ ﺵ ﺪ ﮐ ﻪ ﻧ ﻮرﭼﺮاغ ه ﺎﻳﺶ‬ ‫ﻣﺸ ﺨﺺ ﺑ ﻮد‪ .‬داﺥ ﻞ ﺁن رﺳ ﺘﻮراﻧﯽ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﻢ ﻣﻴﺰه ﺎی ﮐﻮﭼ ﮏ‪،‬‬ ‫ارﮐﺴ ﺘﺮ ﻣﻮﺳ ﻴﻘﯽ‪ ،‬ﺥﻮاﻧﻨ ﺪﻩ ه ﺎ و ﺻ ﺤﻨﻪ رﻗ ﺺ ﺁن را ﮐ ﻪ ﺑﺮﺥ ﯽ ﻣﺸ ﻐﻮل‬ ‫رﻗﺼﻴﺪن ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﺵﺎد ﺑﺮ ﺁن ﺑﻮدﻧﺪ را ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ هﺎ هﻢ ﮐ ﻪ ﺗﻤﺎﺵ ﺎﭼﯽ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻒ ﻣﯽ زدﻧﺪ‪ .‬روی ﻣﻴﺰهﺎ ﭘﺮ از ﺑﺴﺘﻨﯽ‪،‬ﻏﺬا و ﻧﻮﺵﻴﺪﻧﯽ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫" ﭘﻮل اﻳﻨﻬﺎ را هﻢ ﻧﻤﯽ دهﻨﺪ؟ "‬ ‫" ﺑﺮای هﻴﭻ ﭼﻴﺰی ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ ﭘﻮل ﭘﺮداﺥﺖ‪".‬‬ ‫" ﭘﺲ اﻳﻨﺠﺎ ﮐﻪ از ﺑﻬﺸﺖ هﻢ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ!"‬ ‫" ﺥﻮب ﻣﺎ در 'ﺁﺳﻤﺎن' هﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﻣﮕﺮ ﻧﻪ؟ "‬ ‫ﮐﻢ ﮐﻢ داﺵ ﺖ ﺑ ﺮاﻳﻢ روﺵ ﻦ ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ ﮐ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ ﮐ ﺮدن در ﭼﻨ ﻴﻦ ﺟ ﺎﻳﯽ ﭼ ﻪ‬ ‫ﻋﺎﻟﯽ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫اﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﺎﻳﺶ را ﺑﭙﺮدازی‪".‬‬ ‫ﺑﻪ ﺁراﻣﯽ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ زﻳﺮ ﺁﺑﯽ ﺥ ﻮد در درﻳﺎﭼ ﻪ ﮐ ﻪ ﭘ ﺮ از ﻣ ﺎهﯽ ه ﺎ و ﮔﻴﺎه ﺎن‬ ‫ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻮد‪ ،‬اداﻣﻪ دادﻳﻢ‪ .‬اهﺮام هﺎﻳﯽ ﭘﻮﺵﻴﺪﻩ از ﺟﻠﺒﮏ و ﻣﺮﺟﺎن دﻳﺪﻳﻢ‪.‬‬ ‫هﺎج وواج ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬اﻳﻨﻬﺎ ﭼﻴﻪ؟ ﺁﺗﻼﻧﺘﻴﺲ اﺳﺖ؟ "‬ ‫ﺟﻴﻢ اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺮﮐﺰ اﮐﺘﺸﺎﻓﯽ زﻧﺪﮔﯽ در زﻳﺮ ﺁب اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" اﻳﻦ ﻃﺮف هﺎ ﮐﻮﺳﻪ ﻧﻴﺴﺖ؟ "‬ ‫‪٩٥‬‬

‫" ﻧ ﻪ ﮐﻮﺳ ﻪ‪ ،‬ﻧ ﻪ ﻣ ﺎر‪ ،‬و ﻧ ﻪ ه ﻴﭻ ﺣﻴ ﻮان وﺣﺸ ﯽ دﻳﮕ ﺮی‪ .‬ه ﻴﭻ ﭼﻴ ﺰ‬ ‫ﭘﺮﺥﺎﺵﮕﺮاﻧﻪ ﻳﺎ زهﺮﺁﮔﻴﻨﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻳﻨﺠﺎ ﺳﻴﺎرﻩ رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ای اﺳﺖ‪.‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ‬ ‫دﻟﻴ ﻞ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ه ﻴﭻ ﮔﻮﻧ ﻪ ﺥﺸ ﻮﻧﺘﯽ ﮐ ﻪ ازﻋﺸ ﻖ ﻓﺎﺻ ﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪،‬ﻣﺜﻞ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﯽ ﺵ ﻮد‪.‬ﺁﻧﻬ ﺎ در دﻧﻴﺎه ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ ﻻزﻣﺸ ﺎن دارﻧ ﺪ وﺟ ﻮد‬ ‫دارﻧﺪ‪.‬‬ ‫" ﻣﺎهﯽ هﺎی 'رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ' ﭼﻪ ﻣﯽ ﺥﻮرﻧﺪ؟ "‬ ‫" هﻤﺎن ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﮔﺎوهﺎ واﺳﺐ هﺎی ﺳﻴﺎرﻩ ات ﻣﯽ ﺥﻮرﻧ ﺪ‪ :‬ﺳ ﺒﺰﻳﺠﺎت‪.‬‬ ‫در دﻧﻴﺎهﺎﻳﯽ ﻣﺜﻞ اﻳﻨﺠﺎ‪ .‬هﻴﭻ ﮐﺲ ﭼﻴﺰی را ﺑﺮای ﺥ ﻮردن ﻧﻤ ﯽ ﮐﺸ ﺪ‪ .‬ه ﻴﭻ‬ ‫ﺣﻴﻮاﻧﯽ ﺣﻴﻮان دﻳﮕﺮ را ﻧﻤﯽ ﺥﻮرد‪".‬‬ ‫" ﭘﺲ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﺵﺖ ﻧﻤﯽ ﺥﻮری‪"...‬‬ ‫" ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﻪ؟ "‬ ‫ﻗﺼﺪم ﭼﺮت و ﭘﺮت ﮔﻮﻳﯽ ﻧﺒﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﻣﯽ داﺵﺖ ﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬ ‫" ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ ﺟﺴ ﺪ ﻧﻤ ﯽ ﺥ ﻮرﻳﻢ‪َ ....‬اﻩ ﭼ ﻪ وﺣﺸ ﺘﻨﺎک! ﭼ ﻪ ﺑ ﯽ رﺣﻤﺎﻧ ﻪ‬ ‫اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺁدم ﺟﻮﺟ ﻪ ه ﺎی ﮐﻮﭼﮏ‪،‬ﺥﻮک‪،‬ﮔ ﺎو و ﮔﻮﺳ ﻔﻨﺪ را ﺑﮑﺸ ﺪ ﺗ ﺎ‬ ‫ﺑﺨﻮرد‪...‬ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ﭼﻴﻪ؟ "‬ ‫وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺁن ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻮش ﮐﺮدم‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈ ﺮم ﺣ ﺎل ﺑ ﻪ هﻤ ﺰن ﺁﻣ ﺪ‪ .‬دﻳﮕ ﺮ‬ ‫ﺗﻤﺎﻳﻠﯽ ﺑﻪ ﺥﻮردن ﮔﻮﺵﺖ ﻧﺪاﺵﺘﻢ‪.‬‬ ‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺵﮑﻤﻢ ﺑﻪ ﺳﺮ و ﺻﺪا اﻓﺘﺎدﻩ ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ‬ ‫ﺣﺮف ﻏﺬا‪"...‬‬ ‫" ﮔﺸﻨﻪ ای؟"‬ ‫" ﺥﻴﻠﯽ‪ .‬هﻴﭻ ﻏﺬای ﻓﻀﺎﻳﯽ اﻳﻦ ﻃﺮف هﺎ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﯽ ﺵﻪ؟ "‬ ‫" اﻟﺒﺘ ﻪ ﮐ ﻪ هﺴ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺮو اوﻧﺠﺎﺳ ﺖ‪ ".‬ﺑ ﻪ ﮐﻤ ﺪی ﭘﺸ ﺖ ﺻ ﻨﺪﻟﯽ اﺗ ﺎق ﻓﺮﻣ ﺎن‬ ‫اﺵﺎرﻩ ﮐﺮد‪ .‬درش را ﺑﺎز ﮐﺮدم و ﺵﻴﺸﻪ هﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻋﻼﺋﻢ ﻋﺠﻴﺒﯽ روﻳﺶ ﺑ ﻮد‬ ‫را ﭘﻴﺪا ﮐﺮدم‪ .‬از ﻣﺎدﻩ ای ﺵﺒﻴﻪ ﭼﻮب ﺳﺎﺥﺘﻪ ﺵﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫" ﻳﻪ ﺑﺰرﮔﺶ را ﺑﻴﺎر‪".‬‬ ‫ﻧﻤ ﯽ داﻧﺴ ﺘﻢ ﭼﮕﻮﻧ ﻪ در ﺁن را ﺑ ﺎز ﮐ ﻨﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ ﺑ ﺎز ﮐ ﺮدن ﺁن‬ ‫ﺳﺨﺖ ﺑﺎﺵﺪ‪.‬‬ ‫اﻣﯽ ﺑﻪ ﺳﺮدر ﮔﻤﯽ ام ﺥﻨﺪﻳﺪ و ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﻧﻘﻄﻪ ﺁﺑﯽ را ﻓﺸﺎر ﺑﺪﻩ‪".‬‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻦ ﮐﺎر‪ ،‬درش ﺑﻪ راﺣﺘ ﯽ ﺑ ﺎز ﺵ ﺪ‪ ،‬ﻣﻴ ﻮﻩ ه ﺎی ﺵ ﻔﺎﻓﯽ ﺑ ﻪ رﻧ ﮓ‬ ‫اﻧﺒﻪ در ﺁن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺵﺒﻴﻪ ﺁﻧﺎﻧﺎس ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫" اﻳﻨﻬﺎ ﭼﯽ هﺴﺘﻨﺪ؟ "‬ ‫" ﻳﮑﯽ ﺑﺨﻮر‪".‬‬ ‫‪٩٦‬‬

‫" ﻳﮑﯽ را در ﺁوردم‪.‬ﻣﺜﻞ اﺳﻔﻨﺞ ﻧﺮم ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﻧﻮک زﺑﺎﻧﻢ ﭼﺸ ﻴﺪﻣﺶ‪.‬ﻣ ﺰﻩ اش‬ ‫ﺥﻴﻠﯽ ﺥﻮب ﺑﻮد‪.‬‬ ‫" ﺑﺨ ﻮر‪ ،‬ﻣ ﺮد‪ .‬ﺳ ﻤﯽ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ ".‬اﻣ ﯽ هﻤ ﻪ ﮐﺎره ﺎی ﻣ ﺮا زﻳ ﺮ ﻧﻈ ﺮ داﺵ ﺖ‪.‬‬ ‫" ﻳﮑﯽ هﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻩ‪".‬‬ ‫ﻇﺮف را دادم‪ .‬ﻳﮑ ﯽ از ﻣﻴ ﻮﻩ ه ﺎ را ﺑ ﺮ داﺵ ﺖ و در ده ﺎن ﮔﺬاﺵ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﺪون‬ ‫ﻟ ﺬت ﻣﺸ ﻬﻮد ﺥ ﻮرد‪.‬ﺗﮑ ﻪ ای از ﺁن را در ده ﺎﻧﻢ ﮔﺬاﺵ ﺘﻢ و ﺑ ﺎ اﺣﺘﻴ ﺎط ﻣ ﺰﻩ‬ ‫ﮐﺮدم‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﻣﺰﻩ اش ﭼﻴﺰی ﺑﻴﻦ ﺑﺎدام زﻣﻴﻨﯽ‪ ،‬ﮔﺮدو و ﻓﻨﺪق ﺑ ﻮد‪ .‬ﻋﻄ ﺮ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻄﺒﻮﻋﯽ داﺵﺖ‪.‬ﺥﻮﺵﻢ ﺁﻣﺪ‪.‬ﺣﺎﻟﻢ ﺑﻬﺘﺮﺵﺪ‪.‬دوﻣ ﯽ ﺑ ﻪ ﻧﻈﺮﺥﻮﺵ ﻤﺰﻩ ﺗ ﺮ‬ ‫ﺁﻣﺪ‪.‬‬ ‫" ﺥﻮش ﻣﺰﻩ اﻧﺪ! "‬ ‫" ﺑﻴﺶ ﺗﺮازﺳﻪ ﻳﺎ ﭼﻬﺎر ﺗﺎ ﻧﺨﻮر‪ .‬ﭘﺮوﺗﺌﻴﻦ زﻳﺎدی دارﻧﺪ‪".‬‬ ‫" اﻳﻨﻬﺎ ﭼﯽ هﺴﺘﻨﺪ؟ "‬ ‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ " ،‬ﻳﮏ ﻧﻮع ﻋﺴﻞ‪ ،‬از ﻳﮏ ﻧﻮع زﻧﺒﻮرﻋﺴﻞ‪" ".‬ﻏﺶ ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‬ ‫از ﺥﻨﺪﻩ ‪".‬‬ ‫" ﺥﻮﺵﻢ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﻣﻴﺸﻪ ﮐﻤﯽ ﺑﺮای ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻢ ﺑﺒﺮم؟ "‬ ‫" ﺣﺘﻤ ًﺎ‪ .‬اﻣ ﺎ ﻇ ﺮف را ﻧﺒ ﺮ‪.‬و ﻓﻘ ﻂ ه ﻢ ﺑ ﻪ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔ ﺖ ﺑ ﺪﻩ‪ .‬ﺑ ﻪ ه ﻴﭻ ﮐ ﺲ‬ ‫دﻳﮕ ﺮی ﻧﺸ ﺎن ه ﻢ ﻧ ﺪﻩ‪ .‬دو ﺗ ﺎﻳﯽ ﺑﺨﻮرﻳ ﺪ‪ .‬هﻴﭽﮑ ﺪام را ﻧﮕ ﻪ ﻧﺪارﻳ ﺪ‪ .‬ﻗ ﻮل‬ ‫ﻣﯽ دهﯽ؟ "‬ ‫" ﻗﻮل ﻣﯽ دهﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﺑﻪ‪ ...‬ﭼﻪ ﺥﻮﺵﻤﺰﻩ اﻧﺪ‪".‬‬ ‫" ﻧﻪ ﺑﻪ ﻗﺪر ﺑﻌﻀﯽ از ﻣﻴﻮﻩ هﺎی زﻣﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺥﻴﻠﯽ دوﺳﺖ دارم‪".‬‬ ‫" ﮐﺪام؟ "‬ ‫" زردﺁﻟﻮ‪".‬‬ ‫" دوﺳﺖ داری؟ "‬ ‫" ﺑﻠﻪ‪ .‬در ﺳﻴﺎرﻩ ﻣﻦ ﺥﻴﻠﯽ ﺑﻪ ﺁن ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺥﻴﻠﯽ ﺳ ﻌﯽ ﮐ ﺮدﻳﻢ ﮐ ﻪ ﺁن‬ ‫را ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁورﻳﻢ‪ .‬اﻣﺎ هﻨﻮز ﻃﻌﻢ زﻣﻴﻨﯽ را ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬ﮔﺎهﯽ ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧ ﺪﻩ ه ﺎ‬ ‫ﺑﺮاﻳﻤﺎن زردﺁﻟﻮ ﻣﯽ ﺁورﻧﺪ‪ ".‬اﻣﯽ ﻣﺜﻞ ﻳﮏ ﺑﭽﻪ ﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﻣﯽ دزدﻳﺪ؟ "‬ ‫" دزدی؟ ﻳﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟ " واﻧﻤﻮد ﮐﺮد ﻣﻨﻈﻮرم را ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻩ‪.‬‬ ‫" ﻳﻌﻨﯽ ﺑﺮداﺵﺘﻦ ﭼﻴﺰی ﮐﻪ ﻣﺎل دﻳﮕﺮی اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﺁه ﺎ‪ ،‬ﺑ ﺎزهﻢ ﻣﻮﺿ ﻮع 'واﺑﺴ ﺘﮕﯽ ﺑ ﻪ ﻣﺎدﻳ ﺎت' و 'ﺗﻌﻠ ﻖ'‪ .‬ﺥ ﻮب ﺣ ﺎﻻ ﮐ ﻪ‬ ‫ﻼ ﻧﻤ ﯽ ﺗ ﻮاﻧﻴﻢ 'ﻋ ﺎدات ﺑ ﺪ' دﻧﻴ ﺎی ﺥﻮدﻣ ﺎن را ﺗ ﺮک‬ ‫اﻳﻨﻄﻮرﻩ ﺑﮕ ﻢ ﮐ ﻪ‪ ،‬اﺻ ً‬ ‫ﮐﻨﻴﻢ‪ ".‬و دوﺑﺎرﻩ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪،‬‬ ‫‪٩٧‬‬

‫" ﭘﻨﺞ ﺵﺶ ﺗﺎ زردﺁﻟﻮ ﻣﯽ دزدﻳﻢ‪" ...‬‬ ‫"ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم ﺑ ﺎﻣﺰﻩ ﺑﻮد‪،‬اﻣ ﺎ ﺑ ﻪ هﺮﺣ ﺎل ﻣﻮﺿ ﻮﻋﯽ اﻳ ﻦ ﻣﻴ ﺎن ﻧ ﺎراﺣﺘﻢ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬دزدی ﻳﻌﻨﯽ دزدی‪،‬ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﻳﮏ ﺗﮑﻪ ﻣﻴﻮﻩ ﺑﺎﺵﺪ و ﭼﻪ ﻳﮏ ﻣﻴﻠﻴﻮن‬ ‫دﻻر‪ .‬اﻳﻦ را ﮔﻔﺘﻢ‪".‬‬ ‫" ﺵﻤﺎ ﻣ ﺮدم زﻣﻴﻨ ﯽ ه ﻴﭻ ﻋﺎﻃﻔ ﻪ ای ﻧﺪارﻳ ﺪ‪.‬ﻓﻘ ﻂ ﺥﻮدﺥﻮاهﻴ ﺪ‪ ...‬ﺗ ﺎ ﭼﻴ ﺰی‬ ‫ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻴﺎورﻳﺪ‪،‬ﭼﻴﺰی ﻧﻤﯽ دهﻴﺪ‪ ".‬ﺥﻨﺪﻳﺪن ﺑﻪ ﻣﻦ و ﻣ ﺎ زﻣﻴﻨ ﯽ ه ﺎ را اداﻣ ﻪ‬ ‫داد‪،‬ﻣﻮﻗﻊ ﮔﻔﺘﻦ ﭼﻴﺰهﺎی ﺥﺸﻦ‪ ،‬ﺥﻠﻖ ﺥﺎص و ﺑﺪون ﻗﻀﺎوﺗﯽ داﺵﺖ‪.‬‬ ‫ﭘ ﻴﺶ ﺥ ﻮد ﺗﺼ ﻮر ﮐ ﺮدم ﮐ ﻪ ﻣﺎﻟ ﮏ ﺑ ﺎغ ﺑﺰرﮔ ﯽ از زردﺁﻟ ﻮ هﺴ ﺘﻢ‪ .‬ﻣ ﺮدم‬ ‫ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﻣﻴﻮﻩ هﺎﻳﻢ را ﺑﺪون ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻬﺎﻳﯽ ﺑ ﺮای ﺁن ﺑﭙﺮدازﻧ ﺪ‪،‬ﻣﯽ ﮐﻨﺪﻧ ﺪ و‬ ‫ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ‪ " ،‬ﻣﺮد ﻋﺎﻗﻠﯽ" ﺁﻣ ﺪ و ﻳ ﮏ ﺗﺮﻳﻠ ﯽ از زردﺁﻟﻮه ﺎﻳﻢ را ﮐﻨ ﺪ و‬ ‫ﺑﺮد‪ ،‬و ﺑﻪ رﻳﺸﻢ ﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪،‬و ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﭼﺮا از اﻳﻨﮑﻪ ﻣﻴﻮﻩ هﺎﻳﺖ را ﻣﯽ ﺑ ﺮم‬ ‫ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﻴﺸ ﯽ؟ ﺁﻳ ﺎ ﻣﻬﺮوﻣﺤﺒﺘ ﯽ در ﺗ ﻮ ﭘﻴ ﺪا ﻧﻤ ﯽ ﺵ ﻮد؟ ﭼ ﻪ ﺥﻮدﺥ ﻮاهﯽ‪.‬‬ ‫ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ‪ .‬هﺎ‪.‬هﺎ‪.‬هﺎ‪".‬‬ ‫اﻣﯽ ﮐﻪ ﻓﻴﻠﻢ ذهﻨ ﯽ ام را ﺥﻮاﻧ ﺪﻩ ﺑﻮد‪،‬ﮔﻔ ﺖ‪ "،‬اي ش ش ش‪ .‬ﭼ ﻪ ﺑ ﺪﺑﻴﻦ! در‬ ‫ﻳﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘ ﻪ ﮐﺴ ﯽ از دﻳﮕ ﺮی اﻳ ﻦ ﮔﻮﻧ ﻪ ﺳ ﻮد ﻧﻤ ﯽ ﺑ ﺮد‪ .‬ﻣ ﺮدک‬ ‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺗﺮﻳﻠﯽ زردﺁﻟﻮ ﭼﮑﺎر ﻣﻴﺨﻮاهﺪ ﺑﮑﻨﺪ؟ "‬ ‫" ﺣﺘﻤًﺎ ﺁﻧﻬﺎ را ﻣﯽ ﻓﺮوﺵﺪ‪".‬‬ ‫" در ﻣﻴﺎن ﻣﺎ هﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﻓﺮوش ﻧﻤﯽ رﺳﺪ‪ .‬اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺎ ﭘﻮل ﻧﺪارﻳﻢ‪"...‬‬ ‫از ﮐ ﻢ هﻮﺵ ﯽ ﺥ ﻮدم ﺥﻨ ﺪﻩ ام ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﻓﺮاﻣ ﻮش ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم ﮐ ﻪ در ﻋ ﻮاﻟﻢ‬ ‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﭘﻮل وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ‪،‬او ﺑﺎ ﺁن هﻤﻪ ﻣﻴﻮﻩ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد؟‬ ‫ﻼ ﭼﺮا ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ هﻴﭻ ﮐﺎر ﮐﻨﻢ؟ "‬ ‫" ﺥﻮب‪ ،‬اﺻ ً‬ ‫" اﮔﺮدروﻧﺖ ﻋﺸﻘﯽ وﺟﻮد داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪،‬از ﮐﻤ ﮏ ﺑ ﻪ دﻳﮕ ﺮان ﺵ ﺎد ﺥ ﻮاهﯽ‬ ‫ﺵ ﺪ‪.‬اﻳ ﻦ ﮔﻮﻧ ﻪ ﺣ ﻖ درﻳﺎﻓ ﺖ ﮐﻤ ﮏ از دﻳﮕ ﺮان را ﭘﻴ ﺪا ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ﻧ ﺰد‬ ‫هﻤﺴ ﺎﻳﮕﺎن ﺥ ﻮد ﻣ ﯽ روی و ﺁن ﭼ ﻪ را ﻧﻴ ﺎز داری از ﺳ ﺮزﻣﻴﻦ ﺁﻧ ﺎن ﺑ ﺮ‬ ‫ﻣﯽ داری‪.‬ازﻟﺒﻨﻴﺎﺗﯽ ﺵﻴﺮ ﻣﯽ ﮔﻴﺮی‪ ،‬از ﻧﺎﻧﻮاﻳﯽ ﻧﺎن ﻣﯽ ﮔﻴ ﺮی و ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ‬ ‫ﻣﻨ ﻮال‪ .‬و اﮔ ﺮ ﺑ ﻪ ﺟ ﺎی اﻳﻨﮑ ﺎر ﺑﺨ ﻮاهﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﺵ ﻴﻮﻩ ای ﻓ ﺮدی ﻋﻤ ﻞ‬ ‫ﮐﻨﯽ‪،‬ﺟﺎﻣﻌ ﻪ ﻣﺴ ﺌﻮل ﺳ ﺎزﻣﺎﻧﺪهﯽ و ﺣﻤ ﻞ ﻣﺤﺼ ﻮﻻت ﺑ ﻪ ﻣﺮاﮐ ﺰ ﺗﻮﺿ ﻴﻊ‬ ‫ﻣﯽ ﺵﻮد‪ ،‬وﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺟﺎی اﻳﻦ ﮐﻪ ﺗﻮ ﮐﺎر ﮐﻨﯽ‪،‬ﻣﺎﺵ ﻴﻦ ﺁﻻت ﺳ ﺮﮔﺮم ﮐ ﺎر ﺑ ﻪ‬ ‫ﺟﺎی ﺗﻮ ﻣﯽ ﺵﻮﻧﺪ‪"...‬‬ ‫" هﻴﭻ ﮐﺲ ﮐﺎری ﻧﺨﻮاهﺪ ﮐﺮد!"‬ ‫" هﻤﻴﺸﻪ ﮐﺎری ﺑﺮای اﻧﺠ ﺎم دادن هﺴ ﺖ‪ :‬ﻧﻈ ﺎرت ﺑ ﺮ ﻣﺎﺵ ﻴﻦ ﺁﻻت‪،‬ﺳ ﺎﺥﺖ‬ ‫اﻧﻮاع ﺟﺪﻳﺪ‪ ،‬اﻧﻮاع ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮ‪،‬ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪان‪،‬اﮐﺘﺸﺎف زﻧﺪﮔﯽ وﻋﺎﻟﻢ‪،‬‬ ‫‪٩٨‬‬

‫ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺨﺸﻴﺪن ﺥﻮد و دﻧﻴﺎﻳﻤﺎن‪،‬وﺿﻤﻨًﺎ ﻟﺬت ﺑﺮدن از وﻗﺖ ﺁزادﻣﺎن‪".‬‬ ‫" اﻣﺎ هﻤﻴﺸﻪ ﮐﺴﯽ هﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺥﻮاه ﺪ از ﻣﻮﻗﻌﻴ ﺖ اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ﮐ ﺮدﻩ وﮐ ﺎری‬ ‫ﻼ هﻤﺎن 'ﻣﺮد ﻋﺎﻗﻞ‪ " '.‬ﺗﺎﮐﻴﺪم روی هﻤﺎن ﻣﺮدی ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑ ﺎ ﺗﺮﻳﻠ ﯽ‬ ‫ﻧﮑﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺜ ً‬ ‫ﺁﻣﺪﻩ و زردﺁﻟﻮهﺎﻳﻢ را ﺑﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫" ﺁن ﻣﺮدی ﮐﻪ ﺗﻮﻋﺎﻗﻠﺶ ﻣ ﯽ ﺥ ﻮاﻧﯽ‪ ،‬از ﺳ ﻄﺢ رﺵ ﺪی ﭘ ﺎﺋﻴﻨﯽ ﺑﺮﺥ ﻮردار‬ ‫اﺳﺖ‪،‬ﺑﺴﻴﺎر ﺥﻮد ﺥﻮاﻩ اﺳﺖ و ﺳﻄﺢ ﻋﺸﻖ در وی ﭘﺎﺋﻴﻦ اﺳﺖ‪ .‬در واﻗ ﻊ او‬ ‫ﻓﮑﺮ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ ﮐ ﻪ زرﻧﮓ‪،‬رﻧ ﺪ و ﺑ ﺎهﻮش اﺳ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺥﻴﻠ ﯽ اﺣﻤ ﻖ اﺳ ﺖ؛ ﺑ ﺎ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻄﺤﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ وارد ﺟﻬﺎن هﺎی رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺵﻮد‪ .‬درﺁن دﻧﻴﺎهﺎ ﮐﺎر‬ ‫ﺑﻴﺸ ﺘﺮوﺥﺪﻣﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮاﻓﺘﺨﺎراﺳ ﺖ‪ .‬اﻳﻨﺠ ﺎ ﺑﺴ ﻴﺎری ازﻣ ﺮدم اوﻗ ﺎت ﺥﻮﺵ ﯽ‬ ‫دارﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ وﻗﺖ ﺥﻮد را درﺁن اهﺮام ﺑﻪ ﮐﺎر ﮐ ﺮدن در ﺁزﻣﺎﻳﺸ ﮕﺎهﻬﺎ‬ ‫و داﻧﺸﮕﺎهﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﺬراﻧﻨﺪ‪.‬ﺑﺮﺥﯽ در ﺑﺨﺶ ﺥﺪﻣﺖ رﺳﺎﻧﯽ ﺑ ﻪ ﺳ ﻴﺎرات رﺵ ﺪ‬ ‫ﻧﺎﻳﺎﻓﺘ ﻪ ﻣﺸ ﻐﻮﻟﻨﺪ وﺑﺮﺥ ﯽ در ﺳ ﻴﺎرات رﺵ ﺪ ﻳﺎﻓﺘ ﻪ ﺗ ﺮ ﺳ ﺮﮔﺮم ﻣﻄﺎﻟﻌ ﻪ و‬ ‫ﻳﺎدﮔﻴﺮی اﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ وﻗﺖ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ دﻧﻴ ﺎی ﺥ ﻮد ﺥ ﺪﻣﺖ ﺑﻬﺘ ﺮی ﮐﻨﻨ ﺪ‪.‬ه ﺪف‬ ‫زﻧ ﺪﮔﯽ ﺵ ﺎدی و ﻟ ﺬت ﺑ ﺮدن اﺳ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑﻴﺸ ﺘﺮﻳﻦ ﻣﻴ ﺰان ﺵ ﺎدی زﻣ ﺎﻧﯽ ﺑ ﻪ‬ ‫دﺳﺖ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺥﺪﻣﺖ ﮐﻨﻴﻢ‪" ...‬‬ ‫" ﭘﺲ ﺁدم هﺎی ﺥﻮﺵﮕﺬراﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ؟ "‬ ‫ﺥﻨﺪﻩ اﻣﯽ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﮐﻪ اﺵﺘﺒﺎﻩ ﮐﺎرم‪.‬‬ ‫" ﻧﻪ اﻳﻨﻄﻮر ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﮐﺎرهﺎی ﻣ ﺎ ﺥﻴﻠ ﯽ ﻣﻔﻴﺪﻧ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣﻮﻇ ﻒ هﺴ ﺘﻴﻢ‬ ‫ﮐ ﻪ دوراﻧ ﯽ را ه ﻢ ﺑ ﻪ اﺳ ﺘﺮاﺣﺖ ﺑﮕ ﺬراﻧﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﺮوﻳﻢ و در ه ﻮای ﺁزاد‬ ‫ﮔ ﺮدش ﮐﻨﻴﻢ‪،‬واﺟ ﺎزﻩ ده ﻴﻢ ﮐ ﻪ ﻣﻐﺰﻣ ﺎن ﺑ ﻪ ﻗ ﺪر ﮐ ﺎﻓﯽ اﺳ ﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨ ﺪ و ﺑ ﻪ‬ ‫ﭼﻴﺰهﺎی دﻳﮕﺮی ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻴﻢ‪،‬ﻣﺜﻞ زﻧﮓ ﺗﻔﺮﻳﺢ ﻣﺪرﺳﻪ‪".‬‬ ‫" ﺥﻮب در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻣﺮدم اﻳﻨﺠﺎ روزی ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ "‬ ‫" ه ﺮ ﮐﺴ ﯽ ﺥ ﻮدش ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑﺴ ﺘﻪ ﺑ ﻪ اﻳﻨﮑ ﻪ ﭼﮕﻮﻧ ﻪ اﺣﺴ ﺎس ﺑﻬﺘ ﺮی ﭘﻴ ﺪا‬ ‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪،‬ﺵﺨﺼًﺎ ﺟﺪول ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﮐﺎر ﺥﻮدش را ﻣﺸﺨﺺ ﮐﻨﺪ‪"...‬‬ ‫اﻳﻦ ﺣﺮﻓﺶ ﺑﺎﻋﺚ ﺵﺪ دهﺎﻧﻢ از ﺗﻌﺠﺐ ﺑﺎز ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ ".‬اﻳﻦ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻴﻪ!"‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ ﻣﯽ ﺥﻮاه ﺪ ﺑ ﺎ ﺑﺮداﺵ ﺘﻢ ﻣﺨﺎﻟﻔ ﺖ ﮐﻨ ﺪ‪،‬ﭼﻮن ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ه ﻴﭻ‬ ‫ﮐﺲ اﻳﻨﺠﺎ ﻗﺼ ﺪ وﻗ ﺖ ﺗﻠ ﻒ ﮐ ﺮدن ﻧ ﺪارد‪.‬ﺳ ﻌﯽ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ ﺑ ﺎ ﺑ ﻮدن درﭼﻨ ﻴﻦ‬ ‫ﻓﻀﺎهﺎﻳﯽ ﻟﺬت ﺑﺒﺮﻳﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ازﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﺵﻐﻠﻤﺎن ﻟ ﺬت ﺑﻴﺸ ﺘﺮی ﻣ ﯽ ﺑ ﺮﻳﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ‬ ‫هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺎهﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺗﻤ ﺎم روز را ﺳ ﺮﮔﺮم ﮐ ﺎر ﺑﺎﺵ ﻴﻢ‪،‬ﻣﺜﻞ‬ ‫هﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻی ﻣﻦ‪".‬‬ ‫" ﺗ ﻮ‪ ....‬داری ﮐ ﺎرﻣﯽ ﮐﻨ ﯽ اﻵن؟ ﭼﮑ ﺎر داری ﻣ ﯽ ﮐﻨﯽ؟ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ‬ ‫دارﻳﻢ درﺑﺎرﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻴﻢ‪".‬‬ ‫‪٩٩‬‬

‫از ﮔ ﻮش ﮐ ﺮدن ﺑ ﻪ ﺣﺮﻓﻬ ﺎﻳﻢ ﺥﻨ ﺪﻩ اش ﮔﺮﻓ ﺖ‪ " .‬ﮔ ﺎهﯽ ﻣ ﻦ ﺣﮑ ﻢ ﻣﻌﻠ ﻢ ﻳ ﺎ‬ ‫ﭘﻴﺎم رﺳﺎن را ﭘﻴﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬اﻵن هﻢ هﻤﻴﻦ ﻃﻮر اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻣﻦ ﮐﻪ اﻳﻨﻄﻮرﻧﻴﺎﻣﺪ‪".‬‬ ‫درﺳﺖ هﻤ ﺎن ﻣﻮﻗ ﻊ دﻳ ﺪم ﮐ ﻪ دو ﻧﻮﺟ ﻮان ﻣ ﯽ ﺥﻮاﺳ ﺘﻨﺪ ﺑ ﺎ ﻓﺸ ﺎردرﻳﮑﯽ از‬ ‫اهﺮام زﻳﺮﺁﺑﯽ را ﺑﺎزﮐﻨﻨﺪ‪،‬اﻧﮕﺎر ﻣﯽ ﺥﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﺮوﻧﺪ وﭼﻴﺰی را ﺑﺪزدﻧﺪ‪.‬‬ ‫اﻣﯽ ﮐﻪ ذهﻨﻢ راﻣﯽ ﺥﻮاﻧﺪ ﺥﻨﺪﻳﺪ وﮔﻔﺖ‪ "،‬دارﻧﺪ ﺵﻴﺸﻪ هﺎ را ﺗﻤﻴﺰﻣﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ!‬ ‫هﻤﻴﺸﻪ درذهﻨﺖ ﺑﺰهﮑﺎری وﮔﻨﺎﻩ درﺣﺎل رخ دادن اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﭘﻠﻴﺲ هﺎی اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﺵﮑﻠﯽ اﻧﺪ؟ "‬ ‫" ﭘﻠﻴﺲ ﺑﺮای ﭼﯽ؟"‬ ‫" ﺑﺮای ﻣﺮاﻗﺒﺖ ازﭼﻴﺰهﺎ‪،‬ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ از ﺁدم هﺎی ﺑﺪ‪"....‬‬ ‫" ﮐﺪام ﺁدم هﺎی ﺑﺪ؟ "‬ ‫" اﻳﻨﺠﺎ ﺁدم ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ؟"‬ ‫" ﺥ ﻮب‪،‬هﻴﭽﮑﺲ ﮐﺎﻣ ﻞ ﻧﻴﺴ ﺖ‪.‬اﻣ ﺎ ﺑ ﺎ اﻣﺘﻴ ﺎز هﻔﺘﺼ ﺪﺗﺎﻳﯽ‪،‬ﺑﺎ اﻃﻼﻋ ﺎت‬ ‫واﻧﮕﻴﺰﻩ ﮐﺎﻓﯽ‪ ،‬ودر ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪهﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﻨﺎﺳ ﺒﯽ داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪،‬‬ ‫هﻤﻪ از ﺁﺳﻴﺐ زدن ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺥﻮدداری ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬دﻳﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﻧﻴﺎزﺑﻪ'ﺑﺪ'‬ ‫ﺑﻮدن ﻧﺪارد‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺣﺘﻴﺎﺟﯽ ﺑﻪ ﭘﻠﻴﺲ ﻧﻴﺴﺖ‪".‬‬ ‫" ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻧﻴﻪ! "‬ ‫" ﺥﻴﻠ ﯽ ﻃﺒﻴﻌﻴ ﻪ ﺟ ﻴﻢ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ اﺟ ﺎزﻩ ده ﻴﻢ ﮐ ﻪ ﻋﺸ ﻖ ﺟﺮﻳ ﺎن ﻳﺎﺑﺪ‪،‬ﺗﻤ ﺪﻧﯽ‬ ‫ﺳﻮدﻣﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﻮرﺥﻮدﺟﻮش هﻤﺎهﻨﮓ ﺑﺎ ﻋ ﺎﻟﻢ ﺵ ﮑﻞ ﻣ ﯽ ﮔﻴ ﺮد‪.‬ﺑ ﺎورﻧﮑﺮدﻧﯽ‬ ‫و ﻏﻴﺮﻃﺒﻴﻌﯽ ﺁن ﭼﻴﺰی اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ در ﺣ ﺎل ﺣﺎﺿ ﺮ ﺑ ﺮ روی زﻣ ﻴﻦ ﺟﺮﻳ ﺎن‬ ‫دارد‪،‬ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم هﻤﺪﻳﮕﺮ را ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ وﺑﺎﻋﺚ رﻧﺞ هﻤ ﺪﻳﮕﺮ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮﻧﺪ‬ ‫و ﺑﺮادر و ﺥﻮاهﺮاﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪'....‬ﻣﻦ' ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ‪"...‬‬ ‫" ﺣ ﻖ ﺑ ﺎ ﺗﻮﺳ ﺖ اﻣ ﯽ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ ﮐ ﻪ درﺑ ﺎرﻩ اش ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻢ‪،‬ﻣ ﯽ ﺑﻴ ﻨﻢ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻧﻈﺮم اﻣﮑﺎن ﻧ ﺪارد ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ زﻣﻴﻨ ﯽ ه ﺎ روزی ﺑﺘ ﻮاﻧﻴﻢ هﻤﭽ ﻮن ﺵ ﻤﺎ زﻧ ﺪﮔﯽ‬ ‫ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﺮای ﻣﺎ ﮐﺸﺘﻦ اﻣﺮی ﭘﻴﺶ ﭘﺎ اﻓﺘﺎدﻩ ﺵ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬در ﺑﻌﻀ ﯽ ﺟﺎه ﺎ اﮔ ﺮ‬ ‫در ﺟﻨ ﮓ ﺵ ﺮﮐﺖ ﻧﮑﻨ ﯽ و ﺁدم ﻧﮑﺸﯽ‪،‬ﮐﺸ ﺘﻪ ﺥ ﻮاهﯽ ﺵ ﺪ‪ ،‬ﻳ ﺎ ﺑ ﻪ زﻧ ﺪان‬ ‫ﻣ ﯽ اﻓﺘ ﯽ‪ .‬در ﻓ ﻴﻠﻢ ه ﺎ‪ ،‬ﺣﺘ ﯽ ﮐ ﺎرﺗﻮن ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ه ﺰاران ﺥﺸ ﻮﻧﺖ و ﻇﻠ ﻢ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺶ در ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﺑﺮای هﻤﻴﻦ ﻣﺎ ﺑﭽﻪ هﺎ هﻢ در ﺑ ﺎزی هﺎﻳﻤ ﺎن هﻤ ﺪﻳﮕﺮ را‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺸﻴﻢ‪ ...‬ﻣﺎ ﺑﺪ هﺴﺘﻴﻢ‪".....‬‬ ‫" ﺟﻴﻢ اﻳﻦ ﻗﺪرﺑﻪ ﺥﻮدت ﺳﺨﺖ ﻧﮕﻴﺮ‪.‬اﮔﺮ ﻓﻴﻠﻢ هﺎ و ﺗﻠﻮﻳﺰﻳ ﻮن ﺟﻬ ﺎن ﺗ ﻮ‪،‬در‬ ‫ﺥﺪﻣﺖ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﮐﺮدن ﻗﺪرت ﺗﻔﮑﺮ ﻣﺮدم اﺳ ﺖ وﻧ ﻪ در ﺟﻬ ﺖ رﺵ ﺪ اﻧﺴ ﺎﻧﯽ‬ ‫ﺁدم هﺎ و اﻳﺠﺎد دﻧﻴﺎﻳﯽ ﺑﻬﺘﺮ‪ ،‬اﻳﻨﮑﻪ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‪"...‬‬ ‫‪١٠٠‬‬

‫" هﻤﻴﻨ ﻪ‪ .‬ﻣ ﺎ ﮐﻤﺒ ﻮد ﻋﺸ ﻖ دارﻳ ﻢ‪.‬ﻣ ﻨﻬﻢ هﻤﻴﻨﻄ ﻮر‪ .‬ﺁدم ه ﺎﻳﯽ هﺴ ﺘﻨﺪ ﮐ ﻪ‬ ‫دوﺳﺘﺸﺎن ﻧﺪارم‪".‬‬ ‫داﺵﺘﻢ ﺑﻪ هﻤﮑﻼﺳﯽ ام ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐ ﻪ هﻤﻴﺸ ﻪ ﺟ ﺪی اﺳ ﺖ‪.‬ه ﺮ وﻗ ﺖ ﮐ ﻪ‬ ‫ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎزی هﺴﺘﯽ ﻳﺎ درﺑﺎرﻩ ﭼﻴﺰی ذوق و ﺵ ﻮق داری‪ ،‬ﮐ ﺎﻓﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ‬ ‫ﻓﻘﻂ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﯽ ﺗﺎ هﻤﻪ ﺥﻮﺵﯽ از دﻟ ﺖ رﺥ ﺖ ﺑ ﺮ ﺑﻨ ﺪد‪ .‬ﻳ ﺎد هﻤﮑﻼﺳ ﯽ‬ ‫دﻳﮕﺮم هﻢ اﻓﺘﺎدم ﮐ ﻪ ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ ﺁدم ﻣﻘﺪﺳ ﯽ اﺳ ﺖ‪ .‬هﻤﻴﺸ ﻪ ﻣ ﯽ ﮔﻮﻳ ﺪ ﮐ ﻪ‬ ‫ﻓﺮﺵﺘﻪ هﺎ ﺑﺮ او ﻇﺎهﺮ ﻣﯽ ﺵﻮﻧﺪ و ﻣ ﯽ ﮔﻮﻳﻨ ﺪ ﮐ ﻪ او ﺑ ﻪ ﺑﻬﺸ ﺖ ﻣ ﯽ رود و‬ ‫ﺑﻘﻴﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﻬﻨﻢ‪ ،‬هﻤﻴﺸ ﻪ ﻣ ﺎ را ﺑ ﻪ ﺥ ﺎﻃﺮ اﻳﻨﮑ ﻪ ﺵ ﻴﻄﻨﺖ ﮐ ﺮدﻩ و ﻳ ﺎ ﺟ ﻮک‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻮﺋﻴﻢ‪ ،‬ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪....‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﻪ دوﺳﺘﺶ ﻧﺪارم‪.‬‬ ‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﻣﻨﻬﻢ در ﻋﺎﻟﻢ ﺥﻮد وﻳ ﺎ ﻋ ﻮاﻟﻢ دﻳﮕ ﺮ ﮐﺴ ﯽ را ﮐ ﻪ ﺑ ﻴﺶ از‬ ‫ﺣﺪ ﺥﻮب ﺑﺎﺵﺪ را ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ام اﻣ ﺎ اﻳﻨﮑ ﻪ ﮐﺴ ﯽ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم ﮐﺎﻣ ﻞ و ﺥ ﻮب ﻧﻴﺎﻳ ﺪ‪،‬‬ ‫دﻟﻴﻞ ﺑ ﺮاﻳﻦ ﻧﻤ ﯽ ﺵ ﻮد ﮐ ﻪ اﺣﺴ ﺎس ﻣﺤﺒ ﺖ ﺁﻣﻴ ﺰم ﻧﺴ ﺒﺖ ﺑ ﻪ او را از دﺳ ﺖ‬ ‫ﺑﺪهﻢ‪ .‬ﻳﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺑﺨﻮاهﻢ ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻘﯽ ﺑﻪ او ﺁﺳﻴﺐ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ‪".‬‬ ‫" ﻣﻦ ﮐﺎری ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑ ﻪ ﺁﻧ ﺎن ﺁﺳ ﻴﺐ ﺑﺮﺳ ﺎﻧﻢ‪ ...‬اﻣ ﺎ از ﻣ ﻦ ﻧﺨ ﻮاﻩ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ‬ ‫ﺁﻧﺎن ﺳﺮ ﮐﻨﻢ‪"...‬‬ ‫" درﻋﻮاﻟﻤﯽ ﻣﺜﻞ اﻳﻨﺠﺎ ﻳﺎ ﻣﺎل ﻣﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﺮدﻣﺎﻧﺶ اﻣﺘﻴ ﺎزی در ﺣ ﺪود ه ﺰار‬ ‫دارﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻴ ﺰ روح ه ﺎﻳﯽ وﺟ ﻮد دارﻧ ﺪ ﮐ ﻪ ﮐﺸ ﺶ ﭼﻨ ﺪاﻧﯽ ﻧﺴ ﺒﺖ ﺑ ﻪ هﻤ ﺪﻳﮕﺮ‬ ‫ﻧﺪارﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ هﻤﺪﻳﮕﺮ را ﻃ ﺮد ه ﻢ ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ .‬اﻳﻨﺠ ﺎ ه ﻴﭻ ﻧﺎﺳ ﺎزﮔﺎری وﺟ ﻮد‬ ‫ﻧ ﺪارد؛ هﻤ ﻪ ﺥﻮدﺵ ﺎن هﺴ ﺘﻨﺪ‪ .‬و اﮐﺜﺮﻳ ﺖ ﺁﻧ ﺎن رﻓﺘ ﺎر ﺥ ﻮﺑﯽ دارﻧ ﺪ‪،‬ﻣﻤﮑﻦ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ هﻤﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ای ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺵﻨﺪ ﮐﻪ هﺮ ﮐﺎری ازدﺳﺘﺸﺎن ﺑ ﺮ ﺑﻴﺎﻳ ﺪ‬ ‫ﺑﺮای ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺑﮑﻨﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ هﺮ ﺣ ﺎل ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ را دوﺳ ﺖ دارﻧ ﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺳ ﻌﯽ‬ ‫ﺥﻮدﻣﺎن را ﺑﮑﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺥ ﻮﺑﯽ ﺑﺮﺳ ﻴﻢ‪ .‬اﻣ ﺎ ﺗ ﺎ ﺁن زﻣ ﺎن ﺑﻬﺘ ﺮ‬ ‫اﺳﺖ ﺗﻮﻗﻌﺎت ﺥﻮد را ﮐﻢ ﮐﻨﻴﻢ‪".‬‬ ‫" ﭘﺲ ﻣﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﺑﯽ ﻋﻴﺐ وﻧﻘﺺ ﺑﺎﺵﻴﻢ؟"‬ ‫دوﺳﺖ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮی ﻓﻀﺎﻳﯽ ام ﻗﺎﻩ ﻗﺎﻩ ﻣ ﯽ ﺥﻨﺪﻳ ﺪ‪،‬اﻣﺎ ﺥﻴﻠ ﯽ ﺳ ﺮﻳﻊ ﺥ ﻮدش را‬ ‫ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ "،‬ﺟﻴﻢ در ﺟﻮاﻣﻊ رﺵﺪ ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ اﺿ ﺪاد و‬ ‫اﺳﻄﻮرﻩ هﺎ ﻣﺮﺳﻮم اﻧﺪ‪".‬‬ ‫" ﻣﻴﺸﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﺪی‪".‬‬ ‫" هﻤﻪ ﻣﯽ داﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﻻزم اﺳ ﺖ ﺥ ﻮد را رﺵ ﺪ ده ﻴﻢ‪ ،‬ﺁن ﻗﺪرﮐ ﻪ روزی ﺥ ﺪا‬ ‫را ﻣﻼﻗﺎت ﮐﻨﻴﻢ‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻳﻌﻨﯽ ﮐﻤﺎل‪.‬اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻳﺪ زﻧﺪﮔﯽ هﺎی ﻣﺘﻌﺪدی را‬ ‫ﭘﺸ ﺖ ﺳ ﺮﺑﮕﺬارد ﺗ ﺎ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﻣﺮﺣﻠ ﻪ ﺑﺮﺳ ﺪ‪.‬اﻣ ﺎ ﮐﺴ ﺎﻧﯽ هﺴ ﺘﻨﺪ ﮐ ﻪ اﻳ ﻦ را‬ ‫ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻨﺪ و ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺿﻤﻦ زﻧﺪﮔﯽ زﻣﻴﻨﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺮﺗﺒﺘﯽ ﺑﺮﺳﻨﺪ‪،‬‬ ‫‪١٠١‬‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺥﻮد ﮐﻤﺎل ﺑﺮﺳﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺥﺪا ﺑﺸ ﻮﻧﺪ‪ .‬ﻧﻴﺎزه ﺎی ﺥ ﻮد را ﻧ ﺎﺑﻮد ﮐﻨﻨ ﺪ ﺗ ﺎ‬ ‫رﺵﺪ ﮐﻨﻨﺪ‪،‬اﻧﮕﺎر ﮐﺴﯽ اﻧﺘﻈﺎر داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻗﺎرﻩ ﺑﻌﺪی ﺵﻨﺎ ﮐﻨﯽ‪"...‬‬ ‫" اوف! ﺣﺘﯽ ﻗﺒﻞ از ﺵﺮوع ﺑﻪ اﻳﻦ ﮐﺎر ﺥﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺵﻮم‪"....‬‬ ‫" اﻟﺒﺘﻪ‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮاﺳﺖ ﭼﻨﻴﻦ اهﺪاف ﻧﺎﻣﻤﮑﻨﯽ را درﻧﻈ ﺮ‬ ‫ﻧﮕﻴﺮی‪ .‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ رﺵ ﺪ ﺗ ﺪرﻳﺠﯽ وﺁرام ﺁرام ﻓﮑ ﺮ ﮐﻨ ﯽ‪ ،‬ﺁن ﻗﺪرﮐ ﻪ‬ ‫در ﺗﻮاﻧﺖ هﺴﺖ‪.‬اﻣﺎ رﺵﺪ ﻓﺮدی ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺘﻤًﺎ هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ارﺗﻘﺎء دﻧﻴﺎ ﺑﺎﺵﺪ‪".‬‬ ‫ﮐﻢ ﮐﻤﮏ داﺵﺘﻢ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻴﺪم‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﻮل اﻣﯽ ﺑﺮای ﻧﺰدﻳ ﮏ ﺵ ﺪن ﺑ ﻪ ﺥ ﺪا ﻻزم‬ ‫اﺳﺖ ﺑﺮای دﻧﻴ ﺎ ودﻳﮕﺮاﻧﺴ ﺎن ه ﺎ ه ﻢ ﮐ ﺎر ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ﭘ ﻴﺶ ازاﻳ ﻦ ﻓﮑﺮﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم‬ ‫ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﻨﺸﻴﻨﯽ ودﻋﺎ ﮐﻨﯽ وﮐﺎرﺑﺪی هﻢ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻧﺸﻮی ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫اﻣﯽ ﻟﻢ داد وﮔﻔﺖ‪ "،‬وﻗﺘﯽ هﻤﻪ ﭼﻴ ﺰ روﺑ ﺮاﻩ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬ﺥﻴﻠ ﯽ ه ﻢ ﺥ ﻮب اﺳ ﺖ‪،‬‬ ‫اﻣﺎ وﻗﺘﯽ دﻳﮕﺮان ﺑﻪ ﮐﻤﮑﺖ ﻧﻴﺎز دارﻧﺪ‪"....‬‬ ‫" ﺁﻳﺎ ﺥﺪا ﮐﻤﮑﺸﺎن ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ؟ "‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ "،‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ اﮔﺮﮐﺴﯽ ﺟﻠﻮی ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺑﻪ رودﺥﺎﻧﻪ اﻓﺘﺎد و ﺗ ﻮ ﺑ ﻪ‬ ‫ﺟﺎی ﮐﻤﮏ ﺑﻪ او ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮی ﮐﻪ ﺑﻨﺸﻴﻨﯽ و ﺑﺮاﻳﺶ دﻋﺎ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺥ ﺪا را از‬ ‫ﺥﻮدت راﺿﯽ ﮐﺮدﻩ ای؟ "‬ ‫" ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ‪ ....‬ﺵﺎﻳﺪ ﺥﺪا ﮐﻤﮑﺶ ﮐﻨﺪ‪"...‬‬ ‫" ﺵﺎﻳﺪ هﻢ ﺥﺪا ﺗﻮ را ﺑﺮ ﺳﺮ راﻩ او ﻗﺮار دادﻩ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﺁﻩ ﻓﮑﺮش را ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮدم‪"...‬‬ ‫" ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴﺎدی ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻴﺴﺖ؟ "‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﻋﺸﻖ‪".‬‬ ‫و ﭘﺮﺳﻴﺪ " ﮐﺪاﻣﻴﮏ از ﺁرای ﺗﻮ ﺑﻴﺸﺘﺮﻋﺸﻖ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دهﺪ‪:‬دﻋﺎ ﺑﻪ وﻗﺘﯽ‬ ‫ﮐﻪ او در ﺣﺎل ﻏﺮق ﺵﺪن اﺳﺖ‪ ،‬ﻳﺎ ﺗﻼش ﺑﺮای ﻧﺠﺎت او؟ "‬ ‫" ﻧﻤﯽ داﻧﻢ‪ ...‬ﺵﺎﻳﺪ ﻣﻦ ﺑﺎ دﻋﺎ ﮐﺮدﻧﻢ ﺑﻪ ﺥﺪاﻋﺸﻖ ﻣﯽ ورزم‪"...‬‬ ‫" ﻧﻔﻬﻤﻴﺪی‪ ...‬ﭘﺲ ﺑﮕﺬار ﺟﻮر دﻳﮕﺮی ﻣﺎﺟﺮا را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪.‬اﮔﺮ دو ﺑﭽﻪ داﺵﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺵﯽ‪ ،‬و ﻳﮑﯽ ﺑﻪ رودﺥﺎﻧﻪ اﻓﺘﺎد‪ ،‬و در ﺣﺎل ﻏﺮق ﺵﺪن ﺑﻮد‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻼ ﮐﺎری‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪ دﻳﮕﺮت ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻘﺎﺵﯽ ﮐﺮدن از ﺻﺤﻨﻪ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ و ﻋﻤ ً‬ ‫ﺑﺮای ﻧﺠﺎت او اﻧﺠﺎم ﻧﺪهﺪ‪،‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﮐﺎر درﺳﺘﯽ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ؟ "‬ ‫" ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻧﻪ‪ .‬هﺰاران ﺑﺎر ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﯽ دهﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ دﻳﮕﺮم ﮐﻤﮏ‬ ‫ﮐﻨﺪ‪ ...‬اﻣﺎ ﺵﺎﻳﺪ ﺥﺪا ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﻧﺒﺎﺵﺪ‪".‬‬ ‫"ﻧﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﮑﺮﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺥﺪاازﺗﻮﺑﺪﺗﺮاﺳﺖ؟ﺵﺎﻳﺪ ﺗﺼﻮر ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺥﺪا ﻣﻐﺮور‬ ‫و ازﺥﻮدراﺿﯽ اﺳﺖ‪ .‬وﻓﻘﻂ دﻟﺶ ﻣﯽ ﺥﻮاهﺪ ﮐﻪ ﺳﺘﺎﻳﺸﺶ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬وﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬ ‫اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت اﺳﺖ‪ ...‬اﮔﺮ ﺗﻮﻳﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻞ‬ ‫‪١٠٢‬‬

‫ﻧﻴﺴﺘﯽ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎری ﻧﻤﯽ ﮐﺮدی‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ﭼﻄﻮر ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اوﻳﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﮐﺎﻣﻞ اﺳﺖ از ﺗﻮ ﮐﻤﺘﺮ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ؟ "‬ ‫" ﺗﺎ ﺣﺎﻻ اﻳﻨﺠﻮری ﺑﻪ ﻣﺎﺟﺮا ﻧﮕﺎﻩ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮدم‪"...‬‬ ‫" ﺥﺪاوﻧﺪ ﮐﺎﻓﺮی را ﮐﻪ دﺳﺖ ﺑﺮادران وﺥﻮاهﺮان ﺥﻮد را ﻣﯽ ﮔﻴﺮد‪،‬ﺑﻪ ﺁدم‬ ‫ﻣﺬهﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ اهﻤﻴﺖ ﻧﺪادﻩ و ﻓﻘﻂ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل 'اﺣﺴﺎس رﺿﺎﻳﺖ ﺵﺨﺼﯽ'‪،‬‬ ‫'رﺵﺪ' و ﻳﺎ 'ﮐﻤﺎل' ﺥﻮدش اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﯽ دهﺪ‪".‬‬ ‫" اﻣﯽ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻢ‪ .‬از ﮐﺠﺎ اﻳﻨﻬﻤﻪ درﺑﺎرﻩ ﺥﺪا ﻣﯽ داﻧﯽ؟ "‬ ‫" ﺳﺎدﻩ اﺳﺖ ﺟﻴﻢ‪ ،‬ﺥﺪا ﻳﻌﻨﯽ ﻋﺸﻖ‪"....‬‬ ‫" واﻗﻌًﺎ؟ "‬ ‫" هﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ...‬ﺥﺪا را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ ﻣﮕﺮ‬ ‫ﻧﻪ؟ "‬ ‫ﻧﻪ ﻣﻦ ﮐﻪ اﻳﻨﻄﻮرﻓﮑﺮﻧﻤﯽ ﮐﺮدم‪.‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮم اﻣﯽ داﺵﺖ ﺥﺪا را ﺳﻬﻞ اﻟﻮﺻﻞ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮدن ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﯽ ﺑﺎ ﺥﺪا ﺑﻮدن؟ ﻩ وووم‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺸﮑﻮک‬ ‫ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺁدم هﺎ هﻢ ﮔﺎهﯽ ﻋﺸﻖ را اﺣﺴﺎس ﮐﺮدﻩ اﻧﺪ‪...‬‬ ‫او ﮐﻪ ذه ﻨﻢ را ﻣ ﯽ ﺥﻮاﻧ ﺪ‪ ،‬ﮔﻔ ﺖ‪ "،‬ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﺥﺎﻃﺮاﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺣﺘ ﯽ ﺑ ﺪﺗﺮﻳﻦ‬ ‫ﻣﺮدم هﻢ ﺥﺪا را ﻣﯽ ﺵﻨﺎﺳﻨﺪ‪".‬‬ ‫" ﭘ ﺲ اﮔﺮﻣ ﯽ ﺵﻨﺎﺳ ﻨﺪش‪،‬ﭼﺮا ﺑ ﻪ ﻗ ﺪرﺗﻮ درﺑ ﺎرﻩ اوﻧﻤ ﯽ داﻧﻨ ﺪ وﻣﺎﻧﻨ ﺪ ﺗ ﻮ‬ ‫رﻓﺘﺎر ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ "‬ ‫" ﭼﻮن ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﻤﯽ ﺥﻮاهﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﺑﺮای ﻣﺪت ﻃﻮﻻﻧﯽ در ﻣﻘ ﺎم‬ ‫ﻋﺸﻖ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺎ دل ﻋﻤﻞ ﮐﻨﯽ ﻣﯽ ﺗ ﻮاﻧﯽ ﺥ ﺪا را ﺑ ﻪ راﺣﺘ ﯽ ﺑﺸﻨﺎﺳ ﯽ و‬ ‫درﮐﺶ ﮐﻨﯽ‪ ،‬اﻣﺎ وﻗﺘﯽ از داﻳﺮﻩ ﻋﺸﻖ ﺥﺎرج ﺵﺪی‪ ،‬هﻤﻪ اﻳ ﻦ داﻧﺴ ﺘﻪ ه ﺎ را‬ ‫ﻓﺮاﻣﻮش ﺥﻮاهﯽ ﮐﺮد‪ ...‬ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ دﻟﻴ ﻞ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﭼﻴﺰه ﺎی ﭘ ﻴﺶ ﭘ ﺎ اﻓﺘ ﺎدﻩ‪،‬‬ ‫ﺑﺎﻋﺚ اﻳﻨﻬﻤﻪ اﺵﺘﺒﺎهﺎت ﻣﯽ ﺵﻮﻧﺪ‪"...‬‬ ‫" ﭼﺮا ﻣﯽ ﮔﻮﻳﯽ ﭘﻴﺶ ﭘﺎ اﻓﺘﺎدﻩ؟ "‬ ‫" اﻟﺒﺘ ﻪ‪ ،‬ﺻ ﺮف ﻧﻈﺮازﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ‪،‬ﺑ ﻪ ﺥ ﺎﻃﺮ داﺵ ﺘﻪ ﺑ ﺎش ﮐ ﻪ ﺥﺸ ﻮﻧﺖ و‬ ‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺑﻬﺎﻳﯽ ﺟﺰ ﺗﺠﺮﺑﻪ رﻧﺞ ﻓﺮاوان ﻧﻴﺴﺖ‪"...‬‬ ‫ﺑﺎ ﺥﺸﻤﯽ ﻧﺎﺥﻮدﺁﮔﺎهﺎﻧﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬اوووﻩ درﺳﺘﻪ‪ .‬ﻓﺮاﻣﻮش ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ ...‬وﻟ ﯽ‬ ‫ﮔﺎهﯽ ﻻزﻣﻪ ﮐﻪ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺁدم هﺎی ﺑﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮد‪".‬‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳ ﻴﺪاز ﺣ ﺮﻓﻢ ﺥﻮﺵ ﺶ ﻧﻴﺎﻣ ﺪﻩ و ﺑ ﺎزوﻳﻢ را ﮔﺮﻓ ﺖ وﺑ ﺎ ﻣﺤﺒ ﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ "،‬ﺟﻴﻢ‪،‬هﻤﻪ ﻣﺎ ﺥﻄﺎهﺎﻳﯽ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻣﯽ ﺵﻮﻳﻢ‪".‬‬ ‫" درﺳﺘﻪ‪.‬اﻣﺎ ﺑﻌﻀﯽ هﺎ دﻳﮕﺮ ﺵﻮرش را در ﻣﯽ ﺁورﻧﺪ‪".‬‬ ‫‪١٠٣‬‬

‫" ﭘﺲ ﺑ ﺪا ﺑ ﻪ ﺣﺎﻟﺸ ﺎن‪.‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﻪ ﺣﺎﻟﺸ ﺎن ﺗﺎﺳ ﻒ ﺥ ﻮرد‪.‬ﭼ ﻮن ﻧ ﻪ ﻓﻘ ﻂ زﻧ ﺪﮔﯽ‬ ‫اﻧ ﺪوهﺒﺎری دارﻧ ﺪ‪ -‬ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ دﻟﻴ ﻞ ﮐ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ ﺑ ﺎ ﮐﺴ ﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﻋﺸ ﻖ ﻋﻨ ﺎد‬ ‫ﻣﯽ ورزﻧﺪ‪ ،‬ﺳﺮ ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎری را ﻣﯽ ﮔﺬارد‪ -‬ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺠﺒﻮرﻧﺪ ﺑﻪ واﺳﻄﻪ ﻋﻤ ﻞ‬ ‫ﺥﺸﻮﻧﺖ ﺑﺎرﺥﻮد ﺑ ﺮ ﻋﻠﻴ ﻪ ﻋﺸ ﻖ ‪ ،‬رﻧ ﺞ ﮐﺸ ﻴﺪﻩ و ﺑﻬ ﺎی رﻓﺘﺎرﺥﺸ ﻮﻧﺖ ﺑ ﺎر‬ ‫ﺥﻮد را ﺑﭙﺮدازﻧﺪ‪"...‬‬ ‫ﺑﺎ اﺣﺘﺮاﻣﯽ ﻋﻤﻴﻖ ﻧﮕﺎهﺶ ﮐﺮدم‪.‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم واﻗﻌًﺎ ﻓﺮدی روﺣﺎﻧﯽ اﺳﺖ‪،‬‬ ‫هﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪.‬‬ ‫" اﻣﯽ ﻣﺬهﺒﺖ ﭼﻴﺴﺖ؟ "‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎهﻢ ﮐﺮد‪ ".‬ﻣﺬهﺐ‪ ...‬ﮐﻠﻤﻪ ای اﺳﺖ ﮐﻪ رﻳﺸﻪ ﺁن " ‪" religar‬‬ ‫ﺑ ﻪ ﻣﻌﻨ ﯽ اﺗﺼ ﺎل دوﺑ ﺎرﻩ‪ ،‬ﺑ ﺎز وﺣ ﺪت ﻳ ﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬وﻳﮕ ﺎﻧﮕﯽ ﺑ ﺎ ﺥﺪاﺳ ﺖ‪،‬ﺑﻪ‬ ‫ﻋﺒ ﺎرﺗﯽ ﺥ ﺪا هﻤ ﺎن ﻋﺸ ﻖ اﺳ ﺖ‪.‬ﻣ ﻦ ﻧﺎﻣﺘﺼ ﻞ ﻧﻴﺴ ﺘﻢ‪.‬ﺟ ﻴﻢ ﻣ ﻦ ﺑ ﺎ ﺥ ﺪا در‬ ‫ﻳﮕﺎﻧﮕﯽ ﻣﯽ زﻳﻢ‪ .‬ﭼﻮن هﻤﻴﺸﻪ ﻗﻠﺒﻢ درﻣﻘﺎم ﻋﺸ ﻖ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺵ ﻴﻮﻩ ای ﭼﻨ ﺎن‬ ‫زﻳﺒﺎ و ﻟﺬت ﺑﺨﺶ اﻳﻨﻬﺎ را ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﻬﻢ اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﻋﺎﺵﻘﻢ‪.‬‬ ‫" اﻣﯽ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬اﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﺎورهﺎﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﺟﻴﻢ‪ ،‬ﮐﺪام؟ "‬ ‫" ﺥﻮب‪ ،‬اﻳﻨﮑﻪ ﺑﮕﻮﻳﯽ ﻋﺸﻖ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ اﺳﺖ‪"...‬‬ ‫" ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ هﺴﺘﯽ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎور ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺖ‪ ،‬اﺻﻠﯽ ﻋﺎﻟﻤﮕﻴﺮ‬ ‫ﮐﻪ از ﻧﻈﺮ ﻋﻠﻤ ﯽ و ﻣﻌﻨ ﻮی ﺙﺎﺑ ﺖ ﺵ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﭼ ﻮن ﻋﻠ ﻢ و روح ﺑ ﺮای ﻣ ﺎ‬ ‫ﻳﮏ ﻣﻔﻬﻮم را دارد‪ .‬ﺑﺮای ﻣﺮدم ﺵﻤﺎ هﻢ هﻤﻴﻨﮕﻮﻧﻪ ﺥﻮاهﺪ ﺵﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ زﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﻋﻠﻢ اﻧﺮژی ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎدی ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﻧﺎم دارد را ﮐﺸﻒ ﮐﻨﺪ‪".‬‬ ‫" ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻧﻮﻋﯽ‪"...‬‬ ‫اﻣﯽ ﺑﺎ ﺥﻨﺪﻩ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ " ،‬ﻧﻮﻋﯽ ﺥﺮاﻓﻪ؟ "‬ ‫ﭼﻴﺰی ﻣﺜﻞ اﻳﻦ‪ ...‬ﺵﺎﻳﺪ ﻧﻮﻋﯽ ﻧﻴﺖ ﺥﻮب‪".‬‬ ‫" ﺑﺎز هﻢ اﺵﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪.‬ﺑﺮﻳﻢ ﺗﺎ ﺁدم هﺎی ﺑﺴﻴﺎر ﺥﺎص را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪".‬‬

‫‪١٠٤‬‬

‫ﻓﺼﻞ دوازدهﻢ‬ ‫اﻳﺎم ﺟﺪﻳﺪ‬ ‫ﺁب را ﺗﺮک ﮐﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﺳﻄﺢ ﺳﻴﺎرﻩ اوﻓﻴﺮ ﺣﺮﮐﺖ‬ ‫ﮐ ﺮدﻳﻢ‪.‬ﻇ ﺮف ﭼﻨ ﺪ دﻗﻴﻘ ﻪ ﺑ ﻪ ﻧﺰدﻳﮑ ﯽ ﺳ ﺎﺥﺘﻤﺎن ه ﺎﻳﯽ رﺳ ﻴﺪﻳﻢ‪.‬در ﺁﺳ ﻤﺎن‬ ‫ﻣﻌﻠﻖ ﺑﻮدﻳﻢ‪...‬ﭼﻴﺰی دﻳ ﺪم ﮐ ﻪ ﻧﺰدﻳ ﮏ ﺑ ﻮد ﺑﻴﻬ ﻮش ﺵ ﻮم؛ ﭼﻨ ﺪ ﺁدم ﻣﺸ ﻐﻮل‬ ‫ﭘﺮواز ﺑﻮدﻧﺪ! ﺑﻌﻀﯽ اﻓﻘﯽ و ﺑﻌﻀﯽ ﻋﻤﻮدی‪ ،‬درارﺗﻔﺎع ﺑﺎﻻﻳﯽ ﺑﺎ ﺑﺎزوان‬ ‫ﮔﺸ ﻮدﻩ‪ .‬هﻤﮕ ﯽ ﭼﺸ ﻤﺎن ﺥ ﻮد را ﺑﺴ ﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ وازﺻﻮرﺗﻬﺎﻳﺸ ﺎن ﻧ ﻮری‬ ‫درﺥﺸ ﺎن ﺣ ﺎﮐﯽ از ﺵ ﺎدی و ﺗﻤﺮﮐ ﺰ ﺳ ﺎﻃﻊ ﺑ ﻮد‪ .‬هﻤﭽ ﻮن ﻋﻘ ﺎب ه ﺎﻳﯽ در‬ ‫داﻳﺮﻩ هﺎی ﺑﺰرگ ﭼﺮخ ﻣﯽ زدﻧﺪ‪.‬‬ ‫اﻣﯽ دﺳﺘﮕﺎﻩ 'ﺣﺲ‪-‬ﺳﻨﺞ' را روﺵﻦ ﮐﺮد و ﺑﺮ ﻳﮑﯽ از ﺁﻧﺎن ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺵﺪ‪.‬‬ ‫" ﺑﮕﺬار ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺳﻄﺢ رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﮕﯽ اش ﭼﻘﺪر اﺳﺖ‪".‬‬ ‫ﺁدم ﺑﺴﻴﺎر ﺵﻔﺎﻓﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﻧﻮری ﮐ ﻪ از ﺳ ﻴﻨﻪ اش ﺑﻴ ﺮون ﻣ ﯽ زد‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر درﺥﺸﺎن ﺑﻮد‪ ،‬وﺗﺎ ﺵﻌﺎع ﺑﺰرﮔﯽ از دور وﺑﺮش را روﺵﻦ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬ ‫اﻣﯽ ﺗﻮﺿﻴﺢ داد‪ " ،‬در ﺣﺎل ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮدن ﻗﺪرﺗﻤﻨ ﺪ ﺗ ﺮﻳﻦ ﻧﻴ ﺮوی ﻋ ﺎﻟﻢ اﻧ ﺪ‪،‬‬ ‫ﻧﻴﺮوی ﻋﺸﻖ‪".‬‬ ‫ﺣﻴﺮان ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﭼﺠﻮری ﭘﺮواز ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ "‬ ‫" ﻋﺸﻖ ﺁﻧﺎن را ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪"...‬‬ ‫" اوﻩ‪"...‬‬ ‫" ﭼﻴ ﺰی ﺵ ﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ هﻤ ﺎن ﮐ ﺎری ﮐ ﻪ ﮐﻨ ﺎر ﺳ ﺎﺣﻞ ﮐ ﺮدﻳﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ اﻳﻨﻬ ﺎ در اﻳ ﻦ‬ ‫ﻋﺮﺻﻪ ﺣﺮﻓﻪ ای اﻧﺪ‪"....‬‬ ‫" ﺑﺎﻳﺪ اﻣﺘﻴﺎز ﺥﻴﻠﯽ ﺑﺎﻻﻳﯽ داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪".‬‬ ‫" اﻳﻨﻬﺎ ﺣﺪودًا هﺰاراﻣﺘﻴﺎزی اﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ در ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻤﺮﮐﺰ اﻣﺘﻴﺎز دو هﺰار ﺗﺎﻳﯽ‬ ‫ﭘﻴﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺸﻐﻮل اﻧﺠﺎم ﺗﻤﺮﻳﻨﺎت ﻣﻌﻨﻮی اﻧ ﺪ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ﮐﺎرﺵ ﺎن ﺗﻤ ﺎم ﺵ ﺪ‪،‬‬ ‫دوﺑﺎرﻩ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ رﺵﺪی ﺥﻮدﺵﺎن ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ‪".‬‬ ‫هﻴﺠﺎن زدﻩ ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﻮاﻟﻢ ﺑﺎﺵﺪ"‬ ‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ " ،‬اﺵﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ .‬اﻳﻨﺠﺎ ﺗﻤ ﺪﻧﯽ ﻣﻌﻤ ﻮﻟﯽ اﺳ ﺖ‪.‬ﺳ ﻴﺎراﺗﯽ هﺴ ﺘﻨﺪ‬ ‫ﮐ ﻪ ﻣﻮﺟ ﻮداﺗﺶ ﺣ ﺪودًا هﺰاروﭘﺎﻧﺼ ﺪ اﻣﺘﻴ ﺎزی اﻧ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻴﻦ ﻃ ﻮر ﺳ ﻴﺎراﺗﯽ‬ ‫‪١٠٥‬‬

‫هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﻮداﺗﺶ دوهﺰار‪ ،‬ﺳ ﻪ ه ﺰار‪ ،‬ﭼﻬ ﺎرهﺰار و‪ ...‬دارد‪.‬ﺳ ﻴﺎراﺗﯽ‬ ‫ه ﻢ هﺴ ﺘﻨﺪ ﮐ ﻪ ﻣ ﻦ وﺗ ﻮ اﺟ ﺎزﻩ ورود ﺑ ﻪ ﺁﻧﻬ ﺎ را ﻧ ﺪارﻳﻢ و ﻣﻮﺟ ﻮداﺗﺶ‬ ‫اﻣﺘﻴﺎزات ﺑﺎﻻﻳﯽ دارﻧﺪ‪.‬ﻣﻮﺟﻮداﺗﯽ ﺥﻮرﺵﻴﺪی ﺑ ﺎ دﻩ ه ﺰار اﻣﺘﻴ ﺎز ﮐ ﻪ ﻋﺸ ﻖ‬ ‫ﺥﺎﻟﺺ اﻧﺪ‪"...‬‬ ‫" ﻣﻮﺟﻮدات ﺥﻮرﺵﻴﺪی؟ "‬ ‫" ﺑﻠﻪ‪ .‬ﻣﻮﺟﻮدات ﺥﻮرﺵﻴﺪی‪".‬‬ ‫" ﺣﺘﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن در اﻳﻦ ﺑﺎرﻩ هﻢ ﺑﺮاﻳﻢ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ‪"...‬‬ ‫" ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ‪ .‬هﻴﭽﮑﺲ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺳﻄﺤﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺳﻄﺢ ﺥ ﻮدش اﺳ ﺖ را‬ ‫ﺑﻔﻬﻤﺪ‪"...‬‬ ‫" ﺁﺗﺶ ﻧﻤﯽ ﮔﻴﺮﻧﺪ؟ "‬ ‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ "،‬ﻧﻪ ﺁﺗﺶ ﻧﻤﯽ ﮔﻴﺮﻧ ﺪ‪.‬ﺟﺴﻤﺸ ﺎن اﻧ ﺮژی ﺥ ﺎﻟﺺ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻧ ﻪ ﺟﺴ ﻢ‬ ‫ﺟﺎﻣﺪ‪ .‬ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ ﭘﻴﺶ ﺁﻧﻬﺎ‪".‬‬ ‫ﺣ ﺪودًا ﭘﻨﺠ ﺎﻩ ﻧﻔ ﺮ ﺑ ﺮ روی ﭼﻤ ﻦ ﺑ ﻪ ﺻ ﻮرت داﻳ ﺮﻩ وار ﻧﺸﺴ ﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪.‬در‬ ‫ﻧﮕ ﺎﻩ اول ﺵ ﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ ﺁﻧﻬ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ ﭘﺮوازﻣﻴﮑﺮدﻧ ﺪ ‪،‬ﻧ ﻮراﻧﯽ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪.‬ﺑ ﺎ ﭘﺎه ﺎﻳﯽ‬ ‫ﭼﻠﻴﭙﺎﻳﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﭘﺸﺘﯽ راﺳﺖ‪ .‬ﻣﺸﻐﻮل ﻣﺪی ﺗﻴﺸﻦ و دﻋﺎ ﮐﺮدن ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫" ﭼﮑﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ "‬ ‫" ﻣﺸ ﻐﻮل ﻓﺮﺳ ﺘﺎدن ﭘﻴ ﺎم ه ﺎی ﺗﻠ ﻪ ﭘ ﺎﺗﯽ وار ﺑ ﻪ ﻋ ﻮاﻟﻢ ﮐﻤﺘ ﺮ رﺵ ﺪ ﻳﺎﻓﺘ ﻪ‬ ‫ﮐﻬﮑﺸﺎن هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﭘﻴﺎم هﺎﻳﺸﺎن را ﻧﻤﯽ ﺗﻮان ﺻﺮﻓًﺎ ﺑﺎ ﻣﻐﺰ درﻳﺎﻓ ﺖ ﮐ ﺮد‪.‬‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ از 'ﺑﺨﺶ ادراک ﻗﻠﺒﯽ ات' هﻢ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﯽ‪".‬‬ ‫" اﻳﻨﻬﺎ را ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدی‪.‬اﻵن ﭘﻴﺎﻣﺸﺎن ﭼﻴﻪ؟ "‬ ‫"ﺳﻌﯽ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻧﺪای ﻗﻠﺒﺖ ﮔ ﻮش ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ذهﻨ ﺖ را ﺥ ﺎﻣﻮش ﮐ ﻦ‪ ،‬ﺵ ﺎﻳﺪ ﺑﺘ ﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺥﻮدت ﺑﻔﻬﻤﯽ‪.‬ﺥﻴﻠﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﺒﻊ ﻋﻮاﻃﻒ ﻧﺰدﻳﮑﻴﻢ‪ ...‬ﻧﻪ اﻳﻨﺠﻮری‪.‬ﺑﺪﻧﺖ را ﺵ ﻞ‬ ‫ﮐﻦ‪.‬ﭼﺸﻢ هﺎﻳﺖ را ﺑﺒﻨﺪ و ﮔﻮش ﺑﻪ زﻧﮓ ﺑﺎش‪".‬‬ ‫"ﺁن ﭼ ﻪ ﮔﻔ ﺖ را اﻧﺠ ﺎم دادم‪ .‬اول ه ﻴﭻ ﭼﻴ ﺰی اﺣﺴ ﺎس ﻧﮑ ﺮدم‪ ،‬ﻣﮕ ﺮ‬ ‫اﺣﺴﺎﺳ ﯽ ﺥ ﺎص ﮐ ﻪ از هﻤ ﺎن اﺑﺘ ﺪاﻳﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﺁﻧﺠ ﺎ رﺳ ﻴﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪،‬ﺣﺲ ﻣ ﯽ‬ ‫ﮐﺮدم‪ .‬ﻣﻮرد هﺠﻮم ﭼﻴﺰی ﻣﺎﻧﻨﺪ " اﻳﺪﻩ‪ -‬اﺣﺴﺎس" ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻢ‪".‬‬ ‫" هﺮ ﺁن ﭼﻪ از ﺟﻨﺲ ﻋﺸﻖ ﻧﺒﺎﺵﺪ‬ ‫ﻧﺎﺑﻮد ﺥﻮاهﺪ ﺵﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺮور زﻣﺎن ﻓﺮاﻣﻮش‬ ‫و ﺑﺎﻃﻞ ﺥﻮاهﺪ ﺵﺪ‪"...‬‬

‫ﻧﻮﻋﯽ ﺵﻔﺎﻓﻴﺖ دروﻧ ﯽ ﭘﻴ ﺪا ﮐ ﺮدم‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ذه ﻨﻢ‪،‬ﺁن اﺣﺴ ﺎس را در ﻗﺎﻟ ﺐ واژﻩ‬ ‫در ﺁورد‪ .‬ﺑﺴﻴﺎر ﻋﺠﻴﺐ و زﻳﺒﺎ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫‪١٠٦‬‬

‫"هﺮ ﺁن ﭼﻪ ﻧﺎم وﻧﺸﺎﻧﯽ ازﻋﺸﻖ دارد‪،‬‬ ‫دوﺳﺘﯽ ﻳﺎ رﻓﺎﻗﺖ‬ ‫ﺥﺎﻧﻮادﮔﯽ ﻳﺎ ﮔﺮوهﯽ‬ ‫دوﻟﺘﯽ ﻳﺎ ﻣﻠﻴﺘﯽ‬ ‫در روح ﻓﺮد ﻳﺎ ﮐﻞ اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ‬ ‫هﻤﻪ دراﻣﻦ واﻣﺎن اﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺵﮑﻮﻓﺎ ﺵﺪﻩ وﺑﺎردهﺪ‬ ‫وزوال را ﻧﻤﯽ ﺵﻨﺎﺳﺪ‪"...‬‬

‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ " ﺑﺒﻴﻨﻢ" ﮐﻪ ﺟﻤﺎﻋﺖ هﻤﻴﻦ را ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪.‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم ﺁﻣ ﺪ ﮐ ﻪ ﺁﻧ ﺎن‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪.‬ﺥﻮد ﺥﺪا ﺑﻮد‪.‬‬ ‫" اﻳﻦ ﭘﻴﻤﺎن ﻣﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻋﻬﺪ و ﻗﺎﻧﻮن ﻣﻦ اﺳﺖ"‬

‫اﻣﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪"،‬ﮔﺮﻓﺘﯽ؟"‬ ‫ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ را ﺑﺎز ﮐﺮدم‪ ".‬اوﻩ‪،‬ﺑﻠﻪ‪ ...‬ﻳﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟ "‬ ‫اﻳﻦ ﭘﻴﺎم هﺎ را ازﺥﺪا‪،‬از دروﻧﺖ درﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮدﻩ ای‪ .‬اﻳ ﻦ دوﺳ ﺘﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ اﻳﻨﺠ ﺎ‬ ‫ﻣﯽ ﺑﻴﻨﯽ ﭘﻴﺎم را درﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮدﻩ وﺑﻪ ﻋﻮاﻟﻢ ﮐﻤﺘ ﺮ رﺵ ﺪ ﻳﺎﻓﺘ ﻪ ای ﻣﺎﻧﻨ ﺪ دﻧﻴ ﺎی‬ ‫ﺗﻮ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬ﺁﻧﻬﺎی دﻳﮕﺮ ﻣﺸ ﻐﻮل ﺵ ﮑﺎر ﭘﻴ ﺎم اﻧ ﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ ﭘﻴ ﺎم ه ﺎ ﻗ ﺪرت‬ ‫ﺥﻠﻖ دﻧﻴﺎﻳﯽ ﺟﺪﻳﺪ را دارﻧﺪ‪.‬‬ ‫" دﻧﻴﺎﻳﯽ ﺟﺪﻳﺪ‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﻳﺎدم ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ اوﺿﺎع واﺣ ﻮال ﮐ ﺮﻩ زﻣ ﻴﻦ ﭼﮕﻮﻧ ﻪ‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎورم ﻧﻤﯽ ﺵﻮد ﮐﻪ ﺑﺸﻮد ﺑﻪ اﻳﻦ زودی هﺎ ﭼﻨﻴﻦ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﻴﻔﺘﺪ اﻣﯽ‪".‬‬ ‫" ﺣﻖ ﺑ ﺎ ﺗﻮﺳ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ اﻳ ﻦ ﻗ ﺪرهﺎ ه ﻢ ﻣ ﺎﺟﺮا را ﭘﻴﭽﻴ ﺪﻩ ﻧﺒ ﻴﻦ ﺟ ﻴﻢ‪.‬زﻣ ﺎن ﺑ ﻪ‬ ‫ﺳ ﺮﻋﺖ در ﺣ ﺎل ﺗﻐﻴﻴ ﺮ اﺳ ﺖ‪.‬ﺵ ﺮاﻳﻂ ﺑ ﻪ ﮔﻮﻧ ﻪ ای ﭘ ﻴﺶ ﻣ ﯽ رود ﮐ ﻪ‬ ‫ﺳﻴﺎرﻩ ات درﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﺟﻬﺶ رﺵﺪی ﻗﺮار دارد‪".‬‬ ‫ﺑﺎ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﻪ اﻣﯽ؟ "‬ ‫" دارم درﺑﺎرﻩ ﭼﻴﺰی ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻢ ﮐﻪ رﻧﺞ و ﺑﺮﺑﺮﻳﺖ هﺎی ﻓﺮاوان را‬ ‫ﺥﺎﺗﻤﻪ ﺥﻮاهﺪ داد‪ ،‬ﭼﻴﺰی ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺵﻮد دﻧﻴﺎﻳﺖ ﺁﺵ ﮑﺎرا وارد ﻗﻠﻤ ﺮوی‬ ‫ﺟﺪﻳﺪ ازﻋﺸﻖ ﺵﻮد‪"...‬‬ ‫" اﻣﯽ‪،‬واﻗﻌًﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻌﺠﺰﻩ ای اﻣﮑﺎن دارد؟ "‬ ‫" ﺑﻠ ﻪ‪ ،‬ﭼ ﻮن ﺳ ﻴﺎرﻩ ﺗ ﻮ ﺵ ﺮوع ﺑ ﻪ درﻳﺎﻓ ﺖ اﻧ ﺮژی ﮐﻴﻬ ﺎﻧﯽ ﮐ ﺮدﻩ‪ ،‬هﺮﭼﻨ ﺪ‬ ‫ﻧﺎﻣﺤﺴﻮس‪.‬ارﺗﻌﺎش هﺎ در ﺣﺎل ﺑﺎﻻ ﺗﺮ رﻓﺘﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻮر درﺥﺸﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ ﻣﺎﻳ ﻪ‬ ‫رﺵﺪ ﻋﺸﻖ در ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻣﻮﺟﻮدات ﻣﯽ ﺵﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا از ﻣﺪﺗﯽ ﭘﻴﺶ ﺵﺮوع‬ ‫ﺵ ﺪﻩ و ه ﻢ اﮐﻨ ﻮن ﻣﺎﻳ ﻪ اﻳﺠ ﺎد ﺗﻐﻴﻴ ﺮات ﺑﺴ ﻴﺎر در ﻣﻴﻠﻴ ﻮن ه ﺎ اﻧﺴ ﺎن ﺵ ﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ‪.‬ﮐﻤﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮐﻪ ﺵﻮد ﺵﻤﺎ ﻣﺮدم ﺁﻣﺎدﻩ ﺁن ﺟﻬﺶ رﺵﺪی ﺵ ﺪﻩ و هﻤﭽ ﻮن‬ ‫ﻣﺮدم اوﻓﻴﺮ زﻧﺪﮔﯽ ﺥﻮاهﻴﺪ ﮐﺮد‪ .‬اﻣﺎ درﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪".‬‬ ‫‪١٠٧‬‬

‫" ﭼﺮا ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ اﻣﯽ؟ "‬ ‫ﻼ ﮔﻔ ﺘﻢ‪ ،‬ﺳ ﻴﺎرﻩ ات هﻤﭽﻨ ﺎن ﺗﻮﺳ ﻂ ﺁراء ﻧﺎدرﺳ ﺘﯽ‬ ‫" هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر ﮐ ﻪ ﻗ ﺒ ً‬ ‫هﺪاﻳﺖ ﻣﯽ ﺵﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺼﺮ ﺟﺪﻳﺪ هﻤﺨﻮاﻧﯽ ﻧﺪارد‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺎﻳﻪ رﻧﺞ‬ ‫ﻣﺮدم ﻣﯽ ﺵﻮد‪ .‬ﻣﺜﻞ ﭘﻮﺵﻴﺪن ﮐﻔﺶ ه ﺎﻳﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ دﻳﮕ ﺮ ﺗﻨ ﮓ ﺵ ﺪﻩ ﺑﺎﺵ ﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﻧﺴﺎن هﺎ ﺑﺮای ﺵﺎد ﺑﻮدن ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪﻩ اﻧ ﺪ ﺟ ﻴﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ دﻧﻴ ﺎ ﻧﻴﺎﻣ ﺪﻩ اﻧ ﺪ ﮐ ﻪ رﻧ ﺞ‬ ‫ﺑﺒﺮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃ ﻮر ﻏﺮﻳ ﺰی ﻳ ﺎ ﺥ ﻮد ﺁﮔﺎهﺎﻧ ﻪ‪ ،‬ﺑ ﻪ دﻧﺒ ﺎل‬ ‫دﻧﻴﺎﻳﯽ ﺑﻬﺘﺮﻧﺪ‪...‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪﻩ ای ﮐﻪ اﺥﻴﺮًا ﺑﺮروی ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ اﮐﺜﺮًا درﺑﺎرﻩ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻨﺪ؟ "‬ ‫" ﺑﻠﻪ‪ ،‬اﻣﯽ‪ .‬درﺳﺘﻪ‪ .‬ﺥﻴﻠﯽ زﻳ ﺎد درﺑ ﺎرﻩ اش ﺣ ﺮف زدﻩ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‪...‬هﺮﭼﻨ ﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﭼﻨﺪان ﺑﻪ ﺁن ﻋﻤﻞ ﻧﻤﯽ ﺵﻮد‪"...‬‬ ‫" اﻣﺎ هﺮ روز ﮐ ﻪ ﻣ ﯽ ﮔ ﺬرد‪،‬ﻣﺮدم ﺑﻴﺸ ﺘﺮی ﺑ ﻪ ارﺗﻘ ﺎء ﺳ ﻄﺢ رﺵ ﺪی ﺥ ﻮد‬ ‫وزﻳﺴ ﺘﻦ ﺗ ﻮام ﺑﺎﻋﺸ ﻖ ﺑﻴﺸ ﺘﺮﺗﻼش ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ .‬دﻧﻴ ﺎی ﺗﻮﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ درﺣ ﺎل‬ ‫ﺗﻐﻴﻴ ﺮ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺗﻐﻴﻴ ﺮروز ﺑ ﻪ روز ﺵ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪.‬در ﻧﺘﻴﺠ ﻪ‪،‬هﻤﺎن ﻃﻮرﮐ ﻪ‬ ‫داﻳﻨﺎﺳﻮرهﺎی ﻋﻈﻴﻢ اﻟﺠﺜﻪ ای ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻟﺮزش هﺎی ﺁن ﮐﻨﺎر ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﻧﺎﺑﻮد ﺵﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺥﻴﻠﯽ زود هﻴﻮﻻهﺎی دروﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮوری ﻋﺸ ﻖ ﻣﺨﺎﻟﻔﻨ ﺪ‪،‬از‬ ‫ﻗﻠﺐ ﺁدﻣﻴﺎن ﻣﺤﻮ ﺥﻮاهﻨﺪ ﺵﺪ‪".‬‬ ‫" واﻗﻌًﺎ ؟ ﺥﻴﻠﯽ زود؟ "‬ ‫" اﻣﻴ ﺪوارﺑﺎش ﺟ ﻴﻢ‪ .‬اﻳ ﻦ روزه ﺎ ﻋ ﺎﻟﻢ ﺗﻮﺟ ﻪ ﺥﺎﺻ ﯽ ﺑ ﻪ ﻋﺸ ﻖ ﭘﻴ ﺪا ﮐ ﺮدﻩ‬ ‫اﺳﺖ‪".‬‬ ‫ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ زﻳﺎد ﺁن ﻣﮑﺎن ﮐﻪ ﭼﻨﺎن ارﺗﻌﺎش ﻣﻌﻨﻮی زﻳﺒ ﺎﻳﯽ داﺵ ﺖ را ﺗ ﺮک‬ ‫ﮐﺮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫" اﻣﯽ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺳﻔﻴﻨﻪ هﺴﺘﻴﻢ؟ "‬ ‫" ﺣﺪودًا ﺵﺶ ﺳﺎﻋﺖ‪".‬‬ ‫" ﭼﻘﺪر ﻋﺠﻴﺐ! ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﻣﺪت ﺑﺴﻴﺎر ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗ ﺮی ﺑ ﻮدﻩ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم از ﺁن‬ ‫ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ ﺳﻮار ﺳﻔﻴﻨﻪ ﺵﺪم ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺥﻴﻠﯽ ﮔﺬﺵﺘﻪ‪".‬‬ ‫" ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ زﻣﺎن ﮐﺸﺸﺸﺶ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ ....‬ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ 'ﺳﻴﻨﻤﺎ‪ '.‬اوﻧﺠﺎ را ﺑﺒﻴﻦ‪".‬‬ ‫ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺘﯽ از ﺳﻴﺎرﻩ اوﻓﻴﺮ رﺳﻴﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺵﺐ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﭼﻴﺰی ﺵﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﺳﻴﻨﻤﺎ درهﻮای ﺁزاد رﺳﻴﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﭘ ﺮ از ﺗﻤﺎﺵ ﺎﭼﯽ ﺑ ﻮد‪.‬‬ ‫ﺻ ﻔﺤﻪ ﻧﻤ ﺎﻳﺶ ﺁن ﺑﻠ ﻮرﻳﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﯽ ﺑ ﺎزی رﻧ ﮓ ه ﺎ را ﺑﺒﻴﻨ ﯽ‪.‬‬ ‫اﺵﮑﺎل و ﻓﺮم هﺎﻳﯽ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺒﺎ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﻣﺘﻦ ﺑﺎ ﺵ ﮑﻮﻩ‪ .‬در ﻣﻘﺎﺑ ﻞ ﺻ ﻔﺤﻪ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻣﺨﺼﻮﺻ ﯽ ﻗ ﺮار داﺵ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﻣ ﺎﺑﻘﯽ ﺻ ﻨﺪﻟﯽ ه ﺎی ﺳ ﺎﻟﻦ‬ ‫ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد‪.‬زﻧﯽ ﺑﺮﺁن ﮐﺮﺳﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﭼﻴﺰی ﺵ ﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ ﮐ ﻼﻩ ﺥ ﻮد ﺑ ﺮ ﺳ ﺮ‬ ‫‪١٠٨‬‬

‫ﻼ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ‪.‬ﺑ ﺎ ﭼﺸ ﻤﺎﻧﯽ ﺑﺴ ﺘﻪ ﺑﺮﺻ ﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴ ﺘﻪ‬ ‫داﺵﺖ‪.‬ﺙﺎﺑﺖ واﺳﺘﻮار و ﮐﺎﻣ ً‬ ‫ﺑﻮد‪.‬‬ ‫" اﻳﻨﻬﺎ ﭼﻴﻪ اﻣﯽ؟ "‬ ‫"هﺮﺁﻧﭽ ﻪ درﺥﻴ ﺎل اوهﺴ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﺮ ﺻ ﻔﺤﻪ ﻧﻤ ﺎﻳﺶ ﻇ ﺎهﺮ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‪....‬‬ ‫'ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻓﻴﻠﻢ' ﺑﺪون ﻧﻴﺎز ﺑﻪ دورﺑﻴﻦ ﻳﺎ ﭘﺮوژﮐﺘﻮر‪".‬‬ ‫هﻴﺠﺎن زدﻩ ﮔﻔﺘﻢ‪" ،‬اﻳﻨﮑﻪ ﺥﻴﻠﯽ ﻋﺠﻴﺐ اﺳﺖ!"‬ ‫اﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی‪ ،‬ﻳﮏ ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﺳﺎدﻩ‪".‬‬ ‫اﺟﺮای زن ﺗﻤﺎم ﺵﺪ ودر ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺣﻀﺎر ﺑﺮاﻳﺶ ﮐﻒ ﻣﯽ زدﻧﺪ‪،‬ﻣﺮدی ﺁﻣ ﺪ‬ ‫و ﺑ ﻪ ﺟ ﺎی او ﻧﺸﺴ ﺖ‪.‬ﻣﻮﺳ ﻴﻘﯽ دﻳﮕ ﺮی ﺵ ﻨﻴﺪﻩ ﺵ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺮ ﺻ ﻔﺤﻪ ﻧﻤ ﺎﻳﺶ‬ ‫ﭘﺮﻧ ﺪﮔﺎﻧﯽ ﺵ ﮑﻴﻞ‪،‬هﻤﺎهﻨﮓ ﺑ ﺎ ﻣﻮﺳ ﻴﻘﯽ ﺑ ﻪ ﭘ ﺮواز در ﺁﻣﺪﻧ ﺪ‪.‬ﺥﻴﻠ ﯽ زﻳﺒ ﺎ‬ ‫ﺑﻮد‪.‬ﻣﺜﻞ ﻓﻴﻠﻢ اﻧﻴﻤﻴﺸﻦ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫هﻤﭽﻨﺎن ﺳﺎﮐﺖ ﺑﺮ ﺟ ﺎی ﺥ ﻮد ﻧﺸﺴ ﺘﻪ و ﻣ ﺪﺗﯽ ﻃ ﻮﻻﻧﯽ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ اﻋﺠ ﺎز ﻓ ﺮا‬ ‫زﻣﻴﻨﯽ ﺥﻴﺮﻩ ﺵ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﻧﻮﺑ ﺖ ﺑ ﻪ ﭘﺴ ﺮی ﻧﻮﺟ ﻮان رﺳ ﻴﺪ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎﺟﺮای‬ ‫ﻋﺸﻘﯽ ﺥﻮد ﺑﺎ دﺥﺘﺮی از ﺳﻴﺎرﻩ دﻳﮕﺮ اراﺋﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬ ‫ﺗﺼﺎوﻳﺮ ذهﻨﯽ اوازﻧﻤ ﺎﻳﺶ ه ﺎی اراﺋ ﻪ ﺵ ﺪﻩ ﭘﻴﺸ ﻴﻦ ﺑ ﻪ ﻣﺮاﺗ ﺐ ﮐ ﻢ دﻗ ﺖ ﺗ ﺮ‬ ‫ﻼ ﻣﺤﻮ ﻣﯽ ﺵﺪ‪ .‬ازاﻣﯽ ﻋﻠﺖ راﺟﻮﻳﺎ ﺵﺪم‪.‬‬ ‫ﺑﻮد‪،‬ﮔﺎهﯽ ﮐﺎﻣ ً‬ ‫" اوﮐﻢ ﺳﻦ اﺳﺖ‪.‬هﻨﻮز ﻗﺪرت ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺰرﮔﺘﺮهﺎ را ﭘﻴﺪا ﻧﮑﺮدﻩ اﺳﺖ‪.‬اﻣﺎ ﺑ ﻪ‬ ‫ه ﺮ ﺣ ﺎل ﺑ ﺎ ﺗﻮﺟ ﻪ ﺑ ﻪ ﺳ ﻦ و ﺳ ﺎﻟﯽ ﮐ ﻪ دارد‪،‬ﮐ ﺎرش را ﺥ ﻮب اﻧﺠ ﺎم دادﻩ‬ ‫اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﺁﻳﺎ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ را هﻢ در ﺗﺼﻮﻳﺮ ذهﻨﯽ ﺥﻮد ﻣﺘﺼﻮر ﺵﺪﻩ اﻧﺪ؟ "‬ ‫" در اﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮان در ﺁن واﺣﺪ ه ﻢ ﺗﺼ ﻮﻳﺮ ذهﻨ ﯽ و ه ﻢ ﻣﻮﺳ ﻴﻘﯽ را‬ ‫داﺵﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻋﻮاﻟﻤﯽ هﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﮐﻨﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ای ﻧﺎﺋﻞ ﺵﺪﻩ اﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ‬ ‫هﺮ ﺣﺎل‪ ،‬در اوﻓﻴﺮ ﺳﺎﻟﻦ هﺎی ﮐﻨﺴﺮﺗﯽ وﺟﻮد دارﻧﺪ ﮐﻪ هﻨﺮﻣﻨ ﺪ ﺑ ﻪ راﺣﺘ ﯽ‬ ‫ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ را در ﺥﻴﺎل ﻣﺘﺼﻮر ﺵﺪﻩ و ﺣﻀﺎر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺁن ﮔﻮش ﮐﻨﻨ ﺪ‪...‬‬ ‫دوﺳﺖ داری ﺑﻪ ﻳﮏ ﺵﻬﺮ ﺑﺎزی ﺑﺮوﻳﻢ؟ "‬ ‫" ﺣﺘﻤًﺎ! "‬ ‫ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺥﻴﺎﻟﯽ وارد ﺵﺪﻳﻢ ﮐﻪ هﻤﻪ ﺟﻮر وﺳﺎﻳﻞ ﺗﻔﺮﻳﺤﯽ در ﺁن ﭘﻴﺪا ﻣﯽ ﺵ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺳﺮﺳﺮﻩ هﺎی ﻏﻮل ﺁﺳﺎ‪،‬ﺟﺎهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﻨﺪ در ﺁن ﺑ ﻪ ﭘ ﺮواز در‬ ‫ﺁﻣ ﺪﻩ و از ﺥﻨ ﺪﻩ رودﻩ ﭘ ﺮ ﺑﺸ ﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻗﺴ ﻤﺘﯽ ه ﻢ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣﺠﺴ ﻢ ﮐ ﺮدن‬ ‫ﻣﮑﺎن هﺎ و ﻣﻮﺟﻮدات ذهﻨﯽ ﻣﯽ ﭘﺮداﺥﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫" هﺮﭼ ﻪ رﺵ ﺪﻳﺎﻓﺘﮕﯽ ﺑﻴﺸ ﺘﺮ ﺑﺎﺵ ﺪ‪،‬ﻓﺮد ﺑﻴﺸ ﺘﺮ ﮐﻮدﮐﺎﻧ ﻪ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‪ .‬در اﻳ ﻦ‬ ‫ﻋﻮاﻟﻢ ﻣﮑﺎن هﺎﻳﯽ ﺵﺒﻴﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ زﻳﺎد اﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪١٠٩‬‬

‫روح ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮ روح ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪.‬ﻣﺎ ﺑﻪ ﺑﺎزی‪ ،‬ﺥﻴﺎﻟﭙﺮدازی‪،‬ﺥﻠﻖ ﮐﺮدن‬ ‫ﻧﻴﺎز دارﻳﻢ‪ ...‬ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﮐﻪ ﻣﺎﻳﻠﻴﻢ از ﺥﺪا ﺗﻘﻠﻴﺪ ﮐﻨﻴﻢ‪"...‬‬ ‫" اﻣﯽ‪،‬ﺥﺪا هﻢ ﺑﺎزی ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟ "‬ ‫" ﺟ ﻴﻢ‪ ،‬ﺥ ﺪا ﺑﻴﺸ ﺘﺮاوﻗﺎت هﻤ ﻴﻦ ﮐ ﺎر را ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬در ﺳ ﻔﺮی دﻳﮕ ﺮ ﻧﺸ ﺎﻧﺖ‬ ‫ﺥ ﻮاهﻢ داد ﮐ ﻪ ﭼﮕﻮﻧ ﻪ ﮐﻬﮑﺸ ﺎن ه ﺎ در ﻋ ﺎﻟﻢ ﺣﺮﮐ ﺖ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﮐ ﻪ‬ ‫رﻗﺼﯽ زﻳﺒﺎﺳﺖ‪ ...‬ه ﻴﭻ ﺑ ﺎزی‪ ،‬ﺥﻴ ﺎل ﻳ ﺎ ﺥﻠﻘﺘ ﯽ ﺑﺰرﮔﺘ ﺮ از ﻋ ﺎﻟﻢ ﮐ ﻪ ﺥ ﻮد‬ ‫ﻣﺨﻠﻮق ﻋﺸﻖ اﺳﺖ‪ ،‬وﺟﻮد ﻧﺪارد‪"....‬‬ ‫" اﻣﯽ داﺵﺘﻴﻢ درﺑﺎرﻩ ﺥﺪا ﺣﺮف ﻣﯽ زدﻳﻢ‪ ،‬ﻧﻪ ﻋﺸﻖ‪".‬‬ ‫" ﺥﺪا ﻋﺸ ﻖ اﺳ ﺖ‪...‬در زﺑ ﺎن ﻣ ﺎ ﺥ ﺎﻟﻖ‪ ،‬ﻣﻌﺒ ﻮد‪ ،‬ﺥ ﺪا را ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﺎ ﻳ ﮏ واژﻩ‬ ‫ﺥﻄﺎب ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬واژﻩ 'ﻋﺸﻖ'‪ ...‬وﺁن را ﺑﺎ ﺣﺮوف ﺑ ﺰرگ ﻣ ﯽ ﻧﻮﻳﺴ ﻴﻢ‪.‬ﺵ ﻤﺎ‬ ‫هﻢ روزی هﻤﻴﻦ ﮐﺎر را ﺥﻮاهﻴﺪ ﮐﺮد‪".‬‬ ‫" دارم ﺑﻴﺸﺘﺮو ﺑﻴﺸﺘﺮاهﻤﻴﺖ ﻋﺸﻖ را درک ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪".‬‬ ‫" هﻨﻮز اول راهﯽ‪ ...‬اداﻣﻪ ﺑﺪﻩ‪ .‬ﺳﻔﺮ ﻣﺎ ﺑﻪ اوﻓﻴﺮ ﺑ ﻪ اﻧﺘﻬ ﺎ رﺳ ﻴﺪﻩ‪ ،‬ﺵ ﻤﺎ ه ﻢ‬ ‫اﮔ ﺮ ﺑﺨﻮاهﻴ ﺪ ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧﻴ ﺪ از ﻓ ﺮدا ﻣﺎﻧﻨ ﺪ ﺁﻧ ﺎن زﻧ ﺪﮔﯽ ﮐﻨﻴ ﺪ‪ ،‬ﮐ ﺎﻓﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ‬ ‫اﻧﮕﻴﺰﻩ رﺵﺪ در ﻣﻘﺎم اﻧﺴﺎن را داﺵﺘﻪ و ﺑﺨﻮاهﻴﺪ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺎﺵ ﻴﺪ‪ .‬ﻣ ﺎﺑﻘﯽ را‬ ‫ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﻣﺎ ﺑﮕﺬارﻳﺪ‪".‬‬ ‫" ﺣﺎﻻ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ روﻳﻢ؟ "‬ ‫" ﺑﻪ دﻧﻴﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗ ﻮ و ﻧ ﻪ ﻣ ﻦ هﻨ ﻮز اﺟ ﺎزﻩ داﺵ ﺘﻨﺶ را ﻧ ﺪارﻳﻢ‪ ،‬ﻓﻘ ﻂ ﺣ ﻖ‬ ‫دارﻳﻢ دﻳ ﺪار ﮐﻮﺗ ﺎهﯽ از ﺁن داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﻴﻢ‪،‬ﻣﺜﻞ هﻤﻴﻨﺠ ﺎ ﮐ ﻪ ﺁﻣ ﺪﻳﻢ‪ .‬ﺁﻧﺠ ﺎ ه ﻴﭻ‬ ‫ﮐﺲ ﮐﻤﺘﺮ از دوهﺰار اﻣﺘﻴ ﺎز ﻧ ﺪارد‪ .‬ﭼﻨ ﺪ دﻗﻴﻘ ﻪ ﻃ ﻮل ﻣ ﯽ ﮐﺸ ﺪ ﺗ ﺎ ﺑ ﻪ ﺁﻧﺠ ﺎ‬ ‫ﺑﺮﺳﻴﻢ‪ .‬ازاﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮی ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﻳﻢ‪".‬‬ ‫اﻣ ﯽ ﺗﮑﻤ ﻪ ه ﺎی دﺳ ﺘﮕﺎﻩ ﮐﻨﺘ ﺮل را ﺟﺎﺑﺠ ﺎ ﮐ ﺮد‪.‬ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﻣ ﺎن ﻟ ﺮزش زﻳ ﺎدی‬ ‫داﺵ ﺖ‪ .‬ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ ازﭘﺸ ﺖ ﺵﻴﺸ ﻪ ه ﺎی ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﺳ ﺘﺎرﻩ ه ﺎ را ﮐ ﻪ اﻧﮕ ﺎر ﺥ ﻂ‬ ‫ﻣﯽ ﺵ ﺪﻧﺪ‪،‬دﻳﺪ‪.‬اﻳﻨﻬ ﺎ ﻧﺸ ﺎﻧﻪ ﺁن ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ داﺵ ﺘﻴﻢ ﺑ ﻪ دﻧﻴ ﺎﻳﯽ دوردﺳ ﺖ ﺳ ﻔﺮ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺮدﻳﻢ‪.‬‬

‫‪١١٠‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺳﻴﺰدهﻢ‬ ‫ﭘﺮﻧﺴﺲ ﺁﺑﯽ‬ ‫" ﺟﻴﻢ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ دوﺳﺖ داﺵﺘﻨﺸﺎن ﺑﺮاﻳﺖ ﮐﺎر ﺳﺨﺘﯽ اﺳ ﺖ‪.‬‬ ‫درﺳﺘﻪ؟ "‬ ‫" ﺁرﻩ‪".‬‬ ‫" دوﺳﺖ ﻧﺪاﺵﺘﻦ ﺗﻠﺨﻪ؟"‬ ‫ﺟﻮاب دادم‪ " ،‬ﺁرﻩ‪".‬‬ ‫" ﺥﻮب ﭼﺮا؟ "‬ ‫" ﭼﻮن ﺥﻮدت ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ اﺻﻞ ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ اﺳﺖ و‪ ....‬ﺑﻘﻴﻪ ﭼﻴﺰهﺎ‪".‬‬ ‫ﻼ ﮐ ﻪ ﺳ ﺮ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮت‬ ‫" ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻦ هﺮ ﭼﻴﺰی ﮐ ﻪ ﮔﻔ ﺘﻢ را‪ .‬ﻓ ﺮض ﮐ ﻦ اﺻ ً‬ ‫ﻼ اﺵﺘﺒﺎﻩ ﮐﺮدم‪.‬دﻧﻴﺎﻳﯽ ﺑﺪون ﻋﺸﻖ را ﻣﺠﺴﻢ ﮐﻦ‪".‬‬ ‫ﮔﺬاﺵﺘﻪ ام‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﺜ ً‬ ‫دﻧﻴﺎﻳﯽ را ﻣﺠﺴﻢ ﮐﺮدم ﮐﻪ هﻴﭻ ﮐﺲ‪ ،‬هﻴﭻ ﮐﺲ را دوﺳ ﺖ ﻧﺪاﺵ ﺖ‪.‬هﻤ ﻪ ﺳ ﺮد‬ ‫و ﺥﻮدﺥﻮاﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬ﭼﻮن ﺑﺪون ﺣﻀﻮر ﻋﺸﻖ‪ ،‬هﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ اﻣﯽ ﮔﻔﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪،‬‬ ‫'ﻣﻦ' دﻳﮕﺮ ﺗﺮﻣ ﺰی ﻧﺪاﺵ ﺖ‪ .‬هﻤ ﻪ ﺑﺮﻋﻠﻴ ﻪ هﻤ ﺪﻳﮕﺮ در ﺳ ﺘﻴﺰ ﺑﻮدﻧ ﺪ وﺟﻨﮕ ﯽ‬ ‫ﺟﻬﺎﻧﯽ در ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬ﻣ ﺮدی را ﺗﺼ ﻮر ﮐ ﺮدم ﮐ ﻪ ﻗ ﺪرت زﻳ ﺎدی داﺵ ﺖ اﻣ ﺎ‬ ‫ﺥﻴﺎﻟﭙﺮدازی هﺎﻳﺶ ﺑﻪ دور از ﻣﻬﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﯽ اﻳﻨﮑﻪ 'ﻣﻦ' ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﮐﻨﺘﺮﻟﯽ‬ ‫داﺵﺖ و ﺥﻮد وﻳﺮاﻧﮕﺮی ﺑﺮاﻳﺶ اهﻤﻴﺖ ﻧﺪاﺵﺖ‪ .‬ﺗﺼﻮر ﮐﺮدم ﮐﻪ ' دﮐﻤﻪ'‬ ‫را ﻣﺤﺾ اﻧﺘﻘﺎم ﺟﻮﻳﯽ ﻓﺸﺎر ﻣﯽ دهﺪ‪...‬‬ ‫ﮐﻬﮑﺸﺎن هﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ اﻳﻦ ﮐﻨﺶ واﮐﻨﺶ ﻧﺸﺎن دادﻩ و ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﯽ ﺵﻮد!‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬اﮔﺮﻋﺸﻘﯽ ﻧﺒﺎﺵﺪ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻴﺰ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد‪".‬‬ ‫" ﭘﺲ ﺁﻳﺎ ﻣﯽ ﺵﻮد ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﺳﺎزد و ﻓﻘﺪان ﺁن ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟ "‬ ‫" ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ‪".‬‬ ‫" ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻋﺎﻟﻢ را ﺥﻠﻖ ﮐﺮد؟ "‬ ‫" ﺥﺪا‪".‬‬ ‫" اﮔﺮﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﺳﺎزد وﺥﺪا 'ﺳﺎﺥﺖ' ﻋﺎﻟﻢ را‪ ،‬ﭘﺲ ﺁﻳﺎ در ﺥﺪا ﻋﺸﻖ هﺴﺖ؟"‬ ‫" اﻟﺒﺘﻪ!" ﻣﻮﺟﻮدی درﺥﺸﺎن و ﺑﺎ ﺵﮑﻮﻩ ﮐﻪ ﮐﻬﮑﺸﺎن هﺎ وﻋﻮاﻟﻢ و ﺳ ﺘﺎرﮔﺎن‬ ‫را ﺥﻠﻖ ﮐﺮدﻩ‪ ،‬در ﻧﻈﺮم ﺁﻣﺪ‪ .‬اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ " ،‬ول ﮐﻦ ﺁن رﻳﺶ را‪".‬‬ ‫درﺳﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎزهﻢ ﺥﺪا را ﺑﺎ رﻳﺶ و ﭼﻬﺮﻩ هﺎی اﻧﺴ ﺎﻧﯽ ﻣﺘﺼ ﻮر ﺵ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬ﺑ ﺎ‬ ‫اﻳﻦ ﻓﺮق ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﺎرﺑﻪ ﺟﺎی اﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎﻻی اﺑﺮهﺎ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﺎﺵﺪ‪،‬وﺳﻂ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫" ﭘﺲ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ ﮐﻪ ﺥﺪاوﻧﺪ ﻋﺸﻘﯽ ﻓﺮاوان دارد‪"...‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﺑﻠﻪ‪".‬‬ ‫‪١١١‬‬

‫" ﺥﻮب‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﺥﺪا ﻋﺎﻟﻢ را ﺥﻠﻖ ﮐﺮد؟ "‬ ‫ﻣﺪﺗﯽ ﻃ ﻮﻻﻧﯽ ﺳ ﮑﻮت ﮐ ﺮدم و ﻧﺘﻮاﻧﺴ ﺘﻢ ﺟ ﻮاﺑﯽ ﺑ ﺪهﻢ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﻪ ﺗﻠﺨ ﯽ ﮔﻔ ﺘﻢ‪،‬‬ ‫" ﻓﮑ ﺮ ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨ ﯽ ﮐ ﻢ ﺳ ﻦ و ﺳ ﺎل ﺗ ﺮ از ﺁن ﺑﺎﺵ ﻢ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ اﻳﻨﺠ ﻮر ﺳ ﻮال ه ﺎ‬ ‫ﺟﻮاب ﺑﺪهﻢ؟ "‬ ‫اﻣﯽ ﺑﻪ ﺟﻮاﺑﯽ ﮐﻪ دادﻩ ﺑﻮدم ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﮑﺮد و ﭘﺮﺳ ﻴﺪ‪ " ،‬ﭼ ﺮا ﻣ ﯽ ﺥ ﻮاهﯽ از‬ ‫ﺁن ﮔﺮدوهﺎ ﺑﺮای ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺖ ﺑﺒﺮی؟ "‬ ‫" ﺑﺮای اﻳﻨﮑﻪ ﻃﻌﻢ ﺁن را ﺑﭽﺸﺪ‪ ...‬ﺥﻮﺵﺶ ﺥﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ‪".‬‬ ‫" دﻟﺖ ﻣﯽ ﺥﻮاهﺪ ﮐﻪ ﺥﻮﺵﺶ ﺑﻴﺎﻳﺪ؟ "‬ ‫" ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ‪".‬‬ ‫" ﭼﺮا؟ "‬ ‫" ﭼﻮن اﮔﺮ ﺥﻮﺵﺶ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ ...‬ﺥﻮﺵﺤﺎل ﺥﻮاهﺪ ﺵﺪ‪".‬‬ ‫" ﭼﺮا ﻣﯽ ﺥﻮاهﯽ ﺥﻮﺵﺤﺎﻟﺶ ﮐﻨﯽ؟ "‬ ‫" ﭼﻮن دوﺳﺘﺶ دارم‪".‬‬ ‫ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺵﺪم ﭼﻮن ﻳﮑﯽ دﻳﮕﺮ از وﻳﮋﮔ ﯽ ه ﺎی ﻋﺸ ﻖ را ﻓﻬﻤﻴ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬ﻧﻴ ﺎز‬ ‫ﺑﻪ ﺵﺎد ﮐﺮدن ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ دوﺳﺘﺸﺎن دارﻳﻢ‪.‬‬ ‫" ﭼﺮا دﻟﺖ ﻣﯽ ﺥﻮاهﺪ ﮐ ﻪ از ﮔﺮدوه ﺎ ﺥﻮﺵ ﺶ ﺑﻴﺎﻳ ﺪ؟ ﺟ ﻮری هﺴ ﺖ ﮐ ﻪ او‬ ‫را ﺥﻮﺵﺤﺎل ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟ "‬ ‫" ﺁرﻩ‪ ،‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ‪".‬‬ ‫" ﭼﺮا ﺥﺪا اﻧﺴﺎن هﺎ‪،‬دﻧﻴﺎهﺎ‪،‬ﻣﻨﺎﻇﺮ‪،‬ﻃﻌﻢ‪،‬رﻧﮓ وراﻳﺤﻪ را ﺁﻓﺮﻳﺪ؟ "‬ ‫ﻓﺮﻳﺎد زدم‪" ،‬ﺗﺎ ﺵﺎد ﺵﻮﻳﻢ!" از اﻳﻨﮑﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭼﻴﺰی ﺵﺪﻩ ﺑ ﻮدم ﮐ ﻪ ﻓﺮاﻣ ﻮش‬ ‫ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم‪،‬ﺥﻮﺵﺤﺎل ﺵﺪم‪.‬‬ ‫" ﺥﻮﺑﻪ‪ ...‬ﭘﺲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮت ﺥﺪا ﻣﺎ را دوﺳﺖ دارد؟ "‬ ‫" ﺁرﻩ‪ ...‬ﺥﻴﻠﯽ دوﺳﺘﻤﺎن دارد‪ ...‬هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ را ﺑﺮای ﻣﺎ ﺥﻠﻖ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" ﭘﺲ‪ ،‬اﮔﺮدوﺳ ﺘﻤﺎن دارد‪ ،‬ﻣ ﺎ ه ﻢ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﻪ هﻤ ﺎن اﻧ ﺪازﻩ ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ را دوﺳ ﺖ‬ ‫داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﻴﻢ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻧﻪ؟ "‬ ‫" ﺑﻠﻪ‪،‬اﮔﺮ ﺥﺪا دوﺳﺖ دارﻩ‪"...‬‬ ‫" ﻋﺎﻟﻴﻪ‪ .‬ﭘﺲ ﺁﻳﺎ ﭼﻴﺰی واﻻﺗﺮ از ﻋﺸﻖ هﺴﺖ؟ "‬ ‫" ﺗﻮ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰهﺎﺳﺖ‪" ....‬‬ ‫ﻟﺒﺨﻨ ﺪ ﻣ ﯽ زد‪ " ،‬ودر ﺿ ﻤﻦ ﮔﻔ ﺘﻢ ﮐ ﻪ ه ﺮ ﭼ ﻪ ﮔﻔﺘ ﻪ ام را ﻓﺮاﻣ ﻮش ﮐ ﻦ‪.‬‬ ‫ﺑﻌﻀﯽ هﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐ ﻪ ه ﻮش از ﻋﺸ ﻖ واﻻﺗ ﺮ اﺳ ﺖ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ در ﺣ ﺎل دادن‬ ‫اﻳﻦ 'ﮔﺮدوهﺎ' ﺑﻪ ﻣﺎدر ﺑﺰرﮔﺖ هﺴﺘﯽ‪ ،‬ﭼﮑﺎر ﺥﻮاهﯽ ﮐﺮد؟ "‬ ‫" ﻣﯽ ﺥﻮاهﻢ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺁﻳﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺎ ﺁن هﺎ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮش ﮐﻨﻢ؟ "‬ ‫‪١١٢‬‬

‫" داری ازهﻮﺵﺖ ﺑﺮای اﻳﻦ ﮐﺎر اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻧﻪ؟ "‬ ‫" ﺁرﻩ‪ ،‬ﺥﻮب دارم ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻢ ﺥﻮﺵﺤﺎﻟﺶ ﮐﻨﻢ‪".‬‬ ‫" ﭘﺲ هﻮش ﺗﻮدرﺥﺪﻣﺖ ﻋﺸﻖ اﺳﺖ ﻳﺎ ﻗﻀﻴﻪ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ اﺳﺖ؟ "‬ ‫" ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ‪".‬‬ ‫" ﻗﺼﺪ اﺻﻠﯽ ﺗﻮازﺥﻮﺵﺤﺎل ﮐﺮدن ﻣﺎدرت ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻣﻬﺮ ﻳﺎ ﻓﮑﺮ؟ "‬ ‫" ﺁهﺎ‪،‬ﻋﺸﻖ‪،‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ زادﻩ اوﺳﺖ‪".‬‬ ‫ﻼ درﺳ ﺘﻪ ﭼ ﻮن ﺥﻼﻗﻴ ﺖ ازﻋﺸ ﻖ ﺳﺮﭼﺸ ﻤﻪ‬ ‫" 'هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ زادﻩ اوﺳ ﺖ‪ '.‬ﮐ ﺎﻣ ً‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻩ‪....‬اول دوﺳﺖ ﻣﻴ ﺪاری ﺑﻌ ﺪ ازهﻮﺵ ﺖ ﺑ ﺮای ﺵ ﺎد ﮐ ﺮدن اواﺳ ﺘﻔﺎدﻩ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ .‬درﺳﺘﻪ؟ "‬ ‫" درﺳﺘﻪ‪ .‬هﻮﺵﻢ را درﺥﺪﻣﺖ ﻋﺸﻘﻢ ﻗﺮار ﻣﯽ دهﻢ‪ .‬اول ﻋﺸﻖ‪".‬‬ ‫" ﭘﺲ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﻓﺮاﺗﺮ از ﻋﺸﻖ اﺳﺖ؟ "‬ ‫ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮدم اﻣﺎ ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬هﻴﭻ ﭼﻴﺰ؟ "‬ ‫ﺟﻮاب داد‪ ".‬هﻴﭻ ﭼﻴﺰ‪ ".‬ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﭘﺮ ﻧﻮر‪،‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ ﭼﺮﺥﻴﺪ‪ ".‬ﭘﺲ اﮔﺮ‬ ‫دﻳﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺥﺪاوﻧﺪ ﻋﺸﻖ ﺑﺴﻴﺎر دارد‪،‬ﭘﺲ ﺥﻮد او ﭼﻴﺴﺖ؟ "‬ ‫" ﻧﻤﯽ داﻧﻢ‪".‬‬ ‫" اﮔ ﺮ ﻗﺮارﺑ ﺮاﻳﻦ ﺑﺎﺵ ﺪ ﮐ ﻪ ﭼﻴ ﺰی ﻋﻈ ﻴﻢ ﺗ ﺮ ازﻋﺸ ﻖ ﺑﺎﺵ ﺪ‪،‬ﺁن ﺥﺪاﺳ ﺖ‪.‬‬ ‫درﺳﺘﻪ؟ "‬ ‫" ﺁرﻩ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪".‬‬ ‫" ﭘﺲ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ از ﻋﺸﻖ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻩ؟ "‬ ‫" ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‪"....‬‬ ‫هﻤﻴﻦ اﻵن ﮔﻔﺘﻴﻢ‪ ،‬ﭼﻪ ﭼﻴﺰی ﻓﺮاﺗﺮازﻋﺸﻖ اﺳﺖ؟ "‬ ‫" ﺥﻮب ﮔﻔﺘﻴﻢ هﻴﭻ ﭼﻴﺰ‪".‬‬ ‫دوﺑﺎرﻩ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ " ،‬ﭘﺲ ﺥﺪا ﭼﻴﻪ؟ "‬ ‫" اوﻩ! ﺥﺪاﻋﺸ ﻘﻪ‪ .‬ﺑﺎره ﺎ اﻳ ﻦ را ﮔﻔﺘ ﻪ ای ‪ ...‬ﻣ ﻦ ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم ﺥ ﺪا ﺵﺨﺼ ﯽ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺑﺴﻴﺎر دارد‪"....‬‬ ‫" ﻧﻪ‪،‬ﺥﺪا ﺵﺨﺼﯽ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﻴﺴﺖ‪.‬ﺥﺪا ﺥﻮدﻋﺸﻘﻪ‪ ،‬ﻋﺸﻖ ﺥﺪاﺳﺖ‪".‬‬ ‫" اﻣﯽ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﺑﺎﺵﻢ‪".‬‬ ‫" ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﻳﮏ ﻧﻴﺮوﺳ ﺖ‪ ،‬ﻳ ﮏ ارﺗﻌ ﺎش اﺳ ﺖ‪ ،‬اﻧ ﺮژی ﺑ ﺎ ﺗ ﺎﺙﻴﺮی ﮐ ﻪ‬ ‫ﻼ ﺣﺲ‪ -‬ﺳﻨﺞ اﻧﺪازﻩ ﮔﻴﺮی ﮐﺮد‪".‬‬ ‫ﻣﯽ ﺗﻮان ﺁن را ﺑﺎ اﺑﺰاری ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﺜ ً‬ ‫" ﺁرﻩ‪ ،‬ﻳﺎدﻣﻪ‪".‬‬ ‫" ﻧﻮرهﻢ ﻧﻮﻋﯽ اﻧﺮژی ﻳﺎ ارﺗﻌﺎش اﺳﺖ‪".‬‬ ‫" واﻗﻌًﺎ؟ "‬ ‫‪١١٣‬‬

‫" ﺑﻠ ﻪ‪ ،‬واﺵ ﻌﻪ ‪ ، x‬ﻣ ﺎدون ﻗﺮﻣ ﺰ و ﺣﺘ ﯽ ﻓﮑ ﺮهﻢ اﻧ ﺮژی هﺴ ﺘﻨﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ ﺁﻧﻬ ﺎ‬ ‫ﻧﻮﻋﯽ ارﺗﻌﺎش از 'ﭼﻴﺰی' ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﮐ ﺎﻧﺲ ه ﺎی ﻣﺘﻔﺎوﺗﻨ ﺪ‪.‬هﺮﭼ ﻪ ﻓﺮﮐ ﺎﻧﺲ‬ ‫ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬اﻧﺮژی ﮐﻴﻔﻴ ﺖ ﻣﻼﻳ ﻢ ﺗ ﺮ و ﺑﻬﺘ ﺮی دارد‪ .‬ﺳ ﻨﮓ و ﻓﮑ ﺮ ه ﺮ دو‬ ‫ﻳﮏ 'ﭼﻴﺰﻧﺪ' ﮐﻪ ﻓﺮﮐﺎﻧﺲ هﺎی ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ اﻳﺠﺎد ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪"...‬‬ ‫" اﻳﻦ 'ﭼﻴﺰ' ﮐﻪ هﻤﺶ ﻣﻴﮕﯽ ﭼﻴﻪ؟ "‬ ‫" ﻋﺸﻖ‪".‬‬ ‫" واﻗﻌًﺎ؟ "‬ ‫" واﻗﻌًﺎ‪ ....‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰﻋﺸﻖ اﺳﺖ‪ ،‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺥﺪاﺳﺖ‪"...‬‬ ‫" ﭘﺲ ﺥﺪاوﻧﺪ هﺴﺘﯽ را ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﮐﺎﻣﻞ ﺥﻠﻖ ﮐﺮدﻩ؟ "‬ ‫" 'ﺥﻠﻖ ﮐﺮدن' ﻳﮑﯽ از راهﻬﺎﺳﺖ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘ ﺖ اﻳ ﻦ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺥﺪاوﻧ ﺪ 'دﮔ ﺮدﻳﺲ'‬ ‫ﺵﺪﻩ ﻋﺎﻟﻢ‪ ،‬ﺻﺨﺮﻩ‪ ،‬ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﻦ‪ ،‬ﺳﺘﺎرﻩ و اﺑﺮهﺎﺳﺖ‪"....‬‬ ‫" ﭘﺲ‪ ...‬ﻣﻦ ﺥﺪا هﺴﺘﻢ؟ "‬ ‫اﻣ ﯽ ﺑ ﻪ ﻣﻬﺮﺑ ﺎﻧﯽ ﻟﺒﺨﻨ ﺪ زدﻩ و ﮔﻔ ﺖ‪ "،‬ﻗﻄ ﺮﻩ درﻳ ﺎ ﻧﻤ ﯽ ﺗﻮاﻧ ﺪ ﺑﮕﻮﻳ ﺪ ﮐ ﻪ‬ ‫درﻳﺎﺳ ﺖ‪،‬ﺣﺘﯽ اﮔ ﺮ ﺗﻤ ﺎﻣﯽ ﺁن ﺥﺼﻮﺻ ﻴﺎت را در ﺥ ﻮد داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ .‬ﺗ ﻮ از‬ ‫ﺟﻨﺲ ﺥﺪاوﻧﺪی‪.‬ﻋﺸﻘﯽ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻓﺮﮐ ﺎﻧﺲ ارﺗﻌﺎﺵ ﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎﻻ ﻧﻴﺴ ﺖ‪.‬رﺵ ﺪ ﻳ ﺎﻓﺘﮕﯽ‬ ‫ﻳﻌﻨ ﯽ ارﺗﻘ ﺎء ﻓﺮﮐ ﺎﻧﺲ ارﺗﻌ ﺎش‪ .‬ﭼﻴ ﺰی ﮐ ﻪ اﺟ ﺎزﻩ ﻣ ﯽ ده ﺪ ﺗ ﺎ اﻧ ﺪک اﻧ ﺪک‬ ‫هﻮﻳﺖ ﺣﻘﻴﻘﯽ ﺥﻮد‪ :‬ﻋﺸﻖ را ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﻢ و ﻣﺠﺪدًا ﻣﺎﻟﮏ ﺁن ﺵﻮﻳﻢ‪".‬‬ ‫" ارﺗﻘﺎء ﻓﺮﮐﺎﻧﺲ؟ "‬ ‫" ﻧﻔﺮت ارﺗﻌﺎش ﭘﺎﺋﻴﻨﯽ دارد‪ .‬ﻋﺸﻖ ارﺗﻌﺎش ﺑﺎﻻﻳﯽ دارد‪".‬‬ ‫" اوﻩ‪"...‬‬ ‫" ﺥﻮدت را ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺑﮕﻴﺮ‪".‬‬ ‫" اﻣﯽ ﻣﻨﻈﻮرت را ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ‪".‬‬ ‫" وﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﯽ 'ﻣﻦ' اﺵﺎرﻩ ات ﺑﻪ ﭼﻴﺴﺖ؟ وﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﯽ'ﻣﻦ' اﺵﺎرﻩ ات‬ ‫ﺑﻪ ﮐﺪام ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺪﻧﺖ اﺳﺖ؟ "‬ ‫" ﺑﻪ وﺳﻂ ﺳﻴﻨﻪ ام‪".‬‬ ‫" ﭼ ﺮا ﺑ ﻪ ﻧ ﻮک دﻣﺎﻏ ﺖ اﺵ ﺎرﻩ ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨ ﯽ و ﺑﮕ ﻮﻳﯽ ﻣ ﻦ؟ ﻳ ﺎ ﭘﻴﺸ ﺎﻧﻴﺖ‪ ،‬ﻳ ﺎ‬ ‫ﮔﻠﻮﻳﺖ؟ "‬ ‫ﺑﺎ ﺥﻮد ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﭼﻘﺪرﺥﻨﺪﻩ دار ﻣﯽ ﺵﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎی دﻳﮕ ﺮی از ﺑ ﺪﻧﻢ اﺵ ﺎرﻩ‬ ‫ﮐﺮدﻩ و ﺑﮕﻮﻳﻢ 'ﻣﻦ'‪ .‬ﺑﺎ ﺥﻨﺪﻩ ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﭼ ﺮا ﺑ ﻪ وﺳ ﻂ ﺳ ﻴﻨﻪ ام اﺵ ﺎرﻩ‬ ‫ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ‪' ،‬ﻣﻦ'‪".‬‬

‫‪١١٤‬‬

‫" ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﮐﻪ ﺗﻮدﻗﻴﻘًﺎ درهﻤﺎﻧﺠﺎ هﺴ ﺘﯽ‪ .‬ﺗﻮﻋﺸ ﻘﯽ‪ .‬ﻗﻠﺒ ﺖ ﺟﺎﻳﮕ ﺎهﯽ اﺳ ﺖ‬ ‫ﮐ ﻪ در ﺁن زﻧ ﺪﮔﯽ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﯽ‪.‬ﺣﮑ ﻢ ﻋﺪﺳ ﯽ ﭘﻴ ﺪا ﻧﻤﺎﻳﺎﻧ ﻪ ای را دارد ﮐ ﻪ در‬ ‫زﻳﺮدرﻳﺎﻳﯽ هﺴﺖ‪".‬‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ ام اﺵﺎرﻩ ﮐﺮد وﮔﻔﺖ‪ " ،‬اﻳﻨﺠﺎ‪ ،‬اﻳﻦ ﻋﺪﺳﯽ ﮐﻤ ﮏ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ ﺗ ﺎ ﺁن ﭼ ﻪ‬ ‫ﺥ ﺎرج از وﺟ ﻮدت هﺴ ﺖ را ادراک ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ﻋﺪﺳ ﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ 'ﮐ ﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ'‬ ‫درون ﻳﻌﻨﯽ ﻣﻐﺰت ﻣﺘﺼﻞ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺁن ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯽ ﺑﻔﻬﻤﯽ ﮐﻪ ﭼﻴﺰه ﺎی‬ ‫ﺑﻴﺮوﻧﯽ دﻧﻴﺎﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ واﻋﻤﺎل و رﻓﺘﺎر ﺟﺴﻤﺖ را ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪهﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪.‬‬ ‫ﻓ ﺰون ﮐ ﺎری هﺎﻳ ﺖ ﺑﺎﻋ ﺚ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد دﭼ ﺎر اﻓ ﺮاط و ﺗﻔ ﺮﻳﻂ ﺵ ﻮی و ﺁﻣ ﺎج‬ ‫)ﺵٸ‪،‬هﺪف( را دﺳﺘﮑﺎری ﮐﻨ ﯽ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺗ ﻮ اﻳﻨﺠ ﺎ هﺴ ﺘﯽ‪ ".‬ﺑ ﺎر دﻳﮕ ﺮ ﻧﻘﻄ ﻪ ای‬ ‫درﻗﻔﺴﻪ ﺳﻴﻨﻪ ام را ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺖ‪ " .‬ﺗﻮ ﻋﺸﻘﯽ‪ ،‬ﭘﺲ هﺮ ﻋﻤﻠﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺮ ﺥ ﻼف‬ ‫ﻋﺸﻖ اﻧﺠﺎم ده ﯽ‪ ،‬ﺑﺮﻋﻠﻴ ﻪ ﺥ ﻮدت و ﺑﺮﻋﻠﻴ ﻪ ﺥﺪاوﻧ ﺪ ﮐ ﻪ ﺥ ﻮد ﻋﺸ ﻖ اﺳ ﺖ‪،‬‬ ‫اﻧﺠﺎم دادﻩ ای‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺸ ﻖ اﺳ ﺖ‪ .‬و ﺑ ﻪ‬ ‫هﻤﻴﻦ ﺥﺎﻃﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﺣﺪ واﻣﮑﺎن اﻧﺴ ﺎن ﺑ ﻮدﻩ اﺳ ﺖ‪،‬‬ ‫و ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﺥ ﺎﻃﺮ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﻧ ﺎم دﻳﮕ ﺮ ﺥﺪاوﻧ ﺪ ﻋﺸ ﻖ اﺳ ﺖ‪ .‬در ﻧﺘﻴﺠ ﻪ‪،‬‬ ‫ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮدن و اهﺪاء ﻋﺸﻖ‪ .‬ﺟﻴﻢ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺵ ﻴﻮﻩ ﺥﺪاوﻧ ﺪ‬ ‫را درک و ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪".‬‬ ‫" ﻣﺮﺳﯽ‪ ،‬اﻣﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺵﺪی ﺗﺎ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺮاﻳﻢ ﺵﻔﺎف ﺗﺮ ﺵﻮد‪".‬‬ ‫از ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮﻩ رﻧﮓ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺥﻮرد‪.‬‬ ‫" رﺳﻴﺪﻳﻢ ﺟﻴﻢ‪.‬از ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻧﮓ‪" ...‬‬ ‫درون ﺳﻔﻴﻨﻪ را رﻧ ﮓ ﻗﺮﻣ ﺰ ﻓ ﺮا ﮔﺮﻓ ﺖ‪.‬اﻧﻌﮑﺎﺳ ﯽ از ﺁﺳ ﻤﺎن ﻗﺮﻣ ﺰ ﺑﻴ ﺮون‬ ‫ﺑﻮد‪.‬اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﻟﺒﺮﻳﺰازﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﻣﺘﻮاﺿﻌﺎﻧﻪ ای ﺵﺪﻩ ام‪.‬‬ ‫دﻳﮕﺮ ذهﻨﻢ ﭼﻮن ﻣﻌﻤﻮل ﮐﺎر ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﺗﻮﺿﻴﺢ دادن ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﺁﮔ ﺎهﯽ ام‬ ‫ﮐ ﺎر دﺵ ﻮاری اﺳ ﺖ‪ .‬داﺵ ﺘﻢ اﺣﺴ ﺎس ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم ﮐ ﻪ واﻗﻌ ًﺎ ﺥ ﻮدم ﻧﻴﺴ ﺘﻢ‪ ،‬ﮐ ﻪ‬ ‫'اﻳﻨ ﯽ' ﮐ ﻪ هﺴ ﺘﻢ‪ ،‬ﻧﺒ ﻮدم‪.‬دﻳﮕ ﺮ ﺥ ﻮد را ﮐ ﻮدﮐﯽ زﻣﻴﻨ ﯽ ﺗﺼ ﻮر ﻧﻤ ﯽ ﮐ ﺮدم‪.‬‬ ‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﭼﻴﺰی ﺑﺴﻴﺎر ﻓﺮاﺗﺮ ﻣﺒ ﺪل ﮔﺸ ﺘﻪ ﺑ ﻮدم‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﮐ ﻪ وﻗﺘ ﯽ زادﻩ ﺵ ﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮدم‪،‬هﻮﻳﺖ اﺻﻠﯽ ﺥﻮد را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬ﮔﻮﻳﯽ اﻳﻦ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﭽ ﻪ ای‬ ‫هﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺟﻴﻢ ﻓﻘﻂ ﻳﮏ روﻳﺎ ﺑﻮدﻩ‪ ،‬و اﻧﮕﺎر دوﺑﺎرﻩ ﺣﺎﻓﻈﻪ ام را ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ‬ ‫ﺁوردﻩ ﺑﻮدم‪.‬‬ ‫اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ اﻳﻦ زﻧ ﺪﮔﯽ ﮐ ﻪ داﺵ ﺘﻢ را از ﻗﺒ ﻞ ﻣ ﯽ داﻧﺴ ﺘﻪ ام‪ ،‬ﻧ ﻪ‬ ‫ﺁن ﻋﺎﻟﻢ و ﻧﻪ ﺁن زﻣﺎن ﺑﺮاﻳﻢ ﻧﺎﺵﻨﺎﺥﺘﻪ ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫اﻣﯽ وﺳﻔﻴﻨﻪ ﻓﻀﺎﻳﯽ هﺮدو ﻧﺎﭘﺪﻳ ﺪ ﺵ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬ ﺎ ﺑ ﻮدم‪ .‬از ﻓﺎﺻ ﻠﻪ ای دور‬ ‫ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدم ﺗﺎ در ﻣﻴﻌﺎدﮔﺎهﯽ ﺑﺎﺵﻢ ﮐﻪ از ﺥﻴﻠﯽ ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﻣﻘﺮر ﺵﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫‪١١٥‬‬

‫در اﺑﺮهﺎی ﻗﺮﻣﺰ درﺥﺸﺎن ﻏﻮﻃﻪ ور ﺑﻪ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺥ ﻮردم‪ .‬ﺥﻮرﺵ ﻴﺪی‬ ‫در ﮐﺎر ﻧﺒﻮد‪ ،‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺴﻴﺎر ﻟﻄﻴﻒ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻃﺒﻴﻌﺘ ﯽ ﺥ ﻮش و روﺳ ﺘﺎﻳﯽ هﻮﻳ ﺪا ﺵ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭼﻨ ﺪ ﭘﺮﻧ ﺪﻩ ﺵ ﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ ﻗ ﻮ ﺑ ﺮ‬ ‫درﻳﺎﭼﻪ ای ﺳﺮخ ﺵﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬ﺵﺎﻳﺪ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﺁن ﺁﺳﻤﺎن ﻗﺮﻣ ﺰ رﻧ ﮓ‬ ‫ﺑﻪ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺗ ﻪ رﻧ ﮓ ﻗﺮﻣ ﺰ ﻣ ﯽ داد‪ .‬ﮐﻨ ﺎر ﺑﺮﮐ ﻪ را ﻋﻠﻔ ﺰار و ﻧﻴ ﺰاری ﺑ ﻪ‬ ‫رﻧﮓ هﺎی ﺳﺒﺰ‪،‬ﻧﺎرﻧﺠﯽ‪،‬زرد و ﻗﺮﻣﺰ ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺗﭙﻪ هﺎﻳﯽ‬ ‫را از دوردﺳ ﺖ ﺑﺒﻴ ﻨﻢ ﮐ ﻪ ﭘﻮﺵ ﻴﺪﻩ از ﮔ ﻞ ﺑ ﻮد‪ .‬ﮔ ﻞ و ﺳ ﺒﺰﻩ ه ﺎﻳﺶ هﻤﭽ ﻮن‬ ‫ﺟﻮاهﺮاﺗﯽ ﮐﻮﭼﮏ‪،‬درﺥﺸﺎن و رﻧﮕﺎرﻧﮓ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﺑﺮه ﺎ ﺟﻠ ﻮﻩ ه ﺎی ﻣﺨﺘﻠﻔ ﯽ‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻪ رﻧﮓ ﺻﻮرﺗﯽ‪ ،‬و ﻳﺎﺳﯽ داﺵﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻢ اﻳﻦ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ در ﺁن ﭼﺸﻢ اﻧﺪاز ﺣﻀ ﻮر دارم ﻳ ﺎ ﭼﺸ ﻢ اﻧ ﺪاز اﺳ ﺖ‬ ‫ﮐﻪ در ﻣﻦ ﺣﻀﻮر دارد‪،‬ﻳﺎ اﻳﻨﮑﻪ هﺮ دو ﻣﺎ ﻳﮑﯽ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬ﺁن ﭼ ﻪ اﻣ ﺮوز ﺑ ﻴﺶ‬ ‫از هﻤﻪ ﺣﻴﺮاﻧﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ -‬هﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺁن زﻣﺎن ذهﻨﻢ درﮔﻴﺮش ﻧﺒ ﻮد‪ -‬ﺗ ﺮﻧﻢ ﺁن‬ ‫ﺁواز ﺑﻮد! ﻋﻠﻒ هﺎ و ﮔﻞ هﺎ هﻤﺎهﻨﮓ ﺑ ﺎ رﻳ ﺘﻢ ﺁن ﺁوا ﺣﺮﮐ ﺖ ﮐ ﺮدﻩ و ﻋﻘ ﺐ‬ ‫و ﺟﻠﻮ ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺁن ﻣﻮﺟﻮدات ﺻﺎﺣﺐ ﺁﮔﺎهﯽ ﺑﻮدﻧﺪ!‬ ‫ﻧﯽ هﺎ‪ ،‬ﻋﻠﻒ هﺎ وﮔ ﻞ ه ﺎ ﺁواز ﺥﻮاﻧ ﺪﻩ‪ ،‬ﻋﻘ ﺐ و ﺟﻠ ﻮ رﻓﺘ ﻪ وﻣ ﯽ رﻗﺼ ﻴﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫زﻳﺒﺎﺗﺮﻳﻦ ﮐﻨﺴﺮﺗﯽ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﺗ ﺎ ﭘ ﻴﺶ از ﺁن ﻧﺸ ﻨﻴﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ :‬ﮐﻨﺴ ﺮت زﻧ ﺪﮔﯽ در‬ ‫دﻧﻴﺎﻳﯽ ﺑﺮﺗﺮ‪.‬‬ ‫در ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺵﻨﺎور از ﻓﺮاز درﻳﺎﭼﻪ ﻋﺒﻮر ﮐ ﺮدم‪ .‬ﺑ ﺮای ﺟﻠ ﻮ رﻓ ﺘﻦ ﻧﻴ ﺎزی ﺑ ﻪ‬ ‫ﺣﺮﮐﺖ دادن ﭘﺎهﺎﻳﻢ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻳﮏ ﺟﻔﺖ ﻗﻮ ﮐ ﻪ ﮔﺮداﮔﺮدﺵ ﺎن را ﺟﻮﺟ ﻪ هﺎﻳﺸ ﺎن‬ ‫ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﮕﺎهﯽ ﺳﺮﺵﺎر از اﺣﺘ ﺮام و ادب ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ اﻧﺪاﺥﺘﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ ﺗﮑ ﺎن‬ ‫دادن ﮔﺮدن هﺎی دراز ﺥﻮد ﺥﻮﺵﺎﻣﺪ ﮔﻮﻳﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬ﻣﻨﻬﻢ ﺑ ﺎ ﻓ ﺮود ﺁوردن ﺳ ﺮ‬ ‫ﺥﻮد ﺥﻮﺵﺎﻣﺪ ﮔﻮﻳﯽ اﻳﺸﺎن را ﭘﺎﺳﺦ دادم‪ .‬ﺁن دو از ﺟﻮﺟﻪ هﺎﻳﺸ ﺎن ﺥﻮاﺳ ﺘﻨﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ هﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ اﺣﺘﺮام ﺑﮕﺬارﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎن دهﯽ ﺣﺎﻟﺖ ذهﻨﯽ داﺵﺖ‪.‬‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ هﻢ ﭘﻴ ﺮوی ﮐﺮدﻧ ﺪ و ﮔﺮدﻧﺸ ﺎن را اﻧ ﺪﮐﯽ ﺥ ﻢ ﮐﺮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﮔﺮﭼ ﻪ رﻓﺘﺎرﺵ ﺎن‬ ‫هﻤﺎن اﺣﺘﺮام و هﻤﺎهﻨﮕﯽ واﻟﺪﻳﻨﺸﺎن را ﻧﺪاﺵﺖ اﻣﺎ ﺑ ﻪ ه ﺮ ﺣ ﺎل اﻳ ﻦ ﮐ ﺎر را‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮای ﻟﺤﻈﻪ ای ﺗﻌﺎدل ﺥﻮد را از دﺳ ﺖ دادﻧ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣﺠ ﺪدًا ﺑ ﻪ ﺣﺎﻟ ﺖ‬ ‫ﻋ ﺎدی ﺥ ﻮد ﺑﺎزﮔﺸ ﺘﻪ و دم ﮐﻮﺗ ﺎﻩ ﺥ ﻮد را ﺑ ﺎ ﺗ ﻨﺶ ﺗﮑ ﺎن دادﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ ﺁن ﭼﻨ ﺎن‬ ‫ﻧﺨﻮت و ﻋﺸﻮﻩ ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ ای ﺑﻪ ﺵﻨﺎ ﮐﺮدن ﺑﺮ روی ﺁب اداﻣﻪ دادﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ‬ ‫ﺵﺪﻧﺪ دﻟﻢ ﺿﻌﻒ ﺑﺮود‪ .‬هﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﺳ ﻴﺮ ﺥ ﻮد ﺑ ﺮ ﻓ ﺮاز ﺁب اداﻣ ﻪ دادم ﺗ ﺎ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻣﺤﻞ ﻗﺮار ﺑﺮﺳﻢ‪ .‬ﺑﺎ ﺟﺎوداﻧﮕﯽ ﻗﺮار ﻣﻼﻗﺎت داﺵﺘﻢ‪ .‬ﻣﯽ رﻓ ﺘﻢ ﺗ ﺎ ﺁن 'زن' را‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﻢ‪.‬‬ ‫‪١١٦‬‬

‫ﮐﻤﯽ دورﺗﺮ ﻧﻮﻋﯽ ﻣﻌﺒﺪ ﻳﺎ ﺁﻻﭼﻴﻖ ﺑﺮ ﺁب روان ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻘﻔﯽ ژاﭘﻨ ﯽ از ﺟ ﻨﺲ‬ ‫ﻧﯽ هﺎی ﻧﺎزک داﺵﺖ‪ .‬ﺑﺮگ ه ﺎی ﻗﺮﻣ ﺰ و ﮔ ﻞ ه ﺎی ﺁﺑ ﯽ از ﻧ ﯽ ه ﺎﻳﺶ ﺑ ﺎﻻ‬ ‫رﻓﺘﻪ و ﺑﻪ دﻳﻮارهﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺁﻻﭼﻴﻖ دادﻩ ﺑﻮد‪ .‬روی ﮐﻒ ﭼﻮﺑﯽ ﭘﻮﻟﻴﺶ ﺵﺪﻩ اش‬ ‫ﺑﺎﻟﺸﺘﮏ هﺎﻳﯽ ﺑﺎ ﺣﺎﺵﻴﻪ هﺎی رﻧﮕﯽ ﭘﻬﻦ ﻗ ﺮار داﺵ ﺖ‪ .‬ﺗﺰﺋﻴﻨ ﺎت ﮐ ﻮﭼﮑﯽ از‬ ‫ﺟﻨﺲ ﺑﺮﻧﺰ ﻳﺎ ﻃﻼ هﻢ وﺟﻮد داﺵﺖ‪ .‬ﻋﻮد هﻢ ﻣﯽ ﺳﻮﺥﺖ‪ .‬ﺁن 'زن' ﺑ ﺎ ﺣ ﺎﻟﺘﯽ‬ ‫ﻣﺘﻴﻦ ﺑﺮ روی ﮐﻮﺳﻦ هﺎ ﻧﺸﺴ ﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬اﺣﺴ ﺎس ﻧﺰدﻳﮑ ﯽ زﻳ ﺎدی‪ ،‬ﺥﻴﻠ ﯽ زﻳ ﺎد‬ ‫ﺑ ﺎ او ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم‪.‬ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ وﺟ ﻮد‪ ،‬اﻧﮕ ﺎر اوﻟ ﻴﻦ ﺑ ﺎری ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ هﻤ ﺪﻳﮕﺮ را‬ ‫ﻣﯽ دﻳﺪﻳﻢ‪.‬‬ ‫در ﭼﺸ ﻤﺎن ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ ﻧﮕ ﺎﻩ ﻧﮑ ﺮدﻳﻢ‪ .‬اﻳ ﻦ ﺣﺎﻟ ﺖ ﭼﻨ ﺪ دﻗﻴﻘ ﻪ ای ﻃ ﻮل ﮐﺸ ﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻴﺎزی ﺑﻪ ﻋﺠﻠﻪ ﻧﺒ ﻮد‪ ...‬ﺗ ﺎزﻩ ﺑﻌ ﺪ از ﭼﻨ ﺪﻳﻦ ه ﺰار ﺳ ﺎل اﻧﺘﻈ ﺎر ﺑ ﻪ ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ‬ ‫رﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻳﻢ‪ ...‬ﺗﻌﻈﻴﻤﯽ ﮐﺮدم واو ﺑﻪ ﻇﺮاﻓﺖ و ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺁهﺴ ﺘﻪ ﺳ ﺮ ﭘﺎﺳ ﺦ‬ ‫داد‪ .‬وارد ﺵﺪم و ارﺗﺒﺎط ﻣﺎﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﺑﺮﻗﺮار ﺵﺪ‪،‬اﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﺎ ﮐﻼم‪.‬‬ ‫اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ از ﮐ ﻼم ﺑ ﻴﺶ از ﺣ ﺪ ﻋﺎﻣﻴﺎﻧ ﻪ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ و ﺑ ﻪ دور از‬ ‫هﻤﺎهﻨﮕﯽ ﺑﺎ دﻧﻴﺎﻳﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺁن ﺣﻀﻮر داﺵ ﺘﻢ‪ .‬زﺑ ﺎن ﻣ ﺎ ﻣﺮاﺳ ﻤﯽ هﻨ ﺮی‬ ‫و ﺑ ﻪ دور ازﺗﺸ ﺮﻳﻔﺎت ﺑ ﻮد‪.‬ﺗﻘﺮﻳﺒًﺎﺣﺮﮐ ﺖ ﻧﺎﻣﺤﺴ ﻮس ﺑﺎزوان‪،‬دﺳ ﺖ ه ﺎ‬ ‫واﻧﮕﺸﺘﺎن‪،‬هﻤﺮاﻩ‬ ‫ﺑﺎ ﻋﻮاﻃﻔﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ارﺗﻌﺎش ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﺮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﻌ ﺪًا اﻣ ﯽ ﺑ ﺮاﻳﻢ ﺗﻮﺿ ﻴﺢ داد ﮐ ﻪ وﻗﺘ ﯽ زﺑ ﺎن ﮐﻼﻣ ﯽ در اﺑﺰارﻋﻮاﻃﻔﻤ ﺎن‬ ‫ﻧﺎﺗﻮان ﺑﺎﺵﺪ‪،‬ﺑﻪ ﺵﻴﻮﻩ هﺎی دﻳﮕﺮ ﺑﺮﻗﺮاری ارﺗﺒﺎط ﻧﻴﺎز ﭘﻴﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﻪ هﻨ ﺮ‬ ‫ﻣﺘﻮﺳﻞ ﻣﯽ ﺵﻮﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻧﻮﺑ ﺖ ﺗﻤﺎﺵ ﺎی ﺁن ﺻ ﻮرت ﻧﺎﺵ ﻨﺎس رﺳ ﻴﺪ‪.‬ﺻ ﻮرت زن ﺵ ﺮﻗﯽ زﻳﺒ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ‬ ‫ﻟﺒﺎس ﺁﺑﯽ روﺵﻨﯽ ﺑﺮ ﺗﻦ داﺵﺖ‪ .‬ﻣﻮهﺎی ﺳﻴﺎﻩ اﺑﺮﻳﺸﻤﻴﻨﯽ داﺵﺖ ﮐﻪ دور ﺳ ﺮ‬ ‫ﺟﻤﻊ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺥ ﺎﻟﯽ دروﺳ ﻂ ﭘﻴﺸ ﺎﻧﯽ داﺵ ﺖ‪.‬اﺣﺴ ﺎس ﮐ ﺮدم ﻋﺸ ﻖ زﻳ ﺎدی در درون ﺥ ﻮد‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او دارم واو هﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ‪.‬‬ ‫ﻟﺤﻈ ﻪ اوج ﻓ ﺮا رﺳ ﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬دﺳﺘﺎﻧﻢ‪،‬دﺳ ﺘﺎﻧﺶ را ﻟﻤ ﺲ ﮐ ﺮد و‪ ....‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ‬ ‫ﻣﺤﻮ ﺵﺪ‪ .‬در ﺳﻔﻴﻨﻪ ودر ﮐﻨﺎر اﻣﯽ ﺑﻮدم‪.‬‬ ‫ﺑﺨ ﺎر ﺳﻔﻴﺪ‪،‬درﺥﺸ ﺎن ﺣ ﺎﮐﯽ از ﺁن ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ داﺵ ﺘﻴﻢ ﺁن ﻋ ﺎﻟﻢ را ﺗ ﺮک ﻣ ﯽ‬ ‫ﮐﺮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫"‪ ......‬ﮔﺎﻩ ﮐﻦ‪".‬‬ ‫" اوﻩ ﺣﺎﻻ ﺑﺮﮔﺸﺘﯽ‪ ".‬اﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪.‬‬ ‫‪١١٧‬‬

‫ﻓﻬﻤﻴﺪم ﮐﻪ هﺮﺁن ﭼﻪ ﺑ ﺮ ﻣ ﻦ ﮔﺬﺵ ﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻇ ﺮف ﺙﺎﻧﻴ ﻪ ای رخ دادﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﻗﺪرﻳﮏ واژﻩ ﻧﮓ‪ ...‬ﮔﺎﻩ ﮐﻦ‪،‬هﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ای ﮐﻪ ﻟﺒﻪ هﺎی ﻗﺮﻣﺰ رﻧ ﮓ را از‬ ‫ﭘﺸﺖ ﺵﻴﺸﻪ هﺎی ﺳﻔﻴﻨﻪ دﻳﺪم‪.‬‬ ‫اﺣﺴﺎس اﻧﺪوﻩ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ از روﻳﺎﻳﯽ زﻳﺒﺎ ﺑﻴ ﺪار ﺵ ﺪﻩ و‬ ‫ﻼ ﭼ ﺮا اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ در‬ ‫ﺑﻪ واﻗﻌﻴﺖ ﺣﺰن اﻧﮕﻴﺰ‪ ...‬ﻳﺎ ﺵﺎﻳﺪهﻢ ﺑ ﺮﻋﮑﺲ ﺑﺎﺵ ﺪ؟ اﺻ ً‬ ‫ﺁن هﺴﺘﻢ روﻳﺎﻳﯽ ﺑﺪ و ﺁن دﻳﮕﺮی واﻗﻌﻴﺖ ﻧﺒﺎﺵﺪ؟‬ ‫ﻓﺮﻳﺎد زدم‪ " ،‬ﻣﯽ ﺥﻮاهﻢ ﺑﺮﮔﺮدم!"‬ ‫اﻣ ﯽ ﺑ ﻪ ﮔﻮﻧ ﻪ ای ﺥﺸ ﻮﻧﺖ ﺑ ﺎر ﻣ ﺮا " ازﺁن زن" ﺟ ﺪا ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭼﻄ ﻮر‬ ‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﺪ؟‬ ‫هﻨﻮز ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ﺣﺎل ﻋﺎدی ﺥﻮد را ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺁن 'ﻣﻦ' دﻳﮕ ﺮم ﺑ ﺮ هﻮﻳ ﺖ‬ ‫ﻣﻌﻤﻮﻟﻢ ﺳﻨﮕﻴﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬از ﻃﺮﻓ ﯽ ﺟ ﻴﻢ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﭘﺴ ﺮ ﺑﭽ ﻪ ای ﻧ ﻪ ﺳ ﺎﻟﻪ‪ ،‬اﻣ ﺎ‬ ‫ﺑﺨﺸﯽ دﻳﮕﺮ داﺵﺘﻢ‪ ...‬ﭼﺮا ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻳﺎد ﺑﻴﺎورﻣﺶ؟‬ ‫اﻣﯽ ﺥﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺁراﻣﻢ ﮐﻨﺪ‪ "،‬وﻗﺘﺶ ﺥﻮاه ﺪ رﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﺑ ﺮ ﺥ ﻮاهﯽ ﮔﺸ ﺖ‪....‬اﻣ ﺎ‬ ‫ﻧﻪ ﺣﺎﻻ‪".‬‬ ‫ﺁرام ﺵ ﺪم‪ .‬ﻣ ﯽ داﻧﺴ ﺘﻢ ﮐ ﻪ ﺣ ﻖ ﺑ ﺎ اوﺳ ﺖ‪ ،‬و ﺑ ﺮ ﺥ ﻮاهﻢ ﮔﺸ ﺖ‪ .‬ﺁن ﺣ ﺲ‬ ‫" ﻋﺠﻠﻪ ﻧﺪاﺵﺘﻦ" را ﺑﻪ ﻳﺎد دارم‪ .‬هﻤﻴﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺵﺪ ﺗﺎ ﺁرام ﺑﮕﻴﺮم‪.‬‬ ‫ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻋﺎدی ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ‪ ،‬اﻣﺎ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﭼﻮن ﺳ ﺎﺑﻖ ﺑﺎﺵ ﻢ‪ .‬ﺟ ﻴﻢ‬ ‫ﺑﻮدم اﻣﺎ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ در ﺣﺎﻟﺖ دﻳﮕﺮم ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐ ﻪ ﺑﺴ ﻴﺎر ﻓﺮاﺗ ﺮ از ﺟ ﻴﻢ‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎزﻩ ُﺑﻌﺪی دﻳﮕﺮ از ﺥﻮدم را ﮐﺸﻒ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻓﺮاﺗ ﺮ از ﻇ ﺎهﺮ و زﻣ ﺎن‬ ‫ﺑﻮد‪.‬‬ ‫" در ﮐﺪام ﺟﻬﺎن ﺑﻮدم؟ "‬ ‫" در ﺟﻬﺎن ﻓﺮاﺗﺮ از زﻣﺎن و ﻣﮑﺎن‪ُ ...‬ﺑﻌﺪ دﻳﮕﺮ‪".‬‬ ‫" ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮدم‪ ،‬اﻣﺎ هﻤﻴﻦ ﮐﻪ هﺴﺘﻢ ﻧﺒﻮدم‪' ...‬دﻳﮕﺮی' ﺑﻮدم‪"....‬‬ ‫" ﺁﻳﻨ ﺪﻩ ات را دﻳ ﺪی‪ ،‬ﺁن ﮐ ﻪ ﺑﻌ ﺪ از ﺗﮑﻤﻴ ﻞ ﺳ ﻄﺢ رﺵ ﺪی ﺥ ﻮد ﺗ ﺎ ﺁﺳ ﺘﺎﻧﻪ‬ ‫ﻣﺸﺨﺺ ﺥﻮاهﯽ ﺵﺪ‪ ...‬ﮐﻤﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻳﺎ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ از دو هﺰار اﻣﺘﻴﺎز‪".‬‬ ‫" ﭼﻪ زﻣﺎﻧﯽ؟ "‬ ‫" ﭼﻨﺪ زﻧﺪﮔﯽ را ﺑﺎﻳﺪ ﺳﭙﺮی ﮐﻨﯽ‪".‬‬ ‫" ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺵﻮد ﺁﻳﻨﺪﻩ را دﻳﺪ؟ "‬ ‫"هﻤﻪ اش ﻧﻮﺵﺘﻪ ﺵﺪﻩ‪' .‬ﺵﺎهﮑﺎر' ﺥﺪاوﻧﺪ هﻢ اﮐﻨﻮن ﻧﻮﺵﺘﻪ ﺵﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻮ ﻓﻘ ﻂ‬ ‫ﭼﻨﺪ ﺻﻔﺤﻪ را ﺟﻠﻮﺗﺮ دﻳﺪﻩ ای‪ .‬ﻓﻘﻂ هﻤﻴﻦ‪.‬ﻻزم ﺑﻮد‪.‬اﻧﮕﻴ ﺰﻩ ای ﮐﻮﭼ ﮏ ﺑ ﻮد‬ ‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺪون ﭼﻮن وﭼﺮا از اﻳﻦ ﻃﺮز ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﺑ ﺎ ﻗﻄ ﻊ ﻧﻔ ﺲ ﭘﺎﻳ ﺎن‬ ‫‪١١٨‬‬

‫ﻣﯽ ﮔﻴﺮد‪ ،‬دﺳﺖ ﺑﺮداری و در اﻳﻦ ﺑﺎرﻩ ﺑﻨﻮﻳﺲ ﮐﻪ ﻣﻮﺿ ﻮع ﺑ ﺮای دﻳﮕ ﺮان‬ ‫هﻢ روﺵﻦ ﺵﻮد‪".‬‬ ‫" ﺁن زن ﮐﻪ ﺑﻮد؟ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﺎ ﻋﺎﺵﻖ هﻤﺪﻳﮕﺮﻳﻢ‪ ،‬ﺣﺘﯽ هﻢ ﺣﺎﻻ‪".‬‬ ‫" ﺥﺪاوﻧﺪ ﺑﺎرهﺎ او را ﺑﺮ ﺳﺮ راه ﺖ ﻣ ﯽ ﮔ ﺬارد‪.‬ﮔ ﺎهﯽ او را ﻣ ﯽ ﺵﻨﺎﺳ ﯽ و‬ ‫ﮔﺎهﯽ ﻧﻤﯽ ﺵﻨﺎﺳﯽ ﮐﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﻪ 'ﻣﺮﮐﺰ ادراک' در ﺳﻴﻨﻪ ات ﺑﺴ ﺘﮕﯽ دارد‪.‬‬ ‫هﺮ روﺣﯽ 'ﻧﻴﻤﻪ' ﮔﻤﺸﺪﻩ ای دارد‪".‬‬ ‫" ﭘﻮﺳﺘﯽ ﺁﺑﯽ داﺵﺖ! "‬ ‫" ﺗﻮ هﻢ هﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺑﻮدی‪،‬ﻓﻘﻂ در ﺁﺋﻴﻨﻪ ﻧﮕ ﺎﻩ ﻧﮑ ﺮدی‪ ".‬اﻣ ﯽ داﺵ ﺖ ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ‬ ‫ﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬ ‫" اﻻن هﻢ ﭘﻮﺳﺘﻢ ﺁﺑﯽ اﺳﺖ؟ " دﻟﻮاﭘﺲ ﺑﻪ دﺳﺖ هﺎﻳﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪.‬‬ ‫" ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻧﻪ‪ .‬او هﻢ اﻵن ﺁﺑﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪".‬‬ ‫"اﻵن ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ "‬ ‫ﺑﺎزﻳﮕﻮﺵﺎﻧﻪ وﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ اﺳﺮارﺁﻣﻴﺰ ﮔﻔﺖ‪"،‬هﻤﻴﻦ ﻃﺮف هﺎ‪...‬هﻤﻴﻦ ﻃﺮف هﺎ"‬ ‫" ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺮ ﭘﻴﺸﺶ‪ .‬ﻣﯽ ﺥﻮام ﺑﺒﻴﻨﻤﺶ!"‬ ‫" ﺣﺎﻻ ﭼﺠﻮری ﻣﯽ ﺥﻮای ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﺶ؟ "‬ ‫" ﭼﻬﺮﻩ ای ژاﭘﻨﯽ داﺵﺖ‪...‬ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ ﻧﺪارم‪...‬اﻣﺎ ﺥ ﺎﻟﯽ‬ ‫وﺳﻂ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ داﺵﺖ‪".‬‬ ‫اﻣ ﯽ ﺥﻨﺪﻳ ﺪ‪ " ،‬دارم ﻣ ﻴﮕﻢ ﮐ ﻪ او در ﺣ ﺎل ﺣﺎﺿ ﺮ ﺁن ﺟ ﻮری ﮐ ﻪ دﻳ ﺪﻳﺶ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺥﻮدت ﮐﻪ ﺣﺎﻻ هﻤ ﺎن ﮐ ﻪ ﺁﻧﺠ ﺎ ﺑ ﻮدی‪ ،‬ﻧﻴﺴ ﺘﯽ‪ ".‬واداﻣ ﻪ‬ ‫داد‪ " ،‬در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ دﺥﺘﺮ ﺑﭽﻪ ای اﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺑﻘﻴﻪ دﺥﺘﺮ ﺑﭽﻪ هﺎ‪".‬‬ ‫" ﺗﻮ ﻣﯽ ﺵﻨﺎﺳﻴﺶ‪ .‬ﻣﯽ دوﻧﯽ ﮐﻴﻪ؟ "‬ ‫" ﺵﺎﻳﺪ‪ ...‬اﻣﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﻧﮑﻦ ﺟﻴﻢ‪ .‬ﻳﺎدت ﺑﺎﺵﻪ ﮐﻪ ﺻ ﺒﺮ وﺗﺤﻤ ﻞ ﻋﺼ ﺎرﻩ ﺁراﻣ ﺶ‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬هﻤﺎن ﺁراﻣﺶ دروﻧﯽ‪ .‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻗﺒ ﻞ از اﻳﻨﮑ ﻪ وﻗ ﺘﺶ ﺑﺮﺳ ﺪ‪ ،‬هﺪﻳ ﻪ را ﺑ ﺎز‬ ‫ﮐﻨﯽ‪ .‬زﻧﺪﮔﯽ راﻩ را ﻧﺸﺎﻧﺖ ﺥﻮاهﺪ داد‪ ...‬درﭘﺲ هﺮ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺥﺪاوﻧﺪ هﺴﺖ‪".‬‬ ‫" از ﮐﺠﺎ ﺑﺸﻨﺎﺳﻤﺶ؟ "‬ ‫" ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻣﻐﺰ ﻳﺎ ﻣﺎﺵﻴﻦ ﺣﺴﺎﺑﮕﺮت‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺎ اﻳﺪﻩ ه ﺎی از ﻗﺒ ﻞ ﺗﻌﻴ ﻴﻦ ﺵ ﺪﻩ ﻳ ﺎ‬ ‫ﺣﺘ ﯽ ﺥﻴﺎﻟﭙﺮدازاﻧ ﻪ ﻓﻘ ﻂ و ﻓﻘ ﻂ هﻨﮕ ﺎﻣﯽ ﮐ ﻪ دﻟ ﺖ در هﻤ ﺎهﻨﮕﯽ ﮐﺎﻣ ﻞ ﺑ ﺎ‬ ‫هﻮش ات ﺑﺎﺵﺪ ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﯽ ﺑﺎ ﻣﻼک ﻋﺸﻖ‪ -‬ﺥﺮد‪".‬‬ ‫" اﻣﺎ‪ ،‬ﺣﺎﻻ؟ "‬ ‫" هﻤﻴﺸﻪ ﺥﻮدت را ﻣﻮرد ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﻗﺮار ﺑ ﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺨﺼ ﻮص وﻗﺘ ﯽ را ﮐ ﻪ ﮐﺴ ﯽ‬ ‫ﺑﺮاﻳﺖ ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ درون را ﺑﺎ ﺑﻴﺮون اﺵﺘﺒﺎﻩ ﻧﮕﻴ ﺮ‪.‬اﻓﮑ ﺎرذهﻨﯽ‪ ،‬ﻧﻴﺎزه ﺎ‬ ‫و ﺥﻴﺎﻟﭙﺮدازی هﺎﻳﺖ را ﺑﺎ ﻋﻮاﻃﻒ ﻗﻠﺒﯽ و ﺁن ﭼﻪ ﮐﻪ هﻮش وذﮐﺎوﺗﺖ ﻧﺸ ﺎن‬ ‫‪١١٩‬‬

‫ﻣﯽ دهﺪ‪ ،‬ﻗﺎﻃﯽ ﻧﮑﻦ‪ ...‬دﻳﮕ ﺮ وﻗ ﺖ ﻧ ﺪارﻳﻢ‪ .‬ﻣﺎدرﺑﺰرﮔ ﺖ ﻧﺰدﻳﮑ ﻪ ﮐ ﻪ ﺑﻴ ﺪار‬ ‫ﺑﺸﻪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﮔﺮدﻳﻢ‪".‬‬ ‫" ﮐﯽ دوﺑﺎرﻩ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدی؟ "‬ ‫" وﻗﺘﯽ ﮐﺘﺎب را ﻧﻮﺵﺘﯽ‪ ،‬ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدم‪".‬‬ ‫" درﺑﺎرﻩ 'دﺥﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮی ژاﭘﻨﯽ' هﻢ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ؟ "‬ ‫" درﺑﺎرﻩ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﻦ ﮐﻪ در ﻗﺎﻟﺐ داﺳﺘﺎن ﺑﻨﻮﻳﺴﯽ‪".‬‬

‫‪١٢٠‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎردهﻢ‬ ‫ﺗﺎ دﻳﺪار ﺑﻌﺪ‬ ‫ﺟﻮ ﺁﺑﯽ ﺳﻴﺎرﻩ ام ﭘﺪﻳﺪار ﺵﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺮ ﻓﺮاز درﻳﺎ ﺑﻮدﻳﻢ و ﺳﺎﺣﻞ را ﻣﯽ دﻳﺪﻳﻢ‪ .‬ﺥﻮرﺵ ﻴﺪ در ﺣ ﺎل ﻃﻠ ﻮع ﮐ ﺮدن‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﯽ ﺵﺪ اﺵﻌﻪ هﺎی ﻃﻼﻳﯽ رﻧﮕﺶ را از ﻣﻴ ﺎن اﺑﺮه ﺎی ﺳ ﻴﻢ ﮔ ﻮن دﻳ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺁﺳﻤﺎن ﺁﺑﯽ‪ ،‬درﻳﺎی درﺥﺸ ﺎن‪،‬و ﮐﻮهﻬ ﺎی ﮐﺎﻟﻴﻔﺮﻧﻴ ﺎ ﺁن ﻃ ﺮف ﮐﻤ ﯽ دورﺗ ﺮ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫" ﺻﺮف ﻧﻈﺮازهﻤﻪ ﭼﻴﺰ‪،‬ﺳﻴﺎرﻩ ام زﻳﺒﺎﺳﺖ‪"...‬‬ ‫" ﻣﻨﻢ ﮐﻪ هﻤﻴﻦ را ﮔﻔﺘﻢ‪ .‬ﺑﺎ ﺵﮑﻮهﻪ و ﺑﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺵ ﻤﺎ ﺁدم ه ﺎ ﺑ ﻪ ﻗ ﺪر ﮐ ﺎﻓﯽ‬ ‫ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﺁن ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻴﺪ‪.‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﺪارﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ در ﺣﺎل وﻳ ﺮان ﮐ ﺮدن‬ ‫زﻣﻴﻦ و هﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺥﻮدﺗﺎن هﺴ ﺘﻴﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺵ ﻤﺎ ﺁدم ه ﺎ درک ﻣ ﯽ ﮐﺮدﻳ ﺪ ﮐ ﻪ‬ ‫ﻋﺸ ﻖ ﻣﻬ ﻢ ﺗ ﺮﻳﻦ ﻋﻨﺼ ﺮ زﻧ ﺪﮔﯽ اﺳ ﺖ و ﺁن ﺟ ﻮر ﮐ ﻪ ﻣ ﯽ ﺑﺎﻳ ﺪ زﻧ ﺪﮔﯽ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺮدﻳﺪ‪،‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﺪ زﻧﺪﻩ ﻧﮕﻬﺶ دارﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﻗﺒ ﻞ ازهﺮﭼﻴ ﺰ ﺑﺎﻳ ﺪ هﻤ ﻪ ﺁدم ه ﺎی ﺳ ﻴﺎرﻩ ﺥ ﻮد را ﺟ ﺰوی از ﻳ ﮏ ﺥ ﺎﻧﻮادﻩ‬ ‫ﺑﺪاﻧﻨﺪ‪ ،‬و ﺑﻌ ﺪ ﺑﺎﻳ ﺪ ه ﺮ ﮐﺠ ﺎ ﮐ ﻪ هﺴ ﺘﻴﺪ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ هﻤﭽ ﻮن ﻗ ﻮم و ﺥ ﻮﻳﺶ‬ ‫رﻓﺘ ﺎر ﮐﻨﻴ ﺪ‪ :‬ﺑﺎﻳ ﺪ هﻤﮕ ﯽ ﺥ ﻮد را ذﻳﻨﻔ ﻊ ﺑﺪاﻧﻴ ﺪ‪ :‬هﻤ ﻪ را ﺣﻤﺎﻳ ﺖ ﮐ ﺮدﻩ ‪،‬‬ ‫دوﺳﺖ داﺵﺘﻪ و ازﺥﻮد ﺑﺪاﻧﻴﺪ‪".‬‬ ‫" ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﮐﺎر را ﺑﻪ اﺟﺒﺎر ﮐﺮد‪ ،‬درﺳﺘﻪ؟ "‬ ‫" اﻟﺒﺘ ﻪ ﮐ ﻪ ﻧﺒﺎﻳ ﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺣ ﺎﻟﺘﯽ ﺥ ﻮد اﻧﮕﻴﺨﺘ ﻪ داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ .‬ﺁﻧﻬ ﻢ از راﻩ ﺑ ﺎﻻ‬ ‫ﺑ ﺮدن ﺳ ﻄﺢ ﻋﺸ ﻖ و ﺥ ﺮد ﺑ ﺮ زﻣ ﻴﻦ وﺥﻴﻠ ﯽ ﺳ ﺎدﻩ اﺳ ﺖ‪،‬ﭼﻮن ﮐ ﻪ ﻃﺒﻴﻌ ﯽ‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ راهﺒﺮ ﻧﺒﺎﺵﺪ‪ ،‬هﻮش در ﺥﺪﻣﺖ 'ﻣ ﻦ' ﻗ ﺮار ﮔﺮﻓﺘ ﻪ‬ ‫و ﺑﻪ ﺟﺎی وﺣ ﺪت ﺑﺨﺸ ﻴﺪن‪،‬ﺗﺠﺰﻳﻪ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ ﺗ ﺎ ﻧﻔ ﻊ ﺵﺨﺼ ﯽ ﺥ ﻮد را ﺑﺒ ﺮد‪.‬‬ ‫اﻣﺎ‪ ،‬اﮔﺮﻋﺸﻖ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﺵ ﻔﺎف ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‪ .‬دراﻳ ﻦ دﻧﻴﺎﻋﺸ ﻖ در ﺣ ﺎل‬ ‫ﻓﺰوﻧﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺥﻮش ﺑﻴﻦ ﺑﺎش‪".‬‬ ‫" ﺑﺎز ﺥﻮاﺑﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪"...‬‬ ‫" ﺑﻴﺎ اﻳﻨﺠﺎ‪ .‬ﺗﺎ ﺑﺎز هﻢ 'ﺵﺎرژ' ﺑﺸﯽ‪ ،‬اﻣﺎ اﻣﺸﺐ دﻳﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﻮاﺑﯽ‪".‬‬ ‫روی ﺻ ﻨﺪﻟﯽ ﺥﻮاﺑﻴ ﺪم‪ .‬ﺑ ﺎز ه ﻢ اﻣ ﯽ ﺵ ﺎرژر را زﻳ ﺮ ﺳ ﺮم ﮔﺬاﺵ ﺖ و‬ ‫ﺥﻮاﺑﻴﺪم‪.‬‬ ‫ﭘﺮازاﻧﺮژی وﺵﺎد و ﺥﻮﺵﺤﺎل ﺑﻴﺪار ﺵﺪم‪.‬‬ ‫‪١٢١‬‬

‫" اﻣﯽ‪ ،‬ﭼﺮا ﻧﻤﯽ ﺁﻳﯽ ﭼﻨﺪ روز ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﺵﯽ؟ ﻣﻴﺮﻳﻢ ﺳﺎﺣﻞ‪".‬‬ ‫" دﻟﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺥﻮاه ﺪ‪ "...‬اﻳ ﻦ را ﮔﻔ ﺖ ودﺳ ﺘﺶ را ﺑ ﺮ ﺳ ﺮم ﮔﺬاﺵ ﺖ‪ " ،‬اﻣ ﺎ‬ ‫ﮐﺎره ﺎی زﻳ ﺎدی هﺴ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ اﻧﺠ ﺎم ﺑ ﺪهﻢ‪.‬ﺥﻴﻠ ﯽ هﺎهﺴ ﺘﺪ ﮐ ﻪ ﻧ ﻪ ﺗﻨﻬ ﺎ در‬ ‫زﻣﻴﻦ‪،‬اهﻤﻴﺖ ﻋﺸﻖ را ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪".‬‬ ‫" واﻗﻌًﺎ ﮐﻪ ﺥﻴﻠﯽ زﺣﻤﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﯽ‪"...‬‬ ‫" ﻣﺮﺳﯽ از ﻧﻮازﺵﺖ‪ .‬ﺗﻮ هﻢ ﺑﺎﻳﺪ زﺣﻤ ﺖ ﺑﮑﺸ ﯽ‪ .‬ﺑ ﻪ ﮔﺴ ﺘﺮش ﺥ ﺮد ﮐﻤ ﮏ‬ ‫ﮐﻦ‪ .‬ﺑﺮای ﺻﻠﺢ و وﺣﺪت ﺗﻼش ﮐﻦ‪ .‬ﺥﻮدت را رﺵﺪ ﺑﺪﻩ‪.‬ﺥﺸﻮﻧﺖ را ﺑ ﺮای‬ ‫هﻤﻴﺸﻪ از زﻧﺪﮔﻴﺖ ﺣﺬف ﮐﻦ‪".‬‬ ‫" ﺑﺎﺵﻪ ﺣﺘﻤًﺎ‪ ...‬هﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﯽ از ﺁدم هﺎ واﻗﻌًﺎ ﺑ ﻪ ﻳ ﮏ ﻣﺸ ﺖ در دﻣ ﺎغ‬ ‫ﻧﻴﺎز دارﻧﺪ‪".‬‬ ‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪" .‬ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑ ﻪ هﺮﺣ ﺎل ﺑ ﺪان ﮐ ﻪ ﺁﻧ ﺎن ﺵﺨﺼ ًﺎ در ﺣ ﺎل‬ ‫ﮐﻮﺑﻴﺪن ﻣﺸﺖ ﺑﻪ دﻣﺎغ ﺥﻮد هﺴﺘﻨﺪ‪".‬‬ ‫" ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﻪ؟ "‬ ‫" ﺁدم ه ﺎ ﺑﻬ ﺎی ﺳ ﺮﭘﻴﭽﯽ ازﻋﺸ ﻖ را ﺥﻮاهﻨ ﺪ ﭘﺮداﺥ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺥ ﺎر ﺑﮑﺎرﻧ ﺪ‪،‬‬ ‫ﻼ هﻢ ﮔﻔﺘﻪ ام ﮐﻪ هﺮ ﭼ ﻪ ﺑﮑ ﺎرﻳﻢ‪ ،‬هﻤ ﺎن را‬ ‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﮔﻞ ﺑﺮداﺵﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻗﺒ ً‬ ‫درو ﺥﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‪.‬رﻧﺞ هﺎﻳﯽ ﮐﻪ اﻳﻨﺠﺎ و ﺁﻧﺠﺎهﺴﺖ را ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ داﺵﺘﻪ ﺑﺎش‪.‬‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﺗﺼ ﺎدﻓﺎت‪ ،‬از دﺳ ﺖ دادن ﻋﺰﻳ ﺰ ﺥ ﻮد‪' ،‬ﺑ ﺪ ﺵﺎﻧﺴ ﯽ' و ﺥﻴﻠ ﯽ‬ ‫ﭼﻴﺰه ﺎی دﻳﮕ ﺮ رﻧ ﺞ ﻣ ﯽ ﺑﺮﻧ ﺪ‪ ...‬ﺑﻬ ﺎی ﺳ ﺮﭘﻴﭽﯽ ﮐ ﺮدن ﺥ ﻮد ازﻋﺸ ﻖ را‬ ‫ﭘﺮداﺥﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻋﺸﻖ ﺥﺪاوﻧﺪ را‪".‬‬ ‫ﺵﻬﺮ ﮐﻮﭼ ﮏ ﺳ ﺎﺣﻠﯽ را ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ دﻳ ﺪ‪ .‬اﻣ ﯽ ﺳ ﻔﻴﻨﻪ را در ﭼﻨ ﺪ ﭘ ﺎﻳﯽ ﺳ ﺎﺣﻞ‬ ‫ﻧﮕﻪ داﺵﺖ‪.‬‬ ‫ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﻧﺒﻮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻣﺮا ﺗﺎ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ در ﺥﺮوﺟﯽ ﺑﺪرﻗﻪ ﮐﺮد‪.‬‬ ‫ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را در ﺁﻏﻮش ﮐﺸﻴﺪﻳﻢ‪ .‬اﻧﺪوهﮕﻴﻦ ﺑﻮدم‪ ،‬او هﻢ ‪.‬‬ ‫و ﻧﻮر زردی ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﻪ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﻣﯽ ﺑﺮد‪ ،‬ﭘﻴﺪا ﺵﺪ‪.‬‬ ‫" ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ داﺵﺘﻪ ﺑﺎش ﮐﻪ ﻋﺸﻖ راه ﯽ اﺳ ﺖ ﺑ ﻪ ﺳ ﻮی ﺵ ﺎدﮐﺎﻣﯽ‪ ".‬اﻳ ﻦ را‬ ‫وﻗﺘﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﺣﺴﺎس هﺒﻮط ﮐﺮدن داﺵﺘﻢ‪.‬‬ ‫ﭘﺎهﺎﻳﻢ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﻮد‪ .‬هﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺑﺎﻻی ﺳﺮم ﻧﺒﻮد‪ .‬ﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ اﻣﯽ‬ ‫دارد ﻧﮕﺎهﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺵﺎﻳﺪ‪ ،‬او هﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ اﺵﮑﻬﺎﻳﺶ ﺳﺮازﻳﺮ ﺵﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫دﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺥﻮاﺳﺖ ﺑﺮوم‪ .‬ﺑﺮ روی ﺵﻦ هﺎی ﺳﺎﺣﻞ ﻗﻠﺒﯽ ﺑﺎﻟ ﺪار ﮐﺸ ﻴﺪم‪ .‬ﺗ ﺎ او‬ ‫ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺶ را ﺵ ﻨﻴﺪﻩ ام‪ .‬ﺑﻼﻓﺎﺻ ﻠﻪ ﭼﻴ ﺰی ﺑ ﻪ دور ﺁن ﻗﻠ ﺐ ﺑﺎﻟ ﺪار ﻳ ﮏ‬ ‫داﻳﺮﻩ ﮐﺸﻴﺪ‪.‬‬ ‫‪١٢٢‬‬

‫ﺻﺪای اﻣﯽ را ﺵﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬اﻳﻦ زﻣﻴﻦ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫ﺑﻪ ﻃﺮف ﺥﺎﻧﻪ رﻓﺘﻢ‪.‬‬ ‫هﻤﻪ ﭼﻴﺰ در ﻧﮕ ﺎهﻢ زﻳﺒ ﺎ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻧﺴ ﻴﻢ درﻳ ﺎ را ﻓ ﺮو ﺑﺮدم‪،‬ﺵ ﻦ هﺎ‪،‬درﺥﺘ ﺎن و‬ ‫ﮔﻞ ه ﺎ را ﻧ ﻮازش ﮐ ﺮدم‪ .‬ﺗ ﺎ ﺁن زﻣ ﺎن هﺮﮔ ﺰ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ زﻳﺒ ﺎﻳﯽ ﺟ ﺎدﻩ ﺳ ﺎﺣﻠﯽ‬ ‫ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮدم‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﺣﺘﯽ ﺳﻨﮓ هﺎ ه ﻢ ﺟ ﺎن داﺵ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﻗﺒ ﻞ از وارد ﺵ ﺪن ﺑ ﻪ‬ ‫ﺥﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎهﯽ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺎﻻی درﻳﺎ اﻧﺪاﺥﺘﻢ‪.‬هﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫ﻗﻔﺴ ﻪ ﺳ ﻴﻨﻪ ام ﮐﻤ ﯽ درد ﻣ ﯽ ﮐﺮد‪،‬اﻣ ﺎ ﺗ ﺮﺟﻴﺢ دادم زودﺗ ﺮ ﺑ ﺮوم و ﻣ ﺎدر‬ ‫ﺑﺰرﮔﻢ را ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ .‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدم‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐ ﻪ هﻤ ﻴﻦ اﻵن از ﺥ ﻮاب‬ ‫ﺑﻴﺪار ﺵﺪﻩ ﺑﺎﺵﻢ‪ ،‬رﻓﺘﻢ ﺣﻤﺎم ﺗﺎ دوش ﺑﮕﻴﺮم وﻗﺘﯽ ﺑﻴ ﺮون ﺁﻣ ﺪم‪ ،‬ﻣ ﺎدرﺑﺰرﮔﻢ‬ ‫ﺁﻧﺠﺎ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫" ﻋﺰﻳﺰ دﻟﻢ‪ ،‬ﺥﻮب ﺥﻮاﺑﻴﺪی؟ "‬ ‫" ﺥﻴﻠﯽ ﺥﻮب ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺰرگ‪ ،‬ﺵﻤﺎ ﭼﻄﻮر؟ "‬ ‫" اﻓﺘﻀﺎح ﺟﻴﻢ‪ ...‬ﻣﺜﻞ هﻤﻴﺸﻪ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺵﺐ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ هﻢ ﻧﮕﺬاﺵﺘﻢ‪".‬‬ ‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺟﻠﻮی ﺥﻮدم را ﺑﮕﻴﺮم و ﺥﻮدم را در ﺁﻏﻮﺵﺶ اﻧﺪاﺥﺘﻢ‪.‬‬ ‫" ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺰرگ ﺑﺮات ﺳﻮرﭘﺮﻳﺰ دارم‪ .‬ﻣﻮﻗﻊ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﻬﺖ ﻣﻴﺪم‪".‬‬ ‫ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ را ﺣﺎﺿﺮ ﮐﺮد‪.‬‬ ‫ﮔﺮدوهﺎ را در ﺑﺸﻘﺎب ﮔﺬاﺵﺘﻢ‪.‬ﻓﻘﻂ ﭘﻨﺞ ﺵﺶ ﺗﮑﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﺸﻘﺎب را ﺟﻠﻮﻳﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﺑﻴﺎ ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺰرگ اﻣﺘﺤﺎﻧﺶ ﮐﻦ‪".‬‬ ‫" اﻳﻨﻬﺎ ﭼﻴﻪ ﮔﻠﻢ؟ " ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﻇ ﺎهﺮﻋﺠﻴﺒﯽ داﺵ ﺖ‪،‬از ﺣﺎﻟ ﺖ ﻧﮕ ﺎﻩ ﮐ ﺮدﻧﺶ‬ ‫ﻓﻬﻤﻴﺪم‪.‬‬ ‫" ﮔﺮدوهﺎی ﻓﻀﺎﻳﯽ اﻧﺪ‪.‬اﻣﺘﺤﺎن ﮐﻦ‪.‬ﺥﻮﺵﻤﺰﻧﺪ‪".‬‬ ‫" ﭼﻪ ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ ﻣﻴﮕﯽ ﺑﭽﻪ‪.‬ﺑﺬار ﺑﺒﻴﻨﻢ‪.‬م م م ﭼﻪ ﺥﻮﺵﻤﺰﻩ اﺳﺖ!ﭼﻴﻪ اﻳﻨﻬﺎ؟"‬ ‫" ﮔﻔ ﺘﻢ ﮐ ﻪ‪ ،‬ﮔﺮدوه ﺎی ﻓﻀ ﺎﻳﯽ‪ .‬ﺑﻴﺸ ﺘﺮ از ﺳ ﻪ ﺗ ﺎ ﻧﺨ ﻮر‪ .‬ﭘ ﺮوﺗﺌﻴﻨﺶ ﺥﻴﻠ ﯽ‬ ‫زﻳﺎدﻩ‪".‬‬ ‫ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻢ ﮔﻮش ﻧﮑﺮد و هﻤﻪ را ﺥﻮرد‪...‬‬ ‫" ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺰرگ ﻣﻴﺪوﻧﯽ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴﺎدی ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻴﻪ؟ "‬ ‫ﺵﺎد و ﺥﻮش ﺑﻮدم‪ .‬ﻣﯽ ﺥﻮاﺳﺘﻢ درﺳﯽ ﺟﺎدوﻳﯽ ﺑﻪ او ﺑﺪهﻢ‪....‬‬ ‫" ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‪".‬‬ ‫ﻣﯽ ﺥﻮاﺳﺘﻢ ﻣﭽﺶ را ﺑﮕﻴﺮم‪ ".‬ﭼﻴﻪ؟ "‬ ‫" ﺟﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ‪،‬ﻋﺸﻖ‪ ".‬ﺥﻴﻠﯽ روان ﺟﻮاﺑﻢ را دادﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫داﺵ ﺘﻢ ﺵ ﺎخ درﻣ ﯽ ﺁوردم‪ .‬از ﮐﺠ ﺎ ﻣ ﯽ داﻧﺴ ﺖ؟ ﻧﺎﺑﺎوراﻧ ﻪ ﮔﻔ ﺘﻢ‪ " ،‬از ﮐﺠ ﺎ‬ ‫ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﯽ؟ "‬ ‫‪١٢٣‬‬

‫" ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‪ ...‬ﭼﻴﺰﻳﻪ ﮐﻪ در ﻗﻠﺒﻢ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪".‬‬ ‫" ﭘ ﺲ ﺑﺎﻳ ﺪﺥﻴﻠﯽ ﺁدم ه ﺎی دﻳﮕ ﺮ ه ﻢ ﺁن را اﺣﺴ ﺎس ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ".‬ﺑ ﺎ ﻟﺤﻨ ﯽ‬ ‫ﺳﺮﺥﻮردﻩ اﻳﻦ را ﮔﻔﺘﻢ‪،‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ اﻣﯽ ﻣﻮﺿ ﻮﻋﯽ " ﺑ ﺪﻳﻊ" را ﻳ ﺎدم‬ ‫دادﻩ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﭼﻨﺪان هﻢ "ﺗﺎزﻩ" ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫" ﺁرﻩ‪ ،‬ﺟﻴﻢ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ هﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺑﺎﺵﻪ‪".‬‬ ‫" ﭘﺲ ﻣﺎدرﺑﺰرگ ﭼﺮا اﻳﻨﻬﻤﻪ دﺵﻤﻨﯽ و ﺟﻨﮓ هﺴﺖ؟ "‬ ‫" ﭼ ﻮن هﻤ ﻪ ﺁن را اﺣﺴ ﺎس ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ ﻳ ﺎ ﺑﻬﺘ ﺮ ﺑﮕ ﻮﻳﻢ‪ ،‬ﻧﻤ ﯽ ﺥﻮاهﻨ ﺪ ﮐ ﻪ‬ ‫اﺣﺴﺎﺳﺶ ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬ ‫رﻓﺘﻢ ﺗﺎ در ﺵﻬﺮ دوری ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻴﺪان ﺵﻬﺮ رﺳﻴﺪم‪ ،‬ﻳ ﺦ ﮐ ﺮدم‪.‬ﺁن دو‬ ‫ﭘﻠ ﻴﺲ دﻳﺸ ﺒﯽ‪ ،‬درﺳ ﺖ ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ ﻣ ﻦ ﻣ ﯽ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ‪ .‬وﺑ ﯽ ﺗﻔ ﺎوت از ﮐﻨ ﺎرم رد‬ ‫ﺵﺪﻧﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺁن دو و هﻤﻪ ﺁدم هﺎی دﻳﮕﺮ ﺳ ﺮ ﺥ ﻮد را ﺑ ﺎﻻ ﮐ ﺮدﻩ وﺁﺳ ﻤﺎن‬ ‫را ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺁﻧﺠﺎ‪ ،‬ﺥﻴﻠﯽ ﺑﺎﻻ‪،‬ﺵﻴﺌﯽ ﻧﻘﺮﻩ ای و درﺥﺸﺎن ﻋﻘﺐ وﺟﻠﻮﻣﯽ رﻓﺖ‪ .‬رﻧﮕﻬ ﺎﻳﺶ‬ ‫ﺗﻐﻴﻴ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐﺮدﻧ ﺪ ﻗﺮﻣﺰ‪،‬ﺁﺑ ﯽ‪،‬زرد‪ ،‬ﺳ ﺒﺰ‪ .،‬ﭘﻠ ﻴﺲ ه ﺎ ﺑ ﺎ ﺑ ﯽ ﺳ ﻴﻢ ﺥ ﻮد ﺑ ﻪ‬ ‫ﭘﺎﺳﮕﺎﻩ اﻃﻼع ﻣﯽ دادﻧﺪ‪ .‬ﻗﻨﺪ دردﻟﻢ ﺁب ﻣﯽ ﺵﺪ و ﺵﺎد ﺑﻮدم‪ .‬ﻣ ﯽ داﻧﺴ ﺘﻢ ﮐ ﻪ‬ ‫اﻣﯽ ﻣﺸﻐﻮل ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺮ روی ﺻ ﻔﺤﻪ ﮐﻨﺘ ﺮل ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺎ ﺥﻮﺵ ﺤﺎﻟﯽ‬ ‫ﺑﺮاﻳﺶ دﺳﺖ ﺗﮑﺎن دادم‪.‬‬ ‫ﭘﻴﺮﻣﺮدی ﺑﺎ ﻋﺼﺎ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺑﯽ ﺣﺎﻟﯽ ﺁﺳﻤﺎن را ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬ ‫ﺑﭽﻪ هﺎ ﺑﺎ ﺥﻮﺵﺤﺎﻟﯽ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽ زدﻧﺪ‪ "،‬ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ! ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ! "‬ ‫ﭘﻴﺮﻣ ﺮد ﻧﮕ ﺎهﯽ ﺑ ﻪ ﺑ ﺎﻻ اﻧﺪاﺥﺘ ﻪ و ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﺎ ﻧﺎرﺿ ﺎﻳﺘﯽ ﭘ ﺎﺋﻴﻦ را ﻧﮕ ﺎﻩ ﮐ ﺮد‪.‬‬ ‫" ﺣﻘﻴﻘ ﺖ ﻧ ﺪارﻩ‪،‬اﻣﺎن از دﺳ ﺖ ﻣ ﺮدم ﺥﺮاﻓ ﯽ! ﺑ ﺎﻟﻮن اﺳ ﺖ‪،‬هﻠﻴﮑﻮﭘﺘﺮ ﻳ ﺎ‬ ‫هﻮاﭘﻴﻤﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﺸ ﻘﺎب ﭘﺮﻧ ﺪﻩ! ﭼ ﻪ ﻣﺰﺥ ﺮف ه ﺎ! " و ﻋﺼ ﺎ زﻧ ﺎن از ﺥﻴﺎﺑ ﺎن‬ ‫ﮔﺬﺵ ﺖ‪ .‬ﻧﻤ ﺎﻳﺶ ﺑ ﺎ ﺵ ﮑﻮهﯽ را ﮐ ﻪ ﺁن ﺻ ﺒﺢ در ﺁﺳ ﻤﺎن ﺑ ﺮ ﭘ ﺎ ﺵ ﺪﻩ ﺑ ﻮد را‬ ‫ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ و رﻓﺖ‪.‬‬ ‫در ﮔﻮﺵﻢ ﺻﺪای اﻣﯽ‪ ،‬ﮐﻮدک ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﯽ زﻧﮓ ﻣﯽ زد‪ " :‬ﺟ ﻴﻢ‪ ،‬ﺗ ﺎ دﻳ ﺪاری‬ ‫دوﺑﺎرﻩ‪،‬ﺥﺪاﻧﮕﻬﺪار‪".‬‬ ‫از ﺗﻪ دل ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﺥﺪا‪ -‬ﻧﮕﻬﺪار اﻣﯽ‪".‬‬ ‫" ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ" ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺵﺪ‪.‬‬ ‫در روزﻧﺎﻣﻪ ﺻﺒﺢ ﻓﺮدا اﺵﺎرﻩ ای ﺑﻪ ﻣﺎﺟﺮا ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﮐﻪ " ﺥﻴﺎﻟﭙﺮدازی ﺟﻤﻌﯽ" اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪١٢٤‬‬

‫دﻳﮕﺮ ﭼﻨﺪان ﺗﺎزﻩ و ﺑﺪﻳﻊ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬دﻳﮕﺮ ﺑ ﺮای ﮐﺴ ﯽ ﺟﻨﺒ ﻪ " ﺥﺒ ﺮ"ی ﻧ ﺪارد‪.‬‬ ‫ه ﺮ روز ﺑ ﺮ ﺗﻌ ﺪاد ﮐﺴ ﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ ﺁدم ﻓﻀ ﺎﻳﯽ را ﻧﺎدﻳ ﺪﻩ ﻣ ﯽ ﮔﻴﺮﻧ ﺪ‪،‬اﻓﺰودﻩ‬ ‫ﻣﯽ ﺵﻮد‪.‬س‬ ‫ﺑﺮ ﮐﻨﺎرﻩ ﺳﺎﺣﻞ درﻳﺎی ﮐﺎﻟﻴﻔﺮﻧﻴﺎ ﻗﻠﺒﯽ ﺑﺎﻟﺪار ﺑﺮروی ﺻﺨﺮﻩ ای ﻧﻘ ﺶ ﺑﺴ ﺘﻪ‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ هﻤﺎن ﺻﺨﺮﻩ ای ﮐﻪ اﻣﯽ را ﺑﺮ ﺁن دﻳﺪم‪.‬‬ ‫ه ﻴﭻ ﮐ ﺲ ﻧﻤ ﯽ داﻧ ﺪ اﻳ ﻦ اﺗﻔ ﺎق ﭼﮕﻮﻧ ﻪ رخ دادﻩ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﺪ ﮐ ﻪ ﺁن‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﻪ را ﺑﺮ ﺻﺨﺮﻩ ﺣﮏ ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺵﻨﺪ‪.‬‬ ‫هﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮود‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺁن را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑ ﺎﻻ رﻓ ﺘﻦ از ﺁن دﺵ ﻮار‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺨﺼﻮص ﺑﺮای ﺁدم ﺑﺰرگ هﺎ‪ .‬ﺑﭽﻪ هﺎ ﭼﺎﺑﮏ ﺗﺮﻧﺪ وازﺁن ﻣﻬ ﻢ ﺗ ﺮ‪،‬‬ ‫ﺳﺒﮏ ﺗﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫‪١٢٥‬‬